Uitzending Terugluisteren

VOORPROEFJE
Mantra Vega - Island
Afkomstig van "Island" (single) (eigen beheer, 2015)

De naam Dave Kerzner is de afgelopen maanden regelmatig gevallen, met name in het kader van zijn sterke album “New World”. Nadat hij dat album begin dit jaar af had geleverd bleek dat hij intussen ook al weer bezig was met iets nieuws: een band geformeerd rond om hem en Heather Findlay (ex-Mostly Autumn) met als gitarist David Kilminster (bekend van Roger Waters en nu op tournee met Steven Wilson). Opererend onder de naam Mantra Vega doet de eerste digitale 'single' “Island” vermoeden dat de band ergens op scheidsvlak tussen 'classic rock' en prog gaat opereren. Daar waar de b-kant "Mountain Spring" qua sound duidelijk meer neigt naar Kerzners album “New World”, heeft de titeltrack een 'vibe' die wel wat weg heeft van Fleetwood Mac en Ilse DeLange (!!). De bedoeling is dat nog in de loop van dit jaar het volledige album "The Illusion's Reckoning" gaat verschijnen, maar een verschijningsdatum is nog niet bekend gemaakt. Websites: http://www.mantravega.co.uk/ ;
dit nummer: http://mantravega.bandcamp.com/album/island-single ;
https://youtu.be/y8ADoenSohw .

NIEUW
Bowness, Tim - Sing To Me
- At The End Of The Holiday
Van "Stupid Things That Mean The World" (InsideOut, 2015)

Tim Bowness kennen we als de zanger van No-Man, wat in feite een duo is dat hij vormt met Steven Wilson. De solocarrière van laatstnoemde gaat al wat jaren als een spreekwoordelijke speer en No-Man ligt daarom al een tijd stil. Dat verklaart dat Bowness relatief snel na "Abandoned Dancehall Dreams" (2014) al met een derde solo-album komt. Opnieuw weet hij zich geruggensteund door prominente collega's. De mix werd gedaan door The Pineapple Thief-voorman Bruce Soord en er zijn bijdragen van Peter Hammill (Van Der Graaf Generator), Phil Manzanera (Roxy Music), Colin Edwin (Porcupine Tree) en Pat Mastelotto (King Crimson). Leek Bowness op de voorganger regelmatig een klassieke symfonische rocksound te omarmen, deze opvolger is ietwat schetsmatiger van opzet, bevat enkele ultrakorte tracks en valt meer in de Bowness vertrouwde 'progressieve sfeerpop'-categorie. Opvallend is "Sing To Me", dat gebaseerd is op een No-Man-demo uit 1994. Het origineel "Best Boy Electric" staat in een nieuwe Steven Wilson-mix, samen met drie andere 'alternate versions', op de extra schijf van deze 'limited edition'. Het nummer klapt na een bedaarde eerste helft op een weldadige symfonische manier open, met dank aan o.a. de viool van Anna Phoebe en de warme gitaarsolo van Michael Bearpark, die al heel vaak met Bowness en No-Man heeft gewerkt. Slotnummer "At The End Of The Holiday" bevat een uiterst charmante orgelsolo van Stephen Bennett, die we kennen van The Opium Cartel.
Website: http://timbowness.co.uk/ .

NIEUW
Cymbalic Encounters - Magnificent Works
- The Sun In The Night (The Days Will Last Longer)
Van "Exploration Of The Southern Constellation" (eigen beheer/Disk Union, 2015)

Drummer, zanger en toetsenman Mark Murdock speelde onder meer in de progressieve jazzrockband Seacloud en het Empire van Peter Banks. "Eyes Down", zijn eerste soloplaat werd opgenomen in de jaren 80 met Brand X-bassist Percy Jones en onder andere Shankar, Mino Cinely en Allan Zavod. De muziek is als download beschikbaar op http://www.cdbaby.com/cd/markmurdock en zal binnenkort door Gonzo op CD worden uitgebracht. In 2012 volgde het album "Cymbalic Encounters". Percy Jones, John Goodsall, Kenwood Dennard, David Sancious en Ryo Okumotu waren de opvallende gasten op deze sterke progressieve jazzrockplaat met heerlijk fretloos baswerk, virtuoos doch melodieus gitaarspel en flink wat toetsenklanken. De titel van de plaat is nu de bandnaam geworden voor het volgende project van Murdock, de CD/DVD-set “Exporation Of The Southern Constellation”. Hierop zijn Goodsall en Jones wederom van de partij, naast onder andere violiste Junko Minobe van Azoth en Dave Juteau, die dit keer de wederom opvallende zang voor zijn rekening neemt. De muziek ligt in de lijn van de vorige langspeler, met wat licht spacey trekjes en een droog, doch zeer gedetailleerd geluid. De DVD bevat wat gruizige opnames van een optreden in een kleine Japanse zaal, echter zonder de aanwezigheid van de Brand X-leden.
Website: www.cymbalicencounters.com .

NIEUW
Tiger Moth Tales - Story Tellers
Van "Story Tellers Part One" (White Knight Records, 2015)

Achter de projectnaam Tiger Moth Tales gaat Pete Jones (1980) schuil, die in de meest recente uitgave van iO Pages gekenschetst wordt als 'de Stevie Wonder van prog'. De overeenkomst met die Amerikaanse muzikale duizendpoot is dat beiden blind zijn, al van heel jongs af aan bezig zijn met muziek maken en uiteenlopende instrumenten op hoog niveau beheersen. Vorig jaar verraste hij met het bijna in z'n eentje gemaakte "Cocoon", waarin een diepe bewondering voor Genesis doorklonk. Vrij snel komt hij met "Story Tellers Part One", de uitkomst van een uitdaging aan hemzelf om in vier weken tijd een heel album klaar te hebben. Hij baseerde zich daarbij op alombekende kinderverhalen, die hij muzikaal en middels het opzetten van diverse stemmetjes uitbeeldt. Jones' Genesis-fascinatie is ook nu weer goed te bemerken, nog het meest in het inleidende "Story Tellers". Omdat hier de soms (expres natuurlijk) kinderlijk overkomende stemmetjes niet voorkomen, is dit een van de meest beklijvende stukken voor de volwassen progliefhebber. Je moet het dan niet erg vinden dat deze compositie 'Tony Banks written all over it' heeft. De opbouw, de melodieën, de gebruikte keyboardsounds... het had zo op "A Curious Feeling" of "Wind And Wuthering" gepast. Wel heel goed gedaan, zeker de fraaie solo ook. En Jones heeft een fraaie zangstem, die zowel iets van Phil Collins als Peter Gabriel heeft.
Website: http://tigermothtales.com/storytellers-part-one .

NIEUW
Feliciati, Lorenzo - Kohaku
- New House
- Kumonryu
Van "Koi" (RareNoise Records, 2015)

De Italiaanse bassist Lorenzo Feliciati speelde zich de laatste jaren behoorlijk in de kijker bij bands en artiesten als Naked Truth (met Pat Mastelotto), Mumpbeak en Twinscapes, het duoproject met Colin Edwin. Tevens maakt hij soloplaten, waarvan "Koi" het laatste wapenfeit is. De ambient/minimal music-variant van jazzrock wordt mede tot stand gebracht door voormalig Japan-drummer Steve Jansen en toetsenman Alessandro Gwis, terwijl Mastelotto en saxofonist Nicola Alesini ieder op één nummer te horen zijn. Lorenzo bespeelt naast de gefrette en fretloze bas tevens elektrisch gitaar en toetsen. En hoewel er diverse blazers te horen zijn, heeft "Koi" zeker geen bigband-allure. Daarvoor zorgen onder andere de korte atmosferische intermezzo's met Japans klinkende namen als titel.
Website: www.lorenzofeliciati.com .

VOORPROEFJE
White Willow - Animal Magnetism

In februari plaatste de Noorse band White Willow de Scorpions-cover “Animal Magnetism” online, maar om een of andere redenen hadden we er nog geen aandacht aan geschonken. Het is bedoeld als 'teaser' voor een nieuw album, alhoewel het niet duidelijk is of deze track daar überhaupt wel op zal staan. Met name wordt hiermee Venke Knutson als nieuwe White Willow-zangeres gepresenteerd. We kenden Knutson trouwens al van het tweede The Opium Cartel-album “Ardor”. Het nog titelloze album zal eind 2015 gaan verschijnen en het zal het eerste deel zijn van een conceptueel tweeluik, waarvan deel 2 in 2016 zal verschijnen.
Website: http://www.whitewillow.info/ ;
dit nummer: https://soundcloud.com/termo-records/white-willow-animal-magnetism .

OPENER
Teleharmonium - What Costly Uncles
Van “The Mother Generator” (eigen beheer, 2015)

Teleharmonium is een progressief, psychedelisch powerpopsextet uit Winnipeg, Manitoba. Een tijd geleden besteedden we al aandacht aan Urban Nomad en Teleharmonium is een voortzetting van deze band. Teleharmonium is een samensmelting van twee bevriende families, Kroeker en Neufeld, aangevuld met Adam Pauls op gitaar. “The Mother Generator” wordt gepresenteerd als een conceptalbum en het leeuwendeel van het materiaal is geschreven door Jonathan Kroeker. Muzikaal doet het eer aan de muziek uit midden jaren 60 tot eind jaren 70 en zweeft het ergens tussen psychedelische, classic en prog rock. De band noemt zelf bands als The Who, Pink Floyd, Jefferson Airplane, Buffalo Springfield en The Moody Blues als invloeden, wat de lading goed dekt. Het album bevat ook een tweetal epische stukken, waar referenties aan het oude Pink Floyd voornamelijk opduiken. Denk nu door al die 'name checks' niet dat Teleharmonium een tribute-band is, want de groep heeft zeker een eigen geluid en aan "The Mother Generator" kan veel plezier worden beleefd. Het album is te bestellen via Bandcamp.
Websites: http://teleharmonium.bandcamp.com/
en https://www.facebook.com/Teleharmonium/ .

LIVE-TIP / VERWACHT
Barstool Philosphers, The – One For One (live at HobNob)

Zo mis je ze jarenlang op het podium, zo kun je ze twee keer vlak na elkaar zien spelen. De heren van The Barstool Philosophers openden twee weken geleden het HobNob Festival in het Schelfhorstpark. Aanstaande zaterdag, 26 juli, treedt de Almelose groep op in de Cult-Art Shop in Nijverdal. Tijdens het HobNob Festival werd op één nummer van “Sparrows” na nieuw materiaal gespeeld, geschreven met nieuwe zanger Peter van Asselt. Hij is een van de zangers die te horen is op de 'overgangsplaat' “Crossing Over”, die in de zangerloze periode werd opgenomen met diverse gastzangers, waaronder ook Erik Masselink Gate6 en Paul Adrian Villarreal van Sun Caged. “Crossing Over” gaat nog dit jaar verschijnen. Het derde album, waarop naar wij aannemen “One For One” te vinden zal zijn, zal nog wel wat langer op zich laten wachten. “One For One” heeft AAFM live opgenomen tijdens HobNob en kunnen we u nu laten horen.
Website: http://thebarstoolphilosophers.com/ .

DEMO(LITION) / LIVE-TIP
Marathon - The Wall (demo-versie)
Van "The Seventh Dimension (demo tape)" (eigen beheer, 1991)

Opeens was er begin jaren 90 in Twente een symfoband met internationale allure: Marathon was de naam. De band was zo verstandig geweest om eerst in de oefenruimte zijn geluid te perfectioneren voordat men live ging optreden. De eerste release van Marathon was een democassette, toen nog gemeengoed. Daarop bevonden zich 2 nummers, die al klonken als een klok. Een tweede tape volgde alvorens Marathon de studio in dook. Dit werd gefinancierd door fans op een wijze die nu crowd funding genoemd wordt. Marathon was hier dus zijn tijd ver mee vooruit. Live had de band de nodige impact gemaakt met een mengelmoes van Marillion-, Saga- en Rush-invloeden. Het was de vraag of dit op plaat, perfectionistische als de band is, goed vast werd gelegd. Waar de demo's het livegeluid redelijk benaderden, is op de CD gekozen voor een meer 'geproduceerd' geluid. Daarom een goede reden om maar weer eens in het archief te duiken en de lange versie van het nummer "The Wall" te draaien van Marathons debuut cassette. Hier duurt het nummer nog een kleine 10 minuten terwijl het op het album werd omgedoopt naar "A Wall" en een derde aan tijd inboette. Na 2 studio albums en een live-album gooide de band de handdoek in de ring. Drie leden startten door onder de noemer ENorm, waarmee de focus verlegd werd naar goed in het gehoor liggende popmuziek. Het progressieve bloed bleef echter kruipen en onder de noemen 'Marathon by ENorm' doet de band af en toe concerten met oud werk. Zo ook op 24 oktober op het ProgFrog Festival in Nieuwerkerk aan den IJssel, waar ook Silhouette, Flamborough Head, Sylvium, PBII en Armed Cloud zullen optreden.
Website: http://www.enormmusic.com/nl/home.php ;
website festival: http://www.progfrog.nl/events/pff-progfrogfestival/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Fjieri - The City Lights
Van "Words Are All We Have" (Emerald Recordings, 2015)

Fjieri is een project van toetsenist Stefano Panunzi en gitarist/bassist Nicola Lori. Lori's basspel is er debet aan dat heel "Words Are All We Have" aanvoelt als een groot eerbetoon aan wijlen Mick Karn, want meer dan op eersteling "Endless" treedt hij in de voetsporen van de meester. Op het vijfenhalf jaar geleden verschenen "Endless" was de in 2011 gestorven ex-Japan-bassist zelf nog te horen. Belangrijk verschil met "Endless" is de medewerking van gitarist/zanger Jakko Jakszyk, tegenwoordig lid van King Crimson. Hij zingt, speelt zeer herkenbaar gitaar en schreef mee aan het merendeel van de tracks, waardoor de sfeer van de plaat verwant is aan diens prachtige "The Bruised Romantic Glee Club". Het niveau van de composities, alsmede het schitterende spel van eenieder en de schilderachtige productie maakt "Words Are All We Have" van de eerste tot de laatste noot niet te versmaden en sowieso een must voor de liefhebber van muziek uit de kringen rond ex-Japan-muzikanten. Er zijn trouwens ook nog fraaie bijdragen van zanger Tim Bowness (No-Man), drummer Gavin Harrison (Porcupine Tree, King Crimson), en saxofonist Nicola Alesini (Alesini & Andreoni). In "The City Lights" is het opnieuw dat heerlijke basspel van Lori dat meteen in het oor springt. Het is een van de nummers van de plaat met een zekere popsensibiliteit.
Website: https://www.facebook.com/ .

EEN TERUGBLIK
Porcupine Tree - A Smart Kid
Afkomstig van "Stupid Dream" (Kscope, 1999)

De shows van Steven Wilson rondom zijn laatste album “Hand. Cannot. Erase.” zijn een weergaloos succes gebleken met o.a. vorig weekend een headline show op Bospop 2015. Dat alles bracht ons er weer eens toe om naar het wat oudere werk van Porcupine Tree te luisteren en kwamen we uit bij het album “Stupid Dream” uit 1999. En terugkijkend in ons archief kwamen we er achter dat één van de mooiste nummers van het album, volgens ons dan, nog nooit gedraaid was... Dat maken we nu dus even goed.
Website: http://www.porcupinetree.com/ .

VAN EIGEN BODEM / LIVE-TIP
Golden Earring – Song Of A Devil’s Servant
Van het album “Eight Miles High” (Polydor, 1969)

Met het album “Eight Miles High” verloor The Golden Earrings niet alleen zijn 's', de Hagenezen doken tevens in de acid-rock ofwel psychedelische rock. Het titelnummer, een cover van The Byrds, leende zich uitstekend om de hallucinante sfeer weer te geven. Tijdens liveoptredens in onder andere de Verenigde Staten werd “Eight Miles High” uitgerekt tot drie kwartier en verrijkt met een gitaar-, drum- en bassolo. Omdat een elpeezijde een tijdsbeperking heeft, moest dit nummer ingekort worden. Met 19 minuten is Eight Miles High de langste track die Golden Earring ooit op plaat zette. Ook op dit album vinden we “Song Of A Devil's Servant”. Het stond ook al op de voorganger “On The Double”, dat eerder datzelfde jaar verscheen (1969), maar kent op “Eight Miles High” een meer psychedelische uitvoering. The Golden Earring is na meer dan 50 jaar nog steeds actief en komt op 8 februari 2016 in De Spiegel in Zwolle en op 10 maart in Orpheus te Apeldoorn.
Website: http://goldenearring.nl/ .

LIVE-TIP VOOR DE REISLUSTIGEN
Discipline - The Nursery Year
Van “Push & Profit” (Strung Out Records, 1993)

Discipline speelde in de jaren 90 het Amerikaanse festivalcircuit plat en was zo goed als de huisband was van het Progday Festival in North Carolina, te omschrijven als de Amerikaanse en meer zonnige tegenpool van Progfarm. De eerste plaat van de band, "Push & Profit", laat al duidelijk de potentie horen. Voor het complete plaatje dien je hier de theatrale performance van zanger/toetsenist Matthew Parmenter bij te denken. Na twee albums wordt het echter wat rustiger rond de band en duurt het zeker 14 jaar voordat er weer een opvolger komt en vindt er ook weer sporadisch een optreden plaats. En hoewel Discipline voor het eerst in Europa zal zijn te bewonderen op het Summers End Festival in Engeland (van 2 tot 4 oktober in Chepstow) zal er helaas geen optreden in Nederland in zitten. Hoewel het tweede album "Unfolded Like Staircase" als een van de klassiekers der jaren 90 geldt, blijft het zeer creepy "The Nursery Year" van het debuut een van de favoriete nummers van Discipline. Luister maar goed naar de teksten en denk daarbij aan een zanger die in een dwangbuis op het podium staat.
Website; http://www.strungoutrecords.com/ ;
festivalsite: http://www.summersend.co.uk/ .

SEVENTIES
Walsh, Joe – Life’s Been Good
Van “But Seriously, Folks...” (Asylum, 1978)

Joe Walsh is bekend als gitarist van Eagles. Walsh zorgde voor de hardere sound en was in ruime mate medebepalend voor de stijl van het zeer succesvolle album “Hotel California”. "But Seriously, Folks..." is het vierde solo-studioalbum van de Amerikaanse singer-songwriter en multi-instrumentalist . Het album werd uitgebracht in 1978. Het bevatte het satirische lied "Life's Been Good", waarin de capriolen van rocksterren op de hak genomen worden. Het nummer klokt meer dan 8 minuten maar werd ook als single uitgebracht en daartoe ingekort naar vierenhalve minuut. Het werd zijn grootste solo-hit. Aan “But Seriously, Folks...” werken ook 4 Eagles-leden mee. Momenteel Is Walsh bezig met een Eagles-tournee door de VS.
Website: http://www.joewalsh.com/ .

OPENER:
Foreigner - Feels Like The First Time
Afkomstig van "Foreigner" (Atlantic, 1977)

In 1977 verscheen het debuut van de Brits-Amerikaanse band Foreigner op het befaamde Atlantic-label. De band scoorde meteen grote hits in de VS met “Feels Like The First Time” en “Cold As Ice”. Voor ons progliefhebbers was het misschien wel het meest opvallend om te zien dat ex-King Crimson-lid Ian McDonald mede-oprichter was van deze band en er tot 1980 deel van heeft uitgemaakt. Daarna werd Foreigner gedomineerd door het tweemanschap Mick Jones/Lou Gramm, respectievelijk gitarist/songschrijver en zanger. Van dat debuut draaien wij de song die het tot plaats 4 in de Billboard Hot 100 schopte, en daarmee hoger eindigde dan “Cold As Ice”: “Feels Like The First Time”.
Foreigner

Nieuw
Church - Laurel Canyon
Van het album “Further Deeper” (Unorthodox Records, 2015)

“Further Deeper” is het 21ste studioalbum van The Church. Weliswaar is de Australische band vóór de opnamen van dit album gitarist Marty Willson-Piper kwijtgeraakt, maar Steve Kilbey en Peter Koppes hebben in Powderfinger-gitarist Ian Haug zo'n goede vervanger gevonden dat "Further Deeper" misschien wel het beste album is dat The Church ooit heeft gemaakt. De neo-psychedelische rockmuziek van de band uit Sydney klinkt meeslepender en pakkender dan ooit. Misschien niet meteen met de hitgevoeligheid van de klassieker "Under The Milky Way" uit 1988 - al komt "Laurel Canyon" een eind in de richting - maar wel met een diepgang en kwaliteit die maar zelden is bereikt door een groep die de dertig jaar bestaan al is gepasseerd." (aldus Eric van Domburg Scipio in het magazine Heaven) De band heeft de afgelopen maand een Europese tour gemaakt en stond op 2 juni op de bühne van Paradiso in Amsterdam.
http://thechurchband.net/

NIEUW
Points North – Child’s Play
Van “Points North” (Magna Carta, 2015)

"Points North" is het tweede album van deze gelijknamige, voornamelijk Amerikaanse instrumentale rockband. Points North bestaat uit: gitarist Eric Barnett, een finalist van een guitar superstar competition, drummer Kevin Aiello en bassist Uriah Duffy. Duffy heeft gespeeld met Whitesnake en Christina Aguilera. Volgens gitarist Barnett zijn de drie gewoon bij elkaar komen om muziek te spelen die ze leuk vonden. Dat is uitgemond in een eigen album, met muziek die naar eigen zeggen is geïnspireerd op die van The Police en Dixie Dregs en vooral Rush. Zelf willen we daar nog Joe Satriani aan toevoegen. Het valt niet mee om de luisteraar met een volledig gitaargeoriënteerde plaat te blijven boeien, maar door de nodige muzikale variatie is dit Points North ook bij dit tweede album aardig gelukt.
Website: http://www.pointsnorthband.com/ .

Nieuw
State Urge - More
Van het album “Confrontation” (Lynx Music, 2015)

“Confrontation” is na twee eerder verschenen EP’s het derde volwaardige album van de Poolse band State Urge. "State Urge, uit het Poolse Gdynia, presenteert zich met jeugdig elan. De uiterst geraffineerde en muzikaal sterk in elkaar zittende nummers lijken in eerste instantie eenvoudig en zelfs wat poppy. Er zijn duidelijke invloeden van Marillion en Riverside, hoewel ook de prettige ‘no-nonsense’-houding van het Zweedse Galleon doorklinkt. Zanger Marcin Cieslik heeft niet een bijster groot bereik, maar zijn stem klinkt prettig en hij zoekt bewust niet de grenzen op. Hij is wel een voortreffelijke, smaakvol spelende gitarist, die ook prachtige solo’s speelt.. Een plaat van een jonge groep waar nog verschrikkelijk veel rek in zit." (Markwin Meeuws, Progwereld)
http://en.stateurge.com/

Dave Kerzner – Into Te Sun
Van "New World" (Eigen Beheer, 2015)

In de nieuwe editie van iO Pages staat een uitgebreid interview met de man achter het album “New World”, het bedrijf Sonic Reality en mede-op richter van Sound Of Contact. Oh en niet te vergeten, oud-lid van de band Giraffe. Dus maar weer eens een reden om een nummer te draaien van een voormalig Album van de Maand. Op de pagina 'Albums Van De Maand' van onze website is meer te lezen over deze conceptplaat.
http://www.davekerzner.com/

NOG NOOIT GEDRAAID:
Wally - To The Urban Man
Afkomstig van "Wally" (Atlantic, 1974)

Wally was een aparte band, met name door de bijzondere sound: spacey Westcoast-getinte countryrock, vermengd met progrock, met een hoofdrol voor elektrische viool en pedal steel gitaar. Je zou dan verwachten dat we te maken hebben met een Amerikaanse band, maar de heren komen 'gewoon' uit Harrogate, Yorkshire, Engeland. Maar Wally had wel een platencontract had bij het beroemde Atlantic-label en het eerste album werd geproduceerd werd door Bob Harris, presentator van The Old Grey Whistle Test, en Rick Wakeman. Die laatste hielp ook nog een klein handje door een koorarrangement te leveren voor het lange stuk “To The Urban Man”.
www.wallymusic.co.uk/

A.O.R. Opener/in het Nieuws
New England – Walking Wild
Van "Walking Wild" (Elektra/Avalon, 1981)

New England was ooit een veelbelovende AOR-band, die door de manager van Kiss werd ontdekt. Het debuutalbum werd zelfs geproduceerd door Paul Stanley en Mike Stone. En zo was er vanuit meerdere labels interesse in de band, die allen de band wilden tekenen. De eerste single werd zelfs een kleine hit in de Verenigde Staten. Het mocht echter niet baten en het grote succes ging steeds aan de band voorbij. En zo werd na 3 albums de handdoek in de ring gegooid. Wat niets afdoet aan de status die New England onder de liefhebbers van AOR geniet. De eerste 2 albums van New England hebben zeker meer prog-elementen en doen af en toe denken aan het betere werk van Styx, terwijl het laatste album dat de band maakte meer naar de melodieuze rock neigt. Gary Shea en Jimmy Waldo richtten nadien de band Alcatrazz op, waarin we onder anderen ook een jonge Yngwie Malmsteen en Steve Vai tegenkomen. John Fannon en Hirsh Gardner deden het wat rustiger aan, maar de leden hielden wel contact en organiseerden af en toe een reünieconcert. Een volledige heroprichting was echter nooit aan de orde... tot voor kort. Want de band is de studio in gedoken en heeft een tweetal nieuwe nummers opgenomen die via de bandwebsite is te bestellen en er is zelfs sprake van een tour. Meer nieuws hierover volgt binnenkort op de bandwebsite.
Website. http://www.newenglandrocks.com/

LIVE-TIP:
Producers - Man On The Moon
Afkomstig van "Made In Basing Street" (The LAST Label, 2012)

In 2012 verscheen onverwacht ineens het album van Producers, een collectief bestaande uit producers-muzikanten: Steve Lipson, Lol Creme, Ash Soan en Trevor Horn. Die laatste is niet alleen verbonden met de geschiedenis van de band Yes maar was ook de helft van de Buggles, ontdekker van Frankie Goes To Hollywood en producer van acts als ABC, Propaganda, Pet Shop Boys, Grace Jones, Art Of Noise, Yes en Seal. De bandnaam Producers heeft men nu laten vallen ten faveure van Trevor Horn Band en a.s. maandag 13 juli staat deze band aangevuld met wat extra muzikanten en de nodige gastvocalisten op het podium van Paradiso. Trevor Horn zal met name als bassist en spreekstalmeester actief zijn die avond, waarbij zowel Steve Lipson als Lol Creme zich over het gitaarwerk zullen ontfermen. Daarnaast zullen er de nodige gastvocalisten aantreden waarbij de meest in het oog springende niemand minder dan Seal zal zijn. Van het album van Producers draaien we de mooie ballade “Man On The Moon”..
Trevor Horn

LIVE-TIP:
Camel - Who We Are
Afkomstig van "I Can See Your House From Here" (Decca, 1979)

A.s. donderdag 16 juli staat de Britse band Camel weer op een Nederlands podium en wel dat van de Ronda in TivoliVredenburg in Utrecht. De bezetting is zowaar dit keer ongewijzigd ten opzichte van de vorige tournee, dus met Ton Scherpenzeel en Jason Hart op toetsen, Denis Clement op drums, Colin Bass op bas en zang en natuurlijk Andy Latimer op gitaar, fluit en zang. Hoewel de eerste optredens in Engeland erop zitten is gelukkig nog niet uitgelekt wat er zoal gespeeld wordt, maar het vermoeden heerst dat er veel van het album “Moonmadness” voorbij gaat komen. Stiekem hopen wij echter op een paar leuke verrassingen, zoals bijvoorbeeld “Who We Are” van het album “I Can See Your House From Here” uit 1979.
Camel

ALBUM VAN DE MAAND
Fjieri - Hidden Lives
Van "Words Are All We Have" (Emerald Recordings, 2015)

Fjieri is een project van toetsenist Stefano Panunzi en gitarist/bassist Nicola Lori. Lori's basspel is er debet aan dat heel "Words Are All We Have" aanvoelt als een groot eerbetoon aan wijlen Mick Karn, want meer dan op eersteling "Endless" treedt hij in de voetsporen van de meester. Op het vijfenhalf jaar geleden verschenen "Endless" was de in 2011 gestorven ex-Japan-bassist zelf nog te horen. Belangrijk verschil met "Endless" is de medewerking van gitarist/zanger Jakko Jakszyk, tegenwoordig lid van King Crimson. Hij zingt, speelt zeer herkenbaar gitaar en schreef mee aan het merendeel van de tracks, waardoor de sfeer van de plaat verwant is aan diens prachtige "The Bruised Romantic Glee Club". Het niveau van de composities, alsmede het schitterende spel van eenieder en de schilderachtige productie maakt "Words Are All We Have" van de eerste tot de laatste noot niet te versmaden en sowieso een must voor de liefhebber van muziek uit de kringen rond ex-Japan-muzikanten. Deze week laten we het langste nummer van het album horen met daar op de herkenbare stem van Tim Bowness, die ook aan het nummer heeft meegeschreven.
Website: https://www.facebook.com/ .

Franklin – Dies Irea
Van "Life Circle" (El Cocodrilo, 2007)

Zelfs als je meer dan 30 jaar bezig bent met het verzamelen van progressieve rock uit alle windstreken, komt er nog wel eens een obscuriteit voorbij waar je nog nooit van had gehoord. De Spaanse band Franklin is er zo een. De band werd in 1971 opgericht door Pablo Weeber en Antonio García de Diego. De eerste line-up bracht in dit jaar een single uit, de Rolling Stones-cover “Satisfaction”, hoewel behoorlijk onherkenbaar. Er volgden nog wat opnames en een single die allemaal in de stijl van de Allman brothers Band lagen. Maar pas nadat Pablo en Antinio een nieuwe line-up hadden samen gesteld onder de noemer Franklin II begon men aan opnames van een studio-album. Hoewel het album in 1975 klaar was werd deze om onduidelijk reden nooit uitgebracht. Pas in 2007 verscheen er een CD waarop alle opgenomen muziek van de band werd verzameld, inclusief dit album. Voor progliefhebbers is de plaat zeker aan te raden. Het album zit vol met Mellotron en kan zich zeker meten met veel tijdgenoten en heeft invloeden uit de psychedelische rock, klassieke prog maar ook spacerock. Na het uiteenvallen van de band duikt Webber verbazend genoeg op bij de Duitse progband Hoelderlin, terwijl een van de gitaristen van de eerste line-up op de progklassieker “Cyclos” van Canarios is te horen. We gaan luisteren naar het lange tweeluik “Dies Irea”.
Meer info: http://www.discogs.com/artist/2212732-Franklin-10 .

Ajalon - A Thief In The Night
Van “Light At The End Of The Tunnel” (Threshing Floor Records, 1995)

Ajalon is een christelijk progressief rocktrio uit Seattle. De naam van de groep is ontleend aan de Bijbel. Ajalon werd in 1994 opgericht door Wil Henderson, Randy George en Dan Lile. In 1996 stuurden ze een demotape op naar Rick Wakeman, toetsenist van Yes, en na het beluisteren was hij Wakeman onder de indruk en heeft hij Ajalon gevraagd een album te maken voor zijn label Hope Records. In hetzelfde jaar bracht de band zijn eerste album “Light At The End Of The Tunnel”. De muziek van Ajalon is beïnvloed door Yes, Genesis en Marillion. Het duurde tot 2004 voordat Ajalon het volgende album “The Threshold Of Eternity” uitbracht. Net als het 2009 hun derde en tot nu laatste album “This Good Place” verscheen dat bij ProgRock Records. Benoemenswaardig is ook dat Randy George heeft deelgenomen aan verschillende Neal Morse-projecten, onder andere diens album “Testimony”.
http://www.ajalon.net/

HERUITGAVE
Grobschnitt - May Day
Van “79:10” (Universal, 2015) / “Merry-Go-Round” (Brain, 1979 / Universal, 2015)

Wat doe je als band na een album als “Rockpommel's Land” en de “Solar Music Live”-plaat? De band koos ervoor om niet in herhaling te vervallen maar het roer iets om te gooien. Men koos ervoor om niet meer met vaste producer Conny Planck de studio in te duiken, maar uit de comfort zone te stappen. “Merry-Go-Round” is dan ook het eerste album waar het bandgeluid al meer richting de compacte sound ging die met de volgende albums werd doorgetrokken. Het zal tevens het laatste album zijn met de klassieke bezetting. De zes nummers laten ook de 'serieuze' kant van de band horen, door onderwerpen als commercialisatie (“COKE-Train”) en disco aan te pakken (“A.C.Y.M.”). De band pakte ook steeds meer uit met de live-shows, die steeds extravaganter worden en grotere zalen vereisten. De band trekt dan ook een steeds groter publiek, en de tour is volgens velen een must-see.
http://www.grobschnitt.de/

NIEUW/ OPENER / PROMO
Neo Prophet - Around The World
Van "T.I.M.E." (Freia, 2015)

Het Belgische Neo Prophet heeft met "T.I.M.E." een veelzijdig en uitstekend klinkend album afgeleverd. Zo kent het album bijvoorbeeld een klassiek symfonisch meerdelig eindstuk en ingetogen akoestisch vormgegeven passages. Maar ook pompende neoprog, zoals het energieke "Around The World". Zanger Hans Six kan daarbij zowel gevoelig als krachtig klinken, wat het specifieke muziekstuk maar vraagt. Met dat uitstekend klinkend doelen we ook op de lekker volle productie.
Website: http://www.freia-music.nl/artists/neo-prophet/ .

NIEUW
Hughes, Steve - Secretly She Still Loves Him
- Willow's Lament
Van "Tales From The Silent Ocean" (Festival Music, 2015)

Steve Hughes (1975) kennen we al jaren als drummer - zo was hij in 12 jaar tijd, vanaf 1991 op 4 Big Big Train-albums te horen. In diezelfde periode was hij vanaf 1994 ook 4 jaar drummer van The Enid. Maar hij heeft zich breder ontwikkeld en afficheert zichzelf niet alleen als drummer, maar ook als zanger, componist en producer. Nu heeft hij zijn debuut op eigen naam uitgebracht, "Tales From The Silent Ocean", waarop hij trouwens ook nog als bassist en toetsenist te horen is. Niet dat hij het album in z'n eentje heeft gemaakt, zeker niet. Het is een conceptalbum dat hij samen met mede-ex-Big Big Trainer Sean Filkins heeft ontwikkeld. Filkins schreef mee aan de teksten en de zangmelodieën en zingt in enkele stukken ook zelf mee. Het concept handelt over een journalist wiens leven na een succesvolle carrière door manische depressiviteit in een draaikolk terecht komt. Hij raakt alles kwijt wat hij had, vervreemdt van zijn familie, raakt aan de drank en zwerft door Londen, om uiteindelijk aan zee zijn rust te vinden. De muziek gaat in teneur mee, heen en weer, met de geestelijke stemmingen van de hoofdpersoon: van drukke en kille neoprog-achtige muziek tot weldadige, weidse, meer symfonisch vormgegeven stukken waarin het Enid-verleden van de componist lijkt door te klinken. Dat laatste element is bijvoorbeeld sterk te horen in het 16 minuten durende "Sunshine Willow" en de daaropvolgende instrumental "Willow's Lament" . Om alle karakters neer te zetten horen we naast Hughes en Filkins ook zangeressen. Violist/cellist Maciej Zolnowski zorgt voor de strijkersarrangementen. De drumsound is, gek genoeg bij een drummer, niet het sterkste punt van de CD, want die klinkt getriggerd. Maar er gebeurt zóveel op deze 79 minuten lange CD dat je je hier gemakkelijk overheen zet. Zo is er doorvoeld gitaarspel van J.C. Strand bijvoorbeeld, dat veelvuldig in "Secretly She Still Loves Him" is te horen.
Website: http://www.stevehughesmusic.co.uk/ .

NIEUW
Sunrise Auranaut - Atmosphere And Vacuum
Van “The First Cosmic” (Freia Music, 2015)

Sunrise Auranaut is een studioproject van multi-instrumentalist Vitaly Kiseley. Hij heeft al 2 albums op zijn naam staan en "The First Cosmic" is zijn derde. Het zijn echter wel bijna allemaal oude nummers in nieuwe arrangementen, geschreven tussen 2003 en 2006. Zijn vorige albums zochten meer de klassieke prog op maar al deze oude nummers zijn gebaseerd op een space- en science fictionthema, een van zijn grote liefdes. Hierdoor is "The First Cosmic" een spacerockplaat geworden. Het is een lekker album met een goede flow, dat liefhebbers van deze stijl zeker zal bevallen. Natuurlijk zitten er verwijzingen naar Hawkwind in, maar ook het oude Eloy en het heeft de sfeer van jarentachtigbandjes die indertijd zelf hun democassettes uitbrachten. Omdat Vitaly alles zelf doet en de drums geprogrameerd zijn, klinkt het geheel soms ook mechanisch; voornamelijk de lange stukken zijn hierdoor soms iets te voorspelbaar. We gaan luisteren naar “Atmosphere And Vacuum”.
Website: www.sunriseauranaut.ru .

NIEUW
End Of The Dream - Shadow’s Embrace
Van het album “All I Am” (eigen beheer, 2015)

"End Of The Dream is een female-fronted metalband uit Den Bosch. Joost van den Broek (Epica, After Forever, Stream Of Passion, Xandria, ReVamp) is de producer die het beste uit deze jonge band haalt. De groep heeft een eigen geluid en laat niet alleen symfonische metal horen, hoewel complexere structuren met vele progressieve elementen en langere nummers niet geschuwd worden . Naast de sterke zang zijn de muzikanten zeker ook het vermelden waard. Robin van Ekeren laat regelmatig horen dat hij een zeer getalenteerde gitarist is - soms speelt hij soli waar John Petrucci toch even stil van zal worden. Ook het drumwerk van Pieter Driesen valt op. Met de al even stevige basgitaar wedijvert het met de sologitaar, waardoor ze elkaar tot grotere hoogten brengen. Mede dankzij het toetsenwerk van Armen Shamelian klinkt alles lekker progressief. De sterke combinatie van het complexe en theatrale Dream Theater-geluid tezamen met de symfonische sound van Epica is uniek. De zang van Micky Huijsmans is dan nog een mooie bonus." (Mario van Os, Progwereld)
Website: http://www.endofthedreammusic.com/ .

PRE-HISTORIE
Moody Blues, The - Nights In White Satin
Afkomstig van "Days Of Future Passed" Deluxe Editie (Decca, 1967 ; Decca / Universal, 2006)

Het album “Days Of Future Passed” van The Moody Blues verscheen in november 1967. Het was het tweede album van de band, maar het eerste met het echte Moody Blues-geluid. Het was tevens een album bedoeld als een soort demonstratie van de nieuwe stereo-opnametechniek, Deramic Sound, van het label Decca. Omdat stereo-spelers nog niet zo wijd verspreid waren, werd “Nights In White Satin” voor single-release echter in mono gemixt waarbij ook de prominente orkestbijdragen in de tweede helft van de song werden weggelaten. En terwijl het nummer hier in Nederland twee weken lang op nummer 1 stond in februari 1968, kwam het in thuisland Groot-Brittanië niet verder dan plaats 19 en duurde het nog tot 1972 voordat het nummer in de VS op single werd uitgebracht en daar tot plaats 2 reikte. Overigens trad The Moody Blues eerder deze week op in de Heineken Music Hall.
Website: http://www.moodybluestoday.com/ .

MUZIKALE LINK
Grice - Leftside
Rocket Scientists - Mariner
Van: "Alexandrine" (Hungersleep Records, 2015) /
"Brutal Architecture" (Kinesis, 1995)

Luisteraars die het nummer "Leftside" van Grice voor de tweede achtereenvolgende week bij Xymphonia horen, zullen wellicht denken dat we het prachtige nieuwe album "Alexandrine" onder betaling van gratis promo-CD's aan het pluggen zijn. Niets is minder waar, op de constatering na dat "Alexandrine" een fraai werkstuk is. Eén van de redactieleden vond echter dat het Moogachtige thema met een omhoog schietende melodielijn op een andere nummer leek. Na lang nadenken kwam hij op de moderne progressieve rockklassieker "Mariner" van Rocket Scientists uit 1995. Het tempo van laatstgenoemde stuk ligt weliswaar een stuk lager, maar dat thema heeft toch wel enige overeenkomsten. Oordeel zelf. Nu vermoeden we dan Jim "GRICE" Peters Jr. niet bekend zal zijn met "Brutal Architecture", het album waarop deze slepende Erik Norlander-compositie afstamt. De multi-instrumentalist lijkt ons meer iemand die uit de arty-rockhoek van het late Japan, Talk Talk en alle afsplitsingen van die bands komt. De link met de moderne, doch deels op de oude school gestoelde progressieve rock van Rocket Scientists zien we niet direct, maar je weet natuurlijk maar nooit.
Websites: http://www.gricemusic.co.uk/
en http://www.eriknorlander.com/ .

OPENER
Argos - Divergence
Van "A Seasonal Affair" (Progressive Promotion Records, 2015)

"Cruel Symmetry", het eind 2012 verschenen derde album van het Duitse Argos, wist de luisteraar direct bij de kladden te grijpen door het meeslepende, 20 minuten durende titelnummer. "A Seasonal Affair" probeert diezelfde luisteraar juist tot zich te binden door middel van pakkende, korte songs. Hierin zijn enkele van de kenmerkende elementen van Argos, te weten een voorliefde voor de Canterbury Scene en Peter Hammill, nog steeds te bespeuren. Toch heeft het symfonische element een sterkere nadruk gekregen. Hierdoor zijn Zappaeske trekjes en progressieve metalflarden nagenoeg verdwenen, terwijl het jazzrockaspect alleen in het instrumentale "Forbidden City" vorm krijgt. Nadat we in april twee langere stukken van deze plaat draaiden, is het nu tijd voor "Divergence", één van die korte pakkende songs vol Hammill-venijn.
Website: https://www.facebook.com/pages/ARGOS .

LIVE-TIP
Wilson, Steven – Drive Home
Van “The Raven That Refused To Sing And Other Stories” (Kscope, 2013)

De 35ste editie van Bospop vindt plaats op zaterdag 11 en zondag 12 juli 2015 in Weert. Dat is dus aankomend weekend. Op zondag is de afsluiter Steven Wilson met zijn band. Hij zal spelen van 23 uur tot half één. Begin volgend jaar gaat de tournee rond het eerder dit jaar verschenen album “Hand. Cannot. Erase.” na een paar maanden pauze gewoon verder. Er is vooralsnog geen Nederlandse datum, maar wel speelt hij op 15 januari 2016 in de Jahrhundert Halle in Bochum.
Website: http://stevenwilsonhq.com/ .

LIVE-TIP
Fish - High Wood
Van het album “A Feast Of Consequences” (Chocolate Frog, 2013)

Fish is een progressieve rock-zanger, tekstschrijver en acteur. In 1981 werd hij bekend als de zanger van de Britse groep Marillion. Zijn muziek, zijn live-performance, zijn indrukwekkende gestalte, zijn aparte stem met Schotse tongval en zijn gevoel voor drama maken dat hij tot op de dag van vandaag nog een betekenisvolle rol speelt binnen de progressieve muziekwereld. Ook Fish is te aanschouwen op Bospop en wel met een integrale uitvoering van het legendarische Marillion-album “Misplaced Childhood” uit 1985. Fish speelt zaterdag 11 juli tussen zes en zeven uur 's avonds. In november brengt de 'Farewell to childhood tour' hem opnieuw naar Nederland: op 4 november treedt hij op in De Boerderij in Zoetermeer, op 28 november in de Oosterpoort in Groningen en op 29 november in het dan compleet vernieuwde 013 in Tilburg. De titel van de tournee verwijst naar het feit dat tijdens deze optredens de laatste integrale uitvoeringen van “Misplaced Childhood” plaatsvinden. Hij speelt vast en zeker ook werk van zijn goed ontvangen meest recente, negende studio-album, “A Feast Of Consequences” uit 2013. U gaat luisteren naar “High Wood”, afkomstig van dit album.
Websites: http://fish-thecompany.com/
en http://fishheads.club/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Fjieri - Oriental Dream
Van "Words Are All We Have" (Emerald Recordings, 2015)

Fjieri is een project van toetsenist Stefano Panunzi en gitarist/bassist Nicola Lori. Lori's basspel is er debet aan dat heel "Words Are All We Have" aanvoelt als een groot eerbetoon aan wijlen Mick Karn, want meer dan op eersteling "Endless" treedt hij in de voetsporen van de meester. Op het vijfenhalf jaar geleden verschenen "Endless" was de in 2011 gestorven ex-Japan-bassist zelf nog te horen. Belangrijk verschil met "Endless" is de medewerking van gitarist/zanger Jakko Jakszyk, tegenwoordig lid van King Crimson. Hij zingt, speelt zeer herkenbaar gitaar en schreef mee aan het merendeel van de tracks, waardoor de sfeer van de plaat verwant is aan diens prachtige "The Bruised Romantic Glee Club". Het niveau van de composities, alsmede het schitterende spel van eenieder en de schilderachtige productie maakt "Words Are All We Have" van de eerste tot de laatste noot niet te versmaden en sowieso een must voor de liefhebber van muziek uit de kringen rond ex-Japan-muzikanten. Er zijn trouwens ook nog fraaie bijdragen van zanger Tim Bowness (No-Man), drummer Gavin Harrison (Porcupine Tree, King Crimson), en saxofonist Nicola Alesini (Alesini & Andreoni). Fjieri verdient dubbel en dwars de status Album van de Maand Juli. We beginnen de maand gewoon met de openingstrack van de CD: een zwoele instrumental die uitstekend past bij het huidige weer.
Website: https://www.facebook.com/ .

20 JAAR GELEDEN
5:01 AM - Picking Up The Pieces (live)
Landmarq - Solitary Witness (live)

Het is eigenlijk moeilijk te geloven dat het alweer 20 jaar geleden is dat er in Almelo voor de tweede keer een Xymphonia Festival werd gehouden. De locatie hiervan was op het terrein van het toenmalig EST/MBO College waar nu het ROC is gevestigd. De datum was 1 juli 1995. Vier bands mochten hun kunnen tonen: allereerst het Almelose 5:01 AM, vervolgens het eveneens Nederlandse November en het Italiaanse Asgard. Als hoofdact werd Landmarq gestrikt. Gelukkig hebben we de herinneringen nog aan dit concert en natuurlijk de opnames, dus leek het ons een goed moment om maar weer eens terug te grijpen naar een van de hoogtepuntjes. Natuurlijk kiezen we dan het concert van Landmarq, en als je dan toch een nummer met Damian Wilson laat horen kom je bijna niet onder “Solitary Witness” uit. Met Wilson heeft Landmarq drie albums uitgebracht. Daarna werd hij opgevolgd door Tracy Hitchings. Van de bezetting die in Almelo optrad zijn nu alleen nog maar 2 oerleden over. Volgens velen heeft de band nooit zijn tweede album "Infinity Parade" overtroffen. De andere bands die op het festival speelden bestaan helaas niet meer, hoewel er sprake is van een reünie van 5:01 AM. Samen met 5:01 AM trok Landmarq een aantal dagen door Nederland om een aantal optredens te doen, wat resulteerde in een zeer geslaagde mid-zomertour. En het wordt ook wel weer eens tijd om een nummer van deze Almelose symfoband te draaien, tegelijk een mooie gelegenheid om deze tour te herbeleven. November was kort na dit optreden al ter ziele, al zijn twee leden nog steeds actief in PBII - en hoewel Asgard mateloos populair begon te worden deed de vele bezettingswisselingen de band geen goed en viel ook voor de Italianen na 5 albums het doek.
Website: http://www.landmarq.net/ .

DIT JAAR TWINTIG JAAR GELEDEN / IN HET NIEUWS
Iluvatar - The Final Stroke
Afkomstig van "Children" (Kinesis / InsideOut, 1995)

Doordat we vorige week aandachten schonken aan het 20-jarig jubileum van Marillions “Afraid Of Sunlight”, gingen we eens verder kijken naar albums die in 1995 zijn verschenen. Één van de grote klassiekers in dat rijtje, is wat ons betreft “Children”, het tweede album van de Amerikaanse band Iluvatar. En van dat album is de afsluiter “The Final Stroke” het hoogtepunt. We draaien dit ook om (ex-)Iluvatar-zanger Glenn McLaughlin een hart onder de riem te steken, aangezien hij onlangs een levertransplantatie heeft ondergaan en ook nog behandelingen moet ondergaan in verband met nierfalen. De laatste berichten zijn gematigd positief, maar hij heeft nog een hele lange weg te gaan voor dat hij volledig hersteld zal zijn.
Website: http://www.iluvatarband.com/ .