• Sunday 25 Maart 2018 Show No. 1293

    IN HET NIEUWS
    Hackett, Steve – Hope I Don’t Wake
    Van “Cured” (Charisma, 1981)

    Het in 1981 verschenen “Cured” is het vijfde studio album van Steve Hackett. Na de “Defector”-tour had de voormalige Genesis-gitarist zijn live-band ontbonden. Alleen toetsenist Nick Magnus mocht blijven en met hem schreef hij ook grotendeels het songmateriaal voor “Cured”. Magnus was ook verantwoordelijk voor de geprogrammeerde drums en Hackett nam hier voor het eerst zelf de vocalen voor zijn rekening. Het album werd echter niet al te best ontvangen. Toch staan er een aantal goede nummers op, zoals de plaatopener “Hope I Don’t Wake”. Ter promotie formeerde Hackett een nieuwe live-band, met daarin onder andere de latere Marillion-drummer Ian Mosley. Live bleken de nummers een stuk beter uit de verf te komen. Binnenkort zal Hackett in het Verenigd Koninkrijk een gaan touren met orkest in het kader van opnieuw een Genesis Revisited-tour. Er zijn nog geen concerten op het vaste land gepland.
    Website: http://www.hackettsongs.com/.

    NIEUW
    HeKz - The Light Fantastic
    - Line In The Sand
    Van het album “Invicta” (BMH Audio; release-datum: 20 april 2018)

    “Invicta” is het derde album van de Engelse progmetalband HeKz. Het album is gemaakt met minimaal budget en de band wilde geen concessies doen aan de kwaliteit. Gevolg was dat er vooral tijdens opnames veel inventiviteit aan te pas kwam om toch datgene te creëren wat de band voor ogen had. Het album heeft een donker karakter; er moet veel getrotseerd worden om tenslotte onoverwinnelijk te worden, wat de betekenis is van de titel “Invicta”. De twee nummers die we u gaan laten horen, passen prima in dit verhaal: het uptempo “The Light Fantastic” gaat over dat alles niet is wat het lijkt. Het gaat over verraad van iemand die dicht bij je staat en wat dat allemaal teweeg brengt. “Line In The Sand” start met het toetsenwerk van James Messenger waarna zanger Matt Young het overneemt. Hij zingt op deze fraaie ballad over dat je jezelf na een tegenslag moet herpakken om verdriet niet je verdere leven te laten bepalen. Alhoewel “Line In The Sand” in basis een ballad is, zit er toch nog best heel veel power in; vooral als strak drumwerk en gitaarsolo's de instrumentatie aanvullen. Het album is gemixt en geproduceerd door John Mitchell (bekend van o.a. Arena, It Bites, Frost, Kino en Lonely Robot). Mitchell was ook bij de twee voorgaande albums betrokken.
    Websites:
    http://www.hekztheband.com
    http://www.facebook.com/hekztheband
    http://www.twitter.com/hekztheband
    http://www.youtube.com/hekztheband .

    NIEUW
    Cross, David & David Jackson - Going Nowhere
    - Come Again
    Van "Another Day" (eigen beheer / Cherry Red, 2018)

    David Cross en David Jackson: deze voornaamgenoten zijn beiden verbonden met het verleden van een roemruchte groep die tot de avant-garde van de Britse progressieve rock behoort. Cross was in de eerste helft van de jaren zeventig de violist van King Crimson, Jackson was saxofonist/fluitist van Van Der Graaf Generator in drie verschillende bestaansperioden van die band. Het duo was anderhalf jaar geleden al samen te horen op het album "Invisible Din" van ESP (waarvan binnenkort overigens een nieuw album van verschijnt zónder de Davids). Ook waren er al optredens van de David Cross Band met Jackson als vast lid. Nu is er een compleet album van de twee. De composities zijn steeds van hen samen, wel is er een scheiding te maken tussen het karakter: enerzijds songmatig vormgegeven stukken met een melodieus terugkerend thema, anderzijds schetsmatige tracks die aanvoelen als live-in-de-studio-improvisaties. Het duo wordt bijgestaan door een ritmesectie bestaande uit bassist Mick Paul en drummer (daar is-ie weer) Craig Blundell. Beide veteranen geven elkaar natuurlijk de nodige ruimte voor solo's, waarbij Cross excelleert met een lekker vuig vervormd vioolgeluid en Jackson een aantal malen zijn kenmerkende dubbele saxgeluid (gelijktijdig geblazen alt- en tenorsax) laat horen.
    Websites:
    https://crossandjackson.com
    https://www.davidcrossband.com/
    http://www.jaxontonewall.com/ (niet actueel).

    NIEUW / ACTUEEL
    Field Music - River Man
    Dyble, Judy and Andy Lewis - Northern Sky
    Afkomstig van "Green Leaves - Nick Drake Covered" (Mojo, 2018)

    Bij het maart-nummer van het muziektijdschrift Mojo zit de CD "Green Leaves - Nick Drake Covered". Zoals de subtitel al aangeeft gaat het het hier om een verzameling artiesten die nummers van de in november 1974 overleden singer-songwriter Nick Drake. Onder de musici en bands die zich aan het materiaal van deze troubadour wagen zijn diens tijdgenoten Vashti Bunyan en Bridget St John, maar ook hedendaagse acts als Field Music en Villagers. Wij kozen voor Field Music en Judy Dyble en Andy Lewis die "River Man" respectievelijk "Northern Sky" voor hun rekening namen. Overigens verscheen van Field Music onlangs "Open Here", terwijl deze formatie op 6 april in de Melkweg optreedt. Daarnaast kwam onlangs een voor Nick Drake-fans eveneens interessant album uit, getiteld "When The Day Is Done - The Orchestrations Of Robert Kirby". Kirby was een arrangeur die voor veel muzikanten uit de folkrockwereld werkte. Het ACE-label heeft uit het grote aanbod een verzameling samengesteld, waarbij Drake uiteraard niet mocht ontbreken, hoewel zijn bijdrage met het instrumentale "Introduction" bescheiden is. Andere namen zijn John Cale, Illusion, Spirogyra, Sandy Denny, Shelag McDonald en Ian Matttews.
    Websites:
    https://www.mojo4music.com/articles/mojo-292-march-2018-nick-drake
    https://theseconddisc.com/ .

    NIEUW
    Von Hertzen Brothers – War Is Over
    Van het album “War Is Over” (Music Theories Recordings / Mascot Label Group, 2017)

    In Nederland zijn de gebroeders Von Hertzen niet erg bekend. In Finland, hun thuisbasis, hebben de heren al drie albums op nummer 1 gehad (“Love Remains The Same”, “Stars Aligned” en “New Day Rising”) en van de overige drie albums haalden er twee de top 5. Ook heeft de band het podium gedeeld met onder andere Opeth, Pain Of Salvation, Anathema, ZZ Top, Neil Young en Foo Fighters. Om het succes verder uit te bouwen buiten de landsgrenzen heeft de band een wereldwijde deal met Mascot Label Group. “War Is Over” is het eerste album dat de band uitbrengt via Music Theories, het progressieve sublabel van Mascot. Ten aanzien van het maken van dit nieuwe album werd ook voor een nieuwe aanpak gekozen. Op de drums na, waar Sami Kuoppamäki (Apocalyptica, Stratovarius) voor werd ingeschakeld, speelden de broers zelf alle instrumenten in en namen ook de productie van het album voor hun rekening. Voor het schrijven van de nummers van dit album trokken de drie broers bij toerbeurt naar hun zomerhuisje in het rustige buitengebied van Helsinki om ieder in afzondering aan hun eigen nummers te kunnen werken. Het resultaat is een plaat vol met uitstekende rocknummers met een licht progressieve inslag, wat met name duidelijk wordt in het epische openings- en titelnummer en het afsluitende “Beyond The Storm”. De overige nummers zijn kortere rocknummers met meer focus waarin het geluid van de band meer dan eens doet denken aan Flying Colors, wat als een compliment beschouwd mag worden. (bron: Marco Paasman, zwaremetalen.com)
    Website: http://www.vonhertzenbrothers.com/ .

    DANSBARE PROG / LIVE-TIP
    Rush - Prime Mover
    Van "Hold Your Fire" (Mercury, 1987)

    Hold Your Fire wordt door velen niet als het meest favoriete Rush gezien en het is in de muzikale ontwikkeling van de band ook een beetje een eindstation gebleken. Vanaf “Signals” (1982) werden de synthesizers steeds belangrijker in het geluid van Rush en de gitaarklank werd minder heavy. De songs werden ook bondiger, puntiger met als eindresultaat dit uitermate aanstekelijke, energieke, catchy album. Sinds enkele jaren is er een uitstekende Rush-coverband met Twentse roots: we vinden hierin o.a. de van Symmetry en Gate 6 bekende zanger Erik Masselink en Marathon- en ENorm-gitarist Ronald ten Bos terug. The Rushians is op 4 mei in De Boerderij in Zoetermeer te aanschouwen en op 27 oktober een stuk dichter bij huis: in het Kulturhus in Borne.
    Website: https://www.rush.com/ .

    LIVE-TIP
    Gathering, The & Metropole Orkest - Strange Machines (live)
    Van "Accesories" (Century Media, 2005)

    In mei treedt Anneke van Giersbergen twee keer op met het Residentie Orkest: op de 18de in 013 in Tilburg (in de thuisprovincie van Van Giersbergen dus) en op 19 mei in het Paard in Den Haag (de thuisstad van het Residentie Orkest). De optredens vinden plaats onder de noemer 'Symphonic Junction'. Op beide avonden krijgt het publiek volgens de organisatoren 'een mooie dwarsdoorsnede van haar complete oeuvre. Van The Gathering, via Agua De Annique, haar solowerk en The Gentle Storm tot aan haar nieuwe band VUUR.' Geheide kans dat ook het van doorbraakalbum "Mandylion" afkomstige "Strange Machines" voorbij komt. Waarom? Omdat daar al een orkestarrangement van op de plank ligt: in de jaren dat het Metropole Orkest geleid werd door Dick Bakker vond er een reeks ongewone samenwerkingen plaats, waaronder in 1996 met The Gathering. The Gathering bracht die vervolgens op single-B-kanten uit, die uiteindelijk weer op het rarities-album "Accessories" terechkwamen.
    Anneke van Giersbergen & het Residentie Orkest:
    - 18 mei - 013, Tilburg
    - 19 mei - Paard, Den Haag
    Websites:
    http://www.annekevangiersbergen.com/
    https://www.residentieorkest.nl/ .

    ALBUM VAN DE MAAND
    Servants Of Science - Tedium Infinitum
    Afkomstig van "The Swan Song" (ServantRecords, 2017)

    Voor het Album van de Maand maart hebben we met "The Swan Song", het debuut van de Engelse formatie Servants Of Science, weer eens voor een eigen beheerproductie gekozen. In onze visie kunnen bands die in dit circuit opereren de aandacht het beste gebruiken. De volle Mellotron-klanken waarmee opener "Another Day" begint, zouden kunnen suggereren dat Servants Of Science een volbloed symfonische rockband is. Nadere beluistering leert echter dat de groep tevens beïnvloed is door progressieve New Wave-acts als The Chameleons, Clan Of Xymox en Sad Lovers & Giants getuige het voor die acts typische gebruik van uitwaaierende gitaren en melancholieke zang. Deze interessante mengeling wordt nog verder doorgevoerd in "Peripheral", dat meer naar Postrock neigt, en "Tedium Infinitum", waarin ook een synthipopsound te ontdekken valt. Laatstgenoemde stuk draaien we ter afsluiting van dit album van de maand.
    Website: https://www.servantsofscience.com .

    NIEUW
    New Tony Williams Lifetime, The - Wildlife
    Afkomstig van "Live At The Village Gate" (Hi Hat, 2017)

    Toen Allan Holdsworth in 1975 toetrad tot The New Tony Williams Lifetime betekende dat een flinke stap vooruit voor zijn carrière. Tony Williams, de voormalige drummer van Miles Davis, was immers een gerenommeerde bandleider in de jazzrockwereld en deze nieuwe incarnatie van zijn Lifetime, waarin voorheen onder andere John McLaughlin speelde, kon rekenen op veel belangstelling. Het album "Believe It!", een van de twee albums waarop Holdsworth meespeelde, geldt nog steeds als klassieker in het genre. Het in radio-opnames gespecialiseerde Hi Hat bracht eind vorig jaar de al langer als bootleg rondgaande "Live At The Village Gate" uit, waarin gedurende een half uur de live-kwaliteit van deze band te horen is. Uiteraard staan de verrichtingen van Williams en Holdsworth centraal, maar ook het flitsende toetsenspel van Alan Pasqua, waarmee Holdsworth nog vaker zou werken, en het funky baswerk van Tony Newton zijn belangrijke factoren. Hoewel Hi Hat niet helemaal legitiem is (m.a.w. we denken niet dat de artiesten en hun rechthebbenden hieraan iets verdienen), willen we toch aandacht aan dit document besteden in de vorm van het nummer "Wildlife". Overigens was "Wildlife" ook de titel van de nooit officieel uitgebrachte sessies van een andere Lifetime-incarnatie, waarin naast Holdsworth tevens Jack Bruce, Webster Lewis en Tony Williams' echtgenoot Laura Logan zaten.
    Meer info:
    https://www.allmusic.com/artist/tony-williams-mn0000791318
    http://www.odmcy.com/catalog/index.php (overzicht van het label waartoe Hi Hat behoort).

    HERUITGAVE
    Tamarisk – Breaking The Chains
    Van “Breaking The Chains” (Cult Metal Classics, 2018)

    Een tijd geleden hebben we als eens wat muziek van de obscure neoprog-band Tamarisk laten horen. Tamarisk was zo’n band die een beetje door de mazen is geglipt. De band komt voort uit Chemical Alice waar ooit Mark Kelly deel van uitmaakte. Deze latere Marillion-toetsenist is ook te horen op de eerste EP van de band. Hij werd later vervangen door de latere Landmarq-toetsenist Steve Leigh en toen deze bezetting uit elkaar viel, richtte die laatste samen met zanger Andy Grant Tamarisk op. In het korte bandbestaan werden er 2 demo-cassettes uitgebracht met muziek die zeker onder neo-prog is te in te delen, maar die ook het compacte van de NWOBHM ('New Wave Of British Heavy Metal') in zich heeft. In 2012 verscheen de CD “Frozen In Time”, waarop de beide demo-cassettes die Tamarisk in 1982 en 1983 opnam zijn verzameld. Nu heeft het Griekse metallabel Cult Metal Classics de opnames vanaf de originele mastertapes ge-remastered, waarna er zelfs een heuse reünie van Tamarisk plaatsvond. Het idee was eerst om de 7 nummers aan te vullen met live-materiaal dat begin jaren 80 was opgenomen, maar deze opnamen bleken niet geschikt om uit te brengen. Dus pakte origineel lid en zanger Andy Grant samen met toetsenist Steve Leigh het idee op een viertal ‘vergeten’ nummers opnieuw op te nemen. De andere oerleden zijn helaas niet meer van de partij; daarvoor in de plaats zijn bevriende muzikanten gevraagd. Zo horen we op een van deze nummers Luke Morley, de gitarist van de hardrockband Thunder, zijn steentje bijdragen. Deze nieuw opgenomen tracks zijn ook iets steviger dan het oude materiaal. Wij gaan in plaats van dat verse werk toch weer een nummer van een van de demo’s laten horen, want die kunnen ons toch iets meer bekoren.
    Website: https://www.tamariskband.co.uk/ .

    DANSBARE PROG / LIVE-TIP
    Earth & Fire - People Come, People Go
    Van "Reality Fills Fantasy" (Polydor, 1979)

    Voor de fans van het eerste uur was het duidelijk in 1979: Earth & Fire was definitief geen progrockband meer. In dat jaar verscheen het zesde album “Reality Fills Fantasy”, en nog belangrijker, de single “Weekend”, dat de tweede nr. 1-hit voor de Haagse groep zou worden. “Weekend” was volgens toetsenist Gerard Koerts een niemendalletje dat hij bijna had weggegooid, ware het niet dat zijn eigen kinderen het erg goed vonden. Het resulteerde niet alleen in de grootste Earth & Fire-hit in Nederland maar ook in Zwitserland, Duitsland, Portugal en Denemarken. En toch stroomde op het album het bloed waar het niet gaan kon, want de opener is een 11 minuten durende driedelige suite die voortborduurde op het geluid van het vierde album “To The World Of The Future”: het is een hybride van funky klanken met jazzrock- en proguitspattingen. Het redde voor de oerfans niet het album, maar is het beluisteren meer dan waard. Komende donderdag, 29 maart, vindt in het Paard in Den Haag de allerlaatste voorstelling plaats van Invitation to the sound of Jerney Kaagman and Earth & Fire, waarbij de legendarische songs gespeeld worden door Marieke Eelman en haar band. Bij deze speciale gelegenheid zal er een 'meet & greet' zijn met enkele met originele Earth & Fire-leden.
    Websites:
    http://www.earthandfire.nl/
    http://www.invitationtothesound.nl/ .

    SEVENTIES
    Eloy - Incarnation Of The Logos
    Van “Ocean” (Harvest, 1977)

    Hét hit-album van Eloy is wel “Ocean” uit 1977. Niet voor niets blikt bandleider Frank Borneman twee decennia na dato met het in 1998 verschenen “Ocean 2 – The Answer” terug op dat succesnummer.. “Ocean” was het zesde studio album van de Duitse band en verkocht indertijd 200.000 exemplaren in Duitsland: meer dan de albums die Genesis en zelfs Queen dat jaar uitbracht. Afgelopen jaar kwam alweer het 18de Eloy-studio-album “The Vision, The Sword And The Pyre - Part I” uit. Of er een tour komt is nog niet duidelijk, wel dat er nog een vervolg komt.
    Website: http://www.eloy-legacy.com/.
  •  

  • Sunday 18 Maart 2018 Show No. 1292

    NIEUW
    Romano Land, Riccardo - Compass Rose
    Romano Land, Riccardo feat. Jennifer Rothery - Letter
    Van "B612" (MaRaCash Records, 2017)

    We hebben de laatste jaren diverse malen aandacht besteed aan de bijzondere conceptalbums van de Italiaanse groep RanestRane, die steeds gebaseerd waren op een beroemde film. De groep heeft een warme band met Marillion. De Steves Rothery en Hogarth waren beiden te gast op RanestRane-platen en de groep trad ook op tijdens een Marillion Weekend én als voorprogramma van de Steve Rothery Band (SRB). Dat laatste is niet zo gek, want RanestRane-toetsenist Riccardo Romano spéélt zelf ook in de Steve Rothery Band. Over die Romano hebben we 't vanavond. Want hoewel over 2 maanden de nieuwe RanestRane-schijf "Starchild" ten doop wordt gehouden tijdens een heus RanestRane-weekend in Italië (waar zouden ze dat idee toch vandaan hebben...?), is nu eerst nog een 'solo'-album van de toetsenist verschenen onder de projectnaam Riccardo Romano Land. Oók weer een concept-album: een rockopera, getiteld "B612", gebaseerd op het bekende boek The Little Prince van Antoine De Saint-Exupéry. En zoals dat hoort bij een rockopera zijn er de nodige muzikale en vocale gasten te horen. Het mag nauwelijks een verrassing heten dat we daar ook de beide Marillion-Steves weer bij vinden, alsmede Rothery's dochter Jennifer, tweede SRB-gitarist Dave Foster en SRB-zanger Martin Jakubski. Verrassende gast is verder bassist Lorenzo Feliciati, wiens eigen solo-albums eerder ook al de weg naar Xymphonia hadden gevonden. Ook Romano's RanestRane-collega's zijn op veel tracks te horen. Muzikaal zijn de verschillen dan ook niet levensgroot: warmbloedige melodieuze symfonische rock, met duidelijk invloeden van Marillion (denk eerder aan de sound van "Season's End" dan het huidige bandgeluid van de Britten), aldoor bijzonder meeslepend gebracht. Zelf maakt Romano muzikale vergelijkingen met Marillions "Brave", Peter Gabriels "Ovo" en Lloyd Webbers "Jesus Christ Superstar". De diverse vocalisten (die ieder een rol spelen) zorgt voor de nodige afwisseling en naast Romano's warme, maar ook weer niet te overdadige toetsenarrangementen zijn de gitaarsolo's niet te versmaden. Daarbij valt op dat die van Luca Grimieri (die de meeste gitaarpartijen speelt) even gloedvol klinken als die van Rothery. Diens dochter Jennifer zorgt met het intieme "Letter", met bijna alleen pianobegeleiding, voor het breekbare rustpunt van het album. Tot slot een pluim voor de zang van Romano zelf: hij vervult de meeste vocale rollen zelf en heeft een prettige, je emotioneel inpakkende stem. Op zijn website verkoopt Romano ook een bijzondere deluxe-editie met bonus-CD en fraai groot boekwerk.
    Website: http://riccardoromanoland.com

    NIEUW
    The C:Live Collective – The Fifth Estate – Part Four
    Van “The Age Of Insanity” (Bumnote Records, 2018)

    De man achter het C:Live Project is Clive Mitten, de multi-instrumentalist die we kennen van Twelfth Night. Na 30 jaar geen nieuwe muziek te hebben geschreven is het huidige politieke landschap de grote inspiratie achter het album “The Age Of Insanity”. Ook kijkt Mitten terug op het Twelfth Night-album “Fact and Fiction”, dat hij in 1982 samen met Geoff Mann schreef en dat nog steeds uitermate relevant is. Als mede-muzikanten vinden we hier ex-Pendragon-drummer Fudge Smith, de van o.a. diens werk met Tim Bowness bekende toetsenist Stephen Bennett, gitarist/zanger Mark Spencer (die al betrokken was bij een verkapte Twelfth Night-reünie en die ook speelt met o.a. Alan Reed en Galahad) én zanger James Mann – juist: de zoon van wijlen Geoff. Het overgrote deel van het album bestaat uit de 4delige suite “The Fifth Estate”. Deel 1 is een herbewerking van “We Are Sane” en het enige deel met vocalen. De overige delen zijn instrumentaal en laten de muzikale invloeden die Clive Mitten door de jaren heeft opgedaan horen. Verwacht dus niet de neo-prog van zijn vorige band te horen, maar een breed spectrum aan muzikale stromingen. Naast de filmische, soms klassiek aandoende stukken, bespeuren we dance, New Wave en zelfs heavy metal op “The Age Of Insanity”. Dat is alles bij elkaar een behoorlijk brok muziek om te doorgronden en het duurt dan ook een paar luisterbeurten voordat je het album een beetje 'door' hebt. Het album wordt afgesloten met “This City Is London”, gezongen door James Mann, en is een update naar de huidige tijd van het befaamde Twelfth Night-nummer. We gaan nu luiteren naar deel 4 van “The Fifth Estate”. Dit is het meest filmische deel, waarin we Alan Parsons Project-invloeden ontwaren. Eind van het jaar zal er een dubbel album verschijnen met de vocale versie, aangevuld met nog meer muziek.
    Websites:
    https://www.facebook.com/theclivecollective/
    https://thec-livecollective.bandcamp.com/album/the-age-of-insanity (luistermogelijkheid).

    HERUITGAVE
    Marillion – Living With The Big Lie
    Van “Brave – Deluxe Edition” (EMI, 1994 / Parlophone, 2018)

    Afgelopen week verscheen een nieuwe versie van het derde album dat Marillion met Steve Hogarth maakte: “Brave”. Compleet geremixt door Steven Wilson, gegoten in de vorm van mooie deluxe editie. Naast de remix is ook de originele mix (als remaster) en een volledig concert, opgenomen in Parijs in 1994, toegevoegd. De vijfde schijf is een blu-ray met een surround mix en een documentaire over het opnemen van het album. Wat wel mist is de film die er destijds op basis van het album is gemaakt en het materiaal dat op de tweede schijf van de remaster uit 1998 was te vinden. We hoeven natuurlijk niet uitgebreid in te gaan op het album “Brave”: het is één van de meest geliefde studio-albums onder de Marillion-fans. Het zou bovendien de toon zou zetten voor de verdere carrière van de band. De nieuwe mix heeft al redelijk wat stof doen opwaaien onder de fans. Wilson heeft geprobeerd om het album ruimtelijker te laten klinken en het groezelige wat altijd over het origineel lag er een beetje af te halen. Daardoor benadert deze mix meer de live-versies. De vocalen zijn iets prominenter aanwezig en er iets meer detail te horen in het instrumentarium. Goed voorbeeld daarvan is het nummer dat we vanavond gaan draaien: “Living With The Big Lie”. Let hier met name op het samenspel van de elektrische piano en gitaar. Doordat het album nu wat 'cleaner' klinkt, is volgens sommigen wel iets van de oorspronkelijke sfeer verloren gegaan. De surround mix is echter een openbaring: alsof je weer voor het eerst naar het album luistert. Eén ding is zeker: “Brave” is en blijft een Marillion-klassieker.
    Website: https://www.marillion.com .

     

    NIEUW
    Wingfield Reuter Sirkis - Zinc
    Van "Lighthouse" (Moonjune Records, 2018)

    Iets meer dan een jaar geleden besteedden we aandacht aan het toen vers verschenen album “The Stone House” van Wingield Reuter Stavi Sirkis: het resultaat van het samenkomen van een Britse en een Duitse gitarist en een Israëlische ritmesectie (die overigens al een tijdje in het Verenigd Koninkrijk woont) in een studio in Spanje, waar ze vervolgens in één dag dit album hebben opgenomen, dat volledig bestaat uit improvisaties. De gitaristen zijn Mark Wingfield en Markus Reuter, de bassist en drummer zijn respectievelijk Yaron Stavi en Asaf Sirkis. Nu is er een vervolg in de vorm van "Lighthouse". Het album stamt uit dezelfde zesdaagse Spaanse marathonsessie die in 2016 plaatsvond en is zelfs nog vóór "The Stone House" opgenomen, toen bassist Stavi blijkbaar nog niet was gearriveerd. Ook "Lighthouse" bestaat uit compleet geïmproviseerd. Naar eigen zeggen is het resultaat daarom nog niet per se bij 'jazz' in te delen, maar ook niet echt bij 'rock'. Progressief is het zeker, maar dan niet zo zeer in de betekenis die het in de term 'progressieve rock' veelal heeft. Het op elkaar reagerende spel leidt tot gelaagde texturen waaruit iedere luisteraar waarschijnlijk weer andere details naar boven haalt. Soms krijgt de muziek een gemeenschappelijke drive, dan is er ineens sprake van een melodie, dan weer is er meer sprake van een intrigerend geluidstapijt, waarbinnen soms noisy uitbarstingen toegelaten zijn. Zoals we vorig jaar al stelden zullen avontuurlijke muziekliefhebbers die David Torns “Cloud About Mercury” een prominent plaatsje in hun platenkast hebben gegeven, of die de tournee van improvisatiekwartet Holdworth/Levin/Bozzio/Mastelotto hoog in hun concertfavorietenlijstje hebben staan, hier veel van hun gading vinden. Het nog meest compact gehouden, relatief rockende "Surge", besluit het album; wij kiezen vanavond voor het meest toegankelijke stuk, dat vast niet toevallig als opener van het album fungeert: "Zinc".
    Website (met luistermogelijkheid): https://markwingfield-moonjune.bandcamp.com/album/lighthouse-24bit-88-2khz .

    NOG NOOIT GEDRAAID / LIVE-TIP
    Joel, Billy - Scenes From An Italian Restaurant
    Van "The Stranger" (CBS, 1977)

    In 1977 bracht Billy Joel zijn vijfde studio-album uit: “The Stranger”. Het zou zijn grote doorbraak worden en tot op heden is het zijn best verkochte reguliere plaat. Het werk leverde 4 hitsingles in de VS op, waarvan met name de twee ballads, “Just The Way You Are” en “She's Always A Woman”, in Nederland het meest bekend zijn. Muzikaal horen we dezelfde invloeden zoals we die ook in die tijd bij Elton John terug hoorden: vroege rock 'n' roll, jazz, pop en natuurlijk The Beatles. Die laatste groep, en dan met name de suite op kant twee van “Abbey Road”, was de inspiratie achter de langste track van het album: ”Scenes From An Italian Restaurant”. Joel rekent deze song tot zijn meest favoriete in zijn repertoire. Zijn fans denken er ook zo over, wat maakt dat dit nummer tot op heden bijna altijd op Joels setlist bij live-optredens staat. De singer-songwriter treedt dezer dagen iedere maand een keer op in de New Yorkse Madison Square Garden. In juni vindt hij tijd voor een ultra-korte Europese tournee van slechts drie concerten, waaronder op 30 juni in het Volksparkstadion in Hamburg.
    Website: http://www.billyjoel.com .

    IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
    Pink Floyd - Keep Talking (live)
    Van "Pulse" (EMI, 1995)

    Afgelopen woensdag overleed de Britse wetenschapper Stephen Hawking op 76-jarige leeftijd. Hij was een briljant fysicus die uitzonderlijk veel heeft bijgedragen aan de kennis over hoe ons universum in elkaar zit. Al op jonge leeftijd werd bij hem de ziekte ALS vastgesteld, wat ervoor zorgde dat hij met het verstrijken van de jaren almaar meer verlamd raakte. Uiteindelijk had dit ook effect op zijn spraak en moest hij overstappen op het gebruik van een spraakcomputer. Deze was in het begin nog redelijk beperkt, met name qua stemgeluid. Toen er latere betere stemgeluiden beschikbaar kwamen, weigerde hij echter om op zo'n moderner geluid over te stappen. Zijn 'computerstem' was immers inmiddels zo bekend, dat die verbonden met hem was geworden. Muziekliefhebbers maakten voor het eerst kennis met zijn stem op Pink Floyds album “The Division Bell” uit 1994, in de song “Keep Talking”. Ook in de live-uitvoering, zoals te vinden op “Pulse”, maakte de groep van zijn stem gebruik. Op “The Endless River” vinden we 20 jaar later zelfs het treffend getitelde “Talkin' Hawkin'”, waarbij geput is uit dezelfde met Hawking gemaakte opname. Voor mensen die niet genoeg kunnen krijgen van de vele tribute-bands die Pink Floyds muziek spelen: Pink Floyd Project komt in XXL-vorm, inclusief zangeres Durga McBroom, die met 'the real thing' heeft gewerkt, aanstaande zaterdag 24 maart naar Music Club Kampen.
    Websites:
    http://www.pinkfloyd.com/
    en http://pinkfloydproject.nl/ .

    ALBUM VAN DE MAAND
    Servants Of Science - Peripheral
    Afkomstig van "The Swan Song" (ServantRecords (= eigen beheer), 2017)

    Voor het Album van de Maand maart hebben we met "The Swan Song", het debuut van de Engelse formatie Servants Of Science, weer eens voor een eigen beheerproductie gekozen. In onze visie kunnen bands die in dit circuit opereren de aandacht het beste gebruiken. De volle Mellotron-klanken waarmee opener "Another Day" begint, zouden kunnen suggereren dat Servants Of Science een volbloed symfonische rockband is. Nadere beluistering leert echter dat de groep tevens beïnvloed is door progressieve New Wave-acts als The Chameleons, Clan Of Xymox en Sad Lovers & Giants getuige het voor die acts typische gebruik van uitwaaierende gitaren en melancholieke zang. Deze interessante mengeling wordt nog verder doorgevoerd in "Peripheral", dat meer naar postrock neigt. Dat stuk hebben we voor vanavond geselecteerd.
    Website: https://www.servantsofscience.com/ .

    HERUITGAVE / LIVE-TIP
    Catherine, Philip - Nairam
    - Babel
    Afkomstig van "September Man" (Atlantic, 1974) en "Babel" (Electra, 1980), opnieuw uitgebracht in de boxset "Selected Works 1974-1982" (Warner Music, 2017)

    Ter gelegenheid van de 75ste verjaardag van de Belgische gitarist Philip Catherine bracht Warner Music vorig jaar de boxset "Selected Works 1974-1982" uit. Hierin zitten vier van zijn vroege soloalbums, hoewel vreemd genoeg zijn debuut "Stream" uit 1972 ontbreekt. De muziek die te horen is op "September Man" (1974), "Guitars" (1975), "Babel" (1980) en "End Of August" (1982) bewijst dat Catherine een fijnzinnige en eigenzinnige muzikant was, die een duidelijke eigen stijl combineerde met een gezond gevoel voor de tijdsgeest. De gitarist beheerste zowel gedegen Europese jazzrock als meer door synthesizers en strijkers gedomineerde fusion. Daarbij was hij ook invloedrijk. Zo werd zijn nummer "Nairam" door uiteenlopende musici als Robert Wyatt en Kit Watkins gecoverd en werd hij na het vertrek van Jan Akkerman gevraagd de vrijgevallen plek in Focus in te nemen. Verder wist hij op zijn albums muzikanten als Jasper van 't Hof, Charlie Mariano, Jannick Top, Trilok Gurtu en Toots Thielemans te verzamelen. De boxset bevat overigens ook nog een mooi boekwerkje met statements van bevriende artiesten en het voorheen nooit uitgebrachte "Solo Bremen 1979 & 1982". Van de nog immer actieve Catherine hebben we het genoemde "Nairam" en het titelnummer van "Babel" uitgekozen om deze box in de picture te zetten. Het al aangehaalde debuut "Stream" is overigens zojuist, mét bonustracks op CD heruitgebracht door het Japanse label KTI. Catherine, zoals vaak, ook dit jaar weer te aanschouwen op het North Sea Jazz Festival, op zaterdag 14 juli.
    Website: http://www.philipcatherine.com/ .

    LIVE-TIP / 45 JAAR / MONUMENT
    Yes - Ritual – Nous Sommes Du Soleil
    Van "Tales From Topographic Oceans" (Atlantic, 1973 / Panegyric, 2016)

    "Tales From Topographic Oceans" is het zesde album van de Britse band Yes, dat 45 jaar geleden, in 1973, verscheen. Na de tournee die volgde op dit conceptalbum verliet Rick Wakeman de band, daarbij niet onder stoelen of banken stekende dat hij zo zijn bedenkingen had bij deze dubbelaar met maar vier nummers die alle vier een plaatkant vullen. In 2017 viert de invloedrijke progressieve rockband Yes niet alleen de langverbeide toelating tot de Rock ‘n’ Roll Hall of Fame, maar ook dat de groep 50 jaar bestaat En daarom kijken Steve Howe, Alan White, Geoff Downes, Billy Sherwood en Jon Davison tijdens hun huidige tournee terug op een halve eeuw Yes met een speciale set. En als speciale gast nemen ze ook 'founding member' Tony Kaye mee! In het eerste gedeelte spelen ze de A- en D-kant van "Tales From Topographic Oceans" en de tweede helft spelen ze een best-of set van 50 jaar Yes. Fans van de band weten dat shows zelden korter zijn dan 2,5 uur. Dus verwacht weer een avondvullende show vol prog van wereldklasse! Op 27 maart is de groep te aanschouwen in 013 in Tilburg. Van het genoemde album verscheen trouwens niet zo lang geleden, in oktober 2016, een fraaie nieuwe editie, met frisse stereo- én 5.1 surround sound-mixen van Steven Wilson. Deze 'expanded edition' bestaat uit 3 CD's en een Blu-ray.
    Website: http://www.yesworld.com/ .

    Mulder, Eddie - The Innocent
    Van het album “In A Lifetime” (Oskar, 2017)

    Het derde soloalbum van Eddie Mulder (bekend van Flamborough Head en Leap Day) is uit. Na "Dreamcatcher" (2015) en "Horizons" (2016) is nu "In A Lifetime" uitgebracht. Ook nu speelt de akoestische gitaar een hoofdrol, maar wordt toch ook een grotere rol toebedeeld aan nummers met band. Diverse gastmusici hebben hun bijdrage verleend aan dit album, waarbij progressieve elementen een wat prominentere plek innemen. Het titelstuk “In A Lifetime” (ruim 17 minuten) en “Driven”, samen met nummers als “Waiting” en “Best Intentions” laten een andere benadering horen dan op de eerste albums te horen was. Het album wordt net als zijn voorgangers wereldwijd uitgebracht door het Poolse Oskar Records. De vormgeving was opnieuw in handen van Rafal Paluszek.
    Website: http://eddiemulder.nl .
  •  
  • Sunday 11 Maart 2018 Show No. 1291

    NAGENIETEN VAN PROGDREAMS
    Bent Knee - Land Animal
    Van "Land Animal" (InsideOut, 2017)

    Bent Knee is opgericht in 2009 en komt uit Boston USA. “Land Animal" is het vierde album van de band. Op dit album maakt de groep catchy muziek. Invloeden uit progressieve New Wave zijn duidelijk te ontwaren. Eigenheid is echter wel degelijk behouden gebleven in springerige overgangen, maffe ritmische patronen en hier en daar snerpende uithalen van Courtney Swain. Afgelopen vrijdag 2 maart stond de groep nog op het podium van De Boerderij in Zoetermeer in het kader van het Progdreams festival.
    Website: https://www.bentkneemusic.com/

     

    NIEUW
    Kolyadin, Gleb - Kaleidoscope
    Kolyadin, Gleb feat. Steve Hogarth - The Best Of Days
    Van "Gleb Kolyadin" (Kscope, 2018)

    Gleb Kolyadin, de virtuoze pianist van Iamthemorning, begon al in de eerste dagen van het vorige jaar met een internetfondsenwervingscampagne om het opnemen van een soloalbum te bekostigen. Doel was die plaat in mei vorig jaar uit te brengen. Helaas haalde de campagne te weinig geld binnen, maar de Rus gaf meteen aan het project desondanks te willen maken. Nu is het resultaat met de simpele titel "Gleb Kolyadin" bij Kscope verschenen: hetzelfde label dat de Iamthemorning-albums uitbrengt. Gelukkig klinkt de muziek zeker niet als 'Iamthemorning zonder zang van Marjana Semkina'. Er zijn enkele korte, klassiek aandoende piano-miniaturen te beluisteren, veel andere stukken zijn als prog-instrumental te betitelen. Daar dragen de solide begeleidingen van Gavin Harrison (drums), Nick Beggs (basgitaar) en Vlad Avy (gitaar, co-productie) aan bij. Daarnaast zijn er ook fraaie bijdragen op fluit en saxofoon van Theo Travis, zoals te horen is in "Kaleidoscope". Kolyadin zet daar zelf een flitsende synth-solo tegenover in een old-school progstijl die we nog niet van hem kenden. Elders heeft Jordan Rudess (Dream Theater) daarin een rol. Enkele stukken zijn vocaal: Mick Moss van Antimatter zingt "Astral Architecture", Steve Hogarth van Marillion is te horen in twee stukken: reciterend in "Confulence" en in zeer herkenbare stijl zingend in slotnummer "The Best Of Days".
    Website: http://www.kscopemusic.com/artists/gleb-kolyadin/ .

    NIEUW
    Rome Pro(g)ject, The - Exegi Monumentum
    Van "Exegi Monumentum Aere Perennius" (eigen beheer, 2018)

    Voor de derde keer heeft de Italiaanse toetsenist/producer Vincenzo Ricca een (vrijwel geheel) instrumentaal thema-album gecreëerd met 'zijn' stad Rome als uitgangspunt, onder de naam The Rome Pro(g)ject. En opnieuw levert dat aangename, afwisselende, volle pure traditionele symfonische rock op. Hij put daarbij grotendeels uit dezelfde gastenlijst als bij de eerdere albums: opnieuw zijn David Jackson (ex-Van Der Graaf Generator) en David Cross (ex-King Crimson) te gast - én de gebroeders John (fluit) en Steve (gitaar) Hackett. Ook Franck Carducci levert bijdragen, op zowel basgitaar als twaalfsnarige gitaar. Opvallend is dat Nick Magnus twee intieme solostukken aanlevert, waarop hij zijn pianistische kwaliteiten optimaal laat horen. Hoogtepunt is het lange bijna-titelnummer, waarin Steve Hackett zijn herkenbare geluid haast nog glorieuzer neerzet dan op zijn eigen platen. En hier horen we 'm weer 's met zijn broer John samen in één enkele compositie.
    Website: http://www.vincenzoricca.it/ .

    HERUITGAVE
    Saluki - Uranus In Cancer
    - Hidden Path III
    Afkomstig van "Saluki" (Compendium Records, 1976 / 2017/18?)

    Saluki was een Noorse zowel funky als progressieve jazzrockband, die in 1976 een titelloos album uitbracht. Bekendste bandlid was zanger/gitarist Freddy Dahl die onder meer in de progressieve rockformatie Junipher Greene en Ruphus speelde. Op enkele tracks na, die op de verzamelaars "Stellar Voyage: Rare Rock Grooves And Fusion From Norway" en het in Xymphonia behandelde "Compendium Records (Norway's First Porgressive Record Store And Label 1974-1977" prijkten, is de muziek nooit op CD verschenen. Vorig jaar werd de redelijk gewilde LP wel opnieuw uitgebracht door Round 2, min of meer tegelijkertijd met een reünieoptreden. Na enige naspeuring bleek echter ook dat Compendium Records een CD heeft laten persen, gestoken in een eenvoudige replica van de oorspronkelijke hoes. Mooie gelegenheid om eindelijk eens kraakvrij het progressieve "Uranus In Cancer" en de spetterende instrumentale jazzrocktrack "Hidden Path III" te laten horen.
    Websites:
    https://nb-no.facebook.com/events/456600111378634/
    http://picbear.com/salukiband .

    HERUITGAVE
    Deodato - Nights In White Satin
    Van "Deodato 2" (CTI, 1973 / Vocalion, 2017)

    De Braziliaan Eumir Deodato was al sinds 1964 actief als muzikant en arrangeur toen hij in 1973 ineens een hitsingle op zak bleek te hebben met een jazzrock/fusion-bewerking van Richard Strauss' “Also Sprach Zarathustra”. Het was afkomstig van het een jaar eerder bij het toen zeer hippe jazzlabel CTI verschenen album “Prelude”. Op dat debuut werd hij o.a. bijgestaan door jazzgrootheden als Ron Carter, Stanley Clarke en Billy Cobham. “Prelude” bevatte naast nog een klassieke bewerking, Debussy's “Prelude To The Afternoon Of A Faun”, ook eigen materiaal. Diezelfde mix liet hij een jaar later ook op de opvolger “Deodato 2” horen. Ditmaal o.a. muziek van Ravel en Gershwin, afgewisseld met twee eigen composities en als albumopener een lekker eigenzinnige bewerking van de Moody Blues-klassieker “Nights In White Satin”. “Prelude” en “Deodato 2” zijn eind vorig jaar door het gerenommeerde Britse label Vocalion op SACD uitgebracht, met naast de originele stereo-mixen ook de 4.0 Quad-mix. Het is daarmee de eerste keer dat die Quad-mix op een digitaal medium is verschenen. Net als op “Prelude” zijn bassist Stanley Clarke en drummer Billy Cobham van de partij, evenals drummer Rick Marotta, naast een uitgebreide blazers- en strijkerssectie. Wij kiezen voor die bijzondere uitvoering van “Nights In White Satin”, met gave toetsensoli van Deodato afgewisseld met lekker puntig gitaarspel van John Tropea.
    Website: http://eumirdeodato.com.br/ .

    LIVE-TIP / NIEUW
    Toto - Alone
    Van "40 Trips Around the Sun" (Columbia, 2018)

    Toto herdenkt de veertigste verjaardag van het debuutalbum met een terugkeer bij het label Columbia, een tournee én een compilatie-album dat drie nieuwe nummers bevat. Aanstaande zaterdag, 17 maart, treedt Toto op in de AFAS Live in Amsterdam. Er zijn nog kaarten! Wij draaien het pakkende openingsnummer van die nieuwe compilatie, die verder vooral focust op de grootste Amerikaanse hits van de band. Dit "Alone" bevat een bovengemiddeld fraaie gitaarsolo van Steve Lukather.
    Website: http://totoofficial.com/ .

    ALBUM VAN DE MAAND
    Servants Of Science - Another Day
    - Kaleidoscope
    Afkomstig van "The Swan Song" (ServantRecords (= eigen beheer), 2017)

    Voor het Album van de Maand maart hebben we met "The Swan Song", het debuut van de Engelse formatie Servants Of Science, weer eens voor een eigen beheerproductie gekozen. In onze visie kunnen bands die in dit circuit opereren de aandacht het beste gebruiken. De volle Mellotronklanken waarmee opener "Another Day" begint, zouden kunnen suggereren dat Servants Of Science een volbloed symfonische rockband is. Nadere beluistering leert echter dat de groep tevens beïnvloed is door progressieve New Wave-acts als The Chameleons, Clan Of Xymox en Sad Lovers & Giants getuige het voor die acts typische gebruik van uitwaaierende gitaren en melancholieke zang. Deze interessante mengeling wordt nog verder doorgevoerd in "Peripheral", dat meer naar Postrock neigt, en "Tedium Infinitum", waarin ook een synthipopsound te ontdekken valt. Meest progressieve stuk is het afsluitende "Burning In The Cold", waarin zelfs een Floydeske gitaarclimax zit. Voor vanavond hebben we voor opener "Another Day" gekozen, dat naadloos overgaat in het gelijkgestemde "Kaleidoscope".
    Website: https://www.servantsofscience.com/ .

    BACK TO THE NINETIES
    Cyan - All Around The World
    Van "Pictures From The Other Side" (SI Music, 1994)

    Afgelopen weekend was de Britse band Magenta één van de headliners op het Progdreams festival in Zoetermeer. De band rond toetsenist Robert Reed, zangeres Christina Booth en gitarist Chris Fry zette een gedegen set neer. Het bracht ons er ook weer eens toe om het officiële debuutalbum van Cyan weer eens uit de kast te halen. Cyan was het project van Robert Reed uit de jaren 90, dat na een demotape in 1992 uiteindelijk twee studioalbums zou uitbrengen. Hoewel hij op de demo nog echt alles zelf deed, koos hij er wijselijk voor om de vocalen voor het album “Pictures From The Other Side” door zanger Nigel Voyle te laten verzorgen. Dit album liet een moderne variant horen op het Britse neoprog-geluid van de jaren 80 en hoewel de productie een typisch kind is van de jaren 90, is het songmateriaal van hoog niveau. Eén van die songs zou in 2005 nog door een prog-all star-cast worden opgenomen onder de vlag van ProgAID. Dit werd uitgebracht als single om geld in te zamelen voor hulp aan de slachtoffers van de tsunami in Azië op 26 december 2004. De song in kwestie was “All Around The World” en wij draaien de originele versie uit 1994. Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=73 .

    IN HET NIEUWS
    Spock's Beard – Tides Of Time
    Van het album “The Oblivion Particle” (InsideOut, 2015)

    De Amerikaanse progressieve rockers Spock's Beard hebben de release van hun dertiende studioalbum, "Noise Floor", aangekondigd voor 25 mei 2018. Voor dit album duiken Ted Leonard, Alan Morse, Dave Meros en Ryo Okumoto de studio in, opnieuw met 'verloren zoon' drummer, zanger en origineel lid Nick D'Virgilio. De heren gaan deze maal voor een dubbelalbum. Zoals met alle Spock's Beard-liedjes, werd het grootste deel van het nieuwe album geschreven door de individuele leden en vervolgens naar de rest van de band gebracht als hoogwaardige demo's. "We doen dit soort dingen allemaal in onze thuisstudio's", voegt Leonard eraan toe. "Dus, tegen de tijd dat ze het stadium bereiken waarop de hele band de demo’s gaat beoordelen, zijn ze echt ontwikkeld, en daarom kan iedereen een onderbouwd oordeel vellen." Een belangrijke verandering op dit album is de terugkeer van drummer Nick D'Virgilio, die oorspronkelijk in 2011 vertrok. Er zijn ook twee violisten, een cello-speler, een altviolist en een cor anglaisspeler op het album te horen. (Bron: Progwereld / Spock's Beard)
    Website: http://www.spocksbeard.com/ .

    BACK TO THE EIGHTIES
    Burgh, Chris De - Revolution Trilogy
    Van "The Getaway" (A&M, 1982)

    Het lukte de Brits- Ierse singer-songwriter Chris De Burgh maar niet om echt door te breken in de jaren 70. Zijn albums verkochten redelijk goed maar een echte hitsingle zat er maar niet. Dit was het tijdperk waarin platenmaatschappijen nog geduld hadden, in het geval van De Burgh tussen 1974 en 1980 maar liefst 5 studio-albums lang. Dat betaalde zich uiteindelijk uit in 1982 met het album “The Getaway” en de hitsingle (met name in de VS) “Don't Pay The Ferryman”. Het album verscheen in december 1982 en twee maanden later stond het in de top 30 van de Britse albumlijst en op nr. 1 in de albumlijst in Duitsland. Het was het begin van het grote succes voor Chris De Burgh, met zijn aanstekelijke mix van poprocksongs met folk- en progrock-invloeden. Op “The Getaway” werd De Burgh onder andere bijgestaan door bassist John Giblin, gitarist Phil Palmer en Saga-drummer Steve Negus, waarbij producer Rupert Hine voor de toetsenpartijen zorgde. Hine had een jaar daarvoor Saga's album “Worlds Apart” geproduceerd en zodoende Negus leren kennen. De drie laatste tracks van het album zouden tijdens die succesjaren uitgroeien tot een hoogtepunt van zijn liveshows. Deze “Revolution Trilogy” bestaat uit het folky “The Revolution”, het Saga-achtige “Light A Fire” (let op de gitaarriff) en de symfonische afsluiter “Liberty”.
    Website: http://cdeb.com/ .

    LIVE-TIP
    Sky Of Avalon – Pegasus
    – Starship Of Dawn
    – Winds Of War
    Van “Prologue To The Symphonic Legends” (Intercord, 1996 / Steamhammer, 2005)

    Sky Of Avalon is een uit 1996 stammend project. “Prologue To The Symphonic Legends” is een klassiek-symfonische getint muziekstuk van slechts een halfuur van de hand van gitarist Uli Jon Roth (ex-Scorpions) met melodieuze zang van Tommy Heart. Een aardig album en knap van Roth, die de meeste instrumenten zelf bespeelde. (aldus Menno von Brucken Fock) Uli Jon Roth is, met Joe Satriani en John Petrucci komende lente op tournee door Europa in het kader van G3. In Nederland is G3 op 31 maart in de Oosterpoort in Groningen te aanschouwen en op 14 april in het Klokgebouw in Eindhoven.
    Website: http://www.ulijonroth.com/ .
  •  
  • Sunday 04 Maart 2018 Show No. 1290

    OPENINGSKOPPEL
    Uriah Heep - Beautiful Dream
    Hollow Earth - Electric Eden
    Afkomstig van "Return To Fantasy"(Bronze, 1975 / Castle Music, 1999) en "Out Of Atlantis" (Sound-Effect Records, 2017)

    Eind vorig jaar verscheen "Out Of Atlantis", het debuut van het vol mysterie omgeven Hollow Earth. Geruchten gaan namelijk dat deze Noorse groep een verzameling pseudoniemen is waarachter onder andere Mattias Olsson schuilt gaat. Feit is dat "Out Of Atlantis" een lekkere retroplaat is waarop onder meer de robuuste rock van Uriah Heep wordt geëerd. Zo menen we in openingsnummer "Electric Eden" een zelfde Mini Moogriedel te horen als op enkele nummer van "Return To Fantasy", de eerste Heep-LP met John Wetton op bas, Mellotron en achtergrondzang. Om zelf een oordeel te vormen laten we het nummer van Hollow Earth voorafgaan aan Heeps "Beautiful Dream".
    Websites:
    http://www.uriah-heep.com
    https://hollowearth.bandcamp.com/

     

    NIEUW
    Professor Tip Top - Pieta Europe
    - Live Is No Matter
    Afkomstig van "Life Is No Matter" (Apollon:Prog Records, 2017)

    Na drie in eigen beheer uitgebrachte CD's bracht Professor Tip Top vorig jaar bij het onder meer van Oak bekende Apollon Prog Records "Live Is No Matter" uit. De Noorse formatie rondom multi-instrumentalist Sam Fossbakk heeft wederom een mooie selectie van spacy, door de psychedelische kant van Pink Floyd geïnspireerde rustige symfonische rocksongs uitgebracht. Zo komen in enkele songs geluidjes voor die zo van "Meddle" of "The Dark Side Of The Moon" hadden kunnen komen. Vermoedelijk is dit een bewuste keuze, aangezien Fossbakk zijn op zich serieuze muziek altijd van een knipoog voorziet. Die serieuze kant zit bijvoorbeeld duidelijk in "Pieta Europe" over het morele faillissement van Europa. Genoemde geluidjes klinken mede zo authentiek omdat Fossbakk tevens verzamelaar van authentieke analoge instrumenten is. Voor liefhebbers van aan Tangerine Dream herinnerende voortpruttelende sequencers, Floydeske gitaarsolo's, statige Mellotronklanken en Mini Moog-gefreak biedt Professor Tip Top wederom het nodige vermaak.
    Website: https://nl-nl.facebook.com/Professor-Tip-Top-282706708456217/ .

    NIEUW
    Gong Expresso - Eastern Platinum
    Afkomstig van "Decadence" (eigen beheer, 2017)

    Aanvankelijk zou "Decadence" uitgebracht worden als opvolger van het titelloze debuut van HR3 uit 2013. Nadat Gong-percussionist Benoit Moerlen aan het project was toegevoegd veranderde bassist/componist Hansford Rowe de groepsnaam echter in Gong Expresso, aldus een nieuwe loot toevoegend aan de uitdijende Gongdynastie. Op de via fondsenwerving tot stand gekomen plaat creëert de jonge Canadees Julien Sandiford fraaie, cleane gitaarklanken, die mooi samengaan met Rowe’s indrukwekkend zoemende baswerk en de voor Gong typische marimba- en vibrafoonsounds, uiteraard voortgebracht door Moerlen. Deze sounds zijn overigens de enige overeenkomst met explosieve platen als Gongs "Expresso II" of Gongzilla’s "Suffer". Mede omdat het merendeel van de composities van de hand van de meer met jazz behepte Sandiford zijn, heeft "Decadence" een subtiele, broeierige jazzsfeer. Dit wordt nog versterkt door de inventieve, doch nergens overheersende drum- en percussiepartijen van veteraan en Gongfamilielid François Causse. Vaak vanuit verstilde introducties bouwen de musici de spanning op tot ingehouden climaxen. De perfect en gedetailleerd geproduceerde muziek komt tenslotte vooral tot leven bij een hoog volume, zoals "Eastern Platinum", het vanavond gedraaide stuk, goed illustreert.
    Website: https://www.facebook.com/GongExpresso/ .

    NIEUW
    Barbieri, Richard - Frozen Hearts Of Hollywood
    Afkomstig van "Variants.2" (eigen beheer, 2018)

    Zoals de titel al aangeeft is "Variants.2" de tweede in een reeks speciale albums, waarop Richard Barbieri nieuwe composities, live-improvisaties en speciale uitvoeringen van bestaande stukken uitbrengt. Uiteindelijk zal voor de eenvoudig vormgegeven CD's een luxe verzamelcassette worden uitgebracht. Op deze schijf heeft de voormalige toetsenman van Japan, Rain Tree Crow, Jansen/Barbieri, JBK en Porcupine Tree vijf voornamelijk in de melodieuze ambient gewortelde tracks verzameld. Opener "Frozen Hearts Of Hollywood" is, zoals de titel al suggereert, geïnspireerd op soundtracks uit de jaren zeventig en dan met name op "Chinatown". Barbieri zou dit stuk graag eens een orkestrale versie willen geven. Wie weet lukt dat op een van de komende "Variants".
    Websites:
    https://richardbarbieri.bandcamp.com/
    https://www.facebook.com/RichardBarbieriOfficial .

    Cosmograf – White Light Awaits
    Van "When Age Has Done Its Duty" (eigen beheer, 2018)

    Eind januari van dit jaar kwam het album "When Age Has Done Its Duty (2018 Remix Edition)" van de Britse formatie Cosmograf uit. Het betreft een remaster van het originele album uit 2011. Muziek die de neiging heeft om heel geniepig onderhuids bij je te kruipen, teksten die voor de verandering echt eens ergens over gaan, een muzikale stijl die diverse symfo-stijlen (oud en nieuw) bij elkaar brengt en dat alles op een uitgekiend conceptalbum samen gebracht door multi-instrumentalist Robin Armstrong met de nodige gastbijdragen van leden It Bites, Also Eden en The Tangent.
    www.cosmograf.com/ .

    ACTUEEL
    Frequency Drift – Treasured
    van “Last” (Gentle Art Of Music , 2016)

    Op 3 april komt de Duitse formatie Frequency Drift met het nieuwe album "Letters To Maro" op de progressieve rockmarkt. Deze plaat is de opvolger van het album "Last" uit 2016. De band komt uit de stad Bayreuth en is opgericht in 2006. Het gezelschap staat onder contract bij het label van de Duitse formatie RPWL, Gentle Art of Music. Frequency Drift staat erom bekend dat de muziek behoorlijk geïnspireerd is door filmmuziek, waarbij de muziek van film als Blade Runner, Lost en Ghost In The Shell als vorbeeld kunnen dienen. Toetsenist Andreas Hack is voornamelijk verantwoordelijk voor het componeren van de nummers. Het debuutalbum "Personal Effects (Part One)" uit 2008 is uitgebracht door het Franse label Musea. (Bron: Progwereld)
    Website: http://frequencydrift.com/ .

    "NU MAG HET NOG?
    Kershaw, Nik - Cowboys And Indians
    Afkomstig van "The Works" (MCA Records, 1989)

    Met een knipoog naar de uit de hand gelopen discussie over zwarte pieten, cowboys, sinterklazen en indianen, draaien we - nu het nog mag - het nummer "Cowboys And Indians". Het staat op "The Works", het in 1989 verschenen vierde album van de progressieve pop-artiest Nik Kershaw. Net als op zijn vorige platen wist de ten onrechte vaak in de synthipop ingedeelde zanger/gitarist een mooie selectie van topmusici aan zich te binden. We noteren onder andere Vinnie Colaiuta en Jeff Porcaro. Overigens is Kershaw nog steeds actief. In deze maand zal hij, voornamelijk in zijn thuisland Engeland, concerten geven met zijn band en in het kader van Icons Of The 80s met bands als Go West en Cutting Crew optreden. Op een opvolger van "Ei8ht" uit 2012 is het echter al enige tijd wachten.
    Website: https://www.nikkershaw.net/ .

    LIVE-TIP
    Horisont – Beyond The Sun
    Van "Odyssey" (Rise Above Records 2015)

    De Zweedse band Horisont maakt al sinds 2009 platen en “Odyssey" (2015) is het vierde album (van de vijf). De band maakte tot nu toe niet zozeer symfo maar hardrock, maar dan wel in op-en-top-seventiesstijl, waarbij niet op een knipoog meer of minder naar een legendarische genregenoot wordt gekeken. Je zou de mannen dus gemakkelijk van gebrek aan originaliteit kunnen beschuldigen, maar je hoor dat hier veel oprechte liefde in is gaan zitten. Het spel, de arrangementen, de productie, de composities: alles is zeer zorgvuldig aangepakt. De productie combineert de warmte van pakweg een Thin Lizzy-plaat uit 1977 met de technische mogelijkheden van nu, we horen prachtige dubbelloops gitaarwerk à la datzelfde Thin Lizzy, Wishbone Ash of The Allman Brothers Band, maar soms ook een lekkere boogierocker à la Status Quo uit dezelfde tijd. En de band komt naar Nederland, zelfs in de provincie, want op 11 mei speelt Horisont in de Metropool in Hengelo.
    Website: http://www.horisontmusic.com/.

    LIVE-TIP
    Opeth – Moon Above, Sun Below
    Van “Pale Communion” (Roadrunner Records, 2014)

    Op 1 en 2 juni 2018 vindt in Nijmegen het jaarlijkse Fortarock Festival plaats. Naast de knetterharde bands (onder andere Kreator en Meshuggah) kun je ook genieten van de Scandinavische formaties Nightwish en Opeth. De kaarten gaan als warme broodjes over de toonband, dus wees er snel bij. Wij gaan terug naar 2014, toen een van de meest old school-progrock-getinte albums van de Zweedse band Opeth: “Pale Communion”.
    www.opeth.com .

    ALBUM VAN DE MAAND
    Servants Of Science - Servants Of Science
    - Epilogue / Prologue
    Afkomstig van "The Swan Song" (ServantRecords (= eigen beheer), 2017)

    Voor het Album van de Maand maart hebben we met "The Swan Song", het debuut van de Engelse formatie Servants Of Science, weer eens voor een eigen beheer-productie gekozen. In onze visie kunnen bands die in dit circuit opereren de aandacht het beste gebruiken. De volle Mellotronklanken waarmee opener "Another Day" begint, zouden kunnen suggereren dat Servants Of Science een volbloed symfonische rockband is. Nadere beluistering leert echter dat de groep tevens beïnvloed is door progressieve New Wave-acts als The Chameleons, Clan Of Xymox en Sad Lovers & Giants, getuige het voor die acts typische gebruik van uitwaaierende gitaren en melancholieke zang. Deze interessante mengeling wordt nog verder doorgevoerd in "Peripheral", dat meer naar Postrock neigt, en "Tedium Infinitum", waarin ook een synthipopsound te ontdekken valt. Meest progressieve stuk is het afsluitende "Burning In The Cold", waarin zelfs een Floydeske gitaarclimax zit. Kortom, het Album van de Maand maart belooft voor de nodige afwisseling te zorgen. We trappen af met het naar de band genoemde (of andersom) "Servants Of Science", waarin een duidelijke Roger Waters-sfeer heerst, dat naadloos overgaat in het stemmige, van een relaxte drumprogrammering voorziene "Epilogue / Prologue".
    Website: https://www.servantsofscience.com/ .

    LIVE-TIP
    Gazpacho – Alarm
    Van “Molok” (Kscope, 2015)

    De Noorse band Gazpacho werd in 1996 opgericht en wordt geroemd vanwege de unieke sound. De muziek van Gazpacho is moeilijk te omschrijven, maar vergelijkingen met bands als Radiohead, Marillion, Porcupine Tree en Anathema worden regelmatig gemaakt. De band heeft meerdere succesvolle albums op haar naam staan. De talrijke tours met Marillion en de media-aandacht voor hun intrigerende albumreeks hebben ervoor gezorgd dat deze Noren in een korte periode een grote internationale fan base heeft opgebouwd. Sinds 2012 worden de albums van Gazpacho uitgebracht via Kscope, het label dat ook platen van muzikanten als Steven Wilson en Anathema liet verschijnen.
    www.gazpachoworld.com/

    Nederlandse concertdata Gazpacho:
    24 mei 2018 Maastricht, Muziekgieterij
    25 mei 2018 Uden, De Pul
    26 mei 2018 Zoetermeer, De Boerderij .

    LIVE-TIP
    Steve Vai – Sunshine Electric Raindrops
    Van “The Story Of Light - Real Illusions: Of A...” (Favorite Nations, 2012)

    Steve Vai geeft een exclusieve masterclass in Cultuurpodium Boerderij te Zoetermeer. In tegenstelling tot veel andere artiesten is Vai niet in een hokje te plaatsen. Met zijn uitzonderlijke talent en techniek spreekt hij een enorm aantal fans aan, afkomstig uit verschillende muziekgenres. Vai verkocht meer dan 15 miljoen albums en won o.a. drie Grammy Awards. In de exclusieve masterclass “Alien Guitar Secrets” onthult hij zijn geheimen en laat hij de bezoekers kennis maken met de verschillende details van zijn techniek, speelt hij gitaar en beantwoord hij vragen. Deze masterclass, met als 'special' guest Yasi Hofer, vindt op dinsdag 13 maart plaats in De Boerderij te Zoetermeer.
    www.vai.com

    Steve Vai (Uitverkocht) - "Alien Guitar Secrets Masterclass"
    Masterclass + Special Guest Yasi Hofer
    Datum: dinsdag 13 maart 2018 Boerderij Zoetermeer.

    IN DE HERHALING
    Southern Empire – Hold
    Van het album “Southern Empire” (Giant Electric Pea, 2016)

    Na het stoppen van Unitopia wilde bandleider Sean Timms niet stil blijven zitten en formeerde Southern Empire. Dat het Sean Timms gelukt is een aantal goede muzikanten op te trommelen staat buiten kijf. Op alle fronten leveren ze een uitstekende prestatie. Zanger Danny Lopresto valt het meest op. Hij heeft een enorm bereik en een mooie klankkleur. Bij vlagen trekt hij behoorlijk van leer. Dat maakt soms echt wel indruk, maar hij doet dat eigenlijk wel net iets te vaak. De muziek van dit vijftal is te omschrijven als toegankelijke en stevige progrock. Er wordt bij vlagen stevig gerockt, met soms van die fijne tegendraadse instrumentale passages. Op technisch gebied is het allemaal van hoog niveau. (naar Maarten Goossensen, Progwereld)
    Website: https://www.unitopiamusic.com/band.
  •