Uitzending Terugluisteren

KERST
Trans-Siberian Orchestra – Wizards In Winter
Van “The Lost Christmas Eve” (Lava, 2004) Het Trans-Siberian Orchestra (vaak aangeduid als TSO) werd in 1996 opgericht door Paul O'Neill, in samenwerking met Robert Kinkel en Jon Oliva. Met die laatste werkte O'Neill al intensief samen bij de productie van Savatage-albums. In de studio gebruikt het Trans-Siberian Orchestra een 60-koppig orkest en een koor. Tijdens de spectaculaire tournees bestaat de band uit 14 muzikanten (waaronder ex-Savatage-leden), 14 zangers en twee vertellers. The Lost Christmas Eve is het vierde studioalbum van het Trans-Siberian Orchestra, dat uitkwam op 12 oktober 2004. Het is het laatste album uit een kerstmistrilogie. Het bijgevoegde boekje bevat naast de gebruikelijke songteksetn en credits tevens een kerstverhaal. Als opener van deze kerstuitzending hoorde u de instrumental "Wizards In Winter".
Websites:
http://www.trans-siberian.com
https://www.facebook.com/TSO/ .

NIEUW
Octarine Sky – Rosewind
– Night Sky / Into The Dream
Van “Close To Nearby” (Uberwald Records, 2021)

Vorig jaar oktober waren we erg enthousiast over Potter's Daughter, bestaande uit zangeres/toetsenist Dyanne Potter Voegtlin en bassist Jan-Christian Vögtlin, naar wij aannemen een echtpaar. We roemden de relaxte jazzy en klassiek getinte sferen, de bijzondere stem van Potter Voegtlin en het warmbloedige elektrische gitaarwerk van gast Amit Chatterjee. Het paar heeft nu nóg een band opgericht, Octarine Sky. De stijl die op het debuut “Close To Nearby” gebezigd wordt is rockender dan die van Potter's Daughter, met per nummer een verschillende gradatie jazzrockingrediënten. Daarnaast is er ook flitsende symfonische rock te horen in bijvoorbeeld de opener “One”, een adaptatie van de Argentijnse componist Ginastera. Ook Keith Emerson speelde stukken van hem (“Toccata”!) en het is dan ook niet gek dat er een E.L.P.-smaakje aan dit stuk en “VII” (inderdaad de zevende albumtrack) zit. De wervelende toetsenpartijen (piano, diverse synthesizers en Hammond B3) zijn verdeeld tussen het Voegtlin/Vögtlin-paar. De gradatie jazzrock is onder meer afhankelijk van de overige medewerkenden. Zo is niemand minder dan Simon Phillips op het hele album de drummer van dienst, waarmee hij 'beloond' wordt met een 'feat.'-melding onder de bandnaam op de cover. Terecht ook, want zijn markante drumstijl met uit duizenden herkenbare fills is zeer prominent en klinkt zoals gebruikelijk weer als een klok. Phillips verzorgde dan ook zelf de mix van het album. Ook van de bijzondere stijl van Chatterjee valt weer te genieten, zij het slechts op één nummer. In drie andere songs schittert de van o.a. Asia, Steven Wilson en The Aristocrats bekende Guthrie Govan. Zijn even virtuoze als doorvoelde solo's geven een fraai contrast tegenover de frisse, melodieuze zanglijnen van Potter Voegtlin. ...Maar ook in de overgebleven stukken is prachtig en zeer origineel gitaarspel te horen. Dat kan van niemand anders zijn dan van Vögtlin zelf, die zich hier Jan Christiana noemt en van huis uit bassist is. Luister maar naar zijn partijen in “Rosewind”, waarna Gowan ruim baan krijgt in “Night Sky / Into The Dream”.
Websites:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100055373160597 .

NIEUW
Tiehuis T5, Peter - To T Or Not To T
- 3 Planets
Van "Heart In Mind" (ZenneZ Records, 2021)

De naam Peter Tiehuis heeft u als luisteraar van Xymphonia al geregeld horen vallen in dit programma. Vanavond kunnen we eindelijk ook muziek laten horen van een album dat de naam draagt van deze in 1956 in Almelo geboren muzikant. "Heart In Mind", dat hij met zijn band Peter Tiehuis T5 opnam, bevat elf nummers die qua stijlen slechts een klein deel omvat van de muzieksoorten waarin de gitarist zijn brede talenten heeft laten horen. Zo is hij op diverse popplaten te horen, heeft hij geregeld met Ilse DeLange de countryrockwegen bewandeld en speelde hij met nationale en internationale sterren. Daarnaast was hij lid van diverse bekende bands, zoals The Skymasters en The Chris Hinze Combination, terwijl hij ook bij enkele orkesten een langdurige plek in de spotlights had (en nog steeds heeft), waaronder uiteraard het befaamde Metropole Orkest. "Heart In Mind" belicht vooral zijn uitstekende kwaliteiten als jazzrock- en fusiongitarist. Daarvoor heeft hij een geroutineerd combo samengesteld, bestaande uit Karel Boehlee op toetsen, Martin Verdonk op percussie, Theo de Jong op bas en Jasper van Hulten op slagwerk. De meeste composities zijn geschreven door Tiehuis zelf of Boehlee, terwijl afsluiter "Everything Must Go" een bewerking is van het titelnummer van Steely Dans laatste studioplaat. De instrumentale tracks variëren qua stemming van puntig rockend en subtiel groovend tot meeslepend orkestraal en ontspannen Zuid-Amerikaans. De titeltrack brengt het titelloze album van Jan Akkerman in herinnering, terwijl je zou zweren dat het Metropole Orkest in "To T Or Not To T" acte de présence geeft. Het stuk is dan ook gecomponeerd door gitaarcollega Martijn van Iterson voor een bijzonder concert van dat orkest, een jaar of 15 geleden, waarbij Tiehuis in het zonnetje werd gezet. Zal er wat van de opnamen van destijds zijn gebruikt? Of is het toch Boehlee die het re-creëert met synthesizers? Dat laatste nummer gaat u vanavond horen, gevolgd door het meest complexe stuk, "3 Planets".
Websites:
https://petertiehuis.nl/
https://nl-nl.facebook.com/peter.tiehuis
https://www.discogs.com/artist/354927-Peter-Tiehuis?type=Credits&filter_anv=0 .

HERUITGAVE
Discipline – Canto IV (Limbo)
Van “Unfolded Like Staircase” (Strung Out Records, 1997 / 2021 (Terry Brown Mix))

Het uit Detroit, Michigan afkomstige Discipline bestaat al sinds 1987. Uit vroege demo's sprak al de potentie van door de enigmatische frontman en multi-instrumentalist Matthew Parmenter geleide band. Op het volwaardige debuut “Push & Profit” uit 1993 bleek dat eens te meer, met muziek waarin invloeden van Genesis en Britse neoprog zijn te ontwaren. Maar met de in 1997 verschenen opvolger “Unfolded Like Staircase” wierp Discipline zich op tot het Amerikaanse antwoord op Scandinavische bands als Änglagård en Anekdoten. Het slechts vier nummers bevattende album werd internationaal goed ontvangen. Parmenter laat in de duistere muziek duidelijk Peter Hammill-invloeden doorklinken, maar in de liveshows bleek ook Peter Gabriel een inspiratiebron. Naast Parmenter, die alle toetsen bespeelt, is er het heerlijke gitaarspel van Jon Preston Bouda en de gedegen ritmesectie bestaande uit Mathew Kennedy op bas en Paul Dzendzel op drums. Het was in de tijd een bewuste keuze om het album een wat donkere productie te geven. Dit past zeker bij het karakter van dit album maar daardoor was de geluidsmix wel minder gedetailleerd. Nu is er echter een nieuwe mix gemaakt door Terry Brown, onder andere verantwoordelijk voor de productie van een aantal Rush-klassiekers. Zijn mix heeft een veel opener karakter, waardoor je alle instrumenten een stuk beter kunt horen. Wat gelijk op valt is het heerlijk zoemend basgeluid van Kennedy en het zeer inventieve drumspel van Dzendzel. Zij worden nu niet weggedrukt door de overdaad aan toetsen. Als je de nieuwe mix op hoofdtelefoon luistert, hoor je pas wat er allemaal verstopt zit in de plaat en voert Parmenter je mee met zijn krachtige stem en zijn verhalende zangstijl. Met recht kan worden gesteld dat “Unfolded Like Staircase” een klassieker is binnen het progressieve rockgenre. Deze nieuwe mix is op CD en dubbel-LP verkrijgbaar, maar ook via bandcamp als 'high resolution'-download. Wat ons betreft een van dé heruitgaves, misschien wel dé heruitgave van het jaar.
Websites:
https://disciplineband.bandcamp.com/
http://www.strungoutrecords.com/
https://www.facebook.com/DisciplineBand
.

HERUITGAVE
Quidam - Sanktuarium AD 2021
Van "Quidam" (Ars Mundi, 1996 / GAD Records, 2021)

Quidam hebben we vanaf het begin een warm hart toegedragen. De Poolse band staat voor prachtige neo-symfonische rock met kamerbreed toetsenwerk, fraai gitaarspel, mooie zang en rijke arrangementen met plaats voor ook nog eens fluit, viool en hobo. Al die elementen waren al gelijk te horen op de openingstrack “Sanktuarium” van Quidams titelloze debuutalbum uit 1996. 25 jaar later heeft het Poolse label GAD Records (GAD = Great Audiovisual Discoveries) het album heruitgebracht op CD en nu ook voor het eerst op LP. Zo te horen is er aan de opnames niet echt gesleuteld, maar is er nog wel een opmerkelijke bonus, namelijk een nieuwe versie van “Sanktuarium”. Deze is opgenomen in 2021 door nagenoeg alle bandleden van destijds (alleen de originele bassist heeft verstek laten gaan) inclusief de tegenwoordig in Nederland wonende fluitiste Ewa Albering. Het is een prachtige uitvoering van een nummer dat vanaf onze eerste kennismaking met Quidam een regelrechte klassieker is gebleken. Deze nieuwe opname doet het origineel overigens niet verbleken, maar is gewoon een leuke muzikale verrassing zo aan het eind van het jaar. En het is voedingsbodem voor de hoop dat deze kleine reünie misschien wel zodanig goed is bevallen dat men gezamenlijk aan nieuwe materiaal gaan werken.
Websites:
https://www.facebook.com/Quidampl
Dit nummer op YouTube: https://youtu.be/4Wb353HMJgU .

ALBUM VAN DE MAAND
Fröberg, Hasse & Musical Companion – Yoko
Van “We Are The Truth” (Glassville Records, 2021)

The Flower Kings-zanger Hasse Fröberg houdt er al meer dan een decennium een eigen 'Musical Companion' op na, waarvan de muziek in eerste instantie een ietwat steviger rockend karakter had dan dat van het 'moederschip'. Met het derde album, uit 2015, dat qua titel een afkorting van de bandnaam was, werd een voorlopig hoogtepunt bereikt: een werkstuk tjokvol sterk uitgewerkte composities vol afwisseling en met epische trekjes, die ook nog eens thematisch gelinkt waren. Het leverde de Zweden een plaatsje in de Xymphonia Top 10 van dat jaar op. De opvolger “Parallel Life” mocht er zijn maar het materiaal had toch nét niet die aansprekendheid van de voorganger. Op de nu verschenen opvolger “We Are The Truth” is de bandnaam niet meer volledig uitgeschreven te vinden, maar slechts kortaf als HFMC. Of het zo bedoeld is, weten we niet, maar de wervelende symfonische rock trekt meer dan de voorganger de lijn door van het album met dezelfde naam. En er is nog een link, want in de finale van het slotnummer “A Spiritual Change” wordt het thema van de epic van het album “HFMC” aangehaald: “Pages”. Daarmee verwijst dit nummer over een spirituele verandering naar een album dat in z'n geheel over veranderingen handelde. Net als “HFMC” is “We Are The Truth” en gevuld met composities vol afwisseling, zowel qua thema's, ritmiek als dynamiek, gedragen door de doorvoelde zang van Fröberg. Hij heeft nog wel eens de neiging zich te forceren, maar meestal blijft hij daar nét onder en dan klinkt hij op zijn meest intens. In enkele songs zijn er passages waar drummer Ola Strandberg met zijn meer cleane stem de leadzang vertolkt, wat een fijn contrast geeft. Toetsenist Kjell Haraldsson laat alles heerlijk vol klinken en gitarist Anton Lindsjö doet ons met zijn heerlijk vloeiend virtuoze loopjes en licks opnieuw verbazen. Dit supertalent is wat ons betreft veel te onbekend! Bassist Thomsson zwaaide na tien jaar af en wordt uitgebreid bedankt in het boekwerk voor bewezen diensten. Zijn opvolger Sampo Axelsson is evenals zijn voorganger een rockveteraan en speelt niet alleen gedegen partijen, maar schreef met Fröberg ook de muziek voor de centrale compositie “Yoko”, die we als afsluiter hebben gekozen van deze Album van de Maand-maand. Lindsjö luidt het nummer uit naar het wat abrupte einde, met opnieuw een heerlijke solo, die nog wel wat langer had mogen duren.
Websites:
https://www.hfmcband.com/
https://hfmc.bandcamp.com/releases
.

NIEUW
Hats Off Gentlemen It's Adequate – Back Where I Started

Hats Off Gentlemen It's Adequate werd in 2009 opgericht in Londen. De kern van de band bestaat uit zanger/multi-instrumentalist Malcolm Galloway en bassist Mark Gatland. Zowel in de studio als op het podium wordt het duo veelal bijgestaan door Kathryn Thomas (fluit), Rudy Burrell (drums), Ibon Bilaboa (gitaar) en Sam Brown (zang, gitaar). Tot nu toe zijn er twee volledige albums en drie EP's uitgebracht, allemaal op Galloway's eigen label Glass Castle Records. Nu is er een nieuw nummer verschenen, “Back Where I Started”, waar Galloway zelf een animatieclip bij heeft gemaakt, met behulp van een speciale 'artificial intelligence' animatie-app. 'Het lied wordt gezongen vanuit het perspectief van een tijdreiziger die een fout uit het verleden probeert te corrigeren, maar steeds teruggaat en de zaken erger maakt', legde Galloway uit aan de redactie van Louder/Prog.
Websites:
https://hatsoffgentlemen.com/.
https://www.facebook.com/itsadequate .
Dit nummer op YouTube: https://youtu.be/iYpc7CKTlVI .

IN HET NIEUWS
Lane, Lana – Let Heaven In
Van het album “Queen Of The Ocean” (LMP / InsideOut / SPV, 1999)

Na bijna tien jaar brengt Lana Lane op 28 januari 2022 haar nieuwe album “Neptune Blue” uit. Het is de opvolger van “El Dorado Hotel” uit 2012. Het album is geproduceerd door Erik Norlander, Lane’s echtgenoot. Op het album doen, naast Norlander op toetsen, veel oude bekenden mee. Zoals Jeff Kollman, Greg Ellis (beiden uit de band van Erik Norlander) en Mark McCrite en Don Schiff (beiden met Norlander deel uitmakend van Rocket Scientists). Daarnaast horen we John Payne, Norlanders muzikale partner in Dukes Of The Orient, op achtergrondzang. Volgens Lane zal het album de stijl laten horen die we van haar gewend zijn: melodische rock met symfonische en progressieve elementen. De uit Californië afkomstige Lana Lane (bijnaam: 'Queen Of Symphonic Rock') draait al wat jaren mee in de muziekwereld. Ze groeide op in een muzikaal gezin. Nadat ze naar Los Angeles verhuisde leerde ze Erik Norlander kennen, waarmee ze later in het huwelijk trad. In 1995 bracht ze haar debuutalbum “Love Is An Illusion” uit. Daarna volgden met regelmaat van de klok een flink aantal albums, totdat het na “El Dorado Hotel” een lange tijd stil bleef. (bron: Hans Ravensbergen, Progwereld) Voor het zover is, gaan wij nog even terug naar 1999. Toen verscheen het album "Queen Of The Ocean". Van dat album: "Let Heaven In".
Website:
https://lanalane.com/
https://www.facebook.com/lana.lane.official.artist.page .

KERSTSPECIAL

Big Big Train - Snowfalls
Van de single "Merry Christmas" (English Electric Recordings, 2017) In 2017 bracht Big Big Train een kerstsingle uit waarvan een deel van de opbrengst ging naar een nachtopvang voor daklozen. De titeltrack is een typisch kerstnummer met werkelijke alle elementen die je daarbij van de Britse band kunt verwachten: naast de band zelf haast vanzelfsprekend ook de eigen BBT Brassband, maar ook een koor en natuurlijk 'sleighbells'. De B-kant bevat de song “Snowfalls”, met in eerste instantie een traditioneler symfogeluid, met veel twaalfsnarige gitaren, maar uitbouwend naar een mooie symfonische climax. Ook dit jaar begaf de band zich in winterse sferen met “Proper Jack Frost”, dat vlak voor het overlijden van frontman David Longdon werd uitgebracht. Het is de voorbode op het nieuwe album “Welcome To The Planet”, dat gepland blijft staan voor 28 januari 2022.
Website:
https://www.bigbigtrain.com/
https://www.facebook.com/bigbigtrain

Oak - Silent Night
Van de single "Silent Night" (in eigen beheer via streamingplatforms, 2021)

Van Oak zijn we hier bij Xymphonia vanaf het moment dat we de Noorse band ontdekten erg onder de indruk. Het is alweer dik drie jaar geleden dat het tweede album verscheen, maar er is de laatste tijd hard gewerkt aan een opvolger en 'as we speak' wordt dit album gemixt door Jacob Holm-Lupo (White Willow, The Opium Cartel, Donner), met als doel het eindresultaat begin 2022 uit te brengen. De band heeft echter zo vlak voor kerst ook nog de tijd gevonden om een kerstsingle uit te brengen in de vorm van een eigen bewerking van het klassieke “Silent Night”, dat zowel op YouTube, Spotify als Bandcamp te beluisteren valt.
Website:
https://oakinoslo.bandcamp.com/track/silent-night
https://www.facebook.com/oakinoslo
Dit nummer op YouTube: Dit nummer op YouTube: https://youtu.be/WaBPdPwYwDs

(TEVENS HERUITGAVE)
Marillion – I Saw Three Ships
Van “A (Extended) Collection Of Recycled Gifts” (Racket Records, 2021)

Ieder jaar stuurt Marillion de leden van de fanclub een kerst-CD. Veelal neemt de band dan ook een kerstnummer op. Een aantal jaren geleden werden veel van deze kerstsongs verzameld op een CD: “A Collection Of Recycled Gifts”. Deze was echer al tijden niet meer verkrijgbaar dus is nu een 'extended' versie uitgebracht met 4 extra nummers, waaronder een vertelling van “A Child's Christmas in Wales”, een gedicht van de uit Wales afkomstige Dylan Thomas, nu voorgedragen door Marillion-frontman Steve Hogarth. We hebben door de jaren heen al een aantal stukken van deze kerst-CD ten gehore gebracht. Nu we zowaar op Tweede Kerstdag uitzenden hebben we een goede reden nog weer eens een stuk van dit album te draaien. We kiezen het in 2001 opgenomen “I Saw Three ships”. Voor niet-fanclubleden: het album is verkrijgbaar via de Marillion website.
Website:
https://www.marillion.com/shop/albums/racket55a.htm
https://www.facebook.com/MarillionOfficial

Matthews, Rodney & Oliver Wakeman – In The Bleak Midwinter (Radio Edit)
Van “In The Bleak Midwinter” (Rodney Matthews Studios, 2019)

Vlak voordat illustrator Rodney Matthews met “Trinity” zijn wens in vervulling zag gaan een plaat uit te brengen die zijn fantasyschilderijen combineerde met progressieve rockmuziek, bracht hij al een kerstsingle uit, getiteld “In The Bleak Midwinter”. Het nummer is gebaseerd op gedicht van Christina Rossetti, dat als eerste op muziek werd gezet door Gustav Holst. Een van de muzikanten die de drummende Matthews begeleiden is Oliver Wakeman. De CD-single, die via de site van de kunstenaar te bestellen is, bevat drie versies van het liedje: uiteraard de volledige versie, een radio-edit en een zogenaamde Carol Edit. Vorig jaar draaiden we op derde kerstdag de lange 7 minuten durende versie, dit jaar hebben we de vijf-en-een-halve minuut durende Radio Edit scherp gezet.
Website:
https://www.rodneymatthewsstudios.com/
https://www.facebook.com/RodneyMatthewsStudios/

Clean Pete & Robin Kester – Slaap Diep, Slaap Zacht (Coventry Carol)
Via streamingplatformen uitgebrachte single (Excelsior Recordings, 2021)

De tweeling Loes en Renée Wijnhoven maakt al 7 jaar lang albums met Nederlandstalige folkpop, daarbij zichzelf begeleidend op gitaar en cello. In 2019 verrasten ze met een volledig kerstalbum, waarvoor de hulp van diverse gastartiesten was ingeroepen. Het wordt nu al de derde kerst op rij door diverse recensenten geroemd als 'het mooiste Nederlandstalige kerstalbum ooit'. Dit jaar heeft het duo er een klein vervolg aan gegeven middels het sprookjesachtig mooie “ Slaap Diep, Slaap Zacht”, gebaseerd op de traditionele “Coventry Carol”. De zusjes krijgen hierbij hulp van collega-zangeres Robin Kester. Nog net voor de lockdown zag het trio kans een live-versie op te nemen in de Valkhofkapel in Nijmegen, met gastvioliste Merel Vercammen. De studio-versie is via diverse streamingkanalen uitgebracht en zowel de studio- als live-versie zijn op YouTube te vinden.
Website:
https://www.showcase.fm/cleanpete
https://www.facebook.com/CleanPete
Dit nummer op YouTube: https://youtu.be/vnMIZIubX9U
De live-versie op YouTube: https://youtu.be/BUPxh-AkKA0

Prog World Orchestra, The – Hark! The Herald Angels Sing
Van “A Proggy Christmas” (Radiant Records, 2012)

Wat krijg je als je een aantal topsymfomuzikanten een progkerstalbum laat maken? Dat ga je zo beluisteren met het nummer “Hark! The Herald Angels Sing” van het album “A Proggy Christmas” van The Prog World Orchestra. Brein achter dit kerst project is Neal Morse (ex-Spock's Beard, Transatlantic) en aan het album werkten Mike Portnoy (ex-Dream Theater, Transatlantic), Steve Hackett (ex-Genesis), Roine Stolt (The Flower Kings, Transatlantic), Steve Morse (Dixie Dregs, Deep Purple) en Pete Trewavas (Marillion, Transatlantic) mee.
Website:
https://www.nealmorse.com/product/a-proggy-christmas-prog-world-orchestra/
https://www.facebook.com/nealmorse

NIEUW
Pineapple Thief, The – The Swell
– Versions Of The Truth
Van het live-in-de-studio-document “Nothing But The Truth” (Kscope, 2021)

Van The Pineapple Thief verscheen in 2020 het studioalbum “Versions Of The Truth”, maar van touren kwam het in eerste instantie nauwelijks, vanwege natuurlijk de pandemie. Vandaar dat er in april van dit jaar een live-in-de-studio-opname werd gestreamd om de hongerige fans toch íets bijzonders te bieden in tijden zonder concerten. Deze opname is nu met de nodige extra's uitgebracht onder de titel “Nothing But The Truth”; als dubbel-CD, Blu-ray, dubbel-LP en als Earbook met 2 CD's, Blu-ray en DVD. Op de Blu-ray vind je ook een 5.1-mix én een Dolby Atmos-mix. Daarnaast geeft voorman Bruce Soord uitleg over de totstandkoming van de diverse nummers en zijn de eerder uitgebrachte promovideos toegevoegd. We adviseren dus om vooral voor een uitgave te gaan waar die Blu-ray bij zit, want die is om dit alles niet te versmaden. Vooral ook omdat het genieten is van het fabelachtige drumwerk van Gavin Harrison, maar ook van het afwisselende gitaargeluid van Soord en het extra lid in deze live-bezetting: George Marios. De ene keer bieden ze tokkelend een tegenwicht aan de ritmiek van Harrison, de andere keer wordt met de nodige effecten een emotionele, huilende solo weggegeven. Het energieke “The Swell” is een niet eerder uitgebracht nummer, “Versions Of The Truth“ het nog niet door ons gedraaid titelstuk van het recente studioalbum. De marimbapartijen komen in deze versie uit een keyboard.
Websites:
https://www.pineapplethief.com/
https://www.facebook.com/thepineapplethief .

NIEUW
Andorra - Orbit
- Trip One
Van "Andorra" (April Records, 2021)

Nee, Andorra is wat groepsnaam betreft niet de meest gelukkige als je wilt dat je bij een internetzoektocht bovenaan komt te staan. Naast talloze vakantiebestemmingen krijg je diverse andere bands met die naam als resultaat. Gelukkig is het titelloze debuut van deze Deense muzikanten een stuk origineler. De groepsleden kennen elkaar van de Funen Music Conservatory en hadden al langer de wens eens iets samen te ondernemen. De talentvolle muzikanten hadden ieder al een naam opgebouwd. Zo speelde drummer Nikolaj Bundvig op "Attic Faith", het solodebuut van singer-songwriter Emmett Tinley, bekend van The Prayer Boat (en als zodanig ook te horen op de bonustracks van "Polichinelle (10th Anniversary Edition)"). Trompettist en bugelist Mads la Cour was verder onder meer lid van de Danish Radio Big Band die met wijlen Charlie Watts een album opnam, terwijl bassist Morten Jørgensen in de band van Sabya-zanger Søren Huss te horen is en gitarist Simon Krebs enkele soloplaten op zijn naam heeft staan. Toetsenman Peter Kohlmetz Møller tenslotte is naast technicus (bij onder andere Efterklang), bandlid van The Eclectic Moniker en sessiemuzikant ook lid van diverse orkesten. Hij is vooral bekend om het bespelen van de Ondes Martenot, een antieke elektrisch instrument dat bekendheid kreeg doordat Jonny Greenwood van Radiohead het in zijn instrumentarium had. De muziek die het vijftal produceert is te omschrijven als een warme variant op de nu-jazz van onder andere Nils Petter Molvær, inclusief raakvlakken het werk van Eric Vloeimans' Gatecrash, Group 87 en Kenny Wheelers spel op Brufords "Feels Good To Me". Misschien soms iets te jazzy voor Xymphonia, maar naar onze mening zeer de moeite waard. Zo bezit het door ons gekozen "Orbit" een melancholie zoals we die ook bij het vorige week gedraaide Oak ervaren, terwijl in afsluiter "Trip One", dat we ook ten gehore brengen, de Ondes Martenot volop te bewonderen is. Het stuk eindigt daarnaast met een frase die klinkt als het slot van de LP "Wish You Were Here" van Pink Floyd.
Websites:
https://andorradenmark.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/WeareAndorra/
https://www.andorramusic.dk/ .

HERUITGAVE
Craft – Aries
– Dmitri's Lament
Van “First Signs [Definitive Edition]” (eigen beheer, 2021; heruitgave van "Craft" (Music Galore, 1984 / Kinetic Discs, 1992)

Toetsenist William Gilmour en bassist/toetsenist Martin Russell maakten respectievelijk vanaf 1977 tot en met 1980 en vanaf 1979 tot en met 1981 deel uit van The Enid. Het waren de jaren die o.a. de albums “Touch Me”, “Six Pieces” en “Live At Hammersmith” opleverden. Nadat de Britse groep zonder platencontract kwam te zitten door het faillissement van Pye Records viel de band uit elkaar. Vervolgens trokken de heren Gilmour en Russell met elkaar verder op om uiteindelijk in 1984 met het album “Craft” op de proppen te komen, met als drummer het destijds 17-jarige broertje van William: Grant McKay Gilmour. Dat het album klinkt als een klok komt omdat Russell zich in zijn nadagen bij The Enid steeds meer heeft kunnen bekwamen in studiotechniek, toen de eigen studio The Lodge de enige inkomsten voor The Enid genereerde met o.a. opnamen voor Kim Wilde. Vervolgens trad hij in dienst van andere professionele studio's waar hij in de nachtelijke uurtjes met de Gilmour-broers het Craft-album heeft opgenomen. En muzikaal ligt het helemaal in de lijn van The Enid: klassiek getinte symfonische rock die lichtelijk met de tijd mee is gegaan door het een wat gespierder geluid te geven. Dat gespierde komt voor een groot deel op het conto van bassist Martin Russell die met dat instrument ook alle gitaarpartijen voor zijn rekening nam op dit album, maar ook op dat van de energiek spelende Grant. In 1992 verscheen het album in een (voor zover mogelijk) nieuwe mix op CD bij het Amerikaanse Kinetic Discs (net voor de naamswijziging naar Kinesis). Russell had nog twee romantische pianostukken op de plank liggen die hij als bonustracks toevoegde. Het was overigens niet het laatste wat we van de man zouden horen, want vanaf 1995 zou hij diep betrokken zijn bij het crossover-project Afro Celt Sound System. William Gilmour hoorden we jaren later terug op “To Wake The King” (2009) van Secret Green. En dat is weer de band van ex-The Enid gitarist Francis Lickerish. Nu, bijna 30 jaar na de eerste CD-release vond Russell het tijd voor een nieuwe uitgave, waarop de mixen van de vinyl- én de CD-editie achter elkaar zijn geplaatst. Russell voegde nóg eens twee bonustracks toe: opnamen die hij met Grant in 1988 opnam toen ze weer eens een avondje in de studio samenkwamen. De titel is nu veranderd naar “First Signs”, met als toevoeging 'Definitive Edition'. Wij draaien het openingsnummer, dat vanaf de eerste maten een echt The Enid-gevoel heeft, en “Dmitri's Lament”, één van de twee nooit eerder uitgebrachte opnamen uit 1988, gebaseerd op een thema uit Sjostakovitsj' 15de Symfonie, maar dan met een “Bolero”-achtige ritmische ondergrond.
Websites:
https://www.cherryred.co.uk/product/craft-first-signs-definitive-edition/
http://www.progarchives.com/artist.asp?id=1867 .

NIEUW
Nolan, Clive – The Story Begins
– There's A Threat!
– Funeral Pyre
– The Story Ends
Van het album "Song Of The Wildlands” (Crime Records, 2021)

Clive Nolan speelde achtereenvolgens in Pendragon, Strangers On A Train, Shadowland, Casino, Arena, Neo en Caamora. Tussendoor speelde de toetsenist mee op albums van o.a. Ayreon en Tracy Hitchings en vormde af en toe een duo met Oliver Wakeman. Met deze laatste maakte hij samen met Tracy Hitchings in 1999 “Jabberwocky” en in 2002 “Hound Of The Baskervilles”. Nolan beheert een eigen geluidsstudio, Thin Ice Studios, en heeft zijn eigen platenlabel, Verglas Music. De laatste heeft hij opgericht met drummer Mick Pointer (ex-Marillion), die met Nolan tevens Arena oprichtte. Naast zijn progressieve rockondernemingen heeft Nolan ook rockopera's geschreven: ''She'', gebaseerd op de roman van Sir H. Rider Haggard in 2008, gevolgd door “Alchemy in 2014 en ''King's Ransom'' in 2017 en nu “Song Of The Wildlands”. Vanwege de coronapandemie had hij de tijd ervoor. Door de lockdown ging de tour met Pendragon niet door en eenmaal bezig, ging het allemaal snel. Als concept kwam Nolan uit bij Beowulf. Beowulf is het oudste geschreven oud-Engelse gedicht en speelt zich af in Scandinavië. In het kort: Beowulf is een held uit Geatland (nu Zweden). Hij verslaat het monster Grendel en wordt uiteindelijk koning. Beowulf sterft in de strijd tegen een draak, die hij overigens wel verslaat. Het geheel bestaat uit 15 episodes van het verhaal en dat zijn de 15 nummers geworden. Voor de musici en solisten deed hij een beroep op mensen die hij al lang kent. Scott Higham drumt en Mark Westwood is de gitarist. Als solist is natuurlijk Christina Booth (bekend van met name Magenta) van de partij. Als verteller is de acteur Ross Andrews gevraagd. Wij hebben gekozen voor de twee begin- en de twee eindnummers om het geheel niet te veel uit zijn verband te trekken en toch een goede impressie te geven. (met quotes van Ruard Veltmaat, Progwereld)
Websites:
http://www.clivenolan.net/
https://www.facebook.com/clive.nolan.7
.

VERZAMELAAR
Crack The Sky - Here It Comes Again
- All Fly Away
Van "Between The Cracks" (Carry On Music, 2021)

Nagenoeg tegelijk met het uitbrengen van hun laatste CD "Tribes" stelden de leden van de progressieve cultformatie Crack The Sky een verzamelalbum samen met nummers uit hun repertoire die wat meer aandacht verdienden ten opzichte van de favoriete 'cracks'. Aanvankelijk was "Between The Cracks" alleen als download verkrijgbaar, maar onlangs produceerde Carry On Music ook een in een simpel kartonnetje gestoken CD-editie. De band heeft zich gefocust op de tijd na het contract met Lifesong Records en begint derhalve met een nummer van "World In Motion 1" uit 1983 (het Floydeske en al vaker in Xymphonia gedraaide "All Fly Away"), gevolgd door een stuk van "The End" uit 1984, een live-album dat bedoeld was als afscheidscadeau voor de fans. Opvallend is dat beide LP's nooit officieel op CD zijn verschenen, hoewel er wel CD-R-versies in omloop zijn op It'sAboutMusic.Com, een label dat Crack The Sky-voorman John Palumbo na aanvankelijke goedkeuring verbood CD's van de band uit te brengen. De overige nummers zijn afkomstig van de platen die tussen 2001 en 2015 werden uitgebracht, te weten "Ghost", "The Sale", "Machine", "Ostrich" en "The Beauty Of Nothing". De 'missing pieces' zijn derhalve "Raw", "From The Greenhouse", "Dog City", "Cut", "Dogs From Japan" en de laatste twee albums, maar wie weet brengt Crack The Sky ooit een "Between The Cracks II" uit. Van het actuele album hebben we uiteraard "All Fly Away" aan de playlist toegevoegd, gevolgd door het rockende "Here It Comes Again" van "Machine" uit 2010.
Websites:
https://crackthesky.com/
https://crackthesky.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/officialcrackthesky/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Fröberg, Hasse & Musical Companion – Rise Up
Van “We Are The Truth” (Glassville Records, 2021)

The Flower Kings-zanger Hasse Fröberg houdt er al meer dan een decennium een eigen 'Musical Companion' op na, waarvan de muziek in eerste instantie een ietwat steviger rockend karakter had dan dat van het 'moederschip'. Met het derde album, uit 2015, dat qua titel een afkorting van de bandnaam was, werd een voorlopig hoogtepunt bereikt: een werkstuk tjokvol sterk uitgewerkte composities vol afwisseling en met epische trekjes, die ook nog eens thematisch gelinkt waren. Het leverde de Zweden een plaatsje in de Xymphonia Top 10 van dat jaar op. De opvolger “Parallel Life” mocht er zijn maar het materiaal had toch nét niet die aansprekendheid van de voorganger. Op de nu verschenen opvolger “We Are The Truth” is de bandnaam niet meer volledig uitgeschreven te vinden, maar slechts kortaf als HFMC. Of het zo bedoeld is, weten we niet, maar de wervelende symfonische rock trekt meer dan de voorganger de lijn door van het album met dezelfde naam. En er is nog een link, want in de finale van het slotnummer “A Spiritual Change” wordt het thema van de epic van het album “HFMC” aangehaald: “Pages”. Daarmee verwijst dit nummer over een spirituele verandering naar een album dat in z'n geheel over veranderingen handelde. Net als “HFMC” is “We Are The Truth” en gevuld met composities vol afwisseling, zowel qua thema's, ritmiek als dynamiek, gedragen door de doorvoelde zang van Fröberg. Hij heeft nog wel eens de neiging zich te forceren, maar meestal blijft hij daar nét onder en dan klinkt hij op zijn meest intens. In enkele songs zijn er passages waar drummer Ola Strandberg met zijn meer cleane stem de leadzang vertolkt, wat een fijn contrast geeft. Toetsenist Kjell Haraldsson laat alles heerlijk vol klinken en gitarist Anton Lindsjö doet ons met zijn heerlijk vloeiend virtuoze loopjes en licks opnieuw verbazen. Dit supertalent is wat ons betreft veel te onbekend! Bassist Thomsson zwaaide na tien jaar af en wordt uitgebreid bedankt in het boekwerk voor bewezen diensten. Zijn opvolger Sampo Axelsson is evenals zijn voorganger een rockveteraan en speelt niet alleen gedegen partijen, maar schreef met Fröberg ook de muziek voor de centrale compositie “Yoko”. Vanavond een van de kortere stukken van het album, met een niet te missen boodschap: “Rise Up”!
Websites:
https://www.hfmcband.com/
https://hfmc.bandcamp.com/releases
.

NIEUW
Soup - Crystalline
- Skins Pt. 2-3
Van "Visions" (Crispin Glover Records / Glassville Records, 2021)

In de promotie rondom het album van “Giant Sky”, een solo-project van Erlend Aastad Viken, werd er voorzichtig gewag gemaakt van het feit dat er een nieuw Soup-album aan zat te komen, maar dat dit ook misschien wel het laatste wapenfeit van de Noorse groep zal blijken te zijn. Nu "Visions" medio november is verschenen, is van dat spreekwoordelijke zwaard van Damocles dat boven de band zou hangen hoegenaamd niets te merken. Viken en zijn mede-bandleden borduren voort op het voorgaande album "Remedies" uit 2017 en dat houdt in dat we nog steeds getrakteerd worden op breed uitwaaierende progressieve gitaarrock met hetzelfde meeslepende karakter als dat van het vroegere werk van Sigur Rós of Anathema. Ditmaal is de invloed van shoegazerbands uit de jaren 80, zoals My Bloody Valentine en Slowdive, ook wat nadrukkelijker aanwezig. Dat hoor je met name terug in de licht vervormde muur van geluid die af en toe wordt opgetrokken. Daarnaast is het, met name op de meer ingetogen momenten, ook onvermijdelijk te denken aan Pink Floyd. "Visions" is in diverse vinyl-edities verkrijgbaar, maar ook gelukkig nog op CD.
Websites:
https://www.facebook.com/soupsound .
https://soupsound.bandcamp.com/ .
https://glassville.bandcamp.com/album/visions .

HET DEBUUT
For Absent Friends – Snow
Van de EP "Illusions" (eigen beheer, 1990)

For Absent Friends heeft vanaf de opritichting in 1987 tot op heden altijd kunnen bogen op de support van media en fans. Eén en ander heeft alles te maken met de aansprekende muziek, die de Rotterdammers meteen al vanaf de sterke debuut-EP “Illusions” lieten horen. Het schijfje bevat slechts drie nummers en duurt nog geen twintig minuten maar wat een gretigheid komt er op je af. Het bandgeluid houdt het midden tussen het Rush van de jaren 80, het oude Marillion en een beetje Mike And The Mechanics. Drummer Ed Wernke blinkt uit met zijn speelse en creatieve benadering van de composities, waarover wijlen René Bacchus zijn flitsende baspartijen legt. Het lyrische gitaarspel van Edwin Roes, de symfonische invullingen van toetsenist Peter de Jong en de emotionele zang van Alex Toonen maken het plaatje helemaal rond. Na de EP volgden vier albums, maar na 2009 werd het stil als gevolg van de ziekte en uiteindelijk het overlijden van Bacchus. In 2018 werd een reünieoptreden gedaan in Cultuurpodium Boerderij te Zoetermeer; tegelijkertijd verscheen een live-opname uit 2009 op CD.
Website:
https://www.facebook.com/forabsentfriends .

NIEUW
Tsonev, Niko - Glitchy Gremlin

Na zijn periode als gitarist bij Lifesigns en daaropvolgend zijn eigen Moonparticle-project uit 2019 werd het stil rondom Niko Tsonev. Maar daaraan kwam in oktober een einde toen Tsonev een nieuw nummer uitbracht via zijn Bandcamp-pagina, getiteld “Glitchy Gremlins”. Hij wordt hier bijgestaan door bassist Jonathan Noyce (o.a. bekend van zijn werk met Jethro Tull, Gary Moore en Archive) en drummer Jose Roman Duque. Tsonev tekent voor al het gitaarwerk en alle verdere klanken die te horen zijn in dit nummer dat we ergens in de categorie 'betere gitaarfusion' zouden willen stoppen. Het is te hopen dat “Glitchy Gremlin” een voorbode is op een compleet album, want dit smaakt wat ons betreft naar meer.
Websites:
http://www.nikotsonev.com/
https://nikotsonev.bandcamp.com/track/glitchy-gremlin
https://www.facebook.com/nikotsonevguitar/.

IN HET NIEUWS
Von Hertzen Brothers – In The End
Van het album "Love Remains The Same" (Doing Being Music / Universal, 2008)

Het Finse progrocktrio Von Hertzen Brothers heeft aangekondigd dat op 25 maart “Red Alert In The Blue Forest” verschijnt bij Doing Being Music. Het is de opvolger van ''War Is Over'' uit 2017 en het achtste Von Hertzen Brothers-album in totaal. We hebben er 5 jaar op moeten wachten, maar het is dan ook een dubbel-album. “Red Alert In The Blue Forst” snijdt onder andere milieuthema's aan en bevat zelfs verschillende en zelden gehoorde geluiden van het noorderlicht, zoals vastgelegd door professor Unto K. Laine. Voor het zover is gaan we vanavond terug naar het derde album “Love Remains The Same” uit 2008 met het nummer "In The End".
Website:
https://www.vonhertzenbrothers.com/
https://www.facebook.com/vonhertzenbrothersofficial

NIEUW
Jennings, Ross – The Apologist
– Young At Heart
Van “A Shadow Of My Future Self” (Blacklake Records, 2021)

Vorige week draaiden we “Julia”, een voorbode op het album “Troika”, een album dat op 22 februari 2022 verschijnt van supertrio Neal Morse, Nick D'Virgilio en Ross Jennings. De basis voor dat liedje kwam van laatstgenoemde, die we kennen als leadzanger van Haken. Van hem verscheen drie weken geleden zijn eerste solo-album “A Shadow Of My Future Self”. Alhoewel meteen herkenbaar door Jennings' stem, is de muziek minder technisch georiënteerd dan die van Haken. Enkele stukken met een stevige rockdrive zou je nog kunnen omschrijven als 'Haken-light', maar ook voor een rechttoe-rechtaan AOR-kraker met een heuse oorwurm als refrein draait Jennings zijn hand niet om, evenals voor meer akoestisch getoonzet materiaal. Opvallend is dat hij soms een blazersensemble inzet, iets wat hij vast bij het door hem bewonderde Big Big Train heeft gehoord. Als bonustrack fungeert een cover van de grote hit “Be The One” van Dua Lipa, in een meer rockende versie dan het origineel, waarmee het ineens best wel aansluit op een AOR-nummer als “Rocket Science”. Van de muzikanten kennen we toetsenist Vikram Shankar, die ook meewerkte aan plaatwerk van John Holden. “A Shadow Of My Future Self” is een lekker afwisselend, erg prettig wegluisterend werktstuk geworden. Wij kiezen het stevige, uptempo, “The Apologist” met hypnotiserend herhalend gitaarmotief, en het meeslepende “Young At Heart”, met gouden refrein waarin een mooie 'lift' zit voordat het fraai landt op de titelstrofe.
Websites:
https://rossjennings.co.uk/
https://www.facebook.com/Ross.William.Jennings .

NIEUW
Ghost Rhythms - Paraglider
- Thoughtography
Van "Spectral Music" (LEM / Cuneiform Records, 2021)

"Spectral Music" is de vijfde CD van Ghost Rhythms en het eerste studioalbum dat dit Franse gezelschap voor het vooruitstrevende Cuneiform Records uitbrengt. Dat dit label de muziek van deze band een warm toedraagt, bewees het twee jaar geleden al met de uitgave van de liveplaat "Live At Yoshiwara". We beschreven de muziek die de formatie rondom drummer/gitarist Xavier Gélard en toetsenist Camille Petit produceert al eens als een bruisende mengeling van Soft Machine/Canterbury Scene-achtige progressieve jazzrock, minimal music, filmmuziek, hedendaagse klassieke muziek en jazz. Zo was de dubbel-CD "Madeleine" opgezet als een alternatieve soundtrack voor de Hitchcockfilm "Vertigo". De bandleden sluiten overigens niet uit dat de toetreding tot de Cuneiform-stal heeft gezorgd voor de toevoeging van de R.I.O.-invloeden die op "Spectral Music" te bespeuren zijn. Het maakt voor het totaalplaatje niet uit, want ook deze nieuwe schijf is weer een muzikale belevenis, opgedragen aan Wyatt Hopper, de dit jaar overleden oprichter van RITHM, het Research Institute For The Telepathic Hypothesis in Music. Op een indruk van dit 70 minuten durende werkstuk te krijgen hebben we de eerste twee nummers uitgekozen, die in het Frans de titels "Parapente" en "Thoughtography" hebben.
Websites:
https://www.facebook.com/GhostRhythms/
https://ghostrhythms.bandcamp.com/
https://ghostrhythms.bandcamp.com/merch/spectral-music .

NIEUW
Airbag - Colours (unplugged)
Van de CD/DVD-set "A Day In The Studio: Unplugged In Oslo" (Karisma Records, 2021)

Om het in 2020 uitgekomen album “A Day At The Beach” te promoten, was het de bedoeling dat Airbag in juni 2020 op tournee ging. Om evidente redenen ging dat echter niet door. De Noorse band wilde toch iets speciaals doen voor de fans. Daarom werd in december 2020 in de Subsonic Society Studio in Oslo een akoestische sessie opgenomen. Er werden speciale, ingetogen arrangementen gespeeld van songs van het genoemde “A Day At The Beach”, een nog niet eerder uitgebracht nummer, alsmede een paar oudere stukken. Daaronder bevinden zich bijvoorbeeld "Colours" en "Sounds That I Hear" van debuutalbum “Identity” uit 2009. Het album is uitgegeven als CD met DVD en als dubbel-LP met DVD door Karisma Records. Voor vanavond hebben wij "Colours" uitgekozen.
Websites:
https://www.airbagsound.com/
https://www.facebook.com/airbagsound/ .

HERUITGAVE
Toehider - Daddy Issues
- Giants Who Walk With Man
Van "To Hide Her" (Bird's Robe Records, 2011 / 2021)

Toehider is geformeerd rondom zanger/multi-instrumentalist Michael Mills, een naam die bij Ayreon-fans een belletje moet doen rinkelen. Arjen Lucassen nodigde hem in 2013 namelijk uit om te zingen op het Ayreon-album "The Theory Of Everything". Tot dat moment had Mills met Toehider eigenlijk alleen in thuisland Australië enige bekendheid, onder andere met het opmerkelijke '12-in-12 project': het schrijven en opnemen van 12 Toehider-EP's in evenzovele maanden, die steeds uitgebracht werden op de 12de van elke maand tussen mei 2009 en april 2010. Muzikaal staat Toehider voor een nog al eclectische vorm van progressieve hardrock met zelfs wat lichte punkrockinvloeden, maar ook met akoestische trekjes. Wat opvalt is dat Michael Mills over een fantastische stem beschikt en het waren dan ook vooral die vocale capaciteiten die indruk maakten op Lucassen. Van die stem valt ook uitgebreid te genieten op de opvolger van het “12-in-12 project”, het feitelijke Toehider-debuutalbum "To Hide Her". Dat was al een tijdje niet meer beschikbaar, maar is door Bird's Robe Records dit jaar in het kader van het 10-jarig jubileum opnieuw uitgebracht op CD en daarnaast voor het eerst op vinyl. Muzikaal is het bij vlagen wat aan de ongepolijste kant, wat met name lijkt te komen door de productionele keuzes (een aantal songs was onderdeel van een poging om 5 songs in 5 dagen op te nemen), maar ondanks dat is het talent van Mills onmiskenbaar. Avontuurlijke rock, met name gericht op liefhebbers van muziek met een steviger randje. En wat is er nu een betere datum om deze muziek met u te delen dan op nota bene de 12de van de 12de?
Websites:
https://toehider.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/toehider
.

HERNIEUWDE AANDACHT
Zio – Erwin’s Opera
Van “Flower Torania” (eigen beheer, 2020)

Zio is de band van voormalig Karnataka-drummer Jimmy Pallagrosi. Hij richtte de groep op met toetsenist Olivier Castan, die door Pallagrosi aangeduid wordt als het creatieve genie van Zio. Want Zio staat niet alleen voor muziek, maar ook voor een fantasy/science-fictionconcept, waarvoor Castan ook al het striptekenwerk verzorgt. Voordat het muzikale resultaat “Flower Toriana” op glimmende schijf werd geperst, werd een en ander al 'on the road' getest. Het Franse Crescendo Festival, augustus 2019, had de première, waaruit bleek dat Pallagrosi zijn voormalige Karnataka-compaan Hayley Griffiths en tegenwoordig links en rechts opduikende That Joe Payne (ex-The Enid) als vocalisten had aangesteld. Op het in 2020 verschenen album blijken zij rollen te vertolken in het fantasy-verhaal. Griffiths en Payne hebben dan wel de belangrijkste rollen, maar ook de stemmen van Heather Findlay (Mantra Vega, ex-Mostly Autumn) en Franck Carducci zijn te horen. “Flower Torania” is dus een verhalend conceptalbum, maar in dat fantasy-verhaal zijn wel echte levenservaringen van Pallagrosi verwerkt. Muzikaal wordt er regelmatig flink heavier van leer getrokken dan bij Karnataka het geval was, waarbij ook gitarist Marc Fascia en bassist Alex Lofocco zich niet onbetuigd laten. Ook zijn er duizelingwekkend complexe passages, met razendsnel drum- en toetsenwerk te horen. Andere stukken zijn dan weer juist heel poppy, of lekker vet pompeus. Afgelopen jaar lieten we twee nummers horen, nu wederom aandacht voor dit album met “Erwin's Opera", waarin Richard Henshall van Haken de leadgitaarpartijen verzorgt. En zo openen en sluiten we dit eerste Xymphonia-uur met een Haken-connectie.
Websites:
https://www.ziosite.com/
https://www.facebook.com/JimmyPallagrosiZIO/ .

NIEUW
Mattei, Marco - Pictures In A Frame
- Void
Van "Out Of Control" (7D Media / Third Star Records, 2021)

Marco Mattei kwamen we voor het eerst tegen op "Theme Of Appreciation", de eerste in een reeks tribute-albums gewijd aan de muziek van Eddie Jobson. Daarnaast is deze Italiaanse gitarist, producer, programmeur en songschrijver volgens de muziekencyclopedie Discogs vooral actief geweest als sessiemuzikant. Met "Out Of Control" levert hij zijn solodebuut af, waarop hij zich, naast diverse Italiaanse musici en verschillende zangers, heeft weten te omringen door klassemuzikanten uit onder meer de progressieve muziek. Zo zijn er bijdragen van drummers Jerry Marotta, Pat Mastelotto, Clive Deamer en Chad Wackerman en bassist Tony Levin. Dit resulteert in songs die inderdaad enigszins in hetzelfde vaarwater dobberen als die van bijvoorbeeld Peter Gabriel en King Crimson. Toch levert Mattei ook Americana-achtige liedjes af, is "Anymore" een heuse stadionrocker en is het slotnummer "Gone" een cover van een gitaarballade van Andy Timmons. Het uitstekend geproduceerde "Out Of Control" heeft daardoor niet een echt eigen smoel, wat min of meer wordt versterkt doordat de songcyclus afgesloten wordt met drie instrumentals, die beter tot hun recht waren gekomen als intermezzo's. Toch is het smullen geblazen van de catchy composities en uiteraard de geweldige instrumentale performance. Naast het aan King Crimsons "Discipline"-periode verwante "Pictures In A Frame" hebben we het complexe "Void" uitgekozen, dat de luisteraar direct op het verkeerde been zet met de aan Pink Floyds "Echoes" herinnerende piano-introductie.
Websites:
https://marcomattei.art/ .
https://www.facebook.com/MarcoMatteiMusic/ .
https://marcomattei3star.bandcamp.com/album/out-of-control .

ALBUM VAN DE MAAND
Fröberg, Hasse & Musical Companion – To Those Who Rule The World
Van “We Are The Truth” (Glassville Records, 2021)

The Flower Kings-zanger Hasse Fröberg houdt er al meer dan een decennium een eigen 'Musical Companion' op na, waarvan de muziek in eerste instantie een ietwat steviger rockend karakter had dan dat van het 'moederschip'. Met het derde album, uit 2015, dat qua titel een afkorting van de bandnaam was, werd een voorlopig hoogtepunt bereikt: een werkstuk tjokvol sterk uitgewerkte composities vol afwisseling en met epische trekjes, die ook nog eens thematisch gelinkt waren. Het leverde de Zweden een plaatsje in de Xymphonia Top 10 van dat jaar op. De opvolger “Parallel Life” mocht er zijn maar het materiaal had toch nét niet die aansprekendheid van de voorganger. Op de nu verschenen opvolger “We Are The Truth” is de bandnaam niet meer volledig uitgeschreven te vinden, maar slechts kortaf als HFMC. Of het zo bedoeld is, weten we niet, maar de wervelende symfonische rock trekt meer dan de voorganger de lijn door van het album met dezelfde naam. En er is nog een link, want in de finale van het slotnummer “A Spiritual Change” wordt het thema van de epic van het album “HFMC” aangehaald: “Pages”. Daarmee verwijst dit nummer over een spirituele verandering naar een album dat in z'n geheel over veranderingen handelde. Net als “HFMC” is “We Are The Truth” en gevuld met composities vol afwisseling, zowel qua thema's, ritmiek als dynamiek, gedragen door de doorvoelde zang van Fröberg. Hij heeft nog wel eens de neiging zich te forceren, maar meestal blijft hij daar nét onder en dan klinkt hij op zijn meest intens. In enkele songs zijn er passages waar drummer Ola Strandberg met zijn meer cleane stem de leadzang vertolkt, wat een fijn contrast geeft. Toetsenist Kjell Haraldsson laat alles heerlijk vol klinken en gitarist Anton Lindsjö doet ons met zijn heerlijk vloeiend virtuoze loopjes en licks opnieuw verbazen. Dit supertalent is wat ons betreft veel te onbekend! Bassist Thomsson zwaaide na tien jaar af en wordt uitgebreid bedankt in het boekwerk voor bewezen diensten. Zijn opvolger Sampo Axelsson is evenals zijn voorganger een rockveteraan en speelt niet alleen gedegen partijen, maar schreef met Fröberg ook de muziek voor de centrale compositie “Yoko”. Na het slotnummer “A Spiritual Change” vorige week, volgt nu het openingsstuk, waarin meteen al alle genoemde troeven van het album worden uitgespeeld, met OK, een wat aan The Flower Kings refererende climax.
Websites:
https://www.hfmcband.com/
https://hfmc.bandcamp.com/releases
.

NIEUW
Phase Transition - In The Dark
van de EP "Relative Speaking" (eigen beheer, 2020)

Phase Transition bracht in 2020 de EP “Relative Speaking” uit. Het is tevens het debuut van dit Portugese progkwartet. De EP bevat een viertal nummers waarin progmetal de boventoon voert. Phase Transition is 'female fronted', zoals dat in goed Nederlands heet, waarbij de technische stukken erg doen denken aan Dream Theater. Maar het resultaat klinkt absoluut niet als een kopie; Phase Transitition geeft een eigen draai aan de progmetalstijl. Wij hebben voor vanavond gekozen voor “In The Dark”, een rustige oase in het geheel: een mooie ballad van het Portugese gezelschap. Het werd afgelopen week als single uitgebracht via streamingkanalen, inclusief een videoclip.
Websites:
https://phasetransition.bigcartel.com/
https://www.facebook.com/phase.transition.band
Dit nummer op YouTube: https://youtu.be/4FO5WW1_1Vs .

IN MEMORIAM
Miles, John - Pull The Damn Thing Down / Music (Reprise)
Van "Rebel" (Decca, 1976)

Afgelopen week kregen we te horen dat John Miles, de zanger en schrijver van het iconische symfonische pop/rocknummer "Music", op 72 jarige leeftijd is overleden aan de gevolgen van kanker. "Music" was de openingstrack van zijn eerste album “Rebel”. Dat verscheen in 1976, maar hij was toen al actief in bandjes sinds eind jaren 60. Uiteindelijk kreeg hij een contract bij Decca en hadden met name een aantal singles, waaronder “Highfly” en “Music”, beiden afkomstig van “Rebel", groot succes. Dat album werd geproduceerd door Alan Parsons en Miles zou vanaf dat moment ook regelmatig op Alan Parsons Project-albums opduiken met wat ons betreft als muzikale hoogtepunt de openingstrack “La Sagrada Familia” van het album "Gaudi". Na het eerste succes bleef Miles albums uitbrengen maar echt meer succes leverden die niet op. Zodoende ging hij zich meer toeleggen op een bestaan als bandleider/muzikant en vanaf 1985 was hij betrokken bij de klassiek-meets-popconcertreeks Night Of The Proms, maar ook als gitarist/toetsenist/zanger in de live-band van Tina Turner waarbij hij ook 'inviel' als duetpartner als David Bowie of Bryan Adams niet beschikbaar waren. Het waren de Night Of The Proms-concerten die er voor zorgden dat zijn "Music" de evergreenstatus kreeg. Het nummer was een vast onderdeel was van deze concerten, hoewel ook regelmatig het eerder genoemde “La Sagrada Familia” voorbij kwam. Wij herdenken John Miles in de vorm van de afsluitende twee tracks van het genoemde debuut "Rebel", een album dat wat ons betreft bij geen enkele liefhebber van The Alan Parsons Project in de kast mag ontbreken. U gaat luisteren naar “Pull The Damn Thing Down”, dat uiteindelijk overloopt in een korte reprise van “Music”.
Websites:
http://www.john-miles.net/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100046401558651 .

IN HET NIEUWS
Oak – The Lights
Van "False Memory Archive" (Karisma Records, 2018)
In 2013 verscheen het debuutalbum “Lighthouse” van Oak. Maar het duurde daarna nog wel bijna 3 jaar voordat het album echt werd opgemerkt en dat was na de heruitgave via het label Apollon Records:PROG. Toen kwam het album ook pas op onze radar en we waren gelijk verkocht. Schitterende moderne progressieve rock waar in op een ingenieuze wijze elektronische elementen verwerkt zijn. De opvolger "False Memory Archive" deed 5 jaar op zich deed wachten en verscheen in 2018 op dat andere Noorse proglabel, Karisma Records. Op dit album, waarop de Noren afscheid bleken te hebben genomen van gitarist Ole Michael Bjørndal, vaart Oak een wat donkerder koers, maar is het groepsgeluid nog steeds zeer herkenbaar. We horen nu ook wel iets terug van het solowerk van Steven Wilson. Die associatie doemt met name op in “Lost Causes”, met gitaarwerk van de elders in deze uitzending met zijn eigen band Airbag opduikende Bjørn Riis en een grote rol voor saxofonist Steinar Refsdal. We kunnen nu melden dat er begin dit jaar begonnen is aan het derde album dat zal worden gemixt door niemand minder dan de van o.a. White Willow bekende Jacob Holm-Lupo. Tot dit album ergens in 2022 zal verschijnen doen we het nog met een nummer van "False Memory Archive".
Websites:
https://oakinoslo.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/oakinoslo
.

LIVE-TIP
Lesoir – Two Faces
Van het album “Mosaic” (Glassville Records, 2020)

Op 22 april 2022 begint Kayak aan een tournee door Nederland en een aantal Europese landen. Het is de laatste keer dat de band, die bijna vijftig jaar geleden werd opgericht, op tour zal gaan. Lesoir zal bij alle shows het voorprogramma verzorgen, dus ook op 13 mei in de Metropool in Enschede. Het album “Mosaic” (Glassville Records, 2020) van deze Limburgse band was in juli 2020 ons Album van de Maand. “Mosaic” is het vijfde album van Lesoir. De Maastrichtse groep heeft sinds het titelloze debuut aan het begin van het vorige decennium verscheen een fikse leerschool doorgemaakt. Wat opvalt, is dat Lesoirs composities door de loop der jaren compacter en songmatiger zijn geworden. De vocalen van Maartje Meessen hebben de hele plaat door een emotionele lading die van “Mosaic” een meeslepend werkstuk maken.
Website:
http://lesoirmusic.com/

NIEUW / COVER / LIVE-TIP
Zucchero Sugar Fornaciari – Follow You, Follow Me
Van “Discover” (Polydor / Universal Music, 2021)

Zucchero had al wel eens eerder covers opgenomen: wij lieten in het verleden al “Nel Così Blu” horen: zijn hertaalde, hem als een maatpak passende versie van Procol Harums “A Salty Dog”. Nu is een compleet coveralbum verschenen, een feit dat de titel “Discover” al verraadt. Bijzonder is dat hij van REM's Michael Stipe en U2's Bono songs koos die de schrijvers zelf nooit hadden opgenomen. De Italiaanse bard hertaalde ook in deze gevallen de teksten en wist Bono te verleiden tot het inzingen van achtergrondvocalen. De andere songs koos hij na een lang selectieproces uit 500 songs die in zijn leven een grote indruk op hem gemaakt hebben, waarbij hij zich verder niet aan hertalingen waagde. Opvallend zijn zijn keuzes voor “Lost Boys Calling”, een minder bekend nummer van Roger Waters, dat hij met Ennio Morricone schreef voor de soundtrack van “The Legend Of 1900” (1999) en “Follow You Follow Me” van Genesis, origineel van “...And Then There Were Three” uit 1978. Wij kiezen voor die laatste cover, die zich behoorlijk trouw aan het origineel houdt, maar waar Zucchero met zijn doorleefde stem een dosis soul aan toevoegt. Zucchero treedt op 24 mei 2022 op in de Ziggo Dome in Amsterdam.
Websites:
https://www.zucchero.it/eng/
https://www.facebook.com/ZuccheroFornaciari .

NIEUW
Regal Worm - Pollinators
Van "The Hideous Goblink" (Quatermass Records, 2021)

"The Hideous Goblink" is de vierde CD van Regal Worm, een project van Jarrod Gosling, multi-instrumentalist, (re)mixer, producer en grafisch ontwerper van onder meer hoezen van Tim Bowness, die tevens platen uitbrengt met Cobalt Chapel, Henry Fool, Skywatchers en I Monster. Al vanaf het debuut "Use And Ornament" uit 2013 heeft Gosling met behulp van een berg aan analoge instrumenten en gastmuzikanten een heel eigen sound gecreëerd. Hierin horen we een eigenwijze interpretatie van de Canterbury Scene, psychedelica en spacerock, terwijl de repeterende teksten klinken als mantra's in een door Philip Glass gecomponeerde rockopera. Op "The Hideous Goblink" is die sound ook weer te horen, hoewel het jazzy blazerswerk dit keer beperkt blijft tot het ruim 19 minuten durende "The Satan". In sommige fragmenten is de synthipopinvloed van het genoemde I Monster te bespeuren, zijn project met Dean Honer dat in 2015 opzien baarde met "Bright Sparks". Het betrof hier een liedjesplaat, gebaseerd op een historisch overzicht van antieke toetseninstrumenten. Binnen de progressieve muziek neem Regal Worm beslist een aparte plaats in, vandaar dat we dit nieuwe album graag onder de aandacht brengen en wel met het nummer "Pollinators".
Websites:
https://regalworm.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/regalworm
https://twitter.com/zincferment .

NIEUW
Tea Party, The – Our Love
Van “Blood Moon Rising” (InsideOut / Sony Music, 2021)

Sinds de reünie in 2011 had The Tea Party tot voor kort nog maar één volledig album het licht doen zien: “The Ocean At The End”, in 2014. Niet dat de Canadese groep niets van zich heeft laten horen, er verschenen een EP en hier en daar wat losse tracks, waaronder enkele covers, van groot voorbeeld Led Zeppelin, maar ook van Joy Division en Morrissey. Nu is al dit materiaal verzameld op het album “Blood Moon Rising”, tezamen met een aantal gloednieuwe nummers die ook op de tegelijkertijd verschenen EP “Sunshower” te vinden zijn. Jeff Martin en z'n mannen laten het bekende The Tea Party-geluid horen: licht-progressieve hardrock met in het oor springende trekjes van het al genoemde Led Zeppelin, maar die met de donkerbruine vocalen van Martin vanzelf een 'doomy' randje krijgen, waardoor zeker de Joy Division-cover “Isolation” uitstekend in het plaatje past. Wij kiezen vanavond echter voor het slepende “Our Love”, 'gewoon' een eigen compositie.
Websites:
https://teaparty.com/
https://www.facebook.com/theteapartyband.

NIEUW
Geerts, Matthijs - EMP
Van "Lost In Reverse" (Zennez Records, 2021)

Via de informatieve nieuwsbrief van Jazzflits werden we getipt over "Lost In Reverse", het solodebuut van Matthijs Geerts. Deze toetsenman was al te horen op albums van diverse musici in verschillende genres, maar voor zijn eigen plaat duikt hij volop in de progressieve jazzrock. De met 33 minuten wat korte CD bevat zeven prachtig geproduceerde, dynamische composities, waarin Geerts' akoestische pianospel en verrassende synthesizergeluiden worden gecombineerd met de virtuoos rockende gitarist Michiel Stekelenburg en het melodieuze saxofoonwerk van Jesse Schilderink. De vaak lekker verwarrende ritmes worden perfect neergezet door Thomas Pol op contrabas en slagwerker Davy Andy Henket. Qua stijl moeten we denken aan een LP als "Just As I Thought" van David Sancious of een minder pompeuze en modernere versie van The Chick Corea Elektric Band. "Lost In Reverse" verschijnt overigens op Zennez Records, die ons in het nabije verleden al aangenaam vermaakte met CD's van onder anderen Jeroen van Helsdingen, Mark Haanstra & Oene van Geel en waarop deze week de soloplaat van Peter Tiehuis is verschenen. Van "Lost In Reverse" hebben we de complexe afsluiter "EMP" geselecteerd.
Websites:
https://www.matthijsgeerts.com/
https://www.facebook.com/matthijs.geerts
https://zennezrecords.com/shop/matthijs-geerts-lost-in-reverse-cd
https://www.youtube.com/watch?v=C5ufPTI3gMc (introductievideo)
http://jazzflits.nl/jazzflits19.17.pdf
.

VOORPROEFJE
D'Virgilio, Morse & Jennings - Julia
Van het nog te verschijnen album "Troika" (InsideOut / Sony Records, 25 februari 2022)

Nick D'Virgilio (Big Big Train, ex- Spock's Beard), Neal Morse (Transatlantic, NMB, ex-Spock's Beard) en Ross Jennings (Haken, Novena) hebben een video uitgebracht bij hun nummer "Julia". Het is afkomstig van het debuutalbum van de band, "Troika", dat op 25 februari 2022 via InsideOut Music zal worden uitgebracht. 'Met mijn originele demo die rond de acht minuten klokt en mogelijk te dichter bij 'prog epic' leunt dan de singer/songwriter-vibe die we op deze plaat probeerden te presenteren', legt Ross Jennings uit. 'Neal arrangeerde mijn lange ballad tot een iets beknoptere song, in overeenstemming met de essentie van het album en schreef bovendien een krachtig nieuw refrein! Ik kan alleen maar zeggen dat je niet verwacht dat Spock's Beard Haken ontmoet. Het gaat echt om onze drie individuele persoonlijkheden als songwriters. Ik zou zeggen dat het meer verwant is aan Crosby, Stills en Nash - dat soort sfeer.' Troika zal beschikbaar zijn als limited edition CD, gatefold 2LP+CD en als digitaal album. Elk formaat bevat een alternatieve bonusversie van "Julia". (bron: Louder / Prog)
Websites:
https://www.nealmorse.com/
https://www.facebook.com/nealmorse
https://www.nickdvirgilio.com/
https://www.facebook.com/ndvofficial
https://rossjennings.co.uk/
https://www.facebook.com/rossjenningsofficial
Dit nummer op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=Y31eVTnMIxI&t=367s.

(OP)NIEUW
Jonze, Pluto - Moonmaking
- I'll Try Anything
Van "Awe" (Bird's Robe Records, 2021)

De Australische muziekscene is van nature eentje waar wij, aan de compleet andere kant van de wereld, niet zo gek veel van mee krijgen. En dat maakt dat sommige artiesten helemaal aan ons voor bij gaan zoals bijvoorbeeld Pluto Jonze (echte naam: Lachlan Nicolson). Van origine is hij een indie-pop/rockartiest, onder andere lid van de band Hey Geronimo. Onlangs verscheen zijn tweede tweede soloalbum "Awe", dat ons uitermate goed is bevallen. Laat je niet afschrikken door het feit dat hij zijn muziek 'indie psych-pop' noemt, want ja de songs zijn catchy en dus popgericht maar de manier hoe hij ze op dit album inkleedt zal veel mensen aangenaam verrassen. Het album is overgoten met een heerlijk analoge elektronische sound, die naar het schijnt beïnvloed is door Jean-Michel Jarre, maar we horen er ook wel iets van de toegankelijke kant van Tame Impala, The Flaming Lips en Air in terug. Wat ook helpt is het feit dat Pluto Jonze een zeer aangename stem heeft, die soms door de manier van opnemen wel iets weg heeft van John Lennon. Het album is kort maar krachtig, doch zeer de moeite van het ontdekken waard. Eind oktober draaiden we al twee nummers van “Awe”, nu hoort u “Moonmaking” en “I'll Try Anything”.
Websites:
https://www.plutojonze.com/ .
https://plutojonze.bandcamp.com/album/awe .
https://www.facebook.com/plutojonze .

(OP)NIEUW / LIVE-TIP
Wilson, Ray - The Last Laugh
Van “The Weight Of Man” (Jaggi Polski / Jaggi D / Soulfood, 2021)

Ray Wilson kennen we van Stiltskin (weet u nog, die spijkerbroekengrungehit “Inside”?) en als kortstondig zanger van Genesis op het album “Calling All Stations” (1996). Sindsdien deed hij vele tournees die in het teken stonden van vooral Genesis-materiaal. Ook richtte hij in 2006 Stiltskin opnieuw op, met in de verfriste bezetting onder andere gitarist Ali Ferguson, die we ook terugvinden in zijn solo-begeleidingsband. Deze mede-Schot is ook een van de grote smaakmakers van Wilsons nieuwe soloalbum “The Weight Of Man”. De plaat staat vol met sfeervolle rocksongs met een statige mid-tempokadans, zoals Pink Floyd dat zo goed kon. En door Fergusons doorvoelde, zeer Gilmouresk klinkende gitaaruithalen is die associatie nog sterker. De zeer welluidende productie kent met hier een klarinet, daar een fluit, akoestische piano, cello of viool regelmatig fraai herfstige details. De met veelal met songschrijver Jethro Bodean gecomponeerde songs houden daarbij constant je aandacht vast. Yogi Lang van RPWL zorgt met zijn mix en mastering dat geluidstechnisch niets aan het toeval is overgelaten. Een tijdje terug lieten we al twee songs van dit album horen maar ook het sterke “The Last Laugh” (met intrigerende video, te vinden op YouTube) is een pareltje met prachtig gitaarwerk van genoemde Ferguson. Wilson zou op 18 december in de Weertse Bosuil hebben gespeeld, als de coronamaatregelen geen roet in het eten hadden gegooid. Een nieuwe datum volgt nog. In de concertagenda vindt u wel Duitse concertdata voor 2022.
Websites:
https://raywilson.net/
https://www.facebook.com/raywilsonofficial
Dit nummer op YouTube: https://youtu.be/FQN_EBKn-WQ.

IN HET NIEUWS Camel – Simple Pleasures
Van het album "A Nod And A Wink" (Camel Productions, 2002)

De Britse proglegende Camel heeft een korte reeks Engelse en Schotse tourdata aangekondigd voor 2023, onder de vlag van ’50 Years Strong’. Camel werd weliswaar in 1971 opgericht maar bracht pas in 1973 het titelloze debuutalbum uit. De huidige line-up bestaat naast oprichter Andy Latimer uit de ouwe getrouwe bassist Colin Bass, drummer Denis Clement en de meer recente toevoeging Peter Jones (Tiger Moth Tales, Red Bazar, Cyan) op toetsen. Het betreft de eerste optredens van de band in vijf jaar, toen het veertigjarige jubileum van “Moonmadness” uit 1976 werd gevierd, met als hoogtepunt een verbluffende show in de Royal Albert Hall in Londen in september 2018. De nieuwe reeks begint op 2 juni 2023 in Manchester en eindigt op 10 juni van dat jaar in de Eventim Apollo in Londen (ofwel de voormalige Hammersmith Odeon) (bron: Progwereld). Hopelijk wordt de tournee nog verder uitgebreid met optredens op het vaste land van Europa, waaronder Nederland.
Websites:
https://www.camelproductions.com/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100044216270328.

VOORPROEFJE / LIVE-TIP
Parsons, Alan & The Israel Philharmonic Orchestra – Standing On Higher Ground (live)
Van het komende album "One Note Symphony: Live In Tel Aviv" (Frontiers Records, 11 februari 2022)

Alan Parsons heeft een nieuwe live-clip van “Standing On Higher Ground” uitgebracht, oorspronkelijk afkomstig van het Alan Parsons Project-album “Gaudi” uit 1987. Het is afkomstig van het aankomende orkestrale live-album “One Note Symphony: Live In Tel Aviv”, opgenomen met het Israel Philharmonic Orchestra, dat op 11 februari zal worden uitgebracht bij Frontiers Records. Parsons en zijn band hadden het afgelopen decennium drie keer in Israël gespeeld: 'Er is een speciaal gevoel van opwinding wanneer we daar spelen. Het was een fantastische ervaring om de eer te krijgen om met een van de grootste orkesten ter wereld op te treden', Aldus Parsons. “One Note Symphony: Live In Tel Aviv” zal beschikbaar zijn als 2CD+DVD, Blu-ray, 3xLP en via streamingplatforms. Bijzonder is, dat het op de hielen verschijnt van een andere live-uitgave: “The NeverEnding Show, Live In The Netherlands”, dat twee weken geleden werd uitgebracht en dat is opgenomen in de grote zaal van TivoliVredenburg, maar dan zónder orkest. Ook zonder orkest zijn de optredens van Parsons en zijn Live Project op 22 en 23 februari 2022 in Carré Amsterdam.
Websites:
https://alanparsons.com/
https://www.facebook.com/alanparsons
Dit nummer op YouTube: https://youtu.be/cvwSgwJtIbQ
.

ALBUM VAN DE MAAND
Fröberg, Hasse & Musical Companion – A Spiritual Change
Van “We Are The Truth” (Glassville Records, 2021)

The Flower Kings-zanger Hasse Fröberg houdt er al meer dan een decennium een eigen 'Musical Companion' op na, waarvan de muziek in eerste instantie een ietwat steviger rockend karakter had dan dat van het 'moederschip'. Met het derde album, uit 2015, dat qua titel een afkorting van de bandnaam was, werd een voorlopig hoogtepunt bereikt: een werkstuk tjokvol sterk uitgewerkte composities vol afwisseling en met epische trekjes, die ook nog eens thematisch gelinkt waren. Het leverde de Zweden een plaatsje in de Xymphonia Top 10 van dat jaar op. De opvolger “Parallel Life” mocht er zijn maar het materiaal had toch nét niet die aansprekendheid van de voorganger. Op de nu verschenen opvolger “We Are The Truth” is de bandnaam niet meer volledig uitgeschreven te vinden, maar slechts kortaf als HFMC. Of het zo bedoeld is, weten we niet, maar de wervelende symfonische rock trekt meer dan de voorganger de lijn door van het album met dezelfde naam. En er is nog een link, want in de finale van het slotnummer “A Spiritual Change” wordt het thema van de epic van het album “HFMC” aangehaald: “Pages”. Daarmee verwijst dit nummer over een spirituele verandering naar een album dat in z'n geheel over veranderingen handelde. Net als “HFMC” is “We Are The Truth” en gevuld met composities vol afwisseling, zowel qua thema's, ritmiek als dynamiek, gedragen door de doorvoelde zang van Fröberg. Hij heeft nog wel eens de neiging zich te forceren, maar meestal blijft hij daar nét onder en dan klinkt hij op zijn meest intens. In enkele songs zijn er passages waar drummer Ola Strandberg met zijn meer cleane stem de leadzang vertolkt, wat een fijn contrast geeft. Toetsenist Kjell Haraldsson laat alles heerlijk vol klinken en gitarist Anton Lindsjö doet ons met zijn heerlijk vloeiend virtuoze loopjes en licks opnieuw verbazen. Dit supertalent is wat ons betreft veel te onbekend! Bassist Thomsson zwaaide na tien jaar af en wordt uitgebreid bedankt in het boekwerk voor bewezen diensten. Zijn opvolger Sampo Axelsson is evenals zijn voorganger een rockveteraan en speelt niet alleen gedegen partijen, maar schreef met Fröberg ook de muziek voor de centrale compositie “Yoko”. Wij kiezen vanavond voor het genoemde slotnummer “A Spiritual Change”.
Websites:
https://www.hfmcband.com/
https://hfmc.bandcamp.com/releases
.

VOORPROEFJE
Vai, Steve – Little Pretty
Van het komende album "Inviolate" (Favorite Nation / Mascot Label Group, 28 januari 2022)

Steve Vai en Favored Nations / Mascot Label Group hebben aangekondigd dat het tiende studioalbum van de gitaarvirtuoos in aantocht is. Dit werkstuk, dat “Inviolate” zal gaan heten, wordt op 28 januari 2022 uitgebracht op CD en streamingplatforms. De LP zal volgen op 18 maart. Gedurende zijn 40-jarige carrière heeft Vai stelselmatig iets dat onmogelijk lijkt veranderd in iets dat heel goed mogelijk is. Van zijn dagen als Frank Zappa's 'stuntgitarist' tot zijn latere uitgebreide solowerk. Vai heeft voortdurend de vooropgestelde manieren van traditioneel gitaarspel en compositie uitgedaagd - en bij meer dan één gelegenheid het idoom voor dit instrument zelf een nieuwe vorm gegeven. Afgelopen week is het eerste nummer "Little Pretty" uitgebracht. De opname is een donker klinkende 'fusion-funk workout', bijna volledig gespeeld op een Gretsch hollow bodygitaar, wat voor Vai een ongebruikelijk model is. (bron: iO Pages)
Websites:
https://www.vai.com/
https://www.facebook.com/stevevai
Dit nummer op YouTube: https://youtu.be/o8H4wRglcbE
.

IN MEMORIAM: EMMETT CHAPMAN
Laughingstock - Slow On Fast
Van "Underskin" (Poor Me Music, 2003)

De op 1 november jl. overleden Emmett Chapman is vooral in de progressieve muziek bekend geworden door de naar zijn achternaam genoemde Chapman Stick. Dit instrument dat met name door bassisten werd en wordt bespeeld, werd wel eens oneerbiedig een plank met een variërend aantal snaren genoemd, feit is dat het door de zogenaamde "free hands" taptechniek de muzikant in staat stelde zowel baspatronen als melodieën te produceren. De pure sound van de Stick is zeer herkenbaar, hoewel het instrument ook gebruikt werd om via Midi-apparatuur bijvoorbeeld synthesizers aan te sturen. Tony Levin gebruikte de Chapman Stick al vroeg bij Peter Gabriel en vervolgens bij King Crimson, wat voor menig luisteraar de eerste kennismaking met het cultinstrument zal zijn geweest. Er zijn echter vele musici die er solo of in groepsverband gebruik van maakten, zoals Nick Beggs, Trey Gunn, Sean Malone en Don Schiff. Een zoektocht op het begin jaren 0 florerende CDBaby leverde ook een reeks onbekende, maar niet minder interessante gebruikers op. Ter ere van de uitvinder hebben we daaruit Alex Nahas (tevens mede-oprichter van de beroemde Division Hi-Fi Studio in San Francisco) gekozen. Eind vorige eeuw richtte hij het naar een Talk Talk-LP genoemde Laughtingstock (of Laughting Stock) op, waarmee hij in 1995 debuteerde met een titelloze, naar de hoes "Clown" benaamde EP, gevolgd door een wat experimentelere, eveneens titelloze doch "Moth" genoemde volwaardige CD in 1999. De sterkste plaat is echter het door Lee Townsend geproduceerde "Underskin" uit 2003, vooral omdat de melancholieke songs (die we nu Elbow-achtig zouden noemen) alle ruimte geven aan de Chapman Stick. Het al eens in aflevering 577 gedraaide "Slow On Fast" is daar een mooi voorbeeld van. Overigens bespeelt Nahas de Chapman Stick tegenwoordig in de band Bright Brown.
Websites:
http://stick.com/
http://www.emmettchapman.net/
https://www.brightbrownsound.com/
https://www.brightbrownny.com/ (site van Alex Nahas)
https://www.facebook.com/Brightbrown/
.

50-40-30-20-10 JAAR – EUROPESE PROG

We gaan vanavond op reis door Europa met progalbums die een jubileum vieren dit jaar, gekozen uit een tijdsbestek van 50 jaar. We beginnen in Italië, gaan dan even naar 'huis' om vervolgens via Polen naar Zwitserland en vervolgens Noorwegen af te reizen.

1971
Le Orme – Sguardo Verso Il Cielo
Van “Collage” (Philips, 1971)

Het Italiaanse Le Orme bestaat al 55 jaar. In eerste instantie maakte de uit Venetië afkomstige groep evenals veel tijdgenoten muziek die geënt was op de Britse psychedelica- en beatboom, wat te horen valt op de eerste twee albums. Pas in 1971 werd aansluiting gevonden bij de progscene. Het in dat jaar verschenen “Collage” laat een duidelijke Emerson, Lake & Palmer-invloed horen en wordt gezien als aanvang van een trilogie klassiekers, die vervolgd werd met “Uomo Di Pezza” en “Felona E Sorona”. In de jaren 80 werd overgestapt naar een compactere sound, maar de progressieve rockstijl keerde in 1996 op sterke wijze terug met wederom een klassieke trilogie: “Il Fiume”, “Elementi” en “L’Infinito”. Bandleider en toch wel bepalend lid Aldo Tagliapietra verliet echter na deze albums de band maar in een nieuwe bezetting is men nog steeds actief. We gaan luisteren naar het nummer “Sguardo Verso Il Cielo”, waar al jaren Le Orme-concerten mee afgesloten worden.
Websites:
https://www.facebook.com/leormeofficial/
http://www.leorme-officialfanclub.com/

1981 / LIVE-TIP
Kayak – Tintagel
Van “Merlin” (Vertigo, 1981)

We hebben vorige week aandacht besteed aan het nieuwe album van Kayak-leider Ton Scherpenzeel en aangekondigd dat er voor 2022 een afscheidstournee gepland staat. Zie voor de data, waaronder 13 mei 2022 in Enschede, onze concertagenda. Neerlands trots Kayak is al sinds 1972 actief en het is dan ook een mooi streven om de 50 jaar vol te maken. In 1981 verscheen een van de meest aansprekende albums “Merlin”, dat na een poging om internationaal door te breken weer in Nederland werd opgenomen. Het markeerde tevens een terugkeer naar de symfonische sound van de band. Kant 1 bevat stukken die samen het “Merlin”-concept vormen. Na dit album hield de band het na 10 jaar voor gezien. Een terugkeer in 1996 mislukte en opnamen met de van For Absent Friends bekende zanger AT belandden in de ijskast. In 2000 is er dan opeens wél een nieuw album en vanaf die tijd is Kayak weer actief in verschillende samenstellingen. In 2003 komt misschien wel het meest verrassende album: een uitgebreide herbewerking van “Merlin”, dat als een rockopera ook in verschillende theaterzalen wordt uitgevoerd. We gaan nu echter 40 jaar terug in de tijd met het origineel, met “Tintagel”.
Websites:
https://www.kayakonline.info/
https://www.facebook.com/kayakmusicband

1991
Collage – Kołysanka / Lullaby
Van “Básnie” (Polton, 1990 (cassette) / Inter Sonus, 1991 (CD))

In de jaren 90 vond er wereldwijd een heroplevering van het proggenre plaats. Ook in Polen leefde de muziekstroming op. Collage was al een aantal jaren mateloos populair in eigen land en verkocht daar veel cassettes (het bestverkochte medium in Polen in die tijd) van het Poolstalige debuut “Básnie”. Natuurlijk verscheen de plaat ook op LP en CD. Het sterk aan de muziek van Marillion refererende album deed het ook goed buiten eigen grenzen. Gevolg is dat de band voor het Nederlandse SI Music een tweede album mag maken: het Engelstalige “Moonshine”. Sterzanger Robert Amirian was nog niet aanwezig op het debuut maar maakte zeker het verschil op deze opvolger, dat uitgroeide tot een van de klassiekers uit die tijd. Jammer genoeg viel de band eind jaren 90 uit elkaar, mede door de teloorgang van SI Music. In 2014 volgde een reünie, echter zonder Amirian. Wij gaan vanavond echter terug naar“Básnie”: “Kołysanka / Lullaby”, dat ook in latere dagen nog live gespeeld werd.
Website:
https://www.facebook.com/CollageProg

2001
Clepsydra – Tuesday Night Part 3
Van “Alone” (eigen beheer, 2001)

Clepsydra debuteerde, net als Collage, in 1991. En ook de muziek van deze Zwitserse band doet sterk aan die van Marillion denken. Vooral de unieke stem van zanger Aluisio Maggini valt op. De titel van dat debuut is “Hologram” en de eerste CD-editie bevatte daadwerkelijk een echt hologram op de frontcover. De band maakt in 10 jaar tijd vier albums, met het in 2001 verschenen “Alone” als afsluiter. Ook nu is er weer wat bijzonders aan de hand met de hoes, want er zijn 4 verschillende frontcoverversies. Hierna hielden de Zwitsers het voor gezien. In 2012 werd er weer begonnen met met optredens, maar een nieuw album verscheen pas in 2019 met de toepasselijke titel “The Gap”. We gaan luisteren naar een nummer van “Alone”, het slotdeel van het driedelige “Tuesday Night”.
Website:
https://www.facebook.com/CLEPSYDRA.CH

2011
White Willow ‎– Snowswept
Van “Terminal Twilight” (The Laser’s Edge, 2011)

White Willow werd in 1993 opgericht en debuteerde in 1995 met een album dat een mengeling van prog en Noorse folk liet horen. Na een tweede album in het stilistische verlengde daarvan, volgde er een herstart door bandleider Jacob Holm-Lupo en verschoof de sound meer naar klassieke prog. Een reeks van vier albums volgt, in 2011 uitmondend in het meest proggy White Willow-album “Terminal Twilight”, nu dus alweer 10 jaar oud. In 2017 verscheen het vooralsnog laatste album “Future Hopes”. Binnenkort zullen de eerste 6 White Willow-albums in geremasterde vorm door het label Karisma worden heruitgebracht.
Website:
https://www.facebook.com/whitewillowband/

  Xymphonia is sponsored by: