Uitzending Terugluisteren

NIEUW
Reed, Alan - Cross My Palm
- Northern Light
Van "Honey On The Razors Edge" (Red Dwarf Recordings / White Knight Records, 2017)

“Honey On The Razors Edge” is het tweede soloalbum van Alan Reed. In het openingsnummer denk je nog even dat de voormalige zanger van Abel Ganz en Pallas voorzichtig electropop-invloeden tracht te integreren in zijn muziek, gaandeweg blijkt het album een voor zijn fans vertrouwder geluid te bevatten. Enerzijds is er een rijke symfonische rocksound, anderzijds zijn er semi-akoestische songs en passages met een duidelijke folkinvloed. Klassieke symfo horen we bijvoorbeeld in "Cross My Palm", dat zowel door de pregnant naarvoren gemixte basgitaarpartij (door Reed zelf gespeeld, nemen we aan) en de volle, soms meerlagige golven synthesizersounds van Mike Stobbie doet denken aan het geluid van Eloy rond 1980. "Northern Light" begint daarentegen zeer folky, met een achtergrondkoor van vrouwenstemmen (o.a. Christina Booth van Magenta en Monique van der Kolk van (van Harvest). Halverwege verandert het nummer in een old-school-symfonummer met brede Mellotron-strings, de diepe bassounds van baspedalen en tenslotte een zeer Keith Emerson-achtige orgelsolo van Stobbie. Het album bevat ook bijdragen van Jeff Green (sologitaar), Lazuli’s Claude Leonetti (op diens Leode) en Steve Hackett (volgens het persbericht op harmonica?!)
Website: http://reddwarfrecordings.co.uk/ .

NIEUW
White, Snowy - The Blues Talking
- It's Always Love (That Breaks Your Heart)
Afkomstig van "Released" (eigen beheer / Soul Food, 2016)

"Realistic", het laatste album dat Snowy White in 2011 met The White Flames maakte, eindigde met het nummer "Outro Peace". De titel vormt een mooi bruggetje naar "Released", dat eind vorig jaar als een soloalbum verscheen en begint met "Opening Peace". Het is een vreemd geproduceerde CD van de gitarist die met Pink Floyd, Roger Waters en Thin Lizzy furore maakte. Als demo's overkomende flarden worden afgewisseld met het prachtige geluid van zijn gitaar. Drumprogrammering en eenvoudige percussie worden opgevolgd door ritmesecties waarmee White al jaren werkt. En nummers die door hem geheel worden ingespeeld en stukken gespeeld door een complete band staan door elkaar. Daarbij komt dat introverte Brit tekstueel behoorlijk somber overkomt. Na het aanhoren van regels als 'it's a wonder to me that I'm still here at all', 'cross my heart and hope to die, it's only the truth keeps me alive' en 'now there's no real story, 'cos my life ain't filled with glory, just a guy who played guitar... so there's no more to be saying, no more plans to be laying, and no new licks to be playing' zou je haast aan de laatste platen van David Bowie en Leonard Cohen gaan denken. Toch heeft "Released" een verslavend karakter, waarin blues, singer-songwriting en rock elkaar smaakvol afwisselen. De fraaie surrealistische hoes die de plaat siert is overigens gemaakt door Vladimir Kush.
Websites: http://www.snowywhite.com
en http://vladimirkush.com/ .

NIEUW
Barock Project - Promises
- A New Tomorrow
Van “Detachment” (Artalia, 2017)

Op 4 maart 2017 trad de Italiaanse progressieve rockgroep Barock Project voor het eerst in Nederland op, tijdens het Progdreams Festival in Zoetermeer. De vele met het fraaie "Skyline" (ons Album van de Maand in november 2015) gewonnen zieltjes werden verrast met dit "Detachment". Opmerkelijk verschil met de eerste vier studio-albums: het ontbreken van de emotierijke en licht-theatrale zangkunsten van Luca Pancaldi. Toetsenist, componist en bandleider Luca Zabinni lost dit op door een deel van de nieuwe stukken zelf te zingen. Hij heeft een prettige, maar wel wat dunnere, minder rijke zangstem. Hij heeft voor een aantal stukken de hulp ingeroepen van Alex Mari (die live ook de oude stukken zingt) en Peter 'Tiger Moth Tales' Jones, die we ook al tegen kwamen bij Camel en Red Bazar. Zabbini weet in zijn wervelende composities opnieuw onmiskenbare invloeden van ELP, Genesis en Jethro Tull een frisse draai te geven.
Website: http://www.barockproject.net .

NIEUW
Semistereo - A New Tomorrow
- 35 Dollar Special
Van "Trans Earth Injection" (FREIA, 2017)

Om maar gelijk met de deur in huis vallen: "Trans Earth Injection" van de Nederlandse band Semistereo is een verslavend goed album. De vijfmansformatie heeft een bonk ervaring aan boord, met leden die in het verleden bij de folkmetalband Heidevolk en de alternatieve progband A Day's Work hebben gespeeld. En dat geeft al een kleine indicatie van de sound van Semistereo. Ja het is stevig, maar zeker geen metal. En ja, hoewel het geen traditionele progrock is zijn er genoeg prog elementen in de sound om de aandacht van de liefhebber vast te houden. Label en band suggereren zelf de etiketten 'alternative rock' en postrock - en hoewel we dat snappen is Semistereo's muziek daarvoor toch een stuk rijker gearrangeerd en epischer. Het helpt dat het album gestoken is in een krachtige maar heldere productie. Wat ook zeker helpt is dat Semistereo met Paul Glandorf een sterke zanger aan boord heeft, die in staat is om de nummers te dragen en bij vlagen soms naar een hoger plan te tillen. Het album bevat een tweetal stukken van ruim 10 minuten maar om een beter beeld te geven van het gebodene, kiezen we voor twee kortere tracks: de opener “A New Tomorrow” en de meest postrock-achtige compsotie, “35 Dollar Special”, met een opvallende rol voor een trompet-sectie aan het slot. "Trans Earth Injection" is een verrassend sterk album dat het verdient om groot publiek te bereiken.
Websites: http://semistereo.nl/
en http://freiamusic.co.uk/album/trans-earth-injection .

NIEUW
Real Estate - Darling
Van "In Mind" (Domino, 2017)

Verwar deze Noord-Amerikaanse progressieve popband vooral niet met Sunny Day Real Estate. De groep met de kortere naam laat o.a. duidelijk invloeden van de met "Crazy Rhythms" ooit zo baanbrekende The Feelies horen. “In Mind” intrigeert echter veel meer dan het onlangs verschenen nieuwe The Feelies-album. Real Estate vlecht op hypnotiserende wijze min of meer ritmisch gespeelde patronen van gitaren, bas en soms synthesizer. De helaas opgeheven Overijsselse band The Horse Company deed ook dergelijke dingen op het prachtige album "Calypso".
Website: http://www.realestatetheband.com/ .

OPENER
Cryptic Vision – Angeline
Van “Moments Of Clarity” (eigen beheer, 2003)

“Moments Of Clarity” is het debuut uit 2003 van de Amerikaanse band Cryptic Vision, die gevormd is rond Todd Plant en Rick Duncan. Het bijzondere is dat ze de medewerking krijgen van legio muzikanten, waaronder de van Kansas bekende violist David Ragsdale. Cryptic Vision tapt net als veel tijdgenoten uit het melodieuze neoprog-vaatje, met een vette knipoog naar A.O.R.. Dat laatste is ook niet zo gek want Plant zat voorheen in de melodieuze rockbands Eyewitness en Millenium. Een van de andere gasten, Howard Helm, kennen we van de band Zon. Cryptic Vision bracht tot nu toe 3 studioalbums uit, waarvan de laatste in 2012. Daarna wordt het stil rond de heren, hoewel Plant het erg druk heeft met verschillende tribute-bands.
Website: http://toddplant.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Bowness, Tim - You Wanted To Be Seen
Van "Lost In The Ghost Light" (InsideOut, 2017)

Xymphonia's album van de maand is het vierde solo-album van Tim Bowness, "Lost In The Ghost Light". Een concept-album dat op een vernuftige wijze het verhaal vertelt van een ooit enigszins bekende veteraan-muzikant die zijn best doet om van zijn vak te leven. Het album is daarnaast ook Bowness' ode aan zijn eigen muzikale herinneringen en het gevoel dat die jaren na dato nog kunnen opwekken. Qua klank en stijl is dit misschien wel het meest 'old-school' album dat Bowness ooit heeft afgeleverd en gezien de thematiek is dat duidelijk een bewuste keuze geweest. Het album voelt aan als een warm bad en neemt je in 45 minuten mee naar een andere wereld. De warme mix van de hand Steven Wilson (Bowness' muzikale partner in No-Man) en de keur aan uitstekende muzikale bijdragen van diverse muzikanten uit Bowness' muzikale kring draagt daar ook zeker aan aan bij. "Lost In The Ghost Light" is een bedwelmend mooi album dat het verdient om extra in het zonnetje gezet te worden als Album van de Maand. Vanavond hoort u “You Wanted To Be Seen”. Dit lijkt ons Bowness' muzikale ode aan Genesis, met een behoorlijk Tony Banks-achtige toetsensolo en aan het slot een gitaarsolo van The Pineapple Thief-voorman Bruce Soord, die wel past in de door Steve Hackett neergezette traditie.
Website: http://timbowness.co.uk/ .

NIEUW
Clock Opera - Ready Or Not
Van "Venn" (League Of Imaginary Nations, 2017)

Clock Opera is een Londense progressieve popband in de lijn van Field Music, Dutch Uncles en Everything Everything. Ook hier hoern we een zanger die (vooral) zijn falsetstem gebruikt. En net als Field Music en Dutch Uncles zijn duidelijk invloeden te ontwaren uit progressieve New Wave-muziek van zo'n 35 jaar geleden. De manier waarop met gesamplede geluiden gespeeld wordt, doet af en toe wel denken aan de wijze waarop Peter Gabriel en Kate Bush begin jaren 80 omgingen met de oersampler, de Fairlight. Een haast symfonisch aspect ontstaat door de wijze waarop vaak verschillende lagen synthesizers van alle soorten over elkaar worden gedrapeerd, wat prachtige sounds oplevert, zonder dat het hele geluidsbeeld té dicht is gesmeerd. Clock Opera treedt woensdag 5 april op in Paradiso, Amsterdam
Website: http://www.clockopera.com/ .

HERUITGAVE
England - Sausage Pie
- Ridge Farm
Afkomstig van "The Last Of The Jubblies - Silver Edition" (New Music - Green Tree, 2017)

In 1995 bracht het kleine heruitgavelabel Vinyl Tap Records onder de titel "The Last Of The Jubblies" vier demo's van de band England uit, die ooit hadden moeten uitgroeien tot de opvolger van de klassieker "Garden Shed" uit 1977. De stukken werden aangevuld met "Mister Meener, een korte outtake van de opnames die de Engelsen maakten voordat men voor "Garden Shed" de studio in ging, en "Nanogram", de B-kant van de single "Paraffinalea". Nadat het Duitse label New Music - Green Tree in 2015 een zogenaamde Golden Edition van "Garden Shed" had uitgebracht die bestond uit het oorspronkelijke album plus een CD met acht bonustracks, besloot toetsenman Robert Webb samen met het label om van "The Last Of The Jubbies" een Silver Edition te produceren. De tracklisting van deze schijf wijkt echter wel enigszins af van het origineel. Genoemd B-kantje werd weggelaten, mede omdat het op de bonusschijf van de "Golden Edition" was gezet. Toegevoegd zijn "Ridge Farm" en "Flying Saucers", twee behoorlijk rudimentaire repetitieopnames, die tonen hoe de band vanuit improvisatie en jammen tot een compositie kwam. Tevens is er ruimte voor een extract van de live-uitvoering van "The Imperial Hotel", zoals dat oude epische nummer in 2006 klonk op de "Live In Japan: Kikimimi". Naast deze heruitgave is er ook nieuws te melden. Op het officiële YouTube-kanaal van England-toetsenist Robert Webb staat namelijk het bericht dat in september van dit jaar eindelijk “Box Of Circles” zal verschijnen. Dat is het nieuwe England-album, waaraan al bijna 20 jaar wordt gewerkt.
Websites: http://www.newmusic-greentree.eu/
en https://www.facebook.com/England
en https://www.youtube.com/watch?v=MiU-TuPVpkM (Robert Web Youtube Kanaal)

35 JAAR GELEDEN – RANDY RHOADS
Osbourne, Ozzy – Diary Of A Madman
Van “Diary Of A Madman” (Jet Records, 1981)

Vandaag exact 35 jaar geleden kwam een van de meest besproken gitaristen binnen de heavy metal, Randy Rhoads, om het leven bij een vliegtuigongeluk. Rhoads begon zijn carrière bij Quiet Riot maar ontgroeide die band al vrij snel. Als hij bij een auditie wordt voorgesteld aan Ozzy Osbourne, klikt het direct met de net uit Black Sabbath gestapte zanger. Rhoads verkast naar Engeland en wordt samen met bassist Bob Daisley en drummer Lee Kerslake The Blizzard Of Ozz Band. Op het eerste album “Blizzard Of Ozz” krijgt de band veel vrijheid en vooral Rhoads kan zijn kunnen beter etaleren dan bij zijn eerdere bands. Nadat Ozzy’s manager en toekomstige eega de ritmesectie naar huis stuurt, is Rhoads 'not amused' en wil in eerste instantie ook vertrekken. Daisley praat hem echter om. Tussen de bedrijven door waren er al wel opnames voor een tweede album begonnen in deze bezetting. Door tijdgebrek tussen het toeren door is er echter geen tijd om uitgebreid de studio in te duiken. Veel van het gebruikte materiaal bestaat dan ook eigenlijk uit demomateriaal en zogenaamde 'guide parts'. Toch blijkt “Diary Of A Mandman” wederom een sterk album, dat vooral in het titelnummer Randy’s kunnen etaleert. Geïnspireerd door zijn liefde voor klassieke muziek vatte Randy het plan op om aan de UCLA (University Of California) klassieke gitaar te gaan studeren. Het mocht echter niet zo zijn. Als op 19 maart 1982 de tourbus pech krijgt, heeft de chauffeur het briljante idee een aantal inzittenden met een klein vliegtuigje verder te brengen. De eerste vlucht met als inzittende o.a. Don Airey gaat goed. Als hij bij een tweede vlucht voor de lol dicht over de tourbus met wat slapende bandleden heen scheert gaat het echter mis, met dodelijke gevolgen. Achteraf bleek dat de piloot onder invloed van cocaïne was. Iedereen die met Rhoads, die nog maar en klein deel van zijn talent heeft kunnen tonen, heeft gewerkt is unaniem: zijn dood is een groot verlies is voor de muziek. Rhoads is onlosmakelijk verbonden met het iconische beeld van zijn trademark Flying-V gitaar, waarvan vlak voor zijn dood een signature model “The Concorde” verscheen.
Websites: http://www.ozzy.com/
en https://nl.wikipedia.org/wiki/Randy_Rhoads .

Blueneck – Ellipsis
Van het album “Repetitions” (Denovali, 2011)

Blueneck is een viermansformatie uit Bristol, Engeland, die is opgericht in 2000 en tot nu toe 6 albums heeft uitgebracht. Blueneck maakt hoofdzakelijk postrock, waarin cello- en pianospel zijn geïntegreerd, naast de dromerige zang van Duncan Attwood. Vaak beginnen de composities klein en zacht, om al aanzwellend naar een hoogtepunt te werken en dan weer klein te eindigen. “Ellipsis”, dat u nu gaat horen, is hier een goed voorbeeld van. Het nummer is terug te vinden op “Repetitions”, het derde album van Blueneck, dat verscheen in 2012.
Website: https://www.facebook.com/BlueneckUK .

HERUITGAVE : PINK FLOYD BOX – 1971 REVERBER/ATION
Pink Floyd – Nothing Part 14 (Echoes Work In Progress)
Van “The Early Years 1965 – 1972” / “1971 Reverber/Ation” (Pink Floyd Records, 2016/2017)

We hebben al het een en ander van de befaamde box van Pink Floyd gedraaid, die eind vorig jaar verscheen. Deze week, op vrijdag 24 maart, worden de delen uit deze box ook afzonderlijk verkrijgbaar. We zijn nu beland in het jaar 1971: het jaar dat de opmaat is naar het onwaarschijnlijke megasucces dat komen gaat. De band heeft een aantal ideeën op stapel staan. Zo wordt er begonnen aan een project dat ‘household objects’ moet gaan heten. De opnames voor een opvolger van “Atom Heart Mother” starten eigenlijk moeizaam. De opname sessies zijn vaak doelloos en het idee om de leden afzonderlijk van elkaar muzikale ideeën op te laten nemen en daar iets uit samen te stellen is ook vruchteloos. Pas als met begint te werken aan een suite die eerst “Nothing” en daarna “The Son Of Nothing” wordt genoemd, valt het en en ander op zijn plek. Het is Rick Wright die de eerste aanzet hiervoor geeft, met een pianonoot, gestuurd door een Lesley-box. De 8 sporenmachine van Abbey Road bleek al snel te gelimiteerd om alle creatieve ideeén kwijt te kunnen en daarom verkast de band naar de Air Studios, die al een mengtafel met 16 sporen heeft. Het uiteindelijke resultaat “Echoes”, waar de band 6 maand aan heeft geschaafd, is dan ook zeer bijzonder en een van de klassiekers in het Pink Floyd-oeuvre. Het lukte Wright echter nooit de befaamde ping aan het begin in de studio te recreëren, waardoor men gebruik maakte van de eerste demo-opname hiervan. Naast “Echoes” bevatte het resulterende album “Meddle” ook een aantal korte nummers, waarvan “One Of These Days” ook een vaste waarde in het repertoire van de band werd. Het album “Meddle” verscheen eind 1971 en werd vooral in Europa goed ontvangen. Dit deel van de box bevat o.a. het befaamde BBC-concert uit 1971 en een deel van de originele demo die uit zou groeien tot “Echoes”. Wij gaan luisteren naar die kiem van dit iconische stuk: “Nothing Part 14”.

We combineren dit met “Vera” van “The Wall” (EMI, 1979). Morgen, 20 maart, wordt het onderwerp van dit liedje, natuurlijk Vera Lynn, 100 jaar!
Website: www.pinkfloyd.com .

NIEUW / OPENER
Salva - Queuetopia
Van "Sigh Of Boreas" (White Knight Records, 2016)

"Sigh Of Boreas" is het vierde album van de Zweedse band Salva, dat net als de zes jaar geleden verschenen voorganger "Thirst" verschijnt bij het Britse White Knight Records. "Sigh Of Boreas" verscheen eigenlijk al vorig jaar, maar pas onlangs doken er Nederlandse recensies op, in iO Pages en op Progwereld. In iO Pages schopte het album het zelfs tot Tip. De muziek van Salva zou je het beste als 'symfonische hardrock' kunnen betitelen. We horen stevige gitaarwerk en stoere zang, maar ook prominent symfonisch en soms zelfs spacey keyboardwerk en ook vaak een symfonische compositie-opbouw. Bij neoprogliefhebbers zou Salva in de smaak moeten kunnen vallen, al zullen sommigen het gitaarwerk te massief vinden of de zang te gruizig. "Gone II" heeft een bijzonder pakkende folk-getinte melodie, "Queuetopia" heeft het vetste keyboardwerk, met Moog-achtige soli, Mellotron-tapijten en spacey bubbelgeluiden.
Website: http://www.salvaband.com/ .

NIEUW
O.R.k. - Scarlet Water
- Capture Or Reveal
Afkomstig van "Soul Of An Octopus" (RareNoise Records, 2017)

Na het goed ontvangen eigenbeheerdebuut “Inflamed Rides”, ging multinational O.R.k. op tournee en bemachtigde een contract bij het goed passende RareNoise Records. Door de concertreeks zijn de musici een nog beter op elkaar ingespeeld collectief geworden. Net als op de eersteling presenteert Lorenzo Esposito Fornasari zich als een zingende kameleon. Het ene moment klinkt hij gekweld zoals David Sylvian zich ooit bij Tweaker uitte, het volgende moment gooit hij als een nazaat van Jeff Buckley alle schroom van zich af. Mede hierdoor is O.R.k. te vergelijken met andere progressieve bands, die de nadruk op getormenteerde zangers leggen, zoals Muse, Alterered State (vooral op het album “Dõs”), Ours en Tool. De zanger/toetsenman heeft daarnaast zijn pallet uitgebreid met een bluesy, Mystery Slang-achtige fasering en Leonard Cohens krakende spraakstem. In de instrumentale inkleuring van de rond de vier à vijf minuten durende composities is eenzelfde flexibiliteit waarneembaar. Fornasari geeft de songs geregeld een symfonische klankkleur met Mellotron-koren en -fluiten, orgeluitbarstingen en strijkers suggererende samples. Carmelo Pipitone tokkelt voorts de ene keer introvert op zijn akoestische zessnaar om vervolgens King Crimson-getinte nu-metalriffs te produceren of door middel van een Ebow teweeggebrachte slepende solo’s te fabriceren. Die vergelijking met Crimson wordt uiteraard versterkt door de aanwezigheid van Pat Mastelotto, bij wie je tevens verzekerd bent van subtiele percussiebijdragen en elektronische drumaccenten. Tenslotte tovert de alom presente Colin Edwin op vertrouwde wijze dwingende, soepele en funky tonen uit zijn gefrette en fretloze bassen.
Website: http://www.orkband.com/
en http://www.rarenoiserecords.com/ork .

NIEUW
Silhouette - Wings To Fly (live)
- Grendel Memories (live)
Van "Staging The Seventh Wave" (Progress Records, 2017)

Na vier albums in tien jaar tijd achtte de Utrechtse symfoband Silhouette de tijd rijp voor een live-DVD/CD-set. De opnamen daarvoor zijn 11 maanden geleden gemaakt in het Parktheater in Alphen aan den Rijn. Zoals de titel al verraadt, staat het concert in het teken van het in 2014 verschenen album "Beyond The Seventh Wave", dat in zijn geheel, in de trackvolgorde van het album, wordt vertolkt. Daarna blijkt er nog tijd voor drie extra songs, waarvan er twee nog op de meegeleverde CD passen. De DVD bevat nog wat door de gebroeders Strik gemaakte bonusopnamen uit 2015, toen Silhouette werd bijgestaan door enkele gastmuzikanten, waaronder een violiste en een klarinettiste. Wat we door de studioalbums al wisten, maar wat deze opnamen nog eens extra onderstrepen, is dat Silhouette in de loop van het afgelopen decennium uitgegroeid is tot een band die niet alleen boeiende neoprogcomposities kan schrijven, maar deze ook met verve live kan neerzetten. De zang van frontman Brian de Graeve is bijvoorbeeld enorm gegroeid in die periode. De uitsmijter van "Beyond The Seventh Wave" bewijst alles wat we zojuist aangaven. Na het integraal spelen van dat album, vervolgden de Utrechters hun set met een uptempo stuk van voorganger "Across The Rubicon" (2012): "Grendel Memories". En nee, het is geen medley van een Marillion- en Earth & Fire-nummer.
Website: http://www.silhouetteband.nl/ .

NIEUW
BangTower - Soul To Soul
- Uncle Floyd
Afkomstig van "With N With Out" (Declassified Records, 2016)

Vorige week draaiden we nog een nummer van de nieuwste CD van Richard Barbieri, waarop Brand X-bassist Percy Jones te horen was. Ondanks deze bezigheid, de Brand X-reünie en de nieuwe CD van zijn band MJ-12 vond hij nog tijd om een tweede album met BangTower op te nemen. Dit oorspronkelijk door Jones, Neil Citron en Walter Garces opgezette trio bracht in 2010 de toegankelijke jazzrockplaat "Casting Shadows" uit. De titel van de recente schijf, "With N With Out", is echter een mogelijke verklaring voor het feit dat de Brand X-bassist en drummer Garces op slechts zes van de dertien nummers te horen zijn. Toch hebben liefhebbers van prominent, dikwijls fretloos baswerk niets te vrezen. In Robertino Pagliari, bekend van Ohm en Ohmphrey, heeft de van Lana Lane bekende bandleider Citron een perfecte, meer rock-georiënteerde vervanger gevonden. De plek achter de drumkit werd daarnaast onder andere door Rodger Carter (Hugh Ferguson, John 5) en Frankie Banali (Alex Masi, Quiet Riot) ingenomen. Deze bezettingswisselingen hebben ervoor gezorgd dat de muziek meer naar Citrons solowerk neigt dat de melodieuze kant van de Steve Vai-school bestrijkt, waardoorheen zijn liefde voor bluesrock verweven is. De toevoeging van sfeervolle toetsenklanken, spacy sequencers en vocale injecties benadrukken de toegankelijkheid van het materiaal. Een ander, minder positief effect van de wisselingen is dat het lijkt alsof "With N With Out" uit losse delen bestaat, die ook nog eens ietwat onevenwichtig gemixt zijn. Maar dat euvel openbaart zich vooral bij hoofdtelefoonbeluistering.
Website: http://www.bangtower.com/ .

NIEUW
Guerveno, Brieg – Valgori
Van het album "Valgori" (Parker prod., 2016)

"De Bretonse Brieg Guerveno is van oorsprong een singer-songwriter met liefde voor progressieve rock en metal. Die elementen hebben hem geïnspireerd tot een werkstuk dat hem in één klap van bard tot volbloed progressieve muzikant maakt. Dat hij zich daarbij bedient van de Bretoense taal geeft deze 8 stukken extra eigenheid. De overheersende toon van de plaat is die van gelaagde sferen met een knipoog naar niet alleen de melodieuze stukken van de vroege (en soms ook de latere) King Crimson of Van Der Graaf Generator, maar ook naar hedendaagse postrock. Het metalelement zit hem dan weer in de intensiteit van de arrangementen en de gitaren die in de mix een dominante rol krijgen. De zang is daarbij zo in het geluidsbeeld geïntegreerd dat je nooit de indruk krijgt dat je zit te luisteren naar een zanger-met-band (die bestaat uit drie sterke muzikanten op gitaar, bas, keyboards en drums). Sterke composities die elk op hun manier een sfeer uitstralen met een boventoon van melancholie.", aldus Geert Ryssen in iO Pages, waarbij hij het album een Tip-kwalificatie meegaf.
Website: http://www.briegguerveno.com .

LIVE-TIP
Klone – Into The Void
Van "The Dreamers Hideaway" (eigen beheer, 2012 / Pelagic, 2016)

Met het juist verschenen album "Unplugged" kan de progressieve rockband Klone met recht het best bewaarde geheim van Frankrijk genoemd worden. De band bewandelde dezelfde weg als de Britse collega’s van Anathema. Klone debuteerde in 2003 met het atmosferische doommetalalbum “Duplicate”. Met elk album dat volgde koerste de band steeds meer richting melodie en sfeer. De cleane zang van Yann Ligner kreeg steeds meer ruimte en hij wordt gezien als één van de vaandeldragers van de hedendaagse progressieve rock scene. In 2015 verraste Klone de progwereld met hun meesterwerk “Here Comes The Sun”. Een album dat liefhebbers van Katatonia, Sieges Even en Threshold zeker zal aanspreken. Klone was eerder te zien in het voorprogramma van Orphaned Land en Devin Townsend. In 2016 speelde de band als support voor Anneke van Giersbergen met een akoestische set. Het was een uitdaging die de band graag aanging. De nummers werden in zoverre bewerkt dat ze niet alleen goed klonken, maar zelfs begonnen te stralen. Het bleek live een groot succes te zijn. Het werd de band duidelijk dat dit materiaal ook fatsoenlijk moest worden voor een CD. Op “Unplugged” staan akoestische versies van de laatste twee albums “The Dreamer’s Hideaway” (2012) en “Here Comes The Sun” (2015). (bron: De Boerderij) Van het resultaat zult u ongetwijfeld binnenkort wat kunnen horen in ons programma en zeker ook tijdens het concert van Klone, dat op 2 april plaatsvindt in De Boerderij te Zoetermeer.
Website: http://klonosphere.com .

LIVE-TIP
Pendragon - The Shadow
Van "The Masquerade Overture" (Toff Records, 1996)

Van de golf van neoprogbands uit de jaren 80 is Pendragon misschien de band die op een of andere manier nooit echt de status 'essentieel' krijgt opgeplakt. Bands als Marillion, Twelfth Night, Pallas en IQ worden wel vaak in dat rijtje genoemd. Het zou kunnen liggen aan het feit dat daar waar die andere bands toch een behoorlijk donker geluid hebben, Pendragons sound een ietwat vrolijk tintje heeft. Dat maakte de groep rond gitarist/zanger Nick Barrett eigenlijk wel redelijk bijzonder en bij vlagen een verademing om naar te luisteren. Des te vreemder was het daarom toen de sound vanaf het album “Pure” (2008) juist veel grauwer en donkerder werd, waarmee een deel van de Xymphonia-redactie de interesse verloor. Vorig jaar was het 20 jaar geleden dat “The Masquerade Overture” uitkwam en daarom nam de groep een live-DVD op met een integrale vertolking ervan: “Masquerade 20”. Deze zal, ook op dubbel-CD, op 7 april aanstaande verschijnen. Dit jaar zet de groep de jubileum-activiteiten nog eventjes door, met een concert in het teken van “Masquerade 20”, op 28 oktober, in De Boerderij te Zoetermeer. Wij gaan terug naar die luchtige, warme sound van dit album, volgens velen Pendragons beste, middels “The Shadow”.
Website: http://www.pendragon.mu/ .

LIVE-TIP
Jobson, Eddie featuring John Wetton - Rendezvous 6:02
Afkomstig van "Four Decades - Special Concert" (Ward Records/Global Media Arts, 2015)

Woensdag 26 april treden Eddie Jobson en Marc Bonilla op in Cultuurpodium De Boerderij om eer te bewijzen aan hun muzikale partners John Wetton en Keith Emerson. Deze "Fallen Angel Tour" zal vooral een semi-akoestische aangelegenheid zijn, waarin de U.K.-klassieker "Rendezvous 6:02" beslist goed zal klinken. We laten een van de laatste opgenomen versies horen waarop Wetton en Jobson het nummer samen opvoeren. Deze staat op "Four Decades - Special Concert", een carrière-overzicht van Jobson, dat onder meer in 2015 in Japan werd uitgevoerd. Websites: http://cultuurpodiumboerderij.nl/programma/eddie-jobson-marc-bonilla/ http://www.zealotslounge.com/ejs-notes https://nl-nl.facebook.com/EJ.UK.fanpage/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Bowness, Tim - Moonshot Manchild
Van "Lost In The Ghost Light" (InsideOut, 2017)

Xymphonia's album van de maand is het vierde solo-album van Tim Bowness, "Lost In The Ghost Light". Een concept-album dat op een vernuftige wijze het verhaal vertelt van een ooit enigszins bekende veteraan-muzikant die zijn best doet om van zijn vak te leven. Het album is daarnaast ook Bowness' ode aan zijn eigen muzikale herinneringen en het gevoel dat die jaren na dato nog kunnen opwekken. Qua klank en stijl is dit misschien wel het meest 'old-school' album dat Bowness ooit heeft afgeleverd en gezien de thematiek is dat duidelijk een bewuste keuze geweest. Het album voelt aan als een warm bad en neemt je in 45 minuten mee naar een andere wereld. De warme mix van de hand Steven Wilson (Bowness' muzikale partner in No-Man) en de keur aan uitstekende muzikale bijdragen van diverse muzikanten uit Bowness' muzikale kring draagt daar ook zeker aan aan bij. "Lost In The Ghost Light" is een bedwelmend mooi album dat het verdient om extra in het zonnetje gezet te worden als Album van de Maand maart. In "Moonshot Manchild" is het toetsenist Stephen Bennett, waar Tim Bowness al jaren mee samenwerkt, die nadrukkelijk de aandacht naar zich toetrekt. En hoewel hij ook gitaar blijkt te kunnen spelen is het hier met name het gloedvolle toetsenspel met zijn warme piano- en wollige toetsenklanken en de puike synthsolo in dit nummer die hoge ogen gooit.
Website: http://timbowness.co.uk/ .

NIEUW
Kepler Ten - Red Skies Rise
Van "Delta-V" (White Star Records, 2017)

Kepler Ten is een trio uit Southampton, dat debuteert met "Delta-V" op White Star Records, het label van John Mitchell (Lonely Robot, Frost*, Arena, etc.). Net als het eerder vanavond gedraaide Salva bevindt Kepler Ten zich aan de hardrockender kant van het progrockspectrum. Sommige refreinen en koortjes op "Delta-V" hebben een onmiskenbare AOR-kwaliteit en we horen zelfs links naar jarentachtig-Van Halen. Het proggehalte is hoog genoeg om o.a. een Tip-notering in de wacht te slepen in de meest recente iO Pages. Het space-concept van het album mondt tenslotte uit in het langste en ook meest symfonische stuk muziek van het album: het tien minuten lange "Red Skies Rise".
Website: https://www.keplerten.com/ .

HERUITGAVE
Buchanan, Roy - Fly... Night Bird
- The Opening... Miles From Earth
Van het album "You’re Not Alone" (Atlantic, 1978 / BGO (gekoppeld met “Loading Zone”), 2017)

BGO, ofwel Beat Goes On, bracht onlangs 2 LP's van Roy Buchanan, uit 1977 en 1978, op een 2CD-set uit. Veel muziek van Buchanan, bekend om zijn door merg en been snijdende, emotioneel geladen gitaarspel op de Fender Telecaster, is vaak indeelbaar bij blues(rock). Deze albums wijken daar nogal eens van af. "You're Not Alone" is bijvoorbeeld een productie van Stanley Clarke. Deze bassist van o.a. jazzrockgroep Return To Forever vroeg ook nu musici uit zijn 'scene', zoals drummer Narada Michael Walden en toetsenist Jan Hammer (ex-Mahavisnu Orchestra). Niet dat het resultaat pure jazzrock is, maar neigingen in die richting zijn er wel degelijk, getriggerd door bijv. Waldens virtuoze stijl. Zo ontstaat er bij vlagen muziek die zo op een album van die andere superheld op de Telecast had gepast: Jeff Beck. Op "Green Onions" spelen enkele originele Booker T & The MG's-leden mee. Voor "You're Not Alone" voorziet producer Raymond Silva Buchanans spel van soms haast Pink Floyd-achtige arrangementen (denk "Shine On You Crazy Diamond"). Neil Youngs "Down By The River" kan zo'n aanpak wel hebben, zo blijkt hier. Ook “Supernova” komt van dit album.
Website: https://www.bgo-records.com/albums/bgocd1279-loading-zone-you-re-not-alone .

NIEUW
Mute Gods, The - Window Onto The Sun
- Early Warning
Van "Tardigrades Will Inherit The Earth" (InsideOut, 2017)

Nick Beggs, Marco Minneman en Roger King (allen bekend uit de bands van Steven Wilson en/of Steve Hackett én meer) weten ondanks hun drukke werkzaamheden voor hun broodheren al een jaar na hun debuut met een opvolger te komen. Was er op “Do Nothing Till You Hear From Me” nog een aantal prominente gasten die, zij het in beperkte mate, hielpen met schrijven dan wel inspelen van partijen - voor "Tardigrades" vertrouwde men van begin tot eind op eigen kunnen en schreef Beggs alle songs. Alleen het instrumentale intro, een dodenmars nog wel, is van de hand van Roger King. Het zet de toon voor een album met een donkere thematiek, dat muzikaal ook bijpassend donkerder van karakter is. Die thematiek behelst hoe wij als mensen met de aarde omgaan. Toch zijn er diverse songs die compositorisch in het verlengde liggen van de eersteling. Je zult nu geen luchtige melodieën tegenkomen, wel zijn veel songs zeer gelaagd en vol gearrangeerd. Op het eerste gehoor misschien overvol, maar als je vaker luistert geeft dat wel veel te ontdekken. Dat maakt het album ook op de langere termijn blijvend spannend. En niet alles klinkt even donker en vol - er is ook ruimte voor sfeertekening. Dit is bijvoorbeeld goed hoorbaar in "Early Warning". Op zulke momenten komen de subtiele kanten van bijvoorbeeld Beggs basspel ook het best tot recht.
Website: http://themutegods.com/tmg/
.

NIEUW
Winter Tree, The - Bobby
- Mr. Sun
Afkomstig van "Mr. Sun" (eigen beheer, 2017)

Multi-instrumentalist Andrew Robinson vormde in 1985 de eigenzinnige spaceprogband Magus, samen met gitarist Mark Bond en diens echtgenote Deb. Na een aantal CD's en diverse bezettingswisselingen veranderde hij in 2010 de bandnaam in The Winter Tree, naar het nummer van Renaissance's "Azure D'Or". Ondertussen veranderde hij ook zijn achternaam in Laitres. Op de eerste vier platen van de nieuwe formatie kreeg hij hulp van enkele van zijn oude collega's, maar ook van illustere musici als Mattias Olsson en Jacob Holm-Lupo, bekend van bands als White Willow en Änglagård. Op het nieuwe album "Mr. Sun" zijn de bekendste gasten gitarist Neil Taylor en zanger Alistair Gordon. Taylor kreeg vooral bekendheid voor zijn werk met Tears For Fears en Chris DeBurgh, maar werkte ook met groepen en artiesten als Kompendium, Vitamin Z, Steve Booker, So, Archive en Gary Husband. Liefhebbers van Tony Banks zullen Alistair Gordon vermoedelijk het beste kennen voor zijn rol op "Bankstatement", terwijl hij tevens deel uitmaakte van Sad Café. De muziek die The Winter Tree tegenwoordig maakt is een stuk toegankelijker dan die van Magus. Door de inzet van verschillende zangers zijn er overeenkomsten met The Alan Parsons Project, wat nog wordt versterkt door instrumentale intermezzo's met een deels synthetische beat. Maar het gitaarwerk heeft ook Pink Floyd-trekjes, reden waarom Laitres de anti-oorlogssong "Bobby" zelfs "Pink Floyd meets The Fixx" noemt. Tenslotte zitten er ook Oosterse en Robbie Robertson-achtige elementen in "Mr. Sun". We draaien de twee nummers die voorafgaande aan de release al vrij waren gegeven: het genoemde "Bobby" en het symfonische titelnummer.
Website: http://www.thewintertreeband.com/ .

NIEUW
Moya Brennan - Children Of War
- River Of Songs
Van “Canvas” (Beo Records, 2017)

Toen de van Clannad bekende zangeres Moya Brennan op 23 februari 2017 optrad in de Metropool in Hengelo was dit album nét uit. Hoewel gepresenteerd als solo-album is harpist Cormac de Barra opnieuw van de partij. Met hem maakte Moya hiervoor de duo-albums "Voices & Harps" (2011) en "Affinity" (2013). "Canvas" maakte ze na het overlijden van twee dierbaren: haar vader en haar oom Padraig. Met Padraig Brennan zat ze 46 jaar lang in Clannad en hem beschouwt ze eigenlijk meer als een broer. Vooral zijn dood hakte er flink in bij Moya. Een groter rol nog dan De Barra spelen haar kinderen Paul en Aisling, die meeschreven aan de songs en ook mee-musiceerden. De sound van het album sluit regelmatig nauw aan bij die van de populairste Clannad-albums: de gepatenteerde meerlagig opgenomen fluisterzang (o.a. bekend van "Theme From Harry's Game") horen we een aantal malen terug, twee keer gecombineerd met Gaelic teksten. Die songs ademen een prachtige rustieke sfeer. Andere songs zijn wat meer uptempo en neigen meer naar folkpop.
Website: http://moyabrennan.com/ .

NIEUW
Barbieri, Richard - Solar Storm
Van "Planets + Persona" (Kscope, 2017)

Richard Barbieri kennen we natuurlijk als geluidentovenaar van Japan, Rain Tree Crow en Porcupine Tree. Ook maakte hij albums met zijn oude Japan-maten Steve Jansen en Mick Karn, No-Man-zanger Tim Bowness en met Marillion-zanger Steve Hogarth. Nu heeft hij voor de derde maal een solo-album gemaakt. Barbieri pakt vol uit met fascinerende klankschilderingen, die soms zijn ondersteund door een groove, maar ook vaak een meer ambientesk karakter hebben. Echte melodieën zijn schaars, in veel gevallen is er sprake van een textuur aan 'sound design', waarin van alles te ontdekken valt, maar waarbij het vaak lastig is om te ontwaren of te omschrijven wát je nu precies hoort. Je hoort ritmetracks invallen en soms weer uitsterven - je hoort flarden stemgeluiden - de stemmen van o.a. Grice Peters, Steve Hogarth en Suzanne Barbieri. Het slotstuk "Solar Storm" is het heftigst en sluit nog het meest aan bij het werk van Jansen, Barbieri & Karn. Waarbij het warempel wel lijkt of Karn uit de dood is opgestaan. Oh nee: Barbieri vroeg precies die man die al even soepele, groovende en zoemende fretloze baspartijen speelt: Brand X-legende Percy Jones. Overigens is bij het openingsnummer "Solar Sea" een bijzondere 360 gradenvideo gemaakt, te vinden op de site van Kscope en Barbieri's Facebook-artiestaccount.
Websites: http://www.kscopemusic.com/artists/richard-barbieri/
en https://www.facebook.com/RichardBarbieriOfficial .

NIEUW
Acqua Libera - Alla Luce Della Luna
Afkomstig van "Acqua Libera" (eigen beheer, 2016)

De groepsnaam Acqua Libera past goed bij de muziek die dit in 2013 opgerichte Italiaanse gezelschap op zijn titelloze debuut presenteert. Die laveert namelijk vrijelijk tussen authentieke progressieve rock, funk, jazzrock, folk en klassiek. De vier musici dragen dan ook ruim 40 jaar muziekgeschiedenis met zich mee, waarin bands als Profusion, Vicolo Margana, Juice Group/Quartet en Livello 7 figureren. Het concept achter dit album was het opnieuw opnemen van materiaal van de twee laatstgenoemde groepen en dat te combineren met nieuw materiaal. Ondanks de veelheid aan stijlen klinkt Acqua Libera als een eenheid die met genoemde ervaring de complexe, doch toegankelijke instrumentale stukken stijlvol heeft vastgelegd. Toetsenist Jonathan Caradonna mengt daarbij vertrouwd klinkende begeleidende geluiden met vernieuwende solosounds. Hij duelleert geregeld met gitarist Fabio Bizzarri, die op zijn beurt rockende fusionlicks afwisselt met Floydeske ingevingen. Dit laatste komt vooral mooi tot uiting in het bijna negen minuten durende, zich lekker loom ontwikkelende “Alla Luce Della Luna”. De ritmesectie, bestaande uit bassist Franco Caroni en slagwerker Marco Tosi, heeft ook de nodige solistische speelruimte, met een hoofdrol voor subtiel fretloos basspel. In enkele songs zitten overigens ook de nodige pittige, progressief rockende passages. Ondanks de wat droge en bewust niet altijd perfecte productie is Acqua Libera een aangename CD.
Website: https://it-it.facebook.com/AcquaLiberaSiena/ .

AKTUEEL / LIVE-TIP
Haken – Initiate
Van "Affinity" (InsideOut, 2016)

"Affinity" is het vierde volledige album van het Britse Haken. Vol spanning werd er uitgekeken naar deze echte opvolger van het door velen zeer hooggewaardeerde derde album "The Mountain". Nadat de band ooit van start was gegaan als een Dream Theater-achtige progmetal-band van hoog technisch niveau werd met "The Mountain" een zeer eclectisch werkstuk neergezet, dat nog maar ten dele progmetal bevatte en ook verwijzingen naar o.a. Gentle Giant maakte. De eerste berichten die de release vooruitsnelden verhaalden over een album dat gedompeld zou zijn in eighties-esthetiek. Daar konden we vergeleken bij de muziek die Haken tot nu toe maakte niets bij voorstellen en het blijkt dan ook beperkt te zijn tot het hoesontwerp en hier en daar wat geluidjes. Wel is het album zo mogelijk nog eclectischer dan zijn voorganger. Zo bevat "The Endless Knot" een heuse dubstep-break en bevat "The Architect" korte blastbeats, terwijl datzelfde nummer ook voorzien is van extreme metalzang door Leprous-vocalist Einar Solberg. Voor de liefhebber van iets rustiger progressieve rock is "Earthrise" een topper, met fraaie atmosferisch klinkende synths en een bijzondere meerstemmige zangpartij a la Moon Safari. In "Earthrise" vechten een tapijt van gedubde vocalen en synthsferen en complexe progritmiek op intrigerende wijze om aandacht. De prachtig uitgevoerde deluxe digibook-editie bevat een extra schijf met de instrumentale versie van het album. Onlangs werd bekend dat Haken als Mike Portnoy's begeleidingsband Shattered Fortress zal fungeren bij diens concert tijdens Night Of The Prog, op 14 juli 2017. Ook Eric Gilette van The Neal Morse Band zal deel uitmaken van de groep, die Portnoy's voor Dream Theater geschreven, maar nooit eerder als geheel uitgevoerde 12 Step Suite gaat uitvoeren. Eerder al is Haken zelf op tournee, die de groep op 13 april naar De Melkweg in Amsterdam brengt.
Websites: http://www.hakenmusic.com/
en http://www.mikeportnoy.com/ .

LIVE-TIP
Focus - Orion
Van "Focus Con Proby" (EMI, 1978)

Naast zijn al maar doorgaande activiteiten met Focus gaat organist/fluitist Thijs van Leer in 2017 ook met de Thijs van Leer Group op pad. Daarin vinden we net als in Focus drummer Pierre van der Linden en als gitarist niemand minder dan jazzrockgitarist Eef Albers. Werken die twee ooit eerder samen? Jazeker! Bijvoorbeeld op het laatste reguliere, destijds nogal geflopte Focus-album "Focus Con Proby", een nogal geforceerde samenwerking van de Nederlandse groep met de Britse sixties-rhythm & blues-zanger P.J. Proby, wiens carrière indertijd niet zo florissant meer liep. Akkerman had Focus na een zoveelste conflict met Van Leer inmiddels verlaten. Hij werd vervangen door liefst twee virtuozen: de Belgische jazzgitarist Philip Catherine én, daar hebben we 'm, Eef Albers. Albers leverde ook compositorische bijdragen, zoals het instrumentale "Orion": een relaxte, sfeervolle track waarin zijn herkenbare gitaarsound meteen in het oor springt. De Thijs van Leer Group feat. Eef Albers en Pierre van der Linden is op 10 maart te aanschouwen in Jazzpodium De Tor in Enschede. In de band vinden we als tweede gitarist Thomas Zoetelief en ook veteraan-bassist Koos Wiltenburg, met wiens band Albers de afgelopen jaren een aantal CD's opnam.
Website: http://www.jazzpodiumdetor.nl/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Bowness, Tim - Worlds Of Yesterday
Van "Lost In The Ghost Light" (InsideOut, 2017)

Xymphonia's Album van de Maand maart is het vierde solo-album van Tim Bowness, "Lost In The Ghost Light". Een concept-album dat op een vernuftige wijze het verhaal vertelt van een ooit enigszins bekende veteraan-muzikant die zijn best doet om van zijn vak te leven. Het album is daarnaast ook Bowness' ode aan zijn eigen muzikale herinneringen en het gevoel dat die jaren na dato nog kunnen opwekken. Qua klank en stijl is dit misschien wel het meest 'old-school' album dat Bowness ooit heeft afgeleverd en gezien de thematiek is dat duidelijk een bewuste keuze geweest. Het album voelt aan als een warm bad en neemt je in 45 minuten mee naar een andere wereld. De warme mix van de hand Steven Wilson (Bowness' muzikale partner in No-Man) en de keur aan uitstekende muzikale bijdragen van diverse muzikanten uit Bowness' muzikale kring draagt daar ook zeker aan aan bij. "Lost In The Ghost Light" is een bedwelmend mooi album dat het verdient om extra in het zonnetje gezet te worden als Album Van De Maand. De manier waarop "Worlds Of Yesterday" het album aftrapt zorgt er al gelijk voor dat je 'binnen' bent. De sfeer heeft bij vlagen wel wat van Porcupine Tree, ten tijde van "The Sky Moves Sideways". We horen een zoemende fretloze bas, weemoedige E-bowgitaarpartijen... en dat allemaal over een tapijt van dromerige keyboards (orgel, Mellotron-achtige strings), baspedalen en soms een betoverende fluit, in dit geval een bijdrage van ex-Happy The Man toetsenist Kit Watkins.
Website: http://timbowness.co.uk/ .

5 JAAR GELEDEN
Astra – The Black Chord
Van “The Black Chord” (Rise Above Records, 2012)

Het is al een tijd stil rond Astra. De laatste berichten zijn dat deze Amerikaanse band een nieuwe drummer heeeft. Het is alweer 5 jaar geleden dat deze heren een album uitbrachten. Op de Astra-website is het ook al een tijd stil. Laten we hopen dat deze stilte snel word doorbroken. Tot die tijd doen wij het met het lange titelnummer van “The Black Chord”. In 2012 schreven we over dit album: stel je voor dat in 1971 Rick Wakeman niet bij Yes zou zijn gaan spelen, maar tot Black Sabbath was toegetreden. Het resultaat had best wel eens geklonken kunnen hebben zoals Astra nu klinkt. Zware symfonische spacerock waar de riffs, Moogs en Mellontrons je om de oren vliegen. Net als bij voorganger “The Weirding” is het alsof je bij beluistering van “The Black Chord” in een tijdmachine stapt en je veertig jaar terug in de tijd waant. De groep doet er ook alles aan om dat idee te vervolmaken, zelfs de foto's in het boekje zien er uit als gemaakt in die tijd. De muziek klinkt oud, maar toch ook weer niet oubollig maar juist erg energiek.
Website: https://www.astratheband.com/ .

REVANGE? / LIVE-TIP
Hodgson, Roger - Only Because Of You
Van "In The Eye Of The Storm" (A&M, 1984)
Supertramp - Better Days
Van "Brother Where You Bound" (A&M, 1985)

Na het album "...Famous Last Words..." in 1982 is het over en uit tussen Rick Davies en Roger Hodgson en daarmee werd ook gedacht dat het over was voor hun band Supertramp. "...Famous Last Words..." was ook artistiek misschien niet het beste werk van Supertramp, hoewel het terugkijkend eigenlijk best wel een goed pop-album is. Als dan in 1984 Hodgson met zijn eerste solo-album "In The Eye Of The Storm" komt, lijkt het erop dat hij óf zijn beste materiaal heeft achtergehouden, óf zich wil revancheren. Dat album is namelijk beduidend meer rockend en veel meer in de lijn van bijvoorbeeld Supertramps “Even In The Quietest Moments” of zelfs “Crime Of The Century”. Hodgson word bijgestaan door drummer Michael Shrieve (Santana) en Jimmy Johson speelt bas op twee songs, maar voor de rest is het Hodgson die alles bespeelt wat er voor de rest aan instrumenten te horen is. En het lijkt dat de rest van de band onder leiding van Rick Davies zich uitgedaagd heeft gevoeld, want een jaar later, in 1985, verschijnt er een nieuw Supertramp-werk, getiteld “Brother Where You Bound”. En net als bij Hodgsons album is ook dit album veel rockender dan “...Famous Last Words...” en laat het een 80's-variant horen op Supertramps progressieve poprockgeluid van de 70's. Het titelstuk is opvallend door het feit dat naast Scott Gorham niemand minder dan David Gilmour als gitarist valt te horen. Vreemd genoeg is dat nog nooit gedraaid in Xymphonia, maar daar gaan we binnenkort verandering in brengen. Voor nu kiezen we voor “Better Days”, voorafgegaan door de slottrack van Hodgsons album, “Only Because Of You”. Door ziekte van Rick Davies ligt Supertramp op dit moment stil, Hodgson is zeer actief op tourgebied en is de komende tijd liefst 4 keer in Nederland te zien. De twee concerten in Carré in mei zijn uitverkocht, maar geen nood: op 10 juni is hij te zien op Retropop in Emmen, op 9 juli op Bospop in Weert.
Websites: http://www.supertramp.com/
en http://www.rogerhodgson.com/ .

Ossicles – Luna’s Light
Van “Mantelpeace” (Karisma, 2012)

De jonge Noorse post-progband Ossicles bracht in 2012 dit debuut al in eigen beheer uit. "Mantelpiece" wist zo al de oren te spitsen van menig liefhebber en wist Steven Wilson (succesvol met fraaie soloplaten, nadat hij met Porcupine Tree, No-Man en Blackfield aan de weg timmerde) de volgende reactie te ontlokken: "I can't believe that such young guys can make music like they do". Voormalig Dream Theater-drummer Mike Portnoy staat erom bekend jong talent in de gaten te houden en hij nodigde ze uit voor het festival Progressive Nation. De muziek van Ossicles is zwanger van een donker-melancholieke sfeer en is zeker beïnvloed door Porcupine Tree. Ondertussen is in 2015 een tweede album verschenen (“Music For Wastelands”) en bereidt de groep zich voor op live-optredens.
Website: http://ossiclesband.wixsite.com/ossicles .