Uitzending Terugluisteren

AOR
Auras – Forgive And Forget
Van “New Generation” (Frontiers Records, 2010)

Binnen het AOR-genre is er net als binnen de progressieve rock een flinke aanwas aan jonge bands, die zich vaak in de kijker weten te spelen met dank aan het succesvolle Italiaanse Frontiers Records. Eén ervan is Auras, een Braziliaanse band, gevormd rond zanger Gui Oliver en gitarist Ferpa Lacerda. Die Oliver heeft een dijk van een stem: mocht Journey ooit nog weer een vervanger nodig hebben, dan willen we bij deze Gui Oliver tippen! “New Generation” past dan ook zo in de lijn van de meest recente Journey-albums. Voor Auras bleef het bij die ene plaat uit 2010. Een jaar later waren Oliver en Lacerda wel betrokken bij het eveneens op Frontiers verschenen album “Happiness Is The Road” van voormalig Toto-zanger Fergie Frederiksen: ze droegen een song aan en spelen ook mee. Daarna bleef het een tijd stil: we hoorden pas in 2020 weer wat van Oliver, als zanger van Landfall, op het wederom bij Frontiers verschenen “The Turning Point”. En dit jaar is hij via datzelfde Italiaanse label te horen het titelloze album van Mayank feat. Gui Oliver. Vanavond gaan we echter terug naar 2010 met “Forgive And Forget”.
Websites:
https://www.facebook.com/guiolivermusic
http://www.frontiers.it/album/4689.

NIEUW
Tillison Reingold Tiranti – Ordine Nuovo
Van “Allium: Una Storia” (Reingold Records, 2021)

Dit voorjaar verscheen er een raadselachtige trailer op YouTube waarop de release werd aangekondigd van een verloren gewaand album van een Albanees-Italiaanse band genaamd Allium. Andy Tillison van The Tangent leek erbij betrokken, maar in welke rol was niet meteen duidelijk. Zou The Tangent-voorman net zoiets van plan zijn als Tim Bowness met z'n imaginaire seventiesband Moonshot? Nu het album er is, blijkt dat een beetje het geval te zijn maar ook weer niet. Tillison beschrijft het allemaal in een lange inleiding. Allium heeft wel degelijk echt bestaan: het was de groep die iedere avond voor vermaak zorgde op de Italiaanse camping waar Tillison als 16-jarige met zijn ouders op vakantie was met een set covers van de rockhits van het moment. 's Middags echter speelde de band zonder publiek eigen werk – en dat was in onvervalste Rock Progressivo Italiano-stijl. De puber Tillison werd toegelaten tot die repetities en het was zijn vuurdoop tot live vertolkte symfonische rock: voor hem een levensveranderende ervaring. Hij kreeg een demotape mee, die hij helaas in zijn studententijd kwijtraakte. De afgelopen coronaperiode dacht hij hieraan terug en besloot dat het tijd werd voor een eerbetoon aan Allium middels muziek in die stijl. Dat hij Jonas Reingold hierbij wilde betrekken was een uitgemaakte zaak, maar daarnaast moest een écht Italiaanse zanger en tekstschrijver bereid gevonden worden. Dat werden respectievelijk Roberto Tiranti (o.a. Labyrinth en Mangala Vallis) en Antonio De Sarno (o.a. Moongarden, The Watch, Barock Project). Tiranti beschikt over een heerlijk elastische stem met de juiste Italiaanse dramatiek, zonder te overdrijven; Tillison bespeelt alle keyboards én drums; Reingold bast niet alleen, maar levert ook fraai gitaarwerk af, zoals bijvoorbeeld te horen is aan de sterke slotsolo van “Ordine Nuovo”. Dat is één van de drie lange composities (8, 14 en 16 minuten) die muzikaal in het verlengde van The Tangent liggen, maar wel met een 'vintage' Italo-inslag. En hoewel de opnamen en productie met hedendaagse digitale middelen is gedaan, is wel geprobeerd de sound van de Milanese studio te recreëren waar grootheden als Le Orme destijds hun platen opnamen. Blijkbaar hebben Tillison en Reingold nét een beetje andere ideeën over hoe dat dan precies moet klinken, want de tot de rand toe gevulde CD bevat dezelfde nummers twee keer: in de originele Tillison-mix en in respectvolle Reingold-remix.
Websites:
https://www.jonasreingold.se/product-page/allium
https://www.thetangent.org/discstore/fullstore
https://www.facebook.com/TangekanicProductions.

NIEUW
Sirkis, Asaf - Kinship
- Aquila
Van "Solar Flash" (Stonebird Productions / MoonJune Records, 2021)

Op het in 2018 opgenomen "Solar Flash" demonstreert de momenteel in Duitsland woonachtige Israëlische drummer/componist Asaf Sirkis drie kanten van zijn artistieke talenten. Vier tracks geven blijk van zijn visie op progressieve jazzrock met diezelfde broeierige virtuositeit als het jarentachtig- en jarennegentigwerk van Allan Holdsworth. Belangrijkste solist is voormalig Holdsworth-drummer Gary Husband, die zich in de schijnwerpers plaatst met betoverende geluiden uit de Nord Lead 2X-synthesizer. Verder valt bassist Kevin Glasgow op met vooral in de hogere regionen gespeelde solo’s. De woordloze zang van Sylwia Bialas en Satie-achtig pianospel zijn belangrijk element in "Polish Suite, Part One" en "Part Two". In deze driedelige suite heeft de slagwerker de melancholieke muziekcultuur van de Joodse, voornamelijk uit Polen afkomstige immigranten waarmee hij in Israël opgroeide getransformeerd. In het tweede deel wordt geleidelijk overgeschakeld naar een fragiele improvisatie, waarin gitarist Mark Wingfield zijn wonderlijke, deels ambientgetinte sound manifesteert. "For Eric" tenslotte is Sirkis’ ode aan collega-drummer Eric Kamau Grávátt, die bij onder anderen Weather Report, McCoy Tyner en Tony Hymas zijn kunsten vertoonde. De met negen minuten langste compositie van “Solar Flash” is een mengeling van onstuimige jarenzeventigjazzrock en improvisatie, waarbij een sample van een filosofische rede, uitgesproken door visionair Sun Ra, en een steeds intenser wordend duet tussen de Nord Lead en de elektrische piano voor opvallende details zorgen. Van het sterke, zeer afwisselende "Solar Flash" hoort u de stukken "Kinship", waarin Bialas eveneens haar zangkunsten vertoont en "Aquila", een van de drie composities met Wingfield.
Websites:
https://www.asafsirkis.com/
https://asafsirkis-moonjune.bandcamp.com/album/solar-flash
https://www.facebook.com/asafsirkis .

NIEUW
Nuclear Bird – Exposition Of Fools
Van “Tyrannical Megalomaniac” (eigen beheer, 2021)

Vorige week berichtten we u al dat we achter dreigen te raken in het bijhouden van de ineens explosieve productiesnelheid van Mark Murdock. Acht jaar geleden introduceerden we de in Japan wonende drummer/toetsenist met zijn project Cymbalic Encounters, dat de naam is van zijn eerste CD onder eigen naam en vervolgens de naam van de band, waarin hij samenwerkte met Brand X-leden Percy Jones en John Goodsall. Daarvoor hadden oplettenden hem al gezien of gehoord als lid van de progressieve jazzrockband Seacloud, of Peter Bank's Empire. We haalden vorige week de 'schade' in door het al eind vorig jaar verschenen nieuwe solo-album “The Phoenix Has Risen” te belichten. Omdat er alweer twee nieuwe releases in de pijplijn zitten, nu snel door met het vorige maand onder de bandnaam Nuclear Bird uitgebrachte “Tyrannical Megalomaniac”. Net als “The Phoenix Has Risen” is het een samenwerking van Murdock met zanger Tim Pepper. Beiden bevatten toegankelijk, songmatig materiaal met zowel prog- als jazzrocktrekjes. Maar waar “The Phoenix Has Risen” met een hele stoet gastmuzikanten tot stand kwam, is “Tyrannical Megalomaniac” in compacte kwartetline-up gemaakt. Pepper zingt dus, Ken Hall is de gitarist van dienst en naast Murdock zelf zijn er twee andere drummers betrokken bij de opnamen van de acht tracks, wel steeds één per nummer. Geen King Crimson-achtige toestanden dus.;-) Murdock speelt alle basgitaar- en toetsenpartijen. Opvallend is dat Murdock qua toetsenkeuze vooral focust op orgel, zoals goed te horen is op wat naar onze smaak het hoogtepunt is: het openingsnummer “Exposition Of Fools”. Die voorkeur van ons zit 'm mede in de smaakvolle gitaarsolo die Hall hier aanlevert. Hij had wat ons betreft ook op de rest van het album wel wat prominenter aanwezig mogen zijn.
Websites:
https://nuclearbird.bandcamp.com/releases
https://www.facebook.com/Mark-Murdock-490156504367238 .

(OP)NIEUW
Castanarc – In This World
Van “Sea Of Broken Vows” (Khepra, 2021)

Bijna een kwart eeuw zit er tussen het vorige album “Little Gods” en het juist verschenen nieuwe volwaardige studioalbum van Castanarc. Deze Britse band kreeg midden jaren tachtig meteen waardering met het debuut “Journey To The East” (1984), dat duidelijk in het teken stond van ‘old school’-(neo)prog. Een platendeal met het Duitse RCA volgde, waar de volwassener klinkende opvolger “Rude Politics” (1988) verscheen. Voor de fan was de atmosferische synthpop inclusief elektronische ritmes wel even wennen, maar Castanarc had hiermee wel een echt eigen geluid ontwikkeld. Sterke punten daarin zijn de zeer herkenbare hese stem van zanger Mark Holiday en het toetsenspel van David Powell. Zij vormen ook voor het nieuwe album “The Sea Of Broken Vows” de basis, al is producer John Spence ook een belangrijke pijler, mede omdat hij nu ook de nodige partijen meespeelt. We horen wel veel oudgedienden voorbijkomen. Zo is voormalig bandlid Neil Duty te horen op gitaar. De nadruk op “The Sea Of Broken Vows” ligt wederom op melodieuze progpop, waarbij het neerzetten van een sfeer het hoofdoel is én natuurlijk de basis voor de vertellende zang van Mark Holiday. Maar laat je niet misleiden, want er gebeurt in ieder nummer genoeg om het spannend te houden. Zo worden verschillende nummers ingekleurd door verschillende gasten, zoals fluitiste Angela Gordon en saxofonist Steve Beighton. Wie daarnaast zeker moet worden genoemd is Pete Robins. Zijn zo goed als het hele album prominente, zoemende fretloze basspel is een genot om te horen. Vorige maand lieten we u al kennisimaken met dit album, vanavond meer aandacht voor dit album middels “In This World”.
Websites:
https://www.facebook.com/CastanarcBand/
https://castanarc.bandcamp.com/album/new-the-sea-of-broken-vows .

IN HET NIEUWS
Galleon – Beat Of A Different Tree
Van "Heritage & Visions" (VF Produktion, 1994)

Toen gitarist Mike Värn, bassist/zanger Göran Fors en drummer Dan Fors in 1985 een symfonische rockband oprichtten, deden ze dat onder de naam Aragon. Een eerste demo werd in 1989 goed ontvangen, behalve dan dat de naam niet door de beugel kon. Destijds was er immers al een Australische Aragon, die nota bene ook progressieve rock maakte. De Zweden kozen eieren voor hun geld en veranderden hun naam in Galleon. Het duurde uiteindelijk tot 1993 voordat het debuut ”Linx” uitkwam. De opvolger verscheen al een jaar later: het echt op alle fronten sterke "Heritage & Visions". Een album vol schitterende neoprog met een grote rol voor toetsenist Ulf Pettersson en zijn flitsende Moog-spel. Zanger/bassist Göran Fors heeft niet de meest in het oor springende zangstem maar kent zijn beperkingen en weet die dan ook goed te omzeilen. Leuk detail is dat hij op dit album en soms zelfs binnen één nummer een flink scala aan geluiden in het lage spectrum laat horen: basgitaar, bassynth én baspedalen. Sinds het verschijnen van "In The Wake Of The Moon" in 2010 is er geen album van Galleon meer verschenen. Volgens de officiële Facebook-pagina is er sinds 2014 een nieuw album in ontwikkeling. In september 2019 verscheen de laatste update op Facebook. Op de vraag van een fan of er binnenkort een optreden is te verwachten antwoordt één van de leden 'Misschien in de verre, verre toekomst. Als we dan nog in leven zijn!' Inhakend op de actualiteit kiezen we van het genoemde "Heritage & Visions" het nummer “Beat Of A Different Tree”. Boodschap van de tekst: we moeten niet dezelfde fouten maken als in het verleden op het gebied van onderdrukking van bevolkingsgroepen en moeten er samen voor zorgdragen dat zoiets niet opnieuw gebeurt. Iets wat we in het achterhoofd moeten houden als we denk aan de situatie in Afghanistan.
Websites:
https://www.galleon.se/
https://www.facebook.com/GalleonSweden .

IN MEMORIAM
Barstool Philosophers, The – Freeway
Van "Crossing Over" (eigen beheer, 2015)

Eind vorige week kregen we het trieste bericht dat Peter van Asselt, de laatste zanger van The Barstool Philosophers, was overleden aan de gevolgen van drie opeenvolgende hersenbloedingen. The Barstool Philosophers werd opgericht in 1997 in Almelo. De oprichters hadden op dat moment stuk voor stuk al een eigen band, maar voelden de behoefte om daarnaast ook muziek te maken zonder muzikale grenzen. Dus begonnen ze met jammen en wat daaruit voortkwam stond hen wel aan. Door al lopende verplichtingen met de genoemde andere bands ging The Barstool Philosophers twee jaar ‘on hold’. In 2001 kwamen de leden weer bij elkaar en begon de zoektocht naar een zanger. Die werd in 2002 gevonden in de persoon van Leon Brouwer, een man met een grootse stem en een verhaal. Met het vertrek van Brouwer, eind 2011, werd de release van het tweede album, volledig opgenomen met uitzondering van de zang, vertraagd. De overgebleven leden hebben deze tegenslag in iets positiefs om weten te zetten. De band heeft verschillende zangers uitgenodigd om één of twee nummers te voorzien van tekst en zang. Dat gaf een frisse kijk op de muziek en de positieve vibe die ze nodig hadden! Tijdens deze sessies had de band een goede klik met zanger Peter van Asselt. Hij gaf zoveel ‘soul’ aan de muziek. Met Peter als nieuwe zanger waren The Barstool Philosophers weer compleet. Na de release “Crossing Over'' volgden nog een aantal optredens. Wij kozen het tot ons Album van de Maand in januari 2016. Tijdens een interview hier in de Xymphonia-studio verklapten ze vlak na de release van “Crossing Over” dat er genoeg materiaal was voor een derde album. Toch kwam dat er maar niet. In 2017 werd bekend dat bassist Bas Hoebink de band had verlaten en niet veel later hielden de Barstoolers het helemaal voor gezien. Dat beperkt het aantal officieel met Peter van Asselt uitgebrachte songs tot de drie die op ”Crossing Over” te vinden zijn, al is er live wel veel meer nieuw materiaal met hem gespeeld. We kiezen voor “Freeway”, de song waarmee Van Asselt zijn debuut maakte bij de groep.
Website:
https://www.facebook.com/The-Barstool-Philosophers-99316558602.

ALBUM VAN DE MAAND
Arrivals – See The Light
Van “Departure” (eigen beheer, 2021)

We reizen af naar Canada voor ons Album van de Maand augustus. Arrivals is een jonge Canadese band uit Trois Rivières, Québec. In april werd het debuut “Landing” via streamingkanalen gepresenteerd, slechts zeven weken later was de opvolger “Departure” er al. Arrivals presenteert zich op dit tweede album als het duo Gaëtan Bouchard (keyboards, zang) en Ian Chouinard (bas). De gitaristen Pierre Grimm en Normand Lamy worden als gasten opgevoerd. Op de officiële Arrivals-Facebookpagina is te lezen dat Grimm nu vast lid is en dat Louis-Jose Defossés als drummer is toegetreden. Voor beide albums geldt dat Bouchard en Chouinard verantwoordelijk zijn voor de composities: een mengeling van progressieve pop en rock. Als invloeden noemt men naast de gebruikelijke proghelden als Pink Floyd ook Journey en Foreigner, naast Britpop-acts The Verve en Oasis. Maar wat we voornamelijk terughoren is toch wel de poppy kant van Marillion, zoals die groep liet horen ten tijde van “Hollidays In Eden”. Ook doet de muziek sterk denken aan het tweede album van het vergeten Primitive Instinct. Daarnaast zijn overeenkomsten met bands als Keane en Coldplay te bespeuren. Arrivals biedt heerlijke muziek voor deze zomermaanden. Beide albums zijn op dit moment alleen digitaal verkrijgbaar. We sluiten de maand af met “See The Light", met een heerlijke gitaarsolo.


Websites:
https://arrivals1.bandcamp.com/album/departure
https://www.facebook.com/Arrivals-100660745293837/ .

We mogen deze maand een aantal albums in downloadvorm weggeven met dank aan de band.
We houden het simpel: stuur een mail naar xymphonia@aafm.nl en we verloten onder de inzenders iedere week een album.
Like nog wel even de Facebookpagina van Arrivals.

(OP)NIEUW
Giant Sky - No Cancelling This
Van "Giant Sky" (Glassville Records, 2021)

De afgelopen jaren hebben we regelmatig muziek gedraaid van Soup, de Noorse band die geleid wordt door zanger/multi-instrumentalist Erlend Viken. Het werken aan een opvolger voor “Remedies” uit 2017 is blijkens berichten van Viken zelf niet echt een gemakkelijke bevalling. Misschien als reactie daarop, of als uitlaatklep, heeft hij een nieuw project opgestart onder de naam Giant Sky. Nog eerder dan het nieuwe Soup-album is daar nu het debuut van verschenen, vooralsnog in kleine oplage op Vikens eigen label en via het Nederlandse Glassville Records. Muzikaal bewandelt Viken een ander pad dan met Soup: de sound is minder donker en opener; er wordt weinig gebruik gemaakt van gitaren maar des te meer van toetsen en elektronica. Ook heeft hij voor de diverse zangpartijen de hulp ingeroepen van een aantal gastzangeressen en valt het gebruik van kerkorgel op. Liefhebbers van de muziek van Soup zullen echter zeker ook veel van hun gading vinden bij Giant Sky, hoewel dit titelloze album wat ons betreft bij vlagen zelfs de muziek van Soup weet te overstijgen, omdat er minder in het geijkte postrockstramien word gewerkt. Het debuut van Giant Sky is dan ook een echt groeibriljant van een plaat die met iedere luisterbeurt sterker lijkt te worden.
Websites:
https://www.giantskyband.com/
https://giantskyband.bandcamp.com/album/giant-sky
https://www.facebook.com/giantskyband .

NHET DEBUUT
Seventh Wave - Communication Skyways
- Things To Come
- 1999½
- Dance Of The Eloi
Van "Things To Come" (Gull, 1974 / Air Mail Archive, 2005)

Seventh Wave debuteerde in 1974 met "Things To Come". Op dat moment was de Engelse band, die voortkwam uit Second Hand, een duo bestaande uit toetsenman Ken Elliott en drummer/percussionist Kieran O'Connor. Met het rijke toetsenarsenaal, waarin piano's, ARP-, Moog- en EMS synthesizers en Mellotron in volle glorie weerklinken, en een grote hoeveelheid aan exotisch slagwerk was Seventh Wave een originele voorloper op de synthesizerduo's die aan het eind van dat decennium zouden opduiken. De muziek is vergelijkbaar met de orkestrale sound van The Enid en Craft, maar heeft ook elementen in zich van Krautrock en poprock. Struikelblok voor velen was de wat schelle zang van Elliott, maar zeker als er koortjes worden toegevoegd valt ook op dat gebied genoeg te beleven. Een jaar na het debuut produceerde Seventh Wave nog een album, "Psi-Fi". Van die plaat, waarop een grotere bezetting een meer symfonische rockgeluid voortbrengt, hebben we bij Xymphonia al eens werk ten gehore gebracht. Tot op heden is deze eersteling echter nog niet aan bod geweest, daarom nu de laatste vier stukken die "Things To Come" instrumentaal afsluiten.
Websites:
http://www.progarchives.com/artist.asp?id=3267
https://www.oocities.org/garyf2k1/seventhwave/7w_interview.htm (archief-interview met Ken Elliott).

HET DEBUUT
Seventh Key - When Love Is Dying
Van "Seventh Key" (Frontiers, 2001)

Bassist Billy Greer deed voor het eerst van zich spreken middels Streets, met o.a. Mike Slamer (City Boy) en Steve Walsh, inderdaad de originele leadzanger/toetsenist van Kansas. Streets was duidelijk een kind van de vroege jaren tachtig: op de twee studio-albums voerde gestroomlijnde melodieuze hardrock de boventoon. Kansas maakte in de tussentijd twee albums zonder Steve Walsh maar viel in 1984 uit elkaar, om al een jaar later te worden heropgericht met een teruggekeerde Steve Walsh en met als nieuwe leden gitarist Steve Morse en bassist Billy Greer. En tot op de dag vandaag is hij een vaste waarde binnen Kansas. Alhoewel de band al die jaren veel heeft opgetreden, verscheen er maar heel mondjesmaat nieuw materiaal. In 2000 was er even een opleving op dat gebied met “Somewhere To Elsewhere”, maar vervolgens moesten we 16 jaar wachten, tot ná het vertrek van Steve Walsh, op “The Prelude Implicit”. Schijnbaar zat dat Greer toch niet lekker, want juist in die rustige periode begon hij met het zijproject Seventh Key dat in de periode 2001 t/m 2013 drie studio-albums en een live-album afleverde. De songs zijn nagenoeg allemaal geschreven door Greer zelf samen met ex-Streets-collega Mike Slamer, die de albums ook produceerde. Op toetsen horen we Kansas-lichttechnicus David Manion, die niet geheel toevallig na het vertrek van Steve Walsh de vaste toetsenman van Kansas werd. Vanaf het debuut in 2001 is duidelijk dat Greer duidelijk uit een ander vaatje wilde tappen dan wat Kansas liet horen en qua sound veel meer in de richting van melodieuze AOR ging. Saillant detail is overigens dat twee songs wel degelijk met Kansas-collega's zijn geschreven en dat ze ook allemaal meespeelden op die twee nummers. Wij kiezen echter voor de gloedvolle midtempo-ballade “When Love Is Dying”.
Websites:
http://www.metalmusicarchives.com/artist/seventh-key
http://www.billygreer.com/.

(OP)NIEUW / LIVE-TIP
Transatlantic – Can You Feel It / Looking For The Light (reprise) / The Greatest Story Never Ends
Van “The Absolute Universe – The Breath Of Life (Abridged Version)” (InsideOut / Sony Music, 2021)

Ga er maar even voor zitten: Transatlantic heeft een nieuw album. De 'supergroep' heeft het zichzelf én de fans niet gemakkelijk gemaakt, want er zijn drie versies van het album gemaakt. Nadat het viertal eind 2019 in Zweden bijeen was geweest voor schrijf- en demosessies voor het album, ontstond er een discussie over wat te gebruiken van de overvloed aan materiaal. Neal Morse en Pete Trewavas wilden uit de sessies een enkel album samenstellen, maar Roine Stolt en Mike Portnoy juist een dubbelalbum. Het compromis werd dat Morse aan de slag ging met het enkele album en Stolt de supervisie kreeg over het dubbelalbum. Als eindresultaat verschenen afgelopen week twee behoorlijk van elkaar verschillende producten. De basis is wel gelijk, maar zo kan het zijn dat een nummer op de dubbelaar zo maar anderhalf keer zo lang is, extra solo’s en ook andere vocalen bevat. Ook qua beleving zijn de twee versies verschillend: zo is de ‘Morse-plaat' meer in zijn straatje en meer toetsengericht en de ‘Stolt-editie’ heeft meer een The Flower Kings-vibe, waarbij de nadruk iets meer op het gitaarspel ligt. Om het geheel nog wat complexer te maken is er ook een Blu-ray met 'The Ultimate Version', over de volledige lengte visueel ondersteund met een film waarin we de Transatlantic-zeppelin het universum zien doorkruisen. Deze ultieme versie is een samenvoeging van beide CD-edities, maar toch als geheel nog weer anders dan die twee… Volgt u het nog? Die Blu-ray is te vinden in “The Ultimate Edition”-boxset samen met beide CD- én LP-edites en was in eerste instantie alleen lost te bestellen via de websites van de afzonderlijke artiesten. Later is de Blu-ray alsnog regulier leverbaar geworden. Maar we hebben het verder nog niet gehad over de muziek: nou, die is herkenbaar 'Transatlantic'. Na het wat tegenvallende “Kaleidoscope” grijpt men qua sound terug naar het tweede en derde album. De oplettende luisteraar zal ontdekken dat er zelfs de nodige quotes uit die albums zijn gebruikt. Met een kleine 100 minuten aan muziek is het zware kost om in één keer te verteren, maar het tempo zit er ook goed in. Hier en daar is er een rustpuntje, bijvoorbeeld middels het door Trewavas gezongen “Solitude“. Alle muziek werkt echter naar de climax in de vorm afsluiter “Love Made A Way“, dat toch weer magistraal episch van karakter is. Zelfs als “The Absolute Universe” niet het sterkste Transatlantic-album is, vormt dit bijzondere project absoluut een waardige toevoeging aan het bandoeuvre. Onlangs werd bekend dat Transatlantic volgend jaar zomer op tournee gaat door Europa en op 24 juli 2022 in E-Werk in Keulen is te aanschouwen. Een dag later, op 25 juli, zet het vliegende luchtschip koers naar 013 in Tilburg. Sinds februari hebben we u niet meer meegenomen naar het Transatlantic-universum, daarom vanavond opnieuw aandacht voor “The Absolute Universe”, met drie in elkaar overlopende delen van de enkele CD-editie, de Neal Morse-versie dus, met als ondertitel ”The Breath Of Life (Abridged Version)”. U hoort: “Can You Feel It” / “Looking For The Light (reprise)” / “The Greatest Story Never Ends”.
Websites:
https://www.transatlanticweb.com/
https://www.facebook.com/TransatlanticMusic .

ELEKTRONISCHE MUZIEK
Kosmogon - Mässan
Van "Mässan" (Tonbad Grammofon, 2021)

Rondom Anekdoten is het al een tijdje behoorlijk stil, iets waar we bij deze Zweedse band niet ongerust van hoeven te raken. Tussen het meest recente album uit 2015 en het voorlaatste zat immers ook een gat van bijna 8 jaar. Maar intussen is er wel een muzikaal teken van leven van gitarist/toetsenist Nicklas Barker in de vorm van een nieuw muzikaal avontuur, samen met de klassiek geschoolde pianiste Sophie Linder. Onder de naam Kosmogon hebben ze zojuist het album "Mässan" uitgebracht, met daarop twee ruim 20 minuten lange stukken, die duidelijk geïnspireerd zijn op het vroege elektronische werk van Tangerine Dream, Popol Vuh en Ashra. Qua sound moeten we dan denken aan albums als Tangerine Dreams “Rubycon” en Ashra's “New Age Of Earth”, beide grote klassiekers in het elektronische genre. Kosmogon komt niet helemaal los van deze illustere voorbeelden, maar dat neemt niet weg dat “Mässan” voor een debuut een bijzonder coherent en, niet onbelangrijk voor dit soort muziek, zeer sfeervol album is. De stukken zijn te lang om in hun geheel te draaien, maar de eerste 8 minuten van openings- en titeltrack "Mässan" geven een goed beeld van wat Kosmogon te bieden heeft. Dit album is echt een must voor de liefhebbers van dit genre, maar ze moeten er wel snel bij zijn want zowel de LP en CD zijn op dit moment maar in een oplage van 300 stuks beschikbaar.
Websites:
https://kosmogon.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/kosmogontheband.

NIEUW
Murdock, Mark – The Phoenix Has Risen
– Compromised
Van “The Phoenix Has Risen” (eigen beheer, 2020)

Acht jaar geleden introduceerden we drummer/toetsenist Mark Murdock met zijn project Cymbalic Encounters, dat de naam is van zijn eerste CD onder eigen naam en vervolgens de naam van de band, waarin hij samenwerkte met Brand X-leden Percy Jones en John Goodsall. Daarvoor hadden oplettenden hem al gezien of gehoord als lid van de progressieve jazzrockband Seacloud, of Peter Bank's Empire. We hoorden eventjes weinig van hem, maar nu zijn drukke tijden aangebroken. We hadden gemist dat eind vorig jaar al het nieuwe solo-album “The Phoenix Has Risen” was verschenen, terwijl vorige maand onder de bandnaam Nuclear Bird het album “Tyrannical Megalomaniac” het licht zag. Beiden geven een voorname rol aan zanger Tim Pepper en beiden bevatten toegankelijk, songmatig materiaal met zowel prog- als jazzrocktrekjes. Daarnaast laat Murdock weten dat er binnen een maand nog twee prog-projecten zullen verschijnen. Hoog tijd dus om 'up to date' te raken, waarbij we vooraan beginnen bij “The Phoenix Has Risen”. Hierop werken Murdock en Pepper samen in wisselende samenstellingen met maar liefst 11 andere muzikanten. Sommigen drukken met een bijzondere solo echt een stempel op het nummer waaraan ze meewerken. Zo is er fijn spel te horen van French TV-gitarist Katsumi Yoneda en van de o.a. uit Dave Kerzners band bekende Fernando Perdomo. Wij kiezen echter voor het titelnummer, met een geweldige gitaarsolo in vloeiende jazzrockstijl door Joe Berger, en “Compromised” met lekker prominent zoemend fretloos baswerk. Nee, niet verzorgd door Percy Jones, maar door Alan Thomson, die in het verleden veel werkte met John Martyn en Rick Wakeman en momenteel deel uitmaakt van The Martin Barre Band.
Websites:
https://cymbalicencounters.bandcamp.com/album/the-phoenix-has-risen
https://www.facebook.com/Mark-Murdock-490156504367238.

NIEUW
Crosby, David - Rodriguez For A Night
- I Won't Stay For Long
Van "For Free" (BMG, 2021)

David Crosby beseft al een aantal jaren dat hij allang in reservetijd leeft en besloot zich meer dan ooit te focussen op wat hem de meeste voldoening schenkt: muziek maken en songs schrijven. Sinds 2014 heeft dat 5 nieuwe albums opgeleverd, die stuk voor stuk van bijzonder hoog niveau zijn. In de week dat hij 80 werd verscheen zijn 8ste solo-album "For Free", gemaakt met wat hij zijn Sky Trails Band noemt, daarmee verwijzend naar de titel van zijn vorige solo-album, uit 2017. Een band die qua sound sterk voortborduurt op CPR, het samenwerkingsverband met gitarist Jeff Pevar en Crosby's zoon, toetsenist James Raymond, dat rond de eeuwwisseling twee albums maakte. "For Free" is ook geproduceerd door James Raymond, die tevens tekent voor een groot deel van de instrumentale inkleuring. Dit is waarschijnlijk een gevolg van corona-beperkingen, maar er zijn nog genoeg gasten te horen, zoals Michael McDonald, Sarah Jarosz en zelfs heel kort Brian Wilson. Crosby heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat hij een groot liefhebber is van de muziek van Steely Dan en we horen hier middels “Rodriguez For A Night” hoe een samenwerking tussen die twee had kunnen klinken. De muziek schreef Crosby met Raymond, de tekst is zeer herkenbaar geschreven door, jawel, Donald Fagen. In het slotnummer “I Won't Stay For Long” is weliswaar van de hand van Raymond, maar op het lijf van Crosby geschreven en de mooie afsluiter van misschien niet het sterkste album uit de recente reeks maar nog zeker een prachtige toevoeging aan deze opvallende bloeiperiode in Crosby's carrière.
Websites:
https://davidcrosby.com/
https://www.facebook.com/OfficialDavidCrosby.

NIEUW
Zmyslowski, David - The Bridge Between Generations
Van "Ocean Station – Turning The Page Chapter II" (eigen beheer, 2021)

Het in 2019 op CD-R verschenen debuutalbum "Turning The Page" van David Zmyslowski is momenteel alleen nog als Bandcampdownload verkrijgbaar. Maar aangezien het om een eigenbeheerproduct gaat, zou een eventueel succes van opvolger "Ocean Station – Turning The Page Chapter II" zomaar tot een tweede persing kunnen leiden. Afgaande op de kwaliteit die de voorheen bij Nemo, Element V en Opale excellerende gitarist/toetsenman/bassist op deze nieuwe schijf toont, zou dat terecht zijn. De Fransman afficheert zichzelf qua stijl tussen grootheden als Joe Satriani, David Gilmour en Steve Lukather. Dat het hier om drie stilistisch behoorlijk van elkaar verschillende artiesten gaat, toont de veelzijdigheid van de tien instrumentale composities. Dat blijkt ook uit de verzorgde opbouw van het album. Na de subtiele opener "A New Beginning" wordt het tempo iets opgeschroefd met de ontspannen rocker "Endless Road", waarin Zmyslowski al een glimp van zijn virtuositeit openbaart. In het groovy "Broken Step", met lekker opzwepend drumwerk van voormalig Nemo-collega Jean Baptiste Itier, wordt in het tussenstuk enigszins gas teruggenomen voor een gevoelige solo. In "Won’t Get Fooled" jubelt de zessnaar wederom ongegeneerd, waarna in "The Bridge Between Generations", het meest complexe en met zeven minuten tevens langste nummer, een gierend duet wordt aangegaan met de eveneens van Nemo bekende snarenplukker Jean Pierre Louveton. De deels akoestische ballade "The Call Of The Ocean", de meer in de Neal Schon-sferen verkerende emotionele slijpers "Trying To Live" en "All We Need" (met wederom een duet, dit keer met TIEM) en het Gilmoureske "Back Home (In Her Eyes)" zetten de toon van de tweede helft. De aldus opgebouwde meeslepende spanning wordt slechts onderbroken door de AOR-rocker "The Best Of Us". Van deel II van "Turning The Page", gestoken in een fantasierijke hoes met verwijzingen naar Kapitein Nemo’s onderzeeër, hebben we voor vanavond "The Bridge Between Generations" uitgekozen.
Websites:
https://davidzmyslowski.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/David-Zmyslowski-105685734952888/ .

(OP)NIEUW
Zabbini, Luca – Hello
Van “One” (Immaginifica / Self, 2021)

Het C-woord valt nogal eens in Xymphonia. Bijvoorbeeld in relatie tot normaliter drukbezette bandleden die de afgelopen 15 maanden ineens tijd vonden voor een solo-album. Ook Luca Zabbini is zo iemand. Nu is het zo dat hij als componist/bandleider en tegenwoordig ook (mede-)zanger van Barock Project sowieso al zijn stempel drukt op hoe die Italiaanse groep klinkt. Op het niet aan duidelijkheid te wensen overlatend getitelde “One” doet hij alles zelf, dus ook drummen, bassen en gitaarspelen. Alleen tekstschrijven laat hij veelal over aan anderen. Omdat het Barock Project-stempel er niet op hoeft, voelde hij zich wel vrijer om stilistisch breeduit te gaan en ook minder prog-getint en meer standaard pop- en rockgeoriënteerd te werk te gaan. Toch hoor je duidelijk hetzelfde muzikale DNA als bij Barock Project en zal het merendeel van de nummers er bij vele progliefhebbers net zo lekker ingaan als het werk van de 'moederband'. “One” is namelijk een kwalitatief hoogstaand album. Dat hij een virtuoos toetsenist is weten we, maar in de meeste nummers kwijt hij zich ook op de andere genoemde instrumenten prima van zijn taak. Halverwege juni besteedden we voor het eerst aandacht aan “One”, hoog tijd om u nog weer eens wat te laten horen, temeer daar het album in de meest recente editie van iO Pages een Vette Krent-bespreking kreeg. Helaas ontbreekt het in de database van de reguliere CD-groothandel, maar Beyond Rock heeft deze titel gewoon op voorraad. Vanavond kiezen we voor “Hello”, dat zowel symfonische allure heeft als jazzy schwung, zeker in de break halverwege. Bij iemand als Billy Joel tref je ook dergelijke mengvormen aan.
Websites:
https://www.lucazabbini.com/
https://www.facebook.com/lucazabbinimusic.

VOORPROEFJE
Cyan - The Sorceror
Van “For King And Country” (originele versie: Silly Insects, 1993 / heropname: Tigermoth Records, 24 september 2021)

Rob Reed heeft een gloednieuwe versie van zijn pre-Magenta band Cyan onthuld en een video uitgebracht van het 15 minuten durende epische nummer “The Sorceror”. Voordat Reed in 1999 samen met Christina Booth Magenta oprichtte, speelde hij in Cyan. Deze groep, die bestond uit schoolvrienden, bracht drie albums uit: “For King And Country” in 1993, “Pictures From The Other Side” (1994) en “The Creeping Vine” (1999). Het nieuwe Cyan bestaat naast Reed uit zanger/toetsenist Pete Jones (Camel, Tiger Moth Tales, Red Bazar), gitarist Luke Machin (Maschine, The Tangent) en bassist Dan Nelson (Godsticks, Magenta). Op 24 september zal een volledig nieuwe versie van “For King And Country” uitkomen via Tigermoth Records. Het nieuwe album bevat materiaal uit de begindagen van de band, maar dan herschreven, opnieuw opgenomen en opnieuw vormgegeven. 'Ik wist niet dat ik in 1983, terwijl ik op school achter de piano zat en dit materiaal schreef, bijna 40 jaar later dezelfde nummers zou laten herklinken' aldus Reed . 'Ik herinner me de originele Cyan, bestaande uit schoolvrienden, die £ 35,- bij elkaar legden om een oipname in een locale studio op 4-track-basisapparatuur mee te financieren. Het was geweldig om eindelijk het volledige potentieel van deze nummers te horen, met moderne opnametechnieken en een geweldige muzikantenline-up. Ik had het uitbrengen van dit album uitgesteld omdat ik geen zanger kon vinden om het recht te doen. Dat was opgelost toen ik Pete het eerste nummer hoorde zingen. Zijn stem past ook goed bij Angharad Brinn, met wie ik op de Sanctuary-albums had gewerkt. Luke de gitaarpartijen laten spelen was de kers op de taart. Hij is zo'n geweldige speler, met techniek en gevoel. Wat een line-up!', aldus Robt Reed. (bron: Louder/Prog)
Websites:
https://www.tigermothshop.co.uk/store
https://www.facebook.com/RobReedOfficial/
Dit nummer op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=x578hquw9nw .

NIEUW
Troubleshooting Pandora's Box - Pyrrha's Song

Vorige week draaiden we - in afwachting van de nieuwe CD met Simon Phillips and Guthrie Govan - een nummer van "The Blind Side", de eerste CD van Potter's Daughter. Tijdens de research naar informatie ontdekten we dat zangeres Dyanne Potter Voegtlin en bassist/toetsenman/gitarist Jan-Christian Vögtlin in maart een single hadden uitgebracht met het side-project Troubleshooting Pandora's Box. Op dit liedje, "Pyrrha's Song", wordt het tweetal bijgestaan door drummer Jimmy Keegan, ooit de opvolger van Nick D'Virgilio in Spock's Beard en tegenwoordig spelend in Pattern-Seeking Animals. De sound is een stuk rockender dan bij de moederband, wat mede door de aanwezigheid van Phillips en Govan wellicht een voorbode is op het materiaal op de nieuwe schijf.
Websites:
https://officialpottersdaughter.bandcamp.com/track/pyrrhas-song
https://officialpottersdaughter.bandcamp.com/
https://pottersdaughterband.com/
https://www.jimmykeegan.com/ .

LIVE-TIP
Hackberry – Miraggio
Van “Hackberry” (eigen beheer, 2018)

Vorige week konden we u al vertellen dat het Northern Prog Festival de line-up voor de 2021-editie, die op 6 november gaat plaatsvinden in Siegerswoude, heeft bekendgemaakt. Natuurlijk treedt de organiserende band Leap Day op. Het zal voor velen de eerste kennismaking met zanger Hans Kuypers en bassist Harry Scholing worden. Headliner zal Mangrove zijn, bij welke band we op de website op dit moment een vacante toetsenistenplek treffen. Christian Jonker weg? Zo gauw we meer weten, hoort u het. Van beide bands verwachten we veel nieuw materiaal te horen. Blij verrast waren we met de aankondiging van Perfect Storm: de Groningse makers van het Album van de Maand juli zullen hun allereerste optreden in de buurprovincie gaan geven. De vierde band op de lijst, Hackberry, was ons onbekend. Het blijkt dat deze groep ook uit Groningen komt en instrumentale rock maakt met invloeden uit stonerrock, prog en metal. In 2016 debuteerde het vijftal met een EP, twee jaar later volgde een titelloos album. Op dit moment wordt de laatste hand gelegd aan een tweede album dat de band in november misschien al wel kan presenteren. Wij gaan vooralsnog terug naar dat albumdebuut uit 2018, dat in eigen beheer werd uitgebracht, maar dat stilistisch goed had gepast tussen de releases op het Australische label Birds Robe Records, waarvan we vorige week nog Captain Kickarse and The Awesomes presenteerden. U hoort “Miraggio”, met een rustig pianobegin, maar ook flinke gitaarmuren en tegen het eind zelfs Mellotron-koor.
Websites:
https://www.hackberryband.com/
https://hackberry.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/hackberryband.

IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
Lesoir – Mosaic
Van het album “Mosaic” (Glassville Records, 2020)

Lesoir geeft aanstaande donderdag, 26 augustus, een bijzonder concert in het Openluchttheater in Valkenburg: “De Limburgse progrockband Lesoir maakte in de stille doch turbulente lockdown-periode van de nood een deugd en ging in 2020 aan de slag met iets wat dan nog een ‘tussenproject’ voor de band zou gaan worden. Opgenomen op verschillende locaties in het Zuid-Limburgse, groeide het 20 minuten en 20 seconden durende epos dat hieruit ontstond uit tot een volwaardige aanvulling op het reeds bestaande repertoire van de band. Onder de naam “Babel” zal Lesoirs creatie als limited edition en met een beperkte oplage in het najaar van 2021 worden uitgebracht op vinyl. Fonds Podiumkunsten maakt het mogelijk om “Babel” éénmalig live uit te voeren met een professionele videoregistratie. Dit alles in samenwerking met Roosterrock in het Openluchttheater en in een volledige muzikale bezetting inclusief gastmuzikanten en strijkkwintet. De uitvoering van “Babel” wordt omlijst met ander werk van Lesoir.” (bron: Openluchttheater Valkenburg) Onder dat 'andere werk' zullen ongetwijfeld nummers zitten van “Mosaic”, het vorig jaar verschenen meest recente studio-album. Vanavond hoort u het titelnummer.
Websites:
https://lesoirmusic.bandcamp.com/album/mosaic
http://lesoirmusic.com/
https://www.facebook.com/lesoir.band .

ALBUM VAN DE MAAND
Arrivals – The Time Is Here
Van “Departure” (eigen beheer, 2021)

We reizen af naar Canada voor ons Album van de Maand augustus. Arrivals is een jonge Canadese band uit Trois Rivières, Québec. In april werd het debuut “Landing” via streamingkanalen gepresenteerd, slechts zeven weken later was de opvolger “Departure” er al. Arrivals presenteert zich op dit tweede album als het duo Gaëtan Bouchard (keyboards, zang) en Ian Chouinard (bas). De gitaristen Pierre Grimm en Normand Lamy worden als gasten opgevoerd. Op de officiële Arrivals-Facebookpagina is te lezen dat Grimm nu vast lid is en dat Louis-Jose Defossés als drummer is toegetreden. Voor beide albums geldt dat Bouchard en Chouinard verantwoordelijk zijn voor de composities: een mengeling van progressieve pop en rock. Als invloeden noemt men naast de gebruikelijke proghelden als Pink Floyd ook Journey en Foreigner, naast Britpop-acts The Verve en Oasis. Maar wat we voornamelijk terughoren is toch wel de poppy kant van Marillion, zoals die groep liet horen ten tijde van “Hollidays In Eden”. Ook doet de muziek sterk denken aan het tweede album van het vergeten Primitive Instinct. Daarnaast zijn overeenkomsten met bands als Keane en Coldplay te bespeuren. Arrivals biedt heerlijke muziek voor deze zomermaanden. Beide albums zijn op dit moment alleen digitaal verkrijgbaar. Vanavond hoort u "The Time Is Here".


Websites:
https://arrivals1.bandcamp.com/album/departure
https://www.facebook.com/Arrivals-100660745293837/ .

We mogen deze maand een aantal albums in downloadvorm weggeven met dank aan de band.
We houden het simpel: stuur een mail naar xymphonia@aafm.nl en we verloten onder de inzenders iedere week een album.
Like nog wel even de Facebookpagina van Arrivals.

NIEUW (zeer verlaat) / WERELD VOL MUZIEK
De Viala, Jaume - Ombres De Lluna Creixent
- Regal (III-1982)
- Quan...
- Marinada
Van het album "Sonoritat De Mil Miralls" (eigen beheer, 2019)

De in 1979 opgerichte Catalaanse band Celobert Màgic had een levensduur van slechts vier jaar, waarin weliswaar geregeld werd opgetreden, maar waarin op een enkele concertregistratie na niets werd opgenomen. Door het akoestische karakter werd de groep vaak gecatalogiseerd als folk, hoewel de musici zelf aangaven beïnvloed te zijn door een veelheid aan stromingen, muzikanten en componisten, zoals Egberto Gismonti, ECM-jazz, John McLaughlin, Stockhausen en elektrische gitaarpioniers. Tevens bewonderde men de instelling van de progressieve rockbeweging, zonder gebruik te maken van de voor die stroming typerende instrumenten. De gitarist van de band, Jaume De Viala, bracht in 2019 het album "Sonoritat De Mil Miralls" uit met eenentwintig herbewerkingen van in genoemde periode geschreven composities en een cover van een George Gershwin-klassieker. Het opvallende is dat De Viala hiervoor juist wel het instrumentarium inzette die de progressieve (jazz)rock mede kleur gaf, waardoor een soort hedendaagse etnoprogfusion ontstond. Hij werd vergezeld door Celobert Màgic-zangeres Judit Cucalla, terwijl ook enkele andere voormalige groepsleden, zoals de belangrijkste songwriter/bouzouki-bespeler Salvador Avià, en percussionisten Oriol Madurell en Trissi Hernández, enige bijdragen leverden. Andere belangrijke vormgevers waren de dit keer bijzonder toegankelijk uit de hoek komende MoonJune Records-vertegenwoordigers Dusan Jevtovic (gitaren, co-producer), Xavi Reija (drums), Vasil Hadzimanov (toetsen) en Bernat Hernández (fretloze bas). Tenslotte bevonden zich onder de achttien participanten enkele grootheden uit de Catalaanse muziekscène, zoals fluitist Pablo Selnik en gitarist Jordi Bonell (Música Urbana). De nu pas onder onze aandacht gebrachte cd bevat een ruim 62 minuten durende aangename opeenvolging van wereldmuziek, in de symfonische rock gedompelde gitaar-, fluit- en toetsensolo’s en melodieuze zangfragmenten op het raakvlak van intieme jazz en flamenco. Om een goed beeld te krijgen draaien we vier opeenvolgende korte stukken van "Sonoritat De Mil Miralls".
Websites:
https://jaumedevialatorello.bandcamp.com/releases
https://www.facebook.com/jaume.devialatorello .

PROGRESSIEVE POP / VAN EIGEN BODEM
Meyer, Anita - Places Where We Used To Be
Van "Shades Of Desire" (Ariola, 1981)

Huh, Anita Meyer in Xymphonia? Ja, en het is niet eens de eerste keer. Een flinke tijd terug draaiden we muziek van het album “Accompanied By” uit 1978 van Rainbow Train, de band rond Hans Vermeulen. Deze zanger/songschrijver/producer was zo'n beetje Meyers mentor en uiteindelijk zou zij haar grote doorbraak krijgen met haar derde album “Shades Of Desire” uit 1981 met daar op de grote hit “Why Tell Me Why”. Veel van de muzikanten rond Rainbow Train zijn dan ook te horen op dit album maar, ook bijvoorbeeld toetsenist Peter Schön die wij dan weer kennen van de Nederlandse jazzrockformatie Crypto. Een van de meest opvallende songs op “Shades Of Desire” is “Places Where We Used To Be”. Allereerst omdat het een van de twee nummers in Meyers gehele oeuvre waar ze zelf aan mee heeft geschreven en ten tweede omdat het qua sfeer zo op de eerste twee albums van Kate Bush had kunnen staan. Mooi toetsenspel, de Kate Bush-achtige zang en een kort instrumentaal coda maken het tot een progressief getint buitenbeentje op dit overigens verder mooie popalbum van eigen bodem.
Websites:
https://www.facebook.com/AnitaMeyerNL
https://www.anitameyer.nl/.

VOORPROEFJE
Earthside - All We Knew And Ever Loved

Earthside heeft een eerste nummer uitgebracht, als voorbode op een album dat gaat verschijnen bij het Nederlandse Music Theories Recordings en label van Mascot Records. Het is het eerste muzikale teken van leven van de Amerikaanse filmische progmetalband rond componist/toetsenist Frank Sacramone na het debuutalbum dat reeds in 2015 verscheen. Opvallend is de uitgebreide cast aan orkestmuzikanten en ook het gebruik van één van de grootste kerkorgels ter wereld. Het resulteert in een stuk muziek waarin de geest van filmcomponist Hans Zimmer stevig rondwaart. Daarnaast is er een bijzonder animatie-video gemaakt die op YouTube te vinden is.
Websites:
https://earthside.bandcamp.com/track/all-we-knew-and-ever-loved
https://www.earthsideband.com/
https://www.facebook.com/earthsideband/
Dit nummer op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=KVh_Y4o3C0Y.

HERUITGAVE
Captain Kickarse and The Awesomes – Pogonophobe
– Immaculate Consumption
Van “Grim Repercussions” (Birds Robe Records, 2014 / 2021)

Captain Kickarse and The Awesomes was in het vorig decennium een belangrijke representant van de experimentele undergroundrockscene in Sydney. Birds Robe Records werd in 2011 speciaal opgericht om de muziek van bands uit die kringen wereldkundig te maken. In het kader van het tienjarig bestaan van Birds Robe is dit jaar een aantal sleutelreleases op dat label in gelimiteerde uitgaves heruitgebracht. Gezien het belang van Captain Kickarse and The Awesomes voor het label kon dit trio niet ontbreken. Gekozen is voor “Grim Repercussions”, na twee EP's en een alleen digitaal verschenen verzameling B-kantjes het echte albumdebuut. Het markeert ook de toetreding van Alex Wilson als vaste bassist. Die maakte al furore met de postrockband sleepmakeswaves, waar hij nog steeds deel van uit maakt, zoals vorig jaar september nog in Xymphonia was te horen. De drie omschrijven hun eigen muziek als een mengsel van mathrock, prog en psychedelische rock. Het psychedelische aspect horen we echter niet zo en de muziek op “Grim Repercussions” is heus een stuk toegankelijker en minder heavy dan de gemiddelde mathrockband. De instrumentale muziek bouwt voort op die van King Crimson in een nummer als “Red” maar heeft door het spel met verrassende syncopen ook een onweerstaanbaar, zij het hoekig funky aspect, zoals je dat soms ook bij bijvoorbeeld Talking Heads hoort. In de bio wordt ook nog Mars Volta aangemaakt, maar dan moet je wel de geëxalteerde vocalen en de grilligheid van die band wegdenken, wat voor behoorlijk wat luisteraars het pleit in het voordeel van de kontschoppende kapitein en zijn geweldigen zal doen uitvallen.
Websites:
https://birdsrobe.bandcamp.com/album/grim-repercussions
https://www.facebook.com/captainkickarseandtheawesomes.

NIEUW
Birth - Long Way Down (Demo Version)
Van “Birth” (eigen beheer, 2021)

Het is alweer bijna 10 jaar geleden dat de band Astra uit San Diego het voor gezien hield na twee geweldige albums. In 2017 vonden gitarist Brian Ellis en toetsenist Conor Riley het tijd voor een nieuwe muziek onder de naam Birth. Als ritmesectie maken Trevor Mast en Paul Marrone van Psicomagia de bezetting compleet. Daarvoor hoefde niet lang gezocht te worden, want Ellis maakt ook deel uit van Psicomagia. Net als Astra worden de invloeden uit de jarenzeventigprog gehaald, waarbij Yes en King Crimson overduidelijk de boventoon voeren. Afgelopen maand waren de eerste resultaten te beluisteren middels een EP die gratis van Bandcamp is te downloaden. Het zijn nog wel demo’s, maar die zijn al zeker de moeite van het checken waard. We kijken zeker uit naar een volwaardig album. Wij kiezen voor “Long Way Down”.
Websites:
https://birthprog.bandcamp.com/album/birth
https://www.facebook.com/Birth.prog .

NIEUW
Lind - Strange Waters
Van "A Hundred Years - The Justification Of Reality Part I" (UNformatted Records, 2021)

Onlangs verscheen "A Hundred Years: The Justification Of Reality Part I", een nieuw album van Lind. Het betreft hier een soloproject van slagwerker Andy Lind, bekend van Panzerballett, Schizofrantik en The Ancestry Program. De vorige platen worden als een experimentele mix van technische death metal, progressieve metal en jazzrock/fusion omschreven. De nieuwe schijf is nog steeds zeer complex, maar minder hard en met een minimum aan growls. Er worden vergelijkingen gemaakt met Yugen, Gentle Giant, Meshuggah en Haken. De bijna 80 minuten (86 als je de digitale bonustrack meerekent), negen in elkaar overvloeiende composities tellende, compromisloze CD heeft verder referenties aan Frank Zappa, Bent Knee, Deluge Grander en Lost Crowns en stijlen als mathrock en progressieve rock. Lind, die qua drumspel van hetzelfde kaliber is als Marco Minnemann, verstaat de kunst waanzinnig ingewikkelde stukken te schrijven, die echter door zijn superstrakke drumstijl, grommende baspatronen, bonte keyboardarrangementen en geraffineerde programmering toch goed te volgen zijn. Zijn gedetailleerde productie is hier zeker ook debet aan. Op vocaal gebied zijn er, naast de bandleiders eigen inbreng, hoofdrollen weggelegd voor drie expressieve zangers, terwijl in "Displaced And Criticized" op de van Archive bekende wijze kritisch gerapt wordt. Instrumentaal heeft Lind zich omringd door veertien bevriende musici, waaronder Panzerballett-gitaristen Martin Mayrhofer en Jan Zehrfeld, en drie synthesizervirtuozen. Van deze muzikanten maken onder anderen Rüdiger Eisenhauer, met een Holdsworthiaanse solo in "Strange Waters", en Alex Kühn, met zowel puntige als lyrische saxofoon- en basklarinetpartijen, indruk. Behoorlijk overweldigende muziek derhalve, wat het door ons gekozen "Strange Waters" zeker zal onderstrepen.
Websites:
https://www.facebook.com/andy.lind.56
https://lind21.bandcamp.com/album/a-hundred-years-bonus-track
https://www.facebook.com/LIND.

VOORPROEFJE
Paradox Twin, The - Wake Vortex
Van "“Silence For Signals” (White Star Records, 8 oktober 2021)

“In de zomer van 2018 was daar ineens The Paradox Twin, een formatie rond Danny Sorrell die met “The Importance Of Mr Bedlam” enorme indruk maakte. In september 2019 mocht de band zich aan ons land presenteren tijdens Progdreams VII in De Boerderij in Zoetermeer. Nu kondigt de band een nieuw album aan. “Silence For Signals” zal op 8 oktober uitkomen bij White Star Records, het label van John Mitchell. Thematisch is het nieuwe album gebaseerd op Sorrells persoonlijke levenservaringen. Rond dezelfde tijd dat het debuutalbum verscheen en zijn jongste zoon werd geboren, werd bij zijn oudste autisme geconstateerd. De botsing van zowel positieve als negatieve gevoelens initieerde een gedachtengang die vervolgens uitmondde in een verhaal, verteld via muziek en teksten. “Silence From Signals” is het verhaal van een tweeling (een neurotypische zus en een neurodivergente broer), en de beproevingen die ze doormaken bij het navigeren door het leven. De eerste single "Wake Vortex" is nu te beluisteren. Dit is een geweldig duet tussen Danny Sorrell en Nicole Johnson. De muziek doet nog altijd sterk aan Anathema en Porcupine Tree denken.” (bron: Maarten Goossensen, Progwereld)
Websites:
https://www.theparadoxtwin.com/
https://www.facebook.com/TheParadoxTwin
https://youtu.be/GtHLJTt3bAY .

(OP)NIEUW / IN HET NIEUWS
Cosmograf – I Stick To You
Van “Rattrapante” (Gravity Dream, 2021)

In april introduceerden we u met he zevende album van Cosmograf. “Rattrapante” is een thematisch conceptalbum over hoe we omgaan met het gegeven 'tijd'. De titel verwijst naar het Franse werkwoord 'rattraper', dat 'voorbijgaan', 'passeren' betekent. Het vorige Cosmograf-album, “Mind Over Depth”, was in zekere zin een breuk met de albums ervoor. Robin Armstrong, de man achter Cosmograf, gooide het op dat album niet meer over de van sfeer doortrokken Floydeske hoek, maar refereerde aan hardrock en zocht zangtechnisch daarbij kanten van zijn stem op die we nog niet eerder hadden gehoord. Wie hem met gezwollen stembanden hoort uithalen in opener “In 1985” kan nog vermoeden dat dit album diezelfde weg volgt. ”I Stick To You”, waarin ook de omfloerste vocalen van Chrissy Mostyn zijn te horen, laat echter juist een melancholieke, ingetogen kant van Armstrong horen. En als er één invloed is die vooral in “Memories Lie” en “Time Will Flow”, mede door het gitaargeluid, opgang doet, dan is het wel Porcupine Tree, maar dan wel de sound van medio “Signify”, waarbij drummer Kyle Fenton met zijn stuwende ritmiek en goedgeplaatste fills een duit in het zakje doet. Het was sowieso hoog tijd om nog weer eens aandacht aan "Rattrapante" te besteden en nu hebben we ook een aanleiding. Deze week maakte Armstrong bekend dat hij voor het eerst in 7 jaar weer live gaat optreden onder de Cosmograf-vlag en dat hij daartoe met een geüpdate bezetting aan het repeteren is geslagen, met naast Armstrong sowieso evenals 7 jaar geleden gitarist Lee Abraham (met zijn eigen solo-CD's regelmatig in Xymphonia te horen) en natuurlijk Kyle Fenton die ook al op de studioplaten drumt. Dat aangekondigde optreden is op 5 oktober in Southampton. Misschien zien we Cosmograf ooit eens terug op een line-up van Progdreams. Weet u nog? Dat festival dat in 'gewone tijden' jaarlijks in Zoetermeer plaatsvond...
Websites:
https://www.cosmograf.com/
https://cosmograf.bandcamp.com/album/rattrapante
https://www.facebook.com/cosmograf .

(OP)NIEUW
Vienna Circle – Ghost Town Hideaway
Van het album “Secrets Of The Rising Sun” (eigen beheer, 2021)

Vienna Circle werd opgericht door de Britse broers Paul en Jack Davis. In 2008 brachten ze het debuutalbum “White Clouds” uit, een conceptalbum dat zich afspeelt tijdens de Eerste Wereldoorlog. Opvolger “Silhouette Moon” kwam in 2013. Pas acht jaar later, afgelopen voorjaar, was dan eindelijk het derde album een feit. In die tussentijd is er wel wat veranderd, want Jack Davis heeft in goed overleg 'de band' verlaten. Broer Paul neemt op dit album alle instrumenten voor zijn rekening, behalve de drumpartijen, die Alex Micklewright invult. Daarnaast is Pauls vrouw Gemma Davis in twee nummers als zangeres te horen. “Secrets Of The Rising Sun” is meer gitaargeoriënteerd dan de twee voorgaande albums.
Websites:
https://viennacircle.bandcamp.com/album/secrets-of-the-rising-sun
https://www.facebook.com/viennacircleband .

NIEUW
The Sun Or The Moon – Cosmic
Van “Cosmic” (Tonzonen Records, 2021)

“Cosmic” is het debuutalbum van The Sun Or The Moon uit Frankfurt. Zoals de bandnaam al doet vermoeden maken deze Duitsers psychedelische spacerock: naar eigen zeggen vermengt het in 2019 opgerichte kwartet Krautrock uit de jaren zeventig met psychedelische rock. Zoals je mag verwachten bouwen de lange composities op “Cosmic” langzaam op zonder ooit echt naar een climax te gaan, getuige het lome drum- en basspel. Daaroverheen worden de synth- en gitaarpartijen gelegd, hier en daar aangevuld met spacy vocalen. De muziek heeft zo ongeveer de sfeer van heel vroege Porcupine Tree (denk aan bijvoorbeeld “Voyage 34”), maar dan zonder de gitaarerupties. Opvallend is de keuze voor een vertolking van Pink Floyds “Julia Dream” als centrale albumtrack. Al met al is “Cosmic” en lekker plaatje voor de late avond. We gaan luisteren naar het titelnummer.
Websites:
https://www.facebook.com/thesunorthemoonband
https://thesunorthemoon.bandcamp.com/album/cosmic-2 .

AOR
Dudek Finnigan Krueger Band, The - Angels Fall
Afkomstig van "The Dudek Finnigan Krueger Band" ("DFK") (CBS/Columbia, 1979/1980 / Wounded Bird Records, 2007)

Gitarist Les Dudek liet op LP voor het eerst van zich horen op "Brothers And Sisters" van The Allman Brothers Band. In de jaren daarna speelde hij ook in de band van Steve Miller en Boz Scaggs. Zijn solocarrière begon in 1976 met albums die stilistisch ergens tussen southern rock en bluesrock inzaten. Op "Ghost Town Parade" uit 1978 zaten daar ook progressieve en funktrekjes in. Op die plaat werd hij onder anderen begeleid door toetsenman Mike Finnigan, gitarist Jim Krueger en drummer Jeff Porcaro, die in datzelfde jaar met Toto debuteerde. Met Finnigan en Krueger vormde hij in 1979/1980 The Dudek Finnigan Krueger Band en op het enige album dat deze formatie zou uitbrengen horen we juist de invloed van Toto. Vol geproduceerd, lekkere koortjes, felle gitaarlicks, dynamische drums, kortom, prima AOR. Interessant te vermelden is dat de titelloze plaat, die ook als "DFK" door het leven gaat, geproduceerd werd door toetsenist James Newton Howard, die later een beroemd soundtrackschrijver zou worden. Van dit album, dat in 2007 door Wounded Bird Records en in 2015/2016 door Saga Records International op CD werd uitgebracht, draaien we het openingsnummer "Angels Fall".
Websites:
http://www.lesdudek.com/
https://www.facebook.com/LesDudekBand .

ALBUM VAN DE MAAND
Arrivals – Winds Of November
Van “Departure” (eigen beheer, 2021)

We reizen af naar Canada voor ons Album van de Maand augustus. Arrivals is een jonge Canadese band uit Trois Rivières, Québec. In april werd het debuut “Landing” via streamingkanalen gepresenteerd, slechts zeven weken later was de opvolger “Departure” er al. Arrivals presenteert zich op dit tweede album als het duo Gaëtan Bouchard (keyboards, zang) en Ian Chouinard (bas). De gitaristen Pierre Grimm en Normand Lamy worden als gasten opgevoerd. Op de officiële Arrivals-Facebookpagina is te lezen dat Grimm nu vast lid is en dat Louis-Jose Defossés als drummer is toegetreden. Voor beide albums geldt dat Bouchard en Chouinard verantwoordelijk zijn voor de composities: een mengeling van progressieve pop en rock. Als invloeden noemt men naast de gebruikelijke proghelden als Pink Floyd ook Journey en Foreigner, naast Britpop-acts The Verve en Oasis. Maar wat we voornamelijk terughoren is toch wel de poppy kant van Marillion, zoals die groep liet horen ten tijde van “Hollidays In Eden”. Ook doet de muziek sterk denken aan het tweede album van het vergeten Primitive Instinct. Daarnaast zijn overeenkomsten met bands als Keane en Coldplay te bespeuren. Arrivals biedt heerlijke muziek voor deze zomermaanden. Beide albums zijn op dit moment alleen digitaal verkrijgbaar. Vanavond hoort u " Winds Of November".

Kans maken op een gratis download-album? Je hoeft alleen maar een mail te sturen naar xymphonia@aafm.nl en de Facebook-pagina van de band te liken.
Websites:
https://arrivals1.bandcamp.com/album/departure
https://www.facebook.com/Arrivals-100660745293837/ .

We mogen deze maand een aantal albums in downloadvorm weggeven met dank aan de band.
We houden het simpel: stuur een mail naar xymphonia@aafm.nl en we verloten onder de inzenders iedere week een album.
Like nog wel even de Facebookpagina van Arrivals.

NIEUW
Catalyst*R - Apollo One Three
Van "Catalyst*R" (Progressive Gears, 2021)

Catalyst*R bestaat uit zanger Damien Childs en multi-instrumentalist Gary Jevon, aangevuld met drummer Greg Pringle. Childs heeft gezongen bij het ESP Project en Jevon was als gitarist te horen op het debuut van de Britse band This Winter Machine. Samen hebben ze als Catalyst*R een album afgeleverd dat met beide benen in de traditie staat van de Britse neoprogsound, met ook een duidelijke invloed van het latere Marillion-werk. Dat is helemaal goed te horen in het sfeervolle “Apollo One Three” waarin de baspartij zo typisch in de stijl van Pete Trewavas klinkt, dat je gaat speuren in de credits, maar het is toch echt Gary Jevon die zorgt draagt voor alle instrumentale partijen, met uitzondering van de drums.
Websites:
https://www.catalystr.co.uk/
https://www.facebook.com/TheCatalystR
https://progressivegears.bandcamp.com/album/catalyst-r.

IN HET NIEUWS
Dream Theater – Untethered Angel
van “Distance Over Time” (InsideOut / Sony Music, 2019)

“Zo’n tweeënhalf jaar na het verschijnen van “Distance Over Time” verschijnt op 22 oktober 2021 het 15de studioalbum van Dream Theater. De op dat album ingeslagen weg – terug op het stevige progmetalpad, herkenbaar en toch vernieuwend, complexe en experimentele structuren in een herkenbaar jasje – wordt op “A View From The Top Of The World” verder opgepakt en doorontwikkeld. De pandemie heeft geleid tot een ander opnameproces: James Labrie nam zijn zangpartionen thuis in Canada, de rest van de band in de nieuwe Dream Theater Headquarters in de VS. Het artwork is gemaakt door Hugh Syme (o.a. bekend van Rush en Iron Maiden) en beeldt perfect de huidige fragiele status van de wereld in onbalans uit. Aan de songtitels te zien, zal dit thema ook zeker in de teksten terugkeren. De verwachtingen zijn hoog gespannen en dit zou wederom weer een waar meesterwerk kunnen zijn van deze band die al 36 jaar baanbrekende albums oplevert in de progmetalscene.” (bron: Mario van Os, Progwereld)

Voor het zover is, gaan wij nog even terug naar het genoemde “Distance Over Time”, met “Untethered Angel”.
Websites:
https://dreamtheater.net/
https://www.facebook.com/dreamtheater.

IN HET NIEUWS
Potter's Daughter - City Lights
Van "The Blind Side" (eigen beheer, 2018)

De vorig jaar verschenen EP "Casually Containing Rage" van Potter's Daughter was onze introductie van deze band die in 2018 het volwaardige debuut "The Blind Side" had uitgebracht. De formatie rondom zangeres/pianiste Dyanne Potter Voegtlin kreeg goede kritieken, vooral ook van collega-muzikanten zoals Jon Anderson en Annie Haslam. Naast Voegtlin viel het prachtige gitaarwerk van Amit(ava) Chatterjee ons op. In september verschijn de nieuwe plaat "Close To Nearby" en ook daarop blijkt de waardering vanuit de muziekwereld zelf aangezien er op wordt meegespeeld door superdrummer Simon Phillips en gitaarvirtuoos Guthrie Govan. We zijn benieuwd, niet alleen naar wat deze gasten ons gaan brengen, maar ook of Chatterjee nog van de partij is. Om in de stemming te komen nog een track van "The Blind Side" en wel de instrumentale binnenkomer "City Lights".
Websites:
https://pottersdaughterband.com/
https://www.facebook.com/PottersDaughterBand
https://officialpottersdaughter.bandcamp.com/ .

IN HET NIEUWS / DYSTOPISCH TWEELUIK
Isgaard - Earth Song
Van "Golden Key" (Edel Records, 2003)
Chimpan A - The Last Night On Earth
Van "Chimpan A" (F2 Music, 2006)

Het nieuws over het alarmerende rapport van het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) over de stand van zaken rondom ons klimaat is u vast niet ontgaan. Maar we kunnen niet zeggen dat we dit niet zagen aankomen. Al jaren wordt er door wetenschappers gewaarschuwd en ook muzikanten laten zich niet onbetuigd. Dit gebeurde eind jaren 60, begin jaren 70 al, maar ook recenter spraken artiesten zich uit. De Duitse zangeres Isgaard nam voor haar debuutalbum Michael Jacksons “Earth Song” uit 1995 op. Dat album, "Golden Key" geheten, en overigens al haar werk, maakte ze samen met producer/muzikant Jens Lück, die wij met name kennen van zijn werk als opnametechnicus voor het eveneens Duitse band Sylvan. Het duo maakt moderne elektronische artpopalbums, waarbij de focus ligt op de klassiek geschoolde stem van Isgaard. Het Britse Chimpan A, een project van workaholic/producer Robert Reed samen met zanger Steve Balsamo en producer/gitarist Rob Thompson, bracht in 2006 het simpelweg “Chimpan A” getitelde debuutalbum uit, waarop invloeden uit triphop, klassieke muziek en progressieve rock met elkaar vermengd zijn tot een geheel dat muzikaal ergens tussen Portishead en Archive ligt. In "The Last Night On Earth" horen we de klassieke stem van Shân Cothi gecombineerd met het gesproken woord van Tony Dallas en een gruizige triprocksound.
Websites:
https://www.isgaard.com/
https://www.facebook.com/IsgaardMusic
http://www.chimpana.com/
https://www.facebook.com/chimpanauk.

SEVENTIES
Gravy Train – Staircase To The Day
Van het album “Staircase To The Day” (Dawn, 1974 / Esoteric Recordings, 2016)

Gravy Train was een progressieve rockgroep uit Lancashire, Engeland, gevormd door Norman Barratt (zang / gitaar), John D. Hughes (keyboards, fluit, zang), Les Williams (bas, zang) en Barry Davenport (drums). De band nam vier studio-albums op. De naam 'Gravy Train' betekent: 'een beroep of andere bron van inkomsten die weinig inspanning vereist en aanzienlijke winst oplevert'. Dit was ook wat de band voor ogen had. De groep vergaarde aanvankelijk een aanzienlijke aanhang onder het Britse progressieverockpubliek middels opruiende live-optredens. In de gespeelde vorm van melodieuze progressieve rock lag het accent op hardrockriffs afgewisseld met rustigere momenten, met een voorname rol voor de fluit van Hughes en de solide vocalen van Norman Barratt. Gravy Train strandde uiteindelijk in 1975 door een combinatie van pech, slechte zakelijke beslissingen en gebrek aan succes waardoor de betekenis van de bandnaam niet uit de verf kwam. ...Maar met de hernieuwde interesse in de progressieve rock van de vroege jaren 70 is ook Gravy Train weer in de belangstelling gekomen van zowel verzamelaars als muziekfans. De albums zijn allemaal opnieuw uitgebracht op CD en later ook opnieuw op LP, met positieve feedback. “Staircase To The Day” is het vierde en tevens laatste album, gehuld in een kleurrijke door Roger Dean ontworpen klaphoes, die een gevleugeld ruimtemonster afbeeldt dat neerdaalt op een kosmisch landschap. Binnen het oorspronkelijke kwartet verving wegens gezondheidsredenen Russ Caldwell drummer Barry Davenport en daarbij aangesloten had zich in de persoon van George Lynon een tweede gitarist. Muziekapparatuur die uit de tourbus werd gestolen leidde echter tot desillusie. Hierna werden er minder concerten gegeven en staken de meeste leden meer tijd in andere bands. Ze zijn wel altijd vrienden gebleven en genieten nog steeds van elkaars gezelschap in de zeldzame gelegenheden dat ze met elkaar in contact komen.

Van “Staircase To The Day” kiezen wij het titelnummer, dat een aan Uriah Heeps “July Morning” herinnerende sfeer heeft.
Websites:
https://www.cherryred.co.uk/product/staircase-to-the-day-remastered-expanded-edition/
http://www.progarchives.com/artist.asp?id=1117
https://starling.rinet.ru/music/gravy.htm#intro.

OPENER / VOORPROEFJE / GEVALLETJE CRYPTOMNESIE
Vai, Steve – Bangkok
Van “Fire Garden” (Epic / Sony Music, 1996)
Yes – The Ice Bridge
Van “The Quest” (InsideOut / Sony Music, 1 oktober 2021)

Twee weken geleden noemden we het al: Yes heeft een eerste voorproefje uitgebracht op het nieuwe album “The Quest”, dat op 1 oktober zal verschijnen. In zeven minuten gaat dit “The Ice Bridge” langs afwisselende symfonische landschappen. Yes-toetsenist Geoffrey Downes weet Yes dus gelukkig weer de echte symfonische rockkant op te duwen, want het is immers zijn compositie. ...Maar daar werd door grote kenners van de symfohistorie al snel aan getwijfeld, want als je de zanglijn weghaalt hoor je noot voor noot “Dawn Of An Era” van Curved Air- en Sky-toetsenist Francis Monkman uit nota bene 1978. Downes reageerde al snel op Twitter, dat hij de muziek toch echt had gevonden in zijn eigen archief, uit de jaren dat hij nog muziek componeerde voor een library music-bedrijf. Niet veel later moest hij toegeven dat hij tapes door elkaar had gehaald en dat wat hij dácht dat hij zélf gecomponeerd was wel degelijk van Monkman was. Ongeloofwaardig? Nee hoor. De filosoof en psycholoog Douwe Draaisma heeft al veel geschreven over de werking van ons geheugen en vooral dat we meer vergeten dan onthouden. In zijn “Vergeetboek” uit 2010 haalt hij het voorbeeld aan van “My Sweet Lord” van George Harrison, dat wel heel erg veel lijkt op “He's So Fine” van The Chiffons. Die moest toegeven dat hij die zes jaar oudere hit toch wel kende. Of wat dacht je van Steve Vai, die in 1996 in zijn bureaula een enerverend, Indiaas aandoend muziekstuk vond, dat hij jaren geleden al helemaal uitgeschreven had. Zelf gecomponeerd, dacht hij, dus waarom niet gebruiken voor zijn album “Fire Garden”? Toen hij een vriend zijn opname liet horen zei deze '...maar weet je dan niet dat dit van ABBA is?'. Pas later kon Vai zich weer herinneren dat zijn voormalige broodheer David Lee Roth hem ooit had gevraagd deze passage uit de musical “Chess” uit te schrijven, om mogelijk te gebruiken als intromuziek voor Roths concerten. Vai heeft het overigens toch gewoon, netjes gecredit aan Andersson en Ulvaeus, uitgebracht. Ook Downes is dus ten prooi gevallen aan de grillen van zijn geheugen, maar heeft na een amicaal telefoongesprek met Monkman deze als componist aan de credits van “The Ice Bridge” toegevoegd. Doet niets af aan het feit dat “The Ice Bridge” uiterst genietbaar is en blijft.
Websites:
https://www.vai.com/
https://www.facebook.com/stevevai
http://www.yesworld.com/
https://www.facebook.com/yestheband
Yes' “The Ice Bridge” op YouTube: https://youtu.be/PbGEa7ju8bg
Francis Monkmans “Dawn Of An Era” op YouTube: https://youtu.be/_tk9Deekoio
Douwe Draaisma te gast bij wijlen Wim Brands in VPRO's Boeken op 14 november 2010, over Vergeetboek: https://www.vpro.nl/.

NIEUW / JAZZROCK
Helsdingen Band, Jeroen van - Mellow Fellow
- Somehow Music
Van "Somehow Music" (eigen beheer, 2021)

Na twee keer te zijn verschoven stond de Jeroen van Helsdingen Band 10 juli jl. eindelijk weer op het podium van de Hengelose poptempel Metropool. Helaas kon de redactie er wegens andere verplichtingen niet bij zijn, anders hadden ze beslist nummers gehoord van het eind april verschenen nieuwe album "Somehow Music". Op deze een half uur durende schijf keert de toetsenman deels terug naar de blazersfusion van zijn debuut "Hybris" uit 2014. In vier van de acht stukken hebben de saxofoons van René van Hertum en trompet van Fred van Straten een belangrijk aandeel in de groepssound. Het jazzrockaandeel komt echter ook weer ruimschoots tot zijn recht door de vloeiende gitaarpartijen van Richard Hallebeek en de robuuste ritmesectie Frans Vollink en Niels Voskuil. Om beide aspecten te tonen hebben we de twee afsluitende stukken van "Somehow Music" uitgekozen.
Websites:
http://www.jeroenvanhelsdingen.nl/ (hierop is de nieuwe CD nog niet te vinden) (hierop is de nieuwe CD nog niet te vinden)
https://youtube.com/playlist?list=OLAK5uy_kPnysXs0IE8NJxJo7qxQtXOjEIt893Fyg (Van Helsdingens CDBaby-YouTubekanaal).

NIEUW
Jurczyński, Adam - The Lost Dream
Van "My Love And My Passion" (Lynx Music, 2021)

"My Love And My Passion" is Adam Jurczyński’s tweede soloalbum. De gitarist van Oberschlesien en Neuoberschlesien bracht vorig jaar als Abysal-The Adam Jurczyński Project met "Return To The Live" drie kwartier aan uit 2002 stammende opnames uit. In 2019 had hij zich op zijn solodebuut "Beyond The Horizon" een meester op het gebied van melodieus shredden getoond. Op de nieuwe schijf, die hij wederom met de volgens de John Bonham-school drummende Bobi/Babi opnam, heeft hij zijn instrumentarium echter behoorlijk uitgebreid. Naast de vertrouwde, vaak in meerdere lagen opgenomen zessnaar en bas bespeelt hij ook piano en andere toetseninstrumenten, wat het materiaal een symfonische sound geeft. Daarnaast heeft hij in het vurige "Balere Il Vulcano" zelfs een versterkte sitar ter hand genomen. Nog verrassender is het dat hij in drie stukken zijn mooi bij de composities passende stem gebruikt. De donkere zang in, bijvoorbeeld, "Me, Angel And Coffee", doet enigszins denken aan het vroege Mecano en (Clan Of) Xymox. Tenslotte bevat de meeslepende progressieve rocksong "The Lost Dream" (in het boekje "Lost Dreams" genoemd) een Mel Collins-achtige saxofoonsolo van Michał Borowski en geeft de cello van Barbara Kaczmarek aan het ingetogen "I Remember" een melancholiek karakter. Naast genoemde stijlvariaties bevat "My Love And My Passion" tevens losjes gespeelde jazzrock in "Window To The Stars", bij de strot grijpende progmetal in "Storm In Your Soul" en de gitaarballade "Evening With You", terwijl de getokkelde, soundscape-getinte stukken "Intro – Open Mind" en "Dzoana" het album introspectief openen respectievelijk afsluiten. Uiteraard gaan wij voor de meest progressieve song: "The Lost Dream".
Websites:
https://lynxmusic.pl/index.php/.

NIEUW
Big Big Train – All The Love We Can Give
– Black With Ink
Van “Common Ground” (English Electric Recordings, 2021)

Big Big Train zag in 2020, zoals we al uitgebreid eerder hebben bericht, niet alleen een uitgebreide tournee in rook op gaan, ook besloten drie leden ermee te stoppen. Op de website presenteert de band zich nu als basiskwartet: zanger/multi-instrumentalist David Longdon, multi-instrumentalist Rikard Sjöblom, eerst drummer maar nu ook multi-instrumentalist en zanger Nick D'Virgilio en bassist Gregory Spawton. De eerder al gepresenteerde vervangers voor de vertrekkende bandleden, gitarist Dave Foster en zangeres Carly Bryant, doen dus eigenlijk als veredelde gasten mee op het nu gepresenteerde nieuwe album “Common Ground” en ook lang niet op alle nummers. Met vaste leden die een scala aan instrumenten beheersen is dat ook niet nodig natuurlijk. Voor maart volgend jaar is er al een Britse tournee aangekondigd, waarbij Bryant tevens toetsen en gitaar zal spelen en violiste Clare Lindley deel zal uitmaken van de live-bezetting. Zij is nog niet te horen op “Common Ground”, waarop de vioolpartijen zijn gespeeld door Aidan O'Rourke. Is er muzikaal veel veranderd dan? Grotendeels niet: ook “Common Ground” past naadloos bij de reeks die begon met de toetreding van Longdon ten tijde van “The Underfall Yard” uit 2009. Spawton heeft nog steeds de meeste compositiecredits en schreef met “Atlantic Cable” opnieuw een kwartier lang epic over een historische technologische innovatie, in lijn met het even lange “East Coast Racer”. De nieuwe compositie begeeft zich ook langs vele sferen en tempi en is op alle vlakken gewaagd aan die wellicht meest geliefde Big Big Train-klassieker. Ook Longdon levert twee composities aan, maar hij wordt wat ons betreft overklast door D'Virgilio. De al eerder vrijgegeven instrumental “Apollo” is een van de twee nummers met een kleurrijke rol voor de vertrouwde vijfkoppige, typische Brits klinkende koperblazerssectie. In “All The Love We Can Give” heeft de Amerikaan ook een lekker soulvolle zangpartij voor zichzelf geschreven, fraai contrasterend met de door Longdon ultralaag en sonoor gezongen coupletten. Natuurlijk zorgt D'Virgilio samen met Spawton ook voor ritmisch vuurwerk. Het is binnen dit Big Big Train-kader het meest vernieuwende stuk op “Common Ground”.Naast “Atlantic Cable” is ook “Black With Ink” weer een Spawton-werkstuk dat zowel compositorisch als tekstueel van vertrouwd hoge kwaliteit is. Rikard Sjöblom dient speciaal vermeld vanwege zijn glansrol op de enorme rij instrumenten die hij hier bespeelt. Door diens gebruik van Mellotron en ARP Pro Soloist II-synthesizer komt de klank in sommige passages wel heel dicht bij het Genesis van 1973/4. Samenvattend: fans die met de veranderingen in de band gevreesd of juist zo langzamerhand gehoopt hadden op grote muzikale veranderingen zullen gerust- respectievelijk ietwat teleurgesteld zijn. Neemt niet weg dat ook de laatste groep er niet onderuit zal kunnen te constateren dat er op het gebied van zowel compositie-, arrangeer-, tekstschrijf- als uitvoeringskunst weer enorm veel te genieten valt. En dat vinden er blijkbaar meer, want zowel in Groot-Brittannië als in Duitsland kwam het album in de album top 40 binnen afgelopen week.
Websites:
https://www.bigbigtrain.com/
https://www.facebook.com/groups/bigbigtrain.

HET DEBUUT
Fruupp - On A Clear Day
Van "Future Legends" (Dawn, 1973 / Esoteric Recordings, 2019 als onderdeel van de boxset "Wise As Wisdom - The Dawn Albums 1973-1975")

De Noord-Ierse formatie Fruupp is een van minder bekende bands uit de hoogtijdagen van de Britse symfonische rock. Dat blijkt ook wel uit het feit dat de Xymphonia-archieven alleen enkele nummers van het laatste album "Modern Masquerades" uit 1975 bevat. In 2019 bracht Esoteric Recordings een mooie boxset uit, getiteld "Wise As Wisdom - The Dawn Albums 1973-1975" waarin alle vier platen zitten. Alleen "The Prince Of Heaven's Eyes" uit 1974 gaat vergezeld van twee bonustracks, terwijl het debuut "Future Legends" uit 1973 een extra song bevat die destijds alleen op de eerste honderd vinyl-exemplaren geperst was. Het nummer "On A Clear Day", waarin duidelijk quotes van Gustav Holst verwerkt zijn, was in 1992 wel toegevoegd aan de compilatieplaat "Song For A Thought". Qua sound had Fruupp met een hobo en een strijkerssektie een ietwat afwijkende bezetting, terwijl ter promotie van de plaat ook nog werd opgetreden met het Ulster Youth Orchestra. In het kader van onze rubriek "Het Debuut" een mooie gelegenheid deze track eens te laten horen.
Websites:
http://www.fruupp.com/ (gecreëerd door mede-oprichter Stephen Houston)
http://faculty-cervero.ced.berkeley.edu/fruupp.htm
http://www.progarchives.com/artist.asp?id=140(biografie geschreven door Eric Neuteboom)
https://www.irish-showbands.com/Bands/frupp.htm
https://www.facebook.com/Fruupp-105017587648516 .

NIEUW (verlaat)
Atlas – Beyond The Limit
- Here With You
Van het album "Parallel Love" (AOR Heaven, 2020)

"Parallel Love" is het tweede album van de Britse Band Atlas (niet te verwarren met de Zweedse jarenzeventigsymfoband Atlas). Het uit het noorden van Engeland afkomstige Atlas bracht vorig jaar september "Parallel Love" uit, de opvolger van het debuutalbum "In Pursuit Of Memory" (2018). Eerder (in 2017) verscheen de EP "World In Motion". Uit het feit dat beide albums verschenen bij het label AOR Heaven kun je al concluderen dat we hier te maken hebben met een AOR-band, maar wel één met een aangenaam stevig randje. De vijf mannen van Atlas hebben een overtuigende opvolger in elkaar gezet. Met Craig Wells heeft de band een sterke zanger aan boord. Naast Atlas verdient de beste man overigens de kost met coverbands met de amusante namen Mötley Crüde en Scamthrax. De elf nummers zijn behoorlijk ‘keyboard heavy’ te noemen, maar mede door de stevige ritmesectie van bassist Chris Redfearn en drummer Ryan Biggs en het puntige gitaarwerk van Howie Little loopt er een lekkere heavy groove door de songs heen. Little laat hier en daar ook wat Dream Theater-invloeden doorklinken in zijn spel. De productie is overigens prima verzorgd door toetsenist James Thorley. (bron: Wim Rueter, Arrow Lords Of Metal)

Wij kiezen voor de nummers "Beyond The Limit" en "Here With You", die de meer progressieve, melodieuze kant van Atlas naar voren laten komen.
Websites:
https://www.facebook.com/atlasprojectuk
https://atlasmusicuk.bandcamp.com/music .

ALBUM VAN DE MAAND
Arrivals – I’m Free
Van “Departure” (eigen beheer, 2021)

We reizen af naar Canada voor ons Album van de Maand augustus. Arrivals is een jonge Canadese band uit Trois Rivières, Québec. In april werd het debuut “Landing” via streamingkanalen gepresenteerd, slechts zeven weken later was de opvolger “Departure” er al. Arrivals presenteert zich op dit tweede album als het duo Gaëtan Bouchard (keyboards, zang) en Ian Chouinard (bas). De gitaristen Pierre Grimm en Normand Lamy worden als gasten opgevoerd. Op de officiële Arrivals-Facebookpagina is te lezen dat Grimm nu vast lid is en dat Louis-Jose Defossés als drummer is toegetreden. Voor beide albums geldt dat Bouchard en Chouinard verantwoordelijk zijn voor de composities: een mengeling van progressieve pop en rock. Als invloeden noemt men naast de gebruikelijke proghelden als Pink Floyd ook Journey en Foreigner, naast Britpop-acts The Verve en Oasis. Maar wat we voornamelijk terughoren is toch wel de poppy kant van Marillion, zoals die groep liet horen ten tijde van “Hollidays In Eden”. Ook doet de muziek sterk denken aan het tweede album van het vergeten Primitive Instinct. Daarnaast zijn overeenkomsten met bands als Keane en Coldplay te bespeuren. Arrivals biedt heerlijke muziek voor deze zomermaanden. Beide albums zijn op dit moment alleen digitaal verkrijgbaar. Vanavond hoort u "I'm Free".

Kans maken op een gratis download-album? Je hoeft alleen maar een mail te sturen naar xymphonia@aafm.nl en de Facebook-pagina van de band te liken.
Websites:
https://arrivals1.bandcamp.com/album/departure
https://www.facebook.com/Arrivals-100660745293837/ .

We mogen deze maand een aantal albums in downloadvorm weggeven met dank aan de band.
We houden het simpel: stuur een mail naar xymphonia@aafm.nl en we verloten onder de inzenders iedere week een album.
Like nog wel even de Facebookpagina van Arrivals.

NIEUW
Smalltape - The Golden Siren
Van "The Hungry Heart" (eigen beheer, 2021)

De Duitse multi-instrumentalist en producer Phillip Nespital is al een flink aantal jaren actief met zijn project Smalltape, maar is pas onlangs op onze radar terecht gekomen. Sinds 2011 heeft hij al twee albums uitgebracht en vorige maand is zijn derde album "The Hungry Heart" verschenen. Smalltape brengt een herkenbare moderne progsound die overduidelijk schatplichtig is aan het solowerk van Steven Wilson, waarbij “The Hungry Heart” wat ons betreft bij vlagen doet terug denken aan zijn album "Grace For Drowning" uit 2011. Vanavond al vast een eerste voorproefje van dit album. Het is zowel op dubbel-CD als dubbel-LP verschenen en binnenkort volgt nog een 2CD+DVD-editie, met op de DVD een 5.1 surround mix.
Websites:
https://smalltape.bandcamp.com/album/the-hungry-heart
https://smalltape.net/
https://www.facebook.com/smalltape .

(OP)NIEUW
Celeste - Nora
Van "Il Principe Del Regno Perduto" (Mellow Records, 2021)

De Italiaanse band Celeste debuteerde in 1976 met een titelloos album, dat echter al snel bekend kwam te staan als “Il Principe Di Giorno”. Muzikaal volgde Celeste op dat album een duidelijk andere koers dan vele collega-progbands uit die tijd: de sound is namelijk ingetogen, met een mengeling van klassieke en folk-invloeden, met veel gebruik van blaas- en toetseninstrumenten. Zoals bij veel Italoprogbands uit die tijd bleef het destijds bij maar één officieel album, hoewel er jaren later nog restmateriaal verscheen, dat meer een soort fusiongerichte sound had. Drummer/toetsenist/zanger Ciro Perrino zou in latere jaren nog erg actief blijven in de muziek maar enkele jaren geleden besloot Perrino dat het toch eens tijd werd voor een echte opvolger voor dat toch wel legendarische Celeste-debuut, met als resultaat het in 2019 verschenen “Il Risveglio Del Principe”. Deze werd zeer onverwacht dit jaar al opgevolgd door “Il Principe Del Regno Perduto”. Van de originele bezetting is op beide albums, buiten Perrino zelf, niemand meer te vinden. Hij tekent zelf voor alle composities, maar wordt wel bijgestaan door gerenommeerde muzikanten, waarvan we er enkele in het verleden tegenkwamen bij bijvoorbeeld Finisterre, Hostsonaten, Eris Pluvia en Ancient Veil. De muzikale insteek is nog steeds dezelfde als op het debuut: pastorale symfo met veel ruimte voor saxofoon, viool en fluit, maar dit keer ook wel meer gebruik van regulier rock-instrumentarium zoals bas en drums. Perrino kleedt de muziek verder in met prachtig toetsenspel en ook zingt hij net als op het debuut niet onverdienstelijk, maar is wel zo wijs geweest om enkele gastvocalisten uit te nodigen. Niet dat zang nu een groot bestanddeel van de muziek vormt, want die is nog steeds voor een groot deel instrumentaal. "Il Principe Del Regno Perduto" is een absolute aanrader voor de liefhebbers van klassieke Italiaanse symfo en verplichte kost voor diegene die het debuut van Celeste in hun kast hebben staan.
Websites:
https://ciroperrino.bandcamp.com/album/il-principe-del-regno-perduto
https://www.ciroperrino.nl.

EIGHTIES / PROGRESSIEVE SINGER-SONGWRITERMUZIEK
Tzuke, Judie - City Of Swimming Pools (live)
Van "Road Noise - The Official Bootleg" (Chrysalis, 1982)

De Britse zangeres Judie Tzuke kennen we hier in Nederland vooral van haar ballad "Stay With Me Till Dawn" maar in haar thuisland was ze veel populairder. Hoewel ze wel degelijk nog best veel verkocht na het grote succes van "Stay With Me Till Dawn" en haar debuut-album "Welcome To The Cruise" uit 1979, bleek ze met name in staat om een grote aanhang aan zich te binden door haar vele optredens. Dat zal ook te maken hebben met het feit dat ze in die jaren een ijzersterke band om zich heen had, met daarin mensen waarmee ze haar songs schreef en produceerde zoals gitarist Mike Paxman, gitarist/toetsenist Paul Muggleton en bassist John Edwards. Die gaven haar songs live toch nog wel net iets wat meer pit vergeleken met de studioversies. En dus is het niet zo raar dat zeker voor progliefhebbers die ook van goede poprock houden het live-album "Road Noise" uit 1982 het aanbevelen waard is, waarvan we vanavond "City Of Swimming Pools" presenteren. Leuk detail: in de jaren 80 en 90 zou een aantal begeleiders van Tzuke opduiken in diverse incarnaties van de Status Quo-liveband.
Websites:
https://www.tzuke.com/
https://www.facebook.com/JudieTzukeOfficial .

HET DEBUUT / SEVENTIES
Kin Ping Meh – Fairy-Tales
Van het album "Kin Ping Meh" (Polydor, 1972)

Kin Ping Meh (ook wel KPM genoemd) is een Duitse rockband, die in 1970 te Mannheim werd opgericht door Werner Stephan (zang), Joachim Schäfer (gitaar, piano, zang), Fritz Schmitt (orgel, piano), Torsten Herzog (basgitaar) en Kalle Weber (drums). Na een lange periode van liveoptredens en deelname aan talentenjachten werd de groep ontdekt door een talentscout van Polydor. Schäfer werd vervangen door Willie Wagner (gitaar, mondharmonica, zang), waarna in 1972 het naar de groep genoemde debuutalbum verscheen De band trad in deze periode onder meer op met Uriah Heep. De muziek is typische 'heavy progressive rock' in vroegejarenzeventigstijl, met duidelijke invloeden van Uriah Heep, Deep Purple en Quatermass: een mix van rock, blues en symfonische prog met veel vurige en hardere elektrische gitaar en Hammond-orgel. In sommige nummers horen we zelfs de Mellotron (zoals in de prachtige ballad "My Dove"). De composities klinken dynamisch, smaakvol gearrangeerd en krachtig, de band speelt strak en geïnspireerd. Hierna volgden nog vijf albums eer de groep het in 1977 voor gezien hield. In de jaren negentig verschenen er een album met archief-liveopnamen en een box met heel vroeg werk. Sinds 2005 wordt er weer live opgetreden, maar nieuw plaatwerk is er niet verschenen. (bronnen: Wikipedia en Erik Neuteboom op Progarchives)
Websites:
http://www.alexgitlin.com/kpm.htm
https://www.facebook.com/kin-ping-meh-201980463170520 .

ELEKTRONISCHE MUZIEK
Jarre, Jean Michel - Calypso Part 3 (Fin De Siècle)
Van "Waiting For Cousteau" (Disques Dreyfus / Epic, 1990)

Na het wat tegenvallende album “Revolutions” uit 1988 had Jean Michel Jarre wat goed te maken, want het leek alsof hij muzikaal een beetje uitgeblust was. En misschien was het vele werk dat bij de grote live-spektakels kwam kijken die hij Houston, Lyon en de London Docklands gaf daar ook wel een beetje debet aan. De Franse maker van elektronische muziek zocht en vond uiteindelijk inspiratie in het werk van Jacques Cousteau. Deze grote landgenoot van Jarre is met name bekend om zijn zee-onderzoek en activisme op het gebied van natuurbehoud. "Waiting For Cousteau" blijkt een divers album met toch maar 4 tracks. Het langste is het titelstuk dat uniek is binnen het oeuvre van Jarre: het is een ruim 45 minuten durend ambientwerk, gevuld met allerlei spookachtige geluiden die een bijzondere onderwaterklankwereld weergeven. De rest van het bijna 70 minuten durende album is gevuld met de drie delen van “Calypso”, die onderling zeer verschillend van karakter zijn. Met name Part 1 valt op, door het gebruik van een groot steeldrumorkest, wat het geheel een Caraïbisch karakter geeft. Het bijna symfonische “Calypso Part 3” bouwt langzaam op naar een climax, zoals Jarre's Duitse collega's van Tangerine Dream dat in de jaren 80 soms ook zo mooi konden doen.
Websites:
https://jeanmicheljarre.com/
https://www.facebook.com/jeanmicheljarre .

HERUITGAVE
Gentle Giant – Mobile
Van “Free Hand” (Chrysalis, 1975 / Alucard, 2021)

Gentle Giant is alweer een tijdje bezig met een zoveelste heruitgave-campagne. Deze keer is het niemand minder dan Steven Wilson die de albums van deze unieke band van een remix voorziet. En natuurlijk zorgdraagt hij ook voor multi-channelmixen, want om zijn kunde daarin wordt hij veelvuldig bejubeld. De afgelopen jaren pakte hij “Octopus” (1972) en “The Power And The Glory” (1974) al aan. Ook verscheen er een boxje met o.a. 5.1-versies van alleen die tracks van de eerste drie albums, waar de multi-tracks van bewaard zijn gebleven. Niet veel later bleken toch alle mult-track-tapes van het debuut “Gentle Giant” uit 1970 boven water gekomen te zijn. In de 30-schijfs boxset “Unburied Treasure” (2019) kon daarom van het gehele debuut een 5.1-mix bijgevoegd worden. Hopelijk komt die ook nog los op de markt. Voor het zover is, ligt nu de heruitgave van “Free Hand” voor ons, ook weer met nieuwe Steven Wilson-mixen. Onlangs 'ontdekte' hij Dolby Atmos, waarbij het geluid via driedimensionaal te plaatsen speakers op de luisteraar af komt. Zijn eigen “The Future Bites” kreeg al die Atmos-behandeling, “Free Hand” nu ook. Maar ook in een 5.1-DTS-mix is voorzien en de Quad-mix uit oorspronkelijk release-jaar 1975 paste ook nog op de Blu-ray. De kleurrijke muziek van de Britse groep, met brede instrumentatie en natuurlijk de gepatenteerde vaak fugatisch opgebouwde vocalen, is geknipt om genoten te worden in multi-channelmix. Om in het beroemde huzarenstukje “On Reflection” de zang 'all around all around all around' ook écht in het rond te horen gaan, is een grandioze belevenis. Wij kiezen vanavond echter voor het nog niet eerder door ons gedraaide “Mobile”, zij het in de tweekanaals mix, wél een níeuwe, heldere mix, waar kenners nog de nodige verrassingen in hebben ontdekt die nu aan de oppervlakte komen.
Websites:
https://gentlegiantband.com/
https://www.facebook.com/gentlegiantband.

NIEUW
Echo Us - We Seek The Descending Levers
- When The Windsong Spires
Van "The Windsong Spires" (Absolute Probability Recordings, 2021)

Onder de naam Echo Us is Ethan Matthews al sinds de eeuwwisseling actief. Muzikaal begeeft deze Amerikaan zich op het snijvlak van elektronische muziek, New Age en progressieve rock, met daaraan toegevoegd zelfs hier en daar wat klassieke invloeden. Hoewel hij over het algemeen alle instrumenten zelf bespeelt en ook tekent voor de productie, wordt hij op zijn albums ook regelmatig door anderen bijgestaan. Zo ook op zijn meest recente, zesde (!!) album "The Windsong Spires", dat onze eerste kennismaking met de muziek van Echo Us is. Een opvallend kenmerk is, dat Matthews op al zijn albums de stukken naadloos in elkaar laat overlopen en dat is ook hier het geval. Gelijk bij de eerste luisterbeurt valt is de bijzondere klank van het album op: zowel de elektronische sounds als het gitaarspel zijn licht van karakter. Het hield ons even bezig waar het ons aan deed denken, maar uiteindelijk viel het kwartje: het album “Islands” (1987) van Mike Oldfield. De referentie met de Brit hadden wel overigens al heel vlot te pakken, wat met name kwam door het gitaarspel van Matthews. Maar daar waar anderen die zijn beïnvloed door Oldfield hem soms bijna plagieren (denk aan Robert Reeds “Sanctuary”-albums), zit de invloed bij Echo Us meer onder de huid. Het lijkt wel alsof Matthews op "The Windsong Spires" zowel de spanningsboog van het lange stuk “The Wind Chimes” als de songmatige kant van “Islands” in één geheel weet te combineren. Dat resulteert in een album waar echt even de tijd voor moet worden genomen om tot je te laten door te dringen, maar dat zich ontpopt tot in een boeiende luistertrip waarin steeds weer nieuwe dingen vallen te ontdekken.
Websites:
https://echous.net/
https://echous.bandcamp.com/album/the-windsong-spires .

NIEUW
That Joe Payne – Capture Light (live)
Van de Blu-ray/CD-set “By Name By Nature Tour” (eigen beheer, 2021)

Na het verschijnen van zijn solo-debuutalbum “By Name. By Nature.” in 2020, was het de bedoeling dat That Joe Payne een Britse tournee ging ondernemen met eenzelfde theatrale insteek als de tournee na het verschijnen van “Dust”, zijn laatste album als frontman van The Enid, uit 2016. Natuurlijk kwam daar door evidente redenen niet veel van terecht, maar tijdens een kortstondige versoepeling van de regels, vorig jaar herfst, kon er zowaar een show worden opgenomen in The Crescent Theatre in Birmingham. Voor het van de “Dust”-tour bekende metershoge LCD-scherm treffen we naast Payne nog meer vertrouwde gezichten aan. Zo is Nicholas Willis de bassist van dienst, in dezelfde rol dus zoals hij rond die tijd ook te zien was in streaming-concerten van The Enid, wat óók zíjn oude band is. Drummer Josh Green maakte tevens heel even deel uit van die groep in een chaotische overgangsperiode. Gitarist Oliver Day kent Payne ongetwijfeld van hun beider medewerking aan de albums van John Holden. Day, groot bewonderaar van Steve Howe, speelt daarnaast o.a. ook in Fragile, bekend van zowel Yes-covers als eigen materiaal. Dat opgenomen concert, natuurlijk gemixt door Payne's partner Max Read (ook ex-The Enid en nog steeds de geluidstechnicus van dienst bij die band) is nu verschenen op naar keuze een Blu-ray/CD-set of DVD/CD-set. Op dit “By Name By Nature Tour” staan live-versies van alle nummers van het debuut-album, maar ook twee nummers uit zijn The Enid-tijd en songs die hij opnam voor albums van het Griekse Methexis en de genoemde John Holden. De live-versie van het van een prachtige melodie voorziene titelnummer van Holdens debuut uit 2018 kiezen we uit voor vanavond.
Websites:
https://www.thatjoepayne.com/
https://thatjoepayne.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/ThatJoePayne.

PROGRESSIEVE POP
Rhodes, Emitt – I Can't Tell My Heart
Van “Rainbow Ends” (Omnivore Records, 2016)

Emitt Rhodes was een van die grote talenten in de popmuziek die niet de persoonlijkheid hadden voor het grote succes, maar die wel veel geroemd werden door collega-muzikanten. Een geheimtip, een musician's musician dus. Rhodes speelde al ruim voor zijn twintigste in The Merry-Go Round, afkomstig uit Californië, maar stilistisch aansluitend op alles wat uit Liverpool kwam – en dan met name The Beatles. Maar een band was toch niets voor Rhodes en in 1970 ging hij solo. In de garage van zijn ouders had hij zijn eigen studio ingericht en produceerde hij helemaal in zijn eentje zijn muziek. Vergelijkingen met het werk van Paul McCartney waren niet van de lucht, maar dat bracht hem nog geen succes. Zijn label begon steeds meer druk op hem te zetten, met als gevolg dat Rhodes het na vier albums in evenzovele jaren voor gezien hield. Natuurlijk komt er een moment dat er ergens fans zijn die hun idool op de juiste manier opnieuw, of alsnog, onder de aandacht willen brengen. Voor Rhodes kwam dat in 2009, toen de documentaire “The One Man Beatle” verscheen, alsmede een dubbel-CD met zijn verzamelde solo-oeuvre. Zeven jaar later kwam er zowaar een nieuw album, dat hij niet in zijn eentje maakte, maar onder begeleiding van veel van zijn fans: leden van The Bangles, Jellyfish, maar ook Fernando Perdomo, die wij iets later leerden kennen via zijn werk met Dave Kerzner. De liedjes zijn over het algemeen weliswaar niet revolutionair, maar wel sterk. Soms doen ze denken aan wat Paul McCartney op “Flaming Pie”, wat ons betreft zijn sterkste plaat uit latere jaren, laat horen. Het mooist zijn de meer melancholieke nummers, zoals “Isn't It So”, of “I Can't Tell My Heart”, verrijkt met het intense, uit duizenden herkenbare spel van Wilco-gitarist Nels Cline. Wat ons betreft progressief genoeg voor Xymphonia. Meer nieuw werk zit er niet in, want Rhodes overleed vorig jaar op 70-jarige leeftijd in zijn slaap.
Websites:
http://www.emittrhodesmusic.net/
https://www.facebook.com/EmittRhodes
https://www.imdb.com/title/tt1528811/.

NIEUW
White, Snowy and The White Flames - Another Life
- One More Traveller
Van "Something On Me" (eigen beheer, 2020)

Oktober vorig jaar verscheen "Something On Me" van Snowy White and The White Flames. Omdat we de CD graag bij onze favoriete platenzaak in Hengelo wilden kopen, moesten we even wachten op ons exemplaar, vandaar de wat late première in Xymphonia. Met dit nieuwe album zet hij de lijn voort van zijn soloplaat "Released" uit 2016 en de White Flame-schijven "Reunited" uit 2017 en "The Situation" uit 2019. Dat wil zeggen dat we heerlijk relaxte bluesrock te horen krijgen met het prachtige melodieuze gitaarspel en de melancholieke zang van White als hoofdmoot. Af en toe zit er een symfonisch tintje aan de songs, vooral als het orgel van Ferry Lagendijk (in het boekje verkeerd gespeld als Lagendrijk) of de stringsynthesizers van White of zijn zoon Thomas de ruimte krijgen. Dat is zeker het geval in de twee stukken die we laten horen: "Another Life" en "One More Traveller". Na de fraai verzorgde boxset met de beginjaren van Snowy White's solo-carrière is "Something On Me" weer een mooie set nieuwe stemmige nummers van de voormalige gitarist van Thin Lizzy, Pink Floyd en Roger Waters.
Websites:
http://www.snowywhite.com/
http://snowywhitefanclub.org/
http://snowywhite.band/index.php?id=4
https://www.facebook.com/white.snowy.

SEVENTIES
Sandrose – To Take Him Away
Van “Sandrose” (Polydor, 1972 / eerste CD-uitgave: Musea, 1988)

In een lijstje met albums waarop prominent Mellotron-spel is te horen, troffen we als tip het enige werkstuk aan van Sandrose. Dit was een band van gitarist Jean-Pierre Alarcen, die daarvoor onder andere met chansonnier Jacques Dutronc had getourd en later zowel onder eigen naam als in diverse andere bands redelijke bekendheid zou vergaren. Bijzonder aan het kortweg “Sandrose” getitelde album, dat in 1972 bij het grote Polydor verscheen, is dat de zang Engelstalig is. Dat tref je bij Franse bands immers niet zo vaak aan. Die vocalen, verzorgd door Rose Podwojny, zijn niet altijd even zuiver, maar hebben wel een dramatische lading die goed combineert met de weelderige Mellotron- en orgelpartijen in de melancholieke, slepende composities. De bandnaam is zelfs afgeleid van haar voornaam. Later zou ze onder de naam Rose Laurens een succesvolle solo-carrière hebben in Frankrijk, overigens dan wél met Franstalig repertoire. Ze overleed, 67 jaar oud, in 2018. Nog iets bijzonders: van het album “Sandrose” werd één single getrokken, “Old Dom Is Dead”, dat opgepikt werd door de Hans van Hemert die het in datzelfde 1972 ook op single uitbracht. Ondanks veel airplay via Radio Noordzee, kwam het niet verder dan de tipparade. Wij kiezen echter “To Take Him Away”.
Websites:
http://www.progarchives.com/artist.asp?id=741
Info over Hans van Hemerts cover van “Old Dom Is Dead”: https://www.hitzound.com/hans-van-hemert-old-dom-is-dead-treiterschijf/.

AOR / HET DEBUUT
Winger - Headed For A Heartbreak
Van "Winger" (Atlantic, 1988)

In 1988 verscheen het debuutalbum van het New Yorkse Winger bij Atlantic. Het waren de hoogtijdagen van de hairmetal en op voorhand pasten de heren helemaal in die scene, maar wat aandachtiger beluistering blijkt er muzikaal toch wel iets meer aan de hand te zijn. Op drums is bijvoorbeeld Rod Morgenstein te horen die daarvoor bij Dixie Dregs speelde. Zanger/bassist Kip Winger schrijft songs die niet altijd het geijkte patroon volgens, daarbij geholpen door virtuoze gitarist Reb Beach. Toetsenist Paul Thomas voorziet de muziek van die herkenbare jarentachtigtoetsenpartijen. Dat Kip Winger een goede songschrijver is, wisten we al door zijn sterke solowerk en in het bijzonder zijn solodebuut “ThisConversationSeemsLikeADream” uit 1996. Op het debuut van de bánd Winger horen we al de eerste vorboden daarvan. Misschien wel het sterkste voorbeeld is de powerballade “Headed For A Heartbreak”, die het album afsluit, waarbij Reb Beachs gitaarsolo haast niet anders dan licht beïnvloed moet zijn door niemand minder dan Allan Holdsworth. Winger hield er in 1993 mee op, maar sinds de eeuwwisseling is de band weer actief met inmiddels vier albums voor Frontiers Records en zeer regelmatige optredens in de VS.
Websites:
https://www.wingertheband.com/
https://www.facebook.com/WingerTheBand
Dit nummer op YouTube: https://youtu.be/AIpRdbi9pYw .

ALBUM VAN DE MAAND
Arrivals – Arrival Pt II
Van “Departure” (eigen beheer, 2021)

We reizen af naar Canada voor ons Album van de Maand augustus. Arrivals is een jonge Canadese band uit Trois Rivières, Québec. In april werd het debuut “Landing” via streamingkanalen gepresenteerd, slechts zeven weken later was de opvolger “Departure” er al. Arrivals presenteert zich op dit tweede album als het duo Gaëtan Bouchard (keyboards, zang) en Ian Chouinard (bas). De gitaristen Pierre Grimm en Normand Lamy worden als gasten opgevoerd. Op de officiële Arrivals-Facebookpagina is te lezen dat Grimm nu vast lid is en dat Louis-Jose Defossés als drummer is toegetreden. Voor beide albums geldt dat Bouchard en Chouinard verantwoordelijk zijn voor de composities: een mengeling van progressieve pop en rock. Als invloeden noemt men naast de gebruikelijke proghelden als Pink Floyd ook Journey en Foreigner, naast Britpop-acts The Verve en Oasis. Maar wat we voornamelijk terughoren is toch wel de poppy kant van Marillion, zoals die groep liet horen ten tijde van “Hollidays In Eden”. Ook doet de muziek sterk denken aan het tweede album van het vergeten Primitive Instinct. Daarnaast zijn overeenkomsten met bands als Keane en Coldplay te bespeuren. Arrivals biedt heerlijke muziek voor deze zomermaanden. Beide albums zijn op dit moment alleen digitaal verkrijgbaar. We vertrekken in onze reis door het Album van de Maand met “Arrival Pt II”.
Websites:
https://arrivals1.bandcamp.com/album/departure
https://www.facebook.com/Arrivals-100660745293837/ .

We mogen deze maand een aantal albums in downloadvorm weggeven met dank aan de band.
We houden het simpel: stuur een mail naar xymphonia@aafm.nl en we verloten onder de inzenders iedere week een album.
Like nog wel even de Facebookpagina van Arrivals.

WERELD VOL MUZIEK
Worm Ouroboros, The ‎– Cycles
Van “Endless Way From You” (Lizard, 2019)

The Worm Ourobouros zal een van de weinige bands uit Belarus zijn die we in Xymphonia aan bod hebben laten komen. Het is inmiddels alweer een paar jaar geleden dat er een nummer van het derde album “Endless Way From You” voorbij is gekomen in ons programma. The Worm Ouroboros werd in 2006 opgericht door het drietal Sergey Gvozdyukevich, Vladimir Sobolevsky (beiden multi-instrumentalisten) en drummer Mikhail Kinchin. In 2009 verscheen een titelloos debuutalbum op CD-R en 4 jaar later het album “Of Things That Never Were” voor het Italiaanse Fading Records. Daarna moesten we 6 jaar wachten op de opvolger “Endless Way From You”, Wederom op een Italiaans label, deze keer Lizard. Het drietal wordt op dit album bijgestaan door een aantal muzikanten op blaasinstrumenten (fagot en hobo) en slagwerk (vibrafoon, xylofoon, pauken). Stilistisch ligt het gebodene ergens tussen Camel en de Canterbury-sound in. Vooral het eerste deel van het album doet veelvuldig aan de muziek van eerstgenoemde band denken. Naarmate je verder in het album belandt wordt de spanning echter wat opgevoerd en bespeuren we Magma- en King Crimson invloeden.
Websites:
https://thewormouroboros.bandcamp.com/album/endless-way-from-you
https://www.facebook.com/thewormouroboros?fref=ts .

VOORPROEFJE
Three Colours Dark - Ordinary World
Van "Love's Lost Property" (Firefly Music, 27 augustus 2021)

Vorig jaar was het debuutalbum "The Science Of Goodbye" van het duo Three Colours Dark één van de verrassingen van het jaar. Maar het album kwam niet geheel uit de lucht vallen aangezien de beide leden, zangeres Rachel Cohen en toetsenist Jonathan Edwards, al een gezamenlijk muzikaal verleden hadden in Karnataka. Het debuut liet een mooie combi van moderne pop en symfonische invloeden, gekoppeld aan een aangrijpend verhaal dat als een rode draad door het album liep. Three Colours Dark bracht vorige week een nieuw nummer uit vergezeld van de aankondiging dat op 27 augustus het tweede album "Love's Lost Property" zal verschijnen. Opvallend daarbij is dat het om een bewerking gaat van “Ordinary World” van Duran Duran, met als gasten violiste Kate Ronconi envoormalig XTC- en Big Big Train-gitarist Dave Gregory. Voor de oplettende Karnataka-fan zit er ook nog een verrassing in dit nummer in de vorm van een stukje uit “The Right Time” van het derde Karnataka-album "Delicate Flame Of Desire". "Love's Lost Property" bouwt volgens de band zelf voort op het debuut, waarbij het geheel wel duidelijk meer van de progressieve rockkant van Three Colours Dark laat horen.
Websites:
http://www.threecoloursdark.com/
https://www.facebook.com/threecoloursdark /a>
https://threecoloursdark.bandcamp.com/track/ordinary-world-2
Dit nummer op YouTube: https://youtu.be/mEcH99cuKXs
Het album valt vanaf nu al in voornotering te bestellen via Burning Shed:
https://burningshed.com/tag/Three+Colours+Dark .

HERUITGAVE (OPNIEUW)
Jethro Tull - Slipstream Introduction (live)
- Black Sunday (live)
- (Locomotive Breath)/Instrumental/Black Sunday (reprise) (live)
Van “A (A La Mode) – The 40th Anniversary Edition” (Chrysalis, 1980 / 2021)

In de uitzending van 25 april draaiden we voor het eerst muziek van de enigszins verlate 40-jarige jubileumeditie van Jethro Tulls "A". Evenals alle voorgangers is dit een handzaam boekformaat, met daarin maar liefst zes schijven. Daarop het originele album geremixt door Steven Wilson op CD en in 5.1-mix op DVD, aangevuld met studio-outtakes, alsmede twee CD's met een opname van het laatste Amerikaanse concert van de “A”-tournee, dat ook in 5.1-mix op een DVD is te vinden. De derde DVD bevat de film “Slipstream”. Eerdere uitgaven van die film met zowel live-materiaal van voornoemd concert als speciaal opgenomen videoclips klonken extreem dof. Wilson heeft zich ook hierover gebogen. Het meer dan 100 pagina's dikke boekwerk beschrijft de delicate ontstaansgeschiedenis en meer, waarvoor alle betrokkenen op Mark Craney na recent geïnterviewd zijn. Craney overleed al dik 15 jaar geleden aan complicaties als gevolg van diabetes. Wel is een door zijn opvolger en boezemvriend Doane Perry in 1989 afgenomen interview ingevoegd. De prijsstelling van deze kloeke set mag uiterst vriendelijk worden genoemd. Maar hoe zit het muzikaal nu met “A”? Het werkstuk staat bij fans zelden hoog in favorietenlijstjes, wat misschien mede komt door de bijsmaak rond de totstandkoming. De Tull-bezetting van midden-jaren zeventig is toch de meest geliefde en daar was met “A” een definitief eind aan gekomen. Als ze echt onbevangen zouden luisteren, zouden ze een krachtige, energieke en frisse plaat horen. Muzikaal soms uiterst complex (“Black Sunday”!), wat de voorname invloed van Eddie Jobson verraadt – en met actuele, maatschappelijk betrokken teksten (zo handelt opener “Crossfire” over de gijzeling en bestorming van de Iraanse ambassade in Londen in 1980). Voor vanavond hebben we het begin en het slot van het live-concert geselecteerd. Na de "Slipstream Introduction", waarin flarden van diverse nog te vertolken nummers voorbij komen, volgt het genoemde "Black Sunday". Een reprise van dit stuk sluit het concert ook af, voorafgegaan (als we de tijd hebben) door een deel van de klassieker "Locomotive Breath" en een instrumental met Jobson in de hoofdrol.
Websites:
http://jethrotull.com/
https://www.facebook.com/officialjethrotull.

  Xymphonia is sponsored by: