Radio Xymphonia

Sunday 29 December 2019 Show No. 1381

NIEUW
District 97 – Forest Fire
– Shapeshifter
Van “Screens” (MindScan Records, 2019)

Als we terugkijken op de ontwikkelingen in de USA-prog het afgelopen decennium, dan valt op dat er ongeveer tegelijkertijd twee zeer vergelijkbare bands op de voorgrond treden. Beiden bestaande uit zeer onderlegde musici met opleidingen aan de hoogst aangeschreven instituten en beide met een zeer opvallende zangeres die geëxalteerde uithalen niet schuwt. Ik heb het hier over Bent Knee (met Courtney Swain) en District 97 (met Lesley Hunt). Interessant is dat beide bands dit jaar een nieuw album uitbrachten. We besteedden al aandacht aan “You Know What They Mean” van Bent Knee, waar we niet heel enthousiast over waren. De groep lijkt het even niet meer te weten en experimenteert op een geforceerde manier met noise. District 97 consolideert op “Screens”, zonder echt in herhaling te vallen. De complexe prog bevat invloeden uit jazzrock en progmetal. Ondanks veel virtuoos vertoon wordt daarbij de kracht van een sterke compositie, een goed arrangement en gevoelvolle uitvoering niet uit het oog verloren. Zo horen we aan Hunts zang, maar ook aan bijv. de sterke toetsensolo in “Shapeshifter”.
Websites:
http://www.district97.net/
https://district97.bandcamp.com/album/screens .

NIEUW
Lang, Yogi – Move On
Van “A Way Out Of Here” (Gentle Art Of Music / Soulfood, 2019)

Twee weken geleden draaiden we muziek van het kersverse RPWL-live-album “Live From Outer Space”. We vertelden toen al dat vrijwel gelijktijdig het tweede solo-album van RPWL-voorman Yogi Lang was verschenen. Vanavond aandacht voor dat “A Way Out Of Here”. Bij het verschijnen van Langs solo-eersteling vonden we dat “No Decoder” zich verhoudt tot RPWL-werk als recent solomateriaal van David Gilmour tot dat van Pink Floyd. Waarmee we dan ook meteen de voornaamste invloedssferen van de muziek hadden benoemd. Nu voelen we die scheiding wat minder. Ondanks de vrijwel volledige afwezigheid van RPWL-bandgenoten (op twee gitaarsolo's van Kalle Wallner na) hadden veel van de songs van “A Way Out Of Here” zo in deze versies op een RPWL-album kunnen staan. Het titelnummer en bijvoorbeeld de coupletten van “Love Is All Around” zijn misschien wat rechtlijniger, wat poppier ...maar zo'n geluid tref je hier en daar ook wel aan op een RPWL-schijf. En het refrein van “Love Is All Around” is weer één en al Pink Floyd-statigheid. Ook de van Pink Floyd zo bekende soulvolle achtergrondkoortjes duiken op. En dus ook weer fraai geproduceerd, wat we gewend zijn van werkstukken uit de keuken van Wallner en/of Lang. Wijzelf zijn een liefhebber van Langs solo-verrichtingen op de Mini-Moog (waarbij, we zeggen het nog maar eens, diens fascinatie voor Manfred Manns spel om de hoek komt kijken). Wat dat betreft komen we uitgebreid aan onze trekken in openingsnummer “Move On”, meteen ook het langste stuk van “A Way Out Of Here”, dat in ieder geval in de eerste editie vergezeld gaat van een live-DVD, opgenomen in Cultuurpodium Boerderij, waar in 2011 “No Decoder” gepromoot werd.
Website: https://www.yogilang.com/.

NIEUW
Monkey3 – Axis
Van “Sphere” (Napalm Records, 2019)

Monkey3 timmert al een aantal jaren aan de weg, maar heeft nooit eerder aandacht gekregen in ons programma. De Zwitserse band is al vanaf 2003 actief, voornamelijk in het psychedelische en stonerrockcircuit. Met het zesde album “Sphere” dat halverwege dit jaar verscheen heeft Monkey3 het roer echter wat om gegooid. De invloeden van het oude Pink Floyd waren altijd al overduidelijk aanwezig, nu beweegt de band zich muzikaal meer en meer in deze richting. Doe daar een snufje Ozric Tentacles, oude Porcupine Tree maar vooral Astra bij en je hebt een heel fijn album. In één van de nummers is de van onder andere Sons Of Apollo bekende Ron “Bumblefoot” Thal te gast, al is dat niet in het door ons gekozen “Axis”.
Website: http://www.monkey3official.com/ .

(OP)NIEUW
Mad Fellaz – Es / Frozen Side
Van "III" (eigen beheer, 2019)

Mad Fellaz bestaat al sinds 2010 – het debuut van deze Italianen verscheen al in 2013, begin dit jaar verscheen verscheen “III” van Mad Fellaz. Deze 8-mans formatie (2 gitaristen, bassist, drummer, toetsenist, fluitist/saxofonist, percussionist en zanger) brengt muziek die met beide benen in de rijke proggeschiedenis staat. En dan doelen we zowel op de Italiaanse als de wereldwijde. We horen gelijkenis met de klassieke sound van King Crimson en ook wel wat Gentle Giant, maar natuurlijk ook Italiaanse grootheden als Banco en PFM. Qua attitude doet Mad Fellaz ons wat dat betreft wel wat denken aan Barock Project.
Websites:
https://www.madfellaz.com/
https://madfellaz.bandcamp.com/album/mad-fellaz-iii
https://www.facebook.com/MADFELLAZ/ .

IN HET NIEUWS
Perfect Beings - Guedra: Enter The Center
Van "Vier" (InsideOut, 2018)

Er is nieuws rond Perfect Beings. Het was na het verschijnen van het derde bandalbum “Vier” een tijdje stil. De intentie was er wel om te gaan werken aan een nieuw album, maar het bleek dat de vier leden muzikaal niet meer geheel op één lijn zaten. Dit en het feit dat om de kachel te laten branden de heren afhankelijk zijn van sessiewerk, deed hen besluiten om er na een drietal gevierde albums mee te stoppen. Voor ons een reden om maar weer eens wat te draaien van het laatste werkstuk. Dit heet verwarrend genoeg "Vier". Het zal wel degelijk slaan op het cijfer vier, al is de band Amerikaans. Het album is namelijk in vier secties verdeeld, in feite vier ouderwetse plaatzijden. De secties zijn ieder opgedeeld in een handvol kortere stukjes, die veelal min of meer naadloos in elkaar overlopen. Omdat de eerste twee Perfect Beings-platen nogal opvallend knipoogden naar het werk van Yes, denk je bij zo'n concept meteen aan "Tales Of Topographic Oceans". Maar de band rond gitarist Johannes Luley heeft zich op dit verreweg meest ambitieuze werkstuk van de groep juist losgemaakt van al te gemakkelijk te herleiden invloeden. Stilistisch waaiert "Vier" breeduit. Van de ingenieuze multivocale opening via jazzrockachtige passages die ietwat refereren aan Luley's in 2017 verschenen tweede soloplaat "Qitara" tot ambienteske soundscapes, Beatlelesque melodieën, Floydiaanse gitaarsoli tot, jawel, rinkelend baswerk en scherp gitaarwerk in de beste Yes-traditie.
Website: https://perfectbeingsband.com .

NIEUW
Retrospective - What Will Be Next
Van het album "Latent Avidity" (Progressive Promotion Records, 2019)

Wie met Retrospectives voorgaande album “ReSearch” in zijn sas was, zal tevens content zijn met het nu verschenen vijfde album. Met “Latent Avidity” presenteert de Poolse band een even zo gevarieerd programma van licht progressieve, pakkende rocksongs, terwijl het geluid nog helderder is dan op de vorige plaat. Ritme, melodie en zang zijn in prima balans; zanger Jakub Roszak heeft een aangename stem, met een licht accent in zijn uitspraak. (bron: Pieter Barth, iO Pages) “What Will Be Next” is het langste nummer van het album en tevens de afsluiter.
Website: https://retrospectivepl.bandcamp.com/ .

KERST
Tillison, Andy - Ho-Ho-Hoedown

Op kerstavond plaatste Andy Tillison, de zanger/toetsenist achter de band The Tangent, online een muzikale kerstgroet op zijn YouTube-kanaal die we u niet willen onthouden. Eens te meer omdat traditioneel gezien de kerstperiode pas echt ten einde is op Driekoningen, 6 januari dus. Tillison combineert in deze kerstgroet op zijn typische wijze diverse kerstklassiekers met muziek van Emerson, Lake & Palmer; dit alles onder de titel “Ho-Ho-Hoedown”.
Websites:
https://www.thetangent.org/
https://www.facebook.com/groups/alltangentmembers/
Dit nummer: https://www.youtube.com/watch?v=STHhW04_A9U .

ALBUM VAN DE MAAND
Chasing The Monsoon – Dancing In The Afterglow
Van het album "No Ordinary World" (Immrama Records, 2019)

Karnataka heeft sinds 1998 een vijftal studio-albums afgeleverd. Met name vanaf het derde album “Delicate Flame Of Desire” kwam deze Britse band echt onder onze aandacht. Een wat ons betreft redelijk ondergewaardeerd album, dat net name de liefhebbers van gloedvolle neoprog zeer kunnen waarderen. Na dat album ging het echter mis en kwamen er de nodige strubbelingen, waardoor nagenoeg de hele band opstapte en uiteindelijk opdook onder de naam Panic Room. Bassist Ian Jones was echter niet voor één gat te vangen en wilde doorgaan met Karnataka. Wat uiteindelijk in 2010 leidde tot het album “The Gathering Light” met nieuwe zangeres Lisa Fury. Maar in die tussenliggende periode werd door Jones gewerkt aan een project genaamd Chasing The Monsoon: een samenwerking met “Delicate Flame Of Desire”-producer Steve Evans, zangeres Lisa Fury en gitarist Ian Simmons. De ambitie was om een album uit brengen dat de klankwereld van Karnataka verbond met die van Enigma, Mike Oldfield en invloeden uit wereldmuziek. In 2007 kregen we uiteindelijk een eerste voorproefje toen er een nummer verscheen op de tweede “Songs For Luca”-dubbelaar (samengesteld door Iona-gitarist Dave Bainbridge om geld in te zamelen voor therapie voor zijn autistische zoon), maar daarna werd het angstvallig stil. Zangeres Lisa Fury zou in 2010 nog betrokken zijn bij de herstart van Karnataka maar van Chasing The Monsoon werd niets meer vernomen. Tot dat eerder dit jaar, ruim 12 jaar na het eerste voorproefje, het album “No Ordinary World”werd aangekondigd en uiteindelijk onlangs is verschenen. Het werkstuk levert bij eerste beluistering inderdaad precies dát wat men beloofde: we herkennen de sound van Karnataka ten tijde van “Delicate Flame Of Desire”, we horen de ambient soundscapes van Enigma en de bijbehorende stemmensamples hier en daar, maar het gitaarwerk heeft wel weer meer weg van Steve Rothery dan Mike Oldfield. Wat we zeker niet hadden verwacht zijn Yes-trekjes in de muziek. Want hoewel Lisa Fury het merendeel van de vocalen voor haar rekening neemt, is het ook Steve Evans die af en toe op de voorgrond treedt als zanger. Die Evans is dus de albumproducer, die tevens tekent voor alle toetsenpartijen, drums en programmering. Zijn zangstem lijkt erg veel op die van Benoit David en Trevor Horn. Die laatste is ook een referentie die te binnen schiet bij het aanhoren van de schitterende productie. Horns werk met Seal lijkt hier een voorname invloed.
Website: https://chasingthemonsoon.com/ .

MONUMENT
Lux Terminus - The Courage To Be
Afkomstig van "The Courage To Be" (Lux Terminus Records, 2018)

Een van onze persoonlijke favorieten uit 2018 was "The Courage To Be", het bijna geheel instrumentale debuut van het trio Lux Terminus. Grote man achter dit Amerikaanse gezelschap is toetsenman Vikram Shankar, die naast diverse moderne elektrische toetseninstrumenten de akoestische piano centraal in zijn composities plaatst. De dynamische progressieve rock (met lichte jazzrock-trekjes) heeft hierdoor raakvlakken met soundtracks voor actiefilms en het werk van David Sancious & Tone, maar zeker ook met iemand als Bruce Hornsby. Na een introverte proloog werkt het album gedurende zeven wervelende stukken van tussen de 3½ en 6½ minuut toe naar het epische, 20 minuten durende titelnummer dat we voor vanavond geselecteerd hebben. Hierin zit in de climax zelfs een spetterende gitaarsolo. ER wordt gewerkt aan een opvolger, maar tussendoor heeft Shankar samen met de Zweedse zanger Tom S. Englund van Evergrey het melancholiek klinkende Silent Skies opgericht, waarvan een fraaie video op het net te vinden is.
Websites:
https://luxterminus.bandcamp.com/album/the-courage-to-be
https://luxterminus.bandcamp.com/album/the-courage-to-be-bonus-tracks (download only speciale editie van de plaat)
https://www.facebook.com/LuxTerminus/
https://www.youtube.com/watch?v=i3QRzZfMQUw&feature=youtu.be (Silent Skies-video van het nummer "Horizons")

IN MEMORIAM / IN HET NIEUWS
Cathedral - Days & Changes
Van "Stained Glass Stories" (eigen beheer, 1978 / Syn-phonic, 1989/1991)

In maart van het dit jaar bereikte ons het bericht dat de Amerikaanse toetsenist Tom Doncourt plotseling was overleden. Niet gelijk een naam die bij veel mensen een belletje zal doen rinkelen en ook als we erbij vermelden dat hij de toetsenist was van de Amerikaanse band Cathedral, zal misschien niet gelijk iets van herkenning optreden. Het in 1978 verschenen “Stained Glass Stories”, tot aan 2007 het enige wapenfeit van Cathedral, is echter door de jaren heen een echte cult-klassieker geworden. De muziek was tot op het bot beïnvloed door de complexere kant van de muziek van Yes, Genesis en King Crimson. Uiteindelijk bleek wat Cathedral hier van maakte jaren later van grote invloed te zijn op een stel jonge Zweden die Änglagård zouden oprichten. Deze maand kwam het bericht naar buiten dat Tom Doncourt en zijn weduwe zijn bijzondere Mellotron M300 hebben gedoneerd aan de Abbey Road studios in Londen. Dit exemplaar is om twee redenen bijzonder, enerzijds omdat er van de M300 maar zo'n 50 van zijn gemaakt en anderzijds om dat dit exemplaar oorspronkelijk eigendom was Woolly Wolstenholme. Het was dus déze Mellotron M300 die op de eerste paar Barclay James Harvest-albums is te horen. We hebben eerlijk gezegd geen idee of Doncourt in 1978 al in het bezit was van dit exemplaar, of dat er op “Stained Glass Stories” een andere Mellotron is te horen. Het bericht an sich alleen al is voor ons een goede reden om nog maar weer eens wat van dit legendarische album te draaien.
Meer info: http://www.progarchives.com/album.asp?id=1859
Dit bericht: https://www.abbeyroad.com/news/the-mellotron-m300-returns-to-abbey-road-studios-2643 .

KLASSIEKER
Yes - And You And I (live)
Van "Yessongs" (Atlantic, 1973)

In september 1972 verscheen “Close To The Edge”, het album dat door velen als de eerste echt grote klassieker van Yes wordt beschouwd. Maar nog vóórdat het album überhaupt in de winkels lag, had drummer Bill Bruford de Britse band al verlaten om zich bij King Crimson te voegen. Uiteindelijk werd een vervanger gevonden in de van John Lennons Plastic Ono Band bekende Alan White, die maar 3 dagen de tijd had om te repeteren alvorens de “Close To The Edge”-tournee aanving. Een weerslag van White's begintijd bij Yes is te horen op het triple live-album “Yessongs” uit 1973. Het zijn geluidstechnisch misschien niet de best klinkende live-opnamen, maar de energie die de band toevoegt aan de muziek, daarbij geholpen door stevige drumwerk van Alan White, maakt het album nog steeds tot zeer gewaardeerd live-document.
Website: http://yesworld.com/ .

Sunday 22 December 2019 Show No. 1380

NIEUW
Who, The – Hero Ground Zero
Van “WHO” (Polydor, 2019)

Daar de originele ritmesectie het tijdelijke met het eeuwige heeft verwisseld bestaat The Who alweer flinke tijd uit slechts het duo Roger Daltrey en Pete Townshend. Met enige regelmaat worden nog tournees gedaan, veelal opgehangen aan een complete uitvoering van een van de twee rockopera's, “Tommy” of “Quadrophenia”. Dat heeft natuurlijk een niet aflatende hoeveelheid live-releases tot gevolg, waartussendoor ook nog de nodige live-archiefopnamen verschenen, al dan niet met beeld. Nieuw plaatwerk verschijnt nog slechts zeer zelden. In 2006 verscheen “Endless Wire” maar liefst 24 jaar na “It's Hard”. 'Slechts' 13 jaar later is er 'al' een opvolger middels het krachtig getitelde “WHO”. Opnieuw vinden we hier de van live-concerten bekende ritmesectie en Pino Palladino en Zak Starkey, doch niet op alle nummers. Ook andere door de wol geverfde sessiebeesten leverde bijdragen. Kritiek op de afgelopen drie albums kwam er vaak op neer dat die nogal anoniem en tam klinkend songmateriaal bevatten, dat ook nog eens te glad was geproduceerd. In de Britse pers is “WHO” als een revelatie onthaald, zijnde het beste werk na “Quadrophenia” (1973). In Nederland werd het album bepaald lauwer ontvangen. De waarheid ligt zoals wel vaker wat ons betreft in het midden. Ja: het album bevat een handvol vitale compacte rocksongs en ja: er prijken ook songs tussen die qua rijkere arrangementen voortborduren op de meer 'volwassen' stijl van genoemde rockopera's. Maar er zijn ook songs die lijken te willen lonken naar modernere door soul en R&B beïnvloede pop. En of dat nu iets is waar deze zeventigers aan moeten beginnen? Ook heel a-typisch, maar wel beluisterenswaardig is de zwoele tango-getinte afsluiter “She Rocked My World”, met generatiegenoot Gordon Giltrap op akoestische gitaar. “I Scare Myself”, van Dan Hicks maar bekender gemaakt door Thomas Dolby, schiet in gedachten. Gezien ons programma gaan wij voor de songs van de tweede categorie, met lichte prog-tendensen dus. Zoals het met orkestarrangement aangeklede “Hero Ground Zero”. De ritmesectie wordt hier naast Palladino gecompeteerd door Matt Chamberlain.
Website: https://www.thewho.com/.

NIEUW
Maiden uniteD – Back In The Village
- Wasting Love
van het album "The Barrel House Tapes" (Yazmine Park, 2019)

Het vierde volwaardig album van deze Iron Maiden-tributeband is toch wel even wennen. Op dit "The Barrel House Tapes" staan weer diverse bekende titels voor de doorsnee Iron Maiden-liefhebber; de nummers hebben echter andere, afwijkende arrangementen. Zo is "Number Of The Beast" ineens bijna een popnummer geworden. De band maakt gebruik van piano en het stevige geluid van het origineel ontbreekt hier en ook bij de andere nummers op dit album volledig. Voor het eerst heeft Maiden UniteD een trompettist toegevoegd om de nummers op te leuken. Aan grote namen geen gebrek deze keer. Zo wisten de heren onder andere de volgende namen te strikken voor dit album: gitarist Dennis Stratton (ex-Iron Maiden, ex-Praying Mantis), zanger Doogie White (Michael Schenker Fest), trompettist Eric Vloeimans en gitarist Bart Hennephof. Op deze ruim drie kwartier durende CD is een geweldige band uitstekend vastgelegd - daar is geen twijfel over. De band laat horen dat de Maiden-nummers stevig overeind blijven als ze van hun rockjasje worden ontdaan. Het album is in ieder geval een luisterbeurt waard, waarna de luisteraar zelf een oordeel mag vellen. (naar: Edwin Knip, Rockportaal.nl)
Komend jaar brengt Maiden uniteD een nieuw akoestisch arrangement van de Iron Maiden-klassieker "Powerslave" (1984) naar de theaters. Hier in de buurt bijvoorbeeld op 11 januari in de Hypothalamus in Rheine te aanschouwen en op 21 februari in de Deventer Schouwburg. Zie voor meer concerten onze concertagenda-pagina op deze site.
Website: http://www.maidenunited.com/ .

NIEUW
Moon Halo - Parachute
- Somebody Save Us
Van "Chroma" (eigen beheer, 2019)

Op de valreep van het jaar 2019 verscheen er nog een album waarvan ons hart sneller gaat kloppen, namelijk het debuutalbum van Moon Halo. De kern van deze Britse formatie bestaat uit toetsenist Iain Jennings, zanger Marc Atkinson en bassist David Clements. De eerste kennen we als toetsenist van Mostly Autumn en de andere twee heren van Riversea. Toetsenist Iain Jennings is grotendeels verantwoordelijk voor de muziek en heeft boeiende songs geschreven die helemaal af worden gemaakt door de pakkende teksten en sterke zanglijnen van Marc Atkinson, een zanger waar wij onze bewondering al regelmatig over hebben uitgesproken. Verder wordt Moon Halo op het album bijgestaan door gitarist Martin Ledger en springt onder anderen Mostly Autumn-zangeres Olivia Sparnenn-Josh bij met achtergrondvocalen. Op basis van dit alles zou je verwachten dat Moon Halo dus eigenlijk Riversea is met een andere toetsenist, maar dan gaan we muzikaal wel wat erg kort door de bocht. Ja, er is onvermijdelijk muzikale verwantschap: beide groepen maken toegankelijke melodieuze rock. Maar daar waar Riversea duidelijk een symfosound heeft, kiest Moon Halo meer voor een insteek die zich richt op moderne pop en rock met een progressieve tintje. In de wat langere songs is een vergelijking met Marillion of Pink Floyd snel te maken, maar Moon Halo rockt soms meer (met zelfs in één song een ZZ Top-achtige gitaarriff) of voegt pop-invloeden toe waardoor we ook aan The Alan Parsons Project moeten denken. “Chroma” is een album dat zich qua sound perfect weet te nestelen tussen de sfeervolle symfo van Riversea en de stevige neoprog van Lee Abraham en is daarmee een echte aanrader voor liefhebbers van één van deze.
Website: http://www.moonhalomusic.co.uk .

HERUITGAVE
Pink Floyd – Signs Of Life 2019
– Yet Another Movie / Round And Around 2019 Van de 18-disc boxset “The Later Years 1987 – 2019” (Pink Floyd Records, 2019); oorspronkelijke versies van "A Momentary Lapse Of Reason" (EMI, 1987)

Twee weken geleden kreeg u al een voorproefje op de megabox die Pink Floyd net op tijd voor de kerstkado-aanschaf heeft uitgebracht. Toen verscheen immers al een enkele CD met wat 'highlights' van de boxet “The Later Years 1987 – 2019”, die nu in de winkels ligt. De box belicht de gehele Roger Waters-loze periode van dit illustere gezelschap. U zult denken: moeten we, ook al zijn we Pink Floyd-liefhebber, al gauw zo'n 350 euro's uittrekken voor muziek die we eigenlijk allang kennen? Tsja, dat is aan u. De box is alvast prachtig verzorgd, met o.a. een LP-formaat hardcover fotoboek, reprints van de originele tourboeken vele 'memoriabila'. En wat de muziek betreft? Voor wie veel studio-outtakes verwacht zal de box een teleurstelling zijn: dat betreft echt maar een handjevol tracks, waarvan we er twee weken geleden al twee (en daarmee een flink deel) lieten horen. Wel mooi gedaan is de gerestaureerde versie van de live-video “Delicate Sound Of Thunder”. De opnamen die in 1988 in de New Yorkse Nassau Coloseum werden geschoten op 35 mm film. Dit bood een unieke kans om een breedbeeld-versie te genereren uit het geschoten materiaal. Mensen die zeer gehecht zijn aan het origineel kunnen hun videoband (!) niet weggooien, want dit proces heeft ook behoorlijke verschillen tot gevolg gehad. Daarnaast krijgt het nooit eerder op videodrager uitgebrachte Venetië-concert uit 1989, geregisseerd door de Nederlander Egbert van Hees, nu in opgeknapte vorm een eerste officiële uitgave. En de korte festival-set voor Knebworth 1990 was nog niet eerder compleet uitgebracht. Qua only-audio-materiaal is de nieuwe versie van “A Momentary Lapse Of Reason” een verrassing. Al jaren is er sprake van een 'undo the eighties'-versie van dit in 1987 verschenen album. De jaren tachtig zijn er nog steeds in terug te horen (waarom ook niet?), maar in deze nieuwe mix zijn hier en daar een aantal opmerkelijke keuzes gemaakt. Zo horen we in “Signs Of Life” een synthesizer-tegenmelodie nog vóórdat de gitaar invalt. In 1987 heeft men er blijkbaar voor gekozen die in de eindmix niet te gebruiken. In “Yet Another Movie” is de prachtig zoemende fretloze baspartij van Tony Levin nu helemaal voorin de mix gezet. Die was in 1987 ver weggestopt onder lagen (overigens nog steeds fraai klinkende) synthpartijen. Nu is alles meer ook los van elkaar te horen. Een gelukje is, dat er ook van vrijwel alle muziek 5.1-mixen zijn meegeleverd op DVD en Blu-Ray. Wij kiezen vanavond voor de aangehaalde nummers.
Website: https://thelateryears.pinkfloyd.com/
.

KERST/ACTUEEL
Dezolve - November Snow
Afkomstig van "Portray" (King Records, 2018)

Dezolve was een van de leuke ontdekkingen van dit jaar. De vier jonge Japanse musici brachten in korte tijd vier albums uit waarop catchy fusion, dynamische jazzrock en complexe progressieve rock met elkaar verweven worden. Op plaat nummer 3, "Portray" uit 2018, tevens het debuut voor het grote King Records, staat "November Snow", dat met die herhaaldelijk opduikende belletjes een typische kerstsfeer uitstraalt. Overigens verschijnt volgend jaar "Frontiers", de vijfde CD van het kwartet. Hierop wordt Dezolve uitgebreid met zangeres Yanagi Nagi, een beroemdheid in haar land, mede door de bijdragen aan de populaire anime-films. We zijn benieuwd.
Website: https://www.dezolve.net/ .

WINTER / KERSTMUZIEK
Chris - Towards The Stars
Van "Snow Stories" (FREIA Music, 2012)

Eind 2012 kreeg de Nederlandse muzikant Christiaan Bruin het idee om een Kerst EP te maken en als digital-only release uit te brenge. Origineel had hij ongeveer 3 tot 4 weken ingepland om het geheel op tijd af te krijgen, maar toen FREIA Music van zijn plan hoorde veranderde die insteek en zou het uitgroeien tot ruim 33 minuten durende mini-CD met dien verstande dat hij daardoor maar 2 weken de tijd had om geheel te schrijven, op te nemen en te mixen. Het kostte hem vele nachten flink doorhalen maar uiteindelijk was daar vlak voor kerst 2012 het album Snow Stories. Qua werkwijze maar ook muzikaal is Snow Stories al een behoorlijke voorbode voor wat later zou komen, want het feit dat Christiaan Bruin in staat was om dit zo snel af te leveren was één van de zaadjes voor het één jaar durende project The Black Codex, een muzikaal fantasy verhaal dat in wekelijkse edities verscheen in 2014. Het langste en meest symfonische stuk van Snow Stories, Towards The Stars kent 7 jaar na zijn release haar premiere in Xymphonia..

40 JAAR
Nightrider – Blinded
Van "Nightrider" (CBS, 1979 / Musea, 1992)

Net als veel bands is het Franse Nightrider ontstaan uit een studentenclubje dat na schooltijd samenkomt. Opvallend is dat de zanger een Engelse immigrant is, in de persoon van Bobby Salazar. Na veel spelen en ook wat bezettingswisselingen, weet de band een voor Franse begrippen eigen geluid te ontwikkelen, waarbij invloeden te ontwaren zijn van The Free en Spencer Davis Group. Het grote CBS toont interesse en biedt Nightrider de gelegenheid om in de studio's van Patrick Moraz op te nemen. Strubbelingen in de groep leiden tot het vertrek van de gitarist, waarna ex-Soft Machine-lid John Woolloff gevraagd wordt om in 2 dagen de gitaarpartijen in te spelen. Voor het het uiteindelijke studio-album wordt besloten om de nummers behoorlijk te herarrangeren en minder complex te maken en de lange epische nummers niet te gebruiken. Dit heeft tot gevolg dat het van live-concerten bekende rijke keyboardgeluid van Nightrider op het album niet is te horen. Wat we voorgeschoteld krijgen is een vrij stevig geluid dat dicht tegen bands als Magnum, Kansas, Styx en het oude Pallas aanschuurt. Van het simpelweg “Nightrider” getitelde album worden al snel na de release in 1979 10.000 exemplaren in eigen land verkocht. Door wisseling van de wacht bij de platenmaatschappij is er echter geen interesse in een vervolg. Nightrider moddert vervolgens nog twee jaar wat aan, maar houdt het in 1981 voor gezien. Veel van de muzikanten blijven actief in de muziek, al dan niet als sessiemuzikant. In 1992 bracht Musea het album op CD uit.
Meer info: https://www.progarchives.com/artist.asp?id=4930 .

10 JAAR / LIVE-TIP
Big Big Train - Master James Of St. George
Van “The Underfall Yard” (eigen beheer, 2009)

Op de valreep van 2009 verbaasde Big Big Train na "The Difference Machine" met een ijzersterke plaat die je meteen inpakt. Niet zo gek gezien de bandwisselingen die er dat jaar plaatsvonden. Sterdrummer Nick D’Virgillio werd gestrikt als vast lid en als nieuwe zanger werd de charismatische David Longdon aangetrokken. Ook is XTC-gitarist David Gregory voor het eerst te horen op een BBT-album. “The Underfall Yard” bevat een aantal BBT-klassiekers zoals “Victorian Brickwork” en het lange titel nummer. Ook horen we voor het eerst de nu nauwelijks meer bij Big Big Train weg te denken koperblazers. Met recht werd het werkstuk indertijd een vette krent in de iO Pages. Volgend jaar zal er een remix uitkomen met extra muziek. Daarnaast zal de band op 20 juli in het Stadstheater in Zoetermeer optreden. Dat is het eerste optreden in Nederland sinds die op het Progfarm-festival in 1998
Website: https://www.bigbigtrain.com/

ALBUM VAN DE MAAND
Chasing The Monsoon – Dreams
Van het album "No Ordinary World" (Immrama Records, 2019)

WAT IS ER TOCH GEBEURD MET...
Dalbello – I'm Gonna Get Close To You (live)
Van DVD/CD-set “Live At Rockpalast” (Repertoire, 2015)

Volgend jaar is het een kwart eeuw geleden dat met “Whore” het laatste album verscheen Dalbello. Dit was de naam waaronder Lisa Dal Bello zich in 1984 heruitvond. Ze was als puber al populair in haar geboorteland Canada en wilde op haar 25ste weg van de popmuziek die ze eerst maakte. Vanaf toen verscheen haar muziek kortweg onder de naam Dalbello. Met producer Mick Ronson maakte ze het zwaar op elektronica leunende werkstuk “Whomanfoursays”. Het album kwam onder andere ter ore van Udo Lindenberg, die haar naar Europa haalde om met vers samengestelde begeleidingsband als voorprogramma voor hem te dienen. De openingsshow van die tour, in 1985 in Bonn, werd meteen geregistreerd door Rockpalast. 30 jaar later bracht Repertoire deze opname uit op DVD/CD-combinatie inclusief informatief boekje. Dit najaar zijn enkele van Repertoire's Rockpalast-uitgaven extreem in de aanbieding, waaronder deeltjes gewijd aan Paul Brady, Michael Chapman, Sniff 'n The Tears én deze. Vandaar dat de release onder onze aandacht kwam, Nederlands als we zijn, en we ook u erop willen attenderen... U vraagt zich misschien ook af wat Dalbello sinds 1995 doet? Ze levert af en toe een song aan collega's als Heart en Patti LaBelle en schreef muziek voor documentaires. Het nummer dat wij hebben uitgekozen kenden wij zelf eigenlijk veel eerder in de coverversie van Queensrÿche, te vinden op “Rage For Order” (1986).
Fanwebsite: http://dalbello.synthasite.com/ .

(OP)NIEUW
Cunningham, Rosalie - A Yarn From The Wheel
Afkomstig van "Rosalie Cunningham" (Esoteric Antenna, 2019)

Voordat Rosalie Cunningham dit jaar met haar titelloze debuutalbum ten tonele verscheen was ze lid van de psychedelische rockformatie Purson en het gotisch/psychedelische vrouwenkwartet Ipso Facto. Op de acht nieuwe songs benadrukt de zangeres/multi-instrumentalist het theatrale, rockmusicalaspect waardoor ze overeenkomsten vertonen met het werk van Valensia, Kate Bush en Queen, maar dan gecombineerd met de sound van classic rockgrootheden als Deep Purple, Cream, Uriah Heep en Black Sabbath. Het ruim 13 minuten klokkende epos "A Yarn From The Wheel" is het klassieke verhaal over een muzikant die een deal sluit met de duivel in ruil voor zijn (of haar) succes. Hierin trekt Cunningham samen met haar bandleden qua instrumentatie, zang en muziekstijlen alle registers open. Een duizelingwekkend slotakkoord van een gewaagd solodebuut.
Website: https://www.rosaliecunningham.com/ .

IN HET NIEUWS
Anubis - A Tower Of Silence
Van "A Tower Of Silence" (Bird's Robe Records, 2011)

Van de Australische band Anubis verschijnt in maart het zesde studioalbum, getiteld “Homeless”. Het is een losjes verteld conceptverhaal over hoe de wereld ervoor staat, met onze steeds grotere afhankelijkheid van technologie, toenemende ongelijkheid in de wereld, de opkomst van het populisme en milieuproblemen. “Homeless” verschijnt behalve op CD en via streamingkanalen ook op vinyl. Sterker, volgens de band is het nieuwe werk speciaal voor de langspeelplaat geschreven: het bestaat uit twee aaneengesloten audiostukken, verdeeld over negen nummers. Als voorproefje is het nummer “Home”” al te beluisteren (o.a. via Spotify). (bron: Progwereld) Wij gaan vanavond terug naar 2011, toen het tweede Anubis-album "A Tower Of Silence" verscheen. U hoort het titelnummer.
Website: http://www.anubismusic.com/ .

Sunday 15 December 2019 Show No. 1379

NIEUW
Millenium – Name On The Sand
– The Lonely Ship
Van “The Web” (Lynx Music, 2019)

Via het label Lynx Music blijft de ene na de andere vaste waarde uit de Poolse neoprogsector ons 'bestoken' met prima nieuw plaatwerk. Nu is het weer tijd voor vers werk van het vlaggeschip van het label: Millenium, niet toevallig de band rond de grote man van Lynx Music: Ryszard Kramarski. Voor “The Web” leverde hij het conceptuele idee, hij schreef alle muziek, bespeelde de keyboards en akoestische gitaren en trad op als producer. De teksten werden geschreven door Lukasz Gall, die met zijn kenmerkende stem het andere ijkpunt van de Millenium-sound vormt. Zoals al aangestipt is “The Web” een concept-album: het gaat hier over het web waarin je gevangen raakt als je kampt met een verslaving, aan drugs of gokken. De toegankelijke, melodieuze muziek heeft raakvlakken met die van Marillion ten tijde van “Misplaced Childhood”. De fijne keyboardsounds refereren dan weer meermaals aan de geluiden die Richard Wright midden jaren zeventig gebruikte. De emotievolle gitaarpartijen van Piotr Plonka vormen hierop een gloedvolle afwisseling. Krzysztof Wyrwa's biedt met zijn prettig prominente partijen een steady basis. Smetje is wel dat de vooral de snaredrum van Grzegorz Bauer zo knallend klinkt, maar dat is ook een kwestie van smaak. Zoals het een concept-album betaamt, lopen veel stukken in elkaar over, met drie delen van het titelnummer als overspannende brug.
Websites:
https://www.facebook.com/millenium.progrock/
https://www.lynxmusic.pl/index.php/component/muscol/M/2-millenium/428-the-web .

NIEUW
Wyatt, Frank & Friends - Zeitgeist
Afkomstig van "Zeitgeist" (Eigen Beheer, 2019)

Zo'n vijf jaar geleden wilde Frank Wyatt een soort Happy The Man-reünie op poten zetten in de vorm van nieuwe muziek gemaakt door zijn oude vrienden. Aanvankelijk zou dit onder de vlag van Pedal Giant Animals geschieden, maar door omstandigheden, zoals Wyatts slechte gezondheid en computerproblemen, werd het voor hem steeds logischer om er een soloproject van te maken. Die omstandigheden leidden er ook toe dat het tot november dit jaar duurde voordat "Zeitgeist", zoals het album uiteindelijk is gaan heten, het daglicht zag. Uiteraard horen hierop veel van de kenmerken die de muziek van Happy The Man, Oblivion Sun en Pedal Giant Animals zo uniek maakte. Dat geldt uiteraard voor het titelnummer, waarin Wyatt met Stan Whitaker en Kit Watkins herenigd wordt. Maar ook het ietwat jazzrockende "Twelve Jumps" met "Crafty Hands"-drummer Ron Riddle roept goede herinneringen op. Naast genoemde musici duiken ook andere voormalige HTM- en Oblivion Sun-leden op, zoals de eerste zanger Cliff Fortney, de laatste toetsenman David Rosenthal, en drummers Chris Mack en Joe Bergamini. Toch is "Zeitgeist" wel degelijk een Frank Wyatt-CD geworden. Hij was namelijk al tijden bezig een klassieke compositie te schrijven. Gedurende het project voelde het logisch voor hem deze compositie toe te voegen. Het vierdelige "Perelandra", geïnspireerd op C.S. Lewis' "Space Trilogy" is een gedurfde onderneming, waarop Wyatt gesamplede instrumenten via zijn keyboards tot leven brengt. Xymphonia zal zich de komende tijd tot de progressieve rockstukken beperken. We trappen af met het genoemde titelnummer, terwijl de plaat in januari opnieuw onder de aandacht komt in onze jaarlijsten en - dat verklappen we vast - als album van de maand.
Website: https://frankwyattmusic.com .

NIEUW
Pineapple Thief, The – White Mist (live)
Van “Hold Our Fire” (Kscope, 2019)

Vorig jaar verscheen het 13de The Pineapple Thief-album “Dissolution”, het tweede waaraan virtuoos drummer Gavin Harrison aan meewerkte. Sterker nog: hij lijkt inmiddels geheel ingelijfd in de Britse band en schrijft met voorman Bruce Soord het materiaal. De daaropvolgende tournee bracht The Pineapple Thief onder andere naar de Amsterdamse Melkweg en het zou best kunnen dat er opnamen van dat concert op het nu verschenen live-album “Hold Our Fire” zijn beland. In ieder geval zijn veel foto's in het meegeleverde boekwerkje daar wel gemaakt. Overigens is er deze keer niet óók een DVD of Blu-ray verschenen. Vreemder is, dat het album 50 minuten klokt. Waarom niet nog 25 minuten meer uit de fraaie live-set op het schijfje gezet? Een nummer dat we bij de introductie van het studio-album aan u hebben overgeslagen is het lange “White Mist”. Bijzonder daaraan is niet alleen dat het een zeer spannend en dynamisch stuk is, maar ook dat aan de studio-versie gitaartovenaar David Torn meewerkt. Bruce Soord en extra live-gitarist George Marios bewijzen echter dat ze ook zonder Torn in de buurt de meest waanzinnige geluiden aan hun instrument weten te ontlokken. Met gebruik van de nodige effectpedalen, uiteraard.
Website: http://www.pineapplethief.com/ .

NIEUW
Sirkis/Bialas IQ - Letter To A.
Van "Our New Earth" (Moonjune Records, 2019)

De Israëlische, maar in het Verenigd Koninkrijk gevestigde drummer Asaf Sirkis is al eens vaker in ons programma voorbijgekomen. Dat was dan vooral in de rol van begeleidend muzikant op uitgaven van o.a. Mark Wingfield en Dwiki Dharmawan voor het label Moonjune. Samen met de Poolse zangeres Sylwia Bialas vormt hij het Sirkis/Bialas International Quartet, waarbinnen ze worden bijgestaan door de Britse muzikanten Frank Harrison (piano / keyboards) en bassist Kevin Glasgow. Debuut “Come To Me” verscheen in 2014 nog in eigen beheer, maar met het tweede album "Our New Earth" is dit kwartet nu ook bij Moonjune terechtgekomen – en dat is gezien de muziek ook meer dan logisch. Want Sirkis/Bialas IQ maakt muziek die we als jazz valt te bestempelen, maar die qua inspiratie ook buiten het genre kijkt. Meest in het oog springend element in de muziek van dit viertal is namelijk de woordeloze zang van Sylwia Bialas, die vaak meer wordt ingezet als instrument dan als centraal middelpunt. Zeker als ze zichzelf dan ook nog eens door middel van vocale harmonieën begeleidt, is een vergelijking met soortgelijke momenten in de muziek van Hatfield & The North en National Health onvermijdbaar. Drummer Asaf Sirkis is, naast dat hij samen met Bialas alle muziek schreef, ook het ritmische middelpunt van het album en een genot om naar te luisteren. De mooie productie van het album helpt daar ook zeker een handje bij. Dit is niet gelijk muziek voor de gemiddelde symfoliefhebber, maar dit dubbelalbum is echt een aanrader voor wie het avontuur niet uit de weg gaat en wel houdt van de jazzy escapades in de muziek uit de Canterbury scene of het jazzwerk van Allan Holdsworth en Bill Bruford. En laat die laatste nou ook nog eens een uitgebreide inleiding in het boekje van dit album hebben geschreven.
Websites:
https://asafsirkis-moonjune.bandcamp.com/album/our-new-earth-hd
https://www.asafsirkis.com/
https://www.sylwiabialas.com/ .

SEVENTIES (en meer getallen)
Manzanera, Phil / 801 - That Falling Feeling
Afkomstig van "Listen Now" (Virgin, 1977 / 2000)
...gekoppeld aan...
10CC - I'm Not In Love
Afkomstig van "The Original Soundtrack" (Mercury Records, 1975 / 1997)

Onlangs verscheen bij Caroline Records een uitgebreide heruitgave van "Consequences", de ultieme Gizmo-plaat van het duo Kevin Godley en Lol Creme. Het duo zou echter samen met Eric Stewart en Graham Gouldman ook bekend worden van het gebruik van veelvuldig gelaagde zang, met name in "I'm Not In Love" van "The Original Soundtrack". Aanvankelijk wilde met voor dat nummer keyboards gebruiken, maar Creme kwam met het idee om met hun stemmen het grootste koor ter wereld te creëren. Het idee sloeg aan en maakte van het nummer een klassieker. Het aardige is dat het foefje min of meer herhaald werd op "Listen Now" van Phil Manzanera/801. Aan deze plaat uit 1977 werkten naast onder andere Simon Phillips, Mel Collins, Eddie Jobson en Eno ook het duo Godley en Creme mee. In enkele tracks zijn hun achtergrondstemmen, al dan niet in combinatie met de Gizmo, goed te horen. Vooral in het slot van "That Falling Feeling" is dit het geval, waarbij je kunt zweren dat we "I'm Not In Love" al gestart hebben, terwijl toch echt de hemelse stem van Godley weerklinkt. Overigens is er ook nieuws rond Phil Manzanera te melden: afgelopen week verscheen "Roxymphony", de orkestrale Roxy Music-plaat van Manzanera en Andy Mackay. Eerder brachten we u al het bericht over de Nederlandse 2020-tournee van de huidige bezetting van 10cc (waarin we naast enig nog aanwezig oerlid Graham Gouldman ook gitarist Rick Fenn en drummer Paul Burgess vinden, die al sinds het vertrek van Godley & Creme met Gouldman en Stewart speelden). Zo is 10cc op 9 april in Zwolle en op 17 april in Hengelo te bewonderen.
Websites:
https://manzanera.com/new/
https://10cc.world/ .

Ajalon - What Kind Of Love
Van het album “On The Threshold Of Eternity” (Threshing Floor Records, 2005)

Ajalon is een christelijk progressief rocktrio uit Seattle. De naam van de groep is ontleend aan de Bijbel. Ajalon werd in 1994 opgericht door Wil Henderson, Randy George en Dan Lile. In 1996 stuurden ze een demotape op naar Rick Wakeman, toetsenist van Yes, en na het beluisteren was Wakeman zo onder de indruk dat hij Ajalon vroeg een album te maken voor zijn label Hope Records. In hetzelfde jaar nog verscheen het banddebuut “Light At The End Of The Tunnel”. De muziek bleek beïnvloed door Yes, Genesis en Marillion. Het duurde tot 2004 eer opvolger “On The Threshold Of Eternity” er was. Dat verscheen net als het derde en tot nu laatste album “This Good Place” uit 2009 bij ProgRock Records. Randy George kennen we inmiddels als vaste kracht op vele Neal Morse-albums en als lid van The Neal Morse Band.
Website: http://www.ajalon.net/ .

LIVE-TIP
Deep Purple - The Surprising
Van “Infinite” (earMUSIC, 2017)

Op 28 oktober 2020 komt Deep Purple terug naar de Ziggo Dome! De kaartverkoop is gestart via Ticketmaster. Deep Purple kan gerust een van de meest iconische rockbands van de vorige eeuw worden genoemd. De band is dan ook opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. De Britse rockers hebben in de jaren zeventig hun stempel op de rockmuziek gedrukt en behoren tot de pioniers van de hardrock. Met de albums “Deep Purple In Rock”, “Machine Head” en het live-album “Made In Japan” lanceerde de band zich naar de top van de hitlijsten. Na meer dan 50 jaar zijn ze echter nog niet van plan te stoppen. Alvorens de 2020-tour begint verschijnt er ook een nieuw album, wederom in de bezetting (in volgorde van dienstjaren) Ian Paice, Roger Glover, Ian Gillan, Steve Morse en Don Airey – en wederom geproduceerd door Bob Ezrin (o.a. Pink Floyd, Kiss, Alice Cooper, Lou Reed). Wij gaan twee jaar terug in de tijd, toen het meest recente studio-album “Infinite” verscheen. Kenners dachten hints te ontwaren dat daarmee het laatste Deep Purple-uur geslagen had, maar die zaten er dus (gelukkig) naast. Alvorens de Ziggo Dome wordt aangedaan is Deep Purple op 10 juli al in Bonn te aanschouwen en op 17 oktober in Oberhausen.
Website: https://www.deeppurple.com/ .

LIVE TIP / IN HET NIEUWS
Kayak – Niniane (Lady Of The Lake)
Van "Merlin" (Vertigo, 1981 / Pseudonym, 1994)

Merlin is het achtste album van Kayak. Deze Nederlandse symfonische rockgroep is na de desastreuze poging de Verenigde Staten te veroveren terug bij af. Het muziekalbum is weer in Nederland opgenomen; ditmaal in de Soundpush Studio's te Blaricum. Producer Gerrit-Jan Leenders was ook betrokken bij vroeg Kayak-werk en dat had tot gevolg dat het album symfonischer klonk dan de directe voorgangers. Kant 1 van de oorspronkelijke elpee werd gevormd door een conceptachtige structuur over Merlijn, met vijf liederen over één onderwerp; kant 2 bestond uit losse nummers. Het is het eerste album met een song met leadzang van Ton Scherpenzeel zelf. De uitgave ging vergezeld van een introductie: een verhaal over Merlijn geschreven door Irene Linders. Later zou Kayak plaatkant 1 van “Merlin” uitwerken tot de rockopera “Merlin - Bard Of The Unseen”; echter niet nadat de band talloze jaren inactief was geweest. “Merlin” bleek het laatste studioalbum met allemaal nieuwe Kayak-composities voordat de band zichzelf ophief in 1982 om in 1999 terug te komen. Onlangs werd bekend dat het album “Kayak Live 2019”, dat op 1 december jl. zou verschijnen, voor onbepaalde tijd is uitgesteld. De release zou samenvallen met de Europese tournee, die Kayak in december zou doen met the Flower Kings. Door gezondheidsproblemen van toetsenman Ton Scherpenzeel moest die tournee worden afgezegd. Overwogen wordt nu om de CD op een later tijdstip of op andere wijze (alleen streaming, download) uit te brengen. Gelukkig is de conditie van Scherpenzeel dusdanig dat er al wel weer een nieuwe concertdatum is aangekondigd – en wat voor één: Kayak zal op zaterdag 18 juli aantreden tijdens het legendatische Night Of The Prog-festival.
Website: https://www.kayakonline.info/

HERUITGAVE (op vinyl)
JBK - Saday Maday (live)
Afkomstig van "Playing In A Room With People" (Medium Productions, 2001)

De CD's van het trio Steve Jansen, Richard Barbieri en Mick Karn, kortweg JBK, zijn de laatste jaren steeds moeilijker verkrijgbaar geworden. Daarom is het mooi dat met name Jansen zich inzet om het materiaal weer beschikbaar te krijgen. In sommige gevallen gebeurt dit door de muziek als download aan te bieden, maar van de live-CD "Playing In A Room With People" zal er in februari volgend jaar een heuse dubbel-LP-versie verschijnen. De songvolgorde zal iets afwijken van het origineel, terwijl de laatste plaatkant een bonustrack in de vorm van "Life Without Buildings" bevatten. Mooie gelegenheid dit trio, dat destijds werd aangevuld met Steven Wilson, Theo Travis en Natacha Altlas, weer eens in het zonnetje te zetten. We doen dit met het Mick Karn-nummer "Saday Maday", oorspronkelijk afkomstig van zijn "Bestial Cluster" uit 1992.
Website: https://jbkmusic.bandcamp.com/album/playing-in-a-room-with-people-lp-edition .

20 JAAR GELEDEN
Iona with The All Souls Orchestra - Man (live)
Van "Woven Cord" (Alliance Music, 1999)

In mei 1999 trad de Britse religieuze progrock band Iona op in de Royal Festival Hall samen met het All Souls Orchestra. Speciaal voor die gelegenheid hadden de bandleden Dave Bainbridge (tegenwoordig te horen in de band Lifesigns), Frank van Essen en Troy Donockley (anno 2019 lid van de Finse symfometalformatie Nightwish) uitgekiende arrangementen geschreven die zowel het karakter van de Iona-muziek behield als ook ruimte bood aan het orkest om hier extra dimensies toe te voegen. Een van de hoogtepunten van dat concert en van het live-album “Woven Cord” dat in het najaar van 1999 verscheen, is “Man” dat in zijn oorspronkelijk vorm als “Matthew - The Man” te vinden is op het studio-album “The Book Of Kells” uit 1992. En mede omdat dit stuk werd uitgevoerd werd voormalige Iona-lid Nick Beggs gevraagd als 'special guest' op Chapman Stick.
Website: http://www.iona.uk.com/ .

EN DAT IS DRIE
Eden House, The - The Ardent Tide
Van het album "Songs For The Broken Ones" (Jungle Records, 2017)

In oktober en november besteedden we al aandacht aan de The Eden House, aan respectievelijk het eerste album “Smoke And Mirrors” en de opvolger “Half Life”. Nu is het de beurt aan het derde, meest recente werkstuk van de Britse band: het dik twee jaar geleden uitgebrachte “Songs For The Broken Ones”. En wat blijkt? De band rond het kernduo Stephen Carey en bassist Tony Pettitt (Fields of the Nephilim) weet voor de derde keer te verbazen! Opnieuw herbergt The Eden House een collectief van muzikanten met divers pluimage. Deze keer is Monica Richards (Faith & The Muse) gestrikt voor het merendeel van de zangpartijen. Andere gaststemmen zijn die van Lee Douglas (Anathema) en de van Sneaker Pimps bekende Louise Crane, Meg Pettitt, en Keli Ali. In de 12 nummers (bij elkaar 68 minuten) overheerst een dromerig sfeertje. De uitgesponnen melodieën klinken breed uitgesmeerd, gecombineerd met (meestal) typische rockritmes. (naar Gerry Croon van het online magazine Dark Entries) "The Ardent Tide" geeft een goede indruk van wat u van dit album kunt verwachten.
Website: https://theedenhouse.bandcamp.com/ .

Sunday 08 December 2019 Show No. 1378

LIVE-TIP
Korgis, The – If It's Alright With You Baby
Van “Dumb Waiters” (Rialto, 1980)

The Korgis werd eind jaren zeventig opgericht door twee ex-leden van de progfolkband Stackridge: Andy Davis en James Warren. In de jaren die volgden stond de groep garant voor muziek in een bepaald andere richting dan de moederband. Het duo produceerde melodieuze, op een wat volwassener publiek gerichte popsongs, die door de mede vele lagen fraaie synthgeluiden bij tijd en wijle interessant bleek voor symfoliefhebbers. Niet van de zware kost, maar denk hierbij aan de poppy kant van 10cc, Alan Parsons Project en Barclay James Harvest. Er werd één grote klapper gemaakt met “Everybody's Got To Learn Sometime”. In 1981 hield Davis het voor gezien. Zonder hem hield The Korgis het niet al te lang meer vol. In de jaren negentig kwam Warren terug met een nieuwe bezetting, met John Baker (vooral bekend van de live-band van Tears For Fears) als nieuwe muzikale sparring partner. Met de reünie van Stackridge (mét Warren, maar ook zonder Davis) in de laten jaren negentig kwam The Korgis weer op een laag pitje te staan, maar in recente jaren doen Warren en Baker soms een serietje optredens. Een nieuwe tour brengt The Korgis op 23 mei 2020 naar Cultuurpodium Boerderij in Zoetermeer. Reden voor ons om eens wat ánders te draaien dan de genoemde evergreen: “If It's Alright With You Baby”, wél van hetzelfde tweede album “Dumb Waiters” uit 1980 en rijk aan ARP Stringensemble.
Website: https://thekorgis.com/ .

NIEUW
RPWL – Welcome To The Freak Show (live)
Van “Live From Outer Space” (Gentle Art Of Music / Soulfood, 2019)

Maart jongstleden verscheen het negende studio-album van RPWL: “Tales From Outer Space”. Meteen ging de groep ook op tournee. Wij oosterlingen konden de band net over de grens in Rheine aan het werk zien, maar in diezelfde week, op 7 april, werd door deze Duitsers ook de Zoetermeerse Boerderij aangedaan. En daar is de nu verschenen live-document “Live From Outer Space” vastgelegd. Het is zowel op DVD als op dubbel-CD uitgegeven. Natuurlijk komt het nieuwe album uitgebreid aan de orde maar ook recente en oudere RPWL-klassiekers komen voorbij, waaronder zelfs de Bob Dylan-cover “Masters Of War”. Pink Floyd-covers ontbreken deze keer, maar invloeden van het illustere Britse gezelschap kunnen niet ontkend worden. Toch is dat zeker niet de enige invloed. Zo is frontman Yogi Langs solo-toetsenspel duidelijk beïnvloed door Manfred Mann, wat hij hier ook weer even laten horen. Daarnaast doen de baspatronen (in de studio ingespeeld door gitarist Kalle Wallner, live vertolkt door Sebastian Harnack) ons regelmatig denken aan The Cure t.t.v. “Disintegration”. Het door ons uitgekozen “Welcome To The Freak Show”, in studio-vorm te vinden op “Tales From Outer Space”, is hiervan een markant voorbeeld. Net als in vele nummers krijgt gitarist Kalle Wallner hier uitgebreid de ruimte om te schitteren, met in dit geval een enigszins sinister vervormd geluid. Overigens heeft Yogi Lang ongeveer tegelijkertijd zijn tweede solo-album uitgebracht, “No Way Out Of Here”. Hiervan hoort u natuurlijk binnenkort muziek in ons programma!
Website: https://www.rpwl.net/ .

NIEUW (compilatie)
Pink Floyd - Marooned Jam
- High Hopes (early version)
Afkomstig van "The Later Years 1987 - 2019 (highlights)" (Pink Floyd Records, 2019)

Als ook de Blu-rays groen licht krijgen zal deze week de boxset "The Later Years 1987 - 2019" van Pink Floyd verschijnen. In deze 16 schijven tellende doos worden de muzikale verrichtingen van deze grootmacht vanaf "A Momentary Lapse Of Reason" uit 1987 belicht, daarbij zelfs van nieuwe mixen en toegevoegde instrumentatie voorzien. De discussies over een en ander zijn al in volle gang. Voor wie een dwarsdoorsnee van het gebodene voldoende vindt, kan ook uit de voeten met de nu al uitgebrachte 1CD-versie. Hierop zijn onder meer drie nummers van het Knebworth 1990-concert en enkele remixen te vinden. Wij kiezen echter voor twee vroege versies uit "The Division Bell"-sessies uit 1994: de relaxte "Marooned Jam" en een uitgeklede, haast synthesizerloze versie van "High Hopes". Binnenkort ongetwijfeld vervolgd met een duik in de boxset.
Website: https://thelateryears.pinkfloyd.com/.

NIEUW
Hackett, Steve with Genesis Revisited Band & Orchestra – Out Of The Body (live)
– The Steppes (live)
Van de DVD/2CD-set “Live At The Royal Festival Hall” (InsideOut / Sony Music, 2019)

Steve Hackett brengt niet alleen met grote regelmaat een vers studio-album uit, ook volgt op een tournee steevast een live-document. Met de onlangs verschenen nieuwste live-set van de ex-Genesis-gitarist lopen de zaken een beetje door elkaar. Eerder dit jaar verscheen namelijk zijn meest recente studio-album “At The Edge Of Light”. “Live At The Royal Festival Hall” bevat echter opnamen van een concert van na het verschijnen van “The Night Siren” (2017). Uit die periode wás al een live-release: “Wuthering Nights: Live In Birmingham”. Dát was een concert met alleen zijn vaste begeleidingsband. Hackett trad in die periode echter in de iconische ronde Londense concertzaal aan met een volledig symfonie-orkest. Goede reden om daar een DVD/2CD-verslag van de wereld in te zenden, temeer daar een team van drie arrangeurs ervoor zorgden dat we in de meeste gevallen toegevoegde partijen horen die méér dan obligaat zijn. Wel is het zo de setlist wederom voor het overgrote deel uit Genesis-klassiekers bestaat. De uitstekende solo-albums van de laatste jaren komen nauwelijks aan bod. We denken zelf dat de liefhebbers óók wel naar Hacketts optredens komen als hij ietsje meer risico neemt in de setlistsamenstelling. Vooralsnog is Hackett dat niet van plan, want een nieuwe tournee is alweer aangekondigd, opgehangen aan het door fans zeer gewaardeerde Genesis-live-dubbelalbum “Seconds Out” uit 1977. Ondanks het feit dat bijvoorbeeld de Genesis-klassieker “Dancing With The Moonlit Knight” erg sterk uit de verf komt met orkest, kiezen wij vanavond voor twee ook zeer geslaagde arrangementen van solo-stukken: het korte “Out Of The Body” van “Wolflight” (2015), dat met een fraaie sopraansaxsolo van Rob Townsend naadloos is verbonden aan een van de weinige stukken uit Hacketts solo-repertoire die al jaren een positie op de setlist verwerven: “The Steppes” van “Defector” (1980).
Website: http://www.hackettsongs.com/ .

GEMIST
Esquire – Ministry Of Life
Van “No Spare Planet” (Esquire Music Records, 2016)

Een album dat we een aantal jaar geleden over het hoofd hebben gezien is het derde werkstuk van de band Esquire. De ingevoerde luisteraar zal denken: “Esquire, is dat niet die band met een Yes-link?”. Inderdaad bestaat Esquire uit Nikki Squire (de ex-partner van wijlen Yes-bassist Chris Squire) en Nigel McLaren. De twee ontmoetten elkaar in 1982, toen het echtpaar Squire diens toenmalige band in een club zag spelen. Chris bood de bandleden aan in zijn studio te gaan opnemen en vertrouwde ze toe aan Nikki, die binnen no time als zangeres toetrad. Esquire tekende in eerste instantie voor het ZTT-label van toenmalig Yes-producer Trevor Horn, maar diens te volle agenda gooide roet in het eten. Gelukkig had Geffen Records interesse, wat in 1986 resulteerde in een titelloos album, datook nog eens een kleine hit voortbracht. De echtscheiding van Nikki en Chris was een van de oorzaken dat een opvolger tot 1994 op zich liet wachten. Maar zonder de steun van een groot label verdween dit album snel in de obscuriteit. Daarna werd het lang stil rondom Squire en McLaren. Het duo bleef echter wel gestaag doorschrijven en opnemen voor een nieuw album. Totdat in 2015 het noodlot toesloeg met het plotselinge overlijden van Nigel McLaren. Het is een jaar later echter wel de aanleiding de opgenomen muziek uit te brengen, nu als eerbetoon aan McLaren. Dit “No Spare Planet” zweeft net als de voorgangers tussen AOR, pop en progressieve rock, waarbij de karakteristieke stem van Nikki boven de muziek zweeft.
Website: http://esquiretheband.com/ .

Sanguine Hum – Spanning The Eternal Abyss
Van "Now We Have Light" (Esoteric Antenna, 2015)

In 2015 bracht Sanguine Hum “Now We Have Light” uit, dat lovende kritieken kreeg. All About Jazz Magazine noemde deze dubbel-CD ‘a masterpiece’. Na twee albums durft Sanguine Hum het aan: het ultieme progstatement. Dan hebben we het natuurlijk over.... de concept-dubbelaar! Het betreft een op muziek gezet science fiction-verhaal over gebeurtenissen in de toekomst, nadat de aarde door menselijk toedoen is verdonkerd door dikke wolken van as. Is het nodig dit verhaal tot je te nemen om van de muziek te genieten? Gelukkig niet, want Sanguine Hum vervolgt zijn weg met intrigerende progressieve rock, waar een toefje jazzrock aan toegevoegd is. Evenals op de eerdere platen speelt het Happy The Man-achtige toetsenwerk, met van die hypnotiserende caroussel-loopjes een belangrijke rol. In 2018 verscheen het tot nu toe laatste album, getiteld “Now We Have Power”.
Website: http://troopersforsound.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Chasing The Monsoon - December Sky
Van het album "No Ordinary World" (Immrama Records, 2019)

LIVE-TIP
Magnum – How Far Jerusalem
Van “On A Storyteller’s Night” (Polydor, 1985)

De rockers uit Birmingham, rond gitarist Tony Clarkin en zanger Bob Catley, komen weer eens naar ons land - en wel op 5 april in De Pul in Uden. Dit ter promotie van het in januari 2020 te verschijnen nieuwe Magnum-album “The Serpent Rising”. Al meer dan 42 jaar weet de band het publiek te vermaken met de melodieuze A.O.R., waar genoeg prog-elementen aan zijn toegevoegd om ook de symfo-liefhebber te bekoren. De hoogtijdagen lagen voor Magnum aan het eind van de jaren '80, ten tijde van “Wings Of Heaven”. Men miste echter net de aansluiting naar het grote publiek. De band lag eind jaren 90 een tijd op zijn gat, maar na een korte pauze kwam men weer bij elkaar. Sindsdien is Magnum een van de productiefste A.O.R.-bands uit het Verenigd Koninkrijk, met een fanatieke schare fans. We gaan luisteren naar een nummer van de sleutelplaat in Magnums bestaan: “How Far Jerusalem” van “On A Storyteller’s Night”, een album dat volgend jaar alweer 35 jaar oud is.
Website: http://www.magnumonline.co.uk/

WINTERSE MUZIKALE SFEREN
Arnalds, Ólafur (& Arnór Dan) - For Now I Am Winter
Van "For Now I Am Winter" (Mercury Classics, 2013)

De IJslandse muzikant/componist Ólafur Arnalds kwam voor het eerst onder onze aandacht door de muziek die hij schreef voor de Britse thrillerserie Broadchurch, waarvan het tweede seizoen in 2015 verscheen. Toen al draaiden we de twee vocale stukken die waren gebruikt als eindthema's bij de afleveringen. Deze werden gezongen door de eveneens IJslandse zanger Arnór Dan . Zoals we destijds aangaven, hadden beide heren eerder hadden samengewerkt en wel op Arnalds derde album "For Now I Am Winter". Dat was tevens zijn debuut bij een groot label, Mercury Classics. En net als in de muziek voor Broadchurch vermengde Arnalds ook op dit album verstilde moderne klassieke muziek met subtiele elektronica die de titel van het album meer dan recht aan doet. Het vocale titelstuk is daar bij uitstek een voorbeeld van.
Website: https://olafurarnalds.com/ .

LIVE-TIP / IN HET NIEUWS
Arena – The Mirror Lies
Van het album “Double Vision” (Verglas Music, 2018)

Afgelopen week kondigde Arena alvast een nieuwe album aan, dat in oktober 2020 dient te verschijnen:, “The Theory Of Molecular Inheritance”. Dit tiende studioalbum zal aan bod komen bij de tegelijk aangekondigde tournee, die daarnaast in het teken zal staan van het 25-jarig bestaan van de Britse band rond oorspronkelijk Marillion-drummer Mick Pointer en toetsenist Clive Nolan. Arena speelt drie concerten in Nederland. Op 9 oktober staat de band in Metropool, Hengelo, op 20 oktober in De Bosuil in Weert en het vooralsnog afsluitende concert vindt plaats op 31 oktober in De Boerderij, Zoetermeer. Vooralsnog gaan we terug naar mei 2018. Toen verscheen “Double Vision”, het negende studioalbum van Arena. “De band borduurt met dit album rustig verder op het pad van de stevige neo-prog. “The Mirror Lies” ontpopt zich tot een meer poppy nummer met een lekker instrumentaal tussenstuk in op-en-top neo-prog-stijl.” (bron: Maarten Goossensen, Progwereld)
Website: http://www.arenaband.co.uk/ .

NIEUW (compilatie)
Gilbert, Kevin & Thud - Joy Town (live)
Afkomstig van "Live At The Troubadour" (The Estate Of Kevin Gilbert, 1999) en van de Dave Kerzner-compilatie "Breakdown 1995-2019" (Cherry Red Records, 2019)

Onlangs bracht Cherry Red Records "Breakdown 1995-2019" van Dave Kerzner uit. Het betreft een dubbel-CD met een carrière-overzicht van deze toetsenman, waarbij groepen als Sound Of Contact, In Continuum, Mantra Vega. Lo-Fi Resistance en Sonic Elements de revue passeren, uiteraard aangevuld met een selectie van zijn soloalbums. De oudste opname van de set is een live-uitvoering van "Joy Town" van Kevin Gilbert, uitgevoerd door de naar zijn soloplaat "Thud" genoemde begeleidingsband. Vermoedelijk heeft Kerzner deze track uitgevoerd omdat hij halverwege door Gilbert wordt aangekondigd. Wij draaien dit nummer van de plaat waarvan het vandaan komt: "Live At The Troubadour", postuum uitgebracht in 1999. Overigens speelde Kerzner in 1994 ook al met Gilbert en wel in de groep Giraffe dat een spetterende versie van "The Lamb Lies Down On Broadway" tijdens Progfest '94 vertolkte.
Website: https://davekerzner.com/ .

PROGFOLK
Moving Hearts - Tribute To Peadar O'Donnell
Van "Live In Dublin" (Rubyworks, 2007)

De Ierse band Moving Hearts ontstond in 1981 toen twee leden van Planxty het idee kregen om traditionele Ierse muziek te combineren met moderne invloeden. Die twee waren niemand minder bouzouki-speler Donal Lunny en zanger/gitarist Christy Moore. Vanaf het begin was de band een groot succes in Ierland. Wekenlang werd er drie avonden in de week live in Dublin gespeeld met dit nieuwe Ierse geluid dat werd gekoppeld aan politiek getinte songs. Maar Moving Hearts zou maar een kort bestaan, want na het verschijnen van het instrumentale album “The Storm” in 1984 stopten de heren, behoudens enkele losse festivalshows, met optreden. In 1990 viel het doek definitief. Maar daarmee was de invloed van Moving Hearts op de Ierse muziekscene nog lang niet over. De diverse leden zouden zeer actief blijven als muzikant. Donal Lunny trad tevens veelvuldig aan als producer. Bassist Eoghan O'Neill werd een veelgevraag sessie-muzikant en was o.a. bij Chris Rea te horen. Doedelzakspeler Davey Spillane startte een zeer succesvolle solo-carrière. En dan is er nog gitarist Anto Drennan, die opduikt bij Clannad, The Corrs en tijdens de “Calling All Stations”-toer van Genesis. Maar ook de sound van Moving Hearts zou in de jaren daarna van grote invloed blijken op de moderne folkmuziek, zo ook op de progfolkband Iona. De bandleden vonden zelf ook dat er nog sprake was van een soort van 'unfinished business', omdat de instrumentaal spelende Moving Hearts-bezetting nooit veel live had gespeeld. En aldus kwam het in 2007 tot een reünie. Van de toen opgenomen CD+DVD "Live At Dublin" brengen we het ruim 11 minuten durende “Tribute To Peadar O'Donnell” over het voetlicht, waarin o.a. whistle- en doedelzakspeler Spillane, saxofonist Keith Donald, toetsenist Graham Henderson en gitarist Anto Drennan als solist figureren.
Website: http://movingheartsmusic.com/ .

(OP)NIEUW
Moonrise – Little Stone
Van "Travel Within" (Lynx Music, 2019)

"Travel Within" is het vierde album van Moonrise sinds het debuut in 2008. De eerste drie albums verschenen vrij snel achter elkaar, het heeft het 7 jaar geduurd voor er dit jaar Travel within van dit Poolse project verscheen. er een nieuwe zanger gevonden, in de vorm van Marcin Staszek. Hij zingt teksten van Millenium-zanger Łukasz Gall (die zelf het slotnummer zingt). Staszek legt een meevoelbare emotie in deze neoprog, die voldoende afwisseling, dynamiek, kleur en spanning heeft om van begin tot eind te boeiend te blijven. Het album heeft ook een volle, gelaagde productie meegekregen, met als piepkleine kanttekening dat de drums weliswaar meestal prima klinken maar dat je tóch hoort dat ze geprogrammeerd zijn. Moonrise verzorgde op 19 oktober het voorprogramma bij het concert van Mystery in Cultuurpodium Boerderij, Zoetermeer.
Websites:
https://www.facebook.com/Moonrise-146440865394699/
https://lynxmusic.pl/index.php/component/muscol/M/7-moonrise/408-travel-within-digipak .

Sunday 01 December 2019 Show No. 1377

NIEUW / LIVE-TIP
Soord, Bruce – One Misstep
– Your Last Expression
Van “All This Will Be Yours” (Kscope, 2019)

Anderhalve maand geleden lieten we u als voorproefje al het titelnummer horen van “All This Will Be Yours”, het tweede solo-album van Bruce Soord. Dat hij de voorman is van The Pineapple Thief is natuurlijk aan zijn stemgeluid, maar toch ook wel aan de muzikale inhoud te horen. Wel is Soords solo-werk intiemer en meer sfeergericht van karakter. Je zou bij een vluchtige beluistering denken dat het om een saaiere, soberder versie van The Pineapple Thief zou gaan, vooral ook omdat meerdere stukken langere tijd in één groove blijven hangen. Maar ga er dan eens voor zitten en zet dan het liefst de 5.1-mix op, die in de mooi uitgevoerde LP-formaat boek-editie van het album wordt meegeleverd. Dan blijkt wel degelijk de meerlagigheid van “All This Will Be Yours” en kun je je helemaal onderdompelen in de middels hedendaagse productie-elementen gecreëerde sferen, met daarboven op de vocale partijen van Soord. Overigens bevat die luxe-editie, net als bij de vergelijkbare editie van het meest recente The Pineapple Thief-album “Dissolution” ook uitgeklede, meer akoestisch gearrangeerde versies van alle albumtracks, plús twee non-albumtracks. Die zijn bijgevoegd op een tweede CD én in 5.1-vorm op DVD. Wij kiezen naast “One Misstep” van het hoofdalbum de bonustrack “Your Last Expression”, die absoluut niet klinkt als afdankertje. Bruce Soord speelt op 25 januari 2020 in de Cacaofabriek in Helmond.
Website: http://brucesoord.com/.

NIEUW / LIVE-TIP
Marillion – The Sky Above The Rain (orchestra version)
Van “Marillion With Friends From The Orchestra” (earMUSIC, 2019)

De release van Marillion die we vandaag voorschotelen is er eentje uit de categorie 'onverwachte samenkomsten'. Als je de bandleden in het verleden zou vragen of ze ooit wat met strijkers zouden gaan doen dan was het antwoord vaak: 'Nooit!'. Maar als zanger Steve Hogarth tijdens een eenmalig optreden met Isildurs Bane celliste Annemarie Osbourne ontmoet, raken ze aan de praat. En zo ontstaat het idee om haar kwartet In Praise Of Folly uit te nodigen voor het Marillion Weekend in 2017 en de uitvoering van het album “Marillion.com” en wat andere nummers te voorzien van strijkers. De samenwerking beviel zó goed dat in 2018 een speciale set werd samengesteld voor het concert in The Royal Albert Hall, waar ook fluitist Emma Halnan en hoornist Sam Morris meededen. Dit leek een eenmalig iets te zijn, maar in 2019 blijkt er stiekem gewerkt te zijn aan een heus studio-album met herbewerkingen van een aantal klassieke Marillion-nummers. Dit “Marillion With Friends From The Orchestra” is afgelopen week verschenen en bevat een aantal verrassende en zeer geslaagde keuzes. We durven rustig te stellen, dat veel van deze versies de originele uitvoeringen overtreffen. De keuze voor de meer epische stukken uit de geschiedenis van de band zoals “Season's End”, “This Strange Engine” en “Ocean Cloud” is natuurlijk logisch, maar ook komen er een paar obscuriteitjes voorbij zoals bijvoorbeeld “A Collection”. De nummers zijn smaakvol gearrangeerd en 'het orkest' en toetsenist Mark Kelly vullen elkaar mooi aan. We kiezen vanavond voor een nummer waarvan de oorspronkelijke versie te vinden is op “Sounds That Can't Be Made”. Het lijkt wel alsof dit “The Sky Above The Rain” gemáákt is voor deze samenstelling. Daar waar op het origineel de band tegen het eind massaal invalt, is er hier voor een zeer ingetogen, bijna kaal te noemen arrangement gekozen, dat des te meer impact heeft, Maar vrees niet: tijdens de climax kan de solo van gitarist Steve Rothery natuurlijk niet ontbreken. Ook het subtiele drumwerk van Ian Mosley mag niet onbenoemd blijven; samen met bassist Pete Trewavas speelt hij in dienst van de composities. Op 6 en 7 december kan je Marillion aan het werk zien in deze samenstelling, in Nijmegen en Utrecht. Het beloven bijzondere concerten te worden.
Website: http://www.marillion.com/ .

NIEUW
Magnus, Nick – Red Blood On White Stone
Van “Catharsis” (Magick Nuns Records (= eigen beheer), 2019)

De Britse toetsenist Nick Magnus maakt al jaren met enige tussenpozen sterke album. De voormalige toetsenist van Steve Hacketts begeleidingsband laat altijd volbloed symfo horen, met rijke keyboardsounds en vaak sterke vocalen van gastzangers. Het nu verschenen “Catharsis” is ongetwijfeld zijn meest ambitieuze werkstuk. De bijzonderheid ervan wordt nog benadrukt in een op DVD meegeleverde documentaire. Daarin neemt Magnus ons mee naar de streek die de inspiratie voor “Catharsis” heeft geleverd: de Ariège, in de Franse Pyreneeën, ten noorden van Andorra. Iedere song verwijst naar een landschap, gebouw of verhaal uit die regio. Ook de verpakking, een hardkartonnen digibook met rijk geïllustreerd tekstboek, is uitermate verzorgd. Zelfs van dien aard dat problemen in het drukproces zorgden voor een release-vertraging. Fraaie gastbijdragen zijn er deze keer van violist Steve Unruh (The Samurai Of Prog), zangeres Amanda Lehmann (Steve Hackett Band) en opnieuw van zangers Tony Patterson (o.a. ReGenesis) en Pete Hicks, die al 15 jaar van de partij zijn op Magnus' albums. Ook vaste gast is zijn oude broodheer Steve Hackett, die nu een indrukwekkende en niet te missen bijdrage levert aan het lange openingsnummer “Red Blood On White Stone”, met leadvocalen van Andy Neve (ook al op twee eerdere albums te horen) en Magnus zelf.
Website: http://www.magnus-music.com/ .

NIEUW
Rocking Horse Music Club - Nightmare
- Which Way The Wind Blows
Afkomstig van "Which Way The Wind Blows - The Music Of Anthony Phillips" (Rocking Horse Studio, 2019)

Rocking Horse Music Club is het geesteskind van Brian Coombes, Justin Cohn en Patrik Gochez. Van deze drie is Coombes ongetwijfeld het bekendst onder onze luisteraars, aangezien hij lid is geweest van Tristan Park. In 2018 debuteerde de uit nog enkele andere musici bestaande club met "Every Change Of Seasons", waarop eigen materiaal staat. Dit jaar richtte men zich echter op het uitvoeren van de muziek van ex-Genesis-gitarist Anthony Phillips. Van zijn eerste paar albums werden negen stukken geselecteerd, waarbij de nadruk meer op de songs en enkele instrumentals lag en niet zozeer op de symfonieën. Phillips zelf was zeer te spreken over dit project. Dit heeft er wellicht toe geleid dat enkele klasse muzikanten hun medewerking aanboden. Zo zijn Steve Hackett en Noel McCalla te horen in "Which Way The Wind Blows", blaast John Helliwell zijn partijen in "Nightmare" en verzorgen onder andere ook John Hackett, Nick Magnus en Kate St. John enkele fraaie rollen. De band heeft enkele optredens verzorgd in Engeland waar Phillips ook soms te gast was. Wie weet is een uitgebreidere tour ook mogelijk. Wij draaien de genoemde tracks.
Website: https://www.rockinghorsemusicclub.com/ .

NIEUW
No-Man – Love You To Pieces: Piece 2 & 3
Van “Love You To Bits” (Kscope, 2019)

Vorig jaar kwam het bericht dat Steven Wilson en Tim Bowness weer gingen samenwerken onder de No-Man-vlag. Dat zou dan voor het eerst zijn sinds de optredens, in 2011, die tot het live-album “Love And Endings” (2012) leidden. Sindsdien waren er overigens wel bijdragen geweest van Wilson aan de solo-albums van Bowness. Uit de credits op de hoes van het eerder dit jaar verschenen Bowness-album “Flowers At The Scene” bleek al sprake van een nauwere samenwerking van de twee, extra veelzeggend gemaakt middels de regel 'No-Man is Tim Bowness and Steven Wilson' op de achterzijde. Nu is er dan een heus album: “Love You To Bits”. Toch is het materiaal erop niet helemaal nieuw, want het gaat hier om een soortement van 'disco-prog-symfonie' waar het duo al sinds 1994 af en toe aan gewerkt heeft. Is dit een rare carrière-move? Niet als u weet dat vóórdat No-Man vooral aan de muziek van Talk Talk en David Sylvian verwante artpop ging maken, het duo sowieso al behoorlijk met dance-beats in de weer was. En was het Steven Wilson al niet die zich in interviews regelmatig liet ontvallen dat hij getekend was door de albums die zijn ouders thuis draaiden: Pink Floyd en verwanten door zijn vader en Donna Summer en Gloria Gaynor door zijn moeder. Die laatste twee waren niet vies van plaatkantvullende, bedwelmende disco-symfonieën. In die traditie kan het in twee delen van 17 resp. 19 minuten gesplitste “Love You To Bits” geplaatst worden. Maar ook in Orbitals halfuur lange “The Box” (1996) springt in gedachten – en mede door de soms op praatzang overgaande vocalen van Bowness ook de arty albumtechno van Underworld. En ja, je denkt daarnaast af en toe aan het vroege Porcupine Tree-werk “Voyage 34”, met wat beats erbij. Halverwege is er plaats voor een contemplatief moment tijdens welke we alleen een brass ensemble horen. Het blijkt om hetzelfde groepje te gaan als die bij Big Big Train te horen is. Overigens is er ook in deze muzikale constellatie ruimte voor solo's, van het behoorlijk freaky soort zelfs, zoals die op vervormd klinkende elektrische piano van Adam Holzman (uit Wilsons begeleidingsband) in het tweede deel, dat eigenlijk “Love You To Pieces” heet. Daarvan hoort u een uitsnede van een kleine 7 minuten.
Website: http://no-man.co.uk/ .

WERELD VOL MUZIEK
Leão, Rodrigo & Scott Matthew - Enemies
Afkomstig van "Life Is Long" (Glitterhouse Records, 2016)

Rodrigo Leão was in een ver verleden toetsenman bij de Portugese formatie Madredeus. Sinds de jaren 90 brengt hij echter ook onder zijn eigen naam platen uit, al dan niet met het Vox Ensemble. Zijn modern klassieke stijl heeft raakvlakken met Dead Can Dance, hoewel er ook geregeld een pop-element in zijn muziek doorklinkt. Dat is zeker het geval als hij in 2016 een samenwerking aangaat met de Australische singer-songwriter Scott Matthew. De combinatie van toetsen en klassieke instrumenten in het singer-songwriter materiaal levert op "Life Is Long" een intrigerend, veelal introvert geheel op, waarbij het wat meer uptempo gebrachte "Enemies" wel wat van Elbow wegheeft. En daar gaan we nu naar luisteren.
Website: http://www.rodrigoleao.pt/en/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Chasing The Monsoon - No Ordinary World
Van het album "No Ordinary World" (Immrama Records, 2019)

Karnataka heeft sinds 1998 een vijftal studio-albums afgeleverd. Met name vanaf het derde album “Delicate Flame Of Desire” kwam deze Britse band echt onder onze aandacht. Een wat ons betreft redelijk ondergewaardeerd album, dat net name de liefhebbers van gloedvolle neoprog zeer kunnen waarderen. Na dat album ging het echter mis en kwamen er de nodige strubbelingen, waardoor nagenoeg de hele band opstapte en uiteindelijk opdook onder de naam Panic Room. Bassist Ian Jones was echter niet voor één gat te vangen en wilde doorgaan met Karnataka. Wat uiteindelijk in 2010 leidde tot het album “The Gathering Light” met nieuwe zangeres Lisa Fury. Maar in die tussenliggende periode werd door Jones gewerkt aan een project genaamd Chasing The Monsoon: een samenwerking met “Delicate Flame Of Desire”-producer Steve Evans, zangeres Lisa Fury en gitarist Ian Simmons. De ambitie was om een album uit brengen dat de klankwereld van Karnataka verbond met die van Enigma, Mike Oldfield en invloeden uit wereldmuziek. In 2007 kregen we uiteindelijk een eerste voorproefje toen er een nummer verscheen op de tweede “Songs For Luca”-dubbelaar (samengesteld door Iona-gitarist Dave Bainbridge om geld in te zamelen voor therapie voor zijn autistische zoon), maar daarna werd het angstvallig stil. Zangeres Lisa Fury zou in 2010 nog betrokken zijn bij de herstart van Karnataka maar van Chasing The Monsoon werd niets meer vernomen. Tótdat eerder dit jaar, ruim 12 jaar na het eerste voorproefje, het album “No Ordinary World” werd aangekondigd en uiteindelijk onlangs is verschenen. Het werkstuk levert bij eerste beluistering inderdaad precies dát wat men beloofde: we herkennen de sound van Karnataka ten tijde van “Delicate Flame Of Desire”, we horen de ambient soundscapes van Enigma en de bijbehorende stemmensamples hier en daar, maar het gitaarwerk heeft wel weer meer weg van Steve Rothery dan Mike Oldfield. Wat we zeker niet hadden verwacht zijn Yes-trekjes in de muziek. Want hoewel Lisa Fury het merendeel van de vocalen voor haar rekening neemt, is het ook Steve Evans die af en toe op de voorgrond treedt als zanger. Die Evans is dus de albumproducer, die tevens tekent voor alle toetsenpartijen, drums en programmering. Zijn zangstem lijkt erg veel op die van Benoit David en Trevor Horn. Die laatste is ook een referentie die te binnen schiet bij het aanhoren van de schitterende productie. Horns werk met Seal lijkt hier een voorname invloed. We gaan deze maand veel aandacht besteden aan dit album.
Website: https://chasingthemonsoon.com/.

(OP)NIEUW
Abraham, Lee - Comatose: viii. Awaken?
Van het album "Comatose" (Festival Music, 2019)

Een paar weken geleden draaiden we voor het eerst muziek van het nieuwe album van Lee Abraham, getiteld "Comatose". Een album bestaande uit één song in 8 delen, dat het verhaalt vertelt van een man die een zwaar auto-ongeluk krijgt. Naast dat hij ervaart hoe het medisch personeel hem probeert te redden, kijkt hij terug op zijn leven. Een album met een beduidend ander karakter dan de voorganger "Colours", dat een echt AOR-/melodic rock-album was. Ook het feit dat er nu maar één zanger te horen is, Marc Atkinson (van Riversea en Moon Halo) is afwijkend ten opzichte van eerdere albums, waarop meerdere vocalisten actief waren. Maar voor de rest is het 'business as usual' voor Lee Abraham. Dat houdt in dat hij nagenoeg alle instrumenten (op piano en drums na) zelf bespeelt en dat de muziek ergens op het snijvlak van neoprog en stevige AOR ligt. Doordat hij echter voor een groter muzikaal canvas heeft gekozen is er ook meer ruimte voor instrumentale passages. Die zet hij met verve neer, waarbij hij dan ook een aantal zeer sterke gitaarsoli uit zijn mouw schudt. Met "Comatose" heeft Lee Abraham zijn sterkste album tot nu toe afgeleverd, waarop hij de balans tussen een vertrouwd geluid en nieuwe dingen proberen perfect heeft weten te vinden. Meeslepend!!
Website: http://leeabraham.co.uk/

(ON)BEKEND VAN TV
Sleeping At Last - Saturn
- Arctic
Van "Atlas: One - I" (eigen beheer, 2014 / 2018)

De naam Sleeping At Last zal menigeen niet veel zeggen, maar zijn muziek komt regelmatig voorbij in met name Amerikaanse TV-series en ook in twee afleveringen van het Nederlandse programma Floortje Naar Het Einde Van De Wereld. Die afleveringen documenteerden haar reis naar het eiland South Georgia, dat op de rand van het zuidpoolgebied ligt en alleen te bereiken valt via de Falkland Eilanden. Na wat research bleek dat achter Sleeping At Last de Amerikaanse muzikant Ryan O'Neal schuil gaat. Sleeping At Last begon ooit als een alternatieve rockband maar is uiteindelijk tot eenmansproject geëvolueerd. O'Neal doet nagenoeg alles zelf op zijn albums, die sinds een paar jaar eigenlijk eenjarige en zelfs meerjarige projecten zijn geworden. Net als een aantal jaren geleden bij Christiaan Bruin het geval was, kun je bij Sleeping At Last een abonnement afsluiten, waarna je met enige regelmaat nieuwe muziek krijgt toegestuurd. Hij is nu met een meerjarig project bezig genaamd "Atlas", waarvan in 2014 uiteindelijk het eerste deel verscheen, "Year One", in de vorm van 6 thematische EP's. Deze zijn geïnspireerd op het ontstaan van het universum met thema's als "Darkness", "Light", "Space", "Land" en "Oceans". Uiteindelijk zijn die 6 EP's in 2018 weer verzameld in een schitterend 3CD-boxje. Muzikaal is de muziek van Sleeping At Last te omschrijven als toegankelijke, klassiek-geïnspireerde postrock. De songstructuren zijn niet super ingewikkeld maar de melodieën zijn wel erg sterk. Dat kunnen we zeker zeggen van de de song "Saturn", die ook voorbij kwamen in het programma van Floortje Dessing. Daarna hoort u "Arctic", dat duidelijk meer de postrock-kant van Sleeping At Last laat horen. O'Neal heeft intussen "Atlas - Year Two" afgerond, waarvan we in de loop van 2020 een fysieke uitgave verwachten.
Website: http://www.sleepingatlast.com/
De prachtige video van Saturn: https://www.youtube.com/watch?v=dzNvk80XY9s .

(OP)NIEUW
Bressler, Bill - The Walk (I. Working Man; II. Blackout; III. Walking Man; IV. The Bridge; V. Almost; VI. Home)
Afkomstig van "Normal Boy" (Unforeseen Monkey, 2018)

Begin dit jaar besteedden we aandacht aan de op dat moment alleen als download en op Spotify te bewonderen eerste plaat van Bill Bressler, "Normal Boy". De op een Kevin Gilbert-achtige wijze gebrachte ode aan jaren zeventig progressieve muziek is sinds begin november ook op CD verkrijgbaar. Bressler speelt de meeste instrumenten zelf. Hierbij ligt de nadruk op zijn door Tony Banks geïnspireerde toetsenwerk en de uitstekende drumprogrammering. Hij kreeg hulp van enkele bevriende musici op gitaren en bas, terwijl er ook een tweede zanger aanwezig is. "Normal Boy" is een autobiografisch werkstuk, waarbij Bressler voornamelijk een droogkomisch blik werpt op zijn coming of age in de jaren 80. De CD-uitgave nodigt uit om nog een stuk van dit sterke debuut te draaien. We hebben dit keer gekozen voo het lange, zesdelige "The Walk".
Website: https://billbressler.bandcamp.com/releases .

(OP)NIEUW
DarWin - One Horizon
Afkomstig van "Origin Of Species" (eigen beheer, 2019)

"Origin Of Species" is een dystopische conceptplaat uit de pen van de met veel mysterie omringde songschrijver, gitarist DarWin. Zijn schrijfsels wisten echter wel een heel leger aan topmusici te interesseren hun steentje bij te dragen aan deze dubbel-CD. Met name Simon Phillips drukt met zijn productie, drumspel, toetsenwerk en effecten een flink stempel op de muziek. Andere namen die opvallen zijn zanger/bassist Matt Bissonette, gitarist Greg Howe, bassist Ernest Tibbs en toetsenman Jeff Babko. Daarnaast hebben diverse songs een strijkarrangement meegekregen, uitgevoerd door diverse ensembles. Muzikaal kunnen we DarWin ergens plaatsen tussen Toto, het Queensrÿche ten tijde van "Operation: Mindcrime" en Dream Theater, maar het zal niet verrassen dat er met dit type musici ook een flinke scheut aan jazzrockpassages te bewonderen is. In maart hadden we al enkele tracks laten horen, dit keer eindigen we deze uitzending met de ballade "One Horizon" met een gitaarsolo van Greg Howe.
Websites:
http://www.darwin.is/
https://darwin.tmstor.es/ .

Uitzending Terugluisteren

Album van de Maand

Chasing The Monsoon No Ordinary World (Immrama Records, 2019)

Albums Van De Maand 2019

Sunday 29 December 2019 Show No. 1381

NIEUW District 97 – Forest Fire – Shapeshifter Van “Screens” (MindScan Records, 2019)

NIEUW Lang, Yogi – Move On Van “A Way Out Of Here” (Gentle Art Of Music / Soulfood, 2019)

NIEUW Monkey3 – Axis Van “Sphere” (Napalm Records, 2019)

(OP)NIEUW Mad Fellaz – Es / Frozen Side Van "III" (eigen beheer, 2019)

IN HET NIEUWS Perfect Beings - Guedra: Enter The Center Van "Vier" (InsideOut, 2018)

NIEUW Retrospective - What Will Be Next Van het album "Latent Avidity" (Progressive Promotion Records, 2019)

KERST Tillison, Andy - Ho-Ho-Hoedown

ALBUM VAN DE MAAND Chasing The Monsoon – Dancing In The Afterglow Van het album "No Ordinary World" (Immrama Records, 2019)

MONUMENT Lux Terminus - The Courage To Be Afkomstig van "The Courage To Be" (Lux Terminus Records, 2018)

IN MEMORIAM / IN HET NIEUWS Cathedral - Days & Changes Van "Stained Glass Stories" (eigen beheer, 1978 / Syn-phonic, 1989/1991)

KLASSIEKER Yes - And You And I (live) Van "Yessongs" (Atlantic, 1973)

Sunday 22 December 2019 Show No. 1380

NIEUW Who, The – Hero Ground Zero Van “WHO” (Polydor, 2019)

NIEUW Maiden uniteD – Back In The Village - Wasting Love van het album "The Barrel House Tapes" (Yazmine Park, 2019)

NIEUW Moon Halo - Parachute - Somebody Save Us Van "Chroma" (eigen beheer, 2019)

HERUITGAVE Pink Floyd – Signs Of Life 2019 – Yet Another Movie / Round And Around 2019 Van de 18-disc boxset “The Later Years 1987 – 2019” (Pink Floyd Records, 2019); oorspronkelijke versies van "A Momentary Lapse Of Reason" (EMI, 1987)

KERST/ACTUEEL Dezolve - November Snow Afkomstig van "Portray" (King Records, 2018)

WINTER / KERSTMUZIEK Chris - Towards The Stars Van "Snow Stories" (FREIA Music, 2012)

40 JAAR Nightrider – Blinded Van "Nightrider" (CBS, 1979 / Musea, 1992)

10 JAAR / LIVE-TIP Big Big Train - Master James Of St. George Van “The Underfall Yard” (eigen beheer, 2009)

ALBUM VAN DE MAAND Chasing The Monsoon – Dreams Van het album "No Ordinary World" (Immrama Records, 2019)

WAT IS ER TOCH GEBEURD MET... Dalbello – I'm Gonna Get Close To You (live) Van DVD/CD-set “Live At Rockpalast” (Repertoire, 2015)

(OP)NIEUW Cunningham, Rosalie - A Yarn From The Wheel Afkomstig van "Rosalie Cunningham" (Esoteric Antenna, 2019)

IN HET NIEUWS Anubis - A Tower Of Silence Van "A Tower Of Silence" (Bird's Robe Records, 2011)

Sunday 15 December 2019 Show No. 1379

NIEUW Millenium – Name On The Sand – The Lonely Ship Van “The Web” (Lynx Music, 2019)

NIEUW Wyatt, Frank & Friends - Zeitgeist Afkomstig van "Zeitgeist" (Eigen Beheer, 2019)

NIEUW Pineapple Thief, The – White Mist (live) Van “Hold Our Fire” (Kscope, 2019)

NIEUW Sirkis/Bialas IQ - Letter To A. Van "Our New Earth" (Moonjune Records, 2019)

SEVENTIES (en meer getallen) Manzanera, Phil / 801 - That Falling Feeling Afkomstig van "Listen Now" (Virgin, 1977 / 2000) ...gekoppeld aan... 10CC - I'm Not In Love Afkomstig van "The Original Soundtrack" (Mercury Records, 1975 / 1997)

Ajalon - What Kind Of Love Van het album “On The Threshold Of Eternity” (Threshing Floor Records, 2005)

LIVE-TIP Deep Purple - The Surprising Van “Infinite” (earMUSIC, 2017)

LIVE TIP / IN HET NIEUWS Kayak – Niniane (Lady Of The Lake) Van "Merlin" (Vertigo, 1981 / Pseudonym, 1994)

HERUITGAVE (op vinyl) JBK - Saday Maday (live) Afkomstig van "Playing In A Room With People" (Medium Productions, 2001)

20 JAAR GELEDEN Iona with The All Souls Orchestra - Man (live) Van "Woven Cord" (Alliance Music, 1999)

EN DAT IS DRIE Eden House, The - The Ardent Tide Van het album "Songs For The Broken Ones" (Jungle Records, 2017)