Uitzending Terugluisteren

OPENER
Rush - Marathon
Afkomstig van "Power Windows" (Mercury, 1985)

Wat is er beter dan de op de dag dat in Enschede de jaarlijkse Enschede Marathon werd gelopen de uitzending te openen met de song “Marathon” van Rush. Ooit was er trouwens een Enschedese band die zich vernoemde naar deze song. Daaruit kwam ENorm voort, dat het debuut “The First Run” van Marathon in het najaar integraal gaat uitvoeren.
Website: http://www.rush.com/ .

NIEUW
Turner, Nik and his Interplanetary Arkestra - Adjust The Future
Van "Space Fusion Odyssey" (Purple Pyramid, 2016)

Op zijn oude dag heeft de voormalige Hawkwind-saxofonist Nik Turner het voor elkaar gekregen een album te maken met vrijwel alleen maar cracks. Wat dacht je van drummer Billy Cobham (Mahavishnu Orchestra), gitaristen Robby Krieger (The Doors), Steve Hillage (Gong), Chris Poland (Megadeth, Damn The Machine), John Weinziert (Amon Düül) en John Etheridge (Soft Machine)? En op de slottrack zijn dan ook nog eens toetsenist Rick Wakeman (Yes), violist Jerry Goodman (Mahavishnu Orchestra), bassist Jimmy Haslip (Yellowjackets) en gitarist Billy Sherwood (Yes) te gast. Dat is namelijk een aangepaste versie van een nummer van The Fusion Syndicate, een project van Sherwood. Sherwood is op de rest van het album afwezig, dus dit is zeker geen doorslag van diens sterrencast-projecten! Natuurlijk maakt Turner nog steeds spacerock, waarbij de vrijwel constant tussen de speakers heen en weer kaatsende sequencergeluiden voor een hallucinerend effect zorgen. Het effect op Turners saxofoon maakt zijn spel ook aldoor zeer herkenbaar. Het zijn de partijen die de genoemde muzikanten te spelen krijgen die het album bijzonder maken en die ook meteen de titel verklaren. Door al die psychedelica heen horen we namelijk behoorlijk spannende progressieve fusion en jazzrock, wat dit dus inderdaad een "Space Fusion Odyssey" maken, met naast de genoemde saxofoon fraaie gitaarsoli en een soepele ritmesectie.
Website: http://www.nikturner.com/ .

NIEUW
Bakker, M.A. - Fright Night
- House Of Leaves
Van "Rejected Scripts" (eigen beheer, 2016)

Maarten Bakker is in de progressieve rockwereld enigszins bekend als bassist van de originele formatie rond Lonny Ziblat, Modest Midget. Als M.A. Bakker maakt deze producer, schrijver, multi-instrumentalist en componist zijn solodebuut met "Rejected Scripts". Daarop toont hij zijn bewondering voor de jazzy popfusion van bands als Steely Dan. Samen met de in Amsterdam vertoevende Amerikaanse zanger Warren Byrd, drummer Peter Weissink en diverse gastzangers en -blazers fabriceerde hij tien goed in het gehoor liggende songs, die duidelijk raakvlakken kennen met albums als "Two Against Nature" en Donald Fagens "Nightfly" en vooral vocaal met Boz Scaggs' oudere werk. Zeven liedjes zijn gebaseerd op eigen verhalen over mensen die door vreemde gebeurtenissen hun leven drastisch zien veranderen, terwijl de overige songs zijn geïnspireerd op romans van onder ander Mark Z. Danielewski. Laatstgenoemde is de broer van zangeres Poe en schreef het boek "House Of Leaves", een bizar multi-gelaagd horrorverhaal gegoten in een typografische tour de force. Bakker heeft die typografische vondsten mooi weergegeven in het tekstboekje. Als muzikant en arrangeur heeft Bakker zijn zaakjes perfect voor elkaar, waarbij hij af en toe lekker op de voorgrond komt met compacte gitaar- en toetsensolo's, zoals in "Fright Night".
Website: www.mabakker.com .

NIEUW
Jackson, Andy - Type 2 Error / Ballooning / Type 1 Error
Van "73 Days At Sea" (CD + DVD-A incl. 5.1 Surround mix ; Esoteric Antenna, 2016)

Andy Jackson is vooral bekend als opnametechnicus, die zich al jaren ontfermd over releases van zowel Pink Floyd als Roger Waters. Maar hij wil de laatste jaren zijn creatieve ei ook in zelfgemaakte muziek kwijt. In 2014 leidde dat tot "Signal To Noise", voor het Esoteric Antenna-label, en daarop verschijnt nu al de opvolger "73 To Sea". Op die platen doet hij bijna alles zelf. Ditmaal zijn er in een lang episch stuk gastrollen voor de van Karnataka en Mostly Autumn bekende Anne-Marie Helder en ex-Van Der Graaf Generator-saxofonist David Jackson (geen familie). Daar Pink Floyd-producten altijd tot in de puntjes verzorgd klinken, kun je ervan uitgaan dat dit met zijn eigen muziek ook het geval is. Dat is dan ook zeker het geval, maar een heel bijzonder onderlegd muzikant is hij niet. Met zijn ervaring weet hij overigens wel prachtig klinkende, natuurlijk Floydiaanse, gitaarpartijen op de band te zetten, maar zijn vocalen zullen voor sommigen het breekpunt zijn: dat is namelijk meer mompelend declameren. iO Pages' Antonie Deelen vergelijkt het met de voordacht van Roger Waters, maar die weet veel meer intensiteit in zijn stem te leggen. Dat kan ook een keuze zijn: Jacksons plaat is vooral een relaxte luistertrip: een doorlopend verhaal, met in elkaar overlopende nummers, waar je je zeker middels de 5.1-mix op de meegeleverde DVD heerlijk in onder kunt dompelen.
Website: http://andyjacksonmusic.com/ .

PROGHISTORIE DER OOSTERBUREN
Trilogy - Breakthrough
Van "Here It Is" (Cain, 1979 / Musea, 1992 / MALS, 2009)

Trilogy is een van de vele bands die het niet gelukt is om, ondanks een veelbelovend album en goede kritieken, de amateurstatus te ontstijgen. Trilogy is afkomstig uit Dorsten, een plaatstnaam die iedereen die hier in Twente de grens overgaat en afzakt richting het Ruhrgebied bekend zal voorkomen: het ligt namelijk aan die Autobahn, ongeveer op dezelfde breedtegraad als Nijmegen. De groep werd opgericht in 1977 en genoemd naar een album van de favoriete groep van de leden: "Trilogy" van Emerson, Lake & Palmer. Na een aantal line-upwisselingen ontstond er een stabiel trio dat al snel repertoire voor een live-set van ongeveer een uur bijeen had geschreven. Uiteindelijk wist men dit ook in de studio vast te leggen, maar in een tijd dat de punk en New Wave het won van de symfo en Krautrock kostte het wat moeite om het uitgebracht te krijgen. Het kleine Cain durfde het aan en bracht het uit in een nogal nondescripte hoes. Het label bleek niet zo betrouwbaar, maar toch verscheen er op datzelfde Cain vijf jaar later nog een tweede album, "Nachrichter", dat stilistisch weinig meer van doen had met de prog van "Here It Is". Niet lang nadat dit Cain te ziele ging hield de groep het ook voor gezien. In 1992 kwam er een CD-release, waarvoor ook een fraaie, bij progressieve rock passende hoes werd ontworpen, door onder andere drummer Martin Breuer. Het Russische MALS bracht daar in 2009 een miniatuur-LP-hoes-versie van uit. Wij gaan luisteren naar "Breakthrough", dat laat horen dat Trilogy toch wel wat bedeesder klinkt dan voorbeeld ELP en eerder muziek maakt in de lijn van het oorspronkelijke Lady Lake, de Overijsselse groep die ongeveer in dezelfde tijd actief was. Let op het fraaie keyboardwerk van Jochen Kirstein en Guido Harding.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=558 .

BRITPROG
Time - Turn Around
Van "Time" (Buk, 1975 / Prog Temple, 2012)

Als variant op de Ameriprog van vorige week, kun je ook voor diverse obscure bands uit de jaren zeventig in Groot Brittannië een verzamelnaam bedenken. Wij kiezen met een knipoog naar Britpop voor Britprog. De viermansformatie Time past goed onder die noemen. Bekendste leden waren de gebroeders Margetts die met Spontaneous Combustion naam maakten, een groep waaruit Time voortkwam. Toch zullen velen tevens de naam van drummer Jeff "Jode" Leigh herkennen als de latere drummer van England. De enige lp die de band in 1975 op het kleine Buk-label uitbracht werd geproduceerd door de beroemde Conny Plank. Muzikaal zijn er raakvlakken met het Yes van die periode te onderscheiden, al stond bij Time de compositie meer voorop dan de uitgebreide solo's. Jaren geleden lieten we al eens enkele nummers horen van de LP, maar in 2012 verscheen het album ook op CD bij het piratenlabel Prog Temple. De geluidskwaliteit is niet denderend, maar we zijn blij dat deze muziek weer eens aan de vergetelheid is onttrokken. Overigens is niet alleen van Leigh bekend wat hij na Time ging doen, ook van bassist Tristram Margetts weten we dat hij met DE Greg Lake ging spelen.
Websites: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=7637
http://badcatrecords.com/BadCat/SPONTANEOUS.htm
http://www.bandtoband.com/band/time-uk-2/s-t (leuke stamboom!)

VERGETEN KLASSIEKER
Coto-En-Pel - Holocaust (Part 2)
Afkomstig van "Holocaust" (1978 / The Laser's Edge, 1991)

De Spaanse band Coto-En-Pel heeft ons helaas maar één album achtergelaten: het in 1978 verschenen “Holocaust”. Helaas, omdat de muziek uitermate tot de verbeelding spreekt. De invloeden zijn duidelijk zowel Yes als King Crimson maar deze Spanjaarden weten het te vermengen tot een zeer smaakvol geheel. Het album moet overigens in die tijd een crime zijn geweest om te draaien vanaf vinyl want de muziek word gekenmerkt door een groot verschil tussen heel zachte, rustige passages en symfonische uitbarstingen. Gelukkig heeft het Amerikaanse label The Laser's Edge dit album in 1991 op CD uitgebracht en is Coto-En-Pel zodoende aan de vergetelheid onttrokken.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=2044 .

AOR
Shadowman – Dreams Die Hard
Van “Different Angles” (Escape Music, 2006)

Onder AOR-liefhebbers is Steve Overland een van de grote namen. Hij is begonnen bij de band Wildfire, maar meest bekend is hij wel door de Engelse groep FM die tot 1996 actief was. Daarna formeerde hij zijn eigen band Overland en Shadowman. In 2007 kawm het tot een FM-reünie, wat resulteerde in alweer 4 studioalbums. Met de band Shadowman produceert hij ook nog steeds muziek, hoewel het laatste album alweer een aantal jaar oud is. Naast Overland bestaat Shadowman uit gitarist Steve Morris (bekend van de Ian Gillan Band), bassist Chris Childs (o.a. Paul Young, Samantha Fox, Graham Bonnet, Don Airey en Russ Ballard) en Harry James (o.a Thunder, Mangnum). “Different Angles” is het tweede album van de band uit 2006 is een uitgebalanceerd geheel in klassieke AOR-stijl, maar dan wel met soulvolle en soms zelfs bluesy aanpak. Zeker een aanrader voor de AOR-liefhebber.
Website: http://www.overland-shadowman.com/ .

LIVE-TIP
Schiller – Rostock Eins
Van “Sehnsucht – Live” (Island Records, 2008)

Schiller is de formatie rond elektronisch muzikant Christopher von Deylen. Zijn concerten zijn altijd een heus spektakel en in eigen land krijgt hij met gemak arena’s gevuld. In september en oktober zal dat ook weer gaan gebeuren, bij zijn tournee ter promotie van zijn nieuwe album “Future”, en wel door middel van een surround spektakel. Er zal geheid, net als bij voorgaande concerten, een aantal gasten opduiken om het een en ander vocaal in te kleden. Om een beetje een indruk te geven van de grootsheid van de muziek, grijpen we terug naar een live-document uit 2008, “Sehnsucht – Live”. Een van de hoogtepunten is het instrumentale “Rostock Eins”, dat wel heel erg naar Pink Floyd neigt. Op 16 oktober is hij in Oberhausen in de König-Pilsener-Arena te zien.
Website: http://www.schillermusic.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Suede – When You Are Young / Outsiders
Van “Night Thoughts” (Warner Music, 2016)

Je zou denken: 'Suede, dat is toch een Britpopband?'. Maar je kunt rustig zeggen: 'Suede goes progressive!'. "Night Thoughts" is een verhalend concept-album dat ook nog eens vergezeld gaat van een film op DVD, geregisseerd door topfotograaf Roger Sargent. Hoewel je niet moet verwachten dat de band ineens op vintage keyboards is overgestapt of iets dergelijks, is op het album wel een volledige strijkerssectie te horen. De songs zijn uiterst sfeervol en worden vol emotie gezongen, maar niet met de gemaakte theatraliteit die de zang van Brett Anderson voor sommigen in het verleden onverteerbaar maakte. De film haalt volgens regisseur Robert Sargent universele thema's aan: het leven, de dood, liefde, angst en wanhoop. We kruipen in het brein van een verdrinkende man en zien in de film de gedachten en herinneringen die aan hem voorbijtrekken. "Comeback-album "Bloodsports" bleek slechts een voorzichtige vingeroefening voor het ijzersterke "Night Thoughts", dat het beste Suede-album sinds "Coming Up" (1996) mag worden genoemd." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren) Suede treedt op tijdens het festival Down The Rabbit Hole, dat van 24 t/m 26 juni plaatsvindt in park De Groene Heuvels in het Gelderse Beuningen.
Website: http://www.suede.co.uk/ .

ACTUEEL
Crack The Sky - Animal Skins
Van "Animal Notes" (Lifesong Records, 1976 / 1989)

Van de eerste platen van Crack The Sky zijn in de loop der jaren enkele op CD verschenen. Eerst als twee-op-een en later als separate albums. Helaas is dat laatste voor "Animal Notes" en "Safety In Numbers" volgens de huidige toetsenman Glenn Workman niet mogelijk omdat de originele masters zoek zijn. De in 1989 verschenen compilatie van deze twee titels, die het korte nummer "Prelude To Safety In Numbers" mist, was al tijden 'out of print', maar werd door de band vorig jaar opnieuw herdrukt. Terwijl Crack The Sky vorig jaar nog aangenaam verraste met de nieuwe schijf "The Beauty Of Nothing" en John Palumbo en co weer enkele concerten hebben gepland in de VS, is het prettig de vroege eigenwijsheid van deze Amerikanen opnieuw te ontdekken door een nummer van het tweede album "Animal Notes".
Website: www.crackthesky.com .

10 JAAR GELEDEN
Jakszyk, Jakko M. - Nirvana For Mice
Afkomstig van "The Bruised Romantic Glee Club" (Iceni, 2006 / Panegyric, 2009)

Als je in 2006 aan Jakko Jakszyk had gezegd dat hij 10 jaar later lid zou zijn van King Crimson dan had hij je met een zekere mate van ongeloof aangekeken. Niet dat het overigens totaal onwaarschijnlijk was, gezien zijn connecties met diverse muzikanten die deel hebben uitgemaakt van deze invloedrijke band. Een aantal daarvan, Mel Collins, Ian McDonald en Robert Fripp, is te horen op zijn solo-album “The Bruised Romantic Glee Club”. En drummer Gavin Harrison, die alle drumpartijen op dit album speelt, zit anno 2016 samen met hem in King Crimson. “The Bruised Romantic Glee Club” is een dubbelalbum, met op CD 1 een set autobiografische songs en op CD 2 een soundtrack voor die autobiografie bestaande uit schitterende bewerkingen van songs die van grote invloed op Jakszyk zijn geweest. Zo ook het complexe “Nirvana For Mice” van de avantprog formatie Henry Cow, welke in Jakszyks bewerking overigens wel een stuk beter te behappen is. doordat de vele blazerspartijen nu worden gespeeld door Jakszyk op gitaar. Het is ook gelijk de eerste keer, hoewel indirect, dat we muziek van Henry Cow in Xymphonia draaien.
Website: https://www.facebook.com/jakko.jakszyk .

Kataya - Putkivaara
Van “Canto Obscura” (Nordic Notes, 2008)

“Canto Obscura” is het debuutalbum van het uit Finland afkomstige trio Kataya. De band is geformeerd rondom 3 gerenommeerde muzikanten uit de Finse muziekscene, die er in slagen een vrij unieke sound neer te zetten. Een mooie mengvorm van ambient, folk en progressieve rock zorgt voor een bij vlagen droomachtig album waar je zo het Finse landschap voor ogen ziet. Het gitaarwerk doe bij vlagen wel denken aan dat van Andy Latimer van Camel. Tot nu toe heeft de band een tweetal studio albums en een live document uitgebracht. Ten tijde van “Canto Obscura” was de band zelfs te gast op het Symforce Festival in Nederland. Toen lieten we al 2 nummers van het album horen, hoog tijd om het geheugen op te frissen. Het is overigens onduidelijk of de band nog bestaat.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=6260 .

HET DEBUUT
Styx – Movement For The Common Man
– Children Of The Land
– Street Collage
– Fanfare For The Common Man
– Mother Nature's Matinee
Van “Styx” (Wooden Nickel Records, 1972)

Onder het kopje 'Het Debuut' willen we van een aantal bekende bands de komende tijd een nummer van het debuutalbum plannen. Vaak is dit een album dat qua stijl afwijkt van het bekende repertoire van de desbetreffende groepen. Vaak ook is het een album dat niet echt bekend is. Vanavond is Styx aan de beurt. Het gelijknamige debuutalbum is in 1971 opgenomen in Chicago en uitgebracht in 1972 bij Wooden Nickel Records. Het album is heruitgebracht in 1980 onder de titel “Styx I” met extra artwork . In 2005 werd het opnieuw uitgebracht, als onderdeel van de dubbelaar "The Complete Wooden Nickel Recordings", gecombineerd met “Styx II”, “The Serpent Is Rising” en “Man Of Miracles” – de eerste vier albums dus. Pas na de komst van de zanger-gitarist Tommy Shaw in 1975 (dus na de Wooden Nickel-jaren) werd de band bekend bij het grote publiek met albums als “Crystal Ball”, “The Grand Illusion” en “Pieces Of Eight”. Het debuut opent met het 13 minuten lange “Movement For The Common Man”. De titel verwijst naar een onderdeel van deze suite: “Fanfare For The Common Man”. Dit is inderdaad een bewerking van de compositie van Aaron Copland, die enkele jaren later ook door Emerson, Lake & Palmer werd geadapteerd.
Website: http://styxworld.com/ .

NIEUW / LIVE-TIP / OPENER
Black Mountain - Defector
Van "IV" (Jagjaguar, 2016)

Het is alweer 6 jaar geleden dat "Wilderness Heart" verscheen, het derde album van de Canadese band Black Mountain. Deze groep rond het paar Josh Wells en Amber Webber (ook bekend van Lightning Dust) wordt nog steeds vaak onder stonerrock ingedeeld, maar dat slaat eigenlijk vooral op het titelloze debuut uit 2005. Psychedelisch heeft de muziek aldoor geklonken, maar al op het tweede album "In The Future" (2008) duiken ook zo nu en dan symfo-trekjes op en zijn knipogen naar Pink Floyd te vinden. Toen we muziek draaiden van "Wilderness Heart", haalden we de namen Led Zeppelin en The Decemberists aan. Led Zeppelin is nog steeds een referentie, en dan vooral de eclectische platen van de groep, zoals, inderdaad, nummertje vier. Maar ditmaal moesten we, vooral door de gebruikte synthesizers, maar ook hoe ze bespeeld worden, een paar keer denken aan het Duitse Eloy van rond 1980. Geen idee of de Canadezen de groep kennen, sfeervolle muziek levert het wel op. Luister maar naar het weelderige "Defector". Black Mountain treedt aanstaande donderdag, 14 april, op tijdens het Roadburn Festival en een dag later vrijdag, 15 april, in de Melkweg in Amsterdam.
Website: http://www.blackmountainarmy.com/ .

NIEUW
Enid, The - 1000 Stars
-When The World Is Full
Van “Dust” (Operation Seraphim, 2016)

Op 1 april verscheen het nieuwe album van The Enid, genaamd “Dust”: het laatste deel in de trilogie, die begon met “Journey's End” in 2010. Het album markeert tevens het einde van een periode. Bandleider en oprichter Robert John Godfrey heeft op dezelfde datum namelijk afscheid genomen als actief bandlid en zal dus behoudens incidentele gastoptredens niet meer op het podium te zien zijn bij de live-concerten. Maar nu terug naar het album. We hebben de laatste jaren de band steeds meer zien ontwikkelen rondom met name de vocalen van Joe Payne. “Dust” is zeker een voortzetting van het vorige album “Invicta”, maar de zang staat hier nog meer centraal en de teksten zijn een nog een groter rol gaan spelen. “Dust” is dan ook een conceptalbum waar je veel maatschappijkritische thema's uit kan halen. Hier was de band in het verleden natuurlijk ook niet vies van. Denk maar eens aan bijvoorbeeld een album als “Something Wicked This Way Comes”. The Enid staat nog steeds garant voor de nodige bombast en albumopener “Born In The Fire” is daar een goed voorbeeld van. Het theatrale stuk roept onherroepelijk vergelijkingen op met Queen of Valensia, maar dat doet de band natuurlijk te kort. Nog steeds is er het klassieke karakter van de muziek, aangevuld met symfonische pop en rock en natuurlijk de veelvuldige meerstemmige koren. Aan dynamiek is ook zeker gedacht en er zijn wat rustpunten ingelast met nummers als “Monsters” en “When The World is Full”, met het bekende atmosferische The Enid-geluid. Door het gehele album hoor je muzikale thema's terugkeren van de vorige twee albums, zo ook in de afsluiter “Heavy Hearts”, waar tevens de trancebeat van “Dark Hydraulic” in terugkeert. Met deze ingeslagen weg zal men natuurlijk niet alle 'oude fans' bekoren. Wel is duidelijk dat de band niet blijft hangen in het verleden, maar met “Dust” tegelijkertijd wel degelijk de aloude The Enid-spirit in ere houdt. We gaan luisteren naar “1000 Stars”, met een glansrol voor gitarist Jason Ducker, en “When The World Is Full”.
Website: http://www.theenid.co.uk/ .

NIEUW
Huis - Memories
Van "Neither In Heaven" (Unicorn Digital, 2016)

De mensen die het tweede album van de Canadese band Huis in voornotering hebben besteld, ontvingen deze week het voor mei aangekondigde album al gesigneerd en al in de bus. Hoe zat dat ook alweer? Een Canadese band met een Nederlandse naam? Oprichters Pascal Lapierre en Michel Joncas raakten geïnspireerd na een reis door Nederland, dat tevens het land is van hun favoriete band Knight Area. Toen ze Unicorn Digital-label-eigenaar en Mystery-gitarist Michel St. Père vroegen of hij nog een geschikte gitarist wist, bood die zichzelf aan. Nu schrijft St. Père voor Mystery alle nummers, bij Huis houdt hij zich gedeisd. Op "Neither In Heaven" staat één St. Père-compositie, de rest is aangedragen door de andere leden, vooral bassist Joncas. Toetsenist Lapierre heeft de band inmiddels om privé-redenen verlaten en is vervangen door Johnny Maz. Dat neemt allemaal niet weg dat er soms Mystery-trekjes zijn te horen overigens: dat zit 'm niet alleen in de gitaarpartijen, maar ook in de gloedvolle sound en soms in de wijze waarop naar climaxen wordt toegewerkt. De veel minder intense, lagere stem van Sylvain Descôteaux is al een element dat Huis sowieso op zichzelf laat staan. De Knight Area-connectie is er ook nu weer: toetsenist Gerben Klazinga is een van de gasten op het album.
Van: http://www.huisband.com/ .

NIEUW (enigszins verlaat)
Interpose + - Entropy Part 1-3
Van "Memories In The Wind" (Musea Parallele, 2015)

Het Japanse Interpose + werd in 1986 opgericht en presenteerde met "Memories In The Wind" vorig jaar een derde album, terwijl er in het verleden ook een DVD is uitgegeven. Gitarist Kenji Tanaka en zangeres Sayuri Aruga zijn de belangrijkste songschrijvers. Je zou de band kunnen omschrijven als een moderne versie van Outer Limits, wat zoveel betekent als een groep musici met grote bewondering voor de eerste bezetting van UK. Symfonische rock vermengd met jazzrock, die vooral gestalte krijgt in Holdsworthiaans gitaarspel. Zoals wel vaker bij Japanse progressieve muziek blijft de zang een kwestie van smaak. Aruga zingt vol overtuiging, maar voor veel Westerse oren is het nog steeds wennen. Het 30-jarige bestaan van Interpose + wordt in mei trouwens gevierd met een optreden in de beroemde Silver Elephant. Mogelijk dat van dit evenement een CD-R wordt uitgebracht. Websites: https://www.facebook.com/interpose.jp (voor de nieuwste berichten) en
http://www.interpose.jp/index_en.html (bijzonder verouderde informatie).

NIEUW / JAZZROCK / LIVE-TIPS
Hiromi: The Trio Project - Dilemma
Van "Spark" (Telarc, 2016)

De Japanse virtuoze toetseniste Hiromi is al regelmatig te horen geweest in ons programma, vooral met haar band Sonic Boom. De laatste zes jaar is ze veel op pad met The Trio Project. De andere leden zijn het Amerikaanse basbeest Anthony Jackson en de Britse superdrummer Simon Phillips. Zelf speelt ze in dit verband hoofdzakelijk piano. Best wel bijzonder in muziek die vooral ook door het als altijd spectaculaire drumwerk van Phillips toch het best als jazzrock gekenschetst kan worden. Het is niet slechts flitsende virtuositeit waarom het hier draait, Hiromi zorgde ook voor frisse composities. En voor de freaks is het ook weer genieten van de opnamekwaliteit: de instrumenten zijn prachtig in de ruimte geplaatst. Hiromi: The Trio Project is zaterdag 9 juli te aanschouwen op het North Sea Jazz Festival. Simon Phillips is met zijn Protocol al eerder te bewonderen: op 15 mei op het Duketown Festival in Den Bosch en een dag later in De Boerderij in Zoetermeer.
Website: http://www.hiromimusic.com/ .

DEBUUT
Deep Purple - Mandrake Root
Van “Shades Of Deep Purple” (Parlophone, 1968)

“Shades Of Deep Purple” is het eerste album van de Britse hardrockband Deep Purple, in de vroegste van de vele line-ups van de band, veelal aangeduid als Deep Purple MK1. Die line-up was als volgt: Rod Evans (zang), Nick Simper (basgitaar), Ritchie Blackmore (gitaar), Jon Lord (toetsen), Ian Paice (drums). Het album is in één weekend opgenomen in Pye Studios in Londen. Het mag dan ook geen verrassing zijn dat de toenmalige live-set de basis vormde voor “Shades...”. Van de 8 nummers op het album zijn er maar 4 door de band zelf geschreven, waaronder twee instrumentals van de hand van Blackmore en Lord. De andere helft bestond uit covers: “Help” van The Beatles, het ook van Jimi Hendrix gekende “Hey Joe” en natuurlijk “Hush” van Joe South, dat de eerste hit voor Deep Purple werd. “Mandrake Root”, een eigen nummer, was oorspronkelijk instrumentaal, maar later werden de teksten toegevoegd De vele geluidseffecten die werden gebruikt waren afkomstig uit het BBC-archief.
Website: http://www.deeppurple.com/ .

AKTUEEL
Barock Project - The Longest Sigh
Van het album “Skyline” (Artalia, 2015)

Op 23 mei verschijnt een live-album van de Italiaanse formatie Barock Project, "Vivo". Het gaat hier om 2CD-set, inclusief een nog niet eerder uitgebracht nummer, “My Silent Sea”, teneinde het tienjarig bestaan van de band te vieren. In deze tien jaar heeft het Barock Project vier studioalbums op zijn naam staan. "Vivo" wordt dus de vijfde release van Barock Project, opvolgend op het succesalbum "Skyline" uit 2015. Naast werk van alle albums (vooral de recentste twee), bevat “Vivo” eene cover van Genesis' “Los Endos”. Je kunt het album nu bestellen in de webshop van de band.
Website: http://barockproject.net/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Suede – Tightrope
Van “Night Thoughts” (Warner Music, 2016)

Je zou denken: 'Suede, dat is toch een Britpopband?'. Maar je kunt rustig zeggen: 'Suede goes progressive!'. "Night Thoughts" is een verhalend concept-album dat ook nog eens vergezeld gaat van een film op DVD, geregisseerd door topfotograaf Roger Sargent. Hoewel je niet moet verwachten dat de band ineens op vintage keyboards is overgestapt of iets dergelijks, is op het album wel een volledige strijkerssectie te horen. De songs zijn uiterst sfeervol en worden vol emotie gezongen, maar niet met de gemaakte theatraliteit die de zang van Brett Anderson voor sommigen in het verleden onverteerbaar maakte. De film haalt volgens regisseur Robert Sargent universele thema's aan: het leven, de dood, liefde, angst en wanhoop. We kruipen in het brein van een verdrinkende man en zien in de film de gedachten en herinneringen die aan hem voorbijtrekken. "Comeback-album "Bloodsports" bleek slechts een voorzichtige vingeroefening voor het ijzersterke "Night Thoughts", dat het beste Suede-album sinds "Coming Up" (1996) mag worden genoemd." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren) Suede treedt op tijdens het festival Down The Rabbit Hole, dat van 24 t/m 26 juni plaatsvindt in park De Groene Heuvels in het Gelderse Beuningen.
Website: http://www.suede.co.uk/ .

EEN TEKEN VAN LEVEN
Bad Alchemy - Rohrschach's Conundrum
Afkomstig van "Rohrschach's Conundrum" (eigen beheer / CDbaby, 2009)

In 2008 besteedden wij voor het eerst aandacht aan de Amerikaanse formatie Bad Alchemy door u muziek te laten horen die afkomstig was van de MySpace-pagina van de groep. Uiteindelijk werd dit in 2009 op CD uitgebracht. Sindsdien is er niet meer veel meer van Bad Alchemy vernomen en nieuwsgierig geworden wat er van deze band was geworden ontdekten we dat in 2015 een tweede album is uitgebracht, getiteld “Pavlov's Other Dog”. Daar kunnen we nog niet wat van laten horen, maar om deze kleine ontdekking te vieren laten we u hernieuwd kennis maken met de door Canterbury-sound beïnvloede muziek en een geluid in de buurt van The Underground Railroad en A Triggering Myth. U hoort namelijk het titelnummer van het debuut “Rohrschach's Conundrum”.
Websites: http://www.cdbaby.com/Artist/BadAlchemy
en https://www.facebook.com/Bad-Alchemy-332532565938/?fref=ts .

TWINTIG JAAR GELEDEN
Le Orme - Il Fiume (Parte Prima) / Grande Acqua / Il Fiume (Parte Seconda)
Van “Il Fiume” (Tring, 1996)

Het is dit jaar twintig jaar geleden dat de Italiaanse proglegende Le Orme terugkeerde naar zijn roots met het album “Il Fiume”. Die roots zijn de sfeervolle, toetsengedomineerde symfonische rock, zoals we die van de groep kennen uit de jaren 70. Aanvankelijk had Le Orme een sound die te vergelijken iss met die van Emerson, Lake & Palmer, maar dit werd gecombineerd met een uitstekend instinct voor goede melodieën en smaakvolle arrangementen. Dat resulteerde in echte klassieke albums in de vorm van “Collage”, “Uomo Di Pezza”, “Felona E Serona” en “Contrappunti”. “Il Fiume”, vertaald “De Rivier”, is een sfeervol conceptalbum dat zeker aansluiting weet te maken met die glorieuze periode en om dat te onderstrepen draaien we de twee delen van het titelnummm, die het album openen en sluiten, met daartussenin de gedragen symfoballade “Grande Acqua”.
Websites: http://leorme-officialfanclub.com/
en http://www.aldotagliapietra.it/site/?page_id=536 .

NIET VERGETEN
Martin Orford – A Part Of Me
Van “Classical Music And Popular Songs” (GEP, 2000)

Het is alweer 16 jaar geleden dat het eerste soloalbum van Martin Orford, toen nog de toetsenist van IQ, verscheen. Het is een verzameling composities die Orford al jaren had liggen en niet bij IQ paste. Het fijne aan de plaat is dat het geen toetsenistenplaat is gebleken, maar een album gevuld met goede composities, waarbij we wel een aantal van de befaamde Orford-pianodeuntjes vooorgeschoteld krijgen. Het is een gevarieerd album, iets dat mede in de hand wordt gewerkt door de gastmuzikanten. Zo neemt David Kilminster op een paar tracks de gitaar voor zijn rekening, maar doen ook Gary Chandler van Jadis, John Wetton en natuurlijk een aantal IQ-leden mee. Helaas stapte Orford in 2007 uit IQ en niet alleen dat: hij verliet de muziekbusiness in zijn geheel. We gaan luisteren naar “A Part Of Me”, waarop alle genoemde muzikanten te horen zijn.
Info over Martin Orford op labelsite: http://www.gep.co.uk/index.php/artists/martin-orford .

AMERIPROG
Zazu - Ittsnottasonatta, But It's Close
a. Ruler's Crown
b. Space Polka
c. On The Edge Of Your Weird
d. In The Midst Of Your Weird
Van "Zazu" (Wooden Nickle Records, 1975 / SouthSide, 2008)

Op het Progressive Ears Forum kan men zich soms druk maken om de kleinste zaken. Zo werd de term "Ameriprog" eens opgevoerd om de progressieve rock uit de V.S. in de jaren zeventig aan te duiden. De Canadezen hadden hier blijkbaar moeite mee. Dat terzijde geschoven heeft deze periode naast bekende bands als Kansas, Styx en Crack The Sky veel interessante muziek opgeleverd van formaties die nauwelijks aandacht kregen. Pas in het CD-tijdperk kregen luisteraars, vaak via piratenlabels, de gelegenheid deze groepen te ontdekken. Zazu is zo'n band. Het titelloze album uit 1975, verschenen op het zelfde label als waarop vroege Styx-platen verschenen, wordt door de fraaie harmonievocalen geregeld vergeleken met Ambrosia. Toch heeft dit viertal een behoorlijk eigenwijze sound. Toetsenman John Melnick, tegenwoordig nog steeds actief als songwriter en ooit samenwerkend met Jim Peterik, kan soms ineens in de Keith Emerson-modus schieten, terwijl de composities een duidelijke invloed laten horen van southern rock. Drummer Mickey Lehocky, die later nog bij Shadowfax zou spelen, is verder steeds nadrukkelijk aanwezig. Het leverde een fris album op met het ruim tien minuten durende, vierdelige "Ittsnottasonatta, But It's Close" als hoogtepunt. Dat gaan we vanavond draaien, waarbij we even moeten waarschuwen voor de korte stilte halverwege. Overigens schijnt de band destijds voldoende materiaal te hebben geschreven voor minstens een nieuw album en die tapes zouden nog wel eens kunnen opduiken.
Interessante websites:
http://gdm.glorydazemusic.com/articles.php?article_id=1817
en http://www.progressiveears.org/forum/showthread.php/1801-Zazu .

AOR
Blvd. – Missing Persons
van “Blvd.” (MCA, 1988)

De uit Canada afkomstige band Boulevard, later ingekort naar Blvd., werd in 1983 opgericht door zanger en saxofonist Mark Holden. Het Duitse CBS bood de band een contract aan en de eerste single van de band wordt bij onze oosterburen een kleine hit. Men mocht zelfs optreden in Ronny's Pop Show. Teruggekeerd in Canada duurde het tot 1988 voordat de band voor MCA een eerste volwaardig album mocht uitbrengen. De plaat verkocht redelijk goed in eigen land en men mocht aanschuiven als opener op de “Third Stage”-tournee van Boston. In 1990 maakte Blvd. nog een plaat, die echter weinig tot geen zoden aan de dijk zette en in 1991 hield de band op te bestaan. Beide albums hebben onder de AOR-liefhebbers een klassiekers-status en zijn zeer geliefd, mede door de combinatie van goed in het gehoor liggende pop als die van Mr. Mister en AOR zoals die van grootheden als Toto. Net als een aantal tijdgenoten kwam men een paar jaar geleden weer bij elkaar om op te treden op het Firefest Fesival. Dit beviel zo goed dat er een doorstart kwam en dit jaar nog moet er een nieuw album uitkomen.
Meer informatie, o.a.: https://en.wikipedia.org/wiki/Boulevard_(band) .

NIEUW
Hooverphonic - In Wonderland
- Deep Forest
Van “In Wonderland” (Columbia / Sony Music, 2016)

Bassist/programmeur Alex Callier en gitarist Raymond Geerts vormen de harde kern van het Belgische gezelschap dat live met maar liefst 17 man (waaronder 10 strijkers) op het podium staat. Op "In Wonderland" hoor je meerdere stemmen, zowel mannelijke als vrouwelijke, met verschillende timbres die aan elk nummer een eigen karakter geven. Een eclectische plaat dus, met als rode draad de melancholische strijkers, eigen aan Hooverphonic. “Na jaren gewerkt te hebben met één specifieke stem per album, hadden we er echt zin in om met verschillende mensen samen te werken”, aldus de heren Callier en Geerts. Om precies te zijn gaat het om 3 zangeressen en 2 zangers; elk van hen is te horen op 2 nummers. Hooverphonic blijft zich grotendeels wentelen in het rijk van theatrale popsongs, glijdende symfonieën en een downtempo ritmische omkadering. “In Wonderland” maakt zijn belofte van een meer eclectische aanpak echter gedurende tien songs waar, goed voor een dik half uur muziek (aan de korte kant dus). Wij laten u twee nummers met horen met zangeressen, als eerste de zangeres Bird op het nummer “In Wonderland” en vervolgens “Deep Forest” met de zang van Christa Jérôme. Op 12 april treedt Hooverphonic op in TivoliVredenburg, Utrecht.
Website: http://www.hooverphonic.com/ .

NIEUW
Triangle - Dourbie
Afkomstig van "Alert Alive" (eigen beheer, 2016)

Midden jaren 90 ontstond de band Square The Circle, die vervolgens werd hernoemd tot Triangle toen in 2000 het officiële debuut "Square The Circle" verscheen. Dat was een zeer sterk album, gevuld met door Marillion beïnvloede neoprog, waarbij de zang het geheel een New Wave-sausje gaf. Vier jaar later kwam er nog vervolg in de vorm van “Retreat” en toen werd het stil... Anno 2016 is Triangle terug met het derde album “Alert Alive”. Muzikaal is er weinig veranderd en daar is ook helemaal niks mis mee. Martijn Paasschens' zang heeft nog steeds die licht klagelijk klank en dat vind je prettig of niet. Maar het is jammer om te constateren dat men productioneel niet met de tijd is meegegaan. Op alle vlakken klinkt het album eigenlijk gewoon niet echt af, wat zich met name wreekt bij de zangmelodieën en helemaal bij de bij vlagen lelijk klinkende elektronische drumsounds. Met name dat laatste zou anno 2016 echt niet meer hoeven, want ook op dat vlak heeft de ontwikkeling zeker niet stilgestaan. Maar we laten u oordelen - luistert u naar “Dourbie”.
Website: https://www.facebook.com/ .

NIEUW
I Monster - The Fantastic Tale Of Dr. MOOG And The Birth Of The Shimmering Beast
- The Bradley Brothers Realise The Transmutation Of The Chamberlin To The MELLOTRON
Van "Bright Sparks" (Twins Of Evil, 2016)

Achter I Monster gaat het producersduo Dean Honer en Jarrod Gosling schuil, dat al sinds 1998 met grote tussenperiodes platen onder deze naam uitbrengt. Gosling kennen we overigens tevens van Regal Worm en The Skywatchers. "Bright Sparks" is de vierde cd die dit duo met medewerking van onder andere musici uit Regal Worm uitbrengt. Het is een conceptalbum, waarop in elk van de acht nummers een iconisch instrument uit de progressieve muziek wordt bezongen. Naast de twee songs van vanavond, waarin de Moog en Mellotron centraal staan, zijn onder meer de Buchla Box, de ARP's en de Chamberlin onderwerpen. Uiteraard worden de instrumenten zelf centraal gezet. De stijl waarin de nummers gegoten zijn heeft overeenkomsten met de wijze waarop band als Daft Punk en Air eer betonen aan de invloedrijke jaren zestig en zeventig. Daarbij zijn op subtiele wijze allerlei citaten in de songs verwerkt. Tegelijk met de CD is er ook een downloadbare documentaire verschenen, waarin de instrumenten en enkele van hun beroemde gebruikers op rustige wijze geïnterviewd worden. Uiteraard loopt I Monster als rode draad door deze film.
Websites: http://www.imonstermusic.com/
en http://brightsparks.movie/ .

(NOG) NIEUW
Forq - Limax
- Crush
Afkomstig van "Batch" (groundUP, 2015)

In de periferie rondom het jazzrockfusion gezelschap Snarky Puppy bewegen zich meer bands, waarin leden van de moedergroep aanschuiven. Forq is een band waarin de van Snarky Puppy gekende gitarist Steve McQueen en bassist Michael League samenwerken met toetsenist Henry Hey en drummer Jason "JT" Thomas. Forq brengt sterk door de jaren zeventig beïnvloede jazzrock, met zelfs wat spacey invloeden – iets dat met name komt door het toetsenspel van Hey. Het doet ons bij vlagen best wel denken aan het werk van Herbie Hancock uit de jaren 70, ten tijde van zijn Headhunters. Het grote verschil met Headhunters en ook Snarky Puppy is dat het funkgehalte behoorlijk laag blijft. Groovy is het zeker wel, maar het is met name gewoon genieten van de warme klanken. Gitarist Steve McQueen gaat bij vlagen qua sound zelfs de kant op van het galmende gitaargeluid dat in de jaren zestig veel te horen was.
Website: http://www.forqmusic.com/ .

NIEUW
Redemption – The Center Of The Fire
Van het album “The Art Of Loss” (Metal Blade, 2016)

Redemption is opgericht in 2007 door leden en ex-leden van Fates Warning, Prymery, Symhony X en Steel Prophet. Met dergelijke 'roots' kan het ook bijna niet anders dan dat de groep progressieve metal maakt. Het is alweer 5 jaar geleden dat het voorlaatste studioalbum van Redemption, “This Mortal Coil” werd uitbracht. Nu is er dan eindelijk een opvolger: het zesde album heet “The Art Of Loss”. Ondertussen is Redemption ook veranderd van label: Inside Out werd ingeruild voor Metal Blade. Aan het album werken een aantal gastgitaristen mee: Marty Friedman, Chris Broderick en Simone Mularoni. Dit aangezien de vaste gitarist van de band, Bernie Versailles, nog niet hersteld is van een behandeling aan een aneurysma. De stevige progmetalvariant die Redemption maakt, balanceert op de rand van wat geschikt is voor ons programma. Wij hebben dan ook gekozen voor één van de minst stevige nummers: “The Center Of The Fire”. Mocht u het album willen aanschaffen: er is een speciale 2CD- digipack-editie met behalve het studioalbum ook een bonus disc met vier extra nummers, waaronder drie alternatieve mixen, gedaan door bandleden.
Website: http://www.redemptionweb.com/ .

AOR
Crawford, Terry - You Didn't Listen
Van "Circadian Rhythm" (Blue Slash Records, 1996)

In de loop der jaren hebben we bij Xymphonia zo af en toe aandacht besteed aan de Canadese AOR-formatie Lightspeed, die in de jaren 90 twee originele platen uitbracht. We waren dan ook verrast toen er enkele jaren geleden zowaar een derde plaat, "Waves" uitkwam waarop Saga-toetsenman Jim Gilmour te bewonderen was. De connectie met Gilmour blijkt al langer te bestaan, want door toeval kwamen we op het spoor van "Circadian Rhythm", de soloplaat van Lightspeed-drummer Terry Crawford uit 1996. Hierop is Gilmour, naast talrijke Lightspeed-collega's veelvuldig te beluisteren. Qua muziek beweegt de zich nu als multi-instrumentalist en zanger optredende Crawford zich in iets meer popgeoriënteerde rocksongs, hoewel de link naar AOR en toegankelijke progressieve pop nog steeds aanwezig is. In een van de zeldzame recensies wordt zelfs gerefereerd aan nummers als "Lies" van Camel en als we het vinnige gitaarspel in "You Didn't Listen" beluisteren, snappen we wel waar dat vandaan komt. Overigens valt in dat nummer eigenlijk het heerlijke fretloze baswerk van Rob Laidlaw nog meer op. Meest opvallende nummer is wellicht "Missing Pieces", dat wel erg naar West-Coast en Eagles neigt. Toch een leuke ontdekking deze ruim 70 minuten durende, moeilijk te vinden plaat.
Website: http://www.lightspeedmusic.com/
en voor een recensie: http://kissmar.blogspot.nl/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Folds, Ben & yMusic - So There
- Yes Man
Van "So There: 8 chamber rock songs plus the Concerto for Piano and Orchestra" (New West, 2015)

Ben Folds werd ooit bekend met zijn pianopopband Ben Folds Five. Hoewel: bekend? In ons land brak hij nooit echt door, ondanks de hoge muzikaliteit en doordachtheid van zijn werk. Een beetje Billy Joel, een mespuntje Randy Newman, maar misschien mist hij de soul van de eerste en het venijn van de tweede? Hier lijkt hij meer in de smaak te vallen met zijn speciale projecten: zo maakte hij een combinatie van een novelle en bijpassende songs met de bekende schrijver Nick Hornby, waar we ook in Xymphonia aandacht aan hebben besteed. Het eind vorig jaar verschenen "So There" brengt twee klassiek-getinte projecten samen: Een heus pianoconcert, dat zeer beluisterenswaardig blijkt. Denk als referentie aan componisten als Gershwin. Én een klassieke songcyclus, met het hippe kamermuziekgezelschap yMusic, dat we hier te lande al eens aan het werk zagen met o.a. Todd Rundgren. Voor zowel de strijkers als de blazers zijn kleurrijke partijen geschreven in wat Folds zelf 8 'chamber rock songs' noemt. Wij moesten denken aan diverse projecten van het label New Amsterdam, met name aan het werk van Corey Dargel, maar dan met grootsere arrangementen. Ben Folds en yMusic treden in het kader van de Holland Festival Proms-serie op het in het Amsterdamse Concertgebouw op 25 juni aanstaande. Het concert begint om half tien 's avonds en duurt een uur. Overigens is ook het net aangehaalde New Amsterdam Records vertegenwoordigd, middels Darcy James Argue's Secret Society, op 23 en 24 juni in de Stadsschouwburg in Amsterdam.
Website: https://www.benfolds.com/
en http://www.hollandfestival.nl/ .

LIVE-TIP
Seven Steps To The Green Door - Porn!
Van "Fetish" (Progressive Promotion, 2015)

Op het programma van het Night Of The Prog-festival staat een aantal bands die nog niet breed bekend is. Zo werd al gevraagd wat er toch schuil gaat achter die opvallende naam Seven Steps To The Green Door. Nu hebben wij daar bij het verschijnen van de CD "Fetish", een dik half jaar geleden, nog maar één nummer van gedraaid. Hoog tijd dus voor een herintroductie. Seven Steps To The Green Door is een Duitse band rond Marek Arnold (bekend van Toxic Smile, Flaming Row) en Ulf Reinhardt, met naast twee vaste zangers liefst acht gastvocalisten, waaronder Arno Menses (Subsignal). "Fetish" is al het vierde album - het debuut "The Puzzle" verscheen in 2006. Seven Steps To The Green Door schotelt ons nu een muzikale wervelwind van bijna 80 minuten voor. Productioneel tip top verzorgd en vol technisch knappe muzikale wendingen zonder de melodie of de rode lijn uit het oog te verliezen. Want een rode lijn is er, ook tekstueel: ‘Elementen uit de menselijke psyche’. Sommige passages zijn atmosferisch en warm, andere stukken hangen even tegen de progmetal aan. Qua muzikale mix moet je een beetje aan "The Mountain" van Haken denken, vooral ook omdat ook de Duitse groep enkele malen met de vocale fuga's van Gentle Giant aan de haal gaat. Ook in "Still Searching" komt dat naar voren. Seven Steps To The Green Door treedt op zaterdag 16 juli op tijdens het Night Of The Prog-festival op de Loreley in Sankt Goarshausen.
Website: http://www.bside-music.de/de_ssttgd/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Suede – When You Where Young
– The Fur And The Feathers
Van “Night Thoughts” (Warner Music, 2016)

Je zou denken: 'Suede, dat is toch een Britpopband?'. Maar je kunt rustig zeggen: 'Suede goes progressive!'. "Night Thoughts" is een verhalend concept-album dat ook nog eens vergezeld gaat van een film op DVD, geregisseerd door topfotograaf Roger Sargent. Hoewel je niet moet verwachten dat de band ineens op vintage keyboards is overgestapt of iets dergelijks, is op het album wel een volledige strijkerssectie te horen. De songs zijn uiterst sfeervol en worden vol emotie gezongen, maar niet met de gemaakte theatraliteit die de zang van Brett Anderson voor sommigen in het verleden onverteerbaar maakte. De film haalt volgens regisseur Robert Sargent universele thema's aan: het leven, de dood, liefde, angst en wanhoop. We kruipen in het brein van een verdrinkende man en zien in de film de gedachten en herinneringen die aan hem voorbijtrekken. "Comeback-album "Bloodsports" bleek slechts een voorzichtige vingeroefening voor het ijzersterke "Night Thoughts", dat het beste Suede-album sinds "Coming Up" (1996) mag worden genoemd." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren) Suede treedt op tijdens het festival Down The Rabbit Hole, dat van 24 t/m 26 juni plaatsvindt in park De Groene Heuvels in het Gelderse Beuningen.
Website: http://www.suede.co.uk/ .

HET DEBUUT
Manfred Mann's Earth Band – Prayer
Van “Manfred Mann's Earth Band” (Bronze, 1972)

De in Zuid Afrika geboren toetsenist Manfred Mann was in de zestiger jaren al succesvol vóórdat hij in 1971 de rockmuziek ontdekte en Manfred Mann's Earth Band (MMEB) oprichtte. Zijn kenmerkende gebruik van de Moog synthesizer was de sleutel tot het grote succes dat de band van midden jaren 70 tot aan de begin jaren 80 had. De originele bezetting bestond uit Mick Rogers gitaar en zang), Manfred Mann (orgel, synthesizer), Colin Pattenden (basgitaar) en Chris Slade (drums). Met dit viertal werden in de periode 1971-1976 zes albums gemaakt. Van het titelloze debuut werden twee singles getrokken: "Please Mrs. Henry" en de Randy Newman-cover "Living Without You”. Dat laatste nummer was in sommige landen een bescheiden hitje. Manfred Mann heeft een reputatie hoog te houden op het gebied van radicaal anders gearrangeerde covers. Op dit album staan twee nummers die volledig door Mann gecomponeerd zijn, waarvan “Prayer” er één van is. De band bestaat nog steeds en was onlangs nog in ons land. Op 17 juni geeft Manfred Mann's Earth Band een concert op een prachtlocatie: de Freilichtbühne, ofwel de Loreley in Sankt Goarshausen.
Website: http://www.manfredmann.co.uk/

PROG-OBSCURITEIT
Dice – Döden (Death)
Van “Live 1977” (Belle Antique, 2013)

De Zweedse band Dice heeft in zijn bestaan maar één studioalbum mogen produceren. Wel verscheen er in de jaren 90 nog een tweetal CD's met demo's, aangevuld met live-opnames op het Japanse label Belle Antique. Toch is er nog meer vastgelegd. Een aantal jaren geleden bracht de Zweedse radio namelijk een mooi verzorgde box uit met live-opnames uit het omroeparchief. Op deze 40 discs tellende box gaat men zelfs terug tot 1967. Natuurlijk zijn ook de meest befaamde progressieve rockbands vertegenwoordigd, waaronder bijvoorbeeld Kaipa, maar ook van Dice is een paar tracks te vinden. Helaas niet de complete sessie die de band voor de radio speelde, maar die is nu gelukkig door het Japanse Belle Antique op CD gezet. De instrumentale muziek van Dice doet nog het meest denken aan een kruising tussen het oude Genesis en King Crimson. Het nummer “Döden (Death)” maakt deel uit van “The Four Riders Of The Apocalypse”-suite, een van de postuum uitgebrachte demo's. Hier kan je het nummer echter in volle live-glorie horen. Klein minpuntje is dat tussen de nummers door interviewsegmenten zijn geplaatst.
Meer info http://www.progarchives.com/artist.asp?id=581 .