Xymphonia is
sponsored by: 
Sunday 30 Januari 2011 Show No. 927
IN
EN OM HET NIEUWS (Tunesië & Egypte)
Queensrÿche
- Anarchy-X / Revolution Calling
Afkomstig van "Operation:
Mindcrime" (EMI, 1988)
De band uit Seattle leverde
meer dan 22 jaar geleden al de soundtrack voor de gebeurtenissen in
Arabische landen heden ten dage.
NIEUW
DeWolff - Everything Everywhere
Van het album “Orchards/Lupine” (Remusic, 2011)
DeWolff is opgericht in 2007
in Geleen en bestaat uit Pablo (19, zang en gitaar) en Luka (16, drums)
van der Poel en Robin Piso (20 jaar, Hammondorgel). In 2008 won DeWolff de
landelijke finale van Kunstbende. Sinds enkele optredens in De Wereld
Draait Door toert de prille band door stad en land. Waarschijnlijk liggen
in huize van der Poel continu LP's van Deep Purple, Led Zeppelin, Jimi
Hendrix, The Doors, Black Sabbath, Blue Cheer, Cream, Blue Oyster Cult en
The Rolling Stones op de platenspeler. Inspiratie komt ook voort uit films
als The Big Lebowski en Pulp Fiction - DeWolff is vernoemd naar een
karakter uit deze film. (Dikkie, Vera) "Meer geschreven dan ontstaan,
typeert organist Robin Piso het grootste verschil tussen "Strange
Fruits" en "Orchards/Lupine". De oude nummers zijn destijds
bijna allemaal tijdens het jammen ontstaan. Toen we de studio in gingen om
ze op te nemen, hadden we bijna alles al meerdere keren live gespeeld. De
nummers op de nieuwe plaat zijn veel vaker eerst op papier ontstaan,
daardoor is het een ingewikkelder plaat geworden. Ook in het opnameproces
is veel veranderd: We hadden de eerste keer geen idee toen we de studio
ingingen, we hebben toen het meeste overgelaten aan mensen die er wel
verstand van hadden. Nu wisten we veel beter waar we mee bezig waren: we
zijn tot in de kleinste details bij alles betrokken geweest." (Platomania)
Opvallende toevoeging aan het instrumentarium Hammondorgel/gitaar/drums is
de Mellotron, die meteen in de eerste maten van het album onheilspellend
mag schitteren.
NIEUW
Smoke Fairies -Hotel Room
Storm Song
Van "Through Low Light And Trees" (Cooperative Music / V2, 2010)
Liefhebbers van Jim Moray en
The Unthanks zullen verguld zijn met de muziek van de twee Britse dames,
Katherine Blamire en Jessica Davies, die geïnspireerd door CSN een
zangduo vormden. De twee maken prachtige aangrijpende liedjes, die zowel
intiem als spannend klinken. "Hun gitaarspel is functioneel (vaak
elektrisch, soms met bluesy slide) en meestal vrij sober, waardoor hun
fraaie samenzang goed tot z'n recht komt. Een violist, bassist en drummer
leveren waardevolle bijdragen en Katherine speelt in een enkele keer piano
en orgel. Het resultaat is ronduit betoverend. Soms kwetsbaar maar
geregeld ook erg zelfverzekerd, en pittiger dan pure folk. Eén van de
mooiste CD's die in 2010 vanuit Engeland tot ons kwam." (Kees van Wee, Heaven)
NIEUW
Johnson, Eric - A Change Has
Come To Me
- Gem
- Change (Revisited)
Van "Up Close" (EMI/Vortexan, 2010)
Vijf jaar na het wat
tegenvallende “Bloom” komt gitarist Eric Johnson met een CD die zich
prima kan meten met zijn bejubelde eerste drie albums. Johnson wordt al
jarenlang Mr. Tone genoemd en ook dit keer weet hij prachtige geluiden uit
zijn instrument te halen en deze in te passen in pakkende songs.
Stylistisch is hij nog steeds moeilijk vast te leggen: het zweeft ergens
tussen poprock, jazzrock, blues en progressief in. “A Change Has Come To
Me” is bijvoorbeeld een fraai staaltje Hendrix-effecten met Yes-achtige
vocalen. Op “Up Close” kreeg hij overigens enige vocale hulp van onder
meer space cowboy Steve Miller in de song “Texas”, waarin ook
gitarist Jimmy Vaughan te horen is. Website:
http://www.ericjohnson.com/
NIEUW
Murder -No Room For Mistakes
- Supervalu
Van "Gospel Of Man" (Good Tape Records, 2010)
Was naar verluid een
hoogtepuntje op het Eurosonic Festival, twee weken geleden in Groningen.
"De twee Denen Anders Mathiasen en Jacob Bellens schrijven liedjes
waarin de geest van Nick Drake rondwaart, maar ook groepen als Lambchop en
Tindersticks zijn nooit ver weg. Beheerst gearrangeerde, mooi ingehouden
gezongen, donkere maar altijd troostrijke plaat."
(Menno Pot, Volkskrant) Pot heeft gelijk: subtiel getokkelde
gitaren, fraaie doch beheerste zang-harmonieën en vooral heerlijk
melancholieke melodieën die zich in je hersenpan nestelen.
VERWACHT
IN 2011
White
Afkomstig
van "Sacrament" (The Laser's Edge, 2000)
Onlangs maakte e van White
Willow en The Opium Cartel bekende Jacob Holm-Lupo bekend dat er in de
loop van dit jaar een nieuw album van White Willow zal verschijnen met
o.a. terug in de gelederen zangeres Sylvia Erichsen. Wij draaien echter
een instrumentale track die echter wel zo'n beetje alle elementen van de
White Willow-sound in zich herbergt: klassiek, folky, donker,
symfonisch.
PRE-HISTORIE
Stalk-Forrest Group – Arthur Comics
Van het album “St. Cecilia” (Radio Active Records, 1970)
Stalk-Forrest Group is bij
verzamelaars wel bekend, ook al bracht het officieel maar één single
uit, in 1970 bij Elektra. Een album werd wer opgenomen, maar niet
uitgebracht. De groep werd al vrij snel na de opnamen omgevormd tot
Blue Öyster Cult en onder deze naam werd bekendheid geoogst. De
stijl was intussen meer verlegd richting hard rock. De muziek van
Stalk-Forrest Group had een meer psychedelisch karakter. Uiteindelijk werd
de in 1970 opgenomen LP in beperkte editie toch geperst en later in
geremasterde vorm op CD uitgebracht.
LIVE-TIP
/ IN HET NIEUWS
Saga - I'm OK
Van het album “Trust” (InsideOut, 2006)
Hot news van
het Saga-front! Na 2 jaar van afwezig te zijn geweest is hij terug als
frontman: Michael Sadler! Met Sadler komt de groep voor twee optredens
naar Nederland: 22 juni in Hedon te Zwolle en 23 juni in De Pul in Uden.
Rob Moratti, die Sadler in die periode verving en te horen is op het album
“The Human Condition”, gaat solo verder. Van hem verschijnt dit
voorjaar nog een album. Wij draaien een nummer van het tot nu toe laatste
studio-album met Sadler.
HERUITGAVE
Collins, Phil - The Roof Is Leaking
- Droned
- Hand In Hand
Van
"Face Value" (Atlantic, 1981 / Audio Fidelity, 2010)
Toen Phil Collins in 1980
zijn eerste soloplaat aankondigde, zal menigeen een instrumentaal krachtig
album ergens tussen Genesis en Brand X verwacht hebben. Bij het
verschijnen van “Face Value” in 1981 bleek het echter vooral een
liedjesalbum, dat deels dezelfde sfeer had als die van Collins nieuwe
vriend en ervaringspartner in echtscheiding, John Martyn. Daarnaast viel
de invloed van de soulfunk a la Earth Wind & Fire op, die het
Genesis-nummer “Behind The Lines” van Duke een jaar eerder een
verrassende wending gaf met puntige blazers. Tenslotte kwam de zingende
drummer met een psychedelische cover van The Beatles, “Tomorrow Never
Knows”, dat in de eindgroef gevolgd wordt door een zin uit “Over The
Rainbow”. “Face Value” werd echter vooral een nummer 1-hitalbum door
het geniale “In The Air Tonight”, met zijn beangstigende opbouw en op
John Bonham geïnspireerde drumbreak. Jammer dat de magie van dat nummer
wat is gesleten doordat het grijsgedraaid is. Toch klinkt het weer
voortreffelijk op de eind vorig jaar uitgebrachte 24 K + Gold CD van Steve
Hoffman's Audio Fidelity.
COVER
Overhead – 21st Century Schizoid Man
van “Live… After All (Metal Mind, 2009)
Soms zijn covers overbodig en
soms zijn ze zeker de moeite waard. Overhead valt in de laatste categorie
aangezien de Finnen het bovengenoemde nummer niet zomaar naspelen. De DVD
is opgenomen in het Poolse Katowiche waar al vele prog DVD's zijn
opgenomen, dus visueel weet je wat je kan verwachten. De muziek van
Overhead is melodieus met een stevig randje. Vooral het heerlijke
gitaarspel is een van de bands pluspunten.
IN
MEMORIAM DON KIRSCHNER
Van
“Always Never The Same” met het
Don Kirshner, die maandag aan
hartfalen overleed in een ziekenhuis in Florida, was muziekuitgever,
impresario, manager, producer en later tv-presentator. Dankzij 'the man
with the golden ear' braken talloze popartiesten door. Hij werd 76 jaar.
Kirshner erkende al vroeg de kracht van de combinatie van popmuziek en
televisie. hij lanceerde met zijn muziekuitgeverij Aldon Music artiesten
als Bobby Darin, Carole King en Kansas. Vanaf 1973 trad hij zelf op de
voorgrond als presentator van Don Kirshner's Rock Concert, tot 1981 230
keer te zien op de zender ABC. Het programma zond geen geplaybackte
liedjes maar een echte live-concerten uit en introduceerde
artiesten als The Eagles, KISS, ABBA, Prince en ook de Nederlanse
Golden Earring bij een enorm TV-publiek. Kirshner was in 2010 nog
betrokken bij het project Rock City Club, dat poptalent promoot via
internet.
IN
MEMORIAM – 2 JAAR GELEDEN
John Martyn - So Much In Love With You
Afkomstig van "Live At
Leeds" Deluxe Edition (Universal-Island, 2010)
Het was dit weekend jaar
geleden dat de Britse singer/songwriter John Martyn overleed. In het kader
daarvan aandacht voor de heruitgave n van
“Live At Leeds” als Deluxe Edition, die vorig
VAN
EIGEN BODEM
Sinster Street – Through the Looking Glass
van “Trust” (Musea, 2002)
Het is alweer negen jaar
geleden dat deze plaat verscheen. Sinister Street was toch een van de
boegbeelden van de Nederlandse symfo in de jaren '80 en '90. Zo mocht de
groep zelfs optreden tijdens een van de Marillion fanclubdagen. En ook het
Progfarm-optreden mocht er zijn. Het is de laatste jaren echter erg stil
rond de band.
NIEUW / OPENER EERSTE UUR
Poor Genetic Material
- Banquet Of Illusions
- Assassins And Sleepers
Van "Island Noises" (Progrock Records, 2011)
7 Februari aanstaande verschijnt
“Island Noises”, het zevende album van het Duits/Britse Poor Genetic
Material. Het is zeker het meest ambitieuze project van een band die
muziek maakt die enigszins te vergelijken is met een ingetogen Marillion
of Egdon Heath (met Saga-achtige harmonievocalen), waarbij tevens
regelmatig meer ambient-passages ingevoegd worden. “Island Noises” is
geïnspireerd op karakters, ideeën en atmosferen uit Shakespeare's The
Tempest. Toch is dit geen zware kost. De sound is nergens over the top en
de zang van Philip Griffiths is altijd beheerst emotioneel. Hij is
overigens de zoon van Martin Griffiths, ooit de zanger van Beggars Opera
en hier te beluisteren als verteller, terwijl hij tevens voor de
hoesschilderijen heeft gezorgd. Een aangename plaat derhalve. Website:
http://www.poorgeneticmaterial.de/
NIEUW
Liz Janes - Tincture,
Pt. 1
Bitty Thing
Up From Down
Tincture, Pt. 2
Van "Say Goodbye" (Asthmatic Kitty, 2010)
Deze beschermelinge van Sufjan
Stevens werd gek genoeg onlangs besproken in de roots-rubriek van
De Volkskrant. Roots horen we echter weinig op dit abum. Criticus Ariejan
Korteweg noemt al wel de jazzy accenten en de flirts met lounge, maar nog
eerder dan aan lounge denken we hier en daar aan de verzorgde triphopsound
van Portishead op het titelloze tweede album. De stem van Liz doet al
denken aan Beth Gibbons en ook in de bij vlagen betoverend mooie
instrumentatie horen we overeenkomsten. Sommige liedjes zijn ultrakort en
vormen tintelende miniatuurtjes. De twee deeltjes van "Tincture"
zijn complementair: de een met akoestische gitaar en tingeltangelpiano, de
ander met speldeprikkende elektronica. Ook "Up From Down" kent
zo'n eigenzinnige inkleuring: een mooie balans tussen akoestisch en
elektronisch. "Bitty Thing" is nog het meest op-en-top stroperig
'Bristol'.
NIEUW
Jobson's U-Z Project, Eddie
- One More Red Nightmare
- Caesar's Palace Blues
- Sahara Of Snow
Van "Ultimate Zero Tour - Live" (Globe Music/King Records,
2010/2011)
Nadat Eddie Jobson zijn terugkeer
op het progpodium had gerealiseerd met de superband UKZ, wilde hij een
soort tribute-band vormen, waarmee hij eer betoonde aan de hoogtijdagen
van de progressieve rock. In een wisselende bezetting met onder andere
John Wetton, Tony Levin, Greg Howe, Trey Gunn, Simon Phillips en Marco
Minnemann trad hij onder de naam U-Z Project vooral op in gebieden waar
die muziek, door het communistische beleid, nooit live aanschouwd was:
Rusland en Polen. De songkeuze lag voor de hand: materiaal van de twee
UK-incarnaties en King Crimson, aangevuld met een stuk dat voor de tweede
UK geschreven was, maar op Brufords “One Of A Kind” terecht kwam, een
medley van stukken van Jobsons' “Theme Of Secrets” en “The Green
Album” en een Mahavishnu-cover. Van enkele optredens zijn de opnames
verzameld op de dubbelaar “Ultimate Zero Tour - Live”, die in eerste
instantie alleen via de betaalde website van Jobson en webwinkels in Japan
leverbaar was. Nu is de plaat ook elders te verkrijgen. De muzikale
kwaliteit van het gebodene staat boven kijf, maar helaas is de
geluidskwaliteit soms dermate slecht, dat gerust van een officiële
bootleg gesproken kan worden.
NIEUW / LIVE-TIP
Owen Pallett - E Is For Estranged
Tryst With Mephistopheles
Van "Heartland" (Domino, 2010)
De Canadees Owen Pallett is één
van de opvallendste namen op het Cross-Linx Festival 2011, tussen 17 en 20
februari in Utrecht, Eindhoven, Groningen en Rotterdam. Met de combi
Teitur en Nico Muhly van vorig jaar nog in gedachten, is dat na het horen
van "Heartland" meteen te begrijpen. Andere namen op
Cross-Linx: The National (een soort Tindersticks met meer pit) en
Efterklang+. Oor over "Heartland: "Klassiek geschoold componist
uit Toronto, arrangeur voor Arcade Fire, Beirut en The Last Shadow
Puppets. De songs zijn weelderig gearrangeerd en zweven ergens tussen
Beirut, Sufjan Stevens en Patrick Wolf. "Heartland" is een
conceptalbum over een jonge, gewelddadige boer. De verscheidenheid in
instrumentarium en stijlen is enorm, maar de composities vliegen nergens
uit de bocht en Palletts diepe stem fungeert als een stabiliserende
factor. Een album dat rijk is
aan ideeën en onversneden schoonheid." (Tom Springveld)
LIVE-TIP
Pinneaple Thief -
Nothing At Best
Van het album “Someone Here Is Missing” (K-Scope, 2010)
Pineapple Thiefs album “Someone Here Is Missing” roept vergelijkingen
op met Radiohead, Porcupine Tree en bij de opener “Nothing At Best”,
the Smashing Pumpkins. De
plaat is niet alleen direct, urgent en haast dwingend, maar ook kort en
to-the-point. Dit keer is er weinig ruimte voor epische songs van meer dan
tien minuten.Toch valt er nog genoeg te genieten. Op 1 april aanstaande
vindt er in De Mortel te Ittervoort 'an evening with modern progressive
artrock' plaats, met The Pineapple Thief, Pure Reason Revolution en
Sun Domingo.
LIVE-TIP
Eloy - The Secret
Van "Visionary" (Soulfood, 2009)
Deze week werd bekendgemaakt dat
Eloy de headliner is van de eerste dag van het komende Loreley-festival, 8
juli 2011 in Sankt Goarshausen. Zo'n anderhalf jaar geleden verscheen het
meest recente studio-album, dat de Eloy-koorts behoorlijk heeft doen
stijgen. Met steeds weer diezelfde vraag: wanneer wordt er weer
opgetreden? Nu weten we 't dus. Nu maar hopen dat het concert
professioneel gefilmd wordt, opdat er eindelijk een goede live-DVD kan
worden uitgebracht. "The Secret" knipoogt met zijn
vocoder-vocalen nadrukkelijk naar de Eloy-sound van midden jaren '80, maar
dan wel gestut met de warmere symforock-sound van 5 jaar eerder.
Mystery
- Snowhite
Van het album "Beneath The Veil Of Winter's Face" (Unicorn
Digital, 2008)
"Beneath The Veil Of Winter's Face" is het eerste album dat
de Canadese band rond componist/multi-instrumentalist Michel St-Père
maakte met Benoit David. David is ook de vervanger van Jon Anderson bij
Yes. Dit is dus de voorganger van het succesvolle "One Among The
Living" (2010). Begin jaren '90, dus anderhalf decennium eerder, had
St-Pere onder dezelfde naam met andere musici al drie platen onder de naam
Mystery gemaakt. Die lieten een soort symfonische A.O.R. horen, terwijl de
groep nu meer pure symfonische rock met soms lichte A.O.R.-invloeden
maakt. Opvallende kenmerken zijn de volle, warme keyboarsounds, gevoelvol
gitaarwerk met Floydeske trekjes en natuurlijk de engelenachtige vocalen.
Tot slot zijn de composities pakkend en meeslepend. Liefhebbers van oude
Yes en Genesis, maar ook van latere bands als IQ of Glass Hammer zullen
hier mee weglopen.
Gazpacho - Cheqeuered Light Buildings
Van het album “Night” (Eigen beheer, 2007)
Door een recensent werd Gazpacho
ooit "a classical post ambient nocturnal atmospheric folk world
rock band" genoemd. Hiermee wordt wel duidelijk dat deze band
moeilijk in een hokje te stoppen is. Toch worden ook vergelijkingen
gemaakt met groepen als Radiohead, Muse, Marillion of Porcupine Tree.
Progrock-liefhebbers hebben de schone tonen van Gazpacho al ontdekt. De
Noorse band, die een aantal keer het voorprogramma voor Marillion
verzorgde, bracht in 2001 het debuutalbum “Bravo” uit. In de indie
charts behaalde het album een top 3 notering en ook de bladen waren
lovend. Oor schreef: 'Hun debuutalbum is van uitzonderlijke schoonheid'.
Na dit album bracht Gazpacho nog enkele albums uit. Zojuist verscheen
“Missa Atropos”. Gazpacho speelt in de Hengelose Metropool, op 27
januari.
IN HET NIEUWS
Peter Gabriel -
Wallflower (piano / vocal)
Origineel afkomstig van "Peter Gabriel
4" (Charisma, 1982)
Via zijn website houd Gabriel
maandelijks via videos op de hoogte waar hij zo al mee bezig is. Intussen
is het duidelijk geworden dat in de loop van 2011 er extra concerten van
zijn orkest-tour komen, welke voor DVD zullen worden opgenomen als wel een
vervolg van het album project “Scratch My Back” zal verschijnen onder
de titel “New Blood”. Feitelijk dus een studio-versie van het tweede
deel van de orkest-concerten met dus zijn eigen nummers in een orkestrale
uitvoering. Maar soms zitten in die videos ook mooie kadootjes zoals deze
live-in-the-studio piano / zang versie van “Wallflower”: http://www.youtube.com/watch?v=wOHBjpjDsio
IN HET NIEUWS
Kate Bush - Cloudbusting
Afkomstig van
"The Hounds Of Love" (EMI, 1985)
En wederom ziet het er naar uit
dat EMI een artiest is kwijtgeraakt. Dit maal gaat het om Kate Bush wiens
albums van “The Dreaming” t/m “The Red Shoes” allemaal een
heruitgave-behandeling krijgen nadat de rechten hier voor weer bij Kate
Bush zelf terecht zijn gekomen. Op papier lijkt het raar dat het om deze
albums gaat maar het schijnt dat deze altijd al waren ondergebracht in
Bush's eigen bedrijf Novercia en in de vorm van een licentie-deal door EMI
waren uitgebracht.
Bron: http://www.musicweek.com/story.asp?sectioncode=1&storycode=1043953
Anekdoten - Karelia
Van "Vemod" (Virta, 1993)
Rond 1992 à 1993 kwam ineens van
uit het niets leek een nieuwe golf progbands uit Scandinavië: Landberk,
gevolgd door Anglagard, snel gevolgd door Anekdoten. Het debuut van
laatstnoemde band leek een poging om aan te knopen bij de King Crimson
sound van 1972-1974 om daar vervolgens op verder te bouwen. De
openingstrack van dat album is er een die tot op de dag
WERELD VOL MUZIEK
Tempus Fugit - The Princess
Afkomstig van "Chessboard" (Masque Records, 2008)
In 1999 verscheen het derde album
“Dawn After The Storm” van de Brazilaanse band Tempus Fugit. Twee jaar
daarna begonnen de band aan een derde album, werk dat tot 2006 zou duren.
En vervolgens duurde het nog twee jaar voordat uiteindelijk
“Chessboard” uitkwam. Muzikaal is er nu meer ruimte voor vocalen die
niet schokkend sterk zijn maar de muziek ook zeker niet in de weg zitten.
Aangename neo-prog die wel wat weg heeft van de klanken van het Canadese
Mystery.
Sunday 16 Januari 2011 Show No. 925
VAN EIGEN BODEM
Max Werner – Beware Of The Dog
Van “Rainbows End” (EMI, 1979)
In het jaar dat hij zich bij Kayak
achter het drumstel verschuilt en de zangmicrofoon doorgeeft aan Edward
Reekers, is zijn stem wél te horen op z'n eerste solo-album. Het album
bevat compacte symfopop, dat rechstreeks in de lijn ligt van het
toegankelijkste Kayak-werk uit die tijd. Ook niet zo gek daar ook
Kayak-collega Johan Slager promiment meewerkt aan het album. Hij speelt 'duizend-in-het-kwadraat'
gitaren én basgitaar. Ook de melodieën hebben iets typisch Kayak-achtigs,
ook al komen die bij Kayak meestal uit Ton Scherpenzeels pen en nu uit die
van Werner zelf. Earth & Fire-leden Ab Tambour (drums) en Jerney
Kaagman dragen ook bij, de laatste in een gedragen duet.
NIEUW
Babylon, Guy
- Barth
- Babylon Bleu
Van "Best Of Guy Babylon" (Eigen Beheer, 2010)
Anderhalf jaar geleden werden wij
gewezen op een een on-line-filmpje: http://www.vimeo.com/5391353 .
Niet alleen het Happy The Man-t-shirt trok de aandacht, ook de muzikale
verrichtingen van deze vaste toetsenman van de Elton John Band mochten er
wezen. De op 2 september 2009 plotseling overleden Guy Babylon speelde
verder ook in zijn eigen band Warpipes en heeft volgens http://www.guybabylonfan.net/Discography.html aan
een massa platen van anderen meegewerkt. Gelukkig verscheen vorig jaar ook
een Best Of van zijn eigen, voornamelijk progressief getinte werk,
waaronder het van de video bekende “Las Vegas Twister”. De muziek
heeft wel wat van een rockende Kit Watkins. Deze Best Of is in
eerste instantie een download-album, maar internetshops als Amazon.com
leveren hem ook als CD-R.
NIEUW
Seventh Wonder - The Angelmaker
Van "The Great Escape" (Lion Music, 2010)
Vette Krent in iO Pages 98/2010: "Deze Zweedse band heeft de
unieke gave om AOR-zang en -melodie te kopelen aan progmetal. Natuurlijk
wordt er muzikaal geëxcelleerd, maar toch onthoudt je steeds de
toegankelijke melodieën. Hoogtepunt is het titelstuk. In dit epic geeft
de band 30 minuten lang zijn visitekaartje af. Geen buitensporige
uitspattingen van individuele bandleden, aar een geweldige
groepsprestatie, al moet gezegd worden dat Tommy Karevik blijft verbazen
met zijn magistrale stem. De teksten zijn gebaseerd op "Aniara",
een space-verhaal van Nobel-prijswinnaar Harry Martinson. Ongetwijfeld dé
progmetalplaat van het jaar 2010, al heb je het idee dat de band nóg
beter kan." (Bert Treep) En Bert heeft gelijk. Het is jammer dat er
nog zo vaak ge-rifft wordt, anders was de plaat dicht in de buurt gekomen
van een album als "Change" van The Quest. Let ook op hoe mooi de
band varieert tussen verstilling, lyriek en up-tempo passages met
verbazingwekkend virtuoos gespeelde loopjes.
NIEUW
The Divine Baze Orchestra
- Flow/Unity
- What Mustn't Be Spoke
Van "Dead But Not Dreaming" (Transubstans Records, 2010)
"Zweedse progressieve
rockband die muziek maakt die nu eens niets te maken heeft met The Flower
Kings of aanverwante bands. Het album begint met een Jack Bruce-achtige
zangstem, dan klinken moderne (stoner)rockbands als Wolfmother door,
terwijl Frank Zappa om de hoek meekijkt. Ook Van Der Graaf Generator is
aanwezig op een zonnige dag - eigenlijk een contradictio in terminis - en
een fusionbandje met Les Claypool op bas schuift ook nog even aan. Dit is
een allegaartje van de hoogste kwaliteit. Niet na één keer luisteren
gemakkelijk te doorgronden, maar veeleer een groeiplaatje vol met
semi-lange tracks die een heerlijke afwisseling vormen met een geknepen
psychedelische gitaar en een overstuurd orgel. Voer voor het
top-2010-jaarlijstje." (André de Waal, iO Pages) We horen wel de
losse, jam-achtige seventiesfeel die ook Beardfish kenmerkt, vooral
in "Flow/Unity", met een heerlijk vrolijk thema en een nogal aan
The Who's "Tommy" refererende hippietekst. "What
Mustn't Be Spoken" is zwaar en onheilspellend: het had een
Goblin-nummer voor een seventies-horror van Dario Argento - King Crimson
meets Black Sabbath!
NIEUW
Heart – Red Velvet Car
Van “Red Velvet Car” (Eagle Records 2010)
De gezusters Wilson hebben de
akoestische sound van zijproject The Lovemongers nu geïntegreerd in het (adult
geörienteerd) hardrockender Heart-geluid. Iets dat Led Zeppelin al deed
vanaf "III". "Tangerine" van dat album wordt zelfs
letterlijk geciteerd in "Sunflower", maar ook in andere nummers
is de invloed nooit ver weg.
JAREN '70
Kaipa - Total Förvirring
Van het album “Solo” (Musea 1978/1994)
Kaipa is een Zweedse band uit
de omstreken van Uppsala, die zich beweegt in de symfonische
rock met invloeden uit de folkmuziek. Kaipa ontstaat als Hans
Lundin en uiteindelijk ook Roine Stolt samen in één band
terecht komen: Ura Kaipa; later gewijzigd in Kaipa. De groep was
voornamelijk plaatselijk bekend. Als begin jaren 90 van de 20e eeuw het
Franse platenlabel Musea de vroege albums op CD uitbrengt, ontstaat
er opnieuw belangstelling; nu niet alleen in Zweden, maar ook in de rest
van Europa. De oorzaak hiervan schuilt in het feit dat intussen
gitarist Roine Stolt steeds bekender werd in de symfonische rock-scene:
rond die tijd brak ook diens band The Flower Kings door. Kennelijk vonden
Lundin en Stolt het in 2001 rijp voor een reünie en kwam de groep weer
bij elkaar. Anno 2007 is Stolt alweer vertrokken (te drukke werkzaamheden
met The Flower Kings en de onvermijdelijke muzikale verschillen). Alhoewel
Stolt een grote vinger in de pap had bij de muziek van Kaipa, blijkt toch
dat uiteindelijke Lundin de uiteindelijke klank van Kaipa heeft bepaald.
IN HET NIEUWS
IQ - Promises (As The Years Go By)
Van “Nomzamo” (Squawk, 1987)
Er zijn twee redenen om het dit te
plannen. Ex0 IQ-zanger Paul Menel is op dit album te horen en hij is
in de Boerderij te Zoetermeer op 12 februari. Bovendien werd
deze week bekend dat bassist Tim Esau terug is bij IQ, omdat John Jowitt
onlangs zijn vertrek aankondigde. Esau was nog bassist ten tijde van
“Nomzamo” en is nu op tijd terug voor de 30-jarige jubileum-tournee
van IQ. Paul Menel zat in deze band van 1986 tot 1989. Paul is te horen op
de albums “Nomzamo” en “Are You Sitting Comfortably?”, waar hij
ook de teksten voor schreef en gedeelten van de muziek. Tijdens het
concert in De Boerderij zullen dan ook veel nummers van deze albums ten
gehore worden gebracht! Samen met toetsenist Ian Diment, heeft Paul Menel
onlangs het solo album “Twenty One” opgenomen. Deze plaat is
geproduceerd door Gav Monaghan, die een imposante CV heeft waar onder
andere Peter Gabriel, Ocean Colour Scene en The Editors op staan. In de
band die met Paul Menel mee zal komen naar de Boerderij, zitten o.a. de
genoemde Jowitt én gitarist John Mitchell. (Arena, Frost, Kino, It Bites).
HERUITGAVE
Deep Purple
- This Time Around/Owed To "G"
- You Keep On Moving
Van "Come Taste The Band" (Purple, 1975/2010)
“Come Taste The Band” was het twaalfde album van Deep Purple,
live-platen meegerekend, maar van de oorspronkelijke bezetting die in 1968
debuteerde met “Shades Of Deep Purple” waren alleen Ian Paice en
oprichter Jon Lord nog over. Wijlen Tommy Bolin had net Ritchie Blackmore
vervanger, waardoor de klassieke hardrocksound werd uitgebreid met lichte
funk- en jazzrockinjecties. David Coverdale en Glenn Hughes waren al
eerder toegetreden. De plaat, de laatste voor de eerste opheffing, scoorde
redelijk, met een tip-notering voor het subtiele “You Keep On Moving”.
Meest progressief is echter het tweeluik This Time Around/Owed To
"G", ondermeer door het door toetsen gedragen eerste deel en het
meer complexe, instrumentale tweede deel. De 35th anniversary edition
bevat naast een robuust klinkende remaster tevens een bonusdisc, waarop
het complete album te beluisteren is in een 2010-remix van Kevin Shirley.
Lightning Dust – Take It Home
Van "Infinite Light" (JagJaguar, 2009)
De nogal retro-getinte groep Black
Mountain wordt langzaamaan wat bekender buiten de Canadese landsgrenzen.
De band rond het paar Josh Wells en Amber Webber maakt een heerlijke
cocktail van seventies-hardrock met psychedelische folkrock, afgemaakt met
zweverige prog-invloeden. "Wilderness Heart" verscheen afgelopen
jaar en prijkte in Hermans 2010-lijst. Dat het genoemde paar ook nog
intiemere albums maakt, waarop het hardrock-element ontbreekt, is velen
ontgaan. ondanks lovende recensies in onder meer De Volkskrant. Het album
is echter zeer wel de moeite waard. Luister maar naar het prachtig
melancholieke slotnummer van het album. Volgens de hoes spelen er echte
strijkers op mee, die evenwel zó zweverig spelen dat het wel een
Mellotron lijkt. Om helemaal bij weg te dromen.
JAZZROCK
Rypdal & The
Chasers, Terje - Kompet A Gar
Afkomstig van "Blue" (ECM, 1987)
In de jaren 80 werkte de Noorse
gitarist grotendeels samen met bassisT Bjorn Kjellemyr en drummer Audun
Kleive. Dit alles onder de naam The Chasers waarbij die naam je overigens
eerder aan een Shadows-achtig bandje uit de jaren zestig dan aan de
sfeervolle impressionistische jazzrock die we bijvoorbeeld horen in dit
nummer.
The Gathering –
Marooned (live)
Van “Sleepy Buildings – A Semi-Acoustic Evening” (Century Media,
2004)
Dit alternatieve live-album bevat
intieme, ingetogen nieuwe versies van stukken van alle Gathering-platen
voor “Souvenirs”, dus ook de eerste twee pre-Anneke Giersbergen-albums.
Dit “Marooned” komt echter van “How To Measure A Planet? Uit 1998.
Uitermate sfeervol en bloedmooi.
PROGRESSIEVE FOLK
Chris Wood - Hollow Point
Afkomstig van "Handmade Life" (RUF,
2010)
In 2005, een dag na de
bomaanslagen in de Londonse metro, werd een man door de politie
neergeschoten die er van werd verdacht dat hij een nieuwe aanslag wilde
gaan plegen. Al heel snel bleek het te gaan om een onschuldige
Braziliaanse elektricien op weg naar zijn werk. Maar het meest stuitende
is wel het feit dat de autoriteiten dat in eerste instantie niet wilden
toegeven. De Britse folkzanger vertelt op ijzingwekkende wijze het verhaal
van die fatale dag op zijn laatste
Quidam - Chocbym
Van "Quidam" (1996, Ars Mundi)
Lyrische Poolse symfo met lichte
Collage-trekjes (det pompeuze sound hier en daar) maar vooral vol
referenties aan het beste van Genesis (o.a. door het Steve Hackett-achtige,
warme Gibson Les Paul-spel) en Camel (de dromerige sfeer). Fraaie
geschoolde vrouwenzang en lyrische fluitsoli vervolmaken het plaatje.
Sunday 09 Januari 2011 Show No. 924
The Best of 2010:
Bonus: Marillion – Out Of Season: Live At The Marillion Weekend 2009
(eigen beheer-3DVD-set)
Geplande nummer: State Of Mind
Om het jaar huurt Marillion een weekend lang een vakantiekamp af om daar
met fans vanuit de hele wereld een muzikaal feestje te vieren, met iedere
avond een volledig Marillion-optreden (met iedere avond een compleet
andere set!). Men deed dat eerst in spartaanse Britse vakantiekampen, maar
sinds enige tijd kiest men voor Port Zélande, op de grens van
Zuid-Holland en Zeeland. Op ieder Marillion-weekend wordt een album uit de
discografie compleet gespeeld en in 2009 was dat het eerste album met
Steve Hogarth, dat dat jaar zijn 20ste verjaardag vierde: "Season's
End". Ook de (sterke!) single-B-kantjes worden gespeeld, plus een
toegift van recent werk. De tweede avond was een aftelspel, van het toen
recentste "Happiness Is The Road" (2008) naar "Holidays In
Eden" (het tweede album met Hogarth, uit 1991), met steeds ongeveer
een nummer per album, aangevuld met zelfs twee songs uit de Fish-tijd. De
derde avond was 'epic night', met alleen lange nummers dus,
waaronder het machtige "Ocean Cloud" van "Marbles". (Genoemd in
lijst van Maurice)
23. Big Big Train - Far Skies Deep
Time (eigen beheer)
Geplande nummer: CD2 Fat Billy Shouts Mine 6:34
Big Big Train maakt al enkele
jaren een opmerkelijke renaissance op topniveau door, met gebruikmaking
van sterke gastmuzikanen als drummer Nick D'Virgilio. Bij iedere
beluistering valt weer op hoe knap de composities in elkaar steken en hoe
fraai en rijk de arrangementen zijn. Een mini-CD, ammehoela, voor mij is
het gewoon een album. (Genoemd in de lijst van Herman)
22. Steve Lukather - "All's
Well That Ends Well" (Mascot Records, 2010)
Geplande nummer: Don't Say It's Over - CD 4 - 5:39
Het is misschien een cliché, maar als een muzikant hartenpijn heeft maakt
hij vaak zijn mooiste muziek. Steve Lukather heeft in zijn laatste
werkstuk onder andere zijn gebroken huwelijk verwerkt, waarmee hij zo'n
beetje het beste werk sinds Hydra heeft gemaakt. In de deluxe versie
omschrijft hij Don't Say It's Over als "Weather Report meets Jeff
Beck". Meeslepend is het in ieder geval. (Genoemd in de lijst van René)
21. Gazpacho -"Missa
Atropos" (eigen beheer, 2010)
Geplande nummer: An Audience
Op het Loreley Festival ging vorig
jaar het nieuwe album "Missa Atropos" van de Noorse groep
Gazpacho in première. Op hetzelfde festival speelde ook de groep die de
Noren een tijd lang onder z'n hoede nam: Marillion. En Gazpacho heeft
zeker goed geluisterd naar de albums die de Britten sinds
"Marbles" produceren. Gazpacho maakt eenzelfde
emotioneel-sferisch soort progpop. Gazpacho probeert daarin nog meer dan
Marillion een plaat lang eenzelfde sfeer, eenzelfde kadans aan te houden.
Danwel in ultralange nummers, danwel (zoals hier) in kortere stukken die
samen onmiskenbaar één geheel vormen. (Genoemd in de lijst van Aldwin)
20. Shearwater -
"The Golden Archipelago" (Matador, 2010)
Geplande nummer: Black Eyes - cd 2 - 3:40
Muzikaal brengt de groep ons
Americana meets Talk Talk met hier en daar hintjes van Pink Floyd (“The
Final Cut”) en Steve Hogarth (de Marillion-zanger). Die laatste zal wat
wenkbrauwen doen fronsen maar Shearwater zanger/bandleider Jonathan
Meiburg bouwt soms zijn zanglijnen op eenzelfde manier op als Hogarth dat
tegenwoordig soms doet. Overigens, Steve Wilson heeft dit album zelf op
nr. 1 staan in zijn jaarlijst !! (Genoemd in de lijsten van Chris en René)
19. Sarah Kirkland Snider, Shara
Worden & Signal - Penelope (New Amsterdam Records)
Geplande nummer: CD13 Baby Teeth, Bones & Bullets 6:10
Net als de verderop te
horen William Britelle is het album “Penelope” een typisch project van
het eclectische label New Amsterdam Records, dat diverse stromingen op
verfrissende wijze vertegenwoordigt. Waar
sommigen misschien moeite zullen hebben met de zang van Brittelle op diens
“Television Landscapes, op “Penelope” fungeren de vocalen van de van
My Brightest Diamond bekende Shara Worden. Zij weet
tegelijkertijd een soort koele berusting en prangende onzekerheid in haar
zang te leggen. En hoor dat heerlijk wiegende strijkorkest boven
die losse jazzy drums. 'Modern creative', noemen we dat. (Genoemd in de
lijst van Herman)
18. Barry Cleveland - "Hologramatron"
(Moonjune Records, 2010)
Geplande nummer: Abandoned Mines - CD 7 - 5:45
Cleveland maakte voorheen met
wereldmuziek doordrenkte ambient, maar kwam dit jaar met een veelzijdig
progressief product. Zijn gitaarspel heeft wel wat van David Torn en samen
met ondermeer de heerlijk zoemende bas van Michael Manring weet hij net
zo'n broeierige atmosfeer neer te zetten als deze gitaarvernieuwer. Met
enkele extravagante zangers, zoals Deborah Holland, wordt ook de
songstructuren goed verzorgd. (Genoemd in de lijst van René)
Geplande nummer: Dragonfly - cd 4 - 8:21
Na het wat tegenvallende vorige
album “Insekt”, dat wel erg grauw was en te veel tegen metal
aanleunde, kwam het Zweedse Carptree met “Nymf” in volle glorie terug.
Het is nog steeds stevig maar het zijn Carl Westholm's toetsen die nu weer
lekker op de voorgrond treden. Nicklas Flinck's stem is er nog steeds één
uit duizenden en hij is daardoor en door zijn aparte teksten vol
referenties aan het dierenrijk een behoorlijk vreemde eend in de bijt van
de progressieve rock. (Genoemd in de lijst van Chris)
16. Galleon - "In The Wake Of
The Moon" (Aerodynamic Records, 2010)
Geplande nummer: Stages
De Zweedse groep levert al jaren
volle, warme übersymfonische rock. Ook dit op het laatste randje van 2010
verschenen album staat er vol mee. Je wordt meegenomen op een tapijt van
gelaagde'vintage' synthesizer-akkoorden en soli, meestal over een
ritmepatroon in fijne oneven maatsoort. Natuurlijk is Genesis al snel een
referentie, daar kunnen we moeilijk onderuit. Bovenal herkennen we de band
die eerder het imposante tweeluik "From Land To Ocean" (2003)
afleverde. Dat meesterwerk is moeilijk te overtreffen, en dat gebeurt ook
nu niet. Een fijne plaat is het, ondanks de misschien wat vlakke zang, wel
weer geworden. (Genoemd in de lijst van Aldwin)
15. Spock's Beard - X
(eigen beheer, 2010)
Geplande nummer: The Man Behind The Curtain
De groep heeft natuurlijk met haar tiende album gemeend het programma dat
de groep al in een vroeg stadium signaleerde te eren, door met de titel
van dat tiende album naar die wekelijkse prog show in Almelo;-) Na het wat
weinig proggy "Spock's Beard" is de groep terug met een plaat
die alles heeft wat Spock's Beard zo mooi maakt. De
tiende plaat van the mighty Spock
is een ware tour de force van
prog geworden, maar wat zijn we ook anders van de band gewend. Kwalitatief
staat het als een huis, en de composities zijn ook nog eens fris. (Genoemd
in de lijsten van Maurice, Aldwin en Herman)
14. Ben Folds & Nick Hornby -
"Lonely Avenue" (Nonesuch, 2010)
Geplande nummer:
Belinda - CD 11 - 4:33
Een onverwachte gast in ons programma was dit jaar Ben Folds, die voor
Lonely Avenue een samenwerking aanging met schrijver Nick Hornby. De
tragikomische teksten zijn gegoten in songs die vergelijkingen oproepen
met Joe Jackson, Prefab Sprout, Bruce Hornsby (sic!) en Brian Protherhoe.
Uiteraard veel piano, maar ook de nodige strijkers en Moogs, doch geen
elektrische gitaren kleuren het geheel in. Belinda schijnt een quote te
bevatten uit een bekende popklassieker. Ondertussen willen we Hornby's
bekendste boek even tippen: High Fidelity, hèt ultieme boek voor
popliefhebbers en....... LIJSTJES!!! (Genoemd in de lijst van René)
13. Camel - DVD "The Opening Farewell"
(Camel Productions, 2010)
Geplande nummer: Ice DVD11 8.00
Het eerste concert van de
afscheidstournee van Camel, 2003. De Europese tak van de tournee (die
Camel o.a. naar Rijssen bracht) werd gedaan met toetsenist Ton
Scherpenzeel, de Amerikaanse tak, waar dit een opname van is, met Tom
Brislin. Deze speelde met Meat Loaf en ook met Yes tijdens de Symphonic
Live-tour. Camel-hoofd Andrew Latimer denkt intussen, na hersteld te zijn
van een ernstige ziekte, voorzichtigjes aan een nieuw Camel-album.
(Genoemd in de lijst van Maurice)
12. William Brittelle - "Television
Landscape" (New Amsterdam Records, 2010)
Geplande nummer:
Sheena Easton - CD 4 - 4:47
Een paar jaar geleden
ontdekten we het eclectische label New Amsterdam Records, dat diverse
stromingen op verfrissende wijze vertegenwoordigt. Zo is er elektropop,
modern klassiek, jazz en postrock. Het project “Television Landscape”
van William Brittelle komt het dichtst in de buurt van progressieve rock
met een jaren '80-synthipop-insteek. De sterke arrangementen worden
regelmatig verrijkt met splijtende gitaarsolo's. (Genoemd in de lijst van
René)
Geplande nummer: Soul
Eaters – CD 8 - 5:50
Het debuut van het Italiaanse Fjieri, waaraan zo'n tien jaar werd gewerkt,
maakt de cirkel van deze top 10 rond. Fjieri is namelijk een band rondom
Stefano Panunzi, die net als op zijn soloplaten gevuld is met muziek van
diverse gastmusici als Gavin Harrisson, Tim Bowness, Richard Barbieri en
Mick Karn. Laatstgenoemde is ook in Soul Eaters te horen. (Genoemd in de
lijstjes van René en Herman)
Geplande nummer: Fire On The Moon – CD1 – 6:11
De voormalige
Genesis-gitarist maakte een triomfantelijke terugkeer, hoewel Hackett
nooit echt helemaal weg is geweest natuurlijk, maar gezien zijn
persoonlijke omstandigheden kun je dat in dit geval wel degelijk stellen.
Zijn voorgaande albums waren toch een beetje een allegaartje van stijlen
soms, maar “Out Of The Tunnel's Mouth” is niet anders dan Hacketts
beste progplaat in jaren. (Genoemd in de lijstjes van Chris en Maurice)
9. Moon Safari - "Lover's
End" (Blomljud Records, 2010)
Geplande nummer: Heartland -
cd 6 - 5:47
Een album dat op een
verschrikkelijk aanstekelijke en zonnige wijze het fenomeen
liefdesverdriet weet te verwoorden. Die tegenstelling zou eigenlijk
helemaal niet moeten kunnen werken maar dit Zweedse zestal is het gelukt.
Dit is tot nu toe het ultieme Moon Safari album: sterke songs,
fantastische arrangement en een opname om door het ringetje te halen.
(Genoemd in de lijst van Chris)
8. Solstice -
“Spirit” (Festival Music, 2010)
Geplande nummer: Here &
Now - cd 6 - 6:57
Net als The Enid kwam
ook Solstice na jaren van stilte terug. De nieuwe plaat van Solstice,
opvolger van het 14 jaar geleden verschenen “Circles”, was eindelijk
een feit.. Muzikaal brengt de groep nog steeds positieve hippie-symfo met
heerlijk gitaarspel van Andy Glass, mooie vocalen van zangeres Emma Brown
en de onmisbare viool, bespeeld door Jenny Newman.
“Spirit” is zeker zo'n plaat die naarmate je hem vaker draait
zijn geheimen zal blootgeven. (Genoemd in de lijstjes van Chris en
Maurice)
Geplande nummer: Chinese waters
Gestoken in een
verpakking met prachtig artwork was daar in 2010 eindelijk een nieuw album
van dit instrumentale Nedersymfokwartet. In feite is dit pas het tweede
volwaardige album, na het in 2000 verschenen "Impression", daar
"Moondrive" uit 1996 een mini-album was. Belangrijkste
verandering is bassist Peter Kosterman, als vervanger van Pascal van der
Pol. Een kwaliteitswissel, zo blijkt al meteen uit de zoemende eerste
tonen van het album. De baspartijen zijn vaak heel prominent en Kosterman
speelt regelmatig heerlijk op een fretloos instrument. Sowieso is dit
minder een gitaar-met-begeleiding-plaat dan eerdere Odyssice-werken.
Tuurlijk is Bastiaan Peeters' vooral aan Adrew Latimer refererende spel
nog steeds prominent, maar de composities lijken meer ruimte te geven aan
keyboards en bas. En ook Jeroen van der Wiel maakt van die mogelijkheid
gebruik om meer variatie te laten horen. (Genoemd in de lijstjes van Chris
en Aldwin)
6. Anathema -
"We're Here Because We're Here" (K-Scope, 2010)
Geplande nummer: Universal
"Het geslaagde tussendoortje
“Hindsight” buiten beschouwing gelaten, is dit het eerste studioalbum
sinds het indrukwekkende “A Natural Disaster” (2003). Vernoemd naar
een lied dat tijdens de Eerste Wereldoorlog vaak gezongen werd om het
moreel van de geallieerde troepen op te krikken, is het andermaal geen
opgewekt album. Anathema bestaat nu 20 jaar en dat is volgens de band te
danken aan het doorzettingsvermogen van de bandleden. De muzikale koers is
dan ook vooral het resultaat van hun onderlinge verstandhouding. Dit
vertaalt zich in dikwijls mistroostige en melancholische muziek, waarbij
de zes Liverpudlians hun ziel blootleggen. In "Universal" is een
fraai strijkorkestarrangement te horen. (Nummer 1 in de lijst van Aldwin)
5. McRae, Tom - “The Alphabet Of
Hurricanes” (Cooking Vinyl, 2010)
Geplande nummer: American Spirit - cd 6 - 5:29
Één van de beste
singer/songwriters van dit moment kwam dit jaar terug met een album dat
naar mate je hem vaker luistert echt onder de huid gaat kruipen. De maatschappijkritische noten en
soms huiveringwekkende liefdesliedjes zijn nog soberder uitgevoerd
dan voorheen. Na de rijkelijker ingekleurde voorgangers keert McRae zo
terug naar de basis. Veel nummers moeten het hebben van simpel
gitaar-getokkel en de kracht van Toms stem. Wel heeft Tom een nieuw
instrument ontdekt: de ukelele, die op een paar nummers prominent aanwezig
is. Al met al kruipt deze plaat heel dicht aan tegen het briljante debuut. (Genoemd in de lijstjes van Maurice en Chris)
4. Ciccada - "A Child In The
Mirror" (Altrock/Fading Records, 2010)
Geplande nummer: A Storyteller's Dream - CD 4 - 7:09
Eén van de meest verrassende
progressieve albums van dit jaar kwam dit jaar uit Griekenland. Ciccada
debuteerde met “A Child In The Mirror” met een fraaie mix van
Anglagard-achtige zware Mellotronprog, Canterbury, Gentle Giant verwante
ideeën en klassieke invalshoeken. Met behulp van onder andere het
Italiaanse Yugen. (Genoemd in de lijstjes van René, Herman en Aldwin)
Geplande nummer: I Miss You -
CD 5 - 6:18
De tweede soloplaat van de Italiaanse componist/toetsenman Stefano Panunzi
bevat prachtige progressieve poprocksongs, met in vergelijking met zijn
debuut meer gezongen stukken, voorgedragen door diverse zangers. Het
gekozen nummer “I Miss You” wordt vertolkt door Andrea Chimenti. We
willen dit stuk opdragen aan de deze week overleden Mick Karn, wiens
baspartijen heerlijk voorop in de mix staan. Zijn soloalbum "The
Concrete Twin" viel net buiten de top 10 van dit jaar. Mick Karn zal
zeer zeker zwaar worden gemist... (Genoemd in de lijstjes van René
(nummer 1) en Herman)
Geplande nummer: Shiva - cd 5 - 7:59
Het jaar 2010 gaat
de boeken is als het jaar van The Enid: klassieke reissues, prestigieuze
optredens EN een nieuw album dat zeker de vergelijking kan doorstaan met
het oudere werk. “Journey's End” is
het tiende studio-album van deze enigmatische Britse über-symfonische
band rond toetsenist Robert John Godfrey. De titel slaat eigenlijk op het
feit dat dit album komt na misschien wel Godfrey's moeilijkste periode in
z'n leven, een periode waar in hij kampte met een waar writer's block. Al met al heeft het hem 10 jaar gekost om daar
uit te komen, met name daarbij geholpen door een flinke jeugdige injectie
in de band. Het zijn ook die leden, met name zanger/geluidstechnicus Max
Read en gitarist Jason Ducker die flink hun steentje bijdragen op het
muzikale vlak. Resultaat: The Enid is wat spacier geworden
misschien zonder overigens haar typische eigen klassieke klank kwijt te
zijn geraakt.
(Genoemd in de lijstjes van Chris en Maurice (beide keren nummer
1))
1. Mystery - "One
Among The Living" (Unicorn Digital)
Geplande: CD1/2 Among The Living / Wolf 7:06
Lyrisch, melodieus,
schitterend gezongen, prachtige Floydiaanse gitaarsoli. En dat allemaal op
een glorieuze keyboardbedding. Allemaal elementen die stuk voor stuk
individueel niet origineel zijn. Maar de Canadezen hebben de elementen op
dusdanige wijze uit diverse subdivisies van het symfo-genre (tot AOR aan
toe) samengesteld dat er iets onweerstaanbaars ontstaat dat op zichzelf
mag staan. (Genoemd in de lijstjes van Herman (nummer
1), Aldwin en Chris)
Sunday 02 Januari 2011 Show No. 923
OPENER
Curved
Air: Back Street Luv
Van
"Second Album" (Warner Bros, 1971)
Veertig jaar geleden scoorden
Sonja Kristina, Darryl Way, Francis Monkman, Ian Eyre en Florian
Pilkington-Miksa een behoorlijke hit met het groovy “Back Street Luv”.
In Engeland bereikte het nummer de vierde plaats, terwijl de song in
Nederland op positie 25 bleef steken. In het programma Beat Club verving
overigens Barry de Souza (Lou Reed, Jeff Beck, Kate Bush) drummer
Pilkington. In 2008 werd Curved Air voor de tweede keer opnieuw opgericht
en tijdens één van de concerten verving Eddie Jobson, die op “Air Cut”
de vrijgevallen plekken van Way & Monkman op viool en toetsen had
ingenomen, Way, één van de oudgedienden die bij de reünie betrokken
zijn. “Reborn” (2008) is de titel van het meest recente album. http://www.curvedair.com/Directions.htm
NIEUW
Galleon - In The Wake Of The Moon
- Mr. Murphy
Van
"In The Wake Of The Moon" (Aerodynamic Records, 2010)
De Zweedse groep levert al
jaren volle, warme übersymfonische rock. Ook dit op het laatste randje
van 2010 verschenen album staat er vol mee. Je wordt meegenomen op een
tapijt van gelaagde'vintage' synthesizer-akkoorden en soli, meestal over
een ritmepatroon in fijne oneven maatsoort. Natuurlijk is Genesis al snel
een referentie, daar kunnen we moeilijk onderuit. In een breekbaar
dromerig klinkend stuk als "In The Wake Of The Moon" denken we
aan songs als "Entangled" van "A Trick Of The Tail":
heerlijk laid back, met prachtig Moog-spel over een zweverig keyboardbed.
Met "Mr. Murphy" stellen we daar een vlot stuk tegenover, met
heerlijke korte Holdsworthiaanse gitaar-eruptietjes, ook hier weer veel
fraai keyboardwerk en een overigens niet al te originele tekst over de man
achter Murphy's Law. Vaak overheerst de volle sound die Genesis neerzette
op "Duke". Bovenal herkennen we de band die eerder het imposante
tweeluik "From Land To Ocean" (2003) afleverde. Dat meesterwerk
is moeilijk te overtreffen, en dat gebeurt ook nu niet. Een fijne plaat is
het, ondanks de misschien wat vlakke zang, wel weer geworden.
NIEUW
/ LIVE-TIP
Tom McRae - Black Heart Rodeo
Afkomstig van "The
Streetlight Collection" (eigen beheer, 2010: www.tommcrae.com)
Heel stiekem heeft
progressieve singer/songwriter Tom McRae eind 2010 twee albums uitgebracht
die alleen te krijgen zijn via zijn website of bij concerten. "The
Streetlight Collection" is een verzameling van nummers die her en der
als bonustracks of B-kantjes opdoken in de afgelopen 10 jaar of gewoon
zelfs helemaal nooit zijn uitgebracht. De song “Black Heart Rodeo”
komt uit de periode tussen zijn debuut en z'n tweede album “Just Like
Blood” en is een song die zo af en toe nog wel eens door McRae live word
gespeeld. En misschien doet hij dat a.s. donderdag in Utrecht ook als hij
samen met het Matangi Kwartet optreedt in Utrecht.
Uil, Han - War Of Thoughts
- Dark In Light
Van
"Dark In Light" (eigen beheer, 2010)
Tweede solo album van
ex-Antares en huidig Seven Day Hunt zanger. De link met Seven Day Hunt (en
dus ook Egdon Heath, waar die groep uit voortkomt) is duidelijk hoorbaar.
Niet gek, gezien de medewerking van Egdon Heath- en Seven Day
Hunt-gitarist Aldo Adema en op één nummer ook de toetsenist van die
bands: Jaap Mulder. Rob Hanemaayer van iO Pages noemt de gevarieerdheid,
waarbinnen elementen van Pink Floyd, Dire Straits, Peter Hammill en
Porcupine Tree te ontwaren zijn. Daar willen we minstens één referentie
aan toevoegen, die meteen in het prachtige symfonische intro "War Of
Thoughts" duidelijk wordt: Jeff Beck. Adema heeft zich de
tremolo-techniek van de Britse meester eigengemaakt en haalt even
hemeltergend mooie noten uit z'n gitaar.
From.UZ:
Starless And Bible Black
Van "Undercover" (10t
Records, 2009)
Eén van de leukste
cover-CD's van de afgelopen jaren is “Undercover”. Hierop spelen
progartiesten een cover van een nummer van een band of artiest die hun
hebben beïnvloed. Het aardige hierbij is dat die invloeden niet perse uit
de progressieve rock blijken te komen, zoals tributes aan Kraftwerk, Japan
en Duran Duran bewijzen. Maar ook de covers van werk van onder andere Pink
Floyd, Kevin Gilbert, Mahavishnu Orchestra, Genesis en Jethro Tull hebben
een originelere insteek dan gebruikelijk bij dit soort compilaties. Het
uit Uzbekistan afkomstige From.UZ komt dan ook niet met een
standaard-uitvoering van Starless, maar weeft in haar ode aan King Crimson
verscheidene nummers door elkaar in een stijl die zowel de originelen eert
als er een frisse draai aan geeft.
LIVE-TIP
Axel Rudy Pell - Silent Angel
Van het album “The Ballads II”
(Steamhammer/SPV, 1999)
Duitse gitarist Axel Rudi
Pell telt dankzij zijn bijzondere speeltechniek en effectieve riffs als
één van de masterminds in heavy metal. Begonnen in de jaren '80, maar
nog steeds "on the road", momenteel ter promotie van zijn album
“The Crest”, dat uitkwam in 2010. Liefhebbers van traditionele metal
struikelden over de lovende woorden bij het beschrijven van dit album. De
mooiste zinsnede die wij tegenkwamen staat op de site lordsofmetal.nl:
"Net als goede wijn wordt Axel Rudi Pell met de jaren alleen maar
beter!". Daar voegen we nog even aan toe dat de band van Axel al
jaren trouw van dienst is en dat we reikhalzend uitkijken naar de enige
clubshow die de heren in Nederland doen. En die vindt plaats op donderdag
27 januari in Hedon in Zwolle.
UIT
DE OUDE DOOS
Bo Hansson - The Twice-Victory
Afkomstig van "Music Inspired By Watership Down" (1977, Virgin)
Op wat uiteindelijk zijn
laatste progalbum zou zijn, liet de Zweedse toetsenist Bo Hansson zich
inspireren door Richard Adams' boek Waterschapsheuvel maar ook door zijn
samenwerking met gitarist Kenny Hakansson. Het resultaat is een album waar
op er met name meer ruimte is voor lekkere gitaarpartijen aangevuld met
weelderige toetsenklanken.
VERWACHT
IN 2011
Pallas – Monster
van “The Sentinel XXI” (verwacht in 2011)
Tijdens het Loreley Festival
gaf de band ons afgelopen jaar al een voorproefje van het nieuwe album,
het vervolg op “The Sentinel” uit 1984. Wat gelijk opviel is dat de
toon harder en grimmiger is. Via de site van de band is de song
“Monster” gratis te downloaden ter promotie van het album. Zie:
http://www.pallas.f2s.com/
LIVE-TIP
Marillion – Splintering Heart
van “Holidays In Eden” (EMI,
1991)
Het openingsnummer van het
Marillion-weekeinde dit jaar in Port Zelande, want daar wordt het album
“Holidays In Eden” integraal
gespeeld. Het album is dit jaar precies 20 jaar oud. Verder is nog niet
bekend gemaakt wat de band gaat doen.
LIVE-TIP
Wishbone Ash –
Van
het album “Transmissions” (SMC Records, 2005)
De Britse rockband Wishbone
Ash werd in het legendarische jaar 1969 opgericht. De toenmalige bandleden
waren jonge mannen, beïnvloed door jazz en progressieve rock, die stonden
te springen om hun muzikale bijdrage te leveren aan de rockgeschiedenis.
Na een spontane jamsessie tijdens een soundcheck van Deep Purple kregen de
heren hun 'big break'. De Britten mochten hun eerste CD opnemen die binnen
twee jaar door een tweede en derde cd werd opgevolgd. Het derde album
“Argus” werd een grote hit. Tot op de dag van vandaag wordt dit album
gezien als een van de grootste klassieke rockalbums aller tijden. Wishbone
Ash viert dit jaar haar 41ste verjaardag en kan terugkijken en luisteren
naar twintig albums van eigen maak. Het enige oerlid dat over is, is
gitarist en leadzanger Andy Powell maar, de band 'is still going strong'.
Tijdens hun internationale tournee brengt Wishbone Ash ook een bezoek aan
het Zwolse Hedon waar het publiek kan genieten van stevige rockmuziek van
toen en nu, Wishbone Ash-style. En dat gaat, met speciale gast The Brew,
gebeuren op 13 januari aanstaande.
LIVE-TIP
Pink Floyd – Let There Be More Light
Van “A Saucerful Of Secrets” (EMI, 1968)
Naast dat Roger Waters met
zijn mini-productie van “The Wall” een tournee doet langs wat zaaltjes
zal een collectief dat onder the naam The Pink FLoyd Sound langs
Nederlandse clubs trekken. Tijdens die concerten zal het album “A
Saucerful of Secrets” ten gehore worden gebracht. De band is ook in
Hengelo’s Metropool te bewonderen op 5 februari.
HET
IS JANUARI
Decemberists, The: Sleepless
Van "Dark Is The Night" (4AD, 2009)
Ook een mooie compilatie is
“Dark Is The Night” ten behoeve van de bestrijding van AIDS. Zowel
covers als speciaal voor dit project geschreven werkjes. Daaronder een
mooie, slepende ballade van The Decemberists, een band die de laatste tijd
al vaker aan bod kwam in Xymphonia. Binnenkort verschijnt nieuw plaatwerk
van de groep en op 14 maart volgt een concert in Paradiso,
Amsterdam.
IN
HET NIEUWS
Supersister - No Tree Will Grow (On Too High A Mountain)
Afkomstig van "To The Highest Bidder" (Polydr, 1971 / Esoteric
Recorings, 2010)
Er hing al een tijdje wat
nieuws in de lucht rond Supersister, gezien het feit dat de roemruchte
Nederlandse groep afgelopen voorjaar werden aangekondigd voor een
Nederpop-festival in de Heineken Music Hall, dat overigens een tijdje
later werd afgelast. Maar het feit was er dat de heren er, ondanks het
overlijden van Sascha van Geest, toch weer aan dachten om te gaan
optreden. En wederom, net als bij de vorige serie optredens zo'n 11 jaar
geleden, is het een Amerikaans festival dat de katalysator lijkt te zijn,
want in juni 2011 zal Supersister, in de trio bezetting van Ron van Eck
(bas), Marco Vrolijk (drums) en Robert Jan Stips (toetsen, zang) daar
aantreden. Maar we gaan er van uit dat er ook nog wel Nederlandse
optredens zullen volgen. We houden u op de hoogte.
LIVE-TIP
Gazpacho - Mass From Atropos 1 + Defence Meganism
Van hun onlangs verschenen album “Missa Atropos” (eigen beheer, 2010)
Door een recensent werd
Gazpacho ooit "a classical post ambient nocturnal atmospheric folk
world rock band" genoemd. Hiermee wordt wel duidelijk dat deze band
moeilijk in een hokje te stoppen is. Toch worden ook vergelijkingen
gemaakt met groepen als Radiohead, Muse, Marillion of Porcupine Tree.
Symfo-liefhebbers hebben de schone tonen van Gazpacho al ontdekt. De
Noorse band, die een aantal keer het voorprogramma voor Marillion
verzorgde, bracht in 2001 het debuutalbum “Bravo” uit. In de
Indie-charts behaalde het album een top 3 notering en ook de bladen waren
lovend. Oor schreef: 'Dit debuutalbum is van uitzonderlijke schoonheid'.
Na dit album bracht Gazpacho nog enkele albums uit, waarover de
internationale pers steeds vrijwel unaniem positief was.
Xymphonia is
sponsored by: