van de DVD “Grace Under Pressure” (Anthem, 2007) van de gelijknamige Noord Amerikaanse tour die in 1984 plaatsvond (orgineel terug te vinden op, jawel, het album “Grace Under Pressure”) . In 2006 verscheen de DVD-box “Rush Replay X 3”, met daarin drie DVD's van evenzovele tournees uit de jaren '80. Aardigheidje was dat de oorspronkelijke tourboeken (in verkleind formaat) waren bijgevoegd. In 2007 werd de DVD van de “Grace Under Pressure”-tournee ook los uitgebracht.

van “Mind over Matter” (VF Records, 1998)
Afkomstig van het vierde Galleon-album. Het is al een tijdje stil rond de band die in 2007 het tot nu toe laatstverschenen album “Engines Of Creation” maakte. Nu maar eens een oudje.

Opgenomen van de Zwitserse TV, een live-concert in Lugano, dat plaatsvond op 4 juli 2009.
De voormalig Genesis-gitarist speelde weinig nieuw werk, maar wel voor het eerst sinds jaren complete versies van de Genesis-klassiekers “Firth Of Fifth” (mét piano-intro!) en het niet minder mooie “Blood On The Rooftops”. De beide stukken profiteren van de toevoeging van Rob Townsend op blaasinstrumenten. De vocalen worden, helemaal des Genesis, door drummer Gary O'Tool verzorgd, maar hij blijft er wel gewoon bij drummen. In september komt de langverwachte Genesis live-box uit, echter zijn de plannen weer gewijzigd en zitter er geen DVD's in dit keer. U raadt het al: er komt een aparte DVD-box!

van “Nude” (Decca, 1981)
De albums “Breathless”, “I Can See Your House From Here”, “Nude” en “The Single Factor” komen later dit jaar opnieuw geremastered uit bij Eclectic Records. Ze zullen vast en zeker het nodige bonus materiaal bevatten. Voor “Nude” bijvoorbeeld heeft de band in Nederland wat try-outs gedaan onder een pseudonym (in Wijchen) en zijn er veel nummers gesneuveld...

van het album “Cats And Dogs” (Frontiers, 2003)
Uit Oor: Sterbassist Marcel Jacob pleegt zelfmoord (22-7-2009)
“Gisteren is in Zweden het ontzielde lichaam aangetroffen van Marcel Jacob. De sterbassist, die onder meer speelde bij Yngwie Malmsteen, Humanimal en Talisman heeft zelf een einde aan zijn leven gemaakt. Hij is slechts 45 jaar oud geworden. Marcel Jacob heeft een einde aan zijn leven gemaakt, na jaren van persoonlijke en gezondheidsproblemen waar hij mee kampte’, zo schrijft zanger Jeff Scott Soto op zijn website.

Van het album “Nina Hagen Band” (Columbia, 1978)
Hagen werd in Berlijn geboren als dochter van actrice Eva-Maria Hagen en schrijver van filmscripts Hans Oliva-Hagen. Zij zou de opleiding voor actrice volgen, maar kwam niet door de selectieprocedure. Daaropvolgend werd zij zangeres voor diverse bands, waaronder Automobil In 1978 kwam de Nina Hagen Band tot stand. Er werden een aantal albums uitbracht, waarvan het eerste ('Nina Hagen Band') het bekendst zou worden. Hagen had in de loop der jaren diverse echtgenoten, waaronder een zeventienjarige kraker uit Londen. Ook had zij enige tijd een relatie met Herman Brood en met diens ex-gitarist Ferdi Karmelk. Met deze laatste kreeg Hagen ook een dochter: Cosma Shiva Hagen. Op 1 oktober treedt Nina Hagen met band op in Atak in Enschede in het kader van het Festival GrensWerk. GrensWerk is een grensoverschrijdend festival waarin de disciplines muziek, muziektheater, opera, architectuur en beeldende kunst elkaar ontmoeten. Dit jaar is het wisselende thema ‘gastland Duitsland’, aangezien veel onderdelen tijdens het festival een sterke binding hebben met ons buurland. Zo ook dit concert van La Hagen.

Van het album More Grains Of Sand (SPV, 1994)
Clepsydra is een Zwitserse progressieve rockband. In 1991 werd het debuutalbum “Hologram” uitgebracht, waarna in 1994 “More Grains Of Sand” volgde met dezelfde bezetting. Het tot nu toe laatste album “Alone” is een conceptplaat en bestaat uit één nummer (ingedeeld in 7 stukken, eigenlijk 13 tracks). Clepsydra komt  uit het Italiaans sprekende deel van Zwitserland, deze week ontdekten we dat er nóg een Clepsydra is, uit nota bene Italië. Onlangs verscheen van die band het album `In Other Sunset`. Zie www.clepsydraband.it. Deze groep geeft in augustus en september een aantal optredens in Groot-Brittannië.

Van "The Glass Passenger" (Sire, 2008)
Enige weken geleden draaiden we een melancholieke track van dit tweede album van Jack's Mannequin, een project van Andrew McMahon. Dit keer een bijna AOR-achtig up tempo liedje, vol geproduceerd met een lekkere drive.

Van "Monday's Ghost" (Two Gentle Men Records, 2009)
Eigenzinnig vormgegeven liedjes van een dame die we kunnen indelen bij progressieve poptalenten als Joan As Police Woman en (vooral) My Brightest Diamond. "Debuut van Zwitserse zangeres/liedjesschrijfster. Haar veelal op akoestische gitaren en pianoakkoorden getoonzette liedjes klinken in aanhef vrijwel allemaal uiterst sober. De verrassing zit 'm in het vervolg op die sobere intro's wanneer Sophie aan de haal gaat met een keur aan nuances die een groot gevoel voor arrangeren verraden. Dat ze daarbij met veel fantasie en originaliteit de meest ongewone fratsen durft uit te halen, bewijst dat we hier niet te maken hebben met het zoveelste 'wel aardige zangeresje'.  A-dem-be-ne-mend." (Koos Gijsman, Heaven)

Van “A Vulgair Display Of Prog” (Distilleria Music Factory, 2009)
Het zesde album van deze italiaanse progressieve rockband laat wederom een herkenbaar geluid horen. Na een iets minder geslaagde vorige plaat, waar de meeste nummers vaak net te lang waren, is “A Vulgair Display Of Prog” een terugkeer naar vorm. De nummers zijn nog steeds aan de lange kant maar er gebeuren genoeg spannende dingen om te blijven boeien. Zoals de titel al doet vermoeden is dit voornamelijk een PROG-plaat, me veel toetsen en een aantal heerlijke gitaar solo's, zoals ook op dit nummer, maar er zijn nog steeds veel sporen van de “Round Midnight”-periode te horen, vooral door gebruik van beats en loops. Als uitsmijter heeft de band een `onuitgebracht` stuk dat door de van Genesis bekende Anthony Philips en Michael Rutherford is geschreven bewerkt naar een heuse epic van 15 minuten.

Van "Infernal Machines" ( New Amsterdam Records, 2009)
Enige tijd geleden draaiden we een stuk van Itsnotyouitsme, één van de acts die platen maakt op het eclectische New Amsterdam Records. Dat label beweegt zich in de moderne muziek tussen jazz, klassiek, postrock, art rock en nog meer fraais. Dancy James Argue's Secret Society is een nieuwe verschijning en was reeds in het Bimhuis te bewonderen. Het is een bigband, die niet als een traditioneel jazzorkest opereert, maar eerder als een klassiek orkest met dito arrangementen. De nummers zijn daarnaast doordrenkt van atypische stijlen als minimal music, psychedelica, modern klassiek en rock. Zeker in het gekozen nummer staat een sferische elektrische gitaar in het middelpunt en vormt daarom een uitgelezen kans om ook dit soort muziek eens in Xymphonia de revue te laten passeren.

Van "Wilco (The Album)"  (Nonesuch, 2009)
Gitarist Nels Cline viel ons op met zijn eigenaardig kringelende soli op het album "The Autumn Defense" (2007), een zijproject van Wilco. Tot die band was de voorheen vooral in avantgarde-jazzkringen bekende gitarist enkele jaren daarvoor toegetreden. Wilco, ooit begonnen als countryrockband, had een opmerkelijke ontwikkeling doorgemaakt naar progressief ingestelde groep, die zelfs vergelijkingen met Talk Talk ten deel viel. Cline zorgt hierbij onsinziens voor een flink deel van de muzikale sjeu. Ook op dit opvallend montere album zijn Cline's stilistisch gevarieerde soli een genot voor het oor, zoals ook in "One Wing". Cline heeft diverse projecten onder eigen naam, maar we zijn nog op zoek naar een album waarop z'n gitaarfratsen even verrukkelijk zijn als op platen waar hij, als hier, onderdeel is van een groter geheel.

Van het album “Through The Looking Glass” (SI Music 1994) 
Metal Mind Production  brengt deze maand de allereerste DVD "Edge of Night" van Shadowland uit. Daarnaast zal het Poolse label de box "Cautionary Tales" uitbrengen. Dit is een verzameling van de bovengenomende DVD met daarbij de drie geremasterde studio-albums van Shadowland. Deze box verschijnt op 3 augustus in Europa. Je moet er wel snel bij zijn, want er worden maar 1000 exemplaren uitgegeven.

van “Nostradamus” (Sony-BMG, 2008)
Met het conceptalbum “Nostradamus” over de 16de eeuwse Franse ziener Michele de Nostradame heeft Judas Priest haar echte heavy metal-periode eigenlijk afgesloten. En wat wil je, na dertig jaar. De groep heeft al zoveel platen uitgebracht dat het ook wel eens tijd werd voor iets anders, voor de heren zelf, maar ook voor de fans. Het is een gewaagde, maar wel een geslaagde zet, om na al die jaren een symfonisch rock-album te maken. Judas Priest laat zien dat het meer in huis heeft dan gewone klassieke heavy metal en ook uitgesponnen muziekstukken kan maken.Toch blijven er ook typische Priest-momenten in de muziek hoorbaar. Soms is het allemaal misschien wat over de top, maar als je doorluistert bemerk je dat het album feitelijk niet meer dan het logische vervolg is van wat we al konden horen op voorganger “Angel of Retribution”.

Van het album “Talk” (Victory, 1994)
Yes is een progressieve rockband, in 1968 opgericht in Londen. Kenmerkend voor de muziek zijn de complexe ritmes en harmonieën, de virtuositeit van de muzikanten, de meerstemmige zang en de mystieke teksten. Sommigen zullen daarbij de hoge, ietwat engelachtige zang van Jon Anderson willen noemen en het aparte, zware basgeluid van Chris Squire.  De groep komt op 14 november naar de Waerdse Tempel in Heerhugowaard, in de bezetting die de afgelopen tijd op Amerikaanse podia was te zien, namelijk met zanger Benoit David en toetsenist Oliver Wakeman (inderdaad, zoon van...). Dus zonder Jon Anderson.

Van het album “Deadwing” (Lava Records/Warner Brothers, 2005)
“Deadwing” is het achtste studio album van de Britse progressieve rock band Porcupine Tree.Het concept is gebaseerd op een manuscript geschreven door een vriend van Steven Wilson. Wilson heeft aangegeven dat de intentie heeft om het album ooit nog te laten verfilmen. Porcupine Tree komt op 21 september met zijn tiende studio-album "The Incident" Het betreft een dubbelalbum, met o.a. een nummer van een uur lengte. Porcupine Tree treed op 12 oktober op in de Heineken Music Hall

Van het album “Hindsight” (Snapper, 2008)
Het Engelse Anathema bestaat sinds 1990 en ontwikkelde, samen met groepen als Paradise Lost en My Dying Bride, de 'death/doom sound'. Vanaf 1996 veranderde langzaam de sound van de band. De doommetal maakte plaats voor een meer atmosferisch, melodieus en progressief geluid. In 1999, toen het album “Judgement” uitkwam, was de transformatie van Anathema compleet. Vergelijkingen met Pink Floyd en Radiohead komen sindsdien naar voren. In september 2009 komt de opvolger van het album “Hindsight” uit, getiteld “Horizons”. Dit album is gemixed door Porcupine Tree frontman Steven Wilson. Ongetwijfeld zal er veel materiaal van het nieuwe album worden gespeeld tijdens het concert op 20 januari 2010 in De Boerderij in Zoetermeer.

Van "Rajaz" (Camel Productions, 1999)
“Rajaz” is in ieder geval voor een deel van onze redactie het favoriete album uit de periode 1992 (“Dust And Dreams”) tot heden, vooral omdat het de langste instrumentale passages kent, die Latimers gitaarspel zo mooi doen uitkomen. De solo in “Lawrence” bijvoorbeeld brengt het prachtige “Ice” in herinnering, terwijl andere stukken zowel aan melodieuze jazzrock als Pink Floyd doen denken.

Van “Prism” (Polydor / Universal, 1977/2003)
Opgericht in 1975 is Prism is een van de grotere Japanse jazzrockbands. De debuutplaat van Prism stamt uit 1977 en de band mocht het voorprogramma van Eric Clapton verzorgen in Japan. Ook buiten het moederland wist de band een zekere bekendheid te genieten, net als bijvoorbeeld Cassiopea. Na een 28-tal platen gemaakt te hebben bestaat de band nog steeds. Het nummer “Tornado” bevat heerlijk gitaarspel en heeft zeker wat weg van de “Breathless”-periode van Camel.

Van het album "Anabelas" (EMI, 1978)
"Anabelas" is het enige album van deze Argentijnse progressieve rockgroep. Een zeer professioneel klinkend gezelschap dat een goed geproduceerd en strak gespeeld album afleverde vol complexe en vrij manische muziek. Denk daarbij vooral aan King Crimson, in mindere mate Van Der Graaf Generator en ook andere warmbloedige progbands als Arti & Mestieri om je een idee te vormen. Fripperiaanse legatonoten, Jackson-achtig saxwerk, lyrisch vioolwerk en gedreven zang als bij Italoprog en in dit nummer National Health-achtige koortjes. Tot voor kort voor een habbekrats te koop bij de Nederlandse groothandel, nu alleen via import verkrijgbaar.

Van het album “Fate Of A Dreamer” (Transmission, 2001)
Ambeon was een  Nederlands  project, met in de hoofdrol de 14 jarige zangeres Astrid van der Veen. Het muzikale brein achter deze band was Arjen Anthony Lucassen die vooral bekend is met zijn progressieve rock-project Ayreon. Ambeon speelt een vorm van gothic metal die sterk beïnvloed is door ambient. De naam van het project is dan ook een combinatie van Ambient en Ayreon. Ondanks Arjan en Astrid wel contact met elkaar hebben is er nog geen opvolger van “Fate Of A Dreamer” gemaakt. Astrid zingt  momenteel in de band The Endorphins.

Galahad van het album Other crimes and misdemeanours II het nummer Dreaming from the inside tevens hun eerste single Van  Galahad verschijnt binnenkort de re-release van hun album "Other Crimes and Misdemeanours II and III" aan. Het Poolse label OSKAR Productions staat op dit album garant voor 40 minutes extra muziek (archiefopnamen) van de band Tevens een berichtje van de band dat de onlangs toegetreden bassist Lee Abrahams is gstopt Reden hij wil zich gaan concentreren op zijn solo carriere (pas verscheen van Lee Abrahams het album Black & White.

Van "Talking With Strangers" (Brilliant/FiXiT Records, 2009)
Wie vorige week het introverte openingsduo van Judy Dyble's nieuwste CD heeft gehoord en nu met dit epos geconfronteerd wordt, zal aanvankelijk vermoeden dat beide nummers van twee totaal verschillende platen afkomstig zijn. Dat is echter het mooie van Talking With Strangers: het bouwt via een aantal introverte, folky songs en ballades subtiel op naar een climax. Hierdoor komen haar roots van zowel folk (Fairport Convention) als progressieve rock (pre-Gilles, Gilles, Fripp / King Crimson) mooi tot uiting, waarbij vooral laatstgenoemde band haar schaduw achterlaat op passages van Harpsong. Het is dan ook het meest georkestreerde nummer van de plaat met onder andere Robert Fripp, Ian McDonald en Pa t Mastelotto die ook daadwerkelijk KC-inbreng hebben. Tim Bowness, die samen met Alistair Murphy en Judy, de architect achter deze comebackplaat is, zal overigens binnenkort materiaal uitbrengen met Peter Hammill....

Van "Harmonic Crusader" (Infrared Records, 2009)
Sessiemuzikant en filmmuziekschrijver Lyle Workman bracht onlangs zijn derde solo-album uit, waarop net als op de twee voorgaande schijven prachtig gearrangeerde, orkestrale gitaarmuziek te bewonderen is. Deze symfonische ballade is één van de hoogtepunten. Workman heeft als muzikant gewerkt met artiesten als Sting, Frank Black, Eros Ramazzotti en Alice Cooper, maar ook met Almelose trots Ilse De Lange en het new-age project Era. Zijn discografie op http://www.lyleworkman.com/ is dan ook rijkelijk gevuld.

van Puddle City Racing Lights, Melodic, 2007
Debut plaat van deze uit de UK afkomstige singer/songwriter.indie.pop.folk band die te scharen valt onder de noemer Flaming Lips, Mercury Rev et al. Maar wat als deze bands Neil Young als zanger zouden hebben? Dat is wat Windmill aka Mathew Thomas Dillon te bieden heeft. Dit zal wederom niet bij een ieder in de smaak vallen.

van Phenomena, 1985
Afkomstig van het debut van dit project dat al een 4tal albums heeft gemaakt. Geformeerd rond Mel en Tom Galley ook wel bekend van Whitesnake. Op het debut dat in 1985 uitkwam verlenen oa Glenn Hughes, John Wetton, Neil Murray en Richard Bailey hun medewerking en deze plaat blijft toch wel de beste vooralsnog. Hoewel de opvolgers waar oa Cozy Powell, Scott Gorham, Max Bacon eva tre horen zijn ook niet slecht zijn.

NO-MAN van het album Returning Jesus uit 2001 het nummer all that you are 
Twee nieuwtjes over de band
Als eerste zal op 22 augustus de DVD Mixtaped  van No – Man verschijnen
Ten tweede
Het is 20 jaar geleden dat de band hun debut optreden had in de rosemary branch, Ze gaan er opnieuw optreden om hun nieuwe dvd te promoten. Kaarten te verkrijgen via Burning shed

Sylvan van het album Artificial paradise het nummer Human apologies
En sylvan is één van de optredende bands op het IO festival

Van "Return To Fantasy" (Bronze, 1975)
Nee, John Wetton zal er op 4 september niet bij zijn in De Pul in Uden, om van wijlen David Byron maar helemaal te zwijgen. Het is zelfs de vraag of Uriah Heep de titeltrack van Return To Fantasy zal spelen, volgens gitarist Mick Box een "classic Heep song". Wij houden het bij het episch getinte, maar toch nog geen vijf minuten durende slotstuk, met een opvallend subtiele opbouw.

van het album Peter Gabriel uit 1978 het nummer Lay your hands on me
En Peter Gabriel zal een zogenaamde one off show geven op hete WOMAD Festival dat zal geen plaatsvinden op 24th-26 july Charlton Pa rk. Gabriel speelt op de zaerdagavond “I had no immediate plans to play in the UK,” says Peter.  “But when Festival Director Chris Smith heard I was looking for a suitable event for Witness.org” – the multi award-winning human rights organisation that has worked with over 300 groups in 70 countries worldwide – “he generously offered me the Saturday at WOMAD. I’m delighted that my only show in Europe this year will be for a cause so close to my heart.”

van the last bright light, Cyclops 2001
Afkomstig van hun 3rde album the last bright light. Er komt binnenkort een 3 disc compilatie uit van de band die Pa ss the clock gaat heten. De drie schijfjes zijn thematiech ingedeeld en bevat ge-remasterde versies.
Mostly Autumn - Pa ss The Clock
De Britse band Mostly Autumn bestaat dit jaar tien jaar. Om dit jubileum te vieren heeft de band een 3cd album uitgebracht met een overview van het werk gedurende deze tien jaar. Het album is getiteld " Pa ss The Clock".
Alle tracks zijn keurig geremasterd en verpakt in een deftig doosje. Elke afzonderlijk schijf bevat muziek voor een bepaalde gelegenheid of sfeer, te weten:
- Something for the Spirit
- Something for the Campfire
- Something for the Candlelight

Van "The Big Lad In The Windmill" (Virgin, 1986)
Nog meer prachtig gitaarspel, dit keer van Francis Dunnery op de eerste plaat van It Bites. De door Alan Shacklock (Babe Ruth) geproduceerde LP bevatte een voor die tijd hippe mengeling van synthesizerrock en progressieve rock. We moeten echter heel ver in de Xymphonia-geschiedenis teruggaan om de laatste keer te vinden dat deze symfonische ballade gedraaid werd: aflevering 54, toen ongetwijfeld nog van vinyl

van live herals, 2978/2007
Onlangs nog te bewonderen op Nearfest waar Hillage een van zijn zeldzame solo concerten gaf. Een van de pioniers van de space muziek, maar ook in de dance scene is Hillage een balangrijk icoon en heeft met veel grote namen gewerkt waaronder The Orb en natuurlijk zijn eigen Systen 7.

van “Live” (Polydor, 1974/ Esoteric, 2005)
Van de eerste live plaat van BJH, opgenomen in 1974. De helft van de band, John Lees en Woolly Wolstenholme, is deze zomer live te bewonderen in Groot Brittannië.

Van het album “Sounds of the Universe” (Mute Records, 2009)
"De band bestaat al bijna net zo lang als U2 en er zijn landen waar de elektronische rock van Depeche Mode net zo populair is. Nederland liep nooit voorop in de appreciatie van de band wiens muziek hier lang voor onbeduidende synthipop is doorgegaan. De laatste jaren is daar vreemd genoeg verandering in gekomen, terwijl juist veel recente werk van de band wisselvallig is te noemen. Dit "Sounds Of The Universe" klinkt eindelijk weer coherent, de analoge synthesizers vormen een mooi geheel. Het geluid is diep en vaak donker, en in deze setting gedijt de stem van Dave Gahan het beste.” (Gijsbert Kamer, Volkskrant)

Van het album “Black Clouds And Silver Lining” (Roadrunner, 2009)
“Na het grillige "Systematic Chaos" werd het tijd voor weer eens een droomplaat. Waar de dood al niet 'goed' voor is, want drummer Mike Portnoy worstelde met de strijd die zijn vader vocht tegen kanker. Het leverde het 13 min. lange "The Best Of Times" op, beginnend met het melancholieke vioolspel van Jerry Goodman (Dixie Dregs), waarna zeer Rush-getinte uptempo rock volgt. Een prachtige ode aan wijlen pa Portnoy. De harmonie staat deze keer wel bijzonder centraal. Toegankelijkheid, mooie, meezingbare melodieën en smeuïge meerstemmigheid overheersen. Album met gouden randje." (Freek Wolff, iO Pages)

van “Facin gravity” (Sisyphust, 1995)
Van de tweede plaat van deze Duitse symfoband. Ooit werd de groep rond zanger Martin Eden het Duitse antwoord op Marillion genoemd, mede door enige gelijkenissen in de vocalen. De neo-prog van een groep als IQ is misschien nog wel een betere referentie.

Van het album “The Flame Within” (Napalm Records, 2009)
"Oorspronkelijk het geesteskind van Arjen Lucassen (Ayreon, Star One). Hij formeerde met de Mexicaanse zangeres/violiste Marcela Bovio en een aantal uitstekende muzikanten het internationale collectief. In 2007, 2 jaar na debuut "Embrace The Storm", besloten Lucassen en 2 anderen de groep te verlaten. Maar Bovio ging door met deels nieuwe muzikanten. Lag de stijl eerst, dankzij Lucassen, in het verlengde van de melodieuze rock/metal van Star One, nu neigt men meer naar Within Temptation en Epica. De muziek is opgebouwd rond de werkelijk fantastische, klassiek geschoolde stem van Bovio. Je kunt er naast gothic metal zondermeer het label symfonische metal opplakken. Opvallend is dat ondanks de soms opzwepende instrumentatie, de zang van Bovio een vorm van rust uistraalt. Ook instrumentaal steekt het album uitstekend in elkaar. Heftige gitaarriffs worden afgewisseld door relaxte passages met bijv. piano, orkestraties en ingetogen gitaarspel. Ook zonder Lucassen top." (Leo Hoekstra, iO Pages)