-
Complete Archive
If you want to have a look what we played through the years you can look at an alphabetic overview below
HERE Sunday 29 January 2012 Show No. 979
(OP)NIEUW
Sylvan - Chapter 5: Farewell To Old Friends - Part Three
Van "Sceneries" (eigen beheer, 2011)
Op 1 januari draaiden we al muziek van de sinds eind december via de website van Sylvan leverbare langverwachte nieuwe plaat van Sylvan. Vanavond opnieuw aandacht voor dit album, want vanaf nu ligt hij ook gewoon in de (steeds schaarser wordende) CD-speciaalzaken. Het is wederom is het een concept plaat geworden. Deze keer zelfs een dubbel-CD, bestaande uit vijf zogenaamde 'chapters'. “Sceneries” is een terugkeer naar de topvorm waarin de band verkeerde ten tijde van “Posthumous Silence”. Waar “Force of Gravity” te veel doorsloeg naar het stevige geluid is nu de balans weer gevonden. Het album heeft meer ingetogen momenten en een ware overvloed aan emotionele lading. Dit is duidelijk waar de kracht van de band zit. Natuurlijk krijgt het gitaarspel een glansrijke rol middels veel soli. We gaan luisteren naar het stuk vlak voor het ultieme slotakkoord van het concept. In de winkels ligt trouwens alleen de standaard-versie.
Er is een bijzondere editie te koop via de website: http://sylvan.de .
NIEUW
Alan Reed – Teardrops In The Rain
Van “Dancing With Ghosts EP” (Eigen beheer, 2011)
In 2011 keerde Alan Reed terug met een EP als voorbode voor zijn komende solo album. Op de EP zijn akoestische versies te horen van wat oude Pallas nummers, een Abel Ganz track en twee nieuwe solo nummers. “Teardrops In The Rain” is een echte ballad terwijl de andere Reed original een meer Keltische route neemt. Op de EP wordt Alan bijgestaan door toetsenist Mark Spencer, bassiste Jennifer Clark en Pendragon-drummer Scott Higham.
Website: http://www.reddwarfrecordings.co.uk/ .
NIEUW
Giersbergen, Anneke van - 1000 Miles Away From You
Van "Everything Is Changing" (Agua Recordings / PIAS, 2012)
Inhakend op de titel kunnen we in ieder geval concluderen dat Van Giersbergens muziek aan verandering onderhevig is. Ze schreef vrijwel alle songs met de Portugees Daniel Cardoso, die ook voor de productie verantwoordelijk is. Samen kiezen ze voor een commerciële popmetalsound, die nog het meest doet denken aan Evanescence. Enkele steviger songs neigen naar de huidige sound van Within Temptation. Niet gek, daar de gitarist van die groep, Ruud Jolie, betrokken is bij dit album. De meeste songs kennen één simpele rockdrive, die steeds de hele song (veelal zo'n kleine drieënhalve minuut - de ideale popsonglengte) wordt volgehouden. In de ballad "Circles" en het sferische, eigenlijk enige wat progressieve slotstuk horen we nog een glimpje van de oude Anneke.
Website: http://www.annekevangiersbergen.com/ .
NIEUW
Moraine - Disillusioned Avatar / Ephebus Amoebus
Afkomstig van "Metamorphic Rock - Live NEARfest 2010" (MoonjuneRecords, 2011)
In 2009 verscheen het debuut album “Manifest Destiny” van de Amerikaanse band Moraine. We vonden de muziek toen al wat moeilijk te plaatsen door de mengeling van jazzrock, prog en postrock. Met het live-album “Metamorphic Rock” blijkt dat de focus toch wel wat meer richting heftige prog met avantrock trekjes gaat. Maar dat houdt niet in dat het allemaal een stuk lastiger te verhapstukken wordt, want juist door de ruimtelijke live-opname klinkt de band ook minder droog dan in de studio. Dat is met name aan de twee voor vanavond gekozen stukken (en een korte dub-interlude) te merken, waarbij het met name leuk is om te horen hoe baritonsaxofonist James De Joie met zijn effectpedalen een groot scala aan klanken uit zijn instrument weet te toveren.
Website: http://www.moraineband.com
NIEUW
Also Eden - The Greater Game
Van "Think Of The Children!" (Festival Music, 2011)
Vette Krent in iO Pages 105: "Fans van Aragon, Galahad en Marillion zullen hun vingers aflikken bij dit derde Also Eden-album. Met nieuwe zanger Rich Harding lijkt de groep niet alleen de goede frontman gevonden te hebben, maar ook hernieuwde energie, een nieuw geluid en een nieuwe richting. De gevoelige en emotionele vocalen van Harding hangen ergens tussen de rustige zang van Stuart Nichilson (Galahad) en de met felle uithalen doorspekte zang van Les Dougan (Aragon) in. Gitarist Simon Rogers lijkt de stijlen van John Poloyannis (Aragon), Roy Keyworth (Galahad) en Steve Rothery (Marillion) te verenigen." (Wilco Barg) Het gekozen stuk geeft goed de balans weer die dit album biedt tussen fel en gedragen, sfeervol en melodieus. Twee kritiekpuntjes: de mechanisch klinkende getriggerde drums en het feit dat de zang in de mix iets teveel 'boven' de muziek hangt, zoals bij een musical-album.
Website: http://www.alsoeden.com .
NIEUW (IN ONS PROGRAMMA)
Florence + The Machine - Leave My Body
Van “Ceremonials” (Island / Universal, 2011)
In 2009 maakten we kennis met de betoverende muziek van Florence + The Machine. Het debuut "Lungs" ging miljoenen keren over de toonbank en won prijs na prijs. Twee jaar later is er deze opvolger. Deze deluxe-versie heeft een tweede CD met 8 extra tracks. "Vergeleken met haar debuut klinkt ze minder gespannen, natuurlijker en, ja, bijna vrolijker. Bijna, want in haar teksten zoekt ze opnieuw de donkere kanten van haar denken op. De liedjes verhalen over dagdromen, nachtmerries en soms behoorlijk extreme types. Niet dat ze het allemaal zelf echt heeft meegemaakt, want Florence mag graag een verhaal verzinnen. Was het op de eerste plaat soms nog wat zoeken naar de juiste muzikale balans, die is hier duidelijk gevonden. Florence' theatrale manier van zingen wordt verpakt in grootse arrangementen, waarbij niet gekeken wordt op een koor, orkest of bak galm meer of minder. Het album klinkt indrukwekkend, soms haast euforisch. Het is "Lungs" in de overtreffende trap: grootser en nog meeslepender." (Jan vd Plas, Oor)
Website: http://florenceandthemachine.net/ .
Paris – Narrow Gate (La Porte Etroite)
Van “Paris” (Capitol, 1976)
Paris was een band rond ex-Fleetwood Mac-lid Bob Welch, met Glenn Cornick, die we uit Jethro Tull kennen. In 1975 verlaat Welsh Feetwood Mac om een hardrockband te formeren in de trant van Led Zeppelin. Het statement van de band is 'To rock with depth'. Hierin slaagt de band met vlag en wimpel. Het titeloze debuut was een uitermate goede plaat, die zich kon meten met de groten uit die tijd. Het geluid benaderde Led Zeppelin zeker, maar kopieert het niet zomaar. Het gerucht gaat dat Jimmy Page de plaat onder pseudoniem heeft geproduceerd. Mensen die de band live hebben gezien zijn ook zeer enthousiast. Helaas bleef het bij 2 albums.
Website Bob Welch met info over Paris (zeer ouderwets trouwens): http://www.bobwelch.com .
Ange - Bivouac (1ère partie)
Van het album “Le Cimetière Des Arlequins” (Mercury, 1973)
Tweede album van de Franse band. Het Franse Ange, was bijna veertig jaar terug de symfonische rockpionier die aan de basis lag van de progressieve scene in Frankrijk. Ange wist ook internationaal hoge ogen te gooien, dankzij een platencontract met Philips. Ange, is de groep rond het unieke vocale en theatrale talent van Christian Decamps. De man is verantwoordelijk voor enkele ware klassiekers uit de geschiedenis van de prog, zoals “Le Cimetiere des Arlequins” (1973) en de opvolger “Au-delà du Délire” (1974). Later evolueerde Ange tot een gewonere rockband, tot in 1995 de originele line-up plots een lang uitgestelde afscheidstournee ondernam. Sindsdien is het progressieve vuur blijven wakkeren, want met een jonge garde (waaronder zoon Tristan Decamps) onder zijn hoede klinkt Ange opnieuw als vanouds.
Website: http://angemusic.free.fr/ .
LIVETIP
Curved Air: The Purple Speed Queen
Van "Air Cut" (Warner Bros, 1973 / Rock Fever, 2003)
Op drie februari staat de band rond zangeres Sonia Kristina, Curved Air, in de Boerderij. Daarom een nummer van “Air Cut”, waarop een nog erg jonge Eddie Jobson te horen is.
Website: http://www.curvedair.com/ .
NEO-PROG
Anubis - Archway of Tears
Van “A Tower Of Silence” (eigen beheer, 2011)
Anubis is een neoprogband uit Australië. “A Tower Of Silence” is het tweede groepsalbum en het blijkt een heerlijk schijfje neoprog. Anubis is ontstaan in 2004 met als doel een concept plaat te produceren. In 2009 komt het debuut uit, dat al veel positieve recensies kreeg. Deze opvolger is wederom een concept plaat. De groep doet niet onder voor een band als Sylvan en steekt invloeden niet onder stoelen of banken: jazeker, Pink Floyd, Marillion en IQ. Het openingsnummer is meteen een 17 minuten durend epos. Hoogtepunt van deze plaat is echter wel “The Holy Innocent”. Website: http://www.anubismusic.com/ .
ANDRÉ KUIPER's KEUZE
Moody Blues, The - In My World
Afkomstig van "Long Distance Voyager" (Threshold, 1981)
Vorige week introduceerden we de muzieksmaak van astronaut André Kuipers en draaiden toen een track van het album “Discovery” van Mike Oldfield. Uit de nummers van deze week selecteerden wij een nummer van The Moody Blues van hun album “Long Distance Voyager”, het eerste van de band met de nieuwe toetsenist Patrick Moraz (onlangs in verband gebracht met Brand X, maar daarover zometeen meer). Overigens heeft Moraz niet zo'n grote invloed op de sound van dit album. Overigens, de pedal steel gitaar die we horen word gespeeld door de befaamde gitarist B.J. Cole.
Website: http://www.moodybluestoday.com/ .
ACTUEEL
Brand X: Algon
*(Where an ordinary cup of drinking chocolate costs 8,000,000,000 £)
Van "Trilogy" (Buckyball Records, 2003)
Sancious, David: Suite Cassandra
Van "Forest Of Feelings" (Epic, 1975 / Epic/Legacy, 1992)
Onlangs kwam in het nieuws dat Brand X-leden Percy Jones en John Goodsall dit jaar gaan optreden met David Sancious. Aanvankelijk zou Patrick Moraz meedoen, maar die moest afhaken. Zowel Brand X als Sancious behoorden in de tweede helft van de jaren zeventig tot de topgroepen die zich gespecialiseerd hadden in symfonische jazzrock, een stijl waartoe ook Bruford, Happy The Man en Return To Forever behoorden. Het is de bedoeling dat er na de concerten een DVD en mogelijk zelfs nieuwe nummers gaan verschijnen. Om in de stemming te komen draaien we een nummer van Brand X uit de “Product”-periode, toen Phil Collins voor korte tijd teruggekeerd was. In 1979 speelde men onder andere in New York City en de opnames daarvan werden door Buckyball Records in 2003 uitgebracht in één pakket met de twee laatste Brand X-albums “Manifest Destiny” en “X Communication”: “Trilogy”. Verder een nummer van David Sancious' debuut als soloartiest, waarop de voormalige toetsenist van Bruce Springsteens E Street Band zich heerlijk uitleefde op vooral de Minimoog. Informatie over de concerten is te vinden op: http://travisrogersjr.weebly.com/3/post/2012/01/then-entered-david-sancious-a-brand-x-tour-update.html
Sunday 22 January 2012 Show No. 978
IN HET NIEUWS
Oldfield, Mike - Discovery
Afkomstig van "Discovery" (Virgin, 1984)
Op dit moment bevindt André Kuipers zich in het International Space Station (ISS) in het kader van de PromISSe missie. Deze week werd er door de ESA een video geplaatst op Youtube met als onderwerp "Andre's music": http://youtu.be/DHudOGqD1do . En wat blijkt ? André heeft een muzieksmaak die toch wel wat raakvlakken met ons programma heeft. Zo is hij bijvoorbeeld een groot liefhebber van de muziek van Marillion. Schijnbaar zó groot dat, terwijl hij al in Rusland zat, zijn gezin naar het recente concert van de band ging in Paradiso, Amsterdam. Op zijn persoonlijk blog is ook zijn A Song Of The Day (Mijn Playlist) te zien: http://blogs.esa.int/andre-kuipers/mijn-playlist/?lang=en .Uit de nummers van afgelopen week hebben wij gekozen voor deze track
van Mike Oldfield. Website Mike Oldfield: http://mikeoldfieldofficial.com/ .
NIEUW
Balloon Astronomy – Even Odds
- One Summer
Van “Balloon Astronomy” (eigen beheer, 2011)
Balloon Astronomy is een band uit San Diego, Californië, die haar oorspong vond in Junior High waar de twee belangrijkste bandleden elkaar troffen en al snel ontdekten dat ze dezelfde voorliefde deelden voor prog. Vooral Genesis, maar ook Strawbs, Anthony Phillips, Mike Oldfield, Supertramp, Renaissance, Cat Stevens en Elton John zijn sterke invloeden. Door het jammen met vrienden ontstond al snel een repertoire aan eigen nummers. Een verbreding van het muzikale pallet ontstond door bijvoorbeeld het luisteren naar Kevin Gilbert, Porcupine Tree, Neil Finn en Muse. De muziek van de band ligt dan ook lekker in het gehoor en doe bij vlagen denken aan Big Big Train. Men wist een aantal grote namen te strikken om mee te musiceren. Zo vinden we Mike Keneally, Nick D'Virgilio, en wellicht de grootste verrassing, onze eigen Max Werner als gasten op deze plaat. Website: http://balloonastronomy.com/
NIEUW
Ziblat, Lonny - The Shadow Of My Day
Van "Songs From The Drawer" (eigen beheer, 2011)
"In 2010 bracht Lionel "Lonny" Ziblat zijn intrigerende en proggy "The Great Prophecy Of A Small Man" uit. Weliswaar in het bandformat van Modest Midget, maar met een sterke persoonlijke signatuur. Parallel werkte hij aan dit intiemere en meer ingetogen solo album. De in 1972 in Buenos Aires geboren, in Amsterdam woonachtige Ziblat maakt het soort liedjes waar je meteen voor valt: eerlijke, pure popsongs, recht uit het hart en met een groot onderliggend, maar nergens te opdringend muzikaal talent. Lonny's invloeden zijn niet de minsten. Zo horen we veel Brian Wilson, Syd Barrett en Paul McCartney. McCartney is trouwens zijn grootste inspiratiebron, zoals o.a. de fraaie McCartney-cover "Tomorrow" bewijst." (Edwin Ammerlaan, Lust For Life; waardering: 5 uit 5 sterren!!) Wat ons betreft het hoogtepunt en ook duidelijk het meest prog-georïenteerde nummer van het album is "The Shadow Of My Day", dat bewijst dat er in Ziblat een muzikale geest schuilt die raakvlakken vertoont met wijlen Kevin Gilbert.
Website: http://www.lionelziblat.com
NIEUW
Agitation Free - Laila
Van "Shibuya Nights - Live In Tokyo" (Esoteric Recordings, 2011)
Registratie van een reünie-concert in Japan in 2007. "Over de historie van deze groep is een stevig boek te vullen. Dito over de invloed die zij heeft gehad op de Duitse progressieve muziek in de jaren '70 en erna. Zo dook drummer Christopher Franke op in Tangerine Dream, maakte toetsenist Michael Hoenig ook korte tijd deel uit van de band tijdens optredens in Engeland en Australië en trad Lutz Ulbrich later toe tot de groep van zijn eega Nico (ja, die van de Velvet Underground) en Ashra. Met name de eerste twee albums zijn klassiekers in het genre en ook op deze live-CD ruim vertegenwoordigd. Terwijl de groep algemeen bekend staat om hun uitgesponnen jams en zweverige klanktapijten die zij veertig jaar geleden hebben opgenomen, klinkt het kwintet in februari 2007 veel compacter, vitaler en ontzettend fris. In het exotische blokje is goed te horen dat Ozric Tentacles en andere spacerockbands schatplichtig zijn aan de stijl van Agitation Free. De bandnaam, ‘Vrije gejaagdheid’ is een vrij goede omschrijving om de muziek te duiden." (
HERUITGAVE
Brooker, Gary - Mineral Man
- Sympathy For The Hard Of Hearing
Van "Lead Me To The Water" (Mercury Records, 1982 / Esoteric Recordings, 2011)
De solocarrière van Gary Brooker staat in schril contrast met zijn werk met Procol Harum. Met laatstgenoemde band vergaarde hij wereldroem, zijn vier soloplaten leverden niet meer dan een cultstatus op met een nog regelmatig op de radio gedraaid nummer als “(No More) Fear Of Flying” als indicatie. Dat hitje kwam van zijn gelijknamige solodebuut uit 1979. Het bevat eenzelfde soort prettig in het gehoor liggende progressieve pop als “Lead Me To The Water”. Hierop staan enkele stukken die stammen uit de sessies van Eric Claptons “Another Ticket”. Clapton is dan ook één van de musici op dit album, naast onder meer George Harrison, Tim Renwick en Albert Lee. Hoogtepunt van de plaat is “Sympathy For The Hard Of Hearing” over de emotionele impact van de Tweede Wereldoorlog. Na een introvert begin zwepen Phil Collins' drumbijdragen het stuk op naar een fraaie mini-symfonie. Niet vreemd dat het nummer repertoire houdt bij het heropgerichte Procol Harum. Op de onlangs verschenen heruitgave van Esoteric staat één bonustrack. Informatieve website over Gary Brooker: http://www.procolharum.com/procolgb.htm .
PROGPOP
Jellyfish - Russian Hill
van "Spilt Milk" (Charisma, 1993)
Voor vinyl-junkies die op zoek waren naar goede exemplaren van de beide Jellyfish-albums: beide albums, het debuut en het tweede album “Spilt Milk” zijn opnieuw uitgebracht op vinyl. Voor ons een aanleiding om weer eens wat te draaien van het vergeten meesterwerkje “Spilt Milk”.
SINGER/SONGWRITER
Judie Tzuke – Welcome to the cruise cd1 4.58
Van “Welcome To The Cruise” (Rocket, 1979)
Het debuutalbum van Judie Tzuke is misschien wel haar meest bekende plaat, mede door het hitje “Stay With Me Till Dawn”. In Groot Brittannië is haar bekendheid een stuk groter en de Engelse singer/songwriter is daar nog steeds een invloed voor veel jong Brits talent. Ze wist zich indertijd te omringen door een aantal doorgewinterde muzikanten, zoals bassist Mo Foster, de drummers Simon Phillips en Peter Van Hook en haar vaste partner en multi-instrumentalist Mike Paxman. Het titel nummer is een van de hoogtepunten van het album met een heerlijke gitaarsolo. Judie is nog steeds actief en heeft onlangs haar 17de studio album uitgebracht. Webiste: www.tzuke.com
LIVE-TIP
Haken - The Mind's Eye
Van "Visions" (Sensory, 2011)
Haken wordt momenteel gezien als de verrassing uit de Britse progscene. Haken is in 2007 opgericht door enkele van de beste muzikanten uit de Londense progwereld. De band heeft een unieke sound door de combinatie van progmetal à la Dream Theater en Shadow Gallery met 'old school prog' van bijvoorbeeld Genesis. Haken treedt op 13 april met Threshold op in
CC De Mortel in Ittervoort. Website: http://www.haken.fr/ .
LIVE-TIP
Karmakanic - Alex In Paradise
Van "Wheel Of Life" (Regain Records, 2004)
Vorige week draaiden we muziek van de Zweedse groep Kharma rond zanger Göran Ekman, een CD uit het jaar 2000. Niet veel later kwam hij terecht in de groep Karmakanic rond The Flower Kings-bassist Jonas Reingold. Of de analogie in de bandnamen op toeval berust weten we niet. Dit "Wheel Of Life" is het inmiddels uiterst lastig verkrijgbare tweede album van de groep, uit 2004. Ook toenmalig TFK-drummer Zoltan Csörsz is van de partij, en de vnl. in de jazz actieve gitarist Krister Jonzon (eigenlijk: Jonsson). De muzikale link met TFK is aldoor duidelijk, vooral in het pompeuze open- en sluitstuk, de twee delen van "Masterplan". Maar waar TFK in 2004 met "Adam & Eve" weer de puurdere symfo-kant opging, daar vervolgt Reingold regelmatig de jazzrock-escapades die op TFK-albums als "Unfold The Future" waren te horen. Met fretloos, aan Jaco Pastorius refererend baswerk van Reingold en onnavolgbaar complex drumwerk van Csörsz. Dit "Alex In Paradise" is een van de meest catchy stukken van de plaat.
Op 27 april (de verjaardag van onze eigen Alex!) treedt Karmakanic op de Zoetermeerse Boerderij, met Knight Area als voorprogramma. Website: http://www.reingoldrecords.com/ .
LIVE-TIP
Arena - The Great Escape
"The Seventh Degree Of Separation" (Verglas, 2011)
Onlangs verscheen na 7 jaar een nieuw album van de Engelse band Arena . In de tussentijd is er wel wat gebeurd: bassist Ian Salmon en zanger Rob Sowden ruimden het veld voor de teruggekeerde John Jowitt en de nieuwe zanger Paul Manzi. Gitarist John Mitchell is wel op zijn post gebleven. Manzi heeft een vrij rauwe rockstem van het soort dat je niet echt associeert met melodieuze symfo. Het zal voor velen wennen zijn. Het album is een concept over het laatste levensuur van een mens en het eerste uur 'aan gene zijde'. Arena zal samen Met Haken en Sun Caged spelen op Rock Ittervoort 13 april. Website: http://www.verglas.com/arenaworld/ .
ACTUEEL
Choir Of Young Believers - Burn The Flag
- Hollow Talk
Van "Burn The Flag" (Ghostly International, 2007) en "This Is For The White In Your Eyes" (Ghostly International, 2008) - samen opnieuw uitgebracht in 2009
De Volkskrant spendeert de laatste maanden intensief aandacht voor de Zweeds/Deense thrillerserie The Bridge. Elke aflevering van deze 10-delige serie begint en eindigt met de opening respectievelijk het slot van het nummer “Hollow Talk”. Dat nummer is afkomstig van het debuutalbum "This Is For The White In Your Eyes" van het Deense Choir Of Young Believers uit 2008, dat een jaar eerder al de vier tracks bevattende EP “Burn The Flag” had uitgebracht. De muziek van deze band houdt het midden van de intieme muziek van The White Birch, de melancholieke pop van Saybia en de vocale en orkestrale ideeën van Efterklang. Begin dit jaar moet het nieuwe album "Rhine Gold" uitkomen.
Website van het label: http://ghostly.com/artists/choir-of-young-believers
SINGER/SONGWRITER
Martyn, John & Kathy Mattea - May You Never
Afkomstig van "Transatlantic Session 1 : Volume One" (Whirlie Records, 2009)
De TV-serie Transatlantic Sessions is een muziekprogramma waar in muzikanten uit de Britse folkscene en Amerikaanse country- en folkscene samen muziek maken. Dat levert verrassende kruisbestuivingen op. Een van meest interessante is misschien wel de combi van de Schotse zanger John Martyn met de Amerikaanse Kathy Mattea. Het origineel is afkomstig van John Martyns album “Solid Air” (1973), maar deze live opname stamt uit de eerste serie van Transatlantic Sessions, uit 1995. Zie o.a.: http://www.bbc.co.uk/programmes/b00gtlnv/episodes/guide .
BETER GOED GEJAT DAN SLECHT BEDACHT
Jud's Gallery - Nordrach
Van "SWF-Sessions Volume 1" (Long Hair Music, 2000)
Seventieskrautrockband die in de jaren '90 plots bekend werd, omdat beweerd werd dat Gary Moore zijn gitaarlick uit "Still Got The Blues" had geleend uit het nummer "Nordrach" van Jud's Gallery. Dat klinkt onwaarschijnlijk, want het nummer was tot dat moment alleen live op de Zuid-Duitse TV gespeeld. Maarrr... een van de roadies van Jud's Gallery, tevens live-mixer, werkte óók voor Gary Moore. De Ier moest uiteindelijk dan ook door het stof en betalen. De opname werd, als onderdeel van de hele sessie, pas ná de plagiaatklacht op (deze) CD uitgebracht. Jud's Gallery's muziek klonk eigenlijk in 1974 al lichtelijk gedateerd, want bouwt voornamelijk op druggy spacerock zoals die pakweg de zes jaren ervoor geëvolueerd was. Ook past de band in de traditie van een collega krautband als Grobschnitt, met z'n ultra-lange, iedere avond anders klinkende "Solar Music"-suite, maar dan zónder de humor. Leo Blokhuis wijdde in het TV-programma Top 2000 A Go Go een 'Petite histoire' aan Moore's 'plagiaat'. De vraag blijft natuurlijk of Moore wíst dat hij de lick had gejat of dat die zich in zijn onderbewustzijn had genesteld.
Zie bijv. http://www.krautrockseite.de/kblnzbands-juds.htm .
Epilogue - No Sign Of Life
Van “Hide” (Cyclops, 1994)
Epilogue was een Engelse vierkoppige neo-progband, die muziek maakte in de stijl van Pendragon, IQ, Iluvatar, Galahad en in het bijzonder Marillion. Op een cassette-album na is het album “Hide” uit 1994 het enige vastgelegde wapenfeit. Het is een conceptalbum dat handelt over het jezelf verbergen voor je eigen demonen. Voor een eigen beheer-debuut klinkt het album bepaald niet slecht; het bevat sterke melodieën, enkele fraaie keyboardpartijen en mooi Steve Rothery-getint gitaarwerk.
MONUMENT
Collage -Moonshine
Van het album “Moonshine” (SI Music,1994) SI naar later zou blijken de best verkochte SI release
Dit is, wat redactielid Aldwin betreft, één van de beste neo-prog album ooit gemaakt. Een trip van 75 minuten door symfo-land; alles voelt aan als één geheel. Collage zou later deels verdergaan als Satellite. Die groep maakt tot op de dag van vandaag prachtige muziek, maar dit meesterwerk hebben de Poolse heren, in ieder geval volgens Aldwin, niet meer overtroffen. Luister en oordeel zelf.-
Sunday 15 January 2012 Show No. 977
OPENER
Kharma - Ray Of Sunshine
0Van het album “Wonderland” (MTM Music / SPV, 2000)
Naar aanleiding van een tip van aan vaste luisteraar maken we een tijdreis naar het al twaalf jaar oude wonderland van het Zweedse Kharma. Het vijftal maakt prachtige AOR. Het is vooral de zang van Göran Edman die 't 'm doet. Hij zong eerder bij Yngwie Malmsteen en later bij Brazen Abbot en... Karmakanic. Zijn bereik en vooral zijn zang weet hij aan te passen aan de vele muzikale variaties. Want je krijgt op “Wonderland” een rondreis door dit muziekgenre. Van Foreigner naar Kansas en van Styx naar Toto. Een aanwinst voor de AOR-fans onder ons en Noud Willemse bedankt voor de tip!
Meer info over Göran Edman: http://www.goranedman.net .
NIEUW
Hipgnosis – Relusion
Van “Relusion” (Private, 2011)
Het tweede studio-album van deze Poolse band is verfrissend om te horen en is nou eens niet een aan Riverside-model geboetseerd product. Hipgnosis is veel inventiever en daarom ook moeilijker te categoriseren. De muziek is een combinatie van symfonische prog, elektronica en space rock, waarbinnen trance-achtige stukken zijn afgewisseld met high energy prog. Een deel van de instrumentale stukken ligt stilistisch dichtbij Ozric Tentacles. Maar zo gauw de vrouwelijke vocalen invallen wordt de muziek toch al snel minder spacy. Er zijn sterke Pink Floyd-referenties en zelfs raakvlakken met ELP. Gastgitarist Marcin Kruczek (Nemezis) levert tevens een belangrijke bijdrage op gitaar. Het 22 minuten durende instrumentale “Large Hadron Collider” is het hoogtepunt. Na een kosmisch elektronisch begin bouwt het werk al snel naar epische space rock waarbij je moet denken aan een kruising tussen Tangerine Dream en de lange stukken van Archive. Wij gaan naar een korter stuk luisteren, dat toch altijd nog 10 minuten duurt: het titelnummer “Relusion”, ook het meest proggy stuk van het album.
Website: http://www.hipgnosis.pl .
NIEUW
Edison's Children - Slow Burn
Van "In The Last Waking Moments" (eigen beheer, 2012)
Edison's Children is een project van ene Eric Blackwood, met Marillion-bassist Pete Trewavas. Het is een 72 minuten durend conceptalbum met kleine gastrollen voor Marillion-collega’s Ian Mosley, Mark Kelly, Steve Hogarth en Steve Rothery, Andy Ditchfield (DeeExpus) en Robin Boult (ex-Fish). Dat een hoop grote namen nog niet meteen een meesterwerk garanderen blijkt hier helaas. De hooggespannen verwachtingen worden namelijk niet ingelost. Blackwood speelt diverse instrumenten zelf, maar blinkt nergens op uit en ook zijn vocalen zijn weinig onderscheidend. De vaak opduikende geprogrammeerde drumpartijen helpen ook niet mee om de veelal muzikaal weinig diepgravende composities body te geven. De genoemde bijdragen zijn veelal weinig prominent, met uitzondering van een fraaie gitaarsolo van Steve Rothery (die wel wat langer had mogen zijn) en Ian Mosley's drumpartij in het slotnummer, die op de valreep voor wat pit zorgt. Wij kiezen voor dit “Slowburn”.
Website: http://www.edisonschildren.com/ .
NIEUW
Moogg: Welfare Botanico
Van "Le Ore I Giorni Gli Anni" (Mellow Records, 2011)
Opvallend aan onze jaarlijstjes van afgelopen jaar was het ontbreken van Italiaanse bands. Wellicht had het debuut van Moogg een plekje verdient, want "Le Ore I Giorni Gli Anni" bevat een frisse kijk op de Canterbury Scene. De band heette oorspronkelijk Moog en het is dus niet verwonderlijk dat dit instrument, naast de elektrische piano, veelvuldig opduikt in het geluidsbeeld. Maar de progressieve jazzrock wordt zeker ook bepaald door het pittige gitaarwerk. Als inspiratiebronnen zijn onder andere Caravan, Hatfield & The North, de eerste twee platen van Camel en PFM te noemen, maar ook jazzrocklegendes als Weather Report en Return To Forever. De met weinig overdubs opgenomen plaat sluit af met het bijna een kwartier lange “Welfare Botanico”, waarin ook het symfonische aspect goed doorklinkt met fraai gebruik van Mellotron-fluit en -strings. Overigens is de Italiaanse zang goed te pruimen oftewel: niet operatesk zoals bij veel landgenoten.
Website: http://www.moogg.net/ .
NIEUW
Konchordat - Time To Go
Van "The New Crusade" (eigen beheer, 2011)
De Britse groep Konchordat maakt volle, pure symfonische rock, die in het verlengde licht van de neoprog van eind jaren '80 en begin jaren '90. Vooral IQ is een duidelijke invloed (mede omdat de zang van Stuart Martin wel iets wegheeft van die van Peter Nicholls), maar je kunt ook denken aan bijv. het Casino-project van Geoff Mann en Clive Nolan. Dit afsluitende "Time To Go" is mede door de warme, meeslepende gitaarsolo van diezelfde Stuart Martin een hoogtepunt. Wilco Barg maakte van dit album in iO Pages 104 een Vette Krent.
Website: http://www.konchordat.co.uk/ .
Knight Area - Pride And Joy
Van "Nine Paths" (Laser's Edge, 2011)
"Nine Paths" is het vierde studio-album van de groep rond toetsenist/componist Gerben Klazinga, met o.a. voormalig Cliffhanger-bassist
Website: http://www.knightarea.com/ .
LIVE-TIP
Dream Theater - Breaking All Illusions
Van “A Dramatic Turn Of Events” (Roadrunner, 2011)
Onder de noemer ‘A Dramatic Tour of Events’ komt de Amerikaanse symfonische rockgroep Dream Theater op woensdag 1 februari 2012 voor een concert naar de IJsselhallen in Zwolle. Muzikale perfectie, veelzijdigheid en artistieke integriteit staan hoog in het vaandel bij de vijf mannen van Dream Theater. En dat alles zonder ook maar één moment de identiteit van de band te verliezen. Ook tijdens het laatste optreden van Dream Theater in Nederland, op de laatste editie van Bospop in Weert, wist de band te overtuigen, en dat met in het achterhoofd dat drummer en lid van het eerste uur Mike Portnoy recentelijk vervangen was door nieuwkomer Mike Mangini. Al meer dan tien miljoen platen en DVD’s heeft Dream Theater inmiddels verkocht en sinds vorig jaar september ligt het elfde studioalbum in de schappen.
Officiële website: http://www.dreamtheater.net/ .
LIVE-TIP
Ed Laurie - Never The Same Day Twice
Van "Small Boat, Big Sea" (Moon Painter Records, 2009)
Op 22 januari 2012 (aanstaande zondagmiddag dus, om 16 uur) treedt Ed Laurie op in Dr. Rock in Almelo. Laurie is een Britse singer/songwriter, met een spatzuivere jongensachtige stem. Hij begeleidt zichzelf met uitstekende techniek op akoestische gitaar, maar laat z'n melancholieke liedjes vaak ook inkleuren door klassieke strijkers of houtblazers. Hij heeft nét een nieuwe CD uit, "Cathedral", die met z'n meer jazzy, intuïtieve stijl verwijst naar Van Morrisons meesterwerk "Astral Weeks". Deze voorganger, z'n eerste volledige album, is ietwat folkier, maar hij laat ook horen naar o.a. de Buckleys, fado en het klassieke Franse chanson te hebben geluisterd. Dit "Never The Same Day Twice" is qua arrangeerkunst (denk aan Robert Kirby's werk voor, daar is 'ie dan toch, Nick Drake) wellicht het hoogtepunt. We nemen aan dat hij in Dr. Rock in z'n eentje optreedt.
Website: http://www.edlaurie.com/ .
HERUITGAVE – RUSH DEEL 2
Rush – Circumstances
Van “Hemispheres” (Anthem, 1978/2011)
Rush – Jacob’s Ladder
Van “Permanent Waves” (Anthem, 1980/2011)
Beiden te vinden in “Sector 2” (Anthem, 2011)
Vorig jaar is er een drieluik uitgekomen van Rush en wel in de vorm van drie box sets (“Sector 1, 2 & 3”) die de drie eerste stadia van de band bevatten. Het zijn nieuwe remasters en per set zijn vier studio-albums verzameld, plus de uit die tijd stammende live-plaat. Zo is in 'Sector 2' het stadium vanaf “A Farewell To Kings” tot “Moving Pictures” te vinden. Het is de tijd van transformatie van hardrockband met een progressieve invalshoek naar een progressieve rockband die uiterst gesofisticeerde muziek maakt, met literaire teksten. Natuurlijk is de laatste al als surround versie uitgekomen, dus is voor deze box gekozen voor “A Farewell To Kings”.
Website: http://www.rush.com/rush/index.php .
IN HET NIEUWS
Moody Blues - Nights In White Satin
Van “Days Of Future Passed” (Deram, 1967)
Hij is tot nu toe één van de meest besproken deelnemers aan het nieuwe seizoen van het populaire TV-programma The Voice of Holland: Erwin Nyhoff uit Heeten. Begin jaren negentig was hij de frontman van de band The Prodigal Sons die in 1994 op Pinkpop stond en de laatste jaren is hij vooral solo actief. Hij mocht het spits afbijten en gaf de aftrap voor een zinderende wedstrijd met een verrassende uitslag. "Rumour Has It" van Adele werd door Erwin schitterend vertolkt. Afscheid moest er genomen worden van maar liefst de helft van het deelnemersveld, een ware veldslag!
Elke van de 4 finalisten heeft afgelopen vrijdag zijn opgenomen single laten horen. Erwin heeft "Nights in White Satin" van The Moody Blues opgenomen. Leuk detail is dat hij dit in één take op de plaat heeft gezet. Je kunt deze opname downloaden via Erwins site:
http://www.erwinnyhoff.nl/ . The Moody Blues zijn ook nog immer 'up and running' en beginnen in maart aan hun zoveelste Amerikaanse tournee: http://www.moodybluestoday.com/ .
CURIEUS
Kingsley's First Moog Quartet, Gershon: Eleanor Rigby
Van "Gershon Kingsley's First Moog Quartet" (Audio Fidelity Records, 1970 / Dagored, 2003)
Tijdens het eindejaarsprogramma Top 2000 A Go Go werd een filmpje uitgezonden over Gershon Kingsley. Deze van oorsprong Duitse modern klassieke componist werd bekend van de hit “Popcorn”, hoewel dat nummer vooral in de versie van Hot Butter de hitlijsten besteeg. Kingsley was één van de pioniers van de Moog en durfde het zelfs aan om in de vroege jaren live met maar liefst vier bespelers op te treden. Een selectie van nummers die begin 1970 tijdens een optreden in de Carnegie Hall werden opgevoerd werden verzameld op "Gershon Kingsley's First Moog Quartet", waarop het kwartet gezelschap kreeg van een band, vier klassiek geschoolde zangers en gedichten voorlezende kinderen. Inderdaad "curieus", wat zeker ook gezegd kan worden van de instrumentale uitvoering van The Beatles-klassieker “Eleanor Rigby”. Meer informatie over deze dit jaar 90 jaar wordende componist is te vinden op http://en.wikipedia.org/wiki/Gershon_Kingsley .
Elbow – The River
Van "Build A Rocket Boys!" (Fiction / Polydor, 2011)
"Build A Rocket Boys!" is de opvolger van het grote doorbraakalbum van de Britse band, het veelbejubelde en -bekroonde "The Seldom Seen Kid" (2008). Tsja, en hoe volg je zo'n plaat nu op? De Volkskrant vergelijkt "Build A Rocket Boys!" met "Kid A" van Radiohead, de plaat ná "OK Computer". . Denk niet dat "Build A Rocket Boys!" zo experimenteel is als "Kid A", maar men mijdt Het Grote Gebaar en neemt zo nadrukkelijk afstand van de Coldplays van deze wereld. Volgens De Volkskrant blijft de magie ook uit, maar die ingehouden spanning, die ontlading die nét niet helemaal wordt doorgezet, heeft ook iets broeierigs, dat wel degelijk beklijft.
Website: http://www.elbow.co.uk/ .
IN HET NIEUWS
Sebastian Hardie - Openings
Afkomstig van "Four Moments" (Polydor/Musea, 1975)
Deze week kwam plotseling het nieuws tot ons dat de legendarische Australische symfoband Sebastian Hardie een nieuw album heeft uitgebracht, genaamd “Blueprint”. Helaas kunnen we daar nog niet wat van horen maar daar zal binnenkort vast wel verandering in komen. Wij doen het daarom maar met een track van het debuutalbum van de groep, uit 1975.
Meer info op: http://www.sebastianhardie.com.au/ -
Sunday 08 January 2012 Show No. 976
Xymphonia Nr. 976: het beste van 2011.
De vijf redactieleden hebben allevijf een top 10 gemaakt, waaruit deze afrekening is geconstrueerd, met aan het eind van het derde uur uiteindelijk het beste symfo-album van 2011. Wat ons betreft dan.
Sonolab heeft speciaal hiervoor zijn uur zendtijd van 19 uur ot 20 uur afgestaan. We hebben daarom een drie-uurs uitzending. En omdat 'ie zo speciaal is blijft hij langer dan een week terugluisterbaar via de uitzending gemist-functie van Omroep Almelo. Klik simpelweg op de linkjes die je via Op http://www.aavisie.nl/site/player3/?type=3&id=33 vindt. 1e Uur
Herman
Mr. Mister - Close Your Eyes
Van "Pull" (eigen beheer, 2011)
Het vierde Mr. Mister-album "Pull" is weliswaar twintig jaar geleden opgenomen, maar pas in 2011 in eigen beheer uitgebracht (OK, er staat 2010 op de hoes, maar pas in 2011 werd er ruchtbaarheid gegeven aan deze release). Waarom duurde dat zo lang? De platenmaatschappij vond het album niet commercieel genoeg... De kwaliteit staat echter buiten kijf. Zanger/gitarist/bassist Richard Page zou niet veel later te horen zijn in het project Third Matinee met Patrick Leonard. Nou, deze plaat kan de vergelijking met die niet misselijke plaat aan. Daarnaast heeft de sound hier en daar ook wel wat van jaren '90-Genesis. Opvallend is dat drummer Pat Mastellotto hier eigenlijk veel meer op z'n plaats en op één of andere manier warmer klinkt dan later in King Crimson. De solo-gitarist was al vertrokken uit de band: die rol wordt hier opgevuld door Trevor Rabin en Buzz Feiten. Goed dat het album er alsnog is gekomen!
Website: http://www.mrmisterofficial.com/ .
Maurice
Pallas - XXV - pt. 1 - Twentyfive Good Honest Men
Van “XXV” (Eigen Beheer, 2011)
“XXV” oftewel '25' is het vervolg op Pallas’ magnum opus “The Sentinel”, en stond eigenlijk in 2009 al in de planning (25 jaar na Sentinel) maar allerlei randgebeurtenissen, niet in de laatste plaats het onvrijwillige vertek van zangerAlan Reed, heeft een en ander vertraagd. Natuurlijk is de vraag of “XXV” zich kan meten met de symfonische bombast van “The Sentinel”. Bombast is er zeker wel en zo keren er ook wel wat thema's van de plaat terug, maar “XXV” laat ook zeker een stevig geluid horen en is Pallas in full gear en neigt hier en daar naar het geluid van Ayreon. Wel is het overduidelijk Pallas door het gitaarspel, toetsen arsenaal en zware bassen. Nieuwe zanger Paul Mackie is ook zeker een aanwinst en heeft het beste van beide voorgangers. De nieuwe nummers die de band speelde op het Loreley festival afgelopen jaar wisten toen nog niet direct te overtuigen, echter na een paar luisterbeurten is “XXV” zeker een waardige opvolger van “The Sentinel”.
Website: http://www.pallasxxv.com/
Herman
Jellyfiche - Genèse
Van "Symbiose" (Unicorn Digital, 2011)
De jonge Canadese groep Jellyfiche (of Jelly Fiche: beide schrijfwijzen worden gehanteerd door band en label) heeft na drie jaar een (opnieuw Franstalige) opvolger klaar voor het opmerkelijke debuut "Tout Ce Que J'Ai Rêvé". De sound van Jellyfiche anno 2011 is (in lijn met de zwarte hoes) donkerder en ietwat agressiever dan in 2008, maar ook afwisselender en moderner. Na een soepel jazzy toetsensolo kan er nu zomaar een vlijmscherpe rockgitaar invallen, om daarna met de van het debuut bekende, bij vlagen ietwat folky zangpartijen voort te zetten. Blaas- en strijkaccenten voegen fraaie kleurtinten toe, evenals een oosterse uitstapje, dat doet denken aan landgenoot The Tea Party. Ook zijn er enkele malen duidelijk speelse Pink Floyd-citaten te horen. Website: http://www.myspace.com/jellyfiche en http://www.unicornrecords.com/jellyfiche.html .
René
Fimm, Sarah: Disappear
Van "Near Infinite Possibility" (Eigen Beheer, 2011)
Met haar vijfde volledige album “Near Infinite Possibility” heeft de Amerikaanse zangeres Sarah Fimm de ontwikkeling van broeierige, trippy sfeermuziek naar meer progressieve singer/songwriter-rock verder doorgezet. Dit wordt mede onderbouwd door de grote rol die gitarist Earl Slick (die werkte met o.a. David Bowie, Ian Hunter en John Lennon) in het geheel heeft. Toch blijft dit een typisch Sarah Fimm-album, vol prachtige vocalen, stemmige arrangementen en pakkende songs, maar dit keer verpakt in een meer rockende setting. http://www.sarahfimm.com/
Chris
The Tangent - Tech Support Guy
Van "COMM" (InsideOut, 2011)
The Tangent-albums hebben over het algemeen een rode draad en ook het laatste album “COMM” heeft er zoeen: hoe wij als mens gedefinieerd worden door de manier waar op en hoe we communiceren. Andy Tillisons observaties zijn scherp EN raak en dat is ook de muziek van The Tangent. Het tweede album in een all-English bezetting maar wederom wat wisselingen met als belangrijkste aanwinst de jonge gitarist Luke Machin (die overigens ook op een track van het Cosmograf album is te horen).
Website: http://www.thetangent.org/
Aldwin
Anathema – Sunsets Of Age
Van het album “Falling Deeper” (Kscope, 2011)
Hoewel Anathema zich in de loop der jaren voortdurend heeft ontwikkeld en vernieuwd, Is “Falling Deeper” misschien wel het meest verrassende album van de band tot nu toe. De band, die ruim twintig jaar geleden begon als uitgesproken doommetalformatie, koos ervoor om op het door Daniel Cavanagh zelf geproduceerde “Falling Deeper” een aantal van Anathema's bekendste en mooiste nummers opnieuw uit te voeren, met als basis een vleugel en een 26-koppige strijkerssectie.
Website: http://www.anathema.ws/
Maurice
Comedy of Errors – The Student Prince Pt. 3
Van “Disobey” (eigen beheer, 2011)
Een van de grootste verrasseningen van 2011 was zowaar een tweede album (eigenlijk pas het eerste volwaardige album) van het Schotse Comedy Of Errors, een band die begin jaren tachtig erg actief was en in 1987 zelfs een SI-concert in Paradiso mocht headlinen. Er was in die tijd een link met Pallas die de debuut- EP van Comedy Of Errors had geproduceerd, en de band laat bij tijd en wijle eenzelfde soort bombast horen. Het geluid is ook zeker schatplichtig aan bands Als IQ, Pendragon en Arena. Dus de betere neo-prog. “Disobey” is een plaat met oude en nieuwe stukken, zo is eindelijk de complete “Student Price”-suite te beluisteren.
Website: http://comedyoferrors.org/
Herman + Chris
Memories Of Machines - Before We Fall
Van "Warm Winter" (Mascot, 2011)
Project van No-Man-zanger Tim Bowness met Nosound-mainman Giancarlo Erra dat vijf jaar in de steigers stond. Nu is Nosound min of meer ontstaan uit No-Man-adoratie en eigenlijk klinkt dit album wel zo'n beetje als te verwachten is. Tim Bowness noemt het een mix van art rock, ambient, klassieke kamermuziek en droompop. Ook stipt hij aan dat er, meer dan bij de moederbands, een link naar seventiesprog te horen is en dan met name Pink Floyd. Dit "Before We Fall" maakt dat met name in het refrein duidelijk (het dameskoortje!). In het titelnummer blijkt dat uit Erra's vette gitaarsolo. Daarnaast doen nogal wat prominente gastgitaristen mee: Steve Wilson, Jim Matheos (Fates Warning, OSI), Robert Fripp en Peter Hammill (op gitaar). Een album dat bijzonder gemakkelijk wegluistert.
Website: http://www.memoriesofmachines.com/
René
Man On Fire - Chrysalis Part 1: In Between The Lines / Chrysalis Part 2: The Fundits
Van "Chrysalis" (10T Records, 2011)
Zes jaar na het behoorlijk ambitieuze “Habitat” komt Man On Fire, de band rondom toetsenman/zanger Jeff Hodges, bassist/gitarist Eric Sands en tekstschrijver Steve Carroll met het ietwat luchtiger “Chrysalis”, het vierde bandalbum. De bezetting is verder geheel gewijzigd, dus geen Adrian Belew en David Ragsdale meer. Wel weer een violiste en dit keer ook een trompettiste en tweede zangeres. Gebleven zijn de diep zoemende bassen, hoewel minder nadrukkelijk in de Mick Karn-stijl, en het veelzijdige gitaarspel en de gepassioneerde vocalen. Man On Fire maakt moderne progressieve rock met diverse originele twists en geluidscollages. Overigens zijn Jeff Hodges en Steve Carroll tevens de drijvende krachten achter 10T Records. Website: http://www.manonfireband.com/ .
2e Uur
Maurice
Yes - Sad Night At The Airfield
Van “Fly From Here” (Frontiers, 2011)
2011 bracht ons eindelijk een nieuwe Yes plaat. “We Can Fly” blijkt een fijn Yes album te zijn geworden met redelijk wat hoogtepunten, maar ook wel een aantal missers. Het magnum opus “We Can Fly”, dat in zes delen wordt gepresenteerd, is absoluut een erg goed stukje muziek. Vooral deel 3, waarin Howe warempel een zeer Gilmouriaanse slide-gitaarsolo speelt is zeer mooi. Het album ligt zoals te verwachten viel in het verlengde van “Drama”, maar heeft ook trekjes van “Tormato” en “Going For The One”. De productie is lekker open en fris en de invloed van Trevor Horn is duidelijk hoorbaar.
Website: http://www.yesworld.com/
Chris + Maurice
Iona - The Ancient Wells
Van "Another Realm (Open Sky, 2011)
Het had even tijd nodig, 5 jaar op precies te zijn, maar uiteindelijk kwam Iona dan dit jaar met een nieuw album. Vervuld met een nieuw elan, dat terug lijkt te grijpen naar hun begintijd kwamen de dame en 4 heren met een dubbel-album op de proppen gevuld met de zo herkenbare Iona sound: een mengeling van symfonische en Keltisch getinte folkklanken gevat in een, voor Iona begrippen gebruikelijke, topproductie. En dat alles op twee dik 45 minuten lange CD's die imponeren door hun eenheid.
Website: http://www.iona.uk.com/
René
Immram: The Voyage Of The Corvus Corrone
Van "The Voyage Of The Corvus Corrone" (Escape Artists Recordings, 2011)
Het project The Voyage Of The Corvus Corrone verdient zeker een plaats in de jaarlijstjes. Niet alleen heeft men een intrigerend verhaal rondom de zogenaamde totstandkoming van dit conceptalbum verzonnen, tevens gaat de CD vergezeld van een op LP-formaat uitgevoerd boekwerk met prachtige fantasy-tekeningen. De muziek mag er zeker ook zijn: een soort mengeling van Tangerine Dream, Eloy, Pink Floyd en vroeg jaren 80 synthipopmuziek. http://www.voyageofthecorvuscorrone.com/
Aldwin
DeWolff - Everything Everywhere
Van het album “Orchards/Lupine” (Remusic, 2011)
DeWolff is opgericht in 2007 in Geleen en bestaat uit Pablo (19, zang en gitaar) en Luka (16, drums) van der Poel en Robin Piso (20 jaar, Hammondorgel). Meer geschreven dan ontstaan, typeert organist Robin Piso het grootste verschil tussen "Strange Fruits" en "Orchards/Lupine". Daardoor is het een ingewikkelder plaat geworden. Ook in het opnameproces is veel veranderd: het drietal weet nu veel beter hoe in een studio te werk te gaan. Tot in de kleinste details zijn de drie jongemannen bij alles betrokken geweest. Opvallende toevoeging aan het instrumentarium Hammondorgel/gitaar/drums is de Mellotron. Website: http://www.dewolff.nu/ .
René + Aldwin
Airbag: The Bridge
Van" All Rights Removed" (Karisma Records, 2011)
Twee jaar na het verrassingssucces van debuut "Identity" is de Noorse groep terug met opnieuw een album waar de invloeden (Pink Floyd en Porcupine Tree-toen-Porcupine Tree-nog-heel-Floydesk-was) vanaf spatten. Voor het lange slotstuk "Homesick" is het maar goed dat 'alle rechten zijn verwijderd' zijn (vrij naar de titel), want Airbag recyclet hier de "Empty Spaces"-lick van Pink Floyd, waar Porcupine Tree al "Voyage 34" omheenbouwde én verderop ook nog vrijwel letterlijk een stuk "Shine On You Crazy Diamond". Zwaar onder invloed van David Gilmour of niet, het gitaarwerk blijft onweerstaanbaar en de gecreëerde sferen laten je heerlijk wegzweven. Website: http://www.airbagsound.com/
Aldwin
Within Temptation - LOST
Van “The Unforgiving” (Sony Music, 2011)
Een van Neêrlands grootste muzikale exportproducten is terug met het langverwachte vijfde studioalbum. Dit conceptalbum is gebaseerd op een serie comics, geschreven door scriptschrijver Steven O’Connell (BloodRayne & Dark 48) en geïllustreerd door Romano Molenaar (Witchblade, Darkness en X-Men. Within Temptation maakte in augustus bekend dat de band langs de theaters gaat trekken. Daarvoor is een show ontwikkeld met bijzondere arrangementen van een aantal oude en nieuwe nummers.Voor Within Temptation is het theater geen onbekend terrein. Ook in 2008 en 2010 verzorgde de band theaterconcerten. Afgelopen jaar toerde Within Temptation door twintig landen.
Website: http://www.within-temptation.com/
Chris
Cosmograf - On Which We Stand
Van "When Age Has Done Its Duty (F2 Records, 2011)
Muziek die de neiging heeft om heel geniepig onderhuids bij je te kruipen, teksten die voor de verandering echt eens ergens over gaan, een muzikale stijl die diverse symfo-stijlen (oud en nieuw) bij elkaar brengt en dat alles op een uitgekiend conceptalbum samen gebracht door multi-instrumentalist Robin Armstrong met de nodige gastbijdragen van leden It Bites, Also Eden en The Tangent.
Website: http://www.cosmograf.co.uk/
3e Uur
Herman + Aldwin
Wolfendale - Foghorn
Van "Foghorn" (V2, 2011)
Deze heren kennen elkaar uit de film-en animatiewereld in de regio Eindhoven en bleken een gedeelde muzikale interesse te hebben. Niet gek dus dat men heel veel met sfeer bezig is. De muziek is met recht 'filmisch' te noemen. Wel knap om te debuteren met een zó gedetallieerd geproduceerd album als dit. Met een veelheid aan instrumenten, waaronder veel akoestische (blazers, vibrafoon, cello, etc) alsmede reverb-gitaar en Rhodes, worden uiterst weldadige, ruimtelijke sferen gecreëerd. En daar blijft het niet bij, want ook op compositorisch gebied hoeven deze heren niets meer te leren. Het lukt Wolfendale vervolgens ook nog dit live overtuigend neer te zetten, zoals we onlangs in het Deventerse Burgerweeshuis hebben gecontroleerd. Op 6 april kan dat weer, in de Hengelose Metropool.
Website: http://www.wolfendalemusic.com/ .
René + Chris
Garsed, Brett - Dark Matter
Van "Dark Matter" (Eigen Beheer, 2011)
Acht jaar na zijn fraaie debuut “Big Sky” komt de Australische gitarist Brett Garsed met een even sterke opvolger. In de tussenliggende jaren speelde hij onder meer bij Chris Buck, de gelegenheidsformatie Uncle Moe's Space Range, Richard Hallebeek Project, Mojo, Marc Norgaard, Planet X en Derek Sherinian, terwijl hij ook een bijdrage leverde aan Alchemists II. Toch zal hij bij het grote publiek vooral bekend zijn als gitarist van John Farnham. Garseds eigen muziek blinkt vooral in jubelende gitaarpartijen, een gedreven ritmesectie en flitsende Moog-achtige solo's. Het maakt hem een van de meest smaakvolle gitaristen op het gebied van jazzrock. Meer informatie over Garsed is te vinden op http://www.brettgarsed.com/ , waar onder andere te lezen is dat luisteren naar de muziek van Allan Holdsworth een bijzonder grote impact op hem had. Op het titelnummer speelt overigens Virgil Donati op drums. Je waant je al luisterend op een zon overgoten kustweg in Californië of Australië.
Maurice + Chris
Steve Hackett – Loch Lomond
"Beyond The Shrouded Horizon" (InsideOut, 2011)|
Waar het hem in zit is een raadsel, maar de laatste twee albums van Hackett zijn verrassend consistent EN van een hoog niveau. De nieuwste zelfs nog wel net ietsje beter dan zijn voorganger. Als je de songs op zich neemt lijkt er niet zo veel bijzonders aan de hand maar zodra je het album in zijn geheel laat voorbij komen valt op hoe goed de tracks elkaar aanvullen. Heel mooi is dat te horen in deze eerste twee tracks van het album. De warme volle sound van vroeg solo-werk en Genesis (t.t.v. "Wind & Wuthering", zoals goed te horen in "Two Faces Of Cairo"), een introspectieve, klassieke akoestische stijl en zelfs bluesrock is gegoten in een afgewogen mengeling van vocale en instrumentale composities. Maar de nadruk ligt op symfo. Net als op de voorganger "Out Of The Tunnel's Mouth" zijn de bassisten Chris Squire (Yes) en Nick Beggs (ex-Iona) present, naast o.a. drummer Simon Phillips, zangeres Amanda Lehmann en broer John, de fluitist.
Website: http://www.hackettsongs.com/ .
Aldwin + Maurice
Journey – City of Hope
Van het album “Eclipse” (Frontiers, 2011)
Dit is het veertiende studioalbum van Journey, het tweede met de Filippijnse zanger Arnel Pineda. De schijf bevat twaalf door gitarist Neal Schon en toetsenist Jonathan Cain geschreven nummers, die allen onmiskenbaar klinken als Journey. De afgelopen vijftien jaar (sinds het comebackalbum “Trial By Fire”, tevens de laatste met de zanger Steve Perry) heeft producer Kevin Shirley een dikke vinger in de pap gehad wat betreft het geluid van Journey. “Eclipse” kan zich meten met de klassiekers uit de jaren tachtig. Vanaf de opener “City Of Hope” wordt de toon gezet. Stevige AOR met krachtige power chords, en snerende solo’s, maar met de zang als lijdend voorwerp. Nadat Journey zijn statement heeft gemaakt is er ruimte voor de ballads. Hier doet Arnels stem Steve Perry vrijwel vergeten…. In dit soort songs is zijn kracht vooral te horen, luister maar naar “Tantra”. Maar het voornaamste geheim van het album vormen de melodieën, die blijven hangen na één luisterbeurt. Eén van de beste Journey-platen.
Website: http://www.journeymusic.com/
René + Herman
Jakszyk, Fripp and Collins: A Scarcity Of Miracles
Van "A Scarcity Of Miracles" (Panegyric, 2011)
A Scarcity Of Miracles wordt weliswaar gepresenteerd als A King Crimson Projekct, dit uit jams tussen Robert Fripp en Jakko M Jakszyk ontstane album klinkt veel meer als een vervolg op Jakszyks fraaie en melancholieke “The Bruised Romantic Glee Club”. Bijgestaan door de ritmetandem Gavin Harrison en Tony Levin en met prominente bijdragen van Mel Collins speelt het duo vanuit ambient-achtige passages een veelal down-tempo vorm van art-rock. De bijgeleverde DVD bevat ook nog eens een fraaie 5.1 surroundversie van de plaat. http://www.jakko.com/
erman + Maurice + Chris + Aldwin
Discipline - When She Dreams She Dreams In Color
Van "To Shatter All Accord" (Strung Out Records, 2011)
De Amerikaanse progressieve rockband rond zanger/toetsenist/componist Matthew Parmenter leek opgeheven, maar is anno 2011 weer in gloriebezetting bijeen. Voor "To Shatter All Accord" werden twee stukken die al lang geleden live werden gespeeld eindelijk in de studio opgenomen, maar daarnaast prijken er drie nieuwe grootste composities op, waaronder het epos "Rogue" van meer dan twintig minuten. Het is een genot om Parmenters aan Peter Hammill refererende gezongen epistels te horen in een omgeving van de splijtende gitaarmelodieën van Jon Preston Bouda en (vooral in "When She Dreams She Dreams In Color") in een bad van Parmenters eigen Mellotron-golven. De groep lijkt haar op King Crimson en Van Der Graaf Generator gebaseerde stijl iets meer felheid te hebben gegeven en dat misstaat haar niet. Het geplande nummer refereert qua opbouw sterk aan King Crimsons "Starless". Op zinderend spannende wijze wordt één muzikaal thema op grandioze wijze herhaald in een langzaam veranderend arrangement.
Website: http://www.strungoutrecords.com/ .
Maurice + Herman + Chris
White Willow – Red Leaves
Van "Terminal Twilight" (Termo Records, 2011).
Na vijf jaar is er eindelijk een opvolger voor "Signal To Noise". Niet dat deze Noorse muzikanten in de tussentijd hebben stilgezeten. We kwamen ze o.a. tegen bij Wobbler, Rhys Marsh & The Autumn Ghost en The Opium Cartel. Opvallend is dat zangeres Trude Eidtang weer is ingeruild voor de oorspronkelijke zangeres van de groep: Sylvia Skjellestad-Erichsen, die we in de tussentijd overigens wél hebben gehoord op de CD van The Opium Cartel. De sound is organischer dan op "Signal To Noise" en grijp terug op vroegere albums, gecombineerd met de sounds van voornoemde zijprojecten. Ofwel op de jaren zeventig geïnspireerde progressieve rock met folk-invloeden, maar ook met hints naar de 'post-progressive' sounds van bands van het Kscope-label. De wervelende kant van White Willow is meteen al in het openingsnummer te horen: een waanzinnige synthsolo van Lars Fredrik Froislie (liefhebbers van 'vintage keys' komen oren te kort!) en bijzonder gitaarwerk van Jacob Holm-Lupo.
Website: http://www.whitewillow.info/ .
Nogmaals: dit was een drie-uurs uitzending. Voor het terugluisteren van uur één, dat we kado kregen van Sonolab, dien je op de Uitzending Gemist-pagina van omroepalmelo.nl op Sonolab te klikken. Voor de geïnteresseerde: de individuele lijstjes van de redactieleden op een rijtje: Aldwin Gerritsen
1. Within Temptation – The Unforgiving (Sony Music)
2. DeWolff - Orchards/Lupine (REmusic)
3. Journey - Eclipse (Frontiers)
4. Anathema – Falling Deeper (Kscope)
5. Elbow – Build A Rocket Boys (Fiction)
6. Airbag – All Rights Removed (eigen beheer)
7. Wolfendale - Foghorn (V2)
8. Haken - Visions (Sensory)
9. Discipline – To Shatter All Accord (Strung Out Records)
10. Knight Area – Nine Paths (Laser's Edge)
Chris Bekhuis
1. Cosmograf - When Age Has Done Its Duty (F2 Records)
2. White Willow - Terminal Twilight (The Laser's Edge / Termo Records)
3. Steve Hackett - Beyond The Shrouded Horizon (InsideOut)
4. Iona - Another Realm (Open Sky)
5. The Tangent - COMM (InsideOut)
6. Memories Of Machines - Warm Winter (Mascot)
7. Discipline - To Shatter All Accord (Strung Out Records)
8. Brett Garsed - Dark Matter (eigen beheer)
9. The Unthanks - Last (Rabble Rouser Music/EMI)
10. Gösta Berlings Saga - Glue Works (Cuneiform Records)
Herman Beunk
1. White Willow - Terminal Twilight (The Laser's Edge / Termo Records)
2. Discpline - To Shatter All Accord (Strung Out Records)
3. Wolfendale - Foghorn (V2)
4. Mr. Mister - Pull (eigen beheer)
5. Jelly Fiche - Symbiose (Unicorn Digital)
6. Van Der Graaf Generator - A Grounding Of Numbers (Esoteric Recordings)
7. Memories Of Machines - Warm Winter (Mascot)
8. Jakzcyk, Fripp & Collins - A Scarcity Of Miracles (Panegyric)
9. My Brightest Diamond - All Things Will Unwind (Asthmatic Kitty)
10. Burgundy Bloom - Poet's Park (eigen beheer)
Maurice Dam
1. White Willow – Terminal Twilight (The Laser's Edge / Termo Records)
2. Discipline - To Shatter All Accord (Strung Out Records)
3. Yes – Fly From Here (Frontiers)
4. Comedy of Errors – Disobey (eigen beheer)
5. Pallas - XXV (Eigen Beheer)
6. Journey - Eclipse (Frontiers)
7. DeeExpus - The King Of Number 33 (Racket Records)
8. Steve Hackett – Beyond The Shrouded Horizon (Wolftone)
9. Anubis - A Tower Of Silence (eigen beheer)
10. Iona – Another Realm (Open Sky)
René Yedema
1. Jakszyk, Fripp And Collins - A Scarcity Of Miracles (Panegyric)
2. Immram - The Voyage Of The Corvus Corrone (Escape Artists Recordings)
3. Brett Garsed - Dark Matter (eigen beheer)
4. Man On Fire - Chrysalis (10T Records)
5. Sarah Fimm - Near Infinite Possibility (eigen beheer)
6. Airbag - All Rights Removed (Karisma Records)
7. Theo Bleckmann - Hello Earth! – The Music Of Kate Bush (Winter & Winter)
8. Herd Of Instinct - Herd Of Instinct (Firepool Records)
9. King Creosote & Jon Hopkins - Diamond Mine (Domino Recording)
10. Toshimi Project - 1st Gear (ZiZo/Shiosai)
-
Sunday 01 January 2012 Show No. 975
NIEUWJAARSOPENER
Pallas - Celebration
Van "The Cross & The Crucible" (2001, InsideOut)
Dit album was indertijd de opvolger van comeback-album “Beat The Drum” en een terugkeer naar de grandeur van de klassieker “The Sentinel”.
NIEUW
Sylvan – Share the World With Me (pt 2)
- The World You Hide (Pt. 4)
Van “Sceneries” (eigen beheer, 2012)
Eindelijk is de langverwachte nieuwe plaat van Sylvan er, en wederom is het een concept plaat geworden. Deze keer zelf een dubbel-CD, bestaande uit vijf zogenaamde 'chapters'. Tijdens de afgelopen tour werd er bij iedere show al een suite gespeeld. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: “Sceneries” een terugkeer naar de topvorm waarin de band verkeerde ten tijde van “Posthumous Silence”. Waar “Force of Gravity” te veel doorsloeg naar het stevige geluid is nu de balans weer gevonden. Het album heeft meer ingetogen momenten en een ware overvloed aan emotionele lading. Dit is duidelijk waar de kracht van de band zit. Natuurlijk krijgt het gitaarspel een glansrijke rol middels veel soli. Op dit moment is “Sceneries” alleen nog verkrijgbaar via de eigen website http://sylvan.de in drie verschillende versies – in de loop van januari wordt de standaard-versie leverbaar via de normale kanalen. We gaan luisteren naar 2 stukken van CD 1.
NIEUW
Bleckmann, Theo - Running Up That Hill
Van "Hello Earth! - The Music Of Kate Bush" (Winter & Winter, 2011)
De van oorsprong Duitse zanger Theo Bleckmann heeft al enkele platen op zijn naam staan, voornamelijk verschenen op het fraaie Winter & Winter label. Naast het zingen van eigen werk neemt hij ook regelmatig interpretaties van andere componisten op, zoals een CD met liederen van Charles Ives en een 'cover' van “All Our Yesterdays” van Allan Holdsworth. Op zijn laatste album duikt hij in het werk van Kate Bush. Het resultaat is een prachtige selectie van niet alleen de voor de hand liggende songs, uitgevoerd in een licht jazzy, maar altijd intrigerende stijl. Bijgestaan door onder andere drummer John Hollenbeck en de onder meer van Holdsworth en Laurie Anderson bekende bassist Skúli Sverrisson komen de songs in een heel ander daglicht te staan. Wat dat betreft geeft Bleckmanns versie van “Running Up That Hill” goed weer hoe hij de muziek van Kate Bush benaderd heeft. Website: http://theobleckmann.com .
NIEUW
Craven, Ben - Diabolique
- Nobody Dies Forever Part 1
- The Conjurer
Van "Great & Terrible Potions" (Desert Comb Music, 2011)
Een Roger Dean-hoes, die nog het meest op een voorstudie voor Yes' "Union" lijkt. Dan zal de Australische multi-instrumentalist/componist/producer Ben Craven vast wel een Yes-tic hebben. In de filmische opener "Diabolique" lijkt het daar inderdaad even op, met de rinkelende Chris Squire-bas prominent vooraan in de mix. Maar als hij voor "Nobody Dies Forever" de gitaar omgespt, is meteen een andere invloed duidelijk: het gitaarspel van Craven klinkt krek als dat van David Gilmour op "The Division Bell". Op het hele album is de fascinatie voor vooral dát laatste Pink Floyd-album duidelijk, ook uit synth-geluiden en productionele foefjes. Alleen de wat vlakke zang en de wat lomp klinkende drums doen afbreuk. Daar hebben we in het aan Rick Wright opgedragen "The Conjurer" geen last van. Het is een instrumental à la "Marooned", met een relaxt Wright-achtig piano-intro en fantastisch gitaarspel dat je tot in je ruggengraat voelt.
Website: http://bencraven.com/ .
NIEUW
Subsignal - The Size Of Life On Earth
- The Essence Called Mind
Van "Touchstones" (Golden Core Records / ZYX, 2011)
"Touchstones" is het tweede album van het uit Sieges Even voortgekomen Duits-Nederlandse Subsignal. Muzikaal bevindt de groep zich op het raakvlak van progressieve rock en progmetal, net als Sieges Even in z'n nadagen en Rush. Die laatste band was en is de belangrijkste invloed. De naam lijkt geleend van het Rush-album "Signals", met de eerste drie letters van het openingsnummer van dat album, "Subdivisions", ervoor geplakt. Het synth-thema van "Subdivisions" zou je het 'subsignal' van de band kunnen noemen: zowel op het debuut "Beautiful & Monstrous" als "Touchstones" duikt het thema nadrukkelijk op - overigens zonder credits aan het Canadese trio te verlenen. Wat je krijgt is door sterke muzikanten gespeelde intelligente muziek voor de symfo-liefhebber die af en toe een harder riffje kan verdragen. Opvallend zijn twee stukken met een puur klassiek akoestisch intro, met hulp van gast-hoboïst en -strijkers.
Website: http://www.subsignalband.com/
. IN HET NIEUWS
Peter Gabriel - Mercy Street
van "So" (Virgin, 1986)
Peter Gabriel gaat het 25 jarig jubileum van zijn commercieel meest succesvolle album aangrijpen middels een bijzondere, uitgebreide editie ervan. Belangrijkste nieuws daar bij is de concertvideo “P.O.V.” (Point Of View) daar bij in begrepen zal zijn. Het betreft nu puur de concertopnamen; de door vele als licht irritant beschouwde backstage-beelden zijn geschrapt. Het zal dan de eerste keer zijn dat deze concertfilm op DVD verschijnt.
Bron: http://www.directcurrentmusic.com/dc-music-news-feed/2011/12/13/peter-gabriel-marks-so-anniversary-with-new-repackage-rework.html .
AOR-OPENER
Houston – Pride
Van het album “Houston” (Rocket Records, 2010)
Dit is het debuutalbum van het uit Zweden afkomstige Houston. Houston staat garant voor prima AOR en de muziek doet denken aan Survivor, Boston, Foreigner and Journey. Maar dan in het nu, want zoals de leden zelf zeggen: AOR is tijdloos. De eerste single "Hold on" heeft veel air-play gekregen in Zweden en Finland. Alle typische AOR-ingrediënten komen aan bod. Houston is voor de melodieuze rock liefhebber een echte aanwinst. Zie: http://www.myspace.com/houstontheband .
LIVE-TIP, MAAR UITGESTELD
Mr. So & So- Metaphor
Van het album “The Overlap” (Doran Music, 1997)
De Britse formatie Mr. So & So werd in 1989 opgericht door een gezamenlijke passie voor bands als Yes, Genesis, The Who en The Beatles. De populariteit van de groep kwam in een stroomversnelling toen Steve Rothery, gitarist van Marillion, de band op sleeptouw nam. Ook vroeg Marillion of Mr. So & So wilde dienen als support tijdens enkele tournees. Niet zo gek als je hoort hoe frisse melodieën en vocale harmonieën gecombineerd worden met virtuoze progrock! De concerten die zouden plaatsvinden op 14 januari in Den Bosch en 15 januari in Zoetermeer zijn uitgesteld. Er komen een nieuwe data in mei. De exacte data worden zo spoedig mogelijk bekend gemaakt.
Website: http://www.mrsoandso.com/ .
NIEUW
Steve Hackett – Shadow Of The Hierophant
Van “Fire And Ice” (Wolf Work, 2011)
Eindelijk is nu de langverwachte DVD verschenen van de show die Steve Hackett met zijn band gaf in het Londonse Shepherd's Bush Empire, in november 2010. Het was een bijzondere avond, aangezien er wat speciale gasten meededen. Naast John Wetton die op “All Along The Watchtower” moch meezingen vinden we ook Porcupine Tree's Steven Wilson op “Shadow Of The Hierophant”, een van dé Hackett-klassiekers, afkomstig van zijn eerste soloplaat “Voyage Of The Acolyte” uit 1975. Het is een uitermate geschikt stuk om door 3 gitaristen naar een climax te worden gebracht. En een climax, dat werd het zeker. Het hypnotische eindstuk klinkt echt overweldigend en is een van de hoogtepunten van de DVD. Verder vinden we veel werk van zijn vorige solo-plaat (toen het actuele album( en de nodige Genesis-songs. Al met al een zeer geslaagd document.
Website: http://www.hackettsongs.com/ .
HERUITGAVE
Gilbert, Kevin - Parade (Spoken Word)
- Parade (Alternate Version)
- A Long Day's Life (Orchestrated)
- Johnny's Last Song (Spoken Word)
Van "The Shaming Of The True" (eigen beheer, 2000 / 2011)
Het postuum uitgebrachte “The Shaming Of The True” van Kevin Gilbert is alweer toe aan de derde heruitgave. Dit keer is het prachtige werkstuk uitgebracht in een LP-groot boekwerk met talloze losse pentekeningen. Tevens wordt de geremasterde versie vergezeld van een extra schijf, waarop een alternatieve versie van de korte proloog “Parade” en een orkestrale variant op het hoogtepunt van het conceptalbum, “A Long Day's Life”. Tevens is er een speciale zogenaamde spoken word-versie toegevoegd, ingesproken door Jamie De Wolf, waarbij gebruik is gemaakt van achtergrondgeluiden, onder andere afkomstig van het oorspronkelijke album. Deze gelimiteerde uitgave is derhalve vooral iets voor hen die geen genoeg van deze klassieker kunnen krijgen. Website: http://www.kevingilbert.com .
NIEUW
DeWolff - Love in C-minor
Van “Letter God: A Few Words On Psychedelica” (REMusic Records, 2011)
Naar aanleiding van vele verzoeken om hun songteksten op hun website te zetten, hebben de jongemannen van DeWolff besloten om veel verder te gaan. En zie hier een mooi gebonden boekwerk met de titel “Letter God: A Few Words On Psychedelica”, waarin alle songteksten van de albums “Strange Fruits And Undiscovered Plants” (2009) en “Orchards/Lupine” (2011), maar ook een selectie foto's van de bandleden en artwork in chronologische volgorde. Tevens bevat het pakket een CD én DVD met een registratie van het optreden op het Lowlands Festival 2011.
Website: http://www.dewolff.nu/ .
Clepsydra - Travel Of A Dream
Van het album “Alone” (eigen beheer, 2001)
Gedragen, melodieuze en sfeervolle Zwitserse symfo, met prachtige breed uitwaaierende keyboardtapijten en emotievolle gitaarpartijen en zang. In 1998 was Clepsydra voor het eerst in Nederland te bewonderen, ja ja, dankzij de stichting Symphel in de Hellendoornse Lantaarn. Op haar website http://www.clepsydra.ch/ deelde de band onlangs mede dat er diverse live-opnamen uit de jaren '90 rechtstreeks bij de band verkrijgbaar zijn, ook op DVD.
Xymphonia is sponsored
by:
