Van "Sarcastic Fringeheads" (UGUM, 1991)
Instrumentaaltje van deze eigenzinnige progplaat met Gilmoureske gitaarpartijen, jazzy interrupties en de onderkoelde stem van Frances Pearless. Dielaatste is hier natuurlijk niet te horen.

Van “The Road Home” (Magna Carta, 2007)
De Dream Theater-toetsenist keert met dit album terug naar zijn roots: prog rock. Samen met aan aantal gast muzikanten laat hij bewerkingen horen van klassieke symfo-stukken. Zo opent de plaat met de bombast van Genesis' “Dance On A Volcano”, waar Neal Morse de vocalen doet. Naast Neal zijn ook Nick D'Virgillio (op Yes' “Sound Chaser”) en Steve Wilson (ELP's “Tarkus”) te horen. Het is echter Kip Winger die op de meeste nummers opduikt, zo ook op de Gentle Giant-cover “Just The Same”. Het soms spetterende gitaarwerk is van o.a Ron Thal van de New Yorkse groep Bumblefoo en Ed Wynne van de crustyband Ozric Tentacles. Drummer is de van o.a. Dixie Dregs bekende Rod Morgenstein, waar Rudess al jaren mee samenwerkt. Een rustpunt is een mooie piano medley waar Jordan zelf ook wat vocalen doet op King Crimsons “I Talk To The Wind”. De sound van de tracks is behoorlijk ge-update naar het heden en hebben soms het neurotische van Dream Theater. Al met al een leuke plaat maar niet essentieel.

Van “Stromatolite” (Musea, 2007)
Outer Limits is een van de grondleggers van de japanse prog en ook een van de weinige bands die nog actief is. De muziek is nog steeds symfo-ten-top met veel bombast. De invloeden van UK (veel viool) en King Crimson zijn nog steeds de belangrijkste ingrediënten. De plaat is doorspekt met solo's, het merendeel gespeeld op viool en keyboards, hoewel er ook een paar zeer aangename gitaarsolo's  zijn te horen.

van “Four Moments” (oorspr. Red Moon, 1975/Japanse heruitgave, ????)
“Day Afte Day”  is bonus track op de Japanse editie van het debuut “Four Moments”. Dit nummer is afkomstig van een van de singles die de Australische band maakte voordat er een album opgenomen mocht worden. De muziek is wat compacter, maar deze compositie van gitarist Mario Millo laat al wel het bekende Sebastian Hardie-geluid horen dat verwantschap vertoond met o.a. Camel

van “Awake” (East-West/Warner, 1994)
De grootste progmetalband van het ons bekende universum treedt 9 oktober op in Ahoy'. Onlangs verscheen “Systematic Chaos”, wij grijpen terug op de laatste plaat met toetsenist en mede-oprichter Kevin Moore.

Van “New Life” (1992/F2 Music 2007)
Deel 2 van het Solstice-verhaal. Na het debuut Silent Dance (1984) gaat het al gauw mis: leden vertrekken of worden ontslagen, nieuwe mensen komen binnen de band. In 1986 is het gebeurd met Solstice. Maar uiteindelijk stroomt het bloed waar het niet gaan kan en in 1992 verschijnt het tweede album “New Life”, nagenoeg gevuld met materiaal dat al live werd gespeeld in de jaren '80, maar nooit is opgenomen. “Journey” is het muzikale hoogtepunt van dit album en de heruitgave via F2 Music verdient het om eindelijk eens een groter progpubliek te bereiken.

 Van "Spiral" (Telarc, 2005)
Op Hiromi Uehara's tweede CD "Brain" staat de track Kung-Fu World Champion. Het is een soort jazzrockversie van ELP, dat het door het virtuoze keyboardspel live ook goed doet, getuige het YouTube-filmpje dat bij de special edition van het derde album "Spiral" aan de DVD-A is toegevoegd. Als bonustrack is er een vervolg op dit nummer bijgevoegd.

Afkomstig van hun debuutalbum Tripper (The Leaf Label, 2004).
Deens collectief dat met hun muziek ergens op het grensvlak van de subtiele elektronica van Björk  en de post-rock en orkestrale klanken van Sigur Ros opereert. Sinds dit debuut zijn 2 EP's van deze band verschenen, in oktober verschijnt er eindelijk een volwaardige opvolger van “Tripper”, “Parades” getiteld.

Van " Fantasia - Live In Tokyo "  (Eagle, 2007)
Registratie van een concert uit de 2006-reunie-tournee van de eerste, gouden Asia-bezetting: John Wetton (zang, bas), Geoff Downes (toetsen), Steve Howe (gitaar) en Carl Palmer (drums). Naast materiaal van de eerste twee Asia-albums worden van de oude bands van de vier leden steeds één song gespeeld, dus van Yes, ELP, King Crimson en zelfs The Buggles. En het moet gezegd: de band is uitstekend in vorm.

Van “Amnesie” (2003, heruitgave op Musea uit 2006).
Franse band uit de regio Marseille die op dit album een soort 'etnische progrock' laat horen. Veel Mediterrane invloeden in de percussie en melodieën maar dit dan weer door een licht King Crimson-filter gehaald, aangevuld met het dramatische van een band als Ange.
Bijzonder aan deze band is het 'gitaarspel' van Claude Leonetti die, omdat hij als gevolg van een ongeluk maar 1 arm kan gebruiken, een soort van kunststof plank (zondersnaren!) bespeelt, een beetje zoiets als Keith Emerson's ribbon-controller uit de jaren '70, maar dan met mogelijkheid tot meerstemmigheid.

Van "Hope & Glory" (Decca/Universal, 2007)
Eén van de Heart-zusjes maakt deze coverplaat. Ze covert o.a. John Lennon, Led Zeppelin, Lucinda Williams en dus ook Pink Floyd en Led Zeppelin, in originele en verrassende arrangementen. Vaak gaat ze duetten aan. Op "Goodbye Blue Sky"  wordt ze bijgestaan door zus Nancy.

Van "Black Flies" (Ancient Records, 2007)
Mawwal is een zijproject van Jim Matus, die normaal platen uitbrengt met zijn band Paranoise. De muziek op dit album zou je kunnen omschrijven als Peter Gabriel (periode “IV”) meets Brand X oftewel: een ontmoeting tussen wereldmuziek en jazzrock. Het eerste element wordt gevormd door de typische Afrikaanse gezangen en de van “Peter Gabriel IV” bekende drums, terwijl de jazzrock vooral gestalte krijgt in de heerlijke fretloze baspartijen van Percy Jones en de scherpe maar melodieuze gitaarsolo's van Matus.

Van " Budapest Live"  (Creature Music Limited 2007)
De "Somewhere In Afrika"-tournee bracht de groep o.a. in Boedapest, dat toen nog achter het IJzeren Gordijn lag. Een daar opgenomen concert werd indertijd uitgezonden op TV. Die opnamen waren jaren zoek, totdat zich begin 2007 een Noor meldde die het allemaal netjes had opgenomen. De bron voor deze DVD is dus een videoband uit 1983: verwacht dus geen HIFI-geluid of op-en-top-beeldkwaliteit, maar het is wel een opname van de Earthband op z'n top. Als voordeel op de zwaar ge-edite en veel te korte live-plaat die van dezelfde concertregistratie is getrokken bevat deze DVD complete versies van de stukken, plús een handvol extra songs, zoals bijv. diverse tracks van "Somewhere In Afrika" en "Angel Station". Bovendien is een verkleinde versie van het oorspronkelijke tourboek van de "Somewhere In Europe Tour 1983" bijgevoegd.

Van respectievelijk "Safety In Numbers - 21st Century Redux" (Lifesong, 2007) en "Safety In Numbers" (Lifesong, 1977/1989)
Om goed te kunnen beoordelen wat John Palumbo heeft gedaan met de oorspronkelijke tapes van “Safety In Numbers” ten behoeve van zijn bewerking van deze plaat uit 1977 twee versies van het nummer “Give Myself To You” achter elkaar. Vooral bij dit nummer valt op dat Palumbo de Moog-partij volledig heeft weggehaald en ook het korte coda verwijderd heeft. Maar ook is duidelijk dat de nieuwe mix veel dynamischer is en het geluid veel beter is dan op de ingeblikte 2-op-1 uitgave uit 1989. Oordeel zelf ;-)

Van zijn 3e solo-abum “Songs From The Ocean Floor” (Frontiers, 2000)
Kip Winger is o.a. bekend van zijn hairmetalband Winger en van zijn werk als bassist Bij Alice Cooper in het midden van de jaren '80. “Songs From The Ocean Floor” was z'n tweede echte solo-album, een akoestisch tussendoortje niet meegeteld. Nadat zijn toenmalige vrouw op een tragische manier verongelukte met haar auto, vluchtte Kip Winger naar Egypte alwaar hij werd beinvloed door  Arabische muziek. Deze invloeden gebruikte hij vooral in deze twee geplande nummers.

Van "Pedal Giant Animals" (Eigen beheer, 2007)
9 oktober verschijnt het debuut van Oblivion Sun, de nieuwe band van Happy The Man-leden Whitaker en Wyatt, aangevuld met Chris Mack (Iluvatar, Puppet Show), Dave DeMarco en Bill Plummer. Prophase Music (http://prophasemusic.com) zal de CD uitbrengen. Ook het vorige project van de beide heren, Pedal Giant Animals "het zaad voor de nieuwe band", staat in de catalogus van dit label. Aardig nieuws van laatstgenoemde plaat is dat grafisch artiest Michael Phipps (http://www.michaelphipps.net/), bekend van de hoes van “Cantus Firmus” van Advent, een illustratie heeft gemaakt bij het titelnummer. Hoofdpersoon Bali Nahoo fietst hierop op zijn mechanische leeuw. De illustratie is te koop op een speciaal hiervoor ontworpen T-shirt.

Van “Acoustic & Other Rarities” (1992)
Queensrÿches bekendste nummer, ditmaal in een live-versie met begeleiding door een 17-koppig orkest, opgenomen in september 1991 in Los Angeles. En dat allemaal omdat Queenrÿche op zal treden in zaal Lucky in Rijssen, op 14 december.

 Van "Rain Tree Crow" (Virgin, 1991)
Over een kleine twee weken is het zover: David Sylvian is weer eens in Nederland. Nieuwtjes hierover: er is weer een fraai tourboek te koop tijdens de concerten. Hierin bevinden zich talrijke foto's van Sylvian, maar ook een sample-CD van Samadhisound, de platenmaatschappij die ondermeer zijn werk uitbrengt. Daarop zal ook een nummer staan van de soloplaat van Steve Jansen, “Slope” geheten, die volgende maand uitkomt. Tevens zal er waarschijnlijk wel een fragment staan van de onlangs verschenen nieuwe CD van Sylvian, “When Loud Weather Buffeted Naoshima”, een werkstuk dat slechts tijdelijk verkrijgbaar is en geschreven is als ondersteunende muziek bij een expositie.

Van “Silent Dance” (1984/Festival Music 2007)
Alle albums van Solstice zijn opnieuw uitgebracht door Festival Music,een sublabel van F2 Music dat o.a. ook Magenta uitbrengt. Deze nummers komen van het debuutalbum “Silent Dance” (1984) waar een tweede schijf bijzit met hun cassetteband-releases maar ook de verloren gewaande sessie voor Tommy Vance's Friday Night Rock Show. Het nummer “Peace” komt uit die sessie. Hier is  overduidelijk te horen waarom deze band met name in het begin van de jaren '80 door veel collega-neoprogbands gezien werd als de beste band in die gelederen.

Van "Tales Of Mystery And Imagination (Deluxe Edition)"  (Mercury, (1976/1987) 2007)
Evenals op de Arista-remasters staat op het APP-debuut een medley, samengesteld uit vroege versies. Ditmaal demo's met Eric Woolfson als zanger. Opvallend in de mix is bijv. "The Raven", waarin het puls-idee van de bas nog niet echt uitgewerkt is en de tekst ietwat afwijkt. De mix besluit met een complete versie van "To One In Paradise". Omdat Woolfsons stemtimbre dicht ligt bij dat van Hollies-zanger Terry Sylvester (die de uiteindelijke versie zingt) klinkt dat al heel vertrouwd.

Van “A Story Two Days Wide” (Kinesis, 1999)
Tot nu toe het laatste album van de Amerikaanse neoprogband. De groep werkt nu eindelijk aan een opvolger.

Van "Square One"  (Musea, 2006)
Nu FAF de Progaward 2007 blijkt te hebben gewonnen en bovendien het vorige album nog weer een aantal keren is uitgeleend heb ik 'm toch maar voor de CD-Uitleen gekocht, dit vijfde volledige FAF-album, het tweede met zanger Hans van Lint als opvolger van AT. Opnieuw vlotte melodieuze symfopoprock, met één 'epic' van meer dan acht minuten dat ook meteen het meest zwaar symfonisch is, maar ook in de andere nummers valt er genoeg te genieten. Zoals van de Moog-solo in "Stick Around" of de geladen emotionele zang in "Call It Chance"  (en bijv. ook "Berlin Wall") alsmede de meeslepende gitaarsolo. De Ange-cover (m.m.v. Christian Décamps zelf, labelgenoot immers) valt stilistisch minder uit de toon dan ik had verwacht, maar is bepaald niet het sterkste nummer van de plaat.

Van "Prowlin'" (Rhombus Records, 2007)
Dan Carlins tweede CD bevat eigenlijk vooral die muziek die de jazzrock in de tweede helft van de jaren 70 bijna de nek omdraaide: een beetje funk, blues, reggae en soul met een jazzy sfeertje. Gelukkig is één van de vrienden uit de bandnaam niemand minder dan Allan Holdsworth en mede door zijn SynthAxe- en gitaarbijdragen plus een fijne keyboardsolo in het nummer El Gato Fandango beleeft dit typische fusion-album toch nog een sterk eind.

Afkomstig van hun debuutalbum World Trade (Poldyor, 1989).
World Trade was een band rond Billy Sherwood. Hij wist Yes-invloeden te integreren in moderne symfopop. Dit viel de heren van Yes ook op, want hij trad later enige tijd toe tot de band.

Van het album “Field Of Crows” (Chocolat Frog,  2003)
Fish is net klaar met z’n album “13th Star”, waarvan een speciale editie al via z’n website te koop is én tijdens de komende optredens in de Oosterpoort, Groningen (op 8 oktober)  en in de Effenaar in Eindhoven op 9 oktober. Hij zal vast nummers van “13th Star” gaan spelen, naast een complete uitvoering van het laatste album dat hij met Marillion maakte, “Clutching At Straws”.

Van het tweede album  “Man Made Machine” (Inside Out, 2005) van deze Zweedse band.
Carptree is één van de optredende bands op de Prog Resiste Convention 2007 in Vervier, in zaal Spirit Of 66. Dit vindt plaats op 13 en 14 oktober. Carptree treedt op op de eerste dag.

Van "The Forever Of Now" (Eigen Beheer, 2004)
Deze CD wordt op cdbaby aanbevolen aan liefhebbers van Phish, Pink Floyd en Dave Matthews, hoewel we daar ook een niet-complexe Spock's Beard of Timothy Pure aan toe kan voegen. De band heeft een bijna bescheiden uitstraling, maar dat is niet terecht: de composities zitten prima in elkaar, er wordt origineel gemusiceerd en de zang is prettig. Mooi opgebouwde nummers, die soms de liefde voor instrumentale, jazzrockgetinte muziek laat doorschemeren. De CD is verkrijgbaar via www.cdbaby.com, een website waarop CD’s te koop zijn van onafhankelijke muzikanten die hun muziek in eigen beheer uitbrengen.

 Van "Proof Through The Night" (Warner Bros/Rhino Handmade, 1983/2007)
Voor het eerst op CD, het derde solo-album van de progressieve singer/songwriter T Bone Burnett, die zijn carrière al eind jaren ‘60 begon en tegenwoordig vooral actief is als soundtrackmaker en producer voor films als “O Brother, Where Art Thou?” en “Cold Mountain”. Zelf zag hij deze plaat nooit zo zitten (vandaar deze zeer verlate rerelease), maar er staan een paar fraaie staaltjes van zijn vertelkunst op, waarbij er instrumentaal een link met Peter Gabriel is door de aanwezigheid van Jerry Marotta. Andere groten op de plaat zijn Ry Cooder, Mick Ronson, Richard Thompson en Pete Townshend. “Proof Through The Night” is in deze limited edition (5000 exemplaren) gekoppeld aan de twee mini-LP's “Trap Door” en “Behind The Trap Door”, die nu “The Complete Trap Door” heten.

Afkomstig van “Burning Daylight” (SI Music, 1994).
Enige album van de de Eh! Geoff Mann Band zonder de betreurde Geoff Mann. De instrumentale prog van Mk II is geïnspireerd op de muziek van Steve Hackett en Mike Oldfield.

Van "Dõs" (Warner Bros., 1993)
Deze week in de kranten het bericht dat binnenkort de zogenaamde ‘Final Cut’ van de SF/cult-klassieker Blade Runner, inderdaad met Harrison Ford, in de bioscopen zal gaan draaien. Het festivalpubliek van Venetië had de premiere van deze definitieve versie, waarvoor regisseur Ridley Scott niet eerder gebruikt materiaal aanwenddeDaarom nog maar weer eens het hyperactieve nummer van de tweede CD van Altered State.

Van het DVD/2CD-pakket “Nights From The Alhambra” (Quinlan Road, 2007).
McKennitt's eerste live-DVD, opgenomen in de tuin van het Alhambra paleis in Grenada, Spanje op de vooravond van haar tournee ter promotie van haar laatste album “An Ancient Muse”. Het is een schitterende opname geworden die een dwarsdoorsnede bied van haar uitgebreide repertoire: van haar vroege Keltische folk tot haar bijzondere mengeling van Keltische, Mediterranea en zelfs Oosterse / Arabische invloeden. Ze wordt bijgestaan door een uitmuntende band waarbij het opvalt dat de uitvoering voor McKennitts begrippen tegenwoordig een stuk gespierder zijn. Mooie gitaarsolo’s in The Bonny Swans van Brian Hughes.

Van "Songs From The Beginning" (Musea, 2007)
Voormalig gitarist van het Franse Eskaton duikt zijn muzikale roots in en komt met bewerkingen van composities van zijn grootste helden: Soft Machine, Henry Cow, Led Zeppelin, Hatfield & The North, Jimi Hendrix, The Who en King Crimson. Zijn interpretaties bevatten toegevoegde teksten, afkomstig van o.a. William Burroughs en Dylan Thomas, maar ook van de songschijvers zelf. De teksten worden gesproken en gezongen door John Greaves (bekend van Henry Cow). Een andere gast is bassist Hugh Hopper van Soft Machine. Het geplande nummer is van Hatfield & The North, waarin teksten zijn verwerkt van de nummers “Mumps” en “Share It” (beiden geschreven door wijlen Pip Pyle).

Van "Vitalization" ( Hudson Music, 2007)
“Vitalization” is het twaalfde CD van Vital Information, waarop de groovy jazzrock van voorganger “Come On In” uitgebreid is met Indiase invloeden, funky jazz en swing jazz, mede door toetreding van gitarist Vinny Valentino. De lekkere heavy jazzrock is echter ook nog steeds aanwezig, zoals het geplande nummer laat horen. Heerlijk voer voor drummers die van tempowisselingen houden.

Van het album “FWX” (Metal Blade, 2004)
De progmetalgroep speelt op 17 november in De Lantaarn, Hellendoorn

Van “Facing The Sunset” (eigen beheer, 2005). 
De op Genesis geënte symfo van de Nederlandse heren kwam op dit derde album tot volle bloei, middels onder andere heerlijk gitaar werk en vette keyboards. Internationaal succes lonkt, want de band zal op 10 november optreden tijdens het pROCKfest festival in Bunde, Duitsland.

Van “The Window Of Life” (Toff,  1993).
“The Window Of Life”, intussen alweer 14 jaar oud, is een van de sleutelalbums uit de geschiedenis van de band. De groep kon toen zelfs een headline show in het Utrechtse Vredenburg doen. Aanstaande zaterdag is de Britse groep rond gitarist/zanger/componist Nick Barrett headliner op het Symforce Festival.

Van het album “Sleeping In Traffic : Part One” (InsideOut, 20007).
Zweedse groep die een mengeling maakt van de seventies prog van Yes en ELP met de muziek van Amerikaanse jambands, met zeker ook een kleine southern rock-invloed. Sommigen horen ook Jeff Buckley terug.

Van het album “Takk” (Geffen, 2005). 
De muziek van de Ijslandse groep leent zich blijkbaar goed als begeleiding bij beelden, bijvoorbeeld bij sportdocumentaires. Vooral de BBC haalt deze etherische muziek vaak van stal. Het blijft wonderlijk om die muziek te horen begeleid door beelden van rennende sporters in slow-motion.

Van "Dregs" (Evangeline Records/Acadia, 2007)  Een paar maanden geleden draaiden we wat van Dregs Of The Earth, één van de drie platen die Dixie Dregs voor Arista maakte en die in Japan geremasterd waren uitgebracht in mini-lp-hoesjes. Een iets goedkoper alternatief komt er nu in de vorm van Dregs, die dezelfde drie albums verzamelt op een dubbel-CD. Na Dregs Of The Earth (1980) volgen op CD1 vier nummers van Unsung Heroes (1981), een sterke vervolg, waarop klassieke invloeden en een saxofoon aan het veelzijdige concept van progressieve jazzrock, vermengd met bluegrass waren toegevoegd. CD2 opent met de overige vier tracks, waarna Industry Standard volgt, het voorlopige slot van de Dregs. Hierop staan twee vocale nummers (op wens van de platenmaatschappij), waarvan het AOR-achtige "Crank It Up" wordt gezongen door Alex Ligertwood (David Sancious, Santana, Brian Auger's Oblivion Express) en "Ridin' High" door Patrick Simmons (Doobie Brothers) en heeft Steve Howe op "Up In The Air" een klein gastrolletje op akoestische gitaar.

Van "Senogul" (Mylodon Records/Musea, 2007) Eerste volwaardige CD van deze band uit Noord-West Spanje. Opvallend zijn de twee gitaristen, één met veel E-bow bijdragen en één met de nodige gevoelige solo's in de Camel/Focus-stijl, die echter ook behoorlijk kunnen rocken in de twin-guitar-stijl. Verder integreren ze vele stijlen in hun instrumentale progressieve rock, zoals flamenco, tango, blues, renaissance muziek, jazzrock, folk en funk, zonder dat er spake is van een versnipperde sound.

van het album Delicate Flame Of Desire (Immramma, 2003) Welshe makers van folky symfo, met raakvlakken met de muziek van Iona.

van het album Epica (Noise, 2003) Op 29 september speelt de Amerikaanse progmetalband in Hardenberg

van het album Retropolis (Foxtrot Records, 1996) De Zweedse groep rond gitarist Roine Stolt treedt 15 september op tijdens het Symforce festival in 013, Tilburg. en natuurlijk op 18 november in Hellendoorn (een dag na Fates Warning).

van het eerste mini-album van de melodieuze symfogroep, "Illusions" (eigen beheer, 1990) Op 3 november speelt FAF in het Bluescafé in Apeldoorn

Afgelopen week was er een memorabele dag voor de Marillion fan. Marillion heeft namelijk voor het eerst sinds de split in 1988 weer in de succesvolle jaren '80-bezetting op het podium gestaan. Fish speelde namelijk in Aylsbury op de Market Square tijdens het Hobble on the Cobbles-festival. En aangezien deze plaats zo'n beetje de thuishaven en roots van de band zijn was het een mooi moment om weer wat oude vrienden te ontmoeten. Hij logeerde voor de gelegenheid bij Mark Kelly. Tot grote verassing van de bezoekers van het Fish optreden betraden tijdens de laatste toegif zowel Mark, Pete Trewavas, Ian Mosley en Steve Rothery het podium voor een one off reunie. Natuurlijk werd zeer toepasselijk Market Square Heroes gespeeld, het nummer dat 25 jaar geleden de eerste Marillion-single was. Natuurlijk deed dit optreden nogal wat stof opwaaien op het Marillion-forum, maar zoals zowel Fish als Marillion al zeiden: "It was just old friends having a good time".

Van "The Piper At The Gates Of Dawn"  (40th anniversary edition) (1967/2007 EMI) Nog een 'kleine' anniversary. 40 jaar geleden kwam de debuutplaat van Pink Floyd uit en om dat te vieren wordt deze plaat wederom uitgebracht in een nieuwe geremasterde versie. Zowel de stereo als mono mix staan hierop, en ook komt er een limited 3-disc editie met alle singles uit deze periode en nog wat onuitgebrachte opnamen waaronder een aantal alternative takes van Interstellar overdrive.