Uitzending Terugluisteren

NIEUW / VERWACHT / LIVE-TIP
Wolfendale - Periscope
Van "Periscope" (verwacht: begin 2019)

We konden u al eerder melden dat Wolfendale eindelijk met een opvolger komt van "Foghorn" (2011). In de tussenliggende periode is er door verschillende bandleden gewerkt aan andere projecten, niet alleen op muzikaal gebied, maar ook in theater en film. Daarnaast moest de Eindhovense groep een nieuwe studioruimte bouwen. Toen in juni een eerste levensteken in de vorm van de single "March" verscheen, was het nog de bedoeling dat het album aan het eind van de zomer zou verschijnen. Inmiddels is duidelijk dat de releasedatum van "Periscope" 1 februari is, de dag dat de groep een release-show geeft in De Effenaar - natuurlijk in Eindhoven. Vanaf 14 december is het album al via streamingkanalen te beluisteren. Dit nieuws gaat vergezeld van een nieuwe single, het titelnummer "Periscope". Daaruit blijkt wederom dat Wolfendale nog steeds delicate sfeerpop maakt, met een filmisch aandoende sfeer. Over filmisch gesproken: voor "Periscope" is ook een videoclip gemaakt, die op YouTube te bewonderen valt.
Websites:
http://www.wolfendalemusic.com/
https://www.facebook.com/wolfendaleband/
Interessant artikel: http://www.thedailyindie.nl/premiere-wolfendale-is-terug-en-dat-viert-de-band-met-de-nieuwe-single-periscope/
Link naar video: https://www.youtube.com/watch?time_continue=249&v=7B7Vh38lbGc

NIEUW (IETWAT VERLAAT)
Rosemary & Garlic - Birds
- Shine
Van "Rosemary & Garlic" (Nettwerk, 2018)

Een paar weken geleden draaiden we muziek van het debuutalbum van Habitants, een band geformeerd rond gitarist René Rutten (The Gathering) en zijn vrouw Gema Pérez. De schitterende vocalen op het album zijn van Anne van den Hoogen en nieuwgierig als we zijn gingen we op onderzoek of ze naast Habitants en haar gastrol op het The Gathering-album “The West Pole” nog meer had gedaan. We ontdekten dat ze samen met Dolf Smolenaers sinds 2014 Rosemary & Garlic vormt. De eerste EP van dit duo, “The Kingfisher”, verscheen een jaar later. Nadat deze opgepikt werd door Simon Raymonde (The Cocteau Twins) groeide Rosemary & Garlic uit tot de meest verkochte folk-act op Bandcamp. Nu, 3 jaar later, is er dan een volwaardig, gelijknamig debuutalbum dat in januari van dit jaar verscheen bij het Canadese Nettwerk. Dit label stond o.a. aan de basis van het succes van Coldplay en bracht ook muziek van Passenger, Sarah McLachlan en Olafur Arnalds uit. Rosemary & Garlic is daarmee zo'n typisch voorbeeld van een Nederlandse act die bekender is buiten onze landsgrenzen dan daarbinnen. Waar dat aan ligt weten we niet, maar één ding is het zeker: aan de muziek ligt het niet. Het woord 'folk' lieten we al vallen maar dat moet niet in strikte zin worden opgevat. Rosemary & Garlic gebruikt folk als basis zoals Nick Drake dat ook deed, voegt er subtiele elektronica aan toe en soms een wijd uitwaaierende elektrische gitaar. Niet zo gek dus dat Simon Raymonde deze muziek zo mooi vindt, want de muzikale link met Cocteau Twins is snel gelegd. Wij horen ook wel verwantschap met de meer folky kant van de Noorse progband White Willow en natuurlijk ook met The Gathering. Rosemary & Garlics album mag dan een wat late ontdekking zijn dit jaar, maar laat wel gelijk een diepe indruk achter.
Website: http://www.rosemaryandgarlic.com/ .

NIEUW
Amgala Temple - Moon Palace
Afkomstig van "Invisible Airships" (Pekula Records / Jansen Records, 2018)

Multi-instrumentalist Lars Horntveth is een van de drijvende krachten binnen de hedendaagse Noorse muziekscene. Hij is vooral bekend als belangrijkste componist van Jaga Jazzist, dat hij in 1994 als 14-jarige oprichtte, maar maakte tevens twee orkestrale soloplaten en is te horen op talloze albums van onder andere Motorpsycho, The National Bank en Beady Belle. Met Amgala Temple, waarop hij zich specialiseert op bas, lapsteelgitaar, vibrafoon en synthesizers, hernieuwt hij zijn samenwerking met Gard Nilssen, die onder meer drumde op Horntveths tweede soloalbum "Kaleidoscopic". Op "Invisible Airships" krijgt het duo gezelschap van de uit de bluesrockhoek afkomstige gitarist Amund Maarud. De vijf uitgesponnen instrumentale tracks klinken geregeld alsof nummers van Pink Floyds "Live At Pompeii" in de vijfde versnelling worden uitgevoerd. Met name het ongedwongen drumwerk met voortdurend opduikende zware roffels, de vrij uitwaaierende, gruizige gitaarspinsels en de broeierige, onaardse keyboardklanken zorgen voor een onbedoelde update van deze klassiekers, met dien verstande dat de oorspronkelijke psychedelische rock grotendeels omgeturnd is in groovy, jazzy overkomende progressieve rock. De droog ploppende, repeterende baspatronen voegen daar Krautrock-achtige accenten aan toe, terwijl het trio zich meermaals uitleeft in aan classic rock (lees Cream of vroege Led Zeppelin) gerelateerde heavy riffs. Oordeel zelf bij het beluisteren van slotnummer "Moon Palace". Volgens de persinfo van PIAS komt het album (in fysieke vorm (vooralsnog?) alleen op LP) overigens pas op 7 december in Nederland uit.
Website: https://nl-nl.facebook.com/amgalatemple/ .

NIEUW
Stewart, Dave & Barbara Gaskin - Ride The High Atlantic Wind
Afkomstig van "Star Clocks" (Broken Records, 2018)

Bijna tien jaar na hun laatste gezamenlijke plaat, "Green And Blue" uit 2009, brachten Dave Stewart en Barbara Gaskin onlangs "Star Clocks" uit. De voormalige toetsenman van onder meer Khan, Egg, Hatfield And The North, National Health en Bruford en zijn muzikale partner, naast vele albums waarop Stewart actief was haar eigen carrière startte met de progressieve folkband Spirogyra, hebben met hun platen vorige platen een herkenbaar geluid ontwikkeld. Hierop zijn de eigen progressieve popsongs vol wollig, synthetisch toetsenwerk gecombineerd met eigenwijze covers van klassiekers uit de lange popgeschiedenis. Op "Star Clocks" is de enige cover een bewerking van "Summer In The City" van The Lovin' Spoonful. De eigen stukken zijn over het algemeen dromerig van aard, maar zo nu en dan, zoals in opener "Wings On Our Shoes" en "Afraid Of Clowns" wordt er aardig gerockt. Dan komen de bijdragen van drummer Gavin Harrison en gitarist Beren Matthews (van de powerpopgroep Grip-Like Vice) het beste tot recht. Het door ons gekozen "Ride The High Atlantic Wind" heeft een mooie combinatie van dat dromerige en rockende. Tenslotte heeft het duo met gasten zelfs een tweetal optredens gegeven ter promotie van de nieuwe plaat. Helaas bleef het beperkt bij één concert in Londen en drie in Tokyo.
Website: https://www.davebarb.com/ .

NIEUW
Tangent, The - Proxy
Van "Proxy" (InsideOut, 2018)

"Proxy" is het tiende reguliere album van The Tangent. Het werkstuk is min of meer ontstaan tijdens de gezamenlijke tour met Karmakanic in 2017, onder de naam Tangekanic. Het zijn dan ook de Tangekanic-muzikanten die we op dit album horen: naast toetsenist/zanger Andy Tillison zijn dat bassist Jonas Reingold, drummer Steve Roberts, gitarist Luke Machin en achtergrondzanger Göran Edman (de leadzanger van Karmakanic). Enige toevoeging is saxofonist Theo Travis, een oude bekende in The Tangent-kringen. Het album heeft een verklarende ondertitel: 'A protest, a reflection, a couple of regrets and a rant'. Daaruit kun je al opmaken dat Tillison zich weer flink uitleeft in maatschappijkritische en -beschouwende teksten. Natuurlijk moet de Brexit het daarbij ontgelden. Maar ondanks die flinke lappen die soms meer zingzeggend dan zingend over het voetlicht worden gebracht is er ook plaats voor veel instrumentale gedeelten, die soms in handen van topkrachten Machin, Reingold en Travis in spannend symfonisch jazzrockwater terecht komen. Maar ook Tillison doet met zijn toetsenspel een flinke duit in dat zakje. Het scheelt dat hij voor de Tangekanic-tournee hard heeft moeten oefenen op Lalle Larssons bepaald lastige partijen. Het eigenlijke album bevat uit twee hoekcomposities van 16 minuten, die twee de helft kortere stukken insluiten. Dat is aangevuld met een nieuwe versie van "Supper's Off", dat eerder al verscheen op het 'restjesalbum' "L’Étagère Du Travail (The Shelf Of Work)" (2013). De speelduur wordt volgemaakt met de soundscape "Excerpts From Exo-Oceans".
Website: http://www.thetangent.org/ .

LIVE-TIP
A Liquid Landscape – Out Of Line
Van “Nightingale Express” (Glassville Records, 2012)

A Liquid Landscape was voorheen geïnspireerd door bands als Dredg, Karnivool, Porcupine Tree en Mutemath. Debuutalbum “Nightingale Express” (2012) ontving lovende recensies en zette de naam A Liquid Landscape definitief op de kaart. Na een Europese tour met Crippled Black Phoenix dook de band samen met Bruce Soord (The Pineapple Thief) de studio in om het tweede album “The Largest Fire Known To Man” (2014) op te nemen. Dit album toonde een meer melodieus alternatief rockkarakter. In 2016 besloot de band om een EP op te nemen met louter semi-akoestische nummers van eerder uitgebrachte liedjes: “Stories Left Untold”. Momenteel zit de band in de studio om een nieuw album op te nemen. Live staat A Liquid Landscape garant voor spannende melodieuze (post)rock, gedragen door de mooie stem van frontman Fons Herder. Op donderdag 22 november staat de groep in het voorprogramma van de Noorse band Soup in Cultuurpodium Boerderij, Zoetermeer.
Website: http://www.aliquidlandscape.nl/ .

LIVE-TIP
Soup - The Spirit Lodge
Van het album “The Beauty Of Our Youth” (Crispin Glover Records, 2015)

Soup is één van de vaandeldragers van de hedendaagse postrock-scene. De Noorse band werd in 2004 opgericht door multi-instrumentalist Erlend Viken. Soup heeft inmiddels zes albums uitgebracht. Toen de derde plaat “The Beauty Of Our Youth” (2013) de critici in de lage landen bereikte, wist de band zich definitief op de kaart te zetten. Vergelijkingen met Pink Floyd en Steven Wilson werden en worden regelmatig gemaakt. Sfeervolle melodieën, invloeden uit jarenzeventig-progrock, psychedelica in combinatie met moderne postrock. In de slaapkamer van mastermind Erlend Viken werd de basis gelegd voor de typische ‘Soup-sound’. De band legt momenteel de laatste hand aan een nieuw album. Op 22 november is Soup te bewonderen in Cultuurpodium Boerderij te Zoetermeer en op 24 november in de Willem Twee te Den Bosch. Voorprogramma is A Liquid Landscape.
Website: http://www.soupband.com .

LIVE-TIP /ACTUEEL
Southern Empire – Forest Fire
Van “Southern Empire” (Giant Electric Pea, 2016)

Onder de titel "In Flight Tour" zijn twee zeer getalenteerde progbands in november op tournee door Europa. Damanek en Southern Empire doen tijdens de tour natuurlijk ook Cultuurpodium Boerderij aan voor een optreden. Dat zal plaatsvinden op zaterdag 24 november. Special guest is de Duitse band Seven Steps To The Green Door. Kortom: een avondje internationale prog uit de UK, Australië en Duitsland. Mis dit niet! Southern Empire is een nieuwe avontuurlijke progressieve rockband afkomstig uit Australië. De band is opgericht door toetsenist Sean Timms na het uit elkaar vallen van Unitopia. Een aanrader voor liefhebbers van Dream Theater, IQ, Transatlantic, Karnivool en Steven Wilson. Van het titelloze debuut van Southern Empire, dat in 2016 op het label van IQ verscheen, kiezen we voor “Forest Fire”. Daarmee haken we aan bij de actualiteit: de grote bosbranden in Californië. Het aantal vermisten door die branden is in de loop van afgelopen week fors naar boven bijgesteld. Het zijn er nu zeker 1000. Zeker 71 mensen zijn omgekomen, het hoogste dodental ooit door bosbranden in Californië. Deze branden gelden dan ook als een van de dodelijkste in de Verenigde Staten deze eeuw. Langzamerhand wordt duidelijk hoe groot de verwoesting is. "Dit begint steeds meer te lijken op een kolossale ramp in slowmotion", zegt NOS-correspondent Arjen van der Horst.
Website: https://www.southernempireband.com/

LIVE-TIP
Flying Colors – Peaceful Harbour (live)
Van “Second Flight: Live At The Z7” (Music Theories Recordings, 2015)

De superformatie Flying Colors is een van de bands waar Mike Portnoy en Neal Morse de instigatoren van zijn. Het is echter wel een van de meest interessante projecten met deze heren, mede omdat we naast meestergitarist Steve Morse (geen familie) ook zijn Dixie Dreg-maatje Dave LaRue horen. Vreemde eend in de bijt is echter de singer-songwriter Casey McPherson die de rol als frontman toegeschoven kreeg. Het is echter al weer een tijd stil tond deze formatie en het laatste teken van leven is de heerlijke live-registratie “Second Flight: Live At The Z7”, opgenomen tijdens de korte tour die in 2015 werd ondernomen. Het is ook wel lekker om de heren Morse en Portnoy eens in een andere rol te zien. Beide heren spelen hier iets ingetogener en er is veel ruimte voor het heerlijke gitaarspel van de andere Morse. Een van de hoogtepunten is “Peaceful Harbour”, waarmee bewezen wordt dat een epische compositie geen lang nummer hoeft te zijn. Neal Morse is volgend jaar op 26 maart weer met zijn band in de 013 te Tilburg te bewonderen. Portnoy is dan zeker weer van de partij, als vast lid van The Neal Morse Band.
Websites: http://flyingcolorsmusic.com/
http://www.nealmorse.com .

ALBUM VAN DE MAAND
Osada Vida – Missing
Van “Variomatic” (eigen beheer, 2018)

Osada Vida, één van de meest herkenbare Poolse bands in de progrock-scene, heeft onlangs het zesde studioalbum getiteld "Variomatic" uitgebracht. Al jarenlang brengt Polen de ene na de andere talentvolle rock band voort. Zelden of nooit weten deze groepen buiten Polen voet aan de grond te krijgen, uitgezonderd natuurlijk Riverside. Osada Vida is opgericht in 1997 door basgitarist Lukasz Lisiak en voormalig drummer Adam Podzimski. Sindsdien is de bezetting talloze keren gewijzigd. De bandnaam is afgeleid van de naam van een klein dorp in Benin (West-Afrika). Vida is het Spaanse woord voor leven. De muziek die de band de afgelopen ruim 20 jaar maakte is stevige progressieve rock. Op het nu, in eigen beheer uitgebrachte album “Variomatic” brengt Osada Vida een bredere muzikale diversiteit. Met onder meer de nieuwe zanger Marcel Lisiak en de toevoeging van saxofoon, cello en Arabische luit is er een breder muzikaal scala aangeboord. Het mooie is dan ook dat er voor elk wat wils op staat op het album staat: progressieve melodieuze rock, jazz, metal maar ook een ballad en mooi gitaar- en toetstenwerk. Vandaag hoort u de opener “Missing”, tevens de langste track van het album.
Websites:
http://www.osadavida.art.pl /
http://variomatic.pl/en/preorder/ .

HERUITGAVE
Marillion - Torch Song
- Slàinte Mhath
Van “Clutching At Straws – Deluxe Editie” (EMI, 1987/2018)

Deze week verschijnt de deluxe heruitgave van het vierde en laatste album van Marillion met Fish. Dit “Clutching At Straws” is voor de gelegenheid geremixt. De band had een zware opgave om het succesalbum “Misplaced Childhood” uit 1985 op te volgen. Maar de vier instrumentalisten van de band groeide steeds meer naar elkaar toe. Fish die voor de band het mikpunt van de pers was had het echter zwaarder en dat zorgde ook voor de nodige wrijving met de overige leden en het management. Dit heeft ook zijn weerspiegeling in de teksten op het album. Eerste was het idee om wederom met een concept plaat te komen, maar daar werd al snel van af gestapt. In 1999 verscheen er al een geremasterde versie. Op de bonusschijf daarbij kregen we al demo's te horen voor het nooit gerealiseerde vijfde album met Fish. Voor de nu verschenen heruitgave is Marillion echt in het archief gedoken en zijn ook demo's gevonden van het schrijfproces van “Clutching”. Vooral de meer dan 15 minuten durende suite “Hotel Hobbies/Warm Wet Circles” laat ons de eerste ideeën voor het afgebroken concept horen. Ook is er als extra een compleet concert uit 1987, opgenomen in Edinburgh, toegevoegd. De belangrijkste vraag is natuurlijk hoe de remix van het album is geworden. Nou, de heren Andy Bradfield en Avril Mackintosh hebben hun best gedaan en blazen nieuw leven in het album. De mix klinkt warmer en meer gebalanceerd. Het gitaarspel van Steve Rothery klinkt vurig en ook Mark Kelly's toetsen klinken warmer. Daarnaast vallen er nuances op die eerst verborgen zaten in de mix. Maar wat vooral opvalt is dat de vocalen veel meer gedefinieerd aanwezig zijn en er hier en daar meer met effecten is gestoeid. Naast de stereo remix bevat de deluxe editie (net als eerder bij de vergelijkbare edities van “Misplaced” en “Brave” het geval was) ook een surround mix, plus natuurlijk weer een documentaire over de opnames van het album. Kortom: voor de fan genoeg om van te smullen en tot nu toe misschien wel de meest geslaagde remix. We gaan luisteren naar twee van de hoogtepunten van het album: “Torch Song” en live-favoriet “Slainte Mhath”.
Website: http://www.marillion.com/ .

40 JAAR GELEDEN / 50-JARIG JUBILEUM
Barclay James Harvest - Science Fiction: Nova Lepidoptera
Van "XII" (Polydor, 1978)

Afgelopen september was het precies 40 jaar geleden dat het album “XII” verscheen van Barclay James Harvest. Vreemd genoeg niet het twaalfde album van de band maar het was toen wel precies 12 jaar geleden dat de heren samen begonnen muziek te maken. Dat was nog twee jaar vóór de bandnaam Barclay James Harvest aangenomen werd. Vlak voor de eeuwwisseling ontstonden er zelfs twee BJH's omdat oerleden John Lees en Les Holroyd uiteen gingen maar beiden wel de bandnaam aanhielden. Van de Les Holroyd-versie hebben we al een flinke tijd niets meer vernomen, die van John Lees is juist erg actief. Hij viert dus met zijn bezetting dit jaar het 50-jarig bandjubileum. In dat licht verschijnt volgende week via Cherry Red een registratie op DVD en CD van het in mei van dit jaar gegeven jubileumconcert in Manchester. Terug naar “XII” nu, daar dat album ook jubileert. Dit nu 40 jaar oude werkstuk was het laatste dat in de oerbezetting werd voltooid, aangezien na dit album toetsenist Woolly Wolstenholme de band zou verlaten wegens muzikale meningsverschillen. Van “XII” draaien we het door John Lees geschreven “Nova Lepidoptera”, een song waarvan hij de tekst samenstelde uit titels van en fragmenten uit zijn science-fiction-boekencollectie.
Website: http://www.barclayjamesharvest.com/ .

NIEUW
Dilemma - Openly
- Wonder (Not Of My Own)
Van "Random Acts Of Liberation" (Butler Records, 2018)

Herinnert u zich "Imbroccata" van Dilemma? Dat album uit 1995 met die schermer op de hoes wordt door velen genoemd als een van de sterkste albums op het een jaar later ter ziele gegane label SI Music. Het zou ons niet verbazen dat de ondergang van dat label mede de inactiviteit van die groep veroorzaakte, zoals we dat ook bij bijv. Light en Egdon Heath zagen. In 2012 werd Dilemma gevraagd een reünie-optreden te verzorgen voor het iO Pages Festival van dat jaar. Oorspronkelijk drummer Frank van Essen (bekend van Iona) werkte daar niet aan mee; hij werd vervangen door Collin Leijenaar (bekend van Neal Morse en sinds vorig jaar Kayak). Het bracht het enthousiasme terug bij bandleider Robin Z(uiderveld) en zijn mannen en leek dan ook een doorstart in te luiden. Maar met het afhaken van zanger (Danny) Butler kwam alles weer stil te liggen. Toch zette Zuiderveld door en vormde met Leijenaar een nieuwe Dilemma-bezetting. Verrassing daarin is de Britse zanger/gitarist Dec Burke, die we nog kennen van Frost* en Darwin's Radio. Ook weer niet zo'n gekke keuze, omdat we op "Imbroccata" al nummers terugvinden met zo'n supervol en vet modern proggeluid dat achteraf gezien z'n schaduw vooruit werpt op wat Frost* nog veel kolossaler zou gaan neerzetten. Het nu dan eindelijk verschenen "Random Acts Of Liberation" bevat ook enkele van dat soort stukken, maar biedt in zijn 72 minuten veel meer dan dat. Zo horen we bijvoorbeeld ook heel toegankelijke, haast poppy songs met catchy melodieën maar toch nog steeds zeer symfonische arrangementen. Maar wat vooral opvalt is dat de muziek op alle vlakken tot in de puntjes verzorgd is. We hebben er heel lang op moeten wachten - en dat lange ontstaansproces heeft zich uitbetaald in een fascinerend werkstuk waar je niet snel op uitgeluisterd raakt. De CD verscheen afgelopen vrijdag bij Butler Records; Music On Vinyl brengt het album op 23 november ook op dubbel-LP uit.
Website: https://www.facebook.com/WeAreDilemma/

NIEUW
Phideaux - In Dissonance We Play
- The Sleepers Wake
- The Order Of Protection (Two)
Van "Infernal" (eigen beheer, 2018)

Zeven jaar deed Phideaux over een album dat paradoxaal in relatie tot dat getal zeven nu juist de titel "Infernal" draagt. Zeven jaar is een lange tijd voor pianist/gitarist/zanger Xavier Phideaux: voorheen volgden de albums van zijn band elkaar nogal eens op de voet. "Infernal" is dan ook een dubbelalbum, waarvan de tracklisting nadrukkelijk in vier plaatkanten wordt gepresenteerd. Opmerkelijk, want voor zover wij weten is er tot nu toe nog geen vinylversie van "Infernal" in zicht. Xavier Phideaux maakte in 1992 een album onder zijn achternaam, maar beschouwt "Fiendish" uit 2004 als het debuut van de bánd Phideaux. Die band wisselt wel van samenstelling door de jaren heen; het is nu een tienkoppig gezelschap waarin zowel jeugdvrienden als latere muzikale kameraden van de groepsleider zijn terug te vinden. Hij is zelf de leadzanger en heeft helaas een nogal vlakke, weinig emoties verradende stem. Gelukkig zingen andere bandleden soms mee en vooral de bijdragen van leadzangeres Valerie Gracious brengen sprankeling in de muziek. Die wisselt tussen prog met zowel verwijzingen naar de eindjarenzestigstijl van Moody Blues als naar volle midseventiessymfo en meer straight-ahead rock met een mysterieus dreigende sfeer. Er zijn gloedvolle toetsenpartijen te horen en bevlogen gitaarwerk, maar wel tussen veel zangpartijen die bij een deel van de luisteraars de nodige gewenning zullen vergen. Al met al een behoorlijke kluif van zo'n anderhalf uur, met op driekwart een afwisselende 'epic' van een kwartier. Maar omdat veel andere stukken (vrijwel) naadloos op elkaar aansluiten, moet je ook de andere kwarten als geheel tot je nemen - of het hele album natuurlijk. U hoort nu een flink deel van 'kant drie'.
Website: https://bloodfish.com/ .

NIEUW
Progger - Adryllanin - YouTube
Van "Dystopia" (Ropeadope, 2018)

We kunnen gerust stellen dat er een vorm van herwaardering gaande is van muziek die in de jaren 70 en 80 fusion werd genoemd. In de afgelopen paar jaar hebben we bijvoorbeeld aandacht geschonken aan bands als Snarky Puppy en Lydian Collective en vorige week nog het Noorse Pymlico. Snarky Puppy benadert die sound vanuit een funk/gospel-achtergrond, Lydian Collective vanuit een meer pure jazz-opvoeding en Pymlico maakt in aanleg progrock, maar dan verrijkt met een flinke scheut fusion. Aan dat rijtje voegen we nu het Amerikaanse Progger toe. Net als Snarky Puppy is ook Progger een soort muzikantencollectief. Leider ervan is saxofonist Brian Donohoe. Progger is daarbij wat meer rockgericht, minder funky en daardoor ook misschien interessanter voor de avontuurlijke progrockliefhebber. De groep heeft op tot op heden twee album uitgebracht, via het label Ropeadope, dat ook een aantal albums van Snarky Puppy heeft uitgebracht. Het meest recente album “Dystopia” verscheen in maart van dit jaar. Van dat album draaien we de track met de tongbrekende titel "Adryllanin".
Bandcamp: https://proggermusic.bandcamp.com/album/dystopia
Website: http://www.proggermusic.com/
YouTube-link naar dit nummer: Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=SI8VxNDZDrY .

LIVE-TIP
Damanek - The Crossing
Van "In Flight" (Giant Electric Pea, 2018)

Het album "On Track" van de internationale samenwerkingsband Damanek was vorig jaar een bijzonder aangename verrassing, die dan ook hoog in de Xymphonia-eindlijst over 2017 eindigde. We hoorden een energieke, frisse mengvorm van progrock, jazzpop en een puntje A.O.R. Blij waren we dan ook dat er een gelegenheid komt om Damanek live aan het werk te zien: op 24 november in Cultuurpodium Boerderij te Zoetermeer. Een paar weken geleden verscheen het tweede album In Flight van deze band. Na meerdere luisterbeurten kunnen we constateren dat hoewel het album niet direct die verpletterende indruk had als het debuut “In Flight” wel degelijk alle kwaliteiten heeft die het debuut zo heerlijk maken. Zwaartepunt ligt bij het driedelige "Big Eastern" dat maar liefst een halfuur in beslag neemt en een muzikale reis is van het Verre Oosten naar de Amerikaanse westkust. Dat lange werkstuk gaan we ooit nog wel eens een keer laten horen maar vanavond kiezen we voor “The Crossing” waar in met name saxofonist Marek Arnold een glansrol heeft. Daarbij hebben wij het vermoeden dat één van de twee toetsensoli ook door hem wordt gespeeld, namelijk op een SeaBoard, dat een toetseninstrument is met een rubber-achtig toetsenbord dat de speler o.a. in staat stelt om de gespeelde noten te buigen zoals een gitarist dat ook kan met zijn snaren.
Website: http://www.guymanning.com/damanek/damanek-index.html .

LIVE-TIP
Kolyadin, Gleb - Confluence
Van "Gleb Kolaydin" (Kscope, 2018)

In maart van dit jaar verscheen het solo-debuut van Gleb Kolyadin, de virtuoze pianist van Iamthemorning. Gelukkig klinkt de muziek zeker niet als Iamthemorning zonder zang van Marjana Semkina. Er zijn enkele korte, klassiek aandoende pianominiaturen te beluisteren, veel andere stukken zijn als prog-instrumental te betitelen. Daar dragen de solide begeleidingen van Gavin Harrison (drums), Nick Beggs (basgitaar) en Vlad Avy (gitaar, co-productie) aan bij. Daarnaast zijn er ook fraaie bijdragen op fluit en saxofoon van Theo Travis. Niet alles is instrumentaal op dit album want er zijn vocale bijdragen van Mick Moss (Antimatter) en Steve Hogarth (Marillion). Die laatste is reciterend te horen in “Confluence”, het langste stuk van het album waarin Kolyadin laat horen wat hij op de piano in huis heeft en daarbij fantastisch word begeleid door Gavin Harrison op drums. Kolyadin is met een volledige begeleidingsband een van de voorprogramma's tijdens het komende Marillion Weekend in maart volgend jaar.
Website: http://www.kscopemusic.com/artists/gleb-kolyadin/ .

LIVE-TIP
Von Hertzen Brothers – Jerusalem
Van het album “War Is Over” (Music Theories Recordings / Mascot Label Group, 2017)

Het wordt al bijna een wekelijkse rubriek, maar ook nu kunnen we weer nieuwe namen bekend maken voor Progdreams 2019 in De Boerderij, Zoetermeer. De organisatie heeft Gazpacho, The Watch, Knight Area, The Dame en Finch aan de line-up toegevoegd. Zij komen op het affiche dat al John Hackett Band, The Paradox Twin, IO Earth, Sky Architect, Franck Carducci en Von Hertzen Brothers bevat. Hiermee is het programma compleet. Met name Finch is bijzonder. Originele leden Peter Vink (bas) en Cleem Determeijer (toetsen) zullen samen met Mark Bogert (gitaar) en Pieter van Hoorn (drums) van Knight Area een set met werk van deze legendarische band uit de jaren zeventig uitvoeren. LET OP: Progdreams VIII is verhuisd naar het najaar en vindt nu plaats van vrijdag 20 september tot en met zondag 22 september 2019. Bekijk het tijdschema op de site van de Boerderij.

In Nederland zijn de gebroeders Von Hertzen niet erg bekend. In Finland, hun thuisbasis, hebben de heren al drie albums op nummer 1 gehad (“Love Remains The Same”, “Stars Aligned” en “New Day Rising”) en van de overige drie albums haalden er twee de top 5. “War is Over” is een plaat vol met uitstekende rocknummers met een licht progressieve inslag, wat met name duidelijk wordt in het epische openings- en titelnummer en het afsluitende “Beyond The Storm”. De overige nummers zijn kortere rocknummers met meer focus waarin het geluid van de band meer dan eens doet denken aan Flying Colors, wat als een compliment beschouwd mag worden. (bron: Marco Paasman, zwaremetalen.com)
Website: http://www.vonhertzenbrothers.com/ .

40-JARIG JUBILEUM
Pendragon - It's Only Me
Van het live-document “Concerto Maximo” (Metal Mind Productions, 2009)

In 2018 bestaat Pendragon 40 jaar. De band onder leiding van Nick Barrett behoort al jaren tot de top van de neo-prog scene. Gisteren stond de groep nog op het podium van Cultuurpodium Boerderij, Zoetermeer. Het concert stond in het teken van 4 decennia Pendragon, met op de setlist veel uniek materiaal en nummers die maar zelden live worden gespeeld. Negen jaar geleden verscheen “Concerto Maximo”, opgenomen op 8 oktober 2008 inTeatr Slaski in Katowice, Polen. De toenmalige tournee stond in het teken van het dan net uitgekomen “Pure”. Ook “It’s Only Me” komt van dat album.
Website: http://www.pendragon.mu .

ALBUM VAN DE MAAND
Osada Vida – Nocturnal
Van “Variomatic” (eigen beheer, 2018)

Osada Vida, één van de meest herkenbare Poolse bands in de progrock-scene, heeft onlangs het zesde studioalbum getiteld "Variomatic" uitgebracht. Al jarenlang brengt Polen de ene na de andere talentvolle rock band voort. Zelden of nooit weten deze groepen buiten Polen voet aan de grond te krijgen, uitgezonderd natuurlijk Riverside. Osada Vida is opgericht in 1997 door basgitarist Lukasz Lisiak en voormalig drummer Adam Podzimski. Sindsdien is de bezetting talloze keren gewijzigd. De bandnaam is afgeleid van de naam van een klein dorp in Benin (West-Afrika). Vida is het Spaanse woord voor leven. De muziek die de band de afgelopen ruim 20 jaar maakte is stevige progressieve rock. Op het nu, in eigen beheer uitgebrachte album “Variomatic” brengt Osada Vida een bredere muzikale diversiteit. Met onder meer de nieuwe zanger Marcel Lisiak en de toevoeging van saxofoon, cello en Arabische luit is er een breder muzikaal scala aangeboord. Het mooie is dan ook dat er voor elk wat wils op staat op het album staat: progressieve melodieuze rock, jazz, metal maar ook een ballad en mooi gitaar- en toetstenwerk.
Websites:
http://www.osadavida.art.pl /
http://variomatic.pl/en/preorder/ .

HET DEBUUT / ACTUEEL
Mason, Nick – Hot River
Van “Nick Mason's Fictitious Sports” (Columbia, 1981)

In september verscheen van Nick Mason het boxje “Unattended Luggage”, vlak voor diens concert met zijn Saucerful Of Secrets in Carré. Dit schreef Edgar Kruize erover voor WrittenInMusic: “Je kan niet anders dan glimlachen om de droge Britse humor die in de titel van dit drie CD’s tellende boxje van Pink Floyd-drummer Nick Mason verborgen zit. De set verzamelt de al jaren niet meer verkrijgbare albums “Nick Mason’s Fictitious Sports”, “Profiles” en “White Of The Eye” (dat laatste album, een soundtrack, was zelfs nooit eerder leverbaar! – Xymphonia). Als je de albums stuk voor stuk beluistert, snap je ook wel waarom. Waar Floyd-collega Roger Waters ook als solo-artiest grootse, meeslepende statements wil maken en andere collega David Gilmour vooral zijn eigen geluid steeds steviger af wil kaderen, heeft Mason op het eerste gehoor zijn non-Floyd curriculum vooral gevuld met iets wat nog het meest lijkt op vrolijk hobbyisme. Gewoon even lekker iets anders doen in de vrije tijd, zonder de druk die musiceren met rockmoloch Pink Floyd met zich meebracht. En hoewel hij het enige bandlid is dat op ieder Pink Floyd-album te horen is, was hij als drummer niet bepaald het meest bekende gezicht. Wat betreft het drukken van een muzikaal stempel, moest hij zelfs toetsenist Rick Wright nog boven hem dulden. Dus gewoon lekker freewheelen in de eigen tijd, was voor hem vrij makkelijk. Dat betekent echter niet dat het werk vrij van pretenties is. “Nick Mason’s Fictitious Sports” stamt uit 1981 en kan niet verder weg staan van het geluid van de band die toen harder uiteen viel dan The Wall aan het instorten was. Hoewel Masons naam in de titel zit, zijn het jazzmuzikant Carla Bley en Soft Machine’s Robert Wyatt op zang die muzikaal de boventoon voeren. Het geheel laat vooral wat progressief jazzy geluid horen (“Can’t Get My Motor To Start”, “Wervin’”), gekoppeld aan het grauwe vroege 80s geluid (“Siam”) of her en der alsnog een flard Floyd (“Hot River”).”
Website: http://www.pinkfloyd.com/news/index.php

100 JAAR EIND EERSTE WERELDOORLOG
Twelfth Night – Sequences (live)
Van “Live And Let Live” (Music For Nations, 1984)
IQ – Common Ground
Van Nomzamo (Phonogram, 1987)

Begin 20ste eeuw is er een explosieve verstandhouding tussen de verschillende grootmachten in Europa en dit moest een keer mis gaan. En hoewel de aanleiding de moord op Franz Ferdinand, troonopvolger van Oostenrijk-Hongarije, was speelde er veel meer mee. Als op 1 augustus 1914 Duitsland het neutrale Luxemburg binnenvalt is de Eerste Wereldoorlog een feit. Geallieerden voornamelijk het westelijke deel van Europa, en Centralisten (het oostelijke deel) vechten een harde oorlog en pas als de Verenigde Staten zich in het gevecht gaan mengen krijgen de geallieerden de overhand en kan op 11 november 1918 de wapenstilstand worden getekend. 9 miljoen soldaten hebben dan al het leven gelaten, waaronder veel Britten die veel verliezen hebben geleden in de loopgraven. De Eeerste Wereldoorlog staat ook wel bekend als The Great War en heeft voor altijd de machtsverhoudingen wereldwijd doen veranderen, waardoor Europa haar wereldwijde leiderschap verloor. Vooral in Groot-Brittannië werpt deze oorlog nog altijd zijn schaduw en is een beladen onderwerp. Maar ook een inspiratiebron. Zo zijn er veel bands die het onderwerp aanpakken en er wat moois van maken, zoals bijvoorbeeld Freedom To Gilde. Van IQ kennen we natuurlijk het nummer “The Seventh House” of het mooie “Common Ground” over de bloedigste dag van de oorlog, de Slag aan de Somme. Het meest bekende nummer in de prog is echter wel “Sequences” van Twelfth Night. Geoff Mann heeft het nummer met zijn pakkende tekst tot de 'signature song' van de band gemaakt. Het is ook het oudste nummer van Twelfth Night, dat al in 1979 tijdens het eerste groepsoptredens gespeeld wordt – toen nog als instrumental. Er is echter nooit een goede studioversie van het nummer met Mann opgenomen. Vandaag brengt de huidige Twelfth Night-incarnatie echter ter nagedachtenis van Wapenstilstandsdag een speciale EP uit met een nieuw opgenomen versie van “Sequences”. De eerste studioversie dus. Momenteel bestaat Twelfth Night uit oerleden Andy Revell (gitaar) en Brian Devoil (drums); Mark Spencer is de vervanger van Geoff Mann. Bassist Clive Mitten is niet meer van de partij: zijn plek is ingenomen door Andy Faulkner en de band word gecompleteerd door toetsenist Dean Baker. De EP is te bestellen via de bands website en een deel gaat naar een goed doel. Op de EP is ook de instrumentale versie te horen. We gaan echter niet luisteren naar deze versie, maar gaan 35 jaar terug in de tijd naar 5 november 1983, toen Geoff Mann zijn laatste optreden gaf met Twelfth Night in de befaamde Marquee Club. Van dit concert is het album “Live And Let Live” een weerspiegeling. In 2012 verscheen een dubbel-CD-versie in de “Definitive Edition'-serie. Niet helemaal definitief, want er is ons ook nog een DVD beloofd van dit optreden. We wachten af. We vervolgen met “Common Ground”, waarin IQ de slag aan de Somme in Frankrijk beschrijft en waarbij de geallieerden op de eerste dag alleen al 60.000 soldaten verloren. Het Britse leger verloor op deze dag meer soldaten dan in welke andere veldslag dan ook in zijn lange oorlogsgeschiedenis. IQ speelt op 15 december opnieuw in Cultuurpodium Boerderij te Zoetermeer onder de noemer IQ X-mas Bash. Al aangekondigd is dat het album “Ever” dan in z'n geheel wordt gespeeld. Laten we hopen dat dit nummer weer eens van stal word gehaald.
Websites:
http://twelfthnight.info/
http://www.iq-hq.co.uk/ .

NIEUW
Overhead - Animation For The Poor Man
- Across The Nation
Van het album “Haydenspark” (eigen beheer, 2018)

Overhead is een progressieve rockband met een herkenbaar en eigen geluid. De Finse band begon in 1999 en bracht tussen 2002 en 2012 vier studio-albums uit. De werken kregen uitstekende recensies, airplay en erkenning over de hele wereld. Het succes van de albums leidde er ook toe dat de band optredens ging doen in clubs, zalen en festivals in heel Europa. Nu, bijna 6 jaar na het het vierde album “Of Sun And Moon” en bijna twintig jaar na de oprichting is Overhead terug met “Haydenspark”. Het album is tekstueel geïnspireerd op actuele gebeurtenissen in de wereld. “Haydenspark” combineert het geluid van de eerdere albums met een nieuwe en spannende, meer gitaargestuurde richting, waardoor het album divers en intens klinkt. Gevarieerde prog, waarbij zwaardere riffs en ook akoestische secties elkaar afwissselen. Sterke, groovende baslijnen en diep emotionele en melodieuze zang completeren het geheel.
Websites:
http://www.overhead-band.com/
https://overheadband.bandcamp.com/album/haydenspark

NIEUW
Maidman, Jennifer - This Man Is Dangerous
Afkomstig van "Dreamland" (Earthmusic Production, 2018)

Multi-instrumentalist Jennifer Maidman ging sinds haar geboorte als Ian (of Jan) Maidman door het leven. Door haar gedwongen leven in een mannenlichaam voelde zich als veelgevraagd muzikant vooral op haar gemak bij zich androgeen gedragende musici als Boy George of David Sylvian, maar ook bij diverse andere acts, zoals The Penguin Cafe Orchestra, Sam Brown, Alice, Phil Saatchi en haar partner Annie Whitehead had ze een goede band. Dat verklaart waarom veel van deze muzikanten meespelen op haar solodebuut "Dreamland". Hierop vertelt ze haar verhaal, zowel in lekkere groovy, Robbie Robertson-achtige rocksongs en stemmingsvolle ballades, die verwantschap vertonen met die van Peter Gabriel, als in 'spoken word'-intermezzo's, die prachtig opgeluisterd worden door de gitaarloops van David Torn en rond de studio opgenomen omgevingsgeluiden. Naast eigen werk en enkele samen met Torn, Whitehead en documentairemaakster Dakota Lane geschreven stukken, is de intieme cover van het Matching Mole-nummer "O Caroline" vermeldenswaardig, vooral omdat co-componist Robert Wyatt erop te gast is. Andere gastmusici, naast Brown, Saatchi en Whitehead zijn onder andere drummer Jerry Marotta, Geoffrey Richardson, Liam Genockey en Helen Liebman. Van dit bijzondere album hebben we het Gabriel-achtige "This Man is Dangerous" geselecteerd.Maidman is overigens wel geregeld op tournee (met name in de V.S., Engeland en Frankrijk), maar dan met acts als Kokomo en Murray Head.
Websites:
http://jennifermaidman.weebly.com/
https://www.youtube.com/watch?v=PANuMXh_Xtk&feature=youtu.be (de gelijknamige documentaire van Dakota Lane over de totstandkoming van de CD) .

NIEUW
David Crosby / Becca Stevens / Michelle Willis / Michael League - Glory
- Your Own Ride
Van "Here If You Listen" (BMG, 2018)

We hebben het recentelijk al vaker gemeld in ons programma: David Crosby lijkt in zijn muzikaal meest vruchtbare fase van zijn leven te zitten. Na in 2014 het solo-album “Croz” te hebben uitgebracht werd deze vlot opgevolgd door “Lighthouse” (2016), “Sky Trails” (2017) en het zojuist verschenen “Here If You Listen”. Je zou dan verwachten dat er ergens dan wel concessies aan de kwaliteit zijn gedaan, maar al deze albums kunnen we van harte aanraden. De nieuweling is echter niet een strikt solo-album maar gemaakt door een groep, bestaande uit de muzikanten waarmee hij “Lighthouse” maakte. Hun namen staan dan nu ook vermeld op de voorzijde van de hoes: Becca Stevens, Michelle Willis en Michael League. Twee daarvan zijn al vaker in ons programma voorbijgekomen: Stevens met haar album “Regina”, League als bassist en bandleider van de fusiongroep Snarky Puppy. In vergelijking met het bijna helemaal akoestische “Lighthouse” is er op dit nieuwe album ruimte voor een wat breder instrumentarium, waarbij aangetekend dient te worden dat de arrangementen ook hier erg ingetogen zijn. Wat hetzelfde is gebleven, is de focus op de schitterende vierstemmige harmonieën. De openingstrack “Glory” is daarvan al gelijk een schitterend voorbeeld. In “Your Own Ride” is Snarky Puppy-pianist Bill Laurance te gast; hij tilt met zijn spel de song nog net even naar een wat hoger plan. “Here If You Listen” is een schitterend album, dat met name in deze donkere najaarsdagen als een warme deken aanvoelt.
Website: https://davidcrosby.com/ .

NIEUW
Pymlico - Wide Wake
- Ghost Notes
Van "Nightscape" (Apollon Records: PROG, 2018)

Pymlico was nog nooit op onze radar verschenen en dat terwijl de groep al drie albums in eigen beheer heeft uitgebracht en twee bij het Noorse label Apollon Records: PROG. Het onlangs verschenen “Nightscape” laat een fris, bijna tijdloos geluid horen. Pymlico is een instrumentale band, met aan het roer drummer Arild Brøter die niet alleen drumt maar ook samen met zijn broer en toetsenist Øyvind Brøter de muziek schrijft en arrangeert en het geheel ook produceert. De Noren tappen op heel vernuftige wijze uit twee muzikale vaatjes en maken daar een eigen cocktail van. We horen fusion-invloeden met een mooie melodieuze rol voor saxofoniste Marie Færevaag maar dan wel gebed in soms kamerbrede toetsenpartijen, met als tegenhanger schitterende elektrisch gitaarwerk. Opener “Wide Awake” is daarvan al gelijk een mooi voorbeeld. Het langste nummer “Ghost Notes” is één van de stevigste tracks van het album. Het feit dat gitarist Stephan Hvinden mede-schrijver is, zou daar nog wel eens de oorzaak van kunnen zijn. Zoal veel nummers op “Nightscape” heeft het stuk een aanstekelijke groove en een schitterende opzwepend slot met alle ruimte voor drums en percussie. Pymlico heeft zich met dit album echt op de kaart gezet en we zullen deze Noren in de toekomst zeker niet meer uit het oog verliezen.
Website: http://www.pymlico.no/ .

NIEUW
Renaissance - Island (live)
Van "A Symphonic Journey - Live In Concert" (eigen beheer, 2018)

Vorige maand draaiden we nog "Song Of Scheherazade" van de veel geroemde middenjarenzeventig-bezetting van Renaissance: een prachtig orkestraal gearrangeerde compositie. Op dit moment tourt de groep, met alleen Annie Haslam nog uit genoemde bezetting present, door de VS met een kamerorkest. Dit ter ondersteuning van de release van de DVD/2CD-set "A Symphonic Journey": een registratie van een eerder optreden met dat kamerorkest, dat opgevoerd wordt onder de naam The Renaissance Chamber Orchestra. Daarop blijkt de inmiddels 71-jarige Haslam uitstekend bij stem. Het gezelschap vertolkt een bloemlezing uit het seventiesrepertoire, alsmede stukken van het recente "Grandine Il Vento". Bijzonder is, dat Haslam vertelt over haar auditie in 1971. Ze moest toen "Island" zingen, een song die ze prachtig vond - én vindt. Waarna ze zowaar dit stuk van het titelloze Renaissance-debuut uit 1969 inzet. Oorspronkelijk werd het gezongen door Jane Relf, zus van bandoprichter Keith Relf (bekend van The Yardbirds).
Website: http://renaissancetouring.com/ .

OPENER / LIVE-TIP
Silhouette - March Of Peace
Van "The World Is Flat And Other Alternative Facts" (Progress Records, 2017)

Silhouette en Mangrove geven op 9 november een dubbelconcert in Alphen a/d Rijn, als gasten van Serious Music Alphen in het Parkvilla Theater. Beiden waren daar al eens eerder te gast. Voor Mangrove is het een weerzien na een aantal jaren in de luwte. De Apeldoorners zijn nu terug met een nieuwe drummer (het multi-talent Lex Bekkernens, waar we onlangs nog solowerk van lieten horen). Silhouette moest een eerder Serious Music-concert afzeggen, maar krijgt nu een herkansing om het vorig jaar verschenen vijfde album "The World Is Flat And Other Alternative Facts" te presenteren aan het Alphense publiek.
Website: http://www.silhouetteband.nl/ .

LIVE-TIP
Parsons Symphonic Project, The Alan – Silence And I
Van “Live In Colombia” (Ear Music, 2016)

In Xymphonia gingen o.a. Metallica, Scorpions, Deep Purple, Styx, Jethro Tull en onlangs Foreigner Alan Parsons al voor: een registratie van een concert met een symfonie-orkest. De muziek van Alan Parsons verdient het om op deze wijze te worden uitgevoerd. “Live In Colombia” is opgenomen op 31 augustus 2013 in Medillin met 70-koppig orkest. De pakkende popdeuntjes aangevuld met klassieke melodieën komen het beste tot hun recht als ze groots worden gespeeld. Dat is precies wat er gebeurt tijdens deze liveregistratie. Deze titel is verkrijgbaar op DVD, Blu-ray en dubbel-CD. Naast het orkest bestond de bezetting die avond uit Alan Parsons (gitaar/toetsen), PJ Olsson (zang), Alastair Greene (gitaar), Guy Erez (bas) en Danny Thompson (drums). Op 17 maart komt The Alan Parsons Live Project, zónder orkest, naar het Enschedese Muziekcentrum.
Website: http://alanparsons.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Osada Vida – The Line
Van “Variomatic” (eigen beheer, 2018)

Osada Vida, één van de meest herkenbare Poolse bands in de progrock-scene, heeft onlangs het zesde studioalbum getiteld "Variomatic" uitgebracht. Al jarenlang brengt Polen de ene na de andere talentvolle rock band voort. Zelden of nooit weten deze groepen buiten Polen voet aan de grond te krijgen, uitgezonderd natuurlijk Riverside. Osada Vida is opgericht in 1997 door basgitarist Lukasz Lisiak en voormalig drummer Adam Podzimski. Sindsdien is de bezetting talloze keren gewijzigd. De bandnaam is afgeleid van de naam van een klein dorp in Benin (West-Afrika). Vida is het Spaanse woord voor leven. De muziek die de band de afgelopen ruim 20 jaar maakte is stevige progressieve rock. Op het nu, in eigen beheer uitgebrachte album “Variomatic” brengt Osada Vida een bredere muzikale diversiteit. Met onder meer de nieuwe zanger Marcel Lisiak en de toevoeging van saxofoon, cello en Arabische luit is er een breder muzikaal scala aangeboord. Het mooie is dan ook dat er voor elk wat wils op staat op het album staat: progressieve melodieuze rock, jazz, metal maar ook een ballad en mooi gitaar- en toetstenwerk.
Websites:
http://www.osadavida.art.pl /
http://variomatic.pl/en/preorder/ .

NIEUW (COMPILATIE)
Argent- I Can't Remember, But Yes
Martin, George - Golden Slumbers/Carry That Weight/The End
Banks, Peter - Knights (Reprise)
Argent, Rod - Home
Afkomstig van "Plays Well With Others" (Rhino/Atlantic, 2018)

In 2016 verscheen Phil Collins' autobiografie "Not Dead Yet". In het boekje bij zijn onlangs uitgebrachte carrière-overzicht "Plays Well With Others" wordt rijkelijk geciteerd uit dat boek en je kunt stellen dat beiden elkaar mooi aanvullen. Op de vier schijven is de loopbaan van een van de meest belangrijke musici van de afgelopen 40 jaar mooi verdeeld. De beginjaren beslaan CD1 (1969-1982), beginnend met een opname van zijn eerste band Flaming Youth. Interessant is dat er twee opnames met Rod Argent bij zitten die nog niet officieel op CD zijn verschenen: "I Can't Remember, But Yes" van "Counterpoints", het laatste studioalbum van de band Argent uit 1975, en het titelnummer van "Home", zijn eerste soloplaat uit 1978. Verder nummers van onder andere John Martyn, Brand X, Brian Eno, Peter Gabriel, Robert Plant en Frida. CD2 (1982-1991) omvat het werk dat hij na zijn doorbraak met zijn solodebuuthit "In The Air Tonight" aangeboden kreeg, zoals dat met Eric Clapton, Philip Bailey, Paul McCartney en Tears For Fears. De derde schijf (1991-2011) staat in het teken van enkele van de groten uit de muziekwereld, zoals Quincy Jones, David Crosby en George Martin, naast wereldsterren als zijn eigen band Genesis, Laura Pausini en Lil' Kim. Tevens is er weer muziek van zijn vriend John Martyn te beluisteren. De laatste CD heeft als titel "Live 1981-2002". Hierop onder meer vier stukken van het festival "Live At Party At The Palace", met Clapton, Bryan Adams, Joe Cocker en Annie Lennox, en een 21 minuten lange versie van "Pick Up The Pieces", uitgevoerd door The Phil Collins Big Band. Collins is verder te horen met The Bee Gees, Tony Bennett, Quincy Jones en The Buddy Rich Band, terwijl de CD aftrapt met een intieme solo-uitvoering van "In The Air Tonight". Genoeg te ontdekken, te bewonderen en/of te haten dus op "Plays Well With Others". Wij hebben gekozen voor de genoemde Rod Argent-songs, een nummer van Peter Banks' "Two Sides Of Peter Banks" en de Beatles-medley "Golden Slumbers/Carry That Weight/The End", dat oorspronkelijk op George Martins "In My Life" prijkt.
Website: http://philcollins.com/ (maakt nog geen melding van deze box).

NIEUW
PROJECTiON - Back Home
Van "Perspectives" (eigen beheer)

PROJECTiON debuteerde drie jaar geleden met een ambitieus conceptalbum, met een verhaallijn die als een emotionele rollercoaster te omschrijven valt. Het bleek een veelbelovend werkstuk. Niet lang na de release werd zanger Herman Wolters aan de line-up toegevoegd. Dat blijkt op de nu verschenen EP "Perspectives" een sterke aanvulling te zijn. Zijn stem doet ons denken aan dat van Egdon Heath-zanger Maurits Kalsbeek. En ook dit "Perspectives" is weer ambiteus, want na het conceptalbum waagt men zich nu aan een andere progrock-uitdaging: de 'epic'. Dit "Back Home" doet in iets meer dan een kwartier wat "Perspectives" in een albumlengte deed: heen en weer slaan langs een scala aan emoties - niet alleen vocaal, maar ook middels soms stevige en dan weer atmosferische gedeelten, waarbij vooral het fraaie keyboardwerk van Peter Pampiermole even apart genoemd dient.
Websites:
http://projectionband.nl/
https://projection.bandcamp.com/releases

  Xymphonia is sponsored by: