-
Sunday 29 Maart 2015 Show No. 1138
NIEUW
Hasse Fröberg is al meer dan dertig jaar actief binnen allerlei substijlen der Zweedse rockmuziek. Wij kennen hem vooral, sinds 1997, als zanger en tweede gitarist van The Flower Kings (TFK). In 2008 werd die groep tijdelijk in de ijskast gezet, waarna Fröberg zelf een band besloot op te richten. Twee albums verschenen: "FuturePast" in 2010 en "Powerplay" in 2012. In beiden klonk verwantschap met The Flower Kings door, maar het bandgeluid is rockier. Intussen is de moederband weer actief, maar toch vonden Hasse en zijn companen tijd voor het maken van een derde album, dat wellicht het meest symfonische van de drie is. In het meer dan een kwartier lange epic "Pages" en enkele andere stukken horen we melodieën en wendingen die zo uit de koker van Roine Stolt hadden kunnen komen. Blijkbaar geldt ook hier: waar je mee omgaat wordt je door besmet. Waar bij The Flower Kings nog wel eens plaats is voor haast jazzrockachtig gefreak, bouwt dit HFMC in plaats daarvan toch nog steeds straighte rockpassages in. "HFMC", de afkorting van de band dus, is trouwens ook de titel van het album, dat verschijnt bij het Nederlandse GlassVille Records.
Fröberg, Hasse & Musical Companion - Can't Stop The Clock
Van "HFMC" (GlassVille Records, 2015)
Website: http://www.hfmcband.com/ .
NIEUW / I.M. MICHAEL PORCARO
Vorige week verscheen het veertiende studio-album van Toto, onder de zeer treffende titel "XIV". We konden u een maand geleden al de lekkere AOR-rocker "Holy War" van het album laten horen, toen ook het nieuws bekend werd dat Toto op 31 mei in Atak in Enschede is te bewonderen, een dag na het optreden in de Ziggodome. Nu hebben we een week lang het nieuwe album op ons in laten werken en dat was een plezierig tijdverdrijf. Naast melodieuze AOR zijn er vele symfonische rockpassages te horen. Wat wil je ook, met net als op eerdere oeuvrehoogtepunten
Toto - Great Expectations
Van "XIV" (Frontiers, 2015)
"IV" en voorganger "Falling In Between" twee toetsenisten in de line-up? In dit geval gaat het om de vertrouwde krachten David Paich en Steve Porcaro. Ook wordt er mooi gespeeld met de afwisseling tussen leadzangers binnen één nummer, volgens beproefd "Rosanna"- en "Africa"-concept. "Great Expectations" begint net als "Africa" met de bedaarde stem van Paich, waarna het nummer een enorme energiestoot krijgt als Joseph Williams krachtig hoog inzet. En dan moeten de duizelingwekkende instrumentale passages die de symfoliefhebber zullen overtuigen nog komen! Negen jaar na het ook al sterke "Falling In Between" pakt Toto opnieuw uit! Tegelijk met de release van "XIV" kwam er ook het tragische nieuws dat bassist Mike Porcaro is overleden aan ALS. Hij was nog te horen op "Falling In Between", maar moest op de daaropvolgende tournee vervangen worden door Lee Sklar, die ook op "XIV" even te horen is, evenals Nathan East, die de laatste jaren op tournees de bas beroerde. Voor de komende tournee heeft men mede-oprichter David Hungate kunnen strikken die op ongeveer de helft van de nieuwe plaat meespeelt.
Websites: http://totoofficial.com/
en http://www.atak.nl/toto .
NIEUW
Het Griekse kwartet Ciccada brengt vierenhalf jaar na het door ons indertijd bejubelde "A Child In The Mirror" een tweede album. Dit "The Finest Of Miracles" biedt een soms iets rockender geluid dan z'n voorganger. Maar veel scheelt het niet: de instrumentale verfijning is gebleven. Belangrijkste muzikant en componist Nicolas Nikolopoulos wendt hiervoor een scala aan elektrische en akoestische instrumenten aan. Waaronder ook, ja ja, de Mellotron. Bovendien is opnieuw een flinke rij gastmuzikanten op akoestisch instrumentarium aangeboord, waaronder een koperblazerskwintet, een violiste en een klarinettist. Opvallend is, dat dit nu bijna allemaal Grieken zijn, waar op het debuut Italiaanse collega's van het Fading/AltrOck-label bijsprongen. Enige niet-Griek is Änglagård-bassist Johan Brand, die "Eternal" verrijkt met z'n herkenbare Rickenbackerbasspel. Änglagård was en is een belangrijke referentie als je de stijl van Ciccada wilt omschrijven. Evenals die Zweedse groep vermengen de Grieken freaky aan jarenzeventig-King Crimson refererende passages met pastorale, klassiek- en folk-beïnvloede passages, waarbij de licht-omfloerste stem van Evangelia Kozoni goed past. Ook de Canterbury-scene is nooit ver weg. De tweede helft van de plaat bestaat uit 5 tracks die samen het titel-epic vormen.
Ciccada - Eternal
Van "The Finest Of Miracles" (Fading Records, 2015)
Website: http://www.altrock.it/ .
NIEUW
Mark Papagno komt uit Baltimore en debuteerde in 2010 met het album "Trio". Dit jaar verscheen opvolger "X", waarop de gitarist gezelschap kreeg van de meest besproken drummer in de progressieve rock van dit moment: Marco Minnemann. Net als op het debuut is bassist Joshua Davis weer van de partij. Davis speelt ook bij Tim Miller, evenals Papagno een gitarist, wiens werk ergens tussen Bill Connors en Allan Holdsworth in ligt. Mooie legatolijnen en virtuoze uitspattingen wisselen elkaar dan ook af in korte, melancholieke jazzrockcomposities. Papagno bespeelt overigens, net als onder andere Holdsworth en Miller, een prachtig vormgegeven gitaar van Canton Custom Guitars.
Papagno, Mark - 4
- Incantation
Van "X" (Eigen Beheer, 2015)
Websites: http://www.markpapagnomusic.com/
en http://www.cantoncustomguitars.com/Home.html .
NIEUW
De Britse singer-songwriter Daisy Chapman is voor de vaste luisteraars geen onbekende. Haar meest recente volledige album “Shameless Winter” verscheen in 2013 en sindsdien is ze met enige regelmaat ook live in de regio (met name in Osnabrück) te zien geweest. Helaas ziet het er voorlopig nog niet naar uit dat er een vervolg op “Shameless Winter” komt. Niet zozeer omdat ze niet genoeg songs heeft, maar puur om financiële redenen. Om toch nog met iets te komen en wederom de aandacht op haar te vestigen heeft ze nu een EP uitgebracht, "The Daisy Chapman EP", met daarop drie nieuwe songs, plus acht songs die live opgenomen werden tijdens het releaseconcert van “Shameless Winter” in 2013. Qua lengte is het dus zeker geen EP te noemen, en wat dat betreft doet ons dat wel denken aan Big Big Train-EP-op-albumlengte "Far Skies Deep Time". En die naam noemen we overigens niet voor niks, want de drie nieuwe songs van Chapman doen ons wel een beetje denken aan Big Big Trains “English Electric”. Niet zozeer muzikaal overigens, maar meer qua inspiratie en onderwerpkeuzen. Net als Big Big Train weet Chapman historische feiten en personen op een bijzondere manier in songs te vatten. “I Used To Own An Empire” vertelt het verhaal van de opkomst en teloorgang van het eens zo grote Britse rijk.
Chapman, Daisy - I Used To Own An Empire
Afkomstig van "The Daisy Chapman EP" (eigen beheer, 2015)
Website: www.daisychapman.com .
NIEUW
Tussen de uitgebreide "Genesis Revisited"-tournees in, die Steve Hackett met op vele plekken op de wereld deed belanden, vond de gitarist zowaar tijd een nieuw album op te nemen. Het is de opvolger van "Beyond The Shrouded Horizon" en zijn derde album met nieuw materiaal voor het Duitse InsideOut-label. "Wolflight" is geen album dat nieuwe inzichten biedt, maar waarop Hackett alle aspecten van zijn muziekkunstenaarsschap nog weer eens de revue laat passeren. Zijn gepatenteerde sustained elektrische gitaar, de subtiele tokkels op akoestische gitaar. Ritmes die soms stampend en pompeus klinken gebruikt hij op deze manier ook alweer zo'n twee decennia, afgewisseld met speelsere en lichtere ritmiek. Hij doet zelf vrijwel alle leadvocalen en zeker gedubd klinkt zijn stem eigenlijk heel prettig, zij het weinig emotievol. Vaste tourbandleden als Gary O'Toole en Rob Townsend doen mee, maar slechts op enkele tracks. Toetsenist Roger King is wel op alle tracks te horen, maar is dan ook co-producent. Er zijn weer behoorlijk wat gasten, zoals Yes-bassist Chris Squire en voormalig Steve Hackett-band-bassist Nick Beggs (tegenwoordig dienend bij Steven Wilson). Ook spelen er Hongaren en IJslanders mee op "Wolflight". Wij kiezen het titelnummer, omdat dit zo mooi alle aspecten van Hacketts muziek de revue laat passeren en daarmee een soort samenvatting van het album is. "Wolflight" is ook als special edition te koop, met twee bonustracks en een tweede schijf: een Blu-Ray met 5.1 Surround-mix.
Hackett, Steve - Wolflight
"Wolflight' (InsideOut, 2015)
Website: http://www.hackettsongs.com/ .
WERELD VOL MUZIEK
De muziek en teksten van de uit de Poolse stad Lodz afkomstige band Tune ademen een melodramatische progressieve sfeer uit. Vooral het gebruik van de accordeon maakt de muziek van dit vijftal uniek in de symfonische rockscene. Het hier door Janusz Kowalski bespeelde instrument zorgt voor een licht frivole toon. (naar Wilco Barg, iO Pages)
Tune - Dependent
Van "Lucid Moments" (eigen beheer, 2011)
Website: http://tuneband.pl/ .
HERUITGAVE
Eén van de meest verkochte albums in de rockmuziek is ongetwijfeld "In-A-Gadda-Da-Vida", de in 1968 verschenen tweede plaat van Iron Butterfly. Met name het 17 minuten durende titelnummer met een lange drumsolo was de grote publieksfavoriet. Het orgelwerk van Doug Ingle, dat deels aan The Doors doet denken, geeft de muziek van deze uit Los Angeles afkomstige band een vroeg progressief karakter, wat goed te horen is op het nummer "Are You Happy". Eind vorig jaar werd de klassieker weer eens heruitgegeven, dit keer in een digipack met veel informatie en vier bonustracks.
Iron Butterfly - Are You Happy
Van "In-A-Gadda-Da-Vida" (ATCO, 1968 / Salvo-Rhino, 2014)
Websites: http://www.ironbutterfly.com/
en http://www.salvo-music.co.uk/ .
LIVE-TIP
De Britse progressieve rockband Arena bevindt zich al op de muzikale wegen sinds 1995. Met zijn neoprog-sound is Arena opvolger van progressieve rockbands als Genesis, Yes, Camel en Pink Floyd. Symfonische rock tot hardrock, niets is voor Arena te gek. Dit jaar doet de Arena 20th Anniversary Tour "The Unquiet Sky" het Zwolse Hedon aan. Die twintigste verjaardag maakt de groep compleet met een nieuw studio-album, dat over een maand zal verschijnen. Dit “The Unquiet Sky” is alweer studio-album nummer acht! De band heeft aangekondigd dat het album gebaseerd is op een horrorverhaal van M.R. James en donker drama zal bevatten. Ofwel klassieke Arena! Het concert in Hedon is op 31 maart, maar een dag eerder kunt u terecht in Rheine, in de Hypothalamus aldaar. Op 25 april, als het album waarschijnlijk in de winkel ligt, treedt Arena nog op in De Boerderij in Zoetermeer.
Arena – Trebuchet
Van het album “The Seventh Degree Of Separation” (Verglas Records, 2011)
Website: http://www.arenaband.co.uk/ .
NIEUW / ALBUM VAN DE MAAND
Eindelijk lag die dan in de bus, het debuutalbum “New World” van Dave Kerzner. Kerzner, die we de laatste jaren voornamelijk kenden van Sound Of Contact, maar ook van de band Giraffe. Na Giraffe heeft Kerzner zich voornamelijk gericht op zijn bedrijf Sonic Reality, een van de topstudio's op het gebied van muzieksoftware voor Midi-gebruik. Nadat Kerzner uit Sound Of Contact stapte was eindelijk de tijd daar voor een solo-album. En met veel enthousiasme werd hier door Kerzner zie via digitale media bericht van gegeven. Vlak voor de jaarwisseling was al de enkel-CD versie verschenen, nu is er ook de dubbel-CD-versie, met meer dan 140 minuten muziek. Naast een 10-tal extra tracks, voornamelijk instrumentaal, zit het verschil hem in het feit dat een aantal van de nummers anders is gemixt en langer is. Daardoor krijgt het album een totaal andere 'feel'. De basis van het album is opgenomen met drummer Nick D'Virgilio en gitarist/bassist Fernando Perdomo. Dave verzorgt zelf natuurlijk de keyboardpartijen, maar speelt ook wat gitaar en doet het leeuwendeel van de vocalen. Zijn stem heeft eenzelfde timbre als David Gilmour en is zeer aangenaam. Natuurlijk heeft Dave gebruik gemaakt van zijn vele muzikale vrienden. Steve Hackett, Francis Dunnery, Colin Edwin, Keith Emerson, Simon Phillips en Pink Floyd-achtergrondzangeres Durga McBroom zijn een paar van de medewerkenden. Hoewel de invloeden af en toe duidelijk hoorbaar zijn, staat voorop dat “New World” een moderne progplaat is geworden. Er zijn zeker wat parallellen te trekken met Sound Of Contact, maar dat doet het album te kort. Met zoveel muziek duurt het even voordat je het album en zijn vele lagen hebt doorgrond. En er zijn een aantal thema's die je op de plaat hoort terugkomen. Met recht is “New World” 'Album van de Maand Maart' geworden. Afgelopen week hebben we even over geslagen, maar dat maken we vandaag meer dan goed. We pakken spetterend uit met de volle 21 minuten van “Redemption (Stranded Pt 6-10)”, de epische afsluiter van het album! De één-CD-versie is in zijn geheel te beluisteren op Bandcamp.
Kerzner, Dave - Redemption (Stranded Pt 6-10)
Van “New World” (eigen beheer, 2015)
Websites: http://sonicelements.bandcamp.com/album/new-world
en http://www.davekerzner.com/ .
MELODIEUZE ROCKKLASSIEKER
De Amerikaanse band Heart, geformeerd rond de zussen Ann en Nancy Wilson, beleefde zijn eerste succes in 1976 in Canada waar het debuutalbum “Dreamboat Annie” verscheen op het onafhankelijke Mushroom Records. De mix van akoestische klanken, stevige hardrock en de opmerkelijk krachtige stem van Ann Wilson trok meteen flink aandacht en het was de single “Crazy On You” die een eerste bescheiden hit werd en nu bijna 40 jaar later nog steeds een rockklassieker is.
Heart - Crazy On You
Afkomstig van "Dreamboat Annie" (Mushroom Records, 1976)
Website: https://www.heart-music.com/ .
ACTUEEL
Binnenkort verschijnt de vorig jaar via crowdfunding gefinancierde "Romantic Warriors III: Canterbury Tales". De documentaire over de in de eind jaren zestig ontstane, maar nog steeds bloeiende Canterbury Scene bevat talloze interviews en concertopnames van legendarische bands als Gong en Soft Machine evenals moderne formaties die zwaar beïnvloed zijn door het genre, zoals Forgas. Uiteraard komt ook Hatfield And The North aan bod, wat een mooie gelegenheid is om weer eens wat van "Hatwise Choice", één van de twee archiefplaten van de band rondom Dave Stewart, te draaien. Overigens wordt binnenkort ook een DVD/CD-set van die groep uitgebracht met een reünie-optreden uit 1990, waar Stewart echter geen deel van uitmaakte. De set verschijnt in een serie aan Britse TV-optredens gewijde sets, getiteld “Access All Areas”.
Hatfield And The North - La Barbe Est La Barbe
Van "Hatwise Choice" (Hatco, 2006)
Websites: http://www.progdocs.com/Progdocs.com/Home.html
en https://www.burningshed.com/ .
TERUGBLIK OP HET MARILLION WEEKEND
Vorig weekend, van 20 maart t/m 23 maart, stond in het teken van het grote tweejaarlijkse Marillion Weekend in Port Zélande. Drieduizend liefhebbers uit 52 landen, drie concerten van Marillion met elke avond een andere setlist en drie méér dan interessante supportacts: Steve Rothery Band, Lifesigns en RanestRane. Deze laatste band komt uit Italië en hebben sommigen misschien vorig jaar ook al live aan het werk gezien als voorprogramma bij de toernee van de Steve Rothery Band. En net als toen maakte de groep ook dit weekend weer een erg goede indruk. De symfonische en spacey rock, geïnspireerd door filmklassiekers, deed het goed. In het bijzonder de stukken van het meest recente album, dat geïnspireerd is door Stanley Kubricks “2001: A Space Odyssey”. Het trefzekere drumwerk, gecombineerd met gepassioneerde zang door Daniele Pomo, het aangename toetsenwerk van Riccardo Romano en de Gilmouresque solo's van gitarist Maurizio Meo ging er bij het aanwezige Xymphonia-contingent in als koek.
RanestRane - Materna Luna
Afkomstig van "A Space Odyssey Part One - Monolith" (Ma.Ra.Cash Records, 2013)
Website: http://www.ranestrane.net/ .
Sunday 22 Maart 2015 Show No. 1137
IN MEMORIAM MIKE PORCARO
Toto - Mad About You
Van het album “Mindfields” (Columbia, 1999)
Mike Porcaro, bassist van de band Toto, is afgelopen zondag overleden. Porcaro leed aan de spierziekte ALS en was 59 jaar. Porcaro kwam in de band toen David Hungate vertrok na het succes van het album “Toto IV”. Hij was de derde Porcaro-broer die zich meldde in Toto, naast toetsenman Steve en drummer Jeff, die in 1992 overleed. Mike Porcaro kon al een aantal jaren niet meer spelen door zijn ziekte. ''Onze broer Mike is vreedzaam overleden in zijn slaap in het bijzijn van zijn familie. Rust zacht, broer'', schreef Steve Porcaro op Facebook. De band zamelde tijdens de sinds 2010 gehouden zomertournees geld in voor de strijd tegen ALS. Porcaro stierf slechts enkele dagen voor de release van het nieuwe Toto-album “XIV”.
Website: http://totoofficial.com .
NIEUW
simakDialog - 5, 6
Van "Live At Orion" (Moonjune Records, 2015)
simakDialog is een Indonesische band, die westerse jazzrock vermengt met traditionele muziek. De westerse elementen worden vooral voortgebracht door toetsenman Riza Arshad en gitarist Tohpati, terwijl de folkloristische ingrediënten met name komen van het percussietrio en in mindere mate van zangers. Op "Live At Orion", dat een optreden bevat dat in 2013 in Baltimore is opgenomen, ligt de nadruk op de vol effecten bespeelde Fender Rhodes elektrische piano en Tohpati's gitaarspel, waarin de stijlen van Jeff Beck, Allan Holdsworth, Terje Rypdal, David Torn en Al DiMeola samen lijken te komen. Het blijft echter wennen aan een band, waarvan de ritmes uitsluitend van de bijna constant hoorbare Indonesische percussie-instrumenten komen. Voor de Mahavishnu Orchestra-liefhebbers is het afsluitende nummer "5, 6" wellicht het meest interessant, aangezien de heftige duels tussen de gitarist en de toetsenman daarin verhevigd wordt door de interactie van gastgitarist Beledo.
Websites: http://simakdialog.com/
en http://www.moonjune.com/ .
NIEUW
Haken – Crystallised
Van de EP “Restoration” (InsideOut, 2014)
"Restoration" is een EP van 34 minuten met slechts 3 songs, waaronder één van 19 minuten. De titel verwijst naar het feit dat het hier een heropname betreft van de debuut-EP "Enter The Fifth Dimension" (2008). Hoewel er overeenkomsten zijn mag "Restoration" best als 'nieuw' werk worden beschouwd, want 3 van de huidige bandleden waren er nog niet bij. Opener "Darkest Light" ligt in de lijn van debuutalbum "Aquarius" (2010). Waar Dream Theater vroeger de vaandeldrager der progmetal was, laten de de Britten met nummers als deze horen die positie over te nemen. Hoofdmoot is "Crystallised": hier vind je alles wat Haken goed maakt: Gentle Giant-achtige contrapuntzang, nóg meer vocale harmonieën en spetterende duels tussen gitaar, bas en keyboards." (Nicolas Dewulf, iO pages)
Website: http://www.hakenmusic.com/band .
HERUITGAVE
Phillips, Anthony - Silver Song
- The Geese And The Ghost Part Two
- Only Your Love
Van "The Geese & The Ghost" (Hit & Run Music, 1977 / Esoteric Recordings, 2015)
De oorspronkelijke gitarist van Genesis, Anthony Phillips, werkte al vanaf 1969 aan muziek, waarvan een deel uiteindelijk pas in 1977 op zijn debuut-lp "The Geese And The Ghost" terecht zou komen. Ondanks de punkexplosie werd dit album voor liefhebbers van pastorale symfonische rock toch een geliefd item. De heruitgave in 2008 bevatte een bonus-cd waarop "Silver Song" stond, een nooit uitgebrachte single die Phillips in 1973 samen met Michael Rutherford en Phil Collins hadden opgenomen. Vreemd genoeg was de B-kant, "Only Your Love" niet aan die bonusschijf toegevoegd. Op de onlangs uitgebrachte editie is dit rechtgezet. Tevens bevat het in een fraai doosje gehuisveste album een dvd-a met een warm klinkende 5.1 surround mix. Reden genoeg om nogmaals aandacht te schenken aan genoemde single en het tweede deel van het titelnummer, aangevuld met het genoemde B-kantje.
Website: http://www.anthonyphillips.co.uk/ .
OPENER TWEEDE UUR
Red Dawn - Dangerous Child
Van "Red Dawn" (Toshiba-EMI, 1993/Nocturnal Productions, 2000)
Toetsenman David Rosenthal leerden we vooral kennen als de uitmuntende vervanger van Kit Watkins in het heropgerichte Happy The Man. Zowel live als op "The Muse Awakens" maakte hij grote indruk. Rosenthal kwam echter niet uit de lucht vallen. Hij speelde immers al op de laatste drie albums van Rainbow, is te vinden op platen van Steve Vai en toerde met artiesten als Robert Palmer, Cyndi Lauper, Elton John en Little Steven. Tegenwoordig is hij vooral de muzikale directeur van de optredens van Billy Joel. Begin jaren negentig van de vorige eeuw mocht hij zijn eigen band samenstellen en een plaat opnemen. Dit Red Dawn bestond uit de ietwat David Lee Roth-achtige zanger Larry Baud, drummer Chuck Bürgi (Rainbow, Brand X, Meat Loaf, Blue Oyster Cult), bassist Greg Smith (Alice Cooper, Vinnie Moore) en gitarist Tristan Avakian, tegenwoordig Brian Mays vervanger in Roger Taylors Queen Extravaganza. Het aanvankelijk alleen in Japan uitgebrachte "Never Say Surrender" bevatte uitstekende AOR, met behoorlijk wat symfonische passages. Dat laatste is niet vreemd, aangezien Rosenthal alle nummers mede componeerde, de zaak produceerde en arrangeerde en ook nog de mix deed. Het is even wennen aan de wat rauwe zang van Baud, maar fans van het genre zullen beslist veel plezier beleven aan deze CD die tegenwoordig op Rosentals eigen Nocturnal Productions wordt uitgegeven en verkrijgbaar is via zijn site.
Website: www.davidrosenthal.com .
LIVE–TIP
Wilson, Steven – Hand. Cannot. Erase.
Van “Hand. Cannot. Erase.” (Kscope, 2015)
De Engelse muzikant/zanger Steven Wilson is vooral bekend als oprichter van de psychedelische progrockband Porcupine Tree. Maar deze artistieke duizendpoot is zo creatief dat hij aan één band niet genoeg heeft – zo ken je hem misschien ook van projecten als No-Man, I.E.M., Bass Communion en Blackfield. En dan is hij ook nog een veelgevraagd remixer van classic rock-albums. Vorige maand verscheen Wilsons vierde soloalbum “Hand. Cannot. Erase.”, net als zijn voorganger een conceptplaat. “Achter de muziek schuilt een somber, waargebeurd verhaal over een jonge vrouw die 3 jaar lang door niemand gemist wordt. Ze ligt al die tijd thuis in bed. Dood. Wilson zingt veel tekst vanuit haar perspectief: je voelt bijna haar pijn. Dit is Steven Wilson met een andere invalshoek. Donkerder, maar ook minder donker. Geen klassieke jarenzeventigprog, maar eigentijdser en misschien wel toegankelijker." (Freek Wolff, iO pages) De tournee ter promotie van dit album doet dinsdag 24 maart TivoliVredenburg in Utrecht aan en op 23 april Hedon in Zwolle. Vervolgens is Steven Wilson met zijn band headliner van de zondag tijdens het Bospop Festival, op 12 juli. Op die dag spelen ook Dream Theater en Anathema.
Website: http://stevenwilsonhq.com/ .
LIVE-TIP
Ayreon – Phase 4: Mirrors Of Dreams - The Lighthouse – The Argument 2 – The Parting
Van “The theory Of Everything” (InsideOut, 2013)
Er zijn drie redenen om iets van Ayreon te draaien.
Ten eerst is er van het meest recente Ayreon-album “The Theory Of Everything” nog niets van de tweede schijf gedraaid.
Ten tweede zijn er in september 4 optredens waarbij Arjan Lucassens Ayreon-project “The Human Equation” uit 2004 als een bijzonder muziektheaterspektakel op het toneel wordt gebracht. Een unieke theatervoorstelling met volledig theaterdecor, uitgebreide kostuums en hoogwaardige multi-media.
Ten derde: Arjen Lucassen en zangeres Anneke van Giersbergen zijn de samenwerking aangegaan voor een nieuw project The Gentle Storm, dat deze maand het debuut “The Diary” uitbrengt.
Lucassen smelt klassieke muziek, volksmuziek, metal en elektronische muziek schijnbaar moeiteloos samen tot een bombastisch symfonisch geheel. The Gentle Storm gaat ook op tournee, zij het zonder Arjen Lucasen. Er zijn diverse data in den lande, waaronder op 3 april in Hedon, Zwolle.
Website: http://www.arjenlucassen.com/ .
HERUITGAVE
Gilbert, Kevin - Shadow Self - mix #2
- Big Heart
Van "Thud - 20th Anniversary Deluxe Edition" (origineel: PRA, 1995 / deze heruitgave: The estate of Kevin Gilbert, 2015)
"Thud" was het eerste album dat onder eigen naam verscheen van supertalent Kevin Gilbert (1966-1996). Niet dat hij niet eerder van zich liet horen. Op het titelloze album van de band N.R.G. (1984) liet hij zich al gelden als veelzijdig en volwassen muzikant en songschrijver, terwijl hij pas 18 jaar oud was. Daarna volgden bands als Giraffe, Kaviar en Toy Matinee. Dat laatste album, als volwaardige partner van sterproducer Patrick Leonard, leek op voorhand z'n grote doorbraak te bewerkstelligen. Een jaar na de release van “Thud” kwam hij op een knullige manier per ongeluk om het leven, terwijl hij bijna klaar was met zijn magnum opus "The Shaming Of The True", dat in 2000 werd uitgebracht. Aan "Thud" is lang gewerkt. Dat blijkt eens te meer uit de nieuwe 3CD-jubileum-editie, met twee schijven met enkele niet voor het album gebruikte songs, maar vooral veel andere versies van het albummateriaal. Wat daarbij opvalt is hoe gedetailleerd en rijk de als 'demo' gekenschetste vroege versies van songs al zijn. Deze keer aandacht voor een andere mix van het meest progressieve nummer van "Thud", "Shadow Self" en voor een op het laatst van de plaat geschrapte compositie, "Big Heart". Deze "Thud"-editie is alleen via de Kevin Gilbert-website verkrijgbaar en is gelimiteerd tot 1000 stuks. Hij is prijzig, maar daarvoor krijg je wel een prachtig gebonden boekwerk, met als aanvulling op de muziek ongeveer álles wat er aan drukwerk en fotomateriaal rond de oorspronkelijke release voorhanden is.
Website: http://kevingilbert.com/ .
ACTUEEL
Tillison Multiplex, Andy - Ostinato (Shown)
Van "Electric Sinfonia No. 2" (Eigen Beheer, 2014)
Op 20 april verschijnt het nieuwe album van The Tangent, getiteld "A Spark In The Aether - The Music Died Alone - Volume 2". Zoals het hoesontwerp en de subtitel al aangeven is dit een vervolg op het debuut van de band rondom Andy Tillison uit 2003. Mooie gelegenheid om nog wat aandacht te besteden aan de kort geleden uitgebrachte soloplaat van Tillison, "Electric Sinfonia No. 2", waarop hij alle instrumenten genereerd uit computers en synthesizers, met uitzondering van het Hammondorgel. "Ostinato" is het enige stuk waarin gezongen wordt.
Website: http://www.thetangent.org/ .
SEVENTIES
Zomby Wolf – Introduction / Suicide
Van het debuutalbum “Riding On A Tear” (Garden Of Delights, 1977)
“Dit debuutalbum van de Duitse stamt uit 1977 en is voor deze CD-uitgave verrijkt met 4 bonustracks. Zoals gebruikelijk is de zang niet het sterkste punt, maar wel bovengemiddeld. Qua stijl kan men Zomby Woof - afgeleid van de titel van een Frank Zappa-nummer - plaatsen tussen bands als Flame Dream, Anyone's Daughter en Ramses. een nummer als "Dora's Drive" gaat wat meer richting funk, mede door het gebruik van saxofoon. Veel songs laten pure symfo horen, met veel toetsen en heerlijke solo's. Deze band had veel verder kunnen komen met een goede platendeal. Dat geluk heeft men helaas niet gehad. Dit album behoort evenwel tot de betere albums van de Duitse symfonische progrock van de jaren zeventig." (Menno von Brucken Fock, iO Pages)
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=2389 .
Sunday 15 Maart 2015 Show No. 1136
NIEUW / OPENER
NITS - dA dA dA (live)
Van "Hotel Europa: Live Recordings 1990 - 2014" (WERF, 2015)
Zoals vorige week vermeld, toen we muziek van de oude band van NITS-toetsenist Robert Jan Stips draaiden, is afgelopen zondag een nieuwe NITS-live-dubbelaar ten doop gehouden. Dit "Hotel Europa" is de opvolger van het uitzonderlijk succesvolle "URK" uit 1989. "Hotel Europa" gaat vrijwel chronologisch terug in de tijd, door te beginnen met recente opnamen van de "Malpensa"-tournee, om helemaal terug te gaan naar de "Giant Normal Dwarf"-tournee uit 1991. Enige overlap met "URK" is het aloude "Dutch Mountains", dat in een recente versie CD2 besluit. Tegelijk met het verschijnen van “Hotel Europa” is ook weer een NITS-tournee gestart, die Overijssel alleen aandoet middels een optreden op het Bevrijdingsfestival in Zwolle, op 5 mei. Op 13 juni is de groep te zien op Retropop in Emmen. Wij gaan terug naar de tijd van "dA dA dA", 1994, toen NITS een kwintet was, met naast Hofstede, Kloet en Stips ook bassist Martin Bakker en violist Peter Meuris.
Website: http://www.nits.nl/ .
NIEUW
Tempest – The Tracks We Leave
Van het album “The Tracks We Leave” (Magna Carta, 2015)
De Amerikaanse band Tempest, die dit jaar 30 jaar bestaat, maakt een aan Jethro Tull verwante mengvorm van symfo en folkrock. Typisch Keltische folkmelodieën worden met een rock-instrumentarium gespeeld, aangevuld met fiddle en hier en daar aanvullend traditioneel Keltische instrumenten als doedelzak en bodhran. Opnieuw is Robert Berry (o.a. bekend van Three en vele tribute-albums voor het Magna Carta-label) de producer, die ook soms de toetsen beroert. Vroege albums riepen, zoals gezegd, steeds vergelijkingen op met Jethro Tull, maar die link is nu minder hoorbaar, ten faveure van nóg meer Keltische roots.
Website: http://www.tempestmusic.com/ .
).jpg)
NIEUW
Mollmaskin - Dirty Linen
- The Death Of Lennnon
Van "Heartbreak In ((Stereo))" (Autumnsongs Records, 2015)
Mollmaskin is een project van de Noor Anders Bjermeland, die we kennen als drummer van Rhys Marsh' band The Autumn Ghost op het album "Trio" en die ook speelt in Flashback Caruso. Mollmaskin begon al in 2006 'achter een Fender Rhodes Mark II elektrische piano'. Veel leverde dat de eerste jaren niet op, maar nu heeft Bjermeland zijn 'verkenningen van donkere gemoedstoestanden' uitgebracht via het label van Rhys Marsh, Autumnsongs. Dit nadat we u al in november vorig jaar de wereldpremière (!) van de single "How Many Ants" konden laten horen. De 'dark prog pop' die we hier horen is duidelijk verwant aan het werk van Marsh en Kaukasus. De ietwat klagerige zang geeft vaak een melancholieke sfeer. Let wel, Anders Bjermeland bespeelt alle instrumenten die te horen zijn. Zo ook de gedragen Mellotrontapijten op "Dirty Linen" en de rijkelijk gebruikte al dan niet elektrische piano's.
Websites: http://autumnsongsrecords.tumblr.com/mollmaskin
en https://www.facebook.com/Mollmaskin .
NIEUW
Electric Asturias - Time Traveler
- Tangram Paradox
Van "Elementals" (eigen beheer, 2014)
Asturias was aanvankelijk een soloproject van multi-instrumentalist Yoh Ohyama, waarvan onder meer in 1988 de CD "Circles In The Forest" verscheen, met muziek ergens tussen Mike Oldfield en Camel in. Na nog twee platen werd het project ontbonden, maar na een paar jaar toch weer opgericht, dit keer als Acoustic Asturias, waarmee twee albums werden gemaakt. Daarop volgde weer twee 'gewone' Asturias-CD's en om de verwarring nog groter te maken, volgde in 2011 "Fractals", uitgebracht als Electric Asturias. Het verschil qua sound met het verleden is behoorlijk, zoals ook de eind vorig jaar verschenen opvolger "Elementals" laat horen. Dit is instrumentale, zwaar symfonische rock met een duidelijke jazzrock-tic. Denk hierbij aan een frivole versie van UK's debuut, inclusief uitbundig vioolwerk. Menno von Brucken Fock gaf het album, mede omdat hij de band live tijden Cruise To The Edge 2014 aan het werk had gezien, een Vette Krent in iO Pages nr. 127. Hij vergeleek Electric Asturias in zijn recensie met onder andere met de bekende violisten uit de progressieve - en jazzrock, zoals Eddie Jobson, Jerry Goodman en Jean Luc Ponty, maar hoort ook in onderdelen van de half uur durende, vierdelige "Suite Of "Elemental"" een vleugje Kansas. Bij dit vioolgeweld moet overigens niet de belangrijke solistische rol voor de gitaar en toetsen worden vergeten. Samen met een superstrak ritmetandem vormen ze de basis voor de sound van deze heerlijke Japanse band.
Websites: http://www.electricasturias.com/
en http://www.facebook.com/ElectricAsturias .
NIEUW
Not A Good Sign - Going Down
- Flying Over Cities
Van "From A Distance" (Fading / AltrOck, 2015)
Twee jaar geleden, bij het verschijnen van de eerste CD van Not A Good Sign, legden we al uit waar de band voor stond: In het scenetje rond de zusterlabels Fading en AltrOck wordt vaak complexe, freaky muziek gemaakt. Met Not A Good Sign hebben muzikanten uit verschillende bands van die labels een toegankelijker platform gecreëerd. Het gelijknamige album vertoont sporen van de lekker dwarse en eigenwijze inborst van deze heren, op een manier die vooral doet denken aan King Crimson. Maar er is vooral ook veel ruimte voor melodie en welluidendheid. En dat gegoten in afwisselende composities en gebracht in een kraakheldere productie waarin al het fraaie aangewende vintage prog-instrumentarium schitterend tot klinken komt. De bezetting voor "From A Distance" is eender gebleven. Opnieuw is zanger Alessio Calandriello dus present, die we twee weken geleden nog met zijn eigen band La Coszienza Di Zeno hoorden. Daar zingt hij echter in het Italiaans, bij Not A Good Sign zingt hij de Engelse teksten van gitarist/mede-oprichter Francesco Zaga (bekend van de band Yugen), die bij het verschijnen van de plaat meteen zijn vertrek heeft aangekondigd. Naast de kern is nu ook weer een aantal gastmusici present, die kleurrijke accenten aanbrengen met o.a. vibrafoon en hobo. Opnieuw exquise luistervoer van het Fading-label, dat tegelijk ook het tweede album van het Griekse Ciccada bracht. Maar dat, beste luisteraars, komt een volgende keer aan bod...
Website: http://www.notagoodsign.org/ .
NIEUW
Sourdeline - Le Bouvier
Van "Sourdeline & Friends" (Reverb Worship, 2014)
Sourdeline was een Franse folkformatie, die in de jaren zeventig van de vorige eeuw de platen "La Reine Blanche" (1976) en "Jeanne D'Aymé" (1978). In 2010 respectievelijk 2014 werden beide albums heruitgegeven op cd op het Spaanse Guerssen-label (zie: http://www.guerssen.com/). Wellicht heeft dat ertoe geleid dat er vorig jaar zowaar een nieuwe plaat van het gezelschap verscheen. In eerste instantie werd "Sourdeline & Friends" in een zeer beperkte oplage van 100 stuks uitgebracht, later gevolgd door een goedkopere editie in eenzelfde hoeveelheid. De traditionele folk die de acht tracks bevatten is vermengd met eigen composities. Elementen van Dead Can Dance zijn zeker bespeurbaar, zeker qua gebruik van percussie-instrumenten en de dulcimer, maar Sourdeline houdt de inbreng van elektrische instrumenten, zoals de gitaar in "Le Bouvier", tot een minimum beperkt. Ondanks het soms middeleeuws aandoende geluidsdecor blijkt de muziek toch interesse te hebben opgeroepen in de progressieve rockgemeenschap.
Websites: https://soundcloud.com/sourdeline
http://www.reverbworship.com/
https://www.burningshed.com/
http://www.psychedelicfolk.com/Sourdeline.html .
LIVE-TIP
Gilmour, David – Take A Breath (live)
Van “Live In Gdansk” (EMI, 2007)
David Gilmour gaat voor het eerst in negen jaar weer live optreden. De Britse en Europese shows zijn gepland in september en zullen samenvallen met Gilmours nieuwe, nu nog titelloze, vierde solo-album. Afgelopen 6 maart begon de voorverkoop en in een mum van tijd waren alle10 aangekondigde concerten al uitverkocht. De tournee gaat van start in het historische Romeinse amfitheater van Pula, Kroatië, op 12 september. Hierna volgen een aantal van 's werelds mooiste steden en locaties. Andere plaatsen zijn onder meer Verona en Florence in Italië, Orange in Frankrijk en Oberhausen in Duitsland, voordat David Gilmour vijf avonden in de Londense Royal Albert Hall zal spelen, eind september en begin oktober. In 2016 zal er, zo wordt gespeculeerd, nog een op een nader te bepalen datum een optreden van Gilmour in de Heineken Music Hall plaatsvinden, alsook in Dortmund.
Website: http://www.davidgilmour.com/ .
LIVE-TIP
Camel – Eye of the Storm
Van “I Can See Your House From Here” (Decca, 1979)
Jawel! Camel komt weer naar Nederland en wel op 16 juli in het vertrouwde TivoliVredenburg, zij het dit keer in de nieuwe Ronda-zaal. Geen “Snow Goose”-show deze keer, maar wel weer met Ton Scherpenzeel op toetsen. Een dag later is Camel de afsluiter van de eerste dag van Night Of The Prog op de Loreley. En wat ons betreft mag “Eye Of The Storm” wel weer eens op de setlist. Het komt van het album “I Can See Your House From Here”, waarop indertijd Happy The Man-toetsenist Kit Watkins te horen was.
Website: http://www.camelproductions.com/ .
NIEUW / ALBUM VAN DE MAAND
Kerzner, Dave - Secret
Van “New World” (eigen beheer, 2015)
Eindelijk lag die dan in de bus, het debuutalbum “New World” van Dave Kerzner. Kerzner, die we de laatste jaren voornamelijk kenden van Sound Of Contact, maar ook van de band Giraffe. Na Giraffe heeft Kerzner zich voornamelijk gericht op zijn bedrijf Sonic Reality, een van de topstudio's op het gebied van muzieksoftware voor Midi-gebruik. Nadat Kerzner uit Sound Of Contact stapte was eindelijk de tijd daar voor een solo-album. En met veel enthousiasme werd hier door Kerzner zie via digitale media bericht van gegeven. Vlak voor de jaarwisseling was al de enkel-CD versie verschenen, nu is er ook de dubbel-CD-versie, met meer dan 140 minuten muziek. Naast een 10-tal extra tracks, voornamelijk instrumentaal, zit het verschil hem in het feit dat een aantal van de nummers anders is gemixt en langer is. Daardoor krijgt het album een totaal andere 'feel'. De basis van het album is opgenomen met drummer Nick D'Virgilio en gitarist/bassist Fernando Perdomo. Dave verzorgt zelf natuurlijk de keyboardpartijen, maar speelt ook wat gitaar en doet het leeuwendeel van de vocalen. Zijn stem heeft eenzelfde timbre als David Gilmour en is zeer aangenaam. Natuurlijk heeft Dave gebruik gemaakt van zijn vele muzikale vrienden. Steve Hackett, Francis Dunnery, Colin Edwin, Keith Emerson, Simon Phillips en Pink Floyd-achtergrondzangeres Durga McBroom zijn een paar van de medewerkenden. Hoewel de invloeden af en toe duidelijk hoorbaar zijn, staat voorop dat “New World” een moderne progplaat is geworden. Er zijn zeker wat parallellen te trekken met Sound Of Contact, maar dat doet het album te kort. Met zoveel muziek duurt het even voordat je het album en zijn vele lagen hebt doorgrond. En er zijn een aantal thema's die je op de plaat hoort terugkomen. Met recht is “New World” 'Album van de Maand Maart' geworden. De één-CD-versie is in zijn geheel te beluisteren op Bandcamp. Vandaag gaan we naar “Secret” luisteren, van welk nummer vooral in het intro de Gilmour-sfeer afdruipt...
De één-CD-versie is in zijn geheel te beluisteren op Bandcamp.Websites: http://sonicelements.bandcamp.com/album/new-world
en http://www.davekerzner.com/ .
NIEUW
Wingfield, Mark - Mars Saffron
- Restless Mountains
Afkomstig van "Proof Of Light" (Moonjune Records, 2015)
Mark Wingfield is een Britse gitarist die tot voor kort aan onze aandacht was ontsnapt. De release van het album “Proof Of Light” op het Amerikaanse Moonjune Records heeft daar verandering in gebracht. En dat is maar goed ook, want Wingfield is een gitarist – of breder gesteld:muzikant – met een heel bijzonder geluid en stijl. Hij heeft er bijvoorbeeld voor gekozen om helemaal niet meer te werken met de gebruikelijke gitaarversterker, maar creëert zijn klank deels met behulp van software op zijn laptop. Maar misschien nog wel veel belangrijker dan dat is de manier waarop hij zijn instrument bespeelt. Juist door niet te luisteren naar andere gitaristen, maar meer naar andere instrumenten en vooral ook vocalisten, heeft hij zijn eigen stijl ontwikkeld. Die stijl heeft in de verte wel wat weg van sommige werk van Jeff Beck, Pat Metheny en Terje Rypdal. “Proof Of Light” is een album dat zich ergens tussen jazzrock en jazz bevind, wat ook deels komt door de ritmesectie, bestaande uit contrabassist Yaron Stavi en drummer Asaf Sirkis. Opener “Mars Saffron” is het meest rockende stuk, waarna “Restless Mountains” de meer jazzy, soepel swingende kant van dit album laat horen.
Websites: http://www.markwingfield.com/
en http://www.moonjune.com/
WERK IN UITVOERING
Riversea - Is That What God Wants?
Afkomstig van het album "Out Of An Ancient World" (eigen beheer, 2012)
In 2006 besluiten een aantal Britse muzikale kennissen om samen een paar nummers te schrijven, songs die uiteindelijk 6 jaar later (!!) resulteren in het album "Out Of An Ancient World". De kern van de band bestaat uit Marc Atkinson (zang) en Brendan Eyre (toetsen), die we ook al gehoord hadden bij Nine Stones Close. Voor de overige instrumenten worden gastmuzikanten benaderd, waaronder de nodige bekenden, zoals Bryan Josh en Liam Davison (van Mostly Autumn), Paul Cusick en Adrian Jones (Nine Stones Close). Nadat Brendan Eyre vorig jaar samen met Tony Patterson het album “Northlands” heeft afgeleverd, zijn hij en Atkinson nu ook driftig aan het werk voor een tweede Riversea album, hoewel ze nog geen idee hebben wanneer het album klaar zal zijn. Tot die tijd moeten wij het doen met het debuut, waarvan wij het sterke “Is That What God Wants?” draaien.
Website: http://riversea-band.com/ .
IN MEMORIAM DAEVID ALLEN
Gong – Master Builder
Van “You” (Virgin, 1974)
Afgelopen vrijdag overleed Daevid Allen op 77 jarige leeftijd. Daevid Allen werd in 1938 in Australië geboren en is één van de grondleggers geweest van de Britse Canterbury- en psychedelische scene. Allen was een van de oprichters van Soft Machine, maar moest de band door visa-perikelen verlaten. In Parijs richtte hij toen met zijn partner Gilli Smyth en Pip Pyle Gong op. Gong stond voor een wonderlijke mix van allerlei verschillende muziekstijlen, met een hoog psychedelisch gehalte, ingepakt in een eigen fantastische mythologie. De band zou legendarisch worden en bleek een draaideur voor muzikanten. Vooral de “Radio Gnome Invisible”-trilogie is een essentiële aanschaf met een line-up waarin we o.a. Steve Hillage viden. Maar ook Bill Bruford maakte kortstondig deel uit van de band. Hoewel de moederband in 1975 door Allen werd ontbonden, leefde de Gong-spirit door in een aantal afsplitsingen zoals Piere Moerlin's Gong en Mother Gong. In 1991 was er de eerste reünie en tot Daevid Allens dood, afgelopen vrijdag, leefde de naam Gong voort. Allen wist dat het einde nabij was en had daar vrede mee, zo liet hij vorige maand in een ontroerende boodschap op zijn website weten. We gaan luisteren naar het nummer “Master Builder” van “You”, het derde album in de “Radio Gnome Invisible”-trilogie. Gitarist Steve Hillage neemt overigens dit stuk later opnieuw op voor zijn album “Green”, onder de titel “The Glorious Om Riff”.
Website: http://www.daevidallen.net/ .
LIVE–TIP
Frequency Drift - Tempest
Van "Ghosts..." (Progrock Records, 2011)
Het uit Duitsland afkomstige Frequincy Drift bracht in 2014 zijn vijfde album uit. Sinds het debuutalbum “Personal Effect” (2008) is de band sterk gegroeid. Invloeden van groepen als Karnataka, Iona, Mostly Autumn zijn hier en daar hoorbaar. “Ghost” is het derde album van Frequency Drift, dat verscheen in 2011. Filmische passages worden op dit album afgewisseld door robuust gitaarwerk, krachtige zang van Antje Auer en volle toetsen. Af en toe duikt een aan “Shine On You Crazy Diamond” refererende Moog op of een aan Camel herinnerende melodieuze gitaarsolo. Een aangenaam album derhalve dat voldoende afwisseling biedt om te blijven boeien.
Frequency Drift is een van de bands op het vierde Progdreams festival, op 4 april in De Boerderij in Zoetermeer.
Website: www.frequencydrift.com .
Sunday 8 Maart 2015 Show No. 1135
NIEUW / OPENER / LIVE-TIP
Valentine (Robby) - Bizarro World
Van "Bizarro World" (eigen beheer, 2014)
Onlangs werd bekend dat Robby Valentine op 30 mei een concert geeft in NAXT Stage, hier in Almelo. Eind vorig jaar verscheen er na vijf jaar weer eens een studio-album met nieuw materiaal van de multi-instrumentalist/componist/zanger. Er zullen luisteraars zijn die nu denken: 'Robby Valentine, die was toch van die met Queen-invloeden doorspekte hit "Over And Over Again". Maakt die nog platen dan?" Jazekers dus! En sinds die hit uit 1991 viel het succes in Nederland wellicht tegen, maar in bijvoorbeeld Japan was dat wel anders. Dat gold ook voor de stilistisch verwante Valensia, met wie hij zelfs duo-albums maakte. Toch is Valentine meer een hardrocker dan Valensia, wat ook weer blijkt uit meteen al de beginriffs van het titelnummer. Gaandeweg blijkt dat nummer ook de nodige symfonische elementen te herbergen, middels o.a. hoogromantisch klinkende toetsenriedels. Ook de Queen-invloeden zijn niet weg en het album gaat stilistisch ook even breed als de beste Queen-albums. Misschien nog wel breder, want we horen bij Valentine nu ook denderende Rammstein-riffs, over-the-top Muse-bombast en Amerikaans aandoende catchy popmetal. En toch ook proggy genoeg voor een tipnotering in de voorlaatste iO Pages. Benieuwd hoe hij dit op 30 mei allemaal naar het podium van NAXT Stage gaat vertalen...
Website: http://www.robbyvalentine.nl/ .
NIEUW
Wilson, Steven - Perfect Life
- Home Invasion / Regret #9
Afkomstig van "Hand.Cannot.Erase" (Kscope, 2015)
Diegene die ook maar een beetje de online (social) media volgt op het gebied van de progrock kan het niet ontgaan zijn dat het nieuwe album van Steven Wilson eind vorige week is verschenen. De ene na de andere loftuiting verscheen en natuurlijk ontstond er ook wel iets van een tegenbeweging en worden er ook kritische noten gekraakt. Je zult ook maar Steven Wilson zijn en al een hele reeks gelauwerde albums op je conto hebben staan, je kunt het dan ook bijna nooit goed doen. Het is dan ook prijzenswaardig te noemen dat Wilson simpelweg zijn eigen gang gaat en dus ook met dit album niet een directe kopie van de voorganger “The Raven That Refused To Sing” aflevert. Dat was een retroprogalbum dat met beide benen diep in de proggeschiedenis stond en daar heerlijk in grasduinde. “Hand.Cannot.Erase” is een modern conceptalbum met een bijzonder verhaal over een jonge vrouw die er alles aan doet om haar leven en haar aanwezigheid in dat van anderen uit te
wissen. De uiteindelijke manier waarop laat Wilson deels aan onze verbeelding over, door dat het album an sich iets anders lijkt te suggereren dan het uitgebreide boekwerk van de Deluxe Editie.
Muzikaal heeft Wilson de vlag duidelijk weer in het heden geplant, waarbij muzikale links met vroeger werk van zijn band Porcupine Tree en No-Man makkelijk te maken zijn. De elektronische No-Man-sound ten tijde van “Flowermouth” horen we terug in “Perfect Life”, waarna we in het tweeluik “Home Invasion” / “Regret #9” schitterende progrock horen met o.a. een heerlijke Moogsolo van Adam Holzman gevolgd door een splijtende solo van gitarist Guthrie Govan. Is het Wilsons beste album? De tijd zal het ons uiteindelijk leren maar het staat als een paal boven water dat dit album aan het eind van het jaar alle jaaroverzichten zal gaan domineren.
Website: http://www.stevenwilsonhq.com/ .
NIEUW
Swart, Peter - Hedwig
- Buddha
Van "The Couch" (eigen beheer, 2014)
Een paar jaar geleden was multi-instrumentalist Peter Swart te gast bij Xymphonia. We interviewden hem voornamelijk over zijn soloplaten "The Path" (2003), "Shades" (2006), "The Path (Revisited)" (2006) en "Rofloré" (2009). Deze conceptalbums, die deels gebaseerd waren op het werk van Tokien, Jeroen Bosch, Hans Christian Andersen en Peter van der Laan, krijgen nu een vervolg met "The Couch", een voornamelijk lichtvoetig concept over wat de mens zoal doet op de sofa. Denk hierbij aan psychotherapeutische analyse (in "What Do You Make Up Of These Dreams"), mediteren (in "Buddha") en het lezen van literatuur (in "Hedwig" en het twintig minuten durende "Werther"). Swart is nog steeds een meester in het maken van fluistersymfo. De invloeden van Anthony Phillips, het Genesis ten tijde van "Trespass" en oude platen van Steve Hackett, Bo Hansson en Al Stewart heeft hij omgezet in een eigen inmiddels herkenbare stijl, waarin zijn zachte zangstem wel wat van wijlen Duncan Browne heeft. Warme, antiek aandoende toetsenklanken, incidentele fluitpassage en slepende gitaarpartijen zijn de andere hoofdkenmerken van die stijl. De CD is onder meer te bestellen via Swarts eigen website en meer specifiek zijn Bandcamp-account.
Websites: http://www.peterswart.nl/
en http://peterswart.bandcamp.com/ .
NIEUW
Dutch Uncles - Babymaking
- Given Thing
Van "O Shudder" (Memphis Industries, 2015)
Het Britse Dutch Uncles baseert zijn stijl net als labelgenoot Field Music nadrukkelijk op de progressieve New Wave uit de jaren '80. Field Music leent opzichtig melodievoeringen van XTC. Andy Partridge en co. zijn zeker ook een invloed die te horen is bij Dutch Uncles, bijvoorbeeld door de intrigerende manier waarop verschillende lijntjes en ritmes verweven zijn. Maar Dutch Uncles is zóveel meer. Zo bevat de opener van het derde bandalbum "O Shudder", "Babymaking", een aantal bijna-citaten van Kate Bush, refereren de strijkers- en houtblazersarrangementen die hier en daar opduiken aan zowel David Sylvian als late Talk Talk, horen we ook Sylvians elektronische kant terug (door "Upsilon" blijven we steeds weer diens "Pop Song" horen). De 'arty' maar op een bepaalde manier toch luchtige en speelse muzikale benadering heeft ook vaak iets van Laurie Anderson en van New Amsterdam-artiest Corey Dargel. In de typische dictie van Duncan Wallis horen we ook Anderson terug, vermengd met de rijpere Kate Bush. Dat zijn echter twee vrouwen. Dat Dutch Uncles een zánger heeft, Duncan Wallis dus, geloofden we pas toen we het zagen... De muziek van Dutch Uncles wordt door sommige media als 'math pop' gerubriceerd. We begrijpen dat wel, maar zo'n koude, technisch klinkende term doet deze rijke en door de akoestische gast-instrumentatie ook regelmatig warme muziek tekort.
Website: http://dutchuncles.co.uk/ .
HERUITGAVE / LIVE-TIP
Supersister - Pudding En Gisteren (gedeeltelijk; live)
Van "Sweet OK Supersister - Live At The Paradiso, Amsterdam 2000" (eigen beheer, 2006)
De Haagse toetsenist/componist Robert Jan Stips mag dan vorige maand 65 zijn geworden, hij blijft actief op meerdere fronten. Zo wordt vandaag in Amsterdam de nieuwe NITS-live-dubbelaar "Hotel Europa" ten doop gehouden: de langverwachte opvolger van het prachtige "Urk". Vrijwel tegelijkertijd is er een heruitgave verschenen van de DVD waarop het reünieconcert van Supersister in Paradiso is vastgelegd. Stips' herenigde seventiesgroep speelde daar in 2000 en daarvan verscheen een jaar later een CD-verslag en in 2006 een allang uitverkochte DVD-registratie. Verder doet Stips de laatste tijd regelmatig solo-optredens, zittend aan een vleugel. Publiek kan via zijn website van tevoren verzoekjes indienen, met als voorwaarde dat hij het ooit in wat voor context dan ook eerder gespeeld of anderszins aan meegewerkt heeft. Op 11 maart geeft hij zo'n show in het Deventerse theatertje Bouwkunde. Onlangs deed hij dat al in Enschede en we hebben constateren dat dit een uiterst vermakelijk avondje oplevert. Hij gaf aan dat hij niet téveel Supersister wilde spelen, maar liet toch het nodige van die illustere groep, die wereldwijd een cultstatus kreeg, de revue passeren, waaronder zowaar de helft van het plaatkantlange "Pudding En Gisteren". Daarom doen wij hetzelfde - ván die net heruitgegeven DVD, die te bestellen is via Stips' site.
Website: http://www.stips.net/ .
IN HET NIEUWS
Anekdoten – Ricochet
Van Gravity (Virta, 2003)
Het is alweer 8 jaar geleden dat Anekdoten een studio-album uitbracht. Wel zijn verschillende bandleden betrokken bij allerlei projecten en andere bands. Maar Anekdoten is ook druk bezig met een nieuw album en de laatste berichten zijn dat er vier nummers zijn afgemixt en dat er dit jaar een album moet gaan komen. Tot dan moeten wij het doen met een oudje. “Ricochet”, van het album “Gravity”, ook alweer 12 jaar oud.
Website: http://www.anekdoten.se/ .
LIVE-TIP / 35-JARIG JUBILEUM
Supertramp – Crime Of The Century (live)
Van “Paris” (A&M, 1980)
Op 11 december 2015 zal de Ziggo Dome het strijdtoneel zijn van een prachtige avond met de oudgedienden van Supertramp. De band heeft vijf jaar niet opgetreden, maar in het kader van de “Supertramp Forever Tour” treedt de band éénmalig op in Nederland. Naast Supertramp-oprichter, zanger en toetsenist Rick Davies, spelen onder andere de vaste bandleden John Anthony Helliwell en Bob Siebenberg mee. Ook is er de langverwachte terugkeer van zanger, gitarist en toetsenist Mark Hart. Maar ook Jesse Siebenberg op zang, gitaren en percussie, Cliff Hugo op basgitaar, Carl Verheyen op gitaar, Lee Thornburg op de trompet, Gabe Dixon op zang en toetsen en Cassie Miller die de achtergrondzang verzorgt, maken deze keer weer deel uit van de bezetting. (bron: Progwereld) Het 35 jaar geleden verschenen live-album “Paris” werkt ook goed als alternatieve 'best of' voor wat betreft de seventiesperiode van Supertramp. Er werden indertijd ook beelden gemaakt, die twee jaar geleden een DVD- en Blu-Ray-release kregen. Wij kiezen daarvan het titelnummer van wat door velen als het beste Supertramp-album wordt beschouwd: “Crime Of The Century”.
Website: http://supertramp.com/ .
LIVE-TIP
Angel Snow - Cure
Van “Fortune Tellers” (eigen beheer, 2006)
We hebben al een aantal keer iets gedraaid van het gelijknamige album van Angel Snow, een uit Nashville afkomstige singer-songwriter. Ze heeft echter al in 2006 haar debuutalbum op de markt bracht, dat helaas nu niet meer verkrijgbaar is. Wel is een aantal van de nummers in gerecyclede versie ook op het tweede album komen. Het debuut laat duidelijk haar talent horen en doet niet veel onder voor de opvolger, die is geproduceerd door Viktor Krauss. Angel is deze maand op een aantal plekken in Nederland live te bewonderen, samen met Ben Glover: 19 maart in Sociëteit Engels in Den Haag, op 21 maart in Dorpshuis De Furs in Lage-Vuursche en 24 maart in De Schalm in Westwoud.
Website: http://angelsnow.net/ .
NIEUW / ALBUM VAN DE MAAND
Kerzner, Dave - Premonition Suite
Van “New World” (eigen beheer, 2015)
Eindelijk lag die dan in de bus, het debuutalbum “New World” van Dave Kerzner. Kerzner, die we de laatste jaren voornamelijk kenden van Sound Of Contact, maar ook van de band Giraffe. Na Giraffe heeft Kerzner zich voornamelijk gericht op zijn bedrijf Sonic Reality, een van de topstudio's op het gebied van muzieksoftware voor Midi-gebruik. Nadat Kerzner uit Sound Of Contact stapte was eindelijk de tijd daar voor een solo-album. En met veel enthousiasme werd hier door Kerzner zie via digitale media bericht van gegeven. Vlak voor de jaarwisseling was al de enkel-CD versie verschenen, nu is er ook de dubbel-CD-versie, met meer dan 140 minuten muziek. Naast een 10-tal extra tracks, voornamelijk instrumentaal, zit het verschil hem in het feit dat een aantal van de nummers anders is gemixt en langer is. Daardoor krijgt het album een totaal andere 'feel'. De basis van het album is opgenomen met drummer Nick D'Virgilio en gitarist/bassist Fernando Perdomo. Dave verzorgt zelf natuurlijk de keyboardpartijen, maar speelt ook wat gitaar en doet het leeuwendeel van de vocalen. Zijn stem heeft eenzelfde timbre als David Gilmour en is zeer aangenaam. Natuurlijk heeft Dave gebruik gemaakt van zijn vele muzikale vrienden. Steve Hackett, Francis Dunnery, Colin Edwin, Keith Emerson, Simon Phillips en Pink Floyd-achtergrondzangeres Durga McBroom zijn een paar van de medewerkenden. Hoewel de invloeden af en toe duidelijk hoorbaar zijn, staat voorop dat “New World” een moderne progplaat is geworden. Er zijn zeker wat parallellen te trekken met Sound Of Contact, maar dat doet het album te kort. Met zoveel muziek duurt het even voordat je het album en zijn vele lagen hebt doorgrond. En er zijn een aantal thema's die je op de plaat hoort terugkomen. Met recht is “New World” 'Album van de Maand Maart' geworden. De één-CD-versie is in zijn geheel te beluisteren op Bandcamp. Vandaag een van de instrumentale stukken: “Premonition Suite”, waarin we Francis Dunnery horen.
De één-CD-versie is in zijn geheel te beluisteren op Bandcamp.
Websites: http://sonicelements.bandcamp.com/album/new-world
en http://www.davekerzner.com/ .
VAN EIGEN BODEM
Wolfendale - Dr. Henry Kazoo
Van "Foghorn" (V2, 2011)
De Nederlandse groep Wolfendale ontleende zijn naam aan de Britse astronoom Sir Arnold Wolfendale. De heren kennen elkaar uit de film-en animatiewereld in de regio Eindhoven en bleken een gedeelde muzikale interesse te hebben. Niet gek dus dat men heel veel met sfeer bezig is. Op het in de herfst van 2011 verschenen debuutalbum “Foghorn” is een veelheid aan instrumenten te horen, waaronder veel akoestische (blazers, vibrafoon, cello, etc) alsmede reverb-gitaar en Rhodes. Daarmee worden uiterst weldadige, ruimtelijke sferen gecreëerd. En daar blijft het niet bij, want ook op compositorisch gebied hoeven deze heren niets meer te leren. Na een tour en de nodige media-aandacht is het sinds oktober 2012 stil rond Wolfendale. Wat jammer is, want “Foghorn” smaakt naar meer.
Website: http://www.wolfendalemusic.com/ .
IT WAS 20 YEARS AGO YESTERDAY
Echolyn - My Dear Wormwood
Afkomstig van "As The World" (550 Music / Sony Music, 1995)
Zaterdag 7 maart (gisteren dus) was het precies 20 jaar geleden dat Echolyns derde album verscheen. Op zich misschien niet opmerkelijk maar op het moment dat het album in 1995 verscheen bij een label van de 'major' platenmaatschappij Sony, was progrock allesbehalve hip. Het
zou nog twee jaar duren voordat Radiohead met “OK Computer” kwam en er een voorzichtige kentering in de brede muziekpers ontstond. “As The World” zou uiteindelijk ook het enige album zijn dat Echolyn voor Sony mocht maken, deels omdat de A&R manager die de band tekende
niet meer bij Sony werkte en ook omdat het album gewoon niet genoeg verkocht. Dat laatste is ook helemaal niet zo verwonderlijk, want hoewel Echolyn hiermee misschien wel zijn beste album heeft
afgeleverd, heeft de band geen enkele muzikale concessie gedaan. Het is bij vlagen druk en complex; het vergt de nodige tijd om de muziek echt te doorgronden. Vergelijkingen met Gentle Giant en Steely Dan zijn zou gemaakt. Maar met de jaren die verstrijken blijkt deze muziek en dit album meer en meer tijdloos te worden. Na een korte pauze in de jaren 90 is de band sinds
2000 weer actief, heeft sindsdien vier albums geleverd en legt 'as we speak' dit weekend de laatste hand aan een nieuw album.
Website: http://www.echolyn.com/ .
HERHAALDE AANDACHT VOOR HERUITGAVE
Wagner, Dick - Motor City Showdown
Van "Richard Wagner" (Atlantic, 1978), heruitgebracht als "Dick Wagner" (Real Gone Music, 2014)
In 1978 verscheen het titelloze album van Dick Wagner, vreemd genoeg onder de naam "Richard Wagner". Het was het eerste soloalbum van de vooral door zijn werk met Alice Cooper, Lou Reed en Peter Gabriel bekende gitarist. De op 30 juli 2014 overleden Amerikaan startte zijn muziekcarrière eind jaren zestig met het Beatles-achtige Bossmen, gevolgd door het hardrock-kwartet Frost, terwijl hij met het trio Ursa Major voor het eerst in contact kwam met de invloedrijke producer Bob Ezrin. Ezrin produceerde ook zijn solodebuut, waarop de in die scene bekende musici als Steve Hunter, Allan Schwartzberg, Jim Maelen en Domenic Troiano die typische Ezrin-sound produceren. Mooie powerballads worden afgewisseld met pittige rockers en akoestische liedjes. Vorig jaar november draaiden we al twee nummers, dit keer gaan we voor de orkestrale slotcompositie "Motor City Showdown", waarin onder meer elementen van Peter Gabriels "Waiting For The Big One" van diens debuut voorkomen.
Website: http://www.wagnermusic.com/ .
VAN EIGEN BODEM/LIVE-TIP
Hangover Paradise - Army Of The Innocent
Van "Mirrors" (AYL Records, 2013)
Hangover Paradise bestaat uit 6 ervaren muzikanten die hun sporen in de Drentse muziekscene allang hebben verdiend. Zeker toetsenist Peter Zwerus is ook geen onbekende in het nationale muziekcircuit, zij het dat hij daar vooral als tekstschrijver bekendheid geniet. Zo werkte hij bijvoorbeeld met Ton Scherpenzeel samen voor Kinderen Voor Kinderen. Met producer Dick Kemper, de oud-bassist van Vandenberg, werd het album "Mirrors" in diens Doetinchemse studio opgenomen. Kempers oude Vandenberg-maat Bert Heerink verzorgt hier en daar achtergrondzang en schreef een uitnodigende hoestekst. "Mirrors" verscheen in 2013. Je hoort meteen dat hier mannen aan het werk zijn die van verzorgde muziek houden. De nummers zitten muzikaal doordacht in elkaar, klinken als een klok en hebben teksten zonder clichés en die echt ergens over gaan. En de heren kijken er wel voor uit dat het te klinisch wordt. In zowel zang als spel zit gevoel, en er is ruimte voor meeslepende, maar compact gehouden instrumentale gedeelten.
Website: http://www.hangoverparadise.nl/ .
Sunday 01 Maart 2015 Show No. 1134
NIEUW
Lonely Robot – Oubliette
– The Boy In The Radio
Van het album “Please Come Home” (InsideOut Music, 2015)
Het debuutalbum van Lonely Robot, een concept over de ruimtevaart en robots, is eigenlijk een solo-album van John Mitchell, het brein achter Lonely Robot. John Mitchell is bekend van It Bites, Arena, Frost* en Kino. De muziek op het album is veelal een mix van zojuist genoemde bands, ofwel toegankelijke, meestal uptempo prog. Mitchell wordt vergezeld door grote muzikanten als Nick Beggs op bas en Craig Blundell op drums, evenals tal van gastmuzikanten, waaronder Peter Cox (Go West), Nik Kershaw, Steve Hogarth (Marillion), Heather Findlay, Kim Seviour (Touchstone) en Jem Godfrey (Frost *). Verder is de vertelstem te horen van de Britse acteur Lee Ingleby (Master & Commander, Harry Potter). De titel van het project is afkomstig uit een songtekst van Eliot Sumner, dochter van Sting. “Please Come Home” een aangenaam album om naar te luisteren, met veel afwisseling.
Websites: http://insideoutmusic.com/
en https://www.facebook.com/johnchristianmitchell .
NIEUW
Sanguine Hum - Chat Show
- On The Beach
Van "Now We Have Light" (Esoteric Antenna, 2015)
Na twee albums durft Sanguine Hum het aan: het ultieme progstatement. Dan hebben we het natuurlijk over.... de concept-dubbelaar! Het betreft een op muziek gezet science fiction-verhaal over gebeurtenissen in de toekomst, nadat de aarde door menselijk toedoen is verdonkerd door dikke wolken van as. Is het nodig dit verhaal tot je te nemen om van de muziek te genieten? Gelukkig niet, want Sanguine Hum vervolgt zijn weg met intrigerende progressieve rock, waar een toefje jazzrock aan toegevoegd is. Evenals op de eerdere platen speelt het Happy The Man-achtige toetsenwerk, met van die hypnotiserende caroussel-loopjes een belangrijke rol. "Chat Show" is er een goed voorbeeld van en laat bovendien een schitterende jazzy toetsensolo horen. Ook "On The Beach" biedt sterk spel van toetsenist Matt Barber. Een gast-vibrafonist zorgt voor Zappiaanse momenten in het instrumentale "Bubble Trouble". Overigens kenden we een van de sleutelnummers van het werk al, omdat het al tijdens de tournee ter promotie van debuut "Diving Bell" live werd gespeeld en ook al te vinden is op de DVD/CD-set "Live In America". Dit "Derision" kwam vorig jaar dan ook al in Xymphonia voorbij. Er is trouwens ook een editie met DVD, waarop een 'making of'-documentaire en interviews te vinden zijn.
Website: http://troopersforsound.com/ .
NIEUW
La Coscienza Di Zeno - Madre Antica: Come Statua Di Dolore
Van "La Notte Anche Di Giorno" (Fading Records, 2015)
Goed nieuws te over van het Italiaanse Fading Records: groepen die in het recente verleden sterke albums afleverden, brengen nieuw plaatwerk. Not A Good Sign en het Griekse Ciccada hoort u zeer binnenkort, eerst is het de beurt aan La Coscienza Di Zeno. Deze groep, die z'n zanger Alessio Calandriello deelt met Not A Good Sign, brengt met "La Notte Anche Di Giorno" een derde album, dat goed beschouwd maar twee lange stukken bevat, beide onderverdeeld in min of meer aparte tracks. Opnieuw bouwt de groep duidelijk voort op het rijke Italiaanse seventiesprogverleden, maar wel met aanstekelijk frisse energie en wervelende virtuositeit. Daarbij klinkt alles opnieuw als een klok. We gaan luisteren naar het slotstuk van "La Notte Anche Di Giorno".
Website: http://www.lacoscienzadizeno.it/ .
NIEUW
Yagull – Wishing Well
Omniprism
Van het album “Kai” (Moonjune, 2015)
Veel progressieve muziek wordt gemaakt door gebruik te maken van de hedendaagse onbeperkte mogelijkheden van de elektronische wereld. Het New Yorkse Yagull heeft een geheel instrumentale line–up, die zich beperkt tot piano en akoestische gitaar. Dit duo wordt hier en daar aangevuld met gastmuzikanten. Je denkt eerst als je de plaat opzet, met deze kennis, dat dit een saaie bedoening gaat worden. Niets is minder waar, maar daarvoor moet je wel het complete album op je in laten werken. Yagull bestaat uit gitarist Sasha Markovic en pianist Kana Kamaitsubo. Ze hebben elkaar ontmoet op het festival Nearfest in Pennsylvania in 2012. Hun interesse in progressieve en klassieke rock is wat hen samen bracht. Op dit zojuist bij Moonjune verschenen album “Kai”, is er dan ook een grote muzikale verscheidenheid te beluisteren: progressieve rock, jazz fusion en folk met als basis de al eerder genoemde akoestische gitaar en piano. Door het wegnemen van bombastische soundscapes en terug te vallen op die akoestische basis geeft de muziek van Yagull een intiemer en intensiever gevoel. Op het album staan tweetal covers: “Burn” van Deep Purple en “Wishing Well”. U gaat luisteren naar Yagulls versie van laatstnoemde Free-klassieker uti 1970 en het eigen “Omniprism”. Op beide nummers worden de heren Markovic en Kamaitsubo bijgestaan door gastmuzikanten.
Website: www.yagull.com .
WERELD VOL MUZIEK
Albion – Motyl
Van het album “Wabiac Cienie” (Lynx Music, 2005)
Dat er in Polen veel neoprogbands zijn was ons al bekend. Zo passeerden Believe, Moonrise, Tune, Osada Vida, Millenium en Kruk de afgelopen tijd in ons programma de revue . Nu is het de beurt aan Albion. De band is opgericht in 1992 en beperkte zich jarenlang tot optredens in Polen, het uitbrengen van cassettes en 2 matige albums. In 2005 veranderde de line-up en werd ook de zanger vervangen door een zangeres. In deze nieuwe bezetting werd een derde album opgenomen: “Wabiac Cienie”. Op dit album zijn mooie instrumentale passages te horen met prachtige, melodieuze gitaarsolo’s en Poolstalige zang. De vergelijking met Quidam is gauw gemaakt, omdat Katarzyna Sobowiczs stem dicht in de buurt komt bij die van Emila Derkowska. Het album “Wabiac Cienie” is een prima neoprogalbum, dat wat zich zeker kan meten met het werk van eerder genoemde Poolse bands. Het maakt benieuwd naar de twee later verschenen albums “Broken Hopes” uit 2007 en “The Indefinite State Of Matter” uit 2012.
Website: http://www.albion.art.pl/ .
IN MEMORIAM CHRIS RAINBOW
Camel - Long Goodbyes
Van "Stationary Traveller" (Decca, 1984)
Alan Parsons Project, The - Nothing Left To Lose
Van "The Turn Of A Friendly Card" (Arista, 1979)
Afgelopen woensdag, 25 februari, is Chris Rainbow overleden, op 68-jarige leeftijd. Een doodsoorzaak is niet
bekend gemaakt. De Schotse zanger, die eigenlijk Christopher James Harley heette, werd vooral bekend om zijn bijdragen aan albums van The Alan Parsons Project en Camel. Zijn niet te opdringerige, nooit vet aangezette, zoet-zuivere zang paste goed bij de stijl van die groepen. Het maakte zijn stem ook zeer geschikt voor koortjes. Bij genoemde bands is hij dan ook misschien nog wel vaker als 'harmony vocalist' dan als leadzanger te horen. Alan Parsons was de eerste die op Internet een eerbetoon publiceerde en noemde hem zeer treffend 'The One Man Beach
Boys', omdat hij in z'n eentje complete koortjes inzong. Ook zijn gevoel voor humor wordt geroemd. Alvorens
hij met Camel en Parsons werkte, maakte hij in de tweede helft van de jaren zeventig drie solo-albums, die alleen in Japan een CD-release haalden. Met Ton Scherpenzeel, bandmaat in z'n Camel-tijd, maakte hij in 1984 "Heart Of The Universe". Later runde hij een eigen studio op een Schots eiland. Hij produceerde o.a. enkele albums van de Schotse folkrockgroep Runrig. Eén van de bekendste liedjes die hij zingt is wellicht "The Turn Of A Friendly Card" van The Alan Parsons Project. Van dat album kozen we een bijzondere versie van “Nothing Left To Lose”, waarbij we alleen het door Rainbow opgenomen achtergrondkoor horen, waarna we naar het slotakkoord van het album "Stationary Traveller" van Camel gaan: het door Rainbow gezongen "Long Goodbyes".
Websites: http://nl.wikipedia.org/wiki/Chris_Rainbow
en http://www.teamrock.com/ .
LIVE-TIP
Morse Band, The Neal – The Grand Experiment
Van "The Grand Experiment" (InsideOut, 2015)
"The Grand Experiment" wordt nadrukkelijk gepresenteerd als album van een band: The Neal Morse Band dus. De songs zijn alle geproduceerd en geschreven door de hele band. Die groep bestaat uit een drietal dat al heel lang samen speelt. Naast Morse zijn dat bassist Randy George en drummer Mike Portnoy. Daarbij gevoegd hebben zich toetsenist/klarinettist Bill Hubauer en gitarist Eric Gilette. Beiden waren eerder al als gastspeler te horen bij Morse. Maakt deze nieuwe insteek verschil? Het openende "The Call" en het afsluitende 'epic' "Alive Again" klinken eigenlijk als vertrouwde Morse-composities, met passages die variaties zijn op bekende Morse-thema's. Wel is het zo dat de leadzangersrol meer afgewisseld wordt. Op 6 maart is de band te aanschouwen in De Boerderij in Zoetermeer. De support act die avond is het Zweedse Beardfish. U gaat vanavond luisteren naar het titelnummer.
Website: http://www.nealmorse.com/ .
LIVE-TIP
Anathema - Crestfallen
Van het album “Falling Deeper” (Kscope, 2011)
Anathema, dat vijfentwintig jaar geleden begon als uitgesproken doommetalformatie, koos ervoor om op het door bandleider Daniel Cavanagh zelf geproduceerde “Falling Deeper” een aantal van Anathema's bekendste en mooiste nummers opnieuw uit te voeren, met als basis een vleugel en een 26-koppige strijkerssectie. Anathema is headliner op de zondag van de 20ste editie van het Roadburn Festival, op 12 april in de 013, Tilburg. Het is een bijzonder optreden dat de complete 25- jarige carrière van de innovatieve band zal overspannen, met speciale gastoptredens van voormalige bassist en songschrijver Duncan Patterson en originele zanger Darren White . Anetham doet slechts 8 van dergelijke 'Resonance-shows'. Op dinsdag 14 april is er nog een concert in de buurt: in de Matrix in Bochum.
Website: http://www.anathema.ws/ .
LIVE-TIP / 20-JARIG JUBILEUM
Arena - Valley Of The Kings
Van “Songs From The Lions Cage” (Verglas, 1995)
2015 is het jaar van veel jubileumfeestjes: zo viert Arena zijn 20-jarig bestaan. Het was in 1995 een complete verrassing dat voormalig Marillion-drummer Mick Pointer de stokken weer oppakte na 12 jaar afwezigheid. Samen met Clive Nolan probeerde men het oude Marillion te laten herleven. De neoprognerds smulden van de plaat. “Songs From The Lions Cage” bracht dan ook het beste samen van de oude Marillion en het oude Pallas. Het geluid neigde vooral naar die laatste band en specifiek het befaamde album “The Sentinel”. Na het debuut werd de positie van frontman en bassist regelmatig gewisseld, hoewel gitarist John Mitchell een vaste waarde bleef. Voor velen bereikte de band zijn creatieve hoogtepunt in 1998 met het album “The Visitor”. Momenteel tourt Arena door Europa om het 20-jarig bestaan te vieren en tevens het nog te verschijnen spiksplinternieuwe album “The Unquiet Sky” te promoten. We gaan het doen met een oudje “Valley Of The Kings” van de jubilerende debuutplaat.
Website: http://www.arenaband.co.uk/ .
NIEUW / ALBUM VAN DE MAAND
Kerzner, Dave - The Lie
- In The Garden
Van “New World” (eigen beheer, 2015)
Eindelijk lag die dan in de bus, het debuutalbum “New World” van Dave Kerzner. Kerzner, die we de laatste jaren voornamelijk kenden van Sound Of Contact, maar ook van de band Giraffe. Na Giraffe heeft Kerzner zich voornamelijk gericht op zijn bedrijf Sonic Reality, een van de topstudio's op het gebied van muzieksoftware voor Midi-gebruik. Nadat Kerzner uit Sound Of Contact stapte was eindelijk de tijd daar voor een solo-album. En met veel enthousiasme werd hier door Kerzner zie via digitale media bericht van gegeven. Vlak voor de jaarwisseling was al de enkel-CD versie verschenen, nu is er ook de dubbel-CD-versie, met meer dan 140 minuten muziek. Naast een 10-tal extra tracks, voornamelijk instrumentaal, zit het verschil hem in het feit dat een aantal van de nummers anders is gemixt en langer is. Daardoor krijgt het album een totaal andere 'feel'. De basis van het album is opgenomen met drummer Nick D'Virgilio en gitarist/bassist Fernando Perdomo. Dave verzorgt zelf natuurlijk de keyboardpartijen, maar speelt ook wat gitaar en doet het leeuwendeel van de vocalen. Zijn stem heeft eenzelfde timbre als David Gilmour en is zeer aangenaam. Natuurlijk heeft Dave gebruik gemaakt van zijn vele muzikale vrienden. Steve Hackett, Francis Dunnery, Colin Edwin, Keith Emerson, Simon Phillips en Pink Floyd-achtergrondzangeres Durga McBroom zijn een paar van de medewerkenden. Hoewel de invloeden af en toe duidelijk hoorbaar zijn, staat voorop dat “New World” een moderne progplaat is geworden. Er zijn zeker wat parallellen te trekken met Sound Of Contact, maar dat doet het album te kort. Met zoveel muziek duurt het even voordat je het album en zijn vele lagen hebt doorgrond. En er zijn een aantal thema's die je op de plaat hoort terugkomen. Met recht is “New World” 'Album van de Maand Maart' geworden. We gaan deze maand veel van het album draaien, en we beginnen met “The Lie”, een van de trio-nummers, en "In The Garden", waar we Durga McBroom op horen. De één-CD-versie is in zijn geheel te beluisteren op Bandcamp.
Website: http://www.davekerzner.com/ .
JAZZROCK
White, Lenny - Prince Of The Sea
Afkomstig van "Venusian Summer" (Nemperor Records, 1975 / Wounded Bird, 1999)
De Amerikaanse drummer Lenny White word algemeen beschouwd als één van de grondleggers van de jazz fusion in de jaren 70. Hij is met name bekend geworden als drummer en componist binnen Return To Forever maar heeft ook een aantal puike albums onder zijn eigen naam gemaakt. Zijn solo-debuut “Venusian Summer” is er gelijk een om door een ringetje te halen. Zijn de eerste twee tracks van het album ware jazzrockachtbanen, de lange titelsuite word gekenmerkt door
orkestraal symfonisch toetsenwerk. De afsluiter van het album, “Prince Of The Sea”, laat beide kanten van dit album perfect horen: het begint zeer ingetogen en introspectief maar later word het meer en meer een heftig jazzrockstuk dat door diverse soli langzaam toewerkt naar de grote climax aan het slot. Grote rol hier in is weggelegd voor maar liefst twee jazzrockgitaristen van formaat, namelijk Larry Coryell en Al DiMeola.
Website: http://www.lennywhite.com/ .
