• Sunday 25 Augustus 2019 Show No. 1363

    NIEUW / JAZZROCK
    Fafard, Antoine - Inspired Mechanics
    - Borromean Odyssey IV
    Van "Borromean Odyssey" (Timeless Momentum, 2019)

    De Canadese bassist Antoine Fafard leerden we kennen via Spaced Out. Albums van die band verschenen via Unicorn Digital en Fafard was zodoende nog eerder bij Xymphonia te horen dan labelbaas Michel St. Père met zijn groep Mystery, waar Fafard overigens ook een tijd lang min of meer deel van uitmaakte. Sinds 2011 maakte hij onder eigen naam 5 fascinerende jazzrockalbums, waarvoor hij een verbazingwekkende rij prominente virtuozen in het genre wist te strikken. Wel is het zo dat hij uiteindelijk verkoos per albumproject een vaste band te kiezen. Ook het onlangs verschenen zesde werkstuk, "Borromean Odyssey", is zo gemaakt. Na Gary Husband en Simon Phillips is deze keer Todd Sucherman verkozen als drummer. Hij is vooral bekend van het feit dat hij al meer dan twee decennia bij Styx de, euh, drumsticks hanteert. Daarnaast verleende hij zijn diensten aan o.a. Brian Wilson en Michael Bolton en was hij te horen op ons Album van de Maand januari van Finally George. Husband is wel weer van de partij: de Brit lijkt Fafards vaste toetsenist te zijn geworden. Acht opwindende en opnieuw prachtig opgenomen jazzrockstukken worden afgewisseld met 5 korte sfeerdeeltjes die de titel dragen van het album en het korte verhaal over een post-apocalyptische wereld dat is meegeleverd. In een stuk als "Inspired Mechanics" blijkt de invloed van Simon Phillips op Suchermans spectaculaire spel, waar de Amerikaan inderdaad een grote fan van blijkt. Husband buigt hier zijn Moog-achtig klinkende synth-noten met Manfred Mann in gedachten. In een prominent ingemixte solo laat Fafard duidelijk horen wie de bandleider is. Het vierde deel van "Borromean Odyssey" is een van de momenten waarop hij gevoelige, lang aangehouden en weids klinkende gitaarakkoorden laat horen.
    Website: https://antoinefafard.com/ .

    NIEUW
    Moon Letters - On The Shoreline
    - Beware The Finman
    Van “Until They Feel The Sun” (eigen beheer, 2019)

    De hoes van het debuutalbum van Moon Letters laat ons een voorovergebogen naakte jongedame zien. De uit Seattle afkomstige band laat zich op dit “Until They Feel The Sun” voornamelijk inspireren door de folklore van de Noordzee en de legende van de Selkies. Denk daarbij aan de film “The Secret of Roan Inish” die gebaseerd is op deze legende en die ook een verklaring biedt voor de hoes. Het album is warempel door de van zijn werk voor Foo Fighters bekende Barrett Jones geproduceerd in zijn Layndrey Room studio. De bandleden draaien dan ook al jaren mee in de Seattle-scene en hebben in verschillende lokale bands gespeeld. Het album begint gelijk goed met het instrumentale “Skara Brae” dat de toon zet voor wat komen gaat. Moon Letters weet een mooie balans te vinden tussen ingetogen sferisch en meer stevig werk. Wat ook gelijk op valt is de sterke zang. In vooral het korte “What Is Your Country” doet de muziek je aan Riversea denken. “Beware The Fisherman” begint echter een stuk steviger en neigt zelfs maar naar Uriah Heep. Halverwege het nummer verschuift de stijl naar symfonische rock, met mooi samenspel tussen toetsen en gitaar. Met “Until They Feel The Sun” heeft Moon Letters een zeer sterk debuutalbum afgeleverd.
    Website: https://www.moonletters.com/

    NIEUW
    Ihlo - Parhelion
    Van "Union" (eigen beheer, 2019)

    Bandcamp blijft een bron van nieuwe muzikale ontdekkingen. De Londense band Ihlo combineert moderne complexe metal met een goed gevoel voor melodie en lijkt daar in wel wat beïnvloed door landgenoot Haken. Onze eerste indruk is, dat dit sterk geproduceerd album is, met een kamerbreed geluid dat alle ruimte biedt voor gitarist Phil Monro en drummer Clark McMenemy. Andy Robison is met zijn stem verantwoordelijk voor het uitdragen van het melodieuze karakter van Ihlo's muziek en voegt ook een flinke dosis elektronica aan het bandgeluid toe. Al met al maakt dat “Union” tot een album dat zeker voor de liefhebbers van het steviger progwerk niet te versmaden is.
    Websites:
    https://ihlo.bandcamp.com/album/union
    https://www.facebook.com/ihloband .

    HERUITGAVE
    Renaissance - Opening Out (live)
    - Kindness (At The End)
    Afkomstig van "A Song For All Seasons" (Sire / Warner Bros., 1978 / Esoteric Recordings, 2019)

    "A Song For All Seasons", het achtste studioalbum van Renaissance, was in vele opzichten een opvallende plaat. Allereerst bevatte het in de vorm van "Northern Lights" een heuse hitsingle. Daarvoor was de Engelse band vooral bekend in de Verenigde Staten om haar klassiek getinte symfonische rockplaten, nu moesten de leden ineens drie keer naar Top Of The Pops om hun hit te mimen. De LP was ook de eerste waarvoor de van Genesis bekende producer David Hentschel werd aangetrokken. Hierdoor werd toetsenman John Tout gestimuleerd om meer met moderne synthesizers te gaan werken, hoewel ook het Royal Philharmonic Orchestra bij diverse songs te bewonderen is. Verder wisselden Jon Camp en Michael Dunford hun prominente akoestische gitaarpartijen vaker af met het bespelen van elektrische gitaren. Dit paste voorts ook mooi bij de keuze om geheel in de tijdgeest van 1978 zich meer toe te leggen op het uitvoeren van kortere songs, waardoor eigenlijk alleen het titelnummer en "Day Of The Dreamer" als episch kunnen worden beschouwd. Tenslotte verkreeg Renaissance door deze plaat enige bekendheid vanuit een andere hoek, toen een van die korte songs, "Back Home Once Again", werd gebruikt als themanummer van de TV-kinderserie "The Paper Lads", waarvoor het overigens specifiek geschreven was. De in een door Annie Haslam gehate Hipgnosis-hoes gestoken plaat werd onlangs door Esoteric Recordings heruitgegeven in een 3-CD box. De tweede en derde schijf zijn gevuld met het live-optreden dat de band op 4 december 1978 in Philadelphia gaf. Hiervan waren vier songs, waaronder het vanavond gedraaide "Opening Out", niet eerder op CD verschenen. Het album zelf werd aangevuld met vijf bonustracks, waaronder twee niet eerder op CD uitgebrachte versies van "Northern Lights" en drie tracks van een BBC Radio One Sessie, opgenomen op 19 augustus 1978. En naast een uitgebreid informatieboekje bevat de box ook nog een mini-poster. Na de genoemde live-uitvoering van "Opening Out" draaien we nog "Kindness (At The End)", een van de twee songs die niet door Haslam, maar door Camp worden gezongen.
    Websites:
    https://renaissancetouring.com/band/
    https://www.facebook.com/RenaissanceTouring .

    IN HET NIEUWS Frost* - The Raging Against The Dying Of The Light Blues In 7/8
    - Nice Day For It...
    Van "Falling Satellites" (InsideOut, 2016)

    Frost*, de band rond toetsenist/producer Jem Godfrey, is zo'n band die tussen albums in overgaat in een soort van winterslaap, afgezien van een optreden hier en daar. En dat is ook niet zo vreemd, gezien het feit dat Frost* voor alle bandleden een hobbyproject genoemd kan worden. Godfrey runt in het dagelijks leven een muziekproductiebedrijf; gitarist John Mitchell runt zijn eigen studio naast dat hij ook nog zelf muziek maakt en gitaar speelt bij onder meer Arena; bassist Nathan King speelt gitaar in Level 42, inderdaad de band van zijn broer Mark en Craig Blundell heeft de afgelopen paar jaren gedrumd bij Steven Wilson en is nu op tournee met Steve Hackett. Maar er is weer activiteit op het Frost*-front met een geplande eigenbeheer-DVD-release van een concert opgenomen in Londen en een EP met nieuw materiaal. Genoeg reden om nog weer eens wat van het tot nu toe laatstverschenen studioproduct “Falling Satellites” te laten horen. Dit alweer uit 2016 stammende album wordt gedomineerd door een ruim 33 minuten durende zesdelige suite, genaamd “Sunlight”. Daaruit laten we de twee middelste delen horen: “The Raging Against The Dying Of The Light Blues In 7/8” en “Nice Day For It...” en als je bij die laatste track moet denken aan “Duke Travels” van Genesis, dan is dat niet vreemd want dit is door Godfrey ook echt bedoeld als een ode aan Tony Banks, maar dan wel op z'n Frost*s.:-)
    Website: http://frost.life/ .

    AOR
    Perry, Steve - Sun Shines Gray
    Van het album "Traces" (Fantasy Records, 2018)

    Steve Perry werd in 1949 geboren als zoon van Portugese ouders. Aanvankelijk wisten slechts producenten van radio- en TV-commercials zijn stem op waarde te schatten. Daar kwam pas verandering in nadat hij voor Journey werd gevraagd. Perry drukte jarenlang zijn stempel op de muziek van deze AOR-band. Toen Journey het even wat kalmer aan deed, kwam Perry met zijn eerste soloplaat, “Street Talk” (1984), pas tien jaar later gevolgd door het ook meer dan voortreffelijke “For The Love Of Strange Medicine”. Het leek er jarenlang op dat Perry verloren was voor de rockwereld, maar in 2015 kondigde hij aan weer aan het werk te zijn voor een nieuw album: “Traces”. De plaat telt tien nieuwe songs, waaronder een aparte versie van The Beatles’ “I Need You”; op de ‘USA Target Deluxe Edition’ staan nog eens vijf bonustracks. De lijst medewerkenden is lang, maar Perry leverde ook de nodige zelfwerkzaamheid zoals (achtergrond)zang, bas, gitaar en diverse arrangementen. Comeback album “Traces” gaat niet de annalen in als het achtste muzikale wereldwonder, maar is wel een welkom levensteken van deze geweldige artiest, die opnieuw overtuigt met een gloedvolle mix van emotionele ballads, knap geconstrueerde popsongs en strakke rockers. (bron: Joop van Rossem, Blues Magazine)
    Website: https://steveperry.com/ .

    IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
    Flying Colors - Lost Without You
    Van het album “Second Nature” (Music Theories Recordings, 2014)

    De Amerikaanse band Flying Colors komt met een nieuw album, getiteld “Third Degree”. De band met Neal Morse, Steve Morse, Mike Portnoy, Casey McPherson en Dave LaRue brengt het album uit op 4 oktober. In december volgt een korte Europese tour, waarbij ook Tilburg aangedaan wordt. Op 13 december staan Flying Colors in 013, met Dilemma als voorprogramma. Het nummer “More” is intussen als single gelanceerd. Wij gaan nog even terug naar 2014, toen het vorige album “Second Nature” verscheen.
    Website: http://flyingcolorsmusic.com/.

    ALBUM VAN DE MAAND
    Samurai Of Prog, The - A Tear In The Sunset
    Afkomstig van "Toki No Kaze" (Seacrest Oy, 2019)

    Kimmi Pörsti, mede eigenaar van het label Seacrest Oy, is een van de drie dragende krachten van The Samurai Of Prog. Samen met Marco Bernard en Steve Unruh heeft hij op "Toki No Kaze", de nieuwe plaat van dit collectief, wederom een fijne keur aan gastmusici en -componisten verzameld. Zo schreef Antony Kalugin van Karfagen het nummer “The Bicycle Ride”, waarop hij tevens de toetsen beroert, en kleurt Marek Arnold , bekend van onder meer Damanek, United Progressive Fraternity en vele gastoptredens, met zijn melodieuze saxofoonspel diverse stukken. Waren veel van de vorige zes albums gevuld met bewerkingen van progressieve rocknummers van bands als England, Yes, Pavlov's Dog en Cathedral, dit keer zijn twaalf speciaal voor deze conceptplaat gecomponeerde nummers te horen, allen gebaseerd op de fantasievolle verhalen en het leven van Miyazaki Hayao. Deze Japanner brak bij een groot publiek door met de animatiefilm "Spirited Away", maar werkt al sinds de vroege jaren 60 van de vorige eeuw aan zijn creatieve carrière. Ondanks de vele verschillende componisten en musici is "Toki No Kaze" een opvallend coherente CD, waar vooral de melancholieke stemming een rode draad vormt. De volbloed symfonische rock komt over het algemeen subtiel en weloverwogen tot stand, waarbij ingetogen passages mooi afgewisseld worden door gloedvolle solo’s. We sluiten de bijdragen van dit Album van de Maand af met het openingsnummer "A Tear In The Sunset", geschreven door de Argentijnse toetsenman Octavio Stampalia, lid van het de ons onbekende progressieve rockformatie Jinetes Negros en daarvoor de toetsen beroerend op het enige album van Anima (een van de vele groepen met die naam) uit 1989. Het nummer is gebaseerd op de film "Castle In The Sky" uit 1986 en is eigenlijk het meest soundtrackachtige stuk van "Toki No Kaze". Via een aan Ryuichi Sakamoto's "Merry Christmas Mr. Lawrence" verwante piano-intro leidt de track via bombastische fragmenten in de stijl van Amin Bhatia's "Interstellar Suite" naar orkestrale stukken die wel wat weghebben van Isildurs Bane, mede veroorzaakt door de inbreng van fluit, viool, trompet en waldhoorn.
    Websites:
    https://www.seacrestoy.com/the-samurai-of-prog
    https://www.facebook.com/thesamuraiofprog /.

    IN MEMORIAM: PETRA LUGTENBURG
    P'etra - Blue
    Van "Shellfire" (Zaika / Dureco, 1997)

    We meldden het al snel even na het draaien van muziek van NITS in onze vorige uitzending: Petra Lugtenburg is eerder deze maand overleden. De connectie met NITS zit 'm in het feit dat Henk Hofstede en Robert Jan Stips in 1985 het mini-album "Waterland" van Cloud Nine produceerden. Lugtenburg was zangeres en mede-songschrijver van die groep. Cloud Nine ging ter ziele, maar Lugtenberg werd ten tijde van het album "Henk" (1986) eventjes NITS-lid en ging ook mee op tournee als extra zangeres. In die tijd leerde zo ook The Dutch-frontman Hans Croon kennen, wat uiteindelijk zou leiden tot de groep Siobhan, in feite The Dutch met Petra Lugtenburg als frontvrouwe. Hoewel het album "Songs From The Well" (1989) door Frits Spits en Radio 2 wel opgepikt werd, bleef het bij die ene plaat. Ondertussen werkte ze aan een op zekerheid gerichte carrière als zangcoach en begon tevens een talent agency. In 1997 was ze daar ineens weer onder de naam P'etra met "Shellfire". Het is een prachtig gearrangeerde progressief popalbum, dat in diverse nummers wel de invloed van de toen populaire triphop (Portishead, Massive Attack) laat horen. Maar in de kleuringen hoor je hier en daar ook trekjes van creatieve geesten als David Byrne, Brian Eno en Jon Hassell. En daaroverheen is het haar warme, gloedvolle stem die de show steelt. We zijn haar daarna kwijtgeraakt, maar ze bleef toch zo nu en dan muziek uitbrengen. Zo verscheen in 2012 het mini-album "On The Road" en voltooide ze vlak voor haar dood een nieuw album. Petra, overigens de dochter van voormalig AVRO-directeur Ger Lugtenburg, is 58 jaar geworden. De doodsoorzaak is niet bekend gemaakt, maar blijkbaar was ze al langer ziek, zoals uit een ontroerend blog van Hans Croon valt op te maken.
    Website: http://www.plugtenburg.com/
    Blog van The Dutch-frontman Hans Croon: https://thedutchband.com/the-dutch-blog/petra/ .

    Visser, Ad feat. Gary Brooker - No News From The Western Frontier
    Van "Hi-Tec Heroes" (Vertigo / Phonogram, 1987)

    Ad Visser kent iedere 40-plusser natuurlijk van Toppop. Iets oudere mensen, en dan met name de progressieve rock-geïnteresseerden, denken wellicht nog meer aan zijn jarenzeventig-radioprogramma Super Clean Dream Machine (waar Lady Lake veel later nog een album naar vernoemde). In de jaren 80 begon hij zich meer en meer op andere terreinen te ontwikkelen. Zo schreef hij begin jaren 80 het sciencefiction-boek "Sobriëtas", dat vergezeld werd van een muziekalbum. Vijf jaar later produceerde hij het theaterproject "Hi-Tec Heroes", dat wederom gepaard ging met de uitgave van een LP - en intussen ook CD. Na twee nummers goedkoop klinkende synthipop wil je dat album eigenlijk al uitzetten, tot het album met Jarre-achtige instrumentale synthesizermuziek meer diepgang krijgt. Voordat het album met meer gedragen, naar Vangelis' stijl neigende stukken eindigt, vinden we als ietwat vreemde eend in de bijt de progballad "No News From The Western Frontier". Niet gezongen door Visser, zoals de rest, maar door diens 'all time hero' Gary Brooker. Zijn van soul doortrokken stemgeluid geeft deze toch al boven de rest van het album uittorende compositie echte Procol Harum-grandeur. Er verscheen niet voor niets even later een Procol Harum-compilatie waar dit nummer als bonus aan was toegevoegd.
    Website: http://www.advisser.nl/ .

    White Willow – Red Leaves
    Van “Terminal Twilight” (The Laser's Edge, 2011)

    Soms is muziek verzamelen net onkruid wieden. Door de jaren heen verzamel je zoveel van die zilveren schijfjes dat sommige albums onterecht worden 'overwoekerd'. Zo ook het zesde studio-album van het Noorse White Willow; “Terminal Twilight”. Het album scoorde hoog in de jaarlijst van 2011 en terecht. Want bij een hernieuwde luisterbeurt blijkt wel hoe goed dit album is. Het is het eerste album waarop Mattias Olsson als drummer meedoet, maar ook oudgediende Sylvia (Erichsen) Skjellestad is weer van de partij. Daar waar het voorgaande album “Signal To Noise” de hardere kant van de band laat horen, brengt “Terminal Twilight” een combinatie van meer atmosferische donker geluid, oude prog en donkere popmuziek. Een van de juweeltjes op het album is “Red Leaves”. Twee jaar geleden verscheen het meest recente White Willow-album: “Future Hopes”. Laten we hopen dat we niet wéér zes jaar moeten wachten op een opvolger.
    Websites:
    https://www.facebook.com/whitewillowband/
    https://whitewillow.bandcamp.com/ .

    SEVENTIES
    Taï Phong - Out Of The Night
    van “Thaï Phong” (WEA, 1976)

    Taï Phong is een Franse progressieve band met een unieke samenstelling, daar twee leden oorspronkelijk uit Vietnam kwamen: Khanh Maï (gitaar, zang) en Taï Sinh (bas, gitaar, zang, keyboards). Muzikaal is er een vette knipoog naar de Duitse bands van de eind jaren zeventig, zoals Ramses en Anyone's Daughter. Na een derde wat tegenvallende plaat in 1979 viel Thaï Phong uit elkaar. Gitarist/zanger Jean-Jacques Goldman ging betere tijden tegemoet met een zeer succesvolle solo-carrière en schreef o.a. nummers voor Celine Dion. Eind jaren negentig werd de band nieuw leven ingeblazen met een nieuwe line-up zonder Goldman en in 2000 werd de plaat “Sun” uitgebracht. In 2013 verscheen het meest rescente album “Return Of The Samurai”. De band bestaat nog steeds en treedt ook nog op, bijvoorbeeld op 17 en 19 september in Saint Aygulf, in de buurt van Fréjus, Zuid Frankrijk. Wij gaan terug naar het debuut uit 1975, met het ruim 11 minuten durende "Out Of The Night".

  • Sunday 11 Augustus 2019 Show No. 1362

    NIEUW
    Eveline's Dust - Fierce Fear Family
    - Lost In A Lullaby
    Van "K" (Giant Electric Pea, 2019)

    We hebben het al vaak geconstateerd, de afgelopen jaren: vanuit Italië verblijdt de ene na de andere uit opvallend jonge muzikanten bestaande groep ons met een frisse, energieke variant op muziek die toch wel degelijk met twee benen in de (Italo-)proggeschiedenis staat. Zo verraste Eveline's Dust ons drie jaar geleden met "The Painkeeper". Gelukkig zijn wij bij Xymphonia niet de enigen die gek genoeg blij werden bij die blijkbare uitingen van blijvende pijn; zo was het in Groot-Brittannië ene Michael Holmes die het uit Pisa afkomstige gezelschap in de peiling kreeg. Als resultaat verschijnt het tweede volwaardige album van de Italianen (in 2013 introduceerde de band zichzelf met een zelfgemaakte CD-R) op IQ's label Giant Electric Pea. Waar overigens veel generatiegenoten zich bedienen van de moedertaal, kiest Eveline's Dust toch liever het Engels en doet dat behoorlijk accentloos. Maar waar je vooral vanaf de eerste maat voor valt is de onbegrensd lijkende muzikaliteit van het kwartet. Ondanks enkele sterke toetsen- en gitaarsolo's wordt er overigens nooit vervallen in 'showing off', maar aan de verrassende wendingen, de fraseringen en timing en de energie die de muziek dientengevolge uitstraalt, hoor je constant de klasse af. En de composities zijn van dusdanige aard dat ze spannend zijn én pakkend, waardoor je blijft luisteren en je je daarbij nooit gaat vervelen.
    Website: https://www.evelinesdust.com/ .

    NIEUW
    This Winter Machine – Delta
    Van “A Tower Of Clocks” (F2 Music, 2019)

    “A Tower Of Clocks” is de titel van het tweede album van This Winter Machine. Op de fraaie hoes zien we de verteller, de uil Herald, afgebeeld. Het idee achter het concept is dat Herald alle herinneringen en gedachtes bewaart in zijn 'Tower Of Clocks'. Het album opent echter met een bijna 9 minuten durend instrumental, die duidelijk maakt dat de bandleden grote liefhebbers zijn van vroege Marillion, Arena en Pendragon. Maar ook het Rush van begin jaren 80 klink duidelijk door in de muziek van de band rond Al Winter. Het samenspel van toetsenist Mark Numan en gitarist Graham Garbett mag er zijn, hoewel de laatste soms een iets te groezelig geluid gebruikt. Al Winter zelf is een sterke zanger, maar zijn stem verdrinkt soms wel in de wat rommelige productie. Met het album consolideren deze Britten zeker het niveau van het debuut. We gaan nu luisteren naar “Delta”.
    Website: https://thiswintermachine.com

    NIEUW
    Summer Breeze Project (SBP) - Hollow
    - Broken Water
    Van het album "NEon" (FREIA Music, 2019)

    De Nederlandse progressieve rockband Summer Breeze Project, kortweg SBP, werd in 2008 in Gouda opgericht. Na enkele sessies ervoeren de muzikanten dat de verschillende muzikale achtergronden heel goed samengingen. De composities die volgden werden gekenmerkt door een epische structuur en complexe thema's. Progressieve rockmuziek vormt de basis, invloeden van Arabische, klassieke, symfonische en metalstijlen werden toegevoegd. Inmiddels verschenen er 4 mini albums en één volledig studio album. Dit “Unusual Horizons” verscheen in 2011. Een jaar later werd Summer Breeze Project uitverkoren een bijdrage te leveren aan het zogenaamde “Dutch Exposure Project ". Platenlabel FREIA presenteerde op deze dubbelaar in samenspraak met Nederlandse progmedia (iO Pages, Progwereld en Background Magazine) 8 hedendaagse Nederlandse symfobands. SBP nam een track van 9 minuten op met de naam "Concrete". Na tien jaar muzikale vriendschap begon de band "NEon" op te nemen (vernoemd naar het chemische element met het symbool Ne en met atoomnummer 10 in het Periodiek Systeem der Elementen). Dit onlangs verschenen tweede studio-album bevat 6 nieuwe stukken en een 2019-versie van "Hollow". Dit nummer verscheen al eerder op single ter ondersteuning van hun geluidstechnicus Ron Willems, die met de fiets de Alpe d'Huez beklom om geld in te zamelen voor KWF. Ten tijde van de release van “NEon” heeft bassist Jørgen de Jonge de band verlaten. Hij wordt vervangen door Rich Huybens (ex-Incidence, en ook nog steeds bassist van Sylvium). U hoort eerst het al aangehaalde “Hollow” en daarna het epische nummer “Broken Water”.
    Website: http://summerbreezeproject.com/ .

    NIEUW / LIVE-TIP
    Iamthemorning - Lillies
    - Salute
    Van "The Bell" (Kscope, 2019)

    "The Bell" is het vierde studio-album van Iamthemorning. Waren op eerdere albums van het piano/zang-duo nogal wat gerenommeerde internationale gasten te horen, het Russische tweetal 'beperkt' zich nu tot landgenoten. Die beperking dient louter geografisch te worden opgevat, want de songs zitten vol kleurrijke accenten. Die zijn veelal van subtiele aard: hier even wat strijkers, daar een marimba - puur ter ondersteuning van de sprookjesachtige zang van Marjana Semina en het indrukwekkend virtuoze pianospel van Gleb Kolyadin. Een enkele maal trekt de elektrische gitaar van Vlad Avy flink van leer. Avy, die trouwens ook al op eerdere Iamthemorning-albums was te horen speelt bijvoorbeeld in "Salute" een fantastische prog-gitaarsolo. Een warm trompet-accent en twinkelende belletjes en harptokkels verrijken dit fraai naar een climax werkende stuk nog verder. Avy verzorgde overigens ook de geluidsmix en dus niet Tori Amos-geluidsman Marcel van Liembeek, die deze rol de vorige twee albums (deels) vervulde. Wat overigens niet wegneemt dat Amos een voor de hand liggende hoorbare muzikale inspiratiebron blijft. Kolyadin laat zijn klaterende notenwatervallen optimaal horen in "Lillies". Iamthemorning is in de herfst twee maal in Nederland te aanschouwen: 18 september in het Zwolse Hedon en 2 oktober in de Muziekgieterij in Maastricht. Daarnaast fungeert het duo als voorprogramma van Riverside, op 21 september in de Jovel Club in Münster.
    Websites:
    https://iamthemorningband.bandcamp.com/
    https://kscopemusic.com/artists/iamthemorning/ .

    PROG IN DE 80'S
    Kansas - Rainmaker
    Van "In The Spirit Of Things" (MCA Records, 1988)

    De klassieke progbands die zo succesvol waren geweest in de jaren 70, hadden het zwaar in het daarop volgende decennium. Genesis en Yes schoven flink de pop-kant op en vonden groot hitsucces. Kansas had het eigenlijk al zwaar sinds eind jaren zeventig, omdat het niet lukte het succes van “Point Of Know Return” (1977) te benaderen. Nou zat Kansas muzikaal toch altijd al een beetje tussen twee werelden met een sound die zowel leunde op de Britse prog als op flinke spierballenrock. Dat maakte de band met name ook in de jaren 70 zo bijzonder, maar onder de druk van het veranderende muzikale getij zou het prog-element met de jaren steeds meer uit de sound verdwijnen. Maar zoals ook bij Genesis en bij Yes konden de heren het nooit helemaal achter zich laten. Zelfs op het allerlaatste album dat Kansas zou maken voor een groot label, “In The Spirit Of Things”, waart die muzikale geest nog rond. Een losjes samengesteld concept-album over een grote overstroming in de plaats Neosha Fall (in de staat Kansas), geproduceerd door de van zijn werk voor o.a. Alice Cooper en Pink Floyd bekende Bob Ezrin. Ja, de sound van het album klinkt nu misschien wel iets wat gedateerd in onze oren, maar muzikaal valt er nog genoeg te genieten. Gitarist Steve Morse, die de band bij de Kerry Livgren-loze heroprichting in 1986 was komen versterken, doet hier eigenlijk wat hij nu ook al weer jaren doet bij Deep Purple en dat is de band van een flinke dosis energie voorzien met zijn spel en composities. Zo ook in het langste nummer van het album, “Rainmaker”.
    Website: https://www.kansasband.com/ .

    AOR
    Phenomena – Hell On Wings
    Van “Phenomena” (Bronze, 1985)

    Phenomena is een concept dat bedacht werd door producer Tom Galley die naast zijn broer Mel (toenmalig Whitesnake-gitarist) verschillende topmuzikanten voor dit project strikte. De belangrijkste is zeker vocalist Glenn Hughes, die het merendeel van de vocalen voor zijn rekening nam. Bassist Neil Murray en drummer Cozy Powell creëerden de ritmische basis voor het verder titelloze debuut uit 1985. Ook Magnum-toetsenist Richard Bailey heeft een belangrijk aandeel. Deze eerstelijk blijkt een echt jaren-80-AOR-album, dat misschien niet helemaal de tand des tijds doorstaan heeft, maar wel lekker wegluistert. Ook de twee jaar later verschenen opvolger “Dream Runner”, met medewerking van o.a. John Wetton, mag er zijn. In totaal zijn er tussen 1985 en 2012 zes Phenomena-albums verschenen, waar 16 muzikanten aan meewerkten. Het gedraaide nummer “Hell On Wings” is van de hand van Bailey en de gebroeders Galley en laat een zekere Magnum-invloed horen.
    Website: http://www.phenomenaproject.co.uk/ .

    LIVE-TIP
    Anekdoten - When I Turn
    Afkomstig van "Chapters" (KScope, 2009)

    Op de Facebookpagina van Anekdoten kondigen de Zweden aan dat ze er zeer naar uitkijken om in november tijdens het Haugaland Prog & Rock Festival het nodige kabaal te maken. Het festival waarop tevens Wobbler, D'Accord en Gentle Groove optreden wordt gehouden op 1 en 2 november in Haugesund, Noorwegen. Mooie gelegenheid om een alleen op de verzamelaar "Chapters" uit 2009 verkrijgbaar nummer te draaien, het melancholieke "When I Turn", waarbij je de titel zou kunnen aanvullen met "50", aangezien Mellotron-bespeler, pomporganist en zanger Nicklas Barker in juli jl. Abraham zag.
    Websites:
    https://www.facebook.com/anekdoten/
    https://www.facebook.com/haugalandprogogrock/ .

    LIVE-TIP
    Gong – Soli
    Van “Expresso II” (Virgin, 1978)

    De afsluiter van het afgelopen Night Of The Prog festival was Steve Hillage. Na jaren afwezig van de podia onder zijn eigen naam besloot Hillage weer een op tour te gaan met voornamelijk materiaal dat hij in de jaren 70 maakte. Natuurlijk moest er een begeleidingsband worden gevonden en laat dit nu de band zijn waar hij ooit eens kortstondig lid van was: Gong. Maar dan wel de huidige, verjongde bezetting. Op Loreley gaf deze combinatie een muzikaal spetterend optreden, waarbij dient aangetekend dat de zang een discussiepunt blijft. Was je er niet bij, dan heb je de kans om Hillage en Gong op tournee aan het werk te zien in de UK, maar ook in Amsterdam. Op 9 december speelt Steve Hillage namelijk een dubbelconcert met Gong in Paradiso. We gaan nu echter terug naar de Gong-bezetting die geleid werd door Pierre Moerlin, die na het vertrek van Hillage in 1977 de touwtjes in handen kreeg en de band richting de jazzrock stuurde. Meer Gong-nieuws: op 27 september verschijnt de box-set “Love From Planet Gong: The Virgin Years 1973-75. Deze set bevat 13 CD's en 127 tracks. Meer dan 75% daarvan bestaat uit zeldzaam of niet eerder op geluidsdrager uitgebracht materiaal, waaronder veel voor John Peels BBC-radioprogramma opgenomen sessies. Hillage trad zelf op als curator van deze set.
    Websites:
    https://www.gongband.com/the-band/
    http://www.stevehillage.com/
    https://www.planetgong.co.uk/ .

    ALBUM VAN DE MAAND
    Samurai Of Prog, The - Zero
    "Toki No Kaze" (Seacrest Oy, 2019)

    Kimmi Pörsti, mede eigenaar van het label Seacrest Oy, is een van de drie dragende krachten van The Samurai Of Prog. Samen met Marco Bernard en Steve Unruh heeft hij op "Toki No Kaze", de nieuwe plaat van dit collectief, wederom een fijne keur aan gastmusici en -componisten verzameld. Zo schreef Antony Kalugin van Karfagen het nummer “The Bicycle Ride”, waarop hij tevens de toetsen beroert, en kleurt Marek Arnold, bekend van onder meer Damanek, United Progressive Fraternity en vele gastoptredens, met zijn melodieuze saxofoonspel diverse stukken. Waren veel van de vorige zes albums gevuld met bewerkingen van progressieve rocknummers van bands als England, Yes, Pavlov's Dog en Cathedral, dit keer zijn twaalf speciaal voor deze conceptplaat gecomponeerde nummers te horen, allen gebaseerd op de fantasievolle verhalen en het leven van Miyazaki Hayao. Deze Japanner brak bij een groot publiek door met de animatiefilm "Spirited Away", maar werkt al sinds de vroege jaren 60 van de vorige eeuw aan zijn creatieve carrière. Ondanks de vele verschillende componisten en musici is "Toki No Kaze" een opvallend coherente CD, waar vooral de melancholieke stemming een rode draad vormt. De volbloed symfonische rock komt over het algemeen subtiel en weloverwogen tot stand, waarbij ingetogen passages mooi afgewisseld worden door gloedvolle solo’s. Een goed voorbeeld hiervoor is het voor vanavond geplande "Zero". Het nummer is geschreven door Alessandro di Benedetti, bij sommige luisteraars wellicht bekend als toetsenman van Mad Crayon. Hij heeft ook een solocarrière en wel onder de naam Inner Prospect, dat deels gedreven wordt door Di Benedetti's voorliefde voor de muziek van Tony Banks. Op "Zero" horen we echter vooral de invloed van Kit Watkins.
    Websites:
    https://www.seacrestoy.com/the-samurai-of-prog
    https://www.facebook.com/thesamuraiofprog/
    https://innerprospekt.bandcamp.com/
    https://www.youtube.com/watch?v=imtdgdGOB6Q (trailer van de op dit moment laatste animatiefilm van Hayao, "The Wind Rises" uit 2013, waarop dit nummer is geïnspireerd).

    NIEUW
    Wingfield, Mark & Gary Husband - The Golden Thread
    Van "Tor & Vale" (MoonJune Records, 2019)

    De Britse muzikanten Mark Wingfield en Gary Husband zijn beiden al weleens vaker in ons programma aan bod gekomen. Wingfield is een gitarist die de laatste paar jaar een aantal opvallende releases op het label MoonJune heeft uitgebracht. Husband kennen we als drummer (o.a. bij Level 42 en Allan Holdsworth), maar sinds een aantal jaren ook als pianist/toetsenist. In die hoedanigheid is hij ook actief op het nieuwe album “Tor & Vale”, waarop hij samen met Wingfield een muzikaal tweegesprek aangaat. Alle muziek op dit album is gedurende één dag opgenomen in de La Casa Murada studios in Spanje en daaruit blijkt wel dat de heren een diepgaande muzikale connectie met elkaar hebben, die een rijke voedingsbodem blijkt voor dit album. Het is muziek die niet in één hokje te plaatsen valt: het is niet rock maar ook niet typisch jazz, maar ook niet klassiek hoewel de muziek soms wel een impressionistisch karakter heeft. Wat dat betreft doet het zeker wel wat aan de muziek denken die we kennen van het Duitse label ECMl. Een toepasselijke vergelijking, want als er één album is waar we het mee kunnen vergelijken, dan is het wel “Life In Leipzig” van gitarist Terje Rypdal en pianist Ketil Bjørnstad. En dat komt dus niet alleen omdat Mark Wingfields gitaar soms net zo uitbundig zingt en kreunt als die van Rypdal.
    Websites:
    http://www.markwingfield.com/
    http://www.garyhusband.com/
    https://markwingfield-moonjune.bandcamp.com/album/tor-vale-hd .

    WERELD VOL MUZIEK
    Pete And Royce - Time
    - Don't Break Down
    Afkomstig van "Suffering Of Tomorrow" (eigen beheer, 1980) en "Days Of Destruction" (eigen beheer, 1981), in 2012 op één CD uitgebracht door Musicbazz.

    Pete And Royce wordt door insiders wel eens de beste progressieve rockband uit Griekenland genoemd. Dat de formatie rondom Panagiotis 'Pete' Tsiros echter nauwelijks bekendheid geniet, heeft vooral een historische achtergrond. In het Griekenland van 1980 was men nog aan het wennen aan de relatieve vrijheid na de dictatuur uit de jaren 60 en 70. Vooruitstrevende musici verbleven dan ook liever in de Underground Scene, dan zich te binden aan commerciële, conservatieve partijen. Vandaar dat de twee platen die Pete And Royce uitbrachten in uiterst gelimiteerde hoeveelheden in eigen beheer werden uitgebracht. Met name het debuut "Suffering Of Tomorrow" uit 1980 wordt als hun meesterwerk beschouwd. Met beperkte middelen wisten de musici toch een intrigerende mix van melodieuze psychedelische rock te fabriceren, met het 15 minuten durende "Years Before" als hoogtepunt. Het met betere apparatuur gemaakte "Days Of Destruction" uit 1981 bevat ook sterke songs, maar is over de gehele linie iets meer opgeschoven naar goed in het gehoor liggende rock. Geautoriseerd door Tsiros mocht het in heruitgaven van obscuur materiaal gespecialiseerde Musicbazz de twee platen in 2012 op één CD uitbrengen. Mooie gelegenheid in deze proghistorie te duiken, zeker ook omdat de uitgave er zeer verzorgd uitziet. Pete And Royce bracht overigens in 184 in een licht gewijzigde bezetting nog een derde LP uit, het meer in de electrofunk bewegende "Royce", uitgebracht door Metronome.
    Websites:
    http://musicbazz.com/
    https://peteroyce.bandcamp.com/ .

    AOR
    Richie, Lionel - Running With The Night
    Van "Can't Slow Down" (Motown, 1983)

    Het was afgelopen week 27 jaar geleden dat Jeff Porcaro plotseling overleed. Naast het feit dat hij de drummer was van Toto behoorde hij tot één van de meest gerespecteerde en meest opgenomen sessie-drummers in de geschiedenis. Hij is te horen op honderden albums en was betrokken bij duizenden opname-sessies. Zijn drumstijl en -sound worden wel de klank van de jaren 80 genoemd en nog tot op de dag van vandaag studeren beginnende drummers zich stuk op zijn meest memorabele drumpartijen, zoals die van Toto's “Rosanna”. Een van die vele sessies was die voor het tweede solo-album van Lionel Richie, “Can't Slow Down” uit 1983. Richie wilde een zo divers mogelijk pop-album afleveren, naar voorbeeld van het een jaar eerder verschenen “Thriller” van Michael Jackson. En dus moest er ook hier en daar een scheutje rock te horen zijn. Dat leverde in het geval van Richie zowaar een mooie AOR-klassieker op in de vorm van “Running With The Night”. Jeff Porcaro drumt er op, Richard Marx draagt achtergrondvocalen bij en Toto-gitarist Steve Lukather leeft zich helemaal uit in een tweetal solo's.
    Website: https://lionelrichie.com/ .

    LIVE-TIP / 30 JAAR
    Nits - Nescio (live)
    Van het live-document "Urk" (CBS, 1989)

    Nits is een van de grootste bands uit de vaderlandse popgeschiedenis en is in uitstekende fysieke en creatieve toestand. De mannen scoorden in de jaren tachtig internationale hits met nummers als “In The Dutch Mountains”, “J.O.S. Days” en “Nescio”. Na een uitgebreide succesvolle Nederlandse en Europese tour (meer dan 100 concerten) staat Nits het komend zomerseizoen ook klaar voor Nederlandse festivals en openluchttheaters, waaronder dus het Openluchttheater Nijverdal, met een op festivals toegespitste setlist bestaande uit nieuwe songs en hits uit 45 enerverende jaren Nits. Nits is inmiddels niet meer weg te denken uit het Nederlandse popbestel. Dat het publiek het daar grondig mee eens is blijkt door het feit dat het theaterspektakel TING! van Nits met Scapino Ballet meer dan 40.000 bezoekers trok, middels uitverkochte voorstellingen in eerst de Rotterdamse voormalige gashouder de FerroDome en later het Amsterdamse Carré en de Nieuwe Luxor. (bron: Openluchttheater Nijverdal, alwaar Nits op 14 september is te aanschouwen. Vanaf november volgen meer concerten, zoals op 6 december in de DRU Cultuurfabriek, Ulft, 21 december in Vredenburg, Utrecht, 12 februari in De Kleine Willem in Enschede en 17 maart in Carré, Amsterdam.

  • Sunday 04 Augustus 2019 Show No. 1361

    NIEUW
    Rustici, Corrado + Peppino D'Agostino - Oumuamua
    - For The Beauty Of This Wicked World
    Afkomstig van "For The Beauty Of This Wicked World" (eigen beheer, 2019)

    Na zich jarenlang uiterst succesvol op zijn productiewerk te hebben gericht is Corrado Rustici de laatste tijd weer behoorlijk actief als muzikant. Zo treedt hij geregeld op met zijn trio, was hij actief betrokken bij reünieconcerten van Cervello en Osanna en vervaardigt om de paar jaar een mooi studioalbum. "For The Beauty Of This Wicked World" is het laatste wapenfeit op CD-gebied. Het betreft een mini-album dat hij samen opnam met de befaamde akoestische gitarist Peppino D'Agostino. De afwisselende plaat bevat twee fraaie ballades, waarin Rustici's gevoelige gitaarsound mooi tot uiting komen. Verder staan er sfeervolle instrumentals op, een enkele jazzrocktrack en het licht bombastische "Oumuamua". Laatstgenoemde track hebben we voor vanavond geselecteerd, samen met een van die ballades en wel het titelnummer.
    Websites:
    http://www.corradorustici.com/
    http://www.peppinodagostino.com/ .

    NIEUW
    Pattern-Seeking Animals ‎– Orphans Of The Universe
    Van het album "Pattern-Seeking Animals" (InsideOut / Sony Music, 2019)

    John Boegehold is een naam die bezitters van Spock's Beard-albums uit de dagen ná het vertrek van Neal Morse vast zullen kennen. Bij veel sindsdien verschenen repertoire staat immers zijn naam als (mede-)songschrijver vermeld. De man kan echter niet al zijn composities bij die groep kwijt en besloot derhalve zijn eigen bandproject op te zetten: Pattern-Seeking Animals. Nu speelt hij zelf behendig toetsen en is ook in zekere zin vaardig op divers ander instrumentarium, maar voor een goede uitvoering van zijn songmateriaal had hij toch specialisten nodig én een goede zanger. Tsja, en wie kent hij? Lang verhaal kort: Pattern-Seeking Animals bestaat verder 'gewoon' uit de van Spock's Beard bekende zanger Ted Leonard, die zich hier ook ontpopt tot sologitarist, alsmede bassist Dave Meros en voormalig Spock-drummer Jimmy Keegan. Heeft Pattern-Seeking Animals dan wel bestaansrecht naast Spock's Beard? Ja, want hoewel de verwantschap groot is, blijkt het bandgeluid zonder Alan Morse en Ryo Okumoto toch genoeg anders van karakter. Bovendien is de kwaliteit van het resultaat gewoon te hoog om ook maar te willen negeren. Net als bij 'Spock' vaak het geval is, brengt Pattern-Seeking Animals een afwisseling tussen langere puur symfonische stukken en korte meer rockende nummers. Al die composities kennen een overvloed aan beklijvende melodieën, pakkende hooks en gelaagde arrangeertechnische invullingen. Met ook hier Rick Mouser achter het mengpaneel zit het ook geluidstechnisch allemaal geramd. Boegehold schijnt de smaak te pakken te hebben en wil meer gaan doen met dit nieuwe 'vehicel'. Laat maar komen hoor, John!
    Website: http://psanimals1.com/

    IN HET NIEUWS / VOORPROEFJE
    Elbow - Dexter & Sinister

    Elbow bracht deze week, voor het eerst sinds achttien maanden, nieuwe muziek uit. “Dexter & Sinister” is een nummer van zeven minuten dat wordt uitgebracht als een 10" single. Het nummer is afkomstig van het komende nieuwe album van Elbow, waarvan de details volgende week worden aangekondigd. “Dexter & Sinister” werd in eerste instantie opgenomen in Clouds Hill Studios, Hamburg, een gebouw vol met oude, prachtig bewaarde, analoge apparatuur, iets wat de band aanmoedigde om live te experimenteren. De titel is ontleend aan de heraldiek, waar Dexter (rechts) en Sinister (links) de twee zijden vertegenwoordigen van een wapenschild met een wapen. In dhet lied horen we "een grote, grote, verbijsterde vraag over mijn gevoelens over de Brexit, het verlies van familie en vrienden en het algemene gevoel van onvrede dat je op dit moment overal ziet" terug, legt zanger Guy Garvey uit. Aanvullende vocalen zijn er van Jesca Hoop, die al lange tijd bevriend is met de leden van Elbow. (bron: Jerry Ewing, Prog Magazine / Louder Sound)
    Website: https://elbow.co.uk/
    Dit nummer: https://www.youtube.com/watch?v=-CR628yT7aE .

    NIEUW
    Gibbs Thrasher People, Gerry - The Streets
    Afkomstig van "Our People" (Whaling City Sound, 2019)

    Drummer/multi-instrumentalist Gerry Gibbs had al een aantal prijswinnende, radiovriendelijke en goedverkopende albums gemaakt toen hij het meer uitdagende "Weather Or Not" maakte, een dubbel-CD die – de titel verraadt het al – deels een hommage was aan Weather Report en deels de muziek bevatte die Gibbs altijd al had willen maken. Toen dit toch een succesvol product werd, stond niets hem in de weg nog een stap verder te gaan. Met Thrasher People, de opvolger van The Thrasher Band, The Electric Thrasher Orchestra en The Thrasher Dream Trio, wilde hij voor "Our People" een orkestraal geluid creëren, voortgebracht door slechts vijf musici. Zo bespeelt Gibbs zelf naast allerlei slaginstrumenten ook de nodige keyboards. De echte virtuoos op onder meer Minimoog, Hammond, Fender Rhodes, Clavinet, piano en diverse synthesizers is echter Alex Collins, die zich tevens laat horen op marimba, xylofoon, saxofoons en akoestische gitaar. Diverse typen fluiten, percussie en achtergrondtoetsen worden verzorgd door Mayu Saeki, die samen met Kyeshie Gibbs tevens verantwoordelijk is voor het vocale gedeelte. Tenslotte bekommert Gianluca Renzi zich over de bassen. Met deze overvloed aan muziekinstrumenten als basis schreef Gibbs een 19 delige wereldjazzfusionsymfonie. Het woord 'wereld' staat hierbij niet voor wereldmuziek, maar voor alle unieke mensen op deze aarde, inclusief hun etnische achtergrond, levenservaringen, kunst, gebruiken enzovoort. Een impressie van deze "Suite For Our People" is het nu volgende "The Streets".
    Websites:
    https://gerrygibbsmusic.com/ (niet up-to-date)
    https://lydialiebman.com/index.php/2019/04/05/new-release-gerry-gibbs-to-release-12th-project-our-people-on-whaling-city-sound-june-7th/ .

    NIEUW
    Sylvan, Nad - Leave Me On These Waters
    - Honey I'm Home
    "The Regal Bastard" (InsideOut / Sony Music, 2019)

    Met "The Regal Bastard" voltooit Nad Sylvan zijn trilogie, die in 2015 begon met "Courting The Widow" en in 2017 werd voortgezet met "The Bride Said No". Evenals bij de voorganger het geval was, is de muzikale partner van de Zweeds-Amerikaanse zanger hier toetsenist/arrangeur/sounddesigner Anders Wollbeck. Veelal schreef de van o.a. Steve Hackett bekende vocalist de composities zelf en gaf hij Wollbeck een belangrijke rol in de muzikale omkleding, in enkele gevallen leverde Wollbeck de muziek waar Sylvan een zanglijn over schreef. Het aantal bijdragen van leden uit Steve Hacketts band bleven dit keer beperkt, al zijn de meestergitarist zelf en Jonas Reingold weer met opvallende en fraaie staaltjes van hun kunnen van de partij, waarbij aangetekend dient dat Sylvan de Zweedse bassist al 'van thuis' kende. Verder levert saxofonist Rob Townsend een bescheiden bijdrage. Op de hele plaat is niemand minder dan Nick D'Virgilio de drummer van dienst, waarbij een eenmalige bijdrage van Toni Levin de sterke ritmepartijen completeert. Niet onvermeld mag blijven dat Guthrie Gowan buiten die van Hackett ook twee ijzersterke solo's inspeelde. Zelf geeft Sylvan aan dat hij niet zo goed snapt dat deze trilogie toch nog weer zo veel Genesis-associaties oproept bij progfans. Die fascinatie had hij zelf al helemaal gestopt in diens Unifaun-project, wat hem destijds een uitnodiging van Hacketts "Genesis Revisited"-tournees opleverde. Wij horen dat toch ook wel - niet alleen door de zang- en gitaarpartijen, maar ook hier en daar door de keyboard-arrangementen. Daar staan - eerlijk is eerlijk - diverse songs tegenover die een hele andere kant op gaan. Toch is ook "The Regal Bastard" weer een coherent album, met nauwelijks dipjes, waarmee deze hele trilogie een warme aanbeveling is voor zeker de vele mensen die hebben genoten van zijn optredens bij Hacketts tournees.
    Website: https://www.nadsylvan.com/ .

    HERUITGAVE (IETWAT VERLAAT)
    Ain Soph - Pipe Dream
    Van "Hat & Field" (Nexus / King Records, 1986 / 2018)

    De Japanse band Ain Soph heeft nooit onder stoelen of banken gestoken wie de grote voorbeelden waren. Als je je tweede album, dat in 1986 verscheen, “Hat & Field” noemt en een daarop te vinden track “A Canterbury Tale” doopt, terwijl je die ook nog eens opgedraagt aan Pye Hastings en Richard Sinclair van Caravan, dan is het zo klaar als een klontje. Vreemd genoeg horen we dit niet eens zo direct terug in de muziek, maar misschien komt dat ook wel door het typische jarentachtig-sausje qua sound. Ain Soph brengt een soort onbezorgde vorm van symfonische rock met fusion-invloeden, en misschien is dat onbezorgde, bijna vrolijke element wel de grootste Canterbury- invloed. Vorig jaar verschenen er van zowel "Hat & Field" als het voorgaande debuut "A Story Of Mysterious Forest" fraai klinkende heruitgaven.
    Website: http://ainsoph.jpn.org .

    IN HET NIEUWS
    Yes - State Of Play
    Van "Talk" (Victory Music, 1994)

    Nog niet zo lang geleden, zo rond de release van John Andersons solo-album "1000 Hands", gaf de Yes-zanger aan dat er vooralsnog geen activiteit meer viel te verwachten van de Anderson, Wakeman & Rabin-versie van Yes. Na een lange tournee was de sjeu daar wel een beetje af en pogingen om nieuw materiaal te produceren kwamen niet echt van de grond. Afgelopen week viel echter in het Amerikaanse online magazine Billboard te lezen dat er tóch weer plannen zijn. Rick Wakeman geeft daarin aan dat het de bedoeling is dat het drietal in 2020 een laatste keer op tournee gaat en dat wellicht ook het nieuwe materiaal afgemaakt en uitgebracht wordt. Het is nog allemaal een beetje zien hoe het loopt, want 'terwijl de leeftijd van Trevor Rabin nog met een 6 begint, is dat voor Jon en mij niet het geval', licht de toetsenvirtuoos toe. Je weet het inderdaad maar nooit. Er bestaat een studio-album van Yes, waarop de drie heren alledrie vermeld staan: "Union" uit 1991, maar daarop zijn ze nergens samen te horen, omdat voor die uitgave het werk van twee aparte Yes-verschijningen was samengevoegd. Over dat album verschilden binnen het meewerkende achttal de meningen, maar de tournee was zo harmonieus, dat in ieder geval Rabin en Wakeman aangaven graag te gaan samenwerken. Even leek het er vervolgens op dat het zestal Anderson, Squire, White, Rabin, Kaye en Wakeman (zonder Bruford en Howe dus) de studio in zouden duiken. Niet voor de eerste keer in de Yes-geschiedenis haakte Wakeman echter af. Het overgebleven vijftal maakte vervolgens "Talk". Tijdens 48 van de 110 concerten die Yes feat. ARW nu heeft gegeven werd één nummer van dit album gespeeld: "I Am Waiting". Voor vanavond kiezen we voor "The State Of Play".
    Website: https://www.yesfeaturingarw.com/
    Het aangehaalde artikel: https://www.billboard.com/articles/news/8525599/yes-live-roundabout .

    LIVE-TIP
    Anima Mundi - Her Song
    Van het album "Insomnia" (Progressive Promotion Records, 2018)

    Na succesvolle optredens in 2016 en 2018 komt Anima Mundi op 6 september terug naar Alphen aan den Rijn voor een avondvullende show, als onderdeel van een korte Europese tour door de Cubaanse band. Anima Mundi werd in 1996 opgericht door vijf bevriende conservatoriumstudenten. De band maakt progressieve/symfonische rock met grenzeloze passie, met invloeden uit jazz, fusion, metal, electro en spacerock. Met het derde album “The Way” (2010) nestelde de band zich aan de symfotop en groeide de schare fans snel. In 2011 ging Anima Mundi voor het eerst op tour door Europa. De band oogstte veel enthousiasme, in zowel kleine als grote zalen en festivals in Frankrijk, Duitsland, Polen, België en Nederland. Met de albums die daarna verschenen (“The Lamplighter” en “I Me Myself”) won de band drie keer de Cubaanse variant op de Grammy Award voor ‘best rock album of the year’, uitgereikt door het Cuban Institute of Music. Het meest recente album, het vervolg op "I Me Myself", is getiteld "Insomnia" (2018). Het werd door Progwereld omschreven als ‘een boeiend en afwisselend palet aan stijlen en sfeerwisselingen waarin je het thema van de CD, kortweg samengevat als angst en onrust, intens ervaart’. Het vervolg op “Insomnia” wordt het derde album in dit drieluik en het is niet ondenkbaar dat we daar op 6 september in in ParkVilla Theater al wat van gaan horen. (bron: Serious Music Alphen)
    Website: http://animamundimusic.com/ .

    ALBUM VAN DE MAAND
    Samurai Of Prog, The - Reality
    "Toki No Kaze" (Seacrest Oy, 2019)

    Van IJsland, waar het Album van de Maand juli uit afkomstig was, reizen we voor de plaat van de maand augustus door naar Finland. Daar woont Kimmi Pörsti, mede eigenaar van het label Seacrest Oy en een van de drie dragende krachten van The Samurai Of Prog. Samen met Marco Bernard en Steve Unruh heeft hij op "Toki No Kaze", de nieuwe plaat van dit collectief, wederom een fijne keur aan gastmusici en -componisten verzameld. Zo schreef Antony Kalugin van Karfagen het nummer “The Bicycle Ride”, waarop hij tevens de toetsen beroert, en kleurt Marek Arnold - bekend van onder meer Damanek, United Progressive Fraternity en vele gastoptredens - met zijn melodieuze saxofoonspel diverse stukken. Waren veel van de vorige zes albums gevuld met bewerkingen van progressieve rocknummers van bands als England, Yes, Pavlov's Dog en Cathedral, dit keer kunnen we spreken van een conceptplaat. Elk van de twaalf speciaal voor dit concept gecomponeerde nummers, is gebaseerd op de fantasievolle verhalen en het leven van Miyazaki Hayao. Deze Japanner brak bij een groot publiek door met de animatiefilm "Spirited Away", maar werkt al sinds de vroege jaren 60 van de vorige eeuw aan zijn creatieve carrière. Ondanks de vele verschillende componisten en musici is "Toki No Kaze" een opvallend coherente CD, waar vooral de melancholieke stemming een rode draad vormt. De volbloed symfonische rock komt over het algemeen subtiel en weloverwogen tot stand, waarbij ingetogen passages mooi afgewisseld worden door gloedvolle solo’s. We hopen met deze keuze van het Album van de Maand meer luisteraars te overtuigen van de schoonheid van “Toki No Kaze”. We beginnen met het elegante "Reality", geschreven en uitgevoerd door zangeres en toetseniste Yuko Tomiyama, die ook al een drietal soloalbums op haar naam heeft staan.
    Websites:
    https://www.seacrestoy.com/the-samurai-of-prog
    https://www.facebook.com/thesamuraiofprog/ .

    IN HET NIEUWS
    Metallica & The San Francisco Symphony Orchestra – No Leaf Cover
    Van het album "S&M" (Vertigo, 1999)

    Dit jaar is het 20 jarig jubileum van Metallica's album “S&M”. Het album werd opgenomen in The Berkeley Community Theatre in 1999. Metallica werd toen begeleid door het San Francisco Symphony Orchestra. Dirigent en tevens de man die de metalsongs van passende arrangementen voorzag was Michael Kamen. Eerder dit jaar werd bekend dat Metallica het 20 jarig bestaan van het album gaat vieren middels het geven van een aantal jubileumconcerten, deels onder leiding van de legendarische dirigent Michael Tilson Thomas. Deze week is bevestigd dat er ook van opnamen van die nieuwe concerten, net als in 1999, een film wordt gemaakt. Deze wordt op 6 en 8 september opgenomen in de Chase Theatre in San Francisco en zal op 9 oktober wereldwijd éénmalig in maar liefst 3000 bioscopen worden vertoond.
    Website: https://www.metallica.com
    Informatie over de filmscreening: https://www.metallica.com/news/2019-07-30-bringing-s-m-2-to-the-big-screen.html
     .

    (OP)NIEUW
    Freedom To Glide - Broken Road
    Van "Seed" (Ruby Storm Records, 2019)

    Met "Seed" is de anti-oorlogstrilogie van het Engelse duo Freedom To Glide voltooid. Samen met "Rain" uit 2013 en "Fall" uit 2016 vormt het een songcyclus die Pete Riley en Andy Nixon schreven geïnspireerd op de oorlogen in de twintigste eeuw. Hierbij lag de nadruk op de meest gruwelijke oorlog, de aanvankelijk 'the war to end all wars' genoemde Eerste Wereldoorlog. Op "Seed" is dit uitgebeeld in het tragische verhaal van één enkele soldaat, vanaf het moment dat hij van verlof terugkeert naar de frontlinie tot het onvermijdelijke einde. Het tweetal Riley en Nixon ontmoetten elkaar in de Pink Floyd-tribute band Dark Side Of The Wall. Hoewel Pink Floyd een duidelijke invloed op Freedom To Glide is, mede gevoed door Roger Waters' relatie tot de Tweede Wereldoorlog, is op de drie CD's en tussentijds verschenen EP's, een duidelijke eigen sound ontstaan. Zet een willekeurig nummer van de band op en je herkent ze direct. De meeste songs zijn in mineur, hebben een akoestische onderlaag, de nodige geluidseffecten en een bevrijdende gitaarsolo en zijn verhalend. Een van de hoogtepunten op het album is meeslepende “Broken Road”.
    Websites:
    http://www.freedomtoglide.com/home
    https://www.facebook.com/FreedomToGlide/ .

    IN HET NIEUWS
    Young, Neil – Such A Woman
    Van het album "Harvest Moon" (Reprise Records, 1992)

    De plannen voor Woodstock 50 zijn nu definitief van de baan. Het festival wordt al tijden geplaagd door problemen. Investeerders besloten niet meer mee te doen. De organisatie had bovendien problemen met het vinden van een locatie. De originele locaties waren niet beschikbaar omdat de vergunningen niet werden verleend. (bron: RTL Nieuws) Neil Young was een van de artiesten die te zien was op de oorspronkelijke Woodstock Festival, op 18 augustus 1969. Hij had zich vlak daarvoor aangesloten bij de supergroep Crosby, Stills & Nash. Crosby, Stills, Nash & Young, afgekort tot CSNY, traden 2 dagen vóór Woodstock voor het eerst op. In twee maanden namen ze het album “Déjà Vu” op. Dat was zowel artistiek als commercieel een groot succes. Er werden meer dan zeven miljoen exemplaren van verkocht. Wij gaan wat minder ver terug in de tijd met “Such A Woman”. Dit nummer stamt van “Harvest Moon”, het in 1992 uitgebrachte twintigste studioalbum van Young. Het is een van de meer rustige, ingetogen CD's van Young. Net als op het album “Harvest” uit 1972 wordt hij onder andere begeleid door akoestische gitaren en steelgitaar. In de achtergrondzang zijn onder andere Linda Ronstadt en James Taylor te horen. (bron: wikipedia)
    Website: https://neilyoungarchives.com/ .

    ELEKTRONISCHE MUZIEK
    Tomita - Pavane For A Dead Princess
    Van "Daphnis Et Chloë" (RCA, 1979 / heruitgave op SACD: Dutton Vocalion, 2019)
    Vangelis - Tears In Rain
    Van "Blade Runner" (EastWest, 1994 / heruitgave op SACD: Audio Fidelity, 2013)

    De Japanse muzikant Isao Tomita was een gerenommeerd componist voor film, theater en TV in zijn eigen land en als specialist op het gebied van synthesizers en elektronische muziek. Met name op dat vlak kennen we hem in de westerse wereld door de reeks albums die hij tussen 1974 en 1984 uitbracht. Daarop vertolkte hij klassieke meesterwerken met behulp van zijn synthesizer-arsenaal. Hij was daarmee een navolger van de Amerikaanse Wendy Carlos, die dit een paar jaar daarvoor al had gedaan met de muziek van Bach. Tomita had echter het voordeel dat hij gebruik kon maken van de voortdenderende technologische voortgang op het gebied van synthesizers in de jaren 70. Het resultaat was een serie albums die tot de kroonjuwelen van de elektronische muziek in de jaren 70 kunnen worden gerekend. Op het album “Daphnis Et Chloe” uit 1979 bewerkte Tomita muziek van de Franse componist Maurice Ravel, wat resulteerde in één van zijn meest gloedvolle albums, waarbij het aangrijpende “Pavane For A Dead Princess” het hoogtepunt is. Dit album is onlangs door het Britse label Dutton Vocalion op SACD uitgebracht, met daarop de originele albummix en de originele quadrafonische mix, zodat de muziek nu ook weer in 4.0 Surround te beluisteren valt. Aansluitend nog een kort eerbetoon aan de op 19 juli j.l. overleden Rutger Hauer, door middel van “Tears In Rain” van Vangelis. Deze muziek maakte de Griek voor de film Blade Runner, waarin Hauer een belangrijke rol speelde. De monoloog die we aan het begin van “Tears In Rain” horen, komt uit Hauers sterfscene aan het eind van de film en is deels door hem op de set geïmproviseerd.
    Websites:
    http://www.isaotomita.net/
    http://www.elsew.com/data/latest.htm (door fans gerunde Vangelis-website).