Sunday 25 December 2011 Show No. 974

Lord Of The Rings Special

Band	Titel
Isildurs Bane	Overtyr
Anyone's Daughter	Moria
Rush	Rivendell
Mostly Autumn	Helms Deep
Barclay James Harvest	Galadriel
Mandalaband	Eye of Wendor
Hansson, Bo	At The House Of Elrond
Wishbone Ash	Leaf And Stream
The Gathering	Sand & Mercury
Isildurs Bane	Sagan Om Ringen (Final)
Band	Titel
Styx	Lord Of The Rings
Gandalf	Alone at Elrond's House
Moongarden	Boromir
Van Der Graaf Generator	Necromancer
Led Zeppelin	Rambling on
St. Elmo's Fire	The Balrog
Uriah Heep	The Wizard
Argent	Lothlorien
Lees, John	Long Ships
Annie Lennox & Howard Shore	Into The West

Sunday 18 December 2011 Show No. 973

NIEUW
Magnum – Brand New Morning
Van “Evolution” (Steamhammer / SPV, 2011),  oorspronkelijk van “Brand New Morning” (Steamhammer / SPV, 2004)
Magnum is al actief sinds 1972 en nog steeds maken de twee drijvende krachten, Bob Catley (zang) en Tony Clarkin (gitaar) deel uit van de band.Toch is Magnum een aantal jaren (van 1995 tot 2002) niet actief geweest. Sinds 2002 heeft de Britse groep vijf albums gemaakt. De laatste, “The Visitation” heeft nog nauwelijks kunnen bezingen of er is alwéér een album verschenen: “Evolution”. Deze CD bevat van elk van de laatste vijf albums twee nummers, aangevuld met twee gloednieuwe songs. Website: http://www.magnumonline.co.uk/ .

NIEUW
Spock's Beard - The Doorway
Van "High Voltage: Recorded Live - 24th July 2011" (Concert Live, 2011)
Vorige maand maakte Nick D'Virgilio bekend dat hij wegens zijn drukke werk met Cirque Du Soleil heeft moeten besluiten Spock's Beard te verlaten. Hij zat erbij vanaf het prille begin in 1992. Eerst als drummer, vanaf het vertrek van Neal Morse in 2002 ook als zanger. Een week later werd zijn opvolger bekend gemaakt: Enchant-zanger Ted Leonard. Bovendien is tourdrummer Jimmy Keegan nu als volwaardig lid ingelijfd. Maar hé: dit is de bezetting die in juli al optrad tijdens het Britse High Voltage-festival, omdat D'Virgilio óók toen al Cirque Du Soleil-verplichtingen had. Net als voorgaande jaren brengt Concert Live alle concerten van dat festival uit op CD. En dus hebben we met de deze week verschenen High Voltage-CD van Spock's Beard het eerste tastbare document van de nieuwe bezetting. Uit dit van het tweede album "Beware Of Darkness" afkomstige, machtige "The Doorway" blijkt dat Leonard een eitje heeft aan deze zanglijnen. En vooral aan het slot zit een uithaal waarbij je denkt: 'oh ja, Enchant!'. Overigens trad ook Neal Morse op hetzelfde festival op. Hij voegde zich bij zijn oude band voor het slotstuk van "The Light" en slotnummer "June". De opname is rechtstreeks van de soundboard, 'warts and all', zoals de Engelsen zeggen. En die zijn er overigens genoeg, meteen al in het piano-intro van "The Doorway".
Website: http://www.spocksbeard.com/  en http://www.concertlive.co.uk .

NIEUW
Stevens, Matt           - Scapegoat
                        - 30 END|
Van "Relic" (Spencer Park Music, 2011)
“Relic” is de derde plaat van Matt Stevens. De instrumentale muziek van de Engelsman suggereert een imaginaire gebeurtenis, namelijk dat wijlen John Martyn met zijn echoplex gitaartechniek enkele lessen volgde bij Robert Fripps leerschool The League Of Crafty Guitars. De grotendeels elektrisch versterkte akoestische gitaarklanken vertonen dan ook overeenkomsten met het werk van onder andere het California Guitar Trio maar vooral Steve Ball. Stevens komt echter uit een geheel andere hoek, waarin psychedelische rock, metal en punk centraal stonden, terwijl hij momenteel ook in de instrumentale postrockband The Fierce And The Dead speelt. Die achtergrond komt af en toe op “Relic” naar boven, zoals in het slot van het verder introverte met Mellotron-klanken omlijste “30 END”. Maar over het algemeen overheersen de fraaie orkestrale gitaarmelodieën,

die ingetogen ondersteund worden door bas, programming, toetsen en drums, terwijl “Scapegoat” zelfs een vioolbijdrage herbergt. Website: www.mattstevensguitar.com .

NIEUW
DeeExpus - Marty and the Magic Moose
                  - Memo
Van “The King Of Number 33” (Racket Records, 2011)
Huh wie is die kale toetsenist? Lijkt verdomt veel op Mark Kelly, maar die zit toch in Marillion? Wat moet die in een prog metal band? Toch heeft deze Britse band voor zijn tweede album Mark weten te strikken om de toetsen in te spelen, en Kelly is nu zelfs bandlid. En eerlijk gezegd is het hierdoor niet een dertien-in-een-dozijn progmetal-plaat geworden! Naast de stevige riffs is er veel ruimte voor Kelly, hoewel hij natuurlijk niet de meest prominente rol heeft. Er zijn veel heerlijke gitaar solo's en ook heeft zanger Tony Wright een aangename stem. Oh, en om het feestje compleet te maken is ook nog een zekere Nik Kershaw aangetrokken om de vocalen te doen op de track “Memo”! Wie had ooit gedacht dat de man achter “The Riddle” een progmetal-song zou zingen? “The King Of Number 33” is een zeer goede plaat.
Website: http://www.deeexpus.com/ .

NIEUW
Jellyfiche - Le Vide
                - Dualité
Van "Symbiose" (Unicorn Digital, 2011)
De jonge Canadese groep Jellyfiche (of Jelly Fiche: beide schrijfwijzen worden gehanteerd door band en label) heeft na drie jaar een (opnieuw Franstalige) opvolger klaar voor het opmerkelijke debuut "Tout Ce Que J'Ai Rêvé". Hoewel: band? Van het basistrio, dat met enkele gasten het debuut maakte is nog maar een duo over: zanger/bassist Syd en gitarist Jean-François Arsenault. Voormalig toetsenist Sébastien Cloutier wordt nu opgevoerd als gastmuzikant, evenals enkele strijkers en blazers. De sound van Jellyfiche anno 2011 is (in lijn met de zwarte hoes) donkerder en ietwat agressiever dan in 2008, maar ook afwisselender en moderner. Na een soepel jazzy toetsensolo kan er nu zomaar een vlijmscherpe rockgitaar invallen, om daarna met de van het debuut bekende, bij vlagen ietwat folky zangpartijen voort te zetten. De blaas- en strijkaccenten, zoals de trompetsolo in "Dualité", voegen fraaie kleurtinten toe, evenals het oosterse uitstapje "Apocalypso", dat doet denken aan landgenoot The Tea Party. Ook zijn er enkele malen duidelijk speelse Pink Floyd-citaten te horen. Zo viel er aan het slot van het jaar nog een lijstjeskandidaat van jewelste op de mat!
Website: http://www.myspace.com/jellyfiche en  http://www.unicornrecords.com/jellyfiche.html .

HERUITGAVE
Rush - In The Mood
Van “Rush” (Anthem, 1974/2011)
Rush - By-Tor And The Snowdog
Van “Fly By Night” (Anthem 1975/2011)
Beiden te vinden in “Sector 1” (Anthem, 2011)
Afgelopen week is er een drieluik uitgekomen van Rush en wel in de vorm van drie box sets ('Sector 1, 2 & 3') die de drie eerste stadia van de band bevatten. Het zijn nieuwe remasters en per set zijn vier studio-albums verzameld, plus de uit die tijd stammende live-plaat. Zo is in 'Sector 1' het stadium vanaf het debuut tot aan “2112” te vinden, waarna de band het publiek verraste met “A Farewell To Kings”, waarop de toevoeging van de synthesizer een nieuwe fase inluidde. Maar daarover later meer. Per set heeft één van de albums een 5.1 remix gekregen. Voor de eerste 'Sector' is dat verrassend genoeg “Fly By Night” (en niet het succesvollere “2112”). Wie weet komt de rest ook nog wel later los in 5.1-vorm uit. Van de eerste box gaan we luisteren naar een track van het debuut: “In The Mood”, og steeds sef-afsluiter. Rush was in die tijd een echt powertrio, beïnvloed door bands als Cream en Led Zeppelin. De opvolger “Fly By Night” zag al een kleine verschuiving in het geluid met het complexe “By-Tor And The Snowdog”. Er was een nieuwe drummer aangetrokken in de vorm van Neil Peart, die tevens als tekstschrijver een intellectueel sci-fi ingrediënt introduceerde in de band. Het derde album “Caress Of Steel” is een vreemde eend in de bijt en had dramatische verkoopcijfers. De volle kracht van de band werd echter pas duidelijk op de opvolger “2112”.
Website: http://www.rush.com/rush/index.php  .

SEVENTIES
Strawbs - The River / Down By The Sea
Van "Strawbs Live At The BBC Vol. 2 In Concert" (Polydor, 2010)
Daar waar deze twee songs op het originele “Bursting At The Seams” uit 1973 in omgekeerde volgorde voorbij kwamen, werden ze in live door de band omgekeerd en samengevoegd tot één lang 10 minuten durend stuk dat met name door de lekker onheilspellende gitaar- en mellotronrif tot één van de hoogtepunten uit het repertoire van deze Britse band kan worden gerekend. Deze opname stamt uit 1975 opgenomen door de “Hero & Heroine”-line-up met o.a. John Hawken (ex-Renaissance) op toetsen.
Website: http://www.strawbsweb.co.uk/ .

HERUITGAVE
Trillion - Clear Approach
            - Wishing I Knew It All
Van "Clear Approach" (Epic Records, 1980 / Rock Candy Records, 2009)
Trillion was een progressieve A.O.R. band, die vergeleken werd met onder andere Styx, Kansas, Angel, Saga en Toto. Eén van de bandleden was Pat Leonard, die later bekend zou worden als producer, maar ook als muzikant in onder andere Toy Matinee met Kevin Gilbert indruk maakte. Na het titelloze debuut werd latere Toto-zanger Fergie Frederiksen vervangen door Thom Griffin, die nog wat meer diepgang in het repertoire bracht. Aardig detail is dat toen Trillion in het voorprogramma optrad van Jeff Beck hij vertelde dat hij nogal teleurgesteld was dat Trillion de hoesfoto van “Clear Approach” één dag voor hem had weten weg te kapen. Hij had 'm voor “There And Back” willen gebruiken. Overigens is de band in 2007 weer min of meer heropgericht en zijn er al opnames van het nieuwe, nog progressievere werk te beluisteren op www.trillion-music.us . De bedoeling is dat dit materiaal met nog een extra track in 2012 op een EP wordt uitgebracht.

IN HET NIEUWS
Iluvatar - Emperor's New Clothes
Van "Iluvatar" (Kinesis, 1993)
In 1993 dook daar ineens een Amerikaanse band op met een Tolkien-esque naam die met een debuutalbum op
de proppen kwam dat misschien door recensenten niet zo goed werd ontvangen maar door progliefhebbers wel degelijk werd opgepikt. Iluvatar wist de melodieuze, symfonische Britse neoprog sound uit de jaren '80 te voorzien van wat extra dosis pit door daar een Amerikaanse draai aan te geven. Na dit debuut volgenden nog twee prachtige albums, “Children” en “A Story Two Days Wide” maar intussen wachten we al 12 jaar op de opvolger van het laatste album, waar overigens wel degelijk heel gestaag aan word gewerkt naar men zegt. Wij draaien de afsluitende song van het debuutalbum, welke we volgens ons eigen archief nog nooit hebben gedraaid. Afgelopen week werd er op Youtube een officieel Iluvatar-kanaal gestart, waarop allerlei live-filmpjes zijn geplaatst:
http://www.youtube.com/user/iluvatarTV .

IN HET NIEUWS
Clepsydra - Grain Dance
Van “More Grains Of Sand”  (SPV, 1994)
Gedragen, melodieuze en sfeervolle Zwitserse symfo, met prachtige breed uitwaaierende keyboardtapijten en emotievolle gitaarpartijen en zang. In 1998 was Clepsydra voor het eerst in Nederland te bewonderen, ja ja, dankzij de stichting Symphel in de Hellendoornse Lantaarn. Op haar website http://www.clepsydra.ch/ deelde de band onlangs mede dat er diverse live-opnamen uit de jaren '90 rechtstreeks bij de band verkrijgbaar zijn, ook op DVD.

KERST
Ten Point Ten - O Holy Night
Van het album  “12 25” (ProgRock Records, 2005)
Kerstmuziek, maar dan wel in de vorm van rasechte symfo,  in een Kerstjasje. Ten Point Ten (TPT) is een groep ervaren muzikanten die in kleine Christelijke kring concerten geeft; de groep is  niet bekend buiten Amerika. TPT bracht in 2000 een Kerst-EP uit en vervolgens in 2003 een volledig Kerstalbum, “12 25” (ofwel de datum van Kerstmis). Op dit album is een mix van origineel en klassiek Kerstmateriaal te vinden in de stijl van groepen als Yes, Genesis, Spock's Beard  en, in het nummer “O Holy Night” dat u zo gaat horen, Pink Floyd. Het is het ultieme prog-Kerst-album, waardoor het feest een waar Progmas wordt.
Website: http://www.tenpointten.com/ .

Sunday 11 December 2011 Show No. 972

NIEUW
Yes - Tempus Fugit
Van "In The Present - Live From Lyon" (Frontiers, 2011)
Nog geen half jaar na het verschijnen van "Fly From Here" en nog tijdens de tournee die Yes op het ogenblik door Europa onderneemt, verschijnt een live-document met opnamen van twee jaar geleden. En dus ook met een andere bezetting: al wel met Mystery-zanger Benoit David, maar nog met toetsenist Oliver Wakeman (ja, de zoon van...), die begin dit jaar het veld moest ruimen voor de teruggekeerde Geoff Downes. Dat is wel een bezetting met nog een ego minder, wat veel mogelijkheden biedt tot het spelen van zelden aangeraakt repertoire. Zo horen we "Onward" van "Tormato", "Astral Traveller" van "Time And A Word". Ook "Owner Of A Lonely Heart" ontbreekt niet, met een prima gitaarsolo van Steve Howe zelfs (niet de gitarist op het origineel). Maar het interessants zijn toch de twee "Drama"-stukken die met Jon Anderson natuurlijk niet gespeeld konden worden. Omdat we niet zo lang geleden nog de studioversie van "Machine Messiah" hebben gedraaid, kiezen we nu voor "Tempus Fugit", dat we blijkbaar in bijna 19 jaar tijd nooit gedraaid hebben! Website: http://www.yesworld.com/ .

NIEUW
Cosmograf - Bakelite Switch
                   - Blacksmith's Hammer
Van "When Age Has Done Its Duty" (Festival Music, 2011)
Wilco Barg tipte dit Britse album in iO Pages 104. Het blijkt een intrigerend conceptalbum over de beproeving van het ouderdomsproces, terugblikken op het (familie)leven en sterven. De grote man achter Cosmograf is Robin Armstrong. Hij is verantwoordelijk voor de composities, bespeelt de meeste instrumenten en zingt ook het grootste deel. Wel krijgt hij hulp van o.a. Bob Dalton (It Bites), Steve Thorne, en leden van Also Eden. Je zou de muziek kunnen omschrijven als een mengsel van in de seventies gewortelde symfo met stevige neoprog. Maar Armstrong haalt z'n invloeden ook elders, van folkrock (zoals blijkt uit "Blacksmith's Hammer") tot hardrock. De man is in staat extreem intense, oorsplijtende gitaarsoli te spelen, waar een duidelijk David Gilmour-invloed in doorklinkt. Hij lardeert z'n muziek op z'n Floydiaans met geluidssamples en in "Bakelite Switch" zitten aan het eind nog een paar goedgeplaatste tekstuele quotes die eenieder wel zal herkennen. De productie is, zoals het hoort bij een dergelijk product, fraai verzorgd. Website: http://www.cosmograf.co.uk/ .

NIEUW
Levin Torn White   - The Hood Fell
                                   - Convergence
Van "Levin Torn White" (Lazy Bones Recordings, 2011)
Tony Levin en David Torn werkten in het verleden al vaker samen, zoals op Torns “Cloud About Mercury” en in Bruford Levin Upper Extremities (BLUE). Drummer bij die projecten was Bill Bruford en het is daarom wel een leuke bijkomstigheid dat in dit nieuwe trio zijn opvolger bij Yes, Alan White, achter de drumkit zit. Ondanks dat we van White eigenlijk alleen zijn meer traditionele progressieve roots kennen, weet hij op dit titelloze album prima raad met de met BLUE vergelijkbare sound. Levins groovy en veelzijdige bas- en Chapman Stickwerk en Torns onheilspellende gitaarklanken zijn niet altijd even toegankelijk, maar juist de snoeiharde, soms bijna funky sound en de compactheid van de composities zorgen voor een intrigerend geheel. Daarbij zijn wel degelijk subtiele momenten aan te wijzen, die onder andere ondersteund worden door het toetsenwerk van producer/arrangeur Scott Schorr. Website: www.levintornwhite.com .

NIEUW
Unthanks, The - Stay Tuned
Van "Diversions Vol. 1: The Songs Of Robert Wyatt and Anthony & The Johnsons" (RabbleRouser, 2011)
De groep rond de zusjes Rachel en Becky Unthank gaven deze week precies een jaar geleden, in de Londense Union Chapel, een speciaal concert. Niet het normale, meer folky repertoire werd gespeeld, maar songs van twee helden werden vertolkt: Anthony Hegarty en Robert Wyatt. Gezien de titel is men van plan dit vaker te doen. Van de muzikale aankleding is werk gemaakt: op diverse nummers zijn oorstrelende strijkarrangementen te horen. Zo ook op dit "Stay Tuned", oorspronkelijk van Robert Wyatts "Comicopera", maar eigenlijk van Anja Garbarek (de dochter van jazzsaxofonist Jan). De lome contrabaspartij doet overigens denken aan de triphop van Portishead (die dat weer hadden geleend van Isaac Hayes). Niet alle songs zijn even aansprekend, maar dat zal te maken hebben met het feit of je 'into' de originelen bent of niet. "Stay Tuned" is alvast betoverend mooi. Website: http://www.the-unthanks.com/ .

VOORPROEFJE
Overhead - Aftermath
Het Finse Overhead heeft al drie albums op zijn naam staan en werkt momenteel aan een nieuw album. Als voorproefje staat er al een nieuwe track op de officiële site  http://www.overhead-band.com/ , die gratis is te downloaden. Hoewel een typisch Overhead nummer laat het een iets steviger geluid horen wat de band niet misstaat. Ofwel een lekkere opmaat voor wat komen gaat.

VOORPROEFJE
Henderson, Matte - Single Cell Shark
Van "The Veneer Of Logic" (7d Media, 2012?)
Op de verzamel-dubbel-cd "I'll Tell What I Saw" van Trey Gunn is een voorproefje te horen van The Veneer Of Logic van Matte Henderson. Deze gitarist was al eens te bewonderen in ons programma toen we uitvoering aandacht besteedden aan "Pillbox" van Andy Rinehart, waarop Henderson in het verlengde van de gitaarcapriolen van David Torn speelde. Mocht “The Veneer Of Logic” inderdaad volgend jaar uitkomen, zullen we daar beslist meer aandacht aan besteden. Website: http://treygunn.bandcamp.com/track/single-cell-shark .

NIEUW
Geike – 107 Windows
Van “For The Beauty Of Confusion” (Bertus, 2011)
Hooverphonic – Norwegian Stars / More
Van “The Night Before” (Sony Music, 2010)
Geike, voluit Geike Arnaert, maakte 11 jaar (van 1997 tot 2008) deel uit van de Belgische triphopgroep Hooverphonic. Vooral in België werd die groep in die periode mateloos populair, maar ook in de rest van Europa doet de groep het goed. Onlangs was Hooverphonic in Zwolle te bewonderen, op dit moment tourt men door Griekenland. Dat doet Hooverphonic trouwens met Geike's opvolgster, Noémi Wolfs. Haar debuut met de groep, “The Night Before”, verscheen eind vorig jaar. De bekende filmische Hooverphonic-sound is nog steeds herkenbaar, al is het triphop-achtige er wel een beetje af. Geike bracht zeer onlangs haar solo-debuut uit: “For The Beauty Of Confusion”. Ze neemt daarop deels afstand van haar oude band, met een ijziger electropop-geluid.
Websites: http://www.hooverphonic.com  en http://www.geike.be/ .

NIEUW / CONCERTAGENDA
Alasca - 155
van “155” (eigen beheer, 2011)
Alasca is een Nederlandse new folk band die op eerste gehoor lijkt mee te liften op de golf van groepen als The Fleet Foxes. Echter, de band weet ook jaren '60-psychedelica te verweven in zijn geluid. Deze jonge band is er zeker eentje om in de gaten te blijven houden en een aanrader. Op 4 februari volgend jaar is Alasca zelfs live in Almelo te bewonderen en wel in Dr. Rock in de Kerkstraat! Website: http://www.alascamusic.com/ .

CONCERTAGENDA
Epica – Adyta / Sensorium
Van “The Phantom Agony” (Transmission Records, 2003)
Het beste wat Nederland op het gebied van gothic metal te bieden heeft is Epica. De engelenachtige zang van Simone, de poëtische en filosofische teksten van Mark en dat alles overgoten met keiharde en melodieuze metalriffs... De ambitieuze band timmert al een tijd aan de weg, en het laatste album, “Design Your Universe”, gooide hoge ogen onder de Gothic-liefhebbers. Simpel gezegd komt het erop neer dat “Design Your Universe” de luisteraar van begin tot eind overweldigt met heftig, op filmmuziek geïnspireerd bombast, koren, bijtende riffs, het incidentele mysterieus murmelende stel monniken en (vanzelfsprekend) niet in de laatste plaats het imponerende gezang van Simone Simons. Epica is op 12 januari te bewonderen in de Metropool in Hengelo. Website: http://www.epica.nl/ .

HERUITGAVE
Radius, Alberto  - Stai Con Me, So Con Te
                            - Un Amore Maledetto
Van "Carta Straccia" (CGD, 1977 / Vinyl Magic-BTF.IT, 2011)
“Carta Straccia”, uit 1977, was destijds het derde soloalbum van Alberto Radius. Daarvoor had hij in al dan niet obscure bands als Formula 3, I Campanino, Big Ben’s, Il Volo en I Quelli gezeten. De plaat was een behoorlijk succes in Italië, maar anders dan de symfonische rock van Banco, Le Orme en PFM is er buiten de eigen landsgrenzen niet veel belangstelling voor de progressieve pop uit dat land. Denk maar aan Andrea Chimenti, Alice en Corrado Rustici. De heruitgave van “Carta Straccia” die onlangs verscheen zou trouwens niet hebben misstaan in de discografie van Chimenti: introverte songs, met interessante twists en uiteraard een instrumentarium dat voor de nodige symfonische diepgang zorgt. Aangename plaat. Website: www.btf.it

IN HET NIEUWS
UK - The Only Thing She Needs
Afkomstig van "Danger Money" (E'G Records, 1979)
John Wetton had het per ongeluk al een maandje geleden in een interview gezegd, maar deze week is dan officieel bevestigd dat in 2012 de tweede bezetting van UK (John Wetton, Eddie Jobson & Terry Bozzio) zal gaan toeren. Er word gerept over een "30 city tour" maar met uitzondering van Montreal is er nog een enkele plaats verder bevestigd en dus ook geen idee of we dit überhaupt in Europa te zien zullen krijgen. Wel schijnt het dat er onderhandelingen zijn geweest om UK naar Amsterdam te halen en wel op.... 29 of 30 april 2012... Niet erg tactische data. Site Eddie Jobson: http://www.eddiejobson.com/ (NB: laadt extreem langzaam).

ACTUEEL
Pallas - Blood & Roses
van "Beat The Drum" (eigen beheer, 1998)
De tekst van dit lied is ijzingwekkend in het licht van het schietdrama hier in Almelo eergisteren.
Website: http://www.pallas.f2s.com/ .

(OP)NIEUW
White Willow - Floor 67
Van “Terminal Twilight” (Termo Records, 2011)
Een paar weken geleden draaide we al een track van de nieuwe White Willow, maar het is onze mening dat deze plaat zeker herhaalde aandacht verdient! De plaat getuigt wederom van de kwaliteiten die de band in huis heeft en zal zeker op veel jaarlijstjes verschijnen. Website: http://www.whitewillow.info/ .

HUH, NOG NOOIT GEDRAAID?
Genesis - Entangled
Van "A Trick Of The Tail" (Charisma, 1976)
Volgens ons eigen archief hebben we wel ooit eens de cover-versie van de Amerikaanse band Shadow Gallery gedraaid maar, dus vreemd genoeg nog nooit het origineel. Dat werd tijd... Genesis op z'n subtielst, op de eerste plaat zónder Peter Gabriel. Website: http://www.genesis-music.com/ .

 
Sunday 04 December 2011 Show No. 971

LIVE-TIP
Eloy – Gallery
Van het album “Colours” (EMI, 1980)
“Colours” is het negende muziekalbum van de Duitse muziekgroep Eloy. De band was na het vorige album deels uit elkaar gevallen; alleen Franl Bornemann en Klaus-Peter Matziol bleven over. De tijdsduur van de stukken is korter dan voorheen. Het wat zweverige oude geluid heeft plaatst gemaakt voor een gestroomlijnde stijl, al blijft de Eloy-sfeer herkenbaar. De toetsenklanken worden nog elektronischer, de dominante orgelklanken uit verleden zijn bijna verdwenen. Ook word het rockgehalte nog wat meer opgevoerd. Eloy trad afgelopen zomer voor het eerst in 17 jaar weer op en heeft de smaak te pakken. In maart doet de groep 6 optredens in Duitsland (en eentje in Zwitserland). In juni gaat Eloy voor het eerst in zijn 40-jarig bestaan naar de VS en sluit daar NEARfest af. Het optreden in Keulen, op 26 maart 2012, is het best bereikbaar vanaf hier.
Meer details: http://www.eloy-legacy.com/eloy.php?Lang=en

NIEUW
Rush - Caravan
Van de DVD "Time Machine - Live In Cleveland 2011" (Anthem / Eagle, 2011)
Tijdens de afgelopen tournee speelde Rush twee nieuwe nummers, die op het komende album "Clockwork Angels" zullen worden uitgebracht. Voorafgaande aan de tournee waren ze al via iTunes te verkrijgen. Nu staan ze, naast o.a. een complete uitvoering van het dertig jaar oude album "Moving  Pictures", op de net verschenen DVD "Time Machine". Zoals we intussen gewend zijn van de drie Canadese heren is er weer veel werk gemaakt van de introfilm. Sterker nog het betreft nu zelfs twee bijzonder grappige films waarin de heren zelf acteren: ook eentje voor na de pauze. Het nummer "Caravan" klinkt heel vertrouwd als Rush: niet zo geforceerd modern als "Vapor Trails" (2004), maar net als voorganger "Snakes & Arrows" (2007) meer aansluitend bij de stijl van rond 1980. Voor meer info over de nieuwe songs, zie http://www.musicradar.com/news/guitars/rush-new-songs-caravan-and-bu2b-reviewed-253571;
Officiële site: http://www.rush.com  .

NIEUW
Irvine Band, The John - Hubbub
                                    - Wait & See
Van "Wait & See" (Eigen Beheer, 2011)
John Irvine is een klassiek opgeleid muzikant, die zich als componist en uitvoerende van moderne klassieke stukken heeft onderscheiden. Met The John Irvine Band, dat met “Wait & See” debuteert, begeeft de Schot zich echter in de melodieuze jazzrock. Hij noemt Allan Holdsworth als één van zijn inspiratiebronnen, maar benadrukt dat hij een meer progressieve rock-instelling heeft, waarbij hij zijn muziek ook aanbeveelt aan fans van Rush, Alan Parsons en David Gilmour. De instrumentale songs op “Wait & See” zijn dan ook toegankelijke composities, met uiteraard veel ruimte voor goed in het gehoor liggende gitaar- en gitaarsynthesizersolo's, maar ook voor functioneel toetsenwerk en lekker drumspel.
Meer informatie, ook over zijn klassieke achtergrond, is te vinden op http://johnirvinemusic.com

NIEUW
Slivovitz - Fat
Van “Bani Ahead” (Moonjune, 2011)
Dit is alweer het 3rde album van deze Italiaanse band die zich naar een soort pruimenjenever heeft vernoemd. De muziek die het collectief maakt is te omschrijven als jazz met een progsausje, maar dan wel de prog à la Frank Zappa, Henry Cow en King Crimson. Er wordt veelvuldig gebruik gemaakt van strijkers, koper- en houtblazers, wat de groep soms als een kamerorkest laat klinken. Ook zijn er oosterse invloeden te bespeuren, maar de basis van Slivovitz blijft toch de ritmesectie die voor het rock-element zorgt.
Zie www.slivovitz.net en http://www.moonjune.com/catalog/039_SLIVOVITZ_Bani-Ahead_MJR039/

NIEUW
Marillion - The Party
Van "Holidays In Zélande" (Racket Records, 2011/2012)
Afgelopen maart vond er voor de derde keer een Marillion Weekend plaats in het Zuid Hollandse vakantiepark Port Zélande. Marillion gaf daar drie dagen achtereen concerten, met iedere avond een compleet andere setlist. Op de eerste avond werd het 20-jarige jubileum gevierd van "Holidays In Eden". Het album werd om z'n wel heel commerciële singles als "No One Can" indertijd nogal verdeeld ontvangen onder de fans, maar die kritiek is, getuige het uiterst enthousiaste publiek, verstomd. Waar je wel vraagtekens bij kunt plaatsen is de manier waarop dit DVD-pakket wordt uitgebracht: in etappes. Bestellers krijgen nu een doos waar 5 schijfjes in passen, maar alleen DVD1 is present. De rest verschijnt in de loop van 2012. Hij is alleen bij Marillion zelf te koop. Afgelopen week gaf de band een drietal concerten in Nederland, die uiterst positief werden besproken. Lust For Life's Edwin Ammerlaan schaart het optreden in zijn persoonlijke Marillion-concert-top-drie:
http://www.lustforlifemagazine.nl/artikelen/concertrecensies/7210-marillion-in-paradiso-concertrecensie .
Officiële site: http://www.marillion.com/ .

NIEUW
Nox Arcana - The Dark Tower
                        - Haunted
Van "The Dark Tower" (Monolith Graphics, 2011)
Joseph Vargo is een tekenaar, schrijver en muzikant. Onder de naam Nox Arcana heeft hij inmiddels dertien albums geproduceerd, die deels een versmelting van deze vaardigheden bevatten. Zo is het laatste werkstuk “The Dark Tower” gebaseerd op de boeken “Tales From The Dark Tower” en “Beyond The Dark Tower”, waarin korte verhalen en tekeningen zijn verzameld van onder meer Vargo. Uit deze titels, maar ook uit ander werk van Nox Arcana, blijkt dat we hier te maken hebben met een liefhebber van horror met een gotisch tintje, in het straatje van Edgar Allan Poe. De CD's bevatten dan ook angstaanjagende composities met duistere, doch immer melodieuze orkestraties. Dat wil zeggen: veel dreigende orgelpartijen, dramatische koren, ijle pianoklanken, geluidseffecten en.... tubular bells.
Meer informatie is te vinden op http://www.noxarcana.com/ ,alwaar je ook de mogelijkheid krijgt de CD samen met één van de boeken aan te schaffen.

(OP)NIEUW
Arena - Catching The Bullet
Van "The Seventh Degree Of Separation" (Verglas, 2011)
Bijna 7 jaar geleden is het alweer dat het vorige studio-album van de groep rond drummer Mick Pointer en toetsenist Clive Nolan verscheen: "Pepper's Ghost". In de tussentijd is er wel wat gebeurd: bassist Ian Salmon en zanger Rob Sowden ruimden het veld voor de teruggekeerde John Jowitt en de nieuwe zanger Paul Manzi. Manzi is ook zanger in de band van Oliver Wakeman. Het album is een concept over het laatste uur in iemands leven en het eerste uur in de dood. Het album bevat bondige, stevig rockende symfosongs. Eén song klokt over de zeven minuten en die bevat ook de meest wervelende soli en dat is het geplande nummer.
Zie: http://www.verglas.com/arenaworld/ .

LIVE-TIP
DeWolff - Evil And The Midnight Sun
Van het album “Orchards/Lupine” (REmusic, 2011)
Scheurende gitaren, beukende drums en een hysterisch Hammond orgel nemen je mee op een psychedelische trip terug naar de gouden jaren van de rock. Met hun eigenzinnige combinatie van o.a. Deep Purple, Led Zeppelin en Pink Floyd lijken deze gasten wel in een bak met 60s en 70s rock te zijn gevallen. Op basis van passie en puur talent toveren ze elke zaal om tot een dampende ketel met psychedelica. Zaterdag aanstaande, 10 december, treedt DeWolff op in de Lantaarn in Hellendoorn.
Website: http://www.dewolff.nu/ .

LIVE-TIP
Mostly Autumn - Back To Life
Van “Go Well Diamond Heart” (eigen beheer, 2010)
Middels een speciale kersttour bezoekt Mostly Autumn Nederland voor drie shows. Op 16 december gaat de band het publiek van Atak betoveren met het bijzondere Mostly Autumn-geluid. De band staat voor progrock van de bovenste plank, een cross-over van Pink Floyd, Fleetwood Mac en Genesis en hier en daar elementen uit Keltische folk. Meest in het oog (en oor)springende bandleden zijn zangeres en frontvrouw Olivia Sparnenn met haar loepzuivere stem en oprichter én gitarist Bryan Josh die steeds weer de gevoelige snaar weet te raken. Onlangs verscheen van de band “Still Beautiful”. Het is weliswaar al het derde live-album in twee jaar tijd van Mostly Autumn, maar wel het eerste met Olivia Sparnenn als leadzangeres.
Zie: http://www.mostly-autumn.com

DEZE WEEK 32 JAAR GELEDEN
Pink Floyd - The Show Must Go On / In The Flesh
Afkomstig van “The Wall” (EMI, 1979)
Deze week, maar dan in1979, verscheen het dubbelalbum “The Wall” van Pink Floyd. Het album is  volledig volgens de visie van Roger Waters ontstaan en alszodanig niet meer een echt groepsalbum te noemen. Dit proces was al op gang gekomen bij voorganger “Animals” en verergerde nog bij opvolger “The Final Cut”. Maar egalitair als we zijn draaien we twee stukken achter elkaar, waarbij “The Show Must Go On” gezongen werd door David Gilmour, gevolgd door Roger Waters op zang in “In The Flesh”.

OSSI-SCHLAGERSYMFO
Karat - Albatross
Van "Ihre Grössten Hits" (Amiga / BMG, 1992), eigenlijk van "Über Sieben Brücken Musst Du Gehn" / "Albatross" (Amiga, 1978)
Afgelopen week verscheen "Footsteps 2", het tweede cover-album van Chris de Burgh, waar overigens aan meegewerkt wordt door onder symfo-liefhebbers niet onbekende namen als Phil Palmer, Jakko Jakzcyk en Suzanne Barbieri (!). Naast dat hij van ABBA's "S.O.S." een prima soort symfopop weet te maken, treffen we het in de verte bekend klinkende "Seven Bridges" aan. Dit blijkt een vertaling van "Über Sieben Brücken Musst Du Gehn". In 1980 een hit voor Peter Maffay, maar eigenlijk van de Oost-Duitse groep Karat. Dit was een van de succesvolste rock- en popbands van de DDR en de groep bestaat nog steeds. Nu is dat nummer bijna een schlager te noemen, maar van hetzelfde album, in de DDR genoemd naar deze hit, maar in West-Duitsland "Albatross" geheten, staat ook een acht minuten lang puur symfonummer over de genoemde vogel. Trouwens, door de dramatische zang van Herbert Dreilich heeft ook dit in de verte wel iets schlagerachtigs. Herbert overleed in 2004, waarna in 2005 zijn zoon Claudius de microfoon van hem overnam. En zo kan Karat, net als bijvoorbeeld Grobschnitt, eeuwen blijven bestaan!
Websites: http://karat-band.com/ en http://de.wikipedia.org/wiki/Karat_(Band) .

Porcupine Tree - Idiot Prayer
Van “Signify” (Delerium, 1996)
In 1995 wist Porcupine Tree zich langzaam een naam te verwerven met het zeer Floydeske “Sky Moves Sideways”. En na dit succes werd er gespannen gewacht op de opvolger. “Signify” trekt de lijn tot op zekere hoogte door, maar is zeker anders. De plaat is zeer donker en geeft al een indruk van wat er komen gaat.
www.porcupinetree.com

OUDE MUZIEK MAAR TOCH EEN NIEUWE RELEASE
Locanda Delle Fate - Profumo Di Colla Bianca
Afkomstig van "Forse Le Lucciole No So Amano Pui" (PolyGram, 1977)
De Italiaanse band Locanda Delle Fate (wat zoveel betekent als The Fairy's Inn) bracht in 1977 haar debuutalbum uit dat door velen word beschouwd als één van de hoogtepunten in de Italiaanse prog. Het is muzikaal dan ook een samenvatting van zo'n beetje alles wat Italoprog mooi maakt en het is ook nog eens één van de best opgenomen Italiaanse albums uit die tijd. In februari volgend jaar verschijnt er een nieuw album, genaamd “The Missing Fireflies”. Het materiaal schijnt al geschreven én opgenomen te zijn ten tijde van het debuutalbum: men had genoeg materiaal voor een dubbelaar. Daarnaast bevat het album songs die zijn opgenomen tijdens een concert in 1977. De groep gaat ook een aantal optredens geven in Italië.
Zie: http://www.locandadellefate.com

DEJA-VU
David Crosby - What Are Their Names
Afkomstig van "If I Could Only Remember My Name..." (Atlantic, 1970)
Terwijl de Occupy protestbeweging nog steeds, met name in de VS, haar stem laat horen, met deze week in New York steun van Philip Glass, bedachten we ons dat er in 40 jaar tijd niet zo gek veel veranderd is. In 1970, toen David Crosby's eerste solo-album verscheen, werden er feitelijk dezelfde vragen gesteld... In Crosby's eigen woorden een “Déjà-vu”... Crosby neemt, samen met o.a. Graham Nash en Jackson Browne, deel aan het Occupy This Album-project, ter ondersteuning van de Occupy Wall Street-beweging:
http://www.davidcrosby.com/news/2011/11/david-crosby-participates-occupy-album-project
Van deze gelegenheid maken we gebruik u te wijzen op het boek 'Fin De Siècle' (oorspronkelijke titel 'The Little Book') van Selden Edwards. De hoofdpersoon is deels gebaseerd op David Crosby. Zie o.a.
http://writerinterviews.blogspot.com/2008/09/selden-edwards.html

SLOTNUMMER
Le Orme - Piccola Rapsodia Dell'ape
Van “Piccola Rapsodia Dell'ape” (Philips, 1980)
Le Orme is een Italiaanse band die een flinke voetafdruk heeft achtergelaten binnen de prog. Begonnen als psychedelische bandje bleek al snel dat op ELP geënte prog de groep beter lag. Om de sound fris te houden werd het geluid steeds symfonischer en werd er een gitarist aan de gelederen toegevoegd. Eind jaren zeventig was men echter weer toe aan iets nieuws en werden de elektrische instumenten grotendeels verbannen ten faveure van akoestische. Hierdoor klinkt Le Orme plots als een klein kamerorkest. De tweede plaat in deze stijl deed het niet zo goed en de band ging uit elkaar, om na een paar jaar te reformeren en een paar uitstekende progplaten te maken. Momenteel is de band actief met een nieuwe zanger en zijn de leden van de klassieke line-up onder een andere naam ook muziek aan het maken. Dit lijkt op de situatie met Yes en ABWH, dik 20 jaar geleden.
Zie http://www.leorme.info/