-
René Yedema
- Top 2023:
-
1. Arkitekture - Rationalis Impetus (Merry-Go-Round / Arcàngelo)
Het album van de maand oktober kwam uit Zuid Korea. Arkitekture bracht eind 2022 het debuut “Rationalis Impetus” uit. De bombastische, Mellotron-gedreven progressieve rock sprak me direct aan, vooral omdat de musici niet alleen de Scandinavische voorliefde voor het oude King Crimson delen, maar er ook een eigen draai aan durven te geven. Saxofoons, dwarsfluit, cello en violen hebben daarbij de plaats ingenomen voor de gitaar. Vorig jaar verscheen de plaat nogmaals. Deze Japanse versie bevat één bonustrack.
Websites:
https://arkitekture2022.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/arkitekture.band
2. Exit North - Anyway, Still (eigen beheer)
Qua timing had Exit North het het afgelopen jaar goed voor elkaar. Zo kon eindelijk het enkele jaren daarvoor geplande concert in Helmond doorgang vinden. En vlak daarvoor hadden Steve Jansen, Thomas Feiner, Charles Storm en Ulf Jansson, samen met enkele gastmusici met het stemmige “Anyway, Still” hun tweede plaat uitgebracht. Daar waar broer David Sylvian steeds meer richting ambient en werkelijke stilte afreist, maakt Jansen prachtig gearrangeerde muziek, waarbij hij in Feiner een uitstekende partner en sterke zanger heeft. Voor mij het beste concert en bijna de beste CD van het jaar.
Website:
https://www.exitnorthmusic.com/
https://www.facebook.com/EXITNORTHMUSIC
3. Dezolve – CoMoVE (King Records)
Dezolve stond in 2019 en 2020 op nummer 1 in mijn jaarlijst. Daarna werd het even stil rond deze Japanse fusionband, maar afgelopen jaar kwamen de jonge musici weer vol bravoure terug in de picture. “CoMoVE” opent lekker agressief, mede door de nieuwkomer op bas. Toch staan er ook weer mooie subtiele stukken op de plaat, zodat de vergelijking met Casiopea, Kenso, Pat Metheny en ExhiVision ook voor deze plaat opgaat.
Websites:
https://www.dezolve.net/
https://www.facebook.com/dezolve.official
het genoemde nummer met Phylosophy No Dance
4. Stafylakis, Haralabos [Harry] – Calibrating Friction (New Amsterdam Records)
Hoewel “Calibrating Friction” al enige tijd uit was, heb ik tot het eind van het jaar gewacht de CD te kopen. De omschrijving 'progmetal meets classic' vond ik een beetje te veel van het goede. Toch heb ik uiteindelijk de knoop doorgehakt en daar heb ik geen spijt van. Het metalgehalte wordt eigenlijk vooral uitgedragen in krachtig gespeelde thema’s, waarbij die thema’s niet per se door gitaren te hoeven worden gespeeld. Ook de orkestinstrumenten weten van wanten. Toch is het vooral de afwisseling tussen die stevige passages en de subtiele momenten die me aanspreken. Een soort 'Isildurs Bane on the rocks'.
Websites:
https://www.hstafylakis.com/
https://www.facebook.com/hs.composer
https://stafylakis.bandcamp.com/album/calibrating-friction
5. Birds Through Fire - The Sting Of Everything (Trench Edition)
Net als Exit North is Birds Through Fire zo’n samensmelting van unieke musici die werkt. Op hun tweede album “The Sting Of Everything” produceren Robby Aceto, Paul Cartwright en Paul Smyth weer uiterst stemmige muziek, waarbij linken zijn te leggen met het vroege solowerk van David Sylvian en de platen van The Blue Nile. Dat wil zeggen veel ambient, omgevingsgeluid, smachtende zang en toch een zekere groove.
Websites:
https://birdsthroughfire.bandcamp.com/album/the-sting-of-everything
https://www.robbyaceto.com/birds-through-fire/
6. Raad Project, Elewout De - True Stories (eigen beheer)
Eigenlijk had ik in mijn lijst aandacht willen besteden aan een fraaie tributeplaat ter ere van Allan Holdsworth. Maar hoewel die plaat “I.O.U. : Italian Guitarists Pay Homage To Allan Holdsworth “ louter uit uitstekend eigen werk bestaat, gaat de nominering van mijn enige pure jazzrockalbum in de lijst naar Elewout de Raad en zijn tweede soloalbum “True Sories”. Samen met het ritmetandem van Richard Hallebeek heeft het Project zes sterke, melodieuze jazzrocknummers op plaat gezet. Holdsworth wordt overigens ook door De Raad geëerd, met het nummer “Allan”.
Websites:
http://www.elewoutderaad.com/
https://www.facebook.com/elewout.deraad
https://elewoutderaad.bandcamp.com/album/true-stories
https://soundcloud.com/elewoutderaad
7. Panunzi, Stefano - Pages From The Sea (eigen beheer)
De platen die Stefano Panunzi onder zijn eigen naam of met Fjieri uitbracht stonden eigenlijk altijd ergens bovenin mijn top 10-lijstjes over het betreffende jaar. Dat “Pages From The Sea” wat lager staat heeft niets met het geleverde resultaat te maken, maar misschien heeft meegespeeld dat de sympathieke Italiaan in enkele tracks iets te veel teruggrijpt naar zijn vorige platen. Voor de rest geen klachten over dit sterke artpopalbum met zoals gebruikelijk dominant bas- en drumwerk, prima gastzangers en een jazzy invalshoek.
Websites:
https://www.facebook.com/stefanopanunzimusic
https://burningshed.com/artists/StefanoPanunzi/stefano-panunzi_pages-from-the-sea_cd
8. Solstein – Solstein (Is It Jazz? Records)
Met de gelegenheidsformatie Solstein kan Jacob Holm-Lupo zijn voorliefde voor funky progressieve jazzrock/fusion naar hartenlust uitleven. Samen met onder anderen superdrummer Keith Carlock, gitarist Stian Larsen en keyboardwizzard Bill Bressler levert hij acht korte instrumentale stukken waarin de muzikanten zich lekker kunnen uitleven zonder dat het freakerig wordt. Denk aan het meer fusiongetinte werk van Camel, Happy The Man en Herbie Hancock.
Websites:
https://solstein.bandcamp.com/album/solstein
https://jacobholmlupo.com/
https://www.facebook.com/solsteinband/
9. Waybright, Leah – Dreamed (Innertainment)
We hadden afgelopen jaar stiekem gehoopt dat de eerste twee Happy The Man-platen een nieuwe opknapbeurt zouden krijgen, maar de release van dat project is even uitgesteld. Gelukkig bracht Leah Waybright met behulp van de Happy The Man-leden Rick Kennell en Stanley Whithaker en met Gary Blu een sierlijke nieuwe CD uit die duidelijk het Happy The Man-stempel draagt. De muziek is wellicht minder virtuoos, eerder elegant en sierlijk, en lijkt mede door de elektronische getriggerde drums zeker ook op Kit Watkins’ solowerk.
Websites:
https://invasionmerch.com/products/leah-waybright-dreamed
http://www.leahwaybright.com/hello.html
Happy The Man
10. Lumsk - Fremmede Toner (Dark Essence Records/Karisma Records)
De eerste keer dat ik de nieuwe CD van Lumsk beluisterde ondervond ik dezelfde sensatie als twee jaar geleden bij de plaat van MEER. Prachtige pop, rock, folk en prog samengebundeld in meeslepende songs. Zeker omdat zowel zangeressen als zangers de leadvocalen op zich nemen is de link met MEER gelegd. White Willow komt daarbij ook zeker in gedachten. Toch reikt Lumsk niet zo hoog op mijn lijst, misschien omdat de melodieën net iets minder blijven hangen als bij MEER.
Websites:
https://lumsk.bandcamp.com/album/fremmede-toner
https://www.facebook.com/lumskmusic/
Voor mij betekende 2023 qua muziek vooral genieten van mooie heruitgaven van onder anderen ABC, Tears For Fears, Richard Wright, Saluki, Visitor 2035, David Sancious en Virgo. Zeker de 5.1 surround-versies spraken me aan. Wat nieuwe muziek betreft was het voor mij geen jaar met uitschieters. De grote namen laat ik de laatste jaren steeds meer achter me, hoewel ik de nieuwe Peter Gabriel dit jaar wel een kans wil geven. Mijn uiteindelijke lijst bevat behoorlijk wat extremen en misschien is dat ook wel datgene wat me tegenwoordig het meest raakt: onverwachte klanken in combinatie met melodieën die blijven hangen.
1. Arkitekture - Rationalis Impetus (Merry-Go-Round / Arcàngelo)
2. Exit North - Anyway, Still (eigen beheer)
3. Dezolve – CoMoVE (King Records)
4. Stafylakis, Haralabos [Harry] – Calibrating Friction (New Amsterdam Records)
5. Birds Through Fire - The Sting Of Everything (Trench Edition)
6. Raad Project, Elewout De - True Stories (eigen beheer)
7. Panunzi, Stefano - Pages From The Sea (eigen beheer)
8. Solstein – Solstein (Is It Jazz? Records)
9. Waybright, Leah – Dreamed (Innertainment)
10. Lumsk - Fremmede Toner (Dark Essence Records/Karisma Records)
