NIEUW / ARCHIEFUITGAVE
Camel – Never Let Go (remix)
– The Traveller
Van “Air Born: The MCA & Decca Years 1973-1984” (Universal, 2023)

Dit jaar zou het 50-jarig bestaan van Camel gevierd worden met een reeks concerten, die ook het definitieve podiumafscheid zou markeren van de band rond Andy Latimer. Helaas moesten de concerten om gezondheidsredenen worden geannuleerd. Maar niet getreurd, want de release die nu voor ons ligt maakt veel goed: een 32 discs tellende box, getiteld “Air Born: The MCA & Decca Years 1973-1984”. Het blijkt een ware schatkist, want naast de reguliere studio-albums uit in de ondertitel aangehaalde periode, bevat de box een flinke hoeveelheid extra’s in de vorm van demo’s, single-B-kanten en natuurlijk veel live-opnamen. Van 5 albums heeft Stephen W. Tayler een nieuwe remix gemaakt, zowel in stereo (op zowel CD als Blu-ray) als in 5.1 surround sound (op Blu-ray). Eén Blu-ray is gereserveerd voor het video-archief met alle bekende beelden die er zijn uit deze periode. Vooral de concertfilm “Pressure Points” uit 1984 ziet er in deze opgepoetste versie erg goed uit. We gaan de komende tijd veel van de box laten horen en doen dit chronologisch. We beginnen met een blokje rond de eerste twee albums, het titelloze debuutalbum uit 1973 en de overgangsperiode naar “Mirage” uit 1974. Camel is in de beginjaren nog duidelijk op zoek naar een eigen geluid. Toch is te horen dat een deel van de band al een aantal jaren samen speelt. Gitarist Andy Latimer, drummer Andy Ward en bassist Doug Ferguson vormden namelijk al in januari 1969 The Brew. Pas in september 1971 voegde toetsenist Peter Bardens zich bij dat trio en werd de naam veranderd in Camel. Al vrij snel volgde het eerste concert als voorprogramma van Wishbone Ash. Het daaropvolgend jaar werden er veel concerten gegeven en de wisselwerking tussen Bardens en Latimer wierp zijn vruchten af. Eind 1972 tekende Camel voor MCA en op dat label verscheen begin 1973 het debuut. Je hoort op dat album zeker de verwantschap met Caravan, luister bijvoorbeeld maar naar een nummer als “Mystic Queen”. Daarnaast er zit er ook iets van het swingende Santana-geluid in de muziek, mede door het opzwepende drumwerk van Andy Ward. In de box zit naast de originele versie ook een nieuwe mix van het album, die de muziek wat voller en vooral de drums breder laat klinken. Uit deze periode is er niet veel aan extra materiaal, behalve het niet eerder uitgebrachte “Sarah” en eindelijk het nummer van de live-compilatie “Greasy Truckers”. We laten natuurlijk een van de nieuwe mixen horen en dan kunnen we niet onder de klassieker “Never Let Go” uit. Live ontwikkelde de band vervolgens steeds meer een eigen sound, toch vernieuwde MCA het contract niet. Maar niet getreurd: Camel mocht in juni 1973 op audiëntie bij Decca om een demo op te nemen, waarvoor de groep al een albumlengte aan nieuw materiaal geschreven had. Die demo is in zijn geheel in de box te vinden en is zeker een mooie aanvulling. Meer en meer werd de progressieverockstijl omarmd, met nummers als “Lady Fantasy” en “The White Rider”. Eén van de demonummers is het tot nu toe onuitgebrachte “The Traveller”, dat klinkt als de ontbrekende schakel tussen de eerste twee albums en dat niet misstaan had op een van die twee. Een goede reden om dit nu te laten horen, maar eerst dus “Never Let Go”. Een volgende keer duiken we in “Mirage”.
Websites:
https://www.camelproductions.com/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100044216270328
https://www.facebook.com/camel.latimer .

NIEUW
Residuos Mentales – Impending Catastrophe
Van “A Temporary State Of Bliss” (OOB Records, 2023)

Residuos Mentales is een studioproject uit het Griekse Athene. Het duo, bestaande uit toetsenist Stratos Morianos en gitarist/fluitist Alexandros Mantas bestaat al 11 jaar maar pas in 2018 verscheen een eerste volledige album: "Introspection". Nu, 5 jaar later, blijkt het duo getekend door het Nederlandse OOB Records en verschijnt het tweede werkstuk "A Temporary State of Bliss". In de instrumentale muziek van Residuos Mentales is vooral de invloed van Camel evident: denk daarbij aan de periode rond "Moonmadness". Het album bevat slechts vier nummers, waarvan er eentje een compacte lengte heeft, één bijna een ouderwetse LP-kantlengte vult en twee zo rond de tien minuten. De heren nemen de tijd om met hulp van diverse keyboards en gitaren een sfeer op te bouwen die bij vlagen ook filmisch uitpakt. Vernieuwend kunnen we het resultaat bezwaarlijk noemen, aangenaam wegluisterend is het absoluut.
Websites:
https://residuosmentales.bandcamp.com/album/a-temporary-state-of-bliss
https://www.facebook.com/residuos.mentales.

NIEUW
Freedom To Glide - Rain Part 1 (Decade)
Van de single "Rain Part 1 - Decade" (eigen beheer, 2023)

We waren er in 2013 redelijk snel bij, toen het Britse duo Freedom To Glide debuteerde met "Rain". Dat album was het eerste deel van wat een trilogie zou worden, die vervolgens vorig jaar nog een epiloog kreeg in de vorm van "The Chronicle Of Stolen Souls". Vier albums met als rode draad de grote oorlogen gedurende de 20ste en 21ste eeuw en de nog naijlende gevolgen daarvan. Muzikaal is Freedom To Glide ontegenzeglijk beïnvloed door Pink Floyd en Roger Waters, maar dan soms met een haast singer-songwriterachtige benadering. Het liedje en de boodschap staat voorop, maar met elk album voegden de heren wel meer muzikale elementen toe aan hun muziek. Het prachtig melodieuze gitaarspel van Andy Nixon trad meer op de voorgrond, zonder dat het afbreuk deed aan zijn relaxte zangstijl of de stemmige toetsenpartijen van zijn compaan Pete Riley. Exact 10 jaar na het verschijnen van het debuut is er een herbewerking gemaakt van de song “Rain Part 1”, dat nu een filmische sfeer heeft gekregen. Deze 'Decade'-versie valt gratis te downloaden van de Freedom To Glide-Bandcamp-pagina, waar overigens ook een bijpassende 'lyric video' valt te bekijken. Dit alles als dank aan al diegenen die Freedom To Glide door de jaren gevolgd en gesteund hebben.
Websites:
https://freedomtoglide.com/
https://www.facebook.com/FreedomToGlide
https://freedomtoglide.bandcamp.com/track/rain-part-1-decade .

NIEUW
Stafylakis, Haralabos [Harry] - Of Beauty/Of Brutality
Van "Calibrating Friction" (New Amsterdam Records, 2023)

De in Canada geboren, maar sinds 2016 in de V.S. woonachtige Haralabos [Harry] Stafylakis debuteerde als soloartiest eerder dit jaar met "Calibrating Friction". Na een opleiding tot klassiek pianist, stortte hij zich als tiener al gitaarspelend en schrijvend op metal. Na zijn twintigste keerde hij terug naar de klassieke muziek, waarbij hij echter als componist en lid van de progmetalband Faces Of Horizon klassiek en progmetal met elkaar versmolt. Voor dit project bewerkte hij vijf oudere composities voor een bezetting van orkestinstrumenten, elektrische gitaren, drums, programmering en elektronica. Hij riep hiervoor de hulp in van gitarist, elektronica-expert en technicus Adam Pietrykowski (alias de zich met Porcupine Tree en Nine Inch Nails associërende Van Tilburg). Verder excelleert Javier Reyes van Animals As Leaders als sologitarist in "Flows Obsidian" en maakt Matt Grou van de Rush-tributeband New World Men indruk met zijn dynamische drumspel. De meeste klassieke musici hebben daarnaast ervaring met het integreren van contrasterende stijlen. Zo speelt pianiste Vicky Chow in het befaamde Bang On A Can All-Stars, is Fung Chern Hwei (viool en altviool) bandlid van het hardcore strijkkwartet Seven)Suns en bokst(e) Raphael Weinroth-Browne met zijn cello bij onder anderen Leprous & Einar Solberg, Fates Warning en Ryo Okumoto geregeld tegen metalen geluidsmuren op. En dat betaalt zich uit: zonder dat je er erg in hebt zijn Never The Same River en Unrelent gitaarloos! Deze stukken bevatten niettemin dezelfde fascinerende frictie tussen robuust rockende, filmische, modern-klassieke en ambient passages als, bijvoorbeeld, de enerverende, veelzeggend getitelde en in Van Tilburgs melodieuze gitaarclimax culminerende slotsymfonie "Of Beauty/Of Brutality". Naar laatstgenoemde, twaalf minuten durende stuk gaan we nu luisteren.
Websites:
https://www.hstafylakis.com/
https://www.facebook.com/hs.composer
https://stafylakis.bandcamp.com/album/calibrating-friction .

NIEUW
Duda, Mariusz – Bots' Party
Van het album "AFR AI D" (Kscope Records, 2023)

De Pool Mariusz Duda had eigenlijk zijn zinnen gezet op een nieuw Lunatic Soul-album toen hij, getriggerd door de coronapandemie en lockdowns, heel andere muziek voelde opborrelen. Het beklemmende aspect van die lockdownperiode benadrukte hij door puur elektronisch te werk te gaan, met enkel zijn stem en wat samples als toevoegingen. Dat resulteerde in 2021 in een drietal albums, “Lockdown Spaces”, “Claustrophobic Universe” en “Interior Drawings”, dat eerst alleen digitaal verscheen en vervolgens in 2022 met een toegevoegde EP, “Let’s Meet Outside” onder de naam “The Lockdown Trilogy” als fysieke boxset. Duda's nieuwe album "AFR AI D" komt uit dezelfde muzikale bron voort. Zijn voorliefde voor Tangerine Dream en Kraftwerk hoor je terug op dit album, dat als thema de komst van en verwachtingen rondom A.I. (artificial intelligence) heeft. Voor de Riverside-voorman zeer zeker niet iets waar hij alleen maar negatieve verwachtingen over heeft. Hij ziet veel meer mogelijkheden dan hindernissen of bedreigingen. In acht nummers vangt hij de tijdgeest en beleving van A.I. en dat doet hij op zijn eigen onbevangen manier. Wanneer je je bedenkt dat naast Mariusz alleen de gitaar van Mateusz Owczarek op het album klinkt, realiseer je je eens temeer wat een creatieve geest de Poolse multi-instrumentalist is. "AFR AI D" is een album dat het beste met een hoofdtelefoon op is te ondergaan en waarbij elk nummer bij iedere nieuwe beluistering je iets anders laat ontdekken. In september lieten we al een voorproefje horen, vanavond kiezen we voor “Bots' Party”, waarin ook de gitaar van Owczare fungeert.
Websites:
https://mariuszduda.md/albums/afr-ai-d/
https://mariuszduda.bandcamp.com/album/afr-ai-d
https://www.facebook.com/mariusz.duda.official .

VOORPROEFJE / LIVE-TIP
Amarok [PL] – Hope Is
Van het voorjaar 2024 te verschijnen nog ongetitelde zevende Amarok-album
– Surreal
Van het album “Hero” (OSKAR Records, 2021)

Amarok werd in 1999 opgericht door gitarist, multi-instrumentalist en zanger Michał Wojtas en gitarist Bartosz Jackowski. Tussen 2001 en 2004 bracht de Poolse groep drie albums uit. Hierna transformeerde de formatie in het soloproject van Michał Wojtas. In 2017 werd na een pauze van twaalf jaar het vierde album, “Hunt”, uitgebracht. Speciale gasten waren Colin Bass en Mariusz Duda. Marta Wojtas schreef de teksten, en voegde zich definitief bij de line-up. In 2019 werkte Wojtas samen met de Britse choreograaf James Wilton, wat resulteerde in Amaroks vijfde album: 'The Storm'. Vanaf 2021 is de Amarok-line-up uitgebreid met nog twee muzikanten: drummer Konrad Zielinski en multi-instrumentalist Kornel Poplawski.

Het zesde bandalbum, “Hero”, werd uitgebracht in najaar 2021. De muziek die Amarok maakt kan het beste worden omschreven als een samensmelting van progressieve rock, ambient en ethno (een muziekgenre dat elementen uit elektronische muziek en wereldmuziek combineert). Afgelopen september verscheen als voorbode op een nieuw album de single “Hope Is”. Dit nog titelloze werkstuk moet in het voorjaar van 2024 verschijnen, ruim op tijd voor het optreden op het Final Night Of The Prog Festival op de Loreley, waar de Polen op zondag 21 juli zullen aantreden. “Hope Is” wordt gezongen door Kornel Poplawski. Er is 'spoken word' te horen van Marta Wojtas, die hier klinkt als een robot in een ruimtestation. Daarna draaien we “Surreal” van het recentste album “'Hero” uit 2021. De hoofdpersoon van dit conceptalbum vecht om te overleven door de strijd aan te gaan met de realiteit en zichzelf. In feite gaat het album 'over iedereen die de moed heeft het onbekende onder ogen te zien', aldus Amarok op de officiële website.
Websites:
https://amarok.pl/
https://www.facebook.com/amarokofficial
“Hope Is” op YouTube: .

ALBUM VAN DE MAAND
Orlando, Andrea - Ancora Luce
Van "La Scienza Delle Stagioni" (eigen beheer, 2023)

Ons muzikale hart gaat altijd iets sneller kloppen als er in de muziek iets terug te horen valt van de herkomst. Soms is dat niet zo direct vast te pinnen maar wij menen, dat toch vaak wel te horen is of een artiest of band uit bijvoorbeeld Scandinavië, Italië, Frankrijk of Japan komt. Het is makkelijk als er in de eigen landstaal gezongen wordt, maar ook de muziek zelf verraadt vaak de nationaliteit. Zo zit er in veel Italiaanse progressieve rock iets van een gloedvol, meeslepend, ja zelfs romantisch karakter. Andrea Orlando's tweede album "La Scienza Delle Stagioni" is daar een meer dan typisch voorbeeld van. Vijf jaar na zijn debuut "Dalla Vita Autentica" borduurt hij op zijn nieuwe werkstuk nadrukkelijk voort op de voorganger - en waarom ook niet, want die was meer dan geslaagd. Als drummer is hij actief (geweest) bij meerdere bands en projecten zoals Finisterre, Höstsonaten en La Coszienza Di Zeno en zodoende heeft hij toegang tot een kring van muzikanten die over en weer op elkaars albums te horen zijn. Het gevaar is dat al die projecten en albums op een gegeven moment op elkaar gaan lijken en het moet gezegd worden dat "La Scienza Delle Stagioni" niet echt iets nieuws onder de zon brengt. We horen iets van de klassieke inslag van Höstsonaten en ook wel iets van de intensere sound van Finisterre terug. Maar als de composities zo geslaagd zijn en het geheel prachtig is uitgevoerd en opgenomen, dan hebben we gewoon niets te klagen! Andrea Orlando bewijst met dit album niet alleen een goede drummer en toetsenist te zijn maar dus ook een zeer begenadigd componist. Rock Progressivo Italiano van de bovenste plank!
Websites:
https://www.andreaorlandomusic.com/
FACEBOOK
BANDCAMP
BANDCAMP .

(OP)NIEUW
Vitral –Sete Povos Das Missões
Van “Os Loucos” (eigen beheer, 2023)

Mag je een band die begin jaren 80 twee jaar heeft bestaan en in 2017 een tweede leven kreeg bestempelen als 40 jaar oud? Die vraag zouden we kunnen stellen als het om de uit Brazilië afkomstige Vitral gaat. Het zaadje voor de reünie werd geplant toen bassist/toetsenist Eduardo Aguillar wat oude opnames vond en drummer Claudio Dantas benaderde om hier wat mee te doen. Als gitarist werd Luiz Zamith gevraagd en op fluit en toetsen niemand minder dan ex-Bacamarta-lid Marcus Moura. In 2017 verscheen dan eindelijk het debuut “Entre As Estrelas”. Het volledig instrumentale album heeft een hoog jarenzeventiggehalte en de muziek doet denken aan die van het eveneens Braziliaanse Nexus. Nu, zes jaar later, is er een tweede album, “Os Loucos”, waarbij van de vorige bezetting alleen oerlid Aguillar blijkt overgebleven. Bruno Moscatiello is de nieuwe gitarist en Marco Aurêh is te horen op fluit. Drummer Gustavo Miorim is als gastmuzikant betrokken. Wederom is de muziek geheel instrumentaal, zwaar symfonisch en zit boordevol smaakvol toetsen- en fluitwerk. Maar ook het gitaarwerk van Moscatiello is rijkelijk aanwezig op het album. Mooi voorbeeld is het tweede nummer “Ciclopes”, dat in ELP-modus begint, maar zich heel stiekem transformeert in een stuk dat zo op Camels “Harbour Of Tears” had kunnen staan. Camel is dan ook zeker een van de invloeden, op een manier zoals dat ook terug was te horen in het vroege werk van het Poolse Quidam. “Os Loucos” is een lekker speelse feelgood-progplaat.
Websites:
https://vitralband.bandcamp.com/album/os-loucos
https://www.facebook.com/bandavitral .

IN MEMORIAM
Godding, Brian - Happy Endings
Van "Slaughter On Shaftesbury Avenue" (Reckless Records, 1988 / The Wild Places, 2004)

Afgelopen zondag, 26 november, overleed gitarist Brian Godding op 78-jarige leeftijd. Godding speelde in bands als Mirage, Centipede, Blossom Toes en Magma, plus in enkele groepen rondom Mike Westbrook. Daarnaast bracht hij ook enkele soloplaten uit. Van de eerste, "Slaughter On Shaftesbury Avenue" uit 1988, draaiden we al eens muziek ter gelegenheid van de heruitgave in 2004. De plaat bestond overigens uit stukken uitgevoerd door drie verschillende bands, te weten GLS, Other Routes en Full Monte. Voor de CD-uitgave werd het stuk van Full Monte vervangen door nog een nummer van GLS. Daarnaast besteedden we aandacht aan "Now You See It ..." uit 1977, het enige album dat Mirage (niet te verwarren met onder meer Peter Bardens' band) uitbracht. Die plaat werd overigens door Mike Dunne opgenomen in een stal van een varkensboerderij, alwaar Dunn zijn nieuwe 24-sporenopname-apparatuur wilde uitproberen, die hij speciaal voor Jon Anderson aan het bouwen was. Ter nagedachtenis aan Brian Godding draaien we echter het in deze context wat macaber getitelde "Happy Endings", het alleen op de CD-versie van "Slaughter On Shaftesbury Avenue" voorkomende nummer, gespeeld door GLS, naast Godding bestaande uit drummer Dave Sheen en bassist Steve Lamb.
Websites:
http://www.lotsawatts.co.uk/
https://www.facebook.com/brian.godding/
https://www.olliehalsall.co.uk/briangodding.htm .

IN DE HERHALING
Paich, David – Forward
- Willibelongtoyou
Van "Forgotten Toys" (Players Club / Mascot Music, 2022)

In navolging van Steve Lukather en Joseph Williams kwam David Paich in 2022 ook met een solo-album. Voor de nu 69-jarige Toto-toetsenist/componist was "Forgotten Toys" zelfs zijn eerste album onder eigen naam in een carrière van toch al zo'n halve eeuw. Maar net als bij zijn bandmaten kun je dat 'solo' rustig tussen aanhalingstekens zetten. Toto-leden Lukather en Williams werkten namelijk uitgebreid mee, zoals ook hun recente solo-albums bol stonden van de over-en-weer-diensten. In juni 2022 gaven we al een voorproefje, middels het nummer ''Spitit Of The Moon'' van het twee maanden daarna verschenen werkstuk. Nu nogmaals aandacht, achtereenvolgens: ''Forward'', een kort instrumentale prelude die direct wordt opgevolgd door “Willibelongtoyou”, een Toto-achtig nummer met gedeelde solozang en keyboards van David Paich en Joseph Williams: het bekende Toto-format van de lagere zangpartij (Paich) en de hogere stem (Williams). Overige muzikanten op “Willibelongtoyou” zijn tevens oude bekenden: bassist Nathan East en drummer Greg Bissonnette.
Websites:
https://totoofficial.com/
https://www.facebook.com/paich99 .

HERUITGAVE / JAZZROCK
Satchitananda – A Thought Away
Van “A Thought Away” (Aferton Records, 1978 / Paisley Press, 2023)

Nog steeds verschijnen er heruitgaven op CD van ons volstrekt onbekende bands, maar waarvan de geboden muzikale kwaliteit een dusdanig niveau heeft dat we ons afvragen hoe het kán dat zo'n herontdekking zo lang op zich heeft laten wachten. Het Duitse label Paisley Press heeft er een handje van zulke juweeltjes op te delven. Of dat altijd wel met toestemming van de rechthebbenden gaat is blijkbaar discutabel: Discogs vermeldt 'the status of this label is currently in dispute'. Hoe dan ook: onlangs verschenen er achter elkaar platen van jazzrockgroepen uit de late jaren zeventig. Vanavond belichten we Satchitananda uit Illinois. Bandleider en belangrijkste componist was David A. Hoffman. Zijn spel op warm klinkende elektrische piano's (Fender Rhodes en Yamaha) is steeds weer de basis voor de stukken op het enige album van dit kwartet, “A Thought Away” uit 1978. Het ons altijd nostalgisch makende geluid van de ARP String Ensemble wordt ingezet om weidse harmonieën te creëren. Die fraaie lagen keyboards zal menig proggy ingestelde jazzrockliefhebber behagen; de soms ingezette bugel en fluit doen de muziek hier en daar naar fusion neigen. Prijsstuk is wat ons betreft de openende titeltrack, die we dan ook uitgekozen hebben voor vanavond.
Websites:
https://www.progarchives.com/artist.asp?id=10395
https://numusi.de/products/satchitananda-a-thought-away-78-us-prog-jazz?_pos=1&_sid=7c8f1acbc&_ss=r .