NIEUW
Bergfried – May The Devil Pull Me Under
Van “Romantik I + II” (Stormspell Records, 2024)

Eerst even een korte geschiedenisles: een bergfried is een middeleeuwse eenvoudige verdedigingstoren, waarin niet gewoond werd. Het is ook de naam waaronder Anna de Savoy en Erech III. von Lothringen samen muziek maken. Eerstgenoemde is een Britse zangeres, de tweede een in Duitsland wonende Oostenrijkse muzikant. “Romantik I + II” blijkt een tweedelig liefdesverhaal, dat – hoe kan het ook anders gezien de bandnaam – gesitueerd is in de middeleeuwen. Het verhaal is verklankt in heerlijke heavy metal van het klassieke soort, maar dan wel met een moderne twist. Om maar even een beeld te geven: stel u zelf een mengvorm voor van Heart en Within Temptation, met af en toe ook wat synthpop en zelfs wat folk in de mix. Denk ook aan Mostly Autumn, maar dan zonder de van die band bekende Pink Floyd-invloeden. Dit maakt Bergfried best wel een bijzonder duo. Natuurlijk eindigt het album met een epische meezinger waarmee het verhaal tot een goed einde gebracht wordt. Von Lothringen heeft overigens een druk bestaan, want hij maakt muziek met verschillende bands waarvan de meeste van het vrij stevige soort en niet bepaald geschikt voor ons programma. We gaan luisteren naar een nummer van deel II van “Romantik”: “May The Devil Pull Me Under”..
Websites:
https://bergfried.bandcamp.com/music .

VOORPROEFJE / NU LIVE
MEER – Today Tonight Tomorrow
Van “Wheels Within Wheels” (Karisma Records, 23 augustus 2024)

Op dit moment staat MEER op het podium van het laatste Night Of The Prog-festival op de Loreley. De Noorse groep zal hier alvast werk gaan spelen van het nieuwe album “Wheels Within Wheels”. Het aanwezige publiek, waaronder een deel van het Xymphonia-team, kan dit derde MEER-werkstuk daar zelfs al fysiek bemachtigen, terwijl de rest van de wereld tot 23 augustus moet wachten. Gelukkig kunnen we al wél een voorproefje geven. In 2021 werd het overweldigende “Playing House” met grote overmacht verkozen tot Xymphonia's Album van het Jaar. Na drie jaar is de band rond Knut en Johanne Nesdal klaar met de opvolger. Er is een vol jaar gewerkt aan “Wheels Within Wheels”, met als doel het meest dynamische en intense MEER-werkstuk te produceren. Vanaf de eerste tonen van albumopener “Chains Of Changes” is het herkenbare geluid van dit octet present. Naar eigen zeggen ‘krijgen we weer een masterclass in symfonische prog en intelligente pop, waarbij exceptionele muzikaliteit, complexe harmonieën en grandioze melodieën tentoongespreid worden’. Het achttal klinkt dan ook meer als een poprockorkest, met een promintente rol voor strijkers en vocalen. Het massaal klinkende einde van “Come To Light” is daar een goed voorbeeld van. Daarentegen neigt de single “Golden Circle” toch meer naar moderne elektronische pop en indie-rock. De kracht van deze Noren is dan ook dat ze veel verschillende stijlen beheersen, die ze veelvuldig in één nummer weten te persen. Zo begint “Take Me To The River” als pakkende ballad met welluidende melodie en weemoedige strijkersbegeleiding, maar eindigt het na een meer manisch middendeel in een grootse, epische climax. En dan wordt het muzikale fundament ook nog eens opgesierd door de twee fenomenale vocalisten: broer en zus Knut en Johanne Nesdal verdelen de leadpartijen onderling goed, maar zingen ook geweldig samen. Eén van de albumhoogtepunten is de hartverscheurende ballade “Today Tonight Tomorrow” met een geweldige vocale prestatie van Knut, die overgaat in een zeer pakkende gitaarsolo. Nu denkt u misschien dat de overdaad aan muzikaliteit en soms ook complexiteit welhaast in een kakafonie moet uitbarsten. Ja, er zijn veel momenten waar de muziek overweldigend klinkt, maar MEER is er heel goed in geslaagd een zeer dynamisch album te maken en veel van de nummers ademen bij vlagen ook wel kalmte en rust uit. Goed voorbeeld is het zalvende “Mother”. De band speelde de afgelopen jaren veel op festivals met een stevig karakter. Dit zal zeker het donkere “Something In The Water” hebben beïnvloed, met stevig knorrend gitaargeluid, dreigend loom drumwerk en heerlijk basloopje. Als ware uitsmijter blijkt albumafsluiter “This Is The End” het meest epische nummer van “Wheels Within Wheels”. Alle krachten worden hier nog weer eens gebundeld, waarbij het uiterste gevraagd wordt van onze zintuigen. Helaas wordt deze troef wel een beetje om zeep geholpen door de wel heel harde mastering, waardoor de muziek net over de grens gaat van wat nog aangenaam aan de oren is – een gegeven dat wel iets van het luisterplezier wegneemt. Toch een gemiste kans. Tot op heden heeft MEER in ons land alleen nog maar op festivals gespeeld. Laten we hopen dat er snel een eigen headlineshow mogelijk is. We gaan als voorproefje niet de nieuwe single draaien, maar het al genoemde “Today Tonight Tomorrow”.
Websites:
https://www.facebook.com/MEERmusikk/
https://meer.bandcamp.com/album/wheels-within-wheels .

NIEUW
Perdomo, Fernando - Self
Van "Self" (Spirit Of Unicorn Music, 2024)

Hoewel Fernando Perdomo een werkethiek heeft vergelijkbaar met die van Steven Wilson hebben we in Xymphonia nog nooit muziek van zijn soloplaten gedraaid. De multi-instrumentalist is vooral bekend van zijn werk met Dave Kerzner, maar publiceerde dus ook onder zijn eigen naam verscheidene albums. Daarnaast is hij leider van diverse bands, zoals Dreaming In Stereo, en een veelgevraagd producer. Perdomo beschouwt zijn nieuwste solo-CD "Self" als zijn meest complete, meest persoonlijke statement. Door zijn voorliefde voor verschillende muziekstijlen vloeit daar een eclectisch brouwsel uit voort van sixtiespop, door Beatles en Beach Boys beïnvloede protoprog (met hoog Mellotron-gehalte) en op het subtielere werk van Yes geënte progressieve rock. Daarnaast zijn er raakvlakken met David Gilmours intieme "On An Island", funky, Latin-geïnjecteerde yachtrock en het instrumentale, akoestische gitaarkleinood "All Of Us Under The Same Moon". Dit nummer heeft eenzelfde rol als "Horizon" op het Genesis-album "Foxtrot", namelijk de introverte opmaat voor het epos van het album: het bijna 20 minuten durende titelnummer. Hierin trekt Perdomo alle registers open. Symfonische passages met Mellotronstrijkers- en fluiten, Minimoogpatronen en genuanceerd, aan Steve Howe verwant elektrisch snarenspel worden afgewisseld door experimentele, licht psychedelische fases inclusief hallucinerende, soms Gentle Giant-achtige mantra's. Het nummer biedt daarom een mooie kennismaking met het solowerk van Fernando Perdomo.
Websites:
https://fernandoperdomo.bandcamp.com/
https://www.fernandoperdomo.com/
https://www.facebook.com/Fernandoperdomomusic/ .

NIEUW
Yomi Ship - Obake's Grotto
- Too Many Have Vanished Into These Woods
Van "Feast Eternal" (eigen beheer, 2024)

Yomi Ship heeft al enkele EP’s uitgebracht en debuteert deze maand met de langspeler "Feast Eternal". In de muziek van dit trio uit Australië hoor je soms psychedelische spacerock à la Gong of Ozric Tentacles gecombineerd met de in het thuisland vertrouwde postrock. Toch is "Feast Eternal" veel meer dan deze afzonderlijke delen. Exotische percussie in "Intro" vormt namelijk de uitnodiging voor een avontuurlijke, delicaat getoonzette, van vele lagen en tempowisselingen voorziene muzikale trip door weidse, intrigerende geluidslandschappen. Hierin prefereert gitarist Jarred Osborne met behulp van diverse effectpedalen zijn melodieën via vlot getokkelde arpeggio’s of opeenvolgende akkoorden te creëren. Samen met de solistische, solide baspartijen van Jade Champion en het ruimtelijke, jazzy drumspel van Nick Osborne klinkt dit gezelschap daardoor eerder als een shoegazekruising tussen een rockende The Durutti Column en sober geproduceerde jazzrocktrioplaten van, bijvoorbeeld, Bill Connors of Whoopgnash. Van dit delicate debuut draaien we het korte, stemmige "Obake's Grotto" gevolgd door het mooi opgebouwde "Too Many Have Vanished Into These Woods" met een uitbundige gitaarsolo van gastmuzikant Chip Hazard, wat een alias is van multi-instrumentalist Chris Young van de psychedelische rockband Psychedelic Porn Crumpets. Websites:
https://yomiship.com
https://www.facebook.com/yomiship
https://yomiship.bandcamp.com/ .

(OP)NIEUW / LIVE-TIP
Airbag – Dysphoria
Van het album “The Century Of The Self” (Karisma Records, 2024)

Ruim een maand geleden draaiden we al twee nummers van "The Century Of The Self", het zesde album van Airbag. De Noorse band is langzaam maar gestaag uitgegroeid tot een van de meest bewonderde bands in de moderne progscene, met een lome maar emotioneel geladen kijk op klassieke Floydiaanse atmosferische rock, die altijd een zekere melancholieke tint heeft gehad. In tegenstelling tot het zojuist gedraaide autobiografische "Self" van Fernando Perdomo biedt de nieuwe Airbag volgens eigen zeggen meer een reflectie op de huidige tijdgeest met thema’s als cancelcultuur (“Dysphoria”), het herschrijven van de geschiedenis (“Erase”) en een wereld die doordrenkt is van angst en uitsluiting. “The Century Of The Self” staat voor drie kwartier genieten van sfeervolle muziek waarbij de geboden blik op de wereld niet bepaald vrolijk is. Voor vanavond hebben we gekozen voor het genoemde "Dysphoria". Overigens is Airbag op 1 november te aanschouwen in de Cacaofabriek in Helmond, een dag later in Poppodium Boerderij te Zoetermeer.
Websites:
https://www.airbagsound.com/
https://airbagsound.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/airbagsound/ .

(OP)NIEUW
Irvine Band, The John - All Systems, Go!
Van "The Starships Are Gathering" (Head In The Door Records, 2024)

Begin dit jaar verscheen van The John Irvine Band binnen zijn albumtrilogie "The End Of Days" het tweede deel: "The Starships Are Gathering". Het dystopische verhaal zoals uitgezet op het eerste deel wordt hier op een meer sciencefiction-getinte wijze vervolgd. Dat verhaal is in wezen een kapstok voor John Irvines dynamische composities. Net als op de voorganger worden we getrakteerd op keyboard-gedomineerde prog met naar ons gevoel op dit album een nog grotere hoofdrol voor de synths, waarbij de drums wederom sterk zijn ingespeeld door Andrew Scott. Dat betekent overigens niet dat we helemaal geen gitaar meer horen op het album, want de nodige solo's op juist dat instrument zijn zoals bijna altijd bij John Irvine hoogtepunten in zijn muziek. "The Starships Are Gathering" lijkt wat lichtvoetiger van karakter ten opzichte van eerder werk van The John Irvine Band, misschien ook wel omdat de gitaren nog minder op de voorgrond treden. Het is daarmee toch zeker een zeer sterk vervolg van deze trilogie. Het maakt ons zodoende nieuwsgierig wat Irvine voor ons in petto heeft in de over een klein halfjaar te verwachten finale.
Websites:
https://johnirvine.co.uk/
https://www.facebook.com/johnkeirirvine
https://thejohnirvineband.bandcamp.com/album/the-starships-are-gathering .

NIEUW / ALBUM VAN DE MAAND
Viima - Äiti Maan Lapset
Van het album “Väistyy Mielen Yö” (eigen beheer, 2024)

In 2017 lieten we voor het eerst muziek van Viima horen. We meldden destijds dat deze vrij onbekende band in 2006 debuteerde met “Ajatuksia Maailman Laidalta” (volgens Google Translate: “Gedachten vanaf de rand van de wereld”). Destijds combineerden deze Finnen klassieke symfo met folkrock, wat logisch was aangezien er in de beginjaren redelijk wat Jethro Tull-nummers op het bandrepertoire stonden. Op de in 2009 verschenen opvolger verdween het folkrockaspect naar de achtergrond en werd duidelijk de keuze gemaakt voor een symfonisch rockgeluid. Nadat medeoprichter en toetsenist Kimmo Lähteenmäki in 2011 vertrok, bleef het lange tijd stil. Maar opeens, na 15 jaar, was er begin januari een nieuw album: “Väistyy Mielen Yö” (“De Nacht van de Geest maakt plaats”) waarop Lähteenmäki overigens nog wel is te horen. Vers bloed binnen de verder ongewijzigde bezetting is er in de persoon van zanger en medetoetsenist Risto Pahlama. Was Hannu Hiltula voorheen verantwoordelijk voor de zang, nu richt hij zich meer op de fluit. Opvallend is dat op bassist Aapo Honkanen na alle bandleden, dus ook de fluitist, gitarist en drummer aanvullende keyboardpartijen bespelen. Het maakt van “Väistyy Mielen Yö” een behoorlijk toetsendominante plaat. De muziek is doorspekt met heerlijk aanzwellend pastoraal warm keyboardspel met natuurlijk veel Mellotron, maar ook Fender Rhodes en strings. Zo doet “Perhonen” denken aan het Eloy van midden jaren zeventig. Het vaak subtiele gitaarspel van Mikko Uusi-Oukari mag er ook zijn: naast smaakvolle inkleuringen, laat hij ook veelvuldig op de spel van Andy Latimer geïnspireerde solo's horen. Genoemde aspecten maken dat je je met dit album drie kwartier lang terug in de tijd van de klassieke Britse prog à la Spring, Fantasy of Fruupp waant. Na een relatief korte inswinger vervolgt het album met het bijna 20 minuut durende “Äiti Maan Lapset” (“Kinderen van Moeder Aarde”), waarmee de klasse van Viima wordt bezegeld. Het klinkt levendig met zeker de nodige stevige passages terwijl het rustieke zalvende geluid behouden blijft. In albumafsluiter “Vuoren Rauha” (“Vrede van de berg”) is vooral in het eerste deel de invloed van het legendarische King Crimson-debuut is te horen, maar dan met een licht Camel-sausje. We gaan deze maand veel laten horen van “Väistyy Mielen Yö”. Vandaag het langste nummer van het album: de epic “Äiti Maan Lapset”, ofwel “Kinderen van Moeder Aarde”.
Websites:
BAND WEBSITE
BANDCAMP
FACEBOOK .

PRIVATE MUSIC SPECIAL
Goodman, Jerry - Going On 17
Van "Ariel" (Private Music, 1986)
Jobson, Eddie - Outer Secrets
Van "Theme Of Secrets (Private Music, 1985)
Hwong, Lucia - Dragon Dance
Van "House Of The Sleeping Beauties" (Private Music, 1985)
Shadowfax - Sujata
Van "The Odd Get Even" (Private Music, 1990)

Peter Baumann verliet in 1977 Tangerine Dream na betrokken te zijn geweest bij wat door velen als het beste werk van Tangerine Dream wordt beschouwd: de albums “Zeit” (1972) t/m “Encore” (1977), met daar tussenin de albums “Atem”, “Phaedra”, “Rubycon”, “Ricochet” en “Stratosfear”. Na een korte solo-carrière verhuisde hij naar de Verenigde Staten om vervolgens in 1984 zijn eigen label te beginnen: Private Music. Het muzikale landschap was behoorlijk veranderd sinds zijn jaren bij Tangerine Dream en binnen de elektronische muziek waren er volop ontwikkelingen. Private Music was bedoeld om 'new instrumental music' uit te brengen, maar kreeg met name in de V.S. al heel gauw het label 'new age' aan zich hangen.

Sommige albums van bijv. de Griek Yanni vielen ook zeker in die categorie, maar veel vroege releases op Private Music waren toch wel een stuk avontuurlijker en lieten een vernieuwende mengvorm horen van elektronische muziek, jazz en wereldmuziek.

In een uitgebreide special presenteren wij vanavond 4 albums die allen een ander aspect van het label laten horen. Jerry Goodmans "Ariel" verscheen in 1986 als opvolger van zijn solo-debuut "On The Future Of Aviation" van een jaar eerder. Was dat een album waar op hij nagenoeg alles zelf deed, op "Ariel" had hij een volledige band om zich heen en stond zijn elektrische vioolspel vol in de schijnwerpers.

Een andere muzikant die ook bekend stond om zijn vioolspel was Eddie Jobson, die in 1985 zijn volledig elektronische album "Theme Of Secrets" uitbracht, volledig opgenomen op de befaamde Synclavier. In hetzelfde jaar bracht de Amerikaanse (met Chinese roots) Lucia Hwong haar debuut-album "House Of Sleeping Beauties" uit, waarop ze elementen uit Chinese en elektronische muziek vermengde tot een bijzonder geluid dat wel enigszins te vergelijken valt met de muziek van Andreas Vollenweider uit diezelfde tijd.

We besluiten dit blok met de Amerikaanse worldfusionband Shadowfax, waarvan in 1990 het achtste album "The Odd Get Even" verscheen. De jaren 90 betekenden een ommezwaai in muzikale koers bij Private Music waarbij er meer aandacht ging naar 'mainstream' artiesten (o.a. Taj Mahal, Ringo Starr en Etta James), wat samenviel met de beëindiging van Peter Baumanns betrokkenheid bij het label. Begin deze eeuw, bij de herschikkingen als gevolg van de fusie tussen Sony en BMG, verdween het label helemaal.
Websites:
https://en.wikipedia.org/wiki/Private_Music
https://www.jerrygoodmanviolin.com/
https://www.facebook.com/jerry.goodman.79
https://zealotslounge.com/
https://www.facebook.com/EJ.UK.fanpage
https://www.facebook.com/LuciaHwongGoddessMusic
https://www.facebook.com/shadowfaxmusic .