• Complete Archive

    On this page you will find our archive of playlists. You can either browse by month or have a look at the complete alphabetical overview below. (up to Show 1600)

    HERE

  • Sunday 17 Maart 2024 Show No. 1600

    NIEUW
    Emerald City Council - Noisy Talking
    - Mortal Game
    Van "Motion Carries" (Melodic Revolution Records, 2024)

    Begin januari draaiden we in de vorm van "Best Life" een voorproefje van het debuut van Emerald City Council dat toen nog “Platforms Of Illusion” zou gaan heten. Deze uit de Amerikaanse staat Arkansas afkomstige nieuwe band is geformeerd rond saxofonist/toetsenist/producer Brent Bristow, een Professor of Music aan de Arkansas State University-Beebe. Brent is weliswaar verantwoordelijk voor de muziek en teksten, Emerald City Council is wel degelijk uitgegroeid tot een band en is het de bedoeling om ook live te gaan spelen. Naast Bristow vinden we gitarist Seth Hankerson en bassist Jeremy Nichols én twee bekende namen. Drummer is namelijk Noah Hungate, zoon van origineel Toto-lid David. Zanger is niemand minder dan Jake Livgren, neef van voormalig Kansas-gitarist Kerry, die al met zijn oom in Proto-Kaw was te vinden en onder meer ook vaste gast is bij het Duitse Legacy Pilots. Inmiddels is de volledige CD onder de titel "Motion Carries" uitgebracht en blijkt het genoemde “Platforms Of Illusion” de 20 minuten durende, zesdelige epic van het album te zijn. Naast het gebruikelijke prog-instrumentarium is de sax in de muziek van Emerald City Council een belangrijk ingrediënt; het doel is dan ook om dit instrument uit de jazz-setting te halen en echt als rock-instrument in te zetten, hoewel we zelf met name de invloed van folkrock in het spel van Bristow ervaren. Dit laatste wordt versterkt door de mede door gastmuzikanten bespeelde akoestische gitaar-, blokfluit- en mandolinepartijen. Toch laat "Motion Carries" een gedegen Amerikaanse progsound horen die we kennen van artiesten als Neal Morse, Kansas en Glass Hammer. Dit keer aandacht voor het inderdaad met een folky thema openende, maar verder vooral groovy en virtuoze "Noisy Talking", gevolgd door de emotionele, zich tot een meezinger ontwikkelende ballade "Mortal Game".
    Websites:
    https://emeraldcitycouncil.com/
    https://emeraldcitycouncil.bandcamp.com/music
    https://www.facebook.com/emeraldcitycouncil .

    NIEUW
    Chronicles Of Father Robin, The - Magical Chronicle
    – Empress Of The Sun
    Van “The Songs & Tales Of Airoea – Book III: Magical Chronicle (Ascension)” (Karisma Records, 2024)

    Dertig jaar doen over je eerste album mag zeker bijzonder worden genoemd. The Chronicles Of Father Robin is ontstaat rond dezelfde tijd als Änglagård, Anekdoten en Landberk maar het kwam nooit tot een release en de verschillende leden vlogen uit naar onder andere Tuskmore, Wobbler en Jordsjø. De band wordt echter nooit ontbonden en in de loop van de tijd creëerde men de wereld Airoea met Father Robin als hoofdpersoon. Vorig jaar verscheen er een mooie vinylboxset met daarin het complete driedelige verhaal. Met tussenpozen zijn de delen ook op CD verkrijgbaar geworden, nu eindelijk ook het laatste deel. De muziek van The Chronicles Of Father Robin is te omschrijven als heerlijke retroprog met, zoals je kan verwachten van dit type muziek als het uit Noorwegen komt, ook hier en daar een vleugje folk. Maar daarnaast is er plaats voor heerlijk scheurend gitaar- en orgelspel. De invloeden reiken van vroege King Crimson, Gentle Giant of Yes en je hoort tevens een connectie met de Italiaanse prog uit de jaren 70. De link met Wobbler is ook duidelijk te horen, wat in de hand wordt gewerkt door het spel van Wobbler-gitarist Andreas Wettergreen Strømman Prestmo. Bovendien speelt Wobbler-toetsenist Lars Fredrik Frøislie soms mee naast Jordsjø’s Håkon Oftung. Is “The Songs & Tales Of Airoea”-trilogie een opgediepte progklassieker? Dat is misschien wat overdreven gesteld, maar het is wel een zeer gedegen progwerkstuk van de hoogste orde. Vanavond draaien we nummers van Book III: het pastorale “Magical Chronicle” en vervolgens “Empire Of The Sun”.
    Websites:
    https://fatherrobin.com/
    https://fatherrobin.bandcamp.com/album/the-songs-tales-of-airoea-book-iii
    https://www.facebook.com/TheChroniclesofFatherRobin .

    NIEUW
    Night Ranger – High Road (live)
    Van het album ”40 Years And A Night With The Contemporary Youth Orchestra” (Frontiers Music, 2023)

    Night Ranger werd in 1981 in San Francisco geformeerd. De grootste successen, waaronder de ballad “Sister Christian”, werden gescoord in de jaren tachtig, toen de melodische hardrocksound van de band nog hip was. Tot op heden heeft Night Ranger wereldwijd meer dan 16 miljoen albums verkocht. In 2023 werd, ongetwijfeld door een bepaalde pandemie enigszins verlaat, het 40-jarig bestaan gevierd met een bijzonder live-album. Dit werd namelijk opgenomen met medewerking van The Contemporary Youth Orchestra. We kenden dit orkest al van de geslaagde samenwerking met Styx uit 2006, “One With Everything”. Bijzonder is de wisselwerking tussen vooral de toetsen van Eric Levy en het orkest, waardoor er een extra dimensie wordt toegevoegt aan het bandgeluid. Op de stem van Jack Blades is wat ouderdomskorrel te horen, maar hij weet gelukkig precies waar zijn grenzen liggen. De deluxe editie bevat behalve een CD ook een DVD met videoregistratie van het concert. Voor de fans is het een mooie gelegenheid om alle hits van Night Ranger in een iets ander format te horen. We gaan luisteren naar “High Road”, het titelnummer van het gelijknamige album uit 2014.
    Websites:
    https://nightranger.com/
    https://www.facebook.com/nightranger .

    NIEUW / LIVE-TIP
    Valentine, Robby – Embrace The Unknown
    Van “Embrace The Unknown” (ValentineMusic (= eigen beheer), 2023)

    Eén van Nederands meest miskende talenten is toch wel Robby Valentine. In 1992 scoorde hij een hit met het nummer “Over And Over Again”, maar daarna had Valentine de pech dat ‘hair metal’ uit de gratie raakte en moest hij jaren vechten om zijn plek in de muziekbusiness, daar waar bands als Muse en Placebo wel succes kenden met een vergelijkbare muzikale formule. Het afgelopen jaar verschenen “Embrace The Unkown” is weer op en top ‘klassiek Valentine'. De koortjes vliegen je om de oren, aangedikt door 'power chords' op gitaar en natuurlijk 's mans eigen klassieke pianospel. We hoeven natuurlijk niet uit te leggen waar hij zijn invloeden vandaan haalt, toch klinkt het album overduidelijk als Valentine. Al vanaf de krachtige, progmetalachtige albumopener “Break The Chain”, gevolgd door het meer Beatlesque “Don't Give Up On A Miracle” worden we mee op reis genomen langs een breed muzikaal palet. Het meest trots is Valentine op albumafsluiter en titelnummer “Embrace The Unknown”: een epische powerballad met een zeer persoonlijk verhaal; Valentine is in de afgelopen jaren zijn zicht vrijwel volledig verloren. Hij heeft het album de afgelopen drie jaar in zijn eentje opgenomen, maar heeft nu wel een zeer goede band om zich heen, getuige de opname die Valentine afgelopen week als gast bij de collega’s van NPO Radio 2 maakte. Hij speelde een spetterende versie van “Embrace The Unknown”, die nu te zien is op YouTube en een echte aanrader is. We gaan luisteren naar de studioversie. Op 22 maart is Valentine met zijn Tribute To Queen (inderdaad, dát is dus de grote invloed waar we al aan refereerden) te aanschouwen in Poppodium Boerderij te Zoetermeer. In zijn band vinden we dan ook Kristoffer Gildenlöw, die we straks in het tweede uur met zijn eigen muziek zullen horen. Websites:
    https://www.robbyvalentine.nl/
    https://www.facebook.com/robbyvalentine
    Genoemde nummer bij NPO2: .

    NIEUW
    Isildurs Bane & Jinian Wilde – Rise Part 1 - Dream Of Light (The Tempering)
    Van “The Pearl Of Ever Changing Shell” (Atariaxia, 2024)

    Het legendarische Zweedse progressieve muziekinstituut Isildurs Bane verraste in 2017 velen door een compleet album uit te brengen met Marillion-frontman Steve Hogarth. Met de daaropvolgende gastzanger Peter Hammill werden zelfs twee opeenvolgende platen opgenomen, die in 2019 en 2021 verschenen. Dit waren intrigerende werkstukken, die door sommige oudere fans wat al te ondoordringbaar werden bevonden. Die dienen beslist weer aan te haken om het nu verschenen “The Pearl Of Ever Changing Shell” tot zich te nemen. Nu is Jinian Wilde de zanger van dienst die net als zijn twee voorgangers ook zijn eigen teksten pende. Deze Brit is vooral bekend als zanger van de David Cross Band en is gezegend met een prettige, meeslepende zangstem die bij vlagen wel wat heeft van die van Andy Bell (Erasure). Mats Johansson en zijn muzikale partners hebben een afwisseling gecreëerd tussen fascinerende klanklandschappen en een stuk luchtiger, songmatiger werk. Daarbij wendt Johansson vele keyboards en elektronica aan en valt in het volle geluidsbeeld verder regelmatig het sterke altvioolspel van Liesbeth Lambrecht en het afwisselende slagwerk van Klas Assarsson op. Meest opvallend is het tweedelige openingswerk “Rise” dat meer dan een kwartier duurt maar je steeds bij de les houdt, waarna pakkender werk als “Sign Of The Times” (geen cover) volgt. Er gebeurt muzikaal zó veel dat we hier nog lang niet op uitgeluisterd zijn!
    Websites:
    https://www.facebook.com/ibexpo/ .

    1600STE XYMPHONIA
    Club 1600 – 1600 Broadway
    Van “Club 1600” (N-Coded Music, 2000)

    Producer Rex Rideout, die werkte met artiesten als George Howard, Gerald Albright, The Temptations en Luther Vandross In het jaar 2000 organiseerde hij het album “Club 1600”. Het dient gezien te worden als een muziekclub op Broadway, waar de ene na de andere bekende muzikant, in dit geval uit de smoothjazzwereld in- en uitloopt om even mee te jammen. Dit concept leende Rideout van Quincy Jones, die vijf jaar eerder met “Q's Juke Joint” iets vergelijkbaars deed. Op het “Club 1600” komen o.a. trompettist Randy Brecker, vibrafonist Roy Ayers, zangeres Maysa Leak, saxofonist Kim Waters, gitarist Chieli Minucci en saxofonist David Mann binnenvallen. De imaginaire club bleef nog even bestaan want n 2002 verscheen er in de vorm van “Ridin' High” nog een opvolger. In het nummer dat wel heel toepasselijk “1600 Broadway” is getiteld speelt gitarist Rohn Lawrence de solo. Als we nu op Google Streetview kijken, blijkt er op 1600 Broadway een wolkenkrabber te staan die pas in 2006 is gebouwd. Wat daar 6 jaar eerder stond konden we niet achterhalen...
    Websites:
    https://www.studioexpresso.com/profiles/rexrideout.htm
    Dit nummer op YouTube: .

    NIEUW / LIVE-TIP
    Gildenlöw, Kristoffer – Means To An End
    – He's Not Me
    Van “Empty” (New Joke Music (= eigen beheer) / Dutch Music Works, 2024)

    Met “Empty” is vorige maand het vijfde solo-album verschenen van Kristoffer Gildenlöw. Hij heeft al een 30-jarige muzikale carrière achter de rug, want hij trad in 1994 in zijn geboorteland Zweden als bassist toe tot Pain Of Salvation. Na zijn komst naar Nederland was hij vervolgens te horen op vele platen, o.a. van For All We Know, Cirrha Niva en Kingfisher Sky, voordat hij opdook in Kayak. Sinds 2012 verschenen er soloalbums en nu ondertussen bekend is dat hij deel uitmaakt van de huidige Dilemma-bezetting is daar “Empty”. Hij doet op zijn soloplaten veel meer dan alleen bas spelen. Zo verzorgt hij zelf de solozang, waarbij het van je smaak afhangt of je van zijn lage, donkere, vaak wat monotone zang houdt. Zo gaf de recensent van iO Pages in het nieuwste nummer van dat progmagazine een Vette Krent weg aan “Empty”, daarbij aantekenend dat de 'schitterende zang' één van de sterke punten van het album is. Daarnaast bespeelt hij diverse gitaren en keyboards. Qua gitaarpartijen is Paul Coenradie (o.a. Robby Valentine) de grote smaakmaker met flink wat solo's die qua stijl sterk doen denken aan die van David Gilmour. Tijdens die solo's krijgt de begeleidende muziek bovendien vaak dat statige karakter om het Pink Floyd-plaatje compleet te krijgen. In het titelnummer is overigens naast Coenradie ook oud-Kayak-genoot Marcel Singor als gastgitarist van de partij. In “Means To An End” soleert Patrick Drabe (o.a. Het Goede Doel) in een aan Mark Knopfler refererende stijl. Dit wat meer uptempo stuk klinkt ondanks de titel juist een stuk hoopvoller dan veel van de andere nummers en heeft een verkwikkend strijkarrangement. Op 28 juni zal de Nederlandse Zweed vast de nodige nummers van “Empty” ten gehore brengen tijdens zijn optreden op het Midsummer Prog Festival te Valkenburg.
    Websites:
    https://www.kristoffergildenlow.com/
    https://kristoffergildenlow.bandcamp.com/album/empty
    https://www.facebook.com/kristoffergildenlow.official .

    ALBUM VAN DE MAAND
    Habitants - The Waiting Room
    Van "Alma" (Psychonaut Records, 2024)

    Voor het Album van de Maand maart blijven we dit keer binnen onze landsgrenzen. We besteden deze maand namelijk ruimschoots aandacht aan "Alma", na "One Self" uit 2018 de tweede CD van het uit Nijmegen afkomstige Habitants en niet te verwarren met het gelijknamige Almelose VMBO-college. De weelderige composities van René Rutten (The Gathering) bieden de ideale basis voor de door zangeres Anne van den Hoogen geschreven en feeëriek gezongen intieme zielenroerselen van de jonge hoofdpersoon Alma. In negen songs manifesteert het kwintet zich met Ebow-achtige solo’s en breed uitwaaierende gitaarpartijen als een Cocteau Twins met echte drums die shoegaze inclusief triprockelementen heeft ontdekt. Zo wordt wanhopige eenzaamheid in een stuk als "If I Knew" via zacht getokkelde, echoënde gitaarklanken en synthesizereffecten langzaamaan invoelbaar in een licht symfonische postrockclimax. In het meer uptempo, haast omfloerst gezongen "Future You" voel je daarentegen het vrijmoedige liefdesgevoel van onze heldin. Het titelnummer is een van de hoogtepunten, vooral door de wijze waarop de balladeachtige introductie gevolgd wordt door een etherische, met Kate Bush vergelijkbare mysterieuze voordracht begeleid door een aan Genesis’ "Entangled" verwant gitaarthema. Maar ook het zich na een lange ambient aanloop traag ontwikkelende "The Waiting Room", waarmee de LP-versie afsluit, maakt door de elkaar versterkende dynamiek- en stemmingswisselingen indruk. "Bury The Earth", de bonustrack op de CD, net als "Morgen" overigens al een ouder nummer, bevat tenslotte een jankende zessnaarsolo. Het vakkundig door Attie Bauw geproduceerde "Alma" is al met al een ongrijpbaar egodocument, dat eigenlijk alleen in het wat eendimensionale, met ploppende New Wave-bassen opgestuwde "Youth" ietwat aan schoonheid inboet. De plaat zal op 22 maart in de winkels liggen, maar is al te bestellen via de websites van de band. "Alma" zal op 18 april worden gepresenteerd tijdens een releaseshow in Doornroosje te Nijmegen. Drie dagen later treedt de groep aan op de laatste dag van het roemruchte Roadburn Festival in Tilburg. Vanavond aandacht voor het met ruim 7 minuten langste en meest complexe stuk van de CD, het genoemde "The Waiting Room".
    Websites:
    BAND WEBSITE
    BANDCAMP
    FACEBOOK
    The Gathering Webshop
    Doornroosje Website.

    HERUITGAVE / LIVE-TIP
    Snell, Adrian - The Trial
    - Judas' Song
    Van "The Passion" (Kingsway Music, 1980 / Serious Music, 2024)

    Van 20 t/m 24 maart toert de Britse zanger/toetsenist/componist Adrian Snell door Nederland met een live-uitvoering van zijn album “The Passion” dat recent in een geremixte en geremasterde 'Anniversary Edition' werd heruitgebracht. Bijzonder is dat bij drie van de vijf concerten er wordt opgetreden met een symfonieorkest. In Snells begeleidingsband vinden we o.a. toetsenist Dave Bainbridge en drummer/violist Frank van Essen. Beide kennen we natuurlijk van Iona, een band die er nooit was geweest als Bainbridge in de jaren 80 niet saxofonist/fluitist David Fitzgerald had leren kennen als mede-begeleider van Adrian Snell. “The Passion” is Snells meest proggetinte album, wat voor een deel ook komt doordat het album tot stand kwam onder supervisie van het producerstrio Triumvirate (Jon Miller, Rod Edwards en Roger Hand) die in de jaren 70 mooie albums maakten met o.a. de Britse gitarist Gordon Giltrap. Die laatste speelde dan ook mee op de studioversie van “The Passion”, naast Sky-gitarist Kevin Peek en een ritmesectie om 'u' tegen te zeggen: bassist John G. Perry (o.a. bekend van Caravan) en drummer Simon Phillips. Leuk detail: Dave Bainbridge is net terug uit de Cariben waar hij tijdens Cruise To The Edge optrad met Lifesigns …en Simon Phillips was daarbij de invaldrummer van dienst! “The Passion” brengt het bekende paasverhaal in een rijk gearrangeeerd jasje over het voetlicht, waarbij naast de de genoemde begeleiders ook The Royal Philharmonic Orchestra en een groot koor te horen vallen. Het slot van kant 1 van de originele LP-editie bestaat uit de songs “The Trial”, waarin Jezus voor Pilatus wordt gebracht en wordt veroordeeld, en vervolgens “Judas' Song”. Op 20 maart is “The Passion” te zien in Enschede in de Stadskerk De Verbinding, maar dit is één van de twee concerten waarbij Snell alleen wordt bijgestaan door band en koor. Wie een concert wil bijwonen met orkest erbij, zal naar De Bolder, Dordrecht of Veenendaal af moeten reizen.
    Websites:
    https://www.adrian-snell.com/
    https://www.facebook.com/AdrianSnellMusic .

    NIEUW (verlaat)
    Fuchs - Here In My Void
    Van het album “Too Much Too Many” (Tempus Fugit, 2023)

    Fuchs is de projectnaam van Hans-Jürgen (Hansi) Fuchs, in de jaren 90 bekend van zijn werk voor Peter Wustmanns label Music Is Intelligence/WMMS. Indertijd was hij daarnaast betrokken bij de muzikale verrichtingen van zijn vrouw, die platen uitbracht onder de naam Ines. Die trad nog op in de toen gloednieuwe bibliotheek tijdens de 100ste Xymphonia-uitzending in 1994. WMMS bestaat niet meer, maar Fuchs pakte de muzikale draad na een lange pauze weer op en bracht in 2012, 10 jaar na het vierde en laatste Ines-album onder eigen naam "Leaving Home" uit. Hierna verschenen er nog vier albums. Vorig jaar verscheen zijn recentste werkstuk “Too Much Too Many”. Het album gaat over de échte waarden in het leven, de dingen die ons gelukkig maken. en soms ongelukkig. Fuchs haalt de Amerikaanse auteur Vernon Howard aan: 'Je bent geslaagd in het leven als alles wat je echt wilt, alleen is wat je echt nodig hebt'. Fuchs verpakt deze levenswijsheden in acht mooie composities die een warm nostalgisch gevoel teweeg brengen. Als grote inspiratiebron noemt hij zelf Genesis en in het bijzonder het toetsenspel van Tony Banks, waar hij groot fan van is. Vanavond laten we “Here In My Void” horen, met een lang, hemels intro van piano en ander rustig toetsenwerk, waar de zang goed op aansluit. Moog en gitaar wisselen op hoog niveau stuivertje op wat we ééen van de fraaiste passages van de CD vinden. Florian Dittrich mag met stevig drumwerk de finale inleiden, nog één keer giert de gitaar; samenzang met piano zorgt voor een stemmig slot. (bron: Progwereld) (bron: houseofprog.com)
    Websites:
    https://fuchs.bandcamp.com/
    https://www.facebook.com/fuchsleavinghome .

    HET (TWEEDE) DEBUUT
    Moody Blues, The - The Afternoon: Forever Afternoon (Tuesday?) / Time To Get Away
    Van "Days Of Future Passed" (origineel: Deram, 1967 / 50th Anniversary Edition: Deram / Universal, 2017)

    Bij The Moody Blues wordt er vaak gesproken van twee debuutalbums: die van de R&B-groep rond de onlangs overleden Denny Laine (bekend van “Go Now”) uit 1965 en "Days Of Future Passed" uit 1967, waarop Justin Hayward voor het eerst te horen was. Dit was zeker het begin van een nieuwe muzikale koers en een album dat als één van de eerste progressieve rock albums te boek staat, door zijn fusie van 'beatgroep' en symfonie-orkest. Geïnspireerd door het werk van The Beatles gingen 'The Moodies' aan de slag met een cyclus van songs die zowel het verloop van een dag maar ook dat van een heel leven bestrijken. Maar met uitzondering van diegenen die een originele LP-editie kochten, kennen de meesten de opnieuw gemixte heruitgave uit 1972 die zowel in stereo- als in Quadversie was te verkrijgen. De klank was wat helderder en met name de drums hadden wat meer 'punch' gekregen. Maar er waren hier en daar ook heel andere keuzes gemaakt, waarbij bepaalde partijen verdwenen waren of door andere takes vervangen. Met name “Time To Get Away”, onderdeel van het deel “The Afternoon”, was er in die remix niet bepaald op vooruit gegaan, doordat teveel de nadruk kwam te liggen op de wat onstabiele falsetstem van bassist John Lodge. Op de '50th Anniversary Edition' uit 2017 vonden we eindelijk de mix uit 1967 naast die van 1972 op CD, plus een karrevracht aan bonustracks. Ook een DVD was bijgevoegd, met daarop een 5.1-mix, gebaseerd op de originele Quadmix, en een hoge resolutie van de stereomix uit 1967. En wat blijkt: in die versie is Lodge's falset volledig omgeven door een breed tapijt aan achtergrondvocalen van de andere bandleden, wat een heel ander karakter geeft. Sowieso klinkt die mix nu eindelijk zoals je mag verwachten van een album dat in 1967 is opgenomen. (bron: houseofprog.com)
    Websites:
    https://www.moodybluestoday.com/
    https://www.facebook.com/MoodyBlues .
  • Sunday 10 Maart 2024 Show No. 1599

    NIEUW
    Getter Premonition, Jane – Mixed Up
    – Devolution
    Van “Division World” (Esoteric Antenna/Cherry Red Records, 2024)

    “Division World” is het derde album van Jane Getter Premonition sinds het debuut “On” in 2015 verscheen. Daarvoor had de bandleidster, gitariste Jane Getter, tussen 1997 en 2011 al drie solo-albums uitgebracht. Vaste kracht in haar band is haar man Adam Holzman, die we natuurlijk vooral kennen als toetsenist van Steven Wilsons band en die twee weken geleden nog met fusiontrio Trifecta in Xymphonia was te horen. Ook de tevens van Testament en PAKT gekende gitarist Alex Skolnick is altijd al van de partij geweest. Gene Lake was op voorganger “Anomalia” nog één van de drummers, maar heeft intussen een vaste plek op de kruk. Randy McStine (op dit moment door Europa tourend als voorprogramma van The Pineapple Thief) is opnieuw gast-leadzanger, deze keer zelfs in drie van de 11 nummers. Zijn lenige stem biedt tegenwicht tegen de wat monotone vocalen van Getter zelf, wat zeer welkom is, want “Division World” is het meest song-georiënteerde JGP-album tot nu toe. Mensen die in het verleden de instrumentale stukken van de band eruit vonden springen zullen er dus mee moeten leven dat Getter de rest zingt, al dan niet verrijkt met effecten. Ondanks dat verschil klinkt “Division World” vertrouwd: de muziek is vaak somber van karakter, heeft zowel elementen van rock, jazzrock en progressieve rock en is vooral weer zeer genietbaar door het sterke spel van deze stuk voor stuk zeer onderlegde muzikanten, waarbij vooral Getter en Skolnick elkaar de loef afsteken. Het afsluitende “Waiting For The Light” is juist wel opgetogen en wijkt ook qua arrangement af, met toegevoegde cello, hobo en fluit. Holzman heeft vaak een begeleidende rol en had wat ons betreft wel wat vaker een solo mogen 'pakken'. We kiezen het door McStine gezongen “Devolution” en “Mixed Up” waarin na fraai opgebouwde gitaarsolo's van zowel Getter als Skolnick ook Holzman de ruimte krijgt om flink aan de filterknoppen van zijn Mini-Moog te draaien.
    Websites:
    https://janegetter.com/
    https://www.facebook.com/janegettermusic.

    NIEUW
    Chronicles Of Father Robin, The - Over Westwinds
    – Ocean Traveller
    Van het album “The Songs & Tales Of Airoea – Book II: Ocean Traveller (Metamorphosis)” (Karisma Records, 2023)

    Dertig jaar doen over je eerste album mag zeker bijzonder worden genoemd. The Chronicles Of Father Robin is ontstaan rond dezelfde tijd als Änglagård, Anekdoten en Landberk maar het kwam nooit tot een release en de verschillende leden vlogen uit naar onder andere Tuskmore, Wobbler en Jordsjø. De band werd echter nooit ontbonden en in de loop van de tijd creëerde men de wereld Airoea met Father Robin als hoofdpersoon. Vorig jaar verscheen er een mooie vinylboxset met daarin het complete driedelige verhaal. Het eerste deel kwam afgelopen jaar ook uit op CD, de overige twee zijn nu ook verkrijgbaar op CD. De muziek van The Chronicles Of Father Robin is te omschrijven als heerlijke retroprog met, zoals je kan verwachten van dit type muziek als het uit Noorwegen komt, ook hier en daar een vleugje folk. Maar daarnaast is er plaats voor heerlijk scheurend gitaar- en orgelspel. De invloeden reiken van vroege King Crimson, Gentle Giant of Yes en je hoort tevens een connectie met de Italiaanse prog uit de jaren 70. De link met Wobbler is ook duidelijk te horen, wat in de hand wordt gewerkt door het spel van Wobbler-gitarist Andreas Wettergreen Strømman Prestmo. Bovendien speelt Wobbler-toetsenist Lars Fredrik Frøislie soms mee naast Jordsjø’s Håkon Oftung. Is “The Songs & Tales Of Airoea”-trilogie een opgediepte progklassieker? Dat is misschien wat overdreven gesteld, maar het is wel een zeer gedegen progwerkstuk van de hoogste orde. Vanavond draaien we nummers van “Book II: Ocean Traveller (Metamorphosis)” en wel het ingetogen folky “Over Westwinds” en het Gentle Giant-achtige “Ocean Traveller”.
    Websites:
    https://fatherrobin.com/
    https://fatherrobin.bandcamp.com/album/the-songs-tales-of-airoea-book-ii
    https://www.facebook.com/TheChroniclesofFatherRobin .

    NIEUW / LIVE-TIP
    Big Big Train – Light Left In The Day
    – Skates On
    Van “The Likes Of Us” (InsideOut / Sony Music, 2024)

    Met “The Likes Of Us” brengt Big Big Train een opvolger uit voor het in januari 2022 verschenen “Welcome To The Planet”. Hoewel de groep dat jaar en in 2023 al optredens deed met nieuwe zanger/multi-instrumentalist Alberto Bravin en toetsenist/zanger Oskar Holldorff zijn beiden nu voor het eerst te horen op een Big Big Train-studioalbum. Vier nummers waren al wel live gespeeld of als single uitgebracht, waaronder een edit van een van de twee meer epische stukken van het album, “Miramare”, waarin Bravin een grote compositorische hand had. Opvallend genoeg heeft hij credits bij 5 van de 8 songs, is hij met vaste trombonist Dave Desmond verantwoordelijk voor een deel van de koperarrangementen én deed hij met Rob Aubrey de eindmix. Hij toont zich zodoende een waardige opvolger van wijlen David Longdon als oprichter Greg Spawtons belangrijkste creatieve partner binnen de band, wat de Italiaan zelfs een speciaal bedankje in het fraai verzorgde boekwerk oplevert. Dat is overigens net als bij de voorgangers ontworpen door Longdons geliefde Sarah Louise Ewing in samenwerking met Steve Vantsis. Last but not least dienen we The Pineapple Thiefs Bruce Soord te noemen, want hij zorgde ervoor dat “The Likes Of Us” ook het eerste studioalbum van de nu zéér multinationale groep is dat in Dolby Atmos en DTS 5.1 surround is te beluisteren. En dat klinkt waanzinnig! Spawton en zijn oudere en nieuwere companen hebben namelijk compositorisch en arrangeertechnisch bijzonder sterk werk afgeleverd dat in de traditie van het eerdere oeuvre staat en soms nét een beetje anders is. En vooral in surround sound komen alle lagen van deze minutieus opgebouwde stukken pas goed tot hun recht: de lagen 6- en 12-snarige akoestische en elektrische gitaren, uiteenlopende keyboards, natuurlijk de koperblazers en niet te vergeten de uiterst fraaie zangharmonieën. Bovendien zijn Nick D'Virgilio's als altijd erg fijne drumpartijen prachtig warm vastgelegd. En zo heeft iedere song wel wat speciaals, waarbij het maar liefst 17 minuten lange “Beneath The Masts” en het al aangehaalde dik 10 minuten klokkende “Miramare” eruitspringen. Vanavond hoort u iets kortere stukken in de vorm van het als ouverture werkende “Light Left In The Day”, dat na kort zangintro vooral een rijk gearrangeerde instrumental is, en het meer ingetogen “Skates On”. Afgelopen week deed de groep in getrimde bezetting een korte tour door de VS om af te sluiten met een optreden tijdens Cruise To The Edge eergisteravond. Op zondagavond 21 juli zal de groep de allerlaatste set spelen op het laatste Night Of The Prog-festival, op 28 en 29 september is het Big Big Train Weekend in Poppodium Boerderij te Zoetermeer.
    Websites:
    https://www.bigbigtrain.com/
    https://insideoutmusic.bandcamp.com/album/the-likes-of-us-24-bit-hd-audio
    https://www.facebook.com/bigbigtrain .

    25 JAAR
    Porcupine Tree – Don’t Hate Me
    Van het album “Stupid Dream” (Kscope, 1999)

    Na de ‘psychedelische periode' luidde het door Steven Wilson geleide Porcupine Tree met het album “Stupid Dream” een nieuw tijdperk in. De muziek bleek soms iets lichtvoetiger, zij het wel vaak gecombineerd met behoorlijk zwaarwichtige tekstuele thematiek. Er slopen meer popinvloeden de songs binnen, getuige bijvoorbeeld “Piano Lessons” of “Stranger By The Minute”. Er is ook voor gekozen om het lange “Even Less”, dat al live werd gespeeld, in te korten naar 7 minuten. Het ontbreken van een echte ‘epic’ geeft het album als geheel iets krachtigers dan eerder plaatwerk en als je terugblikt op de rijke bandcarrière zijn de album die rond de eeuwwisseling verschenen, naast “Stupid Dream” ook “Lightbulb Sun”, wat ons betreft oeuvrehoogtepunten. De meer catchy songs werden afgewisseld met vertrouwd klinkende lyrische nummers als “A Smart Kid”, “Stop Swimming” of het vandaag gedraaide “Don’t Hate Me”. Liefhebbers van het oude, meer atmosferische geluid konden terecht bij “Ambulance Chasing” of “Tinto Brass”. Met de komst van nieuwe drummer Gavin Harrison werd de sound na deze albums een stuk steviger. Het leidde tot een iets groter publiek, maar de magie van de beginjaren was er wel af. Het is 25 jaar geleden dat “Stupid Dream”, verscheen daarom een geode reden iets van dit album te draaien. Websites:
    https://porcupinetree.com/
    https://porcupinetreeofficial.bandcamp.com/music
    https://www.facebook.com/PorcupineTreeOfficial .

    HERUITGAVE
    Towns, Colin - Secrets (part 5: Midnight Festival Revisited)
    - Flight
    Van "Full Circle" (Virgin, 1978 / [Imprint], 2023 als onderdeel van de Blu-Ray/CD-set “The Haunting Of Julia")

    De in 1995 door Koch uitgebrachte CD-versie van Colin Towns’ soundtrack voor de film "Full Circle" (ook bekend als "The Haunting Of Julia") werd al snel een collectors' item. De deels romantische, door Erik Satie beïnvloede pianomuziek, melodieuze Moog- en fluitsolo’s, statige stringsynthesizerpartijen en huiveringwekkende geluidseffecten waren dan ook voor een groot deel verantwoordelijk voor de cultstatus van de in 1978 uitgebrachte bovennatuurlijke suspensefilm van Richard Loncraine. Het duurde echter tot 2022 tot de nooit officieel op DVD verschenen rolprent met vele extra’s op Blu-ray werd uitgebracht. Deze gerestaureerde versie werd ook gebruikt door het Australische [Imprint], dat de gelimiteerde editie van "The Haunting Of Julia" uitbreidde met een door Towns geremasterde versie van de soundtrack. En daar waar de Koch-editie als bonus enkele modern-klassieke stukken van de componist had toegevoegd, bevat deze uitgave ruim 21 minuten aan destijds niet voor de film en soundtrack gebruikt materiaal. Deze perfect op de originele score aansluitende muziek wordt overigens gekenmerkt door enkele ingetogen maar beslist virtuoze keyboardsolo’s, die voorzichtigjes refereren aan de progressieve hardrockband waarin de toetsenman destijds speelde: de Ian Gillan Band. We hebben twee stukken van dit extra materiaal voor vanavond geselecteerd. Eerst het laatste deel van het ruim 17 minuten durende "Secrets, getiteld "Midnight Festival Revisited", gevolgd door "Flight".
    Websites:
    https://colintowns.com/
    https://www.facebook.com/ColinTownsMask
    https://viavision.com.au/shop/the-haunting-of-julia-1977-imprint-collection-218/ .

    NIEUW
    Cloud People - Area 91
    Van "Simulacra" (Apollon Records, 2024)

    Cloud People uit het Noorse Bergen maakt deel uit van een vruchtbare scene die rijkelijk put uit een breed scala aan invloeden, om zo te komen tot een frisse progrocksound. Cloud People mengt daarbij elektronische muziek met een jazzy feel en een rockende energie. De synths hebben de boventoon, maar wat wil je ook, als drie bandleden toetsen spelen, met als aantekening dat twee het doen naast hun vaste instrument (bas respectievelijk saxofoon). Twee van die leden zijn overigens bekenden van Xymphonia, want maken ook deel uit van Seven Impale. Het resulterende album "Simulacra" heeft een fantastische sfeer, met hier en daar wat vervreemdende elementen, die ervoor zorgen dat je de aandacht blijft vast houden. Voor zover we nu kunnen nagaan is deze muziek voorlopig alleen op LP of als digitale download te verkrijgen.
    Websites:
    https://cloudpeople1.bandcamp.com/album/simulacra
    https://www.facebook.com/cloudpeopleband .

    ALBUM VAN DE MAAND
    Habitants - Alma
    - If I Knew
    Van "Alma" (Psychonaut Records, 2024)

    Voor het Album van de Maand maart blijven we dit keer binnen onze landsgrenzen. We besteden deze maand namelijk ruimschoots aandacht aan "Alma", na "One Self" uit 2018 de tweede CD van het uit Nijmegen afkomstige Habitants en niet te verwarren met het gelijknamige Almelose VMBO-college. De weelderige composities van René Rutten (The Gathering) bieden de ideale basis voor de door zangeres Anne van den Hoogen geschreven en feeëriek gezongen intieme zielenroerselen van de jonge hoofdpersoon Alma. In negen songs manifesteert het kwintet zich met Ebow-achtige solo’s en breed uitwaaierende gitaarpartijen als een Cocteau Twins met echte drums die shoegaze inclusief triprockelementen heeft ontdekt. Zo wordt wanhopige eenzaamheid in een stuk als "If I Knew" via zacht getokkelde, echoënde gitaarklanken en synthesizereffecten langzaamaan invoelbaar in een licht symfonische postrockclimax. In het meer uptempo, haast omfloerst gezongen "Future You" voel je daarentegen het vrijmoedige liefdesgevoel van onze heldin. Het titelnummer is een van de hoogtepunten, vooral door de wijze waarop de balladeachtige introductie gevolgd wordt door een etherische, met Kate Bush vergelijkbare mysterieuze voordracht begeleid door een aan Genesis’ "Entangled" verwant gitaarthema. Maar ook het zich na een lange ambient aanloop traag ontwikkelende "The Waiting Room", waarmee de LP-versie afsluit, maakt door de elkaar versterkende dynamiek- en stemmingswisselingen indruk. "Bury The Earth", de bonustrack op de CD, net als "Morgen" overigens al een ouder nummer, bevat tenslotte een jankende zessnaarsolo. Het vakkundig door Attie Bauw geproduceerde "Alma" is al met al een ongrijpbaar egodocument, dat eigenlijk alleen in het wat eendimensionale, met ploppende New Wave-bassen opgestuwde "Youth" ietwat aan schoonheid inboet. De plaat zal op 22 maart in de winkels liggen, maar is al te bestellen via de websites van de band. "Alma" zal op 18 april worden gepresenteerd tijdens een releaseshow in Doornroosje te Nijmegen. Drie dagen later treedt de groep aan op de laatste dag van het roemruchte Roadburn Festival in Tilburg. In november vorig jaar draaiden we reeds het toen al vrijgegeven openingsnummer "Highways", de Album van de Maand-reeks starten we met het titelnummer, gevolgd door "If I Knew".
    Websites:
    BAND WEBSITE
    BANDCAMP
    FACEBOOK
    The Gathering Webshop
    Doornroosje Website.

    NIEUW
    Von Hertzen Brothers - All Of A Sudden, You're Gone (live)
    Van het album “Live At Tavastia” (Dong Being Music (= eigen beheer), 2024)

    Vorig jaar was de Finse Band Von Hertzen Brothers één van de smaakmakers op het Midsummer Prog Festival, het tweedaagse festival in het prachtige Openluchttheater in Valkenburg. (Waarvan deze week, zoals net vermeld in de concertagenda de definitieve line up voor dit jaar bekend is geworden.) Wij van Xymphonia waren ook met een afvaardiging vertegenwoordigd en wat opviel is dat Von Hertzen Brothers één van de bands was die het meest naturel speelde: er liep, om zo te zeggen, weinig voorgeprogrammeerde muziek mee. Na acht studioalbums werd het weleens tijd om een van de energieke liveoptredens van Von Hertzen Brothers vast te leggen. Dat vonden de heren zelf kennelijk ook. Bijna exact een jaar geleden nam de band een optreden op in de Tavastia club in Helsinki. Een thuiswedstrijd, want de broers speelden in deze zaal in hun thuisstad al 25 keer. Bovendien is het zo ongeveer dé rocktempel van Finland, waar alle grote en kleine namen van Finland (en daarbuiten) willen spelen. Grote kracht blijft dat alle drie broers geweldig kunnen zingen en vooral samen klinken als een klok. Eén van de mooiste nummers die ze ooit op de plaat hebben gezet is “All Of A Sudden You’re Gone”. Gelukkig ontbreekt dit niet op deze live-registratie. Sterker, het is een van de hoogtepunten van het album. Tsjonge, wat klinken de mannen toch goed als ze samen zingen! Het is ook het enige nummer dat met akoestische gitaar gespeeld wordt. Wel jammer dat ervoor gekozen is om de nummers van het optreden door elkaar te husselen. Je wilt de sfeer van het optreden toch zoveel mogelijk benaderen? De productie van het geluid klinkt wat vlak, wat meer bas had wel toegevoegd mogen worden. Voor de rest een prima document dat de intensiteit van een optreden van de Finse broers goed weergeeft. (bron: Progwereld) Als je de groep op korte termijn live bezig wilt zien, moet je een flink stuk Duitsland in rijden, naar Reichenbach, waar op 6 april het Artrock Festival plaatsvindt. Von Hertzen Brothers maakt deel uit van de festival-line-up.
    Websites:
    https://www.vonhertzenbrothers.com/
    https://www.facebook.com/vonhertzenbrothersofficial .

    (OP)NIEUW
    Echo Us - Under The Smallest Sky
    Van "The Windsong Spires" (Absolute Probability Recordings, 2021)

    In 2021 maakten we voor het eerst kennis met het al sinds de eeuwwisseling actieve project Echo Us, achter welke naam Ethan Matthews schuil gaat. Muzikaal begeeft deze Amerikaan zich op het snijvlak van elektronische muziek, New Age en progressieve rock, met daaraan toegevoegd zelfs hier en daar wat klassieke invloeden. Hoewel hij over het algemeen alle instrumenten zelf bespeelt en ook tekent voor de productie, wordt hij op zijn albums ook regelmatig door anderen bijgestaan. Sinds we voor het eerst muziek van Echo Us lieten horen, heeft dit album nog zeer regelmatig zijn rondjes gedraaid in onze CD-speler maar vreemd genoeg hebben we na die eerste kennismaking nooit meer wat van hem laten horen. En dat is jammer want de muziek van Echo Us is bijzonder: zowel de elektronische sounds als het gitaarpartijen zijn licht van karakter. Het duurde even voordat het kwartje viel waaraan ons dit deed denken: het album “Islands” (1987) van Mike Oldfield. De referentie met de Brit hadden wel overigens al heel vlot te pakken, wat met name kwam door het gitaarspel van Matthews. Maar daar waar anderen die zijn beïnvloed door Oldfield hem soms bijna plagiëren (denk aan Robert Reeds “Sanctuary”-albums), zit de invloed bij Echo Us meer onder de huid. Het lijkt wel alsof Matthews op "The Windsong Spires" zowel de spanningsboog van het lange stuk “The Wind Chimes” als de songmatige kant van “Islands” in één geheel weet te combineren. Dat resulteert in een album waar echt even de tijd voor moet worden genomen om tot je te laten door te dringen, maar dat zich ontpopt tot in een boeiende luistertrip waarin we na 2 jaar regelmatig luisteren nog steeds weer nieuwe dingen ontdekken.
    Websites:
    https://echous.net/
    https://echous.bandcamp.com/album/the-windsong-spires
    https://www.facebook.com/echous.net .

    NIEUW
    Long Tall J feat. Peh Hong Ip & Mariia Arkhipova – Turandot
    Long Tall J – Alt Funk
    Van het album “Solidarity” (eigen beheer, 2024)

    Long Tall J is het alias Jan Lievaart, een al jarenlang dichtbij Londen wonende, in Nederland geboren muzikant. In februari 2020 verscheen zijn debuut “Albatross”, gevolgd door het op de wereldwijde lockdown geïnspireerde “2020”. Op het derde Long Tall J-album “The Spire” staat hoop centraal, ondanks de donkere lentedagen van 2022. In februari verscheen “Solidarity”, het nieuwe, vierde album van Long Tall J, met als thema de obscene belachelijkheid van oorlog. De creatieve gitaarpatronen van Long Tall J zijn door de slimme notencombinaties voortdurend interessant om naar te luisteren. De gekozen medemuzikanten, met name Peh Hong Ip en Mariia Arkhipova, bieden een ware verrijking voor het album. De twee genoemde vocalisten zijn niet alleen gezegend met prachtig zuivere zangstemmen, hun heldere en resonerende voordracht smelt uitstekend samen in de duetten op het album. Ook hun solozang is voortreffelijk en draagt bij aan den de verfijning van de muziek. Dat geldt ook voor de inbreng van de door Lievaart samengestelde studiosupportband, bestaande uit zeven Oekraïense en twee Nederlandse muzikanten. Het album ligt makkelijk in het gehoor en bevat ook progressieverockelementen. Een goed voorbeeld van dat laatste is het bijna 10 minuten durende “Turandot”, dat we nu gaan beluisteren, met de vocalisten Peh Hong Ip en Mariia Arkhipova. We vervolgen met het instrumentale nummer “Alt Funk”. (bron: houseofprog.com)
    Websites:
    www.longtallj.com
    https://linktr.ee/Longtallj
    https://www.facebook.com/l0ngtallj .