Sunday 25 April 2010 Show No. 888

NIEUW
Asia - Light The Way
          - There Was A Time
Van "Omega" (Frontiers, 2010)
Puntige plaat van deze herrezen supergroep, opvolger van de comebackplaat "Phoenix", die sommige oude fans 'te soft' vonden. "Omega" klinkt vooral heel vertrouwd. Opvallend is dat Wetton zich de laatste tijd wat meer met zijn Christelijk-zijn lijkt te hebben beziggehouden. Misschien als gevolg van zijn overwonnen hart- en alcoholproblemen? "Light The Way" is een vlotte symfonische A.O.R.-song met prachtig gitaarwerk van Steve Howe, die de muziek leverde voor dit nummer (in totaal zijn er twee nummers waar Howe aan meeschreef - de overige stukken zijn van de tandem Downes - Wetton). "There Was A Time" is een even sfeervol als doorvoeld meet ballad-gericht nummer, waar Howe ook weer opmerkelijk fris gitaarwerk in laat horen, naast gedrage keyboards van Downes.

NIEUW
Jeff Beck - Lilac Wine
                  - Nessun Dorma
Van “Emotion & Commotion” (Rhino / Warner, 2010) 
Onder leiding van producer Steve Lipson (waarbij Trevor Horn een oogje in het zeil hield) kiest gitarist Jeff Beck op zijn nieuwe studioalbum voor een melodieuze en zelfs orkestrale benadering. Hij vaart op dit album dan ook een beduidend kalmere koers, waarbij er minder 'commotion' in z'n spel zit, maar des te meer 'emotion'. “Lilac Wine” was in de jaren '60 een hit voor Nina Simone, maar is intussen bekender in de uitvoering door die andere Jeff (Buckley), maar word hier ook erg mooi gezongen door de Ierse zangeres Imelda May. Het nummer loopt naadloos over in het orkestrale “Nessun Dorma”, de laatste aria uit de zwanenzang van Puccini, de opera “Turandot”.

NIEUW
Solstice - Oberon's Folly
Van “Spirit” (Festival Music, 2010)
De nieuwe plaat van Solstice, opvolger van het 14 jaar geleden verschenen “Circles”, is eindelijk een feit.. Muzikaal brengt de groep nog steeds positieve hippie-symfo met heerlijk gitaarspel
van Andy Glass, mooie vocalen van zangeres Emma Brown en de onmisbare viool, bespeeld door Jenny Newman. Als extraatje is er voor de snelle beslissers een  DVD bij het album gestoken met
een volwaardig concert uit 2009. Dat alleen al is de prijs meer dan waard. “Spirit” is zeker zo'n plaat die naarmate je hem vaker draait zijn geheimen zal blootgeven - en Solstice zal zeker een van de (vele) hoogtepunten worden op het Loreley festival.

NIEUW/PROMO
Cleveland, Barry - You'll Just Have To See It To Believe
                               - Stars Of Sayulita
Van "Hologramatron" (MoonJune Records, 2010)
Barry Cleveland is een gitaarinnovator, die al enkele platen heeft gemaakt in stijlen als world, ambient en progressieve jazzrock. Zo bracht hij ooit het ambiente en impressionistische Mythos uit voor Larry "Synergy" Fast's Audion label. Zijn laatste plaat Hologramatron begeeft zich meer in de progressieve jazzrock, maar dan wel met duidelijke songstructuren (zoals twee eigenwijze sixties covers onderstrepen). De broeierige muziek wordt vooral gedomineerd door Michael Manring's
zoemende bas en de gitaaracrobatiek van Cleveland, die wel wat weg heeft van David Torn. Cleveland gebruikt overigens naast reguliere akoestische en elektrische gitaren ook de Moog Guitar en de GuitarViol. Info: http://www.barrycleveland.com/

PREHISTORIE
Wishbone Ash - Warrior / Throw Down The Sword
Van “Argus – Deluxe Edition” (Island Records, 1972/2002)
Wishbone Ash is een Britse formatie, met een zeer herkenbaar twin-guitar geluid. Hoogtepunt zijn wel deze twee zachtjes in elkaar overlopende tracks, waarbij op het hoogtepunt toetsenist
John Tout, van Renaissance, een mooi bed neerlegt voor de gitaarsolo's.

CONCERTTIP
Ultravox - Vienna
In het voorjaar van 2009 kwam Ultravox, voor het eerst sinds Live Aid (1985) weer bij elkaar. Sindsdien zijn de albums met Midge Ure als zanger geremasterd en opnieuw uitgebracht (de vroege albums met John Foxx waren al eerder aan de beurt geweest). Er zijn geen plannen voor nieuw materiaal, dus verwacht op 26 april in het Amsterdamse Paradiso louters hits en classics, van “Vienna” tot “Dancing With Tears in My Eyes”.

CONCERTAGENDA / IN HET NIEUWS:
Marillion - This Town Trilogy
Van “Holidays In Eden” (EMI, 1991)
Ondanks dat Marillion het in 2010 rustig aan wilde doen, gaat dat toch niet helemaal lukken. Na gevraagd te zijn voor het High Voltage Festival is de groep nu ook de support act voor de Deep Purple-tour in november. Ook is er bekend gemaakt dat in april 2011 het volgende Marillion Weekeinde weer zal plaatsvinden in Port Zélande. En dan komt er een nieuwe DVD-box aan met opnamen van het Marillion Weekeinde 2009. Verder is Pete Trewavas te bewonderen met Transatantic op 20 mei in 013 Tilburg. En niet te vergeten: Marillion is de headliner van het Loreley Night of the Progs Festival op 4 september in St. Goarshausen. Dus genoeg reden om weer eens wat te draaien van de band. We duiken in het “Holidays in Eden”- album middels dit “This Town”-drieluik, aangezien deze plaat het thema van het komende Marillion Weekeinde zal worden en de eerste avond integraal zal worden gespeeld...

CONCERTTIP
Jennifer Batten's Tribal Rage - Zulu Wedding
Van "Momentum" (Mondo Congo/USG, 1997)
De voormalige gitariste van Michael Jackson, die ook ooit tourde met Jeff Beck, geeft maandag 26 april een masterclass op het conservatorium in Enschede en 's avonds verzorgt ze in haar eentje een optreden in Atak, waarbij ze meespeelt met filmbeelden. Ze noemt dat een 'One Woman Multimedia Show'. Op deze CD speelt ze met een trio. En hoe! Jennifer heeft een mooie fluïde stijl, die ze gebruikt voor het spelen van ongrijpbare melodieën, waaronder Ricky wolkings fretloze bas gromt en zoemt, over een op Afrikaanse muziek geïnspireerde levendig percussieve drumpartij van Glen Sobel.

NIEUW/PROMO
Thiemens, Pim - Fear Of The Dark II
                         - Life Is Stronger Than Fear
                         - Man Must Explore
                         - Keep On Going
Van "Cédez Le Passage" (Warthogproductions, 2010)
Vorig jaar, tijdens het interview dat we hadden met de gebroeders Thiemens, alias W2Warthog, liet Pim Thiemens al een stukje horen van zijn soloalbum, dat onlangs na tien jaar noeste arbeid verscheen. Het is een puur soloproduct, waarop de muzikant alles zelf heeft ingespeeld, dus net als bij W2Warthog ook de via elektronische pads gecreëerde drums. Thiemens' muziek ligt enigszins in het verlengde van het relaxte solowerk van David Gilmour in de jaren '70, dat wil zeggen: sfeervol, met een bluesy tic. Uiteraard staat zijn gitaarwerk centraal, maar er is ook veel ruimte voor omgevingsgeluiden die de songs naadloos in elkaar over doen gaan, ietwat vergelijkbaar met conceptplaten van Roger Waters en Pink Floyd (let maar op de hond!), vandaar dat er gekozen is voor een blokje van vier in elkaar overlopende tracks. Meer informatie op
http://www.warthogproductions.nl/

FEMALE - FRONTED PROGRESSIEVE METALSPECIAL

Krypteria - The Promise
Van het album “Bloodangels Cry” (Synergy, 2007)
Krypteria is een Duitse symfonische metalband uit Aken. De band is in 2003 als 'project' opgericht. Sinds 2005 werd Krypteria een echte band, met zangeres Ji-In Cho. In juli van dat jaar komt het eerste album uit. Dit “Bloodangels Cry” is het derde. Vorig jaar verscheen de opvolger “My Fatal Kiss”.

After Forever – Eccentric
Van “Invisible Circles” (2004)
After Forever was een Nederlands band met invloeden uit  death metal, progressieve metal en klassieke muziek. After Forever wordt internationaal gezien als één van de topbands binnen dit genre en heeft tienduizenden CD's verkocht. De groep heeft niet alleen bijna alle podiums van Nederland betreden, maar tourde ook door Europa en Zuid-Amerika. Op 5 februari 2009 kondigde  de band aan ermee te stoppen. Dit “Invisible Circles” is het vierde van de vijf verschenen albums.

Autumn - Blue Wine
Van het album “My New Time” (Metal Blade, 2007)
Autumn is een rockband uit Friesland, opgericht in1995. In het algemeen wordt de muziek van Autumn tot de gothic rock gerekend, maar de band haalt ook invloeden uit progressieve rock, alternative rock en metal. Op 27 april 2007 kwam het derde album, “My New Time” uit. Intussen is vorig jaar met “Altitude” een succesvolle opvolger verschenen.

Sunday 18 April 2010 Show No. 887

OPENER
Pink Floyd – In The Flesh
Van “The Wall” (EMI, 1979)
Roger Waters gaat eind dit jaar, in het kader van het dertig-jarige jubileum, dit album live vertolken. De tournee begint in de VS en zal volgend jaar in Europa te bewonderen zijn.

NIEUW
Steve Lukather & Edgar Winter - Song For Jeff
Van "Live" (MIG, 2010)
In het jaar 2000 stonden gitarist/zanger Lukather en saxofonist/toetsenist/zanger Winter zowel op het Bospopfestival als op het North Sea Jazz Festival. Een deel van het Xymphonia-team zag het duo in Weert aan het werk, vooral omdat er dat jaar een brede prog-line-up aldaar was te zien. In Den Haag echter werden er opnamen gemaakt, die een kleine tien jaar later eindelijk op DVD verschijnen. Natuurlijk staat Winters bekendste nummer "Frankenstein" op het programma, helaas uitgerekt tot een nogal vervelende medley. Verder worden er bluescovers als Jimi Hendrix' "Red House" (die geen credit op de hoes krijgt!) gespeeld, alsmede dit enige echte kippenvelmoment: "Song For Jeff". Deze instrumentale ballad van Lukathers solo-album "Candyman" (1994) is natuurlijk opgedragen aan Jeff Porcaro, de toen nog niet zo lang daarvoor overleden Toto-drummer. Stilistisch ligt de song echter in de lijn van een andere Jeff, juist: Beck! Dit jaar staat Lukather opnieuw op Bospop in het tweede weekend van juli, met een tijdelijk gereformeerde Toto.

NIEUW
Ange - Voyage En Autarcie
Van "Le Bois Travaille, Même  Le Dimanche" (Art Disto, 2010)
En Christian Decamps, hij gaat stug door met zijn Ange. En hij is nog immer lang van stof. Ook op dit spiksplinternieuwe album staat zijn expressieve zang centraal, in nummers die soms elektronisch en (progressief) poppy aandoen, maar op veel andere momenten in een moderne symfonische rockstijl zijn gegoten. In dergelijk intrigerend vormgegeven nummers is niet alleen veel sfeer(wisseling) ingebouwd, er is ook ruimte voor fraai gitaarspel. Mooi geproduceerd ook: groots en ruimtelijk, met Decamps stem natuurlijk prominent vooraan.

NIEUW
Frequency Drift - 2.57 a.m. - Retribution
                                 - 11.41 a.m. - Awakening 
Van respectievelijk "Personal Effects (Part One)" (Musea Parallele, 2008) en "Personal Effects (Part Two)" (Cyclops, 2010)
In de laatste iO Pages besprak Erik Neuteboom deel twee van dit tweeluik van het Duitse Frequency Drift. Deel één hadden we even gemist, maar dat was wel degelijk op diverse plaatsen gerecenseerd, o.a. op Progwereld. We pakken beide delen vanavond dan ook maar meteen samen. De (mannelijke) instrumentalisten en een zangeres zijn gefascineerd door SF-films als "Blade Runner" en hebben een muzikaal SF-verhaal geschreven dat is uitgebeeld door een striptekenares. De muziek is sferisch en veelal ingetogen, met soms een stevige uitbarsting (zonder dat progmetal echt in de buurt komt). Gezien de opbouw van de werken houdt men van Roger Waters' "The Pros & Cons Of Hitch Hiking", maar zeker ook van Marillion - en dan zowel "Misplaced Childhood" als werk uit de latere Hogarth-periode. Deel één is een eigen-beheer-werk dat door Musea is opgepikt en heeft wat kinderziektes die aan dit eigen-beheer-ontstaansproces kunnen worden toegeschreven. Deel twee klinkt productioneel professioneler, zit (meer nog dan deel één0 vol Wateriaanse geluidseffecten en kent naast een aantal fraaie gitaarsoli ook sfeervol spel op aanvullend instrumentarium, zoals viool en een uitstapje naar Arabische zang.

NIEUW (JAZZROCK)
Cobham, Billy - Two For Juan
Van "Palindrome" (BMH, 2010)
Superdrummer en onder andere mede oprichter van het Mahavishnu Orchestra Billy Cobham is een aantal jaren geleden begonnen met een herinterpretatie van zijn werk onder de titel “Fruit From The Loom”. “Palindrome” is de tweede CD in deze reeks en bevat ondermeer nieuwe uitvoeringen van nummers van “Total Eclipse”, “Flight Time” en “Focused”, gecombineerd met nieuw werk. Cobham werkt tegenwoordig met een grote bezetting waarin onder andere gitarist Dean Brown met lekker bluesy en Latin-getint spel opvalt, terwijl de ooit als hardhitter bekend staande slagwerker opvallend soepel en relaxed zijn drumset bespeelt. Op http://www.billycobham.com/html/index.php is overigens te zien dat de tournee rond deze plaat de band afgelopen week naar Nederland bracht.

AOR
Journey - Still They Ride
Van het album “Escape” (CBS, 1981)
Journey is een Amerikaanse melodieuze hardrockband, die veel succes had aan het eind van de jaren zeventig en begin jaren tachtig. De groep is in 1973 opgericht door Gregg Rolie (toetsen), Neal Schon (gitaar) (beiden afkomstig uit de band van Carlos Santana), Ross Valory (basgitaar) en George Tickner (slaggitaar). Het viertal werd in het begin aangevuld met de drummer Prairie Prince van The Tubes. Hij werd echter al snel vervangen door Aynsley Dunbar (ex-Frank Zappa).
Journey breekt door in Amerika met de komst van leadzanger Steve Perry. Tickner en Dunbar hebben de groep dan inmiddels al verlaten en Dunbar is vervangen door Steve Smith. Eind jaren '70 verlaat Gregg Rolie de band en wordt vervangen door Jonathan Cain (ex-The Babys).

OPENER TWEEDE UUR
Pendragon – Breaking the Spell
Van “Window Of Life” (Toff, 1993)
Het is alweer een kleine 17 jaar geleden dat dit album uitkwam! Het is toch wel een van Pendragon’s beste albums gebleken. Zo speelt voorman Nick Barrett enkele bijzonder gevoelige gitaarsoli op dit album.

LIVETIP
The Zombies – Time Of The Season
Van “Live At The Bloomsbury Theatre London - As Far As I Can See...” (A-Film, 2007)
De band The Zombies ontstond begin jaren zestig min of meer bij wijze van grap maar na het winnen van een plaatselijke liedjeswedstrijd gingen de leden het serieus opvatten. De voornaamste leden van The Zombies waren in de jaren '60 toetsenist Rod Argent, zanger Colin Blunstone en gitarist Paul Atkinson.  Er werden enkele hits uitgebracht waaronder “She’s Not There” en “Tell Her No” maar de band slaagde er niet in hier een succesvol vervolg aan te geven.
In 1967 besloten The Zombies te stoppen maar daarvoor gingen de heren nog eenmaal de studio in, leidend tot het meesterwerk “Odessey And Oracle”. Met nummers als “This Will Be Our Year” en “Time Of The Season” (dat een reusachtige hit werd nadat de band al lang niet meer bestond) geldt dit album nog steeds als klassieker voor liefhebbers van psychedelische pop terwijl het ook een bron van inspiratie was en is voor honderden bands die in de voetsporen van The Zombies wilden treden. Blunstone en Argent treden alweer heel wat jaren samen op en besloten uiteindelijk de naam The Zombies weer te gaan gebruiken voor hun gezamenlijke activiteiten. Op zaterdag 24 april treden The Zombies op in de Hengelose Metropool

LIVETIP
Asia - Rock And Roll Dream
Van het album “Astra” (Geffen, 1985)
Asia's derde album “Astra” moet fans inverwarring hebben gebracht. Zanger John Wetton was  tijdens een deel van de tournee rond het tweede album “Alpha”  vervangen door Greg Lake van ELP, maar op “Astra” is gewoon Wetton weer te horen, terwijl gitarist Steve Howe wel verdwenen was. Die had met ex-Genesis-gitarist een andere supergroep opgericht: GTR. Toch werd “Astra” geliefd onder fans, door songs als de hoopvolle rocker “Go” en het majestueuze “Voice of America." Qua verkoopcijfers bleef de plaat echter ver achter bij de twee voorgangers, met als gevolg dat Asia vijf jaar niets van zich liet horen. Sinds enkele jaren treedt de groep weer in de eerste gloriebezetting op en komende week verschijnt een tweede studio-album sinds de reunie: “Omega”. Asia treedt op 1 mei op in De Pul in Uden.

LIVETIP
Riverside - Before
Van het album “Second Life Syndrome” (Inside Out, 2005)
Riverside is een progressieve rockband uit Polen. Vergelijkingsmateriaal genoeg: Anathema, Dream Theater, Marillion, Opeth, Pink Floyd, Pain of Salvation, A Perfect Circle en Porcupine Tree zijn wel namen die je met Riverside kan vergelijken. De band speelde afgelopen jaar voor een uitverkochte De Pul en Hedon. In totaal zijn bij de vijf Nederlandse en Belgische shows 3000 mensen komen kijken  Als supports neemt Riverside de Engelse progrockers van Pure Reason Revolution en het Amerikaanse Jolly mee Op 23 april is dit trio te aanschouwen in 013 te Tilburg.

STICK-SPECIAL
Oxygene8 - Close Your Eyes
                 - Freak Of Chance
C.C.A.      - Helens Mountain
                  - I'll Be There
Van "Freak Of Chance" (Eigen Beheer/CDBaby, 2007) en "Not Different But Not The Same" (Eigen Beheer/CDBaby, 2008)
In 2003 debuteerde het trio Linda Cushma, Frank D'Angelo en drummer Tim Alexander als Oxygene8 met het fraaie Poetica, waarop de puntige progressieve rock vooral opviel door Linda's Chapman Stick en zang. Gitarist D'Angelo verdween naar de achtergrond en in 2007 maakte Linda
en Tim met o.a. gitarist Steve Parrish met Oxygene8 de EP “Freak Of Chance”, waarop ook Tony Levin te horen is (in opener “Close Your Eyes”). Laatstgenoemde nummer is in een iets ander arrangement ook te horen op “Not Different But Not The Same” van het trio Cushma en Alexander vormen met de Spaanse Stick-bespeler Guillermo Cides. De in een geweldig hoesje gestoken CD van het trio dat zich kortweg C.C.A. noemt, bevat nog een ander nummer van “Freak Of
Chance”, plus een bewerking van een nummer van het Trey Gunn-project Quodia. De muziek heeft wel wat van het uptempo werk van Martha & The Muffins (waarmee Levin ook eens speelde) en heeft uiteraard door de inbreng van de Stick ook de nodige King Crimson-referenties. Ondertussen
is D'Angelo weer terug om dit jaar met Cushma een nieuwe plaat met Oxygene8 te maken. Zie o.a. http://www.cdbaby.com/cd/cca

SLOT TWEEDE UUR
Sagrado – Central Sun of the Univers
Van de verzamelaar “A Celebration Anthology” (Sonhos & Sons, 2001)
Deze compilatie geeft een goed beeld van de eerste paar platen van de Braziliaanse band, rond welke het de laatste tijd erg rustig is. De groep maakt heerlijke pure symfonische rock met prominent gebruik van viool.

Sunday 11 April 2010 Show No. 886

VERTIGO SWIRL SPECIAL

SONOLAB

Aphrodites Child       The Wedding Lamb
Kraftwerk                  Ruckzuck
Brave New World     Soma
Between                    And The Waters Opened
Agitation Free           Dilaogue and Random \ Laila (pt 1 and 2)
Aphrodites Child       All Seats Were Occupies
Between                    Uroboros

Xymphonia

Een van de meest collectable labels onder vinyl liefhebbers is het VERTIGO label. en dan wel de SWIRL versie.
Eind jaren zestig is dit label door Philips opgericht als tegenhanger van de toen opkomende progressieve labels als EMI's harvest en Decca's Deram label. Vertigo zal doet het echter het beste met de wat hardere bands en hun stal paardje in de begin jaren zijn bands als Black Sabbath en Status Quo.
Net als  de tegenhangers is design een belangrijk onderdeel van de charme van het label. Zo had men het idee om de credits de tracklisting op 1 label te drukken en op het andere label een hypnotisch zwart wit design, het befaamde swirl logo.
Ook zijn de releases vaak gestoken in attractieve hoezen o.a, van de hand van Roger Dean of Hypgnosis. Er worden niet alleen in de UK albums uitgebracht ook op het continent is het label actief. Zo worden in Duitsland een aantal zeer interessante platen uitgebracht, waaronder Lucifer’s Friend met toekomstig Uriah Heep vocalist John Lawton, Between en Odin. Ook in Nederland is het label actief en weet voor het sub-label Nephenta Earth and Fire te contracteren. Maar ook Nederlands grootste prog band Kayak zal op Vertigo verschijnen.
In het begin is er nog veel ruimte voor experimentele muziek, maar naarmate er meer commercieel succes met een aantal bands wordt geboekt is er minder ruimte voor.
Als in 1972 philips wordt opgeslokt door het phonogram label zal langzaam aan het befaamde swirl label verdwijnen en plaats maken voor het spaceship label hoewel dit niet in alle landen direct gebeurt, zo verschijnen er bv in talie nog albums met het swirl design ver in de jaren zeventig. Commercieel doet het label goede zaken met bands als Thin Lizzy, Dire Straits en ook in de latere jaren met Metallica en Tears For Fears. Voor deze special houden we echter vast aan de voor pogrock liefhebbers de meest interessante periode, het SWIRL tijdperk. Met meer dan honderd release is het natuurlijk onmogelijk om alles te laten horen, en zal dit een steekproef zijn uit de vele interessant te releases in chronologische volgorde.

Colosseum - Elegy
De eerste release op het label was Colloseum, een band zijn die op phonogram al redelijk succesvol was. Valentyn Suite laat ons een mix van jazz en rock horen en is van hogstaande kwaliteit. Maar dat is niet zo bijzonder mt oa. David Greenslade, John Hiseman en Dick Heckstal-Smith in hun gelederen.
De diversiteit is een van de dingen die Vertigo zo bijzonder maakt, het label was niet vies van een experiment en had zeker een eclectische release schema.

Mann, Manfred 's Chapter Three - Mister you're a better man Than I
Een andere grootheid die ook al de nodige hits had geschoord in de jaren 6 was Manfred Mann. Manfred wilde breken met het commerciële format en met Chapter Three waar oa ook Micky Hugg in is te vinden maken ze claustrofobische jazz rock. Pas na jaren zullen de platen een redelijke cult status verwerven, maar in die tijd werden ze behoorlijk vergruisd. Desalnitemin zou deze formatie toch nog een tweetal platen maken voor Vertigo. Ook de meer commerciële opvolger van deze formatie de Earth Band is in eerste instantie op Vertigo te vinden.

Black Sabbath - Black sabbath
Het grootste succes heeft Vertigo in de begin jaren met een onwaarschijnlijke band Black Sabbath. En zijn hiermee de grondleggers van de Heavy Metal. De debuut plaat kan met recht progressieve rock worden genoemd, vooral het logge gitaarwerk is ongehoord in die tijd. De tweede release van Black Sabbath heeft een ongekende hit die tot een van de klassiekers in de pop muziek hoort Paranoid, hoewel in vergelijking met hun debuut deze plaat veel minder spannend is.

Naast Black Sabbath heeft het label ook een andere grootheid in hun gelederen Rod Steward, vers uit The Faces. Hoewel de muziek die de heer Steward in de begin periode kwalitatief wel een stuk beter is en dichter bij de bleus rock dan de middle of the road crap van zijn latere jaren.

Fairfield Parlour - Free
De volgende band die we draaien is Fairfield Parlor, een doorstart van de si-xties psychedelische band Kaleidoscope. Home To Home is hun enige plaat voor het label, hoewel er wel een opvolger is opgenomen. Een van de grote manco’s aan deze plaat is dat in 1970 de soft psychedelica van de band eigenlijk al een gepasseerd station was. De soms zoete liedjes met een folkie inslag zijn teveel verbonden aan de jaren zestig. Dit doet echter niet af aan de kwaliteit van de plaat.

Gracious - Heaven
De eerste echte prog release komt van Gracious die met hun conceptuele debuut plaat ! Nummers als Heaven en Hell zijn duidelijk beïnvloed door King Crimson. De Mellotron zal dan ook prominent aanwezig zijn en de muziek is bij vlagen erg donker. Een opvolger zal echter niet meer bij Vertigo verschijnen, wat waarschijnlijk te danken is aan de tegenvallende verkoop.

Uriah Heep - Gypsy
Een andere band die van origine een Vertigo band is is Uriah Heep. De eerste twee albums van deze hard rock band staan garant voor een flinke dosis opzwepende rock gedomineerd door gitaar en orgel. Natuurlijk is het trademark geluid al aanwezig, hoewel er nog wel hard geschaafd moet worden. De zang is echter al top vooral de harmonieën en hoge uithalen. Het Nummer Gypsy wat we draaien is nog steeds een live favoriet. Op hun tweede album Salisbury legt de band de lat al zeer hoog, vooral het titelnummer dat over de 15 minuten is kan worden gezien als een fijn stukje progressieve muziek en heeft zelfs een heus orkest.

Tijdgenoten May Blitz doen het minder goed met hun op Wishbone Ash geïnspireerde blues rock, zijn zullen na twee tegenvallende albums op het label de handdoek al in de ring gooien.

Nucleus - Elastic Rock
Jazz-Rock en Blues is een genre waar Vertigo zeker de ruimte aan geeft. Affinity is een van deze bands rond zangeres Linda Hoyle. Vergelijkingen met Julie Driscol kunnen wel worden gemaakt. Nucleus is misschien een van de meest muzikaal interessante bands. Deze band rond trompetist Ian Carr, Carl Jenkins, John Marshall en Chris Spedding neigt toch meer richting Jazz hoewel Elastic Rock een zeer atmosferische plaat is. Met deze debuut plaat legt de band direct de lat zeer hoog en zal dit met een aantal opvolgers voor het label maar moeilijk kunnen evenaren. Ian Carr zal ook steeds meer de teugels in handen nemen. Op dit debut zijn de composities nog merendeel van de overige leden, maar dit zal snel veranderen en vanaf de derde plaat komt de muziek alleen nog van Ian’s hand en zal de band naam ok langzaam veranderen in Ian Carr’s Nucleus. Van de debut plat draaien we het titel nummer en dit s zeker een aanrader.

Cressida - Lisa
We slaan een aantal releases over waaronder de Deep Purple afsplitsing Warhorse met ex lid Nick Simper en Juicy Lucy met o.a. toekomstig Whitesnake gitarist Mick Moody om het in de familie te houden die een paar matige platen voor het label mogen maken. Ook Patto is een band die op Vertigo een paar platen mag maken, naast Mike Patto heeft deze band ster gitarist Ollie Halsall in de gelederen. Ook Gentle Giant Beggars Opera en Gravy Train mogen rond deze tijd hun debuut platen voor vertigo maken, maar meer hierover later. We komen nu aan bij Cressida. In 1971 maken zij hun tweede album Asylum, voor Vertigo en dit is een van de juweeltjes op het label. In tegenstelling tot hun debuut op Vertigo een jaar hiervoor (ook een zeer aangename plaat overigens) zijn de nummers langen en is door het aanstellen van een nieuwe gitarist dit instrument ook iets prominenter aanwezig. De muziek is het beste te vergelijken met een mix van Procol Harum, Moody Blues en Rare Bird. De aangename zang is een plus bij deze schotse band.

Still Life - Time
Een van de meest obscure albums op Vertigo is die van Still Life. Tot voor kort was er niet veel bekend over deze band. En na het verschijnen van dit titelloze debuut verdween dit kwartet ook weer in obscuriteit. Muziekaal is het klassieke Engelse prog gedomineerd door het Hammond orgel. De vergelijkingen met de eerste line-up van Deep Purple en Uriah Heep zijn er terecht, hoewel Still Life toch zeker een meer proggy aanpak heeft. Het nummer Time is een van de betere nummers van de plaat.

Jade Warrior - Windweaver
Een band die zo’n beetje de meeste platen voor het Vertigo label heeft gemaakt is Jade Warrior. Dit is wederom een bijzondere band. Met hun mix van rock en etnische invloeden zijn zij zo ongeveer de eerste band die wereld muziek maken. Er wordt veel gebruik gemaakt van fluit en dat geeft de muziek ook een oosters tintje. De band zal ook steeds meer gaan experimenteren en uiteindelijk ook voor het Island label een hand vol albums gaan maken. Jade Warrior was echter niet de eerste band die gebruik maakte van wereld invloeden. Assagai is een band die voor een groot deel uil leden van Nigeriaanse afkomst zijn. De muziek is echter voor het grootste deel van de hand van de Jade Warrior leden. Deze combinatie levert echter geen hoogstaande plaat op en een tweede album blijft daarom ook netjes in de archieven.

Magna Carta - Time For Leaving
Ondertussen hebben ook Nucleus, Patto, May Blitz en Uriah Heep hun tweede releases voor Vertigo afgeleverd en zien we o.a. de debuut platen van Catapilla en Nirvana. Een band die het ook erg lang volhoud en nog steeds bestaat is Magna Carta. In hun begin periode hebben zij dan ook een paar zeer verdienstelijke folk-rock platen gemaakt voor het label. Met hun debuut voor Vertigo, Seasons, dat het lange titelnummer bevat leveren ze een van hun beste platen af. Bijgestaan door verschillende gast muziekanten waaronder Rick Wakeman. Deze is ook weer van de partij op de opvolger Songs from Wasties Orchard. Heerlijke akoestisch getinte folk rock.

Gentle Giant - Wreck
De volgende release is er een die natuurlijk niet mag missen in de collectie van een zich zelf respecterende prog liefehebber, de tweede release van Gentle Giant. De band rond de Schulmman broers laat een hoogstaande muzikaliteit horen gevoed door de Multi-instrumentaliteit van de leden. Er wordt dan ook regelmatig van instrument gewisseld door de leden, en live is Gentle Giant zeker een spektakel.

Tudor Lodge - Willow Tree
Aan de andere zijde van het muzikale spectrum vinden we de meest zeldzame Vertigo release het debuut album van Tudor Lodge. Waarschijnlijk dat de nogal extravagante hoes die in 6 delen kan worden uitgevouwen de potentiële koper tegenhoudt. De muziek is nogal zoete folk met gladde orkestratie, hoewel de plaat zeker zijn charme heeft. Mocht je een origineel exemplaar op de kop willen tikken dan ben je al snel een modaal maand salaris kwijt. Voor de helft heb je overigens de enige release van heavy rockers Dr. Z, ook weer in een nogal over the top hoes.

Earth and Fire - 21st Century Show
Een van de Nederlandse releases op Vertigo en dan wel op het Engelse sub label Nephenta is de eerste Earth and Fire. In Nederland had men al een bescheiden hitje met het nummer Seasons, dus dacht met om het ook maar eens te proberen in de UK. Natuurlijk week men af van  het artwork van de Nederlandse release (het luciferboekje) en stak men de plaat in een zeer mooie Roger Dean hoes. Helaas mocht dit niet helpen en gingen er maar een gering aantal exemplaren over de toonbank. Ook de andere non UK bands op Nephenta zouden een zelfde lot hebben. En na 4 releases werd het sub-label alweer opgedoekt.

Gravy Train - Messenger
Het tweede album van Gravy Train is wederom een klein juweeltje. Een iets meer commerciëlere sound en de fluit wat meer voor in de mix geschoven zorgt ervoor dat het allemaal iets avontuurlijker klinkt. Ook is er meer aandacht voor de vocalen. Kortom een stap vooruit sinds hun debuut. Messenger is het meest proggy nummer met o.a. een Mellotron.

Beggars Opera - Silver Peacock
Ook de tweede plaat van Beggars Opera voor het label is zeker een vooruitgang. De scherpe randjes zijn er af en wordt minder gebruik gemaakt van klassieke thema’s en meer in eigen kunnen geloofd. Dit wordt dan ook wel gezien als Beggar’s Opera’s beste release.

Gentle Giant - Three Friends
Na een aantal singer-songwriter en blues albums, waaronder Ian Matthews, Paul Jones en Linda Hoyle komen we voor een tweede keer uit bij Gentle Giant. Met Three friends maken zij wederom een behoorlijke stap vooruit en vooral het korte titelnummer is een hoogstaand liedje gedragen door de Mellotron en sterke samenzang.

Catarpila - Charing Cross
Nog zo’n unieke band is Catapila met saxofonist Robert Calvert. Je raad het al de muziek heeft daardoor ook een behoorlijke jazz tik, maar dan wel met een flinke dosis psychedelica. Dit in combinatie met de vaak hese en woordloze zang van Amanda Meek zorgen voor een spookachtig geluid. Je raad het al, ook deze band zal na deze release er de brui aan geven en zien we Robert opduiken in Hawkwind.

Jackson Heights - Bebob
Tevens de tweede en laatste plaat voor Verigo is Ragamuffin’s Fool van Jackson Heights. De band rond ex Nice lid Lee Jackson en ex Crimson lid Mike Giles. Het debut was een redelijk slap album, deze plaat is net iets beter met een paar aangename nummers. Progressieve pop is een term die niet zou misstaan. Maar er wordt uiteindelijk uit te veel vaatjes getapt om een constante sound te behouden. Men zal er dan ook al snel de brui aan geven.

Gentle Giant - Think of me with Kindness
Natuurlijk keren we nog een keer terug naar Gentle Giant. Hun vierde album voor Vertigo, Octopus,  doet er weer een schepje boven op en bevat klassiekers als Knots en Boys in the band, maar ook Think of me with kindness is een heerlijk nummer.

Lucifer's Friend - Summer Dream
Odin Tribute To Frank
Ook in ons buurland zijn een aantal bands gestrikt, een van de meest succesvolle is Lucifer’s Friend. Hun heavy prog sound doet het goed bij onze Oosterburen en met een zanger als John Lawton. Van origine is Lucifer’s Friend een studio band, maar dit veranderd al snel na lokaal succes. Hun tweede album Where the groupies killed the blues is dan ook een zeer gedegen album. En bevat zelfs een nummer dat kan worden omschreven als heavy kamer muziek! Jaren voordat een band als Univer Zero er was.
We blijven nog even in Duitsland met Odin wederom een eenling met een Duits Engelse line-up. Er worden ook te veel stijlen bewandeld om het een constante plaat te maken. Men gaat van Heavy rock naar jazz-rock.

Er komen nog een aantal platen in de UK uit op het swirl label, waaronder van singer-songwriter Jim Croce, Rod Steward. Progressive brass band Lighthouse, maar ook wederom een paar non UK bands. Zo wordt het Griekse Aphrodite’s Chils’s 666 album, een dubbelaar een onwaarschijnlijke hit en ook de eerste 2 Krafwerk platen zien een Engelse release als low-price dubbelaar. Wat overigens de laatste swirl release in de UK is. Hier hebben we een aantal nummers van kunnen horen in de Sonolab uitzending. Ook hoorden we in dat programa muziek van het duitse Agitation Free, Between en Brave New World. Het Europese mainland zal overigens nog wel even doorgaan met de Swirl labels, in Italië bijvoorbeeld een aantal Sensational Alex Harvey Band platen, de eerste Van der graaf generator etc.

Ramases - Long Long Time
De afsluiter is een van de meest bijzondere releases, origineel niet verschenen in Engeland. De tweede plaat van Ramases. Hun debuut plaat had een groot deel van de eerste 10CC line-up in hun gelederen, maar op deze plaat zijn deze muzikanten vervangen door een graat aantal sessie muziekanten en een orkest. Glass Top Coffin is dan ook een zeer orkestrale plaat geworden en verder gaat dan het geluid van The Enid.

Sunday 4 April 2010 Show No. 885

IN HET NIEUWS
Emerson, Lake & Palmer - Karn Evil 9 1st impression Pt. 2
Van “Brain Salad Surgery” (Atlantic, 1973)
Afgelopen donderdag zou de tour 'An Intimate Evening with Keith Emerson and Greg Lake '
starten in de VS. Alles stond opgesteld op het podium in Cleveland. De soundcheck was 's middags geweest, mensen werden toegelaten tot de zaal... maar ongeveer een uur na de geplande aanvangstijd werd het concert afgelast en konden de mensen onverrichtterzake naar huis met de mededeling dat door onvoorziene omstandigheden het concert niet door ging. Ook het concert
van vrijdag is intussen afgelast zonder verdere opgave van redenen. Wel is door het management aangegeven dat de resterende shows vanaf 5 april gewoon doorgaan.... we zullen zien.
De geruchtenmolen laat ons weten dat volgens een van de beveiligers van de zaal in Cleveland de soundcheck niet zo soepel is verlopen en het nog al stroef liep op het persoonlijke vlak tussen Emerson en Lake.... Tja, wat daar dan weer van waar is...

NIEUW (NU IN DE WINKEL)
Karnataka - The Serpent And The Sea
Van "The Gathering Light" (Immrama Records (= eigen beheer), 2010)
In februari besteedden we al aandacht aan dit nieuwe album van de Britse symfofolkband, maar volgens ons is hij nu pas goed verkrijgbaar.. Dit nummer is het hoogtepunt van het album. Met z'n even volle als transparante synth-sferen doet het sterk denken aan Iona. Ook de sterke folky melodie had zo uit de Iona-koker kunnen komen. En dan hebben we het nog niet gehad over de goddelijke meeslepende gitaarsolo...

REMASTER
Buggles - We Can Fly From Here - Part I
                - Dion
                - We Can Fly From Here - Part II
Van "Adventures In Modern Recording" (Carrere, 1981/ZTT, 2010)
In 1997 verscheen in Japan de tot dusver enige CD-release van het tweede Buggles-album “Adventures In Modern Recording”. Zoals het informatieve boekje bij de zojuist verschenen officiële remaster ons leert was dit eigenlijk een soloproduct van Trevor Horn, aangezien Geoffrey Downes de band tijdens de opnames had verlaten om zich bij Asia te voegen. Het zou ook het laatste album worden, want Horn realiseerde zich dat zijn kracht meer in het produceren dan in het componeren lag. Toch is deze plaat en zeker deze remaster zowel voor het progressieve publiek als voor Horns carrière van belang. Zo bevat de CD 10 bonustracks (waarvan 3 ook op de Japanse versie stonden), met daarbij het tweedelige “We Can Fly From Here”, een compositie die Buggles aan Yes aanboden, omdat men de kwaliteit van de songs van deze grootmacht minder vond worden. In plaats van het mini-epos te gebruiken werden Horn en Downes gevraagd zich bij Yes te voegen om de zojuist opgestapte Jon Anderson en Rick Wakeman te vervangen. Het resultaat was “Drama”, waar genoemde song echter niet op stond, hoewel het wel live werd gespeeld en te horen is op “The Word Is Live” (2005). Nu dus voor het eerst de oorspronkelijke, prima klinkende demo-versie, aangezien de Buggles na het uiteenvallen van Yes het stuk niet op het daarna verschenen “Adventures” zetten. Voor Horn was “Adventures” een soort opstap naar een uiterst succesvolle
producerscarrière, die eigenlijk al tijdens de promotie van het album begon, ondermeer toen “Lenny” een onverwachte hit werd en Horn gedwongen werd de song voor TV te spelen. Hiervoor vroeg hij het dan nog onbekende ABC om als backingband te fungeren... Overigens hoeven de eigenaren van de peperdure Japanse versie geen afstand van hun exemplaar te doen. Die
versie bevat namelijk wel de teksten en heeft tevens een veel scherpere weergave van de oorspronkelijke hoes.

Anyone’s Daughter – Nichts Für Mich
Van “In Blau” (Spiegelei, 1982)
Na twee Engelstalige albums verraste Anyone’s Daughter met het Duitstalig gezongen “In Blau”. Onder de fans van de band wordt dit gezien als een van de hoogtepunten in Anyone's Daughters carrière, vooral door de stukken “Tanz und Tod”, “La La” en “Nichts Für Mich”, dat u nu gaat horen..

IN HET NIEUWS
Gabriel, Peter: We Do What We're Told (Milgram's)
Van "So" (Charisma/Virgin, 1986)
In Frankrijk zendt men een schokkende TV-show uit, waarin nietsvermoedende deelnemers stroomschokken geven aan mensen die foute antwoorden geven, dit op aandringen van de showmaster. Klinkt bekend, hè. Het experiment uit de jaren '60 van Milgram was al eens onderdeel van een Franse (!) speelfilm en het inspireerde Peter Gabriel tot de song “We Do What We're Told”, dat al in 1983 live werd gespeeld, maar pas in 1986 in de studio werd vastgelegd. Uiteraard
hebben de commerciële omroepen in Nederland de Franse uitzending met de nodige sensatie gebracht.

CONCERTTIP
Grobschnitt - Ernie's Reise
Van “Rockpommel's Land”, (Brain, 1977/Revisited, 2007)
Komende maanden staan er weer een aantal concerten gepland van de band en deze zullen in het teken staan van de conceptplaat “Rockpommel's Land”uit 1977:  jawel, het album wordt dus integraal vertolkt. Grobschnitt is op zaterdag 29 mei in Osnabrück te bewonderen.

CONCERTTIP
Saga - Crown of Thorns
Van het album “The Human Condition” (Inside Out, 2009)
Met de nieuwe zanger Rob Morati (ex-zanger van Final Frontier) werd een waardig opvolger van Michael Sadler gevonden. Dit ondanks het feit dat de stem heel ander is als die van Sadler.
Saga treedt komende week twee maal in Nederland op:
Op 8 april in Zoetermeer in De Boerderij  en op 10 april in Uden in De Pul.

CONCERTTIP
Uriah Heep - Woman In The Night
Van het album “Fallen Angel” (Castle, 1978)
De licht-progressieve hardrockgroep Uriah Heep is vernoemd naar de schurk uit de roman “David Copperfield” van Charles Dickens. “Fallen Angel” is het twaalfde Uriah Heep-album. Het verscheen in 1978 en is het derde en laatste met John Lawton als zanger, die in 1976 David Byron opvolgde. Uriah Heep doet een aantal optredens in deze contreien de komende tijd:
12/04 Heerlen, Parkstad Limburg
13/04 Zoetermeer, De Boerderij
15/04 Munster, Jovel

REISSUE:
Yamashta, Stomu - Mysteries Of Love
Van “Go Too” (Arista, 1977/Esoteric, 2009)
Na het succesvolle “Go”-album en “Go Live From Paris” werd het “Go”-project afgesloten met “Go Too” (1977). Het soul- en funkgehalte werd flink opgevoerd en het prog-element raakt daardoor wat ondergesneeuwd maar los beoordeeld van zijn voorgangers is dit nog zeker een erg aangenaam, lekker swingend album. “Mysteries Of Love” is de licht symfonische ballade van het album met, als het goed is, een voor de verandering goed doserende Al DiMeola gitaarsolo. Puike heruitgave van Esoteric.

HERUITGAVE
Wigwam - Fairyport
-One More Try
Van "Fairyport" (Love Records, 1971/ Esoteric Recordings 2010)
Wigwam was een Finse groep die tussen 1969 en 1977 een soort mengsel van (proto)prog, psychedelica en jazzrock maakte en was een van de weinige, zo niet de enige Finse groep in dat tijdvak die buiten de landsgrenzen bekendheid genoot. Bekendste lid is achteraf de virtuoze bassist Pekka Pohjola (1952-2008). Hij was geen mede-oprichter, maar kwam pas bij het tweede album 'aan boord', het door excentriekeling Kim Fowley geproduceerde "Tombstone Valentine" uit 1970. Dit is de opvolger daarvan die een jaar later verscheen. Dit "Fairyport" is het meest progressieve tot dan toe, vooral te danken aan Pohjola, die verantwoordelijk was voor het componeren van de langere stukken. Esoteric Recordings brengt naast enkele solo-albums van Pohjola ook Wigwam-albums opnieuw uit. Deze heeft een live-bonustrack van een kleine twintig minuten. Dat is een stuk dat vooral naar spacerock neigt. Vanavond focussen we op de meest progressieve elementen van het album. Beide gekozen nummers hebben een groovy orgelsolo, in het titelnummer voorafgegaan door een jazzy pianosolo. "One More Try" kent orkestraal geproduceerde refreinen, die haast een voorbode zijn op wat Ken Scott met Happy The Man deed.

PASEN
Marillion - Easter
Van “Seasons End” (EMI, 1989)
Marillions paasnummer kan natuurlijk niet ontbreken. Naast het feit dat het een  prachtig nummer is hebben we het niet eens iedere Pasen gedraaid. Het staat met vandaag meegerekend maar vijf maal in ons playlist-archief... Afkomstig van het album waarop Steve Hogarth debuteerde als zanger, nu alweer 21 jaar geleden! Mogen we er even aan helpen herinneren dat Fish maar een jaar of acht die positie vervulde?

Simple Minds: East At Easter
Van "Sparkle In The Rain" (Virgin, 1985)
Van de plaat waarop de Schotten de bombast van Steve Lillywhite ontdekten, waarmee ze afstand namen van de symfonische elegantie van ”New Gold Dream”.

PROGRESSIEVE FOLKROCK
Fairport Convention - Eastern Rain
“What We Did On Our Holidays” (Island, 1969)
Voordat de band zo'n beetje in haar eentje de Engelse folkrock 'uitvond' was het met name een band die goed de vinger aan de pols van de tijd had. Met name op het het debuutalbum uit 1968 klonk de band als een Britse Jefferson Airplane. En hoewel de eerste sporen van een origineel folkrock geluid duidelijk te horen zijn op de opvolger “What We Did On Our Holidays”, dat vroeg in 1969 verscheen, met dank aan zangeres Sandy Denny's eigen song “Fotheringay” en de traditional “She
Moved Through The Fair”, valt er ook deze bewerking van een song van Joni Mitchell (die toen nog nagenoeg onbekend was) te horen.

Galleon - Lullaby
Van het album “Heritage & Visions” (eigen beheer, 1994)
Galleon is een Zweedse band, oorspronkelijk opgericht in 1985, die toen nog opereerde onder de naam Aragon. Een ingezonden eerste demo viel in 1989 in goede aarde, behalve de naam kon niet door de beugel. Er was immers al een ons niet onbekende Australische band, die zo heette. Het duurde uiteindelijk tot 1993 voordat een eerste album verscheen: “Lynx”. Magnum opus tot nu toe is “From Land To Ocean” uit 2003. Tegelijkertijd was het ook een struikelblok om verder te gaan. Pas na vier jaar volgde een nieuw album, “Engines Of Creation”.