NIEUW
Morph - At The Crossroads
- The Final Bow
Van "Sintrinity" (Progress Records, 2012)

Het maar uit twee leden bestaande Zweedse Morph is een enigszins vreemde eend in de bijt van het eveneens Zweedse Progress Records. Want met wat doorgaans 'progressieve rock' wordt genoemd heeft de muziek van Morph weinig te maken. Maar het duo is wellicht juist des te progressiever in de letterlijke zin van het woord. Zelf noemt de band zich beïnvloed door Intersphere, Muse, Mew, Porcupine Tree, Dream Theater en Frost*. Vooral van Muse en Mew zijn wel wat trekjes te horen, maar waar Mew shoegaze-invloeden verwerkt, denken we bij Morph een lichte emocore-invloed te ontwaren. Morph klinkt echt als een strak bandje, doordat zanger Attila Bokor niet alleen de baspartijen voor z'n rekening neemt, maar ook flinke gitaarmuren bouwt als het zo uitkomt. Hij en drummer Richard Sandström lijken dan ook op z'n minst twee extra muzikanten nodig te hebben om het vaak massieve geluid van "Sintrinity" op de planken te kunnen brengen. "The Final Bow" is het rustpunt van het album, "At The Crossroads" laat met z'n sfeer- en dynamiekwisselingen binnen 7 minuten alle gezichten van de band zien.
Websites: https://soundcloud.com/morphtheband en http://www.progressrec.com/.

NIEUW
Mahogany Frog - Houndstooth Part 1
- Houndstooth Part 2
Van “Senna” (Moonjune Records, 2012)

“Senna” is alweer het zesde album van de Canadese instrumentale band Mahogany Frog. En het blijkt een zeer intrigerende plaat: de band grijpt namelijk terug op het experimentele van de jaren zestig, maar vermengt dit met hedendaagse elektronica. Zo wordt naast field recordings en geluidscollages de huidige digitale techniek toegepast. Daarnaast steekt men ook de voorliefde voor krautrock, jazzrock en de oudere hardere prog niet onder stoelen of banken. Dit maakt het geheel des te interessanter. Zo begint de plaat met “Houndstooth Part 1” alsof je naar een vergeten outtake van “A Saucerful Of Secrets” luistert en gaan we op deel 2 rustig verder in de Pink Floyd-stemming met een meer “Echoes”-achtige stuk. Dat transformeert echter al snel in hypnotiserende space rock, waarin trekken van bands als Astra of zelfs Godspeed!You Black Emperor naar voren komen.
Websites: http://www.mahoganyfrog.com en http://www.moonjune.com/.

NIEUW
Rome Pro(G)jecT, The feat. David Jackson - A Mankind Heritage
Rome Pro(G)jecT, The feat. Steve Hackett - The Mouth Of Truth
Van "The Rome Pro(G)jecT: A musical walk through the history and the places, the greatness and the beauty of the eternal city" (eigen beheer, 2012)

De Italiaans Vincenzo Ricca (1962) is al jaren actief als componist en toetsenist, vooral op het gebied van muziek voor TV-films en -series en zogenaamde library music. Zijn hart ligt echter bij progressieve rock, waarbij zijn voorkeur uitgaat naar Genesis, om precies te zijn de periode met Steve Hackett. Toen die laatste in 2009 in Italië optrad had Ricca een gesprek met hem en Hackett liet zich ontvallen wel een album te willen maken over de fonteinen van Rome. Dit idee liet Ricca niet meer los en dit initiële idee van Hackett werd uiteindelijk een muzikale wandeling door Rome. Niet alleen Steve Hackett werkte eraan mee, maar ook zijn bandleden John Hackett (fluit) en Nick Magnus (toetsen). Daarnaast besloot Ricca enkele andere helden te benaderen, die ieder steeds aan één stuk hun medewerking verlenen: bassist Richard Sinclair (ex-Caravan), violist David Cross (ex-King Crimson) en saxofonist David Jackson (ex-Van Der Graaf Generator). En al is het spel van zeker die laatste zó karakteristiek dat het niet te missen is, Ricca's voorkeur voor weelderige (Mellotron- en Moog-)toetsenpartijen in de stijl van Tony Banks, geven ook de stukken zónder Steve Hackett vooral een Genesis-karakteristiek. Naast een eerbetoon aan de antieke Italiaanse stad is dit dan ook een eerbetoon aan Britse seventiesprog en aan Genesis in het bijzonder. Website: http://www.vincenzoricca.it.

NIEUW
Argos – Cruel Symmetry
Van "Cruel Symmetry" (Progressive Promotion Records, 2012)

Draaiden we vorige week een monumentale track van een klassieker (Rush' “2112”), dit keer laten we een epos horen van een mogelijke klassieker in wording. “Cruel Symmetry”, het ruim twintig minuten durende titelnummer van het derde album van Argos, bevat volgens ons namelijk precies de juiste ingrediënten op de volle lengte te boeien. De Duitse formatie rond Thomas Klarmann en Robert Gozon liet op het titelloze debuut uit 2009 en “Circles” uit 2010 op eigentijdse wijze hun liefde voor de Canterbury Scene, Gentle Giant en Van Der Graaf Generator horen. Deze voorliefde wordt ondersteund door het feit dat hun stemmen beurtelings op Richard Sinclair, Peter Hammill en Pye Hastings lijken. Toch doen de heren dit op een steeds subtielere manier, waarbij ze geholpen worden door het vernieuwende gitaarspel van Enrico Florczak, die met een aparte aanslag en een veelzijdig pallet regelmatig de show steelt. Instrumentaal zit het sowieso wel snor met onder andere fraaie Galleon-achtige Moog-solo's, gedragen Mellotron-akkoorden, funky elektrische piano's en heerlijk glijdend baswerk in de stijl van John Giblin. Een late tip voor de top 10-lijstjes van 2012.
Website: https://www.facebook.com/pages/ARGOS/7061742082.

THEMA: ANDRÉ KUIPERS EN DE KOSMOS
Cosmos – The Just Call Me
Van het album “Skygarden” (MAT Music Theme, 2008)

Cosmos bestaat uit Zwitserse fans van Pink Floyd, die dit in ieder nummer van dit album laten blijken. Er zijn diverse vrij letterlijke verwijzingen naar uiteenlopende nummers, van "The Great Gig In The Sky" tot "Sorrow" uit de Waters-loze jaren. Maar goed: men kan prima spelen en heeft het geheel ook fraai geproduceerd, wat toch zeker tot een meeslepend resultaat leidt.
Website: http://www.cosmos-music.ch.

Cosmo – Redemption
Van het album “Alien” (Frontiers, 2006)

De bandnaam Cosmo zal bij weinigen de bellen doen rinkelen. Echter de namen van bandleden Fran (vader) en Anton (zoon) Cosmo moeten dat bij echte classic rock liefhebbers wel doen. Door de geschiedenis heen duiken die namen steeds weer op in het circuit rond de band Boston. En dat is natuurlijk een grote naam uit de rockgeschiedenis. Met de groep Cosmo maken vader en zoon in samenwerkingsverband nu hun CD-debuut met “Alien”. Het is een degelijke album, keurig gespeeld, netjes geproduceerd. Maar toch teveel standaard en gewoontjes om echt bijzonder te worden.
Website: http://www.myspace.com/cosmotheband.

Cosmograf - The Vacuum That I Fly Through
Van "The Man Left In Space'" (Festival Music, 2013)

Cosmograf is natuurlijk een open deur als je het kosmos-thema aansnijdt, helemaal als je weet dat volgende maand het tweede album van Cosmograf verschijnt, dat zelfs in het teken staat van ruimtevaart: “The Man Left In Space”. De grote man achter Cosmograf is Robin Armstrong. Hij is verantwoordelijk voor de composities, bespeelt de meeste instrumenten en zingt ook het grootste deel. Wel krijgt hij hulp van o.a. Gregory Spawton en Nick D'Virgilio (Big Big Train) en Dave Meros (Spock's Beard). Voorganger “When Age Has Done Its Beauty” liet al de nodige Pink Floyd-invloeden horen en afgaande op het nu al vrijgegeven “The Vacuum That I Fly Through” is dat niet veranderd. De productie is, zoals het hoort bij een dergelijk werkstuk, fraai verzorgd.
Website: http://www.cosmograf.co.uk/.

Pink Floyd - Time
Van “The Dark Side Of The Moon” (EMI, 1973)

'De keuze van André Kuipers' was in de tijd dat de Nederlandse kosmonaut in de ruimte vertoefde een vaste rubriek in Xymphonia. Via zijn weblog liet hij namelijk merken veel van progressieve rock te houden. Vandaag keert die rubriek eenmalig terug, naar aanleiding van het TV-programma Top 2000 A Gogo. Afgelopen vrijdag was de vers verkozen 'Grootste Nederlander van het Jaar 2012' daarin te gast en mocht hij vertellen waarom de Top 2000 een verkeerde nummer 1 heeft. Hij koos voor het nummer “Time” van Pink Floyd. Met “Time” erbij zouden er maar liefst 4 nummer van Pink Floyd in de de top 10 van deze lijst staan. Het nummer staat natuurlijk op een van de de best verkochte albums aller tijden, “The Dark Side Of The Moon” en werd uitgebracht in de tijd van de maanreizen. Kuipers luisterde naar dit album terwijl hij letterlijk naar de donkere kant van de maan keek! Kuipers werd tijdens zijn ruimteverblijf nog verblijd met een telefoontje van Pink Floyd-drummer Nick Mason. Eerder bevestigde Nick Mason dat er tijdens de maanlanding in 1972 door Pink Floyd in de BBC studio werd geïmproviseerd op de beelden van de landing. Deze opnames werden echter gewist.
Websites: http://www.pinkfloyd.com/ en http://blogs.esa.int/andre-kuipers/mijn-playlist/?lang=nl.

EEN VAN DE CONCERTEN VAN HET JAAR
Wobbler - Lá Bealtaine
Afkomstig van "Rites At Dawn" (Termo Records, 2011)

OK, The Enid in Almelo is een beetje in de buitencategorie en zal altijd een hoogtepunt blijven, maar het optreden van de Noorse band Wobbler op het Summer's End festival in Lydney (UK) was toch wel verschrikkelijk mooi en sfeervol. Wobbler is een Noorse symfonische rockband rond toetsenist Lars Fredrik Froislie van White Willow. Waar White Willow folk-invloeden toelaat en vanaf "Signal To Noise" een modernere benadering tracht te maken van 'traditionele' prog, daar kiest Wobbler voor een klassiek seventiesgeluid met overduidelijke Yes-invloeden, maar ook knipogen naar bijvoorbeeld King Crimson en PFM.
Website: http://www.myspace.com/wobblermusic/.

COMEBACK VAN HET JAAR
Oldfield, Mike - Tubular Bells / In Dulci Jubilo
Afkomstig van "Isles Of Wonder - Music for the Olympic Opening Ceremony 2012" (Decca/Universal, 2012))

Mike Oldfield is natuurlijk nooit helemaal weg geweest maar het feit dat regisseur Danny Boyle hém specifiek wilde voor een deel van de fantastische openingsceremonie van de Olympische Spelen dit jaar was toch wel een echte verrassing te noemen - net als de hele opzet van deze openingsceremonie zelf. Oldfield arrangeerde thema's uit diverse incarnaties van “Tubular Bells”, waar onder zelfs een big band-achtig deel, en sloot het geheel af met zijn arrangement van “In Dulci Jubilo”. Dit alles als muziek bij een grote show over zowel het Britse Nationale Ziekenfonds (NHS) als ook de bijzondere grote bijdrage die het land heeft geleverd aan de kinderliteratuur. Het resultaat was op en top Brits te noemen.
Website: http://mikeoldfieldofficial.com/.

AFSLUITER VAN HET JAAR…
Enid, The – One And The Many
Van “Invicta” (Operation Seraphim, 2012))

Alvast vooruitlopend op de jaarlijst een plaat en band die in ieder geval op een deel van de Xymphonia-redactie het meest indruk gemaakt heeft: “Invicta” van The Enid. Dat de band bereid was om tijdens onze 1000ste uitzending acte de presance te geven hier in Almelo, in Hof 88, was een eer. Vervolgens brengt de band ook nog eens een album uit om je vingers bij af te likken. We hebben al veel gezegd en geschreven over “Invicta” (kijk hiervoor op onze website) en het album is dan ook terecht ons 'Album van de maand december'. Het meest roerend is de opener “One And The Many”. Hier laat de band zich van een kant horen die we nog niet eerder hebben gehoord.
Website: http://www.theenid.co.uk/.

NIEUW
District 97 - Open Your Eyes
- Who Cares?
Van "Trouble With Machines" (The Laser's Edge, 2012)

District 97 draait om de as van drummer-componist Jonathan Schang en zangeres/componiste (en voormalig American Idol-finaliste) Leslie Hunt. Dat er een drummer verantwoordelijk is voor de meeste composities is te merken aan de wervelwind aan complexe ritmes, oneven maatsoorten en tempowisselingen in de muziek. Toch is het tweede album "Trouble With Machines" niet zo druk als "Hybrid Child", omdat de overigen bandleden snappen dat de muziek ook moet ademen. En dan zijn er nog de meermalen erg catchy zangmelodieën en speelse gitaar- en basloopjes, die het geheel snel aansprekend maken. Toch zorgen de telkens opduikende jazzrock- en progmetal-passages in de als 'moderne prog' te omschrijven muziek ervoor dat "Trouble With Machines" niet geschikt is voor alle gelegenheden. Ook de zeer aanwezige Leslie Hunt, met haar volvette vocalen, voorkomt dat wel. In de mini-epic "The Perfect Young Man" is John Wetton gastzanger. Celliste Katinka Kleijn is geen full-time lid meer en is nog maar in één nummer te horen. Het album schopte het tot Vette Krent in iO Pages 111.
Website: http://www.district97.net/.

NIEUW
Lo-Fi Resistance - Chalk Lines
- Fading Pictures
Van "Chalk Lines" (Burning Shed, 2012)

Twee jaar na het debuut "A Deep Breath" verscheen onlangs "Chalk Lines" van Lo-Fi Resistance. Architect achter dit project is multi-instrumentalist/zanger Randy McStine. Op de voorganger had Nick D'Virgilio een grote rol, dit keer zijn hoofdrollen weggelegd voor Gavin Harrison en toetsenman/producer Dave Kerzner, die ooit bij Kevin Gilbert en Giraffe speelde. McStine werd door Kerzner wel eens vergeleken met Gilbert, vooral om hun overeenkomstige ongelofelijke muzikale veelzijdigheid. Op “Chalk Lines” is dat ook te horen. De progressieve rock/pop is rijk gearrangeerd en heeft de afwisseling van het vroege Spock's Beard en het latere Porcupine Tree, echter zonder de instrumentale krachtpatserij. Dat er echter prima gemusiceerd wordt staat buiten kijf. Overigens is in het titelnummer John Giblin mooi bezig, terwijl de meeste andere baspartijen door Colin Edwin worden gespeeld. Website: http://www.lofiresistance.com/.

NIEUW / LIVE-TIP
Kayak - Cleopatra: The Crown Of Isis
Afkomstig van de CD-single "Cleopatra" (Write On Productions, 2012)

In het kader van het 40-jarige jubileum ging Kayak op tour onder de noemer 'Journey Through Time' waarbij er een bijzondere setlist was samengesteld met een groot aantal weinig gespeelde albumtracks, naast natuurlijk ook wel de geijkte hits én een voorproefje van het aanstaande nieuwe album “Cleopatra”. Om tijdens die toer ook nog iets nieuws te hebben heeft men nu één song al uitgebracht op een mini-CD met daarbij ook nog een andere niet eerder opgenomen stuk, dat al in 1971 is geschreven. Beide tracks zijn meer dan de moeite waard want laten Kayak op zijn meest symfonische horen. Sinds het tribute-concert voor wijlen Pim Koopman is Hans Eijkenaar de drummer, die tevens de co-productie rol van Koopman heeft overgenomen. Aanstaande vrijdag 28 december staat Kayak nog met de 'Journey Through Time'-show in Zwolle. Twee keer zelfs, zowel vrijdagmiddag als vrijdagavond, in De Spiegel. Het betreft speciale concerten met het Thomas-orkest. Er zijn nog kaarten verkrijgbaar. Een aanrader!!
Websites: http://www.kayakonline.nl/ en http://www.thomasorkest.nl/.

NIEUW
Nine Stones Close - The Weight
Van "One Eye On The Sunrise" (Progrock Records, 2012)

Nine Stones Close is ontstaan uit een samenwerking van drie Britten: gitarist Adrian Jones met zanger Marc Atkinson (Riversea, Mandalaband) en toetsenist Brendan Eyre (Riversea). Met de introductie van basgitarist Peter Vink (Finch, Q65, Ayreon, Star One) op basgitaar en drummer Pieter van Hoorn (Knight Area), heeft Nine Stones Close voor het tweede album "One Eye On The Sunrise" een Nederlands tintje gekregen. Adrian Jones' spel is duidelijk geënt op de vette sound van David Gilmour op de laatste twee Pink Floyd-platen, Atkinson voegt daar met vaak intense zang, die wel wat doet denken aan Marco de Haan van PTS, een extra emotionele laag aan toe. De volle keyboard-ondergrond geeft een neoprog-associatie, de krachtige ritmesectie (vooral Van Hoorn mept er soms behoorlijk op) zorgt hier en daar voor heavy passages in de ook vaak atmosferisch aandoende muziek. Het bijna tien minuten lange, slepende "The Weight" maakt de meeste indruk omdat de wisselwerking tussen indringende zang en dito gitaarwerk hier zo goed gestalte krijgt. Inmiddels heeft Atkinson zich trouwens terug moeten trekken, omdat hij het te druk kreeg met z'n solo-activiteiten.
Website: http://www.ninestonesclose.com/.

NIEUW
Edwin, Colin / Jon Durant - Balthasar's Key
Van "Burnt Belief" (Alchemy Records, 2012)

Op "Dance Of The Shadow Planets", het in 2011 verschenen meest recente album van cloud guitar-specialist Jon Durant, was Porcupine Tree-bassist Colin Edwin (vanavond ook al te horen bij Lo-Fi Resistance) een belangrijke vormgever. Deze samenwerking beviel zo goed, dat Durant en Edwin de duo-plaat "Burnt Belief" opnamen, overigens wederom met slagwerker Jerry Leake. De combinatie van prominent opgenomen fretloos baswerk en het melodieuze, atmosferische gitaarspel hebben wel iets weg van de combinatie Mick Karn-David Torn, hoewel dat duo meer het experiment opzocht. “Burnt Belief” is vooral een mooi instrumentaal werkstuk, dat vaak lekker ontspannen overkomt, ondanks het virtuoze spel van de heren. Overigens is in “Balthasar's Key” nog een gastrol weggelegd voor Canterbury-legende Geoff Leigh, die onder andere bij Henry Cow en Hatfield & The North allerhande blaasinstrumenten hanteerde.
Website: http://www.alchemyrecords.com/BurntBelief.html.

KERST
Spiraling - Do You Hear What I Hear?

Spiraling, eerst You Were Spiraling, is de band rond Tom Brislin, die we kennen als tour-toetsenist van achtereenvolgens Meat Loaf, Yes, Camel, The Syn en Renaissance. Ook Spiraling heeft een kersttraditional ver-progt, in de vorm van “Do You Hear What I Hear?”.
Website: http://spiraling.net/

PROGPOP
Big Big Train - Brambling
Afkomstig van "Far Skies Deep Time" (English Electric Recordings, 2010)

Op de EP "Far Skies Deep Time" laat Big Big Train "British Racing Green" volgen met "Brambling". Ofwel een lied over een pijnlijke relatiebreuk in de kersttijd, gevolgd door een lied over de blijvende indrukken die de eerste schreden op het liefdespad achterlaten. Vanavond "Brambling", binnenkort "British Racing Green".
Website: http://www.bigbigtrain.com/.

HERUITGAVE / MONUMENT
Rush – 2112
Van “2112 – Deluxe Edition” (Anthem / Mercury, 1976/2012)

Volgens sommigen gaf de Maya-kalender aan dat de wereld op de 21ste dag van de 12de maand van het jaar 2012 zou ophouden te bestaan. Een andere belangrijke gebeurtenis op die dag was de heruitgave van dé doorbraakplaat van het Canadese trio Rush. Met “2112” wist de band eindelijk het verdiende succes te incasseren. En dat zonder veel concessies. De titel van de plaat werkt natuurlijk in de hand dat júist op de bijpassende datum, afgelopen vrijdag dus, de plaat in ge-remasterde glorie opnieuw uitgebracht is – en wel in drie versies. De “reguliere” CD/DVD-A, een CD/Blu-Ray én een limited edition van de CD/Blu-Ray met stripboek. De DVD en de Blu-Ray bevatten de 5.1 Surround Sound-mix van de plaat. Als bonus zijn ook nog een paar live-versies van de nummers toegevoegd. Met “2112” laat de band goed zijn twee gezichten zien. Een kant is gevuld met compacte korte nummers, waarvan “A Passage To Bangkok” jarenlang een live-favoriet is gebleven. Maar de band weet ook nog steeds met epische vertellingen een plaat ant te vullen, ook al had het trio daar met “Caress Of Steel”, de voorganger van “2112”, geen commercieel succes mee. Gelukkig wist Rush de platenmaatschappij te overtuigen om nog een epic te mogen maken. Het titelstuk “2112” is geïnspireerd op de novelle Anthem van Aye Rand. Het verhaalt over een toekomstige wereld waar een Union of Planets word beheerst door the Priests of the Temples of Syrinx, die controleren welke muziek, boeken en kunst er mogen worden geconsumeerd. Het was de bedoeling een verhaal met een happy end te maken, maar of dat gelukt is, daar mag eenieder zelf over oordelen. Een deel van “2112” is altijd een vaste waarde bij een Rush concert. Aangezien we bij Xymphonia nooit veel aandacht aan deze plaat hebben besteed nu maar een inhaalactie met de hele 20 minuten durende titeltrack, die we nooit eerder gedraaid hebben. Het einde van de wereld is er niet gekomen afgelopen vrijdag… laten we hopen dat 2112 ook fictie blijft.
Website: http://www.rush.com/.

NIEUW / KERST
Prog World Orchestra, The – Joy To The World
Van “A Proggy Christmas” (Radiant Records, 2012)

Wat krijg je als je een aantal topsymfomuzikanten een progkerstalbum laat maken? Dat ga je zo beluisteren want op 20 november verscheen het album “A Proggy Christmas” van The Prog World Orchestra. Brein achter dit kerst project is Neal Morse (ex-Spock's Beard, Transatlantic) en aan het album werkten Mike Portnoy (ex-Dream Theater, Transatlantic), Steve Hackett (ex-Genesis), Roine Stolt (The Flower Kings, Transatlantic), Steve Morse (Dixie Dregs, Deep Purple) en Pete Trewavas (Marillion, Transatlantic) mee. Naast een kerstversie van de Edgar Winter-klassieker “Frankenstein” zijn vooral kersttraditionals onder handen genomen. Zoals “Little Drummer Boy” en “Joy To The World”.
Website: http://www.radiantrecords.com.

KERST
Lennox, Annie – Universal Child
Van het album “A Christmas Cornucopia” (Universal Records, 2010)

De met zeer herkenbare stem gezegende voormalig Eurythmics-frontvrouw Annie Lennox bracht in 2010 haar vijfde solo-album uit, met de titel “A Christmas Cornucopia”. Aan dit album met kerstliedjes werd medewerking verleend door een dertigkoppig Afrikaans kinderkoor. “Universal Child” is een mooi ingetogen nummer van dit album en aldus een rustpunt tussen het kerstproggeweld.
Website: http://www.annielennox.com/.

KERST
December People, The- Twas The Night Before Christmas
Van het album “Sounds Like Christmas” (Magna Carta, 2001)

Robert Berry zat met Keith Emerson en Greg Lake kortstondig in de band Three en maakte later voor het Magna Carta-label diverse tribute-CD's, met medewerking van vele prominente symfo-artiesten. In 2001 maakte hij een kerst-CD met progbewerkingen van klassieke kerstliedjes, allen in de stijl van steeds een andere grote progressieve rockgroep (of aanverwanten). De song die we voor vanavond gekozen hebben laat Mike Baker van Shadow Gallery op zang horen.. Baker overleed in oktober 2008 op 45-jarige leeftijd aan een hartaanval.
Website: http://www.decemberpeople.com/.

KERST
Ten Point Ten – We Three Kings
Van het album “12 25” (ProgRock Records, 2005)

Kerstmuziek, maar dan wel in de vorm van rasechte symfo, in een kerstjasje. Ten Point Ten (TPT) is een groep ervaren muzikanten die in kleine Christelijke kring concerten geeft; de groep is niet bekend buiten Amerika. TPT bracht in 2000 een kerst-EP uit en vervolgens in 2003 een volledig kerstalbum, “12 25” (ofwel de datum van Kerstmis). Op dit album is een mix van origineel en klassiek kerstmateriaal te vinden in de stijl van groepen als Yes, Genesis en Spock's Beard.
Website: http://www.tenpointten.com/.

IN MEMORIAM DAVE BRUBECK
Plankton - Take Five
Van “Plankton” (Grooveyard, 2002))

Afgelopen donderdag kwam het bericht dat jazzlegende Dave Brubeck de dag er voor was overleden, een dag voor zijn 92ste verjaardag. Brubecks invloed op de ontwikkeling van progressieve rock mag niet worden onderschat. Met name het album “Time Out” uit 1959 was door zijn consequente gebruik van afwijkende maatsoorten een eye-opener voor opgroeiende muzikanten, die dat zelf uiteindelijk eind jaren '60 gaan toepassen. Keith Emerson 'jatte' Brubecks “Blue Rondo À La Turk” van dat album en maakte het met The Nice meer rechttoe-rechtaan en later met Emerson, Lake & Palmer behoorlijk heftig. De Zweedse instrumentale rockband Plankton stortte zich op een nog bekender stuk van datzelfde “Time Out”. Namelijk “Take Five”, geschreven door Brubecks saxofonist Paul Desmond. Plankton maakte er een smaakvolle bewerking van, die te vinden is op het debuutalbum “Plankton” (2002).
Website: http://www.plankton.nu/ ; dit nummer: http://youtu.be/dByX1F9Lago.

NIEUW
Karcius - The First
Van "The First Day" (Unicorn Digital, 2012)

Het Canadese Karcius was tot nu toe een instrumentale band, die een mengsel van jazzrock en progressieve rock bracht. Met de komst van bassist en zanger Sylvain Auclair (van Heaven’s Cry), ging het roer tamelijk rigoureus om. Niet alleen is er nu sprake van liedjes, muzikaal klinkt de band ook beheerster, maar zeker niet minder spannend. Waar je eerder aan een groep als Planet X moest denken voor vergelijkingsmateriaal, kom je nu eerder bij Rush uit. Of misschien nog wel meer bij het eveneens door Rush beïnvloede Subsignal. Maar ook invloeden van Pink Floyd en Echolyn zijn te traceren. “Een mooi, pittig, prikkelend album, een absolute wereldplaat.". Schreef Erik Groeneweg voor het on-line magazine Progwereld.org. Overigens deelt Karcius zijn ritmesectie met Jelly Fiche.
Website: http://www.karcius.com/.

NIEUW
Wallpaper Poets – Part 2: A Remarkable Set Of Manners
I: Moring Prayer
II: The House Of Lies
III: Elegy For A Dream
IV: Tabula Rasa
V: The House Of Lies Reprise
Van: "The Other Side Of Maybe" (WP Music, 2012)

"The Other Side Of Maybe" is een driedelig progressief theaterrockproject onder leiding van de Belg Gerd Willekens. Door de diverse muziekstijlen die erin voorkomen, zoals Steely Dan-achtige jazzpop, Chinese folk, klassiek, jazzrock, elektropop en uiteraard progressieve rock, is het typisch zo'n CD die we eclectisch noemen. Daaraan wordt ook bijgedragen door de internationale cast, waarin zich onder andere de Nederlandse jazzpianist Jack van Poll, de Russische gitaarvernieuwer Vladimir Gouskov en de Engelse violist Peter Ridsdale bevinden. Uiteraard is er ook een grote Belgische inbreng, want naast de toetsen, zang en indrukwekkende programmering van Willekens heeft vooral Mindgames-zanger Bart Schram een belangrijke rol.
Website: http://www.wallpaperpoets.be/.

NIEUW / IN MEMORIAM IN REPRISE
Renaissance - The Mystic And The Muse (live)
Van de DVD/2CD-set "Tour 2011: Turn Of The Cards & Scheherazade And Other Stories Live In Concert" (eigen beheer, 2012)

Twee weken geleden moesten we melden dat Michael Dunford, componist en gitarist van de Britse band Renaissance, op 20 november 2012 is gestorven aan de gevolgen van een hersenbloeding. Hij was juist teruggekeerd van succesvolle tournee door de VS. Tevens waren de opnamen van een compleet nieuw album net afgerond. Dunford was de belangrijkste componist van de groep. De kristalheldere stem van zangeres Annie Haslam en de statige, vaak orkestrale arrangementen zorgden voor een bijzondere symfonische rockklank. In de jaren tachtig viel de band uiteen, maar sinds het album "Tuscany" (2002) werken Haslam en Dunford weer samen, culminerend in een bijzondere tournee in 2011 tijdens welke de twee meest geliefde albums integraal werden gespeeld, waarbij het duo o.a. werd aangevuld met de talentvolle toetsenist Jason Hart (ook actief met de eigen band I And Thou). Een registratie ervan is nu in eigen beheer verschenen op een DVD/2CD-set. Wonderbaarlijk hoe engelachtig Haslam op haar 67-ste klonk! De toegift wordt gevormd door een spiksplinternieuw nummer, van het album waar toen net aan begonnen is, maar wat dus intussen klaar is om uitgebracht te worden. Het laat Renaissance in vorm horen, in de zo geliefde majestueuze stijl van de albums uit midden jaren '70. Aan het eind van de DVD staat een kort interview waarin Haslam en Dunford o.a. praten over het nieuwe album.
Website: http://renaissancetouring.com/.

NIEUW
Marillion - Goodbye To All That / The Slide
Van “Holidays In Zelande”: “The Glow Must Go On” (Intact, 2012)

Afgelopen week bracht Marillion net op tijd voor de schoen (of voor onder de boom) het laatste deel uit van het Marillion-weekend 2011 op DVD uit. Het deel “The Glow Must Go On”, waar het publiek door middel van een glowstick kenbaar mocht maken welk nummer er moest worden gespeeld. Er was daarbij steeds keus uit twee nummers. Natuurlijk een experiment dat gedoemd was om te mislukken, met als gevolg dat in enkele gevallen toch maar beide keuzes werden gespeeld! Gelijktijdig met het derde deel is er een Blu-Ray van het complete weekend verschenen en dit is een ware smulpartij voor de liefhebber. Meer dan 7 uur muziek in HD-kwaliteit met een geweldige soundtrack. In het tweede weekeinde van maart komend jaar zal Marillion voor de vierde keer in Port Zelande vertoeven. “Radiation” is dan het album dat op de eerste avond in z'n geheel gespeeld gaat worden. Wij kiezen van de derde avond van vorig jaar een stuk van de klassieker “Brave” (1994): “Goodbye To All That / The Slide”.
Website: http://www.marillion.com.

NIEUW
Antimatter – Paranova
– Monochrome
Van het album :Fear Of A Unique Identity” (Prophecy, 2012)

“Fear Of A Unique Identity” is het vijfde album van de Engelse band Antimatter, de band rond zanger/gitarist Mick Moss. Eind jaren ‘90 stapte bassist Duncan Patterson uit de band Anathema en richtte samen met zanger en gitarist Mick Moss Antimatter op. Samen brachten ze drie studioalbums, een live plaat en een tribute uit. Bij de release van het album “Planetary Confinement” kondigde Patterson aan dat hij de band ging verlaten en zo werd Antimatter een eenmansformatie. Vervolgens werden er nog twee albums uitgebracht waar ook Anathema’s gitarist en zanger zijn medewerking aan verleende. Veel van de nummers van het nieuwe album hadden zo op Anathema’s album kunnen staan: ietwat sombere muziek, aangevuld met de donkere stem van Moss. Ook de opbouw heeft Anathema-trekjes: een rustig begin, waarna de muziek steeds meer aanzwelt, werkend naar een bombastisch einde. Dit geldt ook voor de gekozen stukken “Paranova” en “Monochrome”.
Website: http://www.antimatteronline.com/.

LIVE-TIP
Delain - Smalltown Boy
Als bonus geleverd bij "We Are The Others" (RedLineMusic / CNR, 2012)

De female fronted metal band Delain treedt op vrijdag 14 december op in De Metropool in Hengelo. Misschien is de muziek van Delain niet heel progressief, maar melodieus en symfonisch beïnvloed is het gebodene zeker, zoals ook weer blijkt uit het eerder dit jaar verschenen "We Are The Others". Bij de eerste editie werd een gratis oranje 7" vinyl-single geleverd, met daarop een cover van het nummer "Smalltown Boy" van Bronski Beat. Deze synthipopklassieker uit 1984 blijkt zich prima te lenen voor een melodieus metaljasje.
Website: http://site.delain.nl/.

NIEUW
Seven Waters – Lost In Winter
Van de mini-CD “Pathfinder” (eigen beheer, 2012))

Seven Waters is een hoofdzakelijk Twentse symfonische metalband die het progressieve geluid niet schuwt. De band is in 2010 opgericht door gitarist Bert Post, met zangeres Karen Leijzer. ondertussen is Post (die de band door tijdgebrek moest verlaten) vervangen door Michiel Leijzer. In de ritmesectie vinden we bassist Gijs van Ouwerkerk en drummer Robert Molenaar van de Enschedese melodische deathmetalband Solarisis. De heren zochten een nieuwe muzikale uitdaging en vonden die met de Leijzers in een mengvorm van melodieuze metal en progressieve rock. De feeërieke vocalen van Karen zorgen voor een gotisch aandoend effect, samen met de nooit te prominente keyboardtapijten op de achtergrond. Gasttoetsenist Maarten Vloon is daar verantwoordelijk voor; intussen is in de persoon van de jonge Collin Daamen een vaste toetsenist gevonden. Op 14 december 2012 staat Seven Waters in het voorprogramma van Delain in De Metropool in Hengelo.
Website: http://www.sevenwaters.nl.

NIEUW
Karnataka - Forsaken (live)
Van de DVD "New Light - Live In Concert" (Immrama Records, 2012)

Bassist/oprichter Ian Jones laat op deze DVD een perfect op elkaar ingespeelde, muzikaal zeer onderlegde band horen. Zangeres is Hayley Griffiths, die voordien een decennium lang haar stembanden heeft kunnen trainen als zangeres in zowel Riverdance- als Lord Of The Dance-shows die de wereld over trokken. Haar lyrische en meeslepende zang past goed in deze mis van symfonische rock en folkrock, als een brug tussen Iona en Clannad aan de ene en Mostly Autumn aan de andere kant. Met de Italiaan Enrico Pinna is een gitarist gevonden met een volvette melodieuze stijl, met trekjes van David Gilmour (Pink Floyd), Andy Latimer (Camel) en Steve Rothery (Marillion). Toetsenist Cagri Tozluoglu heeft Turks-Libanese wortels, maar speelt toch vooral symfonisch, met soms een Keltische kwinkslag in de melodieën en de gebruikte sounds. Tweede gitarist Colin Mold (vorige week nog met solo-werk in ons programma te horen) voegt hier en daar met viool folky trekjes toe. De lichtshow leunt zwaar op vier groene lasers. We waren in alle Varilite-geweld haast vergeten hoe sfeervol dit 25 jaar eerder ultrahippe show-effect kan zijn. Het gekozen "Forsaken" is een uiterst sfeervolle symforocker, met een lange, lyrische solo voor Pinna, die aan het eind nog subtiel een citaat uit Pink Floyds "Empty Spaces" in zijn gitaristische betoog verwerkt. Het komt oorspronkelijk van "The Gathering Light" (2010).
Website: http://www.karnataka.org.uk/.

NIEUW
Nosound - The Anger Song
Afkomstig van “At The Pier” (Kscope, 2012)

Het Italiaanse Nosound komt met een kort tussendoortje in de aanloop naar een nieuw album dat volgend moet verschijnen in de vorm van de 15 minuten durende EP “At The Pier”. En er zijn twee dingen die gelijk opvallen: meer gitaarwerk en de aanwezigheid van voormalig Porcupine Tree-drummer Chris Maitland. En het is dan ook niet zo gek dat we moeten concluderen dat Nosound nu wel heel erg op Porcupine Tree ten tijde van “Signify” gaat lijken. Bij sommige drum fills van Maitland in “The Anger Song” denk je werkelijk dat je met een outtake van Steve Wilson uit die periode te maken hebt. Het maakt wel nieuwsgierig met wat voor album Giancarlo Era, de centrale man van Nosound, op de proppen gaat komen volgend jaar.
Website: http://nosound.net/.

HERUITGAVE
10CC - How Dare You / Lazy Ways Afkomstig
van "How Dare You" (Mercury, 1975) en “Classic Album Selection” (Mercury, 2012)

Ongeveer tegelijkertijd met de overzichtsboxset “Tenology” (Mercury, 2012) heeft Mercury nog een boxje op de markt gebracht welke misschien voor velen nog net iets interessanter is, al was het maar omdat hij wel erg vriendelijk geprijsd is. Het verzamelt de 4 studio-albums en live-dubbelaar uit de periode 1975-1978 bij elkaar in mooie mini-replica's van de originele LP-hoezen. Dat zijn dus de albums “The Original Soundtrack”, “How Dare You” (beide nog met Godley & Creme in de gelederen), “Deceptive Bends” en “Bloody Tourists” en het live-album “Live And Let Live”. Voor de rest zijn er geen enkele andere extra's in de vorm van bonustracks wat voor sommigen ook een pluspunt kan zijn. Wat blijft zijn 4 sterke progressieve popalbums die de tand des tijds behoorlijk goed hebben door staan. Wij draaien de openingstracks van “How Dare You” uit 1975, allereerst de instrumentale titeltrack, gevolgd door “Lazy Ways”.
Website: http://www.10ccworld.com.

FILMMUZIEK
Mansell, Clint: Death Is The Road To Awe
Van "The Fountain" (Nonesuch, 2006)

Mogwai is een Schotse postrockband waaraan we - op een alternatief kerstliedje na - nooit veel aandacht hebben besteed in Xymphonia. Misschien omdat het symfonische element, zoals de strijkers bij het vergelijkbare Mono uit Japan, minder nadrukkelijk aanwezig is. Voor de soundtrack van de Darren Aronofsky's "The Fountain" heeft componist/elektronicaspecialist Clint Mansell de gelaagde muziek van Schotten nu juist gekoppeld aan strijkers en wel aan die van het beroemde Kronos Quartet. Om het steeds terugkerende thema in de finale van de film, het nu gedraaide “Death Is The Road To Awe”, nog meer dramatiek mee te geven, werd er ook nog een klein koor ingezet. Het geeft het moderne filosofische sprookje precies die symfonische lading die wij graag horen.
Websites: http://en.wikipedia.org/wiki/The_Fountain_(soundtrack) en http://www.nonesuch.com/albums/the-fountain-soundtrack.

ALBUM VAN DE MAAND
Enid, The - Heaven's Gate
Van “Invicta” (Operation Seraphim, 2012)

Een plaat die na iedere luisterbeurt meer fascineert is de nieuwe Enid. Daarom is “Invicta” bij Xymphonia album van de maand december. En misschien, maar dat moet nog blijken, ook wel van 2012. De plaat herbergt maar één instrumental, met een glansrol voor gitarist Jason Ducker die zijn gitaar daadwerkelijk laat zingen. De inspiratie hiervoor is operazangeres Maria Callas, en de intentie was om de gitaar als haar te laten klinken. Dit is ook daadwerkelijk gelukt. Sluit je ogen en laat je meeslepen met dit melancholische nummer, uitermate geschikt bij de huidige weersomstandigheden.
Website: http://www.theenid.co.uk/.

NIEUW
Crack The Sky - Holding My Breath
- Under The Hood
Van "Ostrich" (Aluminum Cat Recordings, 2012)

Na de twee ambitieuze conceptalbums "The Sale" en "Machine" vond John Palumbo van Crack The Sky het weer eens tijd worden voor ogenschijnlijk minder zwaar werk. Op de officiële bandwebsite wordt het als volgt uitgelegd: "voor het eerst sinds het ongelofelijk populaire "White Music" heeft Crack The Sky een collectie pop/rocksongs afgeleverd die bijtend zijn, maar je tegelijkertijd doen glimlachen. Satirisch, meesmuilend commentaar, verpakt in uptempo muziek - ja, je kunt er zelfs op dansen. Componist Palumbo is óf een manische fase ingeslagen of poogt onze aandacht te krijgen via de achterdeur." Drie van de oorspronkelijke leden bepalen nog grotendeels het geluid (Palumbo, gitarist/producer Rick Witkowski en drummer Joe D'Amico). De nieuwe bassist Dave DeMarco, die we kennen van de Happy The Man-afsplitsing Oblivion Sun, heeft echter ook een dikke vinger in de muzikale pap. Overigens komt de bandsound, zeker door het gebruik van blazers, op bepaalde weer dicht bij de band waarmee Crack The Sky vroeger werd vergeleken: Steely Dan.
Website: http://www.crackthesky.com/.

NIEUW
Reed, Alan - Kingdom Of The Blind
- Never Too Late
Van "First In A Field Of One" (Red Dwarf Recordings, 2012)

Vette Krent in iO Pages 111: "Eerste solo-album van de zanger die 25 jaar het gezicht van Pallas was. Het is een interessant en gevarieerd album, waarop Reeds herkenbare stem klinkt in een muzikale diversiteit van proggerelateerde stijlen. Hij wordt terzijde gestaan door toetsenist Mike Stobbie (ex-Pallas), drummer Scott Higham (Pendragon, Caamora) en zangeres Christina Booth (Magenta). Verder speelt Kalle Wallner (RPWL) de schitterende gitaarsolo op "Never Too Late", een Pallas-nummer (van Reed en Stobbie) dat in kortere vorm al te vinden was op SI Magazine Compilation Disc Too. Alan ontpopt zich als een multi-instrumentalist en waagt zich naast zang aan gitaar, bas, toetsen en percussie." (Wilco Barg) Reeds eigen basspel staat opvallend prominent in de mix, alsof hij zijn oud-Pallas-collega Graeme Murray wil verslaan op diens terrein. Gitarist Jeff Green speelt een schitterende gitaarsolo in "Kingdom Of The Blind" die doet denken aan het geluid van Fish-gitarist Frank Usher. "Never Too Late" heeft, mede door Wallners spel, wel iets van Pendragon-op-z'n-warmbloedigst. Het zijn maar twee fijne tracks van een onverwacht sterk album. Alan Reed speelt een akoestische set tijdens het Marillion Weekend 2012 op Port Zélande.
Website: http://www.reddwarfrecordings.co.uk/.

NIEUW
Hidden Lands – In My Nature
Van “In Our Nature” (Progress Records, 2012)

In Our Nature kan eigenlijk worden gezien als vervolg op Violent Silence, dat in het vorige decennium twee platen uitbracht. Op de drummer na is de line-up identiek, met 2 toetsenisten. Wel is de muziek een stuk symfonischer geworden met duidelijke referenties naar Genesis en soortgenoten. De plaat is doorspekt met lekkere keyboardsolo’s, voor gitaar is er maar een beetje plaats. De band durft zelfs een uitstapje aan naar de meer elektronische kant van het spectrum te maken met een drum 'n' bass-achtig nummer. Het geheel klinkt fris en waar een band als het eveneens Zweedse Carptree nog wel eens een donker sausje over de muziek legt, houd Hidden Lands het luchtig. Toch een verrassend plaatje zo aan het eind van het jaar. We gaan luisteren naar de opener van het album “In My Nature”.
Website: http://www.violentsilence.net/.

NIEUW
Tate, Geoff - Change
Van "Kings & Thieves" (InsideOut Music, 2012)

Het tweede solo-album van Geoff Tate was al in de maak toen de onvriendelijke split met de overige leden van Queensrÿche een feit werd. Beide kampen reageerden snel, met als gevolg dat er nu twéé Queensrÿches zijn, met in Geoff Tate's bezetting o.a. veteraanbassist Rudy Sarzo en gitarist Kelly Gray. Gray is een Tate-getrouwe van vóór Tate's Queensrÿche-tijd en bovendien al gitarist en producer op enkele Queensrÿche-albums. Gray is ook Tate's partner op "Kings & Thieves". Het is een album dat de progrockpers sterk verdeelt. Zo werd het album in iO Pages als zeer matig beoordeeld, maar Progwereld rept van 'een echt Queensrÿche-album' en 'Tate slaat genadeloos terug'. Het eveneens lyrische Fileunder bewierookt de kamerbrede productie. Het is in ieder geval een druk en vol klinkend album, waarin het met "Silent Lucidity"-achtige symfonische orkestklanken gearrangeerde "Change" een rustpunt vormt.
Website: http://geofftate.com/.

NIEUW
Mold, Colin - Realm Of The Free
Van “Girl On The Castle Steps” (eigen beheer, 2012)

Colin Mould zal een naam die bij velen geen belletje doet rinkelen, maar toch draait Colin al een aantal jaren mee. Hij is begonen bij de folkrockband Kara en is nu lid van Karnataka. “Girl On The Castle Steps” is zijn tweede soloalbum, waarop hij hulp krijgt van o.a. Martin Nolan van Iona. Verder doet Colin alles zelf. “Girl On The Castle Steps” is een plaatje geworden om in je luie stoel te beluisteren en kan stilistisch in het rijtje Iona en de folky kant van Mostly Autumn worden geschaard. Maar ook Mike Oldfield en Camel horen we terug in Moulds muziek. Vooral het gitaarwerk is heerlijk op deze plaat.
Website: http://www.colinmold.co.uk/.

NIEUW
Focus - Focus 10
Van "X" (EastWorld, 2012)

Dit is het eerste Focus-album met gitarist Menno Gootjes, die in 2010 de plaats van Niels van der Steenhoven innam. Verder is de bezetting gelijk gebleven, met naast oerleden Thijs van Leer (Hammond-orgel, fluit, vocalen) en Pierre van der Linden (drums) Van Leers schoonzoon Bobby Jacobs op bas. Opvallend is een groter jazzy gehalte, met zelfs in één nummer gastzang van de latinjazzzanger Ivan Lins. Dat is een stuk beter te pruimen dan de de gesproken cliché-teksten die Van Leer op een haast spottende manier voordraagt over wat anders sfeervolle instrumentals waren geweest. In het aangenaam relaxte titelnummer laat hij dat gelukkig, zodat hij kan laten horen dat er niets mis is met zijn orgel- en fluitspel en dat Gootjes een prima keuze voor de gitaarpositie is gebleken. Dank trouwens aan Wouter Bessels voor de informatieve recensie die hij voor Progwereld schreef. Daardoor weten we dat liefst drie van de tien composities op "X" al in andere uitvoering op solo-albums van Van Leer zijn te vinden.
Website: http://www.focustheband.com.

(OP)NIEUW
Galahad – Salvation I Overture
Van “Beyond The Realms Of Euphoria” (Avalon, 2012)

“Beyond The Realms Of Euphoria” is het tweede album van Galahad dat dit jaar verschijnt; het was zelfs al helemaal afgerond toen “Battle Scars” op de markt kwam. “Beyond The Realms Of Euphoria” is een wapenfeit van Galahad met vele gezichten. Aan de ene kant kan je er veel smaakvolle elektronica en heerlijke subtiele sequences in vinden; aan de andere kant zitten er juist weer veel stevige en zelfs rauwe randjes aan. Daarnaast druipt het album van de nodige symfonische en bombastische dramatiek.
Website: http://www.galahadonline.com.

AOR-OPENER
Partners In Crime
Van “Organised Crime” (Epic, 1984)

Ex-Status Quo-drummer John Coghlan formeerde in 1984 de melodische rock band Partners In Crime en scoorde meteen een deal met Epic Records. Frontman van de groep was Noel McCalla, bekend van o.a. Sniff 'n The Tears en later van Manfred Mann's Earth Band, terwijl gitarist Ray Majors ook geen onbekende was in de Britse muziek scene en o.a speelde met Hackensack, Mott en British Lions. De eerste single van de band was het door Trevor Rabin gepende “Hold On”. Helaas werd het geen hit en de band raakte al snel in vergetelheid. Laat niet weg dat Partners In Crime een lekker AOR-album heeft achtergelaten. Helaas is het nog niet op CD uitgebracht.

LIVE-TIP
Manfred Mann's Earth Band – Mighty Quinn
Van het album “Watch” (Cohesion, 1978)

Manfred Mann maakte naam in de jaren '60 en had veel succes in die periode, maar in de jaren '70 deed hij er nog een schepje bovenop! In 1971 richtte Mann namelijk Manfred Mann’s Earth Band op. Sinds kort is er een nieuwe zanger in de band: Robert Hart, o.a. bekend als zanger van Bad Company in de periode 1992-2001. Daarnaast zong hij in The Jones Gang en had hij een solocarrière. Ook was hij als songwriter zeer actief hij schreef menig nummer 1-hit en ook veel soundtracks. Een optreden van Manfred Mann's Earth Band is goed te omschrijven als een greatest hits show. Manfred Mann's Earth Band komt op 12 december naar De Boerderij in Zoetermeer. Het is de enige Nederlandse show in de huidige tournee.
Website: http://www.manfredmann.co.uk/.

NIEUW
Chris - Blessings And Goodbyes
- Stars Align
Afkomstig van "City Of Light" (Progress Records, 2012)

“City Of Light” is album nummer drie van de talentvolle multi-instrumentalist/producer Christiaan Bruijn. Waar zijn eerste album naar eigen zeggen een eerbetoon aan de jaren zestig was en zijn tweede album de jaren zeventig en tachtig als rode draad hadden, zijn we op dit album in de tegenwoordige tijd aanbeland. Dat betekent dat we een soort dance-meets-rock hybride krijgen voorgeschoteld, die wel wat weg heeft van Pendulum maar dan vervolgens weer gelardeerd met breed symfonische passages. En hoewel op eerdere albums bleek dat Christiaan Bruijn geen sterke zanger is, kunnen we concluderen dat het dit keer zeker beter in het geheel past. Een interessant en bij vlagen spannend album van eigen bodem.
Website: http://www.chrismusic.nl/.

VAN EIGEN BODEM
Freestone - Brotherhood Of Men
- Documentum Intellige
Van "The Temple Of Humanity - The Music Of Freemasonry" (Freestone Music, 2008)

In iO Pages nummer 84 van december 2008 stond een met Tip beloonde recensie van "The Temple Of Humanity" van het door Harm Timmerman opgezette project Freestone. Vreemd genoeg is de muziek nooit tot Xymphonia doorgedrongen, maar toen Timmerman onlangs een nieuwe voorraad van het album ontving en daarom opnieuw in de belangstelling bracht, besloten we dat recht te zetten. De muziek is geïnspireerd op de rijke traditie van de vrijmetselarij, maar ook zonder deze kennis zijn de twaalf relatief korte songs allen prachtige staaltjes van symfonische pop. Fraai opgenomen, uitstekende zang van Diederik Huisman, Mel Collins-achtig saxofoonwerk, gitaarspel en geluidseffecten die aan Pink Floyd doen denken, een Gregoriaans koor, kortom, een vergelijking met The Alan Parsons Project of het onlangs weer gedraaide Van Gogh-project door Van Eck is zeker te maken. Voeg daarbij het uiterst verzorgde hoesontwerp en je hebt een mooie aanrader. Op de officiële website is het album te bestellen (nu met speciale Kerstkorting!), maar is ook uitgebreide uitleg over de achtergrond van de composities te lezen plus een ruim zes minuten durende samenvatting te beluisteren.
Website: http://www.free-stone.org/.

WERELD VOL MUZIEK
Árstíðir – Shades
– Tarin
Van het album “Svefns Og Vöku Skil” (eigen beheer, 2011)

In de wereld vol muziek gaan we naar IJsland. De groep Árstíðir maakt indie-folk met invloeden uit klassieke en progressieve rock, gebruik makend van technieken uit minimalistische muziek. Je moet daarbij denken aan herhaling (vaak van korte muzikale frases, met subtiele variaties gedurende een lange tijd) of stilstand (vaak in de vorm van lang aangehouden tonen), een accent op consonante samenklanken en een duidelijk tempo. Vaak word minimalistische muziek door ons gehoor als aangenaam of rustig ervaren zo ook bij Árstíðir , waarbij wel vermeld moet worden dat we de stevigste nummers hebben gepland. De band bestaat uit zes leden, die alle zes zingen. Het album is geproduceerd door Olafur Arnalds, een bekende IJslandse multi-instrumentalist en producer.
Website: http://www.arstidir.com.

SOFTROCK
Gates, David - Suite: Clouds, Rain
Afkomstig van "First" (1973, Elektra)

David Gates was de frontman van de Amerikaanse softrockgroep Bread, die na onderlinge onenigheid in 1973 voor het eerst uit elkaar ging. Gates ging solo verder en zijn eerste soloalbum, getiteld “First”, ging verder daar waar Bread was gebleven. Er was echter één song op dat album dat het tot een kleine klassieker wist te schoppen en als zodanig regelmatig in de mooiste nummers aller tijden lijstjes van o.a. Wim van Puttens LP & CD Show opdook en dat is de “Suite: Clouds, Rain”. Als geheel doet het wel een beetje denken aan Eric Carmens “All By Myself”, maar het is met name de mooie Moogsolo in het tweede deel die er uitspringt. Vorige maand verscheen van Bread en David Gates een 3CD-compilatie in de populaire Collected-reeks van Universal, waarop ook deze suite is te vinden.