Uitzending Terugluisteren

OPENER
Gowan – Moonlight Desires
Van “Great Dirty World” (Columbia, 1987 / Lunus Entertainment, 2012)

Gowan is is het geestkind van de Canadese toetsenist/zanger van Schotse afkomst Laurence Gowan. Hij debuteerde in 1982 en “Great Dirty World” is zijn derde album. Hij wordt hier bijgestaan door een cast van topmuzikanten, waaronder Tony Levin, Jon Anderson en Nigel Olsson. Het is een fijne plaat, die vaak gezien wordt als zijn beste. Het is een gevarieerd album dat de grenzen van de melodieuze rock en popmuziek opzoekt, met hier en daar uitstapjes naar progrock. Denk hierbij aan bands als Asia, jarentachtig-Rush en Styx. Het is ook niet zo gek dat hij in1999 toetrad tot laatstgenoemde band. Ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum verschijnt in 2012 een geremasterde versie van “Great Dirty World”. Een aantal gelukkigen vinden in het artwork zelfs een gesigneerde replica van een concertkaartje. We gaan luisteren naar het catchy “Moonlight Desire”, met niet te missen achtergrondvocalen van Jon Anderson.
Website: www.gowan.org .

NIEUW
Shanahan, Finnegan - The Platelayers
1. Three Weeks
2. A Drowned River
3. Into The Hangar
Van "The Two Halves : Music For A Hudson River Railroad Dream Map" (New Amsterdam, 2016)

De 22 jarige, uit Brooklyn afkomstige zanger en multi-instrumentalist Finnegan Shanahan debuteert met zijn op 26 februari bij New Amsterdam te verschijnen conceptalbum "The Two Halves". Zoals de subtitel al aangeeft, is dit ambitieuze werkstuk gebaseerd op een kaart van het Hudson River-treinspoor van rond 1850. De zes stukken, die allemaal weer onderverdeeld zijn in kleinere parten, vertellen het surrealistische verhaal over een traject dat niet alleen door een deel van de Verenigde Staten loopt, maar zelfs de planeet verlaat. De door minimalisten beïnvloede progressieve pop wordt gedragen door diens hoge stem en fraaie arrangementen, waarin orkestinstrumenten en een rockbezetting mooi samengaan. Shahanan werkte in het verleden met onder andere David Byrne en Pete Seeger en schreef muziek voor experimentele films. Weer een mooi voorbeeld van het eclectische New Amsterdam.
Website: http://finneganshanahan.com/ .

NIEUW
Kiama - Beautiful World
Van "Sign Of IV" (Tigermoth Productions, 2016)

"Sign Of IV" is het debuutalbum van, ja ja, een nieuwe supergroep. In deze progressieve rockgroep zijn namelijk verenigd: toetsenist Robert Reed (Magenta, Kompendium, Cyan), drummer Andy Edwards (Frost*, speelde ook met IQ en Robert Plant), gitarist Luke Machin (Maschine, The Tangent) en bassist Dylan Thompson (Shadow Of The Sun, The Reasoning). Op "Sign Of IV" wordt een frisse moderne sound verenigd met elementen uit klassieke prog. Zo bevat het album een aantal compacte melodieuze songs die wel wat refereren aan de licht-symfonische poprock van Nik Kershaw, in andere nummers is er ruimte voor een rustige en trapsgewijze opbouw, met de daarbij behorende dromerige passages en uitgestrekte solo's. Wij kiezen voor vanavond zo'n laatste nummer, met vooral een glansrol voor gitarist Luke Machin. Hij wisselt legato gespeelde stukken vol wonderlijke buigingen af met onwaarschijnlijk lenige vingervlugheid, maar zonder dat je alleen maar denkt 'wát een technisch gefröbel'. In nummers als deze valt overigens op dat Dylan Thompsons bij vlagen klinkt als een jonge Francis Dunnery. Diens It Bites is ook duidelijk een invloed geweest.
Website: http://tmr-web.co.uk/kiama/Blank.html.

NIEUW
Golden Caves - Bring Me To The Water
- Strangers
Afkomstig van de EP “Bring Me To The Water” (FREIA Music, 2016)

Er word soms wel eens geklaagd dat er zo weinig Nederlands talent is op proggebied, maar nadat we vorige week al Novatia onder aandacht brachten, schijnen we ons licht nu op de band Golden Caves. De leden leerden elkaar in 2013 kennen op het conservatorium Codarts in Rotterdam en gingen als snel samen aan het werk. Nu heeft Golden Caves via FREIA Music de EP “Bring Me To The Water” uitgebracht. Het titelstuk is geproduceerd door Christiaan Bruin (ook een Codarts-alumnus), de overige 6 tracks zijn demo's die al eerder opgenomen waren en die nu op deze EP zijn verzameld. En in tegenstelling tot Novatia is deze EP wel gewoon te krijgen op CD. Muzikaal zoekt Golden Caves het op het kruisvlak van de atmosferische alternatieve rock en progrock, waardoor we bij vlagen wel moeten denken aan het latere werk van The Gathering. Zangeres Romy Ouwerkerks stem heeft hier en daar wel wat weg van die van Anneke van Giersbergen, maar ook van Charlotte Church, zoals we die de laatste jaren op diens 4 EP's hebben gehoord. We draaien eerst het door Bruin geproduceerde titelnummer, gevolg door Strangers, met in het slot een mooie hoofdrol voor gitarist Alex Ouwehand. Dit is een band die we zeker in de gaten moeten blijven houden !!
Websites: http://goldencaves.com/
en http://www.freia-music.nl/product/golden-caves-bring-me-to-the-water-ep/ .

NIEUW / JAZZROCK(-ACHTIG)
Snow Giants - One Last Time
Van "UN" (Snow Giants Records, 2015)

"Alexandrine", de laatste CD van GRICE, bereikte net als het debuut de lijst met beste albums van het jaar. Dat lag niet alleen aan de aansprekende composities, maar zeker ook aan de invulling van de uitgenodigde muzikanten. In de ritmesectie troffen we onder ander bassist Al Swainger en de dit keer als drummer opererende 05Ric. Dit duo maakte vorig jaar ook een album met gitarist Mike Outram, bekend van onder andere Steven Wilson, Sebastiaan Cornelissen en Theo Travis. Als Snow Giants maakt dit drietal op het vorig jaar verschenen "UN" deels geïmproviseerde, atmosferische jazzrock, waarbij met name in de zangpartijen overeenkomsten te bespeuren zijn met 05Rics werk met Gavin Harrison. Voor degenen die wat dieper in de musici van GRICE willen duiken is Snow Giants een interessant, bij vlagen meeslepend alternatief.
Website: www.facebook.com/SnowGiants en www.alswainger.com/snow-giants .

HERUITGAVE
Phillips, Anthony - Now What (Are They Doing To My Little Friends) (Instrumentale mix)
Van "Wise After The Event" (Arista, 1978 / Esoteric Recordings, 2016)

Esoteric Recordings vervolgt zijn heruitgave project van de discografie van ex-Genesis gitarist Anthony Phillips met zijn tweede soloplaat "Wise After The Event". De door Rupert Hine geproduceerde muziek kreeg een nieuwe stereo- en een 5.1 surround mix, terwijl de originele mix geremasterd werd. Tenslotte zit er bij deze Deluxe Edition een CD met demo's, outtakes en extra's, zoals een fraaie instrumentale versie van "Now What (Are They Doing To My Little Friends)", waarin met name de Mellotronpartijen naar voren zijn gehaald. Op deze versie bespeelt Phillips op de harp na alle instrumenten. In andere stukken wordt hij bijgestaan door onder andere Mel Collins, John G. Perry en Michael Giles. Het volgende album dat deze behandeling krijgt zal "Sides" uit 1979 zijn.
Website: www.anthonyphillips.co.uk .

HET DEBUUT
Journey – Topaz
Van “Journey” (Columbia, 1975)

“Journey” is het debuutalbum van de gelijknamige band. Op het album is nog goed de basis van de band te horen: zanger/organist Gregg Rolie en gitarist Neil Schon, twee ex-leden van Santana, drukten een duidelijke stempel op de muziek, die af en toe neigt naar de latinrock van Santana. Maar het is vooral progressieve rock en fusion, zeker als er niet gezongen wordt. Grote bekendheid kreeg Journey twee jaar later, na de toetreding van zanger Steve Perry, met zijn bekende hese, maar stevig stem. Tevens is het leuk om te weten dat de heren Schon en Rolie ook van de partij zijn op het album “Santana IV” dat op 15 april zal verschijnen. Het is een reünie van de bezetting van “Santana III” uit 1971 en ligt muzikaal ook geheel in die lijn. Neal Schons jazzkant komt goed naar voren in “Topaz”, dat we u van dit Journey-debuut gaan laten horen.
Website: http://www.journeymusic.com/ .

LIVE-TIP
Getter Premonition, Jane - Surprised
Van "On" (Madfish, 2015)

Morgen, 22 februari, is gitariste Jane Getter met band te aanschouwen in de North Sea Jazz Club in Amsterdam. Die band bestaat uit niet de minsten: toetsenist is Getters man en dat is niemand minder dan Adam Holzman, die de twee weekjes pauze in Steven Wilsons tour dus gebruikt voor een tourneetje met vrouwlief. Ook een manier van gezellig samenzijn natuurlijk... Verder van de partij zijn bassist Stuart Hamm (Joe Satriani, Steve Vai), drummer John Mader (Steve Miller) en gitarist Randy McStine (Lo-Fi Resistance, Sound Of Contact). Vorig jaar oktober verscheen "On", met overigens ook al zo'n killer-lineup, zij het een andere: Holzman, Chad Wackerman (Frank Zappa, Allan Holdsworth, Steven Wilson) en Bryan Beller (Joe Satriani, The Aristocrats) plus special guests: zanger Corey Glover (Living Colour), gitarist Alex Skolnick (Testament, Ozzy Osbourne Band) en fluitist/saxofonist Theo Travis (Steven Wilson, Robert Fripp). Interessant aan Getters muziek is dat ze toegankelijke songstructuren combineert met jazzrock, waarbij de grote virtuositeit van de musici ingekapseld blijft in het grote geheel. In "Surprised" hoort u eerst Getter zelf zingen, waarna dit wordt overgenomen door Corey Glover. We kunnen ons zo voorstellen dat McStine Glovers zangpartijen live gaat invullen.
Website: http://www.janegetter.com/

LIVE-TIP
Dream Theater - A Tempting Offer
Van "The Astonishing" (Roadrunner Records, 2016)

Dream Theater staat komende week maar liefst drie keer in Carré Amsterdam: morgen, overmorgen en woensdag, 22, 23 en 24 februari zal de band het recent verschenen conceptalbum "The Astonishing" integraal vertolken, vast nog wel gevolgd door een handvol fan-favorieten. "The Astonishing" vertelt het verhaal van een retro-futuristisch en postapocalyptisch dystopia welke geregeerd wordt door een feodalistisch regime. Het is een plek waar een ‘Chosen One’ kan opstaan om het rijk te verslaan en hiermee de illusie van een veilige wereld welke gecreëerd werd te ontmaskeren. Natuurlijk is er progmetal te horen in de stijl die we van de band kennen, maar er zijn ook koor- en symfonie-orkestpartijen, bizarre elektronische interludes en ingetogen symfoballades te horen. Ook "A Tempting Offer" is voorzien van koorpartijen, alsmede van een spettterende synthesizersolo door Jordan Rudess.
Website: http://www.dreamtheater.net/ .

ALBUM VAN DE MAAND FEBRUARI
RanestRane – Buio Intorno
Van A Space Odyssey - H.A.L. (Ma.Ra.Cash Records, 2015)

De Italiaanse band RanestRane heeft zich de afgelopen 2 jaar flink in de kijker weten te spelen. Optredens samen met de Steve Rothery Band, waar toetsenist Riccardo Romano deel van uitmaakt, optreden op het Marillion Weekend 2015 en het album “A Space Odyssey Part One – Monolith”. Op de valreep van het vorige jaar kwam RanestRane met deel twee van een trilogie, die gebaseerd is op de film “2001: A Space Odyssey” van Stanley Kubrick. RanestRane vertelt het verhaal van die film met zijn muziek en teksten op een uitstekend bondige wijze, waardoor voor diegene die de film nog nooit gezien heeft, nagenoeg tot leven komt. Muzikaal zet het de lijn van deel 1 voort, dus filmische muziek en melodieuze symfonische rock wisselen elkaar af. "A Space Odyssey Part Two - H.A.L." is echter nog meer één geheel: stukken lopen soms bijna naadloos in elkaar over. Maar ook is het mooi om te horen dat bepaalde thema's van deel 1 in een ander jasje terug te horen zijn. De beide delen achter elkaar luisteren is dan ook een ervaring die te vergelijken valt met bijvoorbeeld het symfonische epos “The Black Codex”. De band presenteerde het album afgelopen december live in Uden voor een handje vol bezoekers, die werden echter wel getrakteerd op een uitermate sterk optreden. Met recht dat dit album de titel Album van de Maand krijgt en we zullen u deze maand verschillende passages laten horen. Vorige week ging de crew op zoektocht in de ruimte, nu pakken we het verhaal op op het moment dat het faliekant mis gaat en de H.A.L. 9000 poogt de crew te decimeren. Muzikaal gezien is de piano-ballad “Buio Intorno” een donker rustpuntje op de plaat.
Website: http://www.ranestrane.net/ .

IN HET NIEUWS
Huis – If By Morning
Van “Despite Guardian Angels” (Unicorn Digital, 2014)

Anders dan de oer-Nederlandse naam doet vermoeden, is Huis een Canadese band. Maar ons land speelt wel degelijk een belangrijke rol in het verhaal achter Huis. Toetsenist Pascal Lapierre en bassist Michel Joncas kregen namelijk de inspiratie voor bandnaam én veel van de muziek en teksten op het debuut "Despite Guardian Angels" naar aanleiding van een reis door Nederland in 2009. Voor de gitaarplek werd Michel St. Père bereid gevonden toe te treden. St. Père is tevens de gitarist van Mystery en de man achter het Unicorn Digital-label. Eind 2014 verliet Pascal Lapierre de band en werd vervangen door Benoît Dupuis – juist: de toetsenist van Mystery. St. Pere heeft op Facebook aangekondigd dat het nieuwe Huis-album “Neither In Heaven” op één song na klaar is. Reden voor ons om debuut “Despite Guardian Angels” er nog weer 's bij te pakken. De muziek die Huis maakt is behoorlijk traditionele neo-prog, met een heerlijk broeierig en vol keyboardgeluid. “If By Morning” is hiervan een goed voorbeeld.
Website: http://www.huisband.com/ .

IN HET NIEUWS
Camel – Never Let Go (live in Enschede)
Van “Never Let Go” (Camel Productions, 1993)

Het is alweer een tijd geleden dat we iets van Camel hebben gedraaid. Nu er weer eens nieuws is rondom de band, hebben we een goede aanleiding. In mei gaat Camel voor een aantal shows naar Japan, en daarvoor hebben ze natuurlijk een toetsenist nodig zonder vliegangst. Ton Scherpenzeel valt dus af. Een vervanger is gevonden in de persoon van Peter Jones. Waar kennen we hem van? Van het Britse The Tigermoth Tales. Voordeel is dat Jones een multi-instrumentalist is - en ook nog eens een begenadigd zanger, dus volop kans voor de band om hier gebruik van te maken. Nu maar hopen dat men ook wat shows in Europa gaat geven. Voor nu een nummer opgenomen in ons buurdorpje Enschede.
Website: http://www.camelproductions.com/ .

IN MEMORIAM PIOTR GRUDZINSKI
Riverside - Reality Dream I
Van "Out Of Myself" (The Laser's Edge, 2003)

Deze zondagmiddag, 21 februari, werd bekendgemaakt dat Riverside-gitarist Piotr Grudziński vanochtend geheel onverwacht is overleden. Een oorzaak voor het overlijden wordt niet genoemd. Grudziński maakte vanaf de oprichting in 2001 deel uit van Riverside, waarmee hij 6 albums opnam. Op 1 april zou een nieuwe Riverside-tournee moeten beginnen. Het nieuws is natuurlijk nog te vers om al iets zinnigs te kunnen zeggen over het al dan niet doorgaan van die tournee. Wij gaan terug naar het albumdebuut "Out Of Myself" uit 2003. Dat album was het begin van de "Reality Dream"-cyclus en wij draaien het eerste nummer met die titel.
Website: http://www.riversideband.pl/en/.

SI-GESCHIEDENIS
Everon - Paradoxes
Afkomstig van “Paradoxes” (SI Music, 1993)

Sinds 2008 is er niet veel meer vernomen van de Duitse band Everon, die in 1993 debuteerde met het album “Paradoxes”. Daar latere albums soms een stuk steviger uit de hoek kwamen, kunnen we nu terugkijkend beoordelen dat “Paradoxes” Everons meest symfonische album is, met een duidelijke muzikale link naar Rush. Het titelstuk laat dit in volle glorie horen. OK, je moet houden van de galmende productie van Eroc (ja, de ex-drummer van Grobschnitt) en de stem van zanger/gitarist/toetsenist Oliver Phillips is wat de Britten zo mooi een 'acquired taste' noemen, maar hij weet in al zijn melodrama wel de gevoelige snaar te raken bij veel luisteraars.
Website: http://www.riversideband.pl/en/ .

NIEUW/HERUITGAVE
Sanguine Hum - Someone Else's Words
- Nothing Left To Prove
Van "What We Ask is Where We Begin: The Songs For Days Sessions" (Esoteric Recordings, 2016)

Het Britse Sanguine Hum kwam 6 jaar geleden niet zomaar uit de lucht vallen, want Joff Winks en zijn mede-bandleden waren in de 8 jaar ervoor muzikaal al naar dat niveau toegegroeid met de band Antique Seeking Nuns. Toen die groep stopte werd onder de naam Joff Winks Group een album gemaakt: "Songs For Days", dat door gedoe met een publisher eigenlijk nooit een fatsoenlijke release heeft gehad. Uiteindelijk belandde het wel op iTunes en in november 2006 werd het in kleine oplage in eigen beheer op CDR uitgebracht. De groep was nooit content met de naam Joff Winks Group - en Winks zelf nog het minst! - wat uiteindelijk leidde tot het aannemen van de nieuwe naam Sanguine Hum. Sindsdien verschenen er drie Canterbury-prog-beïnvloede albums, waaronder als derde de ambitieuze conceptdubbelaar "Now We Have Light". Een jaar later is het tijd om de wortels bloot te leggen, met een eerste échte release van "Songs For Days", gekoppeld aan een CD vol extra materiaal: deels heropgenomen stukken uit de Antique Seeking Nuns-tijd, outtakes en materiaal dat destijds, rond 2006, op de plank was blijven liggen. De groep vindt zelf het vroege werk een mix van Canterbury, Zappa en Steely Dan, waar Sanguine Hum meer richting prog gaat. Wij vinden dat in de hele carrière ál die aspecten wel te horen zijn (is Canterbury geen prog dan?), zij het wellicht niet aldoor in dezelfde dosering. Wij gaan luisteren naar één song van "Songs For Days" en een song van de tweede schijf met rarities, resp. "Someone Else's Words" en "Nothing Left To Prove". Het eerste is het meest songmatige nummer van "Songs For Days", dat ondanks de titel ook de nodige schetsmatige stukken bevat die door een recensent als ECM-muziek werden omschreven. Het tweede stamt uit 2004 en is volgens de band zelf het eerste goede voorbeeld van de muziekstijl en de manier van componeren die de groep nog steeds beoefent.
Website: http://troopersforsound.com/ .

NIEUW (ietwat verlaat)
Giannotti - The Great Unknown
Van "The Great Unknown"(Northford Pines Music, 2014)

In 1969 stond Robert Giannotti samen met onder andere Jeff Cannata aan de wieg van een van de beste, maar tevens een van de minst bekende bands van de Verenigde Staten, Jasper Wrath. Hoewel de multi-instrumentalist alleen in de eerste line-up actief was, kruiste hij in de jaren daarna steeds weer het pad van Cannata in diens bands Arc Angel en Cannata. Als soloartiest bleef hij vooral op regionaal gebied actief. Een van zijn nummers is te vinden op "Jasper Wrath"Anthology 1969-1976". "The Great Unknown" is zijn solodebuut, waarop hij in de meeste nummers wordt bijgestaan door drummer George Clini. In één nummer is een andere muzikant uit de Jasper Wrath/Arc Angel/Cannata-geschiedenis te gast: Michael Soldan, terwijl er in het slotnummer "A World Away" diverse gastzangers te horen zijn. Giannotti zelf is geen geboren zanger, maar hij weet dat behoorlijk te verbloemen door mooie harmonieën. Tevens zijn er vele instrumentale passages, waarin hij zijn gedragen spel op fluiten, gitaren, toetsen en drums kan etaleren. "The Great Unknown" is een stemmig album gestoken in een dito hoes, dat vooral klassieke symfonische rock bevat, maar tevens lichte AOR, folk en pomprockelementen herbergt. Een ietwat verlate toevoeging aan de nieuwe releases is derhalve zeker de moeite waard.
Website: http://giannottimusic.com/ .

NIEUW
Novatia – Imperfection
Van “Remind You Of Yourself” (eigen beheer, 2015)

Soms krijg je een tip van een jonge band, waar je aangenaam door wordt verrast. Zoals in het geval van de Nederlandse band Novatia. De band heeft net zijn debuut-EP via verschillende digitale kanalen, waaronder Bandcamp, uitgebracht en die is zeker de moeite waard. Zelf omschrijft Novatia zich als atmosferisch, progressief, vergelijkbaar met bijvoorbeeld Riverside en Pink Floyd, en soms groovy en funky als Jamiroquai. Kortom: lekker in het gehoor liggende, intelligente pop. Het motto van de band is om van iets ouds wat nieuws te maken en met deze EP zet Novatia zich zeker op de kaart. De uitgesponnen nummers worden gedragen door de aangename zang van Joep Selen en we mogen ook genieten van hier en daar een mooie toetsen- of gitaarsolo. Een sterk debuut van deze Nederlandse band. We kijken uit naar een volwaardig album.
Website: http://www.novatia.nl/ .

NIEUW
Toxic Smile - Farewell
Van "Farewell" (Progressive Promotion, 2015)

Het uit Leipzig afkomstige Toxic Smile leerden we op de Xymphonia-redactie kennen via de laatste editie van Progfarm, in 2011, waar de groep het toen verse vierde album "I'm Your Saviour" voorstelde. We hoorden een uitstekende band die neoprog aanlengde met snufjes progmetal en jazzrock. Het dik twee jaar later verschenen "7" onderstreepte dat we hier met een kwaliteitsband te maken hebben, die goed doordachte composities aflevert. Die kunde is in het extreme doorgevoerd voor het weer twee jaar later, eind vorig jaar verschenen "Farewell", dat bestaat uit één compositie van een kleine drie kwartier. Het fraaie door een strijkkwartet vertolkte intro verraadt al dat we hier met iets heel speciaals te maken hebben en dat wordt vervolgens ook waargemaakt. Ingenieus doorgewerkte muzikale thema's in muziek die het ene moment haast metal-achtig van karakter is, dan weer atmosferisch, of die plaats biedt aan de jazzy saxofoonsolo's van toetsenist en oerlid Marek Arnold. Die Arnold is zó creatief dat hij zijn spel en composities ook nog kwijt moet in een ander niet misselijke band: Seven Steps To The Green Door, deze zomer te aanschouwen op het Night Of The Prog-festival. De titel "Farewell" maakte wel enigszins bevreesd: is dit het afscheid? Niet van Toxic Smile, maar wel van gitarist Uwe Reinholz, die na 20 jaar meer tijd aan zijn familie en zijn eigen gitaarschool wil wijden. Zijn opvolger is al bekend: de multi-getalenteerde Stephan Pankow. Van "Farewell" gaan we u het eerste kwart laten horen, waarin alle genoemde facetten al fraai worden aangestipt.
Website: http://www.toxic-smile.de/ .

NIEUW / JAZZROCK
Schellhaas, Micha - Velocity
Van "Double Take" (Eigen Beheer, 2015)

"Double Take" is het volwaardige debuut van de in Duitsland geboren, in Nederland opgeleide en al jarenlang in de Verenigde Staten wonende Micha Schellhaas. In 2013 maakte hij met bassist Dave Marotta, drummer Chad Wackerman en toetsenman Jim Cox al de download-EP "Wings Of Fire". Dat mini-album werd, net als "Double Take" geproduceerd door de vooral van Supertramp bekende gitarist Carl Verheyen, die tevens op beide platen geregeld een gitaar of mandoline ter hand neemt. "Double Take" is vooral te beluisteren als een muzikaal eerbetoon aan alle genres uit de VS die Schellhaas beïnvloed hebben. Bluesrock, LA-blues, jazzrock/fusion en Texaanse rock wordt met een aan Steely Dan verwante drive neergezet. Dat het niveau ongekend hoog is, zal niemand verbazen gezien de achtergrond van de musici. Wij zochten tussen de negen stukken naar het meest jazzrockende nummer en dat werd "Velocity".
Website: http://michamusic.com/

OBSCUUR
Pedal Point – Sanctus I
Van “Dona Nobis Pacem” (CBS, 1981)

Deze redelijk onbekende formatie is het geesteskind van Thijs van Leer, die hiervoor een aantal gerenommeerde muzikanten uit de Latijns-Amerikaanse hoek om zich heen verzamelde. De uitgangsbasis wordt gevormd door klassieke stukken. De muziek is wat moeilijk te categoriseren, maar hinkt ergens tussen barok, klassiek, symfonisch en folk. De muzikanten zijn in ieder geval geen kleine jongens. Thijs van Leer kennen we natuurlijk van Focus, maar de rest van de bandleden hebben o.a. gewerkt met Jon Lord, Deep Purple, Scorpions en zijn te horen op verschillende latin- en progalbums. Het album bevat drie stukken: “Kyrie”, “Credo” en “Sanctus”. We gaan luisteren naar een deel uit “Sanctus”.
Meer info: http://www.focuscollection.com/listings/l0131.html .

LIVE-TIP
Sylvan - High Hopes
Van het album “Signs Of Life - A Tribute To Pink Floyd” (Angular Records, 2000)

Sylvan is één van de 21 bands die in het jaar 2000 een bijdrage leverden aan het dubbelalbum “Signs Of Life - A Tribute To Pink Floyd”. Er zijn de komende tijd diverse Pink Floyd-coverbands te weten:
-De coverband Infloyd geeft zaterdag 11 februari 2017 een unieke show in de Heineken Music Hall in Amsterdam. Het concert is het finale hoogtepunt van de Amused To Death Tour. Wie niet zo lang kan wachten is er al heel snel een mogelijkheid deze band te aanschouwen en wel op 20 februari in de DRU Cultuurfabriek in Ulft.en Infloyd 26 Februari 2016 Zwolle, Hedon.
- Pink Floyd Project is op 5 maart in de NH-kerk van Heino. Deze ‘Acoustic Echoes’-avond is een unplugged-ode aan 50 jaar Pink Floyd
- Pink Project is met de Coming Back To Life Tour op 8 april in het Enschedese Wilminktheater.
- The Australian Pink Floyd Show is op 16 april in Lingen, in de Emsland Arena; 9 oktober in De Oosterpoort in Groningen en 10 oktober in 013, Tilburg.
Website van Nederlandse Pink Floyd-fans met veel info over coverbands: http://www.pinkfloydfans.nl/ ;
website Sylvan: http://www.sylvan.de/home/ .

(OP)NIEUW / LIVE-TIP
Lifesigns - Open Skies (live)
Afkomstig van "Under The Bridge - Live In London" (eigen beheer, 2015)

Hernieuwde aandacht voor de 2CD/DVD-set “Under The Bridge” van Lifesigns. In 2014 maakte Lifesigns de overgang van studioproject, met één in 2013 verschenen album op zijn naam, naar liveband. In verband met zijn verplichtingen bij Steven Wilson kon Beggs er live niet bij zijn en werd zijn plek ingenomen door Jon Poole (ex-Cardiacs). Tevens werd Niko Tsonev binnengehaald als vaste gitarist. Deze Tsonev was live-gitarist in Steven Wilsons band tijdens diens eerste solo-tournees. Deze band ging vervolgens zoveel mogelijk optreden en niet zonder redelijk succes. Het was duidelijk dat de live-incarnatie iets extra's toevoegde aan de breed uitwaaierende symfonische rock met pop-invloeden. In juli is Lifesigns overigens te aanschouwen tijdens het Night Of The Prog-festival op de Loreley in Sankt Goarshausen. Een van de nummers op dit live-album is een stuk dat al in 2002 verscheen op John Youngs solo-album “Significance”, maar dat nu toch wel iets meer in een Lifesigns-jasje is gestoken.
Website: http://www.lifesigns.me/ .

ALBUM VAN DE MAAND FEBRUARI
RanestRane – Spacewalk
Van A Space Odyssey - H.A.L. (Ma.Ra.Cash Records, 2015)

De Italiaanse band RanestRane heeft zich de afgelopen 2 jaar flink in de kijker weten te spelen. Optredens samen met de Steve Rothery Band, waar toetsenist Riccardo Romano deel van uitmaakt, optreden op het Marillion Weekend 2015 en het album “A Space Odyssey Part One – Monolith”. Op de valreep van het vorige jaar kwam RanestRane met deel twee van een trilogie, die gebaseerd is op de film “2001: A Space Odyssey” van Stanley Kubrick. RanestRane vertelt het verhaal van die film met zijn muziek en teksten op een uitstekend bondige wijze, waardoor voor diegene die de film nog nooit gezien heeft, nagenoeg tot leven komt. Muzikaal zet het de lijn van deel 1 voort, dus filmische muziek en melodieuze symfonische rock wisselen elkaar af. "A Space Odyssey Part Two - H.A.L." is echter nog meer één geheel: stukken lopen soms bijna naadloos in elkaar over. Maar ook is het mooi om te horen dat bepaalde thema's van deel 1 in een ander jasje terug te horen zijn. De beide delen achter elkaar luisteren is dan ook een ervaring die te vergelijken valt met bijvoorbeeld het symfonische epos “The Black Codex”. De band presenteerde het album afgelopen december live in Uden voor een handje vol bezoekers, die werden echter wel getrakteerd op een uitermate sterk optreden. Met recht dat dit album de titel Album van de Maand krijgt en we zullen u deze maand verschillende passages laten horen. We vervolgen het verhaal en belanden bij het deel waar de on-board computer H.A.L. 9000 raar gedrag begint te vertonen en de crew op onderzoek uitgaat. In dit nummer is tevens Steve Rothery te horen op gitaar.
Website: http://www.ranestrane.net/ .

MELODIEUZE ROCK VAN EIGEN BODEM
Hessel - Brother Sagittarius
Afkomstig van "Dust" (Polydor, 1990)

Midden tot eind jaren 80 was er daar ineens een café-eigenaar van Terschelling, die zonder enige steun van een grote platenmaatschappij, langzaam steeds bekender werd als zanger/songschrijver: Hessel. Geholpen door het feit dat hij tig keer in de week in zijn eigen café De Groene Weide optrad en daar ook albums ging verkopen, breidde zijn faam zich langzamerhand uit als een olievlek over Nederland. Nationale radio begon hem op te pikken en nummers als “Somebody Told Me”, “Terug Naar Terschelling” en “Brother “Sagittarius” werden bescheiden hits. Het resulteert uiteindelijk in twee concerten in Ahoy in 1991, later gevolgd door grote concerten in het Thialf (1992), Vredenburg (1994) en op Terschelling zelf in 1999. Daarna verliezen wij hem uit het beeld, maar staat hij in 2003 toch weer in de Heineken Music Hall. Muzikaal zit Hessel in de hoek van de verzorgde melodieuze pop-rock, waarbij je moet denken aan Bruce Springsteen, Dire Straits, met een vleugje Toto of Billy Joel. Hessel is geen bijzondere zanger maar heeft net als Springsteen wel een fijn randje op zijn stem en hij schrijft sterke songs. “Brother Sagittarius” stond al op zijn debuut- LP in 1979, getiteld “Flamborough Head”(!), maar hij nam het in 1990 nog een keer op voor zijn derde album, dat ook het eerste was dat bij een grote maatschappij verscheen. Oh ja, op 4 februari 2017 staat hij, samen met dochter Tess, in de Ziggo Dome in Amsterdam. De kaartverkoop is al begonnen!
Website: http://www.hessel.nl/ .

HET DEBUUT
Judas Priest – Run Of The Mill
Van het debuut “Rocka Rolla” (Gull, 1974)

Judas Priest is een Britse heavymetalband. De groep wordt vaak gezien als een van de grondleggers van het heavymetal-genre. Ook introduceerde Judas Priest de typerende heavymetal-look met leer en studs, die zanger Rob Halford overnam uit de homoscene. De naam was ontleend aan het lied “The Ballad Of Frankie Lee And Judas Priest” van Bob Dylans album John Wesley Harding. “Rocka Rolla” is het debuutalbum van de groep, uitgebracht in 1974. Het album werd geproduceerd door Rodger Bain, die eerder ook de eerste drie albums van Black Sabbath opnam. De band zag er nog niet uit zoals nu, maar kleedde zich meer in hippiestijl. “Run Of The Mill” is lange tijd het langst opgenomen nummer van Judas Priest (tot 1997). In het nummer is o.a. een lange gitaarjam tussen de gitaristen K.K. Downing en Glenn Tipton te horen en ook kun je kennis maken met zanger Halfords grote vocale bereik.
Website: http://www.judaspriest.com/ .

40 JAAR GELEDEN
Ethos - Atlanteans
Afkomstig van "Ardour" (Capitol, 1976)

Uit het rijke archief van progrock-obscuriteiten duiken we het eerste album van de Amerikaanse band Ethos op, getiteld “Ardour”, dat dit jaar zijn 40-jarige jubileum viert. Geformeerd rond zanger/gitarist/songschrijver Will Sharpe, viel de band op door de aanwezigheid van twee toetsenisten. Dit leidde tot een behoorlijk orkestrale klank, die uitstekend paste bij de Yes-achtige stukken van Wil Sharpe. Deze heeft overigens na zijn carrière als artiest niet stil gezeten: hij heeft zich toegelegd op het managen van artiesten, waaronder K's Choice, Sarah Bettens. Ook was hij concertpromotor voor Peter Gabriel, The Rolling Stones en Paul McCartney en is directeur van een bedrijf dat lichtshows ontwerpt voor artiesten als McCartney, Lady Gaga en Beyoncé. Maar met de track “Atlanteans” gaan we nog even terug naar het begin van zijn carrière.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=547 .

IN HET NIEUWS
Magenta – Joe
Van "Home - Complete 2CD Edition" (Tigermoth Records, 2009)

Magenta had in 2006 zo'n 100 minuten muziek voor een nieuw album. Na veel wikken wegen werd echter besloten een enkele CD met een kleine 80 minuten muziek uit te brengen. Al snel had bandleider Rob Reed spijt. Niet alleen bleef er zo veel muziek op de plank liggen, ook was het hart uit het album gesneden, nota bene een conceptalbum over reizen, heimwee, de zoektocht naar je 'thuis'. Toen de eerste editie van het album helemaal op was ging het dan ook jeuken, wat leidde tot deze complete editie. Er is ook Magenta-gerelateerd nieuws te melden: Er zijn twee nieuwe albums uit. De eerste is van Magenta zelf : “The Singles Complete” heet het dubbelalbum met ruim twee uur muziek. Veel tracks zijn speciaal voor deze release geremasterd. Ook zijn er covers te horen op het album: “Wonderous Stories” van Yes en de ELP-klassieker “Lucky Man”. De tweede is een nieuw solo-album van Magenta-zangeres Christina Booth, getiteld “The Light”. Aan dit album wordt niet alleen meegewerkt door haar Magenta-collega's Chris Fry en Robert Reed, maar ook door o.a. Toetsenist Andy Tillison (The Tangent), gitarist John Mitchell (o.a. Lonely Robot, Arena) en saxofonist Theo Travis (o.a. The Soft Machine Legacy, Steven Wilson). Beide albums zijn, net als “Home”, uitgebracht door Tigermoth Productions.
Website: http://www.magenta-web.com/ .

NIEUW
Gathering, The - Paper Waves (live)
Van het dubbelalbum “TG25 Live At Doornroosje” (Psychonaut Records, 2016)

Op 9 november 2014 speelde The Gathering twee concerten (op één dag) ter viering van de 25ste verjaardag van de band. Fans uit alle windstreken van de wereldbol waren naar Doornroosje in Nijmegen afgereisd om “25 Years Diving into the Unkown” mee te maken. Ook omdat bijna alle vroegere bandleden een bijdrage aan het concert zouden gaan leveren. De dubbel-CD “TG25 Live At Doornroosje” is samengesteld uit deze concerten. De band is in de loop van de tijd enkele keren van bezetting gewijzigd, met als opvallendste verandering het vertrek van Anneke van Giersbergen in 2007 en de daarop volgende toetreding van zangeres Silje Wergeland uit Noorwegen. The Gathering heeft succes en waardering over de hele wereld geoogst met een eigenzinnig en bijzonder oeuvre. Wij lieten “Paper Waves” horen, afkomstig van het album “Disclosure” uit 2012. Bijzonder is, dat Silje en Anneke dit samen zingen.
Website: http://www.gathering.nl/ .

NIEUW
Ampledeed - Garden Gnomes
- The Space Between Your Face
Van "BYOB" (eigen beheer, 2016)

De uitdrukking 'BYOB' schijnt in de Verenigde Staten voor 'Buy Your Own Beer' te staan. Op de hoes van "BYOB", de tweede cd van Ampledeed, staat inderdaad een fles bier, maar ook heel veel andere voorwerken en levende wezens die beginnen met een 'B', zoals boeken, beren, 'bugs', 'beatles', 'bottles' en... The Beach Boys. Humor kun je de bandleden niet ontzeggen. De muziek op het bijgeleverde schijfje is, mede door een stabielere line-up, homogener dan op het debuut "A Is For Ampledeed". En dat wil wat zeggen, aangezien het nog steeds een smeltkroes is van composities die verwantschap vertonen met het oude Spock's Beard, Echolyn en Spiraling, maar ook met Gentle Giant, Happy The Man en However. De progmetal- en Steely Dan-trekjes van het debuut zijn daarentegen nagenoeg verdwenen. Toch klinken de elf songs behoorlijk toegankelijk, zeker in de fraaie zangmelodieën. Instrumentaal zijn er hoofdrollen voor de twee elkaar prima aanvullende toetsenmannen Aaron Goldich en Max Taylor en gitarist Luis Flores.
Website: http://www.ampledeed.com/ .

NIEUW
Martigan - Fire On The Pier
Van "Distant Monsters" (Progressive Promotion, 2015)

De Keulse band Martigan bestaat al dik 20 jaar, maar weet toch pas met zijn vijfde album tot Xymphonia door te dringen. Dit dankzij de lovende recensies in en op nationale en internationale bladen en sites die dit "Distant Monsters" ten deel vielen. Mensen die vinden dat progressieve rock zich constant moet vernieuwen zijn bij Martigan aan het verkeerde adres: je zou de muziek het best onder de vlag 'neo-prog' kunnen scharen. Wel is het zo dat de groep binnen dat gegeven stilistisch behoorlijk uitwaaiert, waardoor een afwisselende CD ontstaat. Meest enerverend is het bijna een kwartier durende "The Lake", dat ook laat horen dat deze heren technisch hun mannetje staan. In andere, meer traditionele neoprogstukken lijkt dit wat meer ondergeschikt en kun je eerder de adjectieven 'degelijk' en 'massief' uit de kast trekken. Opvallend zijn twee rustige stukken met veel herhaling die duidelijk op het neerzetten van een relaxte sfeer lijken gericht. Bijzonder is de aanwezigheid van zo ongeveer de oudste bandcompositie "Simplicus", ooit op EP uitgebracht in 1997, nu verder uitgewerkt en heropgenomen. "Fire On The Pier" is niet alleen een van de meest rockende stukken, ook hier hoor je de technische souplesse van vooral de drummer en het is bovendien de track met de fraaiste gitaarsolo's, in een meeslepende, gloedvolle stijl die ons terug deed denken aan de hoogtijdagen van Collage.
Website: http://www.martigan.com/ .

NIEUW
Mantra Vega - Veil Of Ghosts
Van "The Illusion's Reckoning" (Black Sand Records, 2016)

Mantra Vega is een samenwerking van zangeres Heather Findlay (ex-Mostly Autumn) en David Kerzner (o.a. Sound Of Contact). Veel meer dan de genoemde bands is Mantra Vega gericht op toegankelijke symfopop. Zoals Menno von Brucken Fock terecht opmerkt in het net verschenen iO Pages-nummer 134 zijn er referenties te horen aan de songmatige kant van Mike Oldfield (met Maggy Reilly) en een wat proggier variant op Fleetwood Mac. Dit was al te horen in de single "Island", die we een tijdje terug al lieten horen. Ook zijn er songs met een wat folkier karakter, met dank aan de door Findlay bespeelde Keltische fluit. Toch zijn er ook momenten zat waarop Kerzner echt zijn stempel wel drukt en waar je in de arrangementen en geluiden parallellen ontwaart met zijn eigen "New World". Bovendien heeft het duo hulp gekregen van een flink wat hulptroepen, waaronder de gitaristen David Kilminster (Roger Waters, Steven Wilson) en Arjen Lucassen (Ayreon, Star One). Wel klinkt het allemaal wat ongevaarlijk, wat veilig: de muziek is niet heel spannend en Findlay is geen zangeres van de diep doorvoelde emotie-overdracht. "Veil Of Ghosts" is een van die nummers met een duidelijk Kerzner-stempel en bovendien met een Findlay die voor haar doen 'diep' gaat - en met verder medewerking van o.a. zangeres Irene Jansen (Ayreon, Star One), Troy Donockley (Nightwish, ex-Iona - hier op vallend genoeg actief op zang en 'space guitars') en natuurlijk de al genoemde gitarist David Kilminster.
Website: http://www.mantravega.co.uk/ .

HERUITGAVE
Parsons Project, The Alan - May Be A Price To Pay (early version)
- Nothing Left To Lose (Chris Rainbow Vocal Overdub Compilation)
- The Turn Of A Friendly Card Part Two (early version)
Van "The Turn Of A Friendly Card" (Arista, 1980 / Arista, Legacy/Sony Music, 2015)

Als we de Discogs-pagina voor "The Turn Of A Friendly Card", de vijfde plaat van The Alan Parsons Project, bekijken, kunnen we het bericht onderschrijven dat de markt van heruitgaven die van de nieuwe albums overstegen heeft. Deze deluxe editie is uitgebracht ter gelegenheid van het feit dat het album 35 jaar geleden verscheen. Ten opzichte van de Expanded Edition uit 2008, is er niet alleen (weer) het nodige gesleuteld aan het geluid, maar is er tevens een hele bonus-CD bijgeleverd met extra materiaal. De eerste acht tracks van die schijf is een selectie uit Eric Woolfsons zogenaamde Songwriting Diary: meer dan 100 uur aan privé opgenomen muzikale dagboeken, opgeslagen op meer dan 100 cassettes. Deze werden gevonden door Sally en Lorna Woolfson, de dochters van de in 2009 overleden mede-architect van het project. Het overige materiaal bestaat uit een drietal single-edits en negen vroege versies. Met name in de door ons gekozen vroege versies van "May Be A Price To Pay" en "The Turn Of A Friendly Card Part Two" zit heerlijk gitaarwerk dat er later werd uitgemixt ten faveure van orkestrale arrangementen. Tussendoor horen we een fraai a capella werkje, waarin de stem van de in 2015 overleden Chris Rainbow meermalen over elkaar is opgenomen voor wat later de ballade "Nothing Left To Lose" zou worden.
Website: http://www.alanparsons.com/ .

HET DEBUUT
Scorpions – Action
Van “Lonesome Crow” (RCA, 1972)

Onder het kopje 'Het Debuut' willen we van een aantal bekende bands de komende tijd een nummer van het debuutalbum plannen. Vaak is dit een album dat qua stijl afwijkt van het bekende repertoire van de desbetreffende groepen. Vaak ook is het een album dat niet echt bekend is. Dit is bijvoorbeeld het geval bij de band waarmee we deze rubriek aftrappen: Scorpions en het debuutalbum “Lonesome Crow”. Het ontstond kort nadat de bandleden ervoor kozen professionals te worden. Het album werd dan ook geproduceerd door Connie Plank, één van de belangrijkste producers in de laatste decennia van de 20ste eeuw. Zanger Klaus Meine zei erover: “ten tijde van “Lonesome Crow” waren we gewoon een stel jonge getalenteerde jongens die met deze band probeerden hun weg te vinden. We zochten een artistieke stijl om vorm te geven aan het latere Scorpions-DNA”. Het is tevens het enige album waarop gitarist Michael Schenker als volwaardig lid van de band te horen is. Hij vertrok nadien naar UFO en werd vervangen door Ulrich (beter bekend als Uli Jon) Roth. In 1979 kwam Michael nog een korte tijd terug voor de opnames en tour van het album “Love Drive”. Scorpions hebben na de “In Trance”-tour (ter promotie van het derde album in 1975) geen enkel nummer meer van het debuutalbum live gespeeld.
Website: https://www.the-scorpions.com/ .

LIVE-TIP
Toto – Holy War
Van het album “XIV” (Frontiers, 2015)

Toto bracht sinds zijn oprichting in 1977 dertien studio-albums uit, waarvan er wereldwijd meer dan 35 miljoen werden verkocht. De band sleepte maar liefst zes Grammy Awards in de wacht en werd in 2009 geëerd met een opname in de Musicians Hall of Fame in Nashville. Hoewel de allergrootste successen van Toto in de jaren tachtig liggen, blijken al die hits wel enorme evergreens. Het in maart vorig jaar verschenen nieuwe album “XIV” oogstte overal zeer lovende recensies en bevat naast Toto’s direct herkenbare pop-rockgeluid ook (melodieuze) hardrock, prog, blues en jazzrock. “Holy War” begint als een typisch Toto-AOR-rockertje, om na een fraaie gitaarsolo van Steve Lukather toch nog met een symfonische toetsenriedel te eindigen. Deze week is Toto weer in Nederland: op vrijdag 12 en zaterdag 13 februari in de 013 in Tilburg en 14 februari in de Oosterpoort in Groningen.
Website: http://totoofficial.com/ .

LIVE-TIP
Subsignal – Feeding Utopia (live)
Van “Paraiso” (Golden Core, 2013)

Zo langzamerhand sijpelen de namen van de elfde editie van Night Of The Prog op de Loreley te Sankt Goarshausen door. Het lijkt erop dat het weer eens een leuke editie gaat worden, met veel bands die het festival nog niet eerder aandeden: Anekdoten, Seven Steps To The Green Door, Magic Pie, Lifesigns en Subsignal. We wachten natuurlijk nog op de bekendmaking van de headliners, die zeker binnenkort op de website zullen verschijnen. Voor nu een nummer van Subsignal van het voorlaatste album “Paraiso”, en wel de special edition met bonus live-CD, opgenomen in Mannheim in 2012. Het komt oorspronkelijk van tweede album “Touchstones” (2011).
Website: www.subsignalband.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND FEBRUARI
RanestRane – Jupiter Mission
– Discovery One
– Broadcast News
Van A Space Odyssey - H.A.L. (Ma.Ra.Cash Records, 2015)

De Italiaanse band RanestRane heeft zich de afgelopen 2 jaar flink in de kijker weten te spelen. Optredens samen met de Steve Rothery Band, waar toetsenist Riccardo Romano deel van uitmaakt, optreden op het Marillion Weekend 2015 en het album “A Space Odyssey Part One – Monolith”. Op de valreep van het vorige jaar kwam RanestRane met deel twee van een trilogie, die gebaseerd is op de film “2001: A Space Odyssey” van Stanley Kubrick. RanestRane vertelt het verhaal van die film met zijn muziek en teksten op een uitstekend bondige wijze, waardoor voor diegene die de film nog nooit gezien heeft, nagenoeg tot leven komt. Muzikaal zet het de lijn van deel 1 voort, dus filmische muziek en melodieuze symfonische rock wisselen elkaar af. "A Space Odyssey Part Two - H.A.L." is echter nog meer één geheel: stukken lopen soms bijna naadloos in elkaar over. Maar ook is het mooi om te horen dat bepaalde thema's van deel 1 in een ander jasje terug te horen zijn. De beide delen achter elkaar luisteren is dan ook een ervaring die te vergelijken valt met bijvoorbeeld het symfonische epos “The Black Codex”. De band presenteerde het album afgelopen december live in Uden voor een handje vol bezoekers, die werden echter wel getrakteerd op een uitermate sterk optreden. Met recht dat dit album de titel Album van de Maand krijgt en we zullen u deze maand verschillende passages laten horen. We beginnen deze week met het blokje nummers dat het album opent. Hier wordt de on-board computer H.A.L. 9000 geïntroduceerd. Let vooral op het fijne Rotheriaanse gitaarspel aan het einde van “Broadcast News”.
Website: http://www.ranestrane.net/ .

NOG NOOIT GEDRAAID
Cyan - Nosferatu (Requiem For A Vampire)
Afkomstig van "Pictures From The Other Side" (SI Music, 1994)

Vorig weekend trad IQ op in Bochum, Duitsland en in de aankondiging van het nummer “From The Outside In” (van het meest recente IQ-album “The Road Of Bones”) meldde zanger Peter Nicholls dat het geïnspireerd was op de vampierensaga (in zowel boek- als filmvorm) Twilight. Met dat in het achterhoofd gingen we graven in ons geheugen naar nog meer muziek met een vampierenthema en kwamen we uit bij de Britse band Cyan. Nou ja, band: eigenlijk meer een eenmansproject rond toetsenist/gitarist/producer Robert Reed. Op het eerste volledige album “Pictures From The Other Side” wordt hij bijgestaan door zanger Nigel Voyle en ook Christina Murphy, waarvan we later onder haar naam Christina Booth nog veel meer zouden horen als leadzangeres van Magenta, een band geleid door... diezelfde Robert Reed. Slotnummer van dit album van Cyan is het 14 minuten durende requiem voor de vampier Nosferatu.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=73 ;
Website Robert Reed: http://tmr-web.co.uk/robreedsancturay/Blank.html .

DE DONKERE WINTERMAANDEN
Thule – Tægn
Van “Natt” (Colours, 1990 / Pan Records, 2004)

Thule is een van de meer obscure bands die Noorwegen rijk is. De band is ontstaan uit de formatie Ultima Thule, wat tevens de titel van het debuutalbum werd, waarna nog vier studioalbums volgden. Het donkere geluid van de band ligt ergens tussen gothic en progrock, waarbij het geluid van vroege Pink Floyd de boventoon voert. Voornamelijk het in 1990 op vinyl uitgebrachte tweede album “Natt” mag er zijn met zijn Gilmoureske gitaarwerk, zwaar bas- en heerlijk orgelspel. Het album is een mooie soundtrack voor het hoge noorden van Noorwegen. Pas in 2004 verscheen het album op CD, hoewel in beperkte oplage, net als alle releases van de band. In 2005 verscheen het laatste album “Liquid (Rock And Roll Dream)”, waar we zeker ook nog eens wat van gaan draaien. Voor nu het donkere “Tægn”, vrij vertaald “Een Teken”.
http://www.jenshaugan.com/thule/ .

10 JAAR GELEDEN
Gösta Berlings Saga - Helgamarktz
Afkomstig van "Tid är ljud" (Transubstans Records, 2006)

Tien jaar geleden verscheen redelijk stilletjes het debuut van de Zweedse instrumentale band Gösta Berlings Saga. Op dat album liet de groep een 21ste-eeuwse, Zweedse variant op de Britse Canterbury-sound horen - denk daarbij aan Gilgamesh en Hatfield & The North – en Krautrock uit de jaren 70. Na het derde album “Glue Works” uit 2011 werd het een tijdje stil rond de band, hoewel toetsenist David Lundberg een samenwerking aanging met drummer Mattias Olsson onder de naam Necromonkey. Maar de band is intussen druk bezig met de opnames voor een vierde album.
Website: http://www.gostaberlingssaga.se/ .