Van de DVD "Remember That Night" (EMI, 2007)
"The Blue" heeft een lekker lome kadans en natuurlijk zo'n heerlijke solo met van die nootverhogingen, als in "Marooned" van "The Division Bell". Crosby & Nash verzorgen achtergrondvocalen op dit nummer, met ook heerlijk orgelspel van Richard Wright, dat van "On An Island" stamt. "Whot's... Uh, The Deal" was een verrassing op de setlist: een oudje van een Pink Floyd-plaat waar zelden wat van live gespeeld is: "Obscured By Clouds"  (1972)

Van “Soniq Circus” (Progress records, 2007) 
Het titelloze debuut van deze Zweedse formatie, voor het label Progress Records, laat een band horen die net als veel nieuwe bands uit de Scandinavische regio 70s prog en 70s (hard)rock met elkaar verenigd. Niet zo eigenzinnig en enerverend als Beardfish maar dat neemt niet weg dat dit een alleraardigste album is geworden waarbij de tegenstelling tussen het soms zweverig toetsenwerk (regelmatig Solina String-ensemble) en lekker rockende gitaarwerk erg prettig aanvoelt.

Van "...Until We Felt Red" (Velour Recordings, 2007)
Kaki King debuteerde een paar jaar geleden met het instrumentale akoestische gitaaralbum Everybody Loves You, waarop ze een grote mate van virtuositeit koppelde aan gevoelig gitaarspel. Op het in 2004 uitgebrachte Legs To Make Us Longer ging ze mede door producer David Torn al meer experimenteren met het toevoegen van andere instrumenten en zong ze zelfs al een liedje. Op haar laatste plaat is die progressie verder doorgetrokken en staat regelmatig een volledige band te spelen, terwijl ze naast haar akoestische instrumenten ook laat horen heftig op de elektrische zessnaar te keer te kunnen gaan. Om het contrast met de eerste CD te onderstrepen is er een beperkt leverbare dubbel-CD uitgebracht waarop beide platen gekoppeld zijn.

Van “Crisalida” (Music Hall, 1976)
Gezien als een van de grondleggers van de prog in Argentinie. Crisalida is het debuut en hangt sterk naar de italiaanse school van prog. Denk hier bij aan bands als Il Balletto Di Bronzo, PFM en het oude Yes. Na een drietal platen hield de band het voor gezien toen de new wave op kwam in Argentinie. In 2002 volgde er echter een reünie en zelfs een album.

Van “The Intrigue Of Perception” (Elektrohash, 2004)
We hebben onlangs al wat van het nieuwste album van de Belgische band gedraaid, vanavond aandacht voor het album dat daarvoor werd gemaakt, in 2004. Ook op deze plaat is al duidelijk dat de band naar King Crimson luisterd, en zijn er parallellen met Anekdoten. Er staan nog wel wat uitstapjes, die hangen naar de stijl van oude Deep Purple of Uriah Heep op maar de nadruk ligt toch duidelijk op het progressieve geluid.

Van “Live in Bonn 2002” (Pure music, 2003)
Les gaat gestaag door met zijn versie van Barclay James Harvest, na het overlijden van drummer Mel Prichard, en legt de nadruk op het geluid dat de band in de latere jaren produceerde, hoewel er zeker symfonische uitspattingen zijn. Les en zijn band zijn o.a te bewonderen in Zaandam, op 29 november. Dit nummer is afkomstig van de laatste studioplaat "River of dreams", die BJH maakte in 1997.

Van "Viva! Roxy Music" (Virgin, 1976)
Midden jaren '70 speelde Eddie Jobson bij Roxy Music. Van Jobson kwam deze week het nieuws dat hij een nieuwe band heeft geformeer: UKZ, met o.a. Het Duitse drumwonder Marco Minnemann, King Crimson-Warr Guitar en Stickspeler Trey Gunn en de Oostenrijkse gitaartovenaar Alex Machacek. Dit nummer draaien we overigens als eerbetoon aan een deze week overleden Twentse platenbeurshandelaar in progressieve rock. Onze technicus kocht ooit dit Roxy-album van hem.

Van “Etarlis” (eigen beheer, 2007)
Met hun derde album “Etarlis” presenteert de Britse symfonische rock/pop-formatie zich van haar meest symfonische kant. Gebaseerd op een fantasy-verhaal geschreven door zangeres Evelyn Downing en gitarist Jamie Field heeft men een album afgeleverd dat gevuld is met melodieuze songs die gevat zijn in arrangementen die vaak doen denken aan Karnataka maar ook, ingegeven door het fantasy-thema, wel iets van Iona weg hebben en daarnaast tevens doen denken The Alan Parsons Project.

Van “Leave To Reman” (eigen beheer, 2006)
Britse vrouwelijke singer-songwriter die je met een beetje dichterlijke vrijheid wel de vrouwelijke evenknie van Nick Drake mag noemen. Dat houd op haar album Leave To Remain uit 2006 in dat we breekbare liedjes te horen krijgen gevat in subtiele arrangementen die bijna een kamermuziek-achtige sfeer oproepen

Van "Good To Go-Go" (Heads Up, 2007)
Niet lang na hun bezoek aan Enschede, met Pinksteren, verschijnt er een nieuw album van deze doorgaans nogal gelikte fusionband rond saxofonist Jay Beckenstein. Veel nummers op de plaat zijn ook behoorlijk slick, maar deze afsluiter bruist van energie, niet in de laatste plaats door de stomend spelende nieuwe drummer Bonny B, die ook ruimte krijgt voor een heuse solo in dit nummer. Dan is er nog het smeuiige orgel van Tom Schuman en een lekkere gitaarsolo van Julio Fernandez (die helaas ge-fade-out wordt!), wat dit een vet, zij het niet echt symfo-getint fusionnummer maken.

Van "Progfest 2000" (MUSEA, 2005 - de video en cd kwamen al eerder uit)
Op speciaal verzoek van één van onze luisteraars, die eens wilde weten hoe Supersister het in 2000 deed op het Progfest. Helaas was dit het enige nummer dat op de door MUSEA uitgegeven dubbel-CD en DVD is terecht gekomen. Oorspronkelijk stamt het stuk van “Pudding En Gisteren” uit 1972. Overigens was de reunie helaas van korte duur, omdat in juli 2001 fluitist Sacha van Geest plotseling overleed aan een hartaanval. Leuk feitje: “She Was Naked” van Supersister dook onlangs op in de film “Control” van Anton Corbijn, die zo een Nederlands stukje folklore aan deze internationaal  goed ontvangen film meegeeft.

Van "Oblivion Sun" (Prophase Music, 2007)
Stan Whitaker en Frank Wyatt komen na hun Pedal Giant Animals-project met een nieuwe band, Oblivion Sun, waarin verder Happy The Man-geluidsman Bill Plummer (toetsen), Chris Mack (Iluvatar, Puppet Show: drums) en bassist Dave DeMarco zitten. Deels is dit typische Happy The Man-muziek: lekker springerige progressieve jazzrock, met van die repeterende toetsenpatronen. Whitaker gooit er echter ook wat meer rock tegenaan door middel van puntige riffs, terwijl ook de meer pure jazzrock ruimte krijgt. “Catwalk” is vergelijkbaar met het titelnummer van Pedal Giant Animal: een parabel-achtige vertelling vol wendingen. “Tales Of Young Whales” is een compositie van Plummer, die qua spel zowel dicht in de buurt blijft van de Happy The Man-toetsenisten Kit Watkins en David Rosenthal, maar zeker ook een eigen sound heeft, geïnspireerd op onder andere Jan Hammer en Manfred Mann.

Van de DVD "Alive & Rockin'" (Eagle Vision, 2007)
Opgenomen on tour, in Duitsland in 2006, met nieuwe zanger Kelly Hansen (ex-Hurricane) en trouwens sowieso met Mick Jones als enig oerlid. Zo is Jason Bonham tegenwoordig de drummer - later dit jaar zal hij z'n vader vervangen tijdens een Led Zeppelin-optreden. Tijdens dit energieke optreden mag hij een stukje "Whole Lotta Love" oefenen, dat in het middenstuk van "Juke Box Hero" langskomt. Wat opvalt dat zanger Kelly Hansen de stem van dicht benadert. Van de jónge Lou Gramm welteverstaan, want de eerdere Foreigner-DVD met opnamen uit 2002 liet horen dat Gramm het zelf allemaal niet meer haalt. Het gekozen nummer stamt van de eerste plaat, toen met voormalig King Crimson-multi-instrumentalist Ian McDonald nog symfo-getinte muziek werd gemaakt. Een vreemde eend in de bijt in deze verder met hardrock gevulde set, maar niet minder smakelijk. Overigens verzorgt Mick Jones hier zelf de leadvocalen.

The Eclectic Measure (Elektrohash Records, 2006)
De Belgische band Hypnos 69 was dé verrassing van het ProgResiste Festival in Verviers, vorig weekend, en het meest recente album “The Eclectic Measure” is dat ook. Een band die zijn roots vindt in de stonerrock-scene maar daar al gauw een muzikaal buitenbeentje werd en het zelfs na de opname en release van dit album voor gezien hield. Pas toen er positieve reacties vanuit de prog-scene kwamen hebben ze boel weer bij elkaar gebracht en dat is meer dan terecht. Muzikaal hoor je invloeden uit 70's rock maar ook veel vroege King Crimson. en dan ligt vergelijking met Zweedse grootheden als Anekdoten en Paatos op de loer. Het slot van Deus Ex Machina werkt op nagenoeg dezelfde manier naar een climax toe zoals deze beide bands dat ook zo mooi en meeslepend kunnen.

Van "Rendezvous" (Remastered CD edition, Hannibal Records 1977/2005)
Met weelderige strijkers gearrangeerd nummer van de laatste plaat van de Britse folkzangeres, bekend van Fairport Convention. Fish-fans zullen haar kennen omdat Fish "Solo" coverde op zijn "Songs From The Mirror"-coverplaat. Of anders van het duet met Robert Plant, "The Battle Of Evermore", op Led Zeppelins beroemde vierde album. Ze overleed in 1978 aan de verwondingen die ze opliep na een val van een trap.

Van het album “Hound Of Baskervilles” (Verglas, 2002)
Twee toetsenisten: Clive Nolan, van o.a. Pendragon en Arena, met de zoon van Rick. Dit conceptalbum is gebaseerd op het Sherlock Holmes-verhaal van Sir Arthur Conan Doyle. Het duo krijgt hulp van o.a. Vocalisten Bob Catley van Magnum, Tracey Hitchings van Landmarq en Michelle Young en gitaristen Karl Groom (Threshold), Arjen 'Ayreon' Lucassen en voormalig Yes-lid Peter Banks. Onder véél meer....

Van het gelijknamige album. (Steamhammer/SPV, 2003)
Saga komt met z'n Farewell tour aan zanger Michael Sadler (die er dus mee stopt) naar Nederland, en wel: op 1 november in de Waerdse Tempel Heerhugowaard,  2 november in De Boerderij Zoetermeer en  24 november in Plato te Helmond.

Van "The Serpent's Egg" (4AD, 1988)
DCD-zangeres Lisa Gerrard concerteert 30 oktober in De Rotterdamse Schouwburg. Dit nummer heeft de archetypische Dead Can Dance-sound: statig en sacraal.

Van "Slope" (Samadhisound, 2007)
Volgens Burning Shed: De broer van David Sylvian krijgt op zijn nieuwe album hulp van o.a. Anja Garbarek, David Sylvian, Theo Travis en Joan As Policewoman. Met Steve Jansen en David Sylvian is het niet verwonderlijk dat Slope soms wat naar de ambientpop van Nine Horses neigt. Toch weet Jansen er een eigen twist aan te geven en laat hij zijn gasten vaak hun eigen ding doen. Veel samples, mooie, zowel echte als nagemaakte strijkers, intrigerende ritmes en dromerige saxofoons staan garant voor een onderhoudend plaatje.

Van "Bloom" (A&G Records, 2007)
Tweede solo-album van de zangeres van Lamb. De vorige was haast geheel akoestisch en zeer ingehouden en folky. Op dit album staan ook enkele van dat soort momenten, maar meestal klinken de songs stukken forser, bij vlagen symfonisch (anders zou ik het immers niet plannen voor het programma) en soms zelfs met een logge aan Led Zeppelin refererende drumbeat. Zelden klonk de normaliter altijd wat schuchter zingende zangeres intenser dan in de climax van het naar een crescendo toewerkende "They Say".

Van de 2CD "Sound Theories Vol. I & II"  en de DVD "Visual Sound Theories" (Red Ink/Epic/Sony 2007)
Nu is er, enkele maanden na de dubbel-CD, ook een DVD verschenen met een in juli 2005 in Groningen gemaakte registratie van de gitaarvirtuoos met het Nederlandse orkest o.l.v. Dick Bakker. Vandaar nog een nummer. De DVD-tracklisting komt in grote lijnen overeen met de dubbel-CD. Verschil is dat op de DVD ook "Lotus Feet"  staat, dat al op "Real Illusions: Reflections"  terecht was gekomen (als zevende nummer zelfs!) en dat één van de stukken zonder Vai is weggelaten. Een deel van deze opnamen was in december 2005 overigens al te zien op TV.

Van het album “Rain Falls In Grey” (2007, Cuneiform Records)
Britse 3-mans band uit de elektronische muziekscene die de laatste paar jaren met name live een ander gezicht is gaan laten zien doordat de leden i.p.v. de sequencers en synthesizers ook ineens gitaar, bas en drums gingen spelen. Resultaat was een heftig spacerockgeluid, dat echter nog nooit op een van hun albums, die nog steeds duidelijk in de richting van oude Tangerine Dream gaan, te horen geweest. Daar is met de release van “Rain Falls In Grey” verandering in gekomen. Het is een hartverwarmende ode geworden aan Syd Barrett en een deel van dit album is ook een paar dagen na zijn overlijden als hun reactie op dat bericht opgekomen. Dit is spacerock in optima forma die refereert aan het vroege instrumentale werk van Pink Floyd als ook aan Tangerine Dream ten tijde van het album “Phaedra”.

Van “Signs Of Life” (Frontiers, 2000)
AOR-groep rond zanger/songschrijver Mark Mangold (die daarvoor veel met Michael Bolton had gewerkt), met leden van Zebra en The Touch alsook Billy Greer van Kansas. In de teksten komen nogal wat spirituele zaken aan de orde, van Christelijk geinspireerde teksten tot Oosterse mythologie.

Van "Culture Of Ascent" (Arion Records, 2007)
23 oktober verschijnt het nieuwste album van Glass Hammer, de 10de. De muziek van de Amerikaanse groep lijkt wat minder over de top als voorheen. De vergelijking met Yes is nog steeds te maken, sterker nog: op het album staat zelfs een cover van “South Side Of The Sky” van het Yes-album “Fragile”, met Jon Anderson als gastzanger. Maar, waar het vroegere Glasshammer-werk naar een groots opgezet album als “Tales Of Topographic Oceans” neeg, zit in “Culture Of Ascent” meer World Trade. Toch blijft men van lange stukken houden, vol breaks en sfeerwisselingen. Ook de Mellotron komt nog voorbij. Maar toch merk je een iets modernere aanpak, bijvoorbeeld door het gebruik van geprogrammeerde ritmes, of het inbrengen van wat moderne oosterse sfeertjes.

Van "The Opiates - Revised" (Samadhisound, 2007)
David Sylvians platenlabel Samadhisound is actief de laatste weken. Na een CD met ambientmuziek voor een kunstexpositie, van Sylvians eigen hand, verscheen het solo-debuut van Steve Jansen, “Slope”. Aan “Slope” zullen we  volgende week aandacht besteden. Dan is er nog de verzamelaar “The World Is Everything”, die geleverd wordt bij het tourboek van de huidige Sylvian-tournee. Binnenkort komt op Samadhisound de CD “The Opiates – Revised” uit van het Zweedse Anywhen. Van die laatste plaat staat al een nummer op de tourboekverzamelaar. Het is de vierde CD van deze band en het is een herbewerking van de plaat uit “The Opiates”  uit 2001. Op het album vinden we atmosferische, deels symfonisch getinte pop.

 Van "Paladin" (Bronze/Esoteric Recordings, 1971/2007) en "Charge!" (Bronze/Esoteric Recordings, 1971/2007)
De twee LP’s van het naar een dolende ridder aan Karel De Grote’s hof genoemde Paladin (Paladin en Charge! uit 1971 en 1972) zijn al eerder op CD verschenen, maar nu door remaster-expert Mark Powell onder handen genomen. De dynamisch klinkende remasters tonen een kwintet dat op haar eerste release een live getinte sound produceerde, waarin een sterk percussieve onderlaag en een grommend orgel associaties oproepen met tijdsgenoten als Santana, Spencer Davis, Traffic en Rare Earth. Lekker ritmische songs, vol pittige gitaar- en orgelsolo’s, afgewisseld met enkele ballads. Het tweede album “Charge” kent wat meer progressieve elementen.  In “Moonbeams” horen we bijvoorbeeld een Yes-achtig thema en klassiek orgelwerk in aan Procol Harum en Manfred Mann verwante stijl.

Van “Cover To Cover” (Inside Out, 2007)
De ex-Spock's Beard-zanger maakte met de ritmesectie van z'n soloplaten deze coverplaat, waarop o.a. dit Badfinger-nummer.

Van “Attack Of The Grey Lantern”  (Epic, 1996)
Debuut van deze Britpopband, dat qua sound al behoorlijk afweek van collega's, al zijn er U2- en Suede-trekjes te horen, naast psychedelische en grungy passages. De twee volgende platen neigden meer naar Radiohead. In 2003 ging de groep uiteen.

Van "Counterparts"  (Anthem/Atlantic 1994)
Het Canadese powerprogtrio doet komende week twee keer Ahoy' aan - en daarna Oberhausens. Dit is een energiek nummer van dit 'moderne meesterwerk'  (Mark van Schaick, Oor), met een lekker losse groove en een fraaie gitaarsolo.

Van de DVD "Live" (Warner, 2002)
Opnamen, gemaakt in Kopenhagen, december 2001, tijdens een tournee met oorspronkelijk organist Matthew Fisher nog in de gelederen, maar geen Robin Thrower meer als gitarist. Zijn plaats is ingenomen door Geoff Whitehorn (o.a. Bad Company). Verder met Mark Brzezicki (o.a. Big Country) en Matt Pegg (o.a. Jethro Tull). Zonder koor en orkest weet men het titelnummer van het zesde studioalbum uit 1973 toch groots en pompeus te laten klinken. Zoals het hoort bij dit nummer. Procol Harum speelt 17 november in het Rabotheater in Hengelo.

Van "Dreaming Through The Noise"  (Zoe Records, 2006)
Bezwerend en raadselachtig en ook meest bijzondere nummer van de meest recente plaat van deze singer/songwriter/pianiste, een nummer dat je opzuigt en niet meer loslaat. Teng is 17 oktober in het BIMhuis in Amsterdam en 19 oktober in Lantaren/Venster, Rotterdam, bijgestaan door een cellist, een violiste en een percussioniste.

Van "Steam" (Moonjune Records, 2007)
Toen afgelopen zondag om half tien plotseling de door Moonjune toegezonden, maar zoek geraakte promo van Soft Machine Legacy weer opdook, konden we nog net zo'n 3 minuutjes van slotnummer "Anything To Anywhere" draaien, met de aankondiging dat de groep 9 oktober zou optreden in Atak, Enschede. "The Steamer" laat de energieke kant van de groep horen, zoals die steeds in de compacte Theo Travis-composities naarvoren komt, de groepscompositie "The Big Man" is spacier, psychedelischer en blikt wat meer terug op de band van begin jaren '70. Hoe was het concert? Ik vond het wat rommelig beginnen (de vingers waren blijkbaar nog wat stram), maar na een fraaie bewerking van "And Or" van "Fifth" (1972) kwam de band goed op, eeeh, stoom.

Van "Spirit Of Eden " (Parlophone/EMI, 1988)
Met hemels zingende koorknaapjes opgetuigde single van dit indrukwekkende statement, deze avantgardistische 'tour de force', die de ooit als synthipopgroep begonnen band rond meesterklager Mark Hollis ver verwijderde van 'normale' popmuziek. Onder het regiment musici vinden we verder o.a. mondharmonicaspeler Mark Feltman (wiens vervormde sound een belangrijke rol speelt op zowel deze als de opvolgende plaat "Laughing Stock"), contrabassist Danny Thompson en violist Nigel Kennedy. In de laatste IO-Pages staat het bericht dat Talk Talk volgens een Franse site weer wat gaat 'doen', al wordt dat wel 2009...

Van "The Long Hello Volume Three"  (eigen beheer, 1982)
Eindelijk heb ik de CDR-kopie binnen van de nooit op CD verschenen derde Long Hello-plaat, die ex-Van Der Graaf Generator-saxofonist David Jackson zelf gemaakt en me toegestuurd heeft. Long Hello was de naam van een los-vaste muzikale speeltuin, waarbinnen Van Der Graaf Generator-leden met bevriende musici vaak jam-achtige stukken aan de plaat toevertrouwden. Er verschenen er vier, tussen 1973 en 1984. Deze derde bevat zowaar twee songmatige, vocale stukken, met dank aan Jakko, op wiens eerste solo-album "Silesia" uit datzelfde jaar David Jackson meespeelt. De twee songs zijn gecomponeerd door Jakko, hij zingt ze en op het geplande "Sogni D'Oro" speelt bovendien z'n gitaar een voorname rol. Z'n gitaarstijl staat hier nadrukkelijk in de Holdsworth-mode: diezelfde legato-noten, diezelfde nootbuigingen. Op de rest van de plaat zijn o.a. Peter Hammill en Guy Evans te horen.

Van “Quidam”  (Ars Mundi, 1996)
Slotnummer van het veelbejubelde debuut, met betoverende Genesis/Camelsound. Deze maand verschijnt de tweede plaat met de nieuwe zanger, waarvan de hoorproef op myspace.com zeer veelbelovend klinkt – veel overtuigender dan het vorige album.

Van zijn 2e album “Time On Earth” (Frontiers, 2000)
Hugo  begon als zanger van de band Valentine, die later Open Skyz ging heten.
In 1997  verscheen z'n eerste solo-album, “Hugo”. Dat album lag in de lijn van de stijl van Journey. Het album kwam ook tot stand met hulp van de Britse AOR-groep Ten. Dit tweede album doet meer denken aan het solowerk van voormalig Journey-zanger Steve Perry. “Can't Stop Loving You“ is een echt up-tempo AOR-nummer.

Afkomstig van het nieuwe album “Paramount” (InsideOut, 2007).
Het tweede album sinds de heroprichting trekt de lijn door van “The Art Of Navigating By The Stars”: nog steeds een duidelijk muzikale link met Rush, maar een stuk interessanter dan wat deze laatste band de laatste jaren doet. Zanger Arno Menses (uit Rotterdam!!) opereert nu als een vis in het Sieges Even-water, met als resultaat mooi ingevulde koortjes van zijn hand.

Van "Ogygene Live In Moscow "  (1997/Inak 2007)
In 1997 op video uitgebracht en schijnbaar al kort op DVD in de handel geweest, maar nu opnieuw uitgebracht met o.a. een achtergrondendocumentaire als extra, dit spektakelconcert dat Jarre tien jaar terug in de Russische hoofdstad gaf voor een enorme menigte, met medewerking van o.a. een paar op dat moment in de ruimte verblijvende kosmonauten, een extra toetsenist en een drummer.

van “Masquerade - The Dawn Years” (Esoteric, 2007)
Eén van de meer obscure bands uit het begin van de proggeschiedenis, geformeerd rond de uit Australië afkimstige gitarist John Evan-Jones. Samen met zijn broer ging hij z'n geluk in Londen beproeven en na een paar valse starten en een solo-album werd Jonesy geformeerd. Invloeden van tijdgenoten als King Crimson en Yes sijpelen door in die eerste muziek. Na een redelijk succesvol debutalbum "No Alternatives", in 1972 voor het Dawn label, ging de line-up op de schop en werd broertje Gypsy Jones als bassist aan de groep toegevoegd, alsook blazer Alan Bown, wat de band een redelijk uniek geluid gaf. Er volgden nog 2 platen voor Dawn, “Growing” in 1972 en "Keeping Up" in 1973, waar duidelijk verwantschap met bands als Spring en Raw Material naar voren kwam. Helas bleek, zoals zo vaak in de muziekwereld, mis-management funest voor de band. En toen ook nog eens de opnamen voor het 4de album werden gestolen, was dat het einde voor de band.

Van “Nothing Is Written” (Avalon 1991/ Oscar 2007)
Afkomtig van een de Poolse heruitgave / remaster van het officiele debuutalbum uit 1991. Het uitgekozen nummer is er als bonus aan toegevoegd, omdat het uit dezelfde tijd stamt, hoewel het ook op één van de “Other Crimes And Misdemeanours”-releases van Galahad is te vinden.

Bonusdisc bij “Time Of Day” (Virta/Arcangelo, 2007)
Net als bij alle releases van Anekdoten is ook van het laatste album "Time Of Day" een speciale versie uitgebracht in Japan. Wel alleen als promo overigens. Nu is er een bonusdisc met 2 live-nummers van hun optredens in Japan in 2005, die niet op de live plaat "Waking The Dead" zijn gebruikt, toegevoegd. Het hypnotische “Book Of Hours” komt oorspronkelijk van de 2de

“Clutching At Straws” (EMI, 1987)
Zowel Marillion als Fish doen het weer live. Fish staat de 8ste oktober, morgen dus, in Groningen en speelt o.a .veel van “Clutching At Straws” en natuurlijk van z'n nieuwe plaat “13^th Star”, waarvan u vorige week al wat heeft kunnen horen in Nederlands langstlopende symfo-radioprogramma. Marillion is in Rijssen, in zaal Lucky te vinden op 9 december.

Van "Rapid Eye Movement" (2CD-editie) (Inside Out, 2007)
Eind augustus hadden we al de premiere en Maurice meldde het toen al: Riverside wordt qua sound steeds sferischer en schurkt stilistisch meer tegen Porcupine Tree aan. René voegde daar nog Timothy Pure aan toe. Nu ligt de CD dan echt in de winkel, in 1CD- en 2CD-versie. Het broeierige Timothy Pure-achtige zit een beetje in de bondige song van het reguliere album. Op de bonusdisc staan enkele instrumentale stukken, die sterk doen denken aan Porcupine Tree t.t.v. "Up The Downstair" en "Voyage 34". Evenals PT op dat laatste stuk deed, verstopt Riverside in "Back In The River" en letterlijke Pink Floyd-quote (i.t.t. bij PT netjes gecredit, dat wel).

Afkomstig van het album “En Avant Doute” (2006, Musea).
We hebben een paar weken geleden al het album Amnesie (2003) voorbij laten komen en in de drie jaar sindsdien is de band veel meer een echte rockband geworden. De muziek is heftiger maar nog steeds wel doorspekt met aparte invloeden, hoewel de wereldmuziek wat meer op de achtergrond is geraakt. Bijzonder blijft de kunststofplank met electronische sensoren die Claude Leonetti gebruikt als 'gitaar'. Door een ongeluk kan hij maar één arm gebruiken en speciaal voor hem is dit instrument ontwikkeld. Volgend weekend is Lazuli op het ProgResiste festival in Verviers (België) te zien.

Van "Love Over Gold" (Vertigo, 1982 (remastered edition: 1996)
Nu ze werkelijk geen drol meer kosten (voor u EUR 5,95) heb ik maar 's een Dire Straits-CD gekocht. Ik had ze natuurlijk wel op cassette opgenomen, heel lang geleden, maar ja: Dire Straits mocht niet meer.... Slaat nergens op natuurlijk, "Love Over Gold" blijft een prachtplaat. Natuurlijk om het epische openingsnummer "Telegraph Road" en de atmosferische hit "Private Investigation", maar ook om dit broeierige nummer, met vibrafoonspel van Mike Mainieri en zoemend glijdend baswerk van John Illsley als smaakmakers. In diezelfde tijd schreef Knopfler ook "Private Dancer" voor Tina Turner (dat hij ook met de Dire Straits in ieder geval als demo opnam: fan Peter van Bruggen draaide het ooit in Het Weeshuis Van De Hits). Het valt me nu pas goed op dat de regel "It takes love over gold and mind over matter to do what you do that you must" vrijwel dezelfde melodie is als de regel "I'm your private dancer, a dancer for money. Ill do what you want me to do.".

Van het album “Mountain Queen” (Polydor, 1973)
Een kort nummer van de tweede plaat van de Delftse proggroep.
Alquin zal in de maanden oktober en november een tiental optredens geven.
Het dichtstbij is dat op 21 november in Orpheus Apeldoorn

Van het album “Tales Of Imperfection” (Cyclops, 2005)
Dit album is het 4de en tevens meest recente studio-album. De eerstvolgende Flamborough Head-CD zal een live-album zijn, dat waarschijnlijk tijdens de komende Progfarm ten doop zal worden gehouden. De titel wordt “Live In Budapest”. In die stad werden de opnamen eerder dit jaar gemaakt tijdens een mini-progfestival.