Uitzending Terugluisteren

HERUITGAVE / OPENER
Anyone's Daughter - Der Plan (live)
Van "Live" (Corona, 1983 ; Tempus Fugit / SPV, 2013)

Rond de jaarwisseling verschenen er in Duitsland heruitgaves van de Anyone's Daughter-albums "In Blau" (1982), "Neue Sterne" (1983) en "Live" (1984). Volgende week verschijnen ze officieel in ons land. "In Blau" is, mede door de fraaie "Tanz Und Tod"-suite nog wel een fanfavoriet, "Neue Sterne" is omstreden. Zowel binnen de band zelf als bij fans en critici. Het album stamt dan ook uit een tijd dat 'symfo' een vies woord was. Aan de andere kant kregen Duitse rockers uit de Neue Deutsche Welle zelfvertrouwen en succes in eigen taal. Net als in Eloy leidde dat binnen de band tot verhitte discussies of hier op ingehaakt moest worden of niet, die uiteindelijk tot het eind van de band leidden. Het maakt "Neue Sterne" een onevenwichtig album, waar echter zeker wel fijne, zij het korte songs op staan. Dat is een jaar later ook te horen in de live-uitvoeringen op het dubbel-album "Live". Dat album is nu voor het eerst in z'n geheel op dubbel-CD verschenen, want voor de eerste CD-uitgave van Music Is Intellingence uit 1994 was er nu juist in de al aangehaalde, sterk symfonische "Tanz Und Tod"-suite gehakt. "Der Plan" is een pakkende song met een serieus thema (over dat we zo afgestompt zijn dat de narigheid in de wereld die we op TV zien ons niets meer interesseert en een eenling die dat van zichzelf niet kan verdragen). Het combineert een vlotte eighties-sound (pakkende melodie, duidelijk en gemakkelijk ritme) met een toch echt vintage seventies Moog-synthesizersolo. Een grotere nadruk op de latere periode maakt, dat de overlap met de archief-live-release "Requested Document" (2003) beperkt is. Overigens is Anyone's Daughter in de jaren '90 heropgericht, met nog steeds de originele toetsenist en gitarist in de gelederen. Nu maakt men echter een mengsel van soul, pop en rock.
Website: http://www.anyonesdaughter.de/ .

NIEUW
Nolan, Clive - Prologue / Overture / Deception
Van "Alchemy" (Metal Mind Productions, 2013)

“Alchemy” is een musical, die zich afspeelt op een Victoriaanse set uit 1842, omgeven door een donkere en mysterieuze atmosfeer. Het geheel is geschreven door Clive Nolan (Pendragon, Arena, Caamora). Hij is omgeven door andere bekende namen in de prog-scene: Tracy Hitchings (Landmarq, Strangers On A Train), Andy Sears (Twelfth Night), Paul Manzi (Arena), Damian Wilson (Threshold), Paul Menel (ex-IQ), David Clifford (Red Jasper) en Agnieszka Swita. De Caamore Company-muzikanten Clive Nolan (toetsen), Mark Westwood (gitaar), Scott Higham (drums), Claudio Momberg (toetsen) en Kylan Amos (basgitaar) zijn grotendeels verantwoordelijk voor de instrumentale stukken. De eerder genoemde gastmuzikanten zullen het geheel ook ondersteunen bij de live-uitvoeringen. De eerste, in de vorm van een concert, was afgelopen vrijdag in Polen, in het theater in Katowice waar al zoveel live-DVD's zijn opgenomen. In september zullen er volledige theaterversies worden opgevoerd in het Engelse Cheltenham. "Alchemy" is vooral een echte musical met veel gezongen dialoog en weinig instrumentale gedeelten. Je hoort de hand van Nolan duidelijk terug in de muziek - dat wel - met melodieën en wendingen die ook van Arena of Shadowland hadden kunnen zijn. Het klassieke instrumentarium dat we op "She" van Caamora hoorden, vinden we hier niet.
Website: http://www.alchemythemusical.com/

NIEUW
3 Crows - Pathway
Van "3 Crows" (eigen beheer / CDBaby, 2012)

Achter 3 Crows gaan enkele gerenommeerde jazzmuzikanten schuil. Virgil Donati, Brett Garsed en Chris Buck werkten al samen op Progasaurus, het solodebuut van laatstgenoemde, waarop ook Allan Holdsworth te gast was. Zij gingen een samenwerking aan met gitarist/sounddesigner Chris Taylor, die in 2011 het atmosferische jazzrockalbum Nocturnal uitbracht. In wisselende bezettingen waaraan tevens onder andere toetsenman George Whitty en de onvermijdelijke Marco Minnemann meespeelden, brengt deze gelegenheidsformatie compacte jazzrock, met puntige solo's en het groovy, Stuart Hamm-achtige baswerk van Buck als belangrijkste factoren. Een uitzondering is het gekozen nummer “Pathway”, dat door de zangpartijen wel wat weg heeft van een Rush dat zijn jazzrockgenen eindelijk de vrije loop laat.
Website: http://chrisbuckmusic.com/

NIEUW
Wilson, Steven – The Holy Drinker
Van “The Raven That Refused To Sing” (Kscope, 2013)

Het nieuwe album van Steven Wilson is eindelijk verkrijgbaar. En zoals gehoopt wordt de lijn van de voorganger voortgezet. Vergeet alle platen die Wilson met Porcupine Tree heeft gemaakt na “Lightbulb Sun”, begin weer bij “Grace For Drowning” en je zal merken dat het verloop veel logischer klinkt! Het werk dat Wilson voor bands als King Crimson, Jethro Tull en Caravan heeft gedaan, heeft zeker zijn sporen nagelaten, maar “The Raven That Refused To Sing” is toch in de eerste plaats Steven Wilson en bevat zes tracks, die allezes over bovennatuurlijke verschijnselen handelen. Wilson heeft als engineer Alan Parsons in de hand genomen, en een band om zich heen verzameld om van te smullen. Drummer Marco Minneman, gitarist Guthrie Govan, bassist Nick Beggs, op toetsen Adam Holzman en natuurlijk Theo Travis op verschillende blaasinstrumenten. We worden dan ook getrakteerd op staaltjes hoogstaand musiceren, maar ondanks de moeilijkheidsgraad klinkt de muziek ongedwongen en ligt aldoor goed in het gehoor. Het album opent met de zware prog van “Liminol” (ook al in live-uitvoering te vinden op de DVD en Blu-Ray “Get All You Deserve”) dat lijkt te beginnen waar Yes' “Relayer” ophoudt! Het magistraal epische titelnummer sluit het album af. Voor de Hifi-freaks onder ons zijn er high-bitrate-versies in zowel stereo- als 5.1-surroundformaat verkrijgbaar op Blu-Ray of DVD. Voorzichtig willen we de conclusie wel trekken dat dit het beste is wat Wilson heeft uitgebracht... tot nu toe dan.
Website: http://stevenwilsonhq.com/.

NIEUW
Living, The – Intro/Earthmusher
Van "The Jungle Is Dark But Full Of Diamonds" (Eigen Beheer, 2012)

Het Canadese The Living bracht eerder twee EP's uit en openbaarde eind vorig jaar zijn volwaardige debuut "The Jungle Is Dark But Full Of Diamonds". De sound van het gezelschap wordt beheerst door het flexibele, musical-achtige stemgeluid van bandleider Mike Bell en een strijktrio. Dat vertaalt zich in muziek die klinkt als een heftig rockende Valensia, een spontane mix van Muse, Queen en Sparks, een nieuwe versie van Darling Cruel of Kate Bush die de instrumentale gedeeltes van haar song “Violin” tot epische proporties oprekt. Met de van Dave Martone bekende bassist David Spidel als producer/bassist is men verzekerd van een stevig rockend geluid, waarin de klassieke inbreng van de strijkers en een akoestische piano, jazzy gitaarlicks en overstuurde Fender Rhodes-fragmenten voor afwisselende, opzwepende theatrale rock zorgen.
Website: http://www.theliving.ca.

NIEUW
Godfrey, Robert John - Cogenhoe Gallivant
Van "The Art Of Melody: Romantic Piano Music Book 1" (Operation Seraphim, 2013)

Al jaren kondigde The Enid-leider Robert John Godfrey een solo-piano aan in klassiek-romantische stijl. Eigenlijk gaf hij in 2011 met het grote The Enid-concert met The City of Birmingham Symphony Orchestra al een schot voor de boeg. Nu is het er dan eindelijk van gekomen. Vaak niet solo-piano trouwens, maar op de bekende The Enid-wijze kunstig georkestreerd met up-to-date digitale technieken. Met overweldigend en geslaagd resultaat. Is dit allemaal nieuw materiaal? Nee, want de al bekende pianostukken, die ook met het orkest werden gespeeld staan er weer op, zowel in nieuwe studio-versie als in de live-met-orkest-versie. In de overige stukken herkennen we allerlei bekende The Enid-thema's en motieven. Van het recente "Invicta", maar ook bijvoorbeeld van "Something Wicked This Way Comes" (1983). Maar wel vaak gerecombineerd en natuurlijk nu met een hoofdrol voor Godfrey's weldadige en meeslepende pianospel. Opener "Cogenhoe Gallivant" is een muzikaal portret van Elsa, de hond van The Enid-collega Max Read, aan wie het opgedragen is. Elsa overleed, oud maar totaal onverwacht, nota bene op de dag dat "Invicta" in première ging: 10 november 2012. Omdat het echt als een klassiek romantisch werk is gearrangeerd en het rock-element totaal ontbreekt is de volle lengte niet overeenkomstig de aard van ons programma, maar het opwindende tweede deel willen we u niet onthouden.
Website: http://robertjohngodfrey.org/ .

NIEUW
Unitopia – Easter
Van “Covered Mirror Vol. 1 - Smooth As Silk” (Musea, 2013)

Het Australische Unitopia heeft na drie studioalbums vol eigen materiaal het op zich genomen om nu maar eens een aantal van de bands favoriete klassiekers onder handen te nemen. Door de regel zijn coveralbums vaak een leuke bijkomstigheid, die na een luisterbeurt de kast niet meer uitkomen. “Covered Mirror Vol. 1 - Smooth As Silk” is echter van een andere orde. Naast een paar verrassende keuzes, weet Unitopia haar eigen spin op veel van de composities te geven en naar de hand van zanger Mark Trueack te zetten, die een wel heel lekker hees Gabriel-achtig stemgeluid heeft. In het geval van Klaatu's “Calling Occupants Of Interplanetary Craft” wordt het origineel zelfs overtroffen. Ook de twee medleys van Genesis- en Yes-stukken zijn zeer inventief en voegen wel degelijk iets toe aan de originele composities. En wat belangrijker is: ze voelen niet aan als medleys! Een van de hoogtepunten van het album is “Easter”, origineel van Marillion. Het nummer behoudt zijn essentie, maar de band zet het helemaal naar zijn hand - en die gitaar solo doet niet onder voor het origineel! Ook vinden we nummers van Crowded House, Todd Rundgren, The Korgis en zelfs The Flower Kings. Kortom, zie dit als een volwaardig album en niet zomaar een tribute-album. Luister en geniet!
Website: http://www.unitopiamusic.com.

LIVE-TIP / AKTUEEL
Pineapple Thief, The – Build A World
Van “All The Wars” (Kscope, 2012)

Van het Britse The Pineapple Thief verschijnt over precies een maand een nieuwe EP. De titeltrack “Build A World” komt van het laatste album “All The Wars” uit 2012. Verder staan er drie splinternieuwe nummers op deze EP en als uitsmijter nogmaals “Build A World” in een remix versie. De band treedt 11, 13 en 14 maart aanstaande op in Nederland. Het is jammer dat het concert van 11 maart in Paradiso gelijktijdig valt met het optreden van Steven Wilson in de Melkweg. Twee dagen later speelt de band in De Nieuwe Nor te Heerlen en de Nederlandse concertreeks wordt op 14 maart in Vera te Groningen afgesloten.

LIVE-TIP
Jolly - Storytime
Van "The Audio Guide To Happiness: Disc one of two" (InsideOut, 2011)

Vorige week werd bekend dat de Amerikaanse groep Jolly het voorprogramma verzorgt bij de Nederlandse concerten van Riverside. Dus ook in De Metropool op 23 maart aanstaande. De band tourde vlak na het verschijnen van het debuut "Forty Six Minutes, Twelve Seconds Of Music" in 2009 ook al met de Polen en werd toen zelfs veel met die band vergeleken. "The Audio Guide To Happiness" laat vooral een soort strakke popmetal met behoorlijk wat stevige in-yer-face-riffs horen, gekruist met de moderne prog van een groep als Frost*. "The Audio Guide..." is een tweedelig werkstuk; deel twee verschijnt volgende week. Wij doen het met een toegankelijk en melodieus rustpunt van deel één. Overigens is er naast Jolly nóg een voorprogramma bij Riverside: de eveneens Poolse progmetalband Dianoya.
Website: http://www.jollyband.com/ .

AKTUEEL EN LIVE TIP
Wilson, Ray – Things Don’t Stop
Van het album “Propaganda Man” (eigen beheer, 2009)

“Propaganda Man” is het zesde album van Stiltskin- en ex-Genesis-zanger Ray Wilson. Wat direct opvalt is dat zijn stem sinds zijn tijd met Genesis nauwelijks veranderd is. Ook zijn stijl van componeren is sinds die tijd nauwelijks aangepast, alleen is zij wat ruwer geworden. Tijdens het introductieconcert van de musical van Clive Nolan, waar u zojuist wat van gehoord heeft, trad ook Ray Wilson op in het Poolse Wyspianski Theater in Katowice. Zijn optreden is opgenomen ten behoeve van een live-CD/DVD-set, die later in het jaar het levenslicht gaat zien. Het jaar 2013 is speciaal voor Ray Wilson, omdat het twintig jaar geleden is dat hij zijn eerste soloalbum “Swing Your Bag” met Guaranteed Pure uitbracht. De show in Polen heeft als titel: “20 Years And More” en is speciaal voor deze avond gearrangeerd. Tijdens deze show speelt hij nummers van Genesis , maar vooral nummers van zijn solo-albums. Ook om de hits met de band Stiltskin, zoals “Inside”, kan hij natuurlijk niet heen. Verder speelde hij enkele stukken van zijn aankomende album “Chasing Rainbows”. Wilson werd begeleid door een strijkkwartet, aangevuld met piano, saxofoon, fluit, klarinet. (Bron: Metalmind)
Website: http://www.raywilson.net/.

LIVE-TIP
Harvest – Stars (live in Barcelona)
Oorspronkelijk van “Chasing Time” (eigen beheer, 2012)

De Spaanse band Harvest, met de Nederlandse zangeres Monique van der Kolk, heeft onlangs een live-versie van het nummer Stars van het laatste album “Chasing Time” op Youtube gezet. Deze track is gefilmd tijdens een optreden in Barcelona. In maart speelt de band op het Marillion Weekend in Port Zélande.
Website: http://www.harvestband.com/.

IN MEMORIAM
Kevin Ayers - It Begins With A Blessing / Once I Awakened / But It Ends With A Curse
Afkomstig van "The Confessions Of Dr. Dream And Other Stories" (Harvest, 1974)

Kevin Ayers, mede-oprichter van Soft Machine en ook solo als progressieve singer/songwriter succesvol, is afgelopen maandag 18 februari in zijn slaap is overleden op de leeftijd van 68 jaar. Hij werd door velen als de belichaming van de Britse jarenzestig-underground-muziekscene gezien. Zijn solocarrière bracht hem met name in de jaren '70 de nodige albumsuccessen. Met name die albums zijn voorbeelden van typisch Engelse, licht-excentrieke progpop. Kort door de bocht: Ayers klinkt bij vlagen als Syd Barrett, maar dan zonder mentale aftakeling. Misschien wel zijn meest opvallende album is “The Confessions Of Dr. Dream And Other Stories” uit 1974, dat gedomineerd word door de LP-kantlange titelsuite. Op dat album staat ook een opvallende remake van de song “Why Are We Sleeping” van het allereerste Soft Machine-album in de vorm van “It Begins With A Blessing / Once I Awakened / But It Ends With A Curse”.
Weblink: http://www.bbc.co.uk/news/entertainment-arts.

IN DE HERHALING
Oblivion Sun - Deckard
Van "The High Places" (Prophase Music, 2013)

Vorige maand verscheen "The High Places", het tweede album van Oblivion Sun. De kern van ex-Happy The Man-leden Stan Whitaker en Frank Wyatt is gebleven, maar de overige musici zijn nieuw. Grootste verschil is het ontbreken van tweede toetsenman Bill Plummer. Wellicht klinkt het nieuwe album daardoor meer gitaargeoriënteerd dan de eersteling. Wyatt speelt daarbij meer op piano dan op allerlei synthesizers, wat ook bijdraagt aan de nieuwe sound. "The High Places" bevat slechts vijf songs, waarvan het titelnummer echter ruim 22 minuten in beslag neemt en wel de nodige typische Happy The Man-kenmerken bevat. Het is dan ook een bewerking van het stuk “Merlin Of The High Places”, een oud Happy The Man-stuk, dat op de archiefplaat "Death's Crown" prijkt. We draaien nu het openingsnummer “Deckard”. Onduidelijk is of dit slaat op de hoofdfiguur van de SF-klassieker Blade Runner of op het karakter Deckard Cain uit de Diablo-games.
Website: http://www.oblivionsun.com/.

HERNIEUWDE AANDACHT
Lifesigns - Carousel
van "Lifesigns" (Esoteric Antenna, 2013)

Een paar weken geleden draaiden we al een track van dit album toen hij net verscheen, maar dit sterke album verdient nog wel wat meer aandacht. Lifesigns is een nieuwe symfonische rockgroep van mensen die het klappen van de progzweep genoegzaam kennen: toetsenist/zanger/componist John Young, bassist/zanger Nick Beggs en drummer Martin Beedle. Deze samenwerking leverde een erg toegankelijke en melodieuze vorm van symfonische neoprog op, zoals we die al kennen sinds midden jaren '80. Echter, daar waar in die tijd de songs vaak bondig waren, neemt Lifesigns wat meer de tijd: 5 songs in een tijdsbestek van ruim 50 minuten. Songs met mooie wendingen, atmosferische passages maar soms ook met een heerlijke 'wall of sound'. Op dat soort momenten moeten we denken aan het eerste album van de Amerikaanse band World Trade en ook wel een beetje aan “90125” van Yes, met name door de rijke zang-arrangementen. Bassist Nick Beggs, u hoorde hem vanavond al eerder bij Steven Wilson, is de troefkaart in het geheel, want zijn spel is alomtegenwoordig. Beggs trekt voordeel uit het feit dat elektrische gitaren bewust minder aanwezig zijn op dit album. Luister maar eens naar het slotnummer van “Lifesigns”, waarbij Nick Beggs tekent voor de 'gitaarsolo' aan het begin, gespeeld op zijn Chapman Stick.
Website: http://www.cherryred.co.uk/.

WHAT EVER HAPPENED TO…
Nepenthe – Brethren (One Burning Question)
Van “Everything Was Beautiful And Nothing Hurt” (Sights and Sounds, 1997)

Het is opvallend dat er in de jaren '90 en '00 een overvloed aan bands was die maar 1 of 2 albums uitbracht en daarna helaas in de vergetelheid raakte. Een van deze bands is het uit New Jersey afkomstige Nepenthe. De band was een kleine 5 jaar actief en maakte een plaat onder de oude naam Ars Nova en een tweede meer interessant plaat als Nepenthe. Een van de trekjes van de band was het lekker in het gehoor liggende, catchy karakter. Onterecht word de band vergeleken met tijdgenoten als Enchant of Cathedral maar Nepenthe heeft toch een unieker geluid. Leuk detail is dat de zanger, Jason Rosenfeld, dezelfde naam heeft als een van de eerste zangers van thrash metalband Anthrax. Zou dit de zelfde Jason zijn? Kleine kans, want Anthrax komt van de andere kant van het continent.. Van de leden is toetsenist Eddie Konczal alleen nog actief en maakt instrumentale keyboardmuziek.
Website: http://www.myspace.com/nepentheband.

NIEUW
Zoltan - Black Iron Prison
"First Stage Zoltan" (Cineploit, 2012)

Zoltan is een Brits instrumentaal trio met o.a. Matt Thompson, één van de oprichters van de avant-proggroep Guapo in de gelederen. De muziek van het drietal laat een fascinatie horen voor jaren '70-horrorsoundtracks van bijvoorbeeld Goblin en John Carpenter en gebruikt daarvoor een wagonlading aan analoge keyboards uit zowel de vroege (Mellotron, modulaire Moog en MiniMoog) als latere jaren '70. En dat gecombineerd met lekker losjes gespeelde rockdrums en regelmatig en lekker prominent in de mix zittende basgitaar. Die laatste aspecten zorgen voor reminiscenties met Eloy (maar dan zonder zang). En sommige passages hadden zonder die drums zo op Vangelis' "Spiral" gekund. Maar die drums en die bas willen we niet kwijt, want juist deze combinatie, en dan zeker in puur instrumentale vorm, hoor je niet zo vaak (meer) op deze manier. Kosmisch, filmisch, bedwelmend en uiteindelijk verslavend...
Websites: http://www.cineploit.com/?page_id=365 en
http://www.facebook.com/pages/Zoltan/263126013756002 en http://zoltanatloz.bandcamp.com/

NIEUW
Zenit – Awaken
Van “The Chandrasekhar Limit” (Galileo, 2013)

Zenit is een Italiaans/Zwitserse progband, geleid door Andy Thommen, die we nog kennen van Clepsydra. “The Chandrasekhar Limit” is alweer het derde album van de band, en als je dit vergelijkt met het debuut uit 2001, dan hoor je dat men een behoorlijke groei heeft doorgemaakt. Het album klinkt volwassen, vol en kan zich meten met de top releases van afgelopen jaar. Zanger Lorenzo Sonognini heeft een karakteristieke warme stem, vergelijkbaar met die van Big Big Train-zanger David Longdon. En daar stopt de vergelijking niet. Muzikaal tapt men ook af en toe uit eenzelfde vaatje, hoewel de Britten wel een lichte voorsprong hebben genomen met hun laatste album. Een andere band die ook in eenzelfde adem mag worden genoemd is het Canadese Mystery. Met “The Chandrasekhar Limit” is Zenit een gedegen concurrent.
Website: http://www.fragile.net/.

NIEUW
Thieves' Kitchen - Of Spark And Spires
 Van "One For Sorrow, Two For Joy" (eigen beheer, 2013)

De Brits-Zweedse groep Thieves' Kitchen verraste in 2008 met zijn opvallend rijke en rijpe vierde album "The Water Road". Een album vol uiterst doorwrochte composities en bijzonder kleurrijke arrangementen, met daarin een opvallende rol voor houtblazers als de hobo. Vijf jaren verstreken eer "One For Sorrow, Two for Joy" verscheen en er is in de tussentijd dan ook het nodige gebeurd: zo is de ritmesectie vervangen en maakt oprichter/drummer Mark Robotham geen deel meer uit van de band. Hij heeft na tien jaar zijn oude band Grey Lady Down (ooit te gast in de Xymphonia-studio) heropgericht. "One For Sorrow, Two for Joy" klinkt dan ook anders dan zijn voorganger, maar ook weer niet. De hobo is verdwenen, al zorgen trompet, cello en fluit opnieuw hier en daar voor klassieke dan wel folky trekjes. De gitaar is nu een tikkeltje prominenter en zorgt voor een krachtig tegenwicht. Maar qua compositie is er eigenlijk nog het minst veranderd, want als je goed luistert hoor je van diezelfde gedragen thema's, die een zorgvuldig uitgedachte doorwerking krijgen. Niet ten onrechte haalt de band zelf o.a. Canterbury prog als invloed aan in muziek, die naar eigen zeggen Engels van smaak is, maar een Zweedse textuur heeft.
Website: http://thieveskitchen.wordpress.com/ .

HERNIEUWDE AANDACHT
Riversea - Halo
Afkomstig van "Out Of An Ancient World" (eigen beheer, 2012)

Je hebt soms van die albums die in eerste instantie aangenaam binnen komen maar je niet gelijk overdonderen, om vervolgens zich heel geniepig in je brein te nestelen en bij elke luisterbeurt meer indruk gaat maken. Riverseas debuut “Out Of An Ancient World” is zo'n album. Zo haalde het album in eerste instantie niet de Top 10 over 2012 van redactielid Chris, maar als hij nu die lijst moest maken, dan had hij er zeker in gestaan. “Halo” is één van de prijsnummers en voor wie denkt 'wat komt me dat gitaarspel toch bekend voor': niemand minder dan Bryan Josh van Mostly Autumn bespeelt hier de zes snaren.
Website: http://riversea-band.com/.

LIVE-TIP / ALBUM VAN DE MAAND / VOORPROEFJE SPECIAL ´UIT POLEN´
Riverside – Celebrity Touch
Van “Shrine Of New Generation Slaves” (InsideOut, 2013)

Het Poolse band Riverside is opgericht in 2001 en van deze band verscheen tot nu toe 5 studio albums. De muziek van de heren is een mengeling van metal, symfonische en psychedelische rock en bestaat uit vaan langdurige muziekstukken met keyboard en gitaar waarbij de bas altijd prominent aanwezig is, met daarnaast op zijn tijd heavy-metal riffs. Onlangs verscheen het vijfde studioalbum“Shrine Of New Generation Slaves”, ofwel kortweg “SONGS”, het album van de maand februari – en met recht. Het is Riversides meest toegankelijke, maar ook avontuurlijke plaat geworden. Daarom nog maar een nummer. Riverside komt in maart voor drie concerten naar Nederland, waaronder op 23 maart naar de Hengelose Metropool. Het voorprogramma bij alle concerten wordt verzorgd door de Amerikaanse band Jolly.
Websites: http://www.riversideband.pl/en/ en http://metropool.nl/nl/agenda/riverside-0 .

NIEUW (VOOR ONS DAN)
Larsson's Weaveworld, Lalle - A Dream Of A Thousand Weaves
Afkomstig van "Nightscapes" (Reingold Records, 2012)

Met “Nightscapes” voltooit toetsenist Lalle Larsson (o.a. Karmakanic) een trilogie albums onder de vlag Weaveworld. Muzikaal was op de eerste twee albums een interessante mix van stevige progrock en jazzrock te horen met een steeds grotere mate van nadruk op de composities. Deel 3, “Nightscapes”, is daar het logische slot op waarbij met name in lange “Nightscapes Suite” alle muzikale eindjes bij elkaar lijken te komen. Ook dit album is opgenomen met dezelfde vaste kern muzikanten die we ook op de eerste twee delen tegen kwamen met daarbij o.a. Bassist Jonas Reingold en ook de Nederlandse gitarist Richard Hallebeek. Het is duidelijk dat Larsson de muziek geschreven heeft met deze muzikanten in gedachten, want hij heeft ze fantastisch materiaal gegeven om mee te stralen.
Website: http://www.lallelarsson.com/.

NIEUW / AMBIENT PROG
Cosmos Dream – Beyond Eris
Van “How To Reach Infinity” (Musea Parallele, 2013)

Cosmos Dream is een project van Charles Roman, de toetsenist van de legendarische Franse prog band Pulsar. Met Pulsar maakte Charles al sterk aan Pink Floyd geïnspireerde muziek en met zijn ambient-project Cosmos Dream zet hij de lijn voort. “How to Reach Infinity” is al het tweede album dat Roman onder deze noemer maakt; het vorige album is aan ons voorbij is gegaan. Met “How To Reach Infinity” probeert hij de voortgang van de menselijke samenleving te gieten in een muzikale vorm. Het is een dubbelalbum, waarop een mooie mix van progressive rock geïnspireerd door Pink Floyd, Porcupine Tree en Pulsar wordt vermengt met ambient music in de stijl van Brian Eno, Jon Hopkins of Vangelis. De aanleiding van deze plaat is een van “The Wall”-concerten van Roger Waters die Roman bezocht. Onder de indruk van wat bij daar zag, besloot hij zijn eigen kijk op de mensheid weer te geven.
Website: http://cosmos-dream.tumblr.com/.

SPECIAL 'UIT POLEN'
Quidam – Kinds Of Solitude At Night
Van het album “Alone Together” (Rock-Serwis, 2007)

Het debuutalbum van Quidam kwam uit in 1995 en er zouden er nog zes albums volgen. Het meest recente verscheen vorig jaar. De eerste vier albums waren met de zangeres Emila Derkowska, waarna zanger Bartek Kossowicz vanaf 2005 de zangpartijen voor zijn rekening nam. Het album “Alone Together”, uit 2007, is het eerste conceptalbum van de band. Leuk detail is dat, wanneer je alle songtitels van het album achter elkaar zet, er één lange zin ontstaat, die meteen het concept van het album verraadt, dat nóg compacter in de titel zit : we zijn samen alleen.
Website: http://www.quidam.pl/.

Kruk – Cold Wall
Van het album “It Will Not Come Back” (Metal Mind, 2011)

Kruk, ofwel 'kraai', is een Poolse band, ooit begonnen als coverband . Invloeden komen vooral van klassieke hardrockbands zoals Deep Purple, Led Zeppelin, Uriah Heep en Dio. In de in 2001 opgerichte band vinden we een in Jon Lord-stijl spelende Hammond-organist. Er zit bij het tweede studioalbum “It Will Not Come Back” een bonus-DVD, die is zeker de moeite van het bekijken waard is om een goed beeld van de band te krijgen. Onlangs verscheen het derde album “Be 3”. De muziek van Kruk heeft een hoog classic rock-gehalte. “Cold Wall” is een mooie ballad.
Website: http://www.kruk.art.pl/.

Believe – The World Is Round Part 1 & 2
Van het album “World Is Round” (Metal Mind, 2010)

Believe is een Poolse band rondom ex-Collage-gitarist Mirek Gil. Van de groep verschenen tot nu toe vier albums. Het meest recente album “World Is Round” stamt uit 2010. Believes kracht schuilt in het vermogen neoprog te combineren met pop, met een knipoog naar Collage en Satellite. Daarin is ruimte voor orkestrale klanken, alsmede voor viool, piano en orgel.
Website: http://www.believe.com.pl.

Collage – Rozmowa '86 (Conversation ‘86)
Van “Changes” (Ars Mundi, 1995 / remaster: Metal Mind, 2003)

Collage’s eerste opnames dateren uit 1985 en van de groep verschenen daarna een vijftal studioalbums. Karakteriserend voor de muziek van Collage is een gitaargeluid dat zó uniek is dat je het vrijwel nergens anders zal tegenkomen. Het is een warme ietwat klagerige klank met een beetje een oosterse tint erin. Langzame stukken met mooi toetsenspel worden afgewisseld met snelle passages met prachtig gitaarwerk. Aldus mooi omschreven door Maarten Goossensen in zijn Progwereld-recensie van het album “Moonshine”. “Changes” was in 1995 het laatste wapenfeit van de groep. Het bestond uit opnames uit de periode 1985 tot en met 1992. Dit album is in 2006 geremasterd; er werden nog 2 audio- en 2 videotracks aan het album toegevoegd. Het album bevat vooral alternatieve versies van eerder verschenen materiaal. Zo is “Rozmowa” oftewel “Conversation” een vroege versie van het slotnummer van debuutalbum “Basnie”.
Website met informatie: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=65.

NIEUW (VOOR ONS DAN)
Fröberg, Hasse Musical Companion - The Chosen Ones
Van “Powerplay” (Reingold Records, 2012)

We kennen Hasse Fröberg als de tweede gitarist en stem van The Flower Kings, maar met zijn Musical Companion laat hij horen solo zeker zijn mannetje te staan. Natuurlijk is het onoverkomelijk dat er Flower King-trekjes te horen zijn in de muziek. Het tweede album van de groep, “Powerplay”, heeft echter meer classic rock trekjes en is ook zeker melodieuzer met meer AOR-trekjes. Er is echter ook een zekere liefde voor Yes te bespeuren: het lange epic op “Powerplay” laat namelijk invloeden van het Yes-album “Going For The One” horen. Hasse is verantwoordelijk voor alle composities, maar dat neemt niet weg dat de plaat bomvol heerlijke keyboardsolo's zit, verzorgd door Kjell Haralsson. “The Chosen Ones”, dat u zojuist gehoord heeft, is een van de langere stukken, met een heerlijk instrumentaal middendeel.
Website: http://www.hassefroberg.com/.

NIEUW
Aurora Project, The - Newtopia
Van "Selling The Aggression" (Freia Music)

Het Katwijkse Aurora Project bestaat nu 13 jaar en debuteerde in 2005 met "Unspoken Words". "Selling The Aggression" is het derde album en is een conceptalbum over hoe de wereldwijde samenleving is veranderd sinds de oprichting van de band. Onderwerpen die voorbij komen zijn massamedia, internet, olie en de invloed van die zaken op oorlogsvoering, zoals de 'war against terror'. De progressieve rock van Aurora Project is te omschrijven als gloedvolle neoprog, met progmetaluitbarstingen. Stilistisch kom je dan in de buurt van bijv. Subsignal en Gate6. Hét opvallende pluspunt van de groep is het volle, heldere en emotievolle stemgeluid van Dennis Binnekade, die qua kleur in de buurt komt van Damian Wilson (Threshold). Enige ietwat kazige moment van het album is "Speeding Up Of Time", gebaseerd op de doodgespeelde Hebreeuwse traditional "Hava Nagila". Slotnummer "Newtopia" is een prachtig opgebouwd stuk, van bijna-stilte naar een massieve, Wagneriaanse climax. Alle pluspunten van Aurora Project komen hier samen.
Website: http://www.theauroraproject.com/aurora/.

NIEUW
Cosmograf - The Man Left In Space
Afkomstig van "The Man Left In Space" (Eigen beheer, 2013)

Twee jaar na "When Age Has Done Its Duty" keert de Britse muzikant Robin Armstrong terug met een nieuw album onder de naam Cosmograf. Ook ditmaal wederom een conceptalbum dat aan de oppervlakte een science fiction- en space-tintje heeft. Graaf je iets dieper dan blijkt dat meer de verpakking te zijn en gaat het uiteindelijk over hoe ons eeuwig streven naar vooruitgang en succes ook zijn keerzijde kent. Armstrong heeft de muziek nog verder uitgekristalliseerd richting een stevige en moderne neoprogsound, die - misschien ook door het thema – bij vlagen ook duidelijk is beïnvloed door Pink Floyd met Roger Waters aan het roer. Dat geldt zeker ook voor de titeltrack, waarop drummer Nick D'Virgilio is te horen en verder Armstrong de gehele instrumentale invulling verzorgt, waarbij hij zijn 'inner Gilmour' tevoorschijn tovert :-)
Website: http://www.cosmograf.com/.

NIEUW (VOOR ONS DAN)
Docker's Guild - Purple Orb - The Secret Of DNA (Part 2)
Van "The Mystic Technocracy - Season 1: The Age Of Ignorance" (Lion Music, 2012)

Een van onze vaste luisteraars wees ons erop dat we afgelopen jaar een interessante plaat hebben gemist: het juni vorig jaar verschenen "The Mystic Technocracy Season 1: The Age Of Ignorance" van Docker's Guild. Ditis een Aeryon-achtig project, met de in Italië residerende toetsenist/componist Douglas R. Docker als centrale man. Ook deze muzikant verzamelt een keur aan artiesten: o.a. de alomvertegenwoordigde sessiebeesten Gregg Bissonette en Tony Franklin, de van Asia bekende Guthrie Govan en John Payne en Göran Edman van Karmakanic. Het is uiteraard een conceptalbum. Uitgangspunt is de constatering dat we al duizenden jaren in naam van diverse goden elkaar bevechten op deze wereld. Vaak zelfs in naam van dezelfde god. Dit is het startpunt voor een SF-verhaal waar nog eens vier albums aan gewijd zullen worden. Docker zegt zelf beïnvloed te zijn door alle grote symfo-, symfometal- en A.O.R.-namen, maar noemt daarnaast ook David Bowie en Duran Duran als inspiratiebronnen. Af en toe zijn er electropop-getinte passages te horen, maar het merendeel van het album laveert tussen de genoemde drie genres. In het stuk dat u nu gaat horen horen we zanger Tony Mills, bekend van de A.O.R.-bands TNT en Shy.
Website: http://www.lionmusic.com/cd/mystictechnocracy.htm .

NIEUW
Brasstronaut - Revelstoke Dam
Van "Mean Sun" (Tin Angel Records, 2012)

De bandnaam Brasstronaut slaat inderdaad op de aanwezigheid van koperblazers in dit sextet uit Vancouver. Niet spetterend jazzy gebruikt als bij Blood, Sweat & Tears of oude Chicago, maar meer klassiek gespeeld. Soms slechts voor een kleine kleuring van arrangementen, in andere songs is echt een klein orkestje te horen. Daarnaast wordt er ook een beroep gedaan op warm klinkende synths. Of een gitaar of banjo. In dit "Revelstoke Dam" menen we ook een klarinet en fluiten waar te nemen. Al met al bevat het album doordacht geconstrueerde progressieve kamerpop, die behoorlijk op zich zelf staat.
Website: http://brasstronaut.com/.

WERELD VAN MUZIEK
Ain Soph - Shadow Picture Afkomstig
van "Five Evolved From Nine" (1993, Made In Japan Records)

Ain Soph is een schoolvoorbeeld van Japanse symfo die aan de ene kant net iets te weinig eigen smoel heeft maar aan de andere vervolgens wel weer zodanig goed is gespeeld dat je er niet anders dan met bewondering naar kan luisteren. Zoals we bij veel Japanse bands zagen, begon de band als een symfonische rockband maar in de loop van de jaren slopen er meer er meer jazzrock-trekjes in de muziek.
Website: http://ainsoph.jpn.org/index.html.

OPENER
Cye - The Spiral
Van "The Final Touch" (Moon Records, 1990)

Cye was een artrocktrio uit Zwitserland dat in 1990 debuteerde met het frisse "The Final Touch". Die grotendeels instrumentale mini-CD bevatte licht aan Steve Howe refererende gitaarsolo's, sprankelende keyboards en een in die tijd gebruikelijke combinatie van akoestische drums en elektronische percussie. Pas in 1994 verscheen opvolger "Tales". De band heeft trouwens nogal wat naamswijzigingen doorgemaakt. Begonnen als Siberia eind jaren 70/begin jaren 80 werd het vervolgens Syberia en Cyberia om met CYE te eindigen. Hoewel eindigen, volgens de officiële website zou men sinds 2010 bezig zijn met de reünieplaat "The Strange Animal From The North", genoemd naar het boek van de Zweed Lars Gustafsson. Overigens zijn de CD's van Cye nog te koop via het oorspronkelijke label Moon Records.
Websites: http://www.cye-music.ch/18464.html en http://www.moonrecords.ch/ .

LIVE-TIP
Fish – Miles De Bisos
Van het album “13th Star” (Chocolate Frog Record Company, 2008)

Derek William Dick, beter bekend als Fish, werd in 1981 bekend als de zanger van de Britse groep Marillion. In 1988 verliet hij deze band om een solocarrière op te pakken. De teksten van Fish hebben veelal een maatschappijkritisch karakter. Zijn muziek, zijn live-performance, zijn indrukwekkende gestalte, zijn aparte stem met Schotse tongval en zijn gevoel voor drama maken dat hij tot op de dag van vandaag nog een betekenisvolle rol speelt binnen de progressieve muziekwereld. In het najaar verschijnt er een nieuw album van deze schot en gaat hij met zijn band op tour. “13th Star” is het negende muziekalbum van de Schotse zanger. Fish komt naar Nederland met zijn Moveable Feast Tour, om zijn nog te verschijnen album “A Feast Of Consequences” te promoten. Op 18 september is hij in het Amsterdamse Paradiso, een dag later in de Groningse Oosterpoort, op 21 september in De Boerderij te Zoetermeer en tenslotte op 22 september in Eindhoven, in de Effenaar.
Website: http://fish-thecompany.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Riverside - Feel Like Falling
Van “Shrine Of New Generation Slaves” (Inside Out, 2013)

“Shrine Of New Generation Slaves”, ofwel kortweg “SONGS”, is het album van de maand februari – en met recht. Het is Riverside's meest toegankelijke, maar ook avontuurlijke plaat geworden. En zelfs de mensen die de band saai vonden tonen nu interesse. Daarom nog maar een nummer. “Feel Like Feeling” is een hypnotiserend stuk, dat zelfs een New Wave-trekje heeft. Op zaterdag 23 maart treedt Riverside op in de Hengelose Metropool! Websites: http://riversideband.pl/en/ en http://metropool.nl/nl/agenda/riverside-0.

HERUITGAVE
Kilminster, Dave - Rain... (On Another Planet)
- Harkness
Van "Scarlet - The Director's Cut" (Eigen Beheer, 2007 / Cherry Red, 2012)

"Scarlet" was in 2007 het solodebuut van Dave Kilminster. Daarvoor had de gitarist enkele duo-albums gemaakt met Fraser Thorneycroft-Smith, maar had zijn faam toch vooral verworven als sessiemuzikant die bij grootheden als John Wetton, Ken Hensley, Keith Emerson en Roger Waters een prominente rol vervulde op CD's en tijdens live-optredens. Hij is dan ook weer te bewonderen tijdens de komende “The Wall”-tour, alwaar de nieuw gemasterde en gemixte versie van zijn debuut onder de titel "Scarlet - The Director's Cut" te verkrijgen is. Overigens is ook de hoes en de nummervolgorde van het origineel aangepast. Destijds werd de muziek vergeleken met die van Jakko M. Jakszyk. Daar is qua zang en het overvloedig aanwezige gitaarspel wel iets voor te zeggen, hoewel Kilminster meer funk, rock en A.O.R. in zijn composities stopt en tevens minder toetsenwerk toevoegt. We kiezen voor twee mooi in elkaar overlopende, enigszins epische tracks, die de meeste progressieve elementen herbergen. Website: http://www.davekilminster.com/ .

IN DE COMBI
Santana – Song Of The Wind
Schön, Neal – Song Of The Wind Pt. 2
Van resp. “Caravanserai” (Columbia, 1972) en “The Calling” (Frontiers, 2012)

“Caravanserai” is het vierde studio-album van Santana uitgebracht in oktober 1972. Het markeerde een belangrijk keerpunt in Carlos Santana's carrière, want het

gebodene week sterk af van de muziek op de veelgeprezen eerste drie albums v an de band die zijn achternaam draagt. Een aantal leden werden voor de opnamen vervangen en toetsenist/zanger Gregg Rolie kreeg bovendien ruzie met Carlos Santana. Op een paar stukken van het album is daarom in plaats v an hem Tom Coster te horen. Het zou het laatste Santana-album blijken te zijn met Gregg Rolie en Neal Schön. De twee zouden het jaar erop Journey vormen. Afgelopen jaar nam Schön in slechts vier dagen tijd het volledig instrumentale gitaaralbum “The Calling” op, met een triobezetting waarin oud-Journey-drummer Steve Smith te vinden is. Het is een gevarieerd album, met een aantal stevige rockers, maar ook meeslepende ballads, zoals bijvoorbeeld “Song Of The Wind Part 2”, dat een vervolg is op een stuk van “Caravanserai”. Wij draaien beide delen achter elkaar.
Websites: http://www.santana.com/ en http://www.schonmusic.com/ .

WHATEVER HAPPENED TO....
Dogma - Burn The Witch
Van “Twin Sunrise” (Progressive Rock, 2005)

Een tijdje was Brazilië, in het kielzog van het succes van de groep Sagrado, een broedplaats van goede progressieve rock. Dogma was een van deze bands, die twee zeer aangename platen uitbracht. “Twin Sunrise” stamt uit 1995 en sindsdien bleef het lange tijd erg stil rond de band. In 2005 was er opeens nieuws. Er was weer leven in de band geblazen en er werd gewerkt aan nieuwe muziek. Er waren zelfs een aantal concerten in 2009 en 2010, Het beloofde derde album laat echter nog op zich wachten, als het er ooit komt. Er is een website, maar daar is al een kleine 2 jaar geen nieuw bericht op gezet. Oh en hoe klinkt Dogma? Deze instrumentale band haalt de mosterd bij voorgangers als Steve Hackett, Sebastian Hardie en Camel. Luister maar naar het mooie “Burn The Witch”, dat zeker een “Voyage of the Acolyte”-gevoel heeft.
Website: http://www.dogmaprog.com/.

IN DE HERHALING
Jadis – Learning Curve
Van "See Right Through You" (eigen beheer, 2012)

Dit achtste Jadis-studioalbum verschijnt liefst 6 jaar na het voorlaatste album van de neoproggroep rond zanger/gitarist Gary Chandler. De plaat klinkt fris, energiek, maar ook ademend. Chandlers gitaar kan rauw rockend klinken, maar ook warm en melodieus. De keyboards, deels ook door Chandler bespeeld en deels door Arman Vardanyan, plamuren nooit onnodig dicht. Gary's stem kent zijn beperkingen, maar is wel prettig om naar te luisteren en bovendien genoeg, maar niet overdreven gevoelvol. Beslist een van de betere Jadis-platen!
Website: http://www.jadismusic.com/.

OPENER
Marillion – Under The Sun
Van het album “Radiation” (Raw Power/Madfish, 1998/2013)

Eind jaren '90 was Marillion heel even het spoor bijster, de pit was er uit en de band moest zich herontdekken. Dat is de strekking die veel fans van de band je zullen vertellen. Echter, de band bracht toen wel een van de meest gewaagde albums uit: “Radiation”. Dit was in de hoogtijdagen van Radiohead en aanverwanten en dat hoor je ook wel terug. Zo zet “Under The Sun” direct de toon en horen we de band als nooit tevoren. Over de productie was men echter nooit zo tevreden en dat zal ook een van de redenen zijn dat het album redelijk werd verguisd indertijd. Live heeft Marillion het materiaal van “Radiation” nooit geschuwd en zo werden op de Marillion Weekenden altijd veel tracks gespeeld met behoorlijk succes. Een nummer als “Three Minute Boy” is zelfs een live-favoriet. Nu wil de band voor eens en voor altijd rechtzetten dat “Radiation” een top-album is. Het gehele album wordt integraal gespeeld op het komende Marillion Weekend, en komt er na 15 jaar een spiksplinternieuwe mix van het album uit die volgens ingewijden en verschil van dag en nacht maakt. Nu doen we het nog even met het origineel, maar vanaf half maart is de nieuwe versie te koop. De nieuwe editie wordt een dubbel-CD: CD2 bevat de originele mix. We zijn benieuwd!
Website: http://www.marillion.com.

NIEUW
La Maschera Di Cera - Ritratto Di Lei
- Viaggio Metafisico
Van "Le Porte Del Domani" (AMS, 2013) )

La Maschera Di Cera is één van de vele artistieke uitingen van Fabio Zuffanti, ook bekend van o.a. Hostsonaten en Finisterre. Ook de tevens van Moongarden en zijn in ons programma veelvuldig bejubelde solo-album "L'Huomo Trasparente" bekende Maurizio Di Tollo maakt deel uit van La Maschera Di Cera, ofwel Het Masker Van Was. Op de tot nu toe verschenen vier albums was een welluidend eerbetoon aan de Italoprog van de jaren '70 te horen. Weelderige Mellotron-partijen en andere 'vintage' keyboards, maar ook akoestische instrumenten als gitaar, fluit en piano, plus een toefje typisch Italiaanse theatraliteit, zijn ook op album nummer vijf weer veelvuldig te horen. Maar aan de hoes is voor de kenner meteen al te zien dat er wat bijzonders aan de hand is: daarop prijken namelijk de van Le Orme bekende figuren Felona en Sorona. Dit "Le Porte Del Domani" blijkt niets minder dan een vervolg op dat album! Dat doet men niet door Le Orme te imiteren. Om te beginnen heeft zanger Alessandro Corvaglia een heel andere en ook lagere stem dan Aldo Tagliapietra. Maar wel met een fantastisch klinkende 'vintage' Italoprogplaat met zowel dromerige en pastorale passages als intense en heftig rockende stukken. Vaak is die dynamiek binnen één compositie gevat, zoals goed te horen is aan de stukken die u gaat beluisteren. Het album is ook in Engelstalige vorm verschenen onder de titel "The Gates Of Tomorrow".
Website: http://www.zuffantiprojects.com/.

NIEUW
Potter, Jack – Quiet Conversations With Duke
Van “Celestial Adventures” (eigen beheer, 2013)

Wie is Jack Potter...? Jack is een Amerikaanse muzikant die al 40 jaar als drummer actief is en sinds de jaren '90 muziek schrijft. Hij is o.a. beïnvloed door Genesis, Renaissance, Kansas en Jean-Luc Ponty en dat hoor je duidelijk terug in de muziek. Ondanks het feit dat Potter al geruime tijd muziek speelt, levert hij met “Celestial Adventures” pas zijn eerste plaat af. Hoewel grotendeels instrumentaal is er voor gekozen om tussen de tracks door het verhaal te vertellen, het verhaal van Duke (Waar hebben we dat eerder gehoord??). Potter kon het dan ook niet laten om her en der verwijzingen naar zijn voorbeelden te gebruiken. Vooral het nummer dat u zo gaat horen lijkt wel een spelletje “Raad de plaat”. De plaat heeft zeker zo zijn charme, hoewel de vertellingen wellicht net iets teveel van het goede zijn.
Websites: http://powerofprog.com/profile/JackPotter?xg_source=profiles_memberList
en https://www.facebook.com/jack.potter.54 .

NIEUW/PROMO/JAZZROCK
Ligro - Future
Van "Dictionary 2" (Moonjune Records, 2012)

Naast simakDialog en Tohpati Bertiga is er nog meer jazzrock-activiteit in Indonesië, zoals het trio Ligro, net als voornoemde acts uitgebracht door Moonjune Records, laat horen. De muziek op "Dictionary 2" klinkt losjes, heeft bij vlagen een behoorlijk jamsessie-achtig karakter en vaak een stevig rockende energie. Jeff Beck en Mahavishnu Orchestra zijn enkele van de invloeden die door het gitaar, bas en drums beroerende drietal worden aangehaald. "Future" draait echter om een thema dat ons vooral ook aan Dixie Dregs doet denken. Zowel de bassist als de gitarist krijgen uitgebreide soloruimte vooraleer het nummer toewerkt naar een crescendo climax.
Websites: http://ligrotrio.com/ en http://www.moonjune.com/ .

WHAT EVER HAPPENED TO…
Kvazar – Sometimes
Van “A Giants Lullaby” (Musea, 2005)

Soms zijn er van die platen die in je kast staan en eigenlijke te weinig tevoorschijn komen, maar die het eigenlijk verdienen om vaker gedraaid te worden. Zo ook het tweede album van de Noorse band Kvazar. Vier jaar deed Kvazar over een opvolger voor het titelloze debuut, maar de groei die de band dan heeft doorgemaakt is dan ook overduidelijk. Om de band in een adem met landgenoten als Anekdoten, Wobbler of Landberk te noemen is wat kort door de bocht. Kvazar tapt namelijk uit een breder pallet. Zo vinden we ook passages wereldmuziek, jazz en zelfs Gregoriaanse zang. Ook zijn er hints naar Krautrockbands à la Grobschnitt hoorbaar. Oftewel: genoeg afwisseling. Helaas is na deze tweede plaat weinig van de band vernomen. Jammer!
Info op Progarchives: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=872 .

HERUITGAVE
Mike + The Mechanics - Silent Running Van "Mike + The Mechanics" (Atlantic, 1985 / Audio Fidelity, 2012)

Na de twee soloplaten "Smallcreep's Day" (1980) en "Acting Very Strange" (1982) richtte Genesis-bassist/gitarist Michael Rutherford de band Mike + The Mechanics op. De muziek die de heren maakten ligt duidelijk in de pop/rockhoek, hoewel enige symfonische trekjes wel degelijk te bespeuren zijn. Vooral het openingsnummer “Silent Running” van het titelloze debuut zal menigeen op het verkeerde been hebben gezet. De composities worden stijlvol gezongen door de Pauls Carrack en Young, terwijl we een sterk vermoeden hebben dat de gitaarsolo in genoemd nummer gespeeld werd door Alan Murphy. Eind vorig jaar verscheen een heruitgave van de plaat en wel op het ambitieuze Audio Fidelity, dat gespecialiseerd is in 24 KT Gold discs.
Websites: http://www.audiofidelity.net/content/mike-mechanics-mike-mechanics
en http://www.mike-and-the-mechanics.co.uk .

PROGRESSIEVE SINGER/SONGWRITER
Teng, Vienna - Loves Turns 40
Afkomstig van "Live At World Cafe Live Philadelphia Jan. 21.2007" DVD (Soltruma Music, 2007)

Te oordelen naar de berichten op haar Facebook-pagina ziet het er naar uit dat de Amerikaanse Vienna Teng weer voorzichtig begonnen is met werken aan een nieuw album, na een tijdje een pauze te hebben genomen voor het volgen van een studie. Ze heeft overigens op muzikaal vlak niet helemaal stil gezeten want in de tussentijd heeft ze gewerkt aan een musical en gaf ze met enige regelmaat concerten in New York en via StageIt online. En dat ze live een bijzondere artiest is blijkt ook uit haar enige live-DVD uit 2007. Tijdens het optreden dat daarop te zien is, wordt ze bijgestaan word door een uitgebreide band, met daarin o.a. een tweetal strijkers. Ze presenteert een mooie dwarsdoorsnede van het materiaal van haar eerste drie albums. We kozen voor een song van haar toen laatste album “Dreaming Through The Noise”.
Website: http://viennateng.com .

HERUITGAVE
Alquin – Overture / The Least You Could Do Is Send Me Some Flowers Van “The Marks Sessions – Expanded Edition” (Pseudonym Records, 2012)

In zes jaar tijd maakte de Delftse band Alquin vier goed ontvangen albums. "Marks" (1972) vormde de veelbelovende start van een speurtocht naar een compleet eigen stijl en identiteit. Vorig jaar werden originele banden van de opnamesessies ontdekt. "The Marks Sessions" biedt een ruim een uur durende rondreis door het ontstaan van die plaat, met demoversies van songs als "I Wish I Could", "Oriental Journey" en "Marc's Occasional Showers". Speciale bonus op deze dubbel-CD is een registratie van het concert dat de eerste bezetting van Alquin op 2 juli 1972 in het Circustheater in Scheveningen gaf. De band moest toen "Marks" nog opnemen, wat kort daarna gebeurde. Toch nam men zelfs al een muzikaal voorschot op de opvolger "The Mountain Queen" met "Mr. Barnum Jr.'s Magificent And Fabulous City". De opnames zijn subliem geremasterd. Het geheel gaat vergezeld van een informatief boekje met achtergronden en zeldzame memorabilia. (bron: Pseudonym Records)
Websites: http://www.alquin.org/ en http://centertainment.nl.

HERUITGAVE
Tamarisk – Ascension
- M.O.J.O. (The Death Of An American Prayer)
Van "Frozen In Time" (Tamarisk Music, 2012)

Vorige week besteedden we aandacht aan een heruitgave van één van de mede-vormgevers van de neo-progbeweging: IQ. In deze uitzending laten we muziek van Tamarisk horen, een band die de beginjaren van de beweging eveneens meemaakten, maar die na twee cassettes ophield te bestaan. Die twee tapes, "Tamarisk" uit 1982 en "Lost Properties" uit 1983, zijn onlangs door enkele bandleden zelf geremasterd op cd gezet. Het kwintet produceerde de meer rauwe variant van het genre, dat doordrenkt is van de New Wave-invloeden. Daardoor klinkt het soms als een kruising tussen Twelfth Night en The Chameleons. Compositorisch zat het goed in elkaar en hoewel het geluidstechnisch niet super is, is het toch leuk deze oervorm van de neo-progressieve rock eens te beluisteren. Volgens onze eigen neo-progprofessor Maurice kwamen drie van de leden van Tamarisk uit Chemical Alice, de band waarin ook Mark Kelly van Marillion zat. Verder weet hij te melden dat toetsenman Steve Leigh dezelfde Steve Leigh is die de keyboards bediende bij Quasar en Landmarq. Kijk, dat wist Leo Blokhuis nou weer niet.
Website: http://www.tamariskmusic.com.

HERUITGAVE
Kayak - Hope For A Life
Afkomstig van "See See The Sun" (EMI, 1973 / Esoteric Recordings, 2012)

Najaar 2012 verschenen bij het Britse Esoteric Recordings de eerste drie albums van de Nederlandse groep Kayak als mooie heruitgave. Daarmee werden de eerste drie albums voor het eerst in jaren weer goed verkrijgbaar. De timing was ook nog eens goed omdat de band op dat moment ook weer op pad ging onder de noemer Journey Through Time waarbij men veel minder bekend werk voor het voetlicht liet treden, zoals ook de song “Hope For A Life”, te vinden op het debuutalbum See See The Sun. Op dat album hing de schaduw van Yes ten tijde van “Fragile” nog behoorlijk over de band maar hoorden we ook al de eerste aanzetten tot de typische Kayak-sound.
Website: http://kayakonline.nl/.

SEVENTIES
Alice Cooper – Unfinished Sweet
Van “Billion Dollar Babies” (Warner Bros, 1973)

Als we het over theater hebben in de muziek was de band Alice Cooper een van de grondleggers. We kennen allemaal wel zijn “Welcome To My Nightmare”-show. Hoewel vaak weggezet als hardrock-icoon, is vooral het oude werk van de band toch veel avontuurlijker. Een goed voorbeeld is een van zijn best verkopende albums “Billion Dollar Babies”. Bekendste nummers zijn natuurlijk het titelnummer en, vooral, “Elected”. Let wel: deze catchy rockers worden op de plaat toch behoorlijk overschaduwd door de drang naar het experiment. Het smaakvolle (nou ja...) “Unfinished Sweet” is zo’n nummer. Het thema is een bezoekje aan de tandarts, maar we horen toch hier en daar een aantal bekende melodietjes die waarschijnlijk in de wachtkamer te horen waren. Voor diegene met gevoelige (boor)oortjes raden we aan toch even goed naar het middendeel te luisteren, en dan niet naar de Mellotron... ;)
Website: http://www.alicecooper.com .

IN HET NIEUWS
Cliffhanger - Six Minutes Closer To Death
Afkomstig van "Cold Steel" (SI Music, 1995)

Een paar weken geleden kwam het bericht dat bassist Gijs Koopman wegens muzikale meningsverschillen uit Knight Area was gestapt. Saillant detail is dat zijn plek intussen is ingenomen door iemand die, toen Koopman nog deel uit maakte van Cliffhanger, als een groot voorbeeld voor hem fungeerde: Peter Vink (Finch). Geruchten staken al snel de kop op dat er misschien wel een Cliffhanger-reünie zit aan te komen, maar toetsenist Dick Heijboer heeft intussen al aangegeven dat dat er op korte termijn niet in zit. Wat we wel kunnen verwachten, is een heruitgave, want Heijboer is begonnen met het remasteren van Cliffhangers debuut “Cold Steel” en er wordt ook gewerkt aan nieuw artwork. Goede reden om nog eens weer dit album uit 1995 te draaien.
Website: http://www.cliffhanger.aud-io-port.nl/.

DE ROEPING
Schön, Neal – Song Of The Wind Part 2
Van het album "The Calling" (Frontiers, 2012)

Journey-gitarist Neal Schon nam in slechts vier dagen tijd dit volledig instrumentale gitaaralbum op, met een triobezetting waarin oud-Journey-drummer Steve Smith te vinden is. Het is een gevarieerd album, met een aantal stevige rockers, maar ook meeslepende ballads, zoals bijvoorbeeld “Song Of The Wind Part 2”. Jazzrocktoetsenist Jan Hammer is te gast in twee nummers.
Website: http://www.schonmusic.com/.

ALBUM VAN DE MAAND FEBRUARI
Riverside – Deprived
Van het album “Shrine Of New Generation Slaves” (InsideOut, 2013)

De populaire Poolse progrockgroep Riverside heeft afgelopen maand zijn vijfde studioalbum uitgebracht, getiteld “Shrine Of New Generation Slaves”, wat je kunt afkorten tot “SONGS”. Riverside heeft ook nu weer een mooi album afgeleverd, met pakkende melodieën, heldere productie, doordachte arrangementen, indrukwekkend instrumentaal machtsvertoon en intelligente teksten. Toch is de band om origineel blijven klinken, afgeweken van de sound van eerder plaatwerk. Dit door middel van een verzameling toegankelijke songs die wat meer classic rock- en jazzrock- en (nog) minder metalinvloeden meer kennen dan voorheen. Ook zijn de grunts verdwenen. Kans is aanwezig dat daardoor een aantal fans afhaken maar zeker is dat er veel fans bij zullen komen. Overigens bevatten de gelimiteerde dubbel-vinyl en 2CD-mediabook-edities van “Shrine Of New Generation Slaves” twee bonustracks. Riverside zal op 23 maart aanstaande optreden in De Metropool in Hengelo en de voorverkoop daarvoor is al begonnen.
Websites: http://www.riversideband.pl/en/ en http://www.metropool.nl/.