Van "Composition" (Eigen Beheer/CDBaby, 2007)
Op zijn debuutplaat krijgt gitarist Lindsey Boullt hulp van een indrukwekkend gezelschap: onder andere violist Jerry Goodman (van ondermeer Mahavishnu Orchestra), toetsenman Derek Sherinian, bassist Stu Hamm en de van onder andere Santana bekende percussionist Mingo Lewis zijn op “Composition” te horen. Boullt heeft de achtergrond van deze musici verwerkt met zijn eigen ideeën en daardoor klinkt de muziek als een soort prog(metal)jazzrock met Indiase invloeden. “Page Revisited” zou je daarom kunnen omschrijven als Kashmir in een jazzrockjasje. De meeste nummers zijn bondig en hebben een drukke orchestratie met korte solo's en thema's. Een uitzondering is het Satriani-achtige “Farewell”, dat als een mooie gitaarballade begint.

Van het album “Ever Changing Times”  (Frontiers, 2008)Toto-gitarist/zanger Steve Lukather heeft aangegeven dat hij in kort na elkaar twee albums wil uitbrengen. Hiervan zal één album instrumentaal zijn. Het vocale album "Ever Changing Times" is nu net verschenen. Dit vierde solo-album zal bij Toto-fans zeker in de smaak vallen. Er is namelijk wel een link te leggen met het Toto-werk. Niet verwonderlijk als je weet dat Lukather toch een behoorlijk groot aandeel heeft in de muziek van de band. Steve speelt met enkele nummers behoorlijk op safe door niet echt af te wijken van wat hij bij Toto laat zien en horen. 'The Letting Go' is daar een goed voorbeeld van. Het nummer is eigenlijk gewoon een Toto-nummer. En zo zijn er meerdere op het album te vinden. Dat het album een familieaangelegenheid is geworden zit hem in het feit dat zoon Trevor tekende voor twee nummers. Zijn dochter gaf ook haar medewerking in de vorm van zang. Er werkten nog meer bekende namen mee: voormalig Toto-zanger Joseph Williams en Bill Champlin (van Chicago) leenden hun stem in de achtergrondkoortjes. Lukather treed oa op op het lorelei festival

Van het nieuwe album “Tardigrade” (Galileo/Progrock, 2008). 
Net als de voorgaande albums weet deze Zweedse het geluid van Genesis en Yes te vermengen met een hedendaagse sausje.”Tardigrade” heeft een aantal lange stukken en een paar miniatuurtjes wat een mooi geheel maakt. Oftewel: weer een conceptplaat. De band is wederom duidelijk gegroeid wat dit een aanrader maakt.

Van "I Spider" (Polydor/Esoteric Recordings, 1970/2008)
In 1970 kwam toetsenman Dave Lawson de band Web versterken. Hij werd er direct de belangrijkste componist en zanger. Mede doordat met twee drummers in de bezetting had, waarvan er één ook vibrafoon speelde, en Lawson pianoles had gehad van een jazzlegende, werd de progressieve rock van Web gekruid met melodieuze jazzinvloeden, die vooral in de melodieën en instrumentatie naar voren kwamen. Toch werd de basis gevormd door de oer-progressieve rock, waarin ook een bescheiden plaats was voor de Mellotron. Na deze plaat wijzigde men de groepsnaam in Samurai, waarmee nog een titelloze LP werd gemaakt (die ook de Esoteric is heruitgebracht). Daarna richtte Lawson samen met Dave Greenslade de vooral door de prachtige hoezen van Roger Dean bekend geworden formatie Greenslade op.

Van “Embrace The Storm” (Inside Out, 2005)
Stream of passion werkt al geruime tijd aan een nieuw album en dizal later dit jaar verschijnen. Voor dit tweede album zal Stream Of Passion niet kunnen rekenen op de medewerking van  Arjan Lucassen. Die heeft het nu te druk met Ayreon. Maar de mooie stem van de Mexicaanse zangeres Marcela Bovio zal wel weer te horen zijn. Ze wordt o.a. Ondersteund door de nieuwe gitarist Eric Hazebroek

Van het album “Awakening” (Comet Music, 2007)
The Reasoning is eenEngelse band rond de ex-Magenta bassist Mathew Cohen met oa de ex-zangeres van Karnataka: Rachel Jones. Het album”Awakening” bevat krachtige energieke nummers en die zijn vrij toegankelijk mede door de strakke produktie van Dave Meegan (vooral bekend van zijn werk voor Marillion, maar ook voor U2). Op het nummer “Within Cold Glass” is er een gastoptreden van Steve Rothery. The reasoning zal op 24 mei optreden in de Metropool in Hengelo. Het voorprogramma zal worden ingevuld door Mangrove.

Van het album “Together We're Heavy” (V2 Records, 2005)
In een muzikaal universum dat bevolkt word door soortgenoten als Sufjan Stevens, The Flaming Lips en Mercury Rev is Polyphonic Spree met zijn 20+ personen grote band misschien muzikaal wel niet het meest opzienbarend maar op z'n minst toch wel een bijzonder fenomeen. De muziek op het tweede album “Together We're Heavy” is orkestrale alternatieve pop op z'n best.

Van "On Goes The Quest (Master Magician II)" (Music is Intelligence, 1998)
Wim Stolk, masterbrain achter de internationaal befaamde Master Magician-SF serie en andere fantastische verhalen, maar ook voormalig toetsenman van Maryson, die de eerste twee boeken uit genoemde serie in muziek omzette, heeft aangegeven dat er weer gesproken wordt om in een nieuwe line-up toch aan de muzikale bewerking van het derde boek te beginnen. Musea wil de plaat wel uitbrengen. Afwachten dus. Daarnaast is Wim toegetreden als eindredacteur bij iO Pages. Als schrijver zal hij zeker het gebruik van de Nederlandse taal in de recensies in de gaten houden.

Van het derde album “Last Epic” (Atenzia, 2003/ Inside Out 2007) 
“Last Epic” is een concept-album rondom een gebouw en zijn bewoners. Of moeten we het wat meer figuurlijker zien en krijgen we een inkijkje in een gefragmenteerde persoonlijkheid. Muzikaal is dit absoluut niet gefragmenteerd ook al springt A.C.T's van de hak op de tak met flardjes metal, ELO, vliegensvlugge Saga-achtige solo's gemixt met Queen-flarden. Volgens ons is “Last Epic” A.C.T.'s sterkste album tot nu toe.

Van “Brain Salad Surgery” (Manticore/Atlantic, 1973)
Nadat zijn Asia-maatje John Wetton een tijdje terug al onder het mes moest, was onlangs de 57-jarige drummer Carl Palmer aan de beurt voor een hart-operatie, welke goed verlopen schijnt te zijn: “Ik ben blij dat ik kan zeggen dat de operatie een succes was en ik voel me iedere dag beter.", aldus Palmer. De operatie, waarbij een stent in een vernauwde ader is geplaats, was een voorzorgsmaatregel en het tourschema van Asia en the Carl Palmer Band, allebei in 2008, is niet in gevaar. Volgende maand komt Asia met het album “Phoenix”, het eerste studio-album in de originele Asia-bezetting (Wetton, Howe, Downes en Palmer) sinds 1983.

Van “The Raging Fire” (Frontiers, 2004)
Billy Greer werd door Steve Walsh mee naar Kansas genomen uit hun gezamenlijke band Streets. Greer heeft als bassist en harmonie-zanger zijn stempel duidelijk gedrukt op de latere Kansas-sound. Zes jaar geleden besloot Billy om een solo project te doen, hoofdzakelijk om zijn mogelijkheden als zanger te verkennen, en Seventh Key was geboren. Hij vroeg z’n voormalige Streets-collega Mike Slamer als gitarist en producer. Het debuut was goed, maar de tweede CD “The Raging Fire” was nog veel beter. Je kunt er veel invloeden van Kansas in horen, maar Seventh Key heeft toch zijn eigen kenmerkend geluid. Een voorbeeld voor elke AOR-groep, met perfecte harmonieën en onverbeterlijk gitaarwerk van Mike Slamer.

Van "Light Years" (ION Records, 2007) 
Project rondom "beat constructor" Shin Terai met de top uit de alternatieve jazzscene: Bill Laswell (bas en productie), Buckethead (gitaar), Lily Hayden (viool), Bernie Worrell (toetsen) en Nils Petter Molvær (trompet en electronica). Toch is dit een opvallen ingetogen album, trippy, dub-achtig en in het gekozen nummer zelfs wat symfonisch (mede door de strings van Karl Berger).

Van het album “Unspoken Whisper” (Cyclops, 1997)
Dit nummer, speciaal geschreven voor onze 200ste uitzending en met daarin de regel “Xymphonia a station with a message so clear. They play the music I like to hear ”, kan natuurijk niet in deze 777ste uitzending ontbreken.

Van "Plays Live" (Charisma, 1983) 
Peter Gabriel had deze week ook een feestje. De 13de werd hij namelijk 58. Ik kon bijna niet geloven dat hij maar 10 jaar ouder is dan ik. “I Go Swimming” was de enige non-album track op “Plays Live” en bleek vooruit te lopen op de meer toegankelijke platen die hij hierna zou gaan maken.

Van het album “Passion And Warfare” (Epic, 1990)
Als geen ander heeft Steve Vai iets met 7. Op al z'n platen neemt het zevende nummer een speciale plaats in. Minder bekend is dat Vai in de jaren '80 in een band speelde die 777 heette. De leden van die groep zijn te horen op dit album.

Single die de band rond toetsenist Dave Stewart in 1969 uitbracht. Een opzwepend psychedelisch nummer.  Het is te vinden op de CD-versie van het album Egg, zoals Eclectic Discs die in 2005 uitbracht.

Van “( )” (Fatcat, 2002).
Het album met een titel die slechts bestond uit twee haakjes was voor de band de grote doorbraak. Momenteel zit men in de studio om een opvolger voor “Takk” uit 2005 op te nemen.

Van “The Seventh Sojourn” (Deram, 1972). 
Een nummer dat later door Pendragon onder een andere titel nog eens lichtjes werd overgedaan.

Van “Nursery Cryme” (Charisma, 1970).
Lekker Mellotron-gedomineerd nummer (laat de reissue maar komen in september!).

Van "Garden Shed" (Arista/Garden Shed Music, 1977/2005) 
Een seventies-klassieker, dit debuut van England, met als actualiteitswaarde de oplossing van het mysterie rond de gefluisterde woorden aan het slot van het nummer: "A Life Of Lust". Toetsenman Robert Webb is er niet eens zeker van dat de woorden op de nieuwe master mee zijn genomen in de mix. Opletten dus voor de luisteraar ;-)

Van het album “01011001” (Inside Out, 2008)
Het nieuwe album van Ayreon blijkt een ware hit te zijn. In de Megacharts is het nieuwste werk van Arjan Lucassen binnengekomen op de 2e plaats! Dat is voor het progressief genre een ongekende prestatie. Daarom nog maar eens wat aandacht voor het album.

Van "Frieze" (2Feet/Sheer Group, 2007/8)
Letcher is een singer-songwriter en filmcomponist uit Londen (echter geboren in Zuid Afrika) die eind 2007 zijn debuut “Frieze” uitbracht en volgens zijn site gedurende drie maanden het meest gedownloade album was van Emusic.com Progressive Rock Chart. Net als bijvoorbeeld Patrick Watson is Letcher echter iemand die de progressieve rock meer gebruikt als stijlmiddel, dan dat hij deel van de scene uitmaakt. De invloed van Pink Floyd is bijvoorbeeld duidelijk hoorbaar in de zangarrangementen en orkestrale passages, maar een Gilmoureske gitaarsolo zul je op Frieze niet tegenkomen. Wel prachtige melodieën, zowel standaard-instrumentatie als kleine percussie-instrumenten en een regelmatig terugkerende, rondcirkelende Moog. Kortom, veel te ontdekken op deze ruim een uur durende CD.

Van de DVD "Rick van der Linden - An Ekseption Trace" (Musea, 2007)
Als een eerbetoon aan de twee jaar geleden overleden toetsenist hebben vrienden en fans het voor elkaar gekregen via Musea een DVD uit te brengen met live-materiaal van Ricks bekendste bands. In het tweede uur Ekseption, nu eerst Trace: het is een zeer interessante opname voor een Duits TV-programma t.t.v. de release van het tweede Trace-album "Birds", toen Pierre van der Linden vervangen was door de latere Marillion-drummer Ian Mosley. Derde muzikant is bassist/gitarist Jaap van Eik. Het is fascinerend om te zien wat Van der Linden in die tijd aan toetsenapparatuur meesjouwde (op schitterende houtje-touwtje-manier op elkaar gestapeld).

Van “Circa” (eigen beheer, 2007)
Deze plaat kwam eind vorig jaar in eigen beheer uit en kan zeker onder de Yes-noemer worden geschaard. Circa is een nieuw kindje van voormalig tijdelijk Yes-lied Billy Sherwood (op bas ditmaal) met Yes-drummer Alan White  en voormalig Yes-toetsenist Tony Kaye, aangevuld met gitarist Jimmy Haun. Billy weet de gepatenteerde Rickenbacker-bassound van Chris Squire zeer goed na te doen. Muzikaal doet het erg aan de plaat “Talk” denken. De band heeft ook live hoge ogen gegooid tijdens hun concerten met hun Yes-medley van een uur met een groot aantal onverwachte keuzes. Er is nu een DVD verkrijgbaar via de bandwebsite: http://www.circahq.com/ .

Van "Everyday's Life" (Moonlight/Interbeat, 2007)
Vorige week hadden we  nieuws over Hostsonaten (een nieuw album verschijnt zeer binnenkort), dit keer een debuutplaat van Luca Scherani die als toetsenist betrokken was bij dit project, evenals bij het aanverwante Finisterre en zelf ook een band had, genaamd Trama. Op zijn eerste eigen plaat creëert hij een geluidsbeeld dat een constante mengeling bevat van elektronische muziek en progressieve rock, maar ook van elektrische en akoestische instrumenten. De muziek is over het algemeen aangenaam en melodieus, maar kent ook enkele meer stevige passages, terwijl ook de vocoder weer eens opduikt.  Wij draaien twee nummers die bij elkaar lijken te horen, al worden ze door 4 andere stukken gescheiden. We beginnen met “In The Morning” dat een slepende legato gitaarsolo in de beste Allan Holdsworth-traditie bevat, gespeeld door Andrea Cocciardo. We vervolgen dan met “In The Evening”, dat zich ontwikkelt van elektronische muziek met Vangelis-achtige sequencers, via subtiele jazzy piano-interrupties naar een gedragen, bombastisch slot.

Symphony X - Through The Looking Glass
Van de dubbel-live-CD "Live On The Edge Of Forever" (Inside Out, 2001)
Deze dubbelaar bevat opnames van hun tournee door Europa. En deze progmetalband speelt zaterdag aaanstaande, 15 februari dus, in De Lantaarn in Hellendoorn.

van “Mind Vol.4: Pass” (eigen beheer, 2003)
De Zweedse progressieve totaalmuziekband is toegevoegd aan de eerste dag van het Loreley-festival.

Van "Ik Ben God Niet" (EMI, 1996)
Ik zag net dat deze Belgische singer/songwriter (met overigens Nederlandse ouders) op 20 maart in De Metropool in Hengelo komt. Hij heeft een flinke hoop waanzinnig mooie liedjes gemaakt, soms ietwat progressief, zoals bijv. het Nits-achtige "Brussels By Night"  of dit atmosferische, onheilszwangere nummer. "Twee Meisjes"  staat ook als epiloog los op de CD, maar in een andere toonsoort, waardoor het nummer ineens veel opbeurender klinkt. Deze meer creepy versie heeft m'n voorkeur, als een raamvertelling ingekapseld in "Dit Is Mijn Verhaal", waarvan ik de eerste drie minuten overigens maar schrap. Ook Vic van der Reijt is groot Raymond-liefhebber, zoals blijkt uit "Surivlaams!" waarop diverse Raymond-liedjes prijken, inclusief "Twee Meisjes".

Van de DVD "Rick van der Linden - An Ekseption Trace" (Musea, 2007)
Als een eerbetoon aan de twee jaar geleden overleden toetsenist hebben vrienden en fans het voor elkaar gekregen via Musea een DVD uit te brengen met live-materiaal van Ricks bekendste bands. In het vorige uur hoorde u Trace, nu Ekseption. De Ekseption-opnamen zijn gemaakt met de heropgerichte samenstelling met Canadese musici, zoals die enkele jaren geleden af en toe optrad. Deze opnamen zijn gemaakt in Oldenzaal, juni 2003. Helaas zijn de zangbijdragen van Ricks vrouw Inez niet bepaald zuiver te noemen. Ook hier veel toetsenafwisseling: Rick speelt op kerkorgel, Hammond, piano en synths. Bach is de meest wederkerende componist tijdens dit 40 minuten lange optreden. Om één of andere reden heet de oude Ekseption-hit "Peace Planet"  (ook een Bach-adaptatie) nu "Happiness".

Te vinden op http://www.myspace.com/rhysmarsh
Engelse singer-songwriter die een tijdje geleden is verhuisd naar Noorwegen om daar vervolgen al snel met mensen van Jaga Jazzist aan het werk te gaan. Zijn debuutalbum moet in de loop van dit jaar uitkomen maar hij zal ook te horen zijn op het debuut van The Opium Cartel, het project rond Jacob-Holm Lupo van White Willow. Muzikaal ligt het ergens in het gebied bevolkt door Nick Drake en David Sylvian ten tijde van “Secrets Of The Beehive”.

Van “Not As Good As The Book” (Inside Out, 2008)
Afkomstig van het gelijknamige dubbelalbum (incl. novelle van de hand van Andy Tillison). De band presenteert zich hier met (opnieuw) een nieuwe line-up met in de gelederen gitarist Jakko Jakszyk, die gelukkig ook nog wat mag zingen, zoals in de eerste helft van dit stuk. Het album komt op 29 februari aanstaande uitt bij InsideOut.

Van "Spin" (Ariola, 1976)
Ook Spin mengt symfonische rock met jazzrock, maar dan puur instrumentaal. In de band vinden we, oh toeval, ex-leden van Ekseption, o.a. trompettist Rein van der Broek. In het gedragen "Sea And Seasons" vooral een duidelijke Camel-invloed waarneembaar, in andere nummers is het jazzrock/fusion-gehalte vaak hoger. Soms horen we, door het samenspel van de drie koperblazers, al een voorbode op de jazzy tunes die Van der Broek later zou componeren. Denk aan de tune van Radio Tour De France, die van zijn hand is.

Van “Vigil In A Wilderness Of Mirrors” (Polydor, 1990)
De tiende editie van het amerikaanse progfestival NEARfest zal op de vrijdagavond als headliner Fish hebben.

Van "The Sum Of No Evil - The Limited Edition" (Inside Out, 2007) 
Een typisch Flower Kings-nummer, dat de gewone editie van het laatste FK-album niet haalde. Mooie orgel- en synthsounds van Tomas Bodin - intense, soulvolle zang van Hasse Fröberg. Ook Ulf Wallanders sopraansax heeft een feature. En in de break mag los/vast-FK-drummer Zoltan Csorsz laten horen wat 'ie waard is.

Van "The Arrow - A Story In Seven Parts" (7d Media, 2007) 
Quodia is een multi-media project van Trey Gunn (stem en Touch Guitar) en Joe Mendelson, die in zijn live-band de 8 String Warr Guitar bespeelde, maar hier voornamelijk de toetsenman is. In enkele nummers komen ook nog gastmuzikanten aan bod, zoals Matt Chamberlain en Pat Mastelotto. De digipack bevat een CD en een DVD, waarop de muziek van de CD in 5.1 te beluisteren is en ondersteund wordt door animaties en video's. The Arrow is te omschrijven als een ambient/tribal/progressief werkstuk, waarbij spirituele indianenverhalen worden verteld over een broeierige laag muziek. De gekozen stukken zijn twee instrumentaaltjes, die één van de verhalen omsluiten. Hoe dit project live werd gebracht en hoe enkele video's er uit zien, is te bekijken op de media-page van http://www.quodia.com/quodia.html

Van "Imaginary Diseases" (Zappa Records, 2007) 
Na de "Grand Wazoo"-bigband-tournee, met een 20-koppige band, volgde een vrij korte vervolg-tournee met een half zo grote band, waarbij toch behoorlijk de "Grand Wazoo"-sound benaderd wordt, met dat verschil dat Zappa steeds meer ruimte voor zichzelf opeist. U moet weten dat Zappa een flink deel van 1971 aan een rolstoel gekluisterd was, nadat hij door een zogenaamde fan van het podium in de orkestbak was geschopt. In die tijd heeft hij zich zeer intensief aan gitaarstudie gewijd en ontstond de nu zo kenmerkende Zappa-gitaarspelstijl. En dat hij een gitaarmeester was geworden, dat wou hij graag laten horen. De opnamen van die tour met tienkoppige band zijn al in de jaren '70 afgemixt door de maestro zelf, maar pas in 2007 door de erven Zappa uitgegeven (met voorwoord van Steve Vai). Wat opvalt is hoe sterk de platen van Vai en Keneally met het Metropole Orkest artistiek schatplichtig zijn aan hun oud-werkgever. In de band o.a. ex-Derek & The Dominos-drummer Jim Gordon (die, detail, in 1983 z'n eigen moeder vermoordde) en trombonist Walt Fowler, die tot aan 1988 bij Zappa zou blijven spelen.

Van de DVD “Caught In The Act” (Verglas, 2003) (origeel van het album “The Visitor” (1998)
Opnamen, gemaakt op 11 april 2003 in Krakow, Polen, tijdens de “Contagion”-tournee, met als leadzanger Rob Snowden. Arena speelt op 4 april in Ittervoort in CC de Mortel.

Van "Les Granges Brulees" (Disques Dreyfus 1973/2003) 
U dacht misschien dat "Oxygene" uit 1977 het debuut was van de Franse synthesizer-wizard? Mis! Vier jaar eerder verscheen al deze filmsoundtrack voor de gelijknamige film van Jean Chapon (met Simone Signoret en Alain Delon). Meer dan 30 jaar was het een obscuriteit, maar nu is deze score gemakkelijk op CD te bekomen. Ongetwijfeld werd hij door z'n pa, de beroemde soundtrackcomponist Maurice Jarre, gepusht om filmmuziek te gaan maken. De orkesten die pa gebruikt zijn hier ingeruild voor (toen nog analoge) electronica. Zijn laag voor laag opgebouwde composities, gespeeld op een breed scala aan synthesizers, zoals we die vanaf "Oxygene" kennen, klinken hier wat rauwer en speelser. Genoemd "Oxygene" wordt live vertolkt in Theater Carré in Amsterdam en wel op 25 maart 2008. De kaartverkoop is al begonnen. Zie www.ticketservice.nl

Van "No Other" (LoLo Records, 1999) 
Hansford Rowe is vooral bekend als bassist van Gong, Pierre Moerlen's Gong en Gongzilla, terwijl hij ook ondermeer met Mike Oldfield en John Martyn platen opnam. Van laatstgenoemde staat op Rowe's soloplaat "No Other" een cover van het nummer "One World" (hij speelde overigens ook op het origineel) en dat geeft al enigszins aan dat dit soloalbum geen verlengde is van zijn jazzrock-verleden. Rowe presenteert zich als een niet al te overtuigende zanger, maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door het heerlijke gitaarwerk van Gongzilla-maatje Bon Lozaga, de intrigerende loops en natuurlijk ook Rowe's eigen baswerk.

Het is (helaas) nog ver weg, 7 en 8 november om precies te zijn, maar zowel Rocket Scientists als Forgotten Suns als Final Conflict spelen op progfest in Bunde. Van twee laatstnoemde bands draaien we nu materiaal. Tweede van vijf albums die de Britse groep tussen 1991 en 2006 maakte. Het meest recente album is “Simple” uit 2006. De Britse neoproggroep valt stilistisch te vergelijken met Egdon Heath en Iluvatar.

Van het album “Fiction Edge 1” (Ascent, 2000)
Het Portugese Forgotten Suns is bezig met een derde studio album. De groep speelt her en der in Europa, o.a. als voorprogramma van Fish en Queensrÿche. “Fiction Edge 1 (Ascent)” is het debuut, in 2004 volgde “Snooze”. De band maakt heavy prog en mixt invloeden van oude Marillion met (prog-)metal-vormen.