-
Sunday 30 December 2018 Show No. 1330
IN HET NIEUWS
Queen stond, 27 jaar na het overlijden van leadzanger Freddie Mercury, in 2018 toch weer volop in de schijnwerpers. De speelfilm Bohemian Rhapsody is een eclatant succes en morgen hoort u het titelnummer daarvan opnieuw als nummer één van de Top 2000. Sowieso heeft de Radio 2-luisteraar al een flinke dosis Queen te verstouwen gekregen de afgelopen dagen. Waarom voegen we daar nog wat aan toe? Omdat u op de radio en in de film de bekende single-hits voorbij hebt horen komen, daarbij buiten beschouwing latend dat Queen in hoogtijdagen ook vooral een albumband was. De genoemde mini-symfonie komt bijvoorbeeld van "A Night At The Opera" uit 1975: een meesterwerk dat je muzikaal alle hoeken van de kamer laat zien en dat toch middels nummers die vaak naadloos in elkaar overlopen en zo dat echte albumgevoel bewerkstelligen waar de progliefhebber ook zo van houdt. Die 'truc' beheerste het viertal daarvóór al: in 1974 verschenen maar liefst twee albums die beiden nauwelijks onderdoen voor "A Night At The Opera". "Queen II" en "Sheer Heart Attack" zijn ook één geheel, opgebouwd uit soms zeer korte nummers, aangedragen door meerdere bandleden. "Queen II" is nog wat minder buitenissig qua stilistische uitstapjes en bevat ook nog geen compositorische bijdrage van John Deacon. Wel is Roy Thomas Baker al de producer, die medeverantwoordelijk is voor de ook al aanwezige gestapelde koortjes en door het stereobeeld kaatsende gitaren. Wij beginnen vandaag met zo'n klein puzzelstukje uit het "Queen II"-albumgeheel: een song die veel minder mensen zullen kennen, maar die aan de sound toch meteen herkend zal worden.
Queen - The Fairy Feller's Master-Stroke
Van "Queen II" (Parlophone, 1974)
Website: http://www.queenonline.com/
NIEUW
The Wrong Object is één van de bands die de Belgische gitarist Michel Delville bestiert. Sinds het begin van dit millennium verschenen er een handvol projectmatige albums met gastmuzikanten waarop met name de muziek van anderen - en met name Frank Zappa - in het zonnetje werd gezet. In 16 jaar tijd is "Into The Herd" pas het derde compleet met eigen composities gevulde studio-album. Opvallend is dat Delville bepaald niet de hoofdrol opeist. Meest in het oor springend zijn namelijk heel vaak de duetterende saxofonisten Marti Mella (bas- en tenorsax en soms klarinet) en François Lourtie (tenor- en sopraansax). Bij het voorgaande studio-album "After The Exhibition" haalden we vooral de al genoemde Zappa aan als voornaamste invloed. Die schemert op het met dezelfde bezetting gemaakte "Into The Herd" nog wel degelijk rond (met name "A Mercy" klinkt als een Zappa-eerbetoon), maar meer dan voorheen beweegt de muziek ook vaker richting moderne jazz. En áls de sound dan de progkant opgaat, ligt met de grote saxofoon-inbreng een link met Van Der Graaf Generator voor de hand. "Many Lives" is zo'n stuk waarbij we ons met de ogen dicht soms David Jackson met twee van die - overigens door een landgenoot van Delville ontwikkelde - instrumenten in zijn mond konden voorstellen. Zappa-liefhebbers zullen overigens aan hun trekken komen met het tegelijk met "Into The Herd" óók door The Wrong Object opgenomen Zappa-coverproject "Zappa Jawaka".
Wrong Object, The - Many Lives
Van "Into The Herd" (Moonjune Records, 2018)
Websites:
https://www.facebook.com/The-Wrong-Object-220604758012341/
https://moonjunerecords.bandcamp.com/ .
NIEUW / PROGRESSIEVE JAZZROCK
Het is even stil geweest rond John Irvine. Na "Wait & See" (2011) en "Next Stop" (2013), vol melodieuze, progressief getinte jazzrock, laat de klassiek geschoolde Schotse gitarist met "Metaphysical Attractions" echter eindelijk weer van zich horen. In zijn nieuw geformeerde band wordt hij bijgestaan door drummer/co-producer Rich Kass, die met zijn eigen Trio HLK momenteel in de picture staat door de medewerking van de intrigerende percussioniste Evelyn Glennie. Kleine gastrollen zijn daarnaast weggelegd voor saxofonist Rob Ironside en fluitiste Gwen Kelso. Irvine zelf heeft naast zijn vertrouwde gitaren en toetsen nu ook de bas vaardig ter hand genomen. Qua stijl kan de nieuwe CD zich prima meten met zijn twee voorgangers. Wederom wordt de luisteraar verwend met fraai en veelzijdig gitaarspel, dat met name qua sound en akkoordenwerk vergeleken kan worden met inspiratiebron Allan Holdsworth en in mindere mate met Bill Connors, Andy Summers en zelfs het vroege werk van The Edge. In zijn solo’s heeft Irvine zijn prachtige lyrische stijl verder ontwikkeld, waarin nu ook overeenkomsten opduiken met het vloeiende spel van cloudguitar-specialist Jon Durant. Maar ook qua toetsenwerk zijn er vlotte solo’s te bewonderen waarop menig progressieve rockband trots zou zijn, zoals in het door ons geselecteerde "Some Bright Sparks".
Irvine Band, The John - Some Bright Sparks
Afkomstig van "Metaphysical Attractions" (eigen beheer, 2018)
Website:
https://thejohnirvineband.bandcamp.com/
https://thejohnirvineband.com/ (niet up-to-date).
NIEUW
Midas Fall is een Schots duo, bestaande uit Elizabeth Heaton en Rowan Burn. Beide dames tekenen voor alle muziek, waarbij Heaton ook de vocalen voor haar rekening neemt, aangevuld op een aantal tracks met drummer Ross Cochran-Brash. Midas Fall kwam eerder dit jaar al onder de aandacht van ons, doordat de band bij de jaarlijkse Prog Awards een Limelight Award kreeg uitgereikt. Eigenlijk een prijs voor 'nieuwkomers', maar net als het geval was bij Iamthemorning, die de Award een paar jaar geleden in de wacht sleepte, is Midas Fall al een tijdje actie: in dit geval al 8 jaar. Het zal te maken hebben met het feit dat het dit jaar verschenen vierde album "Evaporate" qua sound misschien wel het dichtst tegen moderne prog aanschurkt. Midas Fall brengt muziek die sterk beïnvloed lijkt door Cocteau Twins, Slowdive en de hele golf aan shoegaze- en postrockbands. Sterk punt van Midas Fall is dat die invloeden verpakt zijn in songs die gezegend zijn met sterke melodieën. Met haar vocalen probeert Elizabeth Heaton een beetje datzelfde mysterieuze sfeertje op te roepen als haar voornaamgenoot Elizabeth Fraser dat bij Cocteau Twins deed.
Midas Fall - Evaporate
- Soveraine
Van "Evaporate" (Monotreme Records, 2018)
Website: https://midasfall.com
NIEUW
Een kat schijnt 9 levens te hebben. De legende zegt dat de eerste 3 de speelse fase van haar levens vormen, de daaropvolgende 3 de dwalende en de laatste 3 de huiselijke. Zou dit ook voor King Crimson opgaan? En in welk leven zijn Robert Fripp en co. nu eigenlijk beland? Volgens de liner notes in het recentste live-document “Meltdown – Live in Mexico” is de band nu beland in fase 8.4! Zeker is dat het gezelschap gedrevener is dan ooit tevoren. En vooral Fripp heeft veel plezier in het materiaal dat er avond na avond gespeeld wordt. De achtmansformatie toert al een aantal jaar gestaag met een set die continu in de steigers staat. Geen avond is hetzelfde en de materiaalkeuze is soms verrassend. Zo komt er veel voorbij van de vergeten periode, ten tijde van de albums “Lizard” en “Islands”. Dat de line-up nu drie drummers heeft, doet overkill vermoeden. Ze vullen elkaar echter eerder aan dan dat men elkaar in de weg zit. Dit komt mede doordat de drie onderling totaal verschillen van spelstijl. “Meltdown – Live In Mexico” is een overzicht van de 5 concerten die in juli 2017 in het Teatro Metropolitan te Mexico City werden gegeven. Het is bij elkaar zo'n kleine 3,5 uur aan muziek. Daarnaast zit er ook een Blu-ray in de set met de audio in 5.1 surround sound en een concertfilm van de optredens. Volgend jaar zet de karmozijnen koning overigens een kroon op zijn lange carrière en viert het 50-jarig bestaan met 3 concerten in de Royal Albert Hall. Zouden er dan nog wat ex-leden een cameo doen? Daarnaast zijn er intussen ook enkele concerten in Duitsland en Italië aangekondigd in juni en juli 2019. We gaan luisteren naar een mooie uitvoering van het titelnummer van “Islands”.
King Crimson – Islands (live)
Van “Meltdown – Live In Mexico” (Discipline Global Mobile, 2018)
Website: https://www.dgmlive.com/ .
NIEUW
“Nee, The Windmill is geen nieuwe Nederlandse band, al zou je dat met zo’n bandnaam kunnen verwachten. De symfonische neo-progband met de oer-Nederlandse naam komt uit Oslo, Noorwegen en werd daar in 2001 geformeerd. Na jaren aanrommelen en diverse wisselingen in de bezetting verscheen in 2010 het debuutalbum “To Be Continued”. Dat tweede album kwam er inderdaad in 2013. Met als toepasselijke titel “The Continuation”. Vijf jaar moesten de fans wachten op een nieuw album. Met het door Karl Groom gemixte en gemasterde “Tribus” wordt dat lange wachten beloond. En ruimhartig ook. De Noren winden er geen doekjes omheen dat ze zijn beïnvloed door Camel, Genesis, IQ, Pink Floyd, Mostly Autumn en Jethro Tull. Verwacht niet dat op een van de vijf nummers grenzen worden overschreden. Alles gaat onder het motto ‘veiligheid voor alles’. The Windmill bewees op voorgaande albums al dat ze een goede epic kunnen componeren. Op “Tribus” opent met het bijna 24 minuten durende en uit elf delen bestaande “The Tree”, dat veel lange instrumentale passages kent. De Noren blijken hiermee van alle markten thuis te zijn. “Make Me Feel” is een gevarieerde mini-symfonie met een middeleeuws-klassieke uitstraling. Noorwegen begint zich steeds duidelijker te manifesteren als land dat veel meer te bieden heeft dan fjorden en doom metalbands. The Windmill is een groep om in de gaten te houden. De gewiekte band zal op een Hollands podium zeker niet misstaan.” (Hans Ravensbergen, Rockportaal.nl)
Windmill, The – Make Me Feel
Van het album "Tribus” (Apollon Records, 2018)
Website: http://www.thewindmill.no/ .
Rondat, Patrick - The Day After
Patrick Rondat is een Franse gitarist wiens carrière moeilijk is samen te vatten, want deze is rijk aan muzikale ontmoetingen. Behalve (progressieve) metal speelt hij new age-muziek, klassiek en jazz. Bekendheid kreeg hij door zijn bijdragen aan grote shows van Jean Michael Jarre. Rondat speelde bovendien in 1998 samen met Joe Satriani en Michael Schenker tijdens een tournee onder de G3-vlag. Ook diverse andere bekende muzikanten kruisten bij verschillende gelegenheden Patrick Rondats pad, zoals Tony MacAlpine, Simon Phillips, Steve Lukather, Stu Hamm en Gary Moore. Met de Engelse zanger Ian Parry werkte hij samen in Consortium Project. Hierna trad hij toe tot de Nederlandse groep Elegy, waar Parry zanger van was. Kortom: Patrick Rondat is een muzikale duizendpoot. “The Day After” komt van Rondats tweede album, uit 1989.
Van het album “Just For Fun” (Vogue / Food For Thought, 1989)
Website: http://www.rondat.com/ .
45-JARIG BESTAAN / IN HET NIEUWS
In 2014 verscheen de documentaire “Miracles Out Of Nowhere” op DVD, vergezeld van een compilatie-CD, die beiden een overzicht bieden van de 40 jaar bandgeschiedenis sinds het verschijnen van het debuutalbum van de band Kansas. In 1973 werd in het stadje Topeka namelijk deze band gevormd, genoemd naar de staat in het mid-westen van de VS. Het waren dus echte 'country boys'. De Muziek waarmee Kansas begon was nog niet meteen progressieve rock, maar was meer door soul geïnspireerd. Het zestal had een bijzondere chemie, vooral door Livgrens teksten, de stem van Steve Walsh en de viool van Robbie Steinhardt. Muziekuitgever, producer en promotor Don Kirshner staat aan de wieg van de doorbraak. De documentaire geeft een mooi beeld van het ontstaan en vervolgens het succes van de band. De geschiedenis achter veel fraaie progressieve songs uit het bandrepertoire wordt uit de doeken gedaan, alsmede dat van de hits “Carry On Wayward Son” en natuurlijk ook “Dust In Wind”, dat het zestal doet uitgroeien tot topband. Er wordt een vergelijking getrokken met de Engelse band Queen. Gitarist Brian May komt meerder malen in de documentaire aan het woord, evenals de countryzanger Garth Brooks, een grote fan van Kansas. Afgelopen week was Kansas nog weer in het nieuws: toetsenist David Manion heeft de groep namelijk verlaten en is vervangen door niemand minder dan Tom Brislin, die we in Xymphonia maar al te goed kennen van zijn werk met Yes, Camel en The Sea Within én van zijn eigen (You Were) Spiraling.
Kansas – Miracle Out Of Nowhere
Van het album “Leftoverture” (Kirshner / Epic, 1976) en de DVD/CD-set “Miracles Out Of Nowhere” (Epic, 2014)
Website: http://www.kansasband.com/ .
LIVE-TIP / IN HET NIEUWS
Our Oceans, de Nederlandse band rondom Tymon Kruidenier, is een van de acts die zullen optreden tijdens het Prognosis Festival, dat op 22 en 23 maart 2019 gehouden wordt in de Effenaar te Eindhoven. Our Oceans, dat op dag 2 zal optreden, maakte in 2015 een fraaie debuut-CD vol atmosferische, emotioneel geladen muziek, met hoofdrollen voor Kruideniers weemoedige zang, weids gitaarspel van Kruidenier en Michel Nienhuis, prominent fretloos baswerk van Robin Zielhorst en subtiele drumpatronen van Jasper Barendregt. De band is bezig met een opvolger, maar tussendoor is Kruidenier een samenwerking aangegaan met de raadselachtige figuur Egon Bacøn. Er wordt gewerkt aan een CD, maar als voorproefje postte Kruidenier alvast het nummer "Charm Of Silence", waarop hij zelf naast de productie ook het gitaarwerk verzorgde, terwijl de ritmesectie gevormd werd door die van Our Oceans. Wij draaien nog een nummer van het titelloze debuut van die band.
Our Oceans - Reawaken
Afkomstig van "Our Oceans" (eigen beheer, 2015)
Websites:
https://www.ouroceans.net
https://prognosis-festival.com/
https://www.youtube.com/watch?v=wy_dB0bhHCQ (Egon Bacøn-single)
https://egonbacon.bandcamp.com/
ALBUM VAN DE MAAND
Als laatste Album van de Maand van het jaar 2018 is de keuze gevallen op een album van Nederlandse bodem: Dilemma’s "Random Acts Of Liberation". Muzikaal borduurt de band voort op het bij vlagen supervolle en vet moderne proggeluid van het debuutalbum, een sound waarvan we nu wel kunnen stellen dat Dilemma daar toch redelijk mee vooruit liep midden jaren 90 en die zijn schaduw ruim 10 jaar vooruit wierp naar bijvoorbeeld de muziek van de Britse band Frost*. Daar waar Frost* het later allemaal kolossaler en productioneel ook extremer zou brengen, houden de heren van Dilemma gelukkig vast aan waar ze goed in zijn: moderne progressieve rock met soms een stevig sausje, maar met als basis heel toegankelijke, haast poppy songs met catchy melodieën. En dat alles verpakt in uiterst symfonische arrangementen waarbij werkelijk alles tot in de puntjes is verzorgd. Op 9 maart 2019 is Dilemma te aanschouwen in Cultuurpodium De Boerderij, als voorprogramma van Lifesigns. Eén van de rustpunten op het album is "Aether", een ware symfo-ballade met een mooie lange gitaarsolo in het middendeel.
Dilemma - Aether
Van “Random Acts Of Liberation” (Butler Records, 2018)
Websites:
http://dilemma.band/
https://www.facebook.com/WeAreDilemma/
NIEUW(JAARSAVOND)
De geregeld als sessiemuzikant opduikende Øyvind Blomstrøm werd bij Ola Kvernbergs "Steamdome" als 'Gilmoureske elektrische en pedal steel-gitarist' aangeduid. Op "Mint", het debuut van Orions Belte dat hij oprichtte met bassist/toetsenman en veelvuldig concertpartner Chris Holm, komt deze omschrijving nog meer op de voorgrond, zij het dat de muziek een stuk introverter is dan die op "Steamdome". Sterker nog: bij beluistering van de negen nagenoeg instrumentale nummers komt een weinig gehoorde term als loungeprog bovendrijven. Het Noorse duo, dat aangevuld is met drummer/programmeur Kim Åge Furuhaug en extra keyboardspeler Matias Tellez, heeft echter schijt aan het hokjesgeestfenomeen. De jazzy, met veel effecten verrijkte gitaarsound (denk aan het oudere solowerk van Daniel Lanois) dwarrelt net zo makkelijk in ambient jazzpop, vergelijkbaar met het Zweedse Thirteen Moons, of in een soort psychedelische dub-blues, die Mystery Slang of het aan de Canterbury Scene gerelateerde Ultramarine in herinnering brengt. In "Le Mans", een van de nummers die we uitgepikt hebben, lijkt het zelfs alsof Orion Belte de begeleidingsband van Air is geworden. De trippy drumpatronen, lome basloopjes en ongebruikelijke, spacey orgelklanken vervolmaken deze zonnige soundtrack/roadtrip/afterpartymuziek. En om in de stemming van morgenavond te komen hebben we ook het toepasselijk getitelde "New Years Even #2" uitgekozen.
Orions Belte - New Years Eve #2
- Le Mans
Afkomstig van "Mint" (Jansen Records, 2018)
Websites:
https://orionsbelte.bandcamp.com/
http://www.orionsbelte.no/ .
NIEUW / FOLKY SINGER-SONGWRITER
Grice Peters kennen we van zijn band/project GRICE, waarmee hij fijnzinnig gearrangeerde en geproduceerde sfeerpop maakt. We horen daar vooral invloeden voorbij komen die de plaatsen zijn in de sector Japan-gerelateerden - en dan doelen we op de band, niet het land. Dat zijn interesses en vermogens breder gaan, blijkt uit een nieuwe 'signing' van zijn label Hungersleep Records: de folky singer-songwriter Siiobhan McCrudden. De dromerige manier waarop ze met haar engelachtige stem haar ingetogen liedjes zingt, doen ons terugdenken aan de hoogtijdagen van dit genre, zo rond 1970. Grice Peters voegt daar zijn al aangehaalde hoogstaande arrangeer- en productiekunsten aan toe, alsmede zijn spel op diverse gitaren en toetseninstrumenten. Daarin combineert hij traditionele muzikale mogelijkheden met moderne technieken, waardoor het eindresultaat bijkans volmaakt klinkt. Geen prog wellicht, maar progliefhebbers kunnen zich laven aan de prachtige sound, nog eens verrijkt door de inbreng van bespelers van o.a. viool, altviool, contrabas en autoharp.
McCrudden, Siobhan - Following You
Van "Icarus Girl" (Hungersleep Records, 2018)
Websites:
https://www.facebook.com/siobhanmccruddenmusic/
https://siobhanmccrudden.bandcamp.com/releases
http://www.hungersleepproductions.com/siobhanmc.html
.
NIEUW / JAZZROCK
Als je de Zweedse toetsenvirtuoos Lalle Larsson hoort spelen, herken je in zijn stijl meteen wortels in de jazzrock. Toch speelt hij weinig op pure jazzrockalbums. Zijn eigen Weaveworld-projecten waaieren muzikaal veel breder uit: een vorm van totaalmuziek zoals we dat bijvoorbeeld ook van het eveneens Zweedse Isildurs Bane kennen. OK, hij was wel te horen op albums van muzikanten met vergelijkbare achtergrond, zoals die van Nederlanders Sebastiaan Cornelissen en Richard Hallebeek, al zijn de RHP-albums van laatstgenoemde ook niet puur op jazzrock gericht. De laatste jaren hoorden we Larsson op een akoestische CD, in een internationaal succesvolle ABBA-coverband en natuurlijk bij Jonas Reingolds progressieve rockgroep Karmakanic. Voor het label van die basgitaar-wizard heeft Larsson nu dan toch een heus jazzrockalbum gemaakt. Dit "Ashen Lights" is gemaakt in triovorm, met naast de labelbaas ook nog drummer Walle Wahlgren (ook al te horen op de Weaveworld-CD's). Veel jazzrockfans zijn tevens gitaarliefhebber, maar ze doen zichzelf tekort als ze "Ashen Lights" laten schieten. Progliefhebbers zullen misschien vallen over het feit dat Larsson nogal eens toetsengeluiden gebruikt die haast een cliché zijn verworden binnen het genre, maar hé: dat kun je vanuit de met Mellotrons en Moogs uit zijn voegen barstende progwereld moeilijk als verwijt aanvoeren. De sterke composities en het fraaie spel van alle drie - en met name natuurlijk de naamgever van de groep - wint ons voor "Ashen Lights". Openingstrack "Last Venus" is wellicht het meest geschikt voor symfo-oren.
Larsson Trio, Lalle - Last Venus
Van "Ashen Lights" (Reingold Records, 2018)
Websites:
http://www.lallelarsson.com/ (verouderd)
https://www.facebook.com/Lalle-Larsson-Music-254643739103/
http://8412.shop.textalk.se/lalle-larsson/ .
HERUITGAVE / 50-JARIG JUBILEUM
Alweer 50 jaar geleden kwam het derde album van The Moody Blues uit: “In Search Of The Lost Chord”. Deze opvolger van “Days of Future Passed” is wederom een conceptplaat met als centraal thema onderzoek, verkenning en spiritualiteit. Muzikaal borduurde de Britse band verder op het succesvolle vorige album, maar er werd wel volop geëxperimenteerd met nieuw instrumentarium. Deze keer is er geen echt orkest gebruikt, wat Mike Pinder de gelegenheid gaf zijn Mellotron prominent te gebruiken. Het album haalde in het thuisland de vijfde positie in de albumlijst. Nu 50 jaar na dato is er een deluxe boxset uitgebracht met 5 schijven. Zowel de originele stereo-mix als een voor de gelegenheid gemaakte nieuwe stereo-mix is in deze boxset opgenomen. Eén schijf bevat divers bonusmateriaal, dat overigens al wel in zijn totaliteit in de vorige deluxe-editie van deze titel was te vinden. Maar voor het eerst is er wel een 5.1 surround mix (helaas alleen op DVD en niet Blu-Ray) beschikbaar van het album. De laatste schijf is gereserveerd voor uniek beeldmateriaal waaronder een 'live'-optreden in Frankrijk en een sessie voor het programma Colour Me Pop. We gaan luisteren naar het laatste deel van het conceptstuk, beginnend met “The Word”, dat overgaat in het psychedelische “Om” Oftewel we reizen 50 jaar terug in de tijd …....OM........
The Moody Blues - The Actor
- The Word
- Om
Van “In Search Of The Lost Chord” (DERAM, 1968 / Universal Music, 2018)
Website: http://www.moodybluestoday.com/ .
Sunday 23 December 2018 Show No. 1329
NIEUW
Vola - Alien Shivers
- Ruby Pool
Van "Applause Of A Distant Crowd" (Mascot Records, 2018)
Het Deense Vola maakt een eigen vorm van moderne prog, waarbij de elementen uit nogal uiteenlopende pop- en rockmuziekverschijningsvormen zijn samengebracht. De melodieën zijn vaak licht en catchy als in de zoetste popmuziek; de riffs kunnen heftig worden als in heavy metal; de synthlagen als in eighties-New Wave; de ritmes als in de meest complexe prog. Meest voor de hand liggend vergelijkingsmateriaal wordt gevonden Mew, maar die eveneens Deense groep heeft in plaats van hier en daar een progmetal-injectie eerder een shoegazer-neiging. Andere referentie is North Atlantic Oscillation, maar daar ontbreken de metal-trekjes sowieso. Vooral in de hoog getoonzette zangmelodieën vinden we de overeenkomsten. "Alien Shivers" wisselt een typische synthpopsequentie af met door metalgitaarriffs gestutte, springerige passages. "Ruby Pool" combineert zoetige melodieën met een Gavin Harrison-achtige complexe drumpartij.
Website: https://www.volaband.com/
NIEUW
Cowboys From Hell - Wicked Game
Afkomstig van "Running Man" (Double Moon Records / Challenge Records, 2018)
Hoewel Cowboys From Hell vermoedelijk is vernoemd naar een LP-titel van Pantera, een idee dat mede wordt ingegeven door een op de tweede CD "Big Fish" (2012) prijkende cover van een nummer van die heavy metalband, moeten we deze Zwitserse band eerder onder de noemen van moderne, progressieve jazzrock scharen. Het trio valt vooral op door de effectvolle wijze waarop de tenorsaxofoon wordt bespeeld. Hierdoor klinkt Christoph Irniger eerder als een EWI-bespeler die aan keyboardsounds verwante klanken produceert. Daarnaast voegen hij, drummer Chrigel Bosshard en bassist Marco Blöchlinger , zeker op hun nieuwste album "Running Man", ambient, elektronica, funk en rock toe aan hun composities, zodat het nooit saai wordt. Goed voorbeeld hiervoor is de deels onherkenbare bewerking van "Wicked Game" van Chris Isaak, die we van dat laatste album geselecteerd hebben.
Website: https://www.cowboysfromhellband.com/ .
NIEUW
All Traps On Earth - Magmatic Warning
Van "A Drop Of Light" (AMS Records, 2018)
In 2012 verscheen, achttien jaar na de voorganger, “Viljans Öga” van Änglagård. Dat derde album was een weerslag van een reünie van de originele bezetting van de Zweedse groep. Die hergroepering was een kort leven beschoren, want kort na de release vertrokken drummer Mattias Olsson en toetsenist Thomas Johnson. De rest van de band wilde verder en trok daarvoor de drummer en toetsenist van het eveneens Zweedse Brighteye Brison aan. Vervolgens werd er met enige regelmaat opgetreden, wat resulteerde in een live-album en een live-DVD dan wel -Blu-ray. De liefhebbers hoopten op meer nieuwe muziek, maar sinds kort weten we dat dit er eigenlijk al sinds 2014 niet meer echt in zat. Medio november was daar namelijk ineens een album van een project genaamd All Traps On Earth, waaraan Änglagård-bassist Johan Brand in alle stilte vanaf 2014 heeft gewerkt. Hij wordt op dit “A Drop Of Light” bijgestaan door drummer Erik Hammarström (de tweede drummer van Änglagård), toetsenist Thomas Johnson en klassiek zangeres Miranda Brand, inderdaad dochter van Johan. Änglagård-fans kunnen wat ons betreft dit album gelijk gaan aanschaffen, want Brand zet de muzikale traditie uitstekend voort en weet de sound zelfs nog verder te ontwikkelen en te verrijken. Nog steeds heel veel Mellotron, heel veel zware basgitaren en virtuoos drumwerk, maar daarnaast ook veel ruimte voor diverse blaasinstrumenten zoals saxofoon, basklarinet en trompet. Gitaren zijn wat minder nadrukkelijk aanwezig maar als deze wel opduiken, betreft het een zeer welkome aanvulling, geleverd door Phil Mercy, die we kennen van de Britse band Thieves Kitchen. Brand heeft er samen met de nodige artistieke ondersteuning van toetsenist Thomas Johnson 4 jaar over gedaan om “A Drop Of Light” tot volle wasdom te laten brengen. Het resultaat is een album dat zeker in eerste instantie geen gemakkelijke kost is, maar uiteindelijk wel super veel indruk maakt.
Websites:
https://alltrapsonearth.com/
https://alltrapsonearth.bandcamp.com/
NIEUW
La Coscienza Di Zeno - L'Aspettativa Del Bimbo Scuro
- Vico Del Giglio
Van "Una Vita Migliore" (AMS Records, 2018)
Na Not A Good Sign, RanestRane en Syndone komt óók nog in 2018 nu ook een vierde topnaam uit de hedendaagse Italiaanse progscene met een nieuw album op de proppen. "Una Vita Migliore" is het vierde studio-album van La Coscienza Di Zeno. De groep verzet hier ten opzichte van eerder plaatwerk duidelijk de bakens en laat, vergelijkbaar met het al genoemde Syndone, meer puur klassieke invloeden toe. Op eerder plaatwerk dook wel eens een viool of cello in een arrangement op, nu horen we een compleet klassiek ensemble, met ook onder meer fluiten en klarinet. Daarnaast verkent zanger Alessio Calandriello de mogelijkheden van zijn stem. Dat die wendbaar is wisten we al, ook van de albums van Not A Good Sign, maar nooit hoorden we hem zo laag zingen als op de openingsnummers van "Una Vita Migliore": we herkenden zijn stem eerst nauwelijks. In de loop van het album zijn er ook weer prachtige uithalen van hem te horen, zonder dat hij over-the-top gaat (zoals bij Italiaanse zangers wel eens het geval wil zijn). Opvallend is, dat dit album, na 2 uitgaven op Fading Records, op AMS Records verschijnt. Het doet wederom vrezen voor het lot van Fading - ooit ons favoriete Italiaanse proglabel. Wij kiezen met "L'Aspettativa Del Bimbo Scuro" voor de compositie waar de synthese klassieke kamermuziek-met-prog het meest optimaal is en waarin naast gevoelige klarinetlijnen ook snerpende analoge keyboardriedels klinken. Het instrumentale "Vico Del Giglio" vormt de fraaie slotclimax van het album.
Website: https://www.facebook.com/lacoscienzadizeno.ge/.
KERSTGEVOEL
Rainbow – Catch The Rainbow
Van "Ritchie Blackmore's Rainbow" (Oyster / Polydor, 1975)
“Catch The Rainbow” is een nummer uitgebracht op “Richard Blackmore's Rainbow”, het debuut van de band rond de voormalige Deep Purple-gitarist, uit 1975. Tijdens studio-sessies in Tampa Bay, Florida op 12 december 1974, had Blackmore oorspronkelijk gepland om de solo-single "Black Sheep Of The Family" op te nemen - een cover van een nummer van de band Quatermass uit 1970 - en het nieuw gecomponeerde “Sixteenth Century Greensleeves", wat de B-kant zou zijn. Hij werkte hieraan samen met o.a. zanger/tekstschrijver Ronnie James Dio en drummer Gary Driscoll van bluesrockband Elf en cellist Hugh McDowell van ELO . Tevreden over deze twee tracks besloot Blackmore de sessies uit te breiden tot een volledig album. 'And the rest is history', zeggen we dan... (bron: Wikipedia)
Website: http://www.ritchieblackmore.info/ .
ALBUM VAN DE MAAND
Dilemma - All That Matters
Van “Random Acts Of Liberation” (Butler Records, 2018)
Als laatste Album van de Maand van het jaar 2018 is de keuze gevallen op een album van Nederlandse bodem: Dilemma’s "Random Acts Of Liberation". Muzikaal borduurt de band voort op het bij vlagen supervolle en vet moderne proggeluid van het debuutalbum, een sound waarvan we nu wel kunnen stellen dat Dilemma daar toch redelijk mee vooruit liep midden jaren 90 en die zijn schaduw ruim 10 jaar vooruit wierp naar bijvoorbeeld de muziek van de Britse band Frost*. Daar waar Frost* het later allemaal kolossaler en productioneel ook extremer zou brengen, houden de heren van Dilemma gelukkig vast aan waar ze goed in zijn: moderne progressieve rock met soms een stevig sausje, maar met als basis heel toegankelijke, haast poppy songs met catchy melodieën. En dat alles verpakt in uiterst symfonische arrangementen waarbij werkelijk alles tot in de puntjes is verzorgd. Op 9 maart 2019 is Dilemma te aanschouwen in Cultuurpodium De Boerderij, als voorprogramma van Lifesigns. Een van de meest toegankelijke nummers van het album is het aanstekelijke "All That Matters", een ware AOR-kraker.
Websites:
http://dilemma.band/
https://www.facebook.com/WeAreDilemma/
LIVE-TIP
Finch - Remembering The Future
Afkomstig van "Galleons Of Passion" (Bubble Records/Ariola, 1977 / Pseudonym, 1995)
Tijdens het Progdreams-festival, dat van 20 tot 22 september volgend jaar gehouden wordt in De Boerderij te Zoetermeer, zal een van de optredende bands het legendarische Finch zijn. Van de oorspronkelijke leden zullen Peter Vink (basgitaar) en Cleem Determeijer (toetsen) aanwezig zijn; zij worden bijgestaan door Vinks Knight Area-collega's Mark Bogert (gitaar) en Pieter van Hoorn (drums). Als opwarmertje draaien we het voor deze gelegenheid toepasselijk getitelde "Remembering The Future" van "Galleons Of Passion" uit 1977. Op dit derde Finch-album was Determeijer overigens vervangen door Ad Wammes die later vooral van zich liet spreken door zijn medewerking aan talloze Sesamstraat-platen.
Website: http://members.home.nl/gerser/dutchprog/finch.htm .
DUBBELE LIVE-TIP
Crosslands is de nieuwe naam van wat voorheen het iO Pages Festival heette, een (internationaal) totaalfestival voor de liefhebber van progressieve muziek. Het festival vindt plaats op 29 december in de Dru Cultuurfabriek in Ulft. Op deze editie zullen Kayak, Nosound, Hasse Fröberg & Musical Companion , RPWL plays Pink Floyd, Sky Architect en Frequency Drift optreden
Nosound – Fading Silently
Van “A Sense Of Loss” (Kscope, 2009)
Een paar maand geleden verscheen het achtste studio album “Allow Yourself” van het Italiaanse Nosound waarop veelal korte songs te beluisteren zijn. Daarbij is vaak gebruik gemaakt van allerlei elektronica, waardoor er minder ruimte is voor breed uitwaaierend gearrangeerde nummers. Op het 9 jaar geleden verschenen derde reguliere album “A Sense Of Loss” was dat wel anders. Dat wordt bijvoorbeeld duidelijk uit het voor vanavond utigekozen “Fading Silently”. Hoe dan ook: het label 'post-prog' past nog altijd uitstekend bij deze muziek. Nosound is dus één van de optredende bands op voornoemd Crossland Festival.
Website: https://www.nosound.net/ .
Fröberg, Hasse & Musical Companion - Genius
Van het album “HFMC” (GlassVille Records, 2015)
Hasse Fröberg kennen we natuurlijk als zanger en slaggitarist van The Flower Kings. Sinds 2010 heeft hij daarnaast zijn eigen band Hasse Fröberg & Musical Companion, die intussen drie studioalbums heeft uitgebracht, waarvan de derde "HFMC" het hoogtepunt is. Misschien iets rockender dan de moederband, maar de stuk voor stuk buitengewoon onderlegde muzikanten van die Musical Companion maken de van vele sterke melodieën voorziene en kien opgebouwde composities een waar luistergenot.
Website: https://www.hfmcband.com/ .
VERZAMELAAR
Powell, Cozy - Cat Moves
- Sunset
Van "Tilt" (Polydor, 1981 / Caroline, 2017 als onderdeel van de boxset "The Polydor Years")
De in 1998 aan de gevolgen van een auto-ongeluk overleden Britse drummer Cozy Powell begon zijn carrière al eind jaren zestig van de vorige eeuw. Zijn eerste sessie met een artiest van naam was die van "Rough And Ready" van de Jeff Beck Group uit 1971. Halverwege de jaren zeventig trad hij toe tot Rainbow, waarna hij in 1979 zijn eerste soloplaat "Over The Top" uitbracht. Net als op het twee jaar later verschenen "Tilt" wist hij uitstekende muzikanten om zich heen te verzamelen, waaronder Jack Bruce, Don Airey, Gary Moore, Bernie Marsden, Dave (Clem) Clempson, David Sancious en Jeff Beck. Zeker op deze eerste twee platen had hij ook de beschikking over goed songmateriaal, zodat er zeker geen sprake was van typische drummersplaten. De lekker vet aangezette rock had meer connectie met het werk van Jeff Beck, al voegde Powell minder jazzrock en meer pompeuze filmmuziek toe aan zijn mix. Tevens was de AOR/hardrock nooit ver weg en had hij met zangers als Elmer Gantry (Stretch, The Alan Parsons Project) en Frank Aiello (Bedlam) ook op vocaal gebied de nodige kwaliteit tot zijn beschikking. Op album nummer 3, "Octopus" uit 1983 sloeg toch het drummervirus toe, mede doordat Powell meer zelf schreef en tevens bewerkingen van bombastische filmmuziek had opgenomen. Deze drie schijven zijn vorig jaar gebundeld in de boxset "The Polydor Years", waarbij alleen "Over The Top" is verrijkt met acht bonustracks. We hebben de twee in elkaar overlopende openingtracks van de CD-versie van "Tilt" geselecteerd, die oorspronkelijk de B-kant openden.
Website: http://www.cozypowell.com/ (niet erg actueel) .
KERST / ACTUEEL
Sakamoto, Ryuichi & David Sylvian - Forbidden Colours
Afkomstig van "Merry Christmas Mr. Lawrence" (Virgin, 1983 / Midi Inc., 2013)
Onlangs verscheen "Cries And Whispers - 1983 - 1991", het tweede deel van de geschiedenis van Japan en zijn bandleden van Anthony Reynolds. Dit deel begint na het uiteenvallen van de band, waarbij als een van de eerste activiteiten van de voormalige leden David Sylvians bijdrage aan de soundtrack van "Merry Christmas Mr. Lawrence" wordt beschreven. Ryuichi Sakamoto was niet alleen de hoofdrolspeler naast David Bowie, maar schreef ook de filmmuziek. De vrij ambient-getinte score had echter ook een single nodig en daarvoor nodigde de toetsenman van Yellow Magic Orchestra zijn nieuwe vriend David Sylvian uit die een op het titelnummer gebaseerde song schreef: "Forbidden Colours". En hoewel er in de teksten over het bloed van Christus wordt gesproken, past dit nummer toch wel in de kerstsfeer, zeker in deze versie op SHM-CD, die in 2013 ter gelegenheid van het 30 jarig jubileum van de LP werd uitgebracht.
Websites:
http://sitesakamoto.com/
http://www.davidsylvian.com/
http://www.anthonyreynolds.net/.
KERST
December People, The – Angels We Have Heard On High
– Carol Of The Bells
Van het album “Rattle & Humbug” (Magna Carta, 2010)
Robert Berry zat met Keith Emerson en Greg Lake kortstondig in de band 3 en maakte later voor het Magna Carta-label diverse tribute-CD's. In 2018 verraste hij met een vervolg op 3, onder de naam 3.2. The December People zou je kunnen beschouwen als een zijpaadje bij genoemde tribute-projecten. Onder die naam bracht hij, ook bij Magna Carta, namelijk drie albums uit met bewerkingen van kerstliedjes in de stijl van beroemde progbands. In 2010 verscheen het tweede album, “Rattle & Humbug”, met bewerkingen van klassieke kerstliedjes vol verwijzingen naar ELP, Sting, Boston, ZZ Top, Queen, Yes, The Who, Led Zeppelin, Santana, Peter Gabriel en anderen. Aan jou als luisteraar de taak om uit te vinden van wie de bewerkte kerstsongs zijn, of welke invloeden je kunt ontdekken.
Websites:
http://www.decemberpeople.com/
http://www.robertberry.com/music1.html .
Sunday 09 December 2018 Show No. 1328
HERUITGAVE
Barock Project - Orione
Van "Rebus" (Mellow Records, 2009 / Belle Antique, 2018)
Vaste Xymphonia-luisteraars hoeven we weinig meer te vertellen over Barock Project. De Italiaanse groep wist met de twee meest recente albums "Skyline" (2015) en "Detachment" (2017) Album van de Maand-posities te scoren. We hadden echter de eerste drie albums grandioos over het hoofd gezien. Nu waren zeker het tweede en derde album al een tijd lang lastig te vinden. Eerder dit jaar zijn ze echter heruitgegeven door Belle Antique. Je moet er dan wel wat dieper voor in de buidel tasten gezien de prijsstelling van dat Japanse label, nog los van de verzendkosten... Als je ze ergens goedkoper ziet (zeg, onder de 25 euro incl. verzending), dan gaat het vast om een Russische counterfeit, dus kijk uit. Je krijgt er wel een bonustrack bij, maar daar heb je weinig aan als je het live-album "Vivo" hebt, want daar zijn ze vandaan geplukt. Van het tweede album "Rebus" uit 2009 hebben we tot nu toe niets gedraaid, u hoort nu "Orione".
Website: http://www.barockproject.net/
NIEUW
Anima Mundi - Citadel
Van "Insomnia" (Progressive Promotion, 2018)
Sinds Anima Mundi in 2010 doorbrak met derde album "The Way" is er het nodige gebeurd met de Cubaanse band. De toenmalige zanger, de innemende Carlos Soza, is al lang niet meer van de partij en de ene na de andere vervanger werd voor hem aangetrokken. Het nu verschenen zesde album "Insomnia" lijkt qua hoes een vervolg op "I Me Myself" (2016), maar is dat niet. Hoesontwerper Douwe Fledderus continueert alleen het hand-thema, nu in de vorm van een vuist. Het moet sowieso gezegd worden dat de Apeldoorner prachtig verzorgd artwork heeft afgeleverd; het hele boekje ziet er prachtig uit. Muzikaal gezien zijn de Yes- en Genesis-invloeden nu helemaal verdwenen, ten faveure van een atmosferische aanpak, waarin Pink Floyd-trekjes nu meer de overhand hebben gekregen. En dan hebben we het enerzijds over de meer psychedelische, atmosferische kant van die groep en andere bands in het spacerockgenre, maar in een stuk als "Citadel" zitten ook duidelijk verwijzingen naar later werk als "The Wall". Enkele korte stukken op "Insomnia" doen meer soundscape-achtig aan - iets wat op zich wel past bij het wazige gevoel dat bij slapeloosheid (= insomnia) hoort. Naast die muzikale veranderingen is er, u raadt het al na de introductie, ook weer een nieuwe zanger aangetrokken in de persoon van Alvis Prieto. We zijn benieuwd hoeveel fans die aanhaakten bij "The Way" de groep blijven volgen na de muzikale en personele wisselingen. Harde onveranderlijke kern is overigens door de loop der jaren het gitaar/toetsen/basgitaartrio Roberto Diaz/Virginia Peraza/Yarski Corredera gebleven.
Website: http://animamundimusic.com/ .
NIEUW / LIVE-TIP
Wilson, Steven – Pariah (live)
Van het live-document “Home Invasion: In Concert At The Royal Albert Hall” (Eagle Vision, 2018)
"De rode draad van de gehele tournee rond Steven Wilsons meest recente album “To The Bone” is het enthousiasme tussen band en publiek, en vice versa. Iets dat Wilson vlak voor “Home Invasion / Regret #9” terecht uitbundig benoemt. Met dat tweeluik begint de eerste showcase voor zijn musici: het vermaarde viertal Nick Beggs, Craig Blundell,
Adam Holzman en Alex Hutchings. Een schitterend moment in de setlist. Dat geldt ook voor de keuze aan oud materiaal uit de Porcupine Tree-tijd. Die vallen niet alleen in de smaak bij het publiek, maar zitten de muzikanten als gegoten. En dan is er die andere rode draad: Ninet Tayeb. Om “Pariah” en “People Who Eat Darkness” in duetvorm live te horen vormt de kers op de taart van deze registratie, met het tot nu toe zelden live gespeelde “Blank Tapes” als absolute hoogtepunt. Na twee uur energiek optreden blijkt in die toegift dat Wilsons stem nog niets aan kracht en bereik heeft ingeboet. Een waanzinnige toegift die de opmaat vormt naar afsluiter “The Raven That Refused To Sing”, opmerkelijk genoeg het enige stuk van zijn eerste drie soloplaten dat hij voor deze show uitkoos. De artiest zelf tekent – traditioneel – voor de geluidsmix. Die is krachtig, in balans en met typische Royal Albert Hall-karaktertrekjes: volle galm en een ruimtelijke diepte, maar niet te dik erop, evenals de aanwezigheid van het publiek. Het concert staat derhalve ook sterk op eigen benen als CD-versie. Het camerawerk oogt kleurrijk, vermijdt drukke bewegingen en is met precisie geregisseerd. De ruimte van de zaal is uitstekend benut, alle bandleden komen gedoseerd in beeld en de balans met de visuals is goed in evenwicht. Als extra’s bevatten de DVD en Blu-ray drie bonustracks, ’s middags geschoten voor een lege zaal (waaronder een zeer intens klinkend “Routine”, gezongen door Tayeb), en een interview met Wilson". (bron: Wouter Bessels, Progwereld)
Steven Wilson geeft nog een staartje aan zijn To The Bone-tournee, maar zal dan Nederland niet aandoen. Wel is hij op 16 februari 2019 aan het werk te zien in de Ruhrcongresshalle te Bochum.
Website: http://stevenwilsonhq.com/sw/ .
HERUITGAVE
Crypto - Tatus
Afkomstig van "Crypto" (Pandora, 1974 / Paisley Press, 2018)
Hoewel niet zo bekend bij het grote publiek is Peter Schön een van die bepalende figuren in de Nederlandse populaire muziek. Zo is hij als producer, componist of instrumentalist betrokken geweest bij acts als de Dolly Dots, Ad Visser, Krezip, Marco Borsato en de Margriet Eshuis Band. Zijn eerste voetafdrukken in de pop werden echter in de toegankelijke jazzrock en wel in zijn eigen formatie Crypto, waarvan het titelloze album in 1974 het levenslicht zag. Schön speelde in die viermansband op een gevarieerd toetsenarsenaal, inclusief ARP Odyssey, Fender Rhodes en Elka 'Mellotron', terwijl hij tevens alle composities schreef. Crypto bestond echter maar kort en in datzelfde jaar vinden we Schön terug in het iets soulvollere Pumpkin. De LP van Crypto werd onlangs door Paisley Press op CD gezet. De goede geluidskwaliteit en prettige, avontuurlijke stukken tonen het vakmanschap van Schön en zijn medemuzikanten.
Website: http://www.muziekencyclopedie.nl/action/entry/Peter+Sch%C3%B6n
ONTDEKKING
Mice On Stilts - Orca
Van "Hope For A Mourning" (Aeroplane, 2016)
De digitale snelweg biedt veel mogelijkheden om nieuwe muziek te ontdekken en één van de meest artiestvriendelijke is wel Bandcamp. De bandnaam Mice On Stilts viel recentelijk in een online-forum, met daarbij een link naar debuutalbum “Hope For A Mourning” op Bandcamp. Na één luisterbeurt was het ons duidelijk dat we hier zeker aandacht aan moesten schenken. Mice On Stilts is een zesmansformatie uit Nieuw Zeeland waarvan de muziek niet gelijk in het standaard-progressieverocksjabloon past. De leden bespelen naast de gebruikelijke rockinstrumenten ook viool, cello, sax en trompet en dat geeft de band een warme, rijke sound waarin we met name bands uit de meer alternatieve hoek, zoals Fleet Foxes en Radiohead, ook terughoren.
Website: https://miceonstilts.bandcamp.com/album/hope-for-a-mourning-2.
IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
Kayak – All That I Want
Van “Seventeen” (InsideOut, 2018)
Kayak heeft de samenwerking met drummer Collin Leijenaar beëindigt. Er bleek een te groot verschil te zitten in muzikale opvattingen tussen de band en de drummer. "De afgelopen tijd voelde ik zelf ook al geen klik, op zowel muzikaal als persoonlijk vlak, dus dan is het inderdaad maar beter zo,” zegt Leijenaar, die ook speelt in de onlangs opnieuw tot leven gewekte formatie Dilemma. Hans Eijkenaar, die ook in Kayak actief was tussen 2010 en 2014, zal de plaats van Leijenaar innemen. Eijkenaar zal dan ook snel ingewerkt zijn en kan al bij het eerstvolgende optreden, op 21 december in Mezz, Breda, op de drumkruk plaatsnemen. Overige optredens, o.a. 29 december 2018 in Ulft in de DRU Cultuurfabriek als afsluiter van het Crosslands Festival, 22 februari 2019 in Hedon, Zwolle en 23 februari 2019 in de Oosterpoort te Groningen.
Website: https://www.kayakonline.info .
IN HET NIEUWS
Knight Area – Heaven And Beyond
Van het album “Heaven And Beyond” (Butler Records, 2017)
De Nederlandse progrockformatie Knight Area maakte afgelopen week bekend dat zanger Mark Smit de band gaat verlaten. Een reden wordt daarbij niet gegeven. Smit is sinds de oprichting van de band in 2003 aan Knight Area verbonden en was daarbij verantwoordelijk voor het overgrote deel van songteksten, plus lead én achtergrondzang. Daarnaast leverde hij het nodige aan composities en toetsenfragmenten. Jan Willem Ketelaers als nieuwe zanger aangetrokken. Met Ketelaers haalt de Nederlandse band veel ervaring binnen. Hij is betrokken bij Ayreon, Robby Valentine en speelt in coverbands van Toto en Gary Moore en tourt hij met Symphonic Rock Night langs de Nederlandse theaters. Bij Knight Area voegt de nieuwe zanger zich in het proces van het maken van het nieuwe studioalbum dat in het teken zal staan van D-Day. Onlangs sloot Knight Area een crowdfundingcampagne af om het album te financieren.
Website: http://knightarea.com/ .
LIVE-TIP
IQ – Out Of Nowhere
Van “Ever 25 Remix” (Giant Electric Pea, 2018)
IQ zal op 15 december het album “Ever” integraal live ten gehore gaan brengen bij het X-mas Bash-concert in Cultuurpodium Boerderij te Zoetermeer. “Ever” heeft bij veel progliefhebbers een speciaal plekje. Afgelopen oktober is er een speciale editie met een nieuwe stereo- en surroundmix uit gebracht. 25 jaar na het uitkomen van het album is nog steeds duidelijk hoe belangrijk “Ever” is. Ja de band heeft nadien zeker nog betere albums gemaakt, maar geen enkele met zo’n emotionele lading. De gebeurtenissen uit het recente verleden van de band hadden duidelijk invloed op het schrijfproces en “Ever” is dan ook een album dat in het teken staat van verlies, maar ook van een nieuw begin. Gitarist en producer van het album Mike Holmes beschrijft in het boekje gedetailleerd het opnameproces en de beperkingen waar hij tegenaan liep. Zo zijn er geen multi-tracks van de toetsenpartijen van Martin Orford, want deze zijn indertijd via midi-techniek direct naar de master opgenomen. Dat was destijds een handige truc om de beperkingen van 'slechts' 24 opnamesporen te ontlopen, maar vervelend nu blijkt dat de midi-sequences niet bewaard zijn. Huidige toetsenist Neil Durant heeft dan ook voor de 5.1 mix de toetsenpartijen gerecreëerd. Net als bij de heruitgave van “Tales From The Lush Attic” heeft Holmes de vrijheid genomen om het album te laten klinken zoals hij zou doen als hij nu een nieuw IQ album zou produceren. De bas zit prominenter in de mix, we horen hier en daar wat ontbrekende (of ongebruikte) partijen en het album klinkt een stuk organischer zonder het origineel te verloochenen. Naast de 5.1 mix is er nog een CD met een recente live-uitvoering van het album en een DVD met vele extra’s, zoals 'work in progress'-versies en ongebruikt materiaal. We gaan luisteren naar “Out Of Nowhere”.
Website: http://www.iq-hq.co.uk/ .
LIVE-TIP
Collins, Phil - In The Air Tonight (Live at The Secret Policeman's Other Ball, 1981)
Afkomstig van "Plays Well With Others" (Rhino / Atlantic, 2018)
Tijdens zijn "Still Not Dead Yet"-tour denkt Phil Collins volgens jaar - en wel op 20 juni 2019 - Nederland aan te doen voor een concert in het Goffertpark. Waarschijnlijk zal hij gezien lichamelijke ongemakken zijn muzikale bijdragen beperken tot zang en wat percussie, maar dat mag de pret voor zijn vele fans niet drukken, aangezien Collins met titels als "The First Final Farewell Tour" en "Not Dead Yet Tour" steeds weer zijn echt laatste concertreeks te doen. Hoe anders was dat in 1981, toen hij onverwacht een superster werd met de hit "In The Air Tonight" en zijn solodebuut "Face Value". De drummer van Genesis werd toen ook een graag geziene gast op allerlei festivals, zoals The Secret Policeman's Other Ball, Live At The Party en The Prince's Trust Superstars In Concerts, terwijl hij tevens op vele platen van anderen meewerkte. Het eerstgenoemde festival in 1981 was een initiatief van de Britse afdeling van Amnesty International. Collins vertolkte er zijn hit en "The Roof Is Leaking", waarbij hij zichzelf op vleugel begeleidde en Daryl Stuermer naast zich had op akoestische gitaar en banjo.
Websites:
https://www.youtube.com/watch?time_continue=8&v=0-5P90TPH0c (video van het gedraaide nummer)
http://www.philcollins.com/ .
ALBUM VAN DE MAAND
Dilemma - The Inner Darkness
Van “Random Acts Of Liberation” (Butler Records, 2018)
Als laatste Album van de Maand van het jaar 2018 is de keuze gevallen op een album van Nederlandse bodem: Dilemma’s "Random Acts Of Liberation". Muzikaal borduurt de band voort op het bij vlagen supervolle en vet moderne proggeluid van het debuutalbum, een sound waarvan we nu wel kunnen stellen dat Dilemma daar toch redelijk mee vooruit liep midden jaren 90 en die zijn schaduw ruim 10 jaar vooruit wierp naar bijvoorbeeld de muziek van de Britse band Frost*. Daar waar Frost* het later allemaal kolossaler en productioneel ook extremer zou brengen, houden de heren van Dilemma gelukkig vast aan waar ze goed in zijn: moderne progressieve rock met soms een stevig sausje, maar met als basis heel toegankelijke, haast poppy songs met catchy melodieën. En dat alles verpakt in uiterst symfonische arrangementen waarbij werkelijk alles tot in de puntjes is verzorgd. Op 9 maart 2019 is Dilemma te aanschouwen in Cultuurpodium De Boerderij, als voorprogramma van Lifesigns. Deze week laten we het langste nummer van het album horen: het vierdelige, 12 minuten durende stuk “The Inner Darkness”.
Websites:
http://dilemma.band/
https://www.facebook.com/WeAreDilemma/
IN HET NIEUWS
Pavlov's Dog - Of Once And Future Kings
Van "Pampered Menial" (Columbia, 1976)
Er zijn de laatste tijd behoorlijk wat films verschenen met óf een muzikaal onderwerp óf een in het oor springende rol voor muziek - en dan doelen we niet op 'traditionele' soundtrackmuziek. In de eerste categorie vallen natuurlijk A Star Is Born en Bohemian Rhapsody; in de tweede hadden we vorige week de nieuwe versie van Suspiria met muziek van Radiohead-frontman Thom Yorke, maar ook Beautiful Boy, het Hollywood-debuut van de Belg Felix van Groeningen (De Helaasheid Der Dingen, The Broken Circle Breakdown). De meeslepende film over een drugsverslaafde jongen die steeds maar weer - en steeds heftiger - terugvalt in zijn oude junkiepatronen, kent een geluidsband tjokvol muzikale herkenningspunten die op zichzelf al zó aangrijpend zijn dat ze met de toch al zielsnijdende beelden het totaalresultaat haast topzwaar maken. Dat geldt vooral voor de geen-oog-blijft-droog-scenes met fragmenten uit Gorecki's Derde symfonie én.. "Of Once And Future Kings" van Pavlov's Dog. Nu we het toch over die Amerikaanse band hebben: na twee sterke albums halverwege de jaren zeventig werd er tijdenlang weinig meer vernomen van mannelijke sirene David Surkamp en co. Tót de band, nu omgevormd tot een soort hippie-familiegroep, sinds 2009 de podia weer langs reist en zelfs af en toe nieuw plaatwerk uitbrengt. Zojuist is "Prodigal Dreamer" verschenen, waar we vast eertijds aandacht aan gaan besteden. Nu terug naar Beautiful Boy, vernoemd overigens naar het lied van John Lennon dat ook in de film is verwerkt, met het genoemde "Of Once And Future Kings".
Website: https://www.facebook.com/pavlovsdogband/ .
ACTUEEL
Lu7 - Suna No Kaidan
Afkomstig van "Bonito" (Vega, 2010)
Op het YouTube-kanaal van het Japanse duo Lu7 wordt via een zeer kort filmpje aangekondigd dat er deze winter een vijfde CD van dit gezelschap zou moeten uitkomen. Nu is het volgen van deze band niet altijd even makkelijk, op een periode na dat het Franse Musea een distrubutiedeal had met de musici. Zo zijn we pas onlangs in het bezit gekomen van "Bonito" uit 2010, de derde plaat van gitarist Tsutomu Kurihara en toetseniste Luna Umegaki, die op hun albums met wisselende gastmusici werken. De muziek heeft echter altijd een vrij constante stijl behouden, waarin typische jaren 80 fusion met synthetisch toetsengeluid wordt gecombineerd met elementen uit de Japanse volksmuziek, symfonische passages en vooral Kurihara's voorkeur voor Holdsworthiaanse gitaarsolo's. Dat laatste is goed te horen in het melodieuze "Suna No Kaidan" (vrij vertaald: trappen van zand). Wie weet binnenkort meer nieuws van dit gezelschap, maar dan met muziek van de nieuwe schijf of van de begin dit jaar uitgebrachte nieuwe editie van de tweede CD uit 2005, getiteld "L'Esprit De L'Exil Revisité".
Websites:
https://www.youtube.com/channel/UCgJ3DjRCgLUgqhhMSo8WGoQ (YouTube-kanaal)
http://www.lu7.biz/ .
COLLECTORS' ITEM
Big Big Train – Broken English
Van “Bard” (Treefrog, 2002)
Vanavond een heus collectors' item in Xymphonia. Nadat Big Big Train twee albums voor IQ's Giant Electric Pea-label had mogen uitbrengen werd het een tijd stil. Gebrek aan succes zorgde voor het vertrek van enkele leden en een tijd van inactiviteit. Maar oprichters Greg Spawton en Andy Poole bleven wel langzaam werken aan nieuw materiaal en het realiseren van een eigen studio. Met een verse line-up komt pas in 2002 het derde Big Big Train-album “Bard” uit. Het is zeker een sleutelalbum in de carrière van de band. Er waren een aantal nieuwe namen te vinden in de line-up en het is ook het eerste in eigen beheer uitgebrachte werk. Het bleek wel het laatste album zijn met zanger Martin Read. Huidig bassist Greg Spawton was toen overigens nog gitarist; de lage noten liet hij over aan Poole. Mede-oprichter Ian Cooper was toentertijd nog de toetsenist. Drummer Phil Hogg was alleen op dit album van de partij, voordat originele drummer Steve Hughes zijn plek weer opeiste. Op “Bard” werd al voorzichtig de eerste basis gelegd voor de latere epische BBT-sound. De nummers zijn meer uitgesponnen dan voorheen maar met een dromeriger karakter; alsof de band het nog moet doen met een diesel die langzaam op gang komt, terwijl de potentie van de Formule 1 er al inzit. Het folky element dat David Longdon op de latere albums inbrengt is ook zeker nog niet aanwezig. Toch is “Bard” een aangenaam album. Het album zal je echter niet makkelijk vinden: er is geen grote oplage van gemaakt indertijd. Big Big Train zal volgend jaar een tour door het Verenigd Koninkrijk geven. Pas in 2020 zijn er plannen om meer shows te doen op het vaste land. We zijn dan ook vast alweer een aantal albums verder.
Website: http://www.bigbigtrain.com/ .
Sunday 02 December 2018 Show No. 1327
NIEUW
Hackett, John & Nick Fletcher - Beyond The Stars
- The Spyglass
Van "Beyond The Stars" (Esoteric Recordings, 2018)
Fluitist John Hackett maakte al eerder twee albums met gitarist Nick Fletcher. Dat waren klassieke albums, met vertolking van akoestische duetten voor fluit en gitaar van diverse componisten. Daarnaast is/was hij gitarist van The John Hackett Band. Het nu bij Esoteric Recordings onder hun beider naam verschenen "Beyond The Stars" is anders dan de twee genoemde platen een 'full-blown' bandalbum, dat als zodanig aanvoelt als het vervolg op het nog vorig jaar van The John Hackett Band verschenen "We Are Not Alone". Daarvan weten we al dat Fletcher ook een begenadigd solist op de elektrische gitaar is. Op "Beyond The Stars" schittert hij nog meer. Stilistisch is zijn spel verwant aan dat van Johns broer Steve, maar dan met soms naar, jaja, Allan Holdsworth verwijzende typische jazzrock-fraseringen. Compositorisch is "Beyond The Stars" een stuk evenwichtiger dan "We Are Not Alone" en ook veel meer puur op symfonische rock gericht dan dat vaaak meer naar softrock neigende werkstuk. Johns zangstem is aan de iele kant, wat ruimschoots gecompenseerd wordt door diens fluit- en - nog veel meer - toetsenspel, plus natuurlijk Fletchers gitaren én de fraaie, regelmatig fretloze baspartijen van Simon Hall. Bonus vormen de warm-natuurlijk klinkende drums van Wayne Proctor (vergelijk dat eens met het muzikaal uit dezelfde ruif etende nieuwe Tiger Moth Tales-album). Proctor is trouwens geleend van de bluesrockband King King. Of dit het eind betekent van The John Hackett Band, met immers een andere ritmesectie, is ons nog niet duidelijk.
Websites:
http://hacktrax.co.uk/
https://www.cherryred.co.uk/product/john-hackett-nick-fletcher-beyond-the-stars/
NIEUW
Moongarden - Step After Step
- Planet Of The Absurd
Van "Align Myself To The Universe" (AMS Records, 2018)
Eén ding is zeker: Moongarden maakte het voor de luisteraar sinds het eerste album in 1994 nooit saai. De Italiaanse band wist fans nog wel eens van zich te vervreemden en een album later weer aan zich te binden. Op het zojuist verschenen achtste album "Align Myself To The Universe" staan enkele van de meest puur symfonische songs uit de bandcarrière, maar er mag ook gerockt worden. Bovendien zijn er hier en daar wat hints naar moderne elektronische muziek. De in straffe vierkwartsmaat binnendenderende "Here Now" is niet heel handig als opener gekozen, want opvolger "Step After Step" is nu juist een van die songs waar een fan van zeg, Genesis, mee zal weglopen. Dat zit 'm al in het pianospel dat precies zo klinkt als dat van Tony Banks anno 1980. Maar dan moet de gitaarsolo nog komen, die je in het boekje doet zoeken naar een gastcredit voor Steve Hackett. Het zou immers niet de eerste Italiaanse plaat zijn waar de Britse virtuoos de laatste jaren is te horen. Toch is het gewoon Moongarden-medeoprichter David Cremoni zelf. Ook in "Planet Of The Absurd" speelt hij prachtig, waarbij de weelderige Mellotron- en andere vintage keyboardpartijen niet onvermeld mogen blijven. In de vorm van het driedelige "The Immutability" bevat het album een af en toe zeer modern klinkend mini-epic, waarbij voormalig Moongarden-drummer Maurizio Di Tollo kort als spreekstem is te horen.
Website:
https://www.moongardenband.com/
https://www.facebook.com/moongardenband/ .
NIEUW / LIVE-TIP
Stolt's The Flower King, Roine - Ze Pawns
– Six Thirty Wake-Up
Van “Manifesto Of An Alchemist” (InsideOut Music, 2018)
Hé, een nieuw The Flower Kings-album.... Wacht, nee toch niet. Het is Roine Stolt's The Flower King. Oftewel de naam waarmee de Zweed in 1994 begon aan een veelzijdige internationale carrière. Met dit nieuwe album doet hij de naam herrijzen en kompaan van het eerste uur Hasse Fröberg is ook van de partij op een aantal nummers. Ook Michael Stolt is weer te horen op dit album. Roine's broer deelt de baspartijen met Jonas Reingold, vanaf 2000 tevens een vaste waarde in The Flower Kings. De grote afwezige is Tomas Bodin, die door zijn gehoorproblemen een stap terug moest nemen. Roine heeft dus de teugels van The Flower King-naam weer volledig in handen. De reden voor dit album is daarnaast dat Roine graag een plaat wilde opnemen met Marco Minnemann, die na het eenmalige optreden van The Sea Within afgelopen zomer speciaal daarvoor langer in Europa is gebleven, om in Nederland drumpartijen vast te leggen. Ook lag er nog genoeg materiaal op de plank dat Stolt door de jaren heen had verzameld en nergens paste. Veel is nu hiervoor gebruikt. Ook het opnameproces wijkt af van de norm die de gitarist normaliter hanteert. Het moest spontaan en over een korte periode plaatsvinden. Van sommige gitaarpartijen is zelfs de eerste (demo)take gebruikt. Hierdoor klinkt het inderdaad een stuk spontaner dan sommige voorgaande projecten. Ja, het is nog steeds duidelijk Stolt, maar dit album maakt de cirkel naar het “The Flower King”-album uit 1994 qua gevoel zeker rond. Naast de genoemde namen zijn er natuurlijk weer genoeg gasten te vinden waar Roine door de jaren mee heeft samen gewerkt. Zo is blazer Rob Townshend uit de Steve Hackett Band te gast op “The Alchemist” en “Six Thirty Wake-Up”, twee mooie instrumentals. Ook is mede-Agent Of Mercy Nad Sylvan op een nummer te horen. De toetsen neemt Roine voor een deel zelf voor zijn rekening, maar ook het nieuwe Flower King-live-bandlid Zach Kamins is present, naast Kaipa DaCapo-toetsenist Max Lorentz. De hoogtepunten zijn absoluut weer de instrumentals. We zullen de komende tour die Stolt en zijn Flower King-band gaat doen samen met Spock's Beard vast genoeg van dit album gaan horen. Minnemann is er helaas niet bij; zijn plek achter de drums wordt ingenomen door Mirko DiMaio. Op 8 December staat de genoemde combi in Hedon te Zwolle.
Website: https://www.roinestolt.com/ .
(OP)NIEUW / LIVE-TIP
Overhead – Gone Too Far
Van het album “Haydenspark” (eigen beheer, 2018)
Overhead is een progressieve rockband met een herkenbaar en eigen geluid. De Finse band begon in 1999 en bracht tussen 2002 en 2012 vier studio-albums uit. De werken kregen uitstekende recensies, airplay en erkenning over de hele wereld. Het succes van de albums leidde er ook toe dat de band optredens ging doen in clubs, zalen en festivals in heel Europa. Nu, bijna 6 jaar na het het vierde album “Of Sun And Moon” en bijna twintig jaar na de oprichting is Overhead terug met “Haydenspark”. Het album is tekstueel geïnspireerd op actuele gebeurtenissen in de wereld. “Haydenspark” combineert het geluid van de eerdere albums met een nieuwe en spannende, meer gitaargestuurde richting, waardoor het album divers en intens klinkt. Gevarieerde prog, waarbij zwaardere riffs en ook akoestische secties elkaar afwissselen. Sterke, groovende baslijnen en diep emotionele en melodieuze zang completeren het geheel. Dit komt allemaal samen in de afsluiter van het album “Gone Too Far”. Op 7 april kunt u de Finnen in Nederland aan het werk zien, in 't Blok te Nieuwerkerk a/d IJssel, op uitnodiging van Progfrog.
Websites:
http://www.overhead-band.com/
https://overheadband.bandcamp.com/album/haydenspark
ACTUEEL
Goblin - Black Forest (part)
Afkomstig van "Suspiria" (Cinefox / EMI, 1977 / Cherry Red Records, 2012 als onderdeel van de verzamelbox "The Awakening")
Onlangs ging een nieuwe versie van de horrorklassieker "Suspiria" in roulatie. Hierbij was in de media, naast de nodige aandacht voor de film zelf, tevens ruimte voor bespiegelingen over de nieuwe filmmuziek. De soundtrack is namelijk van Radiohead-frontman Thom Yorke. Mooie gelegenheid om de oorspronkelijke score van het Italiaanse gezelschap Goblin er weer eens bij te pakken. Het in 1977 uitgebrachte "Suspiria" was de tweede samenwerking met regisseur Dario Argento, na "Profondo Rosso" uit 1975. Goblin gebruikte de nodige typische progressieve rockinstrumenten, zoals Moog en Mellotron, en wist daar zowel huiveringwekkende als wonderschone muziek mee te maken. Meest toegankelijke stuk van de soundtrack was het 12 minuten durende "Black Forest / Blind Concert", waar we nu een deel van laten horen.
Websites:
http://www.goblinofficial.com/
https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/thom-yorke-schreef-de-muziek-voor-horrorfilm-suspiria-ik-dacht-dat-ze-compleet-gestoord-waren-~bd621327/ (interview met Thom Yorke).
AOR-LIVE-TIP
Sloman, John - Perfect Strangers (Perfect Mix)
Afkomstig van "Disappearances Can Be Deceptive..." (FM-Revolver Records, 1989)
Op 24 februari 2019 keert Uriah Heep weer eens terug naar een podium in Nederland en wel 013 in Tilburg. In een ver verleden, om preciezer te zijn in 1980, verscheen de LP "Conquest" met daarop eenmalig zanger John Sloman. Deze van Lone Star afkomstige frontman zou later nog bij onder andere Gary Moore en Praying Mantis opduiken, terwijl hij zijn solocarrière in 1989 startte met "Disappearances Can Be Deceptive...". Op deze typische AOR-plaat wist hij zich omringd door topmusici als Pino Palladino, Alan Murphy, Richard Cottle en Shaun Baxter. Producer was de van Marillion bekende Simon Hanhart, hoewel de oorspronkelijke, al in 1986 opgenomen songs, onder leiding van Todd Rundgren waren opgenomen. Slomans bijdrage aan Uriah Heep werd niet door iedereen als succesvol beschouwd, vooral omdat je wel van zijn stem moet houden. Zijn debuutplaat blijft echter zeer aangenaam luistervoer, vooral door de geweldige gitaarpartijen van Murphy en talloze onweerstaanbare koortjes. "Perfect Strangers" in de perfecte mix van Hanhart is daarbij een van de fraaie ballads. Overigens bracht Sloman onlangs in eigen beheer het downloadalbum "El Dorado" uit, dat meer in de bluesrock rondzweeft.
Websites:
http://www.johnsloman.net/
https://store.cdbaby.com/cd/johnsloman5 .
NIEUW
Lux Terminus - Prologue: The Departure
- Electrocommunion
- Miles Away
Afkomstig van "The Courage To Be" (Lux Terminus Records, 2018)
"The Courage To Be" is het bijna geheel instrumentale debuut van het trio Lux Terminus. Grote man achter dit Amerikaanse gezelschap is toetsenman Vikram Shankar, die naast diverse moderne elektrische toetseninstrumenten de akoestische piano centraal in zijn composities plaatst. De dynamische progressieve rock (met lichte jazzrock-trekjes) heeft hierdoor raakvlakken met soundtracks voor actiefilms en het werk van David Sancious & Tone, maar zeker ook met iemand als Bruce Hornsby. Shankar beschouwt de cd als een conceptplaat, wat ook blijkt uit de opbouw. Na een introverte proloog werkt het album gedurende zeven wervelende stukken van tussen de 3½ en 6½ minuut toe naar het epische, 20 minuten durende titelnummer. Hierin zit in de climax zelfs een spetterende gitaarsolo. Vervolgens sluit het concept af met "Epilogue: Fly" met een glansrol voor Anneke van Giersbergen. We kozen voor genoemde proloog dat overloopt in "Electrocommunion" en voor jazzrockende "Miles Away" dat volgens de componist geïnspireerd is door een gig met Miles Davis-saxofonist Sam Morrison.
Websites:
https://luxterminus.bandcamp.com/album/the-courage-to-be
https://nl-nl.facebook.com/LuxTerminus/ .
ALBUM VAN DE MAAND
Dilemma - The Space Between The Waves
Van “Random Acts Of Liberation” (Butler Records, 2018)
Als laatste Album van de Maand van het jaar 2018 is de keuze gevallen op een album van Nederlandse bodem: Dilemma’s "Random Acts Of Liberation". Dilemma debuteerde in 1995 met het album “Imbroccata”, waarna het heel stil werd rond de band. In 2012 kwam er een kortstondige reünie, die uiteindelijk resulteerde in een flink gewijzigde bezetting met o.a. drummer Collin Leijenaar (bekend van zijn spel bij Neal Morse en sinds kort ex-Kayak) en zanger/gitarist Dec Burke, die we nog kennen van Darwin’s Radio en Frost*. Constante factor in de Dilemma-geschiedenis is Robin Z(uiderveld). Samen met bassist Erik van der Vlis en gitarist Paul Crezee vormen deze heren het nieuwe Dilemma. Ook voor het opnemen van een album werd uitgebreid de tijd genomen, waarna uiteindelijk pas begin november “Random Acts Of Liberation” verscheen. Muzikaal borduurt de band voort op het bij vlagen supervolle en vet moderne proggeluid van het debuutalbum, een sound waarvan we nu wel kunnen stellen dat Dilemma daar toch redelijk mee vooruit liep midden jaren 90 en die zijn schaduw ruim 10 jaar vooruit wierp naar bijvoorbeeld de muziek van de Britse band Frost*. Inderdaad, de band waarin Dec Burke ook een tijdje vertoefde. Daar waar Frost* het later allemaal kolossaler en productioneel ook extremer zou brengen, houden de heren van Dilemma gelukkig vast aan waar ze goed in zijn: moderne progressieve rock met soms een stevig sausje, maar met als basis heel toegankelijke, haast poppy songs met catchy melodieën. En dat alles verpakt in uiterst symfonische arrangementen waarbij werkelijk alles tot in de puntjes is verzorgd. We hebben dan wel heel lang op “Random Acts Of Liberation” moeten wachten, maar het resultaat klinkt als een klok en is een fascinerend werkstuk waar je niet snel op uitgeluisterd raakt. Een album van ware internationale allure dat het predikaat Album Van De Maand met recht verdient.
Websites:
http://dilemma.band/
https://www.facebook.com/WeAreDilemma/
NIEUW / VOORPROEFJE
Lydian Collective - High 555
Van de Bandcamp-single "High 555" (eigen beheer, 2018)
De twee dames en twee heren die deel uitmaken van Lydian Collective zijn niet alleen los van deze band al redelijk gepokt en gemazeld, maar hun video's op YouTube zijn al door 1,3 miljoen mensen bekeken. De band maakt zeer aangenaam in het oor klinkende muziek, die ergens tussen fusion en instrumentale pop lijkt te liggen. Hun debuut als collectief, “Adventure” is in maart van dit jaar verschenen op het Lydian Label, waarop al diverse uitingen – solo en andere samenwerkingen – van leden uit deze muzikantenkring verschenen. Van dat album hebben we al wat laten horen, maar de band gaat voortvarend verder: nu aan het eind van het jaar is er al weer een nieuwe live-in-de-studio-video van een nieuw nummer dat naar we mogen aannemen op het volgende album zal komen te staan. "High 555" heeft een flink funky inslag en zorgt daarmee voor een flink stukje muzikale zonneschijn in deze donkere dagen.
Website: https://www.lydiancollective.com/
Bandcamp: https://lydiancollective.bandcamp.com/album/high-555
YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=IA_nAwNmeMA .
VERZAMELAAR
Jobson, Eddie - Yesterday Boulevard
Ferry, Bryan - As The World Turns
Jobson, Eddie - On A Still Night
Afkomstig van "1971-1979 The Band Years" (Globe Music, 2018)
Toen Eddie Jobson zo'n tien jaar geleden zijn comeback maakte in de progressieve rock met een nieuwe band, UKZ, en nieuwe muziek, verwachtten vele fans dat het voormalige wonderkind eindelijk zijn vele talenten weer in volop zou inzetten met nog meer fraais. In plaats daarvan ging de virtuoze toetsenman zich richten op zijn verleden. Met reünieconcerten van UK, optredens met het werk waarmee hij met bands als Curved Air en Frank Zappa groot was geworden en een groot opgezet heruitgaveprogramma was er weinig ruimte voor nieuwe composities. Dit wordt doorgezet met een reeks retrospectieve albums die respectievelijk zijn bandjaren, soloperiode, soundtracktijd en eclectische jaren moeten gaan vertegenwoordigen. De reeks zal worden afgesloten met het werk dat hij de afgelopen 10 jaar maakte. Afgetrapt wordt met "1971-1979 The Band Years". Op deze dubbel-CD is veel ruimte voor reguliere tracks van UK ingeruimd. De echte fans zullen echter vooral geïnteresseerd zijn in voorheen nauwelijks verkrijgbare vroege solo-opnames en zijn eerste opname met Bryan Ferry. Een paar van die tracks hebben we geselecteerd: "Yesterday Boulevard" is een vroege instrumental, waarin ook Jobsons vioolwerk centraal staat, terwijl in "As The World Turns" van Bryan Ferry een gastrol voor Robert Fripp is weggelegd.
Websites:
https://nl-nl.facebook.com/EJ.UK.fanpage/
https://zealotslounge.com/ (alleen voor leden)
https://burningshed.com/store/eddiejobson .
SYNTHESIZER / IN HET NIEUWS
Tangerine Dream - Stratosfear
Van "Stratosfear" (Virgin, 1976)
In 1976 vond Tangerine Dream tijd om het roer weer enigszins om te gooien. De Duitse band had op de eerste vier albums, gemaakt voor het eveneens Duitse label Ohr, een sound die beïnvloed was door het abstracte werk van Pink Floyd op bijv. "Ummagumma". Vervolgens tekenden bandleider Edgar Froese en co. een contract bij Virgin en werd het instrumentarium flink uitgebreid met Mellotrons, sequencers en synthesizers: de karakteristieke elektronische sound die ook wel de Berlijnse school wordt genoemd was geboren. Maar zoals gezegd, het roer moest toch weer om en op het vierde album voor Virgin, "Stratosfear", worden weer akoestische instrumenten geïntroduceerd. Froese neemt zowel de akoestische als elektrische gitaar weer ter hand en ook duiken er spaarzaam wat drums op. Resultaat is een heerlijk warm klinkend album dat ook nog eens beduidend melodieuzer uitpakt.
In april 2019 verschijnt "Tangerine Dream: In Search Of Hades - The Virgin Years", een box met 16 CD's en 2 Blu-Rays, een boekwerk en meer. Op die Blu-Rays zijn door Steven Wilson gemaakte 5.1-mixen van twee albums te vinden. In de box zal ook ook "Stratosfear" te vinden zijn.
Websites:
http://www.tangerinedream.org/
http://www.tangerinedream-music.com/index.php.
Xymphonia is sponsored by:
