Uitzending Terugluisteren

NIEUW
Abraham, Lee - Colours
- Find Another Way
Van "Colours" (Festival Music, 2017)

Lee Abrahams vorige album “The Seasons Turn” verscheen in april 2016 en gooide hoge ogen binnen de progwereld. Een sterk album gevuld met prachtige, melodieuze symfo waarbij Abraham werd bijgestaan door flink aantal bekende gastmuzikanten en -zangers. Op de valreep van 2017 is nu de opvolger verschenen: “Colours”. Ditmaal gooit Abraham het over een iets ander boeg: het merendeel van de songs valt in de categorie 'tot-in-de-puntjes-verzorgde AOR en melodieuze rock'. Best wel een gewaagde keuze, want er liggen verschrikkelijk veel valkuilen op de loer: voor je het weet klinkt het allemaal wel heel voorspelbaar en te gemakkelijk. Abraham heeft echter puike songs geschreven en ze voorzien van kamerbrede arrangementen, waarbinnen met name zijn gitaarsoli altijd precies op het goede moment komen. De lat ligt binnen de AOR helemaal hoog als het gaat om de vocalen en met zangers als Dec Burke (ex-Frost), Marc Atkinson (Riversea), Steve Overland (het Britse FM), Robin Armstrong (Cosmograf), Simon Godfrey (Valdez), Gary Chandler (Jadis) en Abraham zit het ook op dat gebied gebeiteld. Overigens: de symfo is niet helemaal wel op dit album, want zowel “Find Another Way” als de 14 minuten durende afsluiter “The Mirror Falls” vallen in die categorie.
Website: http://www.leeabraham.co.uk/ .

NIEUW
Isildurs Bane - Xenolith
Van "Off The Radar" (Ataraxia Production, 2017)

Het is nog niet zo lang geleden, dat het er op leek dat Isildurs Bane eigenlijk niet meer als zodanig bestond. De enige activiteit bestond uit het organiseren van de jaarlijkse IB Expo: een breed georiënteerd muziekfestival waarvoor steeds wisselende gasten werden uitgenodigd. Sinds de veelomvattende MIND-serie uit de eerste helft van het vorige decennium was er echter geen nieuw plaatwerk meer verschenen. Totdat in juni van dit jaar "Colours Not Found In Nature" verscheen: een samenwerking met Marillion-zanger Steve Hogarth die een uitvloeisel was van een eerdere IB Expo-activiteit. Dat was op zich al een grote en zeer welkome verrassing, maar daarmee was het nog niet gedaan aan het IB-platenfront dit jaar! Al snel kwam het nieuws dat er ook een echt Isildurs Bane-album in de pijplijn zat, dat nu, nog hetzelfde jaar verschenen is onder de titel "Off The Radar". Waar "Colours Not Found In Nature" de toegankelijke, songmatige kant van de band verkent, zoals we die ook gehoord hebben op het Gabriëleske "MIND, Vol. 4: Pass" (2003), met deze snelle opvolger zijn we in het muzikaal haast ondefinieerbare vaarwater gekomen, waarin de groep sinds eind jaren tachtig met albums als "The Voyage: A Trip To Elsewhere" (1992) verkeerde. Waar het Zweedse gezelschap rond muzikaal leider en toetsenist Mats Johansson begin jaren tachtig aftrapte met relatief traditioneel klinkende symfonische rock, was het nogal eens van samenstelling wisselende collectief verworden tot een kraamkamer van 'totaalmuziek': vrijwel steeds instrumentale muziek waarin gelaveerd wordt tussen experimentele pop, modern-klassiek en jazz, waarbij ook inspiratie lijkt geput uit film- en ja zelfs circusmuziek. "Off The Radar" bouwt enerzijds voort op bouwstenen die in de tijd van de "MIND"-serie zijn gevonden, maar voegt daar elementen aan die binnen het universum van Jansen Barbieri Karn en late Talk Talk passen. Of het feit dat Barbieri ook te gast is geweest op een IB Expo daar debet aan is? Wie zal het zeggen. Impressionistische, haast ritmeloze passages, waarin op kleurrijke wijze diverse instrumenten om elkaar heen kringelen (vooral de blazers klinken daarbij prachtig, zoals bij het al genoemde Talk Talk) wisselen juist sterk ritmische passages af, waarbij de drive wordt gelegd door wisselend IB-oerdrummer Kjell Severinsson of King Crimson-drummer Pat Mastelotto (ook een IB Expo-alumnus). Wij kiezen het langste nummer van de plaat, dat rustig en impressionistisch begint en later die ritmische component meer uitwerkt. Maar niet nadat we u vertellen dat er nóg meer IB-verrassingen te vertellen zijn: drie weken geleden dat de band voor de Expo van dit jaar op met niemand minder dan Peter Hammill én de samenwerking met Hogarth krijgt een staartje middels een optreden op het Night Of The Prog Festival, op zondag 15 juli op de Loreley. Speciale gast is dan de al aangehaalde Richard Barbieri.
Website: https://www.facebook.com/ibexpo/ .

NIEUW
Marillion – House (live)
Van “The Gold – Best Of Conventions 2017” (Racket Records, 2017)

Als bedankje voor de fans heeft Marillion afgelopen maand een compilatie uitgebracht met nummers die opgenomen zijn tijdens de befaamde 'conventions' van dit jaar: “The Gold – Best Of Conventions 2017”. Het is een mooi overzicht geworden van de drie concerten die de band per driedaagse conventie gaf; in Nederland wederom, maar daarnaast ook in Polen, Groot-Brittannië en Chili. Natuurlijk is het huidige album “F.E.A.R.” ruim vertegenwoordigd met het bijna 20 minuten durende “The Leavers” opgenomen in de befaamde De Montfort Hall te Leicester. De sfeer van het Zuid-Amerikaanse publiek is ook goed te horen op de klassieke “Clutching At Straws”-trilogie. Maar een van de 'highlights' komt zeker van het thema-album van het weekeinde” “Marillion.com”, in de vorm van het nummer “House”. Voor het eerst werden de songs van dat album live uitgevoerd met de muzikale gasten die ook op het album speelden. Zo is op dit nummer dus Neil Yates op trompet te horen. Ook was er een strijkkwartet aanwezig bij de concerten, maar voor registraties daarvan moeten we nog even wachten tot het volledige weekeinde, deze keer opgenomen in Chili, op DVD en Blu-ray uit gaat komen. Voor nu de versie van “The Gold”, die opgenomen is op Port Zélande.
Website: http://www.marillion.com/ .

NIEUW
Beatrix Players - Lady Of The Lake
- Not For The First Time
Van "Magnified" (eigen beheer, 2017)

Beatrix Players is een vanuit Londen opererend trio, met als kanttekening dat de drie leden afkomstig zijn uit diverse windstreken: Groot Brittanië, Spanje en Australië. Het betreft drie dames die muzikaal opereren op het snijvlak van folk, singer-songwriter, prog en kamermuziek. De van oorsprong Australische Jess Kennedy tekent voor de piano-partijen (en de nodige extra instrumenten) en schreef samen met de Britse zangeres Amy Birks de muziek en de teksten. Birks is daarnaast ook verantwoordelijk voor het artwork. Het derde lid, Amanda Alvarez (in Spanje geboren maar met een Australische moeder), tekent voor alle cello-partijen. "Magnified" is een boeiend album dat ons met name wel wat doet denken aan het vroege werk van Iamthemorning. De vergelijking met Kate Bush is ook heel snel te maken, iets wat met name goed te horen is in de song “Not For The First Time”. Het album is overigens gemixt door de Britse eigenzinnige folkmuzikant Jim Moray, die ook al vaker in Xymphonia aan bod is gekomen. Het album is te beluisteren en te bestellen via de bandcamp-pagina van Beatrix Players.
Websites:
http://www.beatrixplayers.co.uk/
https://beatrixplayers.bandcamp.com/ .

HERUITGAVE
Manfred Mann's Earth Band - Messin'
Afkomstig van "Messin'" (Vertigo/Philips, 1973 / Creature Music, 2016)

"Messin'" was het derde album dat de Manfred Mann's Earth Band uitbracht. Mede door de verschillende stijlen die de musici hanteerden werden de platen destijds grotendeels genegeerd, hoewel men live al wel een naam opbouwde, vooral door het spectaculaire gebruik van de Minimoog. Op "Messin'" is die richtingloosheid ook nog wel bespeurbaar, maar zijn al wel de contouren zichtbaar die de platen die hierna verschenen, te beginnen bij "Solar Fire", wel succesvol maakten. Zeker in het bijna tien minuten durende titelnummer en stukken als "Buddah", "Cloudy Eyes" en "Sadjoy" zijn de duellen tussen Mann en gitarist Mick Rogers de blikvangers. De albums van de Earth Band zijn in het verleden al vaker heruitgebracht, meestal met diverse bonusnummers. In de nieuwe heruitgavereeks heeft Mann er echter voor gekozen om de platen in hun originele vorm te presenteren, waarbij de bonusstukken als digitale tracks gedownload kunnen worden.
Website: http://www.manfredmann.co.uk/ .

LIVE-TIP
Solution - Divergence
Van "Divergence" (Harvest, 1972 / Esoteric Recordings, 2012)

Op zaterdag 23 december is het project Symfo Classics te aanschouwen in de Metropool in Hengelo met het programma "Symfo Classics II: Best Of Symphonic Rock". Vier van de zeven leden die de vorige Kayak-bezetting telde maken deel uit van de band: zangers Edward Reekers en Cindy Oudshoorn, gitarist Joost Vergoossen en bassist Jan van Olffen. We gaan niet teveel spoileren over de setlist van dit seizoen, maar dat er een Kayak-nummer tussenzit zal wel niemand verbazen. In de Symfo Classics-teaser die o.a. op Facebook en de sites van de podia is geplaatst is een andere legendarische Nederlandse band in het zonnetje gezet: we horen daarin namelijk "Divergence" van Solution. Velen kennen vooral de coverversie "Tommy" van Focus, Symfo Classics maakt er, met natuurlijk een topgitarist in de gelederen, een soort mengvorm van beide versies van. Wij gaan terug naar het origineel uit 1972. Na Hengelo, aanstaande zaterdag, zijn er nog drie optredens dit jaar, waaronder op 27 december in Hedon te Zwolle.
Websites:
http://symfoclassics.nl/
http://www.solutionmusic.nl/ .

LIVE-TIP / IN HET NIEUWS
Camel - Lunar Sea (live 2003)
Van "The Opening Farewell: Camel Live In Concert" (Camel Productions, 2010)

Onlangs kwam het bericht dat er weer eens een nieuwe supergroep in symfoland is geformeerd: The Sea Within. Deze bestaat uit gitarist Roine Stolt, alleskunner Daniel Gildenlöw, bassist Jonas Reingold, drummer Marco Minnemann en toetsenist Tom Brislin. In het voorjaar valt het debuutalbum te verwachten van deze drie Zweden, een Duitser en een Amerikaan. Allemaal namen die vaak gevallen zijn in dit programma. Toch vermoeden we dat de laatste, toetsenist Tom Brislin bij velen het minst bekend in de oren zal klinken. Wij verwachten echter veel van deze zeer getalenteerde virtuoos, die zelf een band runde onder de naam (You Were) Spiraling en daarnaast ingehuurd werd als tourmuzikant door o.a. Renaissance, Yes (The Symphonic Tour), Meat Loaf en Camel. Bij die laatste band speelde hij tijdens de Amerikaanse tak van de Farewell Tour in 2003. In Europa speelde toen Ton Scherpenzeel mee, maar die krijg je met geen mogelijkheid een vliegtuig in. Zeven jaar later verscheen er een DVD van het eerste optreden van die tour, mét Brislin, waaruit we konden concluderen dat hij die tournee veel beter op dreef was dan Scherpenzeel. Die laatste kreeg in 2014 de kans om dat goed te maken, nadat Andy Latimer gelukkig besloot dat 'retirement sucks'. Nu wil het toeval dat The Sea Within en Camel op 14 juli beiden op hetzelfde podium zullen aantreden, bovenop de Loreley tijdens het Night Of The Prog Festival. Camel vertolkt daar o.a. het complete album "Moonmadness". U weet intussen dat Peter 'Tiger Moth Tales' Jones inmiddels met veel succes Scherpenzeels plek heeft ingenomen, dus met Camel zal Brislin vast niet spelen die zaterdag, maar dat hij even dartel toetsenspel zal laten horen als in deze live-opname van "Lunar Sea", afkomstig van genoemd album, staat eigenlijk al wel vast. Oh, en ook op het Symfo Classics-programma, zaterdag in Hengelo, staat vrijwel zeker een Camel-klassieker. Welke dat is, zeggen we lekker niet. Camel zelf staat op 7 juni op datzelfde Metropool-podium.
Websites:
http://www.camelproductions.com/
https://www.facebook.com/TheSeaWithin1/
https://www.tombrislin.com/ .

NIEUW / JAZZFUSION
Swunk - Solaium
Afkomstig van "Soundscapes" (Italy Sound Lab, 2017)

"Soundscapes" is de opvolger van het uit 2014 stammende debuut "Swunk Infusion" (de toenmalige groepsnaam) van de Italiaanse formatie Swunk. De momenteel in Londen woonachtige heren schrijven beeldende, moderne jazzfusioncomposities. Dit komt goed tot uiting in de fraaie clips die bij het contrastvolle, tussen puntige dag- en zwoele nachtscènes switchende "Solaium" en het mysterieuze, unheimische "Ore 22:00" gemaakt zijn. In het filmpje bij laatstgenoemde titel komt het duistere, dystopische hoesontwerp van Walton Zed tot leven in een hallucinerend verhaal, inclusief verwijzingen naar het surrealistische werk van Salvador Dali. De belangrijkste verteller van de formatie is saxofonist Saverio Giugliano, die met een met Dick Parry vergelijkbare sound het merendeel van de lyrische solo’s voor zijn rekening neemt en tevens verantwoordelijk is voor de subtiele toetsenaccenten. Gitarist en ritmeprogrammeur Antonio Cece speelt zich vooral in de kijker met fluwelen jazzy akkoorden en solo’s in de rustige passages, gejaagde, Robert Frippachtige arpeggio’s in de spannende fragmenten of virtuoos vloeiende tonenreeksen op die momenten dat de muziek het meest naar progressieve jazzrock neigt. Daniele De Santo verzorgt verder de zoemend pulserende onderlagen, terwijl nieuwkomer Marco Fazzari met zijn zowel handmatige als door computers aangestuurde slagwerk de genoemde hedendaagse swingende en funky ritmebasis legt. De acht door de band zelf geproduceerde instrumentale stukken onderscheiden zich ten slotte door hun effectvolle mix waarin het breed uitwaaierende stereobeeld, vooral bij beluistering via de hoofdtelefoon, constant kietelt en verrast.
Website: https://www.facebook.com/SwunkInfusion/

LIVE-TIP
Gilmour, David – High Hopes (live)
Van "In Concert" (Capitol, 2002)

Aanstaande vrijdag, 22 december, zal het Nederlandse Pink Floyd Project de Acoustic Echoes-show in het Almelose Theater Hotel ten gehore gaan brengen. Het is een uniek project waar ook Bert Heerink zijn medewerking aan verleent. Naast een tienkoppige band zal er ook een heus kinderkoor meekomen en duikt men in de rijke, meer dan 50 jaar omspannende historie van Pink Floyd. Er zijn nog kaarten beschikbaar, maar wees er snel bij. In 2002 deed Pink Floyd-zanger/gitarist David Gilmour zelf ook een aantal shows in een speciale semi-akoestische setting, met bijzondere uitvoeringen van Pink Floyd-stukken en solo-nummers. Dit sluit mooi aan bij het concept van het Acoustic Echoes-concert.
Websites:
http://stadstheateralmelo.nl/detail/528/pink-floyd-project-acoustic-echoes
http://pinkfloydproject.nl/ .

NIEUW
Luwten - In Over My Head
Afkomstig van "Luwten" (Silence Du Monde, 2017)

Luwten is een Nederlandse formatie rondom Tessa Douwstra die in oktober debuteerde met een titelloos album. Douwstra heeft met producer, multi-instrumentalist Frank Wienk (bekend van de band Binkbeats) en andere musici twee jaar aan deze plaat gewerkt en dat is te horen. De als progressieve fluisterpop te omschrijven muziek zit geraffineerd in elkaar, waarbij de ingetogen zang prachtig wordt omlijst door warm en rijk gearrangeerde instrumenten. Er wordt naast de basis van drums, bas en gitaar, gebruik gemaakt van akoestische instrumenten, zoals spinet, hoorn, marimba en piano, analoge toetseninstrumenten, zoals een Moog, en de nodige elektronica. Soms heeft het wel wat weg van de subtiele passages op "Peter Gabriel IV". Dat is zeker goed te horen in het langste nummer, het intrigerende "In Over My Head" dat we vanavond laten horen. Luwten treedt overigens de komende maanden geregeld op in het land en in België. Op 13 januari is de groep te bewonderen in de Metropool te Hengelo, hoewel dit optreden een onderdeel is van een trio-avond, waarvan tevens Tusky en Eut deel uitmaken.
Website: http://luwten.com/

VAN EIGEN BODEM
Taurus – Mountaineer
Van “Illusions Of A Night” (Multi Records, 1981/1989)

Een van Nederlands vergeten juweeltjes is het eerste studio-album van Taurus: “Illusions Of A Night””. De band uit Haarlem werd geformeerd in 1976 en is duidelijk beïnvloed door bands als Genesis, maar ook door Kayak. Het duurde tot 1980 voordat de eerste release, de single “Meadows” verscheen, maar: wél gelijk op het label Mercury. Ook werd er begonnen aan een album. Taurus besluit de nummers compacter te maken om meer aansluiting te krijgen bij het toenmalige muzikale landschap, maar blijft ondanks dat trouw aan het symfonische geluid. Zo heeft “Illusions Of A Night” zeker een “Wind And Wuthering”-sfeer. Vervolgens verschenen er nog een live-album, een single en overzicht-CD's met demo's. Geen nieuw studio-album dus. Maar in 1989 verscheen “Illusions Of A Night” op CD, wat hernieuwde aandacht voor Taurus genereerde. De band werd daardoor ook weer actiever, zij het met de nodige wijzigingen in de bezetting. Het duurt dan toch nog weer vijf jaar eer er een volwaardig tweede album klaar was. Ook daarna hield Taurus nooit echt op te bestaan en in 2000 werd er zelfs begonnen aan een derde studio-album. Door het overlijden van zanger John Philippo is dat album echter nooit afgemaakt. Toetsenist Rob Spierenburg richt zich na 2 solo albums voornamelijk op het schrijven van jingles en TV-tunes.
Website: http://www.muziekencyclopedie.nl/action/entry/Taurus# .

WERELD VOL MUZIEK
Bréant, François - Scènes De Mobilisation
- Flash Back
- Et Retrouvailles Avec Bruno
Afkomstig van "Sons Optiques" (Egg Records, 1978 / Musea, 2002)

Volgens de archieven van Xymphonia, voor eenieder te raadplegen op http://xymphonia.aafm.nl/EXELCOMPLEET.htm , draaiden we in 1993, tijdens aflevering 30 het openingsnummer van de LP "Sons Optiques". Dit was het solodebuut van de eigenzinnige Franse toetsenman François Breant, die daarvoor onder meer in de progressieve rockband Nemo had gespeeld. Op zijn debuut, een soundtrack voor een denkbeeldige film, bracht hij een vroeg soort elektronische jazzrock, waarbij hij uitstekend geholpen werd door onder andere Didier Lockwood. Op de site Discogs is na te slaan dat Breant hierna nog een soloalbum maakte, "Voyeur Extra-Lucide" uit 1979. Verder is hij vooral als sessiemuzikant en filmcomponist actief. 24 jaar nadat we het openingsnummer van de LP draaiden, hebben we nu een lang stuk van de in 2002 uitgebrachte heruitgave op CD geselecteerd, waarin de filmische kwaliteiten duidelijk tot uiting komen. Overigens kwam Nemo in 2015 weer bij elkaar als Nemo C Nemo voor enkele optredens, zoals te zien op Breants website.
Websites:
http://www.francoisbreant.com/
https://www.facebook.com/francois.breant .

NIEUW
Hangover Paradise - What Lies Beneath
- Don't Wake Me Up
Van "Out Of Sight" (eigen beheer, 2017)

Vier naar na "Mirrors" komt de Drentse band rond de tweelingbroers Henk en Peter Zwerus met de opvolger "Out Of Sight". Naast dit door de wol geverfde veteranenduo, dat al sinds de vroege jaren tachtig op allerlei manieren in de professionele en semi-professionele muziekwereld actief is geweest, is alleen de niet minder ervaren bassist Cynthio Ooms overgebleven van de "Mirrors"- bezetting. De band is sindsdien al twee keer van gitarist en drummer gewisseld en heeft in de hiervoor met een Pink Floyd-coverband actieve Henk Brugge een nieuwe zanger gevonden. Voor de muzikale kwaliteit maakt dit alles niet uit: opnieuw is met producer Dick Kemper (de ex-Vandenberg-bassist) een bijzonder verzorgd album opgenomen, vol tot in de puntjes uitgewerkte symfonische rocksongs. De vergelijking met Kayak dringt zich weer op, maar ook Egdon Heath is door het volle dubbele keyboardgeluid een referentie. De songs zijn sfeervol en toegankelijk, maar bieden ook genoeg spanning door tempo- en sfeerwisselingen en fraaie gitaar- en toetsensolo's. Bovendien spreekt uit de knappe teksten regelmatig een sterke maatschappelijke betrokkenheid. De fraaie hoes, wederom van de hand van magisch-realistisch kunstenaar Karssien Ooms (broer van?) maakt het helemaal af.
Website: http://www.hangoverparadise.nl .

NIEUW
Security Project - Games Without Frontiers / Of These, Hope
- Mother Stands For Comfort
Afkomstig van "Contact" (7D Media, 2017)

Security Project is een initiatief van onder andere Jerry Marotta en Trey Gunn met als doel de muziek van Peter Gabriel op eigentijdse wijze te vertolken. Drummer Marotta was uiteraard jarenlang betrokken bij het werk van Gabriel en Gunn weet als geen ander de Chapmanstick-partijen van zijn voormalige King Crimson-collega en Peter Gabriel-begeleider Tony Levin weer te geven. In de huidige band vinden we verder gitarist Michael Cozzi van Shriekback en Sky Cries Mary en toetsenman David Jameson. Meest verrassende nieuwkomer is echter zangeres Happy Rhodes, die de rol van Brian Cummings, bekend van The Carpet Crawlers en Mick Pointer's Script For A Jesters Tear, overnam. "Contact" is alweer het vierde live-album dat Security Project uitbrengt en na "Live 1" en "Live 2" en de EP "Five", waarvan alle nummers tevens op de nieuwe schijf zijn te bewonderen, heeft men nu voor een echte titel gekozen. "Contact" is het leidende woord in de song "I Have The Touch", oorspronkelijk van Gabriels vierde plaat. Ook de overige nummers zijn van die, ook "Security" genoemde album afkomstig, aangevuld met stukken van Gabriels derde album en de soundtrack "Passion". Speciaal voor Rhodes, die jarenlang buiten de muziekwereld verkeerde, werd ook een nummer van Kate Bush vertolkt, een zangeres waarmee ze vooral qua stembereik vaak mee wordt vergeleken. Security Project brengt de muziek van Gabriel met eenzelfde subtiliteit en professionaliteit, hoewel iets rockender dan de originelen.
Website: http://securityprojectband.com/go/ .

NIEUW
I Am The Manic Whale - Strandbeest
Van "Gathering The Waters" (eigen beheer, 2017)

In mei 2016 hoorden we voor het eerst muziek van de Britse band I Am The Manic Whale. Het debuutalbum "Everything Beautiful In Time" bleek al in december 2015 verschenen, maar was tot dan toe aan onze aandacht ontsnapt. Nu, anderhalf jaar na die eerste kennismaking, is er album nummer 2: "Gathering The Waters". De bezetting is ongewijzigd gebleven met zanger/bassist/songschrijver Michael Whiteman stevig aan het roer. Het langste stuk van het album is echter niet van diens hand, maar geschreven door toetsenist John Murphy. Muzikaal is er ook weinig veranderd, want nog steeds is de sound van de band duidelijk geënt op het energieke, aanstekelijke stevig rockende proggeluid van Spock's Beard. En net als het debuut is “Gathering The Waters” gemixt door Rob Aubrey (die dit ook met zoveel succes doet voor o.a. Big Big Train). Het ruim 13 minuten durende “Strandbeest” is misschien wel het mooiste voorbeeld: een stuk waarvan de structuur wel wat weg heeft van de “Thoughts”-reeks van Spock's Beard. “Strandbeest” is overigens geïnspireerd door de zichzelf voortbewegende constructies, zoals die bedacht en gebouwd worden door de Nederlandse kunstenaar Theo Jansen (zie: http://www.strandbeest.com/). Het hele album valt overigens te beluisteren en te bestellen via de Bandcamp-pagina van I Am The Manic Whale.
Websites:
http://www.iamthemanicwhale.com/
https://iamthemanicwhale.bandcamp.com/ .

NIEUW / JAZZROCK
Feliciati, Lorenzo - Thief Like Me
Van "Elevator Man" (Rarenoiserecords, 2017)

De Italiaanse bassist Lorenzo Feliciati speelde zich de laatste jaren behoorlijk in de kijker bij bands en artiesten als Naked Truth (met King Crimson-drummer Pat Mastelotto), Mumpbeak en Twinscapes, het duoproject met Colin Edwin. Tevens maakt hij soloplaten. Na "Koi" in 2015, verscheen afgelopen maand de opvolger "Elevator Man". Over "Koi" schreven we dat er een ambient/minimal music-variant van jazzrock op te horen is. Dat zouden we van "Elevator Man" niet willen zeggen: de instrumentale stukken zijn meermalen flink energiek. Wel is opnieuw de deelname van een prominente lage blazers opvallend. In twee nummers is de Vietnamees-Amerikaanse trompettist Cuong Vu als solist te gast. Mastelotto is ook weer van de partij in één nummer, wat ook geldt voor collega-drummer Chad Wackerman (o.a. bekend van Frank Zappa en Allan Holdsworth). Maar het is vooral Feliciati zelf die zich met bijzonder spel op gefrette en fretloze bassen, gitaren en toetseninstrumenten, alsmede het gebruik van effecten in de kijker speelt. Zoals ook in het behoorlijk opzwepende, met geheel Italiaanse cast ingespeelde "Thief Like Me", met ook fraai gitaarwerk van Marco Sfogli. Die speelde op enkele albums van James LaBrie, maar zijn spel hier valt niet in de progmetalschool in te delen, maar valt onder de jazzrockvlag.
Websites:
http://www.lorenzofeliciati.com/ (niet geüpdatet)
https://www.facebook.com/LorenzoFeliciati/ .

IT IS STARTING TO LOOK A LOT LIKE CHRISTMAS
Burgh, Chris De - A Spaceman Came Travelling
Van "Spanish Train And Other Stories" (A&M Records, 1975)

Het is een bekend verhaal: in eigen land matig succesvol maar grote verkopen in Europa. Barclay James Harvest overkwam het en ook Chris De Burgh. Zijn jaren 70 albums, bijna allemaal albums met een sound ergens tussen Al Stewart en The Alan Parsons Project, sloegen geen deuk in een pakje boter in zijn thuisland, maar deden het uitermate goed elders. Zo ook zijn tweede album "Spanish Train And Other Stories" uit 1976, waarop De Burgh wordt bijgestaan door o.a. toetsenist Tony Hymas en David Hentschel. Die laatste zorgt voor de synthesizers in de song “A Spaceman Came Travelling”, een fantasy-hervertelling van het kerstverhaal waarin de ster van Bethlehem eigenlijk een UFO is en de engel een buitenaardse bezoeker met een boodschap voor de mensheid. Saillant detail is dat dit nummer uiteindelijk 10 jaar later, na De Burghs doorbraaksucces met “The Lady In Red”, in de kerstperiode van 1986 een top 40-hit werd in Groot Brittannië.
Website: http://cdeb.com/ .

LIVE-TIP
ENorm – Horizon
Van het album “Finding My Way” (eigen beheer, 2012)

“Finding My Way” is het derde album van ENorm. Het pulserende pianospel in de energieke albumopener “Horizon”doet denken aan Simple Minds, midden jaren '80, de algehele feel heeft iets van U2 en Coldplay. Ook aan de hoes is (opnieuw) veel zorg besteed, de cover lijkt een knipoog naar Hugh Syme (o.a. Rush). Zoals ieder jaar in december bestijgt de Enschedese band ook dit jaar weer de regionale podia voor de 'Kerst met Ballen'-shows. In deze avondvullende show luister en dans je op een mix van pop, rock- en kerstclassics, uitgevoerd door ENorm en hun gastartiesten. Daaronder natuurlijk de eigen single “Op Hoes Op An Veur Kesmis”, een bewerking van Chris Rea's bekende kerstklassieker. ENorm is met Kerst Met Ballen de komende weken nog te aanschouwen op de volgende locaties: 16 december 2017 Vroomshoop, Het Punt 21 december 2017 Enschede, Grote Kerk - Kerst Met Ballen Unplugged 22 december 2017 Oldenzaal, Stadtheater De Bond ...en ten slotte het grote slotspektakel, na een aantal jaren op Vliegbasis Twente terug in het centrum van Enschede: 23 december 2017 Enschede, Muziekcentrum
Websites:
http://www.enormmusic.com
http://www.kerstmetballen.nl
https://www.facebook.com/ENormOfficial/ .

LIVE-TIP
Verbal Delirium - Misleading Path
Van het album “The Imprisoned Words Of Fear” (Bad Elephant Music, 2016)

De Griekse band Verbal Delirium werd in 2006 opgericht door John „Jargon“ Kosmidis, die al sinds 1999 onder de naam Afterglow experimenteerde met de klanken die gebaseerd waren op progressieve en psychedelische rock uit de jaren zeventig. Nog in datzelfde jaar nam de band een eerste demo-album op. Het eerste officiële album, "So Close & Yet So Far Away", verscheen in 2010 via het Franse Musea Records. Het laat een geluid horen dat invloeden verraadt uit zowel alternative rock als écht progressieve rock. In 2015 begonnen de Grieken aan hun derde album, waarvan de opnamen begin 2016 voltooid werden. Ondertussen werd er opgetreden met de beste bands die de Griekse progressieve scene te bieden heeft, zoals Methexis, POEM, Mother Turtle en Ciccada. Op 17 december, volgende week zondag dus, treedt Verbal Delirium op in 't Blok in Nieuwerkerk aan den IJssel. Let wel: het is een middagconcert; de aanvang is 15 uur.
Websites:
https://verbaldelirium.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/pg/VerbalDelirium
http://www.progfrog.nl/events/verbal-delirium-greece/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Soup – Nothing Like Home
Van het album "Remedies" (Crispin Glover Records, 2017)

Eind 2014 ontdekten we de Noorse band Soup, die toen al 4 albums had uitgebracht. Oorspronkelijk was het een solo-project van Erlend Viken, een band werd Soup pas ten tijde van het vierde album “The Beauty Of Your Youth”. Dat album uit 2013 maakte zo'n indruk op ons dat we het in januari 2015 niet konden laten om het als Album Van De Maand in het zonnetje te zetten. Nu twee jaar later is de opvolger daar, getiteld “Remedies”. In eerste instantie was deze alleen als LP+CD verkrijgbaar, maar sinds augustus is er ook een eindelijk een separate CD-uitgave. “Remedies” borduurt voort op de sound van genoemde voorganger. Het is nog steeds groots opgezette symfonische postrock waarbij we moeten denken aan de meer meeslepende songs van Anathema en de muziek van de IJslandse band Sigur Rós. De invloed van de shoegazer rock uit de jaren 80 en 90 is overigens ook niet te ontkennen, wat met name naar voren komt in de heftige gitaarmuren die in Soups songs worden opgetrokken. Ook opvallend is dat twee van de vijf songs op het album dik over de 10 minuten gaan. Soup neemt de tijd en speelt met tijd, de songs hebben een wat losser, soms psychedelischer karakter gekregen. Meeslepend album dat liefhebbers van Anathema, Blue Neck en ook Steven Wilson zeker moeten checken. En Soup verdient er een tweede Album Van De Maand-status op rij mee.
Websites:
http://www.soupband.com/
https://soupsound.bandcamp.com/album/remedies

NIEUW
French TV - Urgent Fury
Afkomstig van "#12: Operation Mockingbird" (Pretentious Dinosaur Production, 2017)

Relatief kort na French TV’s elfde album, “Ambassadors Of Good Health And Clean Living”, komt de eigenwijze Amerikaanse formatie rondom Mike Sary met opvolger “#12 Operation: Mockingbird”. Op personeelsvlak heeft er een verschuiving plaatsgevonden. Patrick Strawser nam de plek achter de toetsen in van de twee vorige keyboardspelers, componeerde de filmische miniaturen “Ghost Zone” en “Silent Years” en schreef mee aan de overige zes tracks. In de vorige eeuw was hij de drijvende kracht achter Volaré. Strawser voegt met zijn toetsenspel Canterbury Scene-achtige elementen toe, terwijl de elektrische piano geregeld een funky ritme accentueert en het lijkt alsof hij de majestueuze Mellotronsamples en flitsende Mini-Moogriedels uit zijn Volaré-tijd nieuw leven heeft ingeblazen. Zijn warme klankenpakket contrasteert wonderlijk met de priemende en tokkelende gitaarcapriolen van TEE-gitarist Katsumi Yoneda. Mark L. Perry tenslotte houdt de miraculeus in elkaar zittende nummers knap bij elkaar met strakke drum- en percussiepartijen. "#12: Operation Mockingbird", waarin ook nog surpriseacts op toetsen, viool, sax en fluit zijn verwerkt, is wederom een heerlijk onvoorspelbaar progressief (jazz)rockfeestje.
Website: http://www.french-tv.net/ .

VAN EIGEN BODEM
Alquin - L.A. Rendezvous (live)
Afkomstig van "Alquin On Tour" (Polydor, 1976 / Universal Music, 1999)

Van Alquin kiezen we meestal uptempo nummers, zoals "Wheelchair Groupie" of epische stukken als "The Dance". Dit keer viel onze keuze op een van de fraaie ballades die deze in 1970 in Delft opgerichte progressieve rockband voortbracht: "L.A. Rendezvous", oorspronkelijk afkomstig van "Best Kept Secret" uit 1976, maar dan in de versie die datzelfde jaar verscheen op het livealbum "Alquin On Tour". Die liveplaat is tot op heden op CD alleen verkrijgbaar in de in 1999 uitgebrachte compilatiebox "3 Originals", waarin verder het genoemde "Best Kept Secret" en "Nobody Can Wait Forever" zitten. De titel van laatstgenoemde plaat indachtig richtten zanger Michel van Dijk en gitarist Ferdinand Bakker de formatie Lone op toen Alquin stopte met optreden. Van Lone verscheen mei dit jaar "View From The Bridge".
Website: http://www.alquin.org/ .

HET DEBUUT
Kamen, Michael - Everything That Touches You
Van "New York Rock" (Atlantic, 1973 / Wounded Bird, 2010)

Michael Kamen (1948-2003) is vooral bekend als arrangeur, die orkestraties uitwerkte voor albums en songs van o.a. Pink Floyd, Queensrÿche en Metallica ("S&M"). Ook was hij verantwoordelijk voor vele filmscores. Hij was vóórdat hij zich daarmee bezig hield ook een van de oprichters van het New York Rock & Roll Ensemble en in 1973 maakte hij dit album. Volgens ons zijn enige songgerichte solo-album. Het heeft een erg divers karakter: intieme singer-songwriter-stukken en haast jolige muzikale humor staan rustig naast elkaar, naast een kunstige bewerking van een Bach-melodie en tot in de finesses gearrangeerde Westcoastpop-achtige stukken. Een aantal songs is samengeschreven met Shawn Phillips. Deze singer-songwriter, die op zijn eigen werk een intense voordracht combineert met aan progressieve rock rakende muziek, speelt zelf niet mee, maar zijn geest lijkt wel degelijk aanwezig in de uitvoeringen: Kamen lijkt in de uitvoering van de met Phillips geschreven songs schatplichtig aan diens doorvoelde zangwijze. Dat geldt zelfs voor het alleen geschreven "Everything That Touches You".
Info, o.a.: https://en.wikipedia.org/wiki/Michael_Kamen .

NIEUW
Mulder, Eddie - In A Lifetime
Van het album “In A Lifetime” (Oskar, 2017)

Het derde soloalbum van Eddie Mulder (bekend van Flamborough Head en Leap Day) is uit. Na "Dreamcatcher" (2015) en "Horizons" (2016) is nu "In A Lifetime" uitgebracht. Ook nu speelt de akoestische gitaar een hoofdrol, maar wordt toch ook een grotere rol toebedeeld aan nummers met band. Diverse gastmusici hebben hun bijdrage verleend aan dit album, waarbij progressieve elementen een wat prominentere plek innemen. Het titelstuk “In A Lifetime” (ruim 17 minuten) en “Driven”, samen met nummers als “Waiting” en “Best Intentions” laten een andere benadering horen dan op de eerste albums te horen was. Het album wordt net als zijn voorgangers wereldwijd uitgebracht door het Poolse Oskar Records. De vormgeving was opnieuw in handen van Rafal Paluszek.
Website: http://eddiemulder.nl .

NEDERLANDSTALIGE PROGRESSIEVE SINGER-SONGWRITERMUZIEK
Lieven - Winterstil
Van "Jus d'Orange" (Asylum/WEA, 1976 / Warner Music, 1998)

De Belg Lieven Coppieters kwam wonderlijk genoeg midden jaren zeventig in de picture van het Amerikaanse Asylum-label. Blijkbaar vIel het label achter o.a. Tom Waits en Joni Mitchell voor de weemoedige liedjes van de destijds begin-twintiger. Hij werd een Nederlandse studio ingestuurd met producer Richard Debois, die rond diezelfde tijd ook aan het legendarische album "Eli" van Jan Akkerman en Kaz Lux werkte. Voor Lievens debuut strikte Dubois een andere gitarist met een Focus-connectie: Eef Albers, die een jaar later op "Focus Con Proby" zou spelen. In de ingetogen gezongen en subtiel gearrangeerde liedjes van Lieven pakt Albers een paar keer flink uit met een sound die doet denken aan genoemde Focus-album. In de afsluitende instrumentale track "Akkerwinde" heeft Albers zelfs vele minuten lang de lead-rol. Het was ook het stuk dat ons de aandacht deed vestigen op "Jus d'Orange", want zo heet het album. Het werd onlangs genoemd in een recensie in OOR, over de Belgische compilatie "Funky Chimes", gewijd aan obscure Belgische funk(!) en aanverwante muziek uit de jaren zeventig. In België is vooral het openingsnummer "Neerhof" legendarisch - het heeft een status die vergelijkbaar is met die van Boudewijn de Groots "Avond" in Nederland. Wij kiezen voor nóg een ander lied met een prominente rol voor 'onze' Eef. Met de carrière van Lieven is het overigens niets geworden. Hij had totaal geen zin in promotie voor het album, absoluut geen ambitie om 'het te maken' in de commerciële muziekwereld. Het album verscheen uiteindelijk 22 jaar later op veler verzoek op CD. Vijf jaar geleden wisten jonge muzikanten hem te overtuigen voor één keer enkele liedjes met hen op het podium uit te voeren.
Websites:
https://www.discogs.com/Lieven-Jus-DOrange/release/3047686
http://www.muziekcentrum.be/identity.php?ID=6489 .

NIEUW
Beck, Jeff - Star Cycle (live)
Afkomstig van "Live At The Hollywood Bowl" (Eagle Vision, 2017)

Afgelopen maandag speelden Simon Phillips en zijn bandleden een geweldig concert in de Metropool. Bij het ondergaan van het optreden vroegen we ons af hoe het zou zijn geweest als de superdrummer aanwezig was geweest op het feest ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van Jeff Becks muziekcarrière. Phillips speelde namelijk een belangrijke rol op Becks plaat "There And Back" uit 1980. Een van de nummers waarop hij niet drumde was "Star Cycle": hier nam Jan Hammer zijn plek in. De DVD en Blu-ray "Live At The Hollywood Bowl" waarop deze jazzrocker prijkt laat zien dat Hammer wel voor enkele stukken op het feestje was uitgenodigd. Weliswaar niet als drummer (die plek werd ingenomen door een niet minder virtuoze Jonathan Joseph), maar als toetsenman. Ondanks zijn uiterlijk (bierbuik en burgerlijk poloshirt) speelt Hammer nog steeds als een bezetene en weet hij uit zijn keyboard de scheurende Moogsound te halen. "Star Cycle" zat ongeveer midden in de set van het concert, dat nagenoeg de gehele carrière van de gitarist bestreek. Naast enkele nummers van zijn laatste album "Loud Hailer" kwamen composities voorbij van The Yardbirds, The Jeff Beck Group en Jeff Beck's Guitar Shop, aangevuld met enkele covers. Naast zijn vaste band, waarin onder andere Prince-bassist Rhonda Smith zit, zijn er gastoptredens van Billy F. Gibbons (ZZ Top), Buddy Guy, Jimmy Hall (Wet Willie), Beth Hart en Steven Tyler (plus een niet geïdentificeerde achtergrondzanger). Ondanks de soms wat snelle camerawisselingen is "Live At The Hollywood Bowl" een zeer aangename opname, die ook op bijgeleverde CD's te bewonderen is.
Website: http://www.jeffbeck.com/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Tiger Moth Tales - Exposure
Van "The Depths Of Winter" (White Knight Records, 2017)

Je zou er bijna een complottheorie op los kunnen laten: Big Big Train komt met een kerstsingle, Cosmograf idem dito, IQ komt met een exclusief kerstalbum getiteld “Tales From A Dark Christmas”, Caravan-toetsenist Jan Schelhaas doet ook een duit in het kerstbakje... En dan is er ineens een nieuw album van Peter Jones onder zijn projectnaam Tiger Moth Tales. “The Depths Of Winter” is ook duidelijk geinspireerd door de kersttijd en de winterperiode. Muzikaal is er gelukkig weinig veranderd: Genesis (vooral de “Wind And Wuthering”-periode) is nog steeds niet ver weg, zonder dat het overigens een regelrechte pastiche word. Doordat op een tweetal tracks een kleine brassband meespeelt moeten we natuurlijk ook wel een beetje aan Big Big Train denken. Maar qua thema's is het album wel een stuk donkerder dan de twee lichtvoetige, speelse voorgangers, “Cocoon” en “Storytellers”. “Exposure” handelt over de barre omstandigheden gedurende winter aan het front in de Eerste Wereldoorlog. “Winter Maker”, met als solist gitarist Luke Machin (The Tangent / Maschine), handelt over mensen die de winter moeten zien te overleven in de barre poolstreek. Het is overigens niet allemaal kommer en kwel op dit album, want het instrumentale “Sleigh Ride” brengt geheid een glimlach teweeg, al was het maar omdat je je gaat bedenken op welk album van Steve Hackett dit nummer eigenlijk zou horen. We kiezen vanavond voor het eerder genoemde “Exposure”, tevens het langste nummer van het album. Let op: Peter Jones bespeelt in dit nummer, afgezien van een eenzame bugel, alle instrumenten. Op 26 januari treedt Tiger Moth Tales op in de Boerderij. Jones wordt dan begeleid door de muzikanten van Red Bazar, waar hij tevens leadzanger van is. Ook van Red Bazar wordt muziek gespeeld.
Website: http://www.tigermothtales.com/ .

HERUITGAVEN
Colosseum - Beware The Ides Of March
- Bolero
Afkomstig van "Those Who Are About To Die Salute You" (Fontana, 1969 / Esoteric Recordings, 2017)
en "Valentyne Suite"/"The Grass Is Greener" (Vertigo, 1969/ABC/Dunhill Records, 1970 / Esoteric Recordings, 2017)

Vorig jaar verschenen er bij Music On Vinyl mooi opgepoetste heruitgaven van de eerste twee platen van de protoprogband Colosseum, "Those Who Are About To Die Salute You" en "Valentyne Suite", beiden uit 1969. Dit jaar doet Esoteric er nog een schepje bovenop door de albums weer eens op CD uit te brengen, aangevuld met bonusmateriaal, dat bij "Valentyne Suite" zelfs bestaat uit een volledig album, het voor de Amerikaanse markt gemaakte "The Grass Is Greener" uit 1970. Hierop is voor het eerst gitarist Dave "Clem" Clempson te horen, die enkele nummers van "Valentyne Suite" voor deze LP opnieuw had ingespeeld. Tevens waren enkele nieuwe stukken toegevoegd, waaronder het klassiek getinte "Bolero". Naar dit stuk gaan we vanavond luisteren, voorafgegaan door een ander klassiek getint nummer, "Beware The Ides Of March", dat net als het twee jaar daarvoor uitgebrachte "A Whiter Shade Of Pale" van Procol Harum, duidelijk op het werk van Bach is gebaseerd. Overigens bracht Esoteric ook nog Colosseums derde plaat "Daughter Of Time" opnieuw uit.
Website: http://www.temple-music.com/gallery/colosseum/ .

HERUITGAVE
Group, The - Ripple Marks
- Try To Remember
Van "The Group" (Warner Music Finland, 1978 / Svart Musik, 2017)

The Group: we stipten deze band al even aan toen we muziek draaiden van "Pekka", het eerbetoon van de Finse trompettist Verneri Pohjola aan zijn vader. The Group is een uiterst fantasievol genaamde groep rond bassist Pekka Pohjola, die we kennen o.a. van zijn werk met Mike Oldfield (en omdat een van zijn nummers prominent gesampled is door DJ Shadow op diens "Endtroducing"). Met The Group maakte hij op de enige verschenen, titelloze plaat een mengvorm van vrij gelikte fusion met vaak opgewekte melodieën en meer gedragen stukken met prog-getinte tendensen. Als gitarist Seppo Tyni de kans krijgt de schitteren kan het resultaat zomaar een Camel-achtige feel hebben, zoals blijkt uit bijv. "Ripple Marks". In 1978 verscheen het album bij de Finse afdeling van Warner Music, nu heeft het label Svart Musik er een mooie heruitgave van op de markt gebracht, met een tweede CD. Die bevat naast twee outtakes uit de studio-sessies een opname uit 1979 met het Sibelius Academy Symphony Orchestra. Deze 7 nummers, waaronder 2 arrangementen van het oorspronkelijke The Group-album, zijn niet eerder uitgebracht en bieden eigenlijk een compleet extra album. Het openingsnummer "Try To Remember", met een fraaie blazersmelodie en prominent basspel van Pohjola, komt oorspronkelijk van het ook in 1979 verschenen solo-album "Visitation". The Group zou zich omvormen in The Pekka Pohjola Group en als zodanig in 1980 nog één album maken.
Website: https://www.svartrecords.com/product/the-group/#the-group-2cd .

LIVE-TIP
Knight Area – Dreamworld
Van "Heaven And Beyond" (Butler Records, 2017)

Nadat er zes albums, beginnende met het debuut "The Sun Also Rises" (2004), van de Nederlandse groep Knight Area verschenen waren op het Amerikaanse The Laser's Edge-label, kiest men voor nummer zeven, "Heaven And Beyond" voor het Nederlandse Butler Records. Dat label timmert nogal aan de weg de laatste tijd en wist bijvoorbeeld ook Mayra Orchestra aan zich te binden. Voorganger "Hyperdrive" was de eerste met de jonge, virtuoze gitarist Mark Bogert en basveteraan Peter Vink. Dat album liet een behoorlijk stevige sound horen: neoprog, vermengd met progmetal. Vergelijkingen met Dream Theater werden al links en rechts gemaakt. "Heaven And Beyond" laat andere invloeden toe, van de meer poppy symfonische rocksound van bands als Queen, Robbie Valentine of Electric Light Orchestra bijvoorbeeld. Ook krijgt Bogert ruimte voor een instrumental in de lijn van zijn Joe Satriani-getinte solowerk. Knight Area is de komende tijd ook op podia aan het werk te zien: op 29 december in Bibelot, Dordrecht en 23 februari in Willemeen in Arnhem.
Website: http://knightarea.com/ .

LIVE-TIP
King Crimson – Fracture
Van “The Nightwatch (Live At The Amsterdam Concertgebouw November 23rd 1973)” (Discipline Global Mobile/1997)

Afgelopen vrijdag is de voorverkoop begonnen van de komende tour van King Crimson in 2018. Een van de zalen die de band aandoet is het prestigieuze Concertgebouw in Amsterdam op 13 en 14 juli. Dit is een zaal die belangrijk is geweest voor de geschiedenis van de band. De band speelde er al op 31 maart en 23 november in 1973 en de basis van een groot deel van het befaamde album “Starless and Bible Black” komt van opnames gemaakt tijdens dat tweede concert. In 1997 kwam het concert integraal op CD uit als “The Nightwatch” en de opnames zijn ook te vinden in de luxe “Starless and Bible Black”-box die in 2014 is verschenen. Een kleine 45 jaar na dato keert de band voor een derde keer terug naar deze zaal en zal volgens verwachting zeker nummers van dat album ten gehore gaan brengen. De band is echter wel uitgedijd tot een achtmansformatie, met nog steeds 3 drummers, maar ook weer een vaste toetsenist. Kortom: dat belooft weer het nodige muzikale spektakel. We gaan luisteren naar “Fracture” een nummer dat volgens gitarist Robert Fripp een van de meest uitdagende gitaarpartijen heeft binnen het King Crimson-oeuvre. De kaarten voor het concert van 14 juli gaan vrijdag in de voorverkoop.
Website: https://www.dgmlive.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Soup – The Boy And The Snow
Van het album "Remedies" (Crispin Glover Records, 2017)

Eind 2014 ontdekten we de Noorse band Soup, die toen al 4 albums had uitgebracht. Oorspronkelijk was het een solo-project van Erlend Viken, een band werd Soup pas ten tijde van het vierde album “The Beauty Of Your Youth”. Dat album uit 2013 maakte zo'n indruk op ons dat we het in januari 2015 niet konden laten om het als Album Van De Maand in het zonnetje te zetten. Nu twee jaar later is de opvolger daar, getiteld “Remedies”. In eerste instantie was deze alleen als LP+CD verkrijgbaar, maar sinds augustus is er ook een eindelijk een separate CD-uitgave. “Remedies” borduurt voort op de sound van genoemde voorganger. Het is nog steeds groots opgezette symfonische postrock waarbij we moeten denken aan de meer meeslepende songs van Anathema en de muziek van de IJslandse band Sigur Rós. De invloed van de shoegazer rock uit de jaren 80 en 90 is overigens ook niet te ontkennen, wat met name naar voren komt in de heftige gitaarmuren die in Soups songs worden opgetrokken. Ook opvallend is dat twee van de vijf songs op het album dik over de 10 minuten gaan. Soup neemt de tijd en speelt met tijd, de songs hebben een wat losser, soms psychedelischer karakter gekregen. Meeslepend album dat liefhebbers van Anathema, Blue Neck en ook Steven Wilson zeker moeten checken. En Soup verdient er een tweede Album Van De Maand-status op rij mee.
Websites:
http://www.soupband.com/
https://soupsound.bandcamp.com/album/remedies

25 JAAR GELEDEN
Echolyn - Reaping The Harvest
- In Every Garden
Van “Suffocating the Bloom” (eigen beheer, 1992 / Velveteen Rabbit, 2000)

Een band die in de jaren 90 hoge ogen gooide was het uit Pennsylvania afkomstige Echolyn. Met het naar de groep vernoemde debuut uit 1991 had men zich al op de kaart gezet, maar met “Suffocating The Bloom” kreeg Echolyn ook naamsbekendheid buiten eigen land. Nu, 25 jaar na dato, kan met recht worden gezegd dat het album een klassieker is binnen de progrock. Naast de hoogstaande muzikaliteit, waar bands als Gentle Giant en Happy The Man ook niet vies van waren, verloor Echolyn nooit het melodieuze aspect, waar bijvoorbeeld ook Marillion sterk in is, uit het oog (oor). Als in 1993 Sony Music om de deur komt kijken, volgt in 1995 nog het iets toegankelijker “As The World”. Helaas blijkt de deal de doodsteek voor de band, maar gelukkig is er in 2000 een doorstart. Sindsdien verscheen er regelmatig een nieuw album. Ook werd er getourd: zelfs Hengelo werd aangedaan. “Suffocating The Bloom” blijft een speciaal album, daarom mag het 25-jarig jubileum niet ongemerkt voorbij gaan. Waarvan acte.
Website: http://www.echolyn.com/latestnews.asp .

(OP)NIEUW
Kaipa - What’s Behind The Fields
Van "Children Of The Sounds" (Inside Out Music, 2017)

Twee maanden geleden draaiden we al een nummer van het toen net verschenen nieuwe Kaipa-album “Children Of The Souls”, ondertussen is het wel tijd voor nóg een stuk van die CD. Het album schopte het tot 'Kroonjuweel van de Maand' in iO Pages 145: "Ook op het 13de album van deze Zweden (8ste sinds de reïncarnatie in 2002), in een new age-achtige 'sonic universe' droom je weg op schitterende composities. Noem het escapisme, maar wat dan nog? We durven de stelling aan dat er geen andere progband bestaat die zo'n groove aan z'n kont heeft hangen als de herboren Kaipa. Dit heeft voorop te maken met de hyperswingende ritmetandem Jones Reingold (bas) en de onvolprezen Morgan Ågren (drums). Zij vormen het fundament waar Per Nilsson met zijn watervlugge gitaarspel en Hans Lundin met zijn keyboards expressief op ronddansen. De muziek getuigt, naast de smetteloze en transparante productie, van zeer hoge professionaliteit, maar bezit tegelijk het nodige spelplezier. Het vurige zangduo Patrik Lundström (Ritual) en Aleena Gibson vormt de kers op de taart. De songs zijn toegankelijk en zeer melodieus. De vlotte riffs zijn weer op folk geënt, maar het jasje is overduidelijk prog te noemen. Kaipa jubelt weer." (Freek Wolff).
Website: https://www.kaipa.info/.

NOG NOOIT GEDRAAID
Giltrap, Gordon - Dodo's Dream
Van "The Peacock Party" (PVK Records, 1981 / Edsel/Demon, 2010)

De Britse gitarist Gordon Giltrap, met name bekend om zijn akoestische gitaarspel, is niet een naam die bij de meeste mensen gelijk een belletje doet rinkelen. Maar in Engeland heeft hij zo'n beetje dezelfde statuur als Harry Sacksioni hier in Nederland. In de periode 1976 t/m 1982 maakte Giltrap een reeks albums die stilistisch zeker onder progrock zijn in te delen. Giltrap speelt niet alleen akoestische gitaar maar ook smaakvol elektrisch. Op een van de laatste albums uit die periode, “The Peacock Party”, werd hij o.a. begeleid door blazer Bimbo Acock (die daarvoor bij Steve Hackett speelde), bassist John G. Perry (o.a. ex-Caravan) en drummer Ian Mosley (ja, de latere drummer van Marillion). Meer dan 600 uitzendingen geleden draaiden we de opener van “The Peacock Party”, nu kiezen we voor de sfeervolle afsluiter “Dodo's Dream”.
Website: http://www.giltrap.co.uk/ .