-
Sunday 31 Augustus 2014 Show No. 1108
NIEUW
Umphrey's McGee - Similar Skin - CD5 - 6:05
- The Linear - CD1 - 3:47
Van "Similar Skin" (Hanging Brains Music, 2014)
Umphry's McGee is een band die ontstaan is in het jambandcircuit en door héél veel en héél lange concerten te spelen zijn de leden ware virtuozen op hun instrument geworden. Tegenwoordig wordt er in ieder geval op de studioplaten niet meer gejamd, maar is de muzikale klasse verpakt in knappe songs. Die zitten vol virtuoze overgangen en worden gespeeld met ontzettend veel flair en schwung. In feite hebben ze zowel trekjes van zowel progrock als jazzrock. Denk aan het songmatige werk van ex-Zappa-gitarist Mike Keneally. "Mantis" (2009) is wellicht het meest 'proggy' album dat Umphrey's McGee tot nu toe maakte. Al in de openingssong "The Linear" is duidelijk dat de band de op "Mantis" tentoongespreide vaardigheden nog allemaal bezit. Ditmaal echter, is er gekozen tussendoor ook enkele meer recht-door-zee-rockers toe te voegen, die muzikaal eerder refereren aan Kiss of Cheap Trick, midden jaren zeventig. Maar ook deze worden heerlijk neergezet en knallen vol energie uit je speakers.
Website: http://umphreys.com/ .
NIEUW
Fuchs - Where Do I Go? - CD9 - 3:49
- I'm On My Knees - CD10 - 6:35
Van "The Unity Of Two" (Tempus Fugit, 2014)
Fuchs is de projectnaam van Hans-Jürgen (Hansi) Fuchs, in de jaren 90 bekend van zijn label Music Is Intelligence/WMMS. Indertijd was hij daarnaast betrokken bij de muzikale verrichtingen van zijn vrouw, die platen uitbracht onder de naam Ines. Ines trad nog op in de toen gloednieuwe bibliotheek tijdens de 100ste Xymphonia-uitzending in 1994. WMMS bestaat niet meer, maar Fuchs pakte de muzikale draad na een lange pauze weer op en bracht in 2012, 10 jaar na het vierde en laatste Ines-album onder eigen naam "Leaving Home" uit. Twee jaar later is er het verhalende conceptalbum "The Unity Of Two". Deze CD kreeg onlangs het predikaat 'Tip' in iO Pages 123. Fuchs baseerde zich hierbij op de roman Narziss Und Goldmund van Herman Hesse. Hij schetst een verhaal over vriendschap, toewijding, onrust en de zoektocht naar schoonheid, genegenheid en spanning. De vrienden Aaron en Ray worden vertolkt door de zangers Beggi Buchmann (ook al betrokken bij Ines) en Michael Wasilewski. Het is duidelijk dat Fuchs een groot Genesis-liefhebber is. Dit klinkt niet alleen door in de sounds en het instrumentgebruik, die refereren aan het Genesis van midden jaren 70. Nee, Fuchs gaat nog wat verder, door soms duidelijk te hinten naar een Genesis-melodie, maar nét als de gelijkenis té evident wordt, neemt de melodie een andere wending. Ook zijn er songs die ons doen denken aan Collage en Carptree, natuurlijk ook twee Genesis-beïnvloede groepen. De stem van Buchmann lijkt daarbij sterk op die van de zanger van Carptree. Belangrijker is dat Fuchs compositorisch spannende nummers heeft geschreven (luister zo maar naar het subtiel opbouwende "I'm On My Knees") en dat het album ook nog eens klinkt als een klok. We kunnen verder niet om de prachtige gitaarpartijen van Andy Bartzik heen, die ook glorieert in de nummers die u gaat horen. Dat zijn spel doet denken aan dat van Steve Hackett ligt na alles wat we u verteld hebben voor de hand...
Websites: http://www.tempusfugit.de/ en https://www.facebook.com/fuchsleavinghome?fref=ts .
NIEUW
Antlers, The - Revisited - CD 6 - 7:41
Van "Familiars" (Transgressive Records, 2014)
Uit Brooklyn, New York komt de indieband The Antlers, dat met "Familiars" onlangs haar vijfde album uitbracht. De formatie is ontstaan uit het soloproject van gitarist/zanger Peter Silberman. De muziek zal vooral liefhebbers van verstilde, licht orkestrale progressieve pop aanspreken, waarbij namen als Patrick Watson, Antony & The Johnsons en, met name door de melancholieke trompet, Calexico in gedachten komen. Op 3 oktober komt de band naar Paradiso, Amsterdam.
Website: http://antlersmusic.com/ .
NIEUW
Opeth - Moon Above, Sun Below - CD3 - 10:50
Van "Pale Communion" (Roadrunner Records, 2014)
Met "Pale Communion" lijkt de Zweedse groep Opeth definitief afscheid genomen te hebben van de metal. Waar op voorganger "Heritage" nog passages in metalstijl waren te vinden, zul je op "Pale Communion" vergeefs speuren naar een grunt, riff of power chord. Nu horen we dynamische composities, vaak met meerdere secties, met akoestische gitaartokkels, meerstemmige zang, lyrische gitaarsoli, warme Hammond en heerlijk losjes gespeelde drums. Opeth-opperhoofd Mikael Akerfeldt is niet alleen verantwoordelijk voor alle composities, maar ook voor de weldadige productie. Kameraad Steven Wilson, waarmee hij ook het duo Storm Corrosion vormt, was deels betrokken bij de engineering en levert achtergrondvocalen. Dave Stewart schreef een strijkersarrangement. Er is een fraaie 'extended packaging'-editie, waarin zich ook een Blu-Ray met 5.1-mix bevindt, alsmede enkele live-bonustracks. De plaat wordt alom goed ontvangen; Volkskrant beloonde het album zelfs met de maximale 5 sterren!
Website: http://www.opeth.com/ .
NIEUW
Swita, Agnieszka – Scarlet
Van het album “Sleepless” (Festival Music, 2014)
Agnieszka Swita is een Poolse zangeres en ze is onder andere bekend van Caamora, een samenwerkingsverband met de Britse toetsenist/componist Clive Nolan. Ook had ze een rol in Nolans “Alchemy – The Musical”. Nu is haar debuutalbum verschenen, waarmee ze zich over het algemeen niet op symfonische rock richt. De gemiddelde luisteraar van ons programma zal de muziek kwalificeren als 'wel aardig'. Mede doordat Switas zang het hele album lang wat al te gelijkmatig klinkt, word er voor de gemiddelde symfo-liefhebber te weinig spanning gecreëerd.
Website: http://www.agnieszkaswita.com .
EINDNUMMER 1ste UUR
Thompson, Michael – Dark
Van het album “The World According To… MT” (Peter Pan, 1998)
Gitarist Michael Thompson werd in 1954 in Brooklyn, New York geboren. Op 9-jarige leeftijd begon hij gitaar te spelen nadat hij de Beatles op TV had gezien. In de jaren ' 80 deed hij veel sessiewerk, o.a. met Eric Clapton en Cher, en verleende zijn medewerking aan de populaire TV-series “Fame” en “Miami Vice”. In 1998 maakte hij zijn eerste solo-album met de titel “The World According To... MT”, met medewerking van o.a. de onlangs overleden soulzanger Bobby Womack. “Dark” is een nummer met prachtig gitaarspel, waar je lekker bij kunt wegdromen.
Website: http://www.michaelthompson.cc/ .
OPENER 2de UUR
Saga - Sound Advice
Van “10.000 Days” (InsideOut, 2007)
“10.000 Days” is het achttiende album van de Canadese band Saga. De frontman en leadzanger Michael Sadler heeft ruim van tevoren aangegeven, dat dit zijn laatste bijdrage aan Saga zou worden. Die woorden zijn inmiddels achterhaald, want sinds 2011 is Michael Sadler weer terug bij Saga. De band had in de tussentijd één album, “The Human Condition”, met een vervangende zanger gemaakt.
Website: http://sagaontour.moonfruit.com/ .
IN HET NIEUWS
Bush, Kate - Waking The Witch - CD8 - 4:19
Van "Hounds Of Love" (EMI, 1985)
We vertelden u het vorige week al en het kan u gezien de gigantische aandacht in de pers ook niet echt ontgaan zijn: afgelopen dinsdag was de eerste van 22 concerten die Kate Bush geeft in Eventim Apollo, vroeger Hammersmith Apollo geheten. In diezelfde zaal vond ook Kate's laatste echte concert plaats, liefst 35 jaar geleden. Vorige week vroegen we ons af wat ze zou gaan doen. We wisten eigenlijk alleen dat de suite "The Ninth Wave", die de tweede helft van het meesterwerk "Hounds Of Love" beslaat, centraal zal staan. Maar zouden er ook beroemde gasten zijn? Zou ze haar hits vertolken? Om met dat laatste te beginnen: nauwelijks. De eerste vier albums kwamen niet aan bod en de bekendste nummers die gespeeld werden waren "Running Up That Hill" en "Cloudbursting". Dit alles door een zeer capabele band met o.a. Peter Gabriel-gitarist David Rhodes, Pink Floyd-toetsenist Jon Carin en bassist John Giblin. Grote verrassing was dat er niet één, maar twee lange suites gespeeld werden die een uiterst theatrale uitwerking hadden gekregen, waarin Kate's zoon Bertie MacIntosh een grote rol vervulde. Naast "The Ninth Wave" werd namelijk ook "An Endless Sky Of Honey", ofwel de tweede schijf van "Aerial", integraal - méér dan integraal zelfs, want nogal opgerekt - vertolkt. Beroemde gasten deden niet mee, maar zaten naar verluidt wel massaal in de zaal. En zo kon Kate Bush' ontdekker David Gilmour vast met goedkeuring constateren dat "The Ninth Wave" de nodige Floydiaans aandoende momenten kende, inclusief quadrafonische geluidseffecten. Zeker in het met effecten overladen "Waking The Witch", waarbij de passage in welke met een helikopter naar een drenkelinge wordt gezocht op spectaculaire wijze flink was uitgebreid.
Website: http://www.katebush.com/ .
HERUITGAVE
Sancious, David (And Tone) - About You - CD 6 - 5:40
- Dixie: A. March Of The Conditioned Souls
B. Civil War Of The Souls - CD 4 - 6:17
- Piktor's Metamorphosis - CD 1 - 6:35
Van:
- "David Sancious" (Chelsea Records, 1976)
- "Forest Of Feelings" (Epic, 1975 / Esoteric Recordings, 2014)
- "Transformation (The Speed Of Love)" (Epic, 1976 / Esoteric Recordings, 2014)
David Sancious heeft in de loop van zijn lange carrière samengewerkt met enkele van de grote namen uit de rockmuziek. Als tiener trad hij al toe tot de E-Streetband van Bruce Springsteen, terwijl hij later met onder andere Jack Bruce, Peter Gabriel, Sting, Eric Clapton, Santana en Zucchero speelde. Zijn solowerk is vooral bij het progressieve jazzrockpubliek bekend. Onlangs bracht Esoteric Recordings zijn inmiddels moeilijk op cd verkrijgbare eerste twee soloplaten opnieuw uit: "Forest Of Feelings" uit 1975 en "Transformation (The Speed Of Love)" uit 1976. Sancious etaleerde op die albums zijn ongekende virtuositeit op toetseninstrumenten als het Hammondorgel en de Moogsynthesizer, maar stond ook zijn mannetje op de gitaar. Hierbij toonde hij volop zijn bewondering voor acts als Yes, Genesis, ELP en Jimi Hendrix. Het zou mooi zijn geweest als beide heruitgaven wat meer bonusmateriaal hadden bevat. Zo is daar de acht nummers tellende demo die Sancious in 1972 opnam en die in 1976 door Chelsea Records al dan niet officieel op LP werd uitgebracht. Daarnaast is er "Dance Of The Age Of Enlightenment", het eveneens in 1976 opgenomen werkstuk dat het debuut voor Arista Records had moeten worden, maar door dat label gedropt werd. In Xymphonia hebben we al wel eens materiaal van deze plaat gedraaid toen die op het discutabele Tachika Records op CD werd gezet, maar een officiële release zou ook hier op zijn plaats zijn geweest. Als opwarmer voor twee nummers van de twee genoemde heruitgaven, draaien we eerst een nummer van de genoemde demo, die ook bekend is geworden als "The Chelsea Demo's". Het stuk laat horen wat voor talent Sancious destijds al was, hoewel we moeten toegeven dat we het toejuichen dat hij hierna zijn zangpartijen achterwege heeft gelaten of aan anderen heeft overgelaten.
Website: www.davidsancious.com .
ACTUEEL
Mist Season - Defending Hands - CD 3 - 7:44
Van "Reflections" (Seacrest Oy, 2011)
Onlangs kondigden we de toekomstige release aan van "The Imperial Hotel" van The Samurai Of Prog, waarop onder andere Englands toetsenman Robert Webb te horen zal zijn. Labelbaas Kimmo Pörsti deelde echter onlangs mede dat de complete CD-oplage verdwenen is tijdens het transport van de Italiaanse fabriek naar het Finse onderkomen van Pörsti. Om het langere wachten van de mensen die de CD besteld hadden te verzachten heeft men een andere plaat van Seacrest Oy toegezonden en in ons geval is dat "Reflections" van Mist Seasons geworden. Deze aangename verrassing bevat nog aangenamere muziek. Statige symfonische rock, melodieuze fusion en folky elementen vormen samen een sound die wel wat wegheeft van Tribute. "Reflections" is het derde album van dit Finse gezelschap, waarin we onder andere genoemde Pörsti als drummer en producer terugvinden. De plaat bevat naast eigen composities ook covers van onder andere Carlos Santana & Alan Pasqua en Roine Stolt. Niet veel later kwam trouwens het bericht dat de verdwenen gewaande partij van “The Imperial Hotel” weer boven water is! Daar hoort u binnenkort dus wat van.
Website: www.seacrestoy.com .
INSTRUMENTAAL
Zenit – Pulsar
Van het album “The Chandrasekhar Limit” (Galileo, 2013)
Zenit is een Italiaans/Zwitserse progband, geleid door Andy Thommen, die we nog kennen van Clepsydra. “The Chandrasekhar Limit” is alweer het derde album van de band. Het album kreeg een Tip-kwalificatie in iO Pages 115: "Prachtige, onaards meeslepende neoprog die het gemiddelde ontstijgt, dankzij de mooie composities en het goede gitaarspel van Luigi Biamino." (Martinka Zandijk) Een bericht over een concert in mei 2013 is het laatste teken van leven op de Zenit-website. Blijkbaar heeft Andy Thommen nu zijn handen vol aan de reünie van Clepsydra.
Website: http://www.fragile.net/ .
IN MEMORIAM
Hammill, Peter - Something About Ysabel's Dance - CD10 - 7:27
Van "Roomtemperaturelive" (Enigma Records, 1990)
Afgelopen donderdag, 28 augustus, overleed violist Stuart Gordon aan de gevolgen van longkanker en een hartaanval. Gordon is vooral bekend als jarenlange vaste begeleider van Peter Hammill. Hij was al te horen op het album "Patience" (1982), maar de samenwerking intensiveerde medio 1990 in diverse line-ups van Hammills live-groep. Ook was hij tot aan de reünie van Van Der Graaf Generator op vrijwel ieder album van Hammill te horen. Zijn vioolspel kon, met behulp van de nodige effecten, zowel gevoelig en etherisch als gemeen, intens en smerig klinken. Wat velen niet weten dat hij medio 1980 deel uitmaakte van de groep The Korgis en als zodanig te horen is op de wereldhit "Everybody's Gotta Learn Sometimes". Daarnaast leende hij als sessiemuzikant zijn vioolspel aan albums van o.a. Tori Amos, Goldfrapp, Peter Gabriel, Porcupine Tree, Massive Attack... de lijst is te lang om op te noemen. Alle aspecten van zijn spel zijn misschien wel het indrukwekkendst gedocumenteerd op de prachtige live-dubbelaar "Roomtemperaturelive" van Peter Hammill uit 1990. Hierop is een triobezetting te horen, met naast Hammill en Stuart ook de ons vorig jaar ontvallen bassist Nic Potter. In "Something About Ysabel's Dance" staat zijn vioolspel vanaf de eerste maat centraal en is hij de ster in het intermezzo: een letterlijk citaat uit "Ysabel's Table Dance" van Charlie Mingus, waar in de tekst aan gerefereerd wordt.
Websites: http://sofasound.com/ ; http://www.discogs.com/artist/260311-Stuart-Gordon?type=Credits&page=1 . -
Sunday 24 Augustus 2014 Show No. 1107
NIEUW
MoeTar - Letting Go Of Life - CD6 - 4:17
- Welcome To The Solar Flare - CD4 - 3:04
Van "Entropy Of The Century" (Magna Carta, 2014)
"Entropy Of The Century" is het tweede album van de band rond het paar ('married in life and art') Moorea Dickason (zang) en Tarik Ragab (basgitaar, voornaamste componist), ofwel “Moe” en “Tar”. Uitgebreid met een zesde lid vervolgt de groep de stijl van het debuut "From These Small Seeds". Progressieve rock in de letterlijke betekenis van het woord dus, gegoten in een vrij nerveuze stijl, waarin invloeden te ontwaren zijn van jarentachtigwerk van Frank Zappa, King Crimson, XTC en The Police, maar met een zeer eigen, hedendaags gezicht. Het album heeft een thematische samenhang, die we graag door de band zelf willen laten uitleggen: 'it tackles the disparate issues humanity confronts as it begins a new century, cohering into an ultimately profound and redemptive musical statement that illustrates humans’ capacity to triumph over its own mistakes.' Buiten de teksten is het vooral knap hoe de heren en dame al deze bijzondere maatsoorten, akkoorden en afwijkende harmonieën weten te gieten in een toch best wel toegankelijk melodieus geluid. Heel af en toe, zoals in de slotmaten van "Letting Go Of Life", is er ruimte voor een atmosferischer rustpuntje.
Website: http://www.moetar.com/ .
NIEUW / JAZZROCK
Hiromi - Dreamer - CD3 - 8:31
Van "Hiromi / The Trio Project - Alive" (Telarc, 2014)
De Japanse virtuoze pianiste Hiromi vormt al een tijd lang een jazzrocksupertrio met bassist Anthony Jackson en drummer Simon Phillips. Onlangs verschenen bijna tegelijk twee uitgaven van dit The Trio Project: de live-DVD "Move: Live In Tokyo", met een volledige live-vertolking van het vorig jaar verschenen album "Move" én een nieuw studio-album dat verwarrend genoeg "Alive" is getiteld. Waar op "Move" ook synthesizerpartijen zijn te horen, beperkt Hiromi zich op "Alive" tot piano. Al doet het werkwoord 'beperken' tekort aan de grote dynamiek in haar spel. Vooral in het stuk "Dreamer" is dat goed te horen: groots klinkende zeer energieke partijen in zenuwachtigmakende oneven maatsoorten en intieme passages wisselen elkaar af. Een grote rol in de ritmische spelletjes heeft Simon Phillips met zijn zeer herkenbare, kleurrijke en melodieuze spel. Ook kan hij hier een heerlijke shuffle laten horen. Anthony Jacksons zessnarige contrabasgitaar klinkt warm, diep en machtig. Overigens is Phillips zo in beslag genomen door zijn werk met Hiromi, dat hij zich gedwongen ziet de Europese tournee van zijn eigen band Protocol II te verschuiven. Het concert dat op 18 oktober in De Boerderij te Zoetermeer plaats zou vinden, is verschoven naar 19 april 2015, zo is deze week bekend gemaakt.
Website: http://www.hiromimusic.com/ .
NIEUW
Morse, Neal - Love Shot An Arrow - CD4 - 4:19
Van "Songs From November" (Radiant Records / InsideOut, 2014)
Met "Songs From November" heeft de van ultralange prog epics bekende Neal Morse een ontspannen, ingetogen liedjesalbum gemaakt. Stilistisch gaat hij behoorlijk breed, met de overeenkomst dat ze relatief kort zijn en er weinig raakvlakken met symfo te horen zijn, nog minder dan op z'n tweede solo-album "It's Not Too Late". Zo zijn er songs met funky blazers, soulvolle achtergrondzangeressen en country-gitaren. Natuurlijk zijn er soms weer gospeltrekjes, maar ook eenvoudige liefdesliedjes ontbreken niet, en een lied van vader tot dochter. Veel instrumenten bespeelt Morse zelf. De drums opnieuw (meestal) niet, al is het ditmaal niet Mike Portnoy die dit opknapt. Zij bemoeienis bestaat dit keer puur uit hulp bij de keuze uit de flinke hoop zelfgeschreven songs waar Morse blijkbaar de keuze uit had. Een van de weinige keren dat we qua melodievoering meteen moeten denken aan bijv. de Transatlantic-ballades, is in "Love Shot An Arrow".
Website: http://www.nealmorse.com/ .
ACTUEEL
Pavlov's Dog - Mersey - 3:05 - CD 3
- Valkerie - 5:22 - CD 4
Van "At The Sound Of The Bell" (CBS, 1976 / Columbia, 1992 / Esoteric Recordings, 2013)
Vorige week overleed op 89-jarige leeftijd actrice Lauren Bacall. Nu is dit niet direct aanleiding om hieraan aandacht te besteden in Xymphonia, ware het niet dat Pavlov's Dog in 1976 voor haar tweede album "At The Sound Of The Bell" een nummer opnam, waarin deze intrigerende filmster genoemd werd. In "Mercy" vertolkt zanger David Surkamp namelijk de volgende tekst:
"(...)And all the other times
That I wished that you were here
And everything went crazy
When my head filled up wit beer
I played that I was Bogart
And that you were my Bacall
And everything just shattered at curtain call."
Mooie gelegenheid om dit intieme liedje met melodieus spel van Roxy Music-saxofonist Andy Mackay eens te draaien, waarbij we het koppelen aan het episch getinte "Valkerie", waarin Mackay zelfs een hoofdrol vertolkt. De Xymphonia-redactie heeft weliswaar een voorkeur voor "Did You See Him Cry" van deze zelfde plaat, deze mag er zeker ook zijn.
Website: http://pavlovsdogband.tripod.com/ .
OPNIEUW
RX - MIST - 10:14 - CD 4
Afkomstig van "Heliosphere" (Beat On Beat, 2013)
Een paar weken geleden draaiden we enkele nummers van "Helisphere", het laatstverschenen album van het Japanse trio RX. In het verleden werkte dit drietal met onder andere John Wetton, voor deze plaat zijn maar liefst zes gastgitaristen aangetrokken, waaronder Akira Wada van Prism en Yoshihisa Shimizu van Kenso. Het langste nummer van de CD, “MIST”, begint met spacy en symfonische synthesizergeluiden, waarna een fraai statig stuk instrumentale progressieve rock volgt met af en toe opduikende jazzrockimpulsen.
Website: http://funkahollic.jp/rx/ .
IN HET NIEUWS
Nergaard, Silje - Human - CD11 - 4:48
Van "Unclouded" (Columbia, 2012)
De Britse zender ITV vroeg luisteraars onlangs de vreemdste songtekst te kiezen. De luisteraars verkozen het nummer "Human" van The Killers en dan gaat het om de zinsnede 'Are we human or are we dancer?' Op nummer twee kwam The Beatles met het nummer "I Am The Walrus", om de strofe: 'I am the eggman, they are the eggmen, I am the walrus, goo goo g’joob'. "Human" van The Killers, was dat niet dat nummer met die prachtige melodie, dat zo verziekt wordt door die vreselijke plastic eurohouse-begeleiding? Inderdaad, en dat vond Silje Nergaard waarschijnlijk ook. Het prijkt namelijk als toetje op de meest recente CD van de Noorse zangeres. In dit "Unclouded" staat verder vol met zelfgeschreven songs, die weer ergens zweven tussen intieme vocale jazz en progressieve pop. "Human" is een hoogtepunt op de CD omdat Nergaard en haar begeleiders met hun arrangement bewijzen wat we al meenden te horen in het origineel: het is een sterk liedje. En Nils Enar Vinjor maakt het met zijn schitterende evocatieve gitaarwerk helemaal onweerstaanbaar.
Zie hier de hele top tien 'weirde songteksten': http://www.nrc.nl/muziek/2014/08/01/the-reflex-is-an-only-child-de-britse-top-10-van-slechte-songteksten/ .
Website Silje Nergaard: http://www.siljenergaard.com/ .
PRIMEUR IN XYMPHONIA
Rolling Stones, The - Time Waits For No One - 6:37 - CD 5
Van "It's Only Rock'n Roll" (Rolling Stones Records, 1974 / Polydor-Promotone, 2009)
Volgens onze archieven hebben we nog nooit een nummer van The Rolling Stones in ons progressieve rockprogramma gedraaid. Of dat terecht is, laten we in het midden, feit is dat het nummer "Time Waits For No One" van het album "It's Only Rock'n Roll" uit 1974 voldoende aanknopingspunten met "ons" genre heeft. Allereerst is de albumtitel subtiel verwerkt in het Genesisnummer "It" van The Lamb Lies Down On Broadway, maar van meer belang is de grote bijdrage van Mick Taylor aan dit stuk. Niet alleen speelt hij enkele prachtige lyrische gitaarsolo's, hij weeft ook een fraaie Moogpartij door het geheel die qua stijl wel wat weg heeft van de space-symfo van Absolute Elsewhere. Taylor kreeg echter geen enkele schrijverscredits voor dit nummer. Dit was ongetwijfeld één van de redenen waarom hij kort hierop de Stones verliet. Het is daarom ook niet onwaarschijnlijk dat hij daarom op zijn eerste soloalbum het gitaarthema van dit nummer subtiel liet terugkomen in het slotstuk "A Minor".
Websites: http://www.rollingstones.com/ en http://www.micktaylor.net/ .
OPENER
Pallas – Warriors
Van het album “The Dreams Of Men” (InsideOut, 2005)
Pallas is een progressieve rockband uit Schotland, opgericht in Aberdeen in 1974. Pallas was een van de medeoprichters van de neoprogbeweging tijdens de tweede revival van de progressieve rock in de vroege jaren tachtig. Andere belangrijke tijdgenoten bij deze revival zijn Marillion, IQ en Pendragon. “The Dreams Of Men” is het tiende album van het Schotse Pallas. Op dit album is Alan Reed nog te horen, die in 2010 is vervangen door Paul Mackie. Pallas is momenteel in de studio met de laatste puntjes op de i bezig van het nieuwe album "Wearewhoweare", dat tot stand is gekomen dankzij een crowdfunding-campagne via Indiegogo. Van het genoemde “The Dreams Of Men” hoorde u “Warriors”.
Website; http://www.pallasofficial.com .
IN HET NIEUWS
Bush, Kate - Wild Man - CD4 - 7:16
Van "50 Words For Snow" (Noble & Brite, 2011)
Aanstaande dinsdag is de eerste van 22 concerten die Kate Bush gaat geven in Eventim Apollo, vroeger Hammersmith Apollo geheten. In diezelfde zaal vond ook Kate's laatste echte concert plaats, liefst 35 jaar geleden. De grote vragen zijn natuurlijk: zou ze het nog kunnen? En zouden er beroemde gasten zijn? We weten in ieder geval dat de suite "The Ninth Wave", die de tweede helft van het meesterwerk "Hounds Of Love" beslaat, centraal zal staan. Afgelopen week liet ze weten erg opgewonden te zijn over wat er komen gaat en dat ze met haar team erg hard werkt aan de voorbereidingen. Maar ook dat het heel goed gaat. Haar meest recente album is het winteralbum "50 Words For Snow", met fraaie vocale bijdragen van Elton John en Andy Fairweather Low. Die laatste, ook bekend van zijn werk met Eric Clapton en Roger Waters, is te horen in "Wild Man". Zal hij ook live meezingen? En hoe zal het meest experimentele deel van "The Ninth Wave", het met effecten overladen "Waking The Witch", worden vertolkt? Een zware delegatie van Xymphonia gaat het voor u waarnemen, aanstaande dinsdag!
Website: http://www.katebush.com/ .
LIVE-TIP
Savatage – Handful Of Rain
Van “Handful Of Rain” (Atlantic, 1994 / e.a.r. Music, 2011)
Op 24 oktober 2014 zal de groep Circle II Circle optreden in NAXT Stage, hier in Almelo, in het kader van de 'Seasons Of Rain…A Handful Of Shows World Tour 2014'. Tijdens deze tournee vertolkt de band onder andere het integrale album “Handful Of Rain” van Savatage. Het is het achtste album van de groep, uitgebracht in 1994, en het eerste album sinds de dood van leadgitarist Criss Oliva. Dit heeft zo z'n impact op de vaak duistere muziek. Circle II Circle is de band rond voormalig Savatage-zanger Zachary Stevens. Overigens zal Savatage zelf een naar het zich nu laat aanzien eenmalig optreden geven op Wacken Open Air 2015.
Websites: http://www.circle2circle.net/ en http://www.savatage.com/ .
ALBUM VAN DE MAAND
Snarky Puppy - Jambone - 4:50 - CD 4
Afkomstig van "We Like It Here” (Ropadope / GroundUP, 2014)
Het album van de maand is “We Like It Here” van de Amerikaanse groep Snarky Puppy: de band die op zo'n mooie wijze jazz, funk, jazzrock en progrock weten samen te voegen. Zoals gebruikelijk bij Snarky Puppy is dit album live opgenomen en verkrijgbaar in de vorm van een DVD/CD-combo, dus je kunt de verrichtingen van de muzikanten niet alleen beluisteren, maar krijgt ze ook nog eens perfect te zien. Het laatste stuk waaraan we deze maand aandacht besteden is de funky jazzrocker "Jambone".
Website: http://www.snarkypuppy.com/ .
WILSON SPECIAL
Wilson, Ann – The Immigrant Song
Van het album “Hope & Glory” (Decca, 2007)
Ann Wilson (1950) is vooral bekend als de frontvrouwe van Heart. Ze wordt vaak beschouwd als een van de beste zangeressen in de rockhistorie. “Hope & Glory” uit 2007 is haar eerste solo-album. 'Elk van deze nummers heeft een speciaal plekje in mijn ziel', aldus Wilson. Op het album vinden we songs van Pink Floyd, Led Zeppelin en Creedence Clearwater Revival naast die van Jesse Colin Young, Bob Dylan en Lucinda Williams. Er zijn duetten met Elton John en Allison Krauss. Eerder kwam van dit album bij ons al Pink Floyds “Goodbye Blue Sky” aan bod; vanavond Ann Wilsons interpretatie van Led Zeppelins “Immigrant Song”.
Website: http://www.heart-music.com/ .
Wilson, Damian – Beating Inside
Van “Disciple” (eigen beheer, 2001)
Damian Wilson (1969) is een Britse zanger, die het meest bekend werd als de zanger van Threshold, maar hij is ook te horen met Headspace, Star One en Maiden uniteD. Ook was Damian leadzanger van Landmarq en nam hij vier solo-albums op. Verder heeft hij gewerkt aan projecten met Ayreon en Gary Hughes en had hij gastrollen bij Rick Wakemans Engels Rock Ensemble, Guy Fletcher, Aina, After Forever, Mostly Autumn en Praying Mantis. Op 7 september is Damian als solo-artiest aan het werk te zien in de Cacoafabriek in Helmond. In november komt hij terug, maar dan met Threshold: op 7 november in De Bosuil in Weert en op 9 november in De Boerderij in Zoetermeer.
Website: http://www.damian-wilson.net/ .
Wilson, Jonathan – Lovestrong
Van “Fanfare” (Bella Union, 2013)
“Fanfare”, het tweede album van de Amerikaan Jonathan Wilson, is een trip naar het verleden, en wel voornamelijk naar het westcoastgeluid van Crosby, Stills & Nash alsmede het solowerk van Neil Young. Wat vooral opvalt is dat je op een aantal nummers ook zeker de invloeden van het legendarische solo-album “Pacific Ocean Blue” van Beach Boy Dennis Wilson hoort. De soms lijzige arrangementen met vocalen die ergens in de ruimte zweven zorgen voor een warm dromerig geheel. Maar het is niet alleen het Amerikaanse geluid dat doorklinkt. Zo is het nummer dat u zo gaat horen een regelrecht eerbetoon aan Pink Floyd. Er wordt overduidelijk gerefereerd aan een beroemd Pink Floyd-nummer, maar u mag zelf raden wélk nummer. Jonathan Wilson heeft ook flink geholpen bij het maken van het ook net verschenen nieuwe album “Man And Myth” van Roy Harper en zo zou je beide albums als geestverwanten kunnen zien. Wilson was vorige week nog op Lowlands te aanschouwen; in de maand september speelt hij in de VS.
Website: http://songsofjonathanwilson.com/.
Wilson, Ray – The Brakes Are Gone
Van het album “Propaganda Man” (Soulfood, 2009)
“Propaganda Man” is het zesde album van de Schot Ray Wilson. Wilson was ooit de zanger van Stiltskin, bekend van de wereldhit “Inside”, maar werd daarna gevraagd om Phil Collins als zanger op te volgen bij Genesis. Na slechts één album, “Calling All Stations”, hield Genesis ermee op, mede doordat de meeste fans de overgang te groot vonden. Na die tijd verdeelde Wilson de aandacht tussen soloalbums, albums met Stiltskin en albums die hij wijdde aan muziek van Genesis. “Propaganda Man” is een album uit de eerste categorie. Wat direct opvalt is dat zijn stem sinds zijn tijd met Genesis nauwelijks veranderd is. Ook zijn stijl van componeren is sinds die tijd nauwelijks aangepast, maar wel wat ruwer geworden. Ray treedt dit jaar nog menigmaal op in Duitsland, o.a. op 27 september 27 in het Werkhof Kulturzentrum in Hagen.
Website: http://www.raywilson.net/ .
Wilson, Steven – Postcard
Van het album “Grace For Drowning” (Kscope, 2011)
De Brit Steven Wilson (1967) is gitarist en leadzanger van de Britse progressieve rockband Porcupine Tree (sinds 1991) en daarnaast lid van de in 1986 gevormde band No-Man, dat tegenwoordig nog uit het duo Wilson en Tim Bowness bestaat. Tevens produceerde Wilson de albums “Blackwater Park”, “Deliverance” en “Damnation” van de Zweedse metalband Opeth en schreef hij mee aan het laatstgenoemde album. Ook heeft hij verschillende muzikale bijdragen geleverd aan deze albums. Wilson heeft naast zijn werk met Porcupine Tree diverse muzikale nevenprojecten, waaronder Bass Communion, I.E.M. (Incredible Expanding Mindfuck), Continuum en Blackfield. Bij dit laatste project nam hij drie albums op met de Israëlische popmuzikant en vredesactivist Aviv Geffen. Sinds 2009 heeft hij ook drie soloalbums gemaakt: “Insurgentes”, “Grace For Drowning” en “The Raven That Refused To Sing (And Other Stories)”. Enkele weken geleden maakte hij bekend de studio in te duiken met dezelfde groep muzikanten als op “The Raven” is te horen. Ook verscheen toen “Cover Version”, een compilatie van 6 zeer gelimiteerd uitgebrachte singles met steeds een cover een een eigen nummer.
Website: http://stevenwilsonhq.com/ .
Sunday 17 Augustus 2014 Show No. 1106
NIEUW
Iluvatar - Open The Door
- Between
Van "From The Silence" (10t Records, 2014)
De albumtitel "From The Silence" verwijst naar het feit dat het liefst 15 jaar stil is geweest rond deze symfonische rockband uit Baltimore, Maryland. Toch klinkt het album meteen vertrouwd, als een vorm van thuiskomen. Die warme, pure symfonische rocksound weerklinkt opnieuw een album lang, met volle keyboardtapijten en fijn gitaarwerk. Bovenal is daar de emotioneel bewogen zangstem van Glenn McLaughlin, die je altijd weer de oren doet spitsen. Het is dan ook erg jammer dat hij na de opnamen van dit album om persoonlijke redenen afscheid heeft moeten nemen van de band. Het album biedt een afwisseling tussen frisse compacte songs en gelukkig ook weer enkele van die langere, tegen de tien minuten durende stukken waar de band altijd al zo in excelleerde. Composities als "Between" leiden ons langs een veelheid aan muzikale sfeerbeelden. Dat genoemde nummer kent naast afwisselend keyboardspel ook de fijnste gitaarsolo van de plaat. Opmerkelijk on-Iluvatariaans klinkt overigens de Crimsonesque instrumental "Le Ungairé Moo-Moo".
Website: http://www.iluvatarband.com/ .
NIEUW
Minor Giant - Dream With Eyes Wide Open
Van "On The Road" (Festival Music, 2014)
Minor Giant is de band van toetsenist Rindert Lammers (voor zover wij weten geen familie van onze voormalige presentator Ron). Als 16-jarige, en dat is nog maar 4 jaar geleden, begon hij met het schrijven van symfonische rockcomposities en bijbehorende teksten. Er verzamelde zich sindsdien een groep muzikanten om hem heen, die zich sinds eind 2011 Minor Giant noemt. De muziek die Lammers voor de band schrijft is nadrukkelijk te plaatsen in het neoprog-genre. De plaat bevat drie korte en drie langer dan tien minuten durende stukken en vooral die laatste drie dompelen je onder in diverse sfeer- en tempowisselingen. Naast de bekende Britse namen is Neal Morse vast een groot voorbeeld voor hem. Dat hoor je aan de muziek en dat vind je ook terug in de teksten. Er zit namelijk een duidelijk verhaal in, over iemand die zoekende is. Aan het eind van het album heeft hij die weg gevonden. En het is wel duidelijk dat God volgens Lammers hier de leidende rol in speelt. Muzikaal horen we een degelijk neoprog-album, dat voor een debuut van een deels zeer jonge band zeer volwassen overkomt.
Website: https://minorgiant.bandpage.com/ .
VOORPROEFJE - LIVE-TIP
UPF (United Progressive Fraternity) - The Water
Van “Fall In Love With The World” (eigen beheer, 2014)
Afgelopen jaar besloot de succesvolle Australische progband Unitopia ermee te stoppen, maar door een deel van de leden is nu een doorstart gemaakt, aangevoerd door zanger Mark Trueack. Het originele concept was om er een interactief project van te maken, waar leden vrij waren om te komen en te gaan. De basis van de huidige bezetting bestaat echter uit de Unitopia-leden aangevuld met Guy Manning en Dan Marsh, die we kennen van The Tangent. Het eerste album zal in de herfst verschijnen, maar nu staat er al een zogenaamde teaser op de bandwebsite. Het betreft een nummer waarin niemand minder dan Jon Anderson te gast is. De sfeer van dit “The Water” heeft hierdoor wel van het Yes-album “Talk”. Ook Steve Hackett en een aantal andere gasten zijn van de partij. We zijn benieuwd naar het complete album, en zullen er vast meer van laten horen als dat is verschenen. Dit “The Water” is al een goede voorbode. Op vrijdag 3 oktober treedt UPF op in de Nieuwe Nor in Heerlen.
Het nummer is hier te beluisteren: http://unitedprogressivefraternity.com/site/music/
Website: http://unitedprogressivefraternity.com/
HERNIEUWDE AANDACHT
Balloon Astronomy - Eagle
Van “Balloon Astronomy” (eigen beheer, 2011)
Balloon Astronomy werd in 2011 opgericht door de bevriende zanger/bassist/gitarist Jim Ledger en toetsenist/fluitist Glenn Little. Net als zoveel progbands zijn de heren geïnspireerd door de groten van het genre uit de jaren 70, hoewel het al in december 2011 verschenen titelloze album ook een zekere Britse neo-prog sound heeft. Een aantal muzikale vrienden, waaronder Nick D'Virgilio en Mike Keneally, verzorgen de overige instrumentatie op de plaat. Ook Max Werner doet mee, nee niet als zanger, maar als klarinetspeler! Voor een debuut is het een aangenaam album en het luistert lekker weg. Het doet ons bij vlagen denken aan ouder werk van Big Big Train. Sinds begin vorig jaar is het echter stil rond het duo. Laten we hopen dat dit niet het enige statement blijkt. Het album is verkrijgbaar via CDbaby of Bandcamp.
Website: http://balloonastronomy.com/ .
OBSCURE NEOPROG
Winter - Close Your Eyes
Van “Across The Circle's Edge” (Circle's Edge Records/SI Music/I-tunes, 1990/1992/2012)
Progliefhebbers van middelbare leeftijd herinneren zich het album “Across The Circle's Edge” van Winter nog wel. Dit album werd namelijk in 1992 uitgegeven door het roemruchte SI-label. De Noord-Ierse band Winter was een van de eerste buitenlandse bands op SI buiten het netwerk van Clive Nolan. Deze band rond zanger Johnny Lennie werd in 1987 opgericht en is duidelijk beïnvloed door de wat steviger kant van de prog. Zo is er duidelijk een Rush-invloed hoorbaar. "Across The Circles Edge" was initieel bedoeld als demo, om een platencontract mee te bemachtigen en een groot deel van de keyboardpartijen missen. Deze zouden bij een volwaardig album zeker deel uitgemaakt hebben van de muziek. In 1991 was er echter nog steeds geen deal en besloot de band een tour door Nederland te doen. Het resulteerde in die SI-uitgave, waarop trouwens niet eens de juiste bandcredits op vermeld staan. Een aantal oorspronkelijk leden was toen namelijk al afgehaakt. De band modderde nog tot 1997 door, maar toch bleef het jeuken bij wat bandleden. En zo werd in 2012 het album opnieuw uitgebracht, alleen digitaal ditmaal, via iTunes. De op de CD missende keyboardpartijen waren intussen toegevoegd. Er zijn plannen voor een CD- en vinyluitgave dit jaar, waarbij ook een aantal demo's uit 1988 zijn toegevoegd.
Website: http://www.winteronline.co.uk/
De verrijkte versie van het album is te vinden op Soundcloud:
Proto-Kaw – Nevermore
Van het album “The Wait Of Glory” (InsideOut, 2006)
Proto-Kaw is een Amerikaanse progressieve rock band rond Kansas-gitarist Kerry Livgren. De groep is een reformatie van een band uit de vroege jaren 1970, de directe voorloper van Kansas.
Als in 2002 dertig jaar oude demo's worden uitgebracht door Cuneiform Records, komen de leden weer samen om dit te vieren. De meeste leden hadden al die tijd geen contact met elkaar gehad, maar herontdekten hun oude chemie. En zo kwam er een eerste echt studioalbum, “Before Became After” (2004). Twee jaar later volgde “The Wait Of Glory”, met 12 door Kerry Livgren geschreven nummers. Na gedeeltelijk herstel van een zware beroerte van Kerry Livgren kwam Proto-Kaw in 2010 weer bij elkaar en volgde een jaar later het album “Forth”.
Website: http://www.proto-kaw.net/ .
OPENER
Drake, William D. - Super Altar
Van "The Rising Of The Lights" (Onomatopoeia Records, 2011)
De Britse toetsenist/songschrijver William D. Drake is vooral bekend van de tijd dat hij deel uitmaakte van Cardiacs, van 1983 tot 1991. Dat óf hij een grote invloed heeft gehad op die punkprogband toen hij er deel van uitmaakte, óf Cardiacs op hem, is meteen vanaf de eerste noot te horen aan "The Rising Of Lights". Dat is zijn vierde album, dat in 2011 verscheen. Die typische melodieën doen ons gelijk terugdenken aan Cardiacs-albums als "A Little Man And A House And A Whole World Window" (1988). Het is ook het soort typisch Britse melodievoering die we bij Madness nogal eens aantroffen. Mede door het nauwelijks aanwezig zijn van elektrische gitaren is het rock-element een stuk minder prominent bij Drake solo. Hij zet een heel scala aan antieke en nog veel antiekere toetseninstrumenten in, van harmonium tot iele sixtiesorgeltjes. Daarbij maakt een klarinettist deel uit van de basisbezetting van zijn begeleidingsband. Het merendeel van de nummers is kort tot heel kort, tussen de anderhalf en 3 minuten. Dan is Drake ook op z'n sterkt. Want hoe vindingrijk zijn melodieën soms ook zijn en hoe kleurrijk de arrangementen - hij neigt wel tot veel herhalen en weinig dynamische spanningsopbouw. En dat maakt een enkel wat langer stuk al gauw een hele zit. Toch leuk om het 'Cardiacs-gedachtengoed' op allerlei manieren terug te blijven horen: niet alleen bestaat de band ondanks ontelbare bezettingswisselingen nog steeds, ook een band als Knifeworld (van Cardiacs-gitarist Kavus Torabi, vorige week in Xymphonia) speelt ermee.
Website: http://williamddrake.wordpress.com/ .
LIVE-TIP
Anathema – Anathema
Van “Distant Satellites” (Kscope, 2014)
“Er zijn maar weinig bands die een dergelijk sterke ontwikkeling en groei doormaken als Anathema. De band weet met elke nieuwe release weer meer fans aan zich te binden. Na het meesterlijke “We’re Here Because We’re Here” volgde twee jaar later het nog meer indrukwekkende “Weather Systems” en nu, wederom twee jaar later, is er weer een nieuw album om te omarmen en te koesteren. Het nummer “Anathema” heeft een prachtige opbouw met een hoofdrol voor het ingetogen drumspel van John Douglas en prachtige orkestraties (verzorgd door Dave Stewart van o.a. National Health, die dit ook deed voor Porcupine Tree en Steven Wilson). Het geheel klinkt zo mooi dreigend en hartverscheurend mooi. Maar het is vooral Vincent Cavanagh die hier ver boven zich zelf uit stijgt. Hier kan toch niemand ongevoelig voor blijven? Zijn uithalen vol verdriet en pijn dringen diep door.” (Maarten Goossensen, Progwereld) Anathema treedt op17 oktober op in de Tilburgse 013 en op 12 november 2014 in de zaal Ronda van Tivoli-Vredenburg, Utrecht.
Website: http://www.anathema.ws/ .
ALBUM VAN DE MAAND
Snarky Puppy - Sleeper
Afkomstig van "We Like It Here (Ropadope / GroundUP, 2014)
Het album van de maand is “We Like It Here” van de Amerikaanse groep Snarky Puppy: de band die op zo'n mooie wijze jazz, funk, jazzrock en progrock weten samen te voegen. Zoals gebruikelijk bij Snarky Puppy is dit album live opgenomen en verkrijgbaar in de vorm van een DVD/CD-combo, dus je kunt de verrichtingen van de muzikanten niet alleen beluisteren, maar krijgt ze ook nog eens perfect te zien. Het album is in 2013 gedurende slechts een aantal dagen opgenomen in Kytopia I in Utrecht. Daar was een select publiek bij aanwezig, dat om de band heen zit met hoofdtelefoons voor een goede geluidsmix. De compositie “Sleeper” valt op door de hoofdrol voor toetsenist Shaun Martin, die zijn solosynth door een Talkbox haalt, een effectpedaal met slang dat zo bekend is geworden door de gitaarsolo in Peter Framptons “Show Me The Way” en ook
te horen is in bijv. “Pigs” op Pink Floyds “Animals”.Website: http://www.snarkypuppy.com/ .
IT WAS 20 YEARS AGO...
Jadis - No Sacrifice
Van “Across The Water” (Giant Electric Pea, 1994)
Er was een tijd dat de Britse neoprogband Jadis bijna wekelijks bij Xymphonia langskwam. Zo speelde de kern van de band op het eerste Xymphonia festival in 1993. De laatste jaren zijn we ze echter een beetje uit het oog verloren! Dit mede door de draaideur aan ledenwisselingen. We hebben wel steeds aan iedere nieuwe plaat van Gary Chandler en co. aandacht besteed. Ook nu werken ze wederom aan een nieuw album, als opvolger van het in 2012 verschenen "See Right Through You". Afgelopen week hebben Gary en Martin Orford weer een van hun befaamde huiskamerconcerten gegeven. Of Martin Orford, die zich een aantal jaren geleden terugtrok uit de muziekbusiness, weer deel uitmaakt van Jadis, is momenteel onduidelijk. Gary Chandler is overigens te zien als voorprogramma van de Pendragon-concerten eind dit jaar. Wij gaan 20 jaar terug in de tijd, naar het jaar dat Jadis op het tweede Xymphonia-festival speelde, in het Beeklustpark. Toen was het tweede volwaardige Jadis-album “Across The Water” net uit.
Website: http://www.jadis-net.co.uk/ .
IT WAS 20 YEARS AGO...
Stolt, Roine - The Magic Circus Of Zeb
Afkomstig van "The Flower King" (Foxtrot Records, 1994)
In 1994 verscheen het album “The Flower King” van de Zweedse gitarist Roine Stolt. De man was op dat moment bekend als één van de leden van de Zweedse jarenzeventigband Kaipa, maar niemand had kunnen bevroeden dat de man jaren later zo'n stempel op de progrockwereld zou gaan drukken – met zijn band The Flower Kings en als lid van Transatlantic. De eerste stappen daartoe zette hij dus 20 jaar geleden met het album waar even later een bandnaam uit geboren zou worden en op 11 mei 1996 zou hij met zijn band The Flower Kings voor het eerst optreden in Nederland. En dat concert was.... in Almelo! In Subrosa, tijdens de laatste editie van het Xymphonia Festival.
Website: http://www.flowerkings.se/ .
AUDIOFIELE HERUITGAVE
Renaissance - Ocean Gypsy
Afkomstig van "Scheherazade And Other Stories" (BTM / Sire, 1975 / Audio Fidelity, 2014)
In 1975 verscheen het zesde album van de Britse band Renaissance, het vierde met zangeres Annie
Haslam wier stem zo onlosmakelijk verbonden is met het totaalgeluid van deze band. “Scheherazade And Other Stories” wordt gedomineerd door het ruim 24 minuten durende, schitterende werkstuk “Song Of Scheherazade” maar de overige 3 songs zijn ook zeker van hetzelfde niveau. Opvallend genoeg hebben we in al die jaren nog nooit de mooie ballade “Ocean Gypsy” gedraaid, iets wat we nu naar aanleiding van de recente heruitgave op het audiofiele label Audio Fidelity mooi kunnen corrigeren. Deze heruitgave kenmerkt zich door een mooie
warme remastering en is ook een aanrader voor diegene die over een Super Audio (SACD) speler beschikken, ondanks dat er geen 5.1 mix op staat.
Websites: http://renaissancetouring.com/band/
en http://www.audiofidelity.net/ .
Shadow Gallery – With Honor
Van "Digital Ghosts" (Inside Out, 2009)
“Digital Ghosts” is het zesde album van de progressieve metalgroep Shadow Gallery, uit 2009. Dit is het eerste album sinds voormalig Shadow Gallery-zanger Mike Baker stierf op 29 oktober 2008. Nieuwe zanger Brian Ashland heeft een zuivere en vrij hoge stem die doet denken aan Geoff Tate van Operation Mindcrime. U heeft geluisterd naar het tien minuten lange “With Honor”: progressieve muziek met vlugge gitaarloopjes, veel samenzang en vooral ook stevige rock. Mooi is het rustige piano intermezzo.
Website: http://www.shadowgallery.com/ .
Sunday 10 Augustus 2014 Show No. 1105
A.O.R.
A Foot In Coldwater - He's Always There (Watching You)
Van “All Around Us” (Elektra/Wounded Bird, 1974/2008)
A Foot In Coldwater wordt vaak bestempeld als een progressieve rockband, maar het geluid van de band kan toch in ieder geval ook, of beter, als AOR of classic rock bestempeld kunnen worden. A Foot In Coldwater is een samensmelting van verschillende bands die in Toronto opereerden aan het eind van de jaren 60. De band tekende voor het kleine label Daffodil en in 1972 verscheen het eerste album. In eigen land zorgde de goed in het gehoor liggende melodieuze rock voor een paar bescheiden hitjes en zo modderde A Foot In Cold Water lekker door. De band koos ervoor om op het derde album een aantal nieuwe nummers aan te vullen met al eerste uitgebracht werk, wat wederom resulteerde in een hit, in de vorm van “(Make Me Do) Anything You Want”, een nummer waar het eveneens Canadese Helix ook een hit mee had. Helaas ging Daffodil rond die tijd failliet, maar gelukkig kon men bij Anthem aankloppen, dat het vierde en laatste bandalbum uitbracht. Na wat bezettingswijzigingen viel de band in 1977 door gebrek aan succes uit elkaar. Wel richtten de ex-leden enkele nieuwe bands op, waaronder Private Eye en Leggat, die wederom in eigen land redelijk succesvol waren. In 1988 was er nog een reünie, en zo geniet de band nog steeds een cultstatus.
Website: http://www.afootincoldwater.com/.
NIEUW
D Project, The - Making Sense
- What is Real
Van "Making Sense" (Ozéta Productions / Universal Music Canada, 2014)
Vierde album van Canadese groep rond gitarist/zanger/keyboardspeler Stephane Desbiens (oftewel kortweg 'D', ex-Sense(!)). De vaste kern van de band bestaat verder uit Matthieu en Jean Gosselin op respectievelijk diverse typen basgitaar en drums. Voor ieder album weet Desbiens de nodige speciale gasten op te trommelen. Zo waren op eerdere platen al Derek Sherenian (ex-Dream Theater) en Brett Kull (Echolyn) te horen. Ditmaal horen we bijdragen van: Sean Filkins (ex-Big Big Train, zang), Claude Leonetti (Lazuli, op zijn custom-gebouwde léode) en Guillaume Fontaine (Nemo; keyboards). Onder de overige gasten vinden we o.a. een lokale jazzsaxofonist en een strijktrio. De mastering is gedaan door Andy Jackson, die vooral bekend is geworden middels z'n werk voor Pink Floyd. En laat Pink Floyd nu de belangrijkste invloed zijn op de muziek The D Project. De stem van Desbiens lijkt zelfs wat op die van David Gilmour en z'n gitaarspel is op dat van dezelfde man geïnspireerd. Daarnaast zijn er vooral wat overeenkomsten met bands uit de Britse neoprogboom. Het album dient eigenlijk vooral als één geheel beluisterd, wat wordt benadrukt door het feit dat de stukken in elkaar overlopen.
Website: http://www.thedproject.com/.
NIEUW
Reed, Robert - Sanctuary - Part 1 (eerste helft)
Van "Sanctuary" (Tigermoth Productions, 2014)
Dat Robert Reed, de componist/multi-instrumentalist achter Cyan, Magenta en Kompendium, een Mike Oldfield-fan is, kon de oplettende luisteraar eigenlijk altijd al wel opmaken uit zijn gitaarstijl. Al als héél jong jongetje was hij zó gek op Oldfields legendarische debuut "Tubular Bells" (1973) dat hij zich voornam om alle instrumenten die op het album te horen waren zelf te leren bespelen. Zodoende groeide Robert Reed uit tot multi-instrumentalist en brengt nu, min of meer als eerbetoon aan zijn held, een album uit, geheel in stijl van de eerste vier albums van Oldfield. Hij wist zelfs Tom Newman en Simon Heyworth, de producers van "Tubular Bells", te strikken als 'executive producer' en mastering engineer. Het is een knap stukje werk vol Oldfieldiaanse elementen: een thema dat in verschillende gedaanten op verschillende instrumenten terugkeert, folk-elementen, een koor dat een soort fantasiewoorden zingt en natuurlijk... buisklokken, ofwel 'tubular bells'. Ofwel: waar Reed met Magenta meermalen zijn liefde voor Yes tot uitdrukking brengt met nét-niet-letterlijke citaten, doet hij dat hier met Oldfield. Knap, maar nóg knapper is, als hij al zijn invloeden in zich opzuigt en daar een -eigen- draai aan geeft. Dát kan hij ook, want dat bewees hij met zijn 'tour-de-force' Kompendium. Wij gaan luisteren naar het eerste kwart van het werk.
Website: http://tmr-web.co.uk/robreedsancturay/Blank.html .
NIEUW
Sanguine Hum - Derision
Van de DVD/CD-set "Live In America" (Troopers For Sound, 2012 / Esoteric Recordings, 2014)
Sanguine Hum is een Britse groep rond zanger/gitarist/componist Joff Winks, die speelse progressieve muziek maakt met een lichte Canterbury-feel. Niet lang nadat Esoteric Recordings een heruitgave op de markt bracht van het debuut "Diving Bell", in 2012, trad de groep voor het eerst in de Verenigde Staten op en wel op het Rosfest (Rites Of Spring Festival). Hiervan werd zowel een beeld- als geluidsregistratie gemaakt. Die geluidsregistratie was al vrij snel als officiële download via o.a. iTunes te koop, nu komt Esoteric Recordings met een uitgave op DVD en CD, beide met de complete set van een uur. De groep speelde niet alleen werk van het genoemde album, maar ook songs van eerdere incarnaties, genaamd Antique Seeking Nuns en The Joff Winks Band. Ook werd "Derision" gespeeld, dat bedoeld was voor de opvolger van "Diving Bell". Dat "The Weight Of The World" is inmiddels vorig jaar verschenen, maar "Derision" staat er niet op. Misschien straks op album nummer drie? Dus dit is tot nu toe de enige uitgave waar het op te vinden is.
Website: http://troopersforsound.com/sanguine-hum/sanguine-hum-live-in-america/.
ACTUEEL
Wilco - Side With The Seeds
Van "Sky Blue Sky" (Nonesuch, 2007)
Onlangs ging in Nederland de film Boyhood in première. Regisseur Richard Linklater volgt hierin dik 12 jaar lang het opgroeien van een jongen, van diens 5de tot 18de levensjaar, tot aan z'n afstuderen op high school. Let wel: het is een speelfilm, geen documentaire. Linklater moest al die jaren lang met enige regelmaat een beroep doen op dezelfde acteurs en actrices, die je dus ook ouder ziet worden. Het zorgt ervoor dat je je erg betrokken voelt bij het reilen en zeilen van de jongen en zijn familie. Zijn vader, gespeeld door vaste Linklater-acteur Ethan Hawke, is een muzikant. Hij is groot Beatles-fan, maar ook zijn liefde voor Wilco laat hij blijken en muziek van Wilco en Wilco-voorman Jeff Tweedy (van wie over anderhalve maand een solo-album verschijnt) is meermalen te horen in de film. Zo komen er meerdere songs voorbij van ons favoriete Wilco-album "Sky Blue Sky" uit 2007. We hebben al tijden in de planning hier eens wat van te draaien voor u, en dit is een mooie aanleiding. Het was het eerste studio-album waarop jazzgitarist Nels Cline is te horen als lid van de band. Hij drukt zijn stempel behoorlijk op o.a. het spannende "Side With The Seeds". Van "Sky Blue Sky" zijn diverse uitgaven in omloop. Tip: zorg ervoor dat je de uitgave met 8-tracks live-in-de-studio-DVD te pakken krijgt!
Websites: http://wilcoworld.net/
en http://boyhoodmovie.tumblr.com/# .
LANG NIET MEER GEHOORD
Parsons, Alan Project - Inside Looking Out
- Paseo De Gracia
Afkomstig van "Gaudi" (Arista, 1987 / remaster: 2008)
In met midden van de jaren 80 leek de sleet er een beetje in bij the Alan Parsons Project. De albums “Vulture Culture” uit 1984 en “Stereotomy” uit 1985 bleven toch een beetje beneden het kwaliteitsniveau dat we van de heren Alan Parsons en Eric Woolfson gewend waren. Maar in 1987 werden die albums opgevolgd door het meer dan uitstekende “Gaudi”, deels geïnspireerd door de Spaanse architect Antonio Gaudi en zijn uitzonderlijke werk in en om Barcelona. Daaronder bevinden zijn de kathedraal La Sagrada Familia en de twee bijzondere huizen die aan de duurste straat van de stad staan, Paseo De Gracia. We draaien het slot tweeluik van het album, bestaande uit zo'n typische Alan Parsons Project-ballade gezongen door Eric Woolfson en een instrumentaal slotdeel waarin ook nog het hoofdthema van de openingssong “La Sagrada Familia” weer voor bij komt.
Website: http://www.alanparsonsmusic.com/ .
ACTUEEL
Lunatic Soul – The In-Between Kingdom
Van het album “Lunatic Soul II” (Kscope, 2010)
Op 13 oktober 2014 verschijnt bij het platenlabel Kscope een nieuw soloproject van frontman Mariusz Duda van de Poolse formatie Riverside, getiteld "Walking On A Flashlight Beam" . “Het album duurt ruim een uur en staat vol met donkere en intense stukken die uitermate melodieus klinken”, verkondigde de zanger/bassist onlangs. We zijn benieuwd, maar voor het zover is, vallen wij nog even terug op het tweede Lunatic Soul-album, dat in 2010 verscheen.
Website: http://lunaticsoul.com/en/ .
ACTUEEL
Arena – The Great Escape
Van het album “The Seventh Degree Of Separation” (Verglas, 2011)
De neo-progformatie Arena heeft na onderling overleg besloten om niet verder te gaan met basgitarist Jon Jowitt. Door enige tijdsdruk en eerder gedane beloftes zijn de bandleden tot de conclusie gekomen dat dit het beste voor Arena in de toekomst is. Het is niet de eerste keer dan Jowitt de band verlaat: dat gebeurde ook al in 1998. In 2011 was het teruggekeerd. Jowitt is zodoende te horen op twee EP's, drie studio-albums en een live-album van Arena. De aankomende maanden gaat de band nieuwe nummers schrijven voor de opvolger van “The Seventh Degree Of Separation’’ uit 2011. De titel is reeds bekend gemaakt: “The Unquiet Sky’’. Het zal een conceptalbum worden, dat grotendeels gebaseerd is op een griezelverhaal van Mr. James. In het concept zitten veel sterke thema’s met veel drama. “The Unquiet Sky” zal in 2015 verschijnen, een jaar dat ook in het teken zal staan van feestelijke festiviteiten, want Arena bestaat dan 25 jaar!
Website: http://www.arenaband.co.uk/ .
LIVE-TIP
Spock's Beard - Walking On The Wind
Van “Beware Of Darkness” (Radiant Records, 1996)
Volgende maand zal Spock's Beard wederom door Europa toeren ter promotie van het huidige album “Brief Nocturnes And Dreamless Sleep” én de nieuwe DVD “Live At Sea” . De huidige bezetting met Enchant-zanger Ted Leonard is zeker de moeite waard en zorgt ervoor dat de band niet stil blijft staan. De heren houden echt hun historie ook in eer en speelt nog zeker een aantal klassiekers uit het Neal Morse-verleden. Laten we hopen dat “Walking On The Wind” van het tweede album “Beware Of Darkness” ook langs komt. Op 2 september staat Spock's Beard op het podium van De Boerderij in Zoetermeer en op 4 september in De Bosuil in Weert.
Website: http://www.spocksbeard.com/ .
ALBUM VAN DE MAAND
Snarky Puppy - Kite
Afkomstig van "We Like It Here” (Ropadope / GroundUP, 2014)
Het album van de maand is “We Like It Here” van de Amerikaanse groep Snarky Puppy: de band die op zo'n mooie wijze jazz, funk, jazzrock en progrock weten samen te voegen. Zoals gebruikelijk bij Snarky Puppy is dit album live opgenomen en verkrijgbaar in de vorm van een DVD/CD-combo, dus je kunt de verrichtingen van de muzikanten niet alleen beluisteren, maar krijgt ze ook nog eens perfect te zien. Het album is in 2013 gedurende slechts een aantal dagen opgenomen in Kytopia I in Utrecht. Daar was een select publiek bij aanwezig, dat om de band heen zit met hoofdtelefoons voor een goede geluidsmix. De song “Kite” valt op door de aanwezigheid van een Nederlandse strijkerssectie en een heerlijke bugel-solo. De compositie doet ons wel wat denken aan de Pat Metheny Group ten tijde van “Imaginary Day” en “The Way Up”.
Video: http://youtu.be/eFUOZ5PI3m8 .
Te beluisteren en rechtstreeks te bestellen via: http://snarkypuppyeu.bandcamp.com/album/we-like-it-here
Website: http://www.snarkypuppy.com/ .
ZOMERSE KLANKEN
Crosby & Nash - The Last Whale
Afkomstig van "Wind On The Water" (1975, Origineel: ABC Records, heruitgave 2CD: Troubadour / Easy Action, 2008)
Het duo David Crosby & Graham Nash maakten gezamenlijk in de jaren 70 een drietal studio-albums dat door velen tot het beste worden gerekend dat er in die tijd aan muziek kwam uit de West Coast scene in Amerika. Beide heren zijn vocaal op de top van hun kunnen en ook zijn hun songs
van uitzonderlijk hoog niveau. De afsluiter van het album “Wind On The Water” uit 1975 is “The Last Whale”, dat begint met het a capella stuk “Critical Mass” geschreven door Crosby, dat duidelijk ook van invloed is geweest op soortgelijke passages in de muziek van Kayak uit die tijd, gevolgd door het titeldeel “Wind On The Water” van de hand van Graham Nash.
Website: http://www.crosbynash.com/ .
(OP)NIEUW
Honing, Sebas - Beauty On The Beach
Van "Songs Of Seas And Oceans" (Freia Music, 2014)
In juni draaiden we al muziek van "Songs Of Seas And Oceans", het eerste solo-album van de jonge muzikant Sebas Honing, ook actief met de band Equisa. Het album bevat songs, die, zoals de titel al aangeeft, een thematische verbondenheid hebben. En ondanks dat het muzikaal gebodene stilistisch behoorlijk breed is, laat het album zich als een in muziekvorm gegoten film aanhoren. Heftige, aan psychedelica en metal refererende passages deden ons denken aan recent werk van Amplifier; andere stukken, met al dan niet bubbelende watergeluiden, hebben een haast ambient-achtig karakter. Ook is er plaats voor een Neal Schon-achtige, melodieuze gitaarinstrumental. Wij gaan luisteren naar het ingetogen en sfeerrijke "Beauty On The Beach".
Website: http://www.freia-music.nl/c-2454957/sebas-honing/ .
OBSCUUR
Ragnarok - Nooks
Van “Nooks” (Polydor / Belle Antique, 1976 / 1990)
Prog uit Nieuw-Zeeland, dat hebben we niet vaak in Xymphonia. We hebben wel eens iets van Split Enz gedraaid, maar voor Ragnarok moeten we meer dan 1000 uitzendingen terug in ons archief. Deze band duikt in Nieuw-Zeeland voor het eerst in 1974 op. Met veel glitter, bombarie, maffe kleding en een repertoire dat bestond uit songs van Led Zeppelin, Yes en Pink Floyd wist de band een status te behalen als DE Psychedelische band van Nieuw-Zeeland. Vooral het veelvuldig gebruik van Moog en Mellotron gaf de muziek een spacy feel. Een van de krachten van de band was ook dat zo goed als ieder bandlid een begenadigd zanger was. Maar het was frontvrouw Lea Maalfrid die het publiek heet meest bekoorde. Ragnarok mocht zich in 1975 de huisband noemen van Granny, de populairste nachtclub van Auckland. Vervolgens werd de band een van 's lands populairste touring bands, die al snel een album op mocht nemen voor Polydor. Kort hierop verliet Lea de band en kwam de klad er een beetje in. De space-rock van de band werd minder populair en hoewel met het album “Nooks” nog wel een zeer fijne plaat werd afgeleverd, was de ontvangst ervan matig. Ook een zelf gefinancierde tour langs theaters mocht niet baten en eind 1977 viel na 3 jaar het doek al voor de band. Van de leden wist alleen Lea Maalfrid nog enig naam te maken nadat ze verhuisde naar Nashville en o.a. voor Bonnie Raitt en Sheena Easton een aantal hits schreef. Wat blijft zijn 2 fijne albums waarvan vooral “Nooks” de symfo-liefhebber zeker kan bekoren. We gaan luisteren naar de afsluiter van de plaat: het instrumentale titelnummer, met een epische, haast hymne-achtige opbouw.
Meer info: http://www.sergent.com.au/music/ragnarok.html .
ACTUEEL
Wilson, Steven - Luminol
Van “The Raven That Refused To Sing” (Kscope, 2013)
In de door vele internationale progliefhebbers samengestelde prog top 100 allertijden die afgelopen week in de nieuwe editie van het Britse magazine Prog is gepubliceerd staat één recent album heel hoog genoteerd: Op nummer negen staat “The The Raven That Refused To Sing” van Steven Wilson. En dat in een top tien met verder alleen platen uit de gouden periode 1969 tot 1975. Ook bij de Xymphonia-redactieleden is het album zeer geliefd. Het stond op nummer één in onze eindlijst over 2013. We kijken dan ook reikhalzend uit naar het volgende album. Daarom is dit goed nieuws:
Deze maand begint Steven Wilson met de opnames van een opvolger. Aan de line-up van de band zal niks veranderen. Tot die tijd nog maar eens een nummer (wat nog niet eerder gepland was) van “The Raven That Refused To Sing”: de opener “Luminol”.
Website: http://stevenwilsonhq.com/
NB, de Prog Magazine Top 100, en het vele commentaar erop, is hier te vinden: http://www.progressiveears.org/forum/showthread.php/10117-Prog-Magazine-Top-100-The-Full-List .
Sunday 03 Augustus 2014 Show No. 1104
IN MEMORIAM: DICK WAGNER
Gabriel, Peter - Slowburn
Van "Peter Gabriel" (PG1) (Charisma, 1977)
Gitarist Dick Wagner is afgelopen woensdag in een ziekenhuis in Scottsdale, Arizona overleden. Hij kreeg begin jaren '70 enige bekendheid met zijn groep Ursa Major, waarvan het debuut door Bob Ezrin werd geproduceerd. Die koppelde hem aan collega-gitarist Steve Hunter. Dat was een meesterzet: de twee ontwikkelden een zeer herkenbare tandemstijl waarbij hun heldere, ultravette rockgitaarlijnen vervlochten - of de een tweede stem over de ander speelde. Het minutenlange intro van "Sweet Jane" op Lou Reeds live-plaat "Rock 'N Roll Animal" (1973) was hét Hunter/Wagner-visitekaartje. Daarnaast werd het duo vooral bekend van werk met Alice Cooper, óók onder productie van Ezrin. Die 'gebruikte' het duo ook op Peter Gabriels eerste soloplaat (1977). Meestal is het hier Hunter die de 'full frontal guitar' speelt - Wagner soleert wel in "Here Comes The Flood" en "Slowburn". Wagner werd 71 jaar, dezelfde leeftijd die de vorig jaar overleden Reed bereikte.
Website: http://www.wagnermusic.com/ .
NIEUW
Druckfarben - Long Walk Down
- Another Day
Van "Second Sound" (eigen beheer, 2014)
"Second Sound" is de titel van het inderdaad tweede album van de Canadese groep Druckfarben. De groep bestaat uit professionele musici die hun geld voornamelijk verdienen met coverbands en sessie-activiteiten. Ook was het gehele kwartet betrokken bij het vertolken van complete Yes-albums voor het Canadese Classics Albums Live-project. Het zal de luisteraar niet veel moeite kosten om te concluderen dat Yes-muziek diep in de genen zit van de heren. Toch laat "Second Sound" nu ook weer niet een slaafse doorslag van Yes-muziek horen. Er zit een zekere frisheid in de muziek, en een speelse component, die wel wat doet denken aan Gentle Giant en Echolyn. Daarbij is er veel aandacht voor meerstemmige zang en hier en daar plaats voor wat meer folky details met akoestische instrumenten. Druckfarben bewijst dat er op een creatievere en diepgaander manier met de seventiesprogtraditie kan worden omgesprongen dan het grote voorbeeld zelf momenteel laat horen.
Website: http://www.druckfarben.ca/ .
NIEUW
Kenso - Voice Of Sankhara
- Shinjuku Kōsei Nenkin Ni Sora
Van "Uchinaru Koe Ni Kaiki Seyo" (King Records/Nexus, 2014)
Acht jaar na het vorige studioalbum "Utsuroi Yuku Mono" en vijf jaar na de herbewerking van de klassieker "Sparta" als "Sparta Naked" verscheen deze maand eindelijk een nieuwe plaat van de progressieve rockers van Kenso, "Uchinaru Koe Ni Kaiki Seyo". Tussendoor kon de echte liefhebber overigens nog wel de peperdure "Kenso Complete Box" aanschaffen, die naast de reguliere albums een aantal nooit uitgebrachte opnames op CD en DVD bevatte. Met het nieuwe album keert de band rondom gitarist/tandarts Yoshihisa Shimizu enigszins terug naar de meer melodieuze composities, zoals die op "Kenso II", "Sparta" en "Yume No Oka" stonden. Hierbij
worden invloeden van de Engelse grootheden als Camel, Genesis en Gentle Giant vermengd met virtuoze, met jazzrock en Japanse traditionele muziek gekruide ingrediënten. Toch is het avontuur en de uitdaging nog wel degelijk aanwezig, zoals de talloze ritmische verschuivingen en atmosferische veranderingen tonen. Meest extreem is daarin het slotstuk "A Song Of Hope", waarin een zangeres die het midden houdt tussen Kate Bush en een operazangeres de aandacht vasthoudt in een song die enigszins doen denken aan het Led Zeppelin met Sandy Denny, maar dan met
jazzrocktrekjes. Diezelfde zangeres is ook woordloos te horen in "Shinjuku Kōsei Nenkin Ni Sora", één van de twee instrumentale stukken die we voor Xymphonia geselecteerd hebben.
Website: http://www1.u-netsurf.ne.jp/~kenso/index.html .
NIEUW
Knifeworld - Send Him Seaworthy
- Destroy The World We Love
Van "The Unravelling" (InsideOut, 2014)
"The Unrevealling" is, vijf jaar na het debuut "Buried Alone - Tales Of Crushing Defeat", het tweede album van het Britse Knifeworld. Belangrijkste man van Knifeworld is Kavus Torabi, een Brit met Iraanse wortels. Hij heeft een naam opgebouwd in de meer avantgardistische rockwereld, voornamelijk als gitarist. Zo was hij mede-oprichter van The Monsoon Bassoon, speelt hij sinds 2006 bij Guapo en is hij sinds enkele jaren tweede gitarist bij de legendarische punkprogband Cardiacs. Voor Knifeworld heeft hij nog 7 muzikanten (5 mannen en 2 vrouwen) om zich heen verzameld, waarvan het merendeel diverse instrumenten bespeelt. We horen o.a. fagot, klarinet, saxofoons, violen, harmonium en diverse keyboard- en gitaarvarianten. De 8 stukken op deze CD zitten tjokvol muzikale ideeën en zijn zeer rijk gearrangeerd. 'Druk', zullen sommigen zeggen. Cardiacs is een voor de hand liggende referentie, maar Knifeworld heeft nauwelijks die punky invloed en legt meer de nadruk op zijn akoestische kant. Zoals in R.I.O.-groepen veel gebeurt. Ook zijn er lijnen te leggen naar de cross-over-output van bands op het New Amsterdam-label. In "Destroy The World We Love" horen we een knikje naar de minimal music van Steve Reich. We blijven aan het eind wel zitten met één groot vraagteken: als je zóveel tijd steekt in zulke rijke en gelaagde, vaak ook zeker welluidende, muziek en daar zoveel muzikanten en instrumenten voor inschakelt - waarom, oh waarom ga je dan zelf zingen als je stem klinkt als een kruising tussen Les Claypool van Primus en Fozzie van The Muppets? Er worden vaak albums uitgebracht met als bonus 'the instrumental version'. Deze CD schreeuwt erom. Er blijft meer dan genoeg muzikaals te ontdekken over op deze zeer interessante schijf zónder die toch wel behoorlijk aanwezige zang. En als we toch bezig zijn: de productie had, met zóveel instrumenten, wat meer 'cinemascope' mogen zijn: er zit nogal veel op een kluitje in de mix.
Website: http://www.knifeworld.co.uk/ .
PROG UIT JAPAN
Pageant - Rires Dans La Nuit
Afkomstig van "La Mosaique De La Reverie” (Made In Japan Records, 1986)
De band Pageant was een exponent van de golf nieuwe progbands in Japan, die begin jaren 80 opdook en nieuw leven blies in de progressieve rock. Het debuut van “Pageant”, “La Mosaique De La Reverie” verscheen in 1986 en is na al die jaren nog steeds een hoogtepunt te noemen. De
kraakheldere stem van zangeres Hiroko Nagai verraadt een achtergrond in muziektheater. De muziek is sterk door Genesis beïnvloed, maar heeft wel ook een duidelijk scherper randje – iets wat op latere albums nog wat meer naar voren zou komen. “Rires Dans La Nuit” is één van vele
symfonische hoogtepunten op dit album.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=743 .
OPENER
Nova, Aldo – Monkey On Your Back
Van “Subject” (Portrait, 1983)
Het is alweer een tijd geleden dat we wat van Aldo Nova hebben gehoord. Zijn laatste album werd zelfs in eigen beheer uit gebracht, en net als zoveel artiesten uit de jaren tachtig, houdt hij het voornamelijk bij schrijven voor anderen, wat hem een aantal hits heeft opgeleverd. Onder het AOR-publiek is hij echter het best bekend om zijn album “Subject” uit 1983. Wat hem hierbij onderscheidde van veel tijdgenoten, is dat de plaat een losjes gehanteerd concept heeft, handelend over over het gebruik en misbruik van drugs. Met het nummer “Monkey On Your Back” noteerde hij een bescheiden hit, zijn tweede in de VS.
Website: https://www.facebook.com/pages/Aldo-Nova/109922525530 .
LIVE-TIP
Marillion - Afraid of Sunrise
Van “Afraid Of Sunlight” (EMI, 1995/1999)
Het laatste album dat Marillion voor EMI maakte is alweer bijna 20 jaar oud. Indertijd wisten de fans nog niet helemaal wat men met de plaat aan moest, het is nu echter een album dat hoge ogen scoort in de lijstjes van Marillion-favorieten. Een van de mooiste tracks is wel “Afraid Of Sunrise”, live helaas niet zo vaak gespeeld. Marillion staat op 15 december eindelijk weer in de mooiste poptempel van Nederland, Muziekcentrum Vredenburg in Utrecht, waar ooit ook het Nederlandse debuut van Steve Hogarth plaatsvond. Van H is overigens sinds kort het eerste deel van zijn dagboeken verkrijgbaar. Op 16 december wordt overigens het Eindhovense Muziekgebouw Frits Philips aangedaan.
Website: www.marillion.com .
ALBUM VAN DE MAAND
Snarky Puppy - Outlier
Afkomstig van "We Like It Here (Ropadope / GroundUP, 2014)
Snarky Puppy is de opvallende naam waarachter een collectief van Amerikaanse muzikanten schuilgaat, die dit jaar al 10 jaar lang samen muziek maken. Muziek die de heren zelf een mix van jazz, funk en wereldmuziek noemen, maar onze oren horen een fikse dosis jazzrock en progrock uit de jaren zeventig terug in de muziek en met name op het meest recente album “We Like It Here”. Zoals gebruikelijk bij Snarky Puppy is dit album live opgenomen en verkrijgbaar in de CD-met-DVD-combo. Dus je kunt de verrichtingen van de muzikanten niet alleen beluisteren, maar krijgt ze ook nog eens perfect te zien. Het merendeel van de muziek werd vier dagen voor de opnamesessies, in het Utrechtse Kytopia, voor het eerst voorgelegd aan de band door bandleider en bassist Mike League, waarna er een korte repetitieperiode volgde. Het besef dat deze complexe, maar toch ook
toegankelijke muziek na een beperkt aantal repetities op zo'n indrukwekkende wijze wordt gespeeld, zegt veel over het niveau van deze muzikanten.Video: http://youtu.be/4Qo1NFwMhBA
Te beluisteren en rechtstreeks te bestellen via: http://snarkypuppyeu.bandcamp.com/album/we-like-it-here
Website: http://www.snarkypuppy.com/ .
LIVE-TIP
Amplifier – Continuum
Van de EP “The Astronaut Dismantles HAL” (eigen beheer, 2005)
“De muziek van de Britse band Amplifier kenmerkt zich door opzwepende, pretentieuze, grommende, maar soms ook mysterieuze gitaren. Knoestige drums bezorgen geen rust in het ritme en de zang van Sel Balamir is soms bezwerend , maar af en toe ook kenmerkend voor de Britse poprock. Het baswerk is vaak ondersteunend, maar ook typerend voor de vette sound. De Britten maken veelvuldig gebruik van pedalen en samples om het geluid dikker te maken en om zogenaamde muren van geluid te creëren. Psychedelische erupties zorgen voor een vet en intens en vol geluid.” (Ruard Veltmaat, Progwereld) Het nieuwe album van Amplifier, getiteld "Mystoria", verschijnt op 8 september. Naar aanleiding daarvan gaat de groep op tournee. Dat brengt de heren op 13 oktober naar Kleine Freiheit in Osnabruck en 16 oktober naar de Patronaat in Haarlem.
Website: http://www.amplifierband.com/ .
LIVE-TIP
Wishbone Ash – Blue Horizon
Van “Blue Horizon” (Solid Rockhouse, 2014)
Twee maand geleden verscheen er een nieuw album van Wishbone Ash: we hebben u er in juni al wat van laten horen. “Van de klassieke bezetting resteert alleen gitarist Andy Powell, terwijl oud-bassist Martin Turner zijn eigen Wishbone Ash oprichtte. "Blue Horizon" brengt de geest van de eerste LP's in herinnering, met enerzijds de vreedzame, Westcoast-achtige samenzang en aan de andere kant de heftige, indringende 'twin guitar'-solo's. Als je met slechts één oorspronkelijk bandlid bijna 45 jaar na het debuut een album op dit niveau kunt maken, heeft de classic rock-luisteraar geen excuus meer om deze Wishbone-line-up niet weer in de gaten te houden." (Dominique vd Geld, Lust For Life; 4 uit 5 sterren) Volgend jaar februari doet de band twee concerten in Nederland: 6 februari in de Victorie in Alkmaar en 7 februari in De Pul in Uden.
Website: http://wishboneash.com/ .
OBSCUUR
Chakra - Miles Before You
Van "Chakra" (Brother Studio Productions / GDR, 2007)
De Amerikaanse formatie Chakra bracht in 1979 haar enige en titelloze LP uit, dat nog wel eens voor belachelijke bedragen wordt aangeboden. De religieus getinte, Yes-gerelateerde plaat werd in 2007 in gelimiteerde editie van 777 en 400 op CD (gestoken in LP-hoes) respectievelijk LP
uitgebracht, maar blijkbaar zijn er daarvan nog voldoende te verkrijgen, al moet je uitkijken dat je niet de onofficiële Italiaanse editie te pakken krijgt. In aflevering 797 besteedden we in Xymphonia aandacht aan deze heruitgave, dit keer een andere song, het mooi opgebouwde "Miles
Before You".
Website: http://www.progarchives.com/album.asp?id=35620 .
Art In America – Waves
Van “Art In America” (Renaissance, 2008)
Raar bandje, de Canadese formatie Art In America. Een van de ear catchers is de pedal harp (de eerste elektrische band die dit instrument toepast). Je zou dan een meer symfonisch geluid verwachten, maar de muziek neigt behoorlijk richting AOR. De productie is van Eddy Offord, wat te horen is. Gastrollen zijn weggelegd voor Dixy Dregs' gitarist en keyboardspeler Steve Morse en T. Lavitz. Een tweede album kwam er nooit, maar was wel in de planning. Niet vermeld in het CD-boekje, maar de 2008-heruitgave van de plaat bevat liefst zeven bonustracks, die bijna interessanter zijn dan het eigenlijke album. Zo vinden we twee live tracks die de studioversies van de plaat overtreffen. En een aantal demo's voor de niet afgemaakte tweede plaat. Deze zijn wisselend van kwaliteit, maar de bijna 10 minuten durende afsluiter mag er zijn. Er is overigens nu wel een tweede album verkrijgbaar, genaamd “The Hentschel Sessions”, helaas alleen te koop via de Amerikaanse site van Amazon. Oh en de naam verraadt het al: die sessies zijn geproduceerd door…. David Hentschel... waar kennen we die ook al weer van.
Website: http://www.artinamericamusic.com/ .
