Uitzending Terugluisteren

Op de 14de tot en met 12de plek vinden we zeven albums die net de uitzending hebben gemist maar toch het vermelden waard zijn.

Nr. 14

Pattern-Seeking Animals – Spooky Action At A Distance (InsideOut / Sony Music, 2023)
– Op nummer 9 in de lijst van Aldwin:
Websites:
https://www.psanimals1.com/
https://www.facebook.com/psanimals1 .

Waybright, Leah – Dreamed (Innertainment)
– Op nummer 9 in de lijst van René:
Websites:
https://invasionmerch.com/products/leah-waybright-dreamed
http://www.leahwaybright.com/hello.html
Happy The Man.

Andrea Orlando – “La Scienza delle Stagioni” (eigen beheer, 2023)
– Op nummer 10 in de lijst van Christian en Maurice:
Websites:
https://www.andreaorlandomusic.com/
FACEBOOK
BANDCAMP.

Southern Empire - “Another World” (Giant Electric Pea, 2023)
– Op nummer 9 in de lijst van Maurice:
Websites:
https://www.facebook.com/southernempireband/
https://gep.co.uk/collections/southern-empire .

Nr. 13

Solstein – Solstein (Is It Jazz? Records)
– Op nummer 8 in de lijst van René:
Websites:
https://solstein.bandcamp.com/album/solstein
https://jacobholmlupo.com/
https://www.facebook.com/solsteinband/ .

Nr. 12

Mystery – Redemption (Unicorn Digital, 2023)
– Op nummer 7 in de lijst van Aldwin:
Websites:
https://www.therealmystery.com/
https://www.facebook.com/mysterysound.

K’Mono – “Mind Out Of Mind” (eigen beheer, 2023)
– Op nummer 7 in de lijst van Maurice:
Websites:
https://kmono.bandcamp.com/album/mind-out-of-mind
https://www.facebook.com/kmonoband/ .

Nr. 11

Op de 11de plek vinden we één album, dat alleen voorkomt in de persoonlijke lijst van René.

Birds Through Fire - The Sting Of Everything (Trench Edition)
U hoort: An Echo In You (Stay)

– Op nummer 5 in de lijst van René:
“Net als Exit North is Birds Through Fire zo’n samensmelting van unieke musici die werkt. Op hun tweede album “The Sting Of Everything” produceren Robby Aceto, Paul Cartwright en Paul Smyth weer uiterst stemmige muziek, waarbij linken zijn te leggen met het vroege solowerk van David Sylvian en de platen van The Blue Nile. Dat wil zeggen veel ambient, omgevingsgeluid, smachtende zang en toch een zekere groove.”
Websites:
https://birdsthroughfire.bandcamp.com/album/the-sting-of-everything
https://www.robbyaceto.com/birds-through-fire/ .

Stafylakis, Haralabos [Harry] – Calibrating Friction (New Amsterdam Records)
U hoort: Flows Obsidian

– Op nummer 4 in de lijst van René:
“Hoewel “Calibrating Friction” al enige tijd uit was, heb ik tot het eind van het jaar gewacht de CD te kopen. De omschrijving 'progmetal meets classic' vond ik een beetje te veel van het goede. Toch heb ik uiteindelijk de knoop doorgehakt en daar heb ik geen spijt van. Het metalgehalte wordt eigenlijk vooral uitgedragen in krachtig gespeelde thema’s, waarbij die thema’s niet per se door gitaren te hoeven worden gespeeld. Ook de orkestinstrumenten weten van wanten. Toch is het vooral de afwisseling tussen die stevige passages en de subtiele momenten die me aanspreken. Een soort 'Isildurs Bane on the rocks'.”
Websites:
https://www.hstafylakis.com/
https://www.facebook.com/hs.composer
https://stafylakis.bandcamp.com/album/calibrating-friction .

I Am The Manic Whale – Bumper Book Of Mystery Stories (eigen beheer)
U hoort: Ghost Train (Part 1)

– Op nummer 4 in de lijst van Herman:
“Het was Ryo Okumoto die mijn aandacht na jaren weer op I Am The Manic Whale-bassist/zanger/componist Michael Whiteman bracht. De Spock's Beard-toetsenist vroeg hem namelijk om samen het vorig jaar verschenen Okumoto-album “The Myth Of The Mostrophus” te schrijven en uitvoeren. Over die plaat was ik enthousiast en zeker ook over de zang van Whiteman met fraaie Britse voordracht en articulatie – ik mag dat wel. Niet veel later verscheen het zeer verzorgde “Bumper Book Of Mystery Stories” van zijn eigen band. Het groepsgeluid is hier tot volledige wasdom gekomen. Luister aandachtig en je hoort de grote muzikaliteit in de subtiele akkoordenprogressies met nét niet voor de hand liggende modulaties.”
Websites:
https://iamthemanicwhale.com/
https://iamthemanicwhale.bandcamp.com/album/bumper-book-of-mystery-stories
https://www.facebook.com/iamthemanicwhale .

Raad Project, Elewout De - True Stories (eigen beheer)
U hoort: Allan

– Op nummer 9 in de lijst van Herman:
“Er wordt in Nederland nog altijd jazzrock van wereldklasse gemaakt door gitaristen die weliswaar hun invloeden duidelijk laten doorklinken maar absoluut een herkenbare stijl hebben. Meerdere Xymphonia-redactieleden, waaronder ikzelf, werden 20 jaar geleden verrast door de kwaliteit van “The Cross” van Elewout de Raad. Verheugend is dan ook dat hij afgelopen jaar met “True Stories” eindelijk weer eens een jazzrockalbum maakt, nu met 'Project' achter zijn naam.”

– En zelfs nummer 6 in de lijst van René:
“Eigenlijk had ik in mijn lijst aandacht willen besteden aan een fraaie tributeplaat ter ere van Allan Holdsworth. Maar hoewel die plaat “I.O.U. : Italian Guitarists Pay Homage To Allan Holdsworth “ louter uit uitstekend eigen werk bestaat, gaat de nominering van mijn enige pure jazzrockalbum in de lijst naar Elewout de Raad en zijn tweede soloalbum “True Sories”. Samen met het ritmetandem van Richard Hallebeek heeft het Project zes sterke, melodieuze jazzrocknummers op plaat gezet. Holdsworth wordt overigens ook door De Raad geëerd, met het nummer “Allan”.”
Website:
http://www.elewoutderaad.com/
https://www.facebook.com/elewout.deraad
https://elewoutderaad.bandcamp.com/album/true-stories
https://soundcloud.com/elewoutderaad .

Freedom To Glide - The Chronicle Of Stolen Souls (Ruby Storm Records)
U hoort: Left Side Of The Brain

– Op nummer 9 in de lijst van Christian:
“Technisch niet een release uit 2023 maar dit album kwam zo laat in 2022 uit, dat ik niet anders kon dan het dit jaar meenemen in mijn lijst, simpelweg omdat het mijn meest gedraaide album van het afgelopen jaar was. Origineel was het niet de bedoeling om dit als vierde Freedom To Glide-album uit te brengen, maar de songs lagen al op de plank en de gebeurtenissen in de wereld (en met name de Russische inval in Oekraïne) deden de beide heren van Freedom To Glide beseffen dat dit album er nu wel moest komen.“

– Op nummer 6 in de lijst van Herman:
“We hebben bij Xymphonia Freedom To Glide eigenlijk vanaf het begin gevolgd. Ik denk dat ons hele team de oorlogstrilogie in de kast heeft die dit Britse duo in de periode 2013 tot 2019 uitbracht. Dat geldt ook weer voor de epiloog die daarop afgelopen jaar verscheen: “The Chronicle Of Stolen Souls”. Natuurlijk is de stijl intussen bekend, waarbij Pink Floyd duidelijk een inspiratiebron is geweest. Maar het lijkt wel of de melancholieke stem van Andy Nixon per plaat doorwrochter en intenser klinkt en zijn gitaarspel nóg meer door de ziel snijdt. Toetsenist Pete Riley omgeeft dit met een warme klankwereld.”
Websites:
https://freedomtoglide.com/
https://freedomtoglide.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/FreedomToGlide .

Nr. 9

Op nummer negen vinden we drie albums, alledrie slechts door één redactielid genoemd, maar dan wél op nummer drie in die persoonlijke lijstjes!

Dezolve – CoMoVE (King Records)
U hoort: Heart Of The World

– Op nummer 3 in de lijst van René:
“Dezolve stond in 2019 en 2020 op nummer 1 in mijn jaarlijst. Daarna werd het even stil rond deze Japanse fusionband, maar afgelopen jaar kwamen de jonge musici weer vol bravoure terug in de picture. “CoMoVE” opent lekker agressief, mede door de nieuwkomer op bas. Toch staan er ook weer mooie subtiele stukken op de plaat, zodat de vergelijking met Casiopea, Kenso, Pat Metheny en ExhiVision ook voor deze plaat opgaat.”
Websites:
https://www.dezolve.net/
https://www.facebook.com/dezolve.official
het genoemde nummer met Phylosophy No Dance.

Damanek – Making Shore (Giant Electric Pea)
U hoort: Crown Of Thorns (Sea Songs Pt. 2)

– Op nummer 3 in de lijst van Herman:
“In 2017 was ik diep onder de indruk van “On Track”, het debuut van Damanek. Deze internationaal samengestelde projectband rond de Brit Guy Manning en de Australiër Sean Timms maakt muziek die zich ergens beweegt tussen de progressieve fusionpoprock à la Steely Dan of Sting en progressieve (pop)rock. Pure prog wordt het nergens - er wordt vooral níet in hokjes gedacht en daar hou ik van. De snelle opvolger “In Flight” (2018) maakte bij mij minder los, maar vijf jaar ontwikkelingstijd heeft de heren blijkbaar goed gedaan, want het ambitieuze en zeer gevarieerde “Making Shore” is weer helemaal áf. Bijzonder is de vijfdelige suite “Oculus” die je echter nadrukkelijk niet als 'prog-epic' moet beoordelen. En de hele plaat klinkt net als z'n voorgangers als een klok!”
Websites:
http://www.guymanning.com/damanek/damanek-index.html
https://www.facebook.com/DamanekBand .

Downes Braide Association (DBA) - Celestial Songs (Magical Thinker Records)
U hoort: Look What You Do

– Op nummer drie in de lijst van Christian:
“De samenwerking tussen Geoff Downes (The Buggles, Asia, Yes) en Chris Braide heeft in ruim 11 jaar tijd een muzikale evolutie doorgemaakt van synthpop à la The Buggles op het debuut naar pastorale, licht symfonische rocksongs op album nr. 5, “Celestial Songs”, dat afgelopen jaar verscheen. De songs op dat album zijn prachtig gearrangeerd en nestelen zich al vlot in je brein. Fijn is ook om te zien dat gitarist Dave Bainbridge de ruimte krijgt om de muziek met zijn gitaarspel in te kleuren. Het is ook een album dat ik ongeacht mijn stemming altijd met veel plezier draai en van kan genieten.”
Websites:
http://downesbraide.com/
https://www.facebook.com/downesbraide .

Nr. 8

Ook op nummer 8 vinden we drie platen die elk maar in één persoonlijke lijst te vinden zijn, maar het daar wel schopten tot maar liefst nummer twee. Ook komen we voor het eerst albums uit de lijsten van Maurice en Aldwin tegen.

Exit North - Anyway, Still (eigen beheer)
U hoort: I Only Believe In Untold Stories

– Op nummer twee in de lijst van René:
“Qua timing had Exit North het het afgelopen jaar goed voor elkaar. Zo kon eindelijk het enkele jaren daarvoor geplande concert in Helmond doorgang vinden. En vlak daarvoor hadden Steve Jansen, Thomas Feiner, Charles Storm en Ulf Jansson, samen met enkele gastmusici met het stemmige “Anyway, Still” hun tweede plaat uitgebracht. Daar waar broer David Sylvian steeds meer richting ambient en werkelijke stilte afreist, maakt Jansen prachtig gearrangeerde muziek, waarbij hij in Feiner een uitstekende partner en sterke zanger heeft. Voor mij het beste concert en bijna de beste CD van het jaar.”
Websites:
https://www.exitnorthmusic.com/
https://www.facebook.com/EXITNORTHMUSIC .

Giant Sky – “Giant Sky II” (Imaginary Friend Records, 2023)
U hoort: Imposter

– Op nummer twee in de lijst van Maurice, die uitgekeken heeft naar dit album:
"Giant Sky is het soloproject van Erlend Aastad Viken, de multi-instrumentalist die we kennen van de band Soup. Na het titelloze debuut uit 2021 verscheen eind 2023 de opvolger, simpelweg getiteld “Giant Sky II”, een heus dubbelalbum. Aastad Vikens' roots liggen in de prog, getuige het zeer Pink Floyd-achtige “King In Yellow” met geweldige Moog-solo. Maar net als op het debuut blijken er veel stijlen versmolten tot een geheel en is er gebruikt gemaakt van veel gastmuzikanten. Je hoort afwisselend muziek in stijlen waar uiteenlopende groepen als Electric Light Orchestra, The Mars Volta en Mercury Rev in excelleren, uiteenlopend van hypnotiserende postrock tot triphop, shoegaze en zelfs een beetje metal. Dit album is een mooi cadeau, dat past bij deze donkere dagen, waarbij het epische einde de weg naar het voorjaar inluidt."
Websites:
https://www.giantskyband.com/
https://www.facebook.com/giantskyband
https://giantskyband.bandcamp.com/album/giant-sky-ii .

Wilson, Steven – The Harmony Codex (Virgin Music Group, 2023)
U hoort: Actual Brutal Facts

– Op nummer twee in de lijst van Aldwin:
"“The Harmony Codex” heeft een bijzondere sfeer, een mooie diepe gelaagdheid (mooi op elkaar afgestemde lagen) die met name goed te horen is op de Blu-ray. Het is een heel divers muzikaal album, van poppy sciencefiction tot aan natuurlijk progressief. Ondanks de keuze voor I Spy op mijn lijst als eerste, is het toch “The Harmony Codex”, die dit jaar met veel bewondering het vaakst gedraaid werd in Huize Gerritsen."
Websites:
www.stevenwilsonhq.com
https://www.facebook.com/StevenWilsonHQ/ .

Nr. 7

Op nummer 7 in de cumulatieve lijst vinden we twee nummer één-noteringen uit persoonlijke lijstjes en ook eindelijk weer een album dat in meerdere lijsten (twee om precies te zijn) genoemd is.

Solomon – It's All Downhill From Here (Meet Me There Music / Cloud9)
U hoort: Polly

– Op nummer 1 in de lijst van Herman:
“Ons Album van de Maand maart is vermoedelijk mijn meest beluisterde in 2023 verschenen plaat. Er valt dan ook veel te genieten op dit werkstuk van de Limburgers. Puristische progluisteraars zullen het misschien geen prog vinden, maar net als de muziek van bijvoorbeeld Elbow is deze fijnzinnig geconstrueerde poprock wel degelijk progressief van karakter. De prachtige, diep goudbruine stembanden van Koen de Witte brengen een fikse dosis gevoel in de songs. De twee concerten die ik van de groep bezocht bevestigden voor mij nog eens extra de kwaliteiten van Solomon, waarbij bleek dat de groep inmiddels een andere bassist (en wat voor één!) heeft.”
Websites:
https://www.solomonmusic.eu/
https://www.facebook.com/Solomonmusicofficial/ .

Arkitekture - Rationalis Impetus (Merry-Go-Round / Arcàngelo)
U hoort: Prayer For The Dying

– Op nummer één in de lijst van René:
“Het album van de maand oktober kwam uit Zuid Korea. Arkitekture bracht eind 2022 het debuut “Rationalis Impetus” uit. De bombastische, Mellotron-gedreven progressieve rock sprak me direct aan, vooral omdat de musici niet alleen de Scandinavische voorliefde voor het oude King Crimson delen, maar er ook een eigen draai aan durven te geven. Saxofoons, dwarsfluit, cello en violen hebben daarbij de plaats ingenomen voor de gitaar. Vorig jaar verscheen de plaat nogmaals. Deze Japanse versie bevat één bonustrack.”
Websites:
https://arkitekture2022.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/arkitekture.band .

Sanderson, Dominic - Impermanence (eigen beheer)
U hoort: Is There Calm Amongst This Chaos?

– Op nummer zeven in de lijst van Christian:
“Neem een vleugje Pink Floyd ten tijde van “Animals”, voeg er een flinke dosis Mellotron aan toe en breng het verder op smaak met muziek die klinkt als een kruisbestuiving tussen Steven Wilsons "The Raven That Refused To Sing" en Änglagårds "Epilog" en je komt uit bij de muziek van de 23-jarige Britse muzikant Dominic Sanderson. Dit is absoluut het beste debuut-album dat ik de laatste paar jaar gehoord heb.”

– Op nummer vijf in de lijst van Maurice:
“De Brit Dominic Sanderson bracht na een tweetal korte EP’s in februari 2023 zijn eerste volwaardige album uit. En na beluistering ervan rijst de vraag wat er gebeurd zou zijn als Steven Wilson in Änglagård had gezeten. “Impermanence” opent in “Animals”-stijl met een mijmerende Sanderson over alleen akoestische gitaarbegeleiding. ...Maar als fluit en Mellotron aan de mix worden toegevoegd, is al snel duidelijk dat zeker niet alleen Pink Floyd tot de invloeden behoort. In “Is There Calm Amongst This Chaos?” wordt daarbovenop op het vocale vlak nog een vleugje Riverside aan de invloedenmix toegevoegd. “Impermanence” is een indrukwekkend debuutalbum.”
Websites:
Bandcamp
Facebook.

Nr. 6:

We hebben al twee nummer één-noteringen uit persoonlijke lijstjes gehad op nummer 7, dus dan weet je dat vanaf nu alleen nog maar platen met een breder draagvlak in de Xymphonia-redactie aan bod komen. Op nummer 6 twee platen die in twee lijstjes genoemd worden en één album dat het zelfs tot drie lijstjes schopte.

Gabriel, Peter - I/O (Real World)
U hoort: Four Kinds Of Horses (Bright-Side Mix)

– Op nummer acht in de lijst van Christian:
“21 jaar na het verschijnen van “Up” bracht 2023 het lang aangekondigde album “I/O”. Maar Peter Gabriel doet nooit iets op een normale manier en zo gaat het ook met “I/O”, want de nummers werden het afgelopen jaar eerst alleen maar online aangeboden in twee verschillende mixen (Bright-Side en Dark-Side). Uiteindelijk kwam er dan op 1 december eindelijk ook een fysieke editie, waarbij de meest in het oog springende versie de 2CD/Blu-ray is met daarop naast de twee bekende mixen ook nog eens een Dolby Atmos-mix, genaamd In-Side. Het klinkt allemaal een beetje ingewikkeld, maar tot mijn verbazing is “I/O” een prachtig geheel geworden ongeacht welke mix je ook kiest. “I/O” klinkt als een samenvatting van zijn muzikale loopbaan, met hints naar oudere songs verwerkt in de muziek. Als dit het laatste werk van Gabriel is dat we ooit tot ons krijgen, dan is dit maar mooi een prachtig slot aan een illustere carrière.”

– En zelfs op nummer drie in de lijst van Aldwin:
“Na 21 jaar wachten is er dan opnieuw een krachtige CD met de herkenbare stem van de ondertussen 73-jarige Peter Gabriel. Bij elke nieuwe maan van het afgelopen jaar heeft Gabriel een song van deze nieuwe plaat uitgebracht, voorzien van een toelichting. 12 zeer afwisselende nummers, 12 nummers die je zo nu en dan terugbrengen naar de sound van eerder werk van Gabriel. Je herkent de sfeer, maar het zijn geen kopieën. Toegankelijk en tegelijkertijd uitdagend. Kortom: een heel mooi album.”
Websites:
https://petergabriel.com/
https://www.facebook.com/PeterGabriel.

Panunzi, Stefano - Pages From The Sea (eigen beheer)
U hoort: You And I

– Op nummer acht in de lijst van Aldwin:
In 1997 richtte Stefano Panunzi het project Fjieri op, met Jakko Jakszyk, Mick Karn, Gavin Harrison, Tim Bowness en Richard Barbieri: enkele zeer bekende muzikanten in de progressieve rock- en rockwereld. Panunzi maakt sinds 2005 solomuziek en afgelopen jaar zijn vierde solo-album: “Pages From The Sea”. Dit album is rijk aan mooi spel op gitaar, bas en drums aangevuld met trompetten, bugels en andere koperblazers. Samen met de briljante piano, geeft “Pages From The Sea” een perfecte combinatie van ontspanning, verwondering en opwinding.

– Op nummer zeven in de lijst van René:
“De platen die Stefano Panunzi onder zijn eigen naam of met Fjieri uitbracht stonden eigenlijk altijd ergens bovenin mijn top 10-lijstjes over het betreffende jaar. Dat “Pages From The Sea” wat lager staat heeft niets met het geleverde resultaat te maken, maar misschien heeft meegespeeld dat de sympathieke Italiaan in enkele tracks iets te veel teruggrijpt naar zijn vorige platen. Voor de rest geen klachten over dit sterke artpopalbum met zoals gebruikelijk dominant bas- en drumwerk, prima gastzangers en een jazzy invalshoek.”

– En ook op nummer zeven in de lijst van Herman:
“De muziek van Stefano Panunzi weet altijd weer te intrigeren. Of de Italiaan die platen nu onder eigen naam of met Fjieri uitbrengt, hij omgeeft zich steeds weer met musici die tot mijn favorieten behoren en de inspiratiebronnen (denk vooral Japan en de diverse afgeleiden van die Britse band). In 2010 had ik zelfs zowel een album van Fjieri (eind 2009 verschenen) als Panunzi in mijn lijst! Ook het deels vocale, deels instrumentale “Pages From The Sea” is weer een genot voor de oren, met om te beginnen het veelal fretloze, heerlijk zoemende baswerk, waarmeee de herinnering aan Japan-bassist Mick Karn levendig wordt gehouden. Zang en afwisselend gitaarspel is er o.a. van Jakko Jakszyk en Robby Aceto. Laatstgenoemde van David Sylvians jarentachtigbegeleidingsband bekende zanger/gitarist is bijv. te horen in “You And I”.”
Website:
https://www.facebook.com/stefanopanunzimusic
https://burningshed.com/artists/StefanoPanunzi/stefano-panunzi_pages-from-the-sea_cd.

Karnataka - Requim For A Dream (Immrama Records)
U hoort: Say Goodbye Tomorrow

– Op nummer tien in de lijst van Aldwin:
“Oprichter Ian Jones is nog steeds de grote man die alles schrijft, basgitaar en vooral toetsen speelt en de orkestraties verzorgt. “Requem For A Dream” staat voor warme neoprog met kamerbrede vocale harmonieën van Sertari, fijne melodieuze gitaarsolo's van Luke Machin en soms een Keltisch vleugje, dankzij een bijdrage van Troy Donockley (Iona, Nightwish). ”

– Op nummer 8 in de lijst van Maurice:
“Ook bekendere namen, zoals Karnataka, kwamen met een gedegen nieuw album. "Requiem For A Dream" is een sterk album van een band die we gerust als een vaste waarde in de symfo-scene mogen beschouwen.”

– En zelfs op nummer vier in de lijst van Christian:
“Acht jaar na “Secret Angels” (2015) kwam Ian Jones, de stuwende kracht achter Karnataka, met een opvolger en zoals bijna gebruikelijk betekent dat er weer een nieuwe zangeres aan boord is gekomen, in dit geval de Brits-Cypriotische Sertari die met gemak in de voetsporen treed van haar drie voorgangers. Muzikaal weet Ian Jones toch keer op keer onder de Karnataka-vlag kwalitatief hoogstaande albums af te leveren. Het is zeker in het donkere deel van het jaar een album dat zich als een warme muzikale deken over je spreidt.”
Websites:
https://www.karnataka.org.uk/
https://www.facebook.com/KarnatakaOfficial .

Nr. 5:

We tellen af naar nummer één met steeds één album op één positie, met op de nummers 5 en 3 een album dat zelfs door drie redactieleden in de persoonlijke toplijst is gezet.

Jordsjø - Salighet (Karisma Records)
U hoort: Salighet I

– Op nummer tien in de lijst van Herman:
“Er waren in 2023 meerdere prog-acts die onbeschaamd de seventies laten doorklinken in hun muziek en daarbij ook het passende instrumentarium (met natuurlijk o.a. Mellotron, Mini-Moog, Rickenbacker-bas) gebruiken. Uit die ruif van vaak Scandinavische bands heb ik ervoor gekozen Jordsjø in mijn top tien-lijstje op te nemen. Deze Noren hebben met “Saligkeit” wat mij betreft het sterkste, meest coherente werkstuk tot nu toe hebben gemaakt. Met fraai fluitspel wordt een duidelijke folkinvloed toegevoegd en met houtblazers soms zelfs een klassiek trekje.”

– Op nummer vijf in de lijst van Christian:
“Progressieve rock uit het Scandinavische gebied blijft iets wat ik een warm hart toedraag en er gaat geen jaar voorbij waar in er niet het nodige uit die hoek in mijn jaarlijst staat. Het Noorse duo Jordsjø timmert al een aantal jaren aan de weg. De Jordsjø-sound is zo retro als het maar zijn kan, maar blijft boeien door het speelse gemak waarmee deze twee Noren hun muziek brengen, die door het gebruik van fluit ook wel iets Canterbury-achtigs in zich heeft en daarnaast aansluit bij de sound van het Zweedse Änglagård.”

– Op nummer vier in de lijst van Maurice:
“Scandinavië is weer stevig vertegenwoordigd in mijn lijst. Een nieuwe Jordsjø is altijd een plaat om naar uit te kijken. Op “Salighet” wordt nog steeds voortgebouwd op de klassieke jarenzeventigprogsound, zoals in het hoge noorden overigens veel gebeurt. Er is dan ook zoals we al eerder vertelden duidelijk verwantschap met bands als Wobbler, White Willow en vooral Änglagård. Maar wat we ook horen is de invloed van Camel en Noorse folk. Jordsjø zoekt vaker dan Änglagård heil in het neerzetten van een meer pastorale, dromerige sfeer. En dat lukt aardig met een instrumentarium waar dwarsfluit, akoestische gitaar en Mellotron prominente rollen innemen. Met “Salighet” is het Håkon Oftung en Kristian Frøland gelukt om het Jordsjø-geluid te perfectioneren en naar een nieuwe hoogte te brengen.
Websites:
https://www.facebook.com/jordsjoe
https://jordsjo.bandcamp.com/album/salighet .

We gaan nu aftellen van vier naar één, waarbij we achter elkaar drie plaatsen krijgen met maar één album. Eerst de al in de introductie aangehaalde titel die als enige in drie persoonlijke lijsten voorkomt.

Nr. 4:

De nummer vier staat hoog in twee lijsten en komt daardoor ook hoog in de cumulatieve lijst....

Riverside – Id.Entity (InsideOut / Sony Music)
U hoort: Big Tech Brother

– Op nummer vier in de lijst van Aldwin:
Het jaar 2023 begon goed met het verschijnen in de maand januari van het album “Id.Entity”. Een nieuw album van Riverside staat de laatste jaren altijd wel in mijn top 10-jaarlijst. Ook deze keer verrijkte Riverside ons met een prachtig album. Waar de afgelopen twee reguliere studio-albums van de Poolse groep een relatief melancholieke insteek hadden, klinkt hiet viertal nu fel. Veel songs zijn riff-georienteerd. Bijzonder was ook de 'the silent scream' die op indrukwekkende wijze gebracht werd door de 1000 bezoekers tijdens het optreden als afsluiter van Midsummer Prog in Valkenburg. Speciaal was ook de Deluxe Artbook Edition op LP-formaat, met daarbij een Blu-ray met 5.1 surround mix én Dolby Atmos-mix.

– En zelfs op nummer twee in de lijst van Herman:
Ik ben eigenlijk pas écht aangehaakt als Riverside-liefhebber met “Love, Fear And The Time Machine”. Ik viel, zeker in de 5.1-mix, voor de dosis melancholie, waar de zang van frontman Marius Duda een flinke rol in heeft. Ik bleef de groep volgen en zag een aantal live-optredens. Het afgelopen jaar verschenen “Id.Entity” deed het ook erg goed met mij, al is de muziek een stuk feller dan op de voorgaande twee albums. In veel songs is duidelijk dat Duda de componist is: zijn basspel is vaak zeer prominent. Dat wil niet zeggen dat het nieuwste bandlid Maciej Meller niet aan de bak komt: hij excelleert bijvoorbeeld met een meeslepende solo in het langste nummer “The Place Where I Belong”. Tijdens optredens op Midsummer Prog en in Utrecht onderstreepten deze Polen hun klasse.
Websites:
https://riversideband.pl/en/
https://www.facebook.com/Riversidepl .

Nr. 3:

Op nummer 3 een album dat door veel collega-media is 'gemist' in de 2023-jaarlijstjes, wat niet zo gek is want dit album verscheen pas vlak voor de jaarwisseling.

Moon Safari - Himlabacken Vol. 2 (Blomljud Records)
U hoort: Take What You Want

– Op nummer zes in de lijst van Maurice:
“Tien jaar deed Moon Safari er over om een opvolger van Himlabacken Vol. 1 maken. In die tijd gaf de Zweedse band mondjesmaat wat concerten en werd er gewisseld van drummer. De hamvraag is of het nieuwe album aan de hooggespannen verwachtingen kan voldoen. We kunnen met een volmondig 'JA' antwoorden. Het is misschien zelfs wel goed dat de nummers zo lang in het vat hebben gezeten en daardoor tijd hadden om te rijpen. Ja, het album laat de o zo bekende Moon Safari-sound horen, met de aanstekelijke toetsenriedeltjes en de geweldige samenzang. Maar wat gelijk opvalt is dat de muziek toch iets meer 'body' heeft gekregen. Dit is zeker toe te schrijven aan gitarist Pontus Åkesson: zijn spel is iets steviger dan voorheen. Nee, wees niet bang, het album bevat zeker geen metal: de basis is toch nog steeds het speelse geluid, dat een mix van oude Yes- en Beatles-invloeden bevat, maar dat vooral overduidelijk eigen is aan Moon Safari.”

– Ook op nummer zes in de lijst van Aldwin:
“Als er een band is, die zich richt op goed in het oor liggende progressieve rock, met veel aandacht voor melodie, zang en vooral ook samenzang, is het wel het Zweedse Moon Safari. De samenzang is kenmerkend maar het klinkt nergens te glad, of te gelikt. Pakkend en tegelijkertijd muzikaal uitdagend.”

– En zelfs op nummer twee in de lijst van Christian:
“Deze Zweedse band deed er niet zo lang over als I Spy maar toch hebben we al met al 10 jaar moeten wachten op het vijfde album van Moon Safari. De band klinkt als nooit weggeweest, hoewel het extreem mierzoete wat in het verleden nog wel eens de overhand kon krijgen nu is ingeruild voor een klein stevig randje. De jonge gasten zijn volwassen mannen geworden en dat mag ook terug te horen zijn in de muziek. Dit is muziek waar ik gewoon uitermate vrolijk van word.”
Websites:
https://www.moonsafari.se/
https://www.facebook.com/moonsafariofficial
https://moonsafari.bandcamp.com/ .

Nr. 2

En wat is nu dat album dat zoveel enthousiasme bij het Xymphonia-team losmaakte dat het bij álle redactieleden in het persoonlijke lijstje terecht kwam?

Lumsk - Fremmede Toner (Dark Essence Records/Karisma Records)
U hoort: Dagen Er Endt

– Op nummer 10 in het lijstje van René:
“De eerste keer dat ik de nieuwe CD van Lumsk beluisterde ondervond ik dezelfde sensatie als twee jaar geleden bij de plaat van MEER. Prachtige pop, rock, folk en prog samengebundeld in meeslepende songs. Zeker omdat zowel zangeressen als zangers de leadvocalen op zich nemen is de link met MEER gelegd. White Willow komt daarbij ook zeker in gedachten. Toch reikt Lumsk niet zo hoog op mijn lijst, misschien omdat de melodieën net iets minder blijven hangen als bij MEER.”

– Op nummer zes in de lijst van Christian:
“Lumsk was voor mij een nieuwe ontdekking dit jaar maar is zeker geen nieuweling want al sinds 2001 actief. Oorspronkelijk maakte deze Noorse band folkmetal, maar na het derde album “Det Vilde Kor” (2007) werd een pauze ingelast om vervolgens in alle rust te werken aan een opvolger. Het duurde vervolgens 16 jaar alvorens “Fremmede Toner” verscheen, maar toen bleek wel dat de de metalroots achtergelaten waren: anno 2023 klinkt Lumsk als een kruising tussen White Willow en The 3rd And The Mortal, beide niet geheel toevallig ook Noorse bands.”

– Op nummer vijf in het lijstje van Herman:
“Er zijn nogal wat Scandinavische bands die bij toenemende leeftijd vanuit hardere muzieksoorten naar progressieve rock toekruipen. Meestal vind ik het resultaat maar zozo. Uitzonderingen zijn er ook: Opeth bijvooorbeeld en nu Lumsk. Dit is toch wel een opmerkelijk project dat tot in de puntjes is uitgewerkt, met zeer geslaagd resultaat. Uitgangspunt is namelijk een aantal beroemde romantische gedichten, waarvan zowel de Noorse vertalingen als de originele versies zijn getoonzet. Wat Lumsk als pre heeft ten opzichte van genoemde bands is de gloedvolle, warme stem van Mari Klingen. De afwisseling tussen folk(rock), progressieve rock en metal houdt het album spannend.”

– Ook op nummer vijf in het lijstje van Aldwin:
“Bands uit Scandinavië blijven me vaak verrassen. Zo ook de al in 2001 opgerichte Noorse band Lumsk. Progmetal is de muziekstroming waar Lumsk onder zou vallen. Het verbaasde me daarom dat dit nieuwe album toch echt wel onder prog te scharen valt. Sterke zang van zangeres Mari Klingen, prachtige vioolpassages, mooie toetsenpartijen, regelmatig overgaand in gecontroleerde bombast. Een album dat van begin tot eind weet te boeien.”

– En zelfs op nummer drie in het lijstje van Maurice:
“Toen we vorig jaar maart voor het eerst muziek hoorden van het Noorse Lumsk, was deze folkprogrockgroep voor ons totaal onbekend. Lumsk bleek echter al sinds 2001 te bestaan en bracht in het vorige decennium al drie albums uit. Met name de eerste twee waren gevuld met donkere folkmetal. Van folkmetal is geen sprake meer; wat we voorgeschoteld krijgen is progrock, die nog wel door folk is beïnvloed, met een mooie rol voor de nodige vioolpartijen, stevig gitaarwerk en smaakvol piano- en toetsenspel. Als we het resultaat dan toch ergens mee moeten vergelijken dan zouden we het kunnen omschrijven als een kruising tussen het folky debuut “Ignis Fatuus” (1995) en het steviger vierde album “Storm Season” (1995) van White Willow. Een prachtig album dat bij iedere luisterbeurt blijft boeien.”
Websites:
https://lumsk.bandcamp.com/album/fremmede-toner
https://www.facebook.com/lumskmusic/ .

Nr. 1

De overtuigende nummer één komt voor in vier persoonlijke lijstje en bezet maar liefst drie derde plekken in die lijstjes. Het puntenaantal is daarmee meer dan het dubbele van plaats vier. Een afgetekende overwinning voor een Nederlandse veteraan-groep.

I Spy - While The War Began (Top Hole Records)
U hoort: Unforgotten: Scars + War: Terminal One

– Op nummer acht in de lijst van Herman:
“I Spy was wel eerder op de radar gekomen van progliefhebbers, de Groningse band kwam ook al enkele keren voorbij in Xymphonia. Dat er na een jarenlange pauze gekozen is nóg meer voor progressieve rock te kiezen was toch wel een verrassing. Daarbij is niet voor een belegen stijl of een doordruk van seventiesmuziek gekozen – integendeel zelfs. De invloeden zijn divers en niet eenduidig. Intrigerend zijn de arrangementen waarvoor vele gastmuzikanten met akoestisch instrumentarium zijn ingezet. Meest opvallend is de trompet van Eric Vloeimans.”

– Op nummer één in de lijst van Maurice:
“De meest verrassende plaat van 2023 voor mij is het album dat I Spy uitbracht. Een heus dubbelconceptalbum bomvol klassieke prog in een modern jasje. Met recht eindelijk eens een Nederlands product dat op 1 in mijn lijst staat. I Spy heeft 7 jaar de tijd genomen om dit album op te nemen met als resultaat deze mijlpaal in het muzikale bestaan van deze Groningers.”

– Ook op nummer één in de lijst van Aldwin:
“Wat is er mooier dan een Nederlandse band op de eerste plek van het 2023-jaarlijstje te hebben? We hebben het dan over symfo van eigen bodem, van de Noord-Nederlandse band I Spy. Een dubbelaar waar maar liefst zeven jaar aan gewerkt is. Op het dubbelalbum word je verrast met muziek die alle richtingen op gaat, old school symfo, melodieus, maar ook soms bizar en euforisch. Je moet er wel even voor gaan zitten want het zijn vier flinke epics, maar het was het wachten meer dan waard.”

– En tenslotte ook op de nummer één-positie in de lijst van Christian:
“Je moet maar durven: na je tweede album begin jaren 90 de band op non-actief zetten om in het nieuwe millenium weer bij elkaar te komen, jaren te werken aan een nieuw album dat uiteindelijk 32 jaar na dat tweede album verschijnt. En dan blijkt de band zich ook nog eens ontwikkeld te hebben van een artrock/new wave- naar een volbloed progrockband. Want progrock, dat is wat de heren uit het noorden van het land ons voorschotelen op “While The War Began”. Vier lange suites verdeeld over 2 CD's, tot in detail uitgewerkt, prachtig opgenomen en gemixt. Iedere luisterbeurt is een beleving!!”
Websites:
https://ispyband.nl/
https://ispy.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/ispyband .