Sunday 26 December 2010 Show No. 922

The Xymphonia Christmas Special 2010

Hour 1:
Kerry Livgren - A Kansas Christmas
Neal Schon - O Come O Come Emanuel
Marillion - Seasons End
Sy Mann - White Christmas
Moody Blues - White Christmas
Procol Harum - A Christmas Camel
A-ha - Angel in the snow
Ben - Christmas Execution
Spinal Tap - Christmas with the devil
Alex -Lifeson - Little Drummer boy
Chris Wood - The Farmer
Magnum - On a Christmas day

Hour 2:
Somewhere- 12 Days of Progmas
The Unthanks – Tar Barrel and Dale
Chris Rea – Joys of Christmas
Pink Floyd - Christmas Message / The Moog Machine – Oh holy night
Emerson, Lake and Palmer – I believe in Father Christmas
Mogwai – Christmas Song
Magna Carta – White snow dove
Sensational Alex Harvey Band – There’s no light on the Christmas tree Mother, They’re burning Big Lou
Loreena Mckennitt – In praise of Christmas
Mew – She came home for Christmas
Trevor Rabin – O come all ye faithful
Shuttah – Christmas 1914
Sy Mann – Rudolph the red-nosed reindeer
Tamarisk – A Christmas Carol
Barclay James Harvest – Hymn

This show is dedicated to Woolly Wolstenholme

Sunday 19 December 2010 Show No. 921

OPENER
BunChakeze: BunChakeze
Van "Whose Dream" (Eigen Beheer, 2010)
Happy The Man bewees met Service With A Smile van Crafty Hands al dat een goede progsong helemaal niet lang hoeft te zijn. Het onlangs verschenen debuut van BunChakeze, met mooi opgepoetste opnames uit 1985, bevat ook zo'n lekkere instrumentale binnenkomer.

NIEUW / HERUITGAVE
Sylvan - The Lie
Van "Deliverance" (eigen beheer, 1998/2010)
Sinds deze week is het allereerste album van de Duitse groep weer leverbaar. "Deliverance" is natuurlijk geremasterd, maar ook hier en daar bewerkt. Vooral aan het ambitieuze, 16 minuten lange slotnummer is wat gesleuteld. Maar het grootste nieuws is dat er een nieuw nummer aan is toegevoegd: "The Lie" is een song die pas de afgelopen twee maanden is opgenomen en is gebaseerd op restmateriaal uit de "Deliverance"-sessies, 12 à 13 jaar geleden. Een song die wat volwassener klinkt als het eigenlijke album, dat hier en daar, ondanks het ambitieuze karakter, ook wat aandoenlijke eigen-beheer-beginneling-trekjes heeft (vooral op het gebied van de drumsound). "The Lie" is uiterst dynamisch en afwisselend en bevat zowel intieme passages als overweldigende grandeur. De CD is verkrijgbaar via www.sylvan.de

(OP)NIEUW (AANDACHT VOOR)
Moon Safari - Heartland
Van "Lover's End" (eigen beheer, 2010)
De Zweedse groep zoekt 't op z'n derde album in kortere nummers en in het onderwerp dat waarschijnlijk ook het allereerste geschreven liedje als thema had: liefdesverdriet. Maar ook binnen een compactere vorm kun je hogeschool-harmoniezang en onnavolgbaar strak gespeelde rare syncopische ritmiek kwijt, zo blijkt uit de staaltjes die in "Heartland" getoond worden.

WERELD VOL MUZIEK
Outer Limits: Constellation
Van "Stromatolite" (Musea, 2007)
Het Japanse Outer Limits maakte in de jaren 80 enkele sterke symfonische rockplaten, die duidelijk beïnvloed waren door U.K., King Crimson en E.L.P. Vanaf begin deze eeuw was er sprake van een reüniealbum en dat verscheen eindelijk in 2007. De muziek is bij vlagen nog pompeuzer geworden, waarbij invloeden van soundtrack-componisten zijn toegevoegd, terwijl de nieuwe bassist met zijn Chapman Stick de link naar King Crimson versterkt. Bij het uitkomen van dit album hebben we al twee instrumentale nummers gedraaid, maar aangezien er ook heel aardig gezongen wordt (uiteraard met een John Wetton-achtige stem), nu nogmaals aandacht voor Stromatolite, waarin ook lekker Tony Banks-gerelateerde synthsolo's te horen zijn.

IN MEMORIAM: WOOLLY WOLSTENHOLME
Afgelopen dinsdag werden we opgeschrikt door het bericht dat toetsenist Stuart (Woolly) Wolstenholme een dag eerder besloten had om uit het leven te stappen, na een groot deel van zijn leven geworsteld te hebben met depressiviteit. Hij werd bekend als de toetsenist van de Britse band Barclay James Harvest en was door zijn uitgekiende Mellotronspel de motor achter het symfonische geluid van deze band. Die band zou hij echter in 1979 verlaten om in 1980 met een schitterend solo-album op de proppen te komen. Niet lang daarna liet hij de muziek achter zich om uiteindelijk pas in 1998 weer op te duiken in de John Lees versie van BJH. Maar ook Maestoso, de band, werd nieuw leven in geblazen en uiteindelijk heeft hij daarmee nog 3 albums mogen maken. Woolly Wolstenholme is 63 jaar geworden, maar we kunnen nog jaren van zijn muziek genieten:

1. Barclay James Harvest - White Sails  
2. Barclay James Harvest - Happy Old World
3. Wolstenholme, Woolly - Maestoso
4. Maestoso - The End Of The Road
5. Barclay James Harvest - Beyond The Grave
 

Achtereenvolgens afkomstig van:
1. "... Once Again" (EMI/Harvest, 1971) - bonustrack
2. "... Once Again" (EMI/Harvest, 1971)
3. "Maestoso"" (Polydor, 1980)
4. "One Drop In A Dry World" (Eclectic Discs, 2004)
5. "Time Honoured Ghosts" (Polydor, 1975)

OPENER / PROGRESSIEVE NEW WAVE
Toyah - Rebel Run
Van "Love Is The Law" (Demon/Edsel, 1983/2005)
Toyah is onder proggers misschien nu vooral bekend als de vrouw van Robert Fripp, ooit was ze een New Wave-zangeres met reputatie. Bij vlagen zitten er progressieve trekjes aan haar muziek, sowieso klinken de keyboards van Simon Darlow vaak heel symfonisch. Misschien is producer Nick Tauber (o.a. bekend van de eerste twee Marillion-albums) daar mede-verantwoordelijk voor. Darlows spel doet in "Rebel Run" sterk denken aan dat van Tony Hymas op de eerste Ph.D.-schijf. Toyahs zang lijkt hier wel een vrouwelijke versie van Twelfth Nights Andy  Sears (eeuh, de invloed ligt dan natuurlijk precies andersom).

SNEEUWSPECIAL (OFTEWEL EEN VOORBODE OP DE GROTE KERSTSPECIAL)
Genesis - Snowbound
Van “... And Then There Were Three” (Charisma, 1978)
De eerste plaat als trio, met de hit “Follow You, Follow Me”. Opvallend eigenlijk, dat Phil Collins overigens nog geen kerst-CD heeft gemaakt!!! Na de Motown-CD van dit jaar zou dat een goed volgend project kunnen zijn.

Rainbow - Snowman
Van “Bent Out Of Shape” (Polydor, 1983)
De laatste plaat van Rainbow voor de Deep Purple-reünie. Op dit album is mede-Deep Purple-man Roger Glover op bas te horen. Verder ook met David Rosenthal, de toetsenist  die we jaren later bij de Happy The Man-reünie zouden leren kennen, en Chuck Burgi, die o.a. bij Brand X heeft gedrumd.

Styx - Snowblind
Van “Paradise Theater” (A&M, 1981)
Het conceptalbum “Paradise Theater” is de plaat die Styx een 15-tal jaren later weer bij elkaar zou brengen voor een zeer succesvolle tour met Dennis DeYoung.

Gary Moore - Flight of the Snow Moose
van “Back On The Streets” (MCA, 1978)
De tweede solo plaat van Gary Moore heeft al hints naar zijn toekomstige geluid maar heeft nog duidelijk Colloseum II-trekjes. Colloseum II was de jazzrockgroep rond drummer John Hiseman waar Moore de jaren ervoor deel van uitmaakte. Die combinatie leidt tot een afwisselende plaat. “Flight Of The Snow Moose” is een heerlijk jazzrock-nummer. Maatjes Don Airey (toetsen) en Phil Lynott (bas) doen beide mee.

KERSTSPECIAL
Spear Of Destiny: Harlan County
Van "World Service" (Epic, 1985)
Een op een mijnstaking in Harlan County (Kentucky) gebaseerd nummer, waarin uiteraard de zin "It's Christmas in Harlan County" tot de verbeelding spreekt. Volgens Wikipedia ging het er in 1976 behoorlijk heftig aan toe, wat niet alleen tot de op genoemde site beschreven documentaire leidde, maar (naar aanleiding van die film) tevens tot deze emotionele piano-ballade.

Morse, Steve & Sarah Spencer: Omnis Morse Aequat
Van "Angelfire" (Radiant Records, 2010)
Steve Morse veroorloofde zich op de plaat die hij maakte met zangeres Sarah Spencer een aardig woordgrapje: het Latijnse gezegde Omnis Moore Aequat Miseratu (Als je dood gaat kun je niets meenemen - of zoiets) kreeg een plekje in een verder ook in het Latijn gezongen nummer, waarvan hij de titel echter verbasterde door Moore te veranderen in Morse. Het nummer heeft vooral door de Enya-invloed (Watermark is één van zijn favoriete albums) zeker een Kerst-achtig sfeertje.

Ten Point Ten          -     Messiah, He Is Born
- Myrrh
- O Holy Night
Van het album “12 25” (ProgRock Records, 2005)
Als je titels ziet denk je meteen aan een zoetsappig Kerst-gebeuren. Niets is minder waar: het betreft hier rasechte symfo, natuurlijk wel in een Kerstjasje. Ten Point Ten (TPT) is een groep ervaren muzikanten die in kleine Christelijke kring concerten geeft; de groep is  niet bekend buiten Amerika. TPT bracht in 2000 een Kerst-EP uit en vervolgens in 2003 een volledig Kerstalbum, “12 25” (ofwel de datum van Kerstmis). Op dit album is een mix van origineel en klassiek Kerstmateriaal te vinden in de stijl van groepen als Yes, Genesis, Spock's Beard (bij het nummer “Messiah, He Is Born”) en  Pink Floyd (“O Holy Night”). Het is het ultieme progressive Kerst-album, waardoor het feest een war Progmas wordt.

 

Sunday 12 December 2010 Show No. 920

NIEUW
BangTower   - BBA
                        - Ballad Of Wealth
Van de cd "Casting Shadows" (Declassified Records, 2010)
Het lijkt wel alsof Percy Jones aan zijn tweede jeugd begonnen is. Kort geleden lanceerde hij zijn jazzrockexperiment met Scott McGill en Ritchie DeCarlo. Dit BangTower is een samenwerking  met het duo Neil Citron en zijn drummer Walter Garces. Citron is vooral bekend als gitarist bij Lana Lane en enkele soloplaten, waaronder één op Steve Vai's Favored Nations. Aangezien hij geen echte jazzrocker is, luistert “Casting Shadows” lekker weg. De van onder andere Brand X bekende glijdende, zoemende en bubbelende fretloze bas van Jones combineert uitstekend met het stevig in de rock gewortelde spel van Citron en Garces. Meer info: http://www.bangtower.com/

NIEUW
K2 - Passage To The Deep
Van "Black Garden" (Magna Carta, 2010)
Het duurde vijf jaar eer bassist Ken Jaquess een tweede album onder de naam K2 uitbracht. Sinds "Book Of The Dead" is er wel het een en ander veranderd. Maar ook weer niet. Dat eerste album werd opgedragen aan zanger Shaun Guerin, die al overleden was toen "Book Of The Dead" uitkwam. Of hij misschien dodelijk ziek was toen hij de vocalen opnam weten we niet, feit is dat hij niet zo geweldig uit de verf kwam. Wel was het duidelijk dat Peter Gabriel zijn grote inspiratiebron was. Nou: met Josh Gleason is de perfecte opvolger gevonden, want die klinkt bij vlagen precies als Gabriel! Allan Holdsworth is ook niet bij "Black Garden" betrokken, maar het gitaarwerk van opvolger Karl Johnson mag er wezen, al heeft het minder persoonlijkheid. Maar zoals gezegd is er uiteindelijk niet zoveel veranderd, want ook nu weer krijgen we een volle gemoderniseerde versie van seventiesprog voorgeschoteld en nog steeds buitelen we vooral over virtuoze soli van met name Spock's Beard-toetsenist Ryo Okumoto. Oh ja: ene René Yedema wordt in de bedankjes genoemd... Het gekozen nummer heeft afwisselende secties en bevat zowel een flitsende gitaar- als Moog-solo.

NIEUW
The Lens – Dreams
Afkomstig van “Regeneration” (GEP, 2010)
IQ-gitarist Mike Holmes heeft de pre-IQ formatie The Lens weer nieuw leven ingeblazen om te fungeren als vehikel voor zijn composities die niet pasten bij IQ. Hij formeerde The Lens met Martin Orford in het midden van de jaren zeventig, en deze instrumentale band had een paar grote verschillen met IQ. Naast het niet hebben van een zanger was de muziek positief ingesteld (en zonnig). De sound had, ook volgens Holmes zelf, iets liefs over zich en riet vooral het gevoel van  albums als Camels “Breatlhless” of Genesis’ “Selling England By The Pound” op. Met dit vervolg wilde Mike voortborduren op deze sound maar dan wel met de achterliggende gedachte hoe de band nu, 30 jaar later, zou hebben geklonken. “Regeneration” is dan ook een fijne plaat geworden met behoorlijk wat space rock (denk aan Steve Hillage en Pink Floyd), alsmede elektronica-invloeden, maar heeft toch wel die herkenbare IQ-tic. Er zijn overeenkomsten hoorbaar met onder meer de instrumentale passages van “Subterrania”.

SINGER/SONGWRITER / NIEUW
Stuart Masters – Dusty Skies
Afkomstig van “One Last Look Around” (eigen beheer, 2010)
Stuart Masters speelde als voorprogramma van The Strawbs afgelopen november in The Borderline, London. Deze jonge Brit wist het publiek te boeien met zijn eigen composities. Samen met een percussionist en extra gitarist bracht hij een set wat mij nog het meest aan een jonge Jeff Buckley deed denken, maar dan met meer Oosterse invloeden. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de akoestische kant van Led Zeppelin. Maar natuurlijk zegt het al genoeg dat Stuart een cover van Roy Harper doet. Zeker een muzikant om in de gaten te houden.

NIEUW
Eloy - Poseidon's Creation
Van "Legacy Box" (Artist Station / Soul Food, 2010)
Eindelijk is er dan een Eloy-DVD - een dubbel-DVD zelfs. En de eerste editie is zelfs persoonlijk gesigneerd door Eloy-opperhoofd Frank Bornemann. De eerste schijf is een in vier hoofdstukken verdeelde 'rockumentary', vol interviews met diverse ex-leden en fragmenten van archiefmateriaal. Interessant, al is veel van het gezegde al wel bekend door de informatieve boekjes bij de remasters. DVD2 heet 'clip collection' en dat is het voor een groot deel dan ook min of meer. In het boekje wordt uitgelegd dat er weinig beeldmateriaal voorhanden was omdat de combinatie 'Eloy' en 'TV' veelal niet van de grond kwam: Eloy had lange nummers, TV-producenten wilden alleen korte liedjes. Live voor TV spelen deed de band nauwelijks. Er zijn vier songs uit 1983 die blijkbaar voor TV live zijn opgenomen (mono), de andere TV-beelden betreft playback-optredens. Waarom vier van de leukere filmpjes (waaronder twee live) zijn weggestopt onder de bonus features is ons een raadsel. Van de 1994-optredens ("Tide Returns Forever"-tournee, de laatste tot nu toe) zijn wat opnamen gemaakt met matige beeld-, maar prima geluidskwaliteit. Uit die opnamen het machtige openingsnummer van "Ocean" (1977).

OPENER/LIVE-TIP
Rush - Vital Signs
Van "Moving Pictures" (Anthem/Mercury, 1981)
Nu de band in het kader van de Time Machine-tour de plaat “Moving Pictures” integraal gaat spelen, werken wij er ook aan alle nummers van het album ooit in Xymphonia te draaien. Hierbij vast de aftrap met het slotnummer, dat vanavond zijn Xymphonia-debuut krijgt. 27 mei 2011 zullen de Canadezen in Ahoy te bewonderen zijn. De voorverkoop begon 3 december.

LIVE-TIP
Barclay James Harvest – She Said
van “Once Again” (Harvest, 1971)
Het dramatische openingsnummer van het tweede BJH album. Het nummer wordt nog steeds live gespeeld en is nog steeds een hoogtepunt op de setlist die de huidige bezetting rond John Lees speelt. 16 December speelt de ándere Barclay James Harves, featuring Les Holroyd, in de Pul in Uden.

UIT DE VERGEETDOOS
Ain Soph - Aria
Van "Ride On A Camel - Special Live" (Belle Antique, 1991)
Van een grote originaliteit kun je de Japanse band Ain Soph niet betichten. Als je songs schrijft met als titel “Ride On A Camel” en een album aflevert met de titel “Hat And Field” dan weten veel progliefhebbers wel waar deze heren het over hebben. Maar dat maakt de muziek van dit instrumentale ensemble toch niet minder aangenaam. De studio-albums stammen voornamelijk uit de jaren '80 maar de opnamen op dit 'live'-album stammen bijna allemaal uit de eind jaren '70 waarbij we gerust kunnen spreken van het feit dat Ain Soph misschien wel een navolger was, maar dat men de inspiratiebron behoorlijk dicht op de huid zat.

NIEUW(ISH)
Phideaux - Gift Of The Flame
Van "Number Seven" (Bloodfish Music, 2009)
Al in 2009 verschenen, maar nog niet bij ons aan de orde geweest is dit zevende album van de groep rond multi-instrumentalist/componist Phideaux Xavier. Waar we bij het vorige album met z'n volle brede symfo-sound toevalligerwijs een vergelijking met Eloy trokken, zijn er ditmaal meerdere malen lichte folkrock-invloeden hoorbaar in de drie suites die samen dit album vormen. Dit "Gift Of The Flame" heeft een door zangeres Valerie Gracious gebrachte folky zanglijn, al had de statige Mellotron-finale niet misstaan op een vroeg King Crimson-album. Xavier belooft in de hoestekst nog een appendix op dit album: "7½".

UIT DE OUDE DOOS
Gong - AP HP's Advice / Magick Mother Invocation / Master Builder
Afkomstig van "You" (1974, Virgin)
"You" is het laatste album uit de Radio Gnome Trilogy reeks van de invloedrijke spacerock band Gong, hoewel het hele verhaal van de teapot pixies en Zero The Hero ook nog op latere albums van Gong zal op duiken. Wat als een paal boven water staat is de invloed die de sound van Gong op latere spacerock bands en in het bijzonder Ozric Tentacles heeft gehad.

2010-LIJSTJES (VOORSCHOT OP...)
Ciccada – A Child In The Mirror
Van "A Child In The Mirror" (Art Rock/Fading Records, 2010)
Aangezien de jaarlijstjes weer in het zicht komen, nog een stuk van een goede kanshebber om in diverse persoonlijke Top 10-lijstjes terecht te komen. Het Griekse Ciccada maakt met behulp van enkele Italiaanse musici fraaie progressieve rock, die raakvlakken kent met Anglagard en Renaissance, maar ook met de Canterbury Scene.

Sunday 5 December 2010 Show No. 919

NIEUW
IQ –     The Magic Roundabout
            Corners
Van “The Wake – Live At The Boerderij Zoetermeer” CD + DVD edition (Giant Electric Pea, 2010)
In 1985 werd het derde studio album van IQ uitgebracht, getiteld ‘The Wake’. Dit album betekende de doorbraak van de band en is nog steeds voor veel progrockliefhebbers één van de beste albums ooit. Om te vieren dat het album al 25 jaar op de markt is, heeft IQ het hele album ‘The Wake’ live gespeeld in De Boerderij in Zoetermeer, afgelopen 19 juni.

NIEUW
BunChakeze - Handful Of Rice
                        - The Deal
Van "Whose Dream" (Eigen Beheer, 2010)
In 1985 wilden drie Engelse musici na slechte ervaringen met hun band Odin muziek maken, waarvan ze wisten dat er toch geen platenmaatschappijen waren die het wilden uitbrengen. Ze mochten die muziek opnemen in de studio van pianist Alex Foulcer als tegenprestaties voor het helpen bouwen ervan. Foulcer op zijn beurt mocht wat pianostukken toevoegen. Als zanger werd de Amerikaan Joey Lugassy gestrikt die later in Daysix (niet te verwarren met de Nederlandse band Day Six) enige bekendheid kreeg. Pas dit jaar werden de opnames in eigen beheer uitgebracht. De muziek heeft vooral qua sfeer verwantschap met Gizmo, vroege Twelfth Night en Grendel-tijdperk Marillion, maar qua toetsenspel ook met Genesis en Pink Floyd. Luister wat dat laatste betreft maar naar The Deal, dat een vervolg op Welcome To The Machine lijkt te zijn. Overigens komt ook de plaat die de heren met Odin hebben gemaakt dit jaar uit. “Whose Dream” is te koop bij de band zelf http://www.bunchakeze.com maar uiteraard ook bij CDBaby.

NIEUW
Anderson / Wakeman - Morning Star
"The Living Tree" (Gonzo Multimedia, 2010)
We zeggen het maar meteen ronduit: de gezamenlijke plaat van de twee ex-Yes-leden is een fikse tegenvaller. Men heeft zich expres beperkt tot recht-door-zee liedjes, die steeds gebaseerd zijn op een simpel thema en weinig ontwikkeling kennen. Wakeman beperkt zich vaak tot een piano-achtig synthgeluid en speelt vrijwel uitsluitend begeleidingen: geen flitsende soli hier! Omdat de liedjes ook onderling in tempo, 'mood' of arrangement nauwelijks verschillen, zijn de 9 totaal niet spannende nummers een hele zit. Om de nieuwswaarde van een gezamenlijke plaat van twee leden van een van de grootste bands in het genre willen we toch een nummer laten horen, al was het maar om u zelf te kunnen laten oordelen. Gekozen nummer heeft een van de meer beklijvende melodieën van de plaat. Ook de hoes, van Mark Wilkinson nota bene, is inspiratieloos en qua concept een rip-off van Genesis' "Wind And Wuthering".

NIEUW
Pedersen, Roger: Me Ad My Axe
Van "Kernels In A Popcorn Machine" (West Audio Productions, 2010)
De Noorse gitarist Roger Pedersen zat voordat hij een solocarriere begon in de AOR-band Heaven en de in jazz, funk en soul gespecialiseerde popformatie Tales. Als solist heeft hij de melodieuze eigenschappen van die groepen geintergreerd in zijn gitaarmuziek, die meer uit de Steve Vai hoek komt. De hoge graad aan virtuositeit wordt dan ook gekoppeld aan een lekker toegankelijke songs, waarop soms zelfs gezongen wordt. Info: http://www.roger-pedersen.com/

Kate Bush - In Search Of Peter Pan
Van het album “Lionheart” (EMI, 1978)
Catherine (Kate) Bush (Bexleyheath (Kent), 30 juli 1958) debuteerde in 1978. Haar debuutalbum “The Kick Inside” werd zowel artistiek als commercieel hoog gewaardeerd. De plaat, deels geproduceerd door David Gilmour (Pink Floyd), bevatte hits zoals "Them Heavy People" en "The Man With The Child In His Eyes". David Gilmour wordt wel haar ontdekker genoemd, omdat hij haar zowel financieel als moreel steunde tijdens het opnemen van haar eerste demo's en haar verder ook promootte bij zijn eigen platenmaatschappij, EMI. Bush ondernam slechts eenmaal een tournee, 'The Tour Of Life', in 1978-1979. Ze baarde veel opzien door haar mime-achtige manier van dansen. Ze was de eerste zanger die live een draadloze microfoon op haar hoofd droeg (waardoor ze haar handen vrij had). Op 18 januari 2002 verscheen Bush voor het eerst sinds jaren weer op het podium als speciale gast van David Gilmour tijdens een concert in de Royal Festival Hall. In 2007 is er een documentaire over Kate Bush gemaakt onder de titel "Come Back Kate", waarin toegewijde fans over hun bijzondere band met de zangeres verhalen. Hoewel haar bijzondere stijl niet iedereen gemakkelijk in het gehoor ligt, wordt Kate Bush breed gerespecteerd onder collega-muzikanten. Tori Amos, Björk en Sinéad O'Connor hebben in interviews aangegeven dat ze door Kate Bush zijn beïnvloed en geïnspireerd. Het tweede album “Lionheart” was commercieel gezien iets minder succesvol dan haar debuut.

NIEUW
Keith Emerson Band feat. Marc Bonilla - Miles Away Pt 2 / Crusaders Cross / Fugue
Van "Moscow" (Varese Sarabande, 2010)
Middenin reünie-activiteiten van ELP (tijdens het High Voltage Festival) en E&L zonder P is daar 'out of the blue' een live-DVD van de (te) korte tournee van de Keith Emerson Band feat. Marc Bonilla in 2008. De DVD is uitgebracht op het van soundtracks bekende Varese Sarabande en is volgens de hoes een Regio 1-DVD. Dat klopt niet: hij is regiovrij. Het is een uiterst professioneel opgenomen concert in Moskou, waarbij de cameraploeg de beschikking had over meerdere cranes en een trolley voor het podium. Bovendien weet de regisseur wat hij doet en krijg je de man in beeld die soleert. Dat is meestal óf Emerson óf gitarist/zanger Bonilla. Een groot deel van de show draait om ELP-klassiekers, zoals bijv. een compleet "Tarkus". Opvallend is dat Bonilla's stem hier eng veel op die van Lake (in de seventies!) lijkt, veel meer dan op het album "Keith Emerson Band feat. Marc Bonilla". Gelukkig wordt de suite die een groot deel van die plaat vult ook gespeeld en wij plannen daar een deel uit.

CONCERTTIP
Toto – No End In Sight
Van het album “Falling In Between” (Frontiers, 2006)
Vanwege het grote succes in 2010, komt Toto volgend jaar terug naar Nederland. Op donderdag 23 juni 2011 is de Amsterdamse Heineken Music Hall het toneel voor een concert van de Amerikaanse rockformatie. De voorverkoop voor de show van Toto is zaterdag 4 december begonnen via www.livenation.nl.

GOEDE COVERS BESTAAN / LIVE-TIP
Jacob Moon - Subdivisions
Van: http://www.youtube.com/watch?v=W4vd9OVLO7Q
Volgens mij nog nooit gedraaid en nu een mooie aanleiding gezien de start van de voorverkoop van de Rush concerten. Een akoestische live-uitvoering door de Canadese singer/songwriter Jacob Moon. Op een ingenieuze manier maakt Moon daarbij gebruik van het 'loopen' van zelf
gespeelde gitaarpartijen en andere kleine elektronische snufjes.

PROGRESSIEVE FOLK
Chris Wood – The Colour of Amber
Van “Albion” (R.u.F. Records/Navigator Records, 2009)
Chris Wood is een Engelse folk-artiest die in zijn thuisland een redelijke naam heeft opgebouwd sinds hij actief werd in 1992. Naast zijn werk met Andy Cuttings heeft hij ook gespeeld met Martin Carthy, het English Acoustic Collective op gezet en is lid van het Imagined Village waar o.a. Martin Carthy, Billy Brag , leden van TransGlobal Underground en Andy Gangadeen deel van uitmaken. Naast verdienstelijk akoestische gitaar speelt hij ook viool en heeft een zeer goede stem waarmee hij de luisteraar weet te boeien met zijn vertellingen. Chris heeft al een aantal BBC Folk awards in de wacht gesleept. Afgelopen jaar verscheen “Albion”, een dubbel-CD die een mooi beeld van zijn carrière geeft.

PROG MAAR DAN ANDERS
Cornelius - Bug / Point Of View Point
Afkomstig van "Point" (2002, Matador)
De Japanse muzikant Cornelius draait al heel wat jaren en maakt kunstig in elkaar gesleutelde progressieve pop die met een minimaal aan muzikale middelen maximaal effect weet te bereiken. Het album kent zowel invloeden van Beck, Flaming Lips, Beach Boys als de eigenzinnige
muziek van Godley & Creme.

Primitive Instinct – Grail
van “Ice For Eskimos” (PI (= eigen beheer), 1998)
De Engelse neoprogband Primitive Instinct, onder leiding van Nick Sherridan, is al een kleine 23 jaar actief en heft tot nu nog maar twee albums op haar naam staan. Men is al een eeuwigheid bezig aan een derde. De muziek van de band is lekker in het gehoor liggende melodieuze pop-prog. De band was ooit te gast op het Progfarm festival in Bakkeveen en is nog steeds actief en toch redelijk populair in hun thuis basis Maidstone. “Ice For Eskimos” is een in eigen beheer uitgebrachte CDR met zeldzame opnamen bestaande uit oude demo’s en live materiaal dat de band in der tijd als stoplap voor een nieuwe album uitbracht. We draaien de allereerste groepscompositie “Grail”.

HERNIEUWDE AANDACHT
Steve Hackett - Every Star In The Night Sky
Afkomstig van "Out Of The Tunnels Mouth" 2-disc editie (2010, InsideOut)
Hacketts meest recente studio-album verscheen eerst in een beperkte oplage als een enkele schijf op zijn eigen label om vervolgens een paar maanden later als dubbelaar te verschijnen bij InsideOut. De tweede schijf is gevuld met 5 live-opnamen gemaakt in maart 2009 aangevuld met één nieuw studio-nummer dat in feite een mooie samenvatting is van het gehele album.

EIND NUMMER
Canarios – Primera Transmigracion
Van Cyclos, Ariola/Si-wan, 1974
Obscuriteit uit Spanje dat in 1974 zelfs werd uitgebracht op het Ariola label in zowel Nederland als Duitsland. Dit Spaans collectief bestond al vanaf 1968 maar werd pas buiten Spanje bekend met “Cyclos”, het vierde groepsalbum. “Cyclos” is net als “Tales From Topoggraphic Oceans” een dubbelaar met vier tracks en is gebaseerd op “De Vier Jaargetijden” van Vivaldi. De muziek heeft wel wat raakvlakken met Ekseption en The Nice, maar ook zeker de Italiaanse school als Le Orme, Banco en het Engelse The Enid zijn weer te horen. Dus verwacht veel toetsen en bombast. We gaan luisteren naar een deel van kant 1.