Uitzending Terugluisteren

NIEUW / LIVE-TIP
Mostly Autumn - No Sense
- Hammerdown
Van "Sight Of Day - Limited Edition" (eigen beheer, 2017)

Mostly Autumn biedt op het album weer stevige melodieuze rockers in overvloed, met natuurlijk veel doorleefd gitaarwerk van Brian Josh. De songs worden daarbij regelmatig opgestuwd door brede orgel-akkoorden of op andere momenten juist subtieler van accenten voorzien met lichtere keyboardsounds. Olivia Sparnenn-Josh neemt de meeste zangpartijen voor haar rekening en met haar zijdezacht klinkende stem zorgt ze voor een sfeervol contrast. Zij is niet de enige vocalist, want ook Josh zingt met zijn ruigere rockstem - hier en daar zingt het paar ook samen. Daarnaast zingt tweede gitarist Chris Johnston de door hem aangeleverde songs, waaronder het catchy, stilistisch wat afwijkende "Changing Lives". In die song is als sfeerverhogend effect in de De Boerderij opgenomen live-publiek ingemixt. Een van de hoogtepunten is "Hammerdown": een zorgvuldig opgebouwde, slepende song met zang van beide echtelieden Josh en als climax een fijne Floydiaanse gitaarsolo die nog wel wat langer had mogen zijn. Gaat live vast wel gebeuren. Net als voorganger "Dressed In Voices" is ook "Sight Of Day" in gelimiteerde dubbel-CD-editie leverbaar. Het meer dan 70 minuten lange hoofdalbum gaat in dat geval vergezeld van een half zo lange schijf met nog 7 songs. Sommige daarvan klinken wat onaf, maar er staan ook songs op die zeker niet onderdoen voor die van de eerste schijf, zoals de energieke inswinger "No Sense", opgebouwd rond een aanstekelijke gitaarriff, die snel in je hoofd blijft zitten. In april komt de Britse band voor twee concerten naar Nederland: 21 april naar de Bosuil in Weert en op 22 april naar P60 in Amstelveen. Een dag later is de groep voor ons oosterlingen nog meer in de buurt: Zentrum Altenberg in Oberhausen.
Website: http://www.mostly-autumn.com/2/ .

NIEUW
Audiofield - Hand And Mind
- Noon Pacific
Afkomstig van "The Great Debate" (Xinoir Promotions, 2017)

Gerjan Vis is een gitarist die zijn kunsten etaleert(de) bij progmetal- en hardrockbands zoals Profound, 3rd Machine en Black Knight. Audiofield is echter een soloproject, waarmee hij andere wegen wil inslaan. En dat is hem, getuige het vanaf 1 maart a.s. verkrijgbare "The Great Debate" uitstekend gelukt. De elf instrumentale composities worden grotendeels door Vis zelf ingespeeld. In slechts vier stukken heeft hij de hulp ingeroepen van enkele medegitaristen, een drummer en een bassist. "The Great Debate" klinkt modern, mede door de helder, hedendaagse drumpatronen. Daarnaast heeft de muzikant over een volle onderlaag van symfonische, spacey toetsenklanken, gitaarakkoorden, -licks en effecten, pittige doch immer melodieuze en jubelende gitaarsolo's gespeeld. Het geheel komt over als een soort spaceprogconcept, inclusief gesamplede tekstflarden. De nummers zijn over het algemeen zo rond de vier à vijf minuten lang, met uitzondering van het afsluitende, ruim 10 minuten durende "Deep Blue Field". We laten echter twee wat kortere stukken horen, waarvan vooral "Hand And Mind" opvalt door de ritmische begeleiding van klappende handen.
Website: https://nl-nl.facebook.com/pg/audiofield/ .

NIEUW
Missing Piece, The – Shadow
Van “Dream Rider” (eigen beheer / FMLS.biz, 2017)

The Missing Piece, oftewel TMP, is een band uit het noorden van Nederland en bestaat al sinds 2007. Oprichters zijn Rob Brons (toetsen) en Nanne Tiggelman (drums), waarna TMP werd aangevuld met Rene van Dalen (gitaar) en Adri Sleijster (bas). Sleijster heeft al een flinke carrière achter zich en hardrockliefhebbers die opgroeiden in de jaren 80 kennen hem misschien van Exises. Zangeres Nanna Burger is ook al sinds 2007 bij de band; ze heeft echter de band recentelijk verlaten en is inmiddels vervangen door Dennis Beenhakker. Hoewel TMP een band van nu is, doet de groep muzikaal erg denken aan wat er eind jaren 80, begin jaren 90 in het prog-genre gebeurde. Een tijd die een overvloed aan (neo)progbands zag ontstaan. Wat heeft TMP hiermee te maken? “Dream Rider” had zo uit deze tijd kunnen stammen en zal dan ook in de smaak vallen bij neo-progliefhebbers. Zo horen we bands als Quasar, het oude IQ en ook zeker Marillion als duidelijke invloeden. In “Shadow”, met heerlijk toetsenwerk van Brons, klinkt ook Earth & Fire door. The Missing Piece, een band om in de gaten te houden.
Website: http://www.themissingpiece.nl .

NIEUW
Once & Future Band - Rolando
- Tell Me Those Are Tears Of Joy
Van "Once & Future Band" (Castle Face, 2016)

Bijzonder groepje, dat Once & Future Band. De heren schudden de ene na de andere catchy melodie uit de mouw, gaan daarmee lustig modulerend aan de haal op een wijze zoals de grote Amerikaanse songschrijvers (van Rogers & Hammerstein en de Gershwins tot Brian Wilson en Fagen & Becker) patent op schijnen te hebben en kleden dat vervolgens in met weelderige synthesizerversieringen, gestut door lekker vet (maar fraai natuurlijk) klinkende drums en met steeds weer plaats voor de nodige synthesizer- (zoals in "Tell Me Those Are Tears Of Joy") en gitaarsoli . Waarbij de synths ook nog eens met een souplesse worden bespeeld die herinnert aan virtuozen als Kit Watkins. En wat fraaie zangkoortjes natuurlijk, hier en daar. Een perfecte kruising van progressieve pop, baroque pop en symfonische rock is het klinkende resultaat. Bij vlagen raakt het aan het werk van Todd Rundgren en Electric Light Orchestra, maar ook Jellyfish. Je zou denken dat een samenwerking tussen Beck en Air zo uit zou kunnen pakken als Beck in een vrolijke bui is. Maar hé, die samenwerkingen waren er al en de resulterende songs waren toch niet zo gehaaid en ondanks de topzware arrangementen toch zo fris als die van Once & Future Band. En zoals hoort bij dergelijke muziek: de productie is ook van hoog niveau.
Website: https://onceandfutureband.bandcamp.com/ .

NIEUW
Oster, Jeff - Vocé Quer Dançar
Afkomstig van "Live!" (Retso Records, 2016)

Trompettist Jeff Oster leerden we kennen toen hij voor zijn debuut-EP "At Last" (2004) en de daaropvolgende volwaardige CD "Released" (2005) zangeres Happy Rhodes uitnodigde. Daarnaast wist hij op deze platen en de volgende drie studioalbums andere gerenommeerde musici aan zich te binden, zoals toetsenman Philip Aaberg, violist Charlie Bisharat, bassisten Michael Manring en Tony Levin en gitaristen Will Ackerman en Nile Rogers. Osters muziek wordt wel eens omschreven als ambient jazz, maar dan wel vaak met een funky inslag. Op het podium pakt het echter meestal nog wat steviger uit, zoals nu mooi te horen is op zijn eerste live-CD, simpel getiteld "Live!". Met het prominente baswerk van Manring, pittige gitaarsolo's van Todd Boston, Frank Martins sfeervolle toetsenklanken en mooi open drumspel van Celso Alberti heeft de bugel en trompet een prima ondergrond, terwijl er voor deze muzikanten en enkele andere gasten genoeg speelruimte is om zich solistisch te uiten. De muziek was eerst alleen als download beschikbaar, maar gelukkig zijn er sinds kort ook fysieke exemplaren verkrijgbaar. Het vanavond gedraaide stuk, "Vocé Quer Dançar", was als studioversie op "Surrender” (2013) amper 4 minuten lang, maar wordt hier tot ruim boven de 10 minuten uitgewerkt.
Website: http://jeffoster.com/ .

 

3 X LIVE TIPS: PROGDREAMS VI

Voor de zesde keer presenteert Cultuurpodium Boerderij in Zoetermeer het Progdreams festival. Ook dit jaar is de organisatie er weer in geslaagd een interessante line-up samen te stellen. Op zaterdag 4 maart spelen de bands Karnataka, Barock Project, Huis en Frost*. Op zondag Antimatter, Tilt, Tiger Moth Tales en Lonely Robot.

Frost* – Sunlight
Van "Falling Satellites" (InsideOut, 2016)

Frost*, de door Jem Godfrey geformeerde superband, debuteerde in 2006 op een niet mis te verstane manier met “Milliontown”. Twee jaar later verscheen “Experiments Of Mass Appeal”. Na een aantal jaren weg geweest te zijn is de band terug aan de top van het prog-genre met het meesterwerk “Falling Satellites”. De band trekt alles uit de kast: elektronica, complexe productionele hoogstandjes, adembenemende solo’s en prachtige melodieën. Bij elke luisterbeurt hoor je weer nieuwe dingen. De band bestaat uit drummer Graig Blundell (Steven Wilson), toetsenist/zanger/gitarist Jem Godfrey, basgitarist Nathan King (broer van Level 42-bassist Mark King, in wiens band hij gitaar speelt) en gitarist/zanger John Mitchell (Lonely Robot, Arena, It Bites, Kino).
Website: http://frost.life/ .

Lonely Robot – Are We Copies?
Van "Please Come Home" (InsideOut, 2015)

John Mitchell heeft zijn sporen in de progwereld dik verdiend. We kennen hem als de gitarist van Arena, maar ook van It Bites, Kino en The Urbane. En van Frost* natuurlijk, zoals we net al hoorden. Het enige wat hij nog niet eerder deed was een soloalbum maken. Met zijn nieuwe project Lonely Robot wordt ook deze droom werkelijkheid. John Mitchell werd in 1997 door Arena ingelijfd als vervanger van gitarist Keith More. In 2003 brengt hij met zijn eigen band The Urbane het album “Glitter” uit. Hier laat Mitchell al zien over uitstekende schrijverskwaliteiten te beschikken. Ook binnen Arena krijgt hij steeds meer ruimte om mee te schrijven. Vanaf 2005 maakt hij tevens deel uit van It Bites. Al in 2012 liet John Mitchell doorschemeren aan een soloalbum te werken, maar hij ziet pas begin 2014 ruimte om hier serieus tijd in te steken. Hij liet zich hierin inspireren door zijn voorliefde voor science fiction-films met als resultaat het album “Lonely Robot” (2015). Een intense plaat met progressieve rock van top niveau. De band bestaat naast John Mitchell uit Graig Blundell (bekend uit de huidige band van Steven Wilson), Lauren Storer en Caroline Campbell.
Website: https://www.facebook.com/LonelyRobotband/ .

Antimatter – Comrades
Van "The Judas Table" (Prophecy, 2015)

De Britse formatie Antimatter werd in 1997 opgericht door Mick Moss en Duncan Patterson, de voormalige bassist van Anathema. De samenwerking leidt tot drie albums; ‘Saviour’(2001), ‘Lights Out’(2003) en ‘Planetary Confinement’(2005). De muziek wordt gekenmerkt door melodische zang en een melancholische sound. Vlak na het uitbrengen van het derde album verlaat Patterson de band. Mick Moss zet het project voort en Het meest recente Antimatter-album ‘Fear of A Unique Identity’ (2012) kreeg lovende recensies. Hier en daar zijn invloeden van bands als Depeche Mode te ontdekken. Prachtige gitaarpartijen worden afgewisseld met onheilspellende synthesizers. Het meest recente album “The Judas Table” verscheen in 2015. Momenteel werkt Mick Moss aan de DVD, waarvoor de opnamen in 2016 in de Boerderij werden gemaakt. De bedoeling is deze tijdens Progdreams VI te presenteren.
Website: http://www.antimatteronline.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Aurora Project, The - World Of Grey
Van “World Of Grey” (Freia Music, 2016)

Het vlák voor de jaarwisseling verschenen “World Of Grey” van de Nederlandse band The Aurora Project is Xymphonia's Album van de Maand februari. Het is het vierde album van de groep sinds 2005, toen het debuut “Unspoken Words” verscheen. Tussen het alom positief ontvangen derde album “Selling The Agression” (2012) en dit “World Of Grey” zit echter een tragische gebeurtenis met veel impact. In september 2014 overlijdt gitarist Marc Vooijs en valt de band in een gat. Een jaar later besluit The Aurora Project, zonder Vooijs te vervangen, verder te werken aan een vierde album. De gitaarpartijen komen nu dus allemaal voor rekening van Remco van den Berg. Het is The Aurora Project gelukt om als vijftal voor de dag te komen met een heel sterk album waar de kwaliteit op alle manieren vanaf straalt. Of het nu om het doortimmerde verhalende concept gaat, om het pakkende songmateriaal dat al snel niet meer uit je hoofd te verbannen is – óf om het fraaie artwork of de kraakheldere productie. Want niet alleen het al genoemde gitaarwerk van Van den Berg komt uitstekend tot recht, de krachtige baspartijen van Rob Krijgsman doen denken aan Geddy Lee op de topplaten van Rush. Net als de betreurde John Wetton zou je 'm in sommige nummers net zo goed 'leadbassist' kunnen noemen. En de strakke en drumpartijen van Joris Bol klinken zoals drums horen te klinken. De toetsen dringen zelden naar de voorgrond maar zijn wel een belangrijk verbindend en sfeerverrijkend element. De zang van Dennis Binnekade komt extra goed uit de verf als zijn partijen voorzien zijn van (zijn eigen) zangharmonieën. Ooit werd The Aurora Project bij progmetal ingedeeld, maar dat hoor je nu niet meer terug. Eerder een mengsel van de neoprog van bands als Arena, met trekjes van Rush ten tijde van “Signals” en met het sfeergebruik van Pink Floyd. The Aurora Project treedt, met Golden Caves en Sky Architect, op zaterdag 3 juni op in De Metropool in Hengelo.
Website: http://www.theauroraproject.com .

PROG QUEBEC
Morse Code – Image
Van “Procréation” (Capitol, 1975 / Prog Quebeq, 2007)

Het uit de Canadese provincie Quebec afkomstige Morse Code begon als psychedelische band met een iets langere naam. Als Morse Code Transmission bracht men in 1971 en 1972 een tweetal Engelstalige albums uit. In 1975 ging het roer om en in een kleinere bezetting richtte Morse Code zich volledig op de prog rock maar dan wel in de Franse taal. Ook het toetsenarsenaal werd behoorlijk uitgebreid en zo begon de band zich in eigen land te meten met bands als Genesis, Yes en Gentle Giant. Drie albums verschenen er voordat er een pauze werd ingelast. In 1983 was er nog een kleine opleving, toen Morse Code op een tweetal albums AOR in de stijl van Survivor en Loverboy omarmde. Het tweede album van deze Québécois wordt door de liefhebber gezien als een van de hoogtepunten in de bandcarrière. In 2007 bracht Prog Quebec de drie albums uit het midden van de jaren zeventig opnieuw uit op CD. “Procréation” werd aangevuld met een tweetal nummers dat alleen als single was uitgebracht. De B-kant is is een heerlijke instrumental die doet denken aan het uit Nederland afkomstige Cliffhanger.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=1112 .

CROSSOVER FOLK-PROG
Decameron – All The Best Wishes
Van “Third Light” (Transatlantic, 1975 / Line Records, 1989)

Net als Strawbs vermengt Decameron folkmuziek met prog rock, en op “Third Light” is deze combinatie het meest succesvol. Hoewel Decameron al in 1968 werd opgericht, is het in 1975 verschenen “Third Light” pas het derde album van deze band. De vergelijking met geestverwant Strawbs doet de band overigens wel tekort. Naast de gebruikelijke Fairport Convention invloeden horen we ook CSN&Y. Sommige nummers doen ons denken aan tijdgenoot Wally. Na “Third Light” volgde nog een album maar gebrek aan succes en oplopende kosten zorgde ervoor dat de leden besloten de band te ontbinden. Na zijn tijd bij Decameron trad bassist/violist Dik Cadbury een tijd in dienst bij de band van Steve Hackett.
Website: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=4513 .

WERELD VOL MUZIEK / 30 JAAR GELEDEN
Mr. Sirius - Barren Dream
Van "Barren Dream" (Made In Japan Records, 1987)

In 1987 verscheen het debuut van de Japanse band Mr. Sirius, een band die geleid werd door Kazuhiro Miyatake die om het makkelijk te maken zich weer verschuilde achter de naam Mr. Sirius. Hoewel de symfonische rock in zijn pure vorm in de jaren 80 in Europa een beetje uit de gratie raakte, wist het genre met name in Japan een grote mate van zijn populariteit te behouden. Mr. Sirius staat voor rijk gearrangeerde symfonische rock met, zoals wel vaker bij Japanse bands in die tijd, een lichte jazzrock-tic. Het debuut “Barren Dream” is dit jaar exact 30 jaar geleden verschenen en is één van de mooiste albums uit dat land. Het is een overwegend rustig album gevuld met melodieuze, soms bijna klassiek getinte stukken. In het titelstuk is het met name zangeres Hiroko Nagai die indruk maakt. En afgezien van de drums en wat lead guitar speelt Mr. Sirius alle instrumenten zelf.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=1816 .

LIVE-TIP
Karnataka – After The Rain
Van “Delicate Flame Of Desire” (Immrama Rec, 2003)

Karnataka is regelmatig te aanschouwen in ons land, en zo ook in maart en april. Zo speeld de Britse groep op 4 maart op het Progdreams festival. Verder is Karnataka in april ook te zien in Leeuwarden en Uden. Tijdens die optredens worden de albums “The Gathering Light” (2010) en “Secrets Of Angels” (2015) in hun geheel gespeeld. Vanavond doen we het echter met een ‘klassieker’ uit het band-oeuvre: “After The Rain” van het uit 2003 afkomstige “Delicate Flame Of Desire”.
Website: http://karnataka.org.uk/ .

NIEUW
Bowness, Tim - Worlds Of Yesterday
- Lost In The Ghost Light
- You Wanted To Be Seen
Van "Lost In The Ghost Light" (InsideOut, 2017)

"Lost In The Ghost Light" is het vierde solo-album van Tim Bowness, die natuurlijk al een veel grotere discografie op z'n naam heeft als helft van No-Man en in samenwerkingen met Samuel Smiles, Peter Chilvers en Richard Barbieri. Sinds hij een contract heeft bij InsideOut is hij zeer productief: "Lost In The Ghost Light" is al z'n derde album in iets meer dan tweeënhalf jaar tijd. Hoewel het album officieel afgelopen vrijdag verscheen, zijn de eerste recensies al gepubliceerd en die zijn allen zeer lovend. Links en rechts lezen we dat dit het beste Tim Bowness-soloalbum tot nu toe is. Wij zijn nooit zo heel snel met een eindoordeel, maar het is wel meer dan de twee voorgangers een album dat als een warm bad aanvoelt. Zo'n plaat die je even een drie kwartier meeneemt naar een andere wereld. De warme productie van Steven Wilson en de weldadige arrangementen (met hulp van een rijtje prominente musici) dragen er aan bij. Je zou kunnen tegenwerpen dat de plaat minder stekelige momenten heeft dan z'n directe voorgangers, maar dat helpt wel mee om die eenduidige sfeer vast te houden. De manier waarop "Worlds Of Yesterday" aftrapt zorgt er al gelijk voor dat je 'binnen' bent. De sfeer heeft bij vlagen wel wat van Porcupine Tree, ten tijde van "The Sky Moves Sideways". We horen een zoemende fretloze bas, weemoedige E-bowgitaarpartijen... en dat allemaal over een tapijt van dromerige keyboards (orgel, Mellotron-achtige strings), baspedalen en soms een betoverende fluit (in het openingsnummer van Kit Watkins(!), elders van Ian Anderson). Het korte "Lost In The Ghost Light" werkt goed in het geheel als onheilspellende interlude. Het fraaie gitaarwerk is vaak van Bruce Soort (The Pineapple Thief).
Website: http://timbowness.co.uk/ .

VERLATE AANDACHT
Jobson, Eddie - Resident
- Who My Friends...
- Prelude
- Nostalgia
Afkomstig van "Four Decades - Special Concert" (Ward Records/Globe Media Arts, 2015)

Toen Eddie Jobson in 2009 met UKZ eindelijk weer nieuwe muziek presenteerde, werd verwacht dat hij de EP "Radiation" snel zou opvolgen met een volwaardig album. Vanaf toen ging is het voormalig wonderkind eigenlijk vooral bezig geweest met zijn muziekhistorie. Niet alleen bracht hij de UK-albums opnieuw uit, ook ging het podium weer op. Met diverse bezettingen speelde hij de muziek van UK en zijn favoriete progressieve rockbands. Een flinke klus was verder de uit talloze archiefopnames en nieuwe remasters samengestelde box "UK - Ultimate Collectors' Edition". Tevens organiseerde hij een aantal optredens, waarbij hij muziek speelde van de bands waarin hij gespeeld heeft, aangevuld met eigen materiaal. In 2015 verschenen hiervan diverse sets, variërend van Blu-Ray en DVD tot een simpele dubbel-CD. Van die laatste hebben we onlangs een exemplaar te pakken gekregen. De set bevat muziek van Curved Air, Roxy Music, Frank Zappa, UK en UKZ, maar de grootste verrassing is het vijftal nummers afkomstig van zijn soloalbum "The Green Album", dat op een flard bij een Jethro Tull-concert, nog nooit live was uitgevoerd. Hoewel Jobson ook hier nog steeds zijn vreemde manier van het mixen van live drums hanteert, is het een genot om delen van dit werkstuk live te horen. Jobson, Alex Machacek, Ric Fierabracci, Aaron Lippert en Marco Minnemann brengen de nummers, ondanks een korte voorbereidingstijd, met veel inlevingsvermogen. Ook de overige stukken zijn een lust voor het oor, mede door de gastrollen van Curved Airs Sonja Kristina in onder meer het prachtige "Metamorphosis" en de ons onlangs ontvallen John Wetton in de UK-composities.
Websites: http://wardrecords.com/SHOP/WRDZZ114_OS.html
en http://www.zealotslounge.com/ej-4d-concert-intro-video-s3ms-338 .

(OP)NIEUW
Big Big Train - Kingmaker
Van "A Stone's Throw From The Line" (English Electric Recordings, 2016)

Eind vorig jaar verscheen het live album "A Stone's Throw From The Line" van de Britse band Big Big Train. Dit bevat de complete set zoals de band die in augustus 2015 gedurende drie concerten speelden in Londen. Nadat we een tijdje geleden al het magistrale “East Coast Racer” lieten horen, kiezen we nu voor een track die in de huidige vorm feitelijk op geen enkel album van Big Big Train te vinden is. Dit “Kingmaker” staat in vroege versie op het tweede album “The Infant Hercules” uit 1993 en werd in heropgenomen en gereviseerde versie alleen uitgebracht op een sampler bij het blad Prog in 2011. Naar alle waarschijnlijkheid zal die studioversie wel op de “Station Masters Anthology” opduiken. Big Big Train maakte overigens deze week bekend dat het nieuwe studio album “Grimspound” op 28 april zal verschijnen. Eind september/begin oktober wordt er opnieuw een drietal concerten in Londen gegeven, ditmaal in de fraaie Cadogan Hall.
Website: http://www.bigbigtrain.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Aurora Project, The - Expect Us
Van “World Of Grey” (Freia Music, 2016)

Het vlák voor de jaarwisseling verschenen “World Of Grey” van de Nederlandse band The Aurora Project is Xymphonia's Album van de Maand februari. Het is het vierde album van de groep sinds 2005, toen het debuut “Unspoken Words” verscheen. Tussen het alom positief ontvangen derde album “Selling The Agression” (2012) en dit “World Of Grey” zit echter een tragische gebeurtenis met veel impact. In september 2014 overlijdt gitarist Marc Vooijs en valt de band in een gat. Een jaar later besluit The Aurora Project, zonder Vooijs te vervangen, verder te werken aan een vierde album. De gitaarpartijen komen nu dus allemaal voor rekening van Remco van den Berg. Het is The Aurora Project gelukt om als vijftal voor de dag te komen met een heel sterk album waar de kwaliteit op alle manieren vanaf straalt. Of het nu om het doortimmerde verhalende concept gaat, om het pakkende songmateriaal dat al snel niet meer uit je hoofd te verbannen is – óf om het fraaie artwork of de kraakheldere productie. Want niet alleen het al genoemde gitaarwerk van Van den Berg komt uitstekend tot recht, de krachtige baspartijen van Rob Krijgsman doen denken aan Geddy Lee op de topplaten van Rush. Net als de betreurde John Wetton zou je 'm in sommige nummers net zo goed 'leadbassist' kunnen noemen. En de strakke en drumpartijen van Joris Bol klinken zoals drums horen te klinken. De toetsen dringen zelden naar de voorgrond maar zijn wel een belangrijk verbindend en sfeerverrijkend element. De zang van Dennis Binnekade komt extra goed uit de verf als zijn partijen voorzien zijn van (zijn eigen) zangharmonieën. Ooit werd The Aurora Project bij progmetal ingedeeld, maar dat hoor je nu niet meer terug. Eerder een mengsel van de neoprog van bands als Arena, met trekjes van Rush ten tijde van “Signals” en met het sfeergebruik van Pink Floyd. The Aurora Project treedt, met Golden Caves en Sky Architect, op zaterdag 3 juni op in De Metropool in Hengelo.
Website: http://www.theauroraproject.com .

PROG HISTORY/LIVE-TIP/NIEUWS
Rabbitt – Lifeline
Van “Boys Will Be Boys!” (Jo'burg Records, 1975 / Line Records, 1989)

Dat Trevor Rabin een succesvolle carrière had voor zijn solo- en Yes-carrière begon, is buiten zijn thuisland Zuid Afrika niet wijd en zijd bekend. In 1972 richtte hij, 18 jaar oud, de band Rabbitt op, die al snel een top 20-hit scoorde met het nummer “Locomotive Breath” van Jethro Tull. In 1973 ging de originele bezetting uit elkaar maar in 1975 was er een doorstart met alleen Rabin als origineel lid. Deze line-up werd al snel bestempeld als supergroep en genoot grote populariteit. Drie studioalbums later viel het doek in 1978 definitief en verhuisde Rabin naar Londen om zich in eerste instantie op een solocarrière te richten. Onderwijl trad collega-bandlid toetsenist Duncan Faure toe tot Bay City Rollers. Maar we gaan even terug naar het debuutalbum van Rabbitt, dat in 1975 in Zuid-Afrika uitkomt en een jaar later in Europa en de VS. De muziek is een lekkere mengeling van progrock en pop, met een hint naar glam rock. Zo horen we muzikale puzzelstukken terug van bands als Kansas, Styx en Blue Öyster Cult, maar ook van Pink Floyd. Helaas brak Rabbitt nooit door buiten eigen land, terwijl vooral de eerste twee albums zeker de moeite waard zijn. “Boys Will Be Boys!” bevat ook een heropname van de vroege hit “Locomotive Breath”, maar we gaan vanavond luisteren naar ‘Lifeline”, waarvan het intro zeker iets weg heeft van een ‘klein’ Brits bandje waar we de laatste weken regelmatig iets van hebben laten horen. Natuurlijk is alom bekend dat Rabin in 1982 een herboren formatie van Yes nieuw leven in blies, na eerst gevraagd te zijn voor Asia. Initieel was het echter de bedoeling de met Chris Squire en Alan White opgerichte band Cinema te noemen. Pas in een laat stadium, toen ook Jon Anderson betrokken raakte, werd de naam Yes weer van de plank gehaald. Na Yes legde Rabin zich voornamelijk toe op het maken van filmmuziek. Maar op 28 maart is hij in Utrecht te zien met Jon Anderson en Rick Wakeman onder de noemer ARW. Daar zal men een doorsnee van klassiek Yes-materiaal ten gehore gaan brengen. ARW is ook te zien op het Night Of The Prog Festival op de Loreley. Overigens mag Yes dit jaar eindelijk toetreden tot de Rock ‘n’ Roll Hall Of Fame. Zou er een reünie in zitten tussen de twee Yes-kampen?
Websites: http://www.arw-tour.com/
en http://trevorrabin.net/ .

VAN EIGEN BODEM ÉN IN EIGEN TAAL
Boeijen Groep, Frank - Hoe Verschrikkelijk Ik Ben
Van "Dans In Slow-Motion" (Ariola, 1988)

In 1988 verscheen het achtste album van de Frank Boeijen Groep, “Dans In Slow-Motion”. De albums verschenen in een verbazingwekkend gestaag tempo, want voor die 8 albums was precies 8 jaar tijd nodig. De groep had de sprong gewaagd van de poppodia naar het theater, gedreven door het verlangen voor meer muzikale diepgang. “Dans in Slow-Motion” kenmerkt zich door een mooie aangename productie waarbij er binnen de melodieuze pop/rocksound de muzikanten kans zien om te laten horen wat ze kunnen. Met name gitarist Ger Hoeymakers laat een aantal mooie gitaarsoli horen op het album en zo ook in de sfeervolle album opener “Hoe Verschrikkelijk Ik Ben”. De Groep werd begin jaren 90 opgedoekt, maar Boeijen is nog jaarlijks in de theaters te vinden, zoals bijvoorbeeld op 8 april in het Rabotheater in Hengelo.
Website: https://frankboeijen.nl/ .

AKTUEEL
Within Temptation & The Metropole Orchestra – The Promise
Van “Black Symphony” (Sony, 2008)

Om te bewijzen wat Metropole Orkest allemaal kan spelen én omdat het orkest graag samenwerkt met nieuw en gevestigd talent uit Nederland kan het Nederlandse publiek bepalen met welke artiest of band het Metropole Orkest een nummer moet opnemen. Bij de eerste 15 namen waarop je kunt stemmen staan bijvoorbeeld: Bauer, Arjen Lucassen, Epica en Kayak... Voor details: zie de site van het Metropole Orkest. Je zou bijvoorbeeld kunnen gaan stemmen op Within Temptation. Feit is wél, dat deze groep al uitgebreid met het Metropole Orkest heeft gewerkt, zoals is te horen op het album “Black Symphony”. Het is een registratie van het concert op 7 februari 2008 in Ahoy Rotterdam, met ook nog het PA'dam koor. Verder waren er gastoptredens van Keith Caputo, Anneke van Giersbergen en George Oosthoek. Dit was een bijzonder concert, omdat het de eerste keer was dat Within Temptation live optrad met een orkest.
Websites: https://www.mo.nl/
en https://www.within-temptation.com/ .

BIJZONDERE COVER
Susanna And The Magical Orchestra
Van List Of Lights And Buoys (Rune Grammophone, 2004)

We zoeken bij Xymphonia wel eens de grenzen op, maar om nu een Dolly Parton nummer te draaien… Toch doen we het en wel in de versie van Susanna Karolina Wallumrød en haar band. Deze Noorse zangeres weet al jaren de luisteraars te betoveren met hypnotische, atmosferische muziek. Naast eigen werk bevat dit unieke bewerkingen van bekende en minder bekende nummers van bands als Kiss, AC/DC of Leonard Cohen, waar het soms een tijdje duurt voordat je het origineel herkent. De laatste jaren legt Susanna zich toe op een breed scala aan muzikale projecten en stijlen, van ambient tot jazz en modern klassiek . Daarbij heeft ze samengewerkt met artiesten uiteenlopend van Bonnie ‘Prince’ Billy tot ex-Led Zeppelin-bassist John Paul Jones.
Website:Websites: http://susannamagical.com/
en http://susannasonata.com/ .

RECENTE ONTDEKKING
Jack O' The Clock - The Acadamy
- A Lot Of People Are Dead Wrong Most Of The Time
Van "All My Friends" (eigen beheer, 2013)

Drie weken geleden draaiden we muziek van het nieuwe album van Jack O' The Clock, getiteld "Repetitions Of The Old City - I". Het bleek dat dit al het vijfde album van deze Amerikaanse groep is. Dat nieuwe album is zo'n rijke muzikale ervaring dat we benieuwd waren naar ouder werk. Vooral het derde album "All My Friends" bleek muzikaal vergelijkbare invloedssferen te vereningen. Elementen progressieve folk worden vermengd met door barokmuziek beïnvloede progressieve rock. Dit alles gebeurt met veel souplesse, flair en schijnbaar gemak - en met een constant veel positiviteit uitstralend gevoel. Er zijn duidelijk raakvlakken met Advent, bij welke band de folkinvloed echter goeddeels ontbreekt. Jack O' The Clock lijkt een synthese te zoeken tussen Jethro Tull (vooral de periode rond "Songs From The Wood", met, juist, het nummer "Jack In The Green"), Gentle Giant (dezelfde hoge souplesse en fijne instrumentbeheersing, plus de barokinvloed) en Gryphon (die de prog-folksynthese zo mooi uitwerkte). Bijzonder is het gebruik van een breed akoestisch instrumentarium, dat erg veel kleur én openheid aan de sound geeft (o.a. cimbaal, fluit, basklarinet, trombone, fagot, viool, banjo, diverse percussie).
Website: http://www.jackotheclock.com/ .

LIVE-TIP
Airbag – Disconnected
Van “Disconnected” (Karisma, 2016)

Ja, ze komen weer! Airbag, het Noorse gezelschap heeft het naar de zin in Helmond. Na nagenoeg uitverkochte concerten in Lakei en in de tweede maand na de opening in de Cacaofabriek, komen de sympathieke Noren nu weer naar die Helmondse concertlocatie. Onlangs verscheen het vierde Airbag-album ”'Disconnected”, dat de status van de band alleen maar bevestigt: Airbag behoort tot de absolute elite van de progressieve rock. De gitaar van Bjorn Riis - die ook al eens solo in de Cacaofabriek optrad! - de stem van Asle Tostrup, het verfijnde drumwerk van Henrik Fossum en de subtiele basspartijen van Jorgen Hagen, brengen een ieder in vervoering. Zullen we een keer de naam van Pink Floyd niet noemen dan? Ok, doen we niet. Kom luisteren naar de muziek van Airbag. (bron Cacaofabriek) Airbag komt op 24 februari naar De Boerderij in Zoetermeer en op 25 februari naar die Helmondse Cacaofabriek.
Website: http://www.airbagdisconnected.com/ .

IN HET NIEUWS / HET DEBUUT
Magnum – All Come Together
Van “Kingdom Of Madness” (Jet, 1978 / Castle, 2006)

Magnum, uit Birmingham, loopt al meer als 40 jaar mee en heeft een loyale fan schare. Zanger Bob Catley en gitarist Tony Clarkin zijn de enige overgebleven oer-leden en werden jarenlang vergezeld door toetsenist Mark Stanway die er vanaf het derde studio album ‘Chase The Dragon” bij was. Afgelopen december heeft hij echter besloten de band te verlaten na 36 jaar trouwe dienst. Het laatste album waar hij op te horen is, is “Sacred Blood "Divine" Lies”. Daarom duiken we maar eens in het verleden van de band, terug naar toen de progressieve geest nog ronddwaalde door de gelederen en men nog zoekende was naar een eigen geluid – om precies te zijn het debuutalbum “Kingdom Of Madness”. Toetsenist was hier nog Richard Bailey, die we later nog bij onder anderen Whitesnake terug zouden vinden. Magnum werkt momenteel aan een album met heropnames van een selectie ballads uit het bandrepertoire.
Website: http://www.magnumonline.co.uk/ .

NIEUW
Blackfield - Family Man
- Life Is An Ocean
Van "Blackfield V" (Kscope, 2016)

Blackfield presenteert zich op het simpelweg met een Romeinse "V" getitelde vijfde album weer echt als duo: het vertrouwde duo Aviv Geffen en Steven Wilson. Die laatste speelde een ondergeschikte rol op de twee voorgangers "Welcome To My DNA" (2011) en "IV" (2013), wellicht ingegeven door zijn drukke solocarrière. Ook "V" bevat weer bondige liedjes, maar dan wel bijzonder delicaat aangekleed met progressieve en symfonische arrangementen. En de weidse, gedetailleerde en glasheldere productie maakt het helemaal af. Op die wijze worden ze wel degelijk interessant voor symfo-liefhebbers, op dezelfde wijze dat ook het latere werk van The Alan Parsons Project dat was. En laat die Parsons nu aan enkele van de songs op "V" zijn productionele medewerking hebben verleend! Na een orkestraal intro opent het album met het voor Blackfield-begrippen behoorlijk heavy "Family Man". "Life Is An Ocean" is misschien meer 'vintage Blackfield'. Het begint wat schuchter, maar de ontlading komt met een breed uitwaaierende zangharmonie en een klassieke Steven Wilson-gitaarsolo, zoals we die in zijn solowerk de laatste jaren niet meer hoorden. Van “V” is ook een editie te koop met Blu-Ray, waarop een 5.1 surround-versie, alsmede hi-res audio files. Deze editie gaat verpakt in een fraai verzorgd boekje ter grootte van een klassieke DVD-hoes.
Website: http://www.kscopemusic.com/artists/blackfield/ .

NIEUW
W2Warthog - (Remnants) Of A Lifetime
- Floating
Afkomstig van "Phacochoerus Africanus" (eigen beheer, 2017)

Oorspronkelijk zou "Phacochoerus Africanus" een lange EP worden die samen met "What's Left?" en "Ain't Right!" de Warthog-trilogie moest vormen. Daarop zouden onder meer de vier versies van "The Warthog" tot één geheel worden gesmeed. Door het plotselinge overlijden van gitarist/zanger Pim Thiemens kwam dit plan op losse schroeven te staan. Uiteindelijk vermengde broer Hans (Chapman Stick, contrabas) de voor de EP bedoelde nummers met onafgemaakte of vergeten stukken en ideeën, die hij daarvoor eerst vervolmaakte. Zodoende is er een volwaardige CD ontstaan, waarop tussen 2004 en 2016 opgenomen materiaal van Phylice Ghetta en W2Warthog te vinden is. De eigenwijze, aan de Discipline-periode van King Crimson schatplichtige composities worden daarbij afgewisseld door licht Gilmouresk gitaarwerk en artistieke New Wave-gerelateerde nummers. Van de vanavond gedraaide stukken is "(Remnants) Of A Lifetime" het laatste gezamenlijk opgenomen nummer. Met name de intrigerende, onderkoelde zang van Françoise Vaal en de Mellotron-klanken vallen op. Het instrumentale "Floating" is een van de stukken die voor de EP was bedacht. Als bonustrack staat er ook nog een langere gezongen versie op dit waardige afscheidsalbum.
Website: http://www.warthogproductions.nl\.

NIEUW
Wingfield Reuter Stavi Sirkis - Silver
Afkomstig van "The Stone House" (MoonJune Records, 2017)

Het album “The Stone House” is het resultaat van het samenkomen van een Britse en een Duitse gitarist en een Israëlische ritmesectie (die overigens al een tijdje in het Verenigd Koninkrijk woont) in een studio in Spanje, waar ze vervolgens in één dag dit album hebben opgenomen, dat volledig bestaat uit improvisaties. De gitaristen zijn Mark Wingfield en Markus Reuter, de bassist en drummer zijn respectievelijk Yaron Stavi (o.a. ook te horen op David Gilmours laatste album) en Asaf Sirkis. De muziek die de heren die dag hebben opgenomen is bij vlagen geen gemakkelijke kost. Het is intens, druk maar soms ook net iets te veel los zand. Maar voor de meer avontuurlijk ingestelde liefhebber kan het wel degelijk een boeiend album zijn. Het is fascinerend om te horen hoeveel diverse klanken de beide gitaristen weten voort te brengen en de ritmesectie is ook een genot om naar te luisteren. Qua sound doet het geheel denken aan een mix van David Torns “Cloud About Mercury”, Bruford/Levin's Upper Extremities (ook met David Torn) en de improvisaties van King Crimson in de jaren 80 en 90. Wij kiezen voor de meest King Crimson-achtige track, getiteld “Silver”.
Website (met luistermogelijkheid): https://markwingfield-moonjune.bandcamp.com/ .

HERWAARDERING
Thorne, Steve - Curtain
Van "Into The Ether" (Festival Music, 2009)

Na het tweeluik “Emotional Creatures” was Steve Thorne's “Into The Ether” het derde album dat hij in een tijdsbestek van 4 jaar uitbracht. Omdat het qua aanpak erg in de lijn lag van die twee eerdere albums maakte het niet bij iedereen dezelfde grote indruk als de twee voorgaande albums. Af en toe is het dan nuttig om zo'n album een tijdje opzij te leggen om er vervolgens met frisse oren opnieuw naar te luisteren. En wat blijkt? Met het verstrijken van de jaren veranderd ook het perspectief soms en blijkt dat “Into The Ether” een meer dan uitstekend album is. Goede melodieuze rocksongs met af en toe lekker symfonische trekjes en uitstekende begeleiding door klinkende namen van uit het wereldje. Dit geldt zeker ook voor “Curtain”, de afsluiter van het album, waarop Steve Thorne bijna alle instrumenten zelf bespeelt, behalve de toetsen en drums die door John Beck van It Bites en Nick D'Virgilio (Spock's Beard, Big Big Train) worden ingevuld.
Website: http://www.steve-thorne.co.uk/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Budjana, Dewa - Suniakala
Afkomstig van "Zentuary" (Favored Nations, 2016)

"Zentuary", de nieuwe CD van het Indonesische gitaarwonder Dewa Budjana, is in het Westen zowaar uitgebracht door Steve Vai's Favored Nations. In Indonesië en omstreken is MoonJune Asia het label. Volgens de gitarist is de titel een combinatie van de woorden 'zen' en 'sactuary' en symboliseert het zijn reis door zijn leven en muzikale pad. Hij heeft wederom een geweldige cast om zich heen verzameld, waarin we onder anderen Tony Levin, Gary Husband, Jack DeJohnette, Tim Garland en Guthrie Govan vinden. En net als onlangs op het nieuwe album van landgenoot Tohpati is het Czech Symphony Orchestra present. De dubbel-CD bevat de vertrouwde hoogstaande jazzrock, vermengd met Indonesische invloeden en progressieve rock. Opvallend is bijvoorbeeld de cover van het door Markus Reuter en Tony Levin geschreven Stick Men-nummer "Crack In The Sky", dat nu "Rerengat Langit" heet. Het vanavond geselecteerde stuk "Suniakala" is een van de twee stukken met het orkest, terwijl er veel akoestisch gitaarspel te horen is. Solist is overigens de genoemde Govan. Het nummer is opgedragen aan Budjana's onlangs overleden moeder. Overigens: Dewa Budjana is op 15 oktober te aanschouwen in De Boerderij in Zoetermeer, als onderdeel van de Meier-Budjana Group feat. Jimmy Haslip. Budjana werkt daarin samen met collega-gitarist Nicolas Meier, vooral bekend als tweede gitarist van een recente line-up van Jeff Becks groep.
Website: http://dewabudjana.com/
en http://www.moonjune.com/ .

Horslips - Mad Pat
Van “Dancehall Sweethearts” (Oats / RCA Victor, 1974)

Horslips is een Ierse rockband die in de jaren 70 vooral in eigen land erg succesvol was. Horslips was de eerste Ierse band die, in navolging van Britse bands als Fairport Convention en Jethro Tull, invloeden van Keltische folkmuziek verwerkte in rockmuziek. In 1980 ging de groep uit elkaar. In 1999 spanden de voormalige leden van Horslips met succes een rechtszaak aan om de auteursrechten op hun nummers terug te krijgen, nadat Outlet Records in de jaren 90 kwalitatief slechte CD-versies van hun albums op de markt had gebracht. Na dit succes werden alle albums nogmaals uitgebracht en leek er zelfs sprake te zijn van een heuse reünie. Pas in 2004 trad de band weer eenmalig op ter gelegenheid van een expositie van Horslips-memorabilia in de Noord-Ierse stad Derry. Dat jaar verscheen ook weer een nieuwe CD, het akoestische “Roll Back”, met daarop vooral nieuwe versies van oude nummers.
Website: http://www.horslips.ie/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Knight Area - Starlight
- The Reaper
Van "Heaven And Beyond" (Butler Records, 2017)

Nadat er zes albums, beginnende met het debuut "The Sun Also Rises" (2004), van de Nederlandse groep Knight Area verschenen waren op het Amerikaanse The Laser's Edge-label, kiest men voor nummer zeven, "Heaven And Beyond" voor het Nederlandse Butler Records. Dat label timmert nogal aan de weg de laatste tijd en wist bijvoorbeeld ook Mayra Orchestra aan zich te binden. Voorganger "Hyperdrive" was de eerste met de jonge, virtuoze gitarist Mark Bogert en basveteraan Peter Vink. Dat album liet een behoorlijk stevige sound horen: neoprog, vermengd met progmetal. Vergelijkingen met Dream Theater werden al links en rechts gemaakt. "Heaven And Beyond" laat andere invloeden toe, van de meer poppy symfonische rocksound van bands als Queen, Robbie Valentine of Electric Light Orchestra bijvoorbeeld. Ook krijgt Bogert ruimte voor een instrumental in de lijn van zijn Joe Satriani-getinte solowerk. Hoewel: dit "Eternal Light" had ook goed op een Neal Schon-soloalbum gepast. Natuurlijk wordt er ook gewoon weer lekker krachtige neoprog gemaakt, zoals te horen middels songs als "The Reaper", waarin trouwens een lekker vinnige Moog-solo van Gerben Klazinga zit verwerkt. "Starlight" is een van de nummers waarin Queen- en Valensia-achtige koortjes zijn te horen, zij het in dit geval gecombineerd met een stevige gitaarriff (die wel wat weg heeft van die van Marillions "Hooks In You"). Een song met een 'hook', inderdaad...;-) Gister was de release-partij in De Boerderij, maar geen nood: op 3 juni treedt Knight Area op in de Dru Cultuurfabriek in Ulft. Het voorprogramma wordt dan verzorgd door de Winterswijkse band PROJECTiON.
Website: http://knightarea.com/ .

LIVE-TIP
Brennan, Moya – Two Horizons
Van het album “Two Horizons” (Universal, 2003)

Moya Brennan is een Ierse zangeres, vooral bekend van haar werk met de band Clannad. Al zo'n 4 decennia is de stem van Moya Brennan synoniem voor Keltische muziek. Clannad veroverde de wereld met een mix van Ierse folkmuziek en pop. Sinds 1992 bewandelt Brennan ook het solopad en bracht ze een aantal albums uit. Op woensdag 22 februari is ze te aanschouwen in TivoliVredenburg te Utrecht en een dag later in de Metropool in Hengelo.
Website: http://moyabrennan.com/ .

LIVE-TIP / IN HET NIEUWS
Barock Project – Duellum
Van Rebus (Mellow Records, 2009)

Afgelopen week is de voorbestelling van het vijfde studioalbum van Barock Project begonnen. Het album gaat “Detachment” heten en zal 20 maart officieel uit komen. Da's dus twee weken na het optreden op het Progdreams Festival op 4 maart. We hopen natuurlijk stiekem dat men dan al fysieke exemplaren bij zich zal hebben. We gaan nu echter terug in de tijd naar het jaar 2009, toen Barock Project nog niet zo bekend was en voor Mellow Records het tweede bandalbum “Rebus” uitbracht. Dit album is helaas momenteel niet meer leverbaar, wat toch jammer is aangezien het zeker al de potentie van de band liet horen. Luister maar naar het nummer “Duellum” (waarvan overigens een live-versie te vinden is op het vorig jaar verschenen “In Vivo”).
Website http://www.barockproject.net
en http://www.pledgemusic.com/projects/barockproject.

LIVE-TIP
Moulettes – Between Two Mirrors
Van het album “Constellations” (Navigator Records, 2014)

Moulettes uit Brighton is opgericht in 2002. De band bestaat uit Hannah Miller (cello, synth, zang), Oliver Austin (drum, synth, zang), Jim Mortimore (bas, moog) en Raevennan Husbandes (zang, gitaar). Het dit jaar verschenen album “Preternatural” werd opgenomen in de studio van Malcolm Mortimore, drummer van de legendarische progrockband Gentle Giant. De muziek is eclectisch te noemen. Een combi van progressieve rock en alt-folk met klassieke elementen erin verweven. Virtuoos gespeeld op ‘popinstrumenten’ als gitaar, bas en drums en klassieke instrumenten als fagot en cello. Een prachtige symbiose tussen elektronisch en akoestisch. De orkestrale klanken, rijke vocale harmonieën en experimentele arrangementen schetsen een haast surrealistische wereld bevolkt door fascinerende natuur en de meest intrigerende wezens. De band neemt ons bij de hand leidt ons er doorheen met haar wonderbaarlijke toegankelijke songs. Door die eigenzinnigheid heeft de band al vele nominaties opgeleverd in thuisland Engeland, die vaak ook nog in prijzen zijn verzilved. Dat bracht Moulettes al naar vele (ook internationale) podia en festivals als Glastonbury en Cropredy en nu naar Goudsteeg 21 in Zwolle, op zaterdag 18 februari in het kader van 'Minstrel Session'-concertserie. (bron: site Goudsteeg 21)
Website: http://www.moulettes.co.uk/
en http://www.goudsteeg21.nl/moulettes.html .

ALBUM VAN DE MAAND
Aurora Project, The - Stone Eagle
Van “World Of Grey” (Freia Music, 2016)

Het vlák voor de jaarwisseling verschenen “World Of Grey” van de Nederlandse band The Aurora Project is Xymphonia's Album van de Maand februari. Het is het vierde album van de groep sinds 2005, toen het debuut “Unspoken Words” verscheen. Tussen het alom positief ontvangen derde album “Selling The Agression” (2012) en dit “World Of Grey” zit echter een tragische gebeurtenis met veel impact. In september 2014 overlijdt gitarist Marc Vooijs en valt de band in een gat. Een jaar later besluit The Aurora Project, zonder Vooijs te vervangen, verder te werken aan een vierde album. De gitaarpartijen komen nu dus allemaal voor rekening van Remco van den Berg. Het is The Aurora Project gelukt om als vijftal voor de dag te komen met een heel sterk album waar de kwaliteit op alle manieren vanaf straalt. Of het nu om het doortimmerde verhalende concept gaat, om het pakkende songmateriaal dat al snel niet meer uit je hoofd te verbannen is – óf om het fraaie artwork of de kraakheldere productie. Want niet alleen het al genoemde gitaarwerk van Van den Berg komt uitstekend tot recht, de krachtige baspartijen van Rob Krijgsman doen denken aan Geddy Lee op de topplaten van Rush. Net als de betreurde John Wetton zou je 'm in sommige nummers net zo goed 'leadbassist' kunnen noemen. En de strakke en drumpartijen van Joris Bol klinken zoals drums horen te klinken. De toetsen dringen zelden naar de voorgrond maar zijn wel een belangrijk verbindend en sfeerverrijkend element. De zang van Dennis Binnekade komt extra goed uit de verf als zijn partijen voorzien zijn van (zijn eigen) zangharmonieën. Ooit werd The Aurora Project bij progmetal ingedeeld, maar dat hoor je nu niet meer terug. Eerder een mengsel van de neoprog van bands als Arena, met trekjes van Rush ten tijde van “Signals” en met het sfeergebruik van Pink Floyd. Vanavond hoort u “Stone Eagle”, wat ons erg doet denken aan een nummer van de band Primitive Instinct.
Website: http://www.theauroraproject.com .

VOORPROEFJE
Golden Caves - Keep Running
Afkomstig van "Collision" (FREIA Music, release-datum: 24-03-2017)

Bijna een jaar geleden lieten we voor het eerst muziek horen van de Nederlandse band Golden Caves. Toen ging het om de EP “Bring Me To The Water”, waarop demo's verzameld waren, aangevuld met één track geproduceerd door Christiaan Bruin (Sky Architect, The Black Codex, Mayra Orchestra). Het afgelopen jaar heeft de band gestaag gewerkt aan een eerste volledig album, dat ook door Christiaan Bruin is geproduceerd. Dit “Collision” zal op 28 maart a.s. verschijnen bij FREIA Music. Muzikaal zoekt Golden Caves het op het kruisvlak van de atmosferische alternatieve rock en progrock, waardoor we bij vlagen wel moeten denken aan het latere werk van The Gathering. Zangeres Romy Ouwerkerks stem heeft hier en daar wel wat weg van die van Anneke van Giersbergen, maar ook van Charlotte Church, zoals we die de laatste jaren op diens 4 EP's hebben gehoord. Deze week bracht Golden Caves een eerste nummer naar buiten en het is duidelijk dat de band nog weer meer progressie heeft gemaakt. “Keep Running” komt voorzichtig uit de startblokken, maar binnen het relatief korte tijdsbestek van iets meer dan 5 minuten werkt het zich door allerlei wendingen mooi naar een climax toe, waarbij zangeres Romy Ouwerkerk de show steelt.
Website: http://goldencaves.com/ .

PROGHISTORIE
Mirthrandir – Number Six
Van “For You The Old Woman” (eigen beheer, 1976 / Syn-Phonic, 1992)

Het begin van de jaren 90 had voor een aspirant-progliefhebber een walhalla aan ontdekkingen in petto. Dit kwam mede door het ontstaan van de zogenaamde 'specialty labels', die als ware schatgravers vergeten bands een nieuw podium gaven. Zo ook het Amerikaanse Syn-Phonic, geleid door Greg Walker. Met zijn label richtte hij zich voornamelijk op bands die alleen lokaal enige bekendheid genoten en vaak in eigen beheer, in minieme oplages, een album hadden geproduceerd. Een van deze bands is het uit New jersey afkomstige Mirthrandir. De band, opgericht in 1973, volgde duidelijk de voetsporen van Yes en Genesis. Mirthrandir had echter een uniek element, het veelvuldig gebruik van de trompet. Dit aangevuld met de soms complexe muziek zorgde al snel tot vergelijkingen met Gentle Giant. Mirthrandirs enige album verscheen in 1976 in eigen beheer: “For You The Old Woman”. Door de verandering in het muzikale klimaat bleef het hierbij. 30 jaar later deed de groep een eerste van in totaal 6 reünie-optredens. Dit is ook zo'n beetje de enige informatie die op de eigen Mirthrandir-website is te vinden.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=576#discography
Eigen website: http://www.mirthrandir.com .

NIEUW
Camel - Hopeless Anger (live)
- Air Born (live)
Van "Ichigo Ichie: Live In Japan 2016" (Camel Productions, 2017)

Een kleine 2½ jaar na "In From The Cold" alweer een live-DVD van de Britse symfonische rockgroep rond gitarist Andy Latimer. Teveel van het goede? Nee hoor! Laten we vooral iedere mogelijkheid om Camel live te zien koesteren, want misschien krijg je die kans nooit meer. Dat is waar ook de Japanse titel voor staat (de vertaling staat in het Engels op de hoes: 'Treasure every encounter, for it will never recur'). Ga maar na: Latimer (1949) is de pensioengerechtigde leeftijd al gepasseerd en overleefde een ernstige vorm van leukemie... Een jaar nadat de groep door Europa tourde met Kayak-toetsenist Ton Scherpenzeel als vervanger van wijlen Guy LeBlanc bezocht men dus Japan. Scherpenzeel vliegt niet, maar Latimer heeft altijd een goed oog gehad voor toetsentalenten. Zo spotte hij Peter Jones (1980), bekend als Tiger Moth Tales, ook spelend in Red Bazar. Hij heeft ook een prachtige, warme zangstem, die in de verte wel wat doet denken aan die van Richard Sinclair. Met verder de getrouwen Colin Bass (bas/zang) en Denis Clement (drums) hebben we zo een zeer sterke line-up die met erg veel sjeu een fraaie oeuvre-doorsnede speelt. Wij kiezen voor "Air Born" (oorspronkelijk van "Moon Madness" (1976), waarmee we Jones' vocalen bij Camel introduceren en het door ons nog maar één keer eerder gedraaide "Hopeless Anger" (van "Dust And Dreams" uit 1991).
Website: http://www.camelproductions.com/ .

NIEUW
Progression - Not Groove
- The Acrosanti Pork Ritual
Van "Noxologic - Music From The Archives" (Seacrest Oy, 2016)

Hoewel de Finse band Progression al in 1976 werd opgericht, duurde het door allerlei bezettingswisselingen tot 2007 voordat het debuut "The Dream Of Cecilia" uitkwam. Ook daarna bleef de line-up niet stabiel en voegden onder anderen Kimmo Pörsti en Jan-Olof Strandberg zich bij bandleider Harri Nokso. De opnames die voor de tweede plaat gemaakt werden, verdwenen echter in het archief. Pas afgelopen jaar, 40 jaar na de oprichting, werd besloten het materiaal uit te brengen op Pörsti's Seacrest Oy, aangevuld met live-opnames. Met name door de prominente vioolpartijen en pittige gitaarwerk werd Progression vaak vergeleken met het werk van Jean-Luc Ponty en Mahavishnu Orchestra. Toch klinken de Finnen over het algemeen toegankelijker en symfonischer, waardoor ook een vergelijking met Tribute op gaat. Mooi dat dit materiaal nu verschenen is en wie weet gaan mensen hierdoor ook op zoek naar het debuut.
Website: http://www.progression.fi/
en http://www.seacrestoy.com/#HOME .

NIEUW
Heresy - The Love Song Of J. Alfred Prufrock 2 - 4:
- Let Us Go
- Yellow Fog
- Time
Van "Prufrock" (eigen beheer, 2017)

Heresy is geen nieuwe band, maar werd al in de jaren 70 opgericht en speelde in die tijd in New Yorkse clubs. In de jaren 80 verschenen al twee albums, maar na het tweede, dat in 1989 verscheen, ging de groep uiteen. In het nieuwe millennium kwam Heresy weer bijeen, om afwisselend concerten te geven met eigen materiaal en met covers van Jethro Tull, ELP, The Who, Genesis, King Crimson en meer. "Prufrock" bestaat grotendeels uit een toonzetting van T.S. Eliots gedicht "The Love Song Of J. Alfred Prufrock". Het idee om dat te doen stamt al van vóór het debuut uit 1985, maar toen Heresy in 2015 het besluit nam dit idee weer op te pakken is veel muziek grondig herschreven. Het resultaat mag er absoluut zijn. Heresy maakt melodieuze, toegankelijke symfonische rock met een lichte folkrock-invloed. De muziek is knap geschreven en aantrekkelijk gearrangeerd, waarvoor het kwartet de hulp inriep van enkele zeer onderlegde gastmuzikanten. Zo zijn veel gitaarpartijen van de hand van de van Jean Luc Ponty's band bekende Joaquin Lievano en horen we een fijne vioolbijdrage van Alan Lin. De CD is tot het gaatje gevuld, wat komt doordat 6 tracks van het debuut "At The Door" uit 1985 zijn toegevoegd. Het zijn de enige songs waarvan nog goed klinkende mastertapes van te vinden waren. Op deze tracks is Steve Vai een van de gastmuzikanten!
Website: http://www.heresy.rocks/ .

NIEUW
Elbow - All Disco
Van "Little Fictions" (Polydor, 2017)

Ook het zevende studio-album van de Britse band Elbow laat weer een collectie subtiel vormgegeven progressieve poprocksongs horen, die gedragen worden door het altijd wat weemoedig klinkende stemgeluid-met-schraapje van Guy Garvey. Drummer Richard Jupp vertrok vlak voordat de band de studio inging. In veel nummers wordt fungeert een sessiedrummer (Alex Reeves), wiens rol vaak eerder als percussionist kan worden omschreven. Eén stuk, het titelnummer, waaiert echt uit en duurt 8½ minuut, de meeste andere liedjes blijven onder de 5 minuten en houden binnen dat bestek dezelfde sfeer, groove of cyclisch-melodisch gegeven vast.
Website: http://elbow.co.uk/ .

HERUITGAVE
Martha And The Muffins/M+M - By The Waters Of Babylon
- Echo Beach (30th Anniversary Version)
Afkomstig van "The World Is A Ball" (RCA/Ariola, 1986 / Muffin Music, 2017)
en "Echo Beach (30th Annyversary Version)" (Muffin Music, 2010)

De geschiedenis van de Canadese formatie Martha And The Muffins raakt enkele keren die van Peter Gabriel. Na twee LP's, waaronder het debuut "Metro Music", waarop de springerige hitsingle "Echo Beach" prijkt dat ongetwijfeld The Mo heeft beïnvloed, komt Joycelyne Lanois de band versterken. Zij introduceert haar broer Daniel, een dan nog onbekende producer, die in 1981 "This Is The Ice Age" gaat produceren (en de twee daaropvolgende LP's). Vijf jaar later produceert Lanois "So" van Peter Gabriel. In datzelfde jaar produceert David Lord "The World Is A Ball" van het tot M+M afgekorte Martha And The Muffins en Lord is, zoals bekend, de producer van Gabriels vierde soloplaat uit 1982, ook wel als "Security" bekend. Op "The World Is A Ball" zijn de sounds uit de Fairlight, die "Security" zo kenmerken, zeer goed te horen. Je zou de plaat dan ook een meer dansbare, progressief popversie van "Security" kunnen noemen, waarbij de aanwezigheid van Tony Levins Chapman Stick in bijvoorbeeld "By The Waters Of Babylon" deze indruk versterken. Begin dit jaar startte de band een Pledge-campagne om dit album voor het eerst op CD uitgebracht te krijgen. De campagne had binnen twee dagen al het dubbele van het beoogde doel opgebracht. Een van de items die je naast de reguliere plaat kon kopen was een speciale versie van het genoemde "Echo Beach". Die versie en het genoemde "By The Waters Of Babylon" hebben we voor vanavond geselecteerd.
Websites: http://www.pledgemusic.com/projects/theworldisaball
en http://www.marthaandthemuffins.com/
en https://www.facebook.com/marthaandthemuffins .

IN MEMORIAM: WILLEBRORD ELSING
Landmarq - Embrace
Van "Infinity Parade" (SI Music, 1993)

Na het overlijden van John Wetton bereikte ons vervolgens ook nog het bericht dat Willebrord Elsing, de oprichter van Sym-Info, later SI Magazine, op 55 jarige leeftijd is overleden, ook al aan de gevolgen van kanker. Vanaf 1981 was Elsing de drijvende kracht achter dit tijdschrift en later ook achter het platenlabel SI Music dat uiteindelijk 73 titels uit heeft gebracht. Het doek viel in 1996 voor SI Music en daarmee ook SI Magazine, maar Willebrord Elsing hielp nog wel mee met het opzetten van de opvolger iO Pages (en bedacht zelfs de naam). Daarna vertrok hij naar de VS om daar als designer te gaan werken, iets wat hij na zijn terugkeer in 2006 is blijven doen als designer en art director. Als klein eerbetoon draaien we een nummer van een band die in die onlosmakelijk verbonden was met SI Music: Landmarq.
Websites: http://www.iopages.nl/
en http://www.landmarq.net/ .

HERUITGAVE / LIVE-TIP
Earth & Fire – Love Of Life
Van “To The World Of The Future” (Polydor, 1975 / Esoteric recordings, 2011) ;
ook te vinden in de box “Memories” (Universal, 2017)

Een bijzonder moment vanavond in theater De Nieuwe Regentes in Den Haag. Daar ging de voorstelling 'Invitation to the sound of Jerney Kaagman and Earth & Fire' in première, een rocktheaterconcert gecombineerd met een documentaire over deze Voorburgse popgroep die haar grootste triomfen vierde in de jaren 70. En Jerney Kaagman was er bij. Platenmaatschappij Universal greep de gelegenheid aan om voorafgaand aan de show een tiendelige CD-box te presenteren met alle uitgebrachte liedjes en albums van de band. De CD-box bevat alle negen albums van Earth & Fire in replica's van de originele hoezen. Behalve de negen albums bevat de doos een bonus-CD, waarop de singles zijn te vinden die nooit op langspeelplaat zijn verschenen, aangevuld met speciale singleversies en B-kantjes. De oud-leden van Earth & Fire - voorzover nog in leven - waren naar het theater gekomen. De reünie was op zich al zeldzaam, omdat de twee gezichtsbepalende musici van de band - de eeneïge tweelingbroers Gerard en Chris Koerts - al jaren in Frankrijk wonen. Zangeres Jerney Kaagman treedt nog zelden in de openbaarheid sinds bij haar de ziekte van Parkinson is ontdekt. Profiterend van een 'goede dag' kon zij vanavond toch zelf aanwezig zijn. Met oud-bassisten Bert Ruiter - tevens partner van Jerney - en Hans Ziech werden warme herinneringen opgehaald. En als die in de vergetelheid waren geraakt, haalde zangeres Marieke Eelman ze boven water... Tijdens het concert swingde op de eerste rij Jerney Kaagman - die in juli van dit jaar 70 wordt - mee op oude hits. Met name op “Storm And Thunder” en “Song For The Marching Children” kon ze niet stil blijven zitten. Toen ze opstond en naar het publiek zwaaide, werd vanuit de zaal emotioneel gereageerd. Ook de andere oud-muzikanten genoten gedurende de show intens van hoe de jonge generatie hun muziek vertolkte in een uitverkocht theater, vol oude bekenden in de zaal. (bron: AD, zaterdag 4 februari) In een interview, twee dagen eerder in datzelfde AD, met zangeres Marieke Eelman vertelde deze ex-zangeres van de Texelse groep Nilsson dat de show zich concentreert op de periode tot en met 1975. Gelukkig voor liefhebbers van symfonische rock ook de meest progressieve periode in de Earth & Fire-carrière. Enige uitstapje is de nummer-1-hit “Weekend” uit 1979, waar ze natuurlijk niet omheen kon. Op donderdag 9 februari is 'Invitation to the sound of Jerney Kaagman and Earth & Fire' te aanschouwen in de Kleine Willem in Enschede. Voor verdere data zie de website.
Websites: http://www.invitationtothesound.nl/
en http://www.earthandfire.nl/
AD-artikelen: http://www.ad.nl/
en http://www.ad.nl/den-haag/ .

LIVE-TIP / VERWACHT
Mostly Autumn – The Last Day
Van “Dressed In Voices” (eigen beheer, 2014)

De Britse neoprog-formatie Mostly Autumn komt zeer spoedig met het nieuwe album "Sight Of Day" op de markt. En op vrijdag 21 april speelt de groep in de Bosuil in Weert en een dag later in P60 te Amstelveen om dit te promoten. Mostly Autumn combineert Keltische invloeden met symfonische, melodieuze passages en heavy elementen. De discografie van de band telt inmiddels elf studioalbums. Met het in 2014 verschenen "Dressed In Voices" sloeg de band een nieuwe weg in. Het is een conceptalbum met een aangrijpend verhaal over een moord. De muziek wordt gekenmerkt door uitmuntend gitaar- en toetsenwerk, zowel breekbare als krachtige zang en intrigerende composities. Afgelopen jaar was het weer tijd voor Bryan Josh om een soloalbum uit te brengen: "Transylvania Part 1". Naast Bryan Josh bestaat de band uit Olivia Sparnenn, Iain Jennings (keyboards, ook bekend van Breathing Space), Chris Johnson (gitaar), Angela Gordon (dwarsfluit, zang en toetsen), Andy Smith (basgitaar) en Alex Cromarty (drums). Naast de genoemde data speelt Mostly Autumn op zondag 23 april ook nog net over de grens in Duitsland, in Zentrum Altenberg, Oberhausen.
Website: http://www.mostly-autumn.com/ .

LIVE-TIP
Kaipa Da Capo - Monoliten
Van "Dårskapens Monotoni" (Foxtrot Records, 2016)

Kaipa is waarschijnlijk een van de bekendste Zweedse symfonische rockbands uit de jaren '70. In de loop van de jaren tachtig viel de band na een aantal bezettingswisselingen uiteen. Vooral de toen piekjonge gitarist Roine Stolt speelde zich vanaf de jaren negentig in de kijker met o.a. The Flower Kings. Rond de eeuwwisseling ging hij ook weer muziek maken met Kaipa-toetsenist Hans Lundin en een aantal jonge muzikanten onder de naam Kaipa. Na enkele albums kregen de twee onenigheid en ging Lundin zonder Stolt door. Tot en met 2014 verschenen er 7 platen van die nieuwe Kaipa, een puur studioproject. Enkele jaren terug kwam de verrassende tijding dat Stolt met twee andere originele Kaipa-leden, drummer Ingemar Bergman en bassist Tomas Eriksson de klassieke Kaipa-songs weer op het podium zouden gaan brengen, daarbij geholpen door Roines broer Mikael Stolt als zanger/tweede gitarist en bevriende toetsenist/producer Max Lorentz. Hans Lundin vond het allemaal best omdat hij toch nooit van plan was live te gaan spelen. Wel gaf hij aan problemen te hebben met de gekozen naam: Kaipa Da Capo, omdat dat verwarring met zijn Kaipa-projecten zou kunnen geven. Die verwarring kan nu alleen maar groter worden, want nu is er zelfs een nieuw studio-album verschenen: "Dårskapens Monotoni". Als je de plaat opzet verdwijnt de verwarring al snel, want de sound van de twee bands is flink uiteenlopend. Kaipa gebruikt nogal wat folkinvloeden, maar klinkt toch in zekere zin modern en bedient zich van de Engelse taal - Kaipa Da Capo klinkt op-en-top seventies en dat lijkt ook de bedoeling te zijn. Toetsenist Lorentz gebruikt alleen 'vintage'-seventiessounds, vooral veel vet Hammondorgel, Michaels gruizige, haast bluesy vocalen passen daar prima bij – bovendien zijn alle teksten in het Zweeds. Genieten is het natuurlijk van de vele warme gitaarsoli van Roine. De sound blikt terug op klassieke albums als "Inget Nytt Under Solen" (1976), maar ook het werk van een Duitse band als Grobschnitt in die tijd (we voelen hier en daar een "Rockpommel's Land"-vibe).En natuurlijk is er een epic aanwezig, in voor Roine Stolt-begrippen bescheiden lengte van 17 minuten. Op 10 februari treedt Kaipa Da Capo op in Hedon te Zwolle en zal dan naast werk van dit album ook de seventiesklassiekers van Kaipa de revue laten passeren. Nieuwtje: Max Lorentz kon niet mee op tournee en is vervangen door niemand minder dan de onder andere van vele bijzondere eigen projecten én Karmakanic bekende toetsenvirtuoos Lalle Larsson! Meer nieuws: De Kaipa Da Capo show in Uden is geannuleerd. Wegens omstandigheden gaat de show in De Pul niet door. Je kunt met je gekochte tickets wel naar het concert in Zwolle. Uiteraard kun je er ook voor kiezen om je geld terug te krijgen. Ga hiervoor (vóór 11 februari) naar Ticketmaster.nl
Website: http://www.flowerkings.se/discography.php?p=kaipadacapo .

ALBUM VAN DE MAAND
Aurora Project, The – Circles In The Water
Van “World Of Grey” (Freia Music, 2016)

Het vlák voor de jaarwisseling verschenen “World Of Grey” van de Nederlandse band The Aurora Project is Xymphonia's Album van de Maand februari. Het is het vierde album van de groep sinds 2005, toen het debuut “Unspoken Words” verscheen. Tussen het alom positief ontvangen derde album “Selling The Agression” (2012) en dit “World Of Grey” zit echter een tragische gebeurtenis met veel impact. In september 2014 overlijdt gitarist Marc Vooijs en valt de band in een gat. Een jaar later besluit The Aurora Project, zonder Vooijs te vervangen, verder te werken aan een vierde album. De gitaarpartijen komen nu dus allemaal voor rekening van Remco van den Berg. Het is The Aurora Project gelukt om als vijftal voor de dag te komen met een heel sterk album waar de kwaliteit op alle manieren vanaf straalt. Of het nu om het doortimmerde verhalende concept gaat, om het pakkende songmateriaal dat al snel niet meer uit je hoofd te verbannen is – óf om het fraaie artwork of de kraakheldere productie. Want niet alleen het al genoemde gitaarwerk van Van den Berg komt uitstekend tot recht, de krachtige baspartijen van Rob Krijgsman doen denken aan Geddy Lee op de topplaten van Rush. Net als de betreurde John Wetton zou je 'm in sommige nummers net zo goed 'leadbassist' kunnen noemen. En de strakke en drumpartijen van Joris Bol klinken zoals drums horen te klinken. De toetsen dringen zelden naar de voorgrond maar zijn wel een belangrijk verbindend en sfeerverrijkend element. De zang van Dennis Binnekade komt extra goed uit de verf als zijn partijen voorzien zijn van (zijn eigen) zangharmonieën. Ooit werd The Aurora Project bij progmetal ingedeeld, maar dat hoor je nu niet meer terug. Eerder een mengsel van de neoprog van bands als Arena, met trekjes van Rush ten tijde van “Signals” en met het sfeergebruik van Pink Floyd.
Website: http://www.theauroraproject.com .

IN MEMORIAM JOHN WETTON
King Crimson - Exiles (live)
Van "The Night Watch" (Disclipine Global Mobile, 1997)

UK - Bass Solo (live)
- Thirty Years (live)
Afkomstig van "UK - Ultimate Collector's Edition" (Globe Music, 2016)

Asia - The Last To Know
Van "Alpha" (Geffen, 1983)

Wetton / Downes - In The End
Van "Icon" (Frontiers, 2005)

De op 31 januari jl. overleed John Wetton aan de gevolgen van darmkanker, een ziekte waar hij al enkele jaren mee kampte. Wetton was een invloedrijke zanger/bassist, die in brede lagen van de rockhistorie zijn stempel heeft gezet. Met name zijn spel bij King Crimson kan als baanbrekend worden gezien, met de basgitaar nagenoeg als lead-instrument naast het gitaarwerk van Robert Fripp. Na het uiteenvallen van deze bezetting trad hij in 1975 toe tot Uriah Heep. Ruim een jaar later verscheen van Roxy Music "Viva! Roxy Music" en ook daarop speelde Wetton mee. Vervolgens formeerde hij in 1978 met Eddie Jobson, Allan Holdsworth en Bill Bruford de band UK. De stamboom van deze superband loopt daar als een rode draad door menig progcollectie en zeker door die van diverse Xymphonia-redactieleden. UK hield er na een tweede studioplaat en het live-album "Night After Night" mee op. Die laatste was voor een live-registratie wel erg kort, vandaar dat het mooi is dat Jobson in zijn vorig jaar verschenen overzichtsbox "Ultimate Collector's Edition" een zogenaamde Extended Version heeft toegevoegd. Een van de nummers die niet op de reguliere editie stond is "Thirty Years" van het debuut. Daaraan voorafgaand laten we een deel van de bassolo horen die ook nu pas officieel verkrijgbaar is. Groot commercieel succes zou hij pas begin jaren 80 behalen met Asia. Wetton, toetsenist Geoff Downes, gitarist Steve Howe en drummer Carl Palmer brachten een kamerbreed melodieus rockgeluid waarvan we nu terugkijkend kunnen stellen dat het uiteindelijke DE John Wetton-sound zou worden. Naast opvallende en luid spelende bassist had hij ook een sterke zangstem. Hier ter redactie werd al gezegd dat hij één van de mooiste mannelijke zangstemmen in de rockwereld had. Al met al kunnen we zonder overdrijven stellen dat ons een waar icoon is ontvallen. Onder de naam “Icon” maakte hij twee platen met zijn oude maat Geoff Downes, indertijd een opmaat voor de hereniging van de eerste Asia-bezetting.
Websites: https://www.dgmlive.com/
en http://www.zealotslounge.com/ejs-notes
en https://originalasia.com/
en http://www.johnwetton.com/ .