Xymphonia is
sponsored by: 
Sunday 29 August 2010 Show No. 905
AOR
Hugo - If You're Ever Lonely
Van het album “Hugo” (Now & Then, 1997)
Amerikaans AOR van band rond
zanger Hugo, die tevens de frontman is van de band Valentine. Hugo
bracht drie albums uit: “Hugo” (1997), “Time On Earth” (2000) en
“Fire In The Night” (2004). De
albums laten sterke zang horen, met een dikke knipoog naar Journey.
NIEUW
Minus The Bear - Fooled By The Night
Van "Omni" (Dangerbird, 2010)
De
leden van deze sinds het begin van deze eeuw vanuit Seattle opererende
band hebben een mathrock-verleden in verschillende bands, die hun
technische kunnen binnen MTB in een toegankelijker jas gieten. Toch waren
eerdere albums voor velen wat al te neurotisch, vooral door het wiskundige
gitaarvlechtwerk van voormalig Botch-gitarist David Knudson. Met zijn
vertrek is de muziek wat rechtlijniger geworden en krijgen ook keyboards
meer ruimte. In sommige stukken wordt meer gewerkt met sfeertekeningen:
het progressieve element dat er altijd al was krijgt nu bij vlagen een
symfonischer uitwerking. Zoals in het slotnummer van het in het
Lowlands-weekend in Nederland verschenen album. Op genoemd festival was de
band dan ook aan het werk te zien en horen.
HERUITGAVE
Anyone’s Daughter – Anyone’s Daughter
van “Adonis” (AD Music, 1979 / 2010)
In
1979 kwam het debuut van de Duitse band Anyone's Daughter uit. Het geluid
op deze eersteling is zeker nog beïnvloed door de Engelse voorgangers als
Camel en Genesis met nadruk op het melodieuze aspect. Er is dan ook
heerlijk gitaarspel van Uwe Karpa, aangevuld met toetsenspel van Matthias
Ulmer. Voor Duitse begrippen heeft de band ook een zeer goede zanger in de
persoon van Harald Bareth. “Adonis” is dan ook een underground-klassieker
bij veel symfo-liefhebbers. Centraal staat het uit 4 stukken bestaande
titelnummer. De albums van de band zijn begin jaren negentig al eens op CD
verschenen, maar nu al enkele jaren niet meer verkrijgbaar. Daarom nu deze
door de band zelf verzorgde heruitgave. En men heeft gelijk de kans
aangegrepen de opnamen op te poetsen. Ook vond men in het archief nog 2
stukken, die uit die tijd stammen en nooit eerder zijn uitgebracht, deze
zijn als bonus tracks toegevoegd. Dus heb je de plaat nog niet, ga
snel naar www.anyonesdaughter.de om de CD te bestellen.
HERUITGAVE
Sad Café - Crazy Oyster
- Keeping It From The Troops
Van
"Facades / Sad Café" (RCA 1979/1980, Edsel 2009)
Het derde en vierde album van de Britse groep, die eigenlijk nooit breed
is doorgebroken. We kennen de band enerzijds als zijnde de voortzetting
van de oorspronkelijke Mandalaband, zonder David Rohl. Anderzijds als de
andere band van de andere Paul Young, de Mike + The Mechanics-zanger, die
in het jaar 2000 (ja, alweer tien jaar geleden!) plotseling overleed.
Beide albums zijn geproduceerd door Eric Stewart, en dat is te horen! Want
regelmatig horen we typische 10CC-dingetjes in de muziek, die net als die
van 10CC niet onder één stijl valt te scharen en het best als
'progressieve pop' kan worden gekenschetst. Soms is de muziek
funky-op-z'n-Little Feat's en legt Young een Lowell George-achtige schwung
in z'n zang, dan weer zijn de arrangementen symfonischer en is de lijn
naar M+M zo gelegd. Maar net als bij 10CC zijn de stlistische uitstapjes
legio, in een prachtige productie waarin van alles 'gebeurt'. En dan zijn
er heerlijke gitaarsoli van Ashley Mulford. Die heeft ook bij Mike +
Mechanics gespeeld en is nu weer terug bij the Mandalaband. Zijn spelstijl
is vaak warm en vol, soms ook fel en snerpend.
Kevin Ayers - The Confessions Of Dr. Dream
van "The Confessions of Dr. Dream" (Island, 1974)
Kevin Ayers is zo'n man waar
veel mensen wel van gehoord hebben maar waarschijnlijk nooit echt muziek
van hebben gehoord. En dat is op zich best jammer want met name zijn
albums t/m 1974 zijn voorbeelden van typische Engelse licht excentrische
progpop. Kort door bocht: Ayers klinkt bij vlagen als Syd Barrett maar dan
zonder mentale aftakeling. Misschien wel z'n meest proggy album is
“The Confessions Of Dr. Dream” uit 1974, een album dat voornamelijk
word gedomineerd door de plaatkant lange titelsuite. Ayers weet zich
omringd door klasse muzikanten als bassist John Perry,
drummer Mike Giles (ex-King Crimson I), toetsenist Rupert Hine (die tevens
voor de productie tekent) en chanteuse Nico in een kleine angstaanjagende
gastrol.
LIVE-TIP
/ OPENER
Tori Amos - Dolphin Song
Van "A Piano - The Collection" (Rhino / Warner Music Group,
2006)
Toen
de Amerikaanse pianiste/zangeres/liedschrijfster Tori Amos enkele jaren
terug overstapte naar een ander label, was het voor haar oude
platenmaatschappij tijd voor een overzichtsbox, genoemd naar en
vormgegeven als Tori's grote liefde. Daarop naast albumtracks ook vele
B-kantjes en een handvol niet eerder uitgebrachte nummers. Zoals "Dolphin
Song", een vlotte compositie uit 2003 met naast een prima voor de dag
komende Tori vooral heerlijk prominent basgitaarspel. Tori Amos treedt op
8 oktober op in de Heineken Music Hall, tijdens de Week van het Metropole,
met het Metropole Orkest.
LIVE-TIP
Marillion
– Hotel Hobbies / Warm Wet Circles / That Time of the Night
Van “Clutching At Straws” (EMI, 1987)
Komende
zaterdag zal Marillion als headliner optreden op het Night of the Progs
Festival op de Loreley. Dit zal na 23 jaar een terugkeer zijn naar deze
plek alwaar men toen het succes van hun toenmalig album “Clutching At
Straws” vierde op het destijds populaire Loreley Festival. De opname is
zowel op DVD als CD verkrijgbaar. Wel had men nog een andere zanger, jawel
die lange Schot. Redactielid Maurice was er toen bij, en zal het nu ook
mee gaan maken. Op het Marillion forum is nu een petitie bezig om de band
de trilogie van “Clutching At Straws” weer te laten spelen op dit
festival. Zou het lukken….?
SEVENTIES
Alan
Parsons Project, The - The Cask Of Amontilado
Van “Tales Of Mystery And Imagination - Edgar Allan
Poe” (Mercury, 1976)
In 1976 verscheen het
eerste album onder de vlag van The Alan Parsons Project. Eén van de
vocalisten op dat album is John Miles, die interessant genoeg kort voor
het verschijnen van dit album zelf in Nederland een nummer 1-hit had met
zijn song “Music”, ook al een productie van Alan Parsons.
Van "Last Epic" (InsideOut, 2003)
“Last
Epic” van het Zweedse A.C.T. is een concept-album over een vervallen
flatgebouw en haar
beheerder en bewoners. Deze song is geschreven van uit het oogpunt van de
lift :-)
Zenith - Eden (All The Way)
Van het album “Eclipse” (eigen beheer, 1999)
De deels Enschedese, deels
Hengelose band Zenith was 11 jaar geleden te gast bij ons, ten tijde van
het verschijnen van de CD “Eclipse” met muziek die onder het kopje 'neo
prog' te rangschikken valt. Twee leden van de band, toenmalig
zanger/toetsenist Leon de Vries
en gitarist Ruud de Graaff (ofwel het duo RULE) verzorgden het complete
jingle-pakket van dit programma.
SEVENTIES
Caravan - The Last Unicorn
Van "Better By Far" (Chrysalis, 1977 / Eclectic Discs, 2004)
Het
10e album van een band die zelden in dezelfde bezetting aan de studiodeur
verscheen. Vertrouwde krachten Pye Hastings (gitaar, zang), Richard
Coughlan (drums, met Hastings lid van het 1ste uur) en Geoffrey Richardson
(altviool, fluit, gitaar) worden bijgestaan door Mike Wedgewood (bas, lid
sinds "Cunning Stunts") en de in 1976 toegetreden Jan Schelhaas
(toetsen). De songs zijn, geheel in lijn met de tijdsgeest, compacter en
straighter, maar vooral nieuweling Schelhaas maakt ze met z'n soepele en
fruitige toetsenspel onmiskenbaar Caravanesque. Zijn keyboardsounds hebben
soms iets van een electrische viool, wat bijzondere effecten heeft in
samenspel met Richardson. Hoewel zeker niet het beste Caravan-album valt
er voor de symfo-liefhebber veel te genieten. Die moet dan niet
terugdeinzen voor een iets poppier insteek dan we van een van dé
vaandeldragers der Canterbury-prog gewend waren. Dit is weer zo'n
liefdevolle uitgave van rerelease-specialist Mike Powells Eclectic Discs,
met rijk geïllustreerd boekje. Deze instrumental is een van de
hoogtepunten, a la Happy The Man: met een ingetogen begin en eind, met
hoofdrol voor fluit, maar een stomend jazzrock-tussenstuk met een Kit
Watkins-achtige, flitsende Moog-solo van Schelhaas.
Galleon
- Let Us Be Amazed
Van het album “Beyond Dreams” (Progress Records, 2000)
Galleon is een uit Zweden
afkomstige viermans neo-prog-formatie. De band werd 25 jaar geleden
opgericht met als bandnaam Aragon. Een eerste demo deed het goed, maar de
naam kon niet door de beugel: Er was al een Australische Aragon actief in
de symfonische rock-scene. Het duurde uiteindelijk tot 1993 voordat
Galleon het eerste album “Lynx” uitbracht. “Beyond Dreams” is het
zesde album van de Zweden. “Let Us Be Amazed” is een typisch
Galleon-nummer: lekker up-tempo, maar ook met aardig wat tempowisselingen
en een melodie die lekker lang in je hoofd blijft hangen. Het opent met
pianospel en een solide baspartij. Het nummer glijdt aan je voorbij met
mooie passages met alleen zang en toetsen afgewisseld door stukken waarin
het net lijkt of er een compleet orkest uit het toetsenarsenaal van Ulf
Petterson is komen zetten. Zoals de titel al zegt...
Sunday 22 August 2010 Show No. 904
IN
HET NIEUWS
Blackmore's Night - Mond Tanz
/ Child In Time
Van het album “The Village
Lanterne” (SPV, 2006)
In
oktober 1996 realiseert Ritchie Blackmore zijn langgekoesterde wens: het
maken van een akoestisch album in een stijl die teruggrijpt naar de
Middeleeuwen en de Renaissance. Ritchie en zangeres/tekstschrijfster (en
ook partner) Candice Night besluiten om de nieuwe band Blackmore’s Night
te noemen. In 1997 verschijnt het debuut “Shadow of the Moon”. Volgens
de laatste berichten komt een nieuwe Blackmore's Night-album, “Autumn
Sky”, op 3 september uit. De CD zal 15 songs bevatten, waaronder een
bonustrack van Ritchie op zijn oude vertrouwde elektrische gitaar.
HERUITGAVE
Jade Warrior - Way Of The Sun
Van "Way Of The Sun" (Island Records, 1978 / Esoteric Recordings,
2010)
Dit zevende album is het
laatste dat de groep voor Island Records maakte, het laatste deel van een
vierluik en ook het laatste van de groep Jade Warrior. Zo'n zes jaar later
haalden de twee kernleden de naam weer van stal voor hun projecten. Zoals
gezegd kunnen de Island-platen als vierluik worden gezien die ons van de
antieke Oosterse wereld ("Floating World" en “Kites”) via de
oceanen ("Waves") in Latijns Amerika brengen. Met behulp van een
mengvorm van akoestische instrumenten (o.a. fluiten, akoestische gitaren)
en zeker ook elektrische (zware basgitaarsounds en soms Oldfieldiaans
aandoend elektrisch gitaarwerk zijn pregnant aanwezig) wordt het verhaal
van het continent verteld. De oude Indianen-beschavingen worden geschetst
met haast verstilde muziek, waarna de komst van de Spanjaarden stevig
wordt neergezet. De heftigste momenten knipogen met hun mengvorm van latin
en rock nogal naar Santana's sound.
OPNIEUW
Ciccada CD6 An Endless Sea
Van "A Child In The Mirror" (Fading Records, 2010)
Enkele weken geleden ging dit
album van de Griekse band bij ons in première. Het album is zo sterk dat
het nog wel wat aandacht verdient. Ciccada integreert elementen uit folk,
jazz en klassieke muziek in haar muziek. Vroege King Crimson, Pentangle,
de meer jazzy vormen van Canterbury-style - het komt allemaal terug. Naast
Fripperiaanse elektrische gitaar en hier en daar wat Mellotron zijn er
vooral veel akoestische instrumenten te horen. Nu hoor je wel vaker
strijkers en piano in symfonische rock, maar bijvoorbeeld het fraaie
klarinetspel maakt Ciccada bijzonderder. Er zijn flink wat musici
ingeschakeld, waaronder mensen van Yugen en DFA. Alleen de zangeres heeft
een weinig emotievolle stem. Haar omfloerste zang doet denken aan de freak
folk van enkele jaren terug. Via deze link is meer info te vinden en is de
CD bovendien vlot te bestellen: http://production.altrock.it/home.asp?lang=eng_&id=17&id2=51
NIEUW
/ MINI-SPECIAL
Strawbs - In Amongst The Roses
-
Tears / Pavan
-
Autumn
Van "Strawbs - Live At The BBC Vol. 2" (Polydor UK/Universal,
2010)
Recentelijk zijn er twee
CD-sets verschenen met nagenoeg alle BBC-opnamen uit de jaren '60 en '70
van de Britse folk/prog-formatie Strawbs. De enkel-CD "Strawbs - Live
At The BBC Vol. 1" focust zich met name op de periode dat de band nog
een akoestische folk sound heeft, maar het tweede deel, een dubbel-CD,
belicht de overgangsfase en de proggloriedagen van deze band. We draaien
een dwarsdoorsnede van deze mooie set waar we de belangrijkste kenmerken
van de Strawbs-sound voor bij horen komen: de uit duizenden herkenbare
stem van Dave Cousins die zijn tegenpool vindt in het gitaarspel van Dave
Lambert daarbij ondersteund door achtereenvolgens de drie belangrijkste
toetsenisten van de band: Rick Wakeman, Blue Weaver en John Hawken.
SEVENTIES
Aviary - Desert Songs / Pharaohs March
Van "Ambition" (AV
Records, 2003)
De Amerikaanse symfonische
AOR-band Aviary bracht in 1979 haar enige album uit, simpelweg "Aviary"
geheten. Begin mei heeft u er nog een song van kunnen horen. Aviary-zanger/pianist/componist
bracht echter een aantal jaren geleden nóg een album uit, met materiaal
dat tussen 1975 en 1979 werd opgenomen. Hoogtepunt en hart van het album
is dit heerlijk pompeuze tweeluik over oud Egypte. Ook het meest puur
symfonische werk op het album, met trekjes van Styx en Ambrosia.
LIVE-TIP
Solstice - Morning Light
Van het album “New Life” (Progressive International, 1993)
“New Life” is het tweede album van de Britse band Solstice en is
geconstrueerd volgens hetzelfde principe als dat van het liefst negen jaar
eerder verschenen debuut “Silent Dance“. Het laat muziek horen voor de
liefhebbers van Camel en Renaissance Het
openingsnummer “Morning Light” bevatt een
wervelende gitaarsolo. Ook bevat het album twee tien minuten lange epics:
“Guardian” en “Journey”. Naast Andy Glass(gitaar) en
Marc Elton (toetsenist / violist)
Marc bestaat die band uit een nieuwe zangeres Heidi Kemp en een
nieuwe ritmetandem Graig Sunderland en Pete Hemsley. De composities
dateren al uit de jaren ‘80,
de uitvoering ervan is onmiskenbaar 90'ties. De zes nummers blijken op het
juiste moment te zijn opgenomen en hebben duidelijk profijt van een ieders
ervaring. Glass klinkt met zijn gloedvolle gitaarspel nog uitbundiger dan
voorheen. Hij krijgt daarvoor
dan ook alle ruimte daar Marc Elton dit maal zijn toetsen heel wat minder
heeft aangesproken. Dit overigens ten faveure van diens vioolspel dat zich
overal in de muziek laat gelden. Glass en Elton gaan regelmatig een
bloedstollend duet aan met elkaar en dat heeft de muziek een stuk
serieuzer en meer volwassen gemaakt. Kemp is een zangeres met een flink
bereik. Solstice treedt op
tijdens het Loreley Festival, St. Goarshaussen, op zaterdag 4 september.
OPENER
/ HERUITGAVE / LIVE-TIP
Kayak -Sweet Revenge
Van "Starlight Dancer" (Mercury, 1977 / Universal, 2010)
Universal is bezig
Nederlandse albums opnieuw uit te brengen op CD - als enkel-CD, waar deze
titels tijdens eerdere heruitgave-campagnes waren verpakt in '2-in-1'- of
3-in-2'-sets. Albums van Supersister, Alquin en Earth & Fire staan op
de lijst en ook twee titels van Kayak. Binnenkort komt "Phantom Of
The Night", voorganger "Starlight Dancer" is er al. Het is
het laatste album met Max Werner als zanger (tot aan "Close To The
Fire" dan). Het titelnummer is een enerverend hoogtepunt, aan het
eind staat dit heerlijk felle nummer, waarin lekker gespeeld wordt met
maatsoortwisselingen. Op 22 november speelt Kayak in Paradiso tijdens de
Pim Koopman-herdenking aldaar.
LIVE-TIP
- JEFF MARTIN
Tea Party - Walking Wounded
Van "Tangents - The Collection" (EMI, 2000) en "The
Interzone Mantras" (EMI, 2001)
Jeff Martin, de voormalige
frontman van de wereldwijd zeer succesvolle band The Tea Party, verzorgd
op vrijdag 27 augustus in Poppodium Het Front in Vroomshoop een uniek solo
optreden. Het enige in Nederland. De Sympathieke canadese zanger-gitarist
met een zeer bijzonder en herkenbaar stemgeluid was tien jaar lang
leadzanger/gitarist van The Tea Party. Na het uitbrengen van zeven CD’s
besloot Martin in 2004 om afstand te nemen van het slopende rocksterren
bestaan. Hij trok zich met zijn gezin terug in Ierland. Inmiddels zijn er
alweer twee solo cd’s van hem verschenen. In het Front, zal Martin
helemaal solo aantreden. Hij zal nummers ten gehore brengen van zijn solo
cd’s, maar ook klassiekers van The Tea Party en wat verrassende covers
van U2 en Led Zeppelin. Meer informatie over Jeff Martin en de
kaartverkoop is te vinden op www.frontvroomshoop.nl en www.jeff-martin.net
. Op 28 en 29 augustus treedt hij nog op in resp. Eindhoven en Heemstede.
De gekozen song is bepaald niet solo, want we horen strijkers, een
klassiek koor, een vrouwelijk soulkoortje en oh ja, ook nog een rockband.
Het stond als lekkermakertje voor het komende album op een compilatie uit
2000.
LIVE-TIP
Odyssice – Momento
Van “Silence” (Cyclops, 2010)
Nog maar eens een nummer van
het recent verschenen album van Odyssice, dat tien jaar na
“Impression” het licht zag en daarmee pas het tweede volwaardige album
is van de Nederlandse groep. En net als zijn voorganger bestaat
“Silence” weer uit hoogstaande instrumentale symfonische rock met een
sterke knipoog naar Camel, maar ook naar bands als Collage en Satellite.
Centraal staan nog steeds Bastiaan Peters op gitaar en Jeroen van der Wiel
op toetsen. Bastiaan tovert weer heerlijke solo’s uit zijn vingers en
doet zeker niet onder voor een Andy Latimer of Steve Hackett. Bassist
Pascal van der Pol zit sinds 2002 niet meer bij de band. Sinds 2004 heeft
Odyssice een nieuwe bassist in de persoon van Peter Kosterman. Met drummer
Menno Boomsma vormt hij een ijzersterke ritmesectie. Odyssice is als
voorprogramma van Unitopia op 15 oktober in De Boerderij in Zoetermeer te
bewonderen.
LIVE-TIP
Anathema- Harmonium
Van het album “A Natural Disaster” (Music For Nations / Sony-BMG, 2003
/ 2006)
Het Engelse Anathema bestaat
sinds 1990 en ontwikkelde, samen met groepen als Paradise Lost en My Dying
Bride, de 'death/doom-metalsound'. Vanaf 1996 maakt metal plaats voor een
meer atmosferisch, melodieus en progressief geluid. In 1999, toen het
album “Judgement” uitkwam, was de transformatie van Anathema compleet.
Vergelijkingen met Pink Floyd en Radiohead komen sindsdien naar voren.
Anathema treedt op 13 oktober op in De Boerderij te Zoetermeer en op 14
oktober in de Effenaar te Eindhoven.
LIVE-TIP
Pain Of Salvation - Road Salt
Van het album “Road Salt One” (Inside-Out, 2010)
Eindelijk een volwaardige
opvolger voor "Scarsick" en opnieuw laten Daniël Gildenlöw en
z'n mannen je stilistisch alle hoeken van de kamer zien en weten ze
opnieuw flink te irriteren, maar ook verrassend vaak te behagen. Voordeel
dat het overserieuze hoor-mij-eens-superintelligent-zijn karakter van
vroege platen door de loop der jaren vervangen is voor een opener, minder
rigide geluid. De Zweedse groep treedt op 17 oktober op in De Pul te Uden
en op 28 oktober in De Boerderij te Zoetermeer.
LIVE-TIP
Sylvan - Deep Inside
Van het album “Artificial
“Artificial Paradise” is
het derde album van de Duitse band Sylvan. De muziek is vergelijkbaar met
die van Steve Hogarth-periode-Marillion met Eloy-invloeden. Dat laatste
komt voornamelijk door het Duitse accent, waarmee de Engelstalige teksten
worden uitgesproken. De titel van dit conceptalbum is ontleend een gedicht
van Charles Baudelaire, Les Paradis Artificiel (Onechte
Paradijzen). De plaat vertoont emotie, afwisseling, diepgang, mooie
melodieën, een uitstekende productie, agressie, prachtige solo’s en
fraaie zang. Na een tijdje rust is Sylvan weer aktief en onder andere een
van de bands op het Night Of The Prog-festival in Sankt Goarshausen, op 4
september.
IN
HET NIEUWS
ABWH - Themes
Van "Anderson Bruford Wakeman Howe" (Arista, 1989)
Het is al eerder genoemd in
de uitzending: in oktober gaan Jon Anderson en Rick Wakeman met z'n
tweetjes touren in Groot Brittannië. Dan is er dus eigenlijk weer een
beetje sprake van twee Yes-kampen, want Squire, Howe en White spelen
regelmatig met de vervangers Oliver Wakeman en Mystery-zanger Benoit
David. In 1989 liep Anderson weg bij de "90125"/"Big
Generator"-groep om met groepsleden uit de klassieke periode met dit
album te voorschijn te komen: 'Yes in all but name'. Bij een recente
draaibeurt viel weer eens op hoe fris deze plaat nog altijd klinkt en hoe
hoog het niveau van minstens tweederde van de composities is. Andersons
teksten tappen niet alleen uit het gebruikelijke zweverige vaatje: hij
geeft ook op basalere wijze kritiek op hoe we elkaar in de wereld
behandelen. Bovendien klinkende bijdrage van Bruford, Wakeman en Howe geïnspireerd.
Vooral Wakeman jakkert nu en dan als
een bezetene over z'n keyboards. Tijdens de voorbereidingen voor een
opvolger werden de twee kampen gelijmd tot een achtmans "Union".
SLOTNUMMER
/ OPNIEUW
Mystery - One Among The Living
Van "One Among The Living" (Unicorn, 2010)
Deze Canadese groep heeft een
soort sublimatie gevonden van het mooiste uit seventiesprog, hier en daar
aangelengd met wat symfonische AOR. Bekendste lid is natuurlijk Benoit
David, die tegenwoordig Jon Andersons rol vervult in Yes. Belangrijkste
man is evenwel componist/producer/gitarist Michel St-Père. Een van de
hoogtepunten is zondermeer het titelnummer. De dromerige opening doet wat
denken aan "To One In Paradise" van The Alan Parsons Project.
Maar dan worden de Moog Taurus-pedalen ingeschakeld en gaat de versnelling
hoger. Een grandioos stuk überpompeuze symfo is het vervolg, enigszins
referend aan "Duke's Travels" van Genesis. Een weldadig bed voor
een bijzonder soepel gespeelde gitaarsolo van St-Père.
Sunday 15 August 2010 Show No. 903
OPENER
Hoelderlin - Weekend
Van "New Faces" (Intercord/EMI, 1979/2007)
Dit zesde album van de Duitse
band laat een flinke breuk horen met het verleden. Midden-jaren zeventig
stond Hoelderlin voor gloedvolle symfonische rock - composities vol
sfeerwisselingen met ruimte voor fraaie gitaar- en toetsensoli. In 1979
golden er andere muzikale wetten en de groep versimpelde zijn muziek tot
compacte, melodieuze poprocksongs, die opvallend catchy blijken. Aan de
instrumentatie is de symfo-achtergrond nog steeds goed te horen. Bovendien
bevat de plaat twee instrumentals, waarin de vaardigheden op gitaar en
toetsen nog prima kunnen worden uitgespeeld. Te omschrijven als een
mengvorm van de meer compacte, meer straight-ahead kanten van de muziek
van Camel, Genesis en Kayak uit dezelfde tijd. Zeker deze instrumental had
zó van Camel kunnen zijn.
NIEUW
Sky Architect - The Grey Legend
Van "Excavations Of The Mind" (Galileo Records / Progrock
Records, 2010)
Het Rotterdamse vijftal Sky
Architect heeft van hun debuut een symfonisch, complex, dynamisch en
veelzijdig werk gemaakt. Een ambitieus album, dat invloeden laat horen van
King Crimson, Gentle Giant, The Flower Kings, Porcupine Tree en Pain of
Salvation. Eén van de leden is multi-instrumentalist Christiaan Bruin,
die onder de naam Chris ook een solo-carrière aan het starten is. Op de
Rotterdamse popacademie ontmoette hij de overige musici. De hoes is van de
van Marillion, Fish, Iron Maiden en Judas Priest bekende Mark Wilkinson!
Vette krent in iO Pages 95/2010: "Wauw! Neêrlands meest interessante
progband sinds lange tijd! De sound is lekker rul en organisch, de
productie transparant. Rik van Honk stort zich heerlijk op 'vintage'
toetsen, Wabe Wieringa blijkt een creatieve gitarist, wiens spel soms doet
denken aan Roine Stolt. De zangmelodieën blijven dankzij de warme stem
van Tom Luchies prettig hangen. De inventieve drummer Christiaan Bruin
legt een pittige groove met ballen in zijn spel. Wat een spannende
plaat!"
IQ – Widow’s Peak
The Wake (Giant Electric Pea, 1984/2010)
Het tweede album van IQ wordt ook door de oude garde
wel gezien als het beste van de Britse neoprogband. Het jaar 2010 staat in
het teken van de 25ste verjaardag van deze
plaat en tijdens een tournee eerder dit jaar kreeg het publiek een
integrale live-uitvoering voorgeschoteld. Nu is er ook een mooi boxje
verkrijgbaar met 4 schijfjes waaronder een gloednieuwe geremasterde
versie, 2 CD's met extra materiaal (vooral demoversies) en een DVD met
daarop video-opnamen uit 1984 en een MP3-gedeelte met nog eens 2 uur aan
probeersels. Ook zal er dit jaar nog een DVD verschijnen van de Zoetermeer
show van dit jaar. Nu is het wachten op de 30ste verjaardag
van het debuut “Tales From The Lush Attic”. Voor het voorbereiden van
een jubileum-editie heeft de band nog 3 jaar.
Tohpati Ethnomission - Ethno Funk
Van "Save The Planet" (Moonjune, 2010)
Indonesische jazzrockband rond gitarist Tohpati. Het
gekozen nummer heeft een lekker drijvende funky groove, die ruimte biedt
aan een lange, vloeiende jazzy gitaarsolo van de bandleider. Opvallend
element in de groep is een flink gehalte aan Indonesische traditionele
percussie-instrumenten, alsmede hier en daar het gebruik van de Sundanese
fluit.
The
Syn – New Reality
Van “Big Sky” (Umbrello,
2009)
“Big Sky” is het tweede
album van The Syn, ooit de voorloper van Yes en een aantal jaren weer
opgestart door oerleden Steve Nardelli en Chris Squire. Echter zien we op
deze plaat Squire niet meer terug keren. Sterken nog: er is een vrijwel
geheel nieuwe line-up! En als je die zo bekijkt zou je zeker wat
verwachten van deze plaat. Zo zien we Echolyn-drummer Paul Ramsey, ex-Yes-,
Meatloaf- en huidig Renaissance-toetsenist Tom Brislin en oud-It
Bites-gitarist Francis Dunnery zich rondom Nardelli verzamelen. “Big Sky”
is op zich ook wel een vermakelijk plaatje, maar niet het prog-spektakel
wat je zou verwachten. Het is een redelijk mellow album geworden
dat meer neigt naar de stijl van Moody Blues en Barclay James Harvest met
een singer/songwriter-tic. Nardelli is een redelijk beperkte zanger
met een vrij monotoon stemgeluid, maar zijn stem past goed bij dit
materiaal.
PROGRESSIEVE
FOLK
Jade – Big Yellow Taxi
Van “Fly On Strange Wings” (DJM/Lightning
Tree, 1970/ 2007)
Jade was een folk formatie
rondom zangeres Marian Segal. Net als tijdgenoot Vashti Bunyan was Marian
ook al een aantal jaren bezig als singer/songwriter. Ze zat o.a. in een
band met Danny Kirwan, een van de eerste gitaristen bij Fleetwood Mac.
Samen met Dave Waite richtte ze Jade op en die band werd al snel getekend
door DJM, dat ook Elton John onder zijn hoede had. Producer Rod Edwards
werd aan de band toegevoegd, en er werd begonnen aan een eerste plaat met
een handvol sessiemuzikanten, waaronder James Litherland (Colosseum, Mogul
Thrash) en Pete York (Spencer Davis Group). Ondanks een redelijke
succesvolle clubtour in de VS bleef het echter bij deze plaat.
Saga
- Chapter 1: Images
Van de dubbelaar “The Chapters Live” (SPV, 2005)
Deze “Chapters”,
inmiddels tot zestien stuks gegroeid, vormen de rode draad in de
geschiedenis van de band Saga en vertellen een door Einstein geïnspireerd
verhaal over de zin en vooral de onzin van het menselijk bestaan. De
dubbel-CD biedt zowel voor de fans als voor degenen die dat nog niet zijn
een fraaie doorsnee van het oeuvre van de band. Alle “Chapters”,
zestien dus, werden op de tournee waar het album een verslag van is, voor
het eerst in de goede volgorde live gespeeld. Vanaf “Images” tot en
met “Worlds Apart”. “Chapter 1: Images” staat orgineel op
“Images At Twilight” uit 1980.
OPENER
/ CONCERTTIP
Ars
Nova – Succubus
Van “Android Domina” (Musea 2001)
Ars Nova zal als tweede band spelen op de eerste dag
van de vijfde Night of The Progs Festival in St. Goarshausen, Loreley. Als
de Japanse dames er net zo bij lopen als op de hoes van “Android Domina”
hopen we maar voor hen dat het niet te koud is! Net als menig landgenoten
zal Keiko en consorten het publiek aan een vloedgolf aan noten
blootstellen met de nodige bombast. Wel heeft de band nu ook een gitarist
in de gelederen, waardoor het geluid van de band meer en meer op Ayron
gaat lijken…
Kingfisher Sky – Her white dress
Van het album “Hallway Of Dreams” (Suburban, 2007)
De geschiedenis van het Nederlandse
Kingfisher Sky begint eigenlijk al in 2001, als drummer Ivar de Graaf de
gothic metal-band Within Temptation verlaat, die op dat moment een grote
internationale doorbraak meemaakt. Ivar wil zich namelijk volledig richten
op de ontwikkeling van zijn eigen muzikale werk. Samen met de klassiek
geschoolde zangeres Judith Rijnveld neemt Ivar alle rust en tijd om
composities te schrijven die niet aan een bepaald genre of stijl zijn
gebonden.Deze muzikale stijl laat zich lastig omschrijven, maar de term progressive
myth-rock dekt de lading aardig. Denk aan enerzijds Heart, Clannad,
Tori Amos, Kate Bush, Peter Gabriel, Mike Oldfield en Pink Floyd - en
anderzijds aan prog-rock zoals die van Porcupine Tree. Kortom: contrasten
- zowel sfeervol en hard als dromerig en rockend. Ook de songteksten
schrijven Ivar en Judith samen. De band werkt momenteel aan een nieuw
album. Er zijn al twee speciale releaseconcerten aangekondigd: 18
september in Het Paard van Troje te Den Haag en 3 december in De Boerderij
te Zoetermeer.
LIVE-TIP
Shadow Gallery – The dance Of Fools
Van het debuutalbum “Shadow Gallery” (Magna Carta, 1992)
Shadow Gallery gaat voor het
eerst in haar bestaan een Europese tour maken. Dit gebeurt in de maand
oktober. Het eerste optreden zal zijn op het ProgPower festival in Baarlo
op 2 oktober waar de groep headliner is. Verder speelt Shadow Gallery ook
in Biebob in Vosselaar te België en wel op 17 oktober.
Nosound - Idle End
Van "Sol29" (eigen beheer, 2005 / K-Scope, 2010)
De langverwachte reissue van
Nosound’s debuutalbum uit 2005, "Sol29", zal vanaf 16 augustus
weer verkrijgbaar zijn via Kscope. Het album was bijna twee jaar niet
verkrijgbaar en is intussen een collectors' item geworden. Het album is nu
uitgevoerd als een luxe CD/DVD-set. Naast het bestaande artwork is er
speciaal voor deze release nieuw artwork gemaakt. Op de audio CD staat de
digitaal gerestaureerde en analoog geremasterde audio van het originele
album uit 2005 plus een drietal geremasterde bonustracks. Op de DVD staat
een gloednieuwe 10 minuten durende video voor "Sol29", plus de
originele drie ambient/experimentele audio/video tracks die oorspronkelijk
te vinden waren op "The World Is Outside"-DVD-R. Tevens zal de
originele audiomix op de DVD staan zoals deze in eerste instantie te horen
was op het album uit 2005. (bron: Bertus) Dit debuut laat niet alleen een
fascinatie horen met de muziek van No-Man (waarop de bandnaam zelfs is geïnspireerd),
maar zeker ook voor Porcupine Tree - en dan met name de weidsere
psychedelische kan van die band anno midden jaren '90.
Zello
- Flag Of Convenience
Van het album “Quodlibet” (Musea, 1998)
Zello is een band uit Zweden,
waarin de viool een belangrijke rol speelt. Dat roept al snel
vergelijkingen op met het Japanse Outer Limits en het Amerikaanse Kansas,
maar Zello is veel progressiever. Dat uit zich in uitgebreide thema's en
ver doorgevoerde en verfijnde arragementen. Zoals ook te horen is in het
geplande nummer “Flag Of Convenience”.
IN
HET NIEUWS
Queensrÿche - For What It's Worth
Van het album “Take Cover” (Rhino, 2007)
De band uit Seattle zal op 13 september
aanstaande de 20ste verjaardag van het album "Empire" vieren met
een totaal nieuwe versie, inclusief bonustracks en een extra disc met een
registratie van een live-uitvoering van het album, gemaakt in Hammersmith
Odeon in 1990. Het geplande nummer is overigens een cover van Buffulo
Springfield.
IN
MEMORIAM: RICHIE HAYWARD
Little Feat CD1-7 Triple Face Boogie
Van "Waiting For Columbus" (Rhino, 1978/2002)
Little Feat-drummer Richard (Richie) Hayward is donderdag 12 augustus op
64-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van leverkanker. Hij was al
een tijdlang ziek en werd sinds vorig jaar in Little Feat al vervangen
door zijn drumtechnicus. Zoals bij Amerikaanse muzikanten vaak het geval
is liep er een benefietprogramma om hem zijn ziektekosten te kunnen laten
betalen. Op dit moment is de band trouwens op tournee in Groot-Brittannië;
20 augustus treedt de band op in Paradiso, Amsterdam. Hayward was
daarnaast een veelgevraagd sessiedrummer, die op ontelbare albums heeft
gespeeld. Ook werkte hij mee aan jazz- en jazzrockprojecten, zoals bijv.
"Endangered Species" uit 2001. Weinigen konden zo'n dwingende
funky groove neerzetten als hij. Maar ook z'n razende roffels zijn
legendarisch.
Yes
– I’ve Seen All Good People
Van “The Yes Album” (Atlantic,
1970)
Opgedragen aan Hans die
afgelopen week is overleden, en een groot Yes fan was.
Sunday 8 August 2010 Show No. 902
OPENER
Night Ranger - Four In The Morning (live)
Van het album “Rockin' Shibuya
2007” (Frontiers, 2008))
"Registratie van een
optreden in Shibuya, Tokyo in juni 2007, uit de "Hole In The
Sun"-tournee. De twee CD's bevatten een bloemlezing van het Night
Ranger-oeuvre en dan weet je dat het qua kwaliteit van het songmateriaal
wel goed zit. Alle hits zijn vertegenwoordigd en worden met verve gebracht
door een tot op het bot ingespeelde band. Oudgediende Jeff Watson (gitaar)
was niet aanwezig, maar zijn vervanger Reb Beach blijkt zijn rol meer dan
adequaat in te vullen. Ook geluidstechnisch hebben we niks te klagen. Dit
is een welkome aanvulling is voor melodieuze rock fans." (Sjak, Lords
Of Metal) Zanger/bassist Jack Blades, toch al op leeftijd, blijkt nog
steeds uitstekend bij stem. Night Ranger blijkt naast de hit "Sister
Christian" nog veel meer lekker pakkende rocksongs te hebben
geschreven, die het nog steeds met veel klasse kan uitvoeren.
NIEUW
The
- Boundless Blue
Van "The
"Woestijn, grooves,
zwervervende loops, omnichords, marxophones, slide gitaren, mellotrons
en.... de geest van elecktriciteit". Aldus de omschrijving van de MM
Orchestra, alias Andy McNeill op zijn site http://www.mmstorchestra.com/.
Voor zijn debuut creëerde de Canadese multi-instrumentalist een
wonderlijke wereld, daarbij geholpen door ondermeer de van Bruce Cockburn
bekende drummer Gary Craig en filmster Isabella Rossellini. In
bovenstaande rijtje horen ook nog samples, vooral van gesproken woord.
Filmisch, maar ook dat oude soort woestijn-country met ondersteuning van
instrumenten die juist in de progressieve rock hoogtij vieren. Kijk vooral
ook naar het vertederende filmpje op http://www.mmstorchestra.com/watch.html
Uiteraard verkrijgbaar bij CDBaby.
HERUITGAVE
However CD14
Little Ricky (The Next Generation)
CD15 Heroes Return
Van "Calling" (North America East, 1985 / 1995 / 2010)
Driemaal werd het tweede
album van However uitgebracht. Eerst op LP als een van de vroegste
Cuneiform-releases in 1985. Op Kinesis verscheen tien jaar later dan
eindelijk de CD-versie. Enkele tracks van de LP waren gesneuveld ten
faveure van tracks die in de tussentijd waren opgenomen (maar meestal al
wel in de actievere However-jaren gecomponeerd). Ook waren hier en daar
nieuwe partijen toegevoegd. Nu brengt bandleider/bassist Peter Princiotto
op zijn eigen label een tweede, geremasterde versie uit, met opnieuw vers
materiaal en toegevoegde partijen. Ook is een gesneuvelde LP-track
wedergekeerd. Ten opzichte van het debuut "Sudden Dusk" (ook dit
jaar door Princiotto heruitgebracht - zie Xymphonia 897) vallen allereerst
de regelmatig opduikende vocalen op, die veelal een lieflijk karakter
hebben - zeker als Terresa Gayle ervoor verantwoordelijk is. In "Heroes
Return" zingt gitarist Bobby Read. De King Crimson-felheid die we bij
het debuut noemden is ook hier soms te horen. "Little Ricky"
heeft zelfs een manische gitaarriff die geleend lijkt van Robert Fripps
"Hååden Two". Maar sterker dan op het debuut is de Happy The
Man-invloed aanwezig. Niet in de laatste plaats omdat Kit Watkins op twee
stukken meespeelt. Hoewel de productiekwaliteit wisselt is het spel steeds
prachtig. Let bijv. op de fascinerende jazzrockdrumpatronen van Joe "Stellar"
Princiotto. Of de fretloze bas van broer Peter in "Heroes
Return".
NIEUW
05Ric
- BubbleBurstFlow
-
Peace Begins At Home
Van "BubbleBurstFlow" (Squatter
Madras, 2010)
05Ric, oftewel Rick Byer, is
vooral bekend om zijn intrigerende spel op bassen en zogenaamde long
range gitaren op de twee CD's die hij met Porcupine Tree-drummer Gavin
Harrison maakte. Zijn solowerk was tot voor kort alleen als download
beschikbaar, maar onlangs verscheen de 3-track EP “BubbleBurstFlow”
(18 minuten), waarop hij zijn samenwerking met Touch Guitar-specialist
Markus Reuter continueert. Van dat duo verscheen namelijk eerder onder de
verwarrende naam “blld” de 20 minuten durende EP “Materia Prima”
(zie http://www.myspace.com/blldproject). Op “BubbleBurstFlow” zijn
met name in het titelnummer de aanwezigheid van Suzanne Barbieri en
Harrison interessant. Eerstgenoemde is de zus van Richard, voormalig
Japan-collega van Mick Karn en laat Ric deze EP speciaal uitbrengen ten
behoeve van de zogenaamde Mick Karn Appeal, waarbij geld wordt verzameld
om de behandeling te bekostigen van Karn's ziekte. Zie: http://www.myspace.com/05ric
VERGETEN
RELEASE
Van “Shackleton's Voyage” (InsideOut,
2009)
In 2009 verscheen bij
InsideOut het album “Shackleton's Voyage” van de Duitse muzikant Frank
Brossert die opereert onder de naam Eureka. Het is een conceptplaat in de
traditie van Don Airey's K2 en daar waar dat album zich afspeelt op één
van de hoogste bergen in de wereld, speelt Eureka's album zich af op één
van de koudste plekken op aarde: Antarctica. Brossert echter speelt
nagenoeg alles zelf in en laat o.a. Billy Sherwood (World Trade / Yes /
Yoso) 2 nummers inzingen waar onder dit Going Home. De zang is niet echt
bijzonder maar zit het geheel ook niet in de weg. Muzikaal moeten we
duidelijk denken aan een mengeling van Vangelis meets Mike Oldfields jaren
'80 en '90 werk, waarbij Eureka beduidend pakkender en coherenter uitpakt
met dit album. Brossert pakt in het slot mooi uit met een puike toetsen-
en gitaarsolo.
LEKKERE
ZOMERAVOND MUZIEK
Kip Winger - Runaway
Na o.a. wat lucratieve tournees met z'n oude naar
hem genoemde hardrockgroep is dit eindelijk een opvolger voor "Songs
From The Ocean Floor". Opnieuw is dit geen standaard-rock-album en al
helemaal geen hardrock-album in Winger-stijl. De knap gecomponeerde
progressieve poprocksongs zijn niet alleen voorzien van arrangementen met
een standaard-rock-instrumentarium - er zijn ook oosterse en klassieke
accenten. Kip heeft duidelijk klassieke aspiraties, dat bleek al 'ns
eerder. Ditmaal wordt het hart van het album gevormd door een heus
klassiek ensemblestuk, "Ghosts", dat de in het boekje genoemde
invloeden (o.a. Ravel en Sjostakovitsj) begrijpelijk maakt. Om zich te
verzekeren van een eersterangs uitvoering heeft hij zich opnieuw omringd
met sessietoppers als Andy Timmons (gitaren), Alan Pasqua (piano) en Rod
Morgenstein (drums).
Slamer
- Beyond The Pale
Van het album “Nowhere Land” (Frontiers, 2006)
"Mike Slamer is een Engelse gitarist die al
jaren in Amerika woont, Terry Brock een Amerikaanse zanger die een
tijdlang deel uit maakte van Britse band Strangeways. De sound grijpt
terug op de bands waarmee Slamer en Brock in de jaren tachtig furore
maakten (Streets en Strangeways). Centraal hierin staat Slamers heldere,
directe gitaarsound, die door de bijna constante echo achter zijn tonen
een beetje aan de vroege Eddie Van Halen doet denken. Daaronder ligt een
soms Dream Theater-achtige ritmische onderbouw, daarboven een aantal
ijzersterke zangmelodieën en harmonieën. Waar de meeste acts dolgelukkig
zouden zijn met de coupletten van Slamers liedjes, knalt Terry Brock er
steevast een ijzersterk meerstemmig refrein overheen. Superplaat!"
(Hans van den Heuvel, Oor)
LIVE-TIP
Simple Minds – Waterfront
Van
“Sparkle In The Rain” (Virgin, 1984)
Het zevende album van de
Schotse groep, opvolger van het succesvolle “New Gold Dream”. Steve Lillywhite gaf het album een soms naar U2 neigende pathos mee. Een
flinke stijlbreuk na de meer symfonische voorganger. Met Fischer Z treden
Jim Kerr en zijn mannen op 28 augustus aan in Go Planet te Enschede
HERUITGAVE
Pekka Pohjola - The Madness Subsides
Van "B The Magpie" (Love Records, 1974 / Esoteric, 2010)
Een heerlijk loom nummer, dat
velen meteen bekend in de oren zal klinken, maar weinigen zullen het
koppelen aan deze van Wigwam bekende Fin. Het klimmende motiefje dat
Pohjola zelf op elektrische piano speelt, werd namelijk in 1996 gebruikt
door DJ Shadow, in het nummer "Midnight In A Perfect World" van
diens meesterwerk "Endtroducing". DJ Shadow is een verwoed
platenverzamelaar en heeft naast Pohjola trouwens ook Supersister in de
kast. In de 'extended overhaul'-12"-mix van "Organ Donor"
zit namelijk de vervormde pianoriff van "Judy Goes On Holiday"
verwerkt. Terug naar Pohjola. "B The Magpie" is z'n tweede
solo-album, uit het jaar dat hij ook door Frank Zappa werd uitgenodigd met
hem te komen werken in de VS. Pohjola verkoos door te werken aan z'n album
met daarop dus dit "The Madness Subsides" - waarin de nu zo
beroemde pianopartij vooral een 'grondje' blijkt voor Coste Apetrea's
subtiele gitaarwerk, dat qua melancholieke dromerigheid enigszins verwant
is aan Eddie Hazels spel in Funkadelics "Maggot Brain".
BIJZONDER
HERUITGAVE
The
Van
“ In The Region Of The Summer Stars” (BUK/EMI, 1976 / eigen beheer,
2010)
Het wachten is voorbij,
eindelijk kunnen The Enid-fans over de hele wereld de originele versies
van de eerste twee albums in volle glorie beluisteren. Want alle eerdere
CD-versies van deze albums betroffen heropnames en remixen uit de jaren
'80, omdat de originele albums in een soort contract-technisch
niemandsland zaten opgesloten. Maar dat mijnenveld schijnt nu geruimd te
zijn en we horen op dit debuut een band die in die vroege jaren duidelijk
meer gitaargericht was en een toetsenarsenaal dat een typerend
midden-jaren-zeventig-stempel draagt (veel piano, orgel en de nodige
stringsynths en zelfs hier en daar mellotron).
PROG-PREHISTORIE
Procol Harum - A White Shade Of Pale
Van “Procol Harum” (1967 / Remastered Edition Incl. 11 bonus tracks:
Salvo, 2009)
Verandering hangt in de lucht
in 1967 maar 1 ding is er nog niet veranderd: singles verschenen bijna
nooit op albums. En zo was het dus ook met deze single die niet te vinden
was op het titelloze debuut van de Britse formatie Procol Harum. Op de
vorig jaar verschenen geremasterde editie bevindt de song zich onder de
liefst 11 bonustracks, waaronder ook tweede hit “Homburg”. De groep
wist blues, rhythm & blues, klassiek en de soms ondoordringbare maar
erg beeldende teksten van Keith Reid met elkaar te vermengen tot een
bijzonder geheel.
PROG
ANDALUZ
Juan Martin - Girl Of
Van "Picasso Portraits"
(FlamencOvision, 1981)
In de laatste iO Pages
belicht Erik Neuteboom niet zozeer de zuivere Prog Andaluz-beweging, maar
afgeleiden daarvan. Zoals het album "Picasso Portraits" dat de
flamencogitarist Juan Martin maakte met muzikanten uit progressieve en
jazzrockkringen. Zo bevat dit nummer heerlijke
Moog-solowerk van Tony Hymas en speelt Simon Phillips heel herkenbaar de
drumpartij in. Beide musici zijn bekend van o.a. Jeff Beck en Ph.D. Alle
stukken op dit album zijn geïnspireerd op schilderijen van Pablo Picasso.
KOELE
MUZIEK
Susanna & The Magical Orchestra - Recall
Van “3” (Rune Grammofon,
2009)
De Noorse formatie Susanna
& The Magical Orchestra
werd vooral bekend door eigenzinnige, ingetogen elektronische bewerkingen
van bekende songs, zoals Joy Divisions “Love Will Tear Us Apart” of
KISS' “Crazy, Crazy Nights”. Op het derde album staan nog maar twee
covers waaronder “Subdivisions” van Rush, die we al in Xymphonia 858
eens draaiden. Maar het zelfgeschreven materiaal is op dit derde album
zeker net zo sterk, zoals bewezen wordt met “Recall”.
Sieges
Even - The Waking Hours
"Playgrounds" (Inside
Out, 2008)
De Rotterdamse zanger Arno
Menses was altijd al een grote fan van de Duitse progressieve metalband
Sieges Even. Deze groep had eind jaren '80 en begin jaren '90 een aantal
supertechnische albums gemaakt, waar invloeden van Fates Warning en Rush
pregnant op aanwezig zijn. Midden jaren '00 wilde de groep een doorstart
maken en Menses solliciteerde naar de zangplek. Die hij kreeg. Men maakte
twee door in ieder geval critici zeer goed ontvangen albums, "The Art
Of Navigating The Stars" (2005) en "Paramount" (2007). In
2008 verscheen nog dit live-album, maar al snel volgde het nieuws dat de
groep er wegens interne spanningen mee ophield. Menses en Sieges
Even-gitarist Markus Steffen formeerden vervolgens Subsignal, dat
inmiddels een album heeft uitgebracht. Het gekozen nummer is een
persoonlijke favoriet van Menses van het album "A Sense Of Change"
(1991), uit de tijd dat hij nog niet kon bevroeden zelf lid te worden van
de groep. Er komen gitaarakkoorden voorbij die rechtstreeks uit Alex
Lifesons gitaarboek zijn geleend...
UIT
DE VERGEETDOOS
A.C.T - The Chase
Van “Today's Report” (MTM, 1999)
In 1999 verscheen het debuut
van de Zweedse groep A.C.T die op bijzonder overtuigende wijze Saga met
10CC en Supertramp weet te mengen. Van dat album draaien we het wat
donkere “The Chase”, dat handelt over een koortsachtige nachtmerrie
die toetsenist Jerry Sahlin ooit had.
EINDNUMMER
Quidam - SurREvival (live)
Van “Strong Together” (Rock Serwis, 2010)
Dit jaar verscheen er een
live-album van de Poolse groep: een DVD/2CD-set, die gelimiteerd in een
deluxe-editie verkrijgbaar is. De
groep treedt aan in dezelfde bezetting, inclusief violist, als in de
Metropool zo'n twee jaar terug. De setlist is ook vergelijkbaar, met
vooral nummers van “Alone Together” en enkele van voorganger “SurREvival”.
Zoals het titelnummer.
Sunday 1 August 2010 Show No. 901
OPENER
UFO – The World And His Dog
van ”Covenant” (SPV, 2000)
De comeback-plaat van
de band met gitarist Michael Schenker weer aan boord. Een gedegen
UFO-plaat met heerlijke rockers, die zeker de dagen van weleer deden
herleven. De reünie was echter wel van korte duur, aangezien Schenker al
snel het moederschip weer verliet.
NIEUW
Citay -
Hunter
Van "Dream Get Together" (Dead Oceans, 2010)
"Te goed om tussen wal
en schip te vallen: het derde album van Citay uit San Francisco. De band
van multi-instrumentalisten Ezra Feinberg (Piano Magic) en Tim Green (Fucking
Champs). De eerste schreef – afgezien van het van Galaxie 500 geleende
"Tugboat" – de liedjes, de tweede trad aan als producer van
een dynamische (prog)rockplaat met enkele lange instrumentale lellen. Die
zijn geregeld zo sterk als goede jazz. Citay opereert met de
vrijpostigheid van Motorpsycho. Dat levert een bonte verzameling songs op,
met invloeden uit progrock, rock, psychedelica en westcoastpop. "Dream
Get Together" heeft raakvlakken met werk van uiteenlopende bands als
The Allman Brothers, Built To Spill, The Who en The Feelies. De
spaarzame zangpartijen leggen een link naar de jaren-zestig-formatie Moby
Grape. En ook het Californische Swell is een referentie, want de afsluiter
"Tugboat" verenigt op Swelliaanse wijze akoestische en
elektrische gitaren." (René
Megens, Oor)
PROGRESSIEVE
SINGER/SONGWRITER / OPENER
Tom Jans - Ready To Roll
Van "Dark Blonde" (CBS,
1976)
Leo Blokhuis windt zich in
zijn column in Revolver's Lust For Life, een van de leukste rubrieken van
dat blad, op over het feit dat materiaal van deze man vrijwel onvindbaar
is op CD: "Crimineel over het hoofd gezien. Maakte in 1971 zijn
eerste plaat met zijn toenmalige echtgenote, Mimi Farina, zus van Joan
Baez. Voor zijn eerste soloalbum trok de man uit Californië in 1974 naar
Nashville. Hij schreef daar het prachtige "Loving Arms",
gecoverd door Dobie Gray, Etta James (schitterend!), Elvis Presley en Kris
Kristofferson. Het titelloze album flopte en de man verhuisde naar L.A.,
waar hij o.a. "Dark Blonde" maakte. Wonderschone L.A.-singer/songwriter-platen.
Jans overleed in 1984 aan een overdosis. Een zeer miskend talent. Bette
Midler plaatste een enorme rouwadvertentie in Billboard, Tom Waits schreef
"Whistle Down The Wind", wat op diens "Bone Machine"
staat." De CD-uitleen heeft zijn vinyl-exemplaar van "Dark
Blonde" op CD overgezet. Inderdaad schitterende songs, op een
superieure Steely Dan-manier uiterst subtiel, soms licht funkend, soms
ietwat fusion-achtig gearrangeerd. Heerlijk gitaarwerk van Jerry Swallow
en Scott Shelly, waaronder veel slide-werk.
PRE-HISTORIE
Quatermass - Laughin' Tackle
Van "Quatermass" (Harvest,
1970 / Repertoire, 1996)
NIEUW:
Frost* - The Dividing Line
Van
de 2CD/1DVD-set “The
In mei 2009 speelde het
Britse Frost* op het Amerikaanse Rosfest-festival. De band was zo slim om
het geheel op te nemen gezien het feit dat het unieke bezetting betrof met
op drums niemand minder dan Nick D'Virgillio. Maar die horen we echter
niet op het nummer wat we gaan draaien. Zoals bijna altijd bij Frost* is
het album gevuld met extra's met op de CD een nieuwe studio-track, een DVD
met diverse video-verslagen en een 5.1 mix van diezelfde studio-track. Dat
nummer getiteld “The Dividing Line” (opgedragen aan een Amerikaanse
online progradiostation) is misschien wel het meest over-the-top nummer
uit hun catalogus en niet geschikt voor diegenen onder ons die van het
subtielere werk houden.
SEVENTIES
Alan Parsons Project, The - The Voice
Van “I Robot” (Arista, 1977)
Toen in de jaren '90 Alan
Parsons voor het eerst ging optreden, zat er in de set verrassend genoeg
het overbekende “You're The Voice” (mede geschreven door toenmalig
Parsons live zanger Chris Thompson). En hoewel dat een sterke song is was
het ook een gemiste kans om z'n eigen “The Voice” te spelen, van het
tweede APP-album “I Robot” (1977). Volgens ons archief hebben we dit
nummer, gezongen door Cockney Rebel-voorman Steve Harley, overigens ook
nog nooit gedraaid.
NIEUW
Ciccada - Isabella Sunset
- Elisabeth
Van "A Child In The Mirror" (Fading Records/Altrock-Italië,
2010)
Het in 2005 opgerichte
Griekse kwartet Ciccada debuteert met “A Child In The Mirror”. Om haar
verfijnde arrangementen te kunnen uitvoeren zijn enkele landgenoten aan de
line-up toegevoegd, plus diverse leden van het Italiaanse Yugen.
Belangrijk is ook de bijdrage van Alberto De Grandis van DFA, die met zijn
vrij progressieve jazzrockstijl de talloze wisselingen in de composities
krachtig begeleidt. De groep
brengt een stilistische integratie van elementen uit folk, jazz en
klassieke muziek. Vroege King Crimson, Pentangle, de meer jazzy vormen van
Canterbury-style, Gentle Giant, alsmede een jongere band als
Änglagård – je hoort het allemaal terug, naast zowel
Middeleeuwse als vroeg 20ste eeuwse klassieke muziek. Hoewel Evangelia
Kozoni geen volle stem heeft, passen haar bijdragen mooi binnen deze bonte
mengeling. Haar zang doet enigszins denken aan de ook met fragiele stem
toegeruste Sally Oldfield. Zie
ook http://www.myspace.com/ciccada
en http://production.altrock.it/home.asp?lang=eng_&id=17&id2=51
MINI-SPECIAL
Nanook Of The North: Phonecall
AK-Momo: Boys & Girls
Nanook Of The North: Nanook's
Van
"The Täby Tapes" (Hidden Agenda Records, 2004) en "Return
To N.Y." (Hidden Agenda
Records, 2005)
Mattias Olsson werd in eerste
instantie bekend als drummer van Änglagård, maar ontwikkelde zich later
als multi-instrumentalist, in welke hoedanigheid ondermeer te horen is op
platen van Pär Lindh Project, Rhys Marsh, The Opium Cartel en White
Willow. Hij heeft ook enkele eigen projecten op zijn naam staan, waaronder
Nanook Of The North (http://www.cdbaby.com/cd/nanook), dat met de
aanvankelijk als cassette uitgebrachte The Täby Tapes een wonderlijke
popplaat maakte met een veelheid aan exotische instrumenten, waaronder
orchestron, optigan, omnichord, theremin, casio's en chamberlin. De
lieflijk klinkende, maar van macabere teksten voorziene songs hebben wel
wat van Bauer of een ingetogen White Willow. De groep is overigens genoemd
naar de beroemde Eskimo-documentaire, waarop ook het originele hoesontwerp
is geïnspireerd. Een jaar na dit album richtte Olsson samen met Anna
Karin (AK) von Malmborg AK-Momo op (http://www.cdbaby.com/cd/akmomo). Op
hun CD Return To N.Y. hebben ze het bovengenoemde instrumentarium
teruggebracht tot de optigan, mellotron en orchestron (wat volgens mij een
chique naam is voor de optigan). Anna Karin's stem klinkt ergens tussen
een jonge Kate Bush en Björk. Door het karakter van de optigan, dat in
tegenstelling tot de mellotron muziek fabriceert dat op een optische disk
is opgeslagen, klinken talloze tikjes, wat het geheel een introvert en
kneuterig karakter geeft. Maar ook hier zijn de teksten niet
bepaald kneuterig te noemen. Beide
platen bevatten ideale zomerse
HERUITGAVE
Porcupine Tree – Untitled
Van “Recordings” (Snapper, 2001, K-Scope 2010)
Heruitgave van het
tussendoortje dat de band na “Lightbulb Sun” uitbracht met
onuitgebrachte muziek, b-kantjes en de volledige versie van “Even Less”.
Porcupine Tree-voorman Steve Wilson is zelfs zo stellig dat hij deze
release eigenlijk beter vindt dan de twee albums uit die tijd. Overigens
wel logisch dat de CD opnieuw uit komt aangezien het origineel al jaren
voor een klein vermogen op e-bay werd verkocht, en dat terwijl er destijds
toch 20.000 exemplaren van zijn gemaakt. “Untitled” is een heerlijke
lome instrumentale jam zoals de band die wel vaker maakte in die tijd.
ZELDZAAMHEID
Velvet Belly – Flow
van “Velvet Belly” (2003)
Het laatste album van deze
Noorse band is stilistisch redelijk ver verwijderd van het debuut, dat een
kleine 10 jaar ervoor verscheen. Lekker dromerige liedjes die soms
verstoort worden door elektronica loops.
De plaat is een ware obscuriteit. Zelfs ten tijde van de release
was hij al lastig vindbaar. Er zat een bonus disc bij met left-overs,
b-kantjes en andere obscuriteiten. Wel is er momenteel een Russische counterfeit
beschikbaar voor een luttel bedrag, echter wel zonder de bonus disc.
Aktueel
Red
Jasper Bread and circus
Van het album The winter's tale 1994 SI music
Sinds het uitbrengen van hun
laatste album "Anagramary" in 1997 is het erg stil geworden
rondom de Engelse folk/prog formatie Red Jasper. Echter, sinds een tijdje
zijn de mannen weer bij elkaar en wordt er gewerkt aan volledig nieuw
materiaal, na een pauze van bijna 13 jaar. Het nieuwe studioalbum van Red
Jasper, de zesde, gaat "The Great And Secret Show" heten.
Live
- tip
Karfagen
- Entering the gates
- Retrofall
van het album The space between us the 3e album van de band (2007 Unicorn)
Karfagen is het Oekraïense
woord voor Carthago. Deze Tunesische stad werd in de negende eeuw voor
Christus door de Romeinen geheel verwoest. Op de ruines van het
platgebrande bolwerk stichtten de Romeinen een nieuw Carthago dat met
z’n pracht en praal van villa’s, tempels en thermische badhuizen
uitgroeide tot de administratieve hoofdstad van het Romeinse Rijk in
Afrika.Karfagen oprichting was in 1997 door Antony Kalugin. De
muziek Deze Oekraïense band speelt lekker makkelijk te verhapstukken,
progressieve rock in de stijl van Camel en The Alan Parsons Project van
Karfagen komt het beste tot zijn recht in een rustige omgeving en dit
pareltje is uitermate geschikt om met een koptelefoon te beluisteren. De
muzikanten zijn stuk voor stuk kundig en de composities liggen lekker in
het gehoor. Met “Solitary
Sandpiper Journey”(2010) heeft Karfagen zijn derde album onlangs
uitgebracht zie resencie Progwereld hierbij ook de link met Antony
Kalugin's Sunchild - Karfagen Porgfarm 6 november 2010
Xymphonia is
sponsored by: