Sunday 31 Oktober 2010 Show No. 914

IN MEMORIAM / CONCERTTIP
Kayak –  Boezem
Van “Zing Je Moers Taal” (CPNB, 1976)
De gisteren overleden grote schrijver Harry Mulisch heeft niet alleen romans geschreven, maar ook gedichten en één daarvan werd in 1976 door Kayak op muziek gezet voor het Boekenweekproject “Zing Je Moers Taal”. Bekende schrijvers van dat moment werkten ervoor samen met de bekendste popartiesten van dat moment. Het leverde zelfs een hit op: “Terug Naar De Kust” van Maggie MacNeal, een tekst van Theun de Winter. We draaien “Boezem” nu ter nagedachtenis aan Mulisch én aan de eind vorig jaar onverwacht overleden Kayak-drummer Pim Koopman. Op 22 november aanstaande vindt in  het Amsterdamse Paradiso een herdenkingsconcert plaats, waar Kayak zal aantreden.

NIEUW 
Sarah Kirkland Snider, Signal & Shara Worden
- The Lotus Eaters

                                                                                  CD10 Calypso
Van "Penelope" (
New Amsterdam Records, 2010)
"Penelope" is oorspronkelijk een muziektheaterstuk, een tekst van toneelschrijfster Ellen McLaughlin met muziek van componiste Sarah Kirkland Snider, dat in 2007 en 2008 in New York was te zien. In die toneelversie werd een zingende actrice begeleid door strijkkwartet. Het verhaalt over een vrouw die haar man na twintig jaar afwezigheid weer voor haar deur treft. De oorlogsveteraan blijkt een hersenbeschadiging te hebben opgelopen. Hij weet niet wie hij is en zij weet niet wat er in die tijd van hem is geworden. Met gebruik van Homerus' Odysseus vindt ze een weg in zijn geheugen en leert ze over het oorlogstrauma. In 2009 werkte Kirkland Snider het stuk om tot een liederencyclus voor Shara Worden (ofwel My Brightest Diamond) en kamerorkest (Signal). En net als met veel uitgaven van New Amsterdam valt het betoverende resultaat tussen verschillende genres in. De zoetige strijkers sluiten prachtig aan op de sirene-achtige (soms gedubbelde) zangpartijen van Worden, die tegelijkertijd een soort koele berusting en prangende onzekerheid in haar zang weet te leggen (die hier een stuk ingetogener is dan op bijv. het album van The Decemberists). Bovendien wordt het geheel uit de klassieke hoek gezogen doordat Signal wordt aangevuld met een 'sound designer', gitaristen en een drummer. Ted Poor zorgt net als op William Brittelle's "Television Landscape" voor van dat heerlijk losse, relaxt-jazzy drumspel. Oh ja: de fraaie hoes is van de hand van DM Stith, die een muzikaal verleden heeft met Worden (voor beider doorbraak).

 

NIEUW
Hypnos 69     - My Journey To The Stars
                         - The Sad Destiny We Lament
Van "Legacy" (2010, Elekrohash Records)
De Belgische band kende al een lang stoner- en psychedelische rockverleden maar op het voorgaande bandalbum “The Eclectic Measure” (2006) ging daar nog een flinke scheut jaren '70-progrock bij. De band hield het toen eigenlijk gelijk voor gezien omdat in de jaren daarvoor succes
uitbleef. Echter, op het album wat de leden achterlieten kwamen zo veel reacties dat de band besloot de draad gelijk weer op te pakken. Een ijzersterk optreden op het ProgResiste festival in Vervier getuigde daarvan. Nu vier jaar later komt opvolger “Legacy” uit en het Hypnos-kompas is definitief op de progrock-koers gezet. Het album kent als hoekstenen twee dik 15 minuten lange werkstukken, waarvan we er binnenkort zeker nog één van zullen draaien maar nu richten we ons op
twee kortere songs waarin de geest van met name vroege King Crimson rondwaart maar ook die van The Moody Blues en Pink Floyd.

HERUITGAVE
Soft Machine           - Aubade
                        - The Tale Of Taliesi
                        - Ban-Ban Caliban (excerpt)
Van "Softs" (Harvest, 1976/Esoteric Recordings, 2010)
“Softs” volgt deels dezelfde weg als voorganger “Bundles”, het album dat in 1975 Soft Machine richting gitaargeoriënteerde jazzrock stuurde, met een hoofdrol voor Allan Holdsworth. Laatstgenoemde verliet echter al snel de band om zijn geluk in de VS te vinden bij voormalig Miles Davis-drummer Tony Williams. Opvolger John Etheridge benaderde regelmatig dezelfde legato-toon als Holdsworth, maar heeft ook een zowel melodieuze als robuuste inslag. Verder is “Softs” net als “Bundles” in twee lange suites verdeeld en hoewel er nog enkele spetterende jazzrockstukken op staan, ligt de nadruk op meer symfonisch getint materiaal. Voormalig blazer Karl Jenkins heeft zich dan ook volledig op de toetsen gestort, waardoor het laatste originele Soft Machine-bandlid Mike Ratledge nagenoeg gedegradeerd is tot een tweetal synthesizerbijdragen. Het blaaswerk werd overigens verzorgd door Alan Wakeman, inderdaad, de neef van.... De in de Abbey Road Studios opgenomen plaat kent tenslotte enkele orkestraties van Jenkins, die hij later op het eveneens nu geremasterd verkrijgbare “Land Of Cockayne”, maar vooral met zijn Adiemus en als klassieke componist zou weten te perfectioneren, waarmee hij vervolgens miljoenen mensen wist te charmeren.

SEVENTIES
Ramses – Devil Inside
Van “La Leyla” (Sky, 1976/1993)
Het Duitse Ramses heeft maar 3 platen gemaakt en verdween daarna in obscuriteit. De eerste twee,  “ La Leyla” en “Eternity Rise” zijn heerlijke staaltjes Duitse symfo, met lekker toetsenspel en gitaarwerk. Beide zijn ooit gecombineerd te krijgen op geweest CD. Misschien een tip voor Esoteric Recordings om deze eens op te poetsen.

AKTUEEL
Oliver Wakeman - Mother's Ruin (live)
Van “Coming To Town – Live In
Katowice ” (Metal Mind, 2008)
Laatste nieuws: De nieuwe Arena-zanger is Paul Manzi, bekend van ondermeer zijn bijdragen aan The Oliver Wakeman Band. Voordat de al 47-jarige Manzi bij Wakeman kwam zong hij o.a. twee rock-pop-musicals in: “Phantasmagoria” en “Space Family Robinson” en maakte hij ook soul, latin en jazz. Hij is daarnaast actief als acteur in het theater en in films. Sinds 2004 was hij zanger van The Oliver Wakeman Band en is zo o.a. te horen op het album “Mother's Ruin” en de DVD “Coming To Town”. Op 13 november is hij met Arena in de Zoetermeerse Boerderij.

EINDNUMMER EERSTE UUR
Ramses – City Life
Van “Eternity Rise” (Sky, 1978/1993)
Zie hierboven.

LIVE-TIP 
Flamborough Head - Sleepless Night
Van het album “Looking For John Maddock” (Cyclops, 2009)
Op 6 november aanstaande is het weer tijd voor het jaarlijkse Progfarmfestival in De Harmsdobbe te Bakkeveen. Dit jaar met D'AccorD (NOR) / Flamborough Head (NED) / Silhouette (NED) / Sunchild/Karfagen (UKR) / Toxic Smile (GER). Wij draaien een nummer van het meest recente album van de organiserende band. Hierop is gitarist Eddie Mulder nog te horen, hoewel hij de groep al verlaten had op het moment dat het album verscheen. Zijn opvolger heet Gert Polkerman.

LIVE-TIP
Knight Area – Occlusion
Van het album “Realm Of Shadows” (Laser's Edge, 2009)
Knight Area was aanvankelijk een soloproject van Gerben Klazinga. Na het verschijnen van debuutalbum “The Sun Also Rises” in 2004, besloot men een band te vormen. Muzikaal slaat de band een brug tussen retro-prog en neo-prog. Na diverse optredens door Europa, en na onder andere een optreden op NEARfest  in Amerika, verscheen in 2007 het tweede album “Under A New Sign”. De oorspronkelijke zevenmansformatie is sinds december 2007 terug gebracht tot een bezetting van vijf muzikanten. In deze samenstelling werd ook het derde album “Realm of Shadows” uitgebracht.
Knight Area zal volgend jaar, 16 april spelen op het tweedaagse iO pages festival in de Zoetermeerse Boerderij.
Het volledige programma:
15 april 2011 : Dilemma / Pallas
16 april 2011 : Credo / IO Earth / Iona / Knight Area

HERUITGAVE
Bacamarte - Último Entardecer
Van "Depois Do Fim" (Som Livre, 1982 / 2009)
Bacamarte was een Braziliaanse symfonische rockband rond multi-instrumentalist Mario Neto. De band werd in 1974 opgericht en had in 1978 genoeg materiaal om een debuut op te nemen en aldus geschiedde. Neto vond de disco- en punktijdgeest echter niet geschikt voor het uitbrengen van zijn muziek, die zwaar geënt is op de progressieve rocksound van medio 1972. Hij besloot het materiaal achter te houden. Toen een vriend hem overhaalde het materiaal op de radio te laten horen kwam er zóveel respons dat "Depois Do Fim" uiteindelijk in 1982 het licht zag. Ondanks het feit dat het toen misschien anachronistisch klonk heeft het album een legendarische status verworven en dat zit 'm natuurlijk vooral in de kwaliteit van het gebodene, dat liefhebbers van warmbloedige prog uit Zuid-Amerika en Zuid-Europa zal aanspreken. De muziek is afwisselend sferisch en (licht jazzrockend) druk en laat een scala aan vintage toetsenpracht horen naast o.a. fijnzinnig (akoestisch en elektrisch) gitaarspel en een ietwat folky klinkende, prima zangeres. Materiaal dat in de jaren '80 werd opgenomen werd in 1999 onder de titel "Sete Cidades". Het Braziliaanse label Som Livre bracht in het kader van haar 40-jarig bestaan in 2009 een remaster uit van "Depois Do Fim".

REMINDER
Unitopia: Justify
Van "More Than A Dream" (Eigen Beheer/CDBaby, 2005 - later Unicorn Digital, 2007)
Na twee platen voor InsideOut schijnen mensen pas te beseffen dat het Australische Unitopia ook daarvoor al een CD maakte, het momenteel uitverkochte “More Than A Dream”. De plaat die oorspronkelijk in 2005 verscheen heeft een minder nadrukkelijk symfonisch stempel, hoewel er genoeg progressiefs gebeurt. De songs zijn catchy, zoals Kevin Gilbert ze ook schreef. Er zit ook een jazzy toontje aan en men schuwt ook een Alan Parsons-achtige prelude niet.

Zello - Anthem Of The Long Forgotten Loss
Van "Quodlibet" (Musea, 1999)
Muziek ontstaat uit en word vaak beïnvloed door persoonlijke voorkeuren. En het kan dan ook niet anders dan dat de Amerikaanse band Kansas van grote invloed is geweest op zanger/componist P-O Saether van de Zweedse band Zello. Het bijzondere is dat de band dat lukt zonder ook maar één gitarist in de gelederen te hebben, maar dat het geheel word gedragen door veel toetsen, elektrische viool en de stem van Saether, die verschrikkelijk zijn best doet om Steve Walsh naar de kroon te steken en dat bij vlagen ook nog bijna doet ook. Oordeel zelf.

Sunday 24 Oktober 2010 Show No. 913

A.O.R.
Jeff Watson – Around The Sun
van “Around The Sun” (Frontiers Records, 1993)
Tweede solo plaat van Night Ranger-gitarist Jeff Watson. Op deze plaat wordt hij ondersteund door o.a bassist Bob Daisley en toetsenist/zanger Steve Walsh. “Around the Sun” is dan ook een lekkere melodieuze rock plaat, met een vete knipoog naar Night Ranger maar ook Kansas. Er is een goede afwisseling tussen rockers en ballads hoewel de nadruk wel op die laatste ligt. Watson was ook weer betrokken bij de Night Ranger-reünie, maar werd in 2007 vervangen doo Reb Beach. Momenteel is Jeff in de band van oud-Styx-zanger Dennis De Young te vinden.

NIEUW
Agents Of Mercy - Journey
                         - Meet Johnny Walker
Van "Dramarama" (Foxtrot, 2010)
Tweede album van deze Zweedse groep, die in eerste instantie een hobbybandje leek. Nu The Flower Kings al een tijdje op non-actief staan lijkt dit voor gitarist Roine Stolt toch wat meer importantie te krijgen. Hij wordt in deze band bijgestaan door Unifaun-zanger Nad Sylvan, Flower Kings-bassist Jonas Reingold, keyboardist-extraordinaire Lalle Larsson, die zijn Weaveworld-drummer Walle Wahgren introduceert in Agents Of Mercy. Toch klinkt het album grotendeels als een Flower Kings-zijproject. Veel van de songs hadden zo op een FK-plaat kunnen staan. Dat geldt zeker niet voor "Journey": verreweg het hoogtepunt van de plaat met (ondanks het feit dat het een Stolt-compositie is) een sterrol voor Larsson, die héél lang héél fraai 'mag' soleren en zo z'n klasse bewijst. "Meet Johnny Walker" klinkt beduidend meer naar de songmatige kant van The Flower Kings, ook al is het dan een lied van Sylvan. In de staart zit een aangename lap steel-solo voor Stolt, wat het nummer toch nét iets afwijkends geeft.

NIEUW/PROMO
Soft Machine Legacy - Song Of Acolus
Van "Live Adventures" (Moonjune Records, 2010)
Min of meer tegelijk met de heruitgaven van de jazzrockalbums die Soft Machine vanaf 1975 uitbracht (“Bundles”, “Softs”, “Land Of Cockayne”, “Alive & Well Recorded In Paris”) verschijnt een nieuwe plaat van de Soft Machine Legacy, een band met ex-leden die de spirit van de roemruchte Canterbury formatie in leven wil houden. Helaas lukt dat niet meer voor Elton Dean en Hugh Hopper, die beiden in de afgelopen jaren overleden en waaraan “Live Adventures” is opgedragen. Hun opvolgers zijn Roy Babbington (die Hopper ook al in de jaren '70 bij de Softs verving) en Theo Travis, bekend van ondermeer The Tangent, Jade Warrior, David Sylvian, Robert Fripp en Porcupine Tree. Op het nieuwe live-album staan oude Soft Machine-stukken, zoals “Song Of Aeolus” van “Softs”, naast nieuwer werk. Vergeleken met de eerste incarnatie van de Legacy is de muziek wat toegankelijker, mede door het in vergelijking met Dean meer melodieuze saxofoonspel van Travis. Ook de groepsimprovisaties klinken minder freakerig. Dit maakt dit album een goede aanvulling op de vorige live-cd uit 2005, ook al omdat er geen overlap qua nummers is. Website: http://www.moonjune.com/

NIEUW
Crack The Sky - We're All Dead
                         
- Hero
Van "Machine" (Aluminum Cat Recordings, 2010)
Na het zware conceptalbum The Sale komt Crack The Sky met Machine wederom met een conceptplaat. Toch is de nieuwe CD, ondanks het serieuze thema van leeghoofdigheid en eenvormigheid, gesymboliseerd in machines, een stuk aangenamer om te beluisteren. De productie is minder over the top, terwijl de akoestische gitaar weer eens de nodige aandacht krijgt. Natuurlijk zijn de twin-guitars, één van de kenmerken van de sound van CTS, weer volop te bewonderen, maar dit keer lijkt het meer alsof David Gilmour en Mark Knopfler aan het jammen zijn, zo ontspannen gaat het er soms aan toe. En hoewel leider John Palumbo zich een vreemde eend in de progbijt vindt, weet hij diverse fraaie staaltjes symfonische rock te produceren met zijn band. Uiteraard met de bekende Palumbo-humor. Website: http://www.crackthesky.com/

AKTUEEL
Pink Floyd  – The Final Cut / Not Now John
Van “The Final Cut” (EMI, 1983)

MASON OVER COMEBACK PINK FLOYD 
Pink Floyd zou wel eens een comeback kunnen gaan maken. Drummer Nick Mason sluit niet uit dat de heren nog eens samenkomen voor het goede doel. Het laatste optreden van de Britse rockband vond plaats in 2005 tijdens het liefdadigheidsconcert Live 8 in Londen. Dat beviel zeer goed volgens Mason. "Ik denk dat het een goede manier voor een band is om voorzichtig richting het pensioen te gaan, door alleen nog maar shows voor het goede doel te doen in plaats van voor het geld", zegt de drummer tegen de BBC Hoewel Mason namens zichzelf spreekt, denkt hij dat de andere leden zich ook in het idee kunnen vinden. "Ik denk dat iedereen het wel ziet zitten om Live 8 nog eens over te doen", aldus Mason. "Optreden is voor ons niet noodzakelijk, maar het is wel een goede reden en we vinden het leuk om te doen."  Voormalig Pink Floyd-bassist Roger Waters liet in mei nog weten er vrede mee te hebben als er geen reünie meer zou komen. "Live 8 was prachtig en natuurlijk was Rick toen nog bij ons", zei hij. Toetsenist Richard Wright overleed in september 2008. "Als we op deze manier een streep onder Pink Floyd hebben gezet, dan is dat zo."   (Progwereld; Bron: BBC)

BIJNA NIEUW / CONCERT TIP
Steve Lukather CD 1 Darkness In My World
Van "All's Well That Ends Well" (Mascot Records, 2010)
De Toto-gitarist/zanger brengt ons een fijn A.O.R.-poprock-album dat min of meer in het verlengde ligt van de voorganger "Everchanging Times". Opnieuw is er plaats voor een nummer in Steely Dan-stijl, een gloedvolle ballad, alsmede pittige rock. Op het gitaristische vlak is Lukather uitzonderlijk in vorm: soepele stijl speelt hij een aantal even warme als knappe soli, waarin een aantal van zijn trademark-trucs en -sounds voorbij komen. Opvallende gasten op achtergrondzang zijn Toto-zanger Joseph Williams en Tubes-voorman Fee Waybill. Lukather is op 4 november te zien in Paradiso, Amsterdam en november in Jovel, Münster (Duitsland)

CONCERT AGENDA
Steve Harley and Cockney Rebel – Sebastian
van face To Face (live), EMI 1977
Komende week zal Steve Harley live te bewonderen zijn in het Zwolse Hedon en wel op 29 oktober. In de jaren zeventig scoorde Steve met zijn groep Cockney Rebel een aantal grote hits, o.a. het glamrock-achtige “Make Me Smile” en een edit van het nu gedraaide nummer wat zeker symfonisch kan worden genoemd. In zijn band zaten ook niet de minste muzikanten, waaronder toetsenist Duncan Mackay (o.a. Colosseum II, Ten CC), drummer Stuart Elliott (o.a. Alan Parsons Project) en Lindsey Elliott (percussie).

NIEUW / CONCERTTIP
Joe Satriani -  Pyrrhic
Victoria
Van "Black Swans And Wormhole Wizards" (Epic, 2010)
Opvallend aan de nieuwe Satriani is dat er een andere heel capabele gitarist onder zijn begeleiders zit: De van o.a. Frank Zappa bekende Mike Keneally. Maar hij raakt geen snaar aan hier, want is bij Satriani aangesteld als toetsenist. Het tweede opvallende is dan dat je daar meestal niet veel van merkt. Dit album klinkt voor 80 procent als een prima doorsnee Satriani-plaat vol lekkere melodieuze gitaarinstrumentals. De uiterst adequate begeleiders cijferen zich meestal weg ten faveure van Vooral Veel Gitaar. Slechts enkele stukken hebben een wat meer symfonische grandeur met meer ruimte voor Keneally's toetsensferen. Op 29 oktober treedt Joe, mét ook Mike Keneally in z'n groep, op de Heineken Music Hall in Amsterdam en op 1 november in 013 te Tilburg.

IN HET NIEUWS
Salem Hill – All Fall Down
van “Mimi’s Magic Moment” (Progrock records, 2005)
Alweer 5 jaar geleden is het dat de laatste plaat van Salem Hill verscheen. Maar er is eindelijk weer nieuws rond de band, de nieuwe plaat “Pennies In The Karma Jar” zal deze maand verschijnen. Eerst maar weer eens een nummer van het genoemde “Mimi’s Magic Moment”, ook weer met een Kansas invloed, hoewel er ook zeker naar Spock’s Beard is geluisterd.

WERELD VOL MUZIEK: ITALOPROG
Il Volo - Gente In Amore
Van "Essere O Non Essere" (BMG Ariola, 1975)
Il Volo was voor Italiaanse progbegrippen een soort supergroep, daar de leden hun sporen al verdiend hadden in allerlei bands, zij het dat die groepen ons nu weinig meer zeggen. Twee toetsenisten zorgen voor veel symfo-weelde, ook interessant is dat de tracks vaak een duidelijke groove hebben, die geïnspireerd lijkt op Amerikaanse filmsoundtracks uit die dagen, die op hun beurt knipoogden naar de ontluikende funk-scene. Dit komt min of meer  in de plaats van het pastorale folky element dat bij andere Italoprog uit de jaren hiervoor vaak aanwezig was. Een wat minder bekende Italoprogklassieker.

THEMA-BLOKJE: ARTHUR-LEGENDE
Simon, Alan - Secret Garden
Afkomstig van "Excalibur II : The Age Of The Celts" (2007, EMI
France )

Pendragon - The Black Knight
Afkomstig van "The Jewel" (1985, EMI)

Prior, Maddy - Arthur The King : Once And Future King
Afkomstig van "Arthur The King" (2001, Park Records)
De legende van Arthur is altijd al van grote invloed geweest op de kunsten en daarbij is muziek ook geen uitzondering. Maddy Prior was in 2007 één van de vele prominente gasten op het album “Excalibur II” van de Franse componist/producer Alan Simon. Het Britse Pendragon heeft niet alleen een karakter uit de legende genomen voor de song “The Black Knight” maar feitelijk ook haar bandnaam. En zes jaar voor het eerder genoemde “Excalibur” wijdde Maddy Prior een lange suite op haar eigen album "Arthur The King" aan het onderwerp daarbij ondersteund door met name Troy Donockley, tegenwoordig ex-lid van Iona.

Sunday 17 Oktober 2010 Show No. 912

LIVE-TIP
Steve Miller Band - Abracadabra
Oorspronkelijk van het album “Abracadabra” (Capitol Records, 1982)
De band die bekend werd met “Fly Like An Eagle” en “Abracadabra” bracht half juni “Bingo” uit. Op dit eerste studioalbum in 17 jaar echoën Millers dagen als beginneling in de Chicago-bluesscene na. Miller transformeert klassieke rhythm and blues platen uit de boekjes van o.a. Jimmy Reed, T-Bone Walker en B. B. King in rockplaten die niet misstaan in de 21ste eeuw. Naar eigen zeggen is “Bingo” een album wat Steve Miller altijd al uit heeft willen brengen. In Amerika geeft de Steve Miller Band zo’n 60 concerten per jaar, maar het is al 25 jaar geleden dat de band overvloog naar Europa. Maandag 18 oktober (morgen dus)  in de Heineken Music Hall in Amsterdam.

NIEUW
Steve Lukather - Brody's
                      - Tumescent
Van "All's Well That Ends Well" (Mascot Records, 2010)
De Toto-gitarist/zanger brengt ons een fijn A.O.R.-poprock-album dat min of meer in het verlengde ligt van de voorganger "Everchanging Times". Opnieuw is er plaats voor een nummer in Steely Dan-stijl, een gloedvolle ballad, alsmede pittige rock. Op het gitaristische vlak is Lukather uitzonderlijk in vorm: soepele stijl speelt hij een aantal even warme als knappe soli, waarin een aantal van zijn trademark-trucs en -sounds voorbij komen. De hoogtepunten zitten aan het eind van het album, middels de met vlijmscherp gitaarspel volgestouwde rocker "Brody's" en de spannende jazzrock-instrumental "Tumescent", waarin naast gitaarsoli ook een toetsensolo verwerkt zit van C.J. Vanstons. Die laatste is tevens co-schrijver van de bulk van het materiaal. Opvallende gasten op achtergrondzang zijn Toto-zanger Joseph Williams en Tubes-voorman Fee Waybill.

NIEUW
Folds, Ben & Nick Hornby             - Levi Johnston's Blues
                                               - Password
Van "Lonely Avenue" (Nonsuch, 2010)
Ben Folds is een Amerikaanse singer-songwriter die al vanaf de jaren '80 in de muziekwereld actief is, maar die vooral is doorgebroken met zijn trio Ben Folds Five in 1994. “Lonely Avenue” is één van zijn soloplaten. Het is een bijzonder project waarbij hij muziek heeft geschreven bij teksten van de bekende Britse schrijver Nick Hornby, vooral bekend voor zijn roman “High Fidelity” - verplichte literatuur voor platenverzamelaars. Veel nummers hebben een fraai strijkersarrangement  van veteraan Paul Buckmaster en Folds bespeelt niet alleen de piano, maar ook samen met Andrew Higley diverse andere toetseninstrumenten zoals Roland Juno, Moog en ARP String Ensemble. “Lonely Avenue” is te vergelijken met Joe Jackson (denk vooral aan “Night And Day”), Elvis Costello, Prefab Sprout, Steely Dan en vooruit Bruce Hornsby, maar heeft ook wel wat van de New Amsterdam-artiesten William Brittelle en Corey Dargel. Overigens is er ook een luxe versie verschenen met een dik boekwerk, waarin vier korte verhalen van Hornby huizen. Website: http://benfolds.com/

NIEUW / LIVE-TIP
Anneke van Giersbergen & Agua De Annique - Beautiful One
Van "Live In
Europe " (Rough Trade, 2010)
De groep rond de voormalige Gathering-zangeres heeft er net een Europese tournee als voorprogramma van Anathema opzitten. Deze week is, weer op eigen kracht, een tournee begonnen door Nederland begonnen. En zo is ze op 6 november in het Burgerweeshuis in Deventer te bewonderen. Met haar groep maakt ze moody, licht-progressieve alt-pop, die voortborduurt op de softere kant van laat Gathering-werk, waardoor de enige Gathering-song op de setlist, "Shrink" bepaald niet detoneert. Wat ons betreft kan ze wel een strenger klankbord aan haar zijde gebruiken, want sommige songs zijn toch wel heel slapjes. Het gekozen nummer is een van de hoogtepunten.

NIEUW
Prins Thomas - Sauerkraut
Van "Prins Thomas" (Full Pupp, 2010)
Bij de eerste tonen van dit album is het duidelijk waar deze Noorse producer/multi-instrumentalist de mosterd haalt en een blik op de titel van de song die we draaien maakt het vervolgens een inkoppertje. Zelden een zo'n perfecte pastiche van met name de krautrock van de Duitse groep Harmonia gehoord.

WERELD VOL MUZIEK
Tempus Fugit - Tocando Voce
Van "The Dawn After The Storm" (Rock Symphony, 1999)
In 1999 verscheen het tweede album “The Dawn After The Storm” van de Braziliaanse band Tempus Fugit. Een album gevuld met smaakvolle, nagenoeg instrumentale symfo die wel wat doet denken aan de Nederlandse groep Odyssice: mooi lyrisch gitaarspel (à la Hackett of Latimer), aangevuld met smaakvol toetsenwerk waarbij sprankelend spel op een Moog-synth domineert.

Steve Hillage - Palm Trees (Love Guitar)
Afkomstig van “Green” (Virgin, 1978)
Spacerock-pionier Steve Hillage is een van de meest productieve artiesten in het
spacerockgenre en genoot zelfs enig commercieel succes. Hij is ook een van de weinige wollige muzikanten uit de jaren zeventig die aansluiting heeft gevonden met 'moderne' muziek met zijn dance project System 7 en nog veel meer.

LIVE-TIP
Alquin – Behind The Trees
Van “Sailors And Sinners” (Universal, 2009)
Alquin behoorde in de jaren '70 met Kayak, Solution en Focus tot de top van de Nederpop. 25 jaar na het afscheid in 1977 komt de band in 2005 in bijna originele bezetting weer bij elkaar en neemt een nieuw album op getiteld "Blue Planet". Deze wordt succesvol ontvangen en daarop volgt een serie optredens, gevolgd door een theatertournee in het najaar van 2007. Opvallend is hoe vertrouwd het Alquin-geluid nog steeds klinkt. Het vloeiende samenspel tussen Ferdinand Bakker (gitaar) en Dick Franssen (Hammond-orgel), ondersteund door de sax van Ronald Ottenhoff, blijft uit duizenden herkenbaar. Michel van Dijk past met gemak zijn stem aan, aan de vaak spitsvondige teksten over diverse onderwerpen als liefde, scheiding, nostalgie en terreur. Ook muzikaal kent Alquin geen grenzen; van funk naar rock en van prog naar ballad. En dat alles met een knipoog; tekstuele en muzikale grapjes worden moeiteloos verwerkt. Er zijn recent twee concerten aangekondigd, in een trouwens opvallend rustig concertjaar voor de band: 18 december in Estrado te Harderwijk en 19 december in de Bosuil in Weert.

LIVE-TIP
Mangrove - Reality Fades
Van "Beyond Reality" (eigen beheer, 2009)
Vrijdagavond werd in De Boerderij hevig promotie gemaakt voor het komende Mangrove-optreden op 20 november aanstaande. De band gaat daar, net als Unitopia en Odyssice vrijdag, opnamen maken voor een DVD. Mangrove organiseert zelfs een bus vanuit Apeldoorn, om oostelijke bezoekers over te halen toch vooral te komen. Daar zal niemand spijt van krijgen, want Mangrove heeft een zeer enthousiasmerende podium-uitstraling. Wij draaien een instrumental van het meest recente album "Beyond Reality", een plaat vol, zoals de band zelf al zegt, 'well-crafted' neo-prog. In binnen- en buitenland werd de plaat in de symfopers met superlatieven onthaald.

IN DE HERHALING
Peter Gabriel - My Body Is A Cage
Van "Scratch My Back" (Real World, 2010)
Toen het album eerder dit jaar uitkwam waren de eerste reacties op het internet over zijn cover-album “Scratch My Back” in de trant van 'slaapverwekkend', 'saai' en 'Gabriels creatieve bron is uitgeput'. Maar nu we een paar maanden verder zijn en er ook nog een serie concerten zijn geweest, zie je een opvallende tendens: de waardering voor het album lijkt te stijgen. Ook best wel terecht: luister bijvoorbeeld maar naar deze uitvoering van Arcade Fire's “My Body Is A Cage”.

Donald Fagen - Snowbound
Afkomstig van “Kamakiriad” (Reprise, 1997)
Van zijn tweede plaat, een lekker zwoel jazzy nummer met laid-back gitaarspel. Een aantal jaren geleden kwam er een boxje uit, getiteld “The Nightfly Trilogy” die Donald Fagens drie solo-albums  “The Nightfly”, “Morph The Cat” en deze plaat bevatten, plus een disc vol rarities. Allen geremasterd en ook nog eens met toegevoegde 5.1-mix, die op de meegeleverde MVI-schijven  (DVD-Audio) staan.

I.M.
Lavitz, T        - On The Street
                        - Between Coming And Going
Van "T Lavitz And The Bad Habitz" (Passport/Intima, 1989) en "Players" (Passport Jazz, 1987)
Op 7 oktober jongstleden overleed op 54 jarige leeftijd toetsenman T Lavitz. Hij verwierf vooral bekendheid met de band van Steve Morse, Dixie Dregs. Zijn herkenbare stijl toonde hij echter ook op een aantal soloplaten. Verder zat hij in diverse gelegenheidsformaties, zoals het superkwartet Players (Lavitz, Steve Smith, Jeff Berlin en Scott Henderson) dat in 1987 een plaat uitbracht met bewerkingen van materiaal van de individuele leden. Eén plaatkant was daarbij ook nog live. Verdere samenwerkingen waren er met onder andere Marc O'Connor, Boston T Party, Endangered Species, Art In America, Jefferson Starship, de Greatful Dead-tributeband Jazz Is Dead en Stretch. Een complete discografie en meer informatie over deze keyboarder is te vinden op

http://www.tlavitz.net/

EIGHTIES
Irrwisch - Far Away cd9 6.25
Van “Living In A Fool's Paradise” (EMI, 1985)
Irrwisch was een van de meest succesvolle symfobands van Zwitserland. Na dit album ging de groep trouwens een iets commerciëler pad bewandelen. Let op de wel hele lage stem van de zanger...

SLOTNUMMER
Iona - Wave After Wave
Van het album “Open Sky” (Forefront, 2000)
Een bijzondere band in de progressieve muziek is Iona, naar het gelijknamige Schotse eiland. De traditionele instrumenten van Troy Donockley zijn verweven met het stevige gitaarwerk en de golven synthesizers van Dave Bainbridge. Dit tapijt wordt ondersteund door de inventieve en strakke percussie van Frank van Essen en zware baspartijen van Phil Barker. Bij elkaar vormt het een ideaal podium voor de uitzonderlijk mooie zang van Joanne Hogg en het maakt Iona een band van een uitzonderlijk niveau. De christelijke boodschap van de groep is voor de niet-christen niet hinderlijk: het zou waarschijnlijk niet eens opvallen. Dit vijfde studioalbum van de band is een spannende reis door een afwisselend en mysterieus muzikaal landschap. De dynamiek in de muziek is uitzonderlijk, van zeer rustige ingetogen momenten tot up-tempo uitspattingen. Een geweldige spanningsopbouw kenmerkt de nummers die zich laten omschrijven als Keltische folkrock met af en toe een ambient uitstapje. Prachtig is  Joanne's vocale bijdrage bij het geplande nummer “Wave after Wave”. Ze bevestigt direct waarom zij reeds twee keer door de prestigieuze Classic Rock Society als beste zangeres gekozen is. Haar gevoel en zuiverheid zijn ongeëvenaard. (JProg, 2005)


Sunday 10 Oktober 2010 Show No. 911

OPENER
Black Bonzo - Guillotine Drama
Van “The Guillotine Drama” (B&B Recrods, 2009)
Het derde album van Black Bonzo uit Zweden is alweer een klein jaar oud, maar we hebben er nog nooit aandacht aan besteed. BB steekt hun invloeden zeker niet onder stoelen of banken. Vanaf de eerste noot vliegen de stevige riffs je om de oren en wordt je meegenomen naar een begin-jaren zeventig-sfeer waarbinnen bands als Deep Purple en Uriah Heep de scepter zwaaiden. Daarmee breekt de band weer een beetje met het voorgaande album, waar toch wel de nodige prog op te horen was. Nu vervalt men echter weer in het geluid van de eersteling. Niet verkeerd natuurlijk.

NIEUW
The Orb featuring David Gilmour -  Spheres Side: Bold Knife Trophy
Van "Metallic Spheres" (Columbia, 2010)
Al eerder leek de grote man achter The Orb, Alex Paterson blijk te geven van bewondering voor Pink Floyd. Gebruikte The Orb niet al eens stiekem Floyd-samples in z'n lange ambientdub-werken? En dan die plaat met The Battersea Powerstation op de voorkant, die zo vereenzelvigd is geraakt met "Animals".  In 2009 jamden Paterson, David Gilmour en producer Youth (bekend van Killing Joke, maar ook van het project  "Us & Them: A Symphonic Pink Floyd") samen naar aanleiding van de opname van de CSN-cover "Chicago". Die jams hebben uiteindelijk geleid tot een door Youth bijeengemixt compleet album. De ambient-dubstijl van The Orb, brede klankvelden vol geluidssamples en synths, gecombineerd met een luie beat, worden hier vermengd met Gilmour's spel. Die laatste speelt geen lange melodieuze soli, maar korte licks als in het ritmische deel 6 van "Shine On You Crazy Diamond" en gierende slide-geluiden zoals veel in "Echoes"  te horen zijn. "Een soort ambient house versie van Pink Floyd's "Echoes", werd al ergens geschreven. Het geeft een beetje de sfeer aan. Ook een stukje van de "Chicago"-single is gebruikt. Zowel de opbrengsten van die single als van dit album worden gebruikt voor de juridische ondersteuning van Gary McKinnon, die ervan wordt beschuldigd Amerikaanse defenisiecomputersystemen kwaadwillig te hebben gehackt.

NIEUW
Morse Band, Steve - Here And Now And Then
                                   - Flight Of The Osprey
Van "Out Standing In Their Field" (EAR Music/Edel, 2009)
Eind vorig jaar verscheen er eindelijk weer een CD van de Steve Morse Band, nadat de gitarist ondermeer met Kansas en Deep Purple had vertoefd. “Out Standing In Their Field” klinkt beduidend robuuster dan zijn tribute platen “Major Impact” deel 1 en 2 en “Split Decision”, waarbij een goede mix van de muziek die hij met Dixie Dregs en genoemde formaties tot stand is gekomen. Het langzaam opbouwende “Here And Now And Then” is bijvoorbeeld typisch de Dregs. “Flight Of The Osprey”, met een klassiek getint akoestisch gitaar intro, heeft daarnaast wel wat weg van de glorieuze folkrock van Big Country. Overigens is in “Time Junction” Steve's zoon Kevin als tweede gitarist te horen. Ten slotte heeft hij, je zou bijna zeggen in navolging van de man die hij bij Deep Purple opvolgde, Richie Blackmore, een album gemaakt met de jonge zangeres Sarah Spencer. Angelfire bevat onder andere folkrock (!), New Age en akoestische pop, uiteraard met geweldig, dit keer semi-akoestisch gitaarwerk.

HERNIEUWDE AANDACHT
The Tangent - The Company Car
Van “Down And Out In
Paris And London ” (InsideOut, 2010)
Alweer het vijfde album van deze door Andy Tillison geleide band, en wederom is de line-up gewijzigd en ditmaal geheel Brits. Dat vloeit ook door in de muziek, die nu wel heel Engels, en voornamelijk Canterburiaans klinkt. Denk hierbij voornamelijk aan bands als Caravan en National Health. Oftewel een heerlijk luisterplaatje.

HERUITGAVE
Spear Of Destiny: Micky
Van "World Service" (Epic, 1985 / Anagram-Cherry Red Records, 2008)
Centrale figuur in de Britse formatie Spear Of Destiny was Kirk Brandon, een branie-achtige idealist die daarvoor met Theatre Of Hate naam had gemaakt als punky rockband. Met Spear Of Destiny maakte hij met veel bravoure hartstochtelijke rock, die op het derde album “World Service” soms als een over-the-top Simple Minds of The Waterboys klinkt. Met scheurende saxofoons en tinkelende piano's zat er echter veel muzikaliteit in de composities. Dat komt helemaal goed tot uiting in de anti-Falkland statement Micky, waarin zelfs een orkest opduikt. In 2008 verscheen een niet zo beste heruitgave, die zoals wel vaker bij Cherry Red, van een LP lijkt te zijn getrokken. Toch is het mooi deze optimistische rock weer eens te horen, zeker met de bonus-CD, waarop live-nummer en remixen staan.

HERUITGAVE
Café Jacques - Lifeline
                      - The Medley
Van "Round The Back" (Epic, 1977 / Esoteric Recordings 2010) resp. "International" (Epic 1978 / Esoteric Recordings 2010)
Café Jacques was de band van toetsenist/zanger Peter Veitch en gitarist Chris Thomson (zonder p!). Bassist was de van Caravan bekende John G. Perry en de uit diezelfde band afkomstige Geoff Richardson verzorgt altviool- en fluitpartijen. Toch is de muziek onvergelijkbaar met de Canterbury-prog van Caravan. Met hulp van producer Rupert Hine maakt de groep soepele, compacte, licht-progressieve jazzy poprock. Denk aan Steely Dan, maar ook aan de romantische progpop die Duncan Browne in die dagen maakte. Vergelijkingen met Chris Rea werden ook veel gemaakt, maar dat zit 'm voornamelijk in de zang van Thomson. De virtuoze swing en energieke sjeu die Café Jacques in z'n muziek stopt hoorden we zelden bij Rea. Oh ja: Phil Collins geeft percussieve ondersteuning aan drummer Mike Ogletree. Hine 'gebruikte' sommige van deze musici op zijn soloplaten, maar Café Jacques heeft een organischer, warmer geluid. Fijn dat Mark Powell en zijn Esoteric Recordings deze muziek geremasterd en wel onder de aandacht brengt! En waar lijkt dat motief toch op dat in het laatste deel van "The Medley" telkens terugkeert? Inderdaad: op Yes' "Roundabout"!

Vangelis - Conquest Of Paradise
Van het album "1492" (Atlantic, 1992)
De beroemde soundtrack die de Griekse componist maakte bij Ridley Scotts film over Columbus. Typisch Vangelis is de wijze waarop hij een neuriënd koor gebruikt om de melodie te brengen

LIVE-TIP
Unitopia - Secret Track (bonus)
Van “The Garden” (InsideOut, 2008)
Unitopia is het verhaal van zanger/tekstschrijver Mark Trueack en toetsenist Sean Timms. De twee ontmoetten elkaar in 1997 en hebben sindsdien vanuit een gezamenlijke liefde voor muziek eigen werk gecreëerd. Unitopia gebruikt progressieve rock als uitgangspunt, maar omvat ook elementen uit wereldmuziek, jazz, heavy rock, groove en zelfs klassiek. Uitdagende onderwerpen komen terug in hun songs, bijvoorbeeld milieubewustzijn, politieke en sociale onrust en menselijke relaties Zo  heeft de band meegewerkt  aan tributes voor onder andere Haïti en het kinderkankerfonds, maar hun betrokkenheid blijkt  toch vooral uit de maatschappijkritische songteksten welke handelen over mens en wereld. De groep heeft onlangs het derde studio album “Artificial” uitgebracht via InsideOut.

LIVE-TIP
Odyssice - Continental motion
Van "Silence" (Cyclops, 2010)
 In feite is dit pas het tweede volwaardige album, na het in 2000 verschenen "Impression", daar "Moondrive" uit 1996 een mini-album was. Belangrijkste verandering is bassist Peter Kosterman, als vervanger van Pascal van der Pol. Een kwaliteitswissel, zo blijkt al meteen uit de zoemende eerste tonen van het album. De baspartijen zijn vaak heel prominent en Kosterman speelt regelmatig heerlijk op een fretloos instrument. Sowieso is dit minder een gitaar-met-begeleiding-plaat dan eerdere Odyssice-werken. Tuurlijk is Bastiaan Peeters' vooral aan Adrew Latimer refererende spel nog steeds prominent, maar de composities lijken meer ruimte te geven aan keyboards en bas. En ook Jeroen van der Wiel maakt van die mogelijkheid gebruik om meer variatie te laten horen. Op 15 oktober treedt Odyssice op in een dubbelconcert met het Australische Unitopia, in de Boerderij te Zoetermeer. Beide bands zullen deze avond opnamen maken voor een DVD.

HERUITGAVE
Edge Band, The Graeme - Have You Ever Wondered
van "Kick Off Your Muddy Boots" (Threshold, 1975 / Esoteric 2009)
In de periode 1974 - 1977 namen de Moody Blues een lange pauze na jaren van hard werk en het is in die periode dat nagenoeg elk lid met één of meerdere solo-albums kwam. Drummer Graeme Edge ging een'samenwerking aan met gitarist/zanger Adrian Gurvitz (o.a. Baker Gurvitz Army) en bracht twee lekkere rock-albums waarvan “Kick Off Your Muddy Boots” de eerste was in 1975. Bij vlagen warme orkestrale rock die toch een stuk steviger soms uitpakt dan we van de Moody Blues gewend zijn. Beide albums zijn vorig jaar door Esoteric Recordings heruitgebracht.

NIEUWS
Hectic Watermelon - Bionic Hillbilly
Van "The
Great American Road Trip" (Predator Fish Records, 2006)
Half november verschijnt van Gary Husband, bekend van drums en toetsenwerk bij onder andere Allan Holdsworth, Level 42, John McLaughlin en Jack Bruce, de CD “Dirty & Beautiful Volume 1”. Mede door zijn brede inzetbaarheid heeft hij talloze instrumentalisten weten te strikken, waaronder Holdsworth, McLaughlin, Steve Hackett, Robin Trower, Jan Hammer en Mark King. Ook violist Jerry Goodman zal te horen zijn. Een vergelijkbare rol vervulde de nog immer vitale veteraan bij Hectic Watermelon van John Czajkowski. Daarom nog een track van die fraaie progressieve jazzrockplaat.

VOL VERWACHTING
Rush - Mystic Rhythms
Van “Power Windows” (Mercury, 1985)
Rush is de laatste tijd weer lekker bezig. Er verschenen twee muzikale documentaires: het carrière-omvattende “Beyond The Lighted Stage” en een deel in de reeks Classic Albums, over “2112” en “Moving Pictures”. En het trio is ook nog eens op tour in de VS. Zou Rush dan volgend jaar weer naar Europa komen?

HERFSTIGE MUZIEK
Thieves Kitchen - When The Moon Is In The
River Of Heaven
Van "The Water Road" (Eigen beheer, 2008)
Over het laatstverschenen album van Thieves Kitchen kan met gerust gezegd worden dat er een herfstige sfeer hangt, wat misschien komt door de invloed van voormalige Änglagard toetsenist Thomas Johnson die op dit album is toegetreden tot de band. Het is het afgelopen jaar erg stil geweest rond de band maar naar het schijnt is men nu druk bezig met de voorbereidingen voor een nieuw album dat volgend jaar moet verschijnen.

Simon Says - Moon Mountain
Van het album “Tardigrade” (Progrock Records, 2008)
De critici van iO Pages, tijdschrift over progressieve rockmuziek, kozen dit album tot het beste van 2008. "Een perfecte mix van invloeden van Genesis, IQ, Änglagard, Yes en Gentle Giant bieden deze Zweden een zeer smakelijke symfoschotel. Niet vernieuwend, maar wel ontzettend lekker!" (Rob Hanemaaijer, eindredacteur IO Pages) Vooral de Yes-invloed ligt er overigens dik bovenop, met name in de Howe-achtige scherpe gitaarpartijen.

HERNIEUWDE AANDACHT
Frost* - Saline (live)
Van "The
Philadelphia Experiment" (Cube Records, 2010)
In mei 2009 speelde het Britse Frost* op het Amerikaanse Rosfest festival. De band was zo slim om het geheel op te nemen gezien het feit dat het een unieke bezetting betrof met op drums niemand minder dan Nick D'Virgillio. Het geheel is uitgebracht als 2CD/bonus DVD onder de titel “The Philadelphia Experiment” op het eigen Cube Records. In het najaar gaat de band op een exclusieve locatie en voor een select publiek een live-DVD opnemen, met zoals gebruikelijk al weer in een nieuwe bezetting nu met drummer Craig Blunders en bassist Nathan King (ja, de broer van Mark).

Sunday 03 Oktober 2010 Show No. 910

OPENER
Faithfull, Marianne: Falling From Grace
Van: "A Child's Adventure" (
Island , 1983)
In 1964 had Marianne Faithfull al een top 10-notering met de Mick Jagger/Keith Richard-compositie “As Tears Go By”, maar bij het serieuze poppubliek brak ze 15 jaar later pas door met de Dr. Hook-cover “The Ballad Of Lucy Jordan”, afkomstig van “Broken English”. Mede verantwoordelijk voor haar sound in die dagen was Barry Reynolds, die ook op “A Child's Adventure” als componist en muzikant zijn stempel drukt. Opvallend aan het gekozen nummer is het vrije Moogspel van Wally Badarou dat lijkt te duelleren met de drumpatronen van Terry Stannard. Een zoektocht op internet leert dat de CD-versie van “A Child's Adventure” trouwens intussen behoorlijk prijzig is.

NIEUW
Black Mountain   - The Hair Song
                                - Buried By The Blues
Van "Wilderness Heart" (Jagjaguar, 2010)
Deze Canadese band rond het paar Josh Wells en Amber Webber (ook bekend van Lightning Dust) speelde op 17 september 2010 op het Incubate festival te Oisterwijk en een dag later op TakeRoot te Groningen. Dit zorgde er zelfs voor dat de groep in de Album Top 100 binnenkroop! Bij het beluisteren waan je je een kleine 40 jaar terug in de tijd. Folky zangmelodieën die door het genoemde paar regelmatig tweestemmig worden gezongen (of in duet) doen denken aan de akoestische kant van Led Zeppelin. Maar daar stelt de gitarist en ritmesectie regelmatig een zware riff tegenover, die eerder aan Black Sabbath doet denken. Orgels, analoge synths en de hemelse Mellotron duwen de groep weer meer in symfonische rockkringen. Het album bevat zo een bijzondere dynamiek tussen hard en zacht, lieflijk klein en breeduit groots. Met een overkoepelend spacerockend sfeerbeeld. De samenzang in deze dynamische omgeving doet vaak denken aan het geluid van The Decemberists met Shara Worden (My Brightest Diamond) op "The Hazard Of Love". Vooral het nogal opzichtig op een Led Zeppelin-riff gebaseerde "The Hair Song" is daar een goed voorbeeld van. "Buried By The Blues" is een betoverende hippieballad over een behaaglijk Mellotron-bed.

NIEUW
Chris: Fantasy
Van "Making Sense" (Progress Records, 2010)
Chris is de artiestennaam van Christiaan Bruin, een 22-jarige multi-instrumentalist, producer en songwriter uit Nederland, die ook bekend is als drummer van Sky Architect. “Making Sense” is, na “A Glimpse Inside” uit 2009, zijn tweede soloalbum. Het wordt uitgebracht door het Zweedse label Progress Records. De alleskunner heeft een 70 minuten durend werkstuk neergezet, dat de vocale eigenwijsheid van onder andere The Beatles, Klaatu en Van Otterdyke heeft, terwijl het instrumentaal vooral leunt op de meer stevige Camel-gitaarsound en het symfonische, ietwat logge geluid dat IQ van Genesis heeft overgenomen. Afwisseling genoeg derhalve. Met name in de zangpartijen lijkt het alsof er meerdere personen in Chris huizen: de ene keer is het subtiel en met mooie samenzang, dan weer is het geforceerd en schreeuwerig. Old-school symfomanen zullen deze schijf waarschijnlijk wel kunnen waarderen, mede ook doordat vier nummers rond de 10 minuten durende epics zijn.

NIEUW
Subsignal - The Sea
Van “Beautiful & Monsterous” (ZYX, 2009)
Onlangs draaiden we een nummer van de live-plaat “Playgrounds” van het Duitse Sieges Even, waarbij we moesten vermelden dat de band intussen terziele was. Echter, twee ex-leden, de gitarist Markus Steffen en de Rotterdamse zanger Menno Menses hebben vervolgens Subsignal opgericht. Daarvan is een lekker melodieus progmetal-album verschenen. De muziek is enigszins vergelijkbaar met het recente werk van het eveneens Duitse Sylvan, maar dan met progmetal-injecties. Het geheel is echter zeer sferisch en ademt rust uit.

NIEUW
The Nigel Kennedy Quintet: River Man
Van "Shhh!" (EMI, 2010)
Nigel Kennedy brak door met zijn punky versie van Vivaldi's Vier Jaargetijden. De laatste jaren is hij ook te horen als jazzviolist met een kwartet en “Shhh!” is daarvan de tweede plaat. Naast zes eigen nummers, waarin Kennedy's elektrische viool zowel rustige jazzklanken als sterk vervormde jazzrocksolo's fabriceert, heeft het vijftal het meest gecoverde nummer van Nick Drake, “River Man”, uitgevoerd. Als zanger is hiervoor synthipoplegende Boy George aangetrokken, hoewel zijn doorleefde stem in niets meer doet denken aan hits als “Do You Really Want To Hurt Me”.

EEN WERELD VOL MUZIEK
Sebastian Hardie – Rosanna
Van “Four moments” (Mercury, 1975)
Al een tijd niet gedraaid deze Australische symfo-band rond gitarist Mario Millo. Een paar jaar geleden was er kort een opleving, maar helaas is het al weer een tijd stil rond deze formatie. Ook op de site van Millo is het erg rustig.

LIVE-TIP
Anathema - Hindsight
Van "We're Here Because We're Here" (K-Scope, 2010)
"Het geslaagde tussendoortje “Hindsight” buiten beschouwing gelaten, is dit het eerste studioalbum sinds het indrukwekkende “A Natural Disaster” (2003). “We're Here Because We're Here” is het achtste studio-album van het Engelse Aanthema . Het werd gemixt door Steven Wilson van Porcupine Tree. Vernoemd naar een lied dat tijdens de Eerste Wereldoorlog vaak gezongen werd om het moreel van de geallieerde troepen op te krikken, is het andermaal geen opgewekt album. Anathema bestaat nu 20 jaar en dat is volgens de band te danken aan het doorzettingsvermogen van de bandleden. De muzikale koers is dan ook vooral het resultaat van hun onderlinge verstandhouding. Dit vertaalt zich in dikwijls mistroostige en melancholische muziek, waarbij de zes Liverpudlians hun ziel blootleggen. Maar er komt toch een zeker optimisme naar voren. Het album lijkt een soort van ultieme zen-ervaring, waarbij alle puzzelstukjes ineens op hun plaats lijken te vallen. Dit heeft de muziek, die tot de meest toegankelijke van de band behoort, maar toch avontuurlijk en afwisselend blijft, naar een hoger niveau getild." (Frans Schmidt, Progwereld)

WERELD VOL MUZIEK / OPENER
Osiris - Struggle To Survive
Van "Osiris" (1982 / Musea 2007)
Bahrein is een land dat we zelfs in de Wereld Vol Muziek-rubriek niet zo vaak tegekomen. Sterker nog: dit is waarschijnlijk de eerste keer. Toch heeft de groep Osiris een behoorlijke reputatie onder de wereldwijde symfo-incrowd, als gevolg van de de drie studio-albums en een live-album dat de groep in de loop van de jaren '80 uitbracht. Recentelijk kwamen daar een gloednieuw studio-album en een live-album (met oudere opnamen)  bij. Musea bracht de laatste jaren zowel de nieuwe als de oude albums uit, met boekjes vol informatie en kleurige foto's. Zo ook dit debuut uit 1982, dat op Progarchives de hoogste waarderingen krijgt. De band blijkt zwaar geïnspireerd door de eerste bezetting van Camel. Zo zijn er liefst twéé nummers die opvallend 'lenen' uit "Lady Fantasy", waaronder de openingstrack "Fantasy" (men is dus niet echt geheimzinning over die invloed). Meegerekend dat de geluidskwaliteit redelijk, maar ietwat demo-achtig is, denk je soms naar demo-materiaal van het Britse voorbeeld te luisteren, al is vooral de zang anders (maar wel in het Engels).

LIVE-TIP
Tori Amos - Flying Dutchman
Van "A Piano - The Collection" (Rhino / Warner Music Group, 2006)
Toen de Amerikaanse pianiste/zafaithfngeres/liedschrijfster Tori Amos enkele jaren terug overstapte naar een ander label, was het voor haar oude platenmaatschappij tijd voor een overzichtsbox, genoemd naar en vormgegeven als Tori's grote liefde. Daarop naast albumtracks ook vele B-kantjes en een handvol niet eerder uitgebrachte nummers.Tori Amos treedt op 8 oktober vrijdag aanstaande, op in de Heineken Music Hall, tijdens de Week van het Metropole, met het Metropole Orkest Vorig jaar werd De Week van het Metropole voor het eerst georganiseerd met de insteek om nationale en internationale topartiesten te laten spelen met het grootste pop- en jazzorkest ter wereld. Of het volgend jaar nog kan is nog maar de vraag, want het komende kabinet wil het gehele Muziekcentrum van de Omroep, inclusief het Metropole Orkest, afschaffen. Een klap voor cultureel Nederland, mede omdat ook veel podia deels afhankelijk zijn van de programma's die de MCO-orkesten daar spelen. Teken daarom de petitie op http://www.mco.nl/mco_page/laatuhoren  

IN HET NIEUWS
Arena - In The Blink Of An Eye
Van "The Visitor" (Verglas, 1998)
Eerder deze week werd bekend dat Arena tijdens de komende concerten niet zal aantreden met zanger Rob Sowden die de band wegens muzikale meningsverschillen heeft besloten te verlaten. Clive Nolan geeft op z'n eigen site wel aan dat er al een vervanger is aangetrokken. Mooie aanleiding om weer eens een song te draaien van het derde, en beste, Arena-album “The Visitor”, toen nog met Paul Wrightson op zang.

LIVE-TIP
Gazpacho - Splendid Isolation
Van "Missa Atropos" (eigen beheer, 2010)
Op het Loreley Festival ging een maand geleden het nieuwe album "Missa Atropos" van de Noorse groep Gazpacho in première. Op hetzelfde festival speelde ook de groep die de Noren een tijd lang onder z'n hoede nam: Marillion. En Gazpacho heeft zeker goed geluisterd naar de albums die de Britten sinds "Marbles" produceren. Gazpacho maakt eenzelfde emotioneel-sferisch soort progpop. Gazpacho probeert daarin nog meer dan Marillion een plaat lang eenzelfde sfeer, eenzelfde kadans aan te houden. Danwel in ultralange nummers, danwel (zoals hier) in kortere stukken die samen onmiskenbaar één geheel vormen. Met daarbij de constatering dat de zanger van de Noren een vlakkere (maar beslist niet emotieloze) stem heeft dan Steve Hogarth. Nu is bekend geworden dat Gazpacho naar Hengelo komt, en wel op 27 januari 2011 in de Metropool.

NIEUW / CONCERTTIP
Joe Satriani - Wormhole Wizards
Van "Black Swans And Wormhole Wizards" (Epic, 2010)
Opvallend aan de nieuwe Satriani is dat er een andere heel capabele gitarist onder zijn begeleiders zit: De van o.a. Frank Zappa bekende Mike Keneally. Maar hij raakt geen snaar aan hier, want is bij Satriani aangesteld als toetsenist. Het tweede opvallende is dan dat je daar meestal niet veel van merkt. Dit album klinkt voor 80 procent als een prima doorsnee Satriani-plaat vol lekkere melodieuze gitaarinstrumentals. De uiterst adequate begeleiders cijferen zich meestal weg ten faveure van Vooral Veel Gitaar. Slechts enkele stukken hebben een wat meer symfonische grandeur met meer ruimte voor Keneally's toetsensferen. Aan het eind van het album krijgt hij twee soli, waarbij hij zich tot piano beperkt: één op echte en in het gekozen nummer op elektrische. Met z'n filmische intro en interlude is het wellicht het meest sfeerrijke stuk van het album. Op 29 oktober treedt Joe, mét ook Mike Keneally in z'n groep, op de Heineken Music Hall in Amsterdam en op 1 november in 013 te Tilburg.

IN HET NIEUWS
Queen - Death On Two Legs (Dedicated To....)
Van “A Night At The Opera” (EMI, 1976)
EMI is onder de prog liefhebber een redelijk bekend label, naast natuurlijk Marillion heeft EMI gepoogd met een aantal bands uit de stroming commercieel succes te bereiken. In de jaren zeventig was de maatschappij een van de meest succesvolle, voornamelijk ook door alle sub-labels, zoals Parlophone en Harvest, waar respectievelijk The Beatles en Pink Floyd hun platen op uitbrachten, om maar een paar 'kleine' bands te noemen. Maar het was ook een stugge maatschappij. In een tijd waar heruitgaves een groot marktaandeel hebben is het remasterprogramma nou niet echt om over naar huis te schrijven. De laatste jaren doet EMI het dan ook zeer slecht en heeft behoorlijk wat schulden. Een paar jaar geleden vertrokken Paul McCartney en Radiohead al, nu is afgelopen week bekend geworden dat het contract van Queen af loopt en nu heeft gekozen voor Universal Music. Dus kunnen we in de toekomst uitkijken naar mooie heruitgaves in de succesvolle Deluxe Editions-reeks van Universal. Passend nummer om dit nieuws te illusteren is “Death On Two Legs”, een nummer over geldwolven die een succesvolle band al gauw omringen. In dit geval ging het eigenlijk over de voormalige Queen-manager Norman Sheffield, zo legt Brian May uit in de “Classic Album”-aflevering over “A Night At The Opera” die ook op DVD is verschenen.

HERUITGAVE
The Enid - Childe Roland
Van "Aerie Faerie Nonsense" (BUK Records / EMI, 1977)
Een tijdje geleden draaiden we al iets van de originele versie van het debuut van de groep rond Robert John Godfrey en nu dan dus iets van het tweede album “Aerie Faerie Nonsense”, ook nu weer in die originele uitvoering. Deze originelen jarenlang nooit beschikbaar en de muziek was alleen tot je te nemen in de heropgenomen versies uit de jaren '80. De originele uitvoeringen dragen duidelijk veel meer het stempel van hun tijd en we horen een band die in die vroege jaren duidelijk meer gitaargericht was, daarbij een toetsenarsenaal gebruikend, waar het ontstaansjaar goed aan af tet horen is. LET OP: de versie betreft de door de band officieel en met medewerking van EMI uitgebrachte editie op hun eigen Operation Seraphim label. D vorige platenmaatschappij van de band,  Inner Sanctum, heeft kort voor deze release ook snel iets uitgebracht maar dit betreft een slecht klinkende master, rechtstreeks van een slecht vinyl-exemplaar. Overigens kunt u via de website van de band vanaf nu intekenen op een vroege editie van een live-DVD die eerder dit jaar met orkest in in The Town Hall in Birmingham werd opgenomen. Deze zal pas in de loop van 2011 via EMI ook in de winkel liggen. Zie http://www.theenid.co.uk/news/enidi-news.html

SEVENTIES
Klaatu - Calling Occupants (Of Interplanetary Craft)
Van "3:47 E.S.T." (Magentalane Music, 1976)
Het verhaal is bekend: de band wilde anoniem blijven om de aandacht niet af te leiden van de muziek. De geruchtenmolen ging werken en die spuwde het verhaal dat dit The Beatles waren, ondersteund door het feit dat het album, net als de muziek van The Beatles, in de VS werd uitgebracht door Capitol Records. Tegen zo'n hype valt natuurlijk niet op te boksen en de publieke aandacht slipte weg toen bleek dat het drie getalenteerde, maar gewone jongens uit Canada waren. Maar het leverde nog wel één van de meest onwaarschijnlijke covers ooit op: Karen en Richard Carpenter waren helemaal weg van dit nummer en namen een nog zwaarder georkestreerde versie van deze song op. Misschien hoort u die ook nog eens bij ons.