Uitzending Terugluisteren

AOR
ASIA – Countdown To Zero
Van “Astra” (Geffen, 1985)

Als we wat van Asia ten gehore brengen, is het vaak van de eerste twee albums. Uit die 'klassieke' periode wordt echter het derde album “Astra” vaak vergeten. Ja, gitarist Steve Howe heeft de band dan al verlaten en is vervangen door Mandy Meyer (die zijn geluk bij Asia mocht beproeven na het mislukte Cobra-project met o.a. Jimi Jamison). En ja, het album haalt het niveau van de voorgangers niet helemaal. Toch bevat “Astra” zeker een aantal Asia-krakers. Dat er nooit een tour kwam om het album te promoten heeft er vast aan bijgedragen dat het album onbekender en onbeminder bleef. Door vanavond te openen met “Countdown To Zero” proberen we daar verandering in te brengen.
Website: https://originalasia.com/ .

NIEUW (verlaat)
Weend'ô - Angel Dust - computer
Van "Time Of Awakening" (eigen beheer, 2018)

"Time Of Awakening" is het tweede album van Weend'ô. De naam doet misschien een Scandinavische afkomst vermoeden, maar het kwartet komt toch echt uit Frankrijk. We horen een bijzonder volwassen sound waarbij de band mooi speelt met dynamiek. Sfeertekenende passages wisselen tegen progmetal aanleunende passages af op een wijze die wel eens doet denken aan het nu immens populaire Tool - en dat alles even sterk en strak gespeeld. En gelukkig horen we hier natuurlijke drums, die met veel gevoel voor detail zijn vastgelegd. Wat je misschien niet verwacht in deze muzikale mengvorm van Tool, Porcupine Tree en Riverside is vrouwelijke zang. Dat is dus wel het geval, waarbij we kunnen vertellen dat de heldere zangstem ons erg prettig in de oren klinkt. Het album "Time Of Awakening" was eind 2018 al in lijstjes van diverse internationale media te vinden en kreeg hier en daar wat 'grote belofte'-nominaties. Wij haken wat laat aan, maar beter laat dan nooit.
Website: http://www.weendo.fr/en/home-3/
Dit nummer: https://www.youtube.com/watch?v=tNIkwcThCaE .

NIEUW
Organic Noises - Hoondz
Afkomstig van "Organic Noises" (Lynx Music, 2019)

Het titelloze debuut van het Pools/Armeense Organic Noises geeft aanvankelijk de indruk dat het hier om Oost-Europese folkmuziek handelt, mede door de volksmuziekachtige klanken waarmee "Intro" de plaat opent. Maar wat de zes leden tellende groep samen met vijf gastmuzikanten vervolgens uit hun instrumenten en (incidenteel) kelen toveren, verdrijft die stemming volledig. De jonge, academisch geschoolde musici zijn wars van hokjesgeesten. Binnen de zes, gemiddeld acht minuten durende songs ("Intro" en "Outro" niet meegerekend) switchen ze haast ongemerkt van genre. Traditionele blaasinstrumenten die de Keltische folkrock van Alan Stivell doen heropleven maken op ingenieuze wijze plaats voor jazzrockende gitaarsolo’s waarin incidenteel de geest van Allan Holdsworth met een wah wah-pedaal weerklinkt. Strak gespeelde weemoedige akoestische en elektrische vioolpartijen verruilen voorts hun plek in de spotlights voor virtuoze, door de Nord Lead 2 voortgebrachte Moogomzwervingen. Op sommige momenten kan Organic Noises doorgaan voor een melodieus jazzcombo, maar snel daarna weerklinken ruige gitaarakkoorden, symfonische toetsenklanken of zelfs ronkende didgeridoo-drones. In de door vrouwen gezongen passages is er verder verwantschap met de progressieve folkrockband Farlanders met Inna Zhelannaya, maar dan met een Moogbas in plaats van een fretloze viersnaar. Wij hebben echter gekozen voor een van de instrumentale stukken, getiteld "Hoondz". In dit nummer, dat gebaseerd is op een Armeense oogstdans, komen veel van de net beschreven elementen voor.
Websites:
https://organicnoises.wordpress.com/
https://www.facebook.com/organicnoises.

NIEUW (verlaat)
Sunchild - Dreams From A Lonely Town
- The Division And Illusion Of Time
Van "Messages From Afar: The Division And Illusion Of Time" (Caerllysi Music, 2018)

Antony Kalugin moet wel een van de hardst werkende musici zijn van Oekraïne. met Karfagen, Sunchild en onder eigen naam brengt hij de ene na de andere plaat uit. De verschillen zitten 'm in het feit dat zijn projecten onder eigen naam meer in het synthesizermuziekgenre liggen en er bij Karfagen vooral door het gebruik van de bajan een lichte folkinvloed te bespeuren is. Met Sunchild maakt hij pure symfonische rock. Ook treedt hij zo nu en dan op, waarbij hij nog wel eens met een gecombineerde groep muzikanten op het podium stond waar uit zijn diverse band- danwel projectnamen geput werd. Wij als kritische luisteraars hadden in het verleden eigenlijk altijd wel wat te zeuren over 's mans output. De ene keer was de productie teveel 'eigen beheer', met plastic klinkende drums, dan was de zang wel erg accentrijk. Een andere keer leek de muziek wel erg op iets wat er al is. We hebben echter niets te mopperen over "Messages From Afar: The Division And Illusion Of Time". De ruimtelijk vormgegeven symfonische rock klinkt prachtig. Kagulin zorgt vooral voor atmosferische toetsenpartijen. Tussen zijn met zorg gedoseerde solo's maakt hij plaats voor gevoelvolle gitaarpartijen en heerlijke fretloze baspartijen. Zijn zang is zo geproduceerd dat je onwillekeurig een paar keer aan David Gilmour (of misschien nog meer Yogi Lang van RPWL) moet denken. Want oh ja: er is wel een zeer duidelijke invloed te ontwaren op dit album - dat is toch vooral Pink Floyd (net als bij RPWL dus), maar ook Eloy. Het bijna-titelnummer "The Division And Illusion Of Time" wordt ingeluid door het atmosferische "Dreams From A Lonely Town".
Websites:
http://sunchildmusic.com/
https://antonykalugin.bandcamp.com/album/messages-from-afar-the-division-and-illusion-of-time-hi-res-24bit-48000 .

JAZZROCK
Helsdingen, Jeroen van - Sacred Dance
- Sing My Own Song
Afkomstig van "Fusionesque" (ZenneZ Records, 2016)

Vorige week donderdag gaf de Jeroen van Helsdingen Band een prima optreden in het jazzrockcafé van de Hengelose Metropool. Uiteraard speelde de band veel werk van de uitstekende, ook in onze jaarlijstjes voorkomende CD "Hels!" uit 2018. Dit mede omdat, op een andere drummer na (Niels Voskuil voor Marc Schenk), Van Helsdingen in dezelfde bezetting kon spelen als op die plaat. Dus met gitarist Richard Hallebeek. Naast nieuw materiaal werd er ook teruggegrepen op onder meer songs van "Fusionesque" uit 2016. Op dat album ligt de nadruk meer op het veelzijdige toetsenwerk van de bandleider, waardoor de fantasievolle mix van een funky Stevie Wonder, de elegantie van Solution en David Sancious ten tijde van "Just As I Thought" ontstaat. De overige solisten (naast uiteraard het solistisch optredende ritmeduo) zijn saxofonist Efraim Trujillo en – de in Almelo geboren – gitarist Peter Tiehuis. Voor vanavond hebben we de fraaie bijdragen van laatstgenoemde geselecteerd: "Sacred Dance" en "Sing My Own Song". Dat laatste stuk werd ook tijdens het concert gespeeld, waarbij het werd aangekondigd als een van de stukken waarvoor Van Helsdingens vrouw Gaby teksten had geschreven, die ze ook live ten gehore bracht. Op de CD is het nummer echter instrumentaal, hoewel volgens de CD-hoes het origineel een vocaal nummer was. Beetje verwarrend wellicht, maar erg mooi.
Websites:
http://www.jeroenvanhelsdingen.nl/
https://www.facebook.com/jeroenvanhelsdingenband/ .

IN HET NIEUWS
Traumhaus - Wohin Der Wind Dich Trägt
Van "Das Geheimnis" (Progressive Promotion, 2013)

De Duitse band Traumhaus is al midden jaren '90 opgericht, al is van die tijd alleen toetsenist/zanger Alexander Weyland nog over. De band neemt ruim de tijd voor het maken van albums: het debuut verscheen pas in 2001, een opvolger in 2008 en het meest recente, derde album volgde in september 2013. Meteen al bij de opener "Das Geheimnis Teil 1" wordt je meteen het album binnengezogen - door de warme, rijke productie - de composities vol sterke melodieën en het prachtige keyboard- en gitaarspel. Oh, en ook nog door de vette drumpartijen, die aangeleverd zijn door (toen nog) Spock's Beards Jimmy Keegan. De prettig in het gehoor liggende, maar ook gevoelvolle zangstem van Weyland maakt het af. Is het vernieuwend wat de heren laten horen? Nee, beslist niet: muzikaal haakt dit wel enigszins aan bij wat Anyone's Daughter op de eerste platen liet horen, maar dan met Duitstalige zang (dat ging Anyone's Daughter immers pas later doen). Of de IQ van "Dark Matter", vooral door de volle, ja soms lekker pompeuze keyboardpartijen. "Das Geheimnis" leverde de band een optreden op tijdens Night Of The Prog 2014. Dat jaar verscheen onder de titel ook een bewerkte nieuwe versie van het debuut "Traumhaus" van 13 jaar eerder, nu hertiteld tot "Ausgeliefert". Sindsdien bleef het stil, maar de groep is op dit moment druk bezig met een opvolger, waar ook een Engelstalige versie van komt. Op Facebook worden regelmatig studio-updates geplaatst.
Website: http://www.traumhaus-music.de/ .

LIVE-TIP
Hangover Paradise - Religious Minds
Van "Mirrors" (eigen beheer, 2013)

Hangover Paradise is een prog-rockband, geïnspireerd door de muziek van de grote bands zoals Genesis, Marillion, Rush en Pink Floyd. De band bestaat uit zes ervaren en veelzijdige muzikanten. Elk nummer is een klein muzikaal avontuur. Dromerige intro's, bombastisch, verrassende overgangen, gitaarwerk om van te smullen, solide, bezielende baspartijen, harmonisch knallende drums, gedreven vocalen gecombineerd met variërende toetsenpartijen van de twee keyboardspelers. Alle songs zijn eigen composities met teksten van Peter Zwerus. In diens songteksten kan iedereen iets van zichzelf terugvinden, maar ook allerlei wereldlijke problemen komen aan de orde. (naar de website van Vanslag, Borger) Op 11 oktober treedt Hangover Paradise op in Vanslag te Borger.
Website: http://www.hangoverparadise.nl/ .

ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Eveline's Dust - Faintly Falling
Van "K" (Giant Electric Pea, 2019)

We hebben het al vaak geconstateerd, de afgelopen jaren: vanuit Italië verblijdt de ene na de andere uit opvallend jonge muzikanten bestaande groep ons met een frisse, energieke variant op muziek die toch wel degelijk met twee benen in de (Italo-)proggeschiedenis staat. Zo verraste Eveline's Dust ons drie jaar geleden met "The Painkeeper". Gelukkig zijn wij bij Xymphonia niet de enigen die gek genoeg blij werden bij die blijkbare uitingen van blijvende pijn; zo was het in Groot-Brittannië ene Michael Holmes die het uit Pisa afkomstige gezelschap in de peiling kreeg. Als resultaat verschijnt het tweede volwaardige album van de Italianen (in 2013 introduceerde de band zichzelf met een zelfgemaakte CD-R, "Time Changes") op IQ's label Giant Electric Pea. Waar overigens veel generatiegenoten zich bedienen van de moedertaal, kiest Eveline's Dust toch liever het Engels en doet dat behoorlijk accentloos. Maar waar je vooral vanaf de eerste maat voor valt is de onbegrensd lijkende muzikaliteit van het kwartet. Ondanks enkele sterke toetsen- en gitaarsolo's wordt er overigens nooit vervallen in 'showing off', maar aan de verrassende wendingen, de fraseringen en timing en de energie die de muziek dientengevolge uitstraalt, hoor je constant de klasse af. En de composities zijn van dusdanige aard dat ze spannend zijn én pakkend, waardoor je blijft luisteren en je je daarbij nooit gaat vervelen. En we kunnen de groep zowaar ook in Nederland aan het werk zien, al moeten we daarvoor wel afreizen naar Geleen. Daar treedt Eveline's Dust op 21 november op in Café de Meister. Daarna trekt de groep naar België, voor concerten in B52 te Eerngem (bij Oostende) op 22 november en Peir Oan in Mol (net over de grens ten zuiden van Eindhoven).
Website: https://www.evelinesdust.com/.

IN HET NIEUWS
La Maschera Di Cera – Del Mio Volo
Van “La Maschera Di Cera” (Mellow Records, 2001)

In 2001 richtte multi-instrumentalist Fabio Zuffanti, toen nog lid van Finisterre, de band La Maschera Di Cera op. Het doel: de oude Italiaanse prog te doen laten herleven. Denk hierbij vooral aan bands als Le Orme, Il Balletto Di Bronzo of het oude Banco. Het gelijknamige debuutalbum gooide meteen hoge ogen en ook de opvolgers werden goed ontvangen. Het meest recente “Le Porte Del Domani” is een vervolg op het legendarische album “Felona E Sorona” van Le Orme en zeker een kroon op het bandoeuvre. Dit laatste wapenfeit stamt uit 2012 waarna het stil werd rond deze Italianen. Nu is er eindelijk nieuws. Er wordt gewerkt aan een nieuw studio-album dat in 2020 zal moeten verschijnen. Maar nu gaan we terug naar het debuut uit 2001, waarop de heerlijke rafelige zang van Alessandro Corvaglia mooi kleurt met de Moog- en Hammondsolo's van Agostino Macor.
Website: https://www.facebook.com/mascheradicera/ .

IN MEMORIAM RIC OCASEK
Cars, The – Heartbeat City
Van "Heartbeat City" (Elektra, 1985)

Ric Ocasek, zanger van de New Wave-band The Cars, is afgelopen zondag op 75-jarige leeftijd overleden. Hij is in zijn slaap overleden, niet lang nadat hij in het ziekenhuis onder behandeling was geweest in verband met vaatvernauwingen. De in Baltimore (Maryland) geboren Ocasek nam in 1976 samen met middelbare-schoolvriend Benjamin Orr (1947 - 2000) het initiatief voor The Cars. Ocasek werd niet alleen de leadzanger van de band, maar ook de slaggitarist. Daarnaast schreef hij veel van de liedjes van The Cars. De band werd al snel bekend, mede door Ocaseks herkenbare, uitgestreken poprock-stemgeluid. Het debuutalbum van de band, het in 1978 uitgebracht The Cars, leverde meteen drie hits op: "Good Times Roll", "My Best Friend’s Girl" en "Just What I Needed". In de jaren 80 volgde andere klassiekers, zoals "Let’s Go", "Shake It Up" en "Drive". In 1988 hield de band het voor gezien. Ocasek ging vervolgens verder als solo-artiest en als producent voor andere bands. Ook schreef hij gedichten en maakte hij kunst. In 2018 werden The Cars opgenomen in de Rock & Roll Hall of Fame. (bron: o.a. NRC.nl) "Heartbeat City" is het eindnummer van het gelijknamige vijfde studio-album, uit 1985, dat ook de megahit "Drive" bevat. Het nummer is geschreven door Ric Ocasek en was één van de vier nummers die tijdens het optreden, datzelfde jaar, op het Live Aid festival, werden gespeeld.
Website: http://www.thecars.org/ .

WERELD VOL MUZIEK
Cosmos Factory - Maybe
Van "An Old Castle Of Transylvania" (Columbia, 1973)

Cosmos Factory was er qua progrock voor Japanse begrippen redelijk vroeg bij, met een debuutalbum dat al verscheen in 1973. In 1977 was het na een aantal flinke muzikale kleurverschietingen alweer gebeurd met Cosmos Factory. Op het derde album “Black Hole” werd een heavy rocksound gemengd met een flinke scheut King Crimson Bij het laatste album van een jaar later “Metal Reflection” denkt de titel de muzikale lading. Het debuut "An Old Castle Of Transylvania" word nog gekenmerkt door een mengeling van psychedelische rock en space-getinte klanken, waardoor we op een sound uitkomen die wel wat weg heeft van die van Uriah Heep. Dat is met name goed te horen in de ruim 18 minuten durende titelsuite maar ook zeker in “Maybe”.
Meer informatie: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=820 .

WERELD VOL MUZIEK
Vermillion Sands – In Your Mind
Van “Water Blue” (Made In Japan Records, 1987)

“Water Blue”, het debuutalbum van Vermillion Sands uit 1987, geldt als een klassieker in de Japanse prog. Dat de band door Renaissance is beïnvloed is duidelijk hoorbaar. Zangeres Youko Rouyama heeft dan wel niet het bereik van Annie Haslam, maar komt zeker in de buurt. Wel is er meer gitaar te horen bij de Japanners, waardoor je ook aan een band als het Britse Solstice moet denken. Het blijft echter bij een album. Rouyama brengt in 1990 wel een solo-album uit met meer folkgerichte muziek en ook doet ze mee bij verschillende coverprojecten, waarbij natuurlijk nummers van Renaissance maar ook Camel worden vertolkt. In 2008 verschijnt er van de band Theta een album wat het laatste echte wapenfeit van Yoko zal zijn. Helaas overleed ze in 2004 aan kanker. Toch is er in 2013 opeens een vervolg op “Water Blue”, deels gevuld met live-opnames en deels met nieuw studiomateriaal. Het album is opgedragen aan de betreurde Rouyama en een mooie aanvulling. We gaan met “In Your Mind” echter terug naarn “Water Blue”. Let vooral ook op de heerlijke solo aan het eind.
Website: http://www.vermilionsands.com/ .

W(OP)NIEUW
Essen, Frank van - Origins
Van "Sanctum" (Strings Attached Records (= eigen beheer), 2018)

“Sanctum”, wat zoveel betekent als heiligdom, is de titel van het eerste solo-album van Frank van Essen, dat op de valreep van vorig jaar verscheen. Ruim een jaar lang heeft de voormalig Iona-drummer/violist hieraan gewerkt, waarbij hij de nodige hulp heeft ingeroepen van muzikale vrienden. Zijn oude Iona- en Celestial Fire-bandmaat Dave Bainbridge is verantwoordelijk voor de gitaarpartijen en de nodige extra toetsenklanken, de Nederlander Sjoerd Visser voor de sopraansax en de nodige whistle-partijen. Troy Donockley (ook ex-Iona) doet tevens een duit in het zakje en op een aantal nummers verzorgt niemand minder dan Jimmy Johnson de baspartijen. Van Essen tekent zelf voor alle viool- en overige strijkerspartijen, drums, percussie en toetsen en laat daarmee horen dat hij een waar multi-talent is. “Sanctum” is volledig instrumentaal met een grote hoofdrol voor de viool. Voor dit instrument heeft hij prachtige melodieëen geschreven, maar hij deelt de schijnwerpers regelmatig met bijvoorbeeld Dave Bainbridge, die een paar schitterende gitaarsoli laat horen. Het besluit om ook regelmatig de sopraansax als leidend instrument naar voren te schuiven is een inspirerende keuze geweest. “Sanctum” is daarmee een bijzonder album geworden waarop wereldmuziek, folk en symfonische rock tot een bijzonder geheel worden gesmeed. Vanavond opnieuw aandacht voor “Sanctum”, middels “Origins”, een van de nummers waarin genoemde bassist Jimmy Johnson te gast is.
Website: https://frankvanessen.com/ .

NIEUW
Yes - Parallels (live)
- Madrigal (live)
Van "Yes 50 Live" (Rhino / Warner Music, 2019)

Vorig jaar bestond Yes 50 jaar, wat natuurlijk gevierd diende te worden met een tournee. Niet met een "Union"-achtige reünie, zoals misschien in aanloop naar de toetreding tot de Rock And Rock Hall Of Fame in 2017 werd gehoopt. Hoewel daar inderdaad even sprake was voor een reünie van Yes feat. ARW en het Howe/White-kamp ging dat allemaal bepaald niet van harte. Dus de gouden jubileumtour werd ondernomen door Steve Howe en Alan White, aangevuld met Jon Davison, Geoff Downes en Billy Sherwood. Omdat White's rugproblemen nog niet voorbij zijn doet deze sinds 1972 bij Yes drummende veteraan maar zeer beperkt mee en wordt de kruk vaker bezet door de van o.a. World Trade, Conspiracy en Circa: bekende Jay Schellen. Met de afwisselende setlist is geprobeerd een weergave te bieden van 50 jaar Yes. De Rabin-periode wordt begrijpelijkerwijs overgeslagen, maar wél wordt de tijd dat zelfs oudstgediende Steve Howe (aangetreden in 1970) nog niet van de partij was aangestipt, middels "Sweet Dreams" van tweede album "Time And A Word" (begin 1970). Met het spelen van "Nine Voices (Longwalker)" is zelfs het alweer bijna vergeten "The Ladder" (1999) van de partij. Grootste verrassing is dat Howe en White een alternatieve reünie op poten hebben gezet door Tony Kaye en zelfs Patrick Moraz bij deze tournee te betrekken. Eerlijk gezegd is van Moraz' rol (naar we aannemen alleen op "Soon" van het enige met de Zwitserse toetsenist opgenomen album "Relayer" uit 1974) weinig te merken. Aan de orgelpartijen in "Starship Trooper", die weer gespeeld worden zonder de door Wakeman toegevoegde arpeggio's, is wel te merken dat oerlid Kaye hierop meespeelt. Wij kiezen echter voor een andere verrassing op de setlist: "Madrigal" van het toch wat ondergeschoven kindje "Tormato" (1978). Het is een echt Wakeman/Anderson-nummer en daarom een wat merkwaardige keuze voor deze bezetting. Zeker als je Wakemans barokke klavecimbel-spel van het origineel voor de geest haalt. Op deze nieuwe live-versie is echter geen keyboard te horen, maar alleen akoestische gitaren, waarbij de tweede gitaar naar wij aannemen wordt bespeeld door bassist Billy Sherwood. We openden echter met het machtige "Parallels": een puur Squire-nummer en zodoende meteen een eerbetoon aan wijlen deze basgitaargigant. De pompeuze akkoorden van het hoofdthema worden net als op het origineel met kerkorgel gespeeld (nu natuurlijk gesampled), voor de solo kiest Geoff Downes anders dan Wakeman in het origineel voor een Moog-geluid.
Website: http://yesworld.com/ .

NIEUW
PRoPoRTIoNS - Floorcare
- Seagull's Call
Van "Visions From A Distant Past" (Propsmusic (= eigen beheer), 2019)

In oktober 2018 was het debuutalbum “Reboot” van de band PRoPoRTIoNS ons album van de maand. Een album dat aan de ene kant met beide benen in de moderne tijd stond en aan de andere kant sterk beïnvloed is door het muzikale verleden. Het moderne aspect zit hem in het feit dat de band online is ontstaan via internet community's rondom liefhebbers van Gentle Giant en Eddie Jobson. De vier kernleden komen uit de V.S., Canada en Zweden. Muzikaal is het duidelijk dat de invloed van Gentle Giant sterk in het DNA van PRoPoRTIoNS is vertegenwoordigd, maar we hoorden ook op dat debuut Happy The Man terug. Bijna een jaar verder en album nr. 2 ligt voor ons, "Visions From A Distant Past" en de muzikale kwaliteit van het debuut heeft PRoPoRTIoNS zeker weten te overtreffen. De invloeden zijn nog steeds aanwezig, maar net als op "Reboot" weten de heren die om te buigen in knappe, originele composities en is het geheel gevat in een warme productie. Knap gezien het feit dat de muziek d.m.v. bestandsuitwisseling via het internet ontstaat. Evenals op het debuut is er wederom een aantal gastmuzikanten van de partij, waarbij de twee vocalisten gelijk in het oor springen: de twee op "Visions From A Distant Past" aanwezige vocale stukken zijn echt om door een ringetje te halen en we hopen dat we in de toekomst nog meer van dit moois te horen zullen krijgen van PRoPoRTIoNS. Wij kiezen voor de eerste vocale track op het album, “Seagull's Call”, gezongen door de in Wales woonachtige John Eyre*, waarin de akoestische elementen en de zang ons wel wat deden denken aan de Amerikaanse band Advent (waarmee ook een Gentle Giant-fascinatie wordt gedeeld). Maar eerst hoort u “Floorcare”, waarin met name gitarist/fluitist Lennart Stahle de hoofdrol speelt.

* Genoemde zanger John Eyre werkte ook mee aan “A Reflection : Yet More Music Inspired By And In Tribute To Gentle Giant”. Zoals we vorig jaar meldden, toen we wat van die CD draaiden, was Proportions-leider Andy Kubicki de uitvoerend producent en belangrijkste muzikant van dat project. Ook leuk om te weten: een andere gast op "Visions From A Distant Past" , Jeremy Cubert, een stickspeler die ook platen onder eigen naam maakt, heeft jaren geleden ook een project onder zijn naam gehad. De enige plaat bevatte in de vorm van “Happy The Fan” een eerbetoon aan Happy The Man. Drummer Chris Mack ging later bij de twee kernleden van Happy The Man werken.

Websites:
http://propsmusic.com/
https://store.cdbaby.com/cd/PRoPoRTIoNS
https://propsreboot.bandcamp.com/album/visions-from-a-distant-past .

NIEUW (enigszins verlaat) / IN HET NIEUWS
It Bites - Welcome To The Wild Country (live)
- Once Around The World (End Section) (live)
Afkomstig van "Live In London" (eigen beheer, 2018)

Zoals we enkele weken geleden al meldden, ging er op sociale media het bericht rond dat volgens drummer Bob Dalton de huidige bezetting van It Bites niet meer zou gaan optreden en opnemen. John Mitchell vertelde daarna dat hij en toetsenman John Beck echter gewoon doorgingen met schrijven; hij moest via dezelfde sociale media van de split vernemen. Nog maar net van deze berichten bekomen, lazen we dat de oorspronkelijke frontman, Francis Dunnery, volgend jaar het tweede It Bites-album, "Once Around The World" uit 1988, live gaat uitvoeren onder de naam Francis Dunnery's It Bites. Vooralsnog alleen in Groot Brittannië, waar twee van de vier geplande concerten inmiddels uitverkocht zijn. Vreemd is Dunnery's terugkeer naar het It Bites-materiaal overigens niet, aangezien hij in 2016 al "Vampires" uitbracht, een plaat met herbewerkingen van It Bites-nummers. Om het geheel compleet te maken kunnen we ook nog de 'vergeten' box "Live In London" onder de aandacht brengen. Deze vijf CD's bevattende box bevat soundboardopnames van drie optredens van It Bites tijdens de Dunnery-jaren, keurig verdeeld over de drie studioalbums die deze bezetting maakte. Het is mooi om op deze manier de ontwikkeling van de band als live-act te zien, waarbij vooral het optreden in The Astoria in 1988 indruk maakt. It Bites wilde destijds het publiek echt betrekken bij de songs, wat door de soundboard-opnames niet helemaal goed uit de verf komt door het nagenoeg ontbreken van de reacties uit de zaal. Tevens is te horen dat Dunnery tijdens het concert in Hammersmith Odeon in 1990, net als op destijds actuele studioalbum "Eat Me In St. Louis", zichzelf nogal overschreeuwde. Toch is dit een mooi live-document. Het gekozen "Welcome To The Wild Country" was een nummer dat gepland was voor de vierde studioplaat, maar door het uiteenvallen van de band werd het enige jaren later het titelnummer van de eerste solo-CD van Dunnery.
Websites:
https://www.facebook.com/oncearoundtheworld/
https://www.facebook.com/FrancisDunnery/ .

HERUITGAVE
Ruphus - Back Side
Van "Ranshart" (Polydor, 1974 / Karisma, 2019)

Karisma kennen we als label waar de ene na de andere hedendaagse Scandinavische progressieve rock-act onderdak vindt. Nu maakt deze Noorse platenmaatschappij ook werk van het opnieuw onder de aandacht brengen van pareltjes uit het verleden. Zo zijn achter elkaar de eerste twee albums van Ruphus heruitgebracht, met de bedoeling het complete oeuvre van de illustere Noorse seventiesband. Het nu herverschenen tweede album is geremasterd door Jacob Holm-Lupo (White Willow) en wordt door vele liefhebbers beschouwd als een van de sterkste klassieke progplaten uit Noorwegen. Dit "Ranshart" verscheen origineel in 1974 bij major label Polydor en laat ten opzichte van debuut "New Born Day" een behoorlijk ander geluid horen. Niet zo gek, want er waren al drie bandwisselingen geweest in een jaar tijd. Tot aan het einde van Ruphus in 1981 zou het overigens een komen en gaan van muzikanten blijven. Wat dat betreft is er een vergelijking te trekken met de groep waar Ruphus sowieso duidelijk door beïnvloed is: het eerder in deze uitzending al te horen Yes. We moesten zelf echter nog meer denken aan Fields (bekend van de hit "Friend Of Mine"). Misschien omdat het diepe orgelgeluid op "Ranshart" ons doet denken aan dat van Graham Field, maar nog meer door de krachtige, heldere zang van Rune Østdahl veel lijkt op die van Alan Barry. Zelfs in de stijl van de hoesontwerpen zit een overeenkomst. Maar ook de liefhebber van melodieuze Rickenbacker-baspartijen, vintage keyboards als Mellotron en Moog en fraai gearrangeerde achtergrondkoortjes zitten goed met dit nu 45 jaar oude werkstuk, dat nu ook voor het eerst in 41 jaar weer op vinyl is uitgebracht.
Webiste: https://www.karismarecords.no/artists/ruphus/ .

LIVE-TIP
Von Hertzen Brothers – Kiss A Wish
Van "Approach" (Dynasty Recordings / Universal, 2006)

Von Hertzen Brothers is afkomstig uit Finland en in eigen land al razend populair. Drie van hun albums bereikten de eerste plaats in de Finse charts. De kern van de groep bestaat uit de drie broers Von Hertzen: Mikko, Kie en Jonne. De muziek is beïnvloed door groepen als Led Zeppelin, Deep Purple en Pink Floyd. De band debuteerde in 2001 met “Experience”. Inmiddels hebben de mannen zeven studioalbums op hun naam staan. Hun nieuwste exemplaar “War is Over” (2017) krijgt lovende recensies. “Zonder twijfel één van de beste albums van 2017”, aldus Maarten Goossensen van Progwereld. (bron: Cultuurpodium Boerderij) De Finnen zijn op 20 september te aanschouwen tijdens het achtste Progdreams Festival in Cultuurpodium Boerderij in Zoetermeer. U gaat luisteren naar het ruim 9 minuten durende “Kiss A Wish” van "Approach", het tweede album van Von Herzen Brothers, dat in 2006 verscheen.
Website: http://www.vonhertzenbrothers.com/ .

LIVE-TIP
Riverside - Cybernatic Pillow
Van het album "Rapid Eye Movement" (Mystic Production / InsideOut, 2007)

Riverside is een progressieve rockband uit Warschau, Polen. De band werd in 2001 opgericht door vrienden Mariusz Duda, Piotr Grudziński, Piotr Kozieradzki en Jacek Melnicki. Ze deelden een liefde voor progressieve rock en heavy metal. Duda, de belangrijkste tekstschrijver en componist van de band, oorspronkelijk een fan was van elektronische en experimentele muziek, zoals Radiohead. Riverside kan omschreven worden als een mix van atmosferische rock met metal-elementen, wat zorgt voor een totale eigen geluid. Riverside bracht tot nu toe zeven studioalbums uit, maar daarnaast ook nog een live-album, EP's en buiten het normale Riverside-kader vallende uitgaven met soundscape-achtige muziek. Met als bijzonder voorprogramma het Russische duo Iamthemorning is Riverside op 21 september te aanschouwen in de Jovel Club in Münster.
Webiste: https://riversideband.pl/en/ .

(OP)NIEUW / LIVE-TIP
Iamthemorning - Freak Show
Van "The Bell" (Kscope, 2019)

"The Bell" is het vierde studio-album van Iamthemorning. Waren op eerdere albums van het piano/zang-duo nogal wat gerenommeerde internationale gasten te horen, het Russische tweetal 'beperkt' zich nu tot landgenoten. Die beperking dient louter geografisch te worden opgevat, want de songs zitten vol kleurrijke accenten. Die zijn veelal van subtiele aard: hier even wat strijkers, daar een marimba - puur ter ondersteuning van de sprookjesachtige zang van Marjana Semina en het indrukwekkend virtuoze pianospel van Gleb Kolyadin. Een enkele maal trekt de elektrische gitaar van Vlad Avy flink van leer. Avy, die trouwens ook al op eerdere Iamthemorning-albums was te horen speelt bijvoorbeeld in openingsnummer "Freak Show" meteen al een fantastische prog-gitaarsolo. Harptokkels en saxofoonspel verrijken dit fraai met dynamiek werkende stuk nog verder. Avy verzorgde overigens ook de geluidsmix en dus niet Tori Amos-geluidsman Marcel van Liembeek, die deze rol de vorige twee albums (deels) vervulde. Wat overigens niet wegneemt dat Amos een voor de hand liggende hoorbare muzikale inspiratiebron blijft. Iamthemorning is binnenkort twee maal in Nederland te aanschouwen: 18 september in het Zwolse Hedon en 2 oktober in de Muziekgieterij in Maastricht. Daarnaast fungeert het duo als voorprogramma van Riverside, op 21 september in de Jovel Club in Münster.
Websites:
https://iamthemorningband.bandcamp.com/
https://kscopemusic.com/artists/iamthemorning/ .

LIVE-TIP
Paradox Twin, The – Cycles
Van "The Importance Of Mr. Bedlam" (White Star Records, 2018)

In navolging van Voices Of The Fuselage en Kepler Ten heeft de Britse formatie The Paradox Twin ervoor gekozen om debuutalbum, “The Importance of Mr Bedlam” (2018), uit te brengen via het White Star Records label van John Mitchell (Arena, Frost*) en Chris Hillman. Zanger Danny Sorrell is het muzikale brein achter de muziek van The Paradox Twin. Invloeden van The Pineapple Thief, Porcupine Tree en Marillion zijn duidelijk hoorbaar. Een indrukwekkend debuut en een band die zeker de moeite waard is om in de gaten te houden! (bron: Cultuurpodium Boerderij) The Paradox Twin is aanstaande vrijdag, 20 september te aanschouwen tijdens het achtste Progdreams Festival in Cultuurpodium Boerderij te Zoetermeer.
Website: https://www.theparadoxtwin.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Eveline's Dust - K
Van "K" (Giant Electric Pea, 2019)

We hebben het al vaak geconstateerd, de afgelopen jaren: vanuit Italië verblijdt de ene na de andere uit opvallend jonge muzikanten bestaande groep ons met een frisse, energieke variant op muziek die toch wel degelijk met twee benen in de (Italo-)proggeschiedenis staat. Zo verraste Eveline's Dust ons drie jaar geleden met "The Painkeeper". Gelukkig zijn wij bij Xymphonia niet de enigen die gek genoeg blij werden bij die blijkbare uitingen van blijvende pijn; zo was het in Groot-Brittannië ene Michael Holmes die het uit Pisa afkomstige gezelschap in de peiling kreeg. Als resultaat verschijnt het tweede volwaardige album van de Italianen (in 2013 introduceerde de band zichzelf met een zelfgemaakte CD-R, "Time Changes") op IQ's label Giant Electric Pea. Waar overigens veel generatiegenoten zich bedienen van de moedertaal, kiest Eveline's Dust toch liever het Engels en doet dat behoorlijk accentloos. Maar waar je vooral vanaf de eerste maat voor valt is de onbegrensd lijkende muzikaliteit van het kwartet. Ondanks enkele sterke toetsen- en gitaarsolo's wordt er overigens nooit vervallen in 'showing off', maar aan de verrassende wendingen, de fraseringen en timing en de energie die de muziek dientengevolge uitstraalt, hoor je constant de klasse af. En de composities zijn van dusdanige aard dat ze spannend zijn én pakkend, waardoor je blijft luisteren en je je daarbij nooit gaat vervelen. En we kunnen de groep zowaar ook in Nederland aan het werk zien, al moeten we daarvoor wel afreizen naar Geleen. Daar treedt Eveline's Dust op 21 november op in Café de Meister. Daarna trekt de groep naar België, voor concerten in B52 te Eerngem (bij Oostende) op 22 november en Peir Oan in Mol (net over de grens ten zuiden van Eindhoven).
Website: https://www.evelinesdust.com/.

HERUITGAVE / LIVE-TIP
Soft Machine - White Kite
- Eos
- Odd Bullets And Blades Part One
- Odd Bullets And Blades Part Two
- Song Of The Sunbird
- Puffin'
- Huffin'
Afkomstig van "Alive And Well Recorded In Paris" (Harvest, 1978 / Esoteric Recordings, 2019 - als onderdeel van de boxset "The Harvest Albums 1975-1978", samen met "Bundles" (1975) en "Softs" (1976))

In 2010 bracht Esoteric Recordings prima klinkende remasters uit van vier albums uit de melodieuze jazzrockperiode van Canterbury-legende Soft Machine. Drie van deze cd’s, "Bundles", "Softs" en het louter nieuw werk bevattende en in de studio herbewerkte "Alive And Well Recorded In Paris", zijn onlangs door datzelfde label verzameld in de laaggeprijsde box "The Harvest Albums 1975-1978". (De vierde plaat, "Land Of Cockayne", verscheen bij EMI.) Hoewel de website vermeldt dat het om nieuwe remasters gaat, is die indicatie niet te vinden op de bijgeleverde poster en aangezien dezelfde verantwoordelijken genoemd worden, gaat het waarschijnlijk om de 2010-versies. Daar is niks mis mee trouwens, aangezien de fraai gearrangeerde, vaak in suitevorm geschreven composities daarop mooi gedetailleerd tot hun recht komen. De focus in het groepsgeluid was bij de overgang naar Harvest meer komen te liggen bij de zweverige toetsenbijdragen van Karl Jenkins en Mike Ratledge, maar vooral bij het vloeiende en virtuoze gitaarwerk van Allan Holdsworth en zijn opvolger John Etheridge. De rol van de voorheen dominante saxofoons was sterk verminderd. Het wel overigens wel jammer dat de samenstellers bij het live-album niet voor de dubbel-CD-uitvoering uit 2010 hebben gekozen, maar voor de oorspronkelijke enkele schijf hebben geopteerd. Mogelijk omdat die dubbelaar niet bij Harvest verscheen. Van het livealbum draaien we een van genoemde suites, dat dit keer uit zeven in elkaar overlopende delen bestaat.

Voor wie Soft Machine in levende lijve wil aanschouwen: op 29 en 30 november a.s. treedt de band op in Paradox te Tilburg respectievelijk Cultuurpodium Boerderij te Zoetermeer. Van de formatie die op "Alive An Well Recorded In Paris" te horen was, maken gitarist John Ehteridge en drummer John Marshall nog deel uit van de huidige line-up.
Websites:
 https://www.softmachine.org/
https://www.john-etheridge.com/bands/soft-machine
https://www.cherryred.co.uk/artist/soft-machine/ .

PROGRESSIEVE SINGER-SONGWRITER
Harper, Roy - Once
Van "Once" (Awareness Records / Line Records, 1990)

Britse progressieve singer-songwriter Roy Harper zullen de meeste luisteraars kennen als de zanger van “Have A Cigar” op Pink Floyds “Wish You Were Here”. Die samenwerking ontstond terwijl zowel Pink Floyd als Roy Harper in de Abbey Road Studios werkten aan nieuw materiaal. Het hielp dat beide ook nog eens bij hetzelde label zaten, nl. Harvest. De contacten tussen Harper en Gilmour zouden in de loop der jaren redelijk warm blijven, aangezien de beide heren over en weer op elkaars albums te gast waren. Datzelfde geldt ook voor Kate Bush, want Harper is te horen op haar album “Never For Ever” uit 1980, terwijl zij op Harpers album “The Unknown Soldier” uit hetzelfde jaar te gast was. Tien jaar later verscheen Harpers 16de studio-album “Once”, waarop zowel David Gilmour als Kate Bush wederom te gast waren en wel op openings- en titeltrack “Once”, handelend over het feit dat we allemaal maar één keer hier in deze wereld zijn, we maar één kans hebben om het goed te doen.
Website: http://www.royharper.co.uk/ .

NIEUW
Magic Pie - The Man Who Had It All
- Touched By An Angel
Van "Fragments Of The 5th Element" (Karisma Records, 2019)

"Fragments Of The 5th Element" is het vijfde album van Magic Pie en het tweede dat verschijnt via het Noorse Karisma Records. De Noren mengen ook nu weer symfonische rock met wat elementen uit hardrock en AOR. Een groep waarmee Magic Pie daardoor goed te vergelijken is, is Kansas. Dit wordt nog in de hand gewerkt door zanger Eirikur Hauksson, wiens stem in het verleden vaak met die van Steve Walsh verschenen is. Dat gold trouwens misschien nog meer zoals hij zong bij Kerrs Pink dan bij Magic Pie. Hoe dan ook: doordat zijn stem wat hesig is geworden, is die associatie minder nu. En laten we trouwens vooral ook de fraaie wisselwerking tussen de gitaren van Kim Stenberg en de toetsen van Erling Henanger niet vergeten. De band heeft veel energie gestoken in het huzarenstuk van "Fragments Of The 5th Element": het monumentale, afwisselende, 23 minuten lange slotstuk "The Hedonist". Zoals een band als Spock's Beard dat ook kan doen stelt Magic Pie daar een compacte, vierkwarts rocker als "Table For Two" tegenover. Over Spock's Beard gesproken: die band noemen we niet voor niets, want dat is ondertussen een misschien wel belangrijkere invloed geworden dan Kansas. En... van die band 'leende' Magic Pie vaste mixer Rick Mouser, die daarnaast ook voor de mastering tekent. Ook "Touched By An Angel" moet het niet van zijn complexiteit hebben: het is in feite een ballad, die het naast z'n heerlijk pompeus gearrangeerde refrein vooral moet hebben van het gevoelige gitaarwerk van Stenberg. Hij krijgt hier alle ruimte: niet alleen in een uitgebreid intro, maar ook nog in de bijna drie minuten durende slotsolo. Eerst echter de energieke inswinger "The Man Who Had It All", dat dezelfde verkwikkende werking heeft als menig Spock's Beard-albumopener.
Website: https://www.magicpie.no/ .

NIEUW
Cunningham, Rosalie - Ride On My Bike
- Nobody Hears
Afkomstig van "Rosalie Cunningham" (Esoteric Antenna, 2019)

Voordat Rosalie Cunningham met haar titelloze debuutalbum ten tonele verscheen had ze al een kleurrijke carrière achter zich. Meest in het oog springend was daarin de door haarzelf opgerichte psychedelische poprockformatie Purson. Haar eerste stappen op het muzikale podium zette ze echter met het vrouwen-rock-'n'-roll-kwartet Ipso Facto. Tussendoor vertolkte ze ook nog de rol van achtergrondzangeres van onder andere de heropgerichte artrockband Magazine. Op de acht nieuwe songs vervolgt de multi-instrumentalist het pad waarmee Purson furore maakte, waarbij ze het theatrale, rockmusicalaspect sterker benadrukt. Met name de zelfverzekerd klinkende, meerstemmige zangarrangementen vertonen sterke overeenkomsten met het werk van Valensia, Kate Bush en Queen. Op andere momenten worden de zowel messcherpe als poëtische teksten gebracht op een wijze die vakzusters als Poe en Happy Rhodes in herinnering brengen. Daarbij is het spannend hoe de aan classic rockgrootheden als Deep Purple en Black Sabbath schatplichtige robuuste sound van fuzzy gitaren, ronkende Hammond-klanken en symfonische Memotron-akkoorden afgewisseld wordt door de frivole, honky-tonk pianoaanslagen. Om een goed beeld van dit album te krijgen draaien we eerst het stevige, tevens op single uitgebrachte "Ride On My Bike", gevolgd door de stemmige, steeds intenser wordende ballade "Nobody Hears".
Websites:
https://www.rosaliecunningham.com/
https://www.facebook.com/RosalieCunninghamOfficial/ .

NIEUW
Introïtus - Belong
Van "Shadows" (Bad Elephant, 2019)

Na vijf jaar wachten verschijnt er toch nog weer een album van Introïtus. We hoorden voor het eerst van deze Zweedse familieband in 2007 en zagen de groep o.a. aan het werk op de laatste editie van het Progfarm Festival. Tot aan 2014 verschenen er drie albums, maar de fans hebben nog niet eerder zo lang moeten wachten op nieuw materiaal van de groep rond Mats Bender (composities, toetsen, productie) en Anna Jobs Bender (teksten, leadzang). Wat vooral opvalt is de volle, alom aanwezige keyboardsound, waarmee meteen al opener "Belong" afgetrapt wordt. Buiten het atmosferische, op wat geneurie na instrumentale "Beyond Fantasy" en de ballade "My Hero" na hebben de songs een krachtig karakter, waarbij gitarist Pär Helje zelfs soms even overgaat in metalriff-modus. Helaas zijn de drums getriggerd, wat zeker in de uptempo stukken afbreuk doet aan de verder zo glorieuze muziek, waar zeker voor keyboard-liefhebbers het nodige te genieten valt. Nu Progress Records ermee gestopt is, heeft Introïtus onderdak gevonden bij het Britse Bad Elephant Records.
Website: https://www.introitus.se/.

NIEUW
Fröberg, Hasse & Musical Companion - Never Alone
Afkomstig van "Parallel Life" (GlassVille Records, 2019)

Op 12 september verschijnt, als alles goed is, het vierde album van Hasse Fröberg & Musical Companion, "Parallel Life" getiteld. Volgens de oprichter, bekend als zanger/gitarist van The Flower Kings, is dit ondanks de onveranderde bezetting een qua opzet andere plaat dan haar voorgangers. Die platen waren vooral geschreven met het oog op uitvoeren van de muziek op het podium. Bij "Parallel Life" ligt de focus volgens hem meer op de arrangementen en de productie, waardoor er een vollere sound is ontstaan, waarin meer gedetailleerde sounds waarneembaar zijn. De CD trapt af met het ruim 21 minuten durende, zesdelige titelnummer, waarna nog zes stukken van tussen de vijf en elf minuten volgen. Voor Fröberg betekent vooral het nummer "Rain" veel; het gaat namelijk over zijn overleden vader. Verder is "Time Waits" opvallend, aangezien dat geschreven is door drummer Ola Strandberg. Als voorproefje hebben wij echter gekozen voor slotnummer "Never Alone", waarin Fröberg onder meer een fraaie gitaarsolo speelt.
Websites:
https://hfmcband.com/
https://glassville.bandcamp.com/album/parallel-life
https://www.facebook.com/hfmcband/ .

LIVE TIP / 20 JAAR
Ayreon – Tunnel Of Light
– Across The Rainbow Bridge
Van "Into The Electric Castle (A Space Opera)" (Transmission Records, 1998 / Music Theories Recordings, 2018)

Na de 3 uitverkochte Ayreon Universe-shows in 2017, keert Ayreon terug voor 4 exclusieve clubshows naar 013 Tilburg! Nu is een show van Ayreon op zichzelf al bijzonder – Arjen Lucassen treedt vrijwel nooit op – maar als hij het doet, pakt hij ook meteen enorm uit. Dat was al bij de buitenaardse shows (pun intended) in 2017 en dat gaat vanavond weer zo zijn. Want ditmaal krijgen de fans de integrale uitvoering van het absolute progmeesterwerk “Into The Electric Castle” voorgeschoteld! Arjen Lucassen: 'De shows van Ayreon Universe waren zo'n fantastische ervaring voor alle betrokkenen, en ik heb heel veel aanvragen gehad voor meer live shows, dus hebben we besloten om het hele “Into The Electric Castle” live uit te voeren in 2019! Omdat het de 20ste verjaardag van het album is en het net opnieuw is gemixt en opnieuw uitgebracht, vonden we dit het perfecte moment om dit te doen." Naast Arjen zelf, die de rol aanneemt van ‘The Hippie’, zullen er nog 22 andere zangers en muzikanten meedoen op het podium:

Originele cast: Fish (ex-Marillion) | Anneke van Giersbergen (VUUR, Agua De Annique, The Gathering) | Damian Wilson (Maiden UniteD, ex-Threshold) | Thijs van Leer (Focus) | Ed Warby (Gorefest, Hail Of Bullets, VUUR) | Edward Reekers (ex-Kayak) | Edwin Balogh | George Oosthoek (ex-Orphanage) |

Special guests: Simone Simons (Epica) | Mark Jansen (Epica, MaYaN, ex-After Forever) | John De Lancie (acteur, o.a. Star Trek) | John Jaycee Cuijpers (Praying Mantis) | Marcela Bovio (MaYaN, Stream Of Passion) | Dianne van Giersbergen (Ex Libris) | Jan Willem Ketelaars | plus een nog bekend te maken special guest.

Muzikanten: Johan van Stratum (VUUR, The Gentle Storm, Stream Of Passion) | Joost van den Broek | Marcel Singor (Kayak) | Ferry Duijsens (VUUR) | Bob Wijtsma (Ex Libris) | Ben Mathot. (bron: 013 Tilburg)
Website: https://www.arjenlucassen.com .

LIVE-TIP / NIEUW
Morgendust - Storm Will Come
Van de EP "Storm Will Come" (eigen beheer, 2019)

Aanstaande vrijdag, 13 september, wordt in het Zwolse Hedon de EP "Storm Will Come" van Morgendust ten doop gehouden. Dat zegt u misschien niet meteen iets, maar toch zijn de meeste bandleden al veel vaker voorbij gekomen bij Xymphonia. Sterker nog: ze hebben zelfs opgetreden in de AAFM-studio. Morgendust is namelijk de band rond de drie voormalige PTS-leden Marco de Haan, Ron van Kruistum en Dario Pozderski. PTS was een van de sterkere Nederlandse symfobands van de jaren negentig, van de generatie Egdon Heath en Wings Of Steel. Vorig jaar was er een eenmalig reünie-optreden van PTS in geboorteplaats Diever. Toen hadden wij helemaal niet in de gaten dat de heren, aangevuld met toetsenist Iwan Blokzijl en drummer Job Noordmans, een nieuwe band waren begonnen. Bij dit Morgendust hoor je niet meer de neoprog-trekken van weleer terug, we zouden er eerder de term 'progressieve pop' voor uit de kast trekken. De bandleden, allen zo tegen de vijftig, geven aan in de jaren tachtig veelvuldig geluisterd te hebben naar Duran Duran, Talk Talk en Peter Gabriel en nu geïnspireerd te zijn door bijvoorbeeld Elbow, Editors en Radiohead. Zonder dat er een één-op-één-referentie is terug te horen in de al via YouTube vrijgegeven twee songs, hoor je dat zeker af aan de muziek. Belangrijker nog is dat de kwaliteit gewoon erg hoog is: de gelaagde productie zit vol smaakvolle details, intrigerende accenten, knappe ritmiek en gloedvolle sounds. De EP "Storm Will Come" zal 6 songs bevatten, waaronder het titelnummer, waarbij ook een sfeervolle videoclip is gemaakt. Voor diegenen die vrijdag naar 013 afreizen voor een avondje Ayreon: op 20 december is er een herkansing in de Bakeshop in Emmen.
Website: https://morgendust.com
Dit nummer: https://www.youtube.com/watch?v=uvFN-9GFGN8 .

LIVE-TIP / JAZZROCK
Helsdingen Band, Jeroen van - Afrika!
Afkomstig van "Hels!" (eigen beheer, 2018)

Aanstaande donderdag 12 september treedt de Jeroen van Helsdingen Band op in het JazzRock Café van de Metropool te Hengelo. De entree is gratis. Het vorig jaar verschenen "Hels!" was de eerste CD van de Jeroen van Helsdingen Band, genoemd naar de toetsenist die onder eigen naam ook de platen "Hybris" (2014) en "Fusionesque" (2016) uitbracht. Speelden op laatstgenoemde albums gastmusici als Peter Tiehuis, Frits Landesbergen en Marco van Os mee, zijn nieuwe band heeft hij opgebouwd rond het sterke snarenkoppel Richard Hallebeek-Frans Vollink en drummer Marc Schenk. De titel "Hels!" doet vermoeden dat we hier met zware metaljazzrock van doen zouden kunnen hebben, maar niets is minder waar. De zeven fraaie composities bevatten elegante jazzrock met subtiele injecties uit de wereldmuziek en fusion, terwijl de gevarieerde opbouw duidelijk progressieverockinvloeden doen vermoeden. Hallebeek soleert daarbij gevoelig zoals we dat van zijn meest recente soloplaat "One Voice" kennen, terwijl Helsdingen een mooie mix heeft van akoestische en synthetische toetsenklanken. Hoewel de bandleider aangeeft dat groepsimprovisaties de leidraad zijn, is "Hels!" toch vooral een mooi gecomponeerde jazzrockplaat, zoals het dit keer door ons uitgekozen "Afrika!" ook weergeeft.
Websites:
http://www.jeroenvanhelsdingen.nl/
http://www.richardhallebeek.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Eveline's Dust - A New Beginning
Van "K" (Giant Electric Pea, 2019)

We hebben het al vaak geconstateerd, de afgelopen jaren: vanuit Italië verblijdt de ene na de andere uit opvallend jonge muzikanten bestaande groep ons met een frisse, energieke variant op muziek die toch wel degelijk met twee benen in de (Italo-)proggeschiedenis staat. Zo verraste Eveline's Dust ons drie jaar geleden met "The Painkeeper". Gelukkig zijn wij bij Xymphonia niet de enigen die gek genoeg blij werden bij die blijkbare uitingen van blijvende pijn; zo was het in Groot-Brittannië ene Michael Holmes die het uit Pisa afkomstige gezelschap in de peiling kreeg. Als resultaat verschijnt het tweede volwaardige album van de Italianen (in 2013 introduceerde de band zichzelf met een zelfgemaakte CD-R, "Time Changes") op IQ's label Giant Electric Pea. Waar overigens veel generatiegenoten zich bedienen van de moedertaal, kiest Eveline's Dust toch liever het Engels en doet dat behoorlijk accentloos. Maar waar je vooral vanaf de eerste maat voor valt is de onbegrensd lijkende muzikaliteit van het kwartet. Ondanks enkele sterke toetsen- en gitaarsolo's wordt er overigens nooit vervallen in 'showing off', maar aan de verrassende wendingen, de fraseringen en timing en de energie die de muziek dientengevolge uitstraalt, hoor je constant de klasse af. En de composities zijn van dusdanige aard dat ze spannend zijn én pakkend, waardoor je blijft luisteren en je je daarbij nooit gaat vervelen. En we kunnen de groep zowaar ook in Nederland aan het werk zien, al moeten we daarvoor wel afreizen naar Geleen. Daar treedt Eveline's Dust op 21 november op in Café de Meister. Daarna trekt de groep naar België, voor concerten in B52 te Eerngem (bij Oostende) op 22 november en Peir Oan in Mol (net over de grens ten zuiden van Eindhoven). Vandaag de opener van het album.
Website: https://www.evelinesdust.com/.

VOORPROEFJE
Kayak - Alibi (live)
Van "Kayak Live 2019" (verschijnt in oktober 2019)

Volgende maand verschijnt er live-dubbel-CD van Kayak, opgenomen in De Boerderij in Zoetermeer en Hedon in Zwolle. De CD-set bevat 22 nummers, waaronder zo'n twee-derde van het recente album “Seventeen”, maar ook vele klassiekers uit de rijke Kayak-historie. Zowel de bekende hits als songs die jaren niet gespeeld zijn. Van de song “Alibi”, waarvan het origineel is te vinden op het tweede, titelloze Kayak-album uit 1974, is een video op YouTube gezet. Komt er dus ook een live-DVD? Nee, Ton Scherpenzeel heeft aangegeven dat het vooralsnog bij een audio-document blijft.
Websites:
https://www.kayakonline.info
https://www.facebook.com/kayakmusicband/
Dit nummer: https://www.youtube.com/watch?v=MF0-k09ZeoM&feature=youtu.be .

AOR / VAN EIGEN BODEM
Emergency - Across The Desert Sands
Van "Martial Law" (Ariola, 1989)

De jaren 80 kunnen we beschouwen als de hoogtijdagen voor de AOR en melodic rock. De gelikte radio-sound van bands als Styx, Boston en Journey had zijn invloed weer op bands die zich stilistisch meer in de klassieke hardrock-hoek ophielden, zoals bijvoorbeeld Bon Jovi en Europe. Die beide band hadden vervolgens met name in de tweede helft van de jaren 80 veel succes, ook hier in Nederland. En dan is het niet raar dat er ook 'lokale' bands zijn die proberen om succes te hebben met zo'n sound. Emergency is daar een mooi voorbeeld van. Deze Nederlandse band werd opgericht in 1986 met hulp van de manager van Picture, en met een voormalig frontman van die vaderlandse collega-hardrockers als leadzanger. Uiteindelijk zou het albumdebuut "Martial Law" in 1989 verschijnen, nog wel bij 'major' Ariola. Erwin Musper is de man achter de oor de voor die tijd moderne producti. In openingstrack en single “Hiding In The Shadow” horen we duidelijk de invloed van Bon Jovi, maar verder neigt het bandgeluid duidelijk meer naar Europe en ook zeker naar de pomprock van Magnum. Dat is zeker goed te horen in de langste track van het album, “Across The Desert Sands”, waarin overigens een thema zit dat wel heel veel weg heeft van het nummer “Vechten” van Het Goede Doel. Het grote succes kwam er nooit en van de meeste bandleden zijn sindsdien niet meer noemenswaardige wapenfeiten te melden, maar “Martial Law” is zeker voor de liefhebbers van deze stijl niet te versmaden.
Meer info: https://hardrockaorheaven.blogspot.com/2013/07/EMERGENCY-Martial-Law-1989-Giuffria-Europe-Zinatra-Roko.html .

WAT IS ER GEBEURD MET...
Vienna Circle – Woven Wings
Van "Silhouette Moon" (AudioTreehouse, 2013)

Na het al goed ontvangen Vienna Circle-debuut "White Clouds" uit 2009 hebben de nog jonge broers Paul en Jack Davis de tijd genomen om hun ambities zo goed mogelijk over het voetlicht te brengen. Het duurde daarom vier jaar eer "Silhouette Moon" het licht zag. Hoewel opnieuw een eigen beheer-productie, is het album wel tot stand gekomen met een professionele producer en is het afgemixt in de studio waar Porcupine Tree "The Incident" opnam. Met een aantal gastmuzikanten grossieren de Davis-broers is échte volle symfonische rock, met soms een lichte folkrock-invloed. Topstuk is overduidelijk het bijna 14 minuten lange "Dreams Presage", dat qua volle klank en thematische doorwerking aanvoelt als een klassieke symfonie. Het is al lange tijd rustig rondom de band. Het laatste bericht van Paul Davis via Twitter stamt uit maart 2019. Hierin geeft hij aan dat zijn oude kinderoppas van vroeger is overleden. Deze vrouw wakkerde bij hem zijn interesse voor het spelen van muziek aan. Hem werd gevraagd muziek te schrijven voor haar begrafenis. Die muziek is te vinden op Davis' Soundcloud-account. Wij gaan vanavond terug naar het tweede en vooralsnog helaas dus laatste Vienna Circle-album “Silhouette Moon”.
Websites:
http://viennacircle.co.uk
https://soundcloud.com/paul-davis-616348577 .

SEVENTIES
Emerson, Lake & Palmer - Pictures At An Exhibition (Medley)
Van "Live At The Mar Y Sol Festival '72" (V2 / Shout! Factory, 2011)

Het illustere trio Emerson, Lake & Palmer was in 1972 zo ongeveer op het toppunt van zijn roem en de live-concerten van dat jaar worden door de fans algemeen beschouwd als de allerbesten uit de bandcarrière. Op het moment dat ELP in april 1972 optrad op het grote Mar y Sol (Sea And Sun) Festival in Puerto Rico waren er al twee studio-albums binnen twee jaar uitgebracht en ook nog een live-album met een eigen bewerking van Moesorgski's Schilderijententoonstelling. Later in dat jaar zou studio-album nummer drie, “Trilogy”, nog volgen. Kortom, de band draaide op topsnelheid en dat horen we ook terug op de Mar y Sol-concertregistratie die voor het eerst werd uitgebracht in de uitgebreide 5CD-boxset “From The Beginning” uit 2007. Maar voor deze schitterende opnamen is het gelukkig niet nodig om die set aan te schaffen want in 2011 verschenen deze als zelfstandige CD getiteld via het label V2 onder de titel "Live At The Mar Y Sol Festival '72".
Website: http://www.emersonlakepalmer.com/ .

NIEUW
Mörglbl - Döner Dörgazm
Van "The Story Of Scott Rötti" (Free Electric Sound / The Laser's Edge, 2019)

De bandnaam Mörglbl doet op één of andere manier freaky maffe muziek vermoeden. Punky misschien, of juist meer RIO. Dan ben je toch mooi op het verkeerde been gezet, want zeker het eerder dit jaar verschenen zevende album van dit Franse instrumentale trio is juist toegankelijk en melodieus van aard. Progjazzmetal, roept de eigen website. Dat metal-aspect horen we niet zo. Wel een mengsel van instrumentale rock, fusion en prog met een funky injectie, die zomers en optimistisch klinkt. Gitarist Christophe Godin heeft een volle en warme toon, die wel wat verwantschap laat horen met die van Steve Lukather. Spel met dynamiek, tempo's en ritmes zorgen voor dat het album "The Story Of Scott Rötti" over de volle lengte de aandacht vasthoudt. Fijnst zijn de nummers waar je meteen vanaf de eerste seconde frisse energie van krijgt, zoals "Döner Dörgazm". "The Story Of Scott Rötti" is in zijn geheel op de Bandcamp-pagina van The Laser's Edge te beluisteren.
Websites:
https://morglblmusic.com/
https://lasersedge.bandcamp.com/album/the-story-of-scott-r-tti .

NIEUW
Jordsjø - Stifinner
Van "Nattfiolen" (Karisma, 2019)

De klanken uit de jaren 70 blijven een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefenen op muzikanten. Er gaat geen jaar voorbij zonder dat er een album verschijnt waarvan we kunnen stellen dat het klinkt als of het, pak 'm beet, 45 jaar geleden is opgenomen. En het is met name in het Scandinavische gebied dat men in staat blijkt om dat geluid en sfeer tot in de puntjes te recreëren. Bands als White Willow, Anekdoten, Landberk en Änglagård kwamen op in de jaren 90 en slaagden er in om die klassieke jaren-70-sound van de nodige moderne vitaliteit te voorzien. Jordsjø is duidelijk beïnvloed door die lichting bands en dan met name Änglagård. Na eerst een paar cassettes te hebben uitgebracht in 2015 en 2016 brachten deze Noren in 2017 hun albumdebuut uit, dat nu is opgevolgd door het album "Nattfiolen". De vergelijking met Änglagård is niet zó maar gemaakt, omdat veel elementen van de sound deze Zweedse collega's is terug te horen op dit album van Jordsjø: fluitspel, Mellotron, orgel, akoestische en elektrische gitaren en soepel drumspel. Wat de muziek mist, is het soms grillige karakter van het grote voorbeeld, maar dat wordt goedgemaakt door de weldadige, warme sfeer op het album. Maar daar waar Änglagård een zespersoons band is, wordt de muziek van Jordsø tot ons gebracht door Håkon Oftung, die alle instrumenten bespeelt (en ook een klein beetje zingt), met uitzondering van de drums en percussie, waarvoor Kristian Frøland verantwoordelijk is. Wij kiezen als eerste kennismaking met dit album voor “Stifinner” (dat 'Verkenner' betekent), waarin – vast niet geheel onbewust – kleine quotejes voorbij komen van de Finse jaren-70-band Finnforest en, hoe kan het anders, Änglagård.
Website: https://jordsjo.bandcamp.com/ .

NIEUW
3 Crows - Bird - Tres Quervos
Afkomstig van "It's A Murder ..." (eigen beheer, 2019)

"It’s A Murder…" is de tweede cd van 3 Crows, maar eigenlijk is het de derde soloplaat van Chris Buck. De uit Californië afkomstige bassist bracht in 2007 onder zijn naam "Progasaurus" uit, waaraan onder andere Allan Holdsworth, Virgil Donati, Bret Garsed en Derek Sherinian meededen. 3 Crows’ titelloze debuut uit 2012 was evenwel het werk van een zesmansformatie, waaronder meerdere componisten, en twee gastmusici. Op de nieuwe plaat is het gezelschap echter gereduceerd tot een beter bij de groepsnaam passend trio: Buck, nu de enige muziekschrijver, Garsed en drummer Marco Minnemann. Net als op "Progasaurus" manifesteert Buck zich weer nadrukkelijk als een hartstochtelijk zanger. Zijn hoge, ietwat rauwe stem geeft de muziek een energiek AOR-tintje, hoewel tevens vergelijkingen met het timbre van Geddy Lee, Kip Winger en Axel Rose te bespeuren zijn. Toch gaat de vocale inbreng niet ten koste van zijn fenomenale prestaties op de dikke snaren van de vier- en vijfsnarige bassen. Garsed krijgt eveneens alle ruimte om te schitteren met strakke riffs, flitsende licks en vooral episch uitpakkende solo’s, zoals die in het instrumentale, ruim zes minuten klokkende "Tres Quervos". Vanzelfsprekend is ook Minnemann weer in topvorm, waarbij hij zijn uitzonderlijke techniek en ritmebeheersing dit keer voornamelijk in dienst van de gevarieerde composities etaleert. Je zou "It’s A Murder…" als een jazzrockend Rush ontmoet Stuart Hamm kunnen omschrijven, maar het drietal heeft daarnaast ook suspense-achtige momenten ingebouwd, terwijl het zogenaamde sound design en spannende vogelgeluiden het weidse karakter van de songs benadrukken. We hebben het reeds genoemde "Tres Quervos" geselecteerd, maar daaraan voorafgaand hoort u het subtiel gespeelde "Bird".
Website: https://www.facebook.com/3-Crows-375057699961076/ .

NIEUW
We Are Kin - Leave Me Be
Van het album "Bruised Sky" (Bad Elephant, 2019)

"Bruised Sky" is het derde volledige album van We Are Kin en de opvolger van "...And I Know...". Over dat album schreven we bijna drie jaar geleden dat het een sterk filmisch karakter had. Nog steeds is de Britse groep erg op sfeer gericht: de nummers hebben veelal een langzaam tempo en ontwikkelen zich ook veelal op kalme wijze. Het is veelal niet de bedoeling dat de luisteraar door een heftige sfeer- of tempowisseling uit zijn droomstaat wordt gehaald. De synthesizerlagen die de ook van Shineback bekende Dan Zambas aanbrengt, zijn het meest verantwoordelijk voor de hypnotische werking. Was op "....And I Know..." ook nog zijn stem te horen, vocalen laat hij nu geheel over aan Emma Brewin-Caddy. Een goed idee, want haar soulvolle stem geeft wel de sjeu die deze muziek nodig heeft en zorgt samen met de laidback ritmes van Gary Boast (drums) en Lee Braddock (bas) voor een associatie met de Bristol-sound van (ja, echt waar) alweer een kwart eeuw geleden. "Bruised Sky" is, net als de rest van discografie van We Are Kin, op Bandcamp te vinden.
Websites:
http://wearekinband.com/
https://wearekin.bandcamp.com/album/bruised-sky .

VOORPROEFJE
RISE - Radio Silence
Van "Strangers" (Wise Queen Records, 2019)

Vorig jaar maakten we via het album "An Abandoned Orchid House" kennis met de Britse progressieve singer/songwriter Talitha Rise. We hoorden op dat debuut, waarop ze bijna alle instrumenten zelf bespeelde, duidelijk haar invloeden: Kate Bush, Tori Amos, Clannad en zelfs wat vroege Genesis. Sindsdien heeft ze niet stil gezeten: ze heeft de nodige optredens gegeven en de afgelopen maanden een nieuw album opgenomen. De naam Talitha heeft ze nu laten vallen en ze gaat nu verder als RISE, háár manier om de volgende stap in haar evolutie als artiest te markeren. Ditmaal doet ze niet alles meer zelf maar heeft ze haar live-band meegenomen naar de studio. Afgaande op de eerste song die ze nu heeft vrijgegeven, “Radio Silence”, heeft ook de muziek een ontwikkeling door gemaakt. De manier hoe ze aan het begin van dit nummer zingt, doet ons denken aan de Amerikaanse zangeres Gretchen Peters en dat geeft het geheel wel iets van een americana-sfeertje. Het album "Strangers" zal op 18 oktober a.s. verschijnen en is al vanaf deze week via haar website in diverse versies te bestellen.
Website: https://www.riseofficial.net/
Dit nummer: Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=9LODKlV_edI .

(OP)NIEUW
GRICE - As I Am
Van "One Thousand Birds" (Hungersleep Records, 2019)

Vorige maand verscheen een nieuwe 'single' van het eerder dit jaar verschenen "One Thousand Birds" van GRICE. Ook op dit derde 'full length' album van de Britse multi-instrumentalist/zanger/producer doet Jim 'GRICE' Peters veel zelf, maar krijgt hij wederom hulp van een handvol prominente virtuoze vrienden. Zo horen we bijdragen van o.a. violist Steve Bingham (No-Man) en geluidentovenaar Richard Barbieri (Japan, Porcupine Tree) en trompettist Luca Calabrese (o.a. Isildurs Bane). Het album opent met het titelnummer, dat meteen een van de karakteristieken van het album prijsgeeft: een ambient-getint instrumentaal stuk met veel ademruimte, maar stiekem ook zeer veel kleurrijke details. Zoals bijvoorbeeld bij de instrumentale delen van het Rain Tree Crow-album ook het geval was. Ook de wat steviger, songmatige vocale stukken laten horen dat GRICE opnieuw uitblinkt in arrangeervernuft. Je leest in recensies wel eens de tot een cliché verworden zin dat 'een album zijn geheimen pas na veel luisterbeurten prijsgeeft'. "One Thousand Birds" is zo'n gelaagd muzikaal kunstwerk waar écht tot in lengte van dagen wat in te ontdekken blijft. Warm aanbevolen aan liefhebbers van de output van de ex-leden van Japan. "As I Am" laat o.a. een lekker snerpende Moog-achtige synthesizer horen, alsmede groovy drums van Marco Maggiore (o.a. bekend van zijn werk met Michael Manring en Eumir Deodato).
Websites:
www.gricemusic.co.uk
www.facebook.com/Gricemusic
www.twitter.com/Gricemusic
www.youtube.com/Gricemusic
www.instagram.com/Gricemusic
https://grice.bandcamp.com/.

(OP)NIEUW
Barbosa, Tiago – Same Mistake Again
Van “Half Full” (Hitherto Unknown Records, 2019)

Tiago Barbosa is een naam die weinigen wat zal zeggen, maar hij is een doorgewinterde artiest, die ooit begon bij Forgotten Suns. Met deze neoprogband maakte hij twee studio albums, wat hij combineerde met een lidmaatschap van de jazz/bluesband Casual Attraction. Kortom: Barbosa is muzikaal breed onderlegd en is een groot liefhebber van Marillion. In juni verscheen zijn eerste solo-album “Half Full”: een echte singer-songwriterplaat met veel ingetogen songs, waarvoor vaak de piano als basis dient, maar die toch ook veel afwisseling kent. Zo is er ruimte voor de nodige uptempo stukken, zoals de zeer Gabriel-achtige stukken “Sing” en “Womanation”. Dat laatste nummer had bijvoorbeeld niet misstaan op een Peter Gabriel-album als “US”. Barbosa weet veel van zijn invloeden in het album te verwerken, waarbij vooral diens fijne expressieve stem opvalt. De songs worden veelvuldig ingekleurd met smaakvolle percussie, heerlijke gitaarlijntjes, basloopjes en bouwen regelmatig uit naar een climax. In die gevallen moeten we denken aan het album “Metanoia” van Daniel Versteegh (hoewel deze de akoestische gitaar als basis heeft) en ook wel het oude werk van Tom McRae. Zes jaar heeft Barbosa aan dit album gewerkt en het is dan ook een echt 'labour of love'. Dit blijkt niet alleen uit het muzikale eindresultaat, maar tevens uit de mooie afwerking van het 36 pagina's tellende boekwerk met mooie illustraties. Het ingetogen “The Same Mistake Again” is een van de juweeltjes op de plaat.
Websites:
http://tiagobarbosamusic.com/
https://www.facebook.com/TiagoBarbosaMusic/ .

IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
Marillion - Cannibal Surf Babe
Van "Afraid Of Sunlight" (EMI, 1995)

Afgelopen donderdag maakte Marillion bekend dat vanaf 2 september a.s. er een Deluxe Edition uitgave van "Afraid Of Sunlight" valt te bestellen. Verdere informatie ontbreekt nog, dus we kunnen nog niks zeggen over wat deze editie precies gaat inhouden. Maar het geeft ons wel een reden om weer eens iets van het album te draaien, want het behoort tot één van de kroonjuwelen in Marillions repertoire. Dat dit album uiteindelijk een echte fanfavoriet zou worden, daar zag het eerst helemaal niet naar uit. De reacties op de luistersessie op de fanclubdag in Tivoli Utrecht waren niet gelijk superenthousiast. Helemaal niet na het horen van de tweede track op het album, “Cannibal Surf Babe”. Verbazing, verwondering, ongeloof, onbegrip: rondkijkend door de zaal zagen we het allemaal voorbij komen. Ja, het was een atypische Marillion-song, want er zat muzikale humor in, maar we vonden het al vanaf dag één een geniale vondst. Jaren-60-surfmuziek door de Marillion-lens bezien, een ode aan het muzikale genie Brian Wilson. En het viel helemaal op zijn plek toen we ontdekten dat het album vol zit met referenties aan gevallen helden zoals O.J. Simpson, Elvis Presley, Donald Campbell en Kurt Cobain. Marillion is in december weer in Nederland te aanschouwen: op 6 december in de Nijmeegse Vereeniging en op 7 december in TivoliVredenburg te Utrecht.
Website: www.marillion.com.

LIVE-TIP
Vola - Applause Of A Distant Crowd
Van "Applause Of A Distant Crowd" (Mascot Records, 2018)

Het Deense Vola maakt een eigen vorm van moderne prog, waarbij de elementen uit nogal uiteenlopende pop- en rockmuziekverschijningsvormen zijn samengebracht. De melodieën zijn vaak licht en catchy als in de zoetste popmuziek; de riffs kunnen heftig worden als in heavy metal; de synthlagen als in eighties-New Wave; de ritmes als in de meest complexe prog. Op 11 september is Vola te bewonderen in het Nijmeegse Doornroosje, een dag later in het Haarlemse Patronaat. Het titelnummer van "Applause Of A Distant Crowd" heeft alles in zich van het zojuist benoemde.
Website: https://www.volaband.com/.

ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Eveline's Dust - Hope
Van "K" (Giant Electric Pea, 2019)

We hebben het al vaak geconstateerd, de afgelopen jaren: vanuit Italië verblijdt de ene na de andere uit opvallend jonge muzikanten bestaande groep ons met een frisse, energieke variant op muziek die toch wel degelijk met twee benen in de (Italo-)proggeschiedenis staat. Zo verraste Eveline's Dust ons drie jaar geleden met "The Painkeeper". Gelukkig zijn wij bij Xymphonia niet de enigen die gek genoeg blij werden bij die blijkbare uitingen van blijvende pijn; zo was het in Groot-Brittannië ene Michael Holmes die het uit Pisa afkomstige gezelschap in de peiling kreeg. Als resultaat verschijnt het tweede volwaardige album van de Italianen (in 2013 introduceerde de band zichzelf met een zelfgemaakte CD-R, "Time Changes") op IQ's label Giant Electric Pea. Waar overigens veel generatiegenoten zich bedienen van de moedertaal, kiest Eveline's Dust toch liever het Engels en doet dat behoorlijk accentloos. Maar waar je vooral vanaf de eerste maat voor valt is de onbegrensd lijkende muzikaliteit van het kwartet. Ondanks enkele sterke toetsen- en gitaarsolo's wordt er overigens nooit vervallen in 'showing off', maar aan de verrassende wendingen, de fraseringen en timing en de energie die de muziek dientengevolge uitstraalt, hoor je constant de klasse af. En de composities zijn van dusdanige aard dat ze spannend zijn én pakkend, waardoor je blijft luisteren en je je daarbij nooit gaat vervelen. En we kunnen de groep zowaar ook in Nederland aan het werk zien, al moeten we daarvoor wel afreizen naar Geleen. Daar treedt Eveline's Dust op 21 november op in Café de Meister. Daarna trekt de groep naar België, voor concerten in B52 te Eerngem (bij Oostende) op 22 november en Peir Oan in Mol (net over de grens ten zuiden van Eindhoven).
Website: https://www.evelinesdust.com/.

HERUITGAVE / IN HET NIEUWS
Shadowfax - Woman Most Precious
Afkomstig van "Watercourse Way" (Passport, 1976 / Lost Lake Arts/Windham Hill, 1985 / Belle Antique, 2019)

Bij het Japanse label Belle Antique verscheen onlangs een wel heel bijzondere heruitgave. Het betrof "Watercourse Way", het debuut van het Amerikaanse Shadowfax. Die mede door Larry "Synergy" Fast geproduceerde LP was in 1976 uitgebracht door Passport Records en bevatte een intrigerende mix van Mahavishnu Orchestra-achtige progressieve jazzrock, door Chamberlin gedomineerde symfonische rock en een vroeg soort wereldmuziek of jazzfolk. Het was met name die laatste muzieksoort die enkele jaren later het aan New Age verwante label Windham Hill ertoe bracht Shadowfax een contract aan te bieden. De muziek die de musici vervolgens op albums als "Shadowfax" en "Shadowdance" was dan ook grotendeels akoestisch en ingetogen. In 1985 kreeg men echter de kans het debuut zo uit te brengen zoals men het bedoeld had, waarbij het bestaande materiaal werd geremixt en opnieuw geproduceerd, terwijl tevens opnames werden toegevoegd. Het resultaat was dat de scherpe randjes wat waren weggevallen, maar dat de composities zelf overeind bleven. Die tweede versie van "Watercourse Way" was jarenlang de enige versie op CD, hoewel het dubieuze Tachika wel een van LP getrokken CD uitbracht. Nu heeft Belle Antique, onder goedkeuring van Joy Greenberg, de weduwe van de uiteindelijke bandleider Chuck Greenberg, beide versies opnieuw en geremasterd uitgebracht, waarbij vooral het debuut, ondanks het ontbreken van de mastertapes, toch gedetailleerder klinkt dan voorheen. Op die schijf staan overigens ook twee bonustracks, waaronder het vanavond gedraaide "Woman Most Precious". Deze nummers staan ook op de digitale release "The Lost Years", dat min of meer gelijktijdig met enkele live-opnames door Joy Greenberg beschikbaar zijn gemaakt (en op verzoek op CDR kunnen worden gebrand). Tevens heeft Belle Antique een oude live-opname "Live At The Wise Fools Pub 1978", voorheen alleen op Tachika verkrijgbaar, officieel uitgebracht. Veel nieuws dus over deze allang ter ziele gegane formatie.
Websites:
https://www.facebook.com/shadowfaxmusic
https://chuckgreenberg.wordpress.com/2017/07/25/22/.

IN HET NIEUWS
Barock Project – Spies
Van “Detachment” (Artalia, 2017)

Sinds het bericht dat de mannen van Barock Project de banden had doorgesneden met hun gecombineerde management en platenlabel leek het eventjes stil aan hun kant. Maar de Italianase band is hard aan het werk met een opvolger van het uit 2017 afkomstige “Detachment”. Afgelopen week kwam het bericht dat de band heeft getekend bij het label Aereostella – Immaginifica. Ook zullen we binnen kort meer horen over de verschijningsdatum van het zesde studio-album. Voor nu nog maar weer een nummer van het zeer succesvolle voorgaande album: de afsluiter “Spies”.
Websites:
http://www.barockproject.net/
https://www.facebook.com/barockproject/.

IN HET NIEUWS
Bent Knee - Belly Side Up
Van "Land Animal" (InsideOut, 2017)

Bent Knee komt op 11 oktober met de opvolger van het album "Land Animal" uit 2017. Het nieuwe album gaat "You Know What They Mean" heten en omvat 13 nummers. Inmiddels is van het nummer "Hold Me In" een videoclip uitgebracht. De Amerikaanse band rond zangeres/toetsenist Courtney Swain beleefde dit jaar een doorbraak in Europa, dankzij een tour met Haken en Vola. (bron: Progwereld) Bent Knee is in 2009 opgericht in Boston. “Land Animal" is al het vierde verschenen album. De groep maakt catchy muziek. Invloeden uit progressieve New Wave zijn duidelijk te ontwaren. Eigenheid is echter wel degelijk behouden gebleven in springerige overgangen, maffe ritmische patronen en hier en daar snerpende uithalen van Courtney Swain.
Website: https://www.bentkneemusic.com/.

IN HET NIEUWS
Pink Floyd - A New Machine Pt 1
- Terminal Frost
- A New Machine Pt.2
Van “A Momentary Lapse Of Reason” (EMI, 1987)

Afgelopen week verscheen het bericht dat op 29 november een box verschijnt die de nadagen van Pink Floyd zal verzamelen. Net als de “Early Years”-box zal het een uitgebreid werkstuk zijn die de periode van 1987 tot 2019 zal belichten. De geruchten gaan al een geruime tijd dat er een totaal herwerkte versie van “The Momentary Laps Of Reason” is gemaakt: deze komt zeker in de box. Verder vinden we in deze uitgebreide CD/DVD/Blu-ray-set de nodige live-opnames, jams en 5.1 mixen. Op blu-ray en DVD zijn dat onder meer het complete Venetië-concert uit 1989, opnames van Knebworth 1990 en natuurlijk de twee live documenten uit deze tijd: “Delicate Sound Of Thunder” en “P.U.L.S.E.”. Wat er niet in zit is “The Division Bell”: hier is een aantal jaar geleden al een fraaie box van verschenen. Afgaand op de afbeeldingen, krijgen we weer de nodige memorabilia en ook wat singles. Voor nu een goede reden om weer eens een van de hoogtepunten van het eerste Waters-loze Floyd album te draaien; het instrumentale “Terminal Frost” dat wordt omlijst door twee delen van “A New Machine”
Website: http://thelateryears.pinkfloyd.com/
http://pinkfloyd.com.

  Xymphonia is sponsored by: