Van "Jumbo"  (Brain 1975/6 / Revisited Records/SPV 2007)
Na de vierde, "Rockpommel's Land" nu aandacht voor de derde Grobschnitt-plaat verscheen eerst in Engels en het jaar erop pas in Duits. Nu staan ze bij elkaar op 1 CD (overigens niet voor het eerst), uitgebracht door het door Inside Out ge-initieerde Revisited. Ik kies voor de Duitse versie van "Dream And Reality" omdat ik Duits nu eenmaal meer bij de band vind passen. "Sonnenflug" is geschreven als potentiele bijdrage aan het Eurovisie-songfestival(!). Het werd uiteindelijk in 1976 op single uitgebracht. Op 30 november speelt de band in Osnabruck, nog geen 100 kilometer over de grens.

Van "Find Me" (Eigen Beheer - Auntie Social Music/CDBaby)
Acht jaar na het dromerige “Many Worlds Are Born Tonight” eindelijk weer eigen werk van Happy Rhodes. Find Me heeft al een lange geschiedenis achter zich: de teksten waren al jaren op het net te vinden, terwijl LoLo Records (van Bon Lozaga/Gongzilla) de CD zou uitbrengen. Uiteindelijk is het toch een eigen beheer-product geworden, waarop Rhodes weer een steviger groepsgeluid neerzet, geproduceerd door de van Trey Gunn bekende Bob Muller, die ook de drums bespeelt. Andere gasten zijn verder Trey Gunn, Lozaga en Hansford Rowe. De stemmen van Happy zijn weer een verhaal apart: hoog als Kate Bush, laag als dat van een man.

Van "Genesis" (Virgin, 1983/2007)
Net als na “Seconds Out” begon Genesis na de tweede live-dubbelaar “Three Sides Live” met een  nieuwe stap in haar carrière: met een titelloze plaat kwam de definitieve wereldwijde commerciële doorbraak. Dat leverde net als “Abacab” daarvoor wisselvallige albums op met fraai symfonisch werk (“Home By The Sea”) en twijfelachtige radiodeuntjes (“Illegal Alien”), die echter wel aantoonden dat het drietal in staat was de ultieme hit te schrijven. “Mama” is eigenlijk een soort uitgebreide “In The Air Tonight” (de eerste solo-hit van Phil, twee jaar eerder), terwijl “Silver Rainbow” een weinig gehoord symfonisch pareltje is.

Van "Straight To The Krankenhaus" (CBS/The Laser's Edge, 1975/2007)
“Straight To The Krankenhaus” was de vierde en tevens laatste CD van de Deense jazzrockband Secret Oyster. Ooit enthousiast binnengehaald door CBS werd de groep door datzelfde label genadeloos aan haar lot overgelaten toen men vond dat de muziek teveel ging lijken op haar labelgenoten van Weather Report. Naast invloeden van deze formatie horen we in het gekozen nummer, een gedragen symfonische ballade, ook fraaie Moog-partijen in de stijl van het oude Brand X.

Van "River Sessions" (River Records, 2004)
Live-opname uit november 1979. Het enige document dat de enige tournee van het trio Giltrap/Richard Harvey/Rod Edwards. Giltrap is natuurlijk de geniale gitarist die prachtig spel laat horen op akoestische 6- en 12-snarige gitaren. Edwards is de tweede gitarist voor o.a. ritmepartijen, Harvey is de man die hier en daar een 'prog karakter' aan deze verder meer folky muziek geeft. Hij kwam uit Gryphon en was van huis uit drummer, maar bespeelt ook keyboards, fluiten en meer. In dit nummer is zijn fluit en zijn 'cosmic keyboards' en tenslotte zijn drumspel te horen. Oorspronkelijk komt dit stuk van "Fear Of The Dark" (1978)

Van "Jim Moray"  (Niblick Is A Giraffe Records, 2006)
Moray is druk bezig met de afronding van z'n derde album, dat dit jaar wel niet meer zal verschijnen.

Van hun laatste album “Fear Of A Blank Planet” (Roadrunner, 2007)
In dit nummer is er een gastrol voor King Crimson-gitarist Robert Fripp (soundscapes).
De groep rond Steven Wilson treedt 5 december op in de Heineken Music Hall, Amsterdam.

Van "How To Measure A Planet?" (Century Media, 1998)
Heerlijk dromerige opener van het beste Gathering-album, met een sfeertje dat ook regelmatig terugkeert op het debuut van Aqua De Annique, de nieuwe band van voormalig Gathering-zangeres Anneke Giersbergen. Zaterdag 1 december te ondergaan in De Metropool, Hengelo

Van "The Ladder"  (Eagle Records, 1999)
Alweer 8 jaar oud, deze een-na-laatste studioplaat van Yes, toen nog met Billy Sherwood en Igor Khoroshev. Jon Anderson treedt 1 december op in De Boerderij in Zoetermeer en 2 december in De Melkweg, Amsterdam. Vandaar een melodieus nummer met hoog Anderson-gehalte, nog nooit gedraaid in Xymphonia.

Van "Indifferent" (Poseidon/Musea, 2007)
Uit Japan komt één van mijn kandidaten voor de top 10 van dit jaar, Interpose+. Haar spannende mix van typische Japanse symfonische rock en UK- en Canterbury-jazzrock komt op Indifferent uitstekend uit de verf, waarbij het gekozen nummer nog het meest symfonisch is en soms wat naar een robuuste Renaissance neigt.

van het debuutalbum “Tortoise” (Cyclops, 2003)
Trion is een Nederlandse (gelegenheids?-)formatie bestaande uit gitarist Eddie Mulder en toetsenist Edo Spanninga (beide ook deel uitmakend van Flamborough Head) en drummer Menno Boomsma (actief in Odyssice), waarbij hun liefde voor jaren '70-symfonische rock één van de verbindende elementen is. Het heeft er alle schijn van dat Trion (de bandnaam is een samenstelling van Trio en Mellotron) van een project toch definitief een blijvertje is geworden.  De heren hadden de smaak hierdoor zo te pakken gekregen dat men - mede door de positieve reacties – besloot om nog een album te maken, “Pilgrim”. Dit album is ondertussen verschenen en binnen afzienbare tijd zullen we de band uitnodigen in de studio, waar we dan het  nieuwe album ruim aan bod zullen laten komen.

Van "There And Beck" (Epic, 1980)
Gedragen symfonische passages (met dank aan Tony Hymas) afgewisseld met gedreven uptempo rock (met een door Simon Phillips gecreëerde drive). Maar uiteindelijk draait 't natuurlijk om het vlijmscherpe gitaarwerk van El Becko zelf.

Van het album “The Vision Pit” (SI Music, 1995)
Nummer van het 3e Album van de Engelse band met toen nog als zanger Damian Wilson, met zijn allesomverblazende stem.

van “Always Never The Same” (River North, 1998).
Op genoemd album worden nummers van de band opnieuw uitgevoerd, maar dan met het London Symphony Orchestra. Dit is een van de best uit de verf komende arrangementen van dit project. Oorspronkelijke versie terug te vinden op het album “Leftoverture” (1977), dertig jaar geleden dus.

Van "Engines Of Creation" (Progress Records 2007)
Nog maar een nummertje van de nieuwe van deze Zweden. Een energiek neoprognummer met o.a. kenmerkend Moog-spel, maar ook vrij stevige gitaren, orgel en rinkelende Rickenbacker-basgeluiden. Wat wil een symfo-liefhebber nog meer?;-)

 Van "Drop" (Squatter Madras , 2007)
Tweede soloplaat van huidige Porcupine Tree- en wellicht toekomstige King Crimson-drummer Harrison is een fraai staaltje songschrijverij. Dit keer geen heavy drumwerk, maar subtiel percussiespel, met lekkere ritmes die, mede door de "tapped guitars" van Harrison en de Warr Guitar-achtige Extended Range Bass van zanger 05Ric associaties met King Crimson en Japan oproepen. Ook het werk van Robby Aceto en Andy Rhinehart komt in gedachten, terwijl het refrein van de ballade “Sometime” zelfs wat op Nik Kershaw lijkt. Voeg daar de bijna Holdsworth-achtige solo's aan toe en je hebt een fraaie top 10-CD.

Van "Take Cover" (Rhino, 2007)
In verband met een noodsituatie in de privé-sfeer is de Europese Queensryche-tournee gecancelled. De cover-CD die de tour begeleidt is er wel. Een plaat die op z'n zachts gezegd gemengde gevoelens oproept, en dat ligt voor een groot deel aan de productie. De coverkeus is prima. Stuk voor stuk dynamische, sterke songs. Maar waar is de dynamiek nu? Waarom is alles dichtgeslibt met een lelijke grauwe sound en waarom klinkt Geoff Tate alsof hij door een kapotte microfoon zingt? Huidig gitarist Mike Stone produceerde de meeste songs en weet fraaie melodieën en akkoorden zo mooi te verhullen. De Pink Floyd-cover  is het enige nummer met mooi dubbel gitaarwerk dat nog een beetje tot z'n recht komt. Ander zwak punt is Geoff Tate, die het bij vlagen gewoon niet heeft hier. De brug van Queens "Innuendo" zingt hij gewoonweg vals. Om over de opera-popsong "Odissea"  nog maar te zwijgen, want daar bakt hij echt niks van. Echt alsof je naar een cabaretgroep luistert die een mislukte persiflage op Andrea Bocelli doet.

Van "The Autumn Defence"  (Broadmoon Records, 2006)
Derde album van deze projectband van Wilco-lid John Stirratt met sessiekracht Pat Sansone (o.a. Joseph Arthur). Delicate progressieve pop met rootsy trekjes. 'Progressief' slaat hier dan vooral op de doorwrochtheid van de composities en de zorgvuldige arrangementen. Vernieuwend is 't zeker niet, maar de songs zijn stuk voor stuk zo eng goed gemaakt, stilistisch uiteenlopend van softrock tot rootsrock tot bossanova-achte pop. In dit nummer zit fraai gitaarwerk van Nels Cline van Wilco.

Van de DVD "Allan Holdsworth" (Alfred Publishing, 1992/2007)
Eindelijk is de vermaarde leervideo van Allan Holdsworth op DVD verschenen, hoewel er naast wat aardige extraatjes niets van belang is toegevoegd. De video, evenals de CD-met boekwerk "Just For The Curious", bevatte een aantal lessen van de Legato-meester, maar nog interessanter waren de live-in-de-studio nummers, die met zijn toenmalige band (Steve Hunt, Skuli Sverrisson en Chad Wackerman) waren opgenomen. Leuk om nu dit mini-concert ook zonder tussenkomst van de lessen te kunnen bekijken.

Van de 6-track EP "Step Into My Groove" (Warner Bros. Records, 1991)
Als je de site myspace-site van Altered State mag geloven, is de band weer bij elkaar. Of het derde album “Trace” er echt gaat komen, weten we nog niet niet, maar dat de band 14 jaar na “Dos” weer van zich laat horen is op zich al hoopvol. Het gekozen nummer komt van een EP, waarop 4 versies staan van het openingsnummer van de eerste CD uit 1991. Drie nieuwe mixen waren geproduceerd door Ben Grosse, die vervolgens ook de tweede plaat zou doen. Daarnaast staan er nog 2 album-tracks op (“Like Father” en “Drifting”). Aardige aanvulling derhalve, deze EP, die net als de CD's voor erg weinig geld via de bekende internetwinkels te koop zijn.

Van  van de dubbelaar “Subterrania” (Giant Electric Pea, 1997)
een nummer dat alles in zich heeft waar IQ voor staat. Op 29 november speelt IQ in zaal Zeche in Bochum en op 1 december in de Boerderij in Zoetermeer. Dit alles met nieuwe toetsenist Mark Westworth (ex-Grey Lady Down).

Van het album “The Magician's Birthday” (Castle, november 1972, precies 35 jaar oud!)
De Britse licht-progressieve hardrockgroep speelt in de Lantaarn in Hellendoor op 18 januari 2008.

Van "The Hemulic Voluntary Band"  (Inside Out, 2007)
Iedereen roept, ook ik, dat dit het beste Ritual-album sinds het debuut is. En eigenlijk komt dit vooral door dit nummer, waarin zowel symfo- en folkkant van de band perfect geintegreerd zijn. De 5 andere nummers van het album vallen hierbij zowel kwanti- (qua tijd dan) als kwalitatief in het niet.

Van het album “Master Seven” (Viceroy Music, 1997)
Eén van de meer symfonische nummer van de hardrockband Kingdom Come met de Robert Plant-achtige stem van Lenny Wolf, onlangs nog met Dokken te aanschouwen in het Podium in Hardenberg. Wie ze de aankomende weken nog live wil zien moet naar Rusland...

Van "Stati Di Immaginazione"  (SonyBMG, 2006)
Melancholische opener van het meest recente, sterke, volledig instrumentale album van de Italiaanse symfo-grootmeesters, rond een warme, slepende Moog-melodie. Maar pas op: halverwege wordt het tempo opgevoerd en krijgt het nummer zelfs een funky inslag, om later na een klassiek gedragen piano intermezzo weer in statiger tempo voort te gaan, nu met de hoofdrol voor de gitaar.

Van "Engines Of Creation" (Progress Records, 2007)
 Het lijkt haast alsof gitarist Sven Larsson op het laatste Galleon-album zijn sterk verlate machtsovername heeft doorgevoerd. Was hij al tijdens het concert in Almelo, zo'n 10 jaar jaar geleden een openbaring, op vorige platen moest hij toch vooral een bijrol vervullen t.o.v. de toetsen van Ulf Pettersson, daarbij af en toe een staaltje van zijn kunnen tonend. “Engines Of Creation” is echter behoorlijk gitaargeoriënteerd, terwijl de ritmes en het orgelwerk regelmatig UK-trekjes vertonen. De stemming is behoorlijk grimmig, mede door de kritische teksten. Toch zijn ook de voor Galleon typische Moog-solo's gebleven en is er vooral in de twee hele korte en twee langste tracks ook ruimte voor rustpunten.

Afkomstig van de dubbel-EP “Heim / Hvarf” (EMI, 2007)
Deze CD-set verscheen tegelijkertijd met de concertfilm “Heima”. Op deze twee CD's horen we twee verschillende kanten van Sigur Ros. Op “Heim” schotelt de band ons 6 akoestische live-vertolkingen voor, die nog meer de intieme kant van de muziek van de IJslanders benadrukt. Ze worden hier bijgestaan door het eveneens IJslandse Aniima strijkkwartet. “Hvarf” bevat een 5-tal electrische studio-tracks die nog niet eerder zo op CD verschenen. “I Gaer” is een perfect voorbeeld van de epische postrock die zo typisch Sigur Ros is.

Van "The Space Animals" (Eigen Beheer, 2006)
Vorige week draaiden we een verrassend Vangelis-achtige track van Guillermonts eerste CD "O World", dit keer werk van zijn meest recente plaat, die duidelijk in het verlengde ligt van Tribal Tech en de SynthAxe-periode van Holdsworth (t.t.v. “Sand”). Hij heeft dit keer ook een bassist en drummer (en live speelt soms ook een toetsenman mee), zodat een lekkere volle en levendige sound ontstaat.

Van "Langzaam Los" (Sweet Home, 2006).
Deze plaat verscheen een jaar geleden, maar wordt nu door het label weer onder de aandacht gebracht omdat deze maand de theatertour van Beatrice begint. Beatrice zingt ook in Corrie en de Grote Brokken (de Zappa-band-achtig samengestelde grote band van Corrie van Binsbergen) en had eerder de band Beeswamp. In dielaatste groep zong ook haar zus Vera, bekend van Mimezine en Voer: een al even indrukwekkende zangeres, lastig van haar zus te onderscheiden. Uit Corrie en de Grote Brokken kent Beatrice Wouter Planteijdt van Sjako!, die een belangrijke rol speelt op dit album. Zeker op dit nummer, een eigen song van Beatrice, die twee jaar geleden al met De Grote Brokken gespeeld werd. Planteijdt laat in de laatste minuten horen goed naar David Torn te hebben geluisterd. We horen Torniaanse fratsen, zoals die o.a. te horen zijn op David Sylvians "Secrets Of The Beehive". Ook fijn is de Hammond van Nico Brandsen.

Van “Today's Report” (MTM 1997 / Inside Out 2007)
Met het debuut “Today's Report” uit 1997 viel deze Zweedse band meteen op door de energieke mix van AOR en prog waarin elementen van Saga, Styx, 10CC, Supertramp en Queen terug te horen zijn. Dit slotstuk is niet zozeer een goed doorwrochte epic maar meer een collectie korte songs die door hun thematiek met elkaar verbonden zijn.

Van "Oblivion Sun"  (Prophase Music 2007)
Nee, dit is geen Radiohead-cover en het is in zoverre wél verrassend omdat de gitaarsound (zoals in veel nummers van dit album) steviger is dan je van een Happy The Man-gerelateerde band zou verwachten: Whitaker heeft een smeriger, rockier geluid. Hij speelt hier aldoor variaties op eenzelfde riff, die wel wat heeft van een King Crimson-riff, maar dan veel minder manisch en hoekig. Bill Plummer zorgt voor de sjeu met een smakelijk dartele synthesizersolo. Het is trouwens een instrumental, mocht dat nog niet duidelijk zijn.

Van "iO Pages Tenth Anniversary Compilation : A Decade Of Prog" (iO Pages, 2006)
Speciale remix voor deze compilatie, behorende bij het symfo-tijdschrift iO-Pages, de originele versie staat op het vorige Flower Kings-album “Paradox Hotel”. Op 18 november speelt de groep in Hellendoorn, met als drummer Pat Mastellotto (bekend van Mr. Mister en King Crimson).

Van de DVD “Live In Athens” (Inside Out, 2005)
De Amerikaanse progmetalband Fates Warning treed natuurlijk deze week op in de Lantaarn in Hellendoorn, op zaterdag 17 november. Spock's Beard-drummer Nick d'Virgilio, die op deze live-opname is te horen, zal er dan vast niet bijzijn.

Van "Genesis 1983-1998" (Virgin, 2007)
Op de tweede Genesis-box aandacht voor de laatste van de drie perioden in de Genesis-geschiedenis, de jaren vanaf het titelloze “Mama”-album uit 1983, toen de groep een absolute mega-pop-act was die wereldwijd voetbalstadions wist uit te verkopen tot en met de althans commerciële neergang met “Calling All Stations”, waarop ex-Stiltskin-zanger Ray Wilson de microfoon van Phil Collins had overgenomen. De albums zitten er in SACD én DVD-A-vorm in, met op de DVD-schijfjes diverse extra's, zoals clips en interviews. Ook is er een bonusschijf met single-b-kantjes bijgevoegd. Daarvan komt deze b-kant van de single ”Land Of Confusion”. Een door Phil Collins intens gezongen symfopoptrack, proggier en van hoger niveau dan wegwerpnummers als “In Too Deep” en het titelnummer die wél het album “Invisible Touch” haalden. Groot verschil is dat hier akoestische drums te horen zijn (net als op de zeer aardige non-album-instrumental “Do The Neurotic”), terwijl de songs op “Invisible Touch” met electronische drums ondersteund worden.

Van "Rockpommel's Land"  (Metronome, 1977)
Grobschnitt bestaat weer! Met in de gelederen seventies-survivors Toni Moff Mollo en Willy Wildschwein, plus een aantal leden die sinds de jaren '80 meedraaien, toen de band rock maakte die meer op de toenmalige Neue Deutsche Welle aansloot, o.a. bassist Milla Kapolke. Ook in de band: de zoon van Kapolke en diens kameraad, beiden geboren in 1983(!). Van Rockpommel's land"  en "Jumbo"  (1979) zijn juist nieuwe CD-versies verschenen en daar wordt tijdens de huidige optredens dan ook materiaal van gespeeld en natuurlijk ontbreekt lijfstuk "Solar Music" niet, dat vanaf het vroegste begin gespeeld werd en steeds evolueerde, met vele onderling sterk afwijkende versies tot resultaat. "Rockpommel's Land" is de meest zuiver symfonische rockplaat van de groep en het meest gepolijst ook. Je hoort zelfs Genesis-trekjes (Hackettiaanse gitaarsounds en -akkoorden, een fragment dat me doet denken aan "Can-Utility..."  van "Foxtrot") en een glorieus-pompeus Yes-achtig slot. Volgende concert: 30 november in Osnabruck. zie http://www.grobschnitt-band.de

Van het album “Dancing With Death” (Independent, 2000)
Canadees vijftal (uit Quebec). “Dancing With Death” is hun enige album.  Het album wordt stilistisch geschaard onder 'progressieve metal': de muziek kenmerkt zich door complexe breaks, lange instrumentale passages maar ook  melodieuze invloeden uit AOR en symfo zijn aanwezig. Na optredens in de jaren 2001 en 2002, in de omgeving van Montreal, met o.a. Nightwish, Planet X en Symphony X,  is er niets meer van de band vernomen.

Van de nieuwe CD “Live In Budapest”  (Cyclops, 2007)
De nieuwe live-CD ging gister in premiere tijdens het Progfarm-festival in Bakkeveen, op de kampeerboerderij van de drummer van Flamborough Head. Op het eigen festival treedt de band natuurlijk ook altijd zelf op.

Van "NYC - Blackfield Live In New York City " (Snapper, 2007)
Steven Wilson van Porcupine Tree en de Israelische singer/songwriter Aviv Geffen met een viertal muzikanten live. De muziek sluit aan bij de liedjeskant van Porcupine Tree t.t.v. "Lightbulb Sun"  (met liedjes als "Shesmovedon"). Net als bij PT loopt er vaak een track mee (drummer Torner Z draagt vaak een hoofdtelefoon en zeker in "1,000 People" zijn nogal wat strijkers te horen. Beide nummers komen trouwens van "Blackfield II" maar zijn beiden wonderlijk genoeg nog niet aan bod gekomen bij ons.

Van “In Rainbows” (eigen beheer, 2007)
 Radiohead blijft vooruitstrevend en met hun nieuwe album “In Rainbows” heeft de band de nieuwe vorm van muziek verzamelen omarmd. Het album is namelijk (vooralsnog) alleen verkrijgbaar via de site van de band als download. De koper mag zelfs zelf de prijs bepalen. Natuurlijk is er voor de fan ook een fysiek medium verkrijgbaar in de vorm van een box met 2cd's, 2lp's en een boek (kosten: 40 Engelse ponden). Een standaard-versie van het album zal echter wel volgend jaar in de winkels verkrijgbaar zijn. Muzikaal heeft Radiohead zijn geluid geraffineerd en liggen de nummers duidelijk in het verlengde ligt van de voorgaande albums. Met subtiele electrobeats opgeluisterde stukken worden afgewisseld met de wat sprookjesachtige sfeervolle momenten. Een aantal nummers zijn al een paar jaar oud, en hebben nu pas een plek gevonden op een Radiohead album. Conclusie: een gedegen album van de band, maar (voor Radiohead zelf anthans) niet vernieuwend.

Van "Air"  (Eigen beheer, 2007)
Luisterend naar dit album vraag je je af waarom Anneke van Giersbergen The Gathering heeft verlaten, want deze muziek sluit veelal naadloos aan op wat die groep de laatste jaren liet horen. Moody sfeerrock met soms passages met wat steviger gitaren - dat was het en dat is het.  OK, "Sunken Soldiers Ball"  heeft een trompet in het refrein - iets wat je bij The Gathering niet zo snel verwacht, maar wat goed werkt. En op "Lost And Found" zijn een aantal gastvocalisten te horen. Stemmig album zonder verrassingen derhalve - of het moet een verrassing zijn dat ze zo dicht bij de haar vertrouwde sound blijft. 1 December is Anneke in De Metropool te zien met deze groep.

Van het dit jaar verschenen album  “Find Your Way Home” (Artful, 2007)
De wortels van hun nieuwe album ontstaan eigenlijk in 2000 wanneer de band samen met Styx opnieuw gaat toeren. Het album is eigenlijk een rechttoe-rechtaan AOR-album, waar eigenlijk niet één nummer echt uitspringt het luistert wel makkelijk weg.

Van "Improvision" (Abstract Logix, 2007)
De derde gitarist in het programma komt met echte jazzrock. Qua verhaal is het natuurlijk een vervolg op het Eric Johnson-verhaal, want Alex Machacek is de gitarist in UKZ. Na dit jaar al een soloplaat te hebben uitgebracht ([sic]) maakte hij onlangs een CD samen met Jeff Sipe (Shawn Lane) en Matthew Garrison (McLaughlin, Gary Husband). Grotendeels geïmproviseerd in de studio en later door Machacek bewerkt en aangevuld met loops en samples is Improvision een plaat die dicht tegen het laatste werk van Scott Henderson & Gary Willis' Tribal Tech aanligt, hoewel er beduidend meer ruimte is voor subtiele stukken.

Van "Nil Recurring" (Transmission Recordings, 2007)
Nil Recurring is een mini-album dat los verkrijgbaar is, maar ook, zoals in ons geval, te bewonderen is op de onlangs uitgebrachte DVD-A van het laatste studioalbum Fear Of A Blank Planet. De DVD-A bevat naast beide platen in 5.1 surround en 24-bit studio ook een drietal video's van Lasse Hoile. Nil Recurring toont de verdere integratie van de "harde" kant van Porcupine Tree in haar britpopambientprog. Normal is geen eerbetoon aan een Achterhoekse band, maar een fraai staaltje van songsmederij, met mooie akoestische momenten, puike samenzang, wat heftige erupties en symfonische momenten.

Van "Spontanous Combustion"  (Magna Carta, 2007)
Toen Tony Levin, Mike Portnoy, Jordan Rudess en John Petrucci in 1998 de studio indoken om een tweede Liquid Tension Experiment-album op te nemen moest Petrucci hals-over-kop naar z'n vrouw die vroegtijdig dreigde te bevallen. De overgebleven drie heren zetten 't toen maar op een jammen. Diverse van die jams zijn uiteindelijk gebruikt voor het LTE2-album - veel is op de plank blijven liggen. Tot nu: Mike Portnoy stelde zijn DAT-tapes ter beschikking aan nota bene Magna Carta (op welk label hij vorig jaar nog liep te schelden wegens de "Prime Cut"-verzamelaar). Sommige tracks klinken wel heel erg als jams zonder kop of staart, andere stukken klinken behoorlijk afgerond.

Van “Ugisiunsi” (2007)
Wederom een interessante band afkomstig uit België. De band heeft al 2 albums op hun naam staan en dit nummer is afkomstig van het laatste album “Ugisiunsi” dat begin dit jaar is uitgekomen. De muziek die de band laat horen is zwaar beinvloed door space-rock, maar met duidelijk een wat proggier geluid. Natuurlijk kan je de Ozric Tentacless of oude Porcupine Tree als invloeden noemen, maar ook uit de elektronische hoek haalt de band de mosterd. Naast de spacy keyboards en lyrische gitaar is ook fluitspel een integraal deel van het geluid van de band.

Van "Balance II" (oierecords, 2006)
Wat de connectie is met de jaren 80-band en rocky alternatief van Toto, Balance, weet ik niet, feit is dat Balance II, in de jaren 90 opgericht door gitarist/toetsenman Brian Moritz deels ook uit het AOR-vaatje tapt. Maar er is ook jazzrock (de CD is opgedragen aan Steve Morse en Brufords One Of A Kind is Moritz all time favourite), countryrock (The Eagles-koortjes) en progressieve pop ala Giraffe (zowel Giraffe als Toy Matinee staan ook in zijn top 5). Het gekozen nummer heeft van alles een beetje, waarbij het leukste voor het laatst bewaard is.