Uitzending Terugluisteren

HERUITGAVE
Lucifer's Friend – Love Hymn
Van het album “Sneak Me In” (Elektra, 1980 / onderdeel van boxje met ook “Good Time Warrior” en “Mean Machine”, Warner Music, 2016)

Het Duitse Lucifer's Friend was afgelopen zomer één van de bands op het Night Of The Prog Festival. Het was een verrassend optreden, want ondanks het feit dat de leeftijd van de bandleden zo rond de zeventig schommelde, werd er vooral door zanger John Lawton (70 jaar) een energie en passie getoond waar menig jongere band nog jaloers op kan zijn. Lawton, ook bekend van o.a. Les Humphries Singers (1971–1976) en Uriah Heep (1976–1979), verzorgde de vocalen bij Lucifer’s Friend vanaf 1968 tot aan 1976, om vervolgens in 1981 terug te keren. Een jaar later viel de band echter uiteen om tussen 1994 en '97 met Lawton te herformeren en in 2014 opnieuw. Sindsdien is Lucifer's Friend behoorlijk actief. Engelsman Lawton vestigde zich in 1968 in Duitsland waar hij samen met bassist Dieter Horns, toetsenist Peter Hecht en drummer Joachim Reitenbach de groep Asterix oprichtte. De naam werd in 1970 veranderd in Lucifer's Friend. De muziekstijl door de jaren heen was een mengeling van hardrock en progressieve rock en in mindere mate jazzrock. De band bracht in de periode 1970-1981 negen studioalbums uit en de laatste drie, te weten “Good Time Warrior” (1978), “Sneak Me In” (1980) en “Mean Machine” (1981) werden in geremasterde vorm samen uitgebracht in een boxje. U hoort van “Sneak Me In” nu “Love Hymn”.
Website: http://www.lucifersfriend.com/ .

NIEUW
TCP - Chrysalis
- Third Eye Limited
Van "Temporal Chaos" (Watt Records USA, 2016)

Het bijzondere aan de groep TCP is, is dat de groep via internetcontact is opgericht. De heren ontmoetten elkaar pas in levende lijve rond de release van debuut "The Way". Al vrij snel volgde "Fantastic Dreamer", waarna het stil bleef tot vijf jaar later, nu dus, "Temporal Chaos" verschijnt: een albumtitel die refereert aan de bandnaam, want TCP staat namelijk voor Temporal Chaos Project. Heel in het oor springend is de zangstem van Henry Tarnecky, die al vergeleken werd met die van Nad Sylvan, maar die ons vooral doet denken aan wijlen Shaun Guerin (bekend van o.a. K2). 'Oh, Tarnecky klinkt dus als Peter Gabriel', voelen we u al concluderen, maar het zijn juist ook die ándere aspecten aan genoemde stemmen die de vergelijking opwekken. Tarnecky is ook de toetsenist van de band, die voornamelijk midtempo symfonische rock maakt met enigszins Camel-achtige gitaarpartijen van Jack Wright in muziek die daarnaast ook sferen oproept die doen denken aan mid-seventies Eloy. Progwereld haalt ook Gentle Giant, King Crimson en Opeth aan, maar dat horen wij er dan weer niet in. Oordeel vooral zelf, zeggen wij dan.:-)
Website: http://www.temporalchaos.com/ .

NIEUW / PROGRESSIEVE SINGER-SONGWRITER / LIVE-TIP
Walker, Ryley - The Roundabout
Van "Golden Sings That Have Been Sung" (Dead Oceans, 2016)

De Amerikaanse singer-songwriter Ryley Walker brak door met zijn tweede album "Primrose Green", waarop hij ineens een ander register aanboorde van zijn stem, waardoor zijn zang de juiste intensiteit vond. Dit combineerde hij met jazzy aandoende arrangementen die meteen deden denken aan Tim Buckley t.t.v. "Happy Sad" en Van Morrison t.t.v. "Astral Weeks". Zelf beweert hij nu in interviews dat hij "Primrose Green" bij nader inzien niet geslaagd vindt. Toch klinkt "Golden Sings That Have Been Sung" als een logisch en organisch vervolg, met min of meer hetzelfde referentiekader, zij het minder Morrison en meer de vrijere kant van Buckley. De kleur die instrumenten als autoharp, altviool, klarinet, piano en lap steel geven, zorgen voor de bijzondere herfstige gloed. Bij enkele meer schetsmatig (en geïmproviseerd?) vormgegeven stukken hoorden we in de verte een referentie aan Talk Talks "Laughing Stock". Ryley Walker is op 7 november in Paradiso-Noord, Tolhuistuin, op 8 november in De Oosterpoort in Groningen en op 12 november op het festival Le Guess Who?? In Utrecht,
Website: http://ryleywalker.com/ .

NIEUW
We Are Kin - Radio
Van "And I Know" (Bad Elephant, 2016)

Het tweede album "And I Know" van het Britse We Are Kin is een sterk op sfeer gerichte plaat, die grote gedeelten bevat met een soundtrack-achtig karakter. Het is dan ook een album dat eigenlijk niet goed in brokstukjes te beluisteren valt – dit is muziek met een lange spanningsboog. Je moet je laten meezuigen in de sonische film, zoals in enigszins vergelijkbare vorm het geval is met de albums van het Duitse Frequency Drift. Niet dat er niet gezongen wordt: Emma Brewin-Caddy verzorgt de meeste zangpartijen, maar ook sleutellid en toetsenist Daniel Zambas laat zich van zijn vocale kant horen. Zijn toetsenlagen en sterke pianospel leggen de basis, maar de gitaarpartijen - van hem en twee gastgitaristen - zorgen uiteindelijk voor de hoogtepunten op "And I Know".
Website: https://wearekin.bandcamp.com/ .

10 JAAR OUD / VERWACHT
White Willow - Splinters
Afkomstig van "Signal To Noise" (The Laser's Edge, 2006)

In het oeuvre van de Noorse band White Willow lijkt het vijfde album “Signal To Noise” een beetje ondergesneeuwd te zijn tussen het heavy progalbum “Storm Season” en de klassieke retrosound op “Terminal Twilight”, het tot nu toe laatste album van White Willow. “Signal To Noise” klinkt dan ook, met name door de productie, een stuk 'moderner' dan voorheen en daarna. Een bewuste keuze van White Willow-hoofdman Jacob Holm-Lupo, omdat deze ook beter zou passen bij de toegankelijkere songs die hij voor het album had geschreven. Het is daarmee een beetje ondergewaardeerd, maar zoals bijna alles van White Willow van een groot niveau. Overigens, de opvolger van “Terminal Twilight” schijnt al klaar te zijn en zou nog dit jaar moeten verschijnen.
Website: http://www.whitewillow.info/ .

AOR / IN HET NIEUWS
Toto - I Won't Hold You Back
Afkomstig van "Toto IV" (CBS, 1982)

Als het gaat om melodieuze rock / AOR staat het denken wij als een paal boven water dat de Amerikaanse band Toto tot de absolute top behoort en "Toto IV" tot één van de grootste klassiekers in het genre. En toch hebben we tot nu toe maar één nummer van dat album in ons programma gedraaid. Tijd om dat te corrigeren met misschien wel één van Toto's mooiste ballads, gezongen door gitarist Steve Lukather, “I Won't Hold You Back”. Overigens verscheen er afgelopen week een DVD (en Blu-Ray) van het concert dat Toto in 1991 op uitnodiging van gastcurator Quincy Jones gaf op het Montreux Jazz Festival. Het is een van de laatst gemaakte live-opnamen van de band met drummer Jeff Porcaro, die het jaar daarop overleed.
Website: http://totoofficial.com/ .

Albion – Indefinite State
Van het album “The Indefinite State Of Matter” (Lynx Music, 2012)

Dat er in Polen veel neoprogbands zijn was ons al bekend. Zo passeerden Believe, Moonrise, Tune, Osada Vida, Millenium en Kruk de afgelopen tijd in ons programma de revue. Ook Albion kwam al eerder aan bod. De band is opgericht in 1992 en beperkte zich jarenlang tot optredens in Polen, het uitbrengen van cassettes en 2 albums: “Survival Games” in 1994 en “Albion” in 1995. Overigens zijn deze vroege werkstukken in samengevoegde vorm opnieuw uitgebracht in 2006 onder de titel “Remake”. In 2005 veranderde de line-up en werd ook de zanger vervangen door een zangeres. In deze nieuwe bezetting werden er nog drie albums opgenomen. Daarvan kwamen “Wabiac Cienie” uit 2006 en “Broken Hopes” uit 2007 al eerder in ons programma aan bod. Vandaag aandacht voor de meest recente Albion-plaat: “The Indefinite State Of Matter” uit 2012. Albion wisselt mooie instrumentale passages af met prachtige, melodieuze gitaarsolo’s en zang. De vergelijking met Quidam is gauw gemaakt, omdat Katarzyna Sobowiczs stem dicht in de buurt komt bij die van Emila Derkowska.
Website: http://www.albion.art.pl/ .

OPENER TWEEDE UUR / NIEUW / LIVE-TIP
Tubes, The - Talk To You Later (live)
Van "The Musikladen Concert 1981 - Live At German Television" (Sireena, 2016)

Vorig jaar bij het concert in De Boerderij in Zoetermeer vertelde The Tubes-zanger Fee Waybill er al vol enthousiasme over: hij had toen pas het bericht gekregen dat er Duitse TV-opnamen boven water waren gekomen van een complete show uit de tijd dat de stage act van The Tubes nog een veel groter circus was dan de zeer amusante vertoning die het nu nog steeds is. Hoewel Waybill zich nog steeds bij vrijwel ieder nummer een bijpassende hilarische uitmonstering aanmeet en de groep, met virtuozen als topdrummer Prairie Prince, nog steeds z'n muzikale mannetje staat, is het nu toch wel wat kleinschaliger geworden. Toen waren er choreografen bij de show betrokken, alsmede danseressen, achtergrondzangeressen, een enorm projectiescherm en een verrijdbaar drumstel. Het nu teruggevonden concert in Bremen is zo ongeveer de enige bewaard gebleven volledige concertopname. Nu is deze releaseshow voor het album "The Completion Backward Principle" dan uiteindelijk op DVD en dubbel-CD verschenen. Net op tijd voor opnieuw een Europese Tubes-tournee en opnieuw een bezoek aan De Boerderij, op 5 oktober aanstaande. Ook Duitsland wordt uitgebreid aangedaan. Op dit moment staat de band op het podium van de Zeche in Bochum en overmorgen, 27 september, in de Harmonie in Bonn. Of het door dat Duitse TV-concert komt of niet, "The Completion Backward Principle" werd het commercieel meest succesvolle album in Europa voor de band, mede door de gelikte AOR-song "Don't Want To Wait Anymore". Openingssong van het album is "Talk To You Later", dat ook in Bremen werd vertolkt en hoogstwaarschijnlijk ook wel in De Boerderij op 5 oktober.
Website: http://www.thetubes.com/
en http://cultuurpodiumboerderij.nl/programma/the-tubes-band/ .

LIVE-TIP
Barclay James Harvest – If You Were Here Now
Van “North” (Esoteric Antenna, 2013)

Eens in de zoveel tijd steekt John Lees met zijn versie van Barclay James Harvest de plas over om wat concerten in Duitsland te geven. In dat land kent de band nog een behoorlijke mate van populariteit. Op 27 november speelt de band op redelijke rijafstand in het Rosenhof te Osnabrück. Het laatste album dat de band maakte, “North”, stamt alweer uit 2013. Tijd voor weer eens een nummer hiervan.
Website: http://www.barclayjamesharvest.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Oak - Interlude
- Where Did The Summer Go
Afkomstig van "Lighthouse" (eigen beheer, 2013 / Apollon:Prog Records, 2016)

“Lighthouse”, het debuut van Oak, verscheen in 2013 in kleine oplage in eigen beheer. Pas nadat het dit jaar op grotere schaal is uitgebracht door Apollon:Prog Records wist het de nodige aandacht te trekken. De CD wordt slim in de spotlights gezet door de aanwezigheid van Airbag-gitarist Bjørn Riis in “Fire, Walk With Me”, maar de Noorse band heeft muzikaal weinig verwantschap met de Pink Floyd-sound van zijn groep. Beluistering van “Lighthouse” levert eerder een geluid op dat het pastorale van Elbow, het mysterieuze van het eveneens Noorse The White Birch en de progpop van bijvoorbeeld For Absent Friends verenigen. Zelf benadrukken de vier muzikanten tevens een link met Simon & Garfunkel, Porcupine Tree, Tool, Opeth en Ulver. De prachtige productie biedt daarbij veel ruimte voor verrassende percussie- en programmeereffecten. Als afsluiter van het Album van de Maand draaien we vanavond de ballade van "Lighthouse", treffend getiteld "Where Did The Summer Go", voorafgegaan door een van de kort Interludes.
Websites: http://www.oakinoslo.com/
en https://www.facebook.com/oakinoslo/ .

WERELD VOL MUZIEK
Sui Generis – Tema de Natalio
Van “Pequeñas Anécdotas Sobre las Instituciones” (Sony Music, 1974)

Sui Generis is een van de meest befaamde bands van Argentinië. De band werd in 1969 geformeerd en maakte in 1972 en 1973 twee albums die nu met het label folkrock zouden worden gelabeld. Daarna vond een aantal leden dat het tijd werd voor een nieuwe sound die meer aansluit bij de tijd... progressieve rock. Er vonden wat ledenwisselingen plaats en er werd een heus toetsenarsenaal aangeschaft. Resultaat is het album ”Pequeñas Anécdotas Sobre las Instituciones” (letterlijk vertaald: 'Kleine anekdotes over de instellingen'). Helaas werd de plaat door de achterban van de band slecht ontvangen en verkocht slecht. De band wilde echter niet terug naar het oude folkrockgeluid en ondanks dat er wel nieuw materiaal voor handen was besluit men na een afscheidsconcert, waarvan indertijd een registratie op dubbelalbum verscheen, de handdoek in de ring te gooien. Wel jammer: wie weet wat de band nog meer had geproduceerd als deze progressieve weg verder was gevolgd? Overigens vonden er reünieconcerten plaats in 1980 en 2001 en vlak voor die tweede reünie verscheen in 2000 zelfs een vers studioalbum. Dat bevatte echter geen nieuw geschreven werk, maar juist nooit eerder opgenomen nummers uit de vroegste jaren van de groep. Een derde reünie wordt uitgesloten geacht.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=3486 .

ACTUEEL
Chango - Chango
Santana – Forgiveness
Afkomstig van "Chango" (ABC Records, 1975 / O-Music, 2012) en "Santana IV" (Santana IV Records, 2016)

Begin dit jaar verscheen na lang speculeren eindelijk "Santana IV", waarin de progressieve latinrockformatie rondom Carlos Santana in nagenoeg dezelfde bezetting opereerde als op het befaamd album "Santana III" uit 1971. Dit betekende dus een reünie met Neil Schon, Gregg Rolie, Michael Shrieve en Michael Carabello. Uiteraard werd er ook een toer gekoppeld aan deze sterke, hoewel overvolle en daardoor ietwat wisselvallige plaat. Over een maand zal er in diverse configuraties een registratie worden uitgegeven van het concert in The House Of The Blues in Las Vegas. Aangezien we nog geen aandacht besteed hebben aan "Santana IV" zelf draaien we als lokkertje het nummer "Forgiveness" van die plaat. Daarvoor hoort u een nummer van het titelloze debuut van Chango uit 1975. Chango was een Amerikaanse band die zwaar beïnvloed was door het Santana van die periode en dat leverde prima muziek op, waarbij het gemis aan een tweede gitarist in het nummer "Chango" werd opgevangen door een niet gecrediteerde Moog. Chango zou een jaar later nog "Honey Is Sweeter Than Blood" uitbrengen, maar daarop had de soulrock grotendeels de latinrock verdreven. De twee platen werden zonder toestemming van bandleider Pepe Gomez door O-Music op CD gezet. Hij laat hier zelfs een bericht over achter op Discogs.com. Toch een mooie gelegenheid om de invloed van Santana te tonen.
Websites: http://www.santana.com/ en
http://www.swanfungus.com/2009/04/interview-jose-pepe-gomez-chango.html (interview met Pepe Gomez uit 2009) en
https://www.discogs.com/artist/303198-Chango .

FOLKPROG
Eden's Bridge - Creator Of Creation
Afkomstig van "Isle Of Tides" (Jude Music / Whole World Music Group, 2002)

De hoes van “Isle Of Tides” van de groep Eden's Bridge lijkt al erg veel op een aantal hoezen van de band Iona. Met Iona deelt de band ook songmateriaal dat religieus geïnspireerd is en in het boekje valt de uitgebreide bezetting op met ruimte voor low whistles, Uillean pipes, toetsen, gitaren, bas en drums ..... en laten die nou bespeeld worden door Terl Bryant, voormalig drummer van .... Iona. Qua sound ligt de vergelijking met Iona voor de hand maar mist de muziek wel de spannende instrumentale uitbarstingen die Iona wel heeft. Het neigt dan ook al met al meer naar de sfeervolle sound van Clannad, maar deze muzikale insteek maakt het wel een mooi album voor de late avond. Sinds het verschijnen van “Isle Of Tides” is het overigens angstvallig stil geworden rond Eden's Bridge.
Meer info: https://en.wikipedia.org/wiki/Eden%27s_Bridge .

SYMFO UIT ONVERWACHTE HOEK
Frampton, Peter – Changing All The Time
Van “Peter Frampton” (Relativity Records, 1994)

Bij Peter Frampton denkt iedereen aan “Show Me The Way”, met dat gesabbel aan een tuinslang. Frampton's carrière begon al vroeg en op zijn 16de had hij al een hitje met de band The Herd. Hierop volgend formeerde hij met Steve Marriott de band Humble Pie, die 4 studioalbums produceerde. Daarna begon een solocarrière, die voornamelijk in de jaren zeventig glansrijk verliep, met als hoogtepunt “Frampton Comes Alive”, dat behoort tot de best verkochte live-platen uit de rockhistorie. De jaren 80 lieten een dip in zijn populariteit zien, maar Peter bleef kwalitatief goede muziek produceren. In 1994 verscheen het album “Peter Frampton”, waar naast Journey-toetsenist Jonathan Cain ook oude Humble Pie-maat Steve Marriott een gastrol op vervulde. We gaan luisteren naar de afsluiter van de plaat, “Changing All The Time”. Een nummer dat wat ons betreft zo op een David Gilmour-album had gekund.
Website: http://www.frampton.com/ .

NIEUW
Sad Song Co., The - Last Dance Of The Evening
- Unbowed
Van "In Amber" (eigen beheer, 2016)

Unbelievable Truth bracht in 1998 en 2000 twee prachtige albums uit en nam een jaar later met de dubbel-CD "Misc.Music" afscheid in de vorm van live-opnames en onuitgebrachte songs. De Britse band kreeg vooral naam als de groep van Andy Yorke, de broer van Radiohead-voorman Tom Yorke. Toch bleek na het uiteenvallen dat producer/multi-instrumentalist Nigel Powell zeker zo belangrijk was in het creatieve proces. Dat uitte zich vooral in zijn nieuwe band The Sad Song Co., waarmee hij in 2003 en 2007 twee albums uitbracht en het zelfs tot een optreden tijdens een Marillion-weekend schopte. Na jarenlang als muzikant bij onder anderen Frank Turner te hebben gespeeld en als producer in zijn levensvoorziening te voorzien, liet hij zich dit jaar weer een overhalen tot een plaat als The Sad Song Co. De via crowdfunding gefinancierde CD "In Amber" toont Powell het liedjesschrijven nog niet verleerd te zijn. De negen melancholieke songs zijn stemmig gearrangeerd met af en toe een progressieve uithaal. Qua stem hoor je soms eveneens dat hij al vanaf 1985 een fan van IQ is. In "Last Dance Of The Evening" zit een mooi klassiek getint instrumentaal stuk, terwijl hij in het mysterieze "Unbowed" zijn uitstekende drummerskwaliteiten kan tonen. Overigens kon je bij de Pledge-campagne ook zijn deels via blogs verschenen memoires, getiteld "Puritan", bestellen, waarin hij onder meer zijn jeugd beschrijft, waarin hij in bandjes nummers van Marillion en Iron Maden coverde.
Website: http://www.thesadsongco.com/ .

NIEUW
Townsend Project, Devin - Failure
Van "Transcendence" (InsideOut, 2016)

De muziek van Devin Townsend had lang een hoge love-it-or-hate-it-factor. Een bepaald deel van de bevolking hoorde een hoge mate aan progressiviteit in de muziek die door de overigen als een schier ondoordringbare muur van geluid werd ervaren. Toch heeft de Canadees ook zijn rustiger kanten. Dat kwam nog recent tot uiting met Casualties Of Cool, het rond de laatste jaarwisseling verschenen project met zangeres Ché Aimee Dorval waarop hij country-muziek binnen zijn muzikale universum probeerde te trekken, leidend tot een toegankelijk soort electropop. Een halfjaar later verschijnt een zeer afwisselend album van zijn Devin Townsend Project, waarop enkele malen de bekende hoge geluidsmuren worden opgetrokken, maar ook vaak een transparantere sound is te horen, met warmere drums, in deze omgeving haast ouderwets aandoende lyrische gitaarsolo's en (overigens wel ver naar achteren gemixte) achtergrondzang van genoemde Dorval én opnieuw 'onze' Anneke van Giersbergen. "Failure" bevat de mooiste gitaarsolo (van bandlid Dave Young of van hemzelf, dat is niet duidelijk). De 'special edition digipak' bevat een extra album, "Holding Patterns", met nog eens 11 songs, die meestal in demo-staat zijn blijven steken, maar voor demo's wel zeer verzorgd.
Website: http://www.hevydevy.com/ .

NIEUW
Kerzner, Dave – Stranded (Part 1-5) (live)
Van “New World Live” (eigen beheer, 2016)

Het is alweer een tijd geleden dat Dave Kerzner zijn achterban vroeg hem te steunen de muziek van zijn album “New World” live op te voeren en van de opnamen een speciale Blu-Ray te maken. Net als zijn vorige pledge actie waren er allerlei opties voor extra's. De Blu-Ray zou een opname van een speciaal concert in de VS bevatten. Dat concert vond wel plaats en als back-up daarnaast nog een intiem studioconcert. Niet veel later speelde Dave echter met zijn band op het Progdreams V-festival in Zoetermeer, waar ook een filmcrew aanwezig was. Deze opnamen bevielen zó goed, dat besloten werd om voor het leeuwendeel van de Blu-Ray de beelden van dit concert te gebruiken. Natuurlijk waren bij deze show wel 'ster'-gitarist Fernando Perdomo en de van Pink Floyd bekende achtergrondzangeres Durga McBroom van de partij, maar de aangekondigde zevenpersoons band niet. Voor de ritme sectie werd die avond gebruik gemaakt van de leden van Heather Findlay's band. Op het beeldmateriaal moeten we nog even wachten maar afgelopen week is wel het audiodeel vrijgegeven. Ook voor de niet-backers is dit digitaal te bestellen via Bandcamp. Naast de live-nummers zijn er ook een drietal 'nieuwe' studiotracks toegevoegd. Maar wij gaan natuurlijk iets laten horen van het Zoetermeerse concert, in de vorm van “Stranded (Part 1-5)”
Website: https://sonicelements.bandcamp.com/ .

NIEUW
Mulder, Eddie - Nice And Easy
- Bouquet Of Flowers
Van het album "Horizons" (Oscar, 2016)

“Horizons” is het tweede soloalbum van Eddie Mulder. De gitarist speelt en speelde bij diverse bands waaronder Flamborough Head, Trion, Leap Day, The French Connection en diverse Pink Floyd-projecten. “Horizons” bevat een twaalftal instrumentals, aangevuld met een vijftal live-bonusnummers. Van deze laatste stukken zijn de studio-versies te vinden op Eddie's debuutalbum “Dreamcatcher”. De live-uitvoeringen zijn opgenomen in conferentiecentrum Nieuw Callardsoog in Bakkeveen op 21 juni 2015. Het album “Horizons” laat je net als de vorig jaar verschenen eersteling hoofdzakelijk lekker wegdromen op klanken uit de akoestische gitaar, op alle oneven nummers (behalve de eerste track) aangevuld met keyboardspel van Edo Spanninga en fluitspel van Margriet Boomsma (beide collega's uit Flamborough Head). “Horizon” wordt net als “Dreamcatcher” uitgebracht door het Poolse label Oskar.
Websites: http://eddiemulder.nl/
en http://artrock.pl/recenzje/53687/mulder_eddie_horizons.html .

NIEUW
Norlander, Erik - Unearthly
Van "Surreal" (Think Tank Media, 2016)

Na "Refuel", een van de sterkere albums in de Rocket Scientists-geschiedenis, is het voor toetsenman Erik Norlander weer tijd voor een solo-album. De nummers op "Surreal" zijn, zoals we dat van 'm gewend zijn, vehikels om zijn indrukwekkende toetsenarsenaal aan ons te presenteren, met zijn inmiddels uit duizenden herkenbare speelwijze. Ondanks zijn huizenhoge kwaliteiten zijn de composities die Norlander solo aflevert veelal vooral te duiden met het adjectief 'adequaat'. Blijkbaar heeft hij een 'sparring partner' als Marc MCrite nodig om echt spannende stukken te schrijven. Neemt niet weg dat "Surreal" heel genietbaar is - niet alleen door de prachtige toetsengeluiden, maar ook door sfeervol gitaarspel van Jeff Kollman en, op de meeste nummers, Alastair Greene. Het titelnummer wordt gezongen door Lana Lane, maar kent ook lange instrumentale gedeelten - de overige vijf stukken zijn geheel zangloos.
Website: http://www.eriknorlander.com/ .

SEVENTIES
Pavlov’s Dog - Only You
Van het album "Has Anyone Here Seen Sigfried? (The Lost Third Album)” (Rockville Music, 2007)

Pavlov's Dog is de groep rond zanger David Surkamp, met z'n bijzondere, trillende hoge stem. In 1977 werd er een opvolger van "Pampered Manial" en "At The Sound Of The Bell" opgenomen, maar dit derde album bleef toen op de plank liggen. Pas begin jaren '90 verscheen het materiaal voor het eerst, op een onofficiële CD onder de titel “Third”. In 2007, 30 jaar na de opnamen dus, verscheen er uiteindelijk een legale versie onder de titel “Has Anyone Here Seen Sigfried?”, waarop de 10 eigenlijke albumtracks zijn aangevuld met nog eens 10 niet eerder uitgebrachte bonustracks.
Website: https://www.facebook.com/pavlovsdogband/ ;
meer info: https://www.discogs.com/Pavlovs-Dog-Third/master/201628 .

LIVE-TIP
Knight Area – The River
Van “Nine Paths” (The Laser's Edge, 2011)

Op 23 september bereikt Serious Music Alphen een nieuwe mijlpaal: het 50ste concert sinds de start van deze organisatie in 2011. Het wordt een dubbelconcert van de bands die als hoofdacts optraden bij de twee eerste Serious Music Events in 2011 en 2012: Mangrove en Knight Area. Vorige week lieten we u een monumentaal nummer van Mangrove horen, vanavond is Knight Area aan de beurt. Knight Area is aanvankelijk begonnen als een soloproject van (toetsenist) Gerben Klazinga. Na het verschijnen van debuutalbum “The Sun Also Rises” (2004) besloot Gerben een band te vormen, met progressieve rock als basis. Er volgden diverse optredens door Europa en onder andere een optreden op NEARfest in de VS. De oorspronkelijke zevenmans-formatie is sinds december 2007 teruggebracht tot een bezetting van vijf muzikanten. Voor het vierde album “Nine Paths” (2011), met medewerking van zangeres Charlotte Wessels van de symfonische metalband Delain, ontving Knight Area de iO Pages Award op het iO Pages Festival in 2012. In dat jaar traden gitarist Mark Bogert en bassist Peter Vink (ex-Q65, ex-Finch, Ayreon) toe tot de band. Met hen werd een stevigere, vollere sound gezocht, zoals op het uit 2014 stammende vijfde studio-album “Hyperdrive” te horen is. Het 7de Serious Music Event met Mangrove en Knight Area – ‘Best of Dutch Progressive Rock’ vindt dus op 23 september plaats in het Parktheater in Alphen aan den Rijn.
Websites: http://knightarea.com/
en http://seriousmusicalphen.nl/event/details/mangrove-en-knight-area/ .

NIEUW
Wilson, Damian - Written In Anger
Van "Built For Fighting" (Blacklace, 2016)

Onlangs was Damian Wilson met zijn band in akoestische setting te aanschouwen in de NAXT Stage. Hij presenteerde daar zijn nieuwe soloalbum "Built For Fighting", dat de week erop ook in de, al dan niet online, platenzaken verkrijgbaar werd. Wie Wilson kent van de voornamelijk in progmetal grossierende groepen Threshold en Headspace, adviseren we toch even voor te luisteren, want zijn solowerk is een stuk softer en poppier. Het is echter geen akoestisch album, wat je naar aanleiding van het optreden misschien mocht denken. Het album opent met de extreem zoete single "Thrill Me", maar bevat verder vooral vlotte melodieuze liedjes, waarin Damians indrukwekkende stembanden centraal staan. Hij klinkt hier vrijwel aldoor goedmoedig en warm en zoekt niet zoals regelmatig bij Headspace de verre uitersten van zijn bereik op. Af en toe krijgen de muzikanten wat ruimte, vooral gitarist Bill Shanley en producer/multi-instrumentalist/arrangeur Andrew Holdsworth. Enkele van de meest bezielde songs zijn het folky "Written In Anger" en het emotionele "I Won't Blame Life".
Website: http://www.damian-wilson.net/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Oak - Lighthouse
- Postlude: Walk Of Atonement Afkomstig van "Lighthouse" (eigen beheer, 2013 / Apollon:Prog Records, 2016)

“Lighthouse”, het debuut van Oak, verscheen in 2013 in kleine oplage in eigen beheer. Pas nadat het dit jaar op grotere schaal is uitgebracht door Apollon:Prog Records wist het de nodige aandacht te trekken. De CD wordt slim in de spotlights gezet door de aanwezigheid van Airbag-gitarist Bjørn Riis in “Fire, Walk With Me”, maar de Noorse band heeft muzikaal weinig verwantschap met de Pink Floyd-sound van zijn groep. Beluistering van “Lighthouse” levert eerder een geluid op dat het pastorale van Elbow, het mysterieuze van het eveneens Noorse The White Birch en de progpop van bijvoorbeeld For Absent Friends verenigen. Zelf benadrukken de vier muzikanten tevens een link met folkrock, die vooral in de akoestische gitaarpartijen naar voren komt. Simon & Garfunkel worden dan ook als een sterke invloed beschouwd, net als Porcupine Tree, Tool, Opeth en Ulver. Opvallend is de prachtige productie die veel ruimte heeft voor verrassende percussie- en programmeereffecten. Vanavond draaien we de sfeervolle afsluiter “Postlude: Walk Of Atonement” en daarvoor het pakkende titelnummer, waarvan de titel overigens populair is. Vorige week hadden we tevens Iamthemornings nieuwe schijf met "Lighthouse" als titel en deze week vernamen we dat David Crosby zijn nieuwste album ook zo heeft genoemd.
Websites: http://www.oakinoslo.com/
en https://www.facebook.com/oakinoslo/ .

HET DEBUUT-SPECIAL:

1: 40 JAAR GELEDEN
Boston – Forever / Long Time
Van “Boston” (Epic, 1976)

Is het alweer 40 jaar geleden dat “More Than A Feeling” de Amerikaanse air waves beheerste? “Boston” was het best verkochte debuutalbum tot dan toe en het stond bomvol melodische hooks en classic rock. Bandleider Tom Scholz stond erop dat het album in zijn 'kelder' werd opgenomen, waar hij zijn Boston-sound kon perfectioneren. En dat terwijl de platenmaatschappij dacht dat de band in een top studio in LA aan het werk was. Alleen in de VS al werden van het album 17 miljoen exemplaar verkocht, waarmee menig record verbroken werd. Het album wordt dan ook gezien als één van de meest invloedrijke rockalbums van zijn tijd. Boston was mede verantwoordelijk voor het ontstaan van de 'corporate rock boom'. Bands als Journey, Survivor en REO Speedwagon volgden al vrij snel het Boston-recept. Ook die bands verkochten in de VS miljoenen albums. Een van de highlights van het Boston-debuut is het tweeluik “Forever / Long Time”.
Website: http://bandboston.com/ .

2: 33 JAAR GELEDEN:
IQ - Awake And Nervous
Afkomstig van "Tales From The Lush Attic" (eigen beheer, 1983 / Giant Electric Pea, 2013)

Afgelopen donderdag, 15 september, was het precies 33 jaar geleden dat de Britse band IQ voor het eerst een headline optreden had in de legendarische Marquee Club in Londen. Debuut-album “Tales From The Lush Attic” was op dat moment al klaar, maar nog niet te krijgen bij dat concert (iets wat wel vaker zou gebeuren in de IQ-geschiedenis). Goed excuus om “Awake And Nervous” van dit debuut weer eens te draaien en wel in de schitterende remix, zoals te vinden op 30th Anniversary Collector's Edition die in 2013 verscheen. IQ geeft weer zijn traditionele kerstoptreden in de Zoetermeerse Boerderij dit jaar, de zogenaamde Christmas Bash, op 17 december.
Website: http://www.iq-hq.co.uk/ .

3: 32 JAAR GELEDEN
Queensrÿche - Roads To Madness
Afkomstig van "The Warning" (EMI-Manhattan, 1984)

Na de debuut-EP “Queen Of The Reich” uit 1983, volgde een jaar later het eerste volledige album van de Amerikaanse metalband Queensrÿche, getiteld “The Warning”. Opvallend was daarbij dat men met producer James Guthrie in zee ging, die we kennen van zijn werk met Pink Floyd en later Roger Waters solo. Maar de band ging hopeloos over het budget met Guthrie en het album werd uiteindelijk door Val Garay gemixt zonder enige input van de band. Het resultaat is dat Queensrÿche nog steeds vindt dat “The Warning” niet geworden is zoals gehoopt was. Neemt niet weg dat we hier al de eerste tekenen hoorden van de progressieve metalsound waar Queensrÿche later zo bekend mee zou worden. En het beste voorbeeld is wel het epische slotnummer “Roads To Madness”. Queensrÿche heeft nét een Europese tournee afgesloten; deze week verschijnt het nieuwe album van Operation Mindcrime, de band rond ex-Queensrÿche-zanger Geoff Tate. Het heet “The Key”. Op 17 december doet zijn Building An Empire All Acousting Tour de Boerderij in Zoetermeer aan. De voorverkoop is al begonnen.
Websites: http://www.queensrycheofficial.com/
en http://operationmindcrime.com/ .

AKTUEEL / LIVE-TIP
Morse Band, The Neal - The Grand Experiment
Van "The Grand Experiment" (InsideOut, 2015)

Het duurt nog even, maar op zondag 2 april 2017 keert zanger en multi-instrumentalist Neal Morse met zijn The Neal Morse Band (waarin onder anderen drummer Mike Portnoy) terug naar 013 in Tilburg, voor een exclusieve Nederlandse show. Morse zal nummers van zijn aankomende album ten gehore brengen dat in november van dit jaar verschijnt, plus daarnaast uiteraard nog songs uit zijn overige imposante oeuvre. Wie progrock zegt, zegt Neal Morse. En wie Neal Morse zegt, zegt (progsupergroepen) Transatlantic, Spock’s Beard, het nog jonge Flying Colours - maar ook solowerk en zijn eigen The Neal Morse Band, waarmee hij momenteel de laatste hand legt aan een nieuw dubbel-album. Neals meest recente wapenfeiten zijn het debuutalbum "The Grand Experiment" van The Neal Morse Band uit 2015 en de eerder dit jaar uitgebrachte dubbel-live-CD "Alive Again", die in Nederland werd opgenomen. (bron: Progwereld)
Website: http://www.nealmorse.com/ .

NIEUW (IETS AAN DE LATE KANT) / IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
Iamthemorning feat. Mariusz Duda - Lighthouse
Iamthemorning - Chalk And Coal
Van "Lighthouse" (Kscope, 2016)

"Lighthouse" van het Russische duo Iamthemorning won vorige week donderdag de Album Of The Year Prog Award bij het jaarlijkse gala van Prog Magazine. De eerste twee albums van het Russische duo waren al wel te horen in Xymphonia, maar dit in maart verschenen album was er nog even bij ingeschoten. Tijd voor een inhaalslag, want "Lighthouse" is absoluut de moeite waard! Het album heeft enkele malen dat wat raadselachtige en atmosferische karakter van Kate Bush' "Aerial". Maar de Tori Amos van "Boys For Pele" is een referentie die zich nog meer opdringt. Die vergelijking wordt vooral opgewekt door het vloeiende pianospel van de duidelijk klassiek geschoolde Gleb Kolyadin. Maar ook door de wijze waarop alllerlei accenten in de arrangementen zijn geplaatst en hoe hier en daar strijkers opdoemen. Dit kan te maken hebben met het feit dat Amos' vaste mixer, de Nederlander Marcel van Limbeek, ook een van de mixers is van "Lighthouse". Het titelnummer is een duet met Riverside-voorman Mariusz Duda, die overigens met Riverside ook een Prog Award won in de categorie Prog Anthem voor "Beyond The Blue Horizon". De ritmesectie op "Lighthouse" is die van Porcupine Tree: bassist Colin Edwin en drummer Gavin Harrison. Deze tandem is zeer herkenbaar in "Chalk And Coal", waarin trompettist Sergey Korolkov een solo speelt. Iamthemorning treedt 12 november op tijdens het iO Pages Festival in de Dru Cultuurfabriek in Ulft.
Website: http://iamthemorning.com/ .

IN HET NIEUWS
Enid, The - Trophy
Van "Dust" (Operation Seraphim, 2016)

Veel nieuws rond The Enid de afgelopen weken. Anderhalve week geleden werd bekend gemaakt dat zanger Joe Payne de band had verlaten. De afgelopen maanden was hij wegens ziekte al niet mee op tournee door Groot Brittannië. Achteraf blijkt dat hij overspannen was. Nu nam hij bij het alles in eigen beheer houdende muzikale bedrijfje dat The Enid is behoorlijk wat werk op zijn schouders, maar er lijkt meer aan de hand. Afgaande op de berichten die oprichter Robert John Godfrey de laatste weken op social media achterlaat is er achter de schermen toch wat ontevredenheid geweest over de muzikale richting die Payne de band in heeft geduwd. Niet in de laatste plaats bij Godfrey. Die heeft zich dan wel teruggetrokken van het podium, in het creatieve proces is zijn rol binnen The Enid nog niet uitgespeeld. Met Payne werden musical-achtige elementen geïntroduceerd, Godfrey staat een meer donkere en progressieve koers voor. In de letterlijke betekenis van het woord progressief dan, want Godfrey heeft weinig op met wat gemiddeld gesproken tegenwoordig voor 'prog' moet doorgaan. Het is speculeren, maar die muzikaal inhoudelijke discussies zullen vast mede debet zijn geweest aan Payne's geestelijke gezondheid van de laatste maanden en zijn uiteindelijke conclusie. Nog geen week later kwam er meer nieuws: ook drummer en oerlid Dave Storey houdt ermee op. Het was al een tijd bekend dat het de bedoeling is dat Dominic Tofield hem uiteindelijk zou opvolgen. Een naar voren gehaalde heupoperatie heeft dat proces versneld. Tofield is dus met ingang van nu de drummer. Daarnaast trekt Max Read zich terug van het podium, maar blijft, net als Godfrey, achter de schermen voor de band actief en blijft ook woonachtig op het The Enid headquarter. Hij zegt dat hij zich eigenlijk nooit comfortabel heeft op het podium en ziet zichzelf meer als studiotechnicus. Poeh, dat is wel een hele hoop verandering ineens!! Oudste lid van The Enid op het podium is daarmee vanaf nu gitarist Jason Ducker, geboren in 1982 en lid sinds 2007. We zullen zien wat de toekomst brengt: The Enid is door de loop der jaren vele keren verjongd en heeft zichzelf ook al vaker heruitgevonden. Dat er wat ons betreft niet zo veel mis is met "Dust" bewijzen we met het enige nummer van het album dat we u nog niet hebben laten horen: "Trophy", waarin Joe Payne nog in volle glorie te horen is.
Website: https://www.theenid.co.uk/ .

PROGHISTORIE/MONUMENT
Manfred Mann's Earth Band – The Good Earth Suite - Earth Hymn
- Give Me The Good Earth
- Earth Hymn Part 2
Van "The Good Earth" (Bronze, 1974 / Air Mail Archive, 2005)

Het in 1974 verschenen "The Good Earth" was de vijfde plaat die Manfred Mann met zijn slechts twee jaar daarvoor opgerichte Earth Band. Het was de opvolger van het succesvolle "Solar Fire", met de klassieker "Father Of Day, Father Of Night". "The Good Earth" kon echter ook weer op goede verkopen rekenen, mede door het prachtig symfonische, tweedelige "Earth Hymn", het instrumentale hoogstandje "Sky High" en het rockend openende "Give Me The Good Earth". Van dat nummer verdwenen bij de eerste heruitgave op CD de eerste seconden, waarop het met backward effecten geluid van een kraaiende haan te horen was. Op de in 2005 verschenen Japanse heruitgave was de haan in ere hersteld. We draaien voor de gelegenheid als Monument van vanavond beide delen van de "Earth Hymn", met daartussen "Give Me The Good Earth".
Website: http://www.manfredmann.co.uk/ .

Blind Ego – Black Despair
Van het album “Mirror” (Red Farm Records / Gentle Art Of Music, 2007)

Blind Ego is het soloproject van RPWL-gitarist Karlheinz "Kalle" Wallner. Eigenlijk is Blind Ego een supergroep, want oud-Arena-zanger Paul Wrightson maakte op dit album zijn rentree in de prog. Daarnaast doen ook John Jowitt, John Mitchell en Clive Nolan mee. Ook van de partij is RPWL-medebandlid Yogi Lang. Niet als zanger, maar als toetsenist en producer. Eén van de hoogtepunten is het gedragen “Black Despair”. Het opent met prachtig tokkelend akoestisch gitaarspel. Dan valt die emotionele en breekbare stem van Wrightson in… Die combinatie doet even terugdenken aan Arena's “The Hanging Tree”, maar “Black Despair” ontwikkelt zich toch anders. Geweldig is het hoe het nummer toewerkt naar de passage met subtiel elektrische gitaarspel en vervolgens een prachtige, minutenlange gitaarsolo.
Website: http://www.blind-ego.com/ .

LIVE-TIP
PROJECTiON - Overload
- Escape (From Reality)
Van "Realitivity" (eigen beheer, 2015)

De leden van de Varsseveldse band Projection, allen in de veertig, speelden jarenlang in coverbandjes, maar wilden zelf iets creëren. Dat doet het kwartet maar meteen met een diepgaand verhalend conceptalbum over, als we het juist interpreteren, iemand die tijdelijk de druk van het leven van alle dag maar moeilijk aankan en om moet zien te gaan met zijn angsten en andere problemen. Het hele mentale proces wordt, na een knallend intro, in 10 melodieuze licht-symfonische songs belicht, waarna de hoofdpersoon zich in de elfde herboren voelt. De zang, die ons in de verte wat deed denken aan die van Edu Arde bij 5:01 AM, is dus door al die tekstuele verhandelingen erg aanwezig, met in de begeleiding wisselend stevige en melodieuze gitaarpartijen en veel sfeervol toetsenwerk. Hoewel de CD al dit voorjaar in première ging, is de release partij aanstaande vrijdag, 16 september, in Astoria, Winterswijk. Wij kiezen vanavond voor twee wat steviger nummers van het album, die samen min of meer het centrum van de plaat vormen. Beiden laten naast een stevige gitaarriff trouwens ook een korte, maar wel vette toetsensolo horen.
Websites: http://projectionband.nl/
en https://projection.bandcamp.com/releases .

NIEUW / LIVE-TIP
Focus - Sylvia's Stepson (live)
Van de DVD/2CD-set "Live In England" (In And Out Of Focus Records, 2016)

Sinds Focus een eigen label bestiert, In And Out Of Focus Records, zijn er regelmatig nieuwe releases te begroeten van wat we toch wel de beroemdste Nederlandse symfonische rockband kunnen noemen. Vlak voor de Olympische Spelen verscheen nog het Braziliaans gekruide latinjazz-getinte "Focus 8.5", nu verschijnt de 2CD/DVD-set "Live In England". In beide gevallen gaat het om archief-opnamen, "Focus 8.5" is al in 2005 ontstaan, deze live-opnamen stammen uit 2009, van een tournee na "Focus 9" dus, met gitarist Niels van der Steenhoven. Op Discogs is te zien dat deze opnamen indertijd al als promo zijn verspreid, maar het toenmalige label vond een release schijnbaar commercieel niet interessant. het is een compleet concert, met veel materiaal van "Focus 9", enkele stukken van "Focus 8" en vooral veel oude successen, waaronder het lange "Eruption" en zelfs het heel vroege "House Of The King". het camerawerk is rustig, met veel aandacht voor de spelende vingers van Van Leer en Van der Steenhoven. Intussen heeft Van der Steenhoven zijn plek overgedragen aan Menno Gootjes, die opvallend genoeg nog les heeft gegeven aan Van der Steenhoven. Op 25 november treedt Focus op in de Metropool in Hengelo.
Website: http://www.focustheband.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Oak - Stars Under Water
- Interlude
Afkomstig van "Lighthouse" (Apollon:Prog Records, 2016)

“Lighthouse”, het een paar maanden geleden verschenen debuut van Oak, wordt slim in de spotlights gezet door de aanwezigheid van Airbag-gitarist Bjørn Riis in “Fire, Walk With Me”, maar de Noorse band heeft muzikaal weinig verwantschap met de Pink Floyd-sound van zijn groep. Beluistering van “Lighthouse” levert eerder een geluid op dat het pastorale van Elbow, het mysterieuze van het eveneens Noorse The White Birch en de progpop van bijvoorbeeld For Absent Friends verenigen. Zelf benadrukken de vier muzikanten tevens een link met folkrock, die vooral in de akoestische gitaarpartijen naar voren komt. Simon & Garfunkel worden dan ook als een sterke invloed beschouwd, net als Porcupine Tree, Tool, Opeth en Ulver. Opvallend is de prachtige productie die veel ruimte heeft voor verrassende percussie- en programmeereffecten. Vanavond draaien we het symfonisch getinte "Stars Under Water", gevolgd door een van de twee korte "Interludes".
Websites: http://www.oakinoslo.com/
en https://www.facebook.com/oakinoslo/ .

ACTUEEL
Earlies, The - Wayward Song
- Slow Man's Dream
Van "These Were The Earlies" (Names/Virgin/EMI, 2005)

Onlangs verscheen op KScope het debuut van Old Fire, "Songs From The Haunted South", dat alleen al interessant is vanwege gastmuzikanten als Tom Rapp (van de oude folkrockband Pearls Before Swine) en DM Stith. Het project is echter opgezet door de Amerikaan John Mark Lapham, die vroeger onder meer bij het Britse The Earlies speelde. En laten we nu onlangs het debuut van die band, "These Were The Earlies", hebben aangeschaft vooral vanwege het instrumentarium, waarin Mellotron, Clavinet, organ layers en electronic string sequencer slechts enkele van de vele instrumenten zijn. Bij beluistering blijken The Earlies een psychedelisch getinte band te zijn, die goed te vergelijken zijn met het ingetogen werk van Mercury Rev. De over het algemeen lekker loom overkomende stukken zijn rijk georkestreerd, terwijl de stemmen beslist een Beach Boys-karakter hebben. Voordat we binnenkort mogelijk wat van Old Fire gaan draaien, is dit een mooie gelegenheid aandacht te besteden aan deze band, die in 2007 nog "The Enemy Chorus" uitbracht om vervolgens enige tijd van de radar te verdwijnen. Vorig jaar begonnen de musici weer op te treden en brachten ze de EP "Messages From Home" uit.
Website: https://www.facebook.com/theearlies
en http://www.theearlies.net/ .

LIVE-TIP / MONUMENT
Mangrove - Time Will Tell
Van “Beyond Reality” (eigen beheer, 2009)

Op 23 september 2016 bereikt Serious Music Alphen een nieuwe mijlpaal: het 50ste concert sinds de start van onze organisatie in 2011. Het wordt een dubbelconcert van de bands die als hoofdacts optraden bij de twee eerste Serious Music Events in 2011 en 2012: Mangrove en Knight Area. Het Apeldoornse Mangrove speelt progressieve rock en grijpt daarbij voornamelijk terug op de symfonische rockmuziek van de jaren ’70. In 2001 verscheen de eerste mini/demo-CD “Massive Hollowness”. Het eerste volledige album “Touch Wood” uit 2004 is tevens de eerste keer dat we gitarist Roland ter Horst als zanger horen. Met de opvolger ‘Facing The Sunset’ (2005) drong Mangrove door bij het symfo-publiek. Voor deze CD ontving de band de eerste iO Pages Progaward. De jury prees de CD vanwege de goede composities en het gedreven spel. Een grote stap voorwaarts zette de band met het vierde studioalbum ‘Beyond Reality’ (2009). Dit is het eerste in een studio opgenomen album. Productie, mix en mastering heeft de band zelf verzorgd. Mangrove heeft opgetreden in Groot-Brittannië, Duitsland, Zwitserland, Polen en België. Ook heeft de band fraaie DVD’s uitgebracht van de jubileumtour “Beyond Reality” en van de akoestische show “More Or Less” (beide in 2011). het zevende Serious Music Event: Mangrove en Knight Area – ‘Best of Dutch Progressive Rock’ vindt op 23 september plaats in het Parktheater in Alphen aan den Rijn.
Websites: http://www.mangrovemusic.nl/
en http://seriousmusicalphen.nl/event/details/mangrove-en-knight-area/ .

NIEUW
Hammill, Peter & The K Group - Sitting Targets (live)
Van "Live At Rockpalast - Hamburg 1981" (MIG, 2016)

Nadat de Britse artrocker Peter Hammill in 1978 Van Der Graaf opdoekte, had hij even geen band meer. Op z'n albums waren zijn ex-bandmaten hier en daar te horen, maar "A Black Box" (1980) was grotendeels een solo-tour-de-force, waarop Hammill zelfs drumde. Het is een van zijn meest indringende werkstukken, met bevlogen songs als "The Spirit", "Losing Faith In Words" en vooral het plaatkantlange "Flight": een even fascinerende 'epic' als "A Plague Of Lighthouse Keepers" (1971) van zijn oude band Van Der Graaf Generator. Opvolger "Sitting Targets" is een stuk toegankelijker, maar dat maakt songs als "Sign", "Stranger Still" en het titelnummer er niet minder om. Voor de concerten was er toch weer een band: The K Group - in feite Van Der Graaf zonder cellist en violist, maar mét de gloedvol spelende sologitarist John Ellis (ex-The Vibrators). Een groep die goed aansloot bij de New Wave-cultus destijds, energiek de genoemde songs (incl. "Flight"!) speelt en z'n hand niet omdraait voor enkele Van Der Graaf-songs. Het Duitse MIG brengt nu het concert voor Rockpalast, in 1981 in Hamburg opgenomen, op DVD en 2CD/DVD-set uit. De geluidskwaliteit is niet veel beter als van de TV-uitzending (vooral de balans is niet optimaal, met Hammils slaggitaar vaak harder in de mix dan Ellis' sologitaar), maar alles is beter dan een oude videoband. Maar de kwaliteit van de muziek maakt het toch véél meer dan een leuk zoethoudertje voordat over een maand de nieuwe Van Der Graaf Generator ("Do Not Disturb") verschijnt! Die band kreeg trouwens afgelopen donderdag de Lifetime Achievement Prog Award uitgereikt door Steve Hogarth.
Websites: http://sofasound.com/
en http://www.mig-music.de/en/mig-music/ .

NIEUW
Delain – Turn The Lights Out
– Chrysalis – The Last Breath
Van het album “Moonbathers” (Napalm Records, 2016)

Delain viert het 10-jarig bestaan van de groep met het uitbrengen van het vijfde album “Moonbathers”. Het album is veelzijdiger dan het voorgaande materiaal. Natuurlijk zijn er raakvlakken met Nightwish en Within Temptation. Enkele nummers werden al eerder uitgebracht op de EP “Lunar Prelude”, dat eerder dit jaar verscheen en dat dus een soort tussendoortje was. “Moonbathers” is een album met veel variatie: naast de te verwachten bombast zijn er prachtige sfeervolle orkestrale stukken. Ook toont frontvrouw Charlotte Wessels haar kwaliteiten én haar diversiteit: goed voorbeeld is de ballad “Chrysalis – The Last Breath”, waarop Wessels zingt met veel emotie en passie. Op de bonus-CD van de digibook-editie vinden we een viertal live-nummers en 2 orkestrale bewerkingen. Delain treedt op 30 september op in Luxor Live in Arnhem.
Website: http://www.delain.nl/ .

NIEUW
Nosound & Vincent Cavanagh - In Celebration
Nosound feat. Andrea Chimenti - Sogno E Incendio
Van "Scintilla" (Kscope, 2016)

NElf jaar na debuut “Sol29” brengt het Italiaanse Nosound zijn vijfde studio-album uit. De naam van de groep rond Giancarlo Erra verwijst naar de door de heren geliefde Britse postprogband No-Man. Muzikale verwantschap was altijd wel terug te horen, maar inmiddels kun je toch ook wel spreken van een echte Nosound-sound. Erra's kenmerkende zang - en zijn Engels met een zwaar Italiaans accent - werkt dat ook wel in de hand. Ditmaal is de omlijsting relatief organisch, vooral door de opvallende cello-partijen. Dit altijd wat melancholiek klinkende instrument glorieert ook in "In Celebration", een van de twee songs op "Scintilla" met een zangbijdrage van Anathema's Vincent Cavanagh. Groter nog is de rol van de Italiaanse progressieve popzanger Andrea Chimenti. Die zingt - in het Italiaans - het door hemzelf medegeschreven "Sogno E Incendio". De deluxe mediabook-editie van "Scintilla" bevat een fraai boekje én een Blu-Ray met HD stereo and 5.1 surround sound-mixen en ook wat videomateriaal.
Website: http://nosound.net/ .

NIEUW
Starless feat. Paul Buchanan - Starless
Van "Starless" (Marina, 2016)

Als je "Starless" onwetend opzet, denk je met een nieuw project van Craig Armstrong van doen te hebben. De weemoedig klinkende stem Paul Buchanan in het titelnummer, dat ook nog eens de projectnaam is. Een naam die we ook al eens tegenkwamen op een Craig Armstrong-plaat (voor de duidelijkheid: ditmaal refereert het níet aan het King Crimson-nummer). Dat warm en ook al zo weemoedige klinkende strijkorkest, af en toe een stroperig triphop-achtig ritme: dit is Craig Armstrong pur sang - kan niet missen! Toch helemaal fout: achter Starless gaat de Schot Paul McGeechan schuil, ooit oprichter van Love & Money en sinds de jaren 90 vooral actief als producer. Aan het begin, in het midden en aan het eind prijken in Gaelic gezongen folksongs, gedrapeerd in diezelfde strijkerspracht, de andere songs zou je eerder onder het kopje 'orkestrale pop' scharen. Naast Armstrong is David Sylvians "Secrets Of The Beehive" soms een referentie, vooral als er naast het orkest (het Praags Filharmonisch Orkest) ook een fraai zoemende baspartij is te horen bijvoorbeeld. Of als je in "Apocalypse" toch echt de melodie van "Let The Happiness In" herkent. Naast Buchanan werkte ook o.a. Capercaillie-zangers Karen Matheson mee. Dat een andere keer - vanavond het titelnummer.
Website: http://www.starless.co.uk/ .

PROPAGANDAPROG
Public Service Broadcasting - Spitfire
Afkomstig van "Inform Educate Entertain" (Test Card Recordings, 2013)

Public Service Broadcasting is een Brits duo waarvan de leden zich bedienen van de namen J. Willgoose, Esq. (de toetsenist/gitarist/producer) en Wrigglesworth (de drummer). Ze maken gebruik van oude Britse voorlichtings- en propagandafilms en voorzien deze van een nieuwe moderne soundtrack. Het resultaat op hun debuutalbum “Inform Educate Entertain” uit 2013 is een sound die sterk beïnvloed is door moderne elektronische muziek en Krautrock. Dat laatste is met name goed te horen in de track “Spitfire”, waarbij wij gelijk moeten denken het vroege werk van Porcupine Tree.
Website: http://publicservicebroadcasting.net/ .

RAVEN-MINISPECIAL
Iona - Realm Of The Ravens / Dunes
Afkomstig van "The River Flows - Anthology" (Open Sky, 2002)
Prior, Maddy - Ravenchild / Dance On The Wind
Afkomstig van "Ravenchild" (Park Records, 1999)

In 1994 werd op de BBC de natuurdocumentaire Snowdonia - Realm Of The Ravens uitgezonden, waar het Brits/Ierse Iona de muziek voor heeft gemaakt en die de band uiteindelijk in 2002 op de 4CD-set “The River Flows” heeft uitgebracht. In 1999 verscheen het album “Ravenchild” van de Britse folkzangeres Maddy Prior (o.a. Steeleye Span) waarop een ruim 22 minuten durende songcyclus staat, getiteld “In The Company Of Ravens”. En laat Prior nu op dat album door liefst drie Iona-leden (uit heden en verleden) begeleid worden: doedelzakspeler/gitarist Troy Donockley, bassist Nick Beggs en drummer Terl Bryant. Donockley is daarbij het belangrijkst, aangezien hij op dat moment al jaren samen met toetsenist Nick Holland het begeleidings- en productieduo van Prior vormt. Twee tracks van Iona uit de genoemde documentaire vormen samen met de laatste twee tracks uit de songcyclus van Maddy Prior deze mini-special.


Websites: http://www.iona.uk.com/
en http://www.maddyprior.co.uk/ .

A.O.R.
Steelhouse Lane - Addicted
Van “Metallic Blue” (MTM, 1998)

Steelhouse Lane was de band van gitarist en producer Mike Slamer, bekend van Streets, Seventh Key, Terry Brock, Chris Thompson en zijn eigen project Slamer. Steelhouse Lane (vernoemd naar de straat in de Midlands, waar hij woonde) maakte eind jaren '90 twee melodieuze A.O.R.-albums: In 1999 “...Slaves Of The New World..”. en een jaar eerder “Metallic Blue”, waarvan de lekkere melodieuze rocker “Addicted” afkomstig is.
Meer info: https://en.wikipedia.org/wiki/Mike_Slamer .

LIVE TIP
Reekers, Edward – Here I Am Now
Van “Stages” (Sound-Products Holland, 1992)

Aan de Unplugged-reeks van het Burgerweeshuis in Deventer, verlenen uitsluitend klinkende namen en generatiegenoten uit de geschiedenis van de Nederpop hun medewerking. Op 15 september zijn dat Edward Reekers en Maarten Peters. Diverse klassiekers uit ieders carrière komen aan bod. Ook verrassende covers (persoonlijke favorieten), nieuw en eigentijds materiaal, en improvisaties kunnen voorbijkomen. Dit alles met verhalen, anekdotes en interactie met het publiek. Edward Reekers is gezegend met dé symfonische rockstem van ons land. Deze stem zal iedereen zich herinneren van de grote hit “Ruthless Queen” van Kayak, de band waarvan hij jarenlang deel uitmaakte. Tegenwoordig heeft Edward Reekers zijn draai gevonden in Symfo Classics – ‘The Best of Symphonic Rock’, waarmee hij langs poppodia en theaters trekt. Bovendien is hij frontman bij de theaterproducties ‘Motel Westcoast’ en ‘The Best of Britain’. (bron: Burgerweeshuis) Edward Reekers heeft drie soloalbums uitgebracht. “Stages” uit 1992 is de tweede daarvan.
Websites: http://www.edwardreekers.com/
en http://burgerweeshuis.nl/agenda/4443-Edward-Reekers-Maarten-Peters?ref=ladder_artist .

ALBUM VAN DE MAAND
Oak - Prelude
- Home
Afkomstig van "Lighthouse" (Apollon:Prog Records, 2016)

“Lighthouse”, het een paar maanden geleden verschenen debuut van Oak, werd uitgebracht door Apollon Records. Dit nieuwe label lijkt in eerste instantie vooral zware jongens uit te geven, maar er blijkt een prog-divisie, waarop naast Oak ook Professor Tip Top uitkomt. Oak wordt slim in de spotlights gezet door de aanwezigheid van Airbag-gitarist Bjørn Riis in “Fire, Walk With Me”, maar de Noorse band heeft muzikaal weinig verwantschap met de Pink Floyd-sound van zijn groep. Beluistering van “Lighthouse” levert eerder een geluid op dat het pastorale van Elbow, het mysterieuze van het eveneens Noorse The White Birch en de progpop van bijvoorbeeld For Absent Friends verenigen. Zelf benadrukken de vier muzikanten tevens een link met folkrock, die vooral in de akoestische gitaarpartijen naar voren komt. Simon & Garfunkel worden dan ook als een sterke invloed beschouwd, net als Porcupine Tree, Tool, Opeth en Ulver. Opvallend is de prachtige productie die veel ruimte heeft voor verrassende percussie- en programmeereffecten. Dit is ongetwijfeld het gevolg van het feit dat men kon opnemen in hun eigen studio in Oslo. Verder heeft het album een conceptuele opbouw, waarbij de songs worden geïntroduceerd, onderbroken en afgesloten door de instrumentale miniaturen “Prelude”, “Interlude” en “Postludium”. Het concept op zich wordt omschreven als een verzameling belangrijke gebeurtenissen in ieders leven. Vandaar waarschijnlijk de licht melancholieke sfeer die “Lighthouse” kenmerkt. Een mooie plaat om gedurende de gehele septembermaand afscheid te nemen van de zomer. We beginnen met het genoemde "Prelude" dat overgaat in "Home".
Websites: http://www.oakinoslo.com/
en https://www.facebook.com/oakinoslo/ .

HET DEBUUT / MONUMENT
Moore Band, The Gary – Spirit
Van “Grinding Stone” (CBS, 1973 / Repertoire, 2005)

In navolging van Thin Lizzy afgelopen week wederom een debuut van een Ierse artiest en band: The Gary Moore Band. Na het uiteenvallen van de bluesrockband Skid Row was het tijd om onder zijn eigen naam een album uit te brengen. Het resultaat was het in 1973 verschenen “Grinding Stone”. Voor de kenners van Moore is het gebodene geen verrassing. Maar voor wie hem alleen kent van zijn hardrock-tijd of de bluesjaren geldt dat misschien wél. Gary kon ook zijn mannetje staan in het jazzrock-genre. Op “Grinding Stone” is hij nog wel een beetje zoekende naar een stijl, en horen we zelfs een episch stuk van 17 minuten. Dit nummer is echter een van de hoogtepunten en is zo te horen geïnspireerd door Santana, maar heeft ook bij vlagen een heerlijk lijzig gevoel - een beetje zoals de muziek van Pink Floyd dat in die tijd ook wel eens had. Overigens: Jan Schelhaas is hier de toetsenist! Ja, de Jan Schelhaas die we ook kennen van Camel en Caravan, van welke laatste band hij ook op dit moment weer deel uit maakt. Het grote succes bleef uit voor The Gary Moore Band en Gary zou het jaar daarop voor het eerst toetreden tot de band van zijn maatje Phil Lynott: Thin Lizzy. Dit was van korte duur en in 1975 werd samen met o.a. Don Airey en Jon Hiseman Colloseum II geformeerd. Met deze band werd een drietal hoog aangeschreven jazzrock-albums opgenomen. Na wederom een korte uitstap naar Thin Lizzy was het echter definitief tijd om solo te gaan, wat resulteerde in een zeer gevarieerde carrière, met in de jaren 80 de nadruk op hardrock en vanaf de jaren 90 vooral op blues. In 2011 stierf Gary op 58-jarige leeftijd als gevolg van een hartaanval.
Website: http://www.gary-moore.com/ .

WERELD VOL MUZIEK
Inoue, Akira - 架空庭園論 (Volgens Google Vertaler: Fictitious Garden Theory)
- 歌で地上を / 井上鑑 (idem: On The Ground In The Song)
Afkomstig van "Imaginary Arboretum" (EMI/Light Mellow's Choice, 1984/2011)
respectievelijk "Criteria" (Sony Music Records, 2006)

Een tijdje terug draaiden we een paar nummers van "System Overload" van de Japanse multi-instrumentalist Akira Inoue. Met medewerking van onder andere Simon Phillips, Alan Murphy en John Giblin had hij in 1988 een prettige plaat gemaakt dat goed in het gehoor liggende AOR, Kate Bush-achtige ballades en Japanse traditionele muziek combineerde. Naar aanleiding hiervan doken we verder zijn uitgebreide discografie in en kwamen met nog twee interessante CD's. "Imaginary Arboretum" uit 1984 werd uitgevoerd door het Akria Inoue Unit, waarin we Gilbin, Murphy en Hideo Yamaki vinden. De muziek ligt in het verlengde van de progressieve synthesizerpop uit die periode, waarbij net als bij landgenoten Ippu-Do een jazzrockrandje nooit ver weg is. In 2006 verscheen de stereo SACD "Criteria" en hierop is Giblin wederom een van de musici. Toch is dit heel andere koek. Een soort bruisende, rijk georkestreerde vocale jazzrock gecombineerd met Peter Gabriel-achtige diepgang en singer-songwritermateriaal. Talloze musici uit zowel Japan als Engeland werken eraan mee, inclusief mensen die we inderdaad van platen van Peter Gabriel kennen, zoals David Rhodes en Richard Evans. Overigens maakten Inoue en Rhodes in 1993 daadwerkelijk een CD met Gabriel: "Snowflake", naar een novelle van Paul Gallico, die tevens "The Snow Goose" schreef.
Website: http://www.akira-inoue.com/ .

NIEUW
Delain – The Monarch
Van “Moonbathers” (Napalm Records, 2016)

In ons eerste uur vanavond lieten we u al twee nummers horen van de nieuwe, vijfde plaat van het Nederlandse Delain. Dit tweede uur willen we graag afsluiten met wat tevens de bijzondere afsluiter van het album “Moonbathers” is: het bijna vier minuut durende “The Monarch”. Een atmosferisch, instrumentaal nummer, dat de meest mooie, orkestrale stukken van de gehele plaat nog eenmaal tentoonstelt.
Website: http://www.delain.nl/ .