Uitzending Terugluisteren

NIEUW / LIVE-TIP
Kingfisher Sky - Next In Line
- Swimming Against The Tide
Van "Technicoloured Eyes" (eigen beheer, 2018)

Kingfisher Sky werd 13 jaar geleden opgericht door ex-Within Temptation-drummer Ivar de Graaf, samen met zangeres Judith Rijnveld. Ze wilden hun gemeenschappelijke voorliefde voor Porcupine Tree, Kate Bush en folk laten doorklinken in muziek die niet stijlgebonden hoefde te zijn. Het resultaat komt in veel gevallen toch in de buurt van het mengsel van metal, prog en gothic dat bands als The Gathering sinds midden jaren negentig produceren, maar dan inderdaad met een stilistische variatie waar de genoemde voorkeuren in doorklinken. Vorige maand verscheen het vierde groepsalbum "Technicoloured Eyes". Opvallend is het gebruik van gedubbelde zanglijnen in een harmonie die wel erg veel lijkt op zoals Anneke van Giersbergen haar stem al sinds The Gatherings "Nighttime Birds" pleegt te dubbelen. Of Rijnveld dat allemaal zelf in zingt, of dat celliste(!) Maaike Peterse daar ook aan bijdraagt is niet geheel duidelijk. In "Swimming Against The Tide" is dat goed te horen. Het nummer begint a-typisch met geprogrammeerde ritmes en een machinale stem die aan Propaganda herinnert. Verder bevat de song daarnaast zowel een gave Moog- als melodieuze gitaarsolo. "Next In Line" is een van de zwaardere stukken van het album, maar ook het meest gotische, vooral in de break met pompeuze orkest- en koorpartijen. Kingfisher Sky treedt op 18 mei op in Hedon in Zwolle en op 6 oktober in 't Ukien in Kampen.
Website: http://www.kingfishersky.com/ .

NIEUW / POLEN-SPECIAL
Szewczuga Trio, Robert - New-Old
Afkomstig van "Moonrise" (Metal Mind Productions, 2018)

Noibla - Coming Home
Afkomstig van "Hesitation" (Lynx Music, 2018)

Anthimos, Apostolis - Goris
Afkomstig van "Parallel Worlds" (Metal Mind Productions, 2018)

Uit het aanbod van nieuwe muziek uit Polen hebben we een drietal albums gekozen. Allereerst aandacht voor Robert Szewczuga. Zijn naam dook al eens op in het lijstje van muzikanten die met Apostolis Anthimos musiceerden. "Moonrise" is zijn solodebuut met zijn trio. Hierop is zijn veelzijdige baswerk de rode draad die door mooi gespeelde fusion loopt. Hij laat echter ook geregeld een flitsende Minimoogriedel horen, terwijl hij zijn twee keyboardspelers en enkele andere gastmusici alle ruimte geeft de arrangementen warm en vol te laten klinken. Een van die gastmuzikanten is overigens de genoemde Anthimos, die in het naar hem genoemde "Apo" mag excelleren. Andere opvallende gast is zanger Ghostman in "Trip + Outro", een Afrikaans getint, Sting-achtig nummer. Wij hebben echter gekozen voor "New-Old", waarin de Minimoog de meeste ruimte krijgt. "Hesitation" is eveneens een debuut, voor zover we dat hebben kunnen constateren. De meeste informatie over de band Noibla is namelijk in het Pools. Er wordt echter wel in charmant Engels gezongen. De melancholieke symfonische popliedjes verrassen vooral door stijlvolle hobo- en sopraansaxofoonpartijen, Mellotron-achtige klanken en mooie gitaarsolo's. Misschien niet erg rockend, maar sfeervol gedaan. Tenslotte aandacht voor de reeds genoemde Apostolis Anthimos. Met "Parallel Worlds" doorbreekt hij een lange stilte, althans op het gebied van soloalbums. Op het podium is hij wel actief gebleven met concerten met onder andere Gary Husband en Etienne Mbappe. In tegenstelling tot zijn vorige platen die zich meer in de bluesy jazzrock begaven, is deze nieuwe schijf voornamelijk een moderne jazzaangelegenheid. Er is veel solistische ruimte voor de tenorsaxofoon en de akoestische piano. De van onder meer SBB bekende Anthimos zelf legt zich voornamelijk toe op zijn sterke drumwerk. De gitaar komt weinig aan bod, maar wanneer dit gebeurt komt er direct een jazzrockende atmosfeer. Het gekozen "Goris" is overigens niet geheel representatief, aangezien dit een van de weinige gezongen stukken is.
Websites:
https://pl-pl.facebook.com/robertszewczugamusic/
http://www.noibla.pl/
http://apostolis.pl/
https://www.facebook.com/apostolis.lakis.anthimos/posts/10156280156353518 .

NIEUW
Simon, Alan feat. Roberto Tiranti - The New Times
Simon, Alan feat. Michael Sadler - I Will Be Forever
Van "Excalibur IV: The Dark Age of The Dragon" (Babaika Productions, 2018)

De Franse producer/componist brengt ons met "The Dark Age Of The Dragon" een vierde reeks in zijn Excalibur-reeks. Onverwacht, ook voor Simon zelf, want hij had eigenlijk al een punt achter de Excalibur-saga gezet. Zijn manager haalde hem echter over tot een nieuwe tournee én een nieuw album. Die tournees hebben Nederland nooit aangedaan, maar zijn in Duitsland bijvoorbeeld goedlopend geweest. De bijbehorende CD's bereikten wel ons landje. Dit zijn conceptalbums die een mengsel van folkrock, symfonische rock en pop laten horen, waarbij Simon steeds weer een flink beroep doet op topkrachten uit zowel de symfo- als folkwereld. Op het instrumentale vlak zijn er dit maal veel bijdragen van ex-Jethro Tull-gitarist Martin Barre en Supertramp-saxofonist John Helliwell. Vocale bijdragen zijn er van o.a. Michael Sadler (Saga), Sonja Kristina (Curved Air) en Roberto Tiranti (Labyrinth, Mangala Vallis). Complex wordt het nooit, sterker nog: dit is wel het meest poppy deel uit de reeks, vol pakkende, melodieuze liedjes en soms een instrumental.
Website: http://www.alansimononline.com .

LIVE-TIP
Horisont – Beyond The Sun
Van het album “Odyssey” (Rise Above Records, 2015)

Vroeger was alles beter… In de jaren 70 hadden we bands als Deep Purple en Thin Lizzy. Hardrock zoals we het kenden bestaat niet meer. Of toch wel? Vanuit het hoge noorden komen Horisont en Dead Lord. Deze Zweedse bands weten het originele hardrock-geluid tot in de finesse te benaderen. Dead Lord staat bekend om zijn stuwende gitaarpartijen en opvallende 70’s-look. Invloeden van Deep Purple en Thin Lizzy zijn duidelijk terug te horen in de muziek. Ze zijn echter niet vies van een experiment en drukken daarmee ook heel duidelijk hun eigen stempel op het hardrock genre. Horisont grijpt ook terug naar de sound van de jaren 70. Black Sabbath, Yes en Judas Priest laten hun voetsporen na in de muziek van de vijfkoppige Zweedse band. Oubollig is het echter niet te noemen. De muziek van Horisont is tijdloos. In de woorden van frontman Axel: 'Put the five soldiers of Horisont in a time machine 50 years ahead of time and we would still rock the silver socks of any future man, woman or robot.’ Op 11 mei staan beide bands op het podium van de Metropool in Hengelo, op 12 mei is de combi te aanschouwen in Goes, in 't Beest en op 13 mei in Zaandam in Podium De Flux.
Website: http://www.horisontmusic.com/ .

NIEUW (VERLAAT)
Drifting Sun - Twilight (The Other Side Of Life)
Van "Twilight" (eigen beheer, 2017)

Er komt jaarlijks zó veel nieuwe muziek uit, dat het niet verbazingwekkend is dat ook wij niet alles kunnen horen. Gevolg is wel dat er dus hier en daar interessante uitgaven door de mazen van het Xymphonia-net glippen. Dat is wat er vorig jaar is gebeurd met Drifting Sun. Deze Britse band (met overigens een Franse oorsprong), was al in een of andere vorm sinds de midden jaren 90 actief, maar tot voorkort hadden we er nooit muziek van gehoord. Onlangs ontdekten we via de site Bandcamp het meest recente album “Twilight”, dat in september 2017 is verschenen. Als eerste kennismaking met deze onvervalste neoprogband laten we de openings- en titeltrack van dit vijfde bandwerkstuk (EP's niet meegerekend) horen.
Website: http://www.driftingsun.co.uk/
Bandcamp: https://driftingsun.bandcamp.com/album/twilight .

LIVE-TIP
Soup - Our Common Ground
Van het album “The Beauty Of Our Youth” (Aspén, 2013 / Crispin Glover, 2015)

Soup is één van de vaandeldragers van de hedendaagse postprog-scene. De Noorse band werd in 2004 opgericht door multi-instrumentalist Erlend Viken. Soup heeft inmiddels zeven albums (het obscure debuut meegerekend) uitgebracht. Nadat de vierde plaat “The Beauty Of Our Youth” (2013) de critici in de lage landen bereikte, wist de band zich definitief op de kaart te zetten. Vergelijkingen met Pink Floyd en Steven Wilson worden regelmatig gemaakt. Sfeervolle melodieën, invloeden uit de jaren zeventig progrock, psychedelica in combinatie met moderne postrock. In de slaapkamer van mastermind Erlend Viken werd de basis gelegd van de typische ‘Soup-sound’. Het eerste onofficiële album “Give It An Empire” (2005) heeft slechts een gelimiteerde oplage van 50 stuks. Ook opvolger “Come On Pioneers” werd door Viken in eigen beheer uitgebracht, dit keer in een oplage van 300 exemplaren. De plaat werd opgepikt door de Noorse radiostations en deed Erlend Viken besluiten om een band samen te stellen om het materiaal live ten gehore te brengen. Ondertussen werkte hij, samen met co-producer en Motorpsycho gitarist Hans Magnus Ryan aan het album “Children Of E.L.B.” (2010). Dit album werd verkozen tot ‘album of the year’ bij The Norwegian ABC News awards. De band was vervolgens te zien op verschillende festivals in Noorwegen en in het voorprogramma van postrockband Maserati, met als gevolg dat het aantal ‘Souporters’ snel in omvang toenam. Viken zit niet graag stil en verschillende albums volgden, “Duun” (2012) en “Entropia” (2012). Het meest recente exemplaar “Remedies” (2017) kreeg wederom lovende recensies. (naar De Pul, Uden) Soup treedt op 10 mei op in De Boerderij in Zoetermeer, op 12 mei in De Pul te Uden en 13 mei in Grenswerk, Venlo. Dat laatste concert is samen met Lesoir.
Website: http://www.soupband.com/ .

NIEUW/ LIVE-TIP
Wilson, Jonathan - Trafalgar Square
- 49 Hairflips
Van "Rare Birds" (Bella Union, 2018)

Op zijn eerste twee platen (twee obscure eigen-beheerwerken buiten beschouwing gelaten) klonk de muziek van Jonathan Wilson regelmatig als een hybride van Neil Young ten tijde van "Everybody Knows This Is Nowhere" en Pink Floyd ten tijde van "Meddle". Inclusief wel heel duidelijke (bijna-)quotes uit het repertoire van genoemden. Alsof het weer 1970 was dus, maar toch ook weer niet echt gedateerd. Het talent van Wilson werd door velen onderkend, want hij dook links en rechts op als (co-)producer en gastmuzikant. Vorig jaar werkte hij mee aan "Is This The Life We Really Want?" van ex-Pink Floyd-bassist Roger Waters en ging zelfs mee op tournee. Tussendoor vond Wilson ook tijd om zijn Bella Union-labelgenoot Father John Misty te helpen met diens album "Pure Comedy" en de opnamen van een eigen derde solo-album, "Rare Birds". Meteen het openingsnummer "Trafalgar Square" legt de Floyd-invloed weer bloot, met een lome lick die geënt lijkt op "Breathe In The Air", terwijl zijn gitaar verderop klinkt als in The Beatles' "Revolution". Beatles-invloeden zijn er ook in de psychedelische pop van "Miriam Montague", dat als we de archaïsche drummachine even vergeten zo op "Sgt. Pepper" had gekund. De rauwe Neil Young-sounds zijn nu wel weg en is ingeruild voor een dromerige overall sound die iets meer aansluit bij het hipster-geluid van het Bella Union-label (denk naast Father John Misty ook aan Midlake en Beach House) met soms zwaar georkestreerde passages die we ook bij John Grant horen (zoals in "49 Hairflips"). Op 8 september treedt Wilson op in de Melkweg in Amsterdam.
Website: http://songsofjonathanwilson.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Romano Land, Riccardo feat. Steve Hogarth – The Snake
Van "B612" (MaRaCash Records, 2017)

Vorige maand besteedden we voor het eerst aandacht aan het eerste solo album van RanstRane-toetsenist Riccardo Romano. We hebben de laatste jaren diverse malen muziek gedraaid van de bijzondere conceptalbums van de Italiaanse groep RanestRane, die steeds gebaseerd waren op een beroemde film (in mei verschijnt het derde deel in de “A Space Odyssey”-cyclus). Oók dit album is weer een concept-album: een rockopera zelfs, getiteld "B612", gebaseerd op het bekende boek The Little Prince van Antoine De Saint-Exupéry. En zoals dat hoort bij een rockopera zijn er de nodige muzikale en vocale gasten te horen. Het mag nauwelijks een verrassing heten dat we daar ook de beide Marillion-Steves weer bij vinden, alsmede Rothery's dochter Jennifer, tweede SRB-gitarist Dave Foster en SRB-zanger Martin Jakubski. De groep heeft een warme band met Marillion. Dat laatste is niet zo gek, want RanestRane-toetsenist Riccardo Romano spéélt zelf ook in de Steve Rothery Band. Verrassende gast is verder bassist Lorenzo Feliciati, wiens eigen solo-albums eerder ook al de weg naar Xymphonia hadden gevonden. Ook Romano's RanestRane-collega's zijn op veel tracks te horen. Muzikaal zijn de verschillen dan ook niet levensgroot: warmbloedige melodieuze symfonische rock, met duidelijk invloeden van Marillion (denk eerder aan de sound van "Season's End" dan het huidige bandgeluid van de Britten), aldoor bijzonder meeslepend gebracht. Zelf maakt Romano muzikale vergelijkingen met Marillions "Brave", Peter Gabriels "Ovo" en Lloyd Webbers "Jesus Christ Superstar". De diverse vocalisten (die ieder een rol spelen) zorgt voor de nodige afwisseling en naast Romano's warme, maar ook weer niet te overdadige toetsenarrangementen zijn de gitaarsolo's niet te versmaden. Daarbij valt op dat die van Luca Grimieri (die de meeste gitaarpartijen speelt) even gloedvol klinken als die van Rothery. Tot slot een pluim voor de zang van Romano zelf: hij vervult de meeste vocale rollen zelf en heeft een prettige, je emotioneel inpakkende stem. Op zijn website verkoopt Romano ook een bijzondere deluxe-editie met bonus-CD en fraai boekwerk: het is zeker de moeite waard om juist deze editie van dit bijzondere album aan te schaffen. Vanavond het nummer waarin het karakter The Snake wordt neergezet door niemand minder dan Marillion-zanger Steve Hogarth.
Website: http://riccardoromanoland.com .

Sanguine Hum – Day Of Release
Van het album “The Weight Of The World” (Esoteric Antenna, 2013)

Het knappe aan Sanguine Hum is, dat de Britse groep elementen uit progressieve rock, progressieve pop en jazzrock giet in een songmatig geheel dat vrij tijdloos is en nergens écht goed mee te vergelijken is. Voor degenen die Sanguine Hum de komende tijd willen beleven, zullen de Noordzee moeten oversteken. In Cheltenham speelt Sanguine Hum een speciale akoestische show op het Eppyfest 7. Dat festival vindt plaats op vrijdag 27 en zaterdag 28 juli, met een ook in de line-up Gong en het North Sea Radio Orchestra. Sanguine Hum Acoustic is op de zaterdag te aanschouwen.
Website: https://www.sanguinehum.com/ .

ACTUEEL
ESP - Waiting For The Rush
Afkomstig van "Invisible Din" (Sunn Creative, 2016)

Onlangs draaiden we muziek van "Another Day" van het roemruchte progduo David Jackson en David Cross. We vertelden toen dat beiden ook te horen waren op "Invisible Din" van Tony Lowe's ESP project en dat van dat project binnenkort een nieuw album zou moeten verschijnen. Dat zou dan deze week moeten gebeuren. Om het geheugen nog wat op te frissen draaien we nog een stuk van het debuut. Dit schreven we destijds over die plaat: Tony Lowe is een producer, toetsenman, gitarist, bassist en zanger die naast soloprojecten ook regelmatig betrokken is bij artiesten als Roger Daltrey, Simon Townshend, Pet Shop Boys, Toyah, John Foxx en het duo David Cross & Robert Fripp. Voor het project ESP ging hij een samenwerking aan met de beroemde drummer Mark Brzezicki, die zijn carrière begon bij Big Country om daarna een veelgevraagd sessiedrummer te worden. Aan het conceptalbum over de verwerking van een indruk makende jeugdherinnering werkten verder onder andere John Young, Phil Spalding, Steve Gee, David Jackson en David Cross mee. Muzikaal hebben Lowe en mede-tekstschrijfster Alison Fleming, die tevens de stem van de geest vertolkt, gekozen voor de traditie van het symfonische rockalbum. Terugkerende thema's, in verschillende secties opgedeelde composities en een instrumentatie die klinkt als het oude Genesis met saxofoon. Qua stemming en verhaal zijn er tevens overeenstemmingen met Tony Banks' solodebuut "A Curious Feeling" te bespeuren, al kiest ESP vaker voor dynamische momenten. Door de diverse goed bij elkaar passende zangers is ook een vergelijking met The Alan Parsons Project te trekken. Mede door de prima productie en uitvoering is "Invisible Din" een genietbare plaat. In de gekozen nummers "Where Is My Home" en "Searching The Banks For A Memory" zullen luisteraars overigens ook het Genesis ten tijde van "Abacab" respectievelijk de Mellotron doortrokken sound van Änglagård kunnen horen.
Websites:
http://sunncreative.com
https://www.facebook.com/ESP.InvisibleDin/?ref=hl .

Scorpions & Berliner Philharmoniker – Wind Of Change
Van “Moment Of Glory” (EMI, 2000)

'Wat Metallica kan, kunnen wij ook', moeten de heren van Scorpions gedacht hebben en kozen met het Berliner Philharmoniker niet het slechtste orkestje uit om klassiekers als “Hurricane” en “Still Loving You” symfonisch mee aan te kleden. Interessant zijn de instrumentale suites maar ook de orkestrale versie van de grote hit “Wind Of Change”. De Duitse groep is ook dit jaar weer uitgebreid op tournee, maar wie een concert wil bijwonen zal de grens over moeten steken: o.a. in hun vaderland spelen de heren diverse shows.
Website: https://www.the-scorpions.com/ .

WE WILL REMEMBER THEM
Freedom To Glide - Another Same / October
Van "Fall" (Ruby Storm Records, 2016)

De muziek van het Britse duo Freedom To Glide past perfect bij deze tijd van het jaar. De jaarlijkse dodenherdenking op 4 mei is namelijk binnenkort en Freedom To Glide's meest recente twee albums, “Rain” en “Fall”, zijn de eerste twee delen van wat een trilogie van albums moet worden die handelen over de grote oorlogen van de afgelopen eeuw. Daar waar “Rain” met name handelt over de Eerste wereldoorlog, trekt de band het op “Fall” al wat breder. Het album handelt met name over de gevolgen van de grote oorlogen op diegenen die er in vochten en hoe ze vaak terugkeerden naar een thuis dat eigenlijk niet kon begrijpen wat ze hadden doorgemaakt. De slotnummers van “Fall” verwoorden dat op een indringende wijze. De band is overigens hard aan het werk met de opnames voor het slot van deze trilogie, dat nog dit jaar moet verschijnen.
Website: http://www.freedomtoglide.com/
Bandcamp: https://freedomtoglide.bandcamp.com/ .

A.O.R.
Balance - In For The Count
Afkomstig van "In For The Count" (Portrait, 1982 / Renaissance Records, 1996 (samen met het titelloze debuut uit 1981 op 1 CD)

Balance was een soort super-A.O.R.-formatie, bestaande uit Peppy Castro, Doug Katsaros, Bob Kulick, aangevuld met sessiemuzikanten als Dennis Feldman en Chuck Burgi. Laatstgenoemde speelde ook bij jazzrocklegende Brand X, maar is verder vooral actief op talloze andere A.O.R.- en hardrockgerelateerde platen. Balance maakte tussen 1979 en 1982 twee platen en ging daarna uit elkaar. In 2009 verscheen "Equilibrium", een soort reünie-CD op Frontiers Records waaraan drie van de oorspronkelijke leden meededen. De muziek kende de typische handelskenmerken van het genre: lekkere refreinen, puntige gitaarsolo's, mooie koortjes en functioneel toetsenwerk. De teksten zouden anno 2018 beslist niet door de #metoo-filters komen, zoals het verder prima titelnummer van "In For The Count", dat we als traditioneel beginnummer van uur twee hebben uitgekozen, illustreert.
Website: https://www.facebook.com/pg/BALANCE.ROCKBAND/about/ .

NIEUW
Holdsworth, Allan - Earth
Afkomstig van "Tales From The Vault - Rare Tracks From The Past, Present And ... Beyond" (PledgeMusic, 2018)

Vandaag, zondag 15 april, is het exact een jaar geleden dat gitaaricoon Allan Holdsworth overleed. Zijn laatste soloplaat, "Flat Tire" uit 2001, was een SynthAxe-plaat en dus niet echt representatief voor zijn totale oeuvre, waardoor we tot 2000 moeten teruggaan om met "The Sixteen Men Of Tain" laatste jazzrocksoloalbum van de virtuoos te vinden. Tegen beter weten in liet hij zich in 2015 overhalen om via Pledge Music in episodes nieuwe muziek als downloads beschikbaar te stellen, aangevuld met nieuwe solo's over bestaand werk. Dit project startte hoopvol met de gedreven jazzrocker "Earth", dat door superdrummer Virgil Donati geschreven was. Maar Holdsworth merkte dat hij niet tegen de druk kon om te moeten creëren; het vooraf betalen door fans voor zijn muziek belemmerde zijn vrije geest. Daarom besloot hij de Pledge-campagne af te ronden door in zijn archieven te duiken. Hij diepte er elf alternatieve mixen, outtakes en een enkele demo, voornamelijk afkomstig uit de "Road Games"-periode uit op, aangevuld met twee nieuwe SynthAxe-gedomineerde tracks. De fans hadden min of meer het nakijken, zeker degenen die extra betaald hadden voor speciale items. Voor die fanatieke bewonderaars besloot het campagneteam een zeer gelimiteerde CD(R) te fabriceren met al het aangeboden materiaal, waarbij tevens het beloofde CD-boekje zou zitten. "Tales From The Vault - Rare Tracks From The Past, Present And ... Beyond", zoals het kleinood werd gedoopt, is dus vooralsnog niet in (internet)winkels te koop. Toch willen we op deze speciale dag aandacht besteden aan wat in feite Holdsworths laatste soloalbum is en daarom hebben we het genoemde "Earth" geselecteerd.
Website: https://www.pledgemusic.com/projects/allanholdsworth.

NIEUW
TangeKanic - God, The Universe & Everything Else (live)
Van "Hotel Cantaffordit" (Reingold Records, 2018)

In 2014 ondernamen de groepen Karmakanic en The Tangent (met als overlappend vast lid bassist Jonas Reingold) een gezamenlijke Europese tournee. Niet twee verschillende bands die na elkaar optreden, nee, analoog aan een eerdere gezamenlijke Karmakanic/Agents Of Mercy-tournee stond de hele avond dezelfde band op het podium, maar de ene helft stond in het teken van repertoire van de ene en de andere helft van de andere band. Dit beviel zó goed dat herhaling onvermijdelijk bleek. In 2017 hadden zowel The Tangent als Karmakanic recent een vers album uitgebracht ("The Slow Rust Of Forgotten Machinery" resp. "Dot"). Ditmaal werd alles nog meer geïntegreerd: de speciale bandnaam TangeKanic deed zijn intrede en van de moederbands werd zo ongeveer om en om een nummer gespeeld. Verder ontbrak Lalle Larsson dit keer, zodat al het toetsenwerk nu op de schouders van Andy Tillison kwam, die daardoor flink aan het repeteren moest. De groep wilde nu ook per se de VS aandoen. Omdat een lucratief optreden uitviel kon dit eigenlijk helemaal niet uit. Oplossing werd gevonden in het vragen aan fans om al vóór de tournee een resulterend live-album te financieren. Die tournee kwam er en was weer een waar muzikaal feest. Nu is er ook het live-album, dat met een knipoog naar de ontstaansgeschiedenis "Hotel Cantaffordit" is getiteld. Het album bevat ook een nieuwe compositie, een echt TangeKanic-nummer, gezamenlijk geschreven door alle leden. Dit "Sanctuary In Music" is opgedragen aan de slachtoffers van de aanslagen bij concerten in Parijs en Manchester en het countryfestival in Las Vegas. Het nummer is lastig te draaien op de radio, daar er halverwege een 30 seconden lange stilte in zit ter overdenking van de gevallenen. Wij kiezen vanavond voor een ander onhandig te plannen nummer, om de doodeenvoudige reden dat het zo godvergeten lang is.:-) Dit "God, The Universe & Everything Else" ging in première tijdens de vorige gezamenlijke The Tangent/Karmakanic-tournee en de studioversie is te vinden op Karmakanics "Dot" uit 2016. Live was het ook tijdens de TangeKanic-tour een hoogtepunt. Dat het gitaarspel van Luke Machin bepaald niet minder briljant is dan dat van de eigenlijke Karmakanic-gitarist Krister Jonsson wisten we natuurlijk wel. En Andy Tillison kwijt zich prima van zijn taak om de partijen van virtuoos Lalle Larsson zo adequaat mogelijk weer te geven. Göran Edmans leadvocalen zijn werelds: gevoelig als het moet en powervol als de band voluit gaat. Geniet u van een compositie die álles probeert te omvatten in bijna een halfuur: "God, The Universe & Everything Else"!
Websites:
https://www.thetangent.org/
http://www.insideoutmusic.com/artist.aspx?IdArtist=464
https://www.facebook.com/KarmakanicOfficial/
http://www.insideoutmusic.com/artist.aspx?IdArtist=433 .

NIEUW / LIVE-TIP / ACTUEEL
Long Distance Calling – Out There
Van het album “Boundless” (InsideOut, 2018)

Long Distance Calling is afkomst uit het de afgelopen week zo tragisch in het nieuws gekomen Münster. De groep debuteerde in 2007 en maakte van oorsprong instrumentale postrock, of zo u wilt, postprog. “Boundless” is het zesde studioalbum van het Duitse viertal. De heren zelf zeggen dat ze bij het schrijven van dit album zichzelf in een hok hebben opgesloten en gewoon muziek zijn gaan maken, zoals ze dat ook in de begintijd deden. Op het moment dat de band zich van de buitenwereld afsloot, was al afscheid genomen van zanger Petter Carlsen en ook besloten om geen nieuwe zanger aan te stellen. Vandaar dat “Boundless” dus weer een instrumentale plaat is geworden. De muziek op het album is feller dan op de voorgaande twee platen. (bron: Martijn Kap, Ragherrie)
Website: http://www.longdistancecalling.de/ .

(OP)NIEUW
Perfect Beings - Guedra: Patience
Van "Vier" (InsideOut, 2018)

Een van de meest indrukwekkende albums die dit jaar tot nu toe verschenen is, is het derde album van de Amerikaanse band Perfect Beings, "Vier". Het album is ook in vier secties verdeeld, in feite vier ouderwetse plaatzijden. De secties zijn ieder opgedeeld in een handvol kortere stukjes, die veelal min of meer naadloos in elkaar overlopen. Omdat de eerste twee Perfect Beings-platen nogal opvallend knipoogden naar het werk van Yes, denk je bij zo'n concept meteen aan "Tales Of Topographic Oceans". Maar de band rond gitarist Johannes Luley heeft zich op dit verreweg meest ambitieuze werkstuk van de groep juist losgemaakt van al te gemakkelijk te herleiden invloeden. Stilistisch waaiert "Vier" breeduit. Van de ingenieuze multivocale opening via jazzrockachtige passages die ietwat refereren aan Luley's vorig jaar verschenen tweede soloplaat "Qitara" tot ambienteske soundscapes, Beatlelesque melodieën, Floydiaanse gitaarsoli tot, jawel, rinkelend baswerk en scherp gitaarwerk in de beste Yes-traditie. Het resultaat is uiterst intrigerend, een zeer ambitieus statement zo aan het begin van het jaar waarmee de band lijkt te zeggen: 'kom maar op, wie toept ons nog over dit jaar'. Hoog tijd, na een introductie in januari, voor nog een nummer van het album: "Patience", onderdeel van het kwartdeel "Guedra". Het opent Beatlesk, om vervolgens binnen vijfeneenhalve minuut van stevige proguitbarsting met heftige, melodieuze basgitaarpartijen over te gaan in haast ambienteske passages.
Website: https://perfectbeingsband.com .

LIVE-TIP
Wolfendale – Island
Van het album “Foghorn” (V2, 2011)

Wolfendale komt met nieuw werk! Na het succes van het debuutalbum “Foghorn” verdween de Eindhovense band van de radar. De afgelopen vijf jaar werd gewerkt aan een nieuw studiocomplex waar nieuwe muzikale ideeën en vormen werden onderzocht. Een tweede album werd gemaakt, maar weer weggegooid. Dit jaar verschijnt alsnog een nieuw album! Het debuut “Foghorn” biedt een filmische ervaring vol ritmische, warme en donkere sferen. Tijdens het concert in het Eindhovense Altstadt op 20 april zullen nieuwe Wolfendale-geluiden hun opwachting maken. Maar de heren hebben beloofd dat materiaal van de eerste plaat zeker niet zal ontbreken. Het voorprogramma wordt verzorgd door Barely Autumn, wat de naam is onder welke Brusselaar Nico Kennes zijn liedjes uitbrengt.
Websites:
https://www.facebook.com/wolfendaleband/
http://www.wolfendalemusic.com/ (verouderd).

ALBUM VAN DE MAAND
Romano Land, Riccardo – B612
Van "B612" (MaRaCash Records, 2017)

Vorige maand besteedden we voor het eerst aandacht aan het eerste solo album van RanstRane-toetsenist Riccardo Romano. We hebben de laatste jaren diverse malen muziek gedraaid van de bijzondere conceptalbums van de Italiaanse groep RanestRane, die steeds gebaseerd waren op een beroemde film (in mei verschijnt het derde deel in de “A Space Odyssey”-cyclus). Oók dit album is weer een concept-album: een rockopera zelfs, getiteld "B612", gebaseerd op het bekende boek The Little Prince van Antoine De Saint-Exupéry. En zoals dat hoort bij een rockopera zijn er de nodige muzikale en vocale gasten te horen. Het mag nauwelijks een verrassing heten dat we daar ook de beide Marillion-Steves weer bij vinden, alsmede Rothery's dochter Jennifer, tweede SRB-gitarist Dave Foster en SRB-zanger Martin Jakubski. De groep heeft een warme band met Marillion. Dat laatste is niet zo gek, want RanestRane-toetsenist Riccardo Romano spéélt zelf ook in de Steve Rothery Band. Verrassende gast is verder bassist Lorenzo Feliciati, wiens eigen solo-albums eerder ook al de weg naar Xymphonia hadden gevonden. Ook Romano's RanestRane-collega's zijn op veel tracks te horen. Muzikaal zijn de verschillen dan ook niet levensgroot: warmbloedige melodieuze symfonische rock, met duidelijk invloeden van Marillion (denk eerder aan de sound van "Season's End" dan het huidige bandgeluid van de Britten), aldoor bijzonder meeslepend gebracht. Zelf maakt Romano muzikale vergelijkingen met Marillions "Brave", Peter Gabriels "Ovo" en Lloyd Webbers "Jesus Christ Superstar". De diverse vocalisten (die ieder een rol spelen) zorgt voor de nodige afwisseling en naast Romano's warme, maar ook weer niet te overdadige toetsenarrangementen zijn de gitaarsolo's niet te versmaden. Daarbij valt op dat die van Luca Grimieri (die de meeste gitaarpartijen speelt) even gloedvol klinken als die van Rothery. Tot slot een pluim voor de zang van Romano zelf: hij vervult de meeste vocale rollen zelf en heeft een prettige, je emotioneel inpakkende stem. Op zijn website verkoopt Romano ook een bijzondere deluxe-editie met bonus-CD en fraai boekwerk: het is zeker de moeite waard om juist deze editie van dit bijzondere album aan te schaffen. Website: http://riccardoromanoland.com
Website: http://riccardoromanoland.com .

IN HET NIEUWS
Fleetwood Mac – I'm So Afraid
Van het album “Fleetwood Mac” (Reprise Records, 1975)

Zanger/gitarist Lindsey Buckingham (68) zal geen onderdeel uitmaken van Fleetwood Mac tijdens de komende tour. Dat liet de band maandag weten in een touraankondiging. Neil Finn, de zanger van van Crowded House, en Mike Campbell, de gitarist van Tom Petty and the Heartbreakers, zullen Buckingham vervangen. „Lindsey Buckingham zal komende tour niet meespelen met de band”, luidde de verklaring. „De band wenst Lindsey het allerbeste.” Verdere details over het scheiden van de wegen werden niet gegeven. Het agentschap van Fleetwood Mac weigerde de afwezigheid van Buckingham verder toe te lichten. Het Amerikaanse muziektijdschrift Rolling Stone schrijft, zonder een verdere bronvermelding, dat een meningsverschil over de tour de aanleiding vormt. Fleetwood Mac kent een woelige geschiedenis als het gaat om zijn bezetting. Romantische en creatieve spanningen tussen de bandleden zorgden voor een voortdurend veranderende bezetting. Buckingham sloot zich in 1974 aan bij de band, samen met zijn toenmalige vriendin Stevie Nicks. In de decennia daarna werden ze gezichtsbepalende liedjeschrijvers van de groep, met hits als “Go Your Own Way”, “Tusk” en “The Chain”. In 1987 vertrok hij vanwege zijn relatie met Nicks, die op de klippen was gelopen. Na het uitbrengen van enkele solo-albums keerde hij in 1996 terug. Afgelopen jaar speelde hij nog mee met shows van Christine McVie, zangeres en toetsenist van Fleetwood Mac sinds 1970. (bron: Tjeu Derks, Volkskrant)
Website: https://www.fleetwoodmac.com/ .

ACTUEEL
Choir Of Young Believers - Hollow Talk
Afkomstig van "This Is For The White In Your Eyes" (Ghostly International, 2009)

Onlangs verscheen het vierde en laatste seizoen van de populaire thrillerreeks "The Bridge". Net als alle afleveringen van de eerste drie seizoenen, begon en eindigde elk deel van het nieuwe seizoen met het begin respectievelijk eind van het nummer "Hollow Talk". Deze song, afkomstig van "This Is For The White In Your Eyes", het debuut van het Deense Choir Of Young Believers, werd ook gebruikt in de heftig/emotionele film "Submarino" van Thomas Vinterberg. Het is ook wel verklaarbaar waarom deze muziek gewild is door regisseurs: de spannende, ingetogen, door pianoklanken gedomineerde beginminuten leiden naar een grootse, postrockachtige finale. Vandaar, na aflevering 978, in de herhaling. De band is overigens weer in de studio om een nieuw album op te nemen.
Website: https://nl-nl.facebook.com/choirofyoungbelievers/ .

ACTUEEL
Earth & Fire - Circus
Afkomstig van "To The World Of The Future" (Polydor, 1975 / Esoteric Recordings, 2011)

Zoals enkele weken geleden al aangekondigd wil de redactie van het progrocktijdschrift iO Pages ter gelegenheid van haar 150ste nummer een top 150 samenstellen van wat volgens de lezers de beste Nederlandse progressieve rockplaten zijn. Mochten er onder de luisteraars ook liefhebbers van lijstjes zijn, dan nodigen we ze hierbij uit hun top 10 in te sturen naar info@iopages.nl . Ter ondersteuning draaien we een nummer van "To The World Of The Future" van Earth & Fire dat bij een van de Xymphonia-programmamakers hoog in zijn lijst staat. Het gekozen "Circus" valt vooral op door de heerlijke orgelsolo.
Websites:
https://www.iopages.nl/nieuws/id/712/nl-top-prog-150-aller-tijden
http://www.earthandfire.nl/ .

VAN EIGEN BODEM
Slaghuis, Jasper - Over Now
Afkomstig van "From The Ligth Of Day To The Dead Of Night" (BandBus Records, 2016)

"From The Ligth Of Day To The Dead Of Night" is de tweede solo-CD van singer-songwriter Jasper Slaghuis. Daarvoor verkreeg hij enige bekendheid met de indierockband Yukka, waarmee hij zelfs in het tv-programma Barend en van Dorp optrad. Grappig genoeg staat hij juist nu weer met die band in de belangstelling. Tijdens een sfeervol concert in Paco Plumtrek eind vorig jaar werden we getroffen door de mooie liedjes die hij en zijn begeleiders van zijn solodebuut "Bend" en dit tweede album speelden. In de media worden vergelijking getrokken met onder andere het werk van Ryan Adams, Ben Folds en Billy Joel (toevallig drie persoonlijke favorieten van de Enschedeër), maar wij horen zeker ook Kevin Gilberts ingetogen liedjes terug. Het vanavond gedraaide "Over Now" geeft, zeker in het tweede gedeelte, ook een stiekeme voorliefde voor progressief getint materiaal bloot.
Websites:
https://nl-nl.facebook.com/jasper.slaghuis/
https://jasperslaghuis.bandcamp.com/ .

LIVE-TIP
Akkerman, Jan - Quiet Storm
Van het album “The Noise Of Art” (I.R.S., 1990)

Ook als je een door God gegeven talent hebt, staat de tijd niet stil. Een van de beste en veelzijdigste gitaristen ter wereld, Jan Akkerman, bereikte in 2016 de respectabele leeftijd van zeventig jaar. Dat betekent dat hij al ruim een halve eeuw gitaar speelt. Wordt het dan niet eens tijd om met pensioen te gaan? Jan dacht van niet! Hij is sindsdien bezig met een ook volgend seizoen nog doorlopende Jan Akkerman 70th Anniversary Tour! Met een prachtige line-up – toetsenist Coen Molenaar, bassist David de Marez Oyens en drummer Marijn van den Berg – brengt Akkerman oude favorieten als ‘Streetwalker”, “Pietons” en “Hocus Pocus”, plus nieuwe composities. En laat hij horen dat zijn repertoire anno nu nog steeds sprankelend fris klinkt. Op 20 april 2018 doet hij dat in De Kleine Willem in Enschede.
Website: https://www.janakkerman.com/ .

Anekdoten – The Sun Absolute
van “From Within” (Virtalevy, 1999)

“From Within” is het derde album van Anekdoten, alweer 19 jaar geleden uitgebracht. En de band is al 27 jaar actief. Wie Anekdoten zegt, zegt Mellotron. De Zweedse groep staat bekend om het weven van dikke tapijten met dit bijzondere instrument. Liefst met twee tegelijk, want naast toetseniste Anna Sofi Dahlberg, die ook orgel en Rhodes bespeelt, heeft ook gitarist Nicklas Barker deze antieke sampler onder handbereik. En Anekdoten gaat weer toeren dit jaar. De concertlocaties die op dit moment bekend zijn, liggen echter niet om de hoek: op 2 juni speelt de groep op het festival Fim Prog On in Milaan, op 9 juni op het progfestival Close To The Rain in het Noorse Bergen en op 5 augustus op het festival Rock Au Chateau in Villersexel, in Frankrijk.
Website: http://www.anekdoten.se/ .

OPENER
Von Hertzen Brothers – A New Day Rising
Van het album “A New Day Rising” (Spinefarm / Universal, 2015)

Een paar weken geleden draaiden we muziek van het nieuwste album van Von Hertzen Brothers, “ War Is Over”. Ondanks dat deze Finnen nog maar weinig aan bod zijn gekomen bij Xymphonia, zijn ze al deze hele eeuw actief. Bij beluisteren van eerder werk stuitten we op het pakkende “A New Day Rising” van het gelijknamige album uit 2015. In Nederland zijn de gebroeders Von Hertzen niet erg bekend. In Finland, hun thuisbasis, hebben de heren al drie albums op nummer 1 gehad (“Love Remains The Same”, “Stars Aligned” en “New Day Rising”) en van de overige drie albums haalden er twee de top 5.
Website: http://www.vonhertzenbrothers.com.

NIEUW
Downriver Dead Men Go – Loneliest Of Creatures
Van “Departures” (Freia Music, 2018)

In ons kleine landje is momenteel uitermate veel muzikale activiteit binnen het postrock-genre en we tellen redelijk wat bands die succesvol zijn in het genre. Zo ook Downriver Dead Men Go. Afgelopen maand mocht de uit Leiden afkomstige groep nog invallen op het Progdreams Festival, waar tevens “Departures”, het tweede album voor het label Freia, gepresenteerd werd. De band borduurt voort op de met de voorganger ingeslagen koers en doet bij vlagen denken aan het oude werk van Tarentel. Het thema van “Departures” is verlies - en melancholie vloeit dan ook uit je speakers. Veel van de nummers hebben een loom tempo en duister karakter, waarbij – zoals we gewend zijn bij postrock - langzaam wordt opgebouwd naar de explosieve uitbarsting, die vaak uitmondt in een heerlijke gitaarsolo. De dreigende ritmesectie wordt veelal smaakvol ondersteund door toetsentapijten. Het prijsnummer van het album is “Uncertainty”, dat na een gesproken intro in 14 minuten tijd langzaam naar een climax werkt. Het titelnummer zorg voor de nodige afwisseling en brengt een oosterse sfeer. We gaan echter luisteren naar “Loneliest Of Creatures”, dat binnen één nummer een goed totaalbeeld van het album schetst. Kortom: “Departures” is geen plaat die je zomaar even opzet als achtergrondmuziek.
Website: http://www.downriver.nl/.

MINI-SPECIAL - NIEUW / HERUITGAVE
Bruford - Sample And Hold
- There Is No Reward (instrumental)
- Hooligan Juice 1
- Hell's Bells
Afkomstig van "Live At The Venue", "4th Album Rehearsal Sessions" en "One Of A Kind", die onderdeel uitmaken van "Seems Like A Lifetime Ago : 1977-1980" (Winterfold Records/Gonzo Multimedia, 2017)

Eind 2017 verscheen in een gelimiteerde editie de fraaie boxset "Seems Like A Lifetime Ago: 1977-1980". Hierin zijn de drie studioalbums opgenomen die Bill Bruford als soloartiest en met zijn band Bruford maakte. Ook de live-plaat "The Bruford Tapes" maakt deel uit van het pakket, dat tenslotte ook nog het voorheen onuitgebrachte "Live At The Venue" en repetitieopnames voor een vierde LP bevat. De studioalbums "Feels Good To Me" en "One Of A Kind" werden door Bruford en Jakko Jakszyk voorzien van een nieuwe mix, zowel in stereo als in 5.1 surround. Laatstgenoemde mix van deze twee progressieve jazzrockklassiekers is te vinden op twee bijgeleverde DVD-A's. Hierop is het verrassend om te horen dat de heren in enkele arrangementen bepaalde instrumenten, zoals de gitaar en de percussie-instrumenten, naar voren hebben gehaald, terwijl de toetsen bijvoorbeeld iets meer naar de achtergrond werden geplaatst. Dit levert een verfrissende herbeluistering op. "Live At The Venue" werd opgenomen tijdens een gezamenlijke toer met Brand X, ter promotie van "Gradually Going Tornado". In vergelijking met "The Bruford Tapes" hoor je een band die, na het vertrek van Allan Holdsworth en het aantrekken van The 'Unknown' John Clark, een stuk beter op elkaar is ingespeeld, waardoor er meer ruimte is voor improvisatie. Dit is onder meer goed te horen in "Sample And Hold", oorspronkelijk van het debuut. Verder aandacht voor genoemde repetitieopnames. De meeste opnames werden geproduceerd door het kwartet minus Jeff Berlin, die alleen op "Hooligan Juice 1" te horen is. De sound van die de heren produceerden neigde meer naar elektronische jazzrockpop, maar helaas is het nooit tot een volwaardige vierde plaat gekomen. De band Bruford zat diep in de schulden bij E'G Records en om hiervan verlost te raken, moest de drummer wel een aanbod om met Robert Fripp te gaan spelen aannemen. Gelukkig voor hem was de nieuwe incarnatie van King Crimson een financieel succes. Ter afsluiting van dit blok van voorheen onuitgebracht materiaal, laten we nog "Hell's Bells" horen, het openingsnummer van "One Of A Kind", maar nu in de nieuwe mix.
Website: http://billbruford.com/ .

NIEUW
Malady - Etsijän Elinehto
Van "Toinen Toista" (Svart Records, 2018)

We hebben het al vaker gezegd: muzikanten in de Scandinavische prog-scene zijn schijnbaar bijna perfect in staat om muziek te creëren die bij uitstek de sfeer van de jaren 70 weet op te roepen, zonder dat het gelijk als plat kopiëren klinkt. Een tijdje terug hadden we al de mysterie-band Hollow Earth in de uitzending, vanavond een eerste kennismaking met Malady. Het tweede album van deze Finse groep verscheen dit jaar en heet "Toinen Toista", wat we vrij kunnen vertalen als 'nog een liedje'. Melancholieke zang en fluitklanken, ronkend Hammond-orgel en Mellotrongolven, met daaroverheen puik gitaarwerk: als ons verteld was dat het in 1975 was opgenomen, hadden we het geloofd.
Website: https://maladyband.bandcamp.com/album/toinen-toista .

NIEUW / HERUITGAVE
Rainbow Train - Good Morning Bad Day
Van het album “Accompanied By” (Poker, 1978, te vinden in de box set "Subject Of My Thoughts" van Sandy Coast plus Rainbow Train, The Train & Hans Vermeulen (Universal, 2018)

Op 9 november 2017 overleed Hans Vermeulen plotseling op 70-jarige leeftijd. Hij is als zanger, multi-instrumentalist en producer van grote invloed geweest op de nederpop en -rock. Bij de heruitgave van Edward Reekers' eerste soloalbum riepen we al eens dat Reekers en hij wat ons betreft over de twee mooiste zangstemmen binnen de Nederlandse popmuziek van de laatste 50 jaar beschikken/beschikten. Vermeulens stem leerden we kennen door zijn rol als frontman van Sandy Coast. Eind 1965 verscheen de debuutsingle "Subject Of My Thoughts". Het nummer werd geen hit, maar het melodieuze kleinood is terecht toch uitgegroeid tot een nederbeatklassieker. Het is, net als het merendeel van van materiaal van Hans' hand, die ook hits schreef als "True Love That's A Wonder". Maar ook Hans' broer Jan, die al in 1999 overleed, en Ron Westerbeek schreven sterke songs. Nadat succes in de loop van de jaren zeventig uitbleef, viel de band uit elkaar. Hans richtte de Rainbow Train op, met daarin sessiekanonnen als Jan Rietman, Shell Schellekens en Hans Hollestelle. De band begeleidde diverse Nederlandse artiesten, maar maakte ook twee eigen albums (de tweede onder de verkorte bandnaam The Train) in 1978 en 1979, waarop naast Vermeulen ook Okkie Huijsdens, Anita Meyer en Dianne Marchal (Vermeulens vrouw) als vocalisten zijn te horen. Daarvoor had de groep met Meyer al de succesvolle single "The Alternative Way" uitgebracht. Die single en de albums, alsmede het solodebuut van Vermeulen uit 1976 zijn ook te vinden in de verzamelbox van al het Sandy Coast-werk die nu is verschenen bij Universal. Bijzonder is dat de Rainbow Train-albums nu weer eens beschikbaar zijn. Eerder waren ze alleen via Fonos als LP-kopie te verkrijgen. Op de eerste, "Accompanied By", uit 1978, vinden we de curieuze mini-popopera "Good Morning Bad Day", die klinkt als een mengsel van Lloyd Webber t.t.v. "Jesus Christ Superstar" en The Mark & Clark Band t.t.v. "Worn Down Piano", met in de verte ook wel wat toefjes van de symfonisch opgezette conceptalbums van Gloria Gaynor uit die tijd. Zeer afwisselend en zodoende ook wel symfonisch in z'n aanpak. Afgelopen middag nog werd Vermeulen geëerd met een stijf uitverkocht concert in De Boerderij, met medewerking van o.a. de genoemde Anita Meyer en Edward Reekers.
Meer info:
http://www.muziekencyclopedie.nl/action/entry/Sandy+Coast
http://www.muziekencyclopedie.nl/action/entry/Hans+Vermeulen .

LIVE-TIP
Lazuli – Le Lierre
Van het album “Nos Âmes Saoules” (Studio L'Abeille Rôde (France), 2016)

Lazuli staat bekend als één van de meest originele bands in het progressieve rockgenre. De diversiteit aan instrumenten zorgt voor een unieke sound. Het instrument van Claude Leonetti, de zogenoemde Léode, spreekt tot de verbeelding. Wanneer Claude in 1995 tijdens een verkeersongeval verlamd raakt aan zijn linkerhand ontwerpt hij een instrument dat eruit ziet als de Chapman Stick en klinkt als een combinatie van elektrische gitaar, synthesizer en zingende zaag. De band was eerder te zien op de vierde editie van het Progdreams Festival. Kort daarna werd Lazuli door niemand minder dan Fish gevraagd om het voorprogramma te doen tijdens zijn twee uitverkochte shows eind 2015 in de Boerderij. De Franse formatie heeft zojuist een vers album uitgebracht in de vorm van “Saison 8” en treedt op 10 april op in De Boerderij te Zoetermeer en op 22 april in Oberhausen in Zentrum Altenberg. Binnenkort hoort u muziek van dat achtste Lazuli-album in Xymphonia, vanavond gaan we twee jaar terug naar de voorganger.
Website: http://www.lazuli-music.com/ .

NIEUW
IO Earth - Madness
Van "Solitude" (eigen beheer, 2018)

Na het album "New World" en de concerten die daarop volgden, heeft IO Earth (ja, nu weer los geschreven; op "New World" stond de groepsnaam consequent als IOEarth gespeld) een nieuwe zangeres gekregen. Rosanna Lefevre levert nu de sfeerverrijkende zangpartijen over de naar progmetal neigende muziek van IO Earth, met zowel trekjes van gothic metal als stevige neoprog. Het album bevat 8 tracks van tegen dan wel rond de 10 minuten, die via ambienteske passages naadloos in elkaar overlopen. In die tussenstukjes horen we vaak de stem van de Nederlandse Wendy Vissers-Hagenbeek - niet alleen de manager van de groep, maar tevens verantwoordelijk voor foto's en het artwork voor het album. Vooral in de rustiger passages blijkt dat IO Earth best een breed instrumentarium aanwendt, van saxen, fluit en EWI tot akoestische gitaar. In de hardere passages is er nog wel steeds die orkestraal klinkende toetsengrond (die de gothic metal-trekjes geeft), maar blijft naast de ritmesectie vooral het gitaarwerk overeind. Er zijn, van de hand van Adam Gough, dan ook behoorlijk veel gitaarsolo's (kortere en langere) op het album te horen, van lyrische tot vluggere metalpartijen. "Madness" laat de diverse genoemde aspecten eigenlijk allemaal wel horen, inclusief een mooie rol voor de sopraansax van Luke Shingler.
Website: http://www.ioearth.com .

ALBUM VAN DE MAAND
Romano Land, Riccardo – Dragonfly
Van "B612" (MaRaCash Records, 2017)

Vorige maand besteedden we voor het eerst aandacht aan het eerste solo album van RanstRane-toetsenist Riccardo Romano. We hebben de laatste jaren diverse malen muziek gedraaid van de bijzondere conceptalbums van de Italiaanse groep RanestRane, die steeds gebaseerd waren op een beroemde film (in mei verschijnt het derde deel in de “A Space Odyssey”-cyclus). Oók dit album is weer een concept-album: een rockopera zelfs, getiteld "B612", gebaseerd op het bekende boek The Little Prince van Antoine De Saint-Exupéry. En zoals dat hoort bij een rockopera zijn er de nodige muzikale en vocale gasten te horen. Het mag nauwelijks een verrassing heten dat we daar ook de beide Marillion-Steves weer bij vinden, alsmede Rothery's dochter Jennifer, tweede SRB-gitarist Dave Foster en SRB-zanger Martin Jakubski. De groep heeft een warme band met Marillion. Dat laatste is niet zo gek, want RanestRane-toetsenist Riccardo Romano spéélt zelf ook in de Steve Rothery Band. Verrassende gast is verder bassist Lorenzo Feliciati, wiens eigen solo-albums eerder ook al de weg naar Xymphonia hadden gevonden. Ook Romano's RanestRane-collega's zijn op veel tracks te horen. Muzikaal zijn de verschillen dan ook niet levensgroot: warmbloedige melodieuze symfonische rock, met duidelijk invloeden van Marillion (denk eerder aan de sound van "Season's End" dan het huidige bandgeluid van de Britten), aldoor bijzonder meeslepend gebracht. Zelf maakt Romano muzikale vergelijkingen met Marillions "Brave", Peter Gabriels "Ovo" en Lloyd Webbers "Jesus Christ Superstar". De diverse vocalisten (die ieder een rol spelen) zorgt voor de nodige afwisseling en naast Romano's warme, maar ook weer niet te overdadige toetsenarrangementen zijn de gitaarsolo's niet te versmaden. Daarbij valt op dat die van Luca Grimieri (die de meeste gitaarpartijen speelt) even gloedvol klinken als die van Rothery. Tot slot een pluim voor de zang van Romano zelf: hij vervult de meeste vocale rollen zelf en heeft een prettige, je emotioneel inpakkende stem. Op zijn website verkoopt Romano ook een bijzondere deluxe-editie met bonus-CD en fraai groot boekwerk: het is zeker de moeite waard om juist deze editie van dit bijzondere album aan te schaffen. Vanavond gaan we voor het langste nummer op het album, “Dragonfly”. Juist in dit stuk is de aan “Ovo” refererende sfeer duidelijk hoorbaar. Website: http://riccardoromanoland.com
Website: http://riccardoromanoland.com .

IN HET NIEUWS / HERUITGAVE / LIVE-TIP
Isildurs Bane - Ataraxia / In A State Of Comprehension
Van "MIND Volume 1" (Svenska Unikum, 1997 / 2017)

Afgelopen vrijdag kwam het bericht dat Isildurs Bane een nieuw bandlid heeft ingelijfd in de vorm van Belgische violiste/altvioliste Liesbeth Lambrecht. Zij was al geen onbekende voor de Zweedse groep, aangezien ze als sinds 2011 meespeelde tijdens de IB Expo-shows en ook te horen is op de twee meest recente albums, “Colours Not Found In Nature” en “Off The Radar”. Daarnaast kunnen luisteraars haar kennen van haar werk met de Belgische bands Aranis en Present en maakt ze ook deel uit van de huidige bezetting van Flairck. Mooie gelegenheid om weer eens wat te draaien van het album “MIND Volume 1”, waarop de viool regelmatig een grote rol speelt, met de aantekening dat dit album sind najaar 2017 weer goed verkrijgbaar is aangezien de band het, met nieuw artwork, opnieuw heeft uitgebracht. Isildurs Bane treedt, met Marillion-zanger Steve Hogarth en Porcupine Tree-toetsenist Richard Barbieri als gast, op tijdens het festival Night Of The Prog op de Loreley in Sankt Goarshausen, op zondag 15 juli.
Website: https://www.facebook.com/ibexpo/ .

ROCKBALLAD
Europe - Prisoners In Paradise
Van "Prisoners In Paradise" (Epic / Sony, 1991)

Na twee supergoed verkopende albums, “The Final Countdown” en “Out Of This World”, zag de toekomst voor Europe er rooskleurig uit. Maar het materiaal dat voor een volgend album geschreven was, werd grotendeels afgekeurd door het platenlabel, met als gevolg dat er nieuwe songs geschreven moesten worden. Vervolgens was de beoogde producer, Bob Rock, niet beschikbaar omdat deze verkoos te werken aan Metallica's 'black album'. Gevolg: het resulterende album “Prisoners In Paradise” deed het met name in de VS helemaal niet goed qua verkoop en de band hield het in 1992 dan ook voor gezien (wat achteraf tijdelijk is gebleken). Maar “Prisoners In Paradise” is daarmee helemaal geen slechte plaat. Een echt lekker melodieus rockalbum, dat bij vlagen zelfs een Queen-tic heeft. En dus kunnen de aanstekers omhoog bij de titeltrack om lekker mee te zwaaien tijdens deze puike rockballad.
Website: http://europetheband.com/ .

NIEUW / VAN EIGEN BODEM
Powerized – Behind The Gates
Van het album “The Mirror's Eye” (Painted Bass Records, 2018)

Er wordt tegenwoordig veel progmetal gemaakt, maar dit heeft ook ten gevolge dat bands menigmaal uit dezelfde vijver vissen. Hierdoor is een soort grijze status quo ontstaan. Wil je tussen de levendige concurrentie de aandacht trekken, dan moet je een eigen draai geven aan de welbekende progmetalaanpak. Het album “The Mirror’s Eye” zou hierbij als voorbeeld kunnen fungeren. Ondanks enkele herkenbare klanken weet Powerized zich gelijk te onderscheiden van genregenoten. De band doet door zijn combinatie van powermetal en prog, duidelijk denken aan Symfony X, hoewel Powerized door het virtuoze spel ook enigszins op Dream Theater lijkt. De zang van Nick Holleman bevindt zich voorts ergens tussen die van James Labrie en Geoff Tate. Gezien enkele indrukwekkende metalkrijsen op deze plaat, is hij een van de grootste verkooppunten van deze band. De combinatie van stijlen op “The Mirror’s Eye” had desalniettemin een kleurloze plaat kunnen opleveren, ware het niet dat Holleman en heren direct iets karakteristieks weten te bieden: een soort avontuurlijke, filmische sfeer. Verder is het spelplezier overduidelijk aanwezig waardoor menigeen het moeilijk zal vinden een glimlach te onderdrukken. Hier en daar is er een aantal minpunten te ontwaren. De muziek is soms te potsierlijk en iets meer variatie zou de opbouw ten goede komen. Toch is dit al een sterk debuut, waarop de band al gelijk erg enthousiast overkomt en zelfs weet op te vallen. Een plaat die liefhebbers van power- en progmetal niet zal tegenstaan. Het album eindigt met twee sterke nummers, waaronder “Behind The Gates”, dat aanstekelijk begint en na vier minuten zelfs weet even te verrassen met een ietwat dreigend segment. De uithaal op het eind, die langzaam overgaat in de koorzang, is eveneens opvallend mooi. (Luke Peerdeman, Progwereld)
Website: https://www.powerized.net/ .

NIEUW
Kino - Out Of Time
- I Won't Break So Easily Any More
Van "Radio Voltaire" (InsideOut, 2017)

En toen was er zomaar ineens een nieuw album van Kino. Dat had niemand meer verwacht, 13 jaar na "Picture". Dat was indertijd een album dat behoorlijk wat publiciteit kreeg. Het was immers een samenwerking van (ex-)leden van een aantal aansprekende bands uit twee opeenvolgende generaties: toetsenist John Beck van It Bites en bassist Pete Trewavas van Marillion liepen immers al wat langer mee dan John Mitchell van Arena en ex-Porcupine Tree-drummer Chris Maitland. De compacte, songmatige progstukken op dat album werden nog het vaakst vergeleken met het werk van It Bites. Hoewel de plaat niet het verwachte succes bracht, leek het wel de opmaat naar een It Bites-reünie. Niet met Francis Dunnery als voorman, maar met Mitchell. Maitland was bij de tournee al afgevallen en blijkt op het nu verschenen "Radio Voltaire" vervangen door Craig Blundell. Met hem werkt Mitchell ook al samen in Lonely Robot en Frost*. Beck wordt in persuitingen en de al verschenen interviews aangeduid als gastmuzikant in plaats van bandlid (in het CD-boekje is dat onderscheid niet te vinden: hij wordt zelfs als tweede genoemd in het rijtje bandleden). Hoeveel draagt Beck nog bij? En is Trewavas mans genoeg om dan blijkbaar als enig overig vaste lid het verschil te maken tussen Kino en bijv. Lonely Robot? Die band maakt immers ook al vlot songmatig werk. Het blijkt dat dit onderscheid inderdaad vaak lastig is te leggen in het resultaat, al zal de liefhebber van pakkend melodieus materiaal met een sterke drive en zonder meerdelige uitweidingen dat waarschijnlijk worst zijn. Wel aardig is dat tussen acht Mitchell-songs verspreid over het album ook drie volledig van Trewavas afkomstige bijdragen staan. Wij pikken "Out Of Time" eruit: een song die meteen met de deur in huis valt en zo goed aansluit bij Mitchells werk, maar die halverwege zowaar plaats biedt aan een bassolo in een rustige atmosferische omgeving. En van John Beck? is daar nog wat van te merken? We denken vooral in "The Dead Club" met zijn weirde toetsengeluiden en "I Won't Break So Easily Any More", met een heuse Moog-achtig klinkende solo. Dat laatste lied hebben we als tweede uitgekozen.
Websites:
https://www.facebook.com/KINObandofficial/
http://www.insideoutmusic.com/artist.aspx?IdArtist=436 .

NIEUW
Gentle Knife - Plans Askew
Van "Gentle Knife II: Clock Unwound" (Bajkal Records, 2017)

"Clock Unwound" is de titel van het tweede album van de maar liefst 11-koppige Noorse band Gentle Knife. Aan het naar de band genoemde debuut uit 2015 hebben we in Xymphonia geen aandacht aan besteed. Hoewel die plaat misschien wat overvol klonk en wat kinderziektes had, is dat achteraf misschien een missertje van ons. We maken dat nu goed en dat verdienen de Noren ook. Ze zetten een breed instrumentarium in, van diverse saxofoon- en trompettypen tot fluit, gitaren en Mellotronsamples. Daarmee wordt nu wel een consistent geluid neergezet, dat overduidelijk geïnspireerd is op seventiesprog, maar toch niet ouderwets klinkt. Invloeden lopen uiteen van folk tot jazz tot klassiek. De sfeervolle pianoprelude die het album opent is een goed voorbeeld van het eerste. Absoluut hoogtepunt is het gevarieerde 16 minuten durende titelnummer. Bijzonder is ook de creepy afsluiter "Resignation" met bezwerend voorgedragen tekst, door zo'n diep-bruine whiskey-en-sigarenstem die blockbustertrailers inspreekt. Wij kiezen voor het meeslepende "Plans Askew". Gentle Knife treedt 15 juli aanstaande op tijdens het Night Of The Prog Festival op de Loreley, bij Sankt Goarshausen.
Websites:
www.gentleknife.com/
https://www.facebook.com/gentleknife/ .

HERUITGAVE
Tsuchiya, Masami - Rose
- Blood Of Poets
Afkomstig van resp. "Horizon" (Epic, 1988) en "Time Passenger" (Epic, 1989)
Met "Rice Music" (Epic, 1982), "Tokyo Ballet" (Epic, 1985 en "Life In Mirrors" (Epic, 1987) uitgebracht in de box-set "Solo Vox - Epic Years" (Epic/Sony Music Direct (Japan), 2017)

Masami Tsuchiya is vooral bekend als zanger/gitarist van de Japanse formatie Ippu-Do. De als eigenwijze New Wave-act begonnen groep begon begin jaren 80 van de vorige eeuw steeds meer trekjes van artrock te krijgen. Hiertoe versterkte men zich op de albums "Night Mirage" (1983) en "Live And Zen" (1984) met de van Japan (de band) afkomstige Steve Jansen en Richard Barbieri en fretloze basspecialist Percy Jones. Laatstgenoemde is een van de pijlers van het weer bij elkaar gekomen Brand X en tevens een inspiratiebron voor Barbieri en Jansens Japan-collega Mick Karn. Genoemde musici zijn ook, samen met talloze andere muzikanten, te horen op de soloalbums die Tsuchiya vanaf "Rice Music" uit 1982 maakte. De eerste vijf platen, die op CD steeds moeilijker verkrijgbaar waren, zijn eind vorig jaar verzameld in de box-set "Solo Vox - Epic Years". De platen laten onder meer horen waarom Tsuchiya op een gegeven moment de rol van Rob Dean tijdens live-optredens van Japan had ingenomen. Zijn effectrijke gitaarspel is zowel melodieus als grillig op een manier die aan Adrien Belew doet denken. Net zo afwisselend zijn ook de songs: van synthipop tot ambient en van Japan-achtig swingend tot progressief onderbouwd. We draaien twee stukken van de laatste twee schijfjes uit deze set. Overigens heeft de muzikant ook daarna nog enkele platen uitgebracht, zowel onder eigen naam als onder groepsnamen als KA.F.KA.
Website: http://mazzybunnyinc.wixsite.com/masamitsuchiya .

PAAS-MINISYMFONIE
Mr. Sirius - Step Into Easter
Van "Barren Dream" (Made In Japan Records, 1987)
Iona - Luke The Calf
Van "The Book Of Kells" (What? Records, 1992 / Open Sky, 2002)
Gabriel, Peter - Disturbed / It's Accomplished
Van "Passion" (Real World, 1989)

Een moment van bezinning in Xymphonia op deze Eerste Paasdag moet kunnen, zo leek ons. De Japanse band Mr. Sirius debuteerde in 1987 met het album “Barren Dream”, waarop rijk gearrangeerde symfonische rock, klassieke klanken en zelfs jazzrock met elkaar werden vermengd. Een verstild moment op het album is het ingetogen “Step Into Easter”. In 1988 maakte Peter Gabriel de soundtrack voor Martin Scorsese's film The Last Temptation Of Christ. Die soundtrack verscheen echter niet gelijk met de film maar het duurde vervolgens nog een jaar voordat deze uitkwam, omdat Gabriel de muziek nog verder wilde bewerken zodat deze als op zichzelf staand album beter tot zijn recht zou komen. Dat album kreeg uiteindelijk de titel “Passion” en verscheen in 1989. Dat album zou vervolgens weer een niet te onderschatten invloed hebben op de leden van het Britse Iona en specifiek de muziek op hun album “The Book Of Kells” uit 1992. We combineren dit met eerst Mr. Sirius; na Iona sluiten we af met Peter Gabriel.
Websites:
http://www.progarchives.com/artist.asp?id=1816
http://www.iona.uk.com
http://petergabriel.com/ .

ACTUEEL
Automatic Man - My Pearl
Afkomstig van "Automatic Man" (Island Records, 1976 / Lemon Recordings/Cherry Red Records, 2004)

Komende week zou de in 1998 overleden Alfred Lagarde (echte naam Alfred van der Garde) 70 jaar zijn geworden. Met zijn Hilversum 3-programma "Betonuur" wist hij in de jaren 70 menig progressief rockliefhebber te plezieren. Zo was hij een groot pleitbezorger voor de single "My Pearl" van de progressieve spacefunkrockband Automatic Man uit 1976. Deze superformatie bestond uit drummer Michael Shrieve (Santana, Stomu Yamashta), gitarist Pat Thrall, bassist Doni Harvey en de later bij Peter Gabriel opduikende Bayeté (ook bekend als Todd Cochrane). Automatic Man zou twee platen maken, waarvan vooral het titelloze debuut op de nodige fans kan rekenen. Daarom was het in 2004 een teleurstelling dat voor de heruitgave op CD door het aan Cherry Red Records verbonden Lemon Recordings een slechte LP als bron was gebruikt. Bij de productie van de eerste editie van die CD was zelfs niet opgevallen dat de pick-upnaald aan het eind van het nummer "One 'N One" ongeveer een minuut teruggesprongen was. Bij de tweede editie was dat euvel verholpen, maar helaas waren er nog teveel tikken van de langspeelplaat te horen. Het was dan ook verrassend dat er vorig jaar in Japan een nieuwe versie werd gepresenteerd. Bij inspectie bleek dat er alleen een OBI van het label Octave om nota bene de eerste editie van de Lemon-versie was gedaan! Vermijden dus, deze release. Om zowel Lagarde als dit toch wel als pareltje te omschrijven album te herdenken, draaien we het genoemde "My Pearl".
Website: http://badcatrecords.com/BadCat/AUTOMATICman.htm .

LIVE-TIP
Jadis – Sleepwalk
Van het album “More Than Meets The Eye” (GEP, 1992; 25th Anniversary Edition: 2018)

Na de release van “No Fear of Looking Down” (2016) staat de Britse progressieve rockband Jadis weer volop in de belangstelling. De terugkeer van toetsenist Martin Orford heeft de band goed gedaan. In 2018 gaat deze ex-IQ-toetsenist zelfs weer met Jadis op tour! De Britse progressieve rockformatie Jadis werd in 1986 opgericht door zanger/gitarist Gary Chandler. De band verwierf bekendheid door jaren ’80 in het voorprogramma van IQ en Marillion te staan. Inmiddels verschenen negen studio-albums (de titelloze gelimiteerde LP uit 1989 meegerekend) en twee live-albums. Ondanks bezettingswisselingen is de karakteristieke Jadis-sound steeds behouden gebleven. Het album “More Than Meets The Eye” geldt als een klassieker. Dit is een van de albums waarop het herkenbare toetsenwerk van Martin Orford en het gitaarspel van Gary Chandler een unieke combinatie vormen. Er is nu net in een speciale '25th Anniversary Edition' verschenen met bonusmateriaal op de tweede schijf. Op vrijdag 6 april treedt Jadis samen met For Absent Friends op in De Boerderij te Zoetermeer.
Website: https://www.jadismusic.com/ .

LIVE-TIP
For Absent Friends – The Stone
Van de debuut-EP “Illusions” (eigen beheer, 1990)

For Absent Friends is een symfonische rockband uit Rotterdam. De band is vernoemd naar het gelijknamige nummer van Genesis, van het album “Nursery Cryme”. De band is beïnvloed door grote symfonische rockbands als Rush en Marillion, maar heeft wel degelijk een eigen vernieuwende en herkenbare stijl. Het optreden in De Boerderij, vrijdag 6 april, is een eerbetoon aan overleden FAF-bassist en -medeoprichter René Bacchus. Eind vorig jaar bracht de band een live-album uit, opgenomen in 2009 in de Zoetermeerse Boerderij. Dit was het laatste concert van Bacchus met For Absent Friends. (Bron: De Boerderij, Zoetermeer) Op vrijdag 6 april treedt Jadis samen met For Absent Friends op in De Boerderij te Zoetermeer.
Website: http://www.muziekencyclopedie.nl/action/entry/For+Absent+Friends .

ALBUM VAN DE MAAND
Romano Land, Riccardo feat. Jennifer Rothery – Invisible To The Eyes
Van "B612" (MaRaCash Records, 2017)

Twee weken geleden besteedden we voor het eerst aandacht aan het eerste solo album van RanstRane-toetsenist Riccardo Romano. We hebben de laatste jaren diverse malen muziek gedraaid van de bijzondere conceptalbums van de Italiaanse groep RanestRane, die steeds gebaseerd waren op een beroemde film (in mei verschijnt het derde deel in de “A Space Odyssey”-cyclus). Oók dit album is weer een concept-album: een rockopera zelfs, getiteld "B612", gebaseerd op het bekende boek The Little Prince van Antoine De Saint-Exupéry. En zoals dat hoort bij een rockopera zijn er de nodige muzikale en vocale gasten te horen. Het mag nauwelijks een verrassing heten dat we daar ook de beide Marillion-Steves weer bij vinden, alsmede Rothery's dochter Jennifer, tweede SRB-gitarist Dave Foster en SRB-zanger Martin Jakubski. De groep heeft een warme band met Marillion. Dat laatste is niet zo gek, want RanestRane-toetsenist Riccardo Romano spéélt zelf ook in de Steve Rothery Band. Verrassende gast is verder bassist Lorenzo Feliciati, wiens eigen solo-albums eerder ook al de weg naar Xymphonia hadden gevonden. Ook Romano's RanestRane-collega's zijn op veel tracks te horen. Muzikaal zijn de verschillen dan ook niet levensgroot: warmbloedige melodieuze symfonische rock, met duidelijk invloeden van Marillion (denk eerder aan de sound van "Season's End" dan het huidige bandgeluid van de Britten), aldoor bijzonder meeslepend gebracht. Zelf maakt Romano muzikale vergelijkingen met Marillions "Brave", Peter Gabriels "Ovo" en Lloyd Webbers "Jesus Christ Superstar". De diverse vocalisten (die ieder een rol spelen) zorgt voor de nodige afwisseling en naast Romano's warme, maar ook weer niet te overdadige toetsenarrangementen zijn de gitaarsolo's niet te versmaden. Daarbij valt op dat die van Luca Grimieri (die de meeste gitaarpartijen speelt) even gloedvol klinken als die van Rothery. Tot slot een pluim voor de zang van Romano zelf: hij vervult de meeste vocale rollen zelf en heeft een prettige, je emotioneel inpakkende stem. Op het nummer dat we vanavond gaan draaien, “Invisible To The Eyes”, zingt hij een duet met Steve Rothery's dochter Jennifer. Op zijn website verkoopt Romano ook een bijzondere deluxe-editie met bonus-CD en fraai groot boekwerk: het is zeker de moeite waard om juist deze editie van dit bijzondere album aan te schaffen.
Website: http://riccardoromanoland.com .

BAROCK-POP
Sill, Judee - Jesus Was A Cross Maker
Van "Judee Sill" ( Asylum, 1971 / Rhino, 2006)

De geschiedenis van de muziek, met name die van de rock en pop, is bezaaid met verhalen rond vroeg gestorven artiesten. De Amerikaanse singer/songwriter Judee Sill is zo'n artiest. Ze maakte deel uit van de grote Amerikaanse West Coast-scene, stond in het voorprogramma van David Crosby & Graham Nash en was de eerste artiest die een contract tekende bij Asylum, het label van David Geffen. Haar debuut verscheen in 1971; na haar tweede album in 1973 liep het helemaal mis. Nog voor haar muziekcarrière op gang kwam had ze al een heroïneverslaving achter de rug; een serie auto-ongelukken maakte dat ze verslaafd raakte aan zware pijnstillers. In november 1979 overleed ze aan de gevolgen van een overdosis pijnstillers. Haar muziek raakte ook nagenoeg in vergetelheid, behalve onder een klein clubje liefhebbers en collega-songschrijvers. Uiteindelijk werden haar twee albums in 2006 opnieuw uitgebracht. Judee Sills muziek is bij vlagen een bijzondere mengeling van folkrock en barokke pop waarbij haar melodieën sterk beïnvloed zijn door Bach, terwijl haar teksten allerlei religieuze referenties bevatten. Kortom, uiterst geschikt voor een Paas-uitzending van Xymphonia. “Jesus Was A Cross Maker” was haar eerste single en een productie van Graham Nash. Saillant details is dat The Hollies, de band die Nash eind 1968 had verlaten, in 1973 een cover van dit nummer zouden uitbrengen.
Meer info: https://nl.wikipedia.org/wiki/Judee_Sill .

ACTUEEL
Triangle - Chasing The Shadows
Afkomstig van "Square The Circle" (Zizania Entertainment Group/Bee & Bee Records, 2000)

Eind mei verschijn de 150ste editie van iO Pages. De redactie van het tijdschrift wil ter gelegenheid daarvan een lijst samenstellen met de volgens de lezers beste Nederlandse progressieve albums. Mooie gelegenheid om in het verleden te duiken en al dan niet vergeten albums opnieuw onder de aandacht te brengen om ze zo nodig in deze top 150 te krijgen. Uit het mooie aanbod pikken we er alvast "Square The Circle" uit, het uit 2000 stammende debuut van Triangle, dat in 1993 onder de naam van het album het eveneens voorbeeldige "Pygmalion" had uitgebracht. Van Triangle verscheen als laatste wapenfeit in 2016 "Alert & Alive".
Website: https://www.facebook.com/Progressive-and-Symphonic-Rockband-Triangle-314555781975983/?fref=ts .

IN HET NIEUWS
Lunatic Soul – A Thousand Shards Of Heaven
Van “Fractured” (Kscope. 2017)

Op 25 mei verschijnt van Lunatic Soul het zesde album "Under The Fragmented Sky". Zoals wellicht bekend is Lunatic Soul het solo-project van de van Riverside bekende Mariusz Duda. De Poolse muzikant bespeelt op "Under The Fragmented Sky" vrijwel alle instrumenten en zang; enige andere muzikant is Wawrzyniec Dramowicz, die de drumpartijen inspeelde. Het album wordt uitgebracht door het label Kscope en verschijnt op cd en vinyl, alsmede digitaal. Duda geeft op zijn website aan dat het nieuwe album een aanvulling is op het album "Fractures", dat oktober vorig jaar verscheen. (Bron: Progwereld) Daarom nog maar eens een nummer van dat vorige album: het ruim 12 minuten durende “A Thousand Shards Of Heaven”, waarin we de Riverside-connectie terughoren, maar ook invloeden van Massive Attack.
Website: http://lunaticsoul.com/ .