Uitzending Terugluisteren

A.O.R.
A Foot In Coldwater - He's Always There (Watching You)
Van “All Around Us” (Elektra/Wounded Bird, 1974/2008)

A Foot In Coldwater wordt vaak bestempeld als een progressieve rockband, maar het geluid van de band kan toch in ieder geval ook, of beter, als AOR of classic rock bestempeld kunnen worden. A Foot In Coldwater is een samensmelting van verschillende bands die in Toronto opereerden aan het eind van de jaren 60. De band tekende voor het kleine label Daffodil en in 1972 verscheen het eerste album. In eigen land zorgde de goed in het gehoor liggende melodieuze rock voor een paar bescheiden hitjes en zo modderde A Foot In Cold Water lekker door. De band koos ervoor om op het derde album een aantal nieuwe nummers aan te vullen met al eerste uitgebracht werk, wat wederom resulteerde in een hit, in de vorm van “(Make Me Do) Anything You Want”, een nummer waar het eveneens Canadese Helix ook een hit mee had. Helaas ging Daffodil rond die tijd failliet, maar gelukkig kon men bij Anthem aankloppen, dat het vierde en laatste bandalbum uitbracht. Na wat bezettingswijzigingen viel de band in 1977 door gebrek aan succes uit elkaar. Wel richtten de ex-leden enkele nieuwe bands op, waaronder Private Eye en Leggat, die wederom in eigen land redelijk succesvol waren. In 1988 was er nog een reünie, en zo geniet de band nog steeds een cultstatus.
Website: http://www.afootincoldwater.com/.

NIEUW
D Project, The - Making Sense
- What is Real
Van "Making Sense" (Ozéta Productions / Universal Music Canada, 2014)

Vierde album van Canadese groep rond gitarist/zanger/keyboardspeler Stephane Desbiens (oftewel kortweg 'D', ex-Sense(!)). De vaste kern van de band bestaat verder uit Matthieu en Jean Gosselin op respectievelijk diverse typen basgitaar en drums. Voor ieder album weet Desbiens de nodige speciale gasten op te trommelen. Zo waren op eerdere platen al Derek Sherenian (ex-Dream Theater) en Brett Kull (Echolyn) te horen. Ditmaal horen we bijdragen van: Sean Filkins (ex-Big Big Train, zang), Claude Leonetti (Lazuli, op zijn custom-gebouwde léode) en Guillaume Fontaine (Nemo; keyboards). Onder de overige gasten vinden we o.a. een lokale jazzsaxofonist en een strijktrio. De mastering is gedaan door Andy Jackson, die vooral bekend is geworden middels z'n werk voor Pink Floyd. En laat Pink Floyd nu de belangrijkste invloed zijn op de muziek The D Project. De stem van Desbiens lijkt zelfs wat op die van David Gilmour en z'n gitaarspel is op dat van dezelfde man geïnspireerd. Daarnaast zijn er vooral wat overeenkomsten met bands uit de Britse neoprogboom. Het album dient eigenlijk vooral als één geheel beluisterd, wat wordt benadrukt door het feit dat de stukken in elkaar overlopen.
Website: http://www.thedproject.com/.

NIEUW
Reed, Robert - Sanctuary - Part 1 (eerste helft)
Van "Sanctuary" (Tigermoth Productions, 2014)

Dat Robert Reed, de componist/multi-instrumentalist achter Cyan, Magenta en Kompendium, een Mike Oldfield-fan is, kon de oplettende luisteraar eigenlijk altijd al wel opmaken uit zijn gitaarstijl. Al als héél jong jongetje was hij zó gek op Oldfields legendarische debuut "Tubular Bells" (1973) dat hij zich voornam om alle instrumenten die op het album te horen waren zelf te leren bespelen. Zodoende groeide Robert Reed uit tot multi-instrumentalist en brengt nu, min of meer als eerbetoon aan zijn held, een album uit, geheel in stijl van de eerste vier albums van Oldfield. Hij wist zelfs Tom Newman en Simon Heyworth, de producers van "Tubular Bells", te strikken als 'executive producer' en mastering engineer. Het is een knap stukje werk vol Oldfieldiaanse elementen: een thema dat in verschillende gedaanten op verschillende instrumenten terugkeert, folk-elementen, een koor dat een soort fantasiewoorden zingt en natuurlijk... buisklokken, ofwel 'tubular bells'. Ofwel: waar Reed met Magenta meermalen zijn liefde voor Yes tot uitdrukking brengt met nét-niet-letterlijke citaten, doet hij dat hier met Oldfield. Knap, maar nóg knapper is, als hij al zijn invloeden in zich opzuigt en daar een -eigen- draai aan geeft. Dát kan hij ook, want dat bewees hij met zijn 'tour-de-force' Kompendium. Wij gaan luisteren naar het eerste kwart van het werk.
Website: http://tmr-web.co.uk/robreedsancturay/Blank.html .

NIEUW
Sanguine Hum - Derision
Van de DVD/CD-set "Live In America" (Troopers For Sound, 2012 / Esoteric Recordings, 2014)

Sanguine Hum is een Britse groep rond zanger/gitarist/componist Joff Winks, die speelse progressieve muziek maakt met een lichte Canterbury-feel. Niet lang nadat Esoteric Recordings een heruitgave op de markt bracht van het debuut "Diving Bell", in 2012, trad de groep voor het eerst in de Verenigde Staten op en wel op het Rosfest (Rites Of Spring Festival). Hiervan werd zowel een beeld- als geluidsregistratie gemaakt. Die geluidsregistratie was al vrij snel als officiële download via o.a. iTunes te koop, nu komt Esoteric Recordings met een uitgave op DVD en CD, beide met de complete set van een uur. De groep speelde niet alleen werk van het genoemde album, maar ook songs van eerdere incarnaties, genaamd Antique Seeking Nuns en The Joff Winks Band. Ook werd "Derision" gespeeld, dat bedoeld was voor de opvolger van "Diving Bell". Dat "The Weight Of The World" is inmiddels vorig jaar verschenen, maar "Derision" staat er niet op. Misschien straks op album nummer drie? Dus dit is tot nu toe de enige uitgave waar het op te vinden is.
Website: http://troopersforsound.com/sanguine-hum/sanguine-hum-live-in-america/.

ACTUEEL
Wilco - Side With The Seeds
Van "Sky Blue Sky" (Nonesuch, 2007)

Onlangs ging in Nederland de film Boyhood in première. Regisseur Richard Linklater volgt hierin dik 12 jaar lang het opgroeien van een jongen, van diens 5de tot 18de levensjaar, tot aan z'n afstuderen op high school. Let wel: het is een speelfilm, geen documentaire. Linklater moest al die jaren lang met enige regelmaat een beroep doen op dezelfde acteurs en actrices, die je dus ook ouder ziet worden. Het zorgt ervoor dat je je erg betrokken voelt bij het reilen en zeilen van de jongen en zijn familie. Zijn vader, gespeeld door vaste Linklater-acteur Ethan Hawke, is een muzikant. Hij is groot Beatles-fan, maar ook zijn liefde voor Wilco laat hij blijken en muziek van Wilco en Wilco-voorman Jeff Tweedy (van wie over anderhalve maand een solo-album verschijnt) is meermalen te horen in de film. Zo komen er meerdere songs voorbij van ons favoriete Wilco-album "Sky Blue Sky" uit 2007. We hebben al tijden in de planning hier eens wat van te draaien voor u, en dit is een mooie aanleiding. Het was het eerste studio-album waarop jazzgitarist Nels Cline is te horen als lid van de band. Hij drukt zijn stempel behoorlijk op o.a. het spannende "Side With The Seeds". Van "Sky Blue Sky" zijn diverse uitgaven in omloop. Tip: zorg ervoor dat je de uitgave met 8-tracks live-in-de-studio-DVD te pakken krijgt!
Websites: http://wilcoworld.net/
en http://boyhoodmovie.tumblr.com/# .

LANG NIET MEER GEHOORD
Parsons, Alan Project - Inside Looking Out
- Paseo De Gracia
Afkomstig van "Gaudi" (Arista, 1987 / remaster: 2008)

In met midden van de jaren 80 leek de sleet er een beetje in bij the Alan Parsons Project. De albums “Vulture Culture” uit 1984 en “Stereotomy” uit 1985 bleven toch een beetje beneden het kwaliteitsniveau dat we van de heren Alan Parsons en Eric Woolfson gewend waren. Maar in 1987 werden die albums opgevolgd door het meer dan uitstekende “Gaudi”, deels geïnspireerd door de Spaanse architect Antonio Gaudi en zijn uitzonderlijke werk in en om Barcelona. Daaronder bevinden zijn de kathedraal La Sagrada Familia en de twee bijzondere huizen die aan de duurste straat van de stad staan, Paseo De Gracia. We draaien het slot tweeluik van het album, bestaande uit zo'n typische Alan Parsons Project-ballade gezongen door Eric Woolfson en een instrumentaal slotdeel waarin ook nog het hoofdthema van de openingssong “La Sagrada Familia” weer voor bij komt.
Website: http://www.alanparsonsmusic.com/ .

ACTUEEL
Lunatic Soul – The In-Between Kingdom
Van het album “Lunatic Soul II” (Kscope, 2010)

Op 13 oktober 2014 verschijnt bij het platenlabel Kscope een nieuw soloproject van frontman Mariusz Duda van de Poolse formatie Riverside, getiteld "Walking On A Flashlight Beam" . “Het album duurt ruim een uur en staat vol met donkere en intense stukken die uitermate melodieus klinken”, verkondigde de zanger/bassist onlangs. We zijn benieuwd, maar voor het zover is, vallen wij nog even terug op het tweede Lunatic Soul-album, dat in 2010 verscheen.
Website: http://lunaticsoul.com/en/ .

ACTUEEL
Arena – The Great Escape
Van het album “The Seventh Degree Of Separation” (Verglas, 2011)

De neo-progformatie Arena heeft na onderling overleg besloten om niet verder te gaan met basgitarist Jon Jowitt. Door enige tijdsdruk en eerder gedane beloftes zijn de bandleden tot de conclusie gekomen dat dit het beste voor Arena in de toekomst is. Het is niet de eerste keer dan Jowitt de band verlaat: dat gebeurde ook al in 1998. In 2011 was het teruggekeerd. Jowitt is zodoende te horen op twee EP's, drie studio-albums en een live-album van Arena. De aankomende maanden gaat de band nieuwe nummers schrijven voor de opvolger van “The Seventh Degree Of Separation’’ uit 2011. De titel is reeds bekend gemaakt: “The Unquiet Sky’’. Het zal een conceptalbum worden, dat grotendeels gebaseerd is op een griezelverhaal van Mr. James. In het concept zitten veel sterke thema’s met veel drama. “The Unquiet Sky” zal in 2015 verschijnen, een jaar dat ook in het teken zal staan van feestelijke festiviteiten, want Arena bestaat dan 25 jaar!
Website: http://www.arenaband.co.uk/ .

LIVE-TIP
Spock's Beard - Walking On The Wind
Van “Beware Of Darkness” (Radiant Records, 1996)

Volgende maand zal Spock's Beard wederom door Europa toeren ter promotie van het huidige album “Brief Nocturnes And Dreamless Sleep” én de nieuwe DVD “Live At Sea” . De huidige bezetting met Enchant-zanger Ted Leonard is zeker de moeite waard en zorgt ervoor dat de band niet stil blijft staan. De heren houden echt hun historie ook in eer en speelt nog zeker een aantal klassiekers uit het Neal Morse-verleden. Laten we hopen dat “Walking On The Wind” van het tweede album “Beware Of Darkness” ook langs komt. Op 2 september staat Spock's Beard op het podium van De Boerderij in Zoetermeer en op 4 september in De Bosuil in Weert.
Website: http://www.spocksbeard.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Snarky Puppy - Kite
Afkomstig van "We Like It Here” (Ropadope / GroundUP, 2014)

Het album van de maand is “We Like It Here” van de Amerikaanse groep Snarky Puppy: de band die op zo'n mooie wijze jazz, funk, jazzrock en progrock weten samen te voegen. Zoals gebruikelijk bij Snarky Puppy is dit album live opgenomen en verkrijgbaar in de vorm van een DVD/CD-combo, dus je kunt de verrichtingen van de muzikanten niet alleen beluisteren, maar krijgt ze ook nog eens perfect te zien. Het album is in 2013 gedurende slechts een aantal dagen opgenomen in Kytopia I in Utrecht. Daar was een select publiek bij aanwezig, dat om de band heen zit met hoofdtelefoons voor een goede geluidsmix. De song “Kite” valt op door de aanwezigheid van een Nederlandse strijkerssectie en een heerlijke bugel-solo. De compositie doet ons wel wat denken aan de Pat Metheny Group ten tijde van “Imaginary Day” en “The Way Up”.
Video: http://youtu.be/eFUOZ5PI3m8 .
Te beluisteren en rechtstreeks te bestellen via: http://snarkypuppyeu.bandcamp.com/album/we-like-it-here
Website: http://www.snarkypuppy.com/ .

ZOMERSE KLANKEN
Crosby & Nash - The Last Whale
Afkomstig van "Wind On The Water" (1975, Origineel: ABC Records, heruitgave 2CD: Troubadour / Easy Action, 2008)

Het duo David Crosby & Graham Nash maakten gezamenlijk in de jaren 70 een drietal studio-albums dat door velen tot het beste worden gerekend dat er in die tijd aan muziek kwam uit de West Coast scene in Amerika. Beide heren zijn vocaal op de top van hun kunnen en ook zijn hun songs van uitzonderlijk hoog niveau. De afsluiter van het album “Wind On The Water” uit 1975 is “The Last Whale”, dat begint met het a capella stuk “Critical Mass” geschreven door Crosby, dat duidelijk ook van invloed is geweest op soortgelijke passages in de muziek van Kayak uit die tijd, gevolgd door het titeldeel “Wind On The Water” van de hand van Graham Nash.
Website: http://www.crosbynash.com/ .

(OP)NIEUW
Honing, Sebas - Beauty On The Beach
Van "Songs Of Seas And Oceans" (Freia Music, 2014)

In juni draaiden we al muziek van "Songs Of Seas And Oceans", het eerste solo-album van de jonge muzikant Sebas Honing, ook actief met de band Equisa. Het album bevat songs, die, zoals de titel al aangeeft, een thematische verbondenheid hebben. En ondanks dat het muzikaal gebodene stilistisch behoorlijk breed is, laat het album zich als een in muziekvorm gegoten film aanhoren. Heftige, aan psychedelica en metal refererende passages deden ons denken aan recent werk van Amplifier; andere stukken, met al dan niet bubbelende watergeluiden, hebben een haast ambient-achtig karakter. Ook is er plaats voor een Neal Schon-achtige, melodieuze gitaarinstrumental. Wij gaan luisteren naar het ingetogen en sfeerrijke "Beauty On The Beach".
Website: http://www.freia-music.nl/c-2454957/sebas-honing/ .

OBSCUUR
Ragnarok - Nooks
Van “Nooks” (Polydor / Belle Antique, 1976 / 1990)

Prog uit Nieuw-Zeeland, dat hebben we niet vaak in Xymphonia. We hebben wel eens iets van Split Enz gedraaid, maar voor Ragnarok moeten we meer dan 1000 uitzendingen terug in ons archief. Deze band duikt in Nieuw-Zeeland voor het eerst in 1974 op. Met veel glitter, bombarie, maffe kleding en een repertoire dat bestond uit songs van Led Zeppelin, Yes en Pink Floyd wist de band een status te behalen als DE Psychedelische band van Nieuw-Zeeland. Vooral het veelvuldig gebruik van Moog en Mellotron gaf de muziek een spacy feel. Een van de krachten van de band was ook dat zo goed als ieder bandlid een begenadigd zanger was. Maar het was frontvrouw Lea Maalfrid die het publiek heet meest bekoorde. Ragnarok mocht zich in 1975 de huisband noemen van Granny, de populairste nachtclub van Auckland. Vervolgens werd de band een van 's lands populairste touring bands, die al snel een album op mocht nemen voor Polydor. Kort hierop verliet Lea de band en kwam de klad er een beetje in. De space-rock van de band werd minder populair en hoewel met het album “Nooks” nog wel een zeer fijne plaat werd afgeleverd, was de ontvangst ervan matig. Ook een zelf gefinancierde tour langs theaters mocht niet baten en eind 1977 viel na 3 jaar het doek al voor de band. Van de leden wist alleen Lea Maalfrid nog enig naam te maken nadat ze verhuisde naar Nashville en o.a. voor Bonnie Raitt en Sheena Easton een aantal hits schreef. Wat blijft zijn 2 fijne albums waarvan vooral “Nooks” de symfo-liefhebber zeker kan bekoren. We gaan luisteren naar de afsluiter van de plaat: het instrumentale titelnummer, met een epische, haast hymne-achtige opbouw.
Meer info: http://www.sergent.com.au/music/ragnarok.html .

ACTUEEL
Wilson, Steven - Luminol
Van “The Raven That Refused To Sing” (Kscope, 2013)

In de door vele internationale progliefhebbers samengestelde prog top 100 allertijden die afgelopen week in de nieuwe editie van het Britse magazine Prog is gepubliceerd staat één recent album heel hoog genoteerd: Op nummer negen staat “The The Raven That Refused To Sing” van Steven Wilson. En dat in een top tien met verder alleen platen uit de gouden periode 1969 tot 1975. Ook bij de Xymphonia-redactieleden is het album zeer geliefd. Het stond op nummer één in onze eindlijst over 2013. We kijken dan ook reikhalzend uit naar het volgende album. Daarom is dit goed nieuws: Deze maand begint Steven Wilson met de opnames van een opvolger. Aan de line-up van de band zal niks veranderen. Tot die tijd nog maar eens een nummer (wat nog niet eerder gepland was) van “The Raven That Refused To Sing”: de opener “Luminol”.
Website: http://stevenwilsonhq.com/
NB, de Prog Magazine Top 100, en het vele commentaar erop, is hier te vinden: http://www.progressiveears.org/forum/showthread.php/10117-Prog-Magazine-Top-100-The-Full-List .

IN MEMORIAM: DICK WAGNER
Gabriel, Peter - Slowburn
Van "Peter Gabriel" (PG1) (Charisma, 1977)

Gitarist Dick Wagner is afgelopen woensdag in een ziekenhuis in Scottsdale, Arizona overleden. Hij kreeg begin jaren '70 enige bekendheid met zijn groep Ursa Major, waarvan het debuut door Bob Ezrin werd geproduceerd. Die koppelde hem aan collega-gitarist Steve Hunter. Dat was een meesterzet: de twee ontwikkelden een zeer herkenbare tandemstijl waarbij hun heldere, ultravette rockgitaarlijnen vervlochten - of de een tweede stem over de ander speelde. Het minutenlange intro van "Sweet Jane" op Lou Reeds live-plaat "Rock 'N Roll Animal" (1973) was hét Hunter/Wagner-visitekaartje. Daarnaast werd het duo vooral bekend van werk met Alice Cooper, óók onder productie van Ezrin. Die 'gebruikte' het duo ook op Peter Gabriels eerste soloplaat (1977). Meestal is het hier Hunter die de 'full frontal guitar' speelt - Wagner soleert wel in "Here Comes The Flood" en "Slowburn". Wagner werd 71 jaar, dezelfde leeftijd die de vorig jaar overleden Reed bereikte.
Website: http://www.wagnermusic.com/ .

NIEUW
Druckfarben - Long Walk Down
- Another Day
Van "Second Sound" (eigen beheer, 2014)

"Second Sound" is de titel van het inderdaad tweede album van de Canadese groep Druckfarben. De groep bestaat uit professionele musici die hun geld voornamelijk verdienen met coverbands en sessie-activiteiten. Ook was het gehele kwartet betrokken bij het vertolken van complete Yes-albums voor het Canadese Classics Albums Live-project. Het zal de luisteraar niet veel moeite kosten om te concluderen dat Yes-muziek diep in de genen zit van de heren. Toch laat "Second Sound" nu ook weer niet een slaafse doorslag van Yes-muziek horen. Er zit een zekere frisheid in de muziek, en een speelse component, die wel wat doet denken aan Gentle Giant en Echolyn. Daarbij is er veel aandacht voor meerstemmige zang en hier en daar plaats voor wat meer folky details met akoestische instrumenten. Druckfarben bewijst dat er op een creatievere en diepgaander manier met de seventiesprogtraditie kan worden omgesprongen dan het grote voorbeeld zelf momenteel laat horen.
Website: http://www.druckfarben.ca/ .

NIEUW
Kenso - Voice Of Sankhara
- Shinjuku Kōsei Nenkin Ni Sora
Van "Uchinaru Koe Ni Kaiki Seyo" (King Records/Nexus, 2014)

Acht jaar na het vorige studioalbum "Utsuroi Yuku Mono" en vijf jaar na de herbewerking van de klassieker "Sparta" als "Sparta Naked" verscheen deze maand eindelijk een nieuwe plaat van de progressieve rockers van Kenso, "Uchinaru Koe Ni Kaiki Seyo". Tussendoor kon de echte liefhebber overigens nog wel de peperdure "Kenso Complete Box" aanschaffen, die naast de reguliere albums een aantal nooit uitgebrachte opnames op CD en DVD bevatte. Met het nieuwe album keert de band rondom gitarist/tandarts Yoshihisa Shimizu enigszins terug naar de meer melodieuze composities, zoals die op "Kenso II", "Sparta" en "Yume No Oka" stonden. Hierbij worden invloeden van de Engelse grootheden als Camel, Genesis en Gentle Giant vermengd met virtuoze, met jazzrock en Japanse traditionele muziek gekruide ingrediënten. Toch is het avontuur en de uitdaging nog wel degelijk aanwezig, zoals de talloze ritmische verschuivingen en atmosferische veranderingen tonen. Meest extreem is daarin het slotstuk "A Song Of Hope", waarin een zangeres die het midden houdt tussen Kate Bush en een operazangeres de aandacht vasthoudt in een song die enigszins doen denken aan het Led Zeppelin met Sandy Denny, maar dan met jazzrocktrekjes. Diezelfde zangeres is ook woordloos te horen in "Shinjuku Kōsei Nenkin Ni Sora", één van de twee instrumentale stukken die we voor Xymphonia geselecteerd hebben.
Website: http://www1.u-netsurf.ne.jp/~kenso/index.html .

NIEUW
Knifeworld - Send Him Seaworthy
- Destroy The World We Love
Van "The Unravelling" (InsideOut, 2014)

"The Unrevealling" is, vijf jaar na het debuut "Buried Alone - Tales Of Crushing Defeat", het tweede album van het Britse Knifeworld. Belangrijkste man van Knifeworld is Kavus Torabi, een Brit met Iraanse wortels. Hij heeft een naam opgebouwd in de meer avantgardistische rockwereld, voornamelijk als gitarist. Zo was hij mede-oprichter van The Monsoon Bassoon, speelt hij sinds 2006 bij Guapo en is hij sinds enkele jaren tweede gitarist bij de legendarische punkprogband Cardiacs. Voor Knifeworld heeft hij nog 7 muzikanten (5 mannen en 2 vrouwen) om zich heen verzameld, waarvan het merendeel diverse instrumenten bespeelt. We horen o.a. fagot, klarinet, saxofoons, violen, harmonium en diverse keyboard- en gitaarvarianten. De 8 stukken op deze CD zitten tjokvol muzikale ideeën en zijn zeer rijk gearrangeerd. 'Druk', zullen sommigen zeggen. Cardiacs is een voor de hand liggende referentie, maar Knifeworld heeft nauwelijks die punky invloed en legt meer de nadruk op zijn akoestische kant. Zoals in R.I.O.-groepen veel gebeurt. Ook zijn er lijnen te leggen naar de cross-over-output van bands op het New Amsterdam-label. In "Destroy The World We Love" horen we een knikje naar de minimal music van Steve Reich. We blijven aan het eind wel zitten met één groot vraagteken: als je zóveel tijd steekt in zulke rijke en gelaagde, vaak ook zeker welluidende, muziek en daar zoveel muzikanten en instrumenten voor inschakelt - waarom, oh waarom ga je dan zelf zingen als je stem klinkt als een kruising tussen Les Claypool van Primus en Fozzie van The Muppets? Er worden vaak albums uitgebracht met als bonus 'the instrumental version'. Deze CD schreeuwt erom. Er blijft meer dan genoeg muzikaals te ontdekken over op deze zeer interessante schijf zónder die toch wel behoorlijk aanwezige zang. En als we toch bezig zijn: de productie had, met zóveel instrumenten, wat meer 'cinemascope' mogen zijn: er zit nogal veel op een kluitje in de mix.
Website: http://www.knifeworld.co.uk/ .

PROG UIT JAPAN
Pageant - Rires Dans La Nuit
Afkomstig van "La Mosaique De La Reverie” (Made In Japan Records, 1986)

De band Pageant was een exponent van de golf nieuwe progbands in Japan, die begin jaren 80 opdook en nieuw leven blies in de progressieve rock. Het debuut van “Pageant”, “La Mosaique De La Reverie” verscheen in 1986 en is na al die jaren nog steeds een hoogtepunt te noemen. De kraakheldere stem van zangeres Hiroko Nagai verraadt een achtergrond in muziektheater. De muziek is sterk door Genesis beïnvloed, maar heeft wel ook een duidelijk scherper randje – iets wat op latere albums nog wat meer naar voren zou komen. “Rires Dans La Nuit” is één van vele symfonische hoogtepunten op dit album.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=743 .

OPENER
Nova, Aldo – Monkey On Your Back
Van “Subject” (Portrait, 1983)

Het is alweer een tijd geleden dat we wat van Aldo Nova hebben gehoord. Zijn laatste album werd zelfs in eigen beheer uit gebracht, en net als zoveel artiesten uit de jaren tachtig, houdt hij het voornamelijk bij schrijven voor anderen, wat hem een aantal hits heeft opgeleverd. Onder het AOR-publiek is hij echter het best bekend om zijn album “Subject” uit 1983. Wat hem hierbij onderscheidde van veel tijdgenoten, is dat de plaat een losjes gehanteerd concept heeft, handelend over over het gebruik en misbruik van drugs. Met het nummer “Monkey On Your Back” noteerde hij een bescheiden hit, zijn tweede in de VS.
Website: https://www.facebook.com/pages/Aldo-Nova/109922525530 .

LIVE-TIP
Marillion - Afraid of Sunrise
Van “Afraid Of Sunlight” (EMI, 1995/1999)

Het laatste album dat Marillion voor EMI maakte is alweer bijna 20 jaar oud. Indertijd wisten de fans nog niet helemaal wat men met de plaat aan moest, het is nu echter een album dat hoge ogen scoort in de lijstjes van Marillion-favorieten. Een van de mooiste tracks is wel “Afraid Of Sunrise”, live helaas niet zo vaak gespeeld. Marillion staat op 15 december eindelijk weer in de mooiste poptempel van Nederland, Muziekcentrum Vredenburg in Utrecht, waar ooit ook het Nederlandse debuut van Steve Hogarth plaatsvond. Van H is overigens sinds kort het eerste deel van zijn dagboeken verkrijgbaar. Op 16 december wordt overigens het Eindhovense Muziekgebouw Frits Philips aangedaan.
Website: www.marillion.com .

ALBUM VAN DE MAAND
Snarky Puppy - Outlier
Afkomstig van "We Like It Here (Ropadope / GroundUP, 2014)

Snarky Puppy is de opvallende naam waarachter een collectief van Amerikaanse muzikanten schuilgaat, die dit jaar al 10 jaar lang samen muziek maken. Muziek die de heren zelf een mix van jazz, funk en wereldmuziek noemen, maar onze oren horen een fikse dosis jazzrock en progrock uit de jaren zeventig terug in de muziek en met name op het meest recente album “We Like It Here”. Zoals gebruikelijk bij Snarky Puppy is dit album live opgenomen en verkrijgbaar in de CD-met-DVD-combo. Dus je kunt de verrichtingen van de muzikanten niet alleen beluisteren, maar krijgt ze ook nog eens perfect te zien. Het merendeel van de muziek werd vier dagen voor de opnamesessies, in het Utrechtse Kytopia, voor het eerst voorgelegd aan de band door bandleider en bassist Mike League, waarna er een korte repetitieperiode volgde. Het besef dat deze complexe, maar toch ook toegankelijke muziek na een beperkt aantal repetities op zo'n indrukwekkende wijze wordt gespeeld, zegt veel over het niveau van deze muzikanten.
Video: http://youtu.be/4Qo1NFwMhBA
Te beluisteren en rechtstreeks te bestellen via: http://snarkypuppyeu.bandcamp.com/album/we-like-it-here
Website: http://www.snarkypuppy.com/ .

LIVE-TIP
Amplifier – Continuum
Van de EP “The Astronaut Dismantles HAL” (eigen beheer, 2005)

“De muziek van de Britse band Amplifier kenmerkt zich door opzwepende, pretentieuze, grommende, maar soms ook mysterieuze gitaren. Knoestige drums bezorgen geen rust in het ritme en de zang van Sel Balamir is soms bezwerend , maar af en toe ook kenmerkend voor de Britse poprock. Het baswerk is vaak ondersteunend, maar ook typerend voor de vette sound. De Britten maken veelvuldig gebruik van pedalen en samples om het geluid dikker te maken en om zogenaamde muren van geluid te creëren. Psychedelische erupties zorgen voor een vet en intens en vol geluid.” (Ruard Veltmaat, Progwereld) Het nieuwe album van Amplifier, getiteld "Mystoria", verschijnt op 8 september. Naar aanleiding daarvan gaat de groep op tournee. Dat brengt de heren op 13 oktober naar Kleine Freiheit in Osnabruck en 16 oktober naar de Patronaat in Haarlem.
Website: http://www.amplifierband.com/ .

LIVE-TIP
Wishbone Ash – Blue Horizon
Van “Blue Horizon” (Solid Rockhouse, 2014)

Twee maand geleden verscheen er een nieuw album van Wishbone Ash: we hebben u er in juni al wat van laten horen. “Van de klassieke bezetting resteert alleen gitarist Andy Powell, terwijl oud-bassist Martin Turner zijn eigen Wishbone Ash oprichtte. "Blue Horizon" brengt de geest van de eerste LP's in herinnering, met enerzijds de vreedzame, Westcoast-achtige samenzang en aan de andere kant de heftige, indringende 'twin guitar'-solo's. Als je met slechts één oorspronkelijk bandlid bijna 45 jaar na het debuut een album op dit niveau kunt maken, heeft de classic rock-luisteraar geen excuus meer om deze Wishbone-line-up niet weer in de gaten te houden." (Dominique vd Geld, Lust For Life; 4 uit 5 sterren) Volgend jaar februari doet de band twee concerten in Nederland: 6 februari in de Victorie in Alkmaar en 7 februari in De Pul in Uden.
Website: http://wishboneash.com/ .

OBSCUUR
Chakra - Miles Before You
Van "Chakra" (Brother Studio Productions / GDR, 2007)

De Amerikaanse formatie Chakra bracht in 1979 haar enige en titelloze LP uit, dat nog wel eens voor belachelijke bedragen wordt aangeboden. De religieus getinte, Yes-gerelateerde plaat werd in 2007 in gelimiteerde editie van 777 en 400 op CD (gestoken in LP-hoes) respectievelijk LP uitgebracht, maar blijkbaar zijn er daarvan nog voldoende te verkrijgen, al moet je uitkijken dat je niet de onofficiële Italiaanse editie te pakken krijgt. In aflevering 797 besteedden we in Xymphonia aandacht aan deze heruitgave, dit keer een andere song, het mooi opgebouwde "Miles Before You".
Website: http://www.progarchives.com/album.asp?id=35620 .

Art In America – Waves
Van “Art In America” (Renaissance, 2008)

Raar bandje, de Canadese formatie Art In America. Een van de ear catchers is de pedal harp (de eerste elektrische band die dit instrument toepast). Je zou dan een meer symfonisch geluid verwachten, maar de muziek neigt behoorlijk richting AOR. De productie is van Eddy Offord, wat te horen is. Gastrollen zijn weggelegd voor Dixy Dregs' gitarist en keyboardspeler Steve Morse en T. Lavitz. Een tweede album kwam er nooit, maar was wel in de planning. Niet vermeld in het CD-boekje, maar de 2008-heruitgave van de plaat bevat liefst zeven bonustracks, die bijna interessanter zijn dan het eigenlijke album. Zo vinden we twee live tracks die de studioversies van de plaat overtreffen. En een aantal demo's voor de niet afgemaakte tweede plaat. Deze zijn wisselend van kwaliteit, maar de bijna 10 minuten durende afsluiter mag er zijn. Er is overigens nu wel een tweede album verkrijgbaar, genaamd “The Hentschel Sessions”, helaas alleen te koop via de Amerikaanse site van Amazon. Oh en de naam verraadt het al: die sessies zijn geproduceerd door…. David Hentschel... waar kennen we die ook al weer van.
Website: http://www.artinamericamusic.com/ .