Uitzending Terugluisteren

OVER HET HOOFD GEZIEN
Methexis feat. Joe Payne - Chapter I (Exterior): Who Can It Be?
Van "Suiciety" (eigen beheer, 2015)

Methexis werd in 2011 opgezet door Nikitas Kissonas. Ten tijde van het debuut uit dat jaar was Methexis nog een uitlaatklep voor de muziek die de Griek niet kwijt kon in de bands waarin hij speelde, waaronder het ook bij Xymphonia gewaardeerde Verbal Delerium. Die eersteling, "Fall Of Bliss", speelde hij nog in zijn eentje in. Vervolgens componeerde hij een conceptalbum, waarin hij kritiek geeft op de moderne samenleving en wat dat met de individuele mens daarin doet. Voor dit "Suiciety" zocht en vond hij samenwerking met diverse strijkers en blazers, alsmede toetsenist Linus Kåse (Änglagård, Brighteye Brison) en Joe Payne, die ook meehielp met de teksten. De deelname van die toenmalige zanger van The Enid is gezien het albumthema markant, daar we nu weten dat hij juist op dat moment met flinke mentale problemen worstelde. Niet lang daarna verliet hij de groep,om zich vervolgens langzaam maar zeker als That Joe Payne terug te knokken in de muzikale wereld. In die hoedanigheid trad Payne op tijdens het Marillion Weekend, alwaar hij ook een song van "Suiciety" vertolkte. Zo werden wij gewezen op dit album dat in 2015 aan onze aandacht was ontsnapt. Gelukkig verkocht Payne het dat weekend zelf ook, zodat we de schade konden inhalen. Kissonas stelde na "Suiciety" met drie landgenoten een bandversie van Methexis samen, waarmee hij vorig jaar het album "Topos" uitbracht.
Websites:
http://methexisproject.com/
https://methexis.bandcamp.com/album/suiciety.

NIEUW
Bang, Jan - Erik Honoré - Eivind Aarset - Samuel Rohrer - Resilient Star
Afkomstig van "Dark Star Safari" (Arjuna Music - Electronic Series, 2019)

"Dark Star Safari" zou een mooi eerbetoon aan de laatste albums van Scott Walker kunnen zijn. Of de verwezenlijking van de ooit geopperde samenwerking van diezelfde Walker met David Sylvian. Of de tweede CD van Exit North. De plaat is echter een product van musici die mede verantwoordelijk zijn voor de invloedrijke Noorse nu-jazz-scene: Jan Bang, Erik Honoré, Eivind Aarset, in dit geval aangevuld met de Zwitserse drummer Samuel Rohrer. Opvallend is dat in tegenstelling tot het meeste werk wat deze heren uitbrengen "Dark Star Safari" dus een vocaal werkstuk is, waarbij Bang de meeste zang voor zijn rekening neemt. De vergelijking met Sylvian ligt overigens voor de hand als we de samenwerking van deze heren op "Uncommon Deities" of Bangs en Honoré's remix van "The Only Daughter" van Sylvian in herinnering brengen. Kortom: deze bijzonder atmosferische, soms behoorlijk abstracte plaat bevat verstilde doch melodieuze zang over een prachtig ambient landschap. Volgens de Facebook-pagina komt de CD pas 10 mei uit, maar degenen die 'm via bijvoorbeeld Bandcamp bestellen hebben "Dark Star Safari" eerder in huis.
Websites:
http://www.arjunamusic.com/shop/dark-star-safari/
https://www.facebook.com/DarkStarSafariOfficial/.

NIEUW
Inventions - Mind Of God
- Beholder's Eye
Van "Logica" (Freia Music, 2019)

We kennen multi-talent Christiaan Bruin natuurlijk van zijn albums onder de naam Chris, als drummer van Sky Architect en als lid van Mayra Orchestra. Bijzonder zijn daarnaast zijn muzikale feuilletons The Black Codex en Inventions, waarbij hij op regelmatige tijdstippen aan zijn crowdfunders een nieuwe compositie, vergezeld van uitleg, toezond. Van Inventions zijn intussen twee 'seizoenen' geweest die ook tot een CD-release hebben geleid. Deze lieten Bruin van een kant horen die we nog niet van hem kenden: enerzijds doet een sterke invloed van minimalistische componisten zich gelden, anderzijds waren de projecten veel elektronischer vormgegeven dan we van Bruin gewend waren. Het derde Inventions-deel wijkt in veel zaken af van de eerdere delen: De muziekstukken zijn om te beginnen dit keer niet in feuilletondelen via internetpublieksfondsenwerving tot stand gekomen. Verder is het elektronische karakter teruggedrongen ten faveure van een akoestische sound die veel meer aansluit bij zijn meest recente Chris-album "Days Of Summer Gone". Het minimalistische gehalte - denk hierbij vooral aan de invloed van Steve Reich - horen we nog wel terug. Daarnaast noemt Bruin zelf de invloed van vroege King Crimson en Mike Oldfield, waarbij vooral die laatste niet is te missen bij beluistering. Qua aanpak, maar vooral ook door de medewerking van gastmuzikanten buiten zijn gebruikelijke kring, is het een van Bruins meest ambitieuze werkstukken tot nu toe. Zo horen we saxofonist/fluitist Theo Travis (bekend van Steven Wilson, Robert Fripp, Soft Machine en David Gilmour en komende zomer invalkracht bij King Crimson) en het strijkkwartet DOT Quartet. Een element wat bij eerste beluistering interessant is, maar bij herhaalde luisterbeurten wat in de weg gaat zitten, zijn de voorgelezen passages wetenschappelijke verhandelingen, waarvoor Andy Rowe (The Room) in de hand is genomen. Doel is om hiermee de diepe verbanden tussen wiskunde, logica, taal, perceptie, kunst en natuurkunde bloot te leggen.
Website: http://www.inventions-music.com/.

NIEUW
Héroux, Michel - Now
- Kurt
Afkomstig van "Now" (eigen beheer, 2019)

Na een drietal soloplaten die binnen de hedendaagse jazz vallen keert de Canadese gitarist Michel Héroux met "Now" min of meer terug naar zijn roots. De biografie van deze geschoolde muzikant leert namelijk dat zijn eerste professionele band Bacchus door Rush, King Crimson, Genesis en Yes beïnvloede progressieve metalrock speelde. Op "Now" kiest hij echter niet voor complexe lange composities of shredding overkill. Zijn gemiddeld zo’n vier minuten durende, zorgvuldig opgebouwde instrumentale progressieve gitaarrockers hebben een met Dave Kilminster en zijn landgenoot Nick Johnston vergelijkbare multigitarengelaagdheid en melodieuze pracht. Daarbij schuwt hij het niet om compacte virtuoze jazzrockpassages af te wisselen met al dan niet akoestische ingetogenheid. Sowieso is afwisseling het credo van “Now”, waarop onder meer ambient getinte, aan Jon Durant herinnerende cloudguitarfragmenten, symfonische gitaarsynthesizerakkoorden, folkloristisch fingerpicking en intrigerende stemsamples de songs verrijken. Opvallend hierbij is de interpretatie van Björks wonderschone "Unravel". We hebben echter voor het titelnummer en het stemmige "Kurt" gekozen.
Website: http://www.michelheroux.net.

HERUITGAVE / LIVE-TIP
Chandelier – Call For Life
Van “Pure” (Sysiphus Records, 1990 / Chicadisc, 2018)

Het Night Of The Prog festival heeft de definitieve line-up rond en mag dit jaar met recht bijzonder worden genoemd. Naast redelijk wat nieuwe namen zijn de hoofdacts oudgedienden. Wie had ooit verwacht dat Steve Hillage een NOTP editie zou afsluiten. Hetzelfde geldt voor Nick Mason met zijn band Saucerful Of Secrets. Vaak lukt het de organisatie om een band uit het verleden af te stoffen, zo ook nu. Chandelier, dat in de jaren 90 een aantal fijne albums uitbracht, is op de vrijdag een verrassende aanwezigheid op het programma. De Duitse band verzorgde bij onze oosterburen vaak het voorprogramma bij concerten van Britse collega’s als Jadis of IQ, maar timmerde zelf ook goed aan de weg. De band werd in 1986 geformeerd en bracht al snel het cassette-album “Fragments” uit. In 1990 volgde het eerste volwaardige album “Pure” en twee jaar later het succesvolle “Facing Gravity”. Een derde album, “Timecode”, verscheen in 1997, waarna de heren het in 1998 voor gezien hielden. Afgelopen jaar zijn de eerste twee albums opnieuw uitgebracht, mét bonus-CD's, door het label Chicadisc en deze maand zal “Timecode” volgen. De albums zijn door voormalig Grobschnitt-drummer Eroc geremasterd. Om deze heruitgaven te vieren komt de band eenmalig bij elkaar voor een reünieconcert, tijdens welke de beste nummers van de drie albums ten gehore gebracht zullen gaan worden. We gaan luisteren naar een nummer van het debuut.
Website: https://www.chandelier.blog/ .

NIEUW
Foreigner - Starrider (live)
Van Live At The Rainbow ´78 (Eagle Vision / Universal Music, 2019)

We gaan terug in de tijd. Toen Foreigner aan de wieg stond van groot succes. Toen de Amerikaans-Britse band nog uit 6 personen bestond en er 6 verschillende toetseninstrumenten op het podium stonden. Toen voormalig King Crimson-lid Ian McDonald nog gitaar, saxofoon en keyboards ter hand nam en de rocksongs in live-versies met hun lange solo's eerder tot de progrock behoorden. “I Wanna Know What Love Is”, “Waiting for A Girl” en “Jukebox Hero” moesten nog worden geschreven. De registratie waar we het hier over hebben, “Live At The Rainbow '78”, bevat een live-vertolking van Foreigners debuutalbum, aangevuld met “Hot Blooded” en “Double Vision” van de nog te verschijnen tweede LP. Het is mooi om de heren in jonge gedaante te zien en horen spelen. Een energierijke Lou Gramm die als zanger hier al een goede indruk geeft – én als drummer, als hij tijdens “Headknocker” achter een tweede drumstel plaatsneemt. “Feels Like The First Time” en “‘Cold As Ice” waren megahits, die intussen zijn uitgegroeid tot klassiekers. Foreigner bestaat nog steeds, al is Mick Jones het enige origine lid. Lou Gramm bouwde een solocarrière op, maar werd geplaagd door een hersentumor. Het was een emotioneel moment toen hij twee jaar geleden bij een jubileumshow als speciale gast op het podium verscheen. Kelly Henson van Hurricane is inmiddels alweer 13 jaar de vaste leadzanger. (met quotes van Roelof Noorda, Mpodia)
Wij hebben voor vanavond gekozen voor “Starrider”, het meest symfonische nummer uit het hele Foreigner-repertoire, hier uitgerekt tot een mooie lange versie van ruim 12 minuten, opgenomen dus in het Londense Rainbow Theatre.
Website: https://www.foreigneronline.com/.

Barclay James Harvest - Mæstoso (A Hymn In The Roof Of The World)
Afkomstig van "Everyone Is Everybody Else" (Polydor, 1974 / Esoteric, 2016)

"Mæstoso (A Hymn In The Roof Of The World)" zou oorspronkelijk op "Everyone Is Everybody Else" uit 1974 terechtkomen. De producer van dit vijfde album van Barclay James Harvest, Rodger Bain, vond echter op het laatste moment dat het nummer muzikaal niet tussen de overige songs van die plaat paste, waardoor het de eerste BJH-LP werd zonder compositie van Woolly Wolstenholme. Laatstgenoemde nam een nieuwe langere versie van het stuk op voor zijn soloplaat "Mæstoso" uit 1980, terwijl het origineel pas in 1996 op de verzamelaar "Endless Dream" terecht zou komen. In 2016 verscheen een uitgebreide versie van "Everyone Is Everybody Else", inclusief een geremasterde versie van de originele stereo mix, een nieuwe stereo mix en een 5.1 surround mix, plus enkele bonustracks, waaronder dit "Mæstoso".
Website: https://www.bjharvest.co.uk/.

LIVE-TIP
Hackett, Steve - Spectral Mornings (live)
Afkomstig van "Live Recordings 70, 80's" (Camino Records / Victor, 2001)

In mei speelt Steve Hackett drie keer in Cultuurpodium Boerderij te Zoetermeer. Dit keer staan zijn shows in het teken van zowel zijn nieuwe plaat "At The Edge Of Light" als "Selling England By The Pound" van zijn voormalige band Genesis en het dit jaar 40 jaar oude "Spectral Mornings". Mooie gelegenheid om terug te gaan in de tijd om te horen hoe de gitarist laatstgenoemde plaat 40 jaar geleden live uitvoerde door middel van een opname uit oktober 1979 van het titelnummer.
Website: http://www.hackettsongs.com/.

VOORPROEFJE / LIVE-TIP
Karcius – Goodbye (Live)
Van het nog te verschijnen “The Fold Live”

Canada is de laatste jaren toch stiekem een broedplaats van een aantal zeer talentvolle en succesvolle bands. Mystery is natuurlijk momenteel de vaandeldrager, met in het kielzog de zusterband Huis. Ook al een aantal jaar aan de weg timmerend is Karcius. De uit Quebec afkomstige band ontstaat in 2001 en richtte zich in eerste instantie voornamelijk op jazzrock- en fusiongetinte instrumentale prog. Maar met het vierde album “The First Day” uit 2012 werd gebroken met het oude geluid. Dit komt mede doordat Sylvain Auclair als nieuwe bassist en vooral ook als zanger Karcius kwam versterken. De band neemt de tijd voor een opvolger, maar als in 2018 dan eindelijk “The Fold” verschijnt, blijkt het een verrassend sterk album, dat de lijn van de voorganger voortzet. De jazzrock en fusion is verdrongen naar de achtergrond, maar is nog wel terug te horen in het spel van de muzikanten. Wat we met “The Fold” voorgeschoteld kregen, neigt meer naar progmetal maar dan wel met de nadruk op de prog. Denk aan een album als “The Raven That Refused To Sing” van Steven Wilson, met wat hints naar Muse. Afgelopen jaar heeft Karcius het album integraal op het Crescendo Festival gespeeld en deze zomer zal hiervan een live-document verschijnen. Op de blu-ray-versie zal ook de studio-versie van het album te vinden zijn, in een 5.1 mix. De Canadezen zullen op 20 juli te zien zijn op het Night Of The Prog festival op de Loreley. Eens te meer een reden om te gaan.
Website: http://www.karcius.com/
Deze 'teaser': https://www.youtube.com/watch?v=DCHSX4n_W7k.

LIVE-TIP
McLaughlin, John and The 4th Dimension - The Fine Line
Van "To The One" (Mediastarz / Abstract Logix, 2010)

Van 26 april tot 5 mei vindt in Gronau weer het jaarlijkse JazzFest plaats. En vrijwel ieder jaar zijn er wel optredens die buiten de grenzen van de standaard jazz reiken en wellicht ook interessant voor onze luisteraars zijn. Zo is dit jaar Level 42 op 4 mei te aanschouwen in de Bürgerhalle, vlakbij het station van Gronau. Eerder al, op 28 april, is in diezelfde zaal de beroemde gitarist John McLaughlin aan het werk te zien met zijn huidige band The 4th Dimension. Toetsenist en soms tweede drummer in die band is opmerkelijk genoeg voormalig Level 42-drummer Gary Husband. McLaughlin zelf speelde 50 jaar geleden met Miles Davis en richtte daarna zijn Mahavishnu Orchestra op. Na onder meer diverse akoestische projecten richt hij zich met 4th Dimension weer eens op lekker flitsende jazzrock; natuurlijk vol spectaculaire solo's, doch zonder de lijn van de compositie uit het oog te verliezen. Het is overigens een double bill-avond met het elektrische kwartet van de sinti-gitarist Biréli Lagrène. Wij gaan vanavond terug naar het eerste album met The 4th Dimension: "To The One" uit 2010.
Website: https://www.johnmclaughlin.com/
Website JazzFest Gronau: https://www.jazzfest.de/contero/festivalguide/top-acts.html.

IN HET NIEUWS
Journey – Winds Of March
Van “Infinity” (Colombia, 1978)

Het vierde album van Journey, getiteld “Infinity”, is het eerste met Steve Perry als zanger. Zoals welgedocumenteerd is dit album een van de keerpunten in de geschiedenis van de band. De samenwerking met producer Roy Thomas-Baker zorgt voor een meer gelaagd geluid, dat het goed doet op de populaire Amerikaanse FM-zenders. Voordat Perry de band kwam versterken, heeft Journey het eerst met de relatief onbekende Robert Fleischman geprobeerd en er zijn zelfs wat nummers met hem geschreven. Door gedoe rond het management van enerzijds de band en anderzijds Fleischman is hij gedwongen Journey te verlaten. Hij blijft echter wel bevriend met de bandleden. Een van de nummers waar hij een hand in had is “Winds Of March”. Het is één van de meer epische stukken op het album, met natuurlijk een heerlijke gitaarsolo van Neal Schon. Helaas stond dit nummer niet op de setlist tijdens de “Journey Through Time” tour die Schon met de originele Journey-organist Gregg Rolie heeft gedaan. Wie weet komt dat nog als die tournee een vervolg krijgt. In oktober is Journey vrijwel de gehele maand 's avonds te aanschouwen in Caesars Palace in Las Vegas.
Websites:
http://www.journeymusic.com/
https://schonmusic.com/.

IN HET NIEUWS
Brother Ape – New Shangri-La
Van “Shangri-La” (Progress Records, 2006)

Het is alweer een tijdje stil rond Brother Ape. Toch is deze Zweedse band druk bezig. De drie heren zijn bijvoorbeeld bezig met het herbewerken van oud materiaal voor een toekomstige release. Daarnaast hebben drummer Max Berman en gitarist Stefan Damicolas zich toegelegd op het uitwerken van een episch stuk waar ze al in 1985 aan waren begonnen en heeft Berman zich ook geworpen op een soloproject. We gaan nu een terug in de tijd, naar het tweede album dat de Brother Ape uitbracht: “Shangri-La” uit 2006.
Website: http://www.brotherape.com/.

Neuschwanstein – Old Father's Song
Van het album “Alice In Wonderland” (Rock Symphony / Musea Records, 2008)

In 1971 richtten toetsenist Thomas Neuroth en fluitist/toetsenist Klaus Mayer Neuschwanstein op. Hun muzikale voorbeelden waren Rick Wakeman (diens soloalbums), King Crimson en het Peter Gabriel-tijdperk van Genesis. Met name de albums “The Six Wives Of Henry VIII” en “Journey To Tthe Centre Of The Earth” van Wakeman (epische stukken) maken diepe indruk op ze. Na diverse personeelswisselingen kreeg de band in 1974 een vastere vorm, met naast Neuroth en Mayer gitarist Udo Redlich, drummer Volker Klein en basgitarist Uli Lampert. Neuroth en Mayer leveren een suite aan, die ze baseren op “Alice's Adventures In Wonderland” van Lewis Carroll. Het 40 minuten durend werk (net voldoende voor een elpee) werd voor het eerst uitgevoerd tijdens een muziekconcours in Saarbrücken. De live-uitvoeringen werden uiteraard vergezeld door diverse verkleedpartijen, zoals dat ook het geval was bij Peter Gabriel in diens Genesis-periode. Na toch nog weer wat personeelswisselingen werd in april 1976 in Saarbrücken de basis gelegd voor een studio-opname van “Alice In Wonderland”. Het album werd echter niet uitgebracht. Vlak na de opname vinden opnieuw personeelswisselingen plaats die uiteindelijk zouden leiden tot “Battlement”. Dit plaatdebuut werd een onverwacht succes. Midden in de tijd van New Wave en punkmuziek bleef het als een van de weinige albums van muziekgroepen binnen de progressieve rock overeind. Al snel kwam de vraag naar ander materiaal. Keer op keer werd “Alice In Wonderland” aangekondigd en keer op keer kwam het er niet van. In november 2009 was het dan zo ver, via het Braziliaans Rock Symphony en het Franse Musea. In 2016 verscheen er vervolgens een heus nieuw album van Neuschwanstein, getiteld "Fine Art". Toetsenman Thomas Neuroth heeft nog geprobeerd met fluitist Klaus Mayer een herstart te maken, maar door logistieke problemen heeft hij besloten Neuschwanstein als compleet nieuwe band voort te zetten. "Fine Art" laat horen dat dit ook een volledig nieuwe sound voor de band betekent. De Genesis-associatie is ingeruild voor een aan de klassieke muziek schatplichtig geluid.

NIEUW
Weyes Blood - Mirror Fever
- Movies
Van "Titanic Rising" (Sub Pop, 2019)

Weyes Blood was op twee achtereenvolgende jaren, in 2016 en 2017, op het Le Guess Who festival in Utrecht te aanschouwen. Ze verscheen op onze radar doordat ze in 2017 het voorprogramma verzorgde voor Father John Misty, waaronder in TivoliVredenburg in Utrecht. Achter Weyes Blood gaat singer-songwriter Natalie Merring uit Pennsylvania schuil. Ze schrijft liedjes die je onderdompelen in melancholie, iets waar de weelderig herfstige arrangementen en haar ietwat klaaglijk aandoende zangstem aan bijdragen. Ze heeft een neiging naar het wat overzoetige, maar op het nu verschijnen "Titanic Rising" is het resultaat zó knap, dat we die extra dosis suiker maar voor - ahum - zoet nemen. De instrumentele invulling, waarvoor Merring hulp krijgt van 14 musici, is daarbij divers genoeg om geboeid te blijven. Neem "Movies", dat de eerste minuten een ondersteuning laat horen van 'vintage' klinkende synthesizer-sequencers, alvorens in een uitgebreid coda strijkers het overnemen. In het aangrijpende "Mirror Fever" gaat haar leadzang een schitterende harmonie aan met de door haarzelf ingezongen koortjes, waarbij in de instrumentale gedeelten een Ebow-gitaar (of is het een pedal steel?) en zoemende synths de klaagzang effectief overnemen. Op 29 april is Weyes Blood te aanschouwen in de kleine zaal van Paradiso.
Websites:
http://www.weyesblood.com/
https://weyesblood.bandcamp.com/.

NIEUW
Hammill, Peter - Shell (live)
- The Mousetrap (live)
Van de 8CD-boxset "Not Yet Not Now" (Fie!, 2019)

In 2017 verscheen van Peter Hammill het soloalbum "From The Trees", wat voor de Van Der Graaf Generator-voorman weer eens een aanleiding was om een reeks soloconcerten te geven. En sinds het overlijden van violist Stuart Gordon zijn die concerten ook altijd écht solo. Het niet hoeven instuderen en afspreken van een setlist met bandleden biedt Hammill de maximale mogelijkheid om te wisselen in zijn keuzes uit zijn uitgebreide liederenoeuvre. Iets wat hij bij de genoemde concerten tot het maximum heeft uitgebuit. Om een voorbeeld te geven: tussen de setlijsten in Amsterdam en Alphen aan den Rijn, vorig jaar maart, zat geen enkele overlap. Het was trouwens voor het eerst in zijn solocarrière dat hij verspreid over de concerten álle songs van het nieuwe album, in dit geval dus "From The Trees", over het voetlicht had gebracht. De opnamen daarvan bracht hij eind 2018 uit op "X / Ten". De 100(!) overige songs zijn nu verschenen op de 8CD-box "Not Yet Now Now", 7 jaar na het één schijf minder bevattende "PNO GTR VOX BOX" dat een vergelijkbaar concept had. De titel verwijst naar het feit dat hij met deze box min of meer afscheid neemt van een groot deel van dit repertoire, wat niet wil zeggen dat Hammill nu met pensioen gaat: nog niet, niet nu. Meer dan 8 uur Hammill live, zichzelf begeleidend op óf gitaar óf piano. De inmiddels 70-jarige singer-songwriter tracht bij iedere live-uitvoering van een song er een draai aan te geven die hem op dat moment spontaan inkomt. Hij neemt daarbij dus bewust veel risico's en concentreert zich vooral niet op een misslag of een vals gezongen noot: de intentie, de intensiteit, dáár gaat het om. Dat levert opnieuw uniek luistervoer op dat Hammill-haters opnieuw niet gaat overtuigen, maar waar de liefhebbers geen genoeg van kunnen krijgen. We gaan u toch proberen te overtuigen met songs die qua compositie tot zijn subtielste horen en die in deze live-uitvoeringen een ietwat rauwe, maar doorvoelde lading krijgen. Volgende maand kunnen we u écht nieuw materiaal laten horen: het resultaat van een bijzondere samenwerking met Isildurs Bane.
Websites:
http://sofasound.com/
http://peterhammill.com.

NIEUW
Aragon – Rocking Horse Act II – No Happy Endings
Van “Rocking Horse Act II” (eigen beheer internet release, 2018)

We hebben nieuws van een oude bekende van 'down under': Aragon. Onder de progliefhebbers, en vooral de SI-generatie, is het debuut album “Don’t Bring The Rain” toch een vergeten klassieker. De karakteristieke neo-prog die de Australische band in de beginjaren liet horen, ligt muzikaal gezien dichtbij het oude Marillion en Genesis. Na dit album werkt de band een tijd aan de opvolger, het concept album “Mouse” dat in 1995 bij SI Music verschijnt. Overigens verscheen het vijfde deel van dat concept, “The Meeting”, al drie jaar eerder. Ook de restjesplaat “Rocking Horse And Other Stories From The Past” moest de tijd overbruggen tussen de twee studio albums. Gelukkig maar, want het epische donkere “Rocking Horse” mag gezien worden als een van dé iconische Aragon-nummers. Na “Mouse” volgden nog 2 albums, waarop de koers meer naar compacter songmatig materiaal gezet werd en het gemis van een echte drummer toch hoorbaar is. Het blijft na “The Angel’s Tear” uit 2004 uiteindelijk lang stil rond de band. Tot nu… Aragon band is al weer geruime tijd actief op Facebook, Twitter en Bandcamp en er is nu ook nieuwe muziek. Het tweede deel in de “Rocking Horse”-quadrilogie. Het verhaal dat ooit in 1986 al werd begonnen wordt nu verder verteld en de bijtende zang van Les Dougan heeft nog niets aan kracht ingeboet. Er zitten wel wat muzikale hints naar het eerste deel in verwerkt. Vooral in het eerste deel heeft toetsenist Tom Berhsing de overhand; pas tegen het eind mag gitarist John Poloyannis ‘los’, met een dan ook wel hele fijne solo. De overige twee delen moeten nog dit jaar verschijnen. Het is echter de vraag of er ook een fysieke release komt. Voor nu is het als digitale editie te koop op Bandcamp. Voor de liefhebber is er ook al een tijd een compleet concert uit de begintijd op YouTube te zien. Er was nooit zoveel bekend over die periode, maar hier zie je een jonge en zeer enthousiaste band aan het werk, waarbij we ook nog eens getrakteerd worden op 4 nog nooit eerder uitgebrachte nummers. Wie weet neemt het overgebleven trio deze stukken ooit nog eens in een studio op.
Websites:
https://nl-nl.facebook.com/aragonmusic/
https://aragon3.bandcamp.com/track/rocking-horse-act-2
Video op YouTube: https://www.youtube.com/watch?time_continue=6&v=arLt7vl2N_I.

IN MEMORIAM PAUL RAYMOND
UFO - Sympathy
Van het album “You Are Here” (Steamhammer / SPV, 2004)

Paul Raymond, toetsenist en gitarist van het legendarische UFO, is op 73-jarige leeftijd overleden aan een hartaanval. Dit heeft zijn vrouw bekend gemaakt via social media. Raymonds dood komt 8 dagen na zijn laatste optreden met UFO, in Forum London. Dit was een optreden in het kader van van UFO's zo feestelijke 50th Anniversary Tour. Paul Raymonds professionele carrière begon in januari 1964. Hij begon als jazzmuzikant maar werd later vooral bekend als lid van de de klassieke line-up van UFO, naast Phil Mogg, Michael Schenker, Andy Parker en Pete Way. De melodieuze hardrockband was in die bezetting, tussen 1977 en 1979, op het hoogtepunt van zijn succes. Raymond schreef songs voor zowel “Lights Out” als “Obsession”, maar kreeg daar vanwege een eerdere publicatiedeal geen officiële schrijverscredits voor. Nog vorige maand, op 15 maart, verscheen er nog een nieuw album van zijn Paul Raymond Project. Dit “High Definition” bevat 13 songs (waaronder een bonustrack); geen nieuwe composities maar covers, uiteenlopend van rockklassiekers tot standards. Wij gaan terug naar 2004, toen “You Are Here” verscheen. Het is het zeventiende studioalbum van UFO en het eerste album met nieuwe bandleden Vinnie Moore en Jason Bonham. Deze vervingen respectievelijk de oude gitarist Michael Schenker en drummer Aynsley Dunbar. U hoort “Sympathy”, dat geschreven is door Raymond, die natuurlijk tevens de toetsenist van dienst is op het album. Er is nog geen duidelijkheid of de optredens van UFO komende zomer, in 11 juni in Cultuurpodium Boerderij te Zoetermeer en op 22 juni op Graspop in België, doorgaan.
Websites:
http://www.ufo-music.info https://www.paulraymondmusic.com .

NIEUW
Cosmograf – Goodbye To All Illusions
Van het album "Mind Over Depth" (eigen beheer, 2019)

M“Mind Over Depth” is het zevende album van Cosmograf en is afgelopen vrijdag 12 april uitgebracht. Robin Armstrong is de man achter Cosmograf, hij schreef en produceerde het album en is tevens verantwoordelijk voor het artwork. Ook verzorgd hij de vocalen, het gitaarwerk, de toetsen en op drie van de vijf nummer de baspartijen. Op de eerste 2 nummers van het album is Colin Edwin (O.R.k, Porcupine Tree) de bassist, zoals ook het geval was op Cosmografs vierde album ''Capacitor'' (2014). De drumstokken worden, net als op voorganger "The Hay-Man Dreams" uit 2017, gehanteerd door Kyle Fenton. Tot nu toe was elk Cosmograf-album een verhalend conceptalbum. Met “Mind Over Depth” breekt Armstrong met die traditie. Zelf geeft hij aan dat de nummers wel een overkoepelend thema hebben: 'Alles wat er zich afspeeld in onze brein, elke gedachte, gevoel, sensatie, alles waar we ons van bewust zijn is in feite alleen maar aanwezig in onze persoonlijke intieme gedachtegang.' Wat opvalt is dat de muziek veel steviger is als op eerdere Cosmograf-werkstukken. Armstrong heeft zich heeft laten beïnvloeden door moderne progressieve en klassieke metal, maar ook door elektronische muziek. Al het net genoemde komt prima samen in het afsluitende nummer, “Goodbye To All Illusions”.
Websites:
www.cosmograf.com
https://www.facebook.com/cosmograf#
https://www.youtube.com/user/Cosmograf
https://www.instagram.com/cosmografhq/.

LIVE-TIP / 45 JAAR
Grobschnitt – Morning Song
Van “Ballermann” (Brain, 1974/2015)

En zo zit er nog steeds leven in het Duitse muziekcircus dat zich Grobschnitt noemt. Na het uitmuntende remaster-project hebben de sleutelleden uit het verleden weer goed contact. Willie Wildschwein had natuurlijk al een tijd het Grobschnitt-virus te pakken en nu heeft hij originele gitarist Lupo ook zover dat ze weer samen op een podium de muziek uit het verleden tot leven gaan wekken. Maar dan wel weer anders, in een akoestische setting onder de noemer Grobschnitt Acoustic Party, zullen de eerste try-outs in Hagen plaatsvinden op 21 en 22 juni. Zeker een uitdaging, als er ook muziek van bijvoorbeeld “Rockpommel’s Land” of de klassieker “Solar Music” moet worden gespeeld. De heren zijn overigens volgens de website te boeken. Dus wie weet volgen er nog meer concerten. Het mooiste zou natuurlijk een full-electric reünie zijn waarbij originele drummer Eroc ook aanschuift. We blijven hopen. We gaan nu 45 jaar terug in de tijd met het nummer “Morning Song” van het tweede studio album “Ballermann”.
Website: https://www.grobschnitt.rocks/index.php/de/.

ALBUM VAN DE MAAND APRIL / NIEUW
RPWL - A New World
Van "Tales From Outer Space" (Gentle Art Of Music / Soulfood, 2019)

RPWL brengt ons nu, na acht studio-albums, een best-of-album en zes live-albums een negende studio-album. Zoals de titel "Tales From Outer Space" al aangeeft is het thema science fiction. In zekere zin is het dus een conceptalbum, maar de songs vertellen losstaande verhalen – er is geen doorlopende verhaallijn, zoals bij de twee voorgaande albums het geval was. "Tales From Outer Space" is gehuld in een fraai hoesontwerp en boekwerkje in bijpassende 'vintage' SF-stripstijl. Het is niet het enige dat tot in de puntjes verzorgd is: het duo Lang/Wallner kwamen we de afgelopen jaren al tegen als producerstandem voor prachtig klinkend plaatwerk van o.a. Subsignal. RPWL's nieuwe muziek komt dan ook zorgvuldig uitgebalanceerd uit de speakers: warm en vol, maar ook met vinnige randjes in de solo's en solide in het laag. Natuurlijk is er altijd een onderliggende vergelijking met Pink Floyd, daar draait de Beierse band ook niet om heen. Niet vreemd ook, als je bedenkt dat het kwartet rond toetsenist/zanger Yogi Lang en gitarist Kalle Wallner ontstaan is uit een Pink Floyd-coverband. Toch is er meer te horen dan alleen die Pink Floyd-invloed. Vermeldenswaardig is verder dat op het nummer ‘Not Our Place To be’ het baswerk word verzorgd door Guy Pratt (Pink Floyd, David Gilmour). Volgens de bandleden was het geweldig om weer eigen nummers te maken en ze kunnen dan ook nauwelijks wachten om het live te kunnen presenteren. op 24 april in de Hypothalamus in Rheine: lekker dichtbij voor ons oosterlingen. In november zijn er meer Nederlandse concerten. Wij kiezen vanavond voor de opener van het album ''A New World''.
Website: https://www.rpwl.net/.

NIEUW
Semistereo - Lethargic
Van "Zabriskii" (FREIA, 2019)

"”Trans Earth Injection” is een verrassend sterk album dat het verdient om een groot publiek te bereiken". Zo besloten we onze recensie toen in 2017 het derde album verscheen van de Nederlandse band Semistereo. Sindsdien heeft de band regelmatig opgetreden, haalde een nieuwe bassist binnen en begon vervolgens te werken aan de opvolger. Die is er nu en laten we maar gelijk met de deur in huis vallen: dit “Zabriskii” is toch wel een stukje minder spannend dan de voorganger. ”Trans Earth Injection” was een sterk staaltje 'stevige alternatieve rock meets progrock', maar dat laatste element is op "Zabriskii" toch duidelijker naar de achtergrond verdwenen. De muziek is een flink stuk steviger, de sound gruiziger en de songs op het album qua karakter allemaal wat eenvormiger. En dan is het ook jammer om te constateren dat hoewel er een sterke zanger in de vorm van Paul Glandorf aan boord is, die vervolgens zodanig word weggestopt in de mix dat zijn teksten niet goed verstaanbaar zijn. We zullen het maar een ongelukkige stijlkeuze noemen maar jammer is het wel. Neemt niet weg dat "Zabriskii" wel degelijk een goed album is, alleen dan wel voor diegene onder onze luisteraars die van zeer stevige rock en metal houden.
Website: http://semistereo.com/.

HERUITGAVE
Sinclair, Richard - My Sweet Darlin
- What In The World
Afkomstig van "R.S.V.P." (Sinclair Songs, 1994 / New Platform, 2018)

Enige weken geleden wierpen we binnen de Xymphonia-redactie de vraag op wie de beste (of minst slechte) zanger van de Canterbury Scene zou zijn. Toen kwamen we tot de consensus dat dat Richard Sinclair moest zijn. Deze zanger/bassist zat al in The Wilde Flowers, min of meer de grondlegger van deze eigenzinnige Engelse muziekstijl. Later werd hij vooral bekend om zijn kenmerkende droge zangmelodieën en vrije baspartijen bij Caravan en Hatfield & The North, terwijl hij tevens enige tijd bij Camel vertoefde. Sinclair heeft ook een bescheiden solo-oeuvre, waarvan "Richard Sinclair's Caravan Of Dream" uit 1992 de opening vormde. Twee jaar later verscheen "R.S.V.P.", een over het algemeen relaxt, licht jazzy album, waarop talloze bevriende muzikanten te gast zijn. Naast Andy Ward, Pip Pyle, Hugh Hopper en Jimmy Hastings, is de meest in het oog springende muzikant ongetwijfeld Kit Watkins, die ook enige tijd bij Camel speelde, maar voor zover wij hebben kunnen nagaan niet samen met Sinclair. Van deze op diens eigen Sinclair Songs-label uitgebrachte plaat kwam vorig jaar in Italië een nieuwe editie uit, waaraan we nu aandacht besteden in de vorm van twee nummers: het ingetogen "My Sweet Darlin" en "What In The World", samen met het ruim twaalf minuten durende "Out Of The Shadows" het meest progressieve stuk van "R.S.V.P." En omdat we fan zijn, krijgt Watkins, de vroegere toetsenman van Happy The Man, in beide songs een podium.
Websites:
https://www.facebook.com/richard.sinclair.9404
http://www.calyx-canterbury.fr/mus/sinclair_richard.html.

(OP)NIEUW
Marsh, Rhys - (It Will Be) October After All
Afkomstig van "October After All" (Karisma Records, 2019)

Voor Rhys Marsh' doen hebben we lang moeten wachten op een nieuw soloalbum, aangezien hij sinds zijn eerste platen met The Autumn Ghost toch met grote regelmaat van zich liet horen. Zijn laatste solo-CD "Sentiment" en het project Mandala dateren echter al van 2015, terwijl zijn laatste grote bijdrage aan een project, in dit geval Holon, een jaar later verschenen. Op "October After All" laat de in Engeland geboren maar al jaren in Noorwegen vertoevende zanger/multi-instrumentalist weer eens zijn songmatige kwaliteiten horen. De over het algemeen ingetogen liedjes worden op de voor Marsh bekende wijze ingekleurd door een vracht aan antieke toetseninstrumenten, terwijl hij tevens beroep deed op instrumentalisten als Arve Henriksen op trompet en Kåre Kolve op saxofoon. Toch is het vooral Marsh zelf die de meeste instrumenten bespeelt. Naast de genoemde keyboards neemt hij tevens drums, gitaren en bas ter hand. Dit levert enerzijds melancholieke sferen op en anderzijds wordt de luisteraar verwent met zeer symfonische passages vol Mellotron-pracht. Half maart ging deze CD al bij Xymphonia in première, nu nogmaals aandacht voor "October After All" en wel via het bijna titelnummer, tevens afsluiter en met zeven minuten langste albumtrack: het gedragen "(It Will Be) October After All".
Websites:
https://rhysmarsh.com/
https://www.facebook.com/rhysmarshmusic.

IN MEMORIAM MICK TRIMBLE
Iluvatar - Dream Visage
Van "Iluvatar" (Kinesis, 1993)

Deze week bereikte ons het bericht dat redelijk plotseling Mick Trimble is overleden. Hij was de originele bassist van de Amerikaanse band Iluvatar. Trimble reageerde rond 1986 op een advertentie, gevonden door zijn goede vriend en eerste Iluvatar-drummer Gary Chambers, waarin werd gezocht naar muzikanten voor een coverband. De plaatser ervan was toetsenist Jim Rezek, die coverband zou achteraf de oerbezetting van Iluvatar blijken. Trimble zou de band uiteindelijk kort na de opnamen - zelfs nog voor het verschijnen - van het debuutalbum de band verlaten. Zijn plaats werd ingenomen door Dean Morekas. Maar door de jaren heen bleef hij altijd in contact met diverse leden. Als klein eerbetoon aan Mick Trimble draaien we vanavond het schitterende “Dream Visage” van het titelloze debuutalbum van Iluvatar uit 1993.
Website: https://www.facebook.com/Iluvatar-117765760211/.

NIEUW
Mute Gods, The - Knucklehed
- The House Where Love Once Lived
Van "Athiests And Believers" (InsideOut / Sony Music, 2019)

"Athiests And Believers" is alweer het derde album van The Mute Gods sinds het trio in 2016 debuteerde. Nou ja, debuteerde: we hoeven u waarschijnlijk niet uit te leggen dat bassist Nick Beggs, toetsenist Roger King en drummer Marco Minnemann bepaald geen beginnelingen zijn. In hun lange carrières kwamen Beggs en King elkaar tegen in de begeleidingsband van Steve Hackett en Beggs en Minnemann in die van Steven Wilson. Als The Mute Gods maken ze songs met een direct karakter, die vaak gebaseerd zijn op een vrij simpel motief - de teksten leveren vaak een niet al te fleurige visie op de rol van de mens in de wereld. Beggs en King hebben op dit album weer een duidelijke taakverdeling: Beggs levert al het songmateriaal - zowel muziek als teksten - King doet de productie. Opvallend is dat Minnemann dit keer niet op alle tracks aanwezig is: twee stukken zijn drumloos, in één neemt Craig Blundell, zijn opvolger bij Steven Wilson, waar. Er zijn overigens meer gastoptredens: enkele fraaie houtblazerspartijen door Rob Towsend - ook uit Hacketts band - én niemand minder dan Rush-gitarist Alex Lifeson, wiens bijdrage echter lastig te ontwaren valt. "Knucklehed" sluit helemaal aan bij het zojuist geschetste typische The Mute Gods-songkarakter. Het is wel een van de sterkere in het hele bandoeuvre, bevat ook fraaie productionele details én een zeldzame, behoorlijk flitsende keyboardsolo van King. Het intiemere "The House Where Love Once Lived" is met zijn melancholieke karakter een buitenbeentje in het bandrepertoire. Bijzonder is hier het feit dat Minnemann naast de drums ook de fantasievolle gitaarsolo verzorgt.
Website: http://themutegods.com/.

NIEUW
In These Murky Waters - Roll The Dice
- Tears On A Green Sequined Dress
Van "In These Murky Waters" (Apollon Records, 2019)

Drummer/multi-instrumentalist/producer Mattias Olsson komt regelmatig voorbij in ons programma. We kennen hem als drummer van Änglagård en White Willow maar ook van zijn betrokkenheid bij projecten als Vly, Kaukasus, Pixie Ninja, Weserbergland en Necromonkey. Constante factor in al die activiteiten is zijn studio Roth Händle in Stockholm en de grote collectie instrumenten die hij daar heeft verzameld. In het nieuwe project In These Murky Waters vormt hij een duo vormt met zangeres/tekstschrijfster Ewik Rodell. Het bijzondere aan In These Murky Waters is, dat de muziek in zijn geheel is gemaakt met behulp van oude keyboards en drummachines die tape of film als basis van hun sounds gebruiken. Dan praten we dus over de Optigan, de Orchestron, de Mellotron en de Chamberlin. Dat levert muziek op met een bijzondere karakter, als of je naar licht vervaagde, sepia-getinte foto's kijkt en je soms niet helemaal kunt ontwaren wat je ziet en in dit geval hoort. Als we dan toch een label op willen plakken zouden we het progressieve lo-fi pop noemen. Een ding is echter wel zeker, op de muzikant Mattias Olsson valt met geen mogelijkheid een label te plakken, want ook "In These Murky Waters" is weer totaal afwijkend van wat we tot nu toe van hem hebben gehoord.
Websites:
https://roth-handle.bandcamp.com/album/in-these-murky-waters
https://www.facebook.com/inthesemurkywaters/.

NIEUW
GRICE - Letterbomb
- Hungersleep
Van het album "One Thousand Birds" (Hungersleep Records, 2019)

Wij bij Xymphonia hebben de muzikale verrichtingen van Jim 'Grice' Peters altijd op de voet gevolgd. Zo hebben we u de afgelopen maanden al twee voorproefjes kunnen laten horen op "One Thousand Birds". Nu is dit derde 'full length' album van de Britse multi-instrumentalist/zanger/producer daadwerkelijk verschenen. Opnieuw doet Peters veel zelf, maar krijgt hij wederom hulp van een handvol prominente virtuoze vrienden. Zo horen we bijdragen van o.a. violist Steve Bingham (No-Man) en geluidentovenaar Richard Barbieri (Japan, Porcupine Tree) en trompettist Luca Calabrese (o.a. Isildurs Bane). Het album opent met het titelnummer, dat meteen een van de karakteristieken van het album prijsgeeft: een ambient-getint instrumentaal stuk met veel ademruimte, maar stiekem ook zeer veel kleurrijke details. Zoals bijvoorbeeld bij de instrumentale delen van het Rain Tree Crow-album ook het geval was. Ook de wat steviger, songmatige vocale stukken laten horen dat GRICE opnieuw uitblinkt in arrangeervernuft. Je leest in recensies wel eens de tot een cliché verworden zin dat 'een album zijn geheimen pas na veel luisterbeurten prijsgeeft'. "One Thousand Birds" is zo'n gelaagd muzikaal kunstwerk waar écht tot in lengte van dagen wat in te ontdekken blijft. Warm aanbevolen aan liefhebbers van de output van de ex-leden van Japan. Wij kiezen voor vanavond het met de deur in huis vallende "Letterbomb" en het van bluesy gitaarwerk voorziene "Hungersleep". Dat laatste is ook de naam van het eigen label van GRICE, wat je doet afvragen: wat was er eerst, een vroege versie van dit stuk of de labelnaam? Volgens iO Pages-recensent Edwin Ammerlaan is het een van Peters' vroege bandjes, maar die wordt dan weer niet genoemd in de officiële website-biografie.
Websites:
www.gricemusic.co.uk
www.facebook.com/Gricemusic
www.twitter.com/Gricemusic
www.youtube.com/Gricemusic
www.instagram.com/Gricemusic
https://grice.bandcamp.com/.

WERELD VOL MUZIEK
IWKC - Survival Instruction
- Keine Angst
Afkomstig van "Cargo Cult" (addicted label, 2015)

Het Russische IWKC brengt sinds 2010 downloads, CD’s en singles uit. I Will Kill Chita, zoals de volledige naam luidt, heeft een bizarre voorliefde voor de hink-stap-sprongtechniek, zoals onder meer blijkt uit de vier nummers van "Cargo Cult", een 4-track EP uit 2015. "Survival Instruction" opent met moderne instrumentale progressieve rock, waarin twee korte doch plezierige toetsensolo’s de hoogtepunten vormen. De stemming slaat gelijk om bij "Cho Blya!?" (een Russisch vloek) waarin het eigenwijze van de Neue Deutsche Welle, inclusief vervormde spreekzang, gecombineerd wordt met artpop, dwarse trompet- en trombonescheuten en dub. Vervolgens steunt het uptempo huppelende "Patris Et Filii Et Spititus Sancti" op een vrolijke interactie tussen een cello en een iele synthesizer. "Kein Angst" tenslotte begint zeer symfonisch met statige keyboard-akkoorden om vervolgens af te slaan naar ijle postrockatmosferen. Deze kameleonprog schiet derhalve teveel kanten op om een eindoordeel over IWKC te geven. De nummers lijken daarbij op uit hun verband gerukte delen van een groter geheel. De laatste volwaardige cd "Hladikarna" uit 2017 klinkt via Bandcamp weliswaar iets consistenter, maar bevat tevens heftige Laibach- of Rammstein-achtige vocale erupties. Kortom, een moeilijk te plaatsen groep, die we door middel van "Survival Instruction" en "Keine Angst" toch bij de Xymphonia-luisteraars willen introduceren.
Websites:
https://iwkc.bandcamp.com/
http://www.iwkc.ru/
https://www.facebook.com/i.will.kill.chita/.

WAAR DE MOSTERD VANDAAN WERD GEHAALD
All About Eve - Shelter From The Rain
Van "All About Eve" (Mercury, 1988)

Mostly Autumn is al jaren lang een vaste waarde in ons programma en ook op de diverse concertpodia met een mengeling van folkrock en symfo. De symfo-sound is duidelijk beïnvloed door Pink Floyd, wat natuurlijk goed te horen is aan het gitaarspel van Bryan Josh. De andere kant van Mostly Autumn is ook niet zo maar uit de lucht komen vallen, want die lijkt toch wel enigszins afgekeken van All About Eve. Deze Britse band rond zangeres Julianne Regan was vooral eind jaren 80 en begin jaren 90 actief en hield zich op in de kringen rondom collega-band The Mission. Met name het titelloze debuut en opvolger “Scarlet And Other Stories” zijn zeker voor de liefhebbers van Mostly Autumn de moeite van het luisteren waard. Breed uitwaaierende folky gitaarrock en zwoele ingetogen songs wisselen elkaar af. Af te horen aan de zang van Julianne kan het niet anders dan dat de originele Mostly Autumn-zangeres Heather Findlay fan van haar en de band moet zijn geweest in die tijd. We kiezen voor het meeslepende “Shelter From The Rain”, waarin zelfs The Mission-zanger Wayne Hussey nog even zijn opwachting maakt.
Meer info: https://en.wikipedia.org/wiki/All_About_Eve_(band) .

Orford, Martin – Take It To The Sun
Afkomstig van "The Old Road" (Giant Electric Pea, 2008)

In 2008 verscheen het tweede solo-album van voormalig IQ-toetsenist Martin Orford en het werd eigenlijk ook gelijk gepresenteerd als een afscheid van de muziekwereld. Orford vond niet dat er nog op een gezonde manier muziek te maken viel in een tijdperk waarin het resultaat van noeste muzikale arbeid een dag na release al gratis te downloaden valt. Maar... het bloed kruipt niet geheel onverwachts waar het niet gaan kan, want Orford maakt ondertussen gewoon weer deel uit van de huidige bezetting van Jadis. Jadis-voorman Gary Chandler is ook te horen op “The Old Road”. Zo speelt hij gitaar op “Take It To The Sun”, dat een clustering van bekende prognamen laat horen: ook drummer Nick D'Virgilio (Spock's Beard, Big Big Train) en gitarist John Mitchell (onder veel meer Arena, Lonely Robot, Frost*) zijn hier te horen. Zanger/bassist is niemand minder dan wijlen John Wetton (King Crimson, Roxy Music, U.K., Asia).
Website: http://www.gep.co.uk/index.php/artists/martin-orford .

LIVE-TIP
Mystery – Come To Me
Van “Lies And Butterflies” (Unicorn Digital, 2018)

Mystery bracht drie jaar na het succesvolle "Delusion Rain" vorig jaar een opvolger uit. Dit “Lies And Butterflies” eindigde hoog in de jaarlijsten en nu is de band, geleid door gitarist Michel St-Père, op tournee door Europa, met zelfs 3 concerten in ons land. Met dit zevende album blijft de Canadese groep de uitgezette koers volgen en lijkt zanger Jean Pageau, die debuteerde op “Delusion Rain”, zijn plek te hebben zeker gesteld. Is de muziek vernieuwend? Nee, maar dat hoeft én willen we ook niet. De kracht van Mystery schuilt in de aanstekelijke melodieën, dynamische arrangementen en sterke vocalen. Hier en daar vliegt de band ook even lekker uit de bocht met een staaltje stevig rock. Kortom: “Lies And Butterflies” voldoet wederom aan de verwachtingen en Mystery levert opnieuw een kwalitatief zeer sterk album af. Natuurlijk komen in de 2,5 uur durende shows ook vele iets oudere Mystery-klassiekers voorbij. Mystery is te zien op de volgende data: 9 april in Luxor te Arnhem, op 11 april in de Helmondse Cacaofabriek en op 19 oktober in Cultuurpodium Boerderij, Zoetermeer.
Website: https://www.therealmystery.com/.

IN HET NIEUWS
Harvest – De Stille Zwerver
Van “Progwereld Presenteert Prog NL” (eigen beheer, 2011)

Progwereld.org is afgelopen week een crowdfunding-actie gestart op een nieuwe site te kunnen bouwen. Hoe zit het ook weer? Het in 2001 opgerichte Progwereld is de grootste Nederlandstalige website op het gebied van symfonische en progressieve rockmuziek. De huidige site is gebouwd inn 2008. Een aantal jaar daarna is het bedrijf dat de site gemaakt heeft een andere koers ingeslagen en wilde het onderhoud niet meer verzorgen. Er is nu een plan om Progwereld.org weer helemaal van deze tijd te laten zijn. De kosten daarvoor liggen op € 4500,-. Progwereld werkt enkel met vrijwilligers en heeft nagenoeg geen inkomsten. Daarom roept de redactie de hulp in van al die mensen die de progressieve en symfonische rock en Progwereld in het bijzonder, een warm hart toedragen. Meer info over de crowdfunding-actie is hier te vinden: https://www.whydonate.nl/fundraising/nieuwe-website-voor-progwereld/nl Een van de bijzondere activiteiten die Progwereld.org ondernam is het optuigen van het eenmalige project Prog NL. Dit is een verzamelalbum ter ere van het 10-jarig jubileum van www.progwereld.org, waarvoor de deelnemende groepen gevraagd werd een symfonisch rocklied met Nederlandse tekst aan te leveren. Harvest is weliswaar niet gevestigd in Nederland (maar in Spanje), doch aangezien de zangeres Monique van der Kolk een Nederlandse is, werd de groep toch uitgenodigd om mee te doen. Harvest werd in 2007 opgericht door Jordi Amela, Jordi Prats en Monique van der Kolk. De twee Jordi’s hadden hun sporen in de symfo al verdiend met hun neo-prog band Dracma. Op dit moment staat Harvest 'on hold'. Enkele bandleden, waaronder de beide Jordi's, houden zich bezig met On The Raw; Jordi Prats is met Monique van der Kolk ook actief onder de naam Maybe Violet.
Website: http://www.harvestband.com/.

ALBUM VAN DE MAAND APRIL / NIEUW
RPWL - Give Birth To The Sun
Van "Tales From Outer Space" (Gentle Art Of Music / Soulfood, 2019)

RPWL brengt ons nu, na acht studio-albums, een best-of-album en zes live-albums een negende studio-album. Zoals de titel "Tales From Outer Space" al aangeeft is het thema science fiction. In zekere zin is het dus een conceptalbum, maar de songs vertellen losstaande verhalen – er is geen doorlopende verhaallijn, zoals bij de twee voorgaande albums het geval was. "Tales From Outer Space" is gehuld in een fraai hoesontwerp en boekwerkje in bijpassende 'vintage' SF-stripstijl. Het is niet het enige dat tot in de puntjes verzorgd is: het duo Lang/Wallner kwamen we de afgelopen jaren al tegen als producerstandem voor prachtig klinkend plaatwerk van o.a. Subsignal. RPWL's nieuwe muziek komt dan ook zorgvuldig uitgebalanceerd uit de speakers: warm en vol, maar ook met vinnige randjes in de solo's en solide in het laag. Natuurlijk is er altijd een onderliggende vergelijking met Pink Floyd, daar draait de Beierse band ook niet om heen. Niet vreemd ook, als je bedenkt dat het kwartet rond toetsenist/zanger Yogi Lang en gitarist Kalle Wallner ontstaan is uit een Pink Floyd-coverband. Toch is er meer te horen dan alleen die Pink Floyd-invloed. In recensies wordt een belangrijke invloed op Lang nog wel eens gemist: de toetsenist is overduidelijk gecharmeerd van Manfred Mann en heeft diens gepatenteerde manier van noten buigen en solo's opbouwen helemaal in de vingers. De baspartijen, ingespeeld door Wallner, doen ons meermalen denken aan het werk van The Cure. Draai "Desintegration", het meest symfonische album van de Britten, maar eens na een song als "Welcome To The Freak Show". Vermeldenswaardig is verder dat op het nummer ‘Not Our Place To be’ het basswerk word verzorgd door Guy Pratt (Pink Floyd, David Gilmour). Volgens de bandleden was het geweldig om weer eigen nummers te maken en ze kunnen dan ook nauwelijks wachten om het live te kunnen presenteren. RPWL speelt vanavond in Cultuurpodium Boerderij te Zoetermeer en 24 april in de Hypothalamus in Rheine: lekker dichtbij voor ons oosterlingen. In november zijn er meer Nederlandse concerten. Wij kiezen nu voor "Give Birth To The Sun", waar naast Langs toetsenspel spel ook Wallners heldere en scherpe sologitaarspel prachtig uit de verf komt.
Website: https://www.rpwl.net/.

PROGLIJNTJES
Werkhoven, Henk - Alan's Song
Afkomstig van "Orphical Positions" (VMU Music Productions, 1981)
Stivell, Alan - Spered Hollvedel (Esprit Universel)
- Delivrance (Enez Al Loc'h)
Afkomstig van "E Dulenn - In Dublin" (Keltia III, 1975/2005)

Henk Werkhoven speelde vanaf de jaren zeventig in talloze bands, die muziek maakten tussen klassiek en hardrock in. Tevens was hij gitaardocent en leidde hij een onafhankelijke platen- en distributiemaatschappij. Zijn eerste soloplaat "Orphical Positions" verscheen in 1982 en bevatte een fraaie progressief getinte synthese van folk, rock, klassiek en oosterse muziek. Een jaar daarvoor had Werkhoven met een andere selectie muzikanten nagenoeg dezelfde stukken ook al opgenomen en uitgebracht op cassette. Hoewel onze archieven dat niet aangeven, hebben we in het verleden ongetwijfeld iets van de LP gedraaid, maar onlangs kregen we ook een exemplaar van de cassette in handen. Op beide media staat het nummer "Alan's Song", een bewerking van een folktraditional. De titel is ongetwijfeld een referentie naar Alan Stivell, de Bretoense muzikant die dezelfde traditional in 1975 vertolkte op de live-plaat "E Dulenn - In Dublin". Mooie gelegenheid beide stukken te combineren, waarbij we de versie van Stivell laten doorlopen in de korte protestsong "Delivrance". Overigens ging Werkhoven zich later meer richten op New Age in de vorm van radioprogramma's en een ook in het Engels vertaalde New Age Muziekencyclopedie. Samen met Ron Tol nam hij onder de naam Dream Quest ook nog de CD "In Search Of Avalon" op. In 2012 verscheen zijn laatste wapenfeit, "Caerleon Fair".
Websites:
http://www.henkwerkhoven.nl/
http://www.alan-stivell.com/en/biography.php.

IN HET NIEUWS
Circa: – Trust In Something
Van “2007” (eigen beheer, 2007)

De Yes-formatie rond Steve Howe, Alan White, Geoff Downes, Billy Sherwood en Jon Davidson heeft net aangekondigd dat de band in de zomer door de VS gaat touren met een Brits thema. Naast Yes zullen namelijk ook John Lodge van de Moody Blues, Carl Palmer met zijn ELP Legacy en Asia op het programma staan. Bij Palmer is Arthur Brown te gast en Asia zal met nieuwe gitarist/vocalist Ron “Bumblefoot” Thal en bassist Billy Sherwood optreden én er is zelfs een gastrol voor Steve Howe. Tijdens de concerten zal er de nodige aandacht zijn voor bandleden die niet meer onder ons zijn. En voormalig Plastic Ono Band-drummer Alan White zal ook een eerbetoon aan John Lennon brengen. Vooralsnog is er geen plan om de tour in Europa voort te zetten. Hoe dan ook ziet het ernaar uit dat multi-instumentalist Sherwood het druk gaat krijgen. We gaan luisteren naar een nummer van het debuutalbum van Circa:, de formatie rondom Sherwood, White, gitarist Jimmy Haun en toetsenist Tony Kaye. Meer info over de tournee: http://yesworld.com/2019/04/yes-announces-the-royal-affair-tour-launching-june-12-in-bethlehem-pa/
Meer info over Circa:: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=3334.

(OP)NIEUW
Red Bazar – We Will Find You
Van "Things As They Appear" (White Knight, 2019)

"Things As They Appear" is de opvolger van het in 2016 verschenen "Tales From The Bookcase". Het is Red Bazars vierde album en het tweede waarop Peter Jones (bekend van Tiger Moth Tales, tevens de huidige toetsenist van Camel) de zang verzorgt. De teksten op de voorganger waren nog gebaseerd waren op Jones' favoriete boeken: werelden van fictie, historie en fantasie. De titel van het nieuwe album maakt duidelijk dat we deze keer met beide benen in de huidige tijd staan. De teksten zijn donker van karakter en geven blijk van de grimmige sfeer zoals die op dit moment met name lijkt te heersen in het Verenigd Koninkrijk. Je zou bijna kunnen stellen dat Red Bazar met "Things As They Appear" een Brexit-soundtrack heeft gemaakt. En op zich past dat wel bij het stevige geluid van Red Bazar, dat zo ergens tussen progrock en progmetal laveert. Stevig gitaarwerk en ronkende baspartijen met daar tussen door de nodige toetsenpartijen. Die zijn nu ook weer niet door Peter Jones gespeeld (wat hij overigens live wél doet) maar door Red Bazars 'voormalige' toetsenist Gary Marsh. Resultaat is een album dat je qua thematiek niet echt vrolijk stemt maar muzikaal wel degelijk in beweging weet te krijgen. Getuige het donkere bijna Black Sabbath-achtige “We Will Find You”, dat het album afsluit.
Website: http://www.redbazar.co.uk/.

  Xymphonia is sponsored by: