OPENER - HET JAAR VAN DE WEDEROPSTANDIG DER C-BANDS?
Citilite - City Spinning
Van "Delicatessen" (State Of Mind, 1998)

Camel, Clepsydra, Collage - de reünie-aankondigingen buitelen over elkaar heen. Er is steeds één overeenkomst: de beginletter C. De associatie van die beginletter met het concept 'wederopstanding' is bepaald niet nieuw, maar het blíjft opvallend.;-) we hebben vervolgens maar eens in onze CD-kast gekeken, van welke band wat ons betreft de volgende reunie-aankondiging mag komen. Ons ook bleef hangen bij Citilite komen. Niet prog in de traditionele zin van het woord, maar heerlijke westcoastrock uit Nederland. Denk aan Steely Dan met een scheutje Beach Boys. Na één plaat ("Delicatessen" uit 1998) niets meer van vernomen. Er stonden ooit live-opnamen op Youtube, maar die zijn weg. Daniel Guilliamse en Vincent Carmiggelt waren de motor van de band, Alfred Lagarde de grote promotor. Maar 'big Al' overleed nog vóór dit album uitkwam. Hij had er vast voor gezorgd dat de plaat steviger 'in de markt' was gezet. De leuke hoes is trouwens ontworpen door Johan Visser, o.a. AKI-docent en grote man achter Idiot Music. En onderbuurman van uw presentator, maar dat terzijde.
Meer info: http://music.xs4all.nl/intro/intro98/d085198.htm.

NIEUW
Gizmo - The Promise
- Starlight
Van "Gizmo" (Canterbury Records, 2013)

De part-time formatie Gizmo produceerde onlangs zijn vierde volledige album sinds het debuut “Just Like Master Bates We Did It On Our Own” uit 1979. Van de bezetting van die plaat is alleen gitarist/zanger Dave Radford nog over, terwijl de oorspronkelijke toetsenman Brian Gould (ex-Seventh Wave) verantwoordelijk is voor het hoesontwerp. Gizmo is altijd een vreemd verschijning in progland geweest, vooral omdat de musici zich, ondanks of misschien wel door de vanaf album nummer drie gekozen labelnaam Canterbury Records, niet tot één stijl beperkten. Ook op de nieuwe schijf volgen rudimentaire neo-prog, punky rock, statige symfonische rock en art-rock elkaar op. De CD heeft zelfs een fraaie cover van Van Der Graaf Generators “House With No Door” als bonustrack. De titelloze plaat had overigens achteraf gezien ook “Blood Sweat & Tears” gedoopt kunnen worden. Tijdens het productieproces belandden zowel Radford als leadgitarist/zanger Martin Reed in het ziekenhuis. Laatstgenoemde bezweek zelfs op 12 juli aan zijn ziekte.
Website: http://www.gizmo.uk.com/.

NIEUW
Maschine - Invincible
Van "Rubidium" (InsideOut, 2013)

Maschine is de band rond de talentvolle gitarist Luke Machin. Deze genoot zijn opleiding aan het Bristol Institute of Music en heeft les gehad van o.a. Guthrie Govan en Scott McGill. Hij speelt echter al gitaar vanaf zijn derde(!) en groeide op in een gezin van progressieve rockliefhebbers. Zijn ouders waren fan van It Bites en Luke's eerste gitaarheld was dan ook Francis Dunnery. Toen hij door Andy Tillison voor The Tangent werd gevraagd was Pain Of Salvation inmiddels zijn voornaamste fascinatie. Zijn eigen groep heette zelfs naar een deel van een albumtitel van die band: Concrete Lake. Tillison stimuleerde hem meer een eigen weg op te gaan, om te beginnen door een andere bandnaam te kiezen. Dat werd dus Maschine, waar naast zijn eigen achternaam ook die van bassist Daniel Mashal in verwerkt zit. Die luistert overigens voornamelijk naar soul en funk. Dat is naast de brede interesse van Machin, zelf schrijver van alle Maschine-composities én die van de andere óók zeer onderlegde muzikanten, een van de oorzaken van de brede invloedssferen op dit album. In de opener van "Rubidium" is dat nog vooral de metalkant van Pain Of Salvation. Mede door de naar onze smaak niet erg fraaie zang van Machin zullen vele luisteraars hierdoor op het verkeerde been worden gezet, want "Rubidium" is beslist een interessant en uitdagend werkstuk! Neem "Invincible", dat akoestisch en folk-achtig begint, maar in het middenstuk tot pure jazzrock evolueert, met zelfs een verwijzing naar de Allan Holdsworth-klassieker "Fred". Op de twee bonustracks, naar wij vermoeden nog uit de Concrete Lake-tijd, is Andy Tillison overigens te gast.
Websites: http://www.maschineuk.com/
en https://www.facebook.com/maschineuk/info .

NIEUW
Johnson, Martha - Remembrance Day
Van "Solo.One" (Muffin Music, 2013)

Hoewel Martha Johnson, bekend van Martha And The Muffins (M+M) in het verleden al eens een album maakte voor kinderen, is “Solo.One” haar rockdebuut. De via crowd funding tot stand gekomen CD, die mede werd ingespeeld door echtgenoot Mark Gane en Ron Sexsmith, bevat een intrigerende rootsrock-sound. Het deels progressieve, deels funky New Wave-geluid van M+M is derhalve grotendeels ingeruild voor een eigenwijs en speels soort Americana. Meest opvallende track is ongetwijfeld het slotnummer “Remembrance Day”, vooral door de subtiele David Torn-achtige gitaarpatronen. Niet helemaal vreemd, aangezien M+M destijds mede door Robert Fripp aan een platencontract kwam. Overigens is van die band onlangs het tweede album, “Trance And Dance” uit 1980, op CD uitgebracht door Cherry Red.
Website: http://www.marthajohnsonmusic.com.

NIEUW / SINGER-SONGWRITER / PROGRESSIEVE FOLK
Snow, Angel - Windows Open
- You Won't Cry
Van "Angel Snow" (eigen beheer, 2012)

Een tijdje terug draaiden we muziek van een album van Viktor Krauss, de broer van Alison en lid van diens begeleidingsband Union Station. Het zullen namen zijn die velen associëren met country en bluegrass, maar dat is echt te kort door de bocht, zo bleek toen. Viktor Krauss heeft ook een grote hand gehad in het tweede album van de Nashville-singer-songwriter Angel Snow en alweer blijkt dat Nasvhille méér te bieden heeft dan menigeen denkt. Neem alleen al het rijtje favoriete songschrijvers dat ze op haar site noemt: Thom Yorke, Peter Gabriel, Brian Eno, Bob Dylan, Trent Reznor en Elliot Smith... Niet dat we van al deze namen meteen invloeden kunnen traceren, maar haar liedjes weten meteen te fascineren. Wat voor persoon beschrijft ze? In wat voor situatie bevindt die zich? Ze is psychologe, wellicht dat die achtergrond heeft geholpen om dit alles zo 'real life' te doen aanvoelen. Daarbij heeft ze een prachtige stem, die haar naam helemaal eer aan doet: hemels als een engel; puur en ongerept als pas gevallen sneeuw. Krauss heeft dit muzikaal transparant, maar toch heel rijk omkleed - stilistisch even ongrijpbaar als zijn eigen CD, met gebruik van o.a. akoestische gitaren, zoemende contrabas, bedwelmende strijkers en lome lapsteel. "Windows Open" is het meest aangrijpende stuk. Het bezwerende, door repeterend gitaarmotief ondersteunde "You Won't Cry" had evengoed een nummer van Junip kunnen zijn.
Website: http://angelsnow.net/.

HERNIEUWDE AANDACHT
Wintergatan - Paradis
Van "Wintergatan" (Sommerfågel Records, 2013)

Twee maanden geleden besteedden we kort aandacht aan het debuut van het Zweedse gezelschap Wintergatan. De bijna dansbare progressieve rock met folkinvloeden wordt voortgebracht door allerlei aparte instrumenten, zoals klokkenspel, vibrafoon, typemachine, Theremin en hakkebord, aangevuld met het standaard rockinstrumentarium De instrumentale Cd eindigt met een heus monument, waarin de progressieve rock het beste tot uiting komt. Enige vergelijking met Kit Watkins' vroege soloplaten is zeker op zijn plaats. Op de website van de band is sinds kort een compleet concert te bewonderen, dat de groep gaf op het Roskilde Festival.
Website: http://www.wintergatan.net/.

AKTUEEL
Big Big Train – Judas Unrepentant
Van het album “English Electric Part One” (Giant Electric Pea, 2012)

De Britse formatie Big Big Train komt met een special edition die de laatste twee albums bevat, maar waarbij vier extra nummers zijn toegevoegd. De bonusnummers worden ook als losse EP leverbaar, voor de mensen die de beide delen “English Electric” al hebben gekocht. Toch kan het ook voor hen interessant zijn de aanschaf van “English Electric Full Power” te overwegen. Die gaat namelijk vergezeld van een meer dan 90 pagina's dik boekwerk, vol Britse geschiedkundige feiten die ten grondslag lagen aan de songs. Die verhalen zijn vervolmaakte versies van de blogs die het afgelopen jaar op de site van Big Big Train te lezen zijn geweest. “English Electric Full Power” zal in het laatste kwartaal van dit jaar het levenslicht gaan zien. Het volgende compleet nieuwe Big Big Train-album zal in 2015 moeten verschijnen. Maar eerst staat er nog iets anders opwindends te gebeuren: Big Big Train gaat live optreden! Dat zal in 2014 op een beperkt aantal podia moeten plaatsvinden. Hopelijk ook in Nederland en bijvoorbeeld op Night of the Prog 2014!
Website: http://www.bigbigtrain.com/.

LIVE-TIP
Brun, Ane – Sleeping By The Fyris River
Van “Live At Stockholm Concert Hall” (Determine, 2009)

De Noorse zangeres Ane Brun viert dit jaar haar 10-jarige jubileum als solo-artiest en om dat te vieren is er een compilatie-dubbel-CD uitgebracht (“Songs 2003-2013”), die natuurlijk wordt ondersteund met een tournee. In Nederland is ze te bewonderen op 12 oktober in Paradiso, Amsterdam en op 18 oktober in het Paard van Troje in Den Haag. Het nummer dat we gaan draaien komt van de opnamen die Ane maakte in de Concert Hall in haar woonplaats Stockholm, met een uitgebreide line up waaronder een violiste, celliste en koor. De vaak melancholische muziek van Ane Brun komt goed tot zijn recht in deze setting. En luister vooral naar het mooie gitaarspel van Staffan Johannson op dit nummer. Brun tourde overigens de afgelopen jaren met Peter Gabriel, op “Songs 2003-2013” vinden we de twee in duet in “Don't Give Up”.
Website: http://www.anebrun.com.

HERUITGAVE
Hillage, Steve – Unzipping The Zype
Van “Live In England 1979” (Gonzo Multimedia, 2013)

Een onwaarschijnlijke gitaar- én dance-held is Steve Hillage. Hij begon zijn carrière bij Egg en Gong, maar in 1975 ging Hillage eigensweegs, met eega Miquette Giraudy. Zo’n kleine 4 jaar maakte Hillage de Euopese podia onveilig met zijn space-rock en scoorde zelfs een aantal kleine hits. In 1979 vond de laatste Steve Hillage Band-tour plaats, met weer een nieuwe bandbezetting. Van deze tour is nu een CD/DVD-set verkrijgbaar, met een opname van het toenmalige BBC-TV-programma Rock goes to College. Al eerder was alleen de DVD verkrijgbaar via Voiceprint. De albums “Open” en “Live Herald” waren toen actueel en daarvoor is dan ook veel aandacht. Zo wordt van “Live Herald” o.a. het uptempo en bijna punky “1988 Aktivatior”gespeeld, naast ouder werk als “Salmon Song” en “Hurdy Gurdy Man”. Na deze tour is de koek echter zo goed als op en legt Hillage zich meer toe op productiewerk. Door toedoen van The Orb gaan Hillage en Giraudy in de jaren 90 weer muziek maken onder de noemer System 7 en vinden zo aansluiting bij de dance-dcene. Sinds die tijd is hij weer zeer actief en doet af en toe ook nog een retro-setje. Er is zelfs sprake van dat er in 2014 een nieuwe plaat van de Steve Hillage Band gaat verschijnen.
Websites: http://en.wikipedia.org/wiki/Steve_Hillage
en http://www.gonzomultimedia.co.uk/product_details/15541 .

IN HET NIEUWS
Grobschnitt – Anywhere
Van “Grobschnitt 2010 Live” (eigen beheer, 2011)

En toen was de koek echt op! Heel stiekem werd afgelopen maand de Grobschnitt-site aangepast met een kort berichtje en is de link naar concerten verwijderd. Ook een berichtje verstopt op het Grobschnitt-forum zou vertellen dat de band heeft besloten geen vervolg te geven aan de reünie. Mede doordat voor een aantal leden de privé-omstandigheden zijn veranderd. Laten we hopen dat men zich in de toekomst weer bedenkt. Afgelopen jaar speelde de band nog vier fantastische shows met orkest in het theater in Hagen en er zou dit jaar een vervolg op komen. Echt jammer aangezien deze shows niet zijn vastgelegd. Wel is de show-opener “The Symphony” nu op EP uitgebracht. Zie het als een 12 minuten durend afscheid: een cadeau dat zeker smaakt naar meer! We gaan nu echter luisteren naar één van de mooiste Grobschnitt-nummers: “Anywhere” van de klassieker “Rockpommel's Land” in een in 2010 opgenomen live-uitvoering.
Website: http://www.grobschnitt-band.de/.

SEVENTIES
Genesis – Get 'em Out By Friday
Van het “Genesis Live” (Charisma, 1973)

Opnamen van de "Foxtrot"-tournee uit begin 1973: de eerste waarvoor Gabriel zich per nummer in een andere buitenissige uitdossing stak. Eigenlijk had hier een film van moeten verschijnen, maar dat ging niet door. Wie wil weten hoe zo'n show eruit zag, is aangewezen op bootlegvideo's (waarvan er twee staan op de SACD/DVD-editie van "Foxtrot") óf op tributeshows van bijv. het Canadese The Musical Box. In ieder geval is hier te hóren hóe goed deze verfijnde musici in staat bleken de complexe muziekstukken naar het podium te vertalen. Het lied heeft de vorm van een futuristisch spel, aanvankelijk ingesteld in het heden, maar het eindigt in 2012. Peter Gabriel zingt de rollen van John Pebble, de harteloze ondernemer, Mark "The Winkler" Hall, zijn handlanger, en diverse huurders. De personages werden humoristische getypeerd. In 2012 zijn ondernemers bezig met het uitkopen van hele straten om mensen te verplaatsen in kleinere flats, met het uiteindelijke doel meer mensen in te passen op dezelfde plek.
Website: http://www.genesis-music.com/.

ALBUM VAN DE MAAND
Versteegh, Daniel – I'm On Your Side
Van “Metanoia” (Shepherd Song / Rough Trade, 2013)

Maandag is de finale van De Beste Singer Songwriter van Nederland. Of er weer zo’n talent als Daniel uitkomt is nog maar de vraag, hoewel er wel een aantal zeer sterke kandidaten bij zijn. Ons geld staat op Michael als winnaar. Nu maar hopen dat men niet moet zwichten voor de commercie. Natuurlijk is dit een mooie aanleiding om weer een nummer van ons Album van de Maand te draaien. Daniel Versteegh was vorig jaar namelijk finalist. Daniel speelt overigens op dit moment op het festival De Parade in Utrecht. Laten we hopen dat hij, met band, ook een keer dichterbij te bewonderen is.
Website: http://www.danielversteegh.nl .

AKTUEEL – HET JAAR VAN DE WEDEROPSTANDIG DER C-BANDS
Collage –Wings In The Night
Van “Moonshine” (SI Music, 1994)

De Poolse formatie Collage is heropgericht! De leden maakten afgelopen week bekend dat ze op het moment druk aan het oefenen zijn om later in dit jaar diverse optredens te gaan verzorgen. Collage is vooral bekend vanwege het magnifieke album "Moonshine" uit 1994. Tijdens de twee uur durende show zullen naast oude live-favorieten ook diverse nummers die nog nooit live zijn vertolkt onderdeel zijn van de setlist. Het blijft niet alleen bij optredens, want Collage maakt ook bekend dat er snel begonnen gaat worden met het werken aan een nieuw album.
Website: https://www.facebook.com/CollageProg?fref=ts.

HERUITGAVE / OPENER
Novalis - Sphinx
Van "Augenblicke" (Ahorn-Records, 1980 / MIG, 2012)

Deze opvolger van het succesvolle "Flossenengel" was een echt overgangsalbum, gemaakt in een tijd die voor veel in de jaren '70 gewortelde groepen een overgangstijd was. De Duitse van oorsprong symfonische rockband maakte "Augenblicke" namelijk in een jaar dat symfonische rock door pers en publiek als 'altmodisch' beschouwd werd. De tijdloosheid die het genre, zoals we inmiddels weten, in zich blijkt te hebben werd toen door velen nog niet erkend. Novalis zoekt het derhalve in kortere, compactere, songmatiger ideeën, maar dan wel afgewisseld met ongeveer evenveel instrumentale stukken, waarin de symfonische rockroots toch zeker goed in te horen valt. Vriendelijk van karakter en door het gebruikte instrumentarium ook aangenaam warm. Het karakter komt overeen met de albums van Mike Oldfield uit dezelfde periode, die eenzelfde afwisseling tussen songs en instrumentals hanteerde. Net als z'n voorganger is "Augenblicke" in 2012 door MIG (Made In Germany) heruitgebracht op CD, incl. achtergrondinfo in het boekje. De door ons gedraaide instrumental "Sphinx" verwijst niet zozeer naar Oldfield, maar naar Happy The Man: het keyboard-gebruik, het gehaaid gebruik van een 7/8-ste maatsoort, ja zelfs de gong in de climax...
Website met meer informatie: http://www.mig-music.de/.

NIEUW / WERELD VOL MUZIEK
Anima Mundi - Suite The Lamplighter - Part 3 - Light The Lantern Of Your Heart
- Suite The Lamplighter - Part 4 - The Human House
Van "The Lamplighter" (eigen beheer, 2013)

Sinds het derde album “The Way” (2010) is de Cubaanse progressieve rockband Anima Mundi niet meer weg te denken uit de internationale prog scene. Vooral Nederlandse fans hebben de band in hun hart gesloten. Hier werd dan ook niet alleen een eerste live-DVD opgenomen, ook de nieuwe CD “The Lamplighter” is voor een groot deel in Nederland opgenomen. In een laat stadium van die opnamen verliet plotseling zanger Carlos Sosa de groep, die onmiddellijk vervangen werd door een oude vriend van Anima Mundi: Emmanuel Pirko Farrath. Diens stem is wat minder gevoelvol en een stuk lager, maar niet onprettig. De hoofdmoot van “The Lamplighter” wordt gevormd door twee lange suites, die bestaan uit 4 in elkaar overvloeiende nummers, met een afgewogen afwisseling van vocale en instrumentale passages. De muzikale invloeden zijn dezelfde als op “The Way”: overduidelijke invloeden van de jarenzeventigmuziek van Yes en Genesis, maar ook af en toe een knikje naar Pink Floyd. De as waar de groep om draait is onmiskenbaar gitarist Roberto Díaz met zijn warme, lyrische spel en toetseniste Virginia Peraza met haar vaak orkestraal klinkende keyboards. Liefhebbers van “The Way” zullen “The Lamplighter”, ondanks de beduidend andere zang, zeker ook gaan waarderen!
Website: http://www.animamundimusic.com/site/.

NIEUW
Amplifier – Close
Van de EP “Sunriders”, onderdeel van de limited book edition van “Echo Street” (Kscope, 2013)

Of je nu Amplifier wel of niet leuk vindt, feit is dat de band momenteel één van de meest creatieve bands is. Dat blijkt niet alleen uit de muziek, maar ook uit de podiumpresentatie, inclusief uniforme kledij. De band bracht tot nu toe vier hele albums uit, naast 4 EP’s, 3 singles, 3 DVD’s en 4 speciale promotie-albums. Een deel daarvan zelfs gratis als download. Verrassend, sympathiek en misschien wel gewoon slim is ook het feit dat Amplifier bij optredens zijn CD's en EP's voor bodemprijzen verkoopt. Resultaat is aldus een hoge verkoop en dus meteen prima promotie. Amplifiers muziek wordt gekenmerkt door zanger en gitarist Balamirs effectpedalen, sfeervolle composities en filosofische teksten, die voornamelijk te maken hebben met astronomie, kosmos en de menselijke natuur. Aanstaande woensdag doet de band een exclusief optreden in Londen, ter viering van het 5-jarige bestaan van het label Kscope.
Website: http://www.amplifierband.com/.

NIEUW / NU ECHT UIT
Custodian, The - Necessary Wasted Time
Van "Necessary Wasted Time" (The Laser's Edge, 2013)

Al enkele maanden geleden konden we u het nummer "Other People's Lives" van The Custodian laten horen. We meldden toen al dat The Custodian een uitstapje is van Richard Thomson, tevens zanger van de progmetalband Xerath. Ook andere leden van die band zijn betrokken bij The Custodian, dat juist helemaal niets met progmetal van uitstaan heeft. Er is dan ook gehusseld met de instrumenten: Thomson is duidelijk degene die de kar trekt: hij bespeelt ook gitaren en toetsen en programmeerde het een en ander. Ook de drums verzorgde hij, want Xerath-drummer Michael Pitman is nu de bassist. Xerath-gitarist Owain Williams krijgt gezelschap van niet-Xerath-lid Nariman Poushin. Met z'n tweeën bespelen ze akoestische gitaren, waarmee zo ongeveer alle slaggitaarpartijen worden gedaan. Dit fijnzinnige, ietwat folky snarenspel geeft The Custodian een behoorlijk eigen geluid, dat nog het meest refereert aan later werk van Anathema. De fraaie soli van Williams, met veel legatospel, raken dan weer juist aan jazzrock. Het album "Necessary Wasted Time" bevat grote instrumentale delen: ook de stukken mét zang kennen haast soundtrack-achtige passages, zoals ook de postlude van het titelnummer. Hét minpunt van de plaat wordt gevormd door de veel te knallende, getriggerde of geprogrammeerde drums, die afbreuk doet aan de verder zo subtiel vormgegeven muziek.
Website: https://www.facebook.com/WeAreTheCustodians/info
en https://www.lasercd.com/node/9901.

NIEUW / PROGRESSIEVE POP
Kok, Chris & Civil Union - Snowfall
- Solution
Van "Loose Ends" (eigen beheer, 2013 (NB: er staat 2012 op de hoes, maar de presentatie was heus pas vorige maand)

Chris Kok is een Amsterdamse singer-songwriter/producer, die al hoge ogen gooide bij enkele competities (klinkt toch raar, alsof muziek een sport is). Ook zingt hij bij de alt.pop-allstarformatie Wooden Saints. Toch liet een solodebuut nog redelijk lang op zich wachten. Wat wil je ook: de voormalige conservatoriumstudent was naar verluidt met zijn muziek op zoek naar 'de epiek van Pink Floyd, gekoppeld aan de passie van Jeff Buckley. De intelligentie van Radiohead en Paul Simon, de rauwheid van Neil Young. Muziek die luisterbaar is als The Beatles, met arrangementen à la George Martin.' Of hij dat allemaal voor elkaar gekregen heeft mag iedereen zelf bepalen, feit is dat er met "Loose Ends" en ontzettend knappe en ook gevarieerde plaat ligt. De Radiohead van "OK Computer" is een voor-de-hand liggende referentie, mede door Koks stemgeluid. De euforische koortjes hier en daar refereren dan weer sterk aan Elbow, de climax van "Acedia" heeft Floydeske proporties. Wij laten twee uitersten horen: de tederheid van het met strijkers aangeklede kleinood "Snowfall" tot de uitgelatenheid waarin het daaropvolgende "Solution" eindigt, met inderdaad een schurende gitaarsolo waar Neil Young vanop zou kijken.
Website: http://www.chriskok.net/.

JAZZROCK / HERUITGAVE
Passport - Infinity Machine
Van "Infinity Machine" (Atlantic, 1976), tevens deel uitmakend van "Passport: Original Album Series" (Atlantic / Warner Music Germany, 2011)

Bandleider/saxofonist/toetsenist/componist Klaus Doldinger, inmiddels 77 jaar oud, is de enige constante factor in de in 1971 opgerichte en nog steeds actieve Duitse jazzrock/fusion-groep. In de originele bezetting vonden we nog min of meer een streekgenoot ook, namelijk de Gronause drummer Udo Lindenberg, die later bekend zou worden als rockzanger. Die eerste bezetting viel al snel uit elkaar, waarna in 1973 met Frank Roberts (toetsen), Wolfgang Schmid (basgitaar, gitaar) en Curt Cress (drums) een stabielere bezetting gestalte kreeg. Hoewel: Roberts werd al binnen een jaar opgevolgd door Kristian Schulze (1945-2011, geen familie van Klaus). De band maakte in die jaren jazzrock die gedomineerd werd door Doldingers saxen, waarbij Schulze's toetsen regelmatig voor een symfonisch tintje zorgen. Weather Report is een voor de hand liggende referentie. Als Schulze z'n toetsen weelderig breed laat uitwaaieren onder een melodieuze frase van Doldinger, lijkt de muziek warempel wel op (de jazzy kant van) het Nederlandse Solution. In 2011 verscheen een doosje met daarin 5 envelopjes, die 5 van de eerste 6 studio-albums bevatten, uit 1971-76. "Second Passport" uit 1972 is gek genoeg overgeslagen. Wij gaan luisteren naar het opwindende titelnummer van het recentste album uit de set.
Website: http://www.passportjazz.com/.

EINDNUMMER 1E UUR
Crippled Black Phoenix – Of A Lifetime
Van het derde album “I Vigilante” (Invada, 2010)
...overgaand in...
Journey – Of A Lifetime
Van het debuutalbum “Journey” (Columbia, 1975)

Afgelopen week speelde de Britse band Crippled Black Phoenix op het Night of the Progs-festival een cover van het Journey-nummer “Of A Lifetime”. Het was alsof de band geroken had dat een van de aanwezigen in het publiek, onze eigen Aldwin juist diezelfde week het album met het origineel op CD had gekocht. Het staat op het eerste, titelloze Journey-album. Dat werd uitgebracht in 1975 op Columbia Records . In tegenstelling tot veel later werk is dit een progressief rock album dat zich vooral richt op de instrumentale talenten van de bandleden. Zwakke schakel op dit album en tevens de twee volgende was de zang van organist Gregg Rolie. Zijn stem was te zwak om de muziek van Journey te dragen. De komst van een échte zanger, Steve Perry, in 1977 was dan ook zeer welkom. Bij Crippled Black Phoenix is er geen vocaal probleem, want pianiste Daisy 'DC' Chapman heeft een zeer fraaie stem. Wij laten het origineel in de coverversie overlopen.
Websites: http://www.journeymusic.com/
en http://www.crippledblackphoenix.co.uk/.

LIVE-TIP / OPENER
Moon Safari – New York City Summergirl
Van “Lover’s End” (eigen beheer, 2011)

Al eerder maakten wij bekend dat er nieuw album van de Zweedse formatie Moon Safari aan zit te komen. De band geeft mondjesmaat nieuwe informatie vrij. In elk geval verschijnt in Europa het album op 2 september 2013. Het album is gemixt door Jonas Reingold (The Flower Kings, Karmakanic, The Tangent). Moon Safari speelt op 3 september en 4 september in Nederland om de nieuwe release te promoten. Als eerste is De Boerderij in Zoetermeer aan de beurt en vervolgens treedt de band een dag later op in de Lakei te Helmond. De muziek bevat beslist elementen van andere bands, vooral Spock's Beard en Yes, maar wat Moon Safari uniek maakt, is de geweldige samenzang van alle leden - soms zelfs a capella - waarmee men neigt naar bands als The Beach Boys en Crosby, Stills & Nash.
Website: http://www.moonsafari.se/ .

LIVE-TIP / AKTUEEL
Camel – La Princesse Perdue
Van “The Snow Goose” (Decca, 1975)

Nog een paar maand wachten en dan is het zover: Camel zal dan eindelijk weer live te bewonderen zijn. Het concert zal in het teken staan van Camels bekendste album “The Snow Goose” en tevens een eerbetoon zijn aan wijlen Peter Bardens, de voormalige toetsenist van de groep. We kunnen dus veel oud materiaal verwachten. Tevens zien we de terugkeer van een tweetal oudgedienden: de toetsenisten Guy LeBlanc en Jan Schelhaas. In Nederland doet Camel Groningen en Amsterdam aan: respectievelijk de Oosterpoort op 25 oktober en de Melkweg op 26 oktober. Let wel op: de kaarten gaan hard en de shows zijn bijna uitverkocht. Er gaan geruchten dat de band volgend jaar op Night of the Prog Festival zal staan!
Website: http://www.camelproductions.com/ .

IN HET NIEUWS
Hogarth (Steve) H Band – Nothing To Declare
Van “Live Body Live Spirit” (Poison Apple, 2002)

Helaas gaan de concerten van Steve Hogarth en Richard Barbieri in september niet door. De tegenvallende voorverkoop van kaarten tot nu toe vormde een te groot risico op hoge kosten. Wel jammer, want afgaande op een live-opname die we nu gaan draaien van de befaamde H Band-shows, ook al met Richard Barbieri, uit het begin van deze eeuw, had het wel weer eens vuurwerk kunnen opleveren.
Websites: http://www.kscopemusic.com/hogarthbarbieri/nottheweaponbutthehand/ ,
en http://www.stevehogarth.com/.

ALBUM VAN DE MAAND
Versteegh, Daniel - Julie Please Come Home
Van "Metanoia" (eigen beheer, 2013)

Deze maand is de progressieve singer-songwriterplaat "Metanoia" van de Nederlander Daniel Versteegh Album Van De Maand. Dit omdat wij denken dat er vele symfo-liefhebbers zijn die de aansprekende, fraai gearrangeerde en onweerstaanbaar mooi en gevoelig gezongen liedjes op dit album zullen waarderen. Toen we het over Chris Kok hadden, meldden we al het rare van een competitie-element in muziek. Zo 'verloor' Versteegh vorig jaar in het TV-programma De Beste Singer-songwriter Van Nederland van Douwe Bob Posthuma, wiens muziek ons dan weer helemaal niets doet. We zeiden ook al eerder dat Versteegh ons soms deed denken aan de Britse folkzanger Jim Moray. Dat is nog het meest het geval in het met warm cellospel en subtiele akoestische gitaartokkels aangeklede "Julie Please Come Home".
Website: http://www.danielversteegh.nl/ .

PROGRESSIEVE FOLK
Browne, Duncan – Last Time Around
Van “Duncan Browne” (RAK, 1973 / EMI, 2002)

Duncan Browne is geen onbekende in Nederland door de onwaarschijnlijke hit “The Wild Places” in 1978. Duncan was echter al een kleine 10 jaar bezig als muzikant en is begonnen als folkie. Zijn eerste plaat werd uitgebracht door Andrew Loog Oldham’s Immediate label maar dat zette geen zoden aan de dijk. Pas in 1973 kwam zijn tweede plaat uit, waarop zich een bescheiden Brits hitje bevond. Ook hier bewandelde Duncan het folkpad: er zijn in de muziek soms raakvlakken te horen met die van Nick Drake en John Martyn. Het gebruik van o.a. Mellotron en “moderne” synths geeft de plaat soms een proggy karakter – iets wat zeker hoorbaar is in de song “Last Time Around”.
Meer info: http://nl.wikipedia.org/wiki/Duncan_Browne.

SEVENTIES
Mr. Brown – Recall The Future 9.25
Van “Mellan Tre Ögon” (Voice Music, 1977 /Transubstance, 2006)

Hoewel Zweden de nodige progbands voortbracht in de jaren zeventig, zijn er weinig die buiten het land bekendheid genoten. Pas toen er een revival plaats vond in de jaren '90, met bands als Änglagård, The Flower Kings en Anekdoten, werden hun voorgangers ook bekend bij een breder publiek. Een van de bands uit de jaren zeventig is Mr. Brown. In eigen land wist men begin jaren '70 een goede live-reputatie op te bouwen. Op albumgebied bleef het echter bij één zelfgefinancierde plaat: “Mellan Tre Ögon”. Net als bij tijdgenoten werd er naar de voorbeelden uit Groot Brittannië gekeken en horen we invloeden van bands als Camel, Barclay James Harvest, maar ook Jethro Tull terug. Na het uitbrengen van het album viel de band uit elkaar.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=1891.

IN HET NIEUWS
Clepsydra – Sweet Smelling Wood
Van “Fears” (SPV, 1997)

De Zwitserse band Clepsydra laat weer van zich horen: in 2014 is Clepsydra van plan een reünie-tour te starten. Tevens zijn er ideeën voor een nieuw album. Hopelijk wordt Nederland ook aangedaan. Het eerste optreden van Clepsydra in Nederland was overigens georganiseerd door de stichting Symphel en vond plaats in de Hellendoornse Lantaarn. Dit was indertijd ter promotie van het album “Fears”.
Website: http://www.clepsydra.ch/.

AFSLUITER TWEEDE UUR
Uriah Heep – July Morning
Van “Look At Yourself “ (Bronze Records, 1971)

Na het missen van een muzikaal eerbetoon aan de maanden mei (had bijvoorbeeld gekund met Blue Öyster Cults “Last Days Of May”) en juni (met bijv. Spock’s Beards “June”) laten we juli muzikaal niet links liggen. Op het derde album van Uriah Heep vinden we namelijk “July Morning”. Het werd geschreven door toetsenist Ken Hensley en de originele zanger, David Byron . Ongeveer de laatste vier minuten van het stuk laten een orgelsolo horen: een mooi voorbeeld van Hensley's toetsenbordtalenten. Maar niet alleen Hensley is als toetsenist te horen: niemand minder dan Manfred Mann is speciale gast. Volgens de liner notes van de CD is zijn optreden in “July Morning” zelfs de eerste keer dat hij te horen is op zijn Moog synthesizer, waarmee hij later zo'n furore maakte. Het lied is ook uitgebracht als single van Uriah Heeps eerste live-album " Uriah Heep Live".
Website: http://www.uriah-heep.com.

OPENER
Pink Floyd – Embryo
Live in London, 1970

Een van de old school Floyd fans favorieten is “(The) Embryo”, een nummer dat de band alleen maar live speelde in 1970 en 1971. Er is wel een uitermate verkorte versie op een Harvest label-compilatie verschenen (“Picnic – A Breath Of Fresh Air”) en later op de Pink Floyd-compilatie “Works”, maar the full monty heeft nooit officieel het daglicht mogen aanschouwen. Gelukkig hebben we wel een aantal zeer fijne alternatieven in de vorm van radio-opnamen. En de in Londen op 16 september 1970 gemaakte wordt wel beschouwd als een van de beste, hoewel er ook zogenaamde stiekeme opnames zijn van shows tijdens welke het nummer tot wel 25 minuten werd opgerekt.
Websites: http://www.pinkfloyd.com en http://en.wikipedia.org/wiki/Embryo_(Pink_Floyd_song).

Obscure Epic
England – Imperial Hotel
Van “Imperial Hotel” (CD-EP, alleen in Japan uitgebracht in oplage van 100 stuks)

De Britse band Engand wordt gezien als een van de meest ondergewaardeerde bands van zijn tijd. De groep bracht helaas maar één album uit, de klassieker “Garden Shed”. England was echter al een tijd bij elkaar voor dit in 1977 uitgebrachte werkstuk. Een nummer dat de band al in 1973 componeerde, maar nooit aan een groot publiek voorlegde is “Imperial Hotel”. Een episch stuk dat verhaalt over een spookhotel. De band waw in die tijd een trio, dus verwacht niet het volle geluid van het latere album. Wel is duidelijk te horen dat de karakteristieke sound van England er al was. Tijdens de reünieshows werd er een ingekorte versie gespeeld. Overigens werkt men al een tijd aan een nieuw album. We zijn benieuwd!
Website: http://www.gardenshedmusic.com/.

Nieuw maar ook Oud
Oblivion Sun - The High Places
Van "The High Places" (Prophase Music, 2013)

Begin dit jaar verscheen "The High Places", het tweede album van Oblivion Sun. De kern van ex-Happy The Man-leden Stan Whitaker en Frank Wyatt is gebleven, maar de overige musici zijn nieuw. Grootste verschil is het ontbreken van tweede toetsenman Bill Plummer. Wellicht klinkt het nieuwe album daardoor meer gitaargeoriënteerd dan de eersteling. Wyatt speelt daarbij meer op piano dan op allerlei synthesizers, wat ook bijdraagt aan de nieuwe sound. "The High Places" bevat slechts vijf songs, waarvan het titelnummer echter ruim 22 minuten in beslag neemt en wel de nodige typische Happy The Man-kenmerken bevat. Het is dan ook een bewerking van het stuk “Merlin Of The High Places”, een oud Happy The Man-stuk, dat op de archiefplaat "Death's Crown" prijkt.
Website: http://www.oblivionsun.com/.

NIEUW/JAPANSE RELEASE
Moon Safari – Lover's End Pt. I: Alternate Cut
– Lover's End Pt. II
– Lover's End Pt. III: Skellefteå Serenade
Van “The Lover's End Trilogy” (Avalon, 2013)

“The Lover's End Trilogy” is een bijzondere Japanse release, die alle delen van de trilogie verzamelt op een schijf. Maar… natuurlijk de Japanners hebben weer wat speciaals afgedwongen, want deel één is een onuitgebrachte, andere versie dan die op het album “Lover's End”. Leuk voor de verzamelaar. Moon Safari werkt momenteel hard aan een nieuwe plaat genaamd ”Himlabacken Vol. 1” en gaat in het najaar op tournee. Op 3 september is de band te zien in De Boerderij in Zoetermeer.
Website: http://www.moonsafari.se/.

Nieuw Monument
Days Between Stations - In Extremis
Van "In Extremis" (eigen beheer, 2013)

Het duo Oscar Fuentes Bills en Sepand Samzadeh had vorige maand de pech dat "In Extremis", zijn tweede album als Days Between Stations, het bij de uitverkiezing van Album van de Maand nipt verloor van Sound Of Contact. Dat weerhoudt ons er uiteraard niet van om wederom aandacht aan deze fraaie CD te geven. Dit keer vond het tweetal in talrijke beroemde musici medestanders voor hun originele progressieve rock. Zo leveren Tony Levin, Billy Sherwood, Rick Wakeman en de onlangs overleden Peter Banks belangrijke bijdragen, zonder dat ze te zeer hun eigen stempel op de muziek drukken. Het album eindigt met het epische, zesdelige titelnummer, waarin Sherwood als leadzanger en drummer is te horen.
Website: http://daysbetweenstations.com/.

Bijzondere opname Internet Only Release
Peter Gabriel - San Jacinto (Instrumental)
Van “Peter Gabriel - Half Blood” (Bowers & Wilkins internet only release, 2011)

De liefhebbers weten het: op het gebied van interactieve media is Peter Gabriel een van de voorlopers. Ben je lid van zijn fanclube dan kan je allerlei digitale extraatjes krijgen of kopen. Een van de dingen die hij uitbreng op het Bowers & Wilkins-label zijn high bit-rate-albums. Meestal zijn dit live-releases of bijzondere items. Zo ook deze release met een vijftal nummers in zowel gezongen als instrumentale vorm. We kiezen voor de instrumentale orkestversie van “San Jacinto”.
Website: http://petergabriel.com/.

OPENER
Procol Harum - Something Magic
Van “Something Magic” (Chrysalis, 1977; laatste geremasterde heruitgave: Salvo, 2009)

“Something Magic” is de laatste plaat die Procol Harum maakte voor een jarenlange stilte tot aan 1991. Het album is opgenomen in Miami en heeft naast een kant met korte stukken een plaatkant bestrijkende epic: “The Worm & The Tree”. Volgens tekstschrijver Keith Reid gaat het stuk over de verwoede pogingen van de pers om de bandleden uit elkaar te drijven. Wij kozen vanavond voor het titelnummer. Het Britse heruitgave-label Salvo heeft alle albums van Procol Harum trouwens enkele jaren geleden op fraaie wijze heruitgebracht in mini-LP-hoesjes met informatieve boekwerkjes.
Website: http://procolharum.com/.

NIEUW
Osada Vida - Those Days
- Until You're Gone
Van "Particles" (Metal Mind Productions, 2013)

Nee, Osada Vida is niet wéér een heropgestane Italoproglegende, het is een eigentijdse Poolse progrockband, die al sinds de eeuwwisseling meedraait. Ondanks vijf eerdere albums en een live-DVD wist Osada Vida tot nu toe aan Xymphonia's aandacht te ontsnappen. Veel gehoord bezwaar van critici tegen de vroegere albums was de beperkte zangstem van bassist Lukasz Lisiak. De band heeft blijkbaar geluisterd, want nu is Marek Majewski aangetrokken, met een niet heel karaktervolle, maar wel prettige en warme stem. Daarnaast is de groep door de loop der tijd minder heavy geworden, al bevat "Particles" toch nog één song waarin gegrunt wordt. De licht-jazzy schwung die Osada Vida naar verluidt aldoor al in zich had komt bij tijd en wijle nu beter tot z'n recht. Bijvoorbeeld in de relaxte cover van Metallica's "Master Of Puppets". In "Those Days" is het vooral genieten van de lange slotgitaarsolo van Bartek Bereska. "Until You're Gone" heeft wel iets van Queensrÿche ten tijde van "Empire". Opnieuw steelt vooral Bereska de show met bijzondere effectjes en geluidjes. In iO Pages 115 werd het album met een tip-kwalificatie beloond.
Website: http://www.osadavida.art.pl/.

NIEUW
Leafblade – Portrait
Van “The Kiss Of Spirit And Flesh” (Kscope, 2013)

Kscope lijkt zo langzamerhand een van de huisleveranciers van dit programma te worden. “The Kiss Of Spirit And Flesh” is het tweede album van deze band rond Sean Jude, Kevin Murphy en Daniel Cavanagh plus Daniel Cardoso van Anathema. Waar het eerste album nog zwaar op Keltische folk leunde is de muziek ditmaal aangevuld met rijk georkestreerde symfonische passages en mooi opbouwende crescendo’s. Op die momenten komt de band ook het meest in de buurt van Daniel Cavanaghs band Anathema. Het folk-aspect komt echter nog steeds behoorlijk aan bod. Afsluiter “Portrait” geeft ook een mooi beeld van deze combinatie.
Website: https://www.facebook.com/leafblade/app_2405167945 .

NIEUW/JAZZROCK
Avengers, The - Exactly
- Rauleando
Van "On A Mission" (Gudari Records, 2013)

Adam Holzman is de meest in het oog springende naam van het jazzrockkwartet The Avengers. Deze hotshot-op-toetsen is letterlijk geboren in de muziekbiz, want z'n vader is Elektra-oprichter Jac Holzman (de man die o.a. The Doors onder contract had). Adam speelde met vele jazz-grootheden, waaronder 5 jaar in de band van Miles Davis. In progkringen werd hij de laatste jaren bekend als de toetsenist van Steven Wilsons band. Maar ook de drie andere leden zijn veteranen in de wereld van fusion en jazzrock, al is hun CV op de fraaie bandwebsite een stuk korter. Eigenlijk is The Avengers in de eerste plaats de band van gitarist Beledo. Hij komt oorspronkelijk uit Uruguay en was daar in de vroege jaren '80 al actief in de plaatselijke jazzrockscene. Al jaren is New York echter zijn standplaats. Op "On A Mission" laat het viertal energieke, maar traditionele jazzrock horen waarin de afwisselende soli van Beledo en Holzman duidelijk de hoofdrol vervullen. Bassist Lincoln Goines en drummer Kim Plainfield duiken niet in solo-rol op, al is Plainfields vlijmscherpe snaredrumgeluid welzeker prominent. Holzman soleert veelal rustig opbouwend met een Moog-achtig synthgeluid; Beledo lijkt af en toe over z'n eigen noten te struikelen. Enige cover is de ballad "Portia" van een andere Miles Davis-alumnus: Marcus Miller.
Website: http://theavengersband.com/.

VAN EIGEN BODEM
TumbleTown – Loyal Tears
Van het album “Done With The Coldness” (Freia Music, 2013)

Vorige week draaide we al twee nummers van het album “Done With The Coldness”. Maar een Nederlandse release verdient natuurlijk meer aandacht. Zeker als 'ie zo goed is als deze. “Done With The Coldness” is een echt groeialbum. TumbleTown is een project van zanger en gitarist Han Uil (Seven Day Hunt, Antares en solowerk) en gitarist Aldo Adema (Egdon Heath, Seven Day Hunt): een mooie combi van twee vakkundige gitaarspelers en producers, die al eerder samenwerkten op het album “File This Dream” uit 2008 van Seven Day Hunt. Op de CD “Done With The Coldness” wordt het duo aangevuld met gastmuzikanten: bassist Marcel Copini (ex-Egdon Heath) en zangeres Carola Magemans, beiden leden van Seven Day Hunt, en toetsenist Erik Laan van Silhouette. De muziek die TumbleTown maakt is een mix tussen progressieve en toegankelijker rock. Opvallend zijn de mooie gitaarpartijen van Adema en de indringende zang van Han Uil. Op enkele nummers doen die vocalen erg denken aan die van de laatste zanger van Egdon Heath, Maurits Kalsbeek. Dat geldt zeker in de rustiger nummers van de plaat, zoals “Loyal Tears”. Daarnaast is ook Saga een invloed die in TumbleTowns muziek doorklinkt.
Website: http://www.tumbletown.nl/.

LIVE-TIP
Wilson, Jonathan - Woe Is Me
Van "Gentle Spirit" (Bella Union, 2011)

Een tournee die we tot nu toe glad over het hoofd hadden gezien was de Europese reeks optredens van Jonathan Wilson. En dat terwijl we zo content waren met zijn alweer bijna twee jaar oude album "Gentle Spirit". Hij heeft straks waarschijnlijk het zwoele weer mee bij zijn lome en gloedvolle muziek: mix de Pink Floyd van vroege seventiesnummers als "Fearless" met Amerikaanse Westcoast-psychedelica en de Neil Young van bijv. “Cowgirl In The Sand”. De data zijn: 12 juli in Bitterzoet, Amsterdam; 14 juli op het Valkhof Festival, lokatie ARC, Nijmegen en 15 juli in Luxor te Keulen, Duitsland.
Website: http://songsofjonathanwilson.com/.

IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
Enid, The - Who Created Me
Van "Invicta" (Operation Seraphim, 2012)

The Enid wil graag een film maken die "Invicta" begeleidt en het album zo breder in de markt te zetten. Om te beginnen is er geld nodig om een clip te maken bij de song "Witch Hunt" van dat album, dat op nummer twee eindigde in de Xymphonia-lijst 'Beste albums van 2012'. Voor de financiering zijn The Enid en filmmaker Anthony Meadley een Indiegogo-campagne begonnen. Je kunt op verschillende manieren bijdragen aan de financiering, waar ook diverse te leveren diensten van de band tegenover staan. Van een gratis download van de clip tot muzieklessen en meer. Volg de link http://www.indiegogo.com/projects/invicta-the-film voor alle info en draag bij als je de band een warm hart toedraagt en vindt dat veel meer mensen dit topalbum dienen te horen! Verder komt de band komend najaar weer naar het vaste land! The Enid is namelijk geboekt voor de Prog '66 Meeting, 11, 12 en 13 Oktober 2013 in The Spirit of '66 in het Belgische Verviers. Andere bands die zijn vastgelegd zijn IoEarth, Galahad, Elora, Il Tempio Delle Clessidre en Le Orme. Er is ook minder leuk nieuws: The Enid-voorman Robert John Godfrey, die eind deze maand 66 wordt, heeft bekendgemaakt dat hij sinds een jaar weet dat hij aan het syndroom van Alzheimer lijdt, al vallen de symptomen tot nu toe mee. Wat hem betreft gaat de band uiteindelijk zonder hem door, hij denkt dat hij over een paar jaar vervangen dient te worden. Wij draaien een fraai nummer van "Invicta" dat gek genoeg nog niet aan bod is gekomen
Website: http://www.theenid.co.uk/.

LIVE-TIP
Maybeshewill – Opening / Take This To Heart
Van “I Was Here For A Moment, Then I Was Gone” (Function Records, 2011)

Maybeshewill is een Engelse postrockband, gevormd in 2005 in Leicester. De groep combineert elektronische muziek en samples met meer traditionele rockelementen als elektrische gitaar, basgitaar en drums. De muziek is grotendeels instrumentaal, hoewel er wel veel gebruikgemaakt wordt van samples waarin gesproken tekst te horen is. Maybeshewill heeft al 3 albums op zijn naam staan, en ook al de nodige bandwisselingen doorgemaakt. Voor liefhebbers van Godspeed You Black Emepror of Explosion in the Sky is het gebodenet geen onbekend terrein. Maybeshewill zal komend weekeinde te bewonderen zijn op het Night Of The Progs Festival op de Loreley. En kijken we naar de line-up van dit jaar, dan is dit zeker een van de meest gevarieerde tot nu toe.
Website: http://www.maybeshewill.net/.

LIVE-TIP
Sanguine Hum - In Code
Van "The Weigh Of The World" (Esoteric Antenna, 2013)

Komend weekend is het zover: het Night Of The Prog Festival op de Freilichtbuhne, bovenop de Loreley in Sankt Goarshausen aan de Rijn. Eerste band, zaterdagmiddag, is het Britse Sanguine Hum, dat eerder dit jaar een bijzonder aangenaam tweede album uitbracht. De groep mengt wat jazzy en Zappiaanse ondertonen door zijn muziek, zoals goed te horen is in de instrumental "In Code". Eerste referentie die bij het horen van dit nummer te binnen schiet is echter Happy The Man, door die typische carrousel-arpeggio's.
Website: http://www.esotericrecordings.com/sanguinehum.html
en http://troopersforsound.com/.

LIVE-TIP
Änglagård – Längtans Klocka
Van “Viljans Öga” (eigen beheer, 2012))

Het Zweedse Änglagård is een band waarbij je altijd wel iets nieuws kan verwachten, hoewel dat een beetje vreemd klinkt bij een band die een kleine 15 jaar doet over een album en vervolgens ook nog eens bijna de gehele bezetting wisselt. Voor het komende optreden op het Night Of The Progs Festvival in Sankt Goarshausen is weer eens een andere drummer aangetrokken en wel niemand minder dan ex-The Flower Kings-drummer Jaime Salazar. Niet dat Brighteye Brison-drummer Erik Hammarström nu alweer uit de gratie is, maar hij staat op het punt om weer vader te worden. Als de band net zo op dreef is als op het Prog Resiste Festival in april, dan zijn we in for a treat.
Website: http://www.anglagard.net/.

NIEUW
City And Colour - Two Coins - The Golden State
Van "The Hurry And The Harm" (Cooking Vinyl, 2013)

Dallas Green was 12 jaar lang de zanger van de vorig jaar opgeheven Canadese post-hardcoreband Alexisonfire. Al sinds 2005 maakt hij solo-albums van een heel ander karakter onder de naam City And Colour, waarmee hij in zijn thuisland grote successen behaalde. De vorige drie albums haalden alledrie de platina-status. Nummertje vier, "The Hurry And The Harm" zit binnen een maand al aan goud. Ook in de VS en Australië doet hij het uitstekend. In Europa is Green nog niet zo ver. We kennen die eerste drie niet, maar critici zeggen dat deze vierde duidelijk de sterkste en meest coherente is. City And Colour maakt melodieuze singer/songwriter-pop met een weldadig lome feel en gloedvolle sound. Als we blind hadden moeten gokken hadden we gegokt op een nieuwe signing van Bella Union. Shearwater is bijvoorbeeld een voor-de-handliggende referentie. Greens sterkste 'wapen' is zijn prachtige, loepzuivere hoge zang, nét tegen het falsetbreekpunt. Je zou kunnen aanvoeren dat hij die stem wel wat vaak in dezelfde melancholiweemoedstand zet, maar dan klinkt 'ie wel bloedmooi. "Two Coins" heeft voor de afwisseling een lekker rafelige gitaarsoli, "The Golden State" heeft een fijn soort tongue-in-cheek-humor ('Why is everyone still singing about California, haven't we heard enough about the Golden State?').
Website: http://www.cityandcolour.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Versteegh, Daniel – Carry Our Troubles To Sea
Van “Metanoia” (eigen beheer, 2013)

Misschien een verrassende keuze voor sommigen, maar de vaste luisteraar weet dat wij van Xymphonia ook de betere singer-songwriter een plek gunnen in ons programma. Als er dan ook nog eens een Nederlands product verschijnt dat van hoogstaand kaliber is, verdient dit de titel 'Album Van De Maand'. Enkelen zullen Daniel kennen van het TV-programma 'De Beste Singer-Songwriter Van Nederland' van vorig seizoen, dat hij onzes inziens eigenlijk verdiende te winnen. Zijn revanche is “Metanoia”: een retrospectief album met bloed mooie liedjes. Metanoia staat voor wedergeboorte en dat is wat de plaat voor Daniel is. En de context van die wedergeboorte is dromerig, ruimtelijk en melancholisch - je houd na iedere luisterbeurt een goed gevoel aan over. Versteegh timmert overigens al langere tijd aan de weg. Zo won hij de Grote Prijs van Nederland in de categorie singer-songwriter, werd hij uitgeroepen tot 3FM Serious Talent en werkte hij mee aan het album van Lorrainville. Producer Wouter Budé zorgt voor een dergelijke kleurrijke - soms elektronisch, soms akoestisch - maar altijd smaakvolle aankleding dat we met recht van progressieve singer/songwriter-pop kunnen spreken. Daarbij doet zijn prachtige stem ons denken aan Jim Moray.
Website: http://www.danielversteegh.nl/.

SLOTNUMMER
Paatos – Stream
Van “Kallocain” (InsideOut, 2004)

Paatos: het is alweer een tijd geleden dat we wat van deze Zweedse band hebben gedraaid. Daarom maar weer eens een oudje! Het lekker melancholische “Stream”. Hoe het er met de band momenteel voorstaat is niet helemaal duidelijk, gezien de afgelaste tour van afgelopen jaar. Het meest recente album, “V”, bevatte voornamelijk heropnames en de vier nieuwe songs werden overwegend lauw ontvangen.
Website: http://www.paatos.com.