-
Sunday 28 Augustus 2016 Show No. 1212
Tweeten
NIEUW - NU IN DE (WEB)WINKELS
Fringe, The - Opening Day
Van "The Fringe" (Reingold Records, 2016)
The Fringe een supergroep? Bassist Jonas Reingold (Karmakanic, The Flower Kings) en drummer/zanger Nick D’Virgilio (Big Big Train, Spock's Beard) behoeven geen introductie. De voor sommigen misschien minder bekende Randy McStine maakte als Lo-Fi Resistance enkele hoog aangeschreven progressieve rockplaten en speelde in de live-bezetting van Sound Of Contact. The Fringe maakt niet echt traditionele progressieve rock. Toetsen duiken bijvoorbeeld slechts als lichte bijkleuring hier en daar op; hét leadinstrument is hier McStine's gitaar. En die wordt, anders dan bij Lo-Fi Resistance, vaak vrij 'spikey' bespeeld. Toch is deze veelal compacte rock progressief te noemen - op een manier zoals bijv. XTC progressief was. Toch staan er ook twee songs van proglengte op het album. Een van die twee songs lieten we u al horen in juni, toen het album al werd thuisbezorgd bij diegenen die het album hadden vóórbesteld. Vanaf nu is het album 'normaal' verkrijgbaar en willen we u de andere, compacte zijde niet langer onthouden. Die bestaat uit liedjes die na intensieve beluistering (en dat doen we al twee maanden) steeds meer gaan leven. Je hoort dan hoe gehaaid de diverse partijen geschreven zijn en wat voor subtiele accentjes overal opduiken. "Opening Day" is een van die heerlijk energieke progressieve popliedjes.
Website: http://www.thefringetrio.com/ .
NIEUW
Elephant Plaza - Paralyzed
- The Human Race
Van "Momentum" (Progress Records, 2016)
Elephant Plaza is een nieuwe Noorse band rondom Gilbert Marshall, voormalig toetsenist en medezanger van Magic Pie. De band bestaat uit zes leden, maar op debuut "Momentum" zijn daarnaast ook nog eens 15 gastmuzikanten te horen, waaronder enkele extra leadzangers. Daaronder vinden we Eirikkur Hauksson, de IJslandse leadzanger van Magic Pie en Kerrs Pink. Zijn soms wat aan Steve Walsh herinnerende stem is in 4 songs, wat goed werkt als tegenwicht van de meer ingetogen zingende Marshall en de warme stemmen van zangeressen Anett Lunde en Maria Bentzen. Overigens houdt Hauksson zich ook vaak in, in vergelijking met zijn rol bij z'n andere werkgevers. De Kansas-connectie is hier dan ook niet echt te maken. "Momentum" is op het muzikale vlak veel meer gericht op het neerzetten van een sfeer, met veel lagen toetsen, gecreëerd door liefst drie toetsenisten binnen de band. Topstuk is het twintig minuten durende, vijfdelige "Momentum", gevolgd door de twee deels in duetvorm gestoken songs "Paralyzed" en "The Human Race", waarin naast Hauksson beide genoemde dames aan bod komen.
Website: http://elephantplaza.com/ .
NIEUW
Bruin's Inventions, Christiaan - Into The Light
Na het succes van zijn The Black Codex-project leek het een tijdje rustig rond Christiaan Bruin, maar dat er wat zat aan te komen bleek een paar weken geleden: alle socialmedia-pagina's van Bruin kregen na een make-over de naam Inventions. Christiaan Bruin's Inventions is een soortgelijk project als The Black Codex: je abonneert je voor een klein bedrag en daarvoor krijg je iedere 2 weken een nieuw nummer toegestuurd, maar ditmaal vergezeld van een Youtube-video, die ons een blik achter de schermen gunt. We zien dan bijvoorbeeld hoe Christiaan zijn muziek maakt en waar zijn inspiratie vandaan komt. Daar waar The Black Codex één lang muzikaal verhaal was, zullen de songs van Inventions los van elkaar komen te staan. Het project loopt via Patrion, een crowdfunding-website voor kunstenaars. Voor meer informatie verwijzen we naar de Patreon-pagina van Inventions, waar in de pilot-aflevering ('aflevering 0') te zien valt waar de inspiratie achter de track “Into The Light” vandaan komt.
Websites: https://www.patreon.com/inventions
en https://www.facebook.com/cbinventions/ .
NIEUW - NU ECHT UIT
holon - Falling
Van "The Time Is Always Now" (Autumnsongs Records, 2016)
Enkele weken geleden konden we u al een voorproefje laten horen van "The Time Is Always Now" van holon (zonder hoofdletters dus). Nu is dit album daadwerkelijk verschenen. Toen moesten we het doen met de korte single edit van slotnummer "A Drop Of Me". Dat nummer blijkt, net als veel van de andere songs op "The Time Is Always Now", echter veel langer te zijn. In die volle lengte komt de nauwgezette sfeeropbouw van de songs en het album veel beter tot zijn recht. Wie of wat was holon ook weer? Het is een nieuwe band op het Autumnsongs-label van Rhys Marsh, die tevens op de producersstoel plaatsnam. En ondanks het feit dat hij meezingt en -speelt is het niet zozeer zijn project, maar dat van gitarist/songwriter Ronny Pedersen. Hij zit al jaren te broeden op deze songs, die samen min of meer een verhaal vormen. Ook twee breed gerespecteerde Noorse zangeressen zijn te horen: Silje Leirvik en Kari Harneshaug. Hoewel zij sterk uitgedachte, oorstrelende melodieën krijgen te zingen, zijn die melodieën veelal gedrapeerd over vrij dreigend aandoende muziek. Met Marsh' andere band Kaukasus deelt holon de liefde voor een wat onheilspellende sfeer en de kleurrijke arrangementen waarin vele fraai klinkende zowel akoestische als elektr(on)ische instrumenten bij aangewend worden. De Kaukasus-link wordt versterkt door de aanwezigheid van fluitist Ketil Vestrum Einarsen in onder andere "Falling". Dat nummer heeft passages die ons deden denken aan King Crimson, zowel aan "Islands" als aan "Lark's Tongues In Aspic", mede door het vervreemdende tussenstuk met rare percussiegeluidjes. Naast Pedersens ietwat klaaglijke zang, horen we Silje Leirvik's bijzonder fraaie stem in dit nummer, een van de fascinerende staaltjes op "The Time Is Always Now", een plaat waar je niet zo 1-2-3 op uitgeluisterd bent.
Websites: http://www.holon.no/
en http://autumnsongsrecords.tumblr.com/holon .
HET DEBUUT
Thin Lizzy – Honesty Is No Excuse
Van “Thin Lizzy” (Decca, 1971)
Een band met een rijke historie en toch wel breed scala aan muziekstijlen, is het Ierse Thin Lizzy met charismatische leider Phil Lynott als enige vaste waarde naast maatje Brian Downey. In ruim vijftien jaar groeide Thin Lizzy uit tot een van de boegbeelden van de hardrock. De eerste drie albums verschenen op het Decca-label en lieten een mengeling van Keltische folk en rock horen. Na enkele bezettingswisselingen vond Lynott in 1974 de perfecte formule met de gitaristentandem Brian Robertson en Scott Gorham: het trademark Lizzy-geluid is een feit. Een tijdje bleef de line-up stabiel en verscheen er een reeks fijne platen. Overmatig gebruik van drugs zorgt er echter voor dat na het klassieke livealbum “Live And Dangerous” een rumoerige tijd aanbreekt, met vooral veel wisselingen van gitaristen. Phil's maatje Gary Moore helpt de band een tijdje uit de brand en ook Snowy White en Midge Ure nemen de honneurs als tweede gitarist een tijd waar, totdat John Sykes als permanente vervanger van Robertson wordt gevonden. In 1983 zet Lynott er echter een punt achter, met een va de beste albums in de Thin Lizzy-carrière: “Thunder and Lightning”. Vorige week lieten we u er nog een nummer van horen in onze 'zonnecyclus'. In 1986 kriebelde het toch weer en was er sprake van een doorstart, ware het niet dat Lynott op 4 januari 1986 op 36-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van zijn overmatige drugsgebruik. Wat achterblijft is meer dan 15 jaar aan muziek. Wel is er in de jaren negentig een doorstart met een groot deel van de originele leden. Maar ja, kun je zonder Lynott eigenlijk wel spreken van Thin Lizzy? Vul zelf maar in... We gaan terug in de tijd naar 1972, naar het debuut, met "Honesty Is No Excuse", een van de afwijkende nummers in het bandrepertoire, met heerlijk Mellotronspel van Ivor Raymonde.
Website: http://thinlizzyband.com/ .
IN HET NIEUWS
Lifesigns - Lighthouse
Afkomstig van "Live In London - Under The Bridge" (Lifesigns, 2015)
Vorige week bracht Lifesigns-zanger/toetsenist John Young het bericht naar buiten dat de huidige gitarist Niko Tsonev de band gaat verlaten, op zoek naar nieuwe muzikale uitdagingen. Voor diegenen die de band sinds het titelloze debuutalbum uit 2013 live gezien hebben, zal dat toch als een verrassing komen, aangezien de speelstijl van Tsonev zo bepalend was voor het succes van Lifesigns als live-band. Daarmee is het vorig jaar verschenen live-album “Under The Bridge” het enige document van Tsonevs tijd bij Lifesigns en daarvan draaien we de opener: “Lighthouse”.
Websites: http://www.lifesigns.me/
en https://www.facebook.com/Signslife/ .
LIVE-TIP
DeWolff – Easy Money
Van “Roux-Ga-Roux” (Electrosaurus Records / Suburban Records, 2016)
“Roux-Ga-Roux” is het zesde studio-album van de southern-bluesrock band DeWolff, met flinke uitwaaieringen vol soul en psychedelica, uitgebracht op het eigen label Electrosaurus Records. Waar de jongens van DeWolff op het vorige album op zoek leek naar de Amerikaanse roots van hun oermuziek, keren ze op “Roux-Ga-Roux”, opgenomen met soms een koortje en wat extra blazers, min of meer terug naar hun basis: psychedelische gitaar-uitspattingen in de wat langere tracks, sterk spel op Hammond en piano, maar ook opvallend wat funky grooves. “ (Willem Jongeneelen, Oor)
DeWolff is op zaterdag 3 september, zaterdag aanstaande dus, te aanschouwen op het Cityrock Festival in Leeuwarden en tourt nog verder door het land, met o.a. een optreden op 11 december in De Gigant in Apeldoorn. Andere bands op het Cityrock Festival zijn o.a. Uriah Heep, Queensrÿche en Vandenberg’s Moonkings,
Website: http://www.dewolff.nu/ .
LIVE-TIP
Wilson, Damian - Adam’s Child
Van “Disciple” (Cosmas Records, 2001)
Damian Wilson, bekend als zanger van bands als Threshold, Headspace en Maiden uniteD presenteert komend weekend zijn nieuwe album “Built For Fighting”. Het album komt officieel op 9 september uit. De begeleidingsband van Wilson bestaat uit Paul Jude Wilson (zang), Harry Rowland (gitaar), Nic Slack (piano), Matt Hughes (bas) en Dirk Bruinenberg (drums). Damian Wilson is één van de meest gevraagde zangers in de hedendaagse progressieve rock- en metalwereld. Hij is vooral bekend als frontman van de bands Headspace, Threshold en het akoestische Iron Maiden-coverproject Maiden UniteD. Daarnaast heeft hij een succesvolle solocarrière opgebouwd. Tijdens de shows komend weekend speelt hij nummers van zijn vele projecten, nummers van zijn solo-albums én natuurlijk nieuw werk van “Built For Fighting”. De optredens vinden plaats op 2 september in De Boerderij te Zoetermeer, op 3 september in NAXT Stage, hier in Almelo en op 4 september in W2 in Den Bosch. Vanavond gaan wij terug naar 2001, toen Wilsons tweede solo-album “Disciple” verscheen. Van dat album “Adam's Child”.
Website: http://www.damian-wilson.net/ .
NIEUW / LIVE-TIP
Novatia - Flowing Thoughts
Afkomstig van "Reflection Of Thoughts" (Novatia, 2016)
In februari lieten we voor het eerst iets horen van de Nederlandse band Novatia in de vorm van een song van de debuut-EP “Remind You Of Yourself”. Muzikaal hoorden we allerlei invloeden zowel vanuit traditionele prog als ook uit popmuziek. De band opereert dan ook duidelijk in de toegankelijke, melodieuze sector van prog. Dat is ook goed te horen in “Flowing Thoughts” van de zojuist verschenen tweede EP "Reflection Of Thoughts", met een sound die ons op een of andere manier doet denken aan die van de Duitse band Chandelier. Goed nieuws overigens voor diegene die er niet van houden dat muziek alleen maar als download verkrijgbaar is: deze nieuwe EP is verschenen op CD, waarbij de band ervoor gekozen heeft om er een dubbel-EP van te maken: “Remind You Of Yourself” is dus ook toegevoegd. De presentatie van de nieuwe EP vindt komend weekend plaats, op zondagmiddag 4 september in De Boerderij in Zoetermeer. Het voorprogramma wordt verzorgd door Silhouette.
Websites: http://www.novatia.nl/
en https://www.facebook.com/novatiamusic/
en http://cultuurpodiumboerderij.nl/programma/novatia/ .
LIVE-TIP
Uriah Heep – Rollin' The Rock
Van “Head First” (Bronze, 1983)
Volgend weekeinde zal in Leeuwarden het City Rock festival plaats vinden. Een van de aantredende acts is Uriah Heep. Naast het optreden tijdens dit festival op 3 september, zal de band een dag later 'solo' te bewonderen zijn in De Patronaat in Haarlem en op 6 december in Gebouw T te Bergen op Zoom. In de rijke historie van Uriah Heep zijn er de nodige bandwisselingen geweest. De enige vaste waarde is en blijft gitarist Mick Box. Op het uit 1983 stammende “Head First” bestaat de line-up naast drummer Lee Kerslake uit bassist Bob Daisley, toetsenist John Sinclair, beide tevens bekend uit de band van Ozzy Osbourne, en zanger Peter Goalby. Met deze line-up vond de band de aansluiting met de toenmalige hard-rock/A.O.R.-scene, door meer compacte nummers te schrijven.
http://www.uriah-heep.com .
LUSTRUM
Brighteye Brison – Mind Fire Menace
Van “The Magician Chronicles – Part 1” (Progress Records, 2011)
Brighteye Brison is in 2000 geformeerd in Stockholm en heeft tot nu toe 4 albums uit gebracht. Het is alweer 5 jaar geleden dat van deze Zweedse band het eerste deel van “The Magician Chronicles” verscheen. In de tussentijd zijn toetsenist Linus Kåse en drummer Erik Hammarström toegetreden tot de Zweedse cultband Änglagård. Zou dit een van de redenen zijn dat we lang moeten wachten op een vervolg? De website van Brighteye Brison vermeldt nog steeds dat men werkt aan de follow-up van dit album. Een fund raise-campagne via Indiegogo haalde in 2014 helaas het beoogde bedrag niet. Laten we hopen dat er wel een vervolg gaat komen. De Facebook-pagina laat zien dat er in januari voor het laatst opnamen hebben plaatsgevonden. Ter morele ondersteuning maar weer eens een nummer van het eerste en tot nu toe enige deel van “The Magician Cronicles”.
Website: http://www.brighteyebrison.com/index.html .
Final Conflict – Hopes And Dreams
Van het album “Return Of The Artisan” (Gaolhouse Records, 2012)
Final Conflict is een Engelse band uit Stoke on Trend en werd in 1985 opgericht door gitarist/zanger Brian Donkin en zanger/gitarist Andy Lawton. Ondanks de nodige bekendheid in Engeland en sommige Europese landen, mede door de zéér lovende kritieken, is de band nooit ver doorgedrongen. Final Conflict maakt muziek die ingedeeld zou kunnen worden bij de neo-prog, een stijl waaronder ook bands als bijvoorbeeld Pendragon, IQ en Pallas vallen. Kenmerkend aan het zesde en meest recente album “Return Of The Artisan” zijn een combinatie van klassieke prog-elementen enerzijds en een modern gebruik van typerende keyboards en drums anderzijds.
Website: http://www.fc-music.com .
ALBUM VAN DE MAAND
Huis – Nor On Earth
Van "Neither In Heaven" (Unicorn Digital, 2016)
Ons album van de maand komt dit keer uit Canada. Uit het Franstalige Quebec om precies te zijn. De naam Huis doet echt Hollands aan en is ontstaan nadat oprichters Pascal Lapierre en Michel Joncas geïnspireerd raakten na een reis door Nederland, dat tevens het land is van hun favoriete band Knight Area. Overigens is 'huis' ook een Frans woord: het betekent huisdeur. Toen ze Unicorn Digital-label-eigenaar en Mystery-gitarist Michel St. Père vroegen of hij nog een geschikte gitarist wist, bood die zichzelf aan. In 2014 kwam het debuutalbum “Despite Guardian Angels” uit, waarop enkele nummers gewijd waren aan ons land (“Beyond The Amstel”, “Oude Kerk” deel I en II, “Lights And Bridges”). Dit debuut werd goed ontvangen en nu 2 jaar later is er een tweede album, getiteld “Neither In Heaven”. Het album klokt bijna 70 minuten en is voorzien van een prachtige hoes, gemaakt door de Serviër Bojan Jevtić. Nu schrijft St. Père voor Mystery alle nummers, bij Huis houdt hij zich gedeisd. Op "Neither In Heaven" staat één St. Père-compositie, de rest is aangedragen door de andere leden, vooral bassist Joncas. Toetsenist Lapierre heeft de band inmiddels om privé-redenen verlaten en is vervangen door Johnny Maz. Dat neemt allemaal niet weg dat er soms Mystery-trekjes zijn te horen overigens: dat zit 'm niet alleen in de gitaarpartijen, maar ook in de gloedvolle sound en soms in de wijze waarop naar climaxen wordt toegewerkt. De totaal andere en lagere stem van Sylvain Descôteaux is al een element dat Huis sowieso op zichzelf laat staan. Vergeleken met het debuut is de sound nog krachtiger en vallen alle muzikale elementen en de zang nóg fraaier samen. Resultaat is een heel emotievol puur symfoalbum. De Knight Area-connectie is er ook nu weer: toetsenist Gerben Klazinga is een van de gasten op het album.. Leuk is, dat Huis naar Nederland komt. Het duurt nog wel even: de Canadese band staat op het zesde Progdreams Festival, op 4 maart 2017. Als afsluiter van deze uitzending kiezen we voor het slotnummer van het album, dat tevens het slot is van de periode dat “Neither In Heaven” de titel 'Album van de Maand' draagt.
Website: http://www.huisband.com/ .
Sunday 21 Augustus 2016 Show No. 1211
Tweeten
ZON (EN OPENER EERSTE UUR)
Sagrado - A Leste Do Sol, Oeste Da Lua
Afkomstig van "A Leste Do Sol, Oeste Da Lua" (Sonhons & Sons, 2000)
Wat is er toepasselijker dan Xymphonia met muziek uit Brazilië te starten terwijl de Olympische Spelen 2016 in Rio op het punt staan te worden afgesloten. “A Leste Do Sol, Oeste Da Lua” ('Ten oosten van de zon, ten westen van de maan') is de titel- en openingstrack van het laatste studio album tot nu toe van het Braziliaanse Sagrado. Toetsenist en elektrisch violist Marcus Viana was de grote man achter deze band en verantwoordelijk voor alle muziek. Viana is Brazilië met name ook bekend als componist voor film en TV. Het is intussen al weer 16 jaar geleden dat “A Leste Do Sol, Oeste Da Lua” is verschenen, dus het is maar de vraag of we in de toekomst nog nieuwe Sagrado-muziek mogen verwachten. Wel heeft er in 2013 volgens de website een Sagrado-bezetting gerepeteerd.
Website: http://www.sagradocoracaodaterra.com.br/ .
NIEUW
Pineapple Thief, The – The Final Thing On My Mind
Van “Your Wilderness” (Kscope, 2016)
Het 11de album van The Pineapple Thief schopte het tot Tip in de meest recente iO Pages, nummer 137: "Na Wisdom Of Crowds en een soloplaat keert Bruce Soord nu terug naar aloud The Pineapple Thief-concept. Opener "In Exile" is meteen zo'n typische The Pineapple Thief-song, met melancholieke zang en teksten van Soord. Het is soms bedrieglijk lieflijk, maar ontploft dan opeens.
Moment suprême is het bijna 10 minuten durende "The Final Thing On My Mind". Dit nummer hoort bij het beste dat TPT ooit opnam. Geholpen door illustere gasten als Porcupine Tree- en King Crimson-drummer Gavin Harrison - een absolute meerwaarde op dit album - violist Geoffrey Richardson (Caravan), saxofonist John Helliwell (Supertramp) en gitarist Darran Charles (Godstick) heeft The Pineapple Thief ons hart weer gestolen." (André de Waal)
Er is ook een speciale versie van “Your Wilderness”: een deluxe hardcover boek-editie, met een 44 pagina's dik boek, het album op CD, alsmede in 5.1-mix op DVD-AV en de bonus-CD “8 Years Later”, met een 40 minuten durende progressive/ambient-compositie. Maar daar moet je dan wel het drievoudige voor neertellen in vergelijking tot de reguliere editie. Op 22 januari treedt Bruce Soord met zijn mannen op in Hedon Zwolle, met als support Godsticks uit Wales, waarvan, zoals gezegd, gitarist Darran Charles ook op “Your Wilderness” meespeelt.
Website: http://pineapplethief.com/ .
NIEUW (BUITENBEENTJE)
Kiwanuka, Michael- Cold Little Heart
Afkomstig van "Love & Hate" (Polydor, 2016)
Ruim vier jaar geleden was de uit Engeland afkomstige Michael Kiwanuka een van de revelaties in de pop/rockwereld. Zijn plaat "Home Again" en talloze singles waren zeer geliefd bij een breed publiek. Opvallend aan opvolger "Love & Hate" is, dat hij geen tweede "Home Again" heeft gemaakt, maar zijn muzikale grenzen duidelijk heeft verlegd en de diepte is ingegaan. De orkestrale, ruim tien minuten durende opener "Cold Little Heart" is wat dat betreft veelzeggend. In dit nummer, maar ook in diverse andere stukken, lijkt hij of Kiwanuka David Gilmour heeft ingehuurd voor de gitaarpartijen, maar de als soulzanger bekend staande muzikant blijkt een ware multi-instrumentalist te zijn die prachtige melodieën uit zijn snaren tovert. Natuurlijk staat deze muziek ver van de standaard progressieve rock, maar tussen de moderne gospel, blues, soul en popballades zitten voldoende momenten die ook de vrijdenkende progfan aangenaam kunnen vermaken.
Website: www.michaelkiwanuka.com .
NIEUW
Infinite Spectrum - Federal Hill
- The Calling
Van "Haunter Of The Dark" (Sensory, 2016)
Infinite Spectrum is een Amerikaanse band die nog het gemakkelijkst als progmetalband is te kenschetsen, al is dat meer een gemiddelde van de geëtaleerde stijlen die te horen zijn op het tweede album "Haunter Of The Dark". Hele stukken zijn namelijk nauwelijks anders te kenschetsen als, weliswaar vrij stevige, progressieve rock - enkele nummers laten juist eerder symfonische powermetal horen. "Haunter Of The Dark" is een muzikale vertelling gebaseerd op het gelijknamige verhaal van fantasy-/horrorschrijver H.P. Lovecraft. Bij de openingstrack denk je nog, net als vorige week met Gandalf's Fist, met een muzikaal hoorspel van doen te hebben, maar gesproken tekst keert alleen in de slottrack terug. Wel is de zanger met afstand de belangrijkste 'solist' op het album, wat je al kon vermoeden bij het doorbladeren van het met flinke tekstlappen volgedrukte boekje. Gelukkig heeft Will Severin een stem die je pakt. Geen cliché-metalstem, maar warm, prettig in het gehoor liggend en heel verstaanbaar. En hij heeft wel degelijk een flinke uithaal in huis als het moet. Knap hoe hij je, samen met de zeer adequate muzikanten, in de 'epic' "The Church" dik 18 minuten geboeid houdt. Zowel Progwereld als iO Pages waren recentelijk vol lof over Infinite Spectrum. Wij kiezen niet die 'epic', maar het rustiger "Federal Hill" en het steviger "The Calling", om een afgewogen indruk te geven.
Website: http://www.infinitespectrum.net/ .
NIEUW (IETWAT VERLAAT)
Alco Frisbass- Induction Magnétique
Afkomstig van "Alco Frisbass" (Fading Records, 2015)
Het in 2013 gevormde Alco Frisbass bestaat uit multi-instrumentalist Fabrice Chouette en toetsenman/drumprogrammeur Patrick Dufour. Op het in 2015 bij het Italiaanse Fading Records uitgebrachte titelloze debuut worden ze bijgestaan door gitarist Jacob Holm Lupo van White Willow, Mellotron-speler Thierry Payssan van Minimum Vital en violist Archimede De Martini. Al snel wordt duidelijk dat deze Franse band een voorliefde heeft voor de Canterbury Sound, zoals bands als Soft Machine en Hatfield & The North die produceerden. Toch weet het gezelschap een eigen sound te produceren, waarbij vooral de geraffineerde drumprogrammering en het regelmatige gebruik van de Mellotron opvalt. Alcofrisbas was trouwens een van de artiestennamen van Georges Méliès, een goochelaar, die later aan de wieg stond van de moderne cinema.
Website: https://www.facebook.com/ALCO-Frisbass-168404486658252/
en https://soundcloud.com/alcofrisbass .
Kerrs Pink – The Last Journey
Van "Mystic Spirit" (eigen beheer, 2013)
De basis voor de Noorse band Kerrs Pink werd al in 1972 gelegd, al werd pas 4 jaar later de huidige naam aangenomen (de oude was Cash' Pink!) en verscheen het debuutalbum pas in 1980. De groep heeft al zo'n 30 bezettingen versleten, waarbij gitarist Hararld Lytomt een constante factor vormt. Nieuw in de huidige bezetting is zanger Eirikur Hauksson, bekend van Magic Pie. Maakte de band eerst furore met een bijzondere mengeling van 'vintange' jaren '70-stijl symfonische rock, gemengd met Noorse folkinvloeden - het folky aspect is nu gemarginaliseerd ten gunste van een krachtiger sound, die mede door de stoere vocalen van Hauksson. Volgende week hoort u bij ons trouwens het debuutalbum van Elephant Plaza, de band van ex-Magic Pie-toetsenist/medezanger Gilbert Marshall, waarop Hauksson vier nummers zingt.
Website: http://www.kerrspink.com/ .
LIVE-TIP
Nits - Ting
Van "Ting" (Columbia, 1992)
Al een aantal weken brachten we u middels ons concertnieuws op de hoogte van het feit dat Nits in september te aanschouwen is in een bijzondere voorstelling met Scapino Ballet. We hadden in eerste instantie één datum doorgekregen. Nu begrijpen we dat het niet om één, maar om een serie van liefst 20 voorstellingen in september en oktober gaat! Het is een grootschalige productie, getiteld TING!, waarmee Scapino Ballet Rotterdam zijn 70-jarige bestaan viert. Scapino-leider en choreograaf Ed Wubbe ontwikkelde een nieuw concept voor verschillende disciplines en betrekt behalve Nits en de Scapinodansers ook diverse circusartiesten van Codarts Circus Arts bij de productie. Het dans-, muziek,- en theaterspektakel zal te zien zijn op een verrassende locatie in Rotterdam: de Ferrodome. Nits speelt live in de voorstelling zowel nieuwe composities als nummers uit het omvangrijke bandrepertoire. We mogen toch aannemen dat daar in ieder geval de naamgever van het project, "Ting", bij zit. Laat dat nu net het titelnummer van onze favoriete Nits-plaat zijn! Een album met een prachtige transparante sound, met bijzondere percussie van zowel Rob Kloet als twee Zwitserse steenpercussionisten(!) en ook dartel spel van Robert jan Stips, die zich hier 'beperkt' tot de akoestische piano.
Websites: http://www.nits.nl/
en https://www.scapinoballet.nl/nl/ting .
LIVE-TIP
A Liquid Landscape - The Largest Fire
Van "The Largest Fire Known To Man" (Glasville Records, 2014)
A Liquid Landscape is een band uit Groningen. “The Largest Fire Known To Man” is de opvolger van het positief ontvangen "Nightingale Express"en het album is geproduceerd door Bruce Soord, voorman van The Pineapple Thief. Waar Soords eigen band het zoekt in een poppy vorm van prog, houdt A Liquid Landscape het weliswaar even compact in vrij korte songs, maar haalt het z'n zij-invloeden vaker uit intense en emotionele vormen van post-punk. Toch zijn er in de songstructuren zeker prog-aspecten te ontwaren in de muziek, al maakt de band geen gebruik van de voor dat genre gebruikelijke keyboards. A Liquid Landscape speelt op 2 september op het Bruis Festival in Maastricht (headliner aldaar is Ane Brun) en 12 november op het iO Pages Festival in Ulft.
Website: https://www.facebook.com/aliquidlandscape .
ALBUM VAN DE MAAND
Huis – Memories
Van "Neither In Heaven" (Unicorn Digital, 2016)
Ons album van de maand komt dit keer uit Canada. Uit het Franstalige Quebec om precies te zijn. De naam Huis doet echt Hollands aan en is ontstaan nadat oprichters Pascal Lapierre en Michel Joncas geïnspireerd raakten na een reis door Nederland, dat tevens het land is van hun favoriete band Knight Area. Overigens is 'huis' ook een Frans woord: het betekent huisdeur. Toen ze Unicorn Digital-label-eigenaar en Mystery-gitarist Michel St. Père vroegen of hij nog een geschikte gitarist wist, bood die zichzelf aan. In 2014 kwam het debuutalbum “Despite Guardian Angels” uit, waarop enkele nummers gewijd waren aan ons land (“Beyond The Amstel”, “Oude Kerk” deel I en II, “Lights And Bridges”). Dit debuut werd goed ontvangen en nu 2 jaar later is er een tweede album, getiteld “Neither In Heaven”. Het album klokt bijna 70 minuten en is voorzien van een prachtige hoes, gemaakt door de Serviër Bojan Jevtić. Nu schrijft St. Père voor Mystery alle nummers, bij Huis houdt hij zich gedeisd. Op "Neither In Heaven" staat één St. Père-compositie, de rest is aangedragen door de andere leden, vooral bassist Joncas. Toetsenist Lapierre heeft de band inmiddels om privé-redenen verlaten en is vervangen door Johnny Maz. Dat neemt allemaal niet weg dat er soms Mystery-trekjes zijn te horen overigens: dat zit 'm niet alleen in de gitaarpartijen, maar ook in de gloedvolle sound en soms in de wijze waarop naar climaxen wordt toegewerkt. De totaal andere en lagere stem van Sylvain Descôteaux is al een element dat Huis sowieso op zichzelf laat staan. Vergeleken met het debuut is de sound nog krachtiger en vallen alle muzikale elementen en de zang nóg fraaier samen. Resultaat is een heel emotievol puur symfoalbum. De Knight Area-connectie is er ook nu weer: toetsenist Gerben Klazinga is een van de gasten op het album. We draaien nogmaals het nummer “Memories”, dat we bij het verschijnen van het album ook al eens lieten horen. Maar we vinden het zo goed, dat het juist nu “Neither In Heaven” ons Album van de Maand is, nogmaals gehoord dient. Leuk is, dat Huis naar Nederland komt. Het duurt nog wel even: de Canadese band staat op het zesde Progdreams Festival, op 4 maart 2017. Van: http://www.huisband.com/ .
VERLATE AANDACHT
Nathan Mahl feat. Andy Latimer - Infinite Light
Van "Justify" (Unicorn Digital, 2014)
In 1998 leerden we Nathan Mahl kennen met wat toen de eerste CD van die Canadese groep was, het verrassende "The Clever Use Of Shadows". Later bleek toetsenist Guy LeBlanc die bandnaam al veel langer te gebruiken - Liefst 15 jaar eerder was al een Nathan Mahl-LP verschenen. "The Clever Use Of Shadows" liet vrij complexe prog horen, waar wij ELP- en, door de lichte jazzrock-invloeden, tevens UK-trekjes in hoorden. Ook Andy Latimer moet het album gehoord hebben, want enkele jaren later trad LeBlanc toe tot Camel, waar hij het voor elkaar kreeg zowel reminiscenties aan Peter Bardens (zijn smeuïge orgelspel) als Kit Watkins (in elegante synthsolo's) op te roepen. Met Nathan Mahl bleef hij plaatwerk afleveren, maar die leden vaak aan het euvel dat LeBlanc teveel zelf wilde (of wegens een beperkt budget misschien wel moest?) doen. De zang, de geprogrammeerde drums, de productie, ja zelfs de hoes: allemaal zelf gedaan, maar er valt steeds wel wat op af te dingen. Neemt niet weg dat vrijwel iedere plaat wel een aantal sterke composities bevatte én natuurlijk fraai toetsenspel. Minder dan een jaar voor LeBlancs veel te vroege dood verscheen in 2014 zijn zwanenzang "Justify" en we denken dat het een van de sterkere is, al haalt ook hij het niet bij "The Clever Use Of Shadows". Vooral de zang blijft een probleem, maar doorwrocht materiaal en prachtig toetsen- en gitaarspel maakt veel goed. Er zijn drie gitaristen te horen op "Justify", waaronder Andy Latimer, die de show steelt in slotnummer "Infinite Light'.
Website: http://www.guyleblanc.com/ .
2 X 40 JAAR GELEDEN
Kansas – Carry On Wayward Son
Journey – I’m Gonna Leave You
Van resp. “Into The Future” (Columbia, 1976) en “Leftoverture” (Kirshner, 1976)
Het is alweer 40 jaar geleden dat Journey het album “Look Into The Future” uitbracht. Dit tweede bandalbum was het eerste in een deels meer compacte stijl. Daarnaast klonk het experimentele karakter van het debuut nog door in het titelnummer en het vanavond gedraaide "I'm Gonna Leave You". De meeste nummers zijn van de hand van toetsenist/zanger Gregg Rolie, die een behoorlijk bepalende rol had in de beginjaren van de band.
Pas vanaf het vierde album, met de toetreding van Steve Perry, veranderde Journey in het AOR-kanon dat bij het grotere publiek bekend is. Na het vijfde album hield Rolie het voor gezien en werd vervangen door ex-Babys-toetsenist Jonathan Cain, die samen met gitarist Neal Schon het Journey-geluid in de jaren 80 vorm gaf. Onder de liefhebber is natuurlijk bekend dat de kiem van Journey ontstond uit de vroege Santana-bezetting. En laat daar afgelopen jaar nu net een reünie-album van zijn verschenen, dat Rolie en Schon weer samen bracht. We gaan nu echter 40 jaar terug in de tijd, naar 1976. Datzelfde jaar kwam ook het album uit dat gezien wordt als kroon op het oeuvre van Kansas: “Leftoverture”. Net als bij Journey duurde het een paar albums voordat het Kansas-geluid was geperfectioneerd: met dit vierde album was de ideale balans gevonden tussen de commerciële en meer progressieve nummers. De opvolger “Point Of Know Return” is dan wel het best verkochte Kansas-album, maar daar slaat de wijzer wat meer door richting de commerciëlere nummers. Dat Journey en Kansas zeker toen toch veel uit een zelfde vaatje tapten is duidelijk te horen op de nummers die u nu gaat horen.
Websites: http://www.journeymusic.com/
en http://www.kansasband.com/ .
ZON
RPWL - Sun In The Sky
Afkomstig van "Stock" (Tempus Fugit, 2003)
“Stock” uit 2003, het 'derde' album van het Duitse RPWL, was eigenlijk niet een echt album maar meer een bundeling van aantal losse eindjes rond de eerste twee: “God Has Failed” (2000) en “Trying To Kiss The Sun” (2002). Over het algemeen hebben dergelijke uitgaven een wat wisselvallig karakter, maar RPWL heeft ervoor gezorgd dat al die losse eindjes op een overtuigende manier met elkaar zijn verbonden, zodat er een mooi geheel is ontstaan. “Sun In The Sky” is opgenomen tijdens de sessies voor "Trying To Kiss The Sun", maar viel uiteindelijk af omdat het album anders iets te veel ballad-achtige songs zou bevatten. Op “Stock” komt het goed tot zijn recht en het album is dan ook een aanrader voor liefhebbers van het vroegere werk van de band, of voor diegenen die helemaal weg zijn van het werk van Airbag, maar RWPL nog nooit hebben gehoord. RPWL speelt op 5 november in het Parktheater in Alphen aan den Rijn, op uitnodiging van Serious Music.
Website: http://www.rpwl.net/ .
ZON
Thin Lizzy - The Sun Goes Down
Afkomstig van "Thunder And Lightning" (Vertigo / Phonogram, 1983)
Het album "Thunder And Lightning" uit 1983 zou het laatste Thin Lizzy-studioalbum blijken te zijn. Gitarist John Sykes was aangetrokken om Snowy White vervangen en Sykes zorgde gelijk voor een steviger gitaargeluid dan voorheen. De muziek was overigens al grotendeels geschreven voordat Sykes erbij kwam, waarbij toetsenist Darren Wharton een grote invloed had. Hoewel Thin Lizzy na “Thunder And Lighting” werd opgeven, kriebelde het in 1986 toch weer en was er sprake van een doorstart, ware het niet dat Lynott op 4 januari 1986 op 36-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van zijn overmatige drugsgebruik. Wel is er in de jaren negentig een doorstart met een groot deel van de originele leden. Maar ja, kun je zonder Lynott eigenlijk wel spreken van Thin Lizzy? Vul zelf maar in... In het kader van het 20ste sterfjaar van Lynott is er ook dit jaar weer een tournee. De sfeervolle ballad "The Sun Goes Down" zou de laatste single van de band zijn en valt op door een schitterende gitaarsolo van Sykes en broeierig toetsenspel van Wharton. Niet representatief voor de rest van het album, dat meer de hardrockkant van Thin Lizzy laat horen, maar wel lekker voor in een zomeravondse Xymphonia.
Website: http://thinlizzyband.com/ .
Sunday 14 Augustus 2016 Show No. 1210
Tweeten
INSTRUMENTALE OPENER
Europe – Aphasia
Van “Wings Of Tomorrow” (Hot, 1984)
Voordat Europe vanaf midden jaren 80 veranderde in een gladde hairmetalband, maakte de Zweedse groep toch twee heerlijke hardrockalbums. Vooral de tweede “Wings Of Tomorow” mag er zijn. Eén van de verborgen juweeltjes is het instrumentale “Aphasia” (afasie: het onvermogen te spreken en taal te begrijpen) met heerlijk gitaarwerk van John Norum.
Website: www.europetheband.com .
NIEUW
Gandalf's Fist - The Great Cog
- The Clockwork Fable
Van "The Clockwork Fable" (eigen beheer, 2016)
Gandalf's Fist is een Britse band die in 2005 werd opgericht en in 2010 het debuut "The Master And The Monkey" uitbracht. Sindsdien volgden de albums zich in ras tempo op, want nu zitten we aan nummertje zes, waarbij tussendoor ook nog een EP werd uitgebracht. En het nu verschenen "The Clockwork Fable" is ook nog eens een tripel-CD-set! Het blijkt een combinatie van een hoorspel en een muzikaal conceptalbum. Gandalf's Fist maakt naar eigen zeggen 'middeleeuwse space rock', maar we horen voornamelijk een mix van symfonische hardrock en neoprog, dat in dit geval per compositie steeds afgewisseld met een blok hoorspel. Daarvoor zijn zeven acteurs aangetrokken. Voor de gezongen rollen zijn vijf gastvocalisten paraat naast twee stemmen binnen de band. De muziek wordt wel grotendeels door de drie leden zelf gespeeld, met gastrollen voor gitarist Matt Stevens (die we ook al eens bij Cosmograf hoorden) en Dave Oberlé van Gryphon die wat folkinstrumenten beroert. Het verhaal handelt over Cogtropolis, een wereld onder de aardkorst die ontstond na het verdwijnen van de zon. Opvallend is verder de aanwezigheid van Arjen Lucassen en ex-Iron Maiden-zanger Blaze Bailey. Die laatste zingt een nummer in de stijl van zijn oude werkgever. Als het je om muziek gaat en dan ook nog het liefst om symfo, dan dienen we te waarschuwen dat er vrij veel gesproken woord (ongeveer een derde van het geheel) en meer hardrock-getinte muziek te horen is. Dit laat onverlet dat we hier te maken met een bijzonder ambitieus werkstuk, dat ook nog eens verpakt is in een met zorg ontworpen digipack en bovendien zeer scherp geprijsd is. De twee nummers die wij u laten horen bevatten allebei naast zang van vooral leadvocalist Dean Marsh wervelend toetsenwerk. "The Great Cog" onder andere een Hammond-solo over een lekker vette basgitaarriff. Het titelnummer, dat bijna aan het eind van de derde en laatste acte geplaatst is, laat een fijne Moog synthesizersolo horen.
Website: http://gandalfsfist.com/ .
NIEUW
Rustici, Corrado - The Guilty Thread
- Aham Suite Part 2: Aham
Van "Aham" (Sony Music Entertainment Italy, 2016)
De Italiaanse gitarist was in de jaren zeventig actief in de jazzrockgroep Nova en speelde nadien als sessiegitarist op vele albums van Italiaanse én internationale grootheden. De Italiaan Zucchero bijvoorbeeld, met wie hij ook veelvuldig tourde. Ook maakt hij met flinke tussenpozen af en toe een soloplaat. De eerste, "The Heartist", verscheen in 1995, 11 jaar later verscheen "Deconstruction Of A Postmodern Musician" en nu, twee jaar na een live-album, is er eindelijk een opvolger in de vorm van “Aham”. Dit album neemt een bijzondere plaats in binnen zijn oeuvre, want Rustici doet hier vrijwel alles zelf. Naar eigen zeggen was hij niet geïnteresseerd in een typische gitaarplaat, een 'shredder album'. Toch hield hij vast aan zijn gitaar. Maar daarmee creëerde hij alle geluiden die te horen zijn op het album, behalve de zang op twee nummers. De ritmetracks, de soms zoemende baspartijen en alle andere partijen zijn gecreëerd met akoestische en elektrische gitaren, geleid door analoge pedalen of digitale plug-ins. Synthesizers zijn niet gebruikt. In het afsluitende titelstuk is zelfs zijn stem als het ware door zijn gitaar geleid, met een emotioneel aandoende klaagzang als resultaat. Sowieso weet hij zijn gitaar vaak aangrijpend smekend te laten klinken, zoals verder eigenlijk alleen Jeff Beck dat kan. De gebruikte speltechniek van beide grootmeesters is echter dus enorm verschillend. In "Alcove Of Stars" is de enige andere meewerkende muzikant te horen: soulzanger Andrew Strong, vooral bekend geworden door zijn rol in Alan Parkers “The Commitments”. Het meeslepende "The Guilty Thread" zingt Rustici zelf vol overtuiging.
Website: http://www.corradorustici.com/.
NIEUW
Fafard, Antoine - No-brainer
- Still Invictus
Afkomstig van "Sphère" (Timeless Momentum, 2016)
Bassist Antoine Fafard, geboren en getogen in Canada maar tegenwoordig wonend in Engeland, volgen we al zo'n beetje vanaf het begin van zijn carrière. Eerst met zijn band Spaced Out en daarna met zijn solo-albums. “Sphère” is zijn vierde solo-album en hierop wordt hij bijgestaan door Jerry De Villiers Jr. en Gary Husband. Fafard tekent zelf voor alle baspartijen plus het nodige toetsenwerk en akoestisch gitaarspel. In Husband en De Villiers heeft Fafard schitterende partners gevonden, die hem helpen om zijn goede jazzrock-composities vol tot recht te doen komen. Husband drumt niet alleen uitstekend, maar speelt ook piano en weet ook goed uit de voeten als solist op synthesizer, zoals te horen in “No-brainer”, waarin zijn solo wel wat aan het werk van toetsenist Scott Kinsey doet denken. De Villiers schitterende, vloeiende gitaarspel is misschien wel de grootste ster op dit album en trekt in elk stuk op dit album de aandacht naar zich toe, zoals ook op één van de twee stukken die De Villiers samen met Fafard schreef voor dit album: “Still Invictus”. Dit alles maakt dit album tot een echte aanrader voor de jazzrock liefhebbers. Via Fafards website is een als prachtig hardcover digibook uitgevoerde limited edition met drie exclusieve bonustracks verkrijgbaar. Via andere kanalen is alleen de reguliere editie te koop.
Website: http://www.antoinefafard.com/ .
LIVE-TIP / HERNIEUWDE AANDACHT
Airbag – Disconnected
Van het album “Disconnected” (Karisma Records, 2016)
De band Airbag bestaat sinds 2004 en bracht tot op heden vier albums uit. Ook op het onlangs verschenen vierde album “Disconnected” is de band weer beïnvloed door Pink Floyd en Porcupine Tree. Daarnaast heeft de muziek ook raakvlakken met Saybia en Riverside. Evenals het vorige album heeft ook “Disconnected” een centraal thema: de vervreemding van het individu in zijn eigen maatschappij. Een zwaar thema dat echter verpakt zich in prachtige, melancholische, krachtige, atmosferische muzikale landschappen. Het lyrische gitaarspel van Bjørn Riis heeft zoals altijd een belangrijke rol. Met elk album groeit het aantal fans van Airbag en dat zal nu niet anders zijn. “Disconnected” is een geweldige plaat die hoge ogen gaat gooien in menig jaarlijstje. (bron: De Boerderij) Airbag speelt op vrijdag 24 februari 2017 in De Boerderij in Zoetermeer en een dag later in de Cacaofabriek in Helmond. Wij gaan luisteren naar het titelnummer, met ruim 13 minuten tevens het langste nummer van het album.
Websites: http://www.airbagdisconnected.com/
en http://cultuurpodiumboerderij.nl/programma/airbag/
en http://www.cacaofabriek.nl/pop/info/id/1545/Airbag .
30 JAAR GELEDEN
E.L.O. - Heaven Only Knows
Afkomstig van "Balance Of Power" (Epic, 1986)
Met het album “Balance Of Power” werd het hoofdstuk Electric Light Orchestra als band definitief afgesloten. De enige overgebleven leden waren Jeff Lynne, zijn rechterhand Richard Tandy en drummer Bev Bevan, die te oordelen naar de drumsound op dit album hier niet veel tijd in heeft hoeven steken van Lynne. Op “Balance Of Power” horen we al de sound die hij als producer meer en meer zou perfectioneren en die zijn audio-handtekening zou worden: de droge drums, de heldere gitaarklank, de gelaagde vocalen. Een sound die we zouden horen op albums van George Harrison, Traveling Wilburys en Tom Petty. De opener van “Balance Of Power”, “Heaven Only Knows”, neigt nog het meest naar de klassieke ELO-sound maar dan in een synthpop-variant.
Website: http://www.jefflynneselo.com/ .
LIVE-TIP / HERNIEUWDE AANDACHT
Headspace - All That You Fear Is Gone
Van "All That You Fear Is Gone" (InsideOut, 2016)
Damian Wilson komt naar Almelo! Op zaterdag 3 september komt deze bezitter van een gouden strot naar de NAXT Stage in Almelo. De week erna verschijnt zijn nieuwe album "Built For Fighting", Wilsons eerste solo-studio-album in 10 jaar tijd. Op het album zijn o.a. bassist Lee Pomeroy en toetsenist Adam Wakeman te horen, bandmaten van Wilson in Headspace. Tijdens het concert zal Wilson niet alleen solonummers brengen, maar ook songs van bands waar hij deel van uitmaakt of uitmaakte, zoals Threshold, Maiden United en dus Headspace. Van Headspace verscheen eerder dit jaar het tweede album "All That You Fear Is Gone", een album dat in een tijdsbestek van 5 kwartier een enorme afwisseling biedt, van progmetal tot zeer klein gehouden, maar des te intensere momenten. Zoals het bijzondere titelnummer. Over flamenco-achtig gitaarspel en minimal music-achtige keyboard-ostinato's zingt Wilson een door merg en been gaande partij die wat ons betreft de medaille 'vocal performance of the year' mag krijgen. Steeds opnieuw kippenvel!
Websites: http://naxtstage.nl/event/damian-wilson-support/
en http://www.damian-wilson.net/
en http://www.headspaceonline.com/ .
LIVE-TIP
Barock Project – The Book Of Life
Van de Japanse editie van “Skyline” (Belle Antique, 2015)
Ja we weten het: alwéér een nummer van Barock Project. We zijn bij Xymphonia dan ook fans. “Skyline” schopte het tot de hoge regionen van onze jaarlijst van vorig jaar en nu hebben we onze hand op de Japanse editie van het album weten te leggen. Deze heeft een bonusschijfje met een tweetal nummers, waaronder “The Book Of Life”. Dit nummer was een extraatje voor diegenen die de band hadden gesponsord middels een Kickstarter-actie. Toen alleen als download, maar nu dus ook eindelijk op CD beschikbaar – en gelukkig maar, want het is een zeer sterk nummer. We kunnen het dan ook niet laten om dit nummer u te laten horen. Barock Project is een van de optredende groepen tijdens Progdreams VI in De Boerderij te Zoetermeer, op de eerste dag, zaterdag 4 maart, net als Huis, makers van ons Album van de Maand.
Website: www.barockproject.net/
en http://cultuurpodiumboerderij.nl/programma/progdreams-vi/ .
ALBUM VAN DE MAAND
Huis – Even Angels Sometimes Fall
Van "Neither In Heaven" (Unicorn Digital, 2016)
Ons album van de maand komt dit keer uit Canada. Uit het Franstalige Quebec om precies te zijn.
De naam Huis doet echt Hollands aan en is ontstaan nadat oprichters Pascal Lapierre en Michel Joncas geïnspireerd raakten na een reis door Nederland, dat tevens het land is van hun favoriete band Knight Area. Overigens is 'huis' ook een Frans woord: het betekent huisdeur. Toen ze Unicorn Digital-label-eigenaar en Mystery-gitarist Michel St. Père vroegen of hij nog een geschikte gitarist wist, bood die zichzelf aan. In 2014 kwam het debuutalbum “Despite Guardian Angels” uit, waarop enkele nummers gewijd waren aan ons land (“Beyond The Amstel”, “Oude Kerk” deel I en II, “Lights And Bridges”). Dit debuut werd goed ontvangen en nu 2 jaar later is er een tweede album, getiteld “Neither In Heaven”. Het album klokt bijna 70 minuten en is voorzien van een prachtige hoes, gemaakt door de Serviër Bojan Jevtić. Nu schrijft St. Père voor Mystery alle nummers, bij Huis houdt hij zich gedeisd. Op "Neither In Heaven" staat één St. Père-compositie, de rest is aangedragen door de andere leden, vooral bassist Joncas. Toetsenist Lapierre heeft de band inmiddels om privé-redenen verlaten en is vervangen door Johnny Maz. Dat neemt allemaal niet weg dat er soms Mystery-trekjes zijn te horen overigens: dat zit 'm niet alleen in de gitaarpartijen, maar ook in de gloedvolle sound en soms in de wijze waarop naar climaxen wordt toegewerkt. De totaal andere en lagere stem van Sylvain Descôteaux is al een element dat Huis sowieso op zichzelf laat staan. Vergeleken met het debuut is de sound nog krachtiger en vallen alle muzikale elementen en de zang nóg fraaier samen. Resultaat is een heel emotievol puur symfoalbum. De Knight Area-connectie is er ook nu weer: toetsenist Gerben Klazinga is een van de gasten op het album.
Leuk is dat Huis naar Nederland komt. Het duurt nog wel even: de Canadese band staat op het zesde Progdreams Festival, op 4 maart 2017.
Van: http://www.huisband.com/ .
PROTO-PROG/METAL
Budgie – Napolean Bona-Part One / Napolean Bona-Part Two
Van “Bandolier” (MCA, 1975)
Budgie kan worden gezien als een van de oudste heavy rockbands uit Wales. De band werd al opgericht in 1967, maar pas in 1971 verscheen het debuutalbum. Tot 1982 produceerde de band tien albums, waarbij de creatieve piek in het midden van de jaren 70 valt. De band is van grote invloed op de New Wave Of British Heavy Metal. Maar er zijn ook zeker parallellen met het Canadese Rush te trekken. Niet alleen waren het beiden powertrio's, voornamelijk op de eerste paar albums van Rush is vergelijkbare hardrock met progressieve texturen te horen. Maar ook hoor je Black Sabbath terug in Budgie's muziek. Het vijfde album “Bandolier” is absoluut een van de betere en bevat een nummer dat zelfs door Iron Maiden is gecoverd. We gaan luisteren naar het tweedelige “Napolean Bona-Part”.
Website: http://www.budgie.uk.com/ .
HERNIEUWDE AANDACHT
Abraham, Lee – Harbour Lights
Van "The Seasons Turn" (Festival Music, 2016)
"The Seasons Turn" is het vijfde solo-album van ex-Galahad-bassist Lee Abraham en de opvolger van "Distant Days" (2014). Er werkt een scala aan bekende progmuzikanten mee, zoals Marc Atkinson (Riversea, ex-Nine Stones Close), Dec Burke (Frost*), Simon Godfrey (zanger van Shineback en Tinyfish, broer van Frost*-voorman Jem), Mark Colton (Credo) en Martin Orford (ex-IQ). Het album opent en besluit met een lang epic, met daartussen 3 kortere stukken. Die epics hebben een statige, Floydaanse cadans en staan bol van sfeer en emotie - de kortere tracks zijn songmatiger en pakkender van karakter. De eerste kennismaking een paar weken geleden verliep via het lange slotnummer "The Unknown", dit keer kiezen we voor de symfo-ballad “Harbour Lights” met in de hoofdrol de schitterende zang van Marc Atkinson met als tegenwicht het gitaarspel van Lee Abraham zelf. Het gaat er allemaal in als gesneden koek en het is daarmee misschien
wel niet vernieuwend maar het is wel gewoon heel erg lekker.
Website: http://www.leeabraham.co.uk/ .
INSTRUMENTALE PROG
Talisma – Inversion
Van “Chromium” (Unicorn Digital, 2005)
Talisma komt uit Montreal, Canada en werd in 1993 opgericht. Een vaste, definitieve bezetting ontstond in 2000 en sindsdien maakte het trio drie albums, waarvan “Chromium” uit 2005 de tweede is. De instrumentale muziek is een mengvorm van prog en fusion. De mosterd wordt zeker bij King Crimson gehaald en men tapt hier zowaar uit alle periodes van dit Britse instituut. Ook een band als Djam Karet zou een goede maatstaf zijn. Het album is alweer meer dan 10 jaar oud, dus een goede reden om weer eens voorbij te laten komen. Sinds het verschijnen van het derde album “Quelque Part” in 2008 is het stil rondom de band.
Website: http://www.unicornrecords.com/talisma.html .
LIVE–TIP
Anathema – Fragile Dream
Van het album “Hindsight” (Snapper, 2008)
In november maakt de Britse progressieve rockband Anathema een korte tour, met als titel: ”An Evening With”. De concerten zijn hoofdzakelijk in Groot-Brittannië. De Boerderij in Zoetermeer is het enige podium op het vaste land dat Anathema tijdens deze tour aandoet. Het optreden zal plaatsvinden op 10 november. De fans zullen tijdens deze twee uur kennis kunnen maken met nummers van het nieuw te verschijnen album. (bron: Boerderij Zoetermeer) Wij gaan vanavond terug naar “Hindsight” uit 2008. Het nummer “Fragile Dream” is een echt Anathema-nummer: het begint langzaam en atmosferisch, vervolgens wordt de spanning opgebouwd, waarna er toegewerkt wordt naar een hoogtepunt.
Websites: http://www.anathema.ws/
en http://cultuurpodiumboerderij.nl/programma/anathema-3/.
Sunday 07 Augustus 2016 Show No. 1209
TweetenNIEUW
holon - A Drop Of Me (single edit)
Van "The Time Is Always Now" (Autumnsongs Records, 2016)
holon (zonder hoofdletters dus) is een nieuwe band op het Autumnsongs-label van Rhys Marsh. Marsh is ook producer van het debuutalbum "The Time Is Always Now". holon is het project van gitarist/songwriter
Ronny Pedersen en bevat leden van Jaga Jazzist, Wobbler, White Willow en Kaukasus. Daarnaast zijn er gastbijdragen door twee breed gerespecteerde Noorse zangeressen: Silje Leirvik en Kari Harneshaug. De single "A Drop Of Me" is tot nu toe het enige dat we van het album dat op 11 augustus verschijnt gehoord hebben. Dat nummer laat de verwantschap met Kaukasus goed horen. Een nogal percussieve basis met daarover een grommende rockgitaar en andere elementen die samen een wat donkere, onheilspellende sound creëren, die in het geval van deze single paradoxaal genoeg ook redelijk catchy valt te noemen. Dat komt misschien mede door de zang: een hoge dunne, maar aangename mannenstem.
Website: http://autumnsongsrecords.tumblr.com/holon .
NIEUW
Hughes, Steve - For Jay
Van "Once We Were - Part One" (eigen beheer, 2016)
Steve Hughes legt de laatste jaren een hoge productiviteit aan de dag. En dat terwijl we hem bijna waren vergeten, ondanks het feit dat hij jarenlang de drummer van Big Big Train was en ook een aantal jaren bij The Enid speelde. Vorig jaar verscheen "Tales From The Silent Ocean", dit jaar verschijnen liefst twéé platen: "Once We Were - Part One" is in de lente uitgebracht en in het najaar volgt "Once We Were - Part Two". Er zijn wel wat verschillen met "Tales From The Silent Ocean" te melden. Op zijn eersteling werd Hughes flink geholpen door voormalig Big Big Train-collega Sean Filkins, die veel van de leadzang deed en meehielp aan de teksten. Bovendien verscheen het album bij Festival Music. Het "Once We Were"-tweeluik verschijnt in eigen beheer en wordt gedragen door de vocalen van Hughes zelf. Hij heeft een niet onprettige, maar wel wat dunne en weinig afwisselende stem. Hoewel hij veel zelf heeft ingespeeld, krijgt hij wel hulp. Meest prominente gast is wellicht Frost*-gitarist Dec Burke. En ondanks het feit dat het album opent met een song van maar liefst 33 minuten lengte is het traditionele proggehalte niet zo groot, ten faveure van een meer in de jaren tachtig gewortelde sfeerpop-sound, mede in de hand gewerkt door de helder-transparante keyboardsounds, die vaak iets eighties-achtigs hebben. In die esthetiek past ook de getriggerd klinkende drumsound. Zelf prefereren we een warmere drumsound, maar als drummer zijnde zal hij wel bewust voor deze sound hebben gekozen - de sound die hij in zijn jeugd van de radio moet kennen (Hughes is van 1975).
Website: http://www.stevehughesmusic.co.uk/ .
NIEUW
Xanima - Eyes Only
- When The Weakest Speak
Van "Eyes Only" (Freeside Records, 2016)
Het Zweedse Xanima brengt al twee albums lang een origineel mengsel van een behoorlijk heavy vorm van prog met progressieve pop op een elektronische basis. Het resultaat klinkt op de onlangs verschenen EP "Eyes Open" behoorlijk druk en vol, maar nog lang niet zo dichtgemetseld als bij bijv. de muziek van Devin Townsend het geval is. Met Townsend is er qua invloedenpalet namelijk wel een kleine overeenkomst. Namen die ons echter eerder op het puntje van de tong liggen zijn: Recoil - dit Britse project van ex-Depeche Mode-lid Alan Wilder klink namelijk al net zo overdonderend; Ruby - deze groep rond zangeres Lesley Rankine kwam bovendrijven in triphoptijden, maar klonk heftiger; en Schooltree - deze Bostonse band rond zangeres Lainey Schooltree combineert het feeërieke van Kate Bush met Queen-achtige progressieve poprock. Dit bijeengebracht in de blender geeft enig idee hoe Xanima klinkt. De zang van Jade Elle zorgt voor de feeërieke factor, al kan ze ook bitchy klinken. Gitarist Matte Norberg zorgt voor de heavy input, al klinkt zijn priemende solo op "Eyes Only" eerder als Adrian Belew in zijn tijd bij David Bowie. Toetsenist Pelle Händén zorgt voor de volle elektronische sound. Zelf noemt Xanima Dalbello nog als invloed. Verdomd ja! Waren we bijna nog vergeten.
Website: http://www.xanima.eu/ ;
luistermogelijkheid via https://xanima2.bandcamp.com/album/eyes-only .
VAN EIGEN BODEM
For Absent Friends – Into Love
Van “Running In Circles” (SI Music, 1994)
De Rotterdamse symfonische rockband For Absent Friends (FAF) is opgericht in 1987 en vernoemd naar het gelijknamige nummer van Genesis, van het album “Nursery Cryme”. De band is beïnvloed door grote symfonische-rockbands als Rush en Marillion, maar heeft wel degelijk een eigen vernieuwende en herkenbare stijl. In 1994 komt FAF’s derde album “Running In Circles” uit. Het album wordt ook in Japan uitgebracht en krijgt lovende kritieken in Watt en Aardschok. Dat laatste blad noemt de groep zelfs de beste symfonische-rockband van Nederland. In juni van dat jaar speelde For Absent Friends op het Planet Pul Festival in Uden. (bron: Muziekencyclopedie.nl)
Website: https://www.facebook.com/For-absent-friends-Band-185859054761165/ .
Okumoto, Ryo – Coming Through
Van het album “Coming Through” (InsideOut, 2002)
Verrassend divers, deze solo-CD van Spock's Beard-toetsenist Ryo Okumoto. Een maandje geleden nog te bewonderen met Spock’s Beard op het Night of the Prog Festival. Op “Coming Through”, een album uit 2002, vinden we onder meer een jazzrock-instrumental met staande bas en rollende Hammond, funkrockende en AOR-getinte tracks en heftige, ELP-achtige symfo. Er wordt medewerking verleend door Ryo's Spock's Beard-makkers, drie leden van Toto, Glenn Hughes en anderen. Het titelnummer is aangeleverd door ex-Spock's Beard-voorman Neal Morse, die ook de leadzang verzorgt, al zingt volgens de 'liner notes' ook Bobby Kimball mee.
Website: http://www.ryookumoto.com/ .
HERNIEUWDE AANDACHT
Patterson, Tony - Each Day A Colour
Afkomstig van "Equations Of Meaning" (Esoteric Antenna, 2016)
Soms luister je naar een bepaald nummer en doet je het ergens aan denken maar kun je niet thuisbrengen wáár nu precies aan. Bij het beluisteren van de song “Each Day A Colour” van Tony Pattersons recente album “Equation Of Meaning” gebeurde ons dat en kostte het ons de nodige hoofdbrekens. Uiteindelijk kwamen we uit bij de sfeer op het album “Stupid Dream” van Porcupine Tree. “Each Day A Colour” is overigens wel het enige nummer op “Equations Of Meaning” in die sfeer, want voor de rest is het een erg rustig, ingetogen album met een sfeer die duidelijk beïnvloed lijkt te zijn door de albums van The Blue Nile en een moderne variant op de pastorale momenten in het repertoire van Genesis.
Website: http://tonypattersonblueyonder.wixsite.com/tonypatterson .
HERNIEUWDE AANDACHT
Cosmograf - The Unreasonable Silence
Van "The Unreasonable Silence" (eigen beheer, 2016)
Vijf jaar na zijn eerste echte album "When Age Has Done Its Duty" komt Robin Armstrong al met een vierde Cosmograf-plaat. Da's een hoge productie als je bedenkt dat hij heel veel op zijn albums zélf doet en dat hij tussendoor ook nog eventjes op een moment van inzakkende motivatie (lees het blog op zijn site van precies twee jaar geleden er maar op na) dreigde zijn muzikale activiteiten op een laag pitje te zetten. Dat valt dus allemaal mee. In zijn discografie, die toch al eerder omschreven is als 'filmische prog', is dit "Unreasonable Silence" wel het meest filmisch van allemaal. Je dient het echt als één geheel tot je te nemen om het verhaal goed tot recht te laten komen en de functie van de geluidseffecten, berichten op telefoonbeantwoorders en meer te begrijpen. Armstrong baseerde zich hierbij op het essay ‘De Mythe van Sisyphus’ van de Franse filosoof Albert Camus. In de loop van het album begrijpen we dat een man zich laat meenemen door aliens, maar allengs krijgen we door dat de man op allerlei manieren teleurgesteld is in zijn het leven op aarde en de ultieme stap neemt. Het allerlaatste geluidseffect in het slot- en tevens titelnummer (dat we vanavond dus draaien) laat je vervolgens gissen naar of de man dit echt zo meemaakt, of dat waangedachten hem de baas zijn geworden. Dit alles is verpakt in muziek die naast filmische passages weer de nodige Pink Floyd- en Porcupine Tree-invloeden laat horen. Waar hij in het verleden wel eens al te zeer zijn idolatie voor zijn helden liet doorschemeren heeft hij intussen toch een echte Cosmograf-sound gevonden. Hulp kreeg hij overigens wel, van o.a. opnieuw drummer Nick D'Virgilio en bassisten Nick Beggs (Steven Wilson, Steve Hackett) en Dave Meros (Spock's Beard).
Website: http://www.cosmograf.com/ .
OPENER
Powell, Andrew - Lucifer (+ Mamma Gamma)
Afkomstig van "Andrew Powell And The Philharmonia Orchestra Play The Best Of The The Alan Parsons Project" (EMI, 1983)
In 1983 kreeg orkestarrangeur Andrew Powell de gelegenheid om een album te maken met zijn bewerkingen van muziek uit het repertoire van The Alan Parsons Project. Niet zo gek dat hij ervoor gevraagd werd, aangezien hij zelf rechtstreeks betrokken was als arrangeur bij alle albums die tot op
dat moment waren verschenen van dit project. Samen met het Philharmonia Orchestra en een groep muzikanten die ook deels op de Alan Parsons Project-albums te horen zijn, maakte hij een album waarop hij diverse songs op ingenieuze manier herbewerkte. Het zijn vaak geen rechttoe-rechtaan
orkestbewerkingen. In verscheidene stukken hoor je namelijk soms meerdere thema's door elkaar. Zoals dus ook in de opener van het album, waarin de twee bekende Alan Parsons Project-instrumentals “Lucifer” en “Mamma Gamma” tot één geheel zijn gesmeed.
Website: http://www.andrewpowell.com/ .
ALBUM VAN DE MAAND
Huis – Synesthesia
Van "Neither In Heaven" (Unicorn Digital, 2016)
Ons album van de maand komt dit keer uit Canada. Uit het Franstalige Quebec om precies te zijn.
De naam Huis doet echt Hollands aan en is ontstaan nadat oprichters Pascal Lapierre en Michel Joncas geïnspireerd raakten na een reis door Nederland, dat tevens het land is van hun favoriete band Knight Area. Overigens is 'huis' ook een Frans woord: het betekent huisdeur. Toen ze Unicorn Digital-label-eigenaar en Mystery-gitarist Michel St. Père vroegen of hij nog een geschikte gitarist wist, bood die zichzelf aan. In 2014 kwam het debuutalbum “Despite Guardian Angels” uit, waarop enkele nummers gewijd waren aan ons land (“Beyond The Amstel”, “Oude Kerk” deel I en II, “Lights And Bridges”). Dit debuut werd goed ontvangen en nu 2 jaar later is er een tweede album, getiteld “Neither In Heaven”. Het album klokt bijna 70 minuten en is voorzien van een prachtige hoes, gemaakt door de Serviër Bojan Jevtić. Nu schrijft St. Père voor Mystery alle nummers, bij Huis houdt hij zich gedeisd. Op "Neither In Heaven" staat één St. Père-compositie, de rest is aangedragen door de andere leden, vooral bassist Joncas. Toetsenist Lapierre heeft de band inmiddels om privé-redenen verlaten en is vervangen door Johnny Maz. Dat neemt allemaal niet weg dat er soms Mystery-trekjes zijn te horen overigens: dat zit 'm niet alleen in de gitaarpartijen, maar ook in de gloedvolle sound en soms in de wijze waarop naar climaxen wordt toegewerkt. De totaal andere en lagere stem van Sylvain Descôteaux is al een element dat Huis sowieso op zichzelf laat staan. Vergeleken met het debuut is de sound nog krachtiger en vallen alle muzikale elementen en de zang nóg fraaier samen. Resultaat is een heel emotievol puur symfoalbum. De Knight Area-connectie is er ook nu weer: toetsenist Gerben Klazinga is een van de gasten op het album.
Leuk is dat Huis naar Nederland komt. Het duurt nog wel even: de Canadese band staat op het zesde Progdreams Festival, op 4 maart 2017.
We trappen deze maand af met het het ruim 13 minuten durende “Synethesia”, dat een prima weergave is van wat de band in, eeh, huis heeft.
Van: http://www.huisband.com/ .
BOWIE IS ALWEER 7 MAANDEN NIET MEER ONDER ONS
Bowie, David – Lazarus
Van het album “Blackstar” (Columbia, 2016)
Het is komende week 7 maanden geleden dat David Bowie overleed (op 10 januari) en dat het album “Blackstar” is uitgekomen (twee dagen voor zijn dood, op 8 januari). We hebben er toen geen aandacht aan besteed aangezien er toen een Bowie-overexposure was. "Bowie's 25ste album is een van Bowies experimenteelste platen uit zijn bijna 50-jarige loopbaan. En waar zelfs 'moeilijke' Bowieplaten als "Low" en "Heroes" (1977) nog sterke hitsingles bevatten, lijken nu zulke radiokandidaten volledig afwezig. Toch is het ook weer niet zó'n experimentele plaat geworden waarvoor, op grond van het 10 minuten lange titelnummer werd gevreesd. Zoals vaker bij goede Bowieplaten is de muziek even wennen, maar al snel blijkt dat het album beter is dan het vorige "The Next Day". In het songboekje draagt Bowie dezelfde blinddoek als in de sinistere scifi-videoclip die Johan Renck maakte bij titelnummer. Behalve muzikaal is de nieuwe Bowie tekstueel een groot genot. De Bowiefan wordt verwend met kleine, weinig opvallende citaten en verwijzingen naar ouder werk. De muziek, opgenomen met vier echte jazzmuzikanten onder leiding van saxofonist Donny McCaslin, klinkt even spannend als meeslepend. En is minutieus gearrangeerd." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
Website: http://davidbowie.com/ .
SYMFO UIT ONVERWACHTE HOEK
Freiheit - Keeping The Dream Alive (Extended Version)
Afkomstig van "Fantasy" (CBS, 1988)
De Duitse band Münchener Freiheit ontstond begin jaren 80 en zou binnen enkele jaren uitermate succesvol worden in Duitsland. Zo succesvol zelfs, dat het platenlabel dat de band onder contract had een doorbraak buiten Duitsland wilde bewerkstelligen. Dat resulteerde uiteindelijk in 1988 in een tweede Engelstalige album in het groepsoeuvre, “Fantasy”, dat nagenoeg gelijktijdig verscheen met de originele Duitstalige versie, “Fantasie”. Muzikaal was het album hetzelfde: aangename synthpoprock. De Engelstalige versie kende echter één unieke track: de lange versie van wat de enige grote hit buiten Duitsland zou worden, onder de verkorte bandnaam Freiheit, “Keeping The Dream Alive”. Dit is een licht symfonische hoogstandje met een flinke knipoog richting Electric Light Orchestra. De orkestarrangement is van de hand van niemand minder dan Andrew Powell, die we kennen van zijn werk voor The Alan Parsons Project en Kate Bush. Leuk detail is dat zanger/toetsenist Stefan Zauner in de jaren 70 een tijd bij de prog/krautrockband Amon Düül II heeft gespeeld.
Website: http://muenchenerfreiheit.de/ .
Apples In Stereo, The - Vocoder Ba Ba
Van het album “New Magnetic Wonder” (Yep Roc, 2007)
“New Magnetic Wonder” is het zesde album van de Amerikaanse Band The Apples In Stereo. Het is meteen verreweg de toegankelijkste plaat van de groep tot dan toe. Opnieuw verweeft de band heel soepel oude jaren zestig- en zeventigpop met hedendaagse elektronica. In de twee dozijn liedjes schiet de muziek alle kanten uit: The Beatles, Beach Boys, Todd Rundgren, 10cc en ELO zijn slechts enkele referenties die terug te horen zijn op deze plaat. Hierna verschenen nog twee albums: “Electronic Projects For Musicians” (2008) en “Travellers In Space And Time” (2010). Na het overlijden van toetsenist en mede-oprichter Bill Doss in juli 2012, is er weinig meer van de band vernomen.
Website: https://www.facebook.com/theapplesinstereo/ .
IN HET NIEUWS
Porcupine Tree - It Will Rain For A Million Years
Afkomstig van "On The Sunday Of Life..." (Delerium Records, 1992)
In 1992 verscheen het debuutalbum "On The Sunday Of Life..." van Porcupine Tree, dat overigens was samengesteld uit materiaal dat in 1989 en 1991 al op cassette(!) was verschenen. Op dat moment was Porcupine Tree niets meer dan een solo-project van Steven Wilson, opgezet als tijdverdrijf naast zijn band no-man, die op dat moment veel aandacht kreeg van de muziekindustrie. Maar al vlot kreeg Wilson in de gaten dat er in Porcupine Tree meer potentie zat en eind 1993 was er al een liveband samengesteld. Uiteindelijk zou no-man overvleugeld worden en voor Wilson een echt zij-project worden. Overigens, de hoop bij velen op een Porcupine Tree-reünie is deze week door Steven Wilson definitief de grond ingeboord tijdens een Facebook-vragenuurtje, waar hij antwoordde op de vraag of er een live-optreden van Porcupine Tree mogelijk is in de toekomst werd beantwoord met: "Daar zul je dan heel lang op moeten wachten, want de band bestaat niet meer".
Website: http://www.porcupinetree.com/ ;
de Facebook-Q&A-sessie is hier te vinden: https://www.facebook.com/StevenWilsonHQ/videos/1193098617377065/ .
