Uitzending Terugluisteren

OPENER
Styx - Light Up
Afkomstig van "Equinox" (A&M, 1975 / BGO Records, 2006)

“Equinox” iss het vijfde album van de Amerikaanse band Styx en het eerste voor het grote label A&M, nadat de single “Lady” van het vorige album een onverwacht hitsucces werd. Het zou echter ook het laatste album zijn met gitarist John Curulewski, die meteen nadat “Equinox” uitkwam in 1975 de band verliet. Zijn vervanger werd Tommy Shaw die een jaar later al te horen zou zijn op “Crystal Ball”.
Website: http://styxworld.com/ .

LIVE-TIP / NIEUW
Her Majesty - Country Girl
Van "Déjà Vu Live" (eigen beheer, 2016)

Her Majesty is een buitenklasse-categorie tribute-band rond Bertolf Lentink. De bandnaam is te herleiden naar het slotliedje van The Beatles' "Abbey Road". Het eerste Her Majesty-programma draaide namelijk om de laatste Beatles-jaren. Daarnaast trachtte Her Majesty te construeren hoe het vroege solomateriaal van de ex-Beatles in groepsverband had geklonken. Een intrigerende gedachte. Even intrigerend klinkt de vertolking van het complete album "Déjà Vu" van Crosby, Stills, Nash & Young die in 2016 op de planken wordt gebracht. Een minuut "Carry On" in De Wereld Draait Door was genoeg om overal in het land theaters volgeboekt te krijgen. De zangharmonieën klinken dan ook om door een ringetje te halen. Daarvoor zijn naast Bertolf-getrouwen Bauke Bakker en Dirk Schreuders ditmaal Diederik Nomden (ex-Johan; ook bekend van de Beatles-tribute The Analogues) en Jelle Paulusma (Daryll Ann) ingeschakeld. In de theatershows wordt naast het genoemde album ook de ontstaansgeschiedenis van de band uit de doeken gedaan, waarbij o.a. materiaal van het eerste Crosby, Stills & Nash-album de revue passeert. De begeleidende CD, die via de site van de groep te koop is, bevat alleen een vroeg in de tournee opgenomen live-registratie het album "Déjà Vu". Paulusma blijkt een uitstekende Neil Young te kunnen neerzetten in een aangrijpend vertolkte "Country Girl".
Website: http://www.hermajesty.nl/ .

NIEUW
Le May, Louise - Be My Guru
Van "A Tale Untold" (Folkwit, 2016)

We werden geattendeerd op de Britse singer-songwriter Louise Le May middels een zeer prijzende recensie in het magazine Heaven. Er werden vergelijkingen getrokken met Kate Bush. In haar bio wordt vermeld dat ze in haar jeugd de muziek die haar ouders draaiden heeft opgezogen, van Steely Dan tot Mozart, van Andrew Gold tot The Beatles. Al die genoemde artiesten vinden zo hun weerslag in de liedkunst die ze op "A Tale Untold" tentoon spreidt, zo blijkt. Wat daarbij helpt is haar welluidende, warme zangstem. Én de prachtige productie en arrangementen. Hé, die zijn van de hand van Louis Philippe. Is dat niet de Frans-Engelse singer-songwriter met Big Big Train-leden David Longdon en Danny Manners in zijn begeleidingsband? Ja, dat is 'm - en we zien dan ook Big Big Train-toetsenist Danny Manners in het boekje genoemd als pianist, contrabassist, toetsenist en mede-arrangeur. Dát stond er in de Heaven allemaal niet bij, maar het helpt om te begrijpen dat de strijkers, de piano en overige instrumenten uit de kunst klinken.
Website: http://www.louiselemay.com/ .

NIEUW
La Fabbrica Dell'Assoluto - La Stanza 101
- La Canzone Del Castagno
Van "1984: L'Ultimo Uomo d'Europa" (Black Widow, 2015)

Het jonge Italiaanse La Fabbrica Dell'Assoluto maakt niet de meest toegankelijke vorm van progressieve rock. Evenals muziek van veel collega's op het Black Widow-label is de muziek misschien wel te duiden met de term neo-RPI. Dit omdat ook Fabbrica zich duidelijk laat inspireren door de Italiaanse symfonische rockmuziek uit de vroege jaren zeventig, maar dan wel de wat heftiger, zoals Museo Rosenbach, Biglietto Per L'Inferno en Metamorfosi. Niet dat de band nu echt heel freakerig klinkt, maar er zijn wel enkele zeer vrije solo's die richting de jazzy kant van Area gaan. Maar de warme sound van Hammond-orgel staat ook vaak centraal in muziek die dan zelfs wel wat van de vroege Eloy heeft. De zang is aan de theatrale kant, maar niet over de top of té indringend. Voor liefhebbers van analoge synthesizers is het album sowieso het walhalla, want allerlei minder bekende typen en merken komen aan bod, zoals de Davoli-synth en de Logan String Melody. Aan de binnenzijde van de hoes staat een fraaie foto van de oefenruimte met alle apparatuur. Liefhebbers van verhalende conceptalbums hebben ook weer een album om hun collectie mee te verrijken, maar kunnen de verwikkelingen alleen volgen als ze het Italiaans beheersen. Of als ze George Orwells "1984" zó goed kennen dat ze er met een paar steekwoorden wel uitkomen. Het album schopte het tot Vette Krent in iO Pages 134: "Voor wie vindt dat prog avontuurlijk, gedurfd en onvoorspelbaar hoort te zijn." (John Bollenberg)
Website: http://www.lafabbricadellassoluto.com/ .

IN HET NIEUWS
Flower Kings, The - Painter
Afkomstig van "Flower Power" (Foxtrot Records, 1999)

Deze week werd bekend dat Jon Anderson en Roine Stolt (The Flower Kings, Transatlantic) de afgelopen anderhalf jaar in alle rust hebben gewerkt aan een gezamenlijk album. Het begon allemaal met een gastoptreden van Jon Anderson bij Transatlantic op de Progressive Nation At Sea Cruise in 2014 en werd verder georganiseerd door Thomas Waber van het Duitse label InsideOut. Na een jaar lang songideeën uitgewisseld te hebben werd in maart 2015 daadwerkelijk begonnen met de opnamen, waarbij Stolt een band had samengesteld bestaande uit o.a. toetsenisten Tom Brislin en Lalle Larson, bassisten Jonas Reingold en Michael Stolt en drummer Felix Lehmann. We moeten nog even wachten, want het album getiteld “Invention Of Knowledge” zal op 24 juni a.s. verschijnen.
Websites: http://www.flowerkings.se/
en http://www.jonanderson.com/.

HET WORDT TIJD…
Reed, Alan – Kingdom Of The Blind
Van “First In A Field Of One” (Red Dwarf Recordings, 2012)

Het is al een tijdje geleden dat het debuutalbum van voormalig Pallas-zanger Alan Reed verscheen en eigenlijk wordt het hoog tijd voor een vervolg. Diegenen die hem volgt op Twitter of Facebook weet dat hij druk doende is met het maken van een nieuw album. Maar de man heeft natuurlijk ook nog een reguliere baan. Dus daarom doen we het voor nu met een nummer van “First In A Field Of One”. Een album dat met zijn 40 minuten precies de juiste toon pakt. De bombast van zijn vorige werkgever is hier vervangen voor een meer songmatige aanpak - en het geslaagde resultaat smaakt naar meer.
Website: http://reddwarfrecordings.co.uk/ .

HET DEBUUT
Supertramp – Try Again
Van “Supertramp” (A&M, 1970)

Onder het kopje 'Het Debuut' willen we van een aantal bekende bands de komende tijd een nummer van het debuutalbum plannen. Vaak is dit een album dat qua stijl afwijkt van het bekende repertoire van de desbetreffende groepen. Supertramp is een Britse symfonische rockgroep, met een door Wurlitzer-piano en saxofoon gedomineerd geluid. De band werd in 1969 opgericht door Rick Davies (zang en toetsinstrumenten) en de latere King Crimson-tekstschrijver Richard Palmer-James (zang en gitaar). Davies speelde eerder in The Joint samen met Steve Jolliffe, later Tangerine Dream. Belangrijkste andere groepslid was Roger Hodgson (zang, gitaar en toetsinstrumenten), die tot 1983 deel uitmaakte van de groep. Stanley August (Sam) Miesegaes († 1990) was een Nederlands miljonair, woonachtig in Zwitserland. Miesegaes financierde in de jaren zeventig de eerste twee studioalbums van Supertramp. In 1969 zag Miesegaes in München een optreden van zanger-toetsenist Rick Davies en diens band The Joint. Miesegaes was zeer onder de indruk van Davies' muzikaal talent en bood hem een geldbedrag aan. Voorwaarde was dat Davies zijn eigen, nieuwe band zou formeren. Dat werd de band Supertramp. Na het financieren van de eerste twee albums stopte Miesegaes de financiële ondersteuning. Het eerstvolgende album, “Crime Of The Century” (1974), werd aan Miesegaes opgedragen. Sindsdien is niets meer van hem vernomen op het gebied van muziekfinanciën. Het totaalbedrag dat Miesegaes in de band heeft gestoken, bedraagt 60.000 pond. Supertramp heeft mooie nummers gemaakt en een aantal hiervan passeerden de revue in ons programma. Maar het merendeel van de songs, vooral van de latere albums, was te poppy om in ons programma aan bod te komen. Dit is echter niet het geval bij het titelloze debuut uit 1970. Je zou zowaar het complete album zo in onze uitzending kunnen draaien. Hoogtepunt van dit debuutalbum is het ruim 12 minuten durende “Try Again”, dat tevens het beginpunt vormde van de creatieve chemie tussen Hodgson en Davies. Supertramp zou op dit moment op tournee zijn geweest, ware het niet dat Rick Davies kampt met een ernstige ziekte, wat hem noopte de complete tournee af te zeggen. Hij hoopt na te zijn hersteld alsnog op tournee te kunnen gaan.
Website: http://supertramp.com/ .

WERELD VOL MUZIEK
Millo, Mario – Human Games
Van “Human Games” (Wheatly Records, 1983 / Belle Antique, 2011)

Mario Millo kennen we voornamelijk als gitarist/zanger van de Australische bands Sebastian Hardie en Windchase. Na het uiteenvallen daarvan heeft hij zich toegelegd op het maken van muziek voor series en films. Daarnaast heeft hij een aantal solo-albums uitgebracht, die absoluut de moeite waard zijn. De eerste, “Epic III”, verscheen in 1979 en zette de lijn van Windchase voort. Hierna scoort Millo met Jon English (die onlangs is overleden) de hit “Six Ribbons”, het titellied van de serie “Against The Wind”, dat zelfs de nummer-één-positie in Noorwegen behaalde. Door een druk schema duurt het 4 jaar voordat er een opvolger verschijnt, “Human Games”, waarop het geluid al iets compacter is geworden en af en toe zelfs richting AOR gaat. Een deel van de nummers is voorzien van orkestratie en het album bevat tevens een aantal remakes: “Rosanna”, een Sebastian Hardie stuk, en “Glad To Be Alive” van Windchase. Zijn derde echte solo album verschijnt pas in 2001, maar is een logisch vervolg op “Human Games” en heeft hier en daar wel trekjes van de solo-albums van Roine Stolt. Van dat album gaan we luisteren naar het hymne-achtige titelnummer, waarin we ook wel sporen van de muziek van een andere Australiër in horen.
Website: http://www.mariomillo.com/ .

LIVE-TIP
Antimatter – Stillborn Empires
Van het album “The Judas Table” (Prophecy, 2015)

“The Judas Table” is het zesde studio-album van Antimatter. Het stemgeluid van bandleider en zanger Mick Moss is prachtig - tenminste als je van melancholische, donkere en regelmatig depressieve muziek houdt. Het artwork past precies bij de muziek: op de cover zijn twee androgyne mensen afgebeeld, die dwangbuizen dragen en elkaar kussen, maar het blijft enigszins onduidelijk of dit gebeurt uit liefde of sympathie, of omdat ze geen andere keus hebben. Het is de voedingsbodem voor het thema van dit album: menselijke relaties. De donkere kant van het bestaan wordt bij vlagen overgenomen door de schoonheid van het akoestische gitaarspel, dat extra diepte krijg in combinatie met het treurig klinkende vioolspel van Rachel Brewster. De muzikale kracht van de gitaarsolo’s gaan niet zo diep als voorganger “Fear Of A Unique Identity”, maar die solo's weten meer op de wisselwerking tussen de emotionele rust en de hevige ontwrichtingen in te spelen. (naar Hugo van den Bos - De plaatendraaier.nl) Op 25 maart is Antimatter te aanschouwen in De Boerderij in Zoetermeer, met als voorprogramma Kristoffer Gildenlöw. Op 28 mei doet Antimatter de Willemeen in Arnhem aan.
Website: http://www.antimatteronline.com/ .

LIVE-TIP
Spock's Beard – Solitary Soul
Van “Snow” (InsideOut Music, 2002)

Afgelopen week werd bekend dat Neal Morse zijn Morsefest naar Europa gaat brengen en wel als onderdeel van het festival Night of The Prog in Sank Goarshausen op de Loreley. Een van de onderdelen van het Morsefest dit jaar is een integrale versie van het Spock’s Beard album “Snow”. Dit was het laatste album met Neal Morse, dat nooit live is vertolkt, aangezien hij na het verschijnen van de plaat de band verliet. Nu zal eenmalig het album worden vertolkt door Neal met Spock’s Beard. Maar er is meer: ook voormalig Spock's Beard-drummer Nick D'Virgilio zal van de partij zijn, dus het belooft een spektakel te worden. Naast Spock’s Beard staat ook Anekdoten op deze dag, vrijdag de 15de Juli op het programma. Komende weken volgend er meer namen.
Websites: http://www.spocksbeard.com/
en http://nightoftheprogfestival.com/ .

LIVE-TIP / JAZZROCK Scofield, John - Techno
Van "Still Warm" (Gramavision, 1986 /Rykodisc, 2014)

John Scofield is een vertrouwde gast op het North Sea Jazz Festival. Als solist of met bands als Medeski Martin & Wood. Dit keer komt hij als onderdeel van het trio Scofield Mehldau Guiliana. Wij duiken echter in het solowerk van deze van onder andere Miles Davis bekende gitarist en wel met een nummer van "Still Warm" uit 1986, waarop zijn funky aanslag perfect samengaat met de groovy jazzrock. De plaat werd in 2014 in de labeloverstijgende serie “Fusion 1000 Best Collection” uitgebracht, vergelijkbaar met de serie waarin het vorige week gedraaide "The Sentinel" van Pallas zit.
Websites: www.northseajazz.com/nl/programma/
en www.johnscofield.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Giannotti - A World Away
Van "The Great Unknown" (Northford Pines Music, 2014)

In 1969 stond Giannotti samen met onder andere Jeff Cannata aan de wieg van Jasper Wrath. Hoewel de multi-instrumentalist alleen in de eerste line-up actief was, kruiste hij in de jaren daarna steeds weer het pad van Cannata in diens bands Arc Angel en Cannata. "The Great Unknown" is zijn solodebuut, waarop hij in de meeste nummers wordt bijgestaan door drummer George Clini. In één nummer is een andere muzikant uit de Jasper Wrath/Arc Angel/Cannata-geschiedenis te gast: Michael Soldan, terwijl er in het slotnummer "A World Away" diverse gastzangers te horen zijn. "The Great Unknown" is een stemmig album gestoken in een fantasievolle hoes, dat vooral klassieke symfonische rock bevat, maar tevens lichte AOR-, folk- en pomprockelementen herbergt. Vanavond aandacht voor het genoemde slotstuk, waarin naast de stemmen van Nicole en Natalie Tanner vooral de folky sfeer overheerst.
Website: http://giannottimusic.com/ .

NIEUW WERK OP KOMST
Moulettes - Keep It As A Memory
Afkomstig van "Constellations" (Navigator Records, 2014)

Aan de muziek van de Britse prog/folk-formatie Moulettes hebben we in het verleden al vaker aandacht geschonken, met name aan het uitstekende meest recente album “Constellations”, waarop de folkinvloed wat meer op de achtergrond is geraakt, ten gunste van een progressiever geluid. Het nieuwe album “Preternatural” zal eind mei verschijnen en de eerste voorproefjes ervan zijn online al te beluisteren. Ook is het album is ook al in voornotering te bestellen. Een goede gelegenheid om nog weer eens wat van “Constellations” te draaien in de vorm van het sluitstuk van het album, “Keep It As A Memory”.
Website: http://www.moulettes.co.uk/ (met link naar voorbestelmogelijkheid)

KLASSIEKER VAN EIGEN BODEM
Solution - Empty Faces
Afkomstig van "Fully Interlocking" (Rocket / CBS, 1977)

De Nederlandse band Solution kreeg na twee albums een contract bij The Rocket Record Company, het label van niemand minder dan Elton John, om daar vervolgens twee ware progklassiekers van eigen bodem voor te maken: “Cordon Bleu” en “Fully Interlocking”. Twee albums gevuld met melodieuze, naar jazzrock en fusion neigende symfo, met ook een licht soultintje hier en daar. Door de warme productie van Elton Johns producer Gus Dudgeon moeten we daardoor ook wel denken aan de albums “Rain Dances” en “Breathless” van Camel. “Fully Interlocking” kent een mooie opbouw, met aan begin en het eind een vocaal nummer en daartussenin mooie instrumentale stukken met veel ruimte voor warme toetsenklanken en het melodieuze saxofoonspel van Tom Barlage. “Empty Faces” is een van die vocale stukken en tevens de afsluiter van het album.
Website: http://solutionmusic.nl/.

NIEUW
Projection - The Expectation Cell
- Off: A New Beginning
Van "Realitivity" (eigen beheer, 2015)

De leden van de Varsseveldse band Projection, allen in de veertig, speelden jarenlang in coverbandjes, maar wilden zelf iets creëren. Dat doet het kwartet maar meteen met een diepgaand verhalend conceptalbum over, als we het juist interpreteren, iemand die tijdelijk de druk van het leven van alle dag maar moeilijk aankan en om moet zien te gaan met zijn angsten en andere problemen. Het hele mentale proces wordt, na een knallend intro, in 10 melodieuze licht-symfonische songs belicht, waarna de hoofdpersoon zich in de elfde herboren voelt. De zang, die ons in de verte wat deed denken aan die van Edu Arde bij 5:01 AM, is dus door al die tekstuele verhandelingen erg aanwezig, met in de begeleiding wisselend stevige en melodieuze gitaarpartijen en veel sfeervol toetsenwerk. De band is wereldwijd al opgepikt door 'prog stations' en andere symfo-media, wat te begrijpen valt als je dit met zorg geproduceerde werkstuk tot je neemt.
Website: http://projectionband.nl/ .

NIEUW
Yuka & Chronoship - Stone Age
Van "The 3rd Planetary Chronicles" (OMP Company / Cherry Red, 2015)

Met het verse nieuws over het verscheiden van Keith Emerson in het achterhoofd is het goed te weten dat er wereldwijd een jongere generatie aan toetsentovenaars en -tovenaressen is. En dat zich daaronder ook nog talenten bevinden die én duidelijk met beide benen in de rijke progtraditie staan maar toch hun eigen plan trekken. Neem nu de Japanse Yuka Funakoshi met haar kwartet Yuka & Chronoship. Op het lange en afwisselende, grotendeels instrumentale "The 3rd Planetary Chronicles is een mix te vinden van lange en korte stukken. De lange laten duidelijk invloeden van de groten als Emerson en Wakeman horen, in de kortere horen we onder andere pure klassieke pianomuziek en soundtrack-achtige passages. Het is trouwens niet een toetseniste met begeleiders die we horen. Gitarist Takashi Miyazawa krijgt bijvoorbeeld ook veel ruimte en blijkt al even breed georiënteerd, met spel dat de ene keer meer jazzrockachtig klinkt en dan weer meer bluesy en relaxt. Een terechte Vette Krent in de meest recente iO Pages (nummer 134).
Website: http://omp-company.com/chronoship/ .

IN MEMORIAM KEITH EMERSON
The Nice - Hang On To A Dream
Afkomstig van “The Nice” (Immediate, 1969 / Castle Music, 2003)
Emerson, Lake & Palmer - The Endless Enigma (Part 1/Fugue/Part 2)
Afkomstig van "Trilogy" (Island, 1972)
Emerson, Keith – A Blade Of Grass
Van “Black Moon” (Victory, 1992) en “Emerson Plays Emerson” (EMI, 2002)

Soms slaat een bericht bijna letterlijk in als een bom. Vrijdagavond 11 maart was zo'n avond: Keith Emerson overleden!! In de week dat de wereld afscheid moest nemen van George Martin, moeten we hetzelfde doen met net zo'n pionier, want dat was Keith Emerson zeker. Hij was een pionier in de manier waarop hij het orgel met zijn spel geschikt maakte om op de voorgrond te treden in een rockband. Hij was een pionier in het mengen van klassieke muziek en rockmuziek. Hij was één van de grootste pioniers in het gebruik van synthesizers. Maar boven dat alles was hij een fenomenale toetsenist, wat hij met name in zijn orgel- en pianospel liet horen. En hoewel Emerson, Lake & Palmer voor velen het schoolvoorbeeld zijn voor de uitwassen in de progressieve rock, kunnen we niet om hun erfenis heen: hun eerste vier ijzersterke albums, met daarop ook altijd wel een klein dipje om te laten zien dat ze ook mensen zijn, maar waar op ze de meest opwindende progressieve rock lieten horen. Keith Emerson is 71 jaar geworden. We kiezen werken uit drie perioden van zijn carrière. Eerst natuurlijk The Nice, het eerste vehikel voor Keith Emerson om zijn kunsten als muzikant in te vertonen. De groep was ontstaan uit de begeleidingsband voor zangeres P.P. Arnold. The Nice baarde opzien met de bewerking van Leonard Bernsteins “America”, waarbij Emerson zijn Hammondorgel te lijf ging met messen. Dat de band ook subtiel kon zijn blijkt uit de cover van Tim Hardins "Hang On To A Dream" met een hoofdrol voor Emersons pianospel. Een van de best uitgewerkte Emerson-composities, waarin ook de rol voor Lake en Palmer goed uit de verf komt, is “The Endless Enigma” van “Trilogy” uit 1972. Na de eerste split van ELP schreef Emerson diverse soundtracks en steeds vaker ook romantische piano-miniaturen. Eentje daarvan kwam terecht als bonustrack op sommige versies van het ELP-comeback-album “Black Moon” (1992) en tien jaar later op het solo-pianoalbum “Emerson Plays Emerson”.
Websites: http://emersonlakepalmer.com/
en http://www.keithemerson.com/ .

HERUITGAVE
Pallas - Rise And Fall
Van “The Sentinel” (Harvest, 1984 / Parlophone, 2015)

Voor de puristen onder ons is er in Japan een heruitgave-campagne begonnen, waarbij geliefde albums zonder poespas, bonus materiaal of andere “onzin” op nieuw uitgebracht worden, en wel in zogenaamde SHM-persingen. Een van de platen die afgelopen oktober verscheen is “The Sentinel” van Pallas. Hier zijn de fans van het eerste uur, die de plaat indertijd grijs hebben gedraaid, erg blij mee: dit is namelijk de eerste keer dat het nummer “Rise And Fall” als een geheel op CD verschijnt. De band had namelijk het omstreden besluit genomen dit nummer op de eerder verschenen heruitgaven op te knippen in twee delen en daar wat van de ontbrekende tracks van het concept tussen te zetten. Wil je het album in deze oorspronkelijke vorm nog in huis halen, doe dat dan snel, want hij is maar een beperkte tijd verkrijgbaar, zij het voor een heel klein bedrag. Overigens is ook het album “The Wedge” in deze serie is verschenen.
Website: http://www.pallasofficial.com/ .

PROG-OBSCURITEIT
Cai – Donde Tu Estas
Van “Cancion De La Primavera” (Epic, 1981/1997)

Net als landgenoten Iceberg of Triana tapt het Spaanse Cai ook uit het progvaatje, maar voegt daar bovendien Spaanse flamingo-invloeden aan toe. Rond 1980 bracht de band 3 albums uit waarvan de tweede het meest aansprekende is. In 2010 volgde nog een reünie-album. Hoewel instrumentale muziek voorop staat bevat het album ook vocale tracks. Vergelijkingen met bands als Return To Forever of het oude Santana worden wel eens gemaakt, maar je hoort ook zeker het Camel ten tijde van “Breathless” in de muziek terug. Bewijs daarvan is de gitaarsolo aan het eind van “Donde Tu Estas”, een nummer van het derde en tot aan de reünie laatste album dat de band maakte, uit 1981.
Meer informatie; http://www.progarchives.com/artist.asp?id=835 .

AOR
Soleil Moon – History Repeats Its Pages
Van “On The Way To Everything” (Mufaro Publishing Inc, 2011 / Frontiers Records, 2012)

Soleil Moon is de band rond zanger Larry King en toetsenist John Blasucci. King is in de VS voornamelijk bekend van zijn Larry King Orchestra waarmee hij regelmatig op grote evenementen te zien is. Blasucci heeft gewerkt met onder anderen Josh Groban en Richard Marx. In 1999 verscheen de eerste single onder de Soleil Moon-noemer, die direct een bescheiden AOR-hit in de VS. Er volgde al snel een album waarop een sterrencast aan muzikanten meedeed (zoals Lenny Castro en Michael Thompson). Daarvan scoorde een aantal nummers hoog in de Adult Contemporary Hot 100. Het duurde daarna, mede door de drukke werkschema's van King en Blasucci, dik 10 jaar voordat een tweede album het licht zag. Tussen de verschillende projecten door werd er wel steeds opgenomen, wat resulteerde in “On The Way To Everything”. In 2012 werd het album opnieuw uitgebracht door Frontiers Records. We gaan luisteren naar de plaatopener.
Website: http://www.soleilmoonband.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Giannotti - Voyage
Van "The Great Unknown" (Northford Pines Music, 2014)

In 1969 stond Giannotti samen met onder andere Jeff Cannata aan de wieg van Jasper Wrath. Hoewel de multi-instrumentalist alleen in de eerste line-up actief was, kruiste hij in de jaren daarna steeds weer het pad van Cannata in diens bands Arc Angel en Cannata. "The Great Unknown" is zijn solodebuut, waarop hij in de meeste nummers wordt bijgestaan door drummer George Clini. In één nummer is een andere muzikant uit de Jasper Wrath/Arc Angel/Cannata-geschiedenis te gast: Michael Soldan, terwijl er in het slotnummer "A World Away" diverse gastzangers te horen zijn. "The Great Unknown" is een stemmig album gestoken in een fantasievolle hoes, dat vooral klassieke symfonische rock bevat, maar tevens lichte AOR-, folk- en pomprockelementen herbergt. De hoes heeft eenzelfde stemming als Kansas' "Point Of Know Return" en op een bepaalde manier heeft het keuzenummer van vandaag, "Voyage" ook wel iets weg van Kansas, vooral door de verhalende teksten en glorieuze momenten.
Website: http://giannottimusic.com/ .

IN MEMORIAM GEORGE MARTIN
Beatles, The - Strawberry Fields Forever
Afkomstig van "Magical Mystery Tour" (Parlophone, 1967)
Mahavishnu Orchestra - Wings Of Karma
Afkomstig van "Apocalypse" (Columbia, 1974)

Dinsdag 8 maart overleed op 90 jarige leeftijd producer George Martin. De invloed van Martin op moderne muziek, ongeacht welk genre, is niet te overschatten. Als de producer van The Beatles was hij een ware vernieuwer en combineerde hij zijn klassieke achtergrond met een zoektocht naar nieuwe klanken. Hij introduceerde het gebruik van tapes die achterwaarts werden gedraaid en wist door minutieus knippen en plakken en het op verschillende snelheden afspelen van tapes, twee totaal verschillende versie van “Strawberry Fields Forever” te combineren tot één geheel. Na de Beatles jaren kwamen de jaren dat George Martin als onafhankelijk producer aan het werk ging. Hij produceerde albums van America, Gary Brooker, Jeff Beck en ook het album “Apocalypse” van Mahavishnu Orchestra. Dit was het album waar op deze band zijn explosieve jazzrock combineerde met klassieke invloeden in samenwerking met dirigent Michael Tilson Thomas en het London Symphony Orchestra. Gitarist John McLaughlin wist vanaf het begin dat de enige producer die dit alles in goede banen zou kunnen leiden George Martin was, die zelf dit album bestempelde tot 'één van de beste albums die ik ook heb gemaakt'.
Website: http://www.thebeatles.com/
en http://www.johnmclaughlin.com/1974/09/apocalypse-1974/ .

NIEUW
Genre Peak - Nightfalls
Van "Your Sleekest Engine" (Gonzo Multimedia, 2016)

Enige jaren geleden kwamen we door de medewerking van Mick Karn op het spoor van Genre Peak. Grote man achter dit project is Martin Birke. Op de nieuwste CD "Your Sleekest Engine" staat zowaar weer een nummer waarom de fretloze bas van Karn te horen is. Waarschijnlijk is hier gebruik gemaakt van een oude opname, waaromheen het stuk "Nightfalls" is geschreven. Karns voormalige Japan-leden Steve Jansen en Richard Barbieri zijn eveneens op dit album te horen evenals onder andere Jon Hassell. De ambient/trippy muziek zal wellicht mensen aanspreken die de het meest recente GRICE-album “Alexandrine” om dit aspect konden waarderen.
Website: www.genrepeak.net .

NIEUW
Frequency Drift - Last Photo
Van "Last" (Gentle Art Of Music / Soulfood, 2016)

Het Duitse Frequency Drift is een bijzonder buitenbeentje in de progressieve rockwereld. Al vanaf het prille begin was de band ambitieus. Zo debuteerde men in 2008 met het tweeluik "Personal Effects", dat geïnspireerd was op strips en andere grafische kunst. Die invloed werd grafisch fraai uitgwerkt, terwijl er in die fase muzikaal gezien op het productionele vlak nog wat te leren viel. Maar dat ging snel, want de band bekwaamde zich in wat zelf 'cinematic prog' werd genoemd met bijna elk jaar wel een album. Optreden ging nog een beetje onwennig, zoals we vorig jaar Progdreams konden constateren. "Last" klinkt meer gothic dan zijn voorgangers en introduceert met enkele raak geplaatste doommetalachtige, machtige gitaarakkoorden een nieuw element zonder dat je het resultaat metal kunt noemen. Het is slechts een van de vele gereedschappen, naast bijvoorbeeld ruimtelijk opgenomen harptokkels of een korte percussie-uitbarsting. En werkelijk zielsnijdende, gevoelige gitaarsolo's! Wel zorgt de mengvorm van gotische sferen met symfonische keyboards en warme vrouwelijke vocalen voor opduikende verwantschappen met The Gathering.
Website: http://frequencydrift.com/ .

IN HET NIEUWS
Enid, The – The Lovers
Van “In The Region Of The Summer Stars” (EMI, 1976 / Operation Seraphim, 2010)

Afgelopen week werd bekend gemaakt dat oprichter van The Enid, Robert John Godfrey na de 2 concerten in Japan in april definitief stopt als actief bandlid en stopt met toeren. Hij zal nog wel betrokken blijven bij de band, door zich te actief te storten op het wel en wee van The Enidi, de fanclub van de band, en af en toe nog wel een 'cameo appearance' geven. Godfrey is meer dan 40 jaar een van de meest uitgesproken persoonlijkheden binnen de progressieve rock geweest, dus hij zal zeker worden gemist. Zijn plek in de band is ingenomen door Zachary Bullock. Volgende maand zal tevens het lang verwachte nieuwe studio album “Dust” het licht zien. Daarnaast is op de website van The Enid een inzamelactie voor Europese vastelandconcerten gaande. Voor nu een oudje: “The Lovers”, een van Godfrey's meest geliefde pianostukken.
Website: http://www.theenid.co.uk/ .

IN MEMORIAM KEITH EMERSON – BIS
Emerson, Lake & Palmer – Lucky Man
Van "Emerson Lake And Palmer" (Island, 1970)

AOR
Berry, Robert – Listen To The People
Van “The Dividing Line” (Frontiers, 2008)

We kennen Robert Berry als zanger en bassist van Alliance en de ELP-afsplitsing Three, maar vooral van de diverse tribute-projecten waarbij hij betrokken was, gewijd aan de muziek van Yes, Rush, Pink Floyd, Genesis en Jethro Tull. Tevens was hij de leider van December People, een band die kerstalbums produceerde, gebaseerd op diverse progressieve rockklassiekers. Sinds 1996 is Robert Berry bassist van de Greg Kin Band. Minder bekend is Berry’s solo werk. Robert Berry heeft vijf solo-albums gemaakt en in 2001 een soundtrack. “The Dividing Line” uit 2008 is Berry's meest recente solo-album. Het is een melodieus album in de stijl van Alliance. Berry heeft een heldere stem en speelt de meeste instrumenten zelf. “Listen To The People” is een gemakkelijk in het gehoor liggende, melodieuze opener.
Website: http://www.robertberry.com/ .

NIEUW
Our Oceans - Tangled
- Lioness' Sunrise
Van "Our Oceans" (eigen beheer, 2016)

Tymon Kruidenier, Michel Nienhuis, Robin Zielhorst en Stef Broks vormden voorheen de instrumentale jazzrockende progmetalformatie Exivious, die in 2009 een titelloos album uitbracht. Met Jasper Barendregt in plaats van Broks achter de drumkit zou je van de nieuwe band Our Oceans een vergelijkbare sound verwachten. Niets is echter minder waar. Op het wederom titelloze debuut dat via crowdfunding tot stand kwam en dat nu via Bandcamp verkrijgbaar is, laat bandleider Kruidenier horen niet alleen fantasievol gitaar te kunnen spelen, maar tevens over een prettige zangstem te beschikken. Het groepsgeluid wordt, op het energieke “Let Me” na, gevormd door ingetogen gitaarpartijen, breeduit gearrangeerde drums en het wederom fantastische fretloze baswerk van Zielhorst. Daarover zingt Kruidenier met aanvankelijk ingetogen hoge stem, waarna hij geregeld in de climax zijn hele ziel weet te leggen in gevoelige, persoonlijke teksten. De band begeeft zich in de alternatieve rock, met elementen uit post-rock, ambient, de nieuwe prog van onder meer Pinapple Thief en Porcupine Tree en de melodieuze periode van Radiohead. Met Our Oceans heeft de zich voorheen alleen met zijn voornaam Tymon aangeduide Kruidenier een mooi vervolg gegeven aan de carrière van hem en zijn groepsleden.
Website: www.ouroceans.net .

NIEUW
Leeuw Band, Leif de - Leelah II: The Cruelty Of Lonelyness
- Leelah III: Fix Society Please
Van "Leelah" (eigen beheer, 2016)

Leif de Leeuw speelde al op zijn 15de in de band van de in Nederland actieve Amerikaanse bluesman Sonny Hunt. Zelf wordt hij dan ook doorgaans als bluesrocker geafficheerd. Hij won diverse internationale en nationale prijzen - eerst in jong talentcategorieën, maar nu hij de 20 is gepasseerd ook in algemene categorieën - vrijwel steeds als beste bluesrockgitarist. Vorige week was hij nog winnaar in de poll in die categorie van het blad Gitarist. Maar met zijn Leif de Leeuw Band speelt hij een veel breder repertoire. Bovendien is de band dan wel naar hem vernoemd, maar de andere leden, zangeres/gitariste Britt Jansen, bassist Elbe Gerhartl en drummer Tim Koning, zijn voor de bandsound niet te onderschatten. Jansens warme vocalen en uit het leven gegrepen teksten en Gerhartls prominente, veelal fretloze basspel zijn al attracties an sich. Maar OK, de veelzijdigheid die De Leeuw op zijn gitaar toont, van slidespel met een sterk aan Derek Trucks herinnerende frasering, akoestisch spel dat Jimmy Page ten tijde van Led Zeppelin III in herinnering brengt en heerlijk loom en vet spel zoals David Gilmour in nummers als Pink Floyds "Time" laat horen wisselen elkaar af. Hoewel niet helemaal duidelijk is wie nou wat speelt, want Jansen heeft net als De Leeuw gitaar gestudeerd aan het conservatorium. OK, geen pure bluesrock dus, maar is het dan meteen prog? Nee, niet altijd, want er is ook ruimte voor countryrock op "Leelah", maar het album eindigt met de titel-epic, die bij vlagen wel heel Floydiaans en soms ook zeer spacey uitpakt. Jansen liet zich voor de tekst inspireren door het beklemmende verhaal van de Amerikaanse transgender Leelah Alcorn die op 17-jarige leeftijd uit het leven stapte. Dat de band bekend is met Pink Floyd blijkt uit het optreden, vorig jaar op het Ribs & Blues-festival in Raalte, waar de groep "Have A Cigar" coverde. De link naar dat optreden vindt u op onze site.
Website: http://leifdeleeuw.com/ .
Het optreden op het Ribs & Blues-festival in Raalte van vorig jaar staat online:
https://www.youtube.com/ .

OBSCUUR
Popol Vuh – Medicine
Van “Popol Vuh” (Polydor, 1972/1990)

Wederom een obscuriteit uit Noorwegen en dus niet die Duitsers die we kennen van verschillende Werner Herzog-films. Deze andere Popol Vuh is vanaf 1970 actief en maakte 2 albums onder deze naam voordat deze veranderde in Popol Ace, waarna toch een redelijke mate van populariteit genoten werd in eigen land. Toch verschenen uiteindelijk onder de naam Popol Ace ook maar 2 albums. Wel is het zo dat na het eerste Popol Ace-album zanger Jan Teigen de band verliet, waarna hij uitgroeide tot het Noorse equivalent van Marco Borsato.Voor het gemak is er nu een boxje uitgebracht waarin alle 4 albums, van zowel Popol Vuh als Popol Ace, zitten. We gaan echter een nummer draaien van het debuutalbum, waarop de band nog op twee gedachten hinkt: aan de ene kant de symfonische rock à la King Crimson en de “Foxtrot”-periode van Genesis – aan de andere kant bluesrock, waarbij je moet denken aan bands als Trapeze of ons eigen Livin’ Blues. Het nummer “Medicine” is geënt op eerstgenoemde bands.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=2355 .

NIEUW / LIVE-TIP
DeWolff – What's The Measure Of A Man
Van “Roux-Ga-Roux” (Electrosaurus Records / Suburban Records, 2016)

“Roux-Ga-Roux” is het zesde studio-album van de southern-bluesrock band DeWolff, met flinke uitwaaieringen vol soul en psychedelica, uitgebracht op het eigen label Electrosaurus Records, dat in 2015 is opgericht. In samenwerking met Surburban Records is dit de tweede succesvolle release na het dubbele live-album “Live & Outta Sight” van vorig jaar. Sinds de oprichting van dit jonge trio in 2007 is het muzikale groeiproces nog lang niet gestopt. Bij dit nieuwe wapenfeit hoor je dit in elk nummer. Er zitten veel verrassende muzikale wendingen in de door gitaar en Hammondorgel gedreven soul-meets-funk-meets-rockmuziek. Het is wederom een flinke stap voorwaarts waarbij niet wordt geschuwd om leuke achtergrondkoortjes in te zetten zodat de muziek her en der ook een sexy sound meekrijgt. De gitaarsolo’s van Pablo van der Poel zijn ten hemel reikend. Wat een geweldige trip creëert hij met zijn fantastische Gibson Explorer, zoals bijvoorbeeld in “What’s The Measure Of A Man”. Zo is ook de energieke samenwerking tussen orgel, drum en gitaar groots. (naar bron Jan Hogenberg, Bluesmagazine.nl) Waar de drie heren van DeWolff op het vorige album op zoek leek naar de Amerikaanse roots van hun oermuziek, keren ze op “Roux-Ga-Roux”, opgenomen met soms een koortje en wat extra blazers, min of meer terug naar hun basis: psychedelische gitaaruitspattingen in de wat langere tracks, sterk spel op Hammond en piano, maar ook opvallend wat funky grooves. “ (Willem Jongeneelen, Oor)
DeWolff treedt op vrijdag 25 maart op in het Burgerweeshuis te Deventer en op 2 april in de Metropool in Hengelo.
Website: http://www.dewolff.nu/ .

LIVE-TIP: LARRY CARLTON / OPENER TWEEDE UUR
Steely Dan - Kid Charlemagne
Van "The Royal Scam" (ABC Records / MCA / Universal, 1976)

Op 26 maart aanstaande treedt de Amerikaanse fusiongitarist Larry Carlton op in Atak in Enschede. Hoewel hij vele soloplaten maakte is hij ook bekend om zijn sessiewerk voor bijvoorbeeld Michael Jackson en vooral Steely Dan. Een van zijn meest beroemde solo's is die op het openingsnummer van "The Royal Scam" uit 1976, een van de meesterwerken van Steely Dan. Over een voor popmuziek ongehoord akkoordenschema speelt hij met schijnbaar speels gemak zijn scherpe licks. Overigens gaat ook Steely Dan vanaf april weer op tournee, niet met Carlton, maar de ook niet misselijke David Harrington als gitarist naast de tegenwoordig ook veel solerende Walter Becker. Helaas zijn er voor deze 'The Dan Who Knew Too Much'-tour (vooralsnog) geen data buiten de VS aangekondigd.
Websites: http://larrycarlton.com/
en https://www.atak.nl/agenda/larry-carlton
en http://www.steelydan.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Giannotti - Intentions - Letting Go
Van "The Great Unknown" (Northford Pines Music, 2014)

Soms grijpen we voor het Album van de Maand terug op een minder recent verschenen titel. Meestal betreft het dan een plaat die om wat voor reden dan ook op het moment van uitbrengen aan onze aandacht ontsnapt is, maar dat we toch zo de moeite waard vinden dat we het verlaat in de schijnwerpers willen zetten. "The Great Unknown", het eind 2014 uitgebrachte album van Robert Giannotti, is zo'n album. In 1969 stond Giannotti samen met onder andere Jeff Cannata aan de wieg van een van de beste, maar tevens een van de minst bekende bands van de Verenigde Staten, Jasper Wrath. Hoewel de multi-instrumentalist alleen in de eerste line-up actief was, kruiste hij in de jaren daarna steeds weer het pad van Cannata in diens bands Arc Angel en Cannata. Als soloartiest bleef hij vooral op regionaal gebied actief. Een van zijn nummers is te vinden op "Jasper Wrath - Anthology 1969-1976". "The Great Unknown" is zijn solodebuut, waarop hij in de meeste nummers wordt bijgestaan door drummer George Clini. In één nummer is een andere muzikant uit de Jasper Wrath/Arc Angel/Cannata-geschiedenis te gast: Michael Soldan, terwijl er in het slotnummer "A World Away" diverse gastzangers te horen zijn. Giannotti zelf is geen geboren zanger, maar hij weet dat goed te verbloemen met mooie harmonieën. Tevens zijn er vele instrumentale passages, waarin hij zijn gedragen spel op fluiten, gitaren, toetsen en drums kan etaleren. "The Great Unknown" is een stemmig album gestoken in een fantasievolle hoes, dat vooral klassieke symfonische rock bevat, maar tevens lichte AOR, folk en pomprockelementen herbergt. Hoewel ietwat verlaat is dit dan ook een CD die wat extra aandacht verdient. We trappen af met het openingsnummer "Intentions - Letting Go", waarin Giannotti's Gilmoureske gitaargeluid direct al mooi naar voren komt.
Website: http://giannottimusic.com/ .

NIEUW
Richards, Miranda Lee - First Light Of Winter
-It Was Given
Van “Echoes Of The Dreamtime” (Invisible Hands Music, 2016)

“Echoes of the Dreamtime” is het derde album van Miranda Lee Richards in 15 jaar tijd en de titel is perfect gekozen voor de muzikale trip waarop ze je meeneemt. Een kleine 40 minuten wanen we ons weer in de onschuld van eind jaren zestig en dan voornamelijk die van de West Coast. De lijzige psychedelica, dromerige feel-good folk moet ons de drukte van de huidige maatschappij doen vergeten. De rijke en warme productie centreert zich om de stem van Miranda aangevuld door een rijk instrumentarium waaronder de Melllotron, slide gitaar en zelfs een zingende zaag. Veel van de instrumenten worden zelf bespeeld door Richards, die overigens ooit gitaarlessen volgde bij Metallica-gitarist Kirk Hammett, of door wederhelft en producer Rick Parker. Maar er zijn een aantal gasten, bijvoorbeeld Lili Haydn en Irina Björklund. We gaan luisteren naar twee nummers van het album, “First Light Of Winter” en “It Was Given” waarbij we van het spookachtige geluid van de zaag mogen genieten.
Website: http://www.mirandaleerichards.com .

IN DE HERWAARDERING
November - With You
Afkomstig van "The First Of November" (SI Music, 1994)

In 1994 bracht de Nederlandse groep November het album “The First Of November” uit. De leden waren overigens geen totale onbekenden in de Nederlandse muziekscene: gitarist Ronald Brautigam en Michel van Wassem zaten eind jaren 70, begin jaren 80 in de Haagse symfo-band Plackband, singer/songwriter Karel Messemaker had ook al albums op zijn naam staan en drummer Ed Wernke kenden we van de Haagse band For Absent Friends. En het is ook de verschillende achtergronden van de leden die terug te horen is in de muziek: een moderne update van de klassieke Genesis-sound, gemengd met klanken uit Peter Gabriels solo-carrière - en dat alles gevat in goede melodieuze songs en dito productie. De Gabrielreferentie werd versterkt door het feit dat Messemaker eenzelfde soort gruizig randje aan zijn stem had. De band had het hier mee ver moeten kunnen schoppen, maar had het tij zat nog een klein beetje tegen, waarbij het faillissement van het label SI Music natuurlijk ook niet echt hielp. Maar dit album legde uiteindelijk wel de basis voor de terugkeer van Plackband, toen nog met originele zanger Kees Bik, maar Karel Messemaker zou een paar jaar later zijn plek innemen. Plackband werd uiteindelijk PBII en speelde zichzelf in de kijker met projecten als Plastic Soup, 1000Wishes en zal dit jaar komen met Rocket, geïnspireerd door het verhaal van Wubbo Ockels. Messemaker overleed helaas in 2014, op 62-jarige leeftijd.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=270
en http://www.pb2.nl/ .

HERNIEUWDE AANDACHT
Mute Gods, The - Strange Relationship
Afkomstig van "Do Nothing Till You Hear From Me" (InsideOut, 2016)

The Mute Gods is een project dan wel band van zanger/bassist Nick Beggs, samen met toetsenist Roger King en drummer Marco Minneman: heren die Beggs leerde kennen terwijl hij respectievelijk bij Steve Hackett en Steven Wilson speelde. Het album van "Do Nothing Till You Hear From Me" laat een mooie afwisseling tussen moderne progrock en heel fijne progressieve poprock horen. Een paar weken draaiden we al twee songs van dit album en het album verdient nog wel wat extra aandacht. Dit keer het nummer “Strange Relationship”, één van de twee nummers waar op King en Minneman niet zijn te horen. Toetsen worden hier beroerd door Frank Bogaert van Fish On Friday en drums bespeeld door Steve Hacketts drummer Gary O'Toole.
Website: http://themutegods.com/ .

INVLOEDRIJK
Metallica - Welcome Home (Sanitarium)
Afkomstig van "Master Of Puppets" (Music For Nations, 1986)

Het was afgelopen week precies 30 jaar geleden dat het derde album verscheen van de Amerikaanse metalband Metallica, "Master Of Puppets". Niet een album waar je gelijk aan denkt bij symfonische of progressieve rock, maar de invloed van het album op wat later progmetal genoemd zou worden, mag niet onderschat worden. Niet voor niets was dit een van de albums die Dream Theater, naast bijvoorbeeld Pink Floyds “Dark Side Of The Moon” wel eens integraal live speelde. Een van de songs op het album die dat meer dan duidelijk laten horen is “Welcome Home (Sanitarium)” met zijn slepende begin en razende slot.
Website: https://metallica.com/ .