Xymphonia is
sponsored by: 
Sunday 27 June 2010 Show No. 897
OPENER/LIVE
TIP
The pineapple Thief - The state we're in
Van “Someone Here Is Missing” (K-Scope, 2010)
The
Pineapple Thief is over enkele maanden drie maal in Nederland te
bewonderen:
18/09 Breda, Breda Barst (festival)
23/10 Zoetermeer, De Boerderij
24/10 Uden, De Pul
Pineapple Thiefs album “Someone Here Is Missing” roept vergelijkingen
op met Radiohead, Porcupine Tree en bij de opener “Nothing At Best”,
the Smashing Pumpkins. De
plaat is niet alleen direct, urgent en haast dwingend, maar ook kort en to-the-point.
Dit keer is er weinig ruimte voor epische songs van meer dan tien
minuten.Toch valt er nog genoeg te genieten.
NIEUW
Moray, Jim - Bristol Harbor
- William Taylor
Van "In Modern History" (NIAG Records, 2010)
“In
Modern History” is de vijfde CD van Jim Moray. Dit is inclusief zijn
debuut-EP “I Am Jim Moray”, maar exclusief het in april van dit jaar
verschenen compilatiealbum “A Beginners Guide”. Op de nieuwe plaat
laat multi-instrumentalist Moray zich vooral als folkrocker zonder fratsen
horen, maar juist de fratsen die er wel zijn geven de muziek het nodige
extra's. Zo is er het bijna King Crimson-achtige ge-tap in
“Bristol Harbor” of het klassiek getinte werk van “The Musicians Of
Opera North” in diverse andere tracks, waaronder William Taylor, één
van de door Moray bewerkte traditionals. Ook opvallend is de aanwezigheid
van Portishead-drummer Clive Deamer op een tweetal tracks. Overigens
verschijnt er volgende week via http://www.jimmoray.co.uk/shop.php een
deluxe editie van “In Modern History”. Naast het reguliere album zit
er een DVD bij met een
korte documentaire over de totstandkoming van de CD, plus vier
bonustracks.
Demians - Black Over Gold
Van "Mute" (InsideOut, 2010)
Twee
jaar geleden verraste de jonge Fransman Nicolas Chapel met "Building
An Empire". In z'n eentje gecomponeerd, gespeeld en gezongen, maar
het klonk als een klok, zij het dat het album de originaliteitsprijs niet
verdiende. Porcupine Tree, River Side en Anathema waren de overduidelijke
invloeden. Op het grote podium van 013 tijdens Symphorce dat jaar maakte
hij een schuchtere indruk. Dat is op "Mute" absoluut niet het
geval, want op dit opnieuw nagenoeg alleen gemaakte album zet Nicolas
regelmatig een flink rauw-harde stem op. Op die momenten gestut door
vervaarlijk grommende metalgitaren. Dit nummer is het meest ingetogen en
gedragen, al zit het album opnieuw vol sferische passages, die nog steeds
doen denken aan genoemde bands. Opnieuw is de productie uiterst
professioneel. Nieuw is wel een Arabische melodie in "Overhead"
- iets wat op vergelijkbare wijze al wel door Led Zeppelin en Tea Party is
verwerkt.
NIEUW
Helmet Of Gnats - Tsunami
Van "High Street" (Ambient Records, 2010)
Het
derde album van een band die al een heel leven had vòòr de eerste plaat
midden jaren '90 (nog onder de naam A Helmet Of Gnats) verscheen. De basis
van de groep werd ooit gelegd in een garage aan High Street in Stamford,
Connecticut. Enkele huidige leden speelden in de seventies als pubers al
samen. Het titelnummer, van een halfuur, belicht hun herinneringen aan die
tijd in 16 hoofdstukken van 1970 tot 1980. Instrumentaal, wel te verstaan,
in muziek die eenveel met symfo als met jazzrock te maken heeft. Met
solopartijen voor zowel gitaar, bas als toetsen, zonder dat het ooit
krachtpatserig wordt. Eerste indruk is dat de wijzer ditmaal iets meer
richt symfo neigt. Vooral het openingsnummer "Tsunami" heeft een
heel symfonisch, Engels aandoend thema, dat ook zo door ELP bij de horens
gevat had kunnen zijn. Halverwege klinken er pompeuze gongs - had zo Carl
Palmer achter z'n RVS-drumstel kunnen zijn.
Fleet Foxes - White Winter Hymnal / Ragged Wood
Van “Fleet Foxes” (Sub
Pop, 2008)
Een
groep Amerikaanse neofolkies in de traditie van Crosby, Stills & Nash
(CSN) en Fairport Convention. Mooie vocale harmonieën (hoewel niet zo
complex als bij CSN) en songs met een kop en staart maar toch nog lekkere
wendingen er in. Het alweer twee jaar verschenen titelloze album is een
smakelijke folkrockplaat, goed geschikt voor zowel zwoele zomeravonden als
kille winternachten :-)
NIEUW
Villagers - I Saw The Dead
- Pieces
Van "Becoming A Jackal" (Domino Recording, 2010)
Nog een multi-instrumentalist, de onder de naam Villagers opererende
Ier Conor J. O'Brien. Na een drietal singles is “Becoming A Jackal”
zijn debuut. O'Brien is een verteller van macabere verhalen, zoals “I
Saw The Dead”. De muzikale invulling van dat nummer heeft wel wat weg
van een rustig nummer van Genesis' “The Lamb Lies Down On Broadway”,
vooral door de tinkelende pianobegeleiding. Op de myspace-site noemen hij
en zijn begeleiders zich alt rock hobbits, hoewel progressieve
singer/songwriters een betere omschrijving was geweest. Maar ook hier zijn
af en
toe mooie strijkers te horen, dit keer gespeeld door The London Ensemble.
Meer informatie op http://www.wearevillagers.com/ en http://www.myspace.com/villagers.
Trouwens, vorige week trad Villagers
nog in Nederland op.
LIVE-TIP
Spock's Beard - Kamikaze
Van het album “X” (eigen beheer, 2010)
15
september Boerderij Zoetermeer
De tiende plaat van the mighty Spock is een ware tour de force van prog
geworden, maar wat zijn we ook anders van de band gewend. Kwalitatief
staat het als een huis, en de composities zijn ook nog eens fris. Op het
album-opener “Edge Of The Inbetween” bijvoorbeeld komt al direct het
epische naar voren en het nummer zou niet hebben misstaan op een album als
“V” (toeval misschien?). Met twee tracks klokt men zelfs over de 16
minuten en vooral het begin van “From The Darkness” laat de wat
steviger kant van de band horen. Een instrumentaaltje mag ook zeker niet
missen en “Kamikaze” is precies wat de titel doet vermoeden: de dood
of de gladiolen - menig muzikant zal het eerste lot zijn beschoren. Maar
natuurlijk verliest men niet de muzikaliteit uit het oor en laat “X”
ook de melodieuzere kant van de band horen. Kortom: de algemene consensus
is, dat dit de meest complete plaat van de post-Neal Morse-Beard is.
LIVE-TIP
Jon Lord - Gigue
Van “Sarabande” (Purple
Records, 1976)
Op
15 november a.s. staat ex-Deep Purple toetsenist in de Philharmonie in
Essen (D) om daar met een lokaal symfonie-orkest zowel Deep Purple's
“Concerto For Orchestra” als zijn eigen “Sarabande”-suite uit te
voeren. Lord levert op dit album een geslaagde mengvorm af van rockband en
orkest. Opvallende namen in zijn band: Pete York (drums), Mark Nauseef
(percussie) en Andy Summers (gitaar). Deze laatste en Jon Lord zelf geven
een puike solo in dit nummer terwijl de beide slagwerkheren een erg sterke
solo afgeven aan het eind. Een van de weinige voorbeelden van drumsolo's
op albums die bij elke luisterbeurt blijft boeien.
Haale - No Ceiling
Van “No Ceiling” (Channel A Music, 2008)
"Iraanse
zangeres/songschrijfster die in de VS woont en die indierock mengt met
elementen uit Perzische muziek, zoals Ariane Delawari dat doet met
Afghaanse muziek en indierock. In Amerika werd dit album al bewierookt om
de vernieuwende manier waarop Haale psych-rock vermengde met soefimuziek.
In tien uitstekende zelfgeschreven nummers combineert Haale elektrische
rockinstrumenten als gitaar en bas met allerhande Perzische instrumenten,
waaronder sitar, viool, cello, klarinet en diverse soorten Midden-Oosterse
percussie. Samen met Haales bezwerende zang (deels Engels, deels Perzisch)
levert dat vele bijzondere kippenvelmomenten voor elke een beetje
avontuurlijk ingestelde luisteraar." (Eric van Domburg Scipio, Heaven)
HERUITGAVE
Mike Oldfield CD1 Hergest Ridge (Part One) (fragment)
Van "Hergest Ridge - Deluxe Edition" (Virgin, 1974 / Mercury,
2010)
Na
"Tubular Bells" hebben Mike Oldfield en, daar is 'ie weer, Mark
Powell opvolger "Hergest Ridge" onder handen genomen voor een
heruitgave als 'deluxe editie'. Als het Xymphonia-playlistarchief ons niet
bedriegt is er nog nooit wat van deze plaat gedraaid. Niet geheel
onbegrijpelijk: het album klinkt heel herkenbaar als zijnde van de man van
"Tubular Bells", maar mist de aansprekendheid. Het feit dat het
werk weer uit twee plaatkanten van 20 minuten bestaat verkleind ook een
plaatsje op de playlist aanzienlijk. Verschil met zijn voorganger is wel
het hogere folkgehalte, wat al een beetje uit de landelijke titel spreekt:
het album is genoemd naar een heel hoge heuvel op de grens van Wales en
Engeland. Meest imponerende passage is het middenstuk van het tweede deel,
waarin liefst 90 gedubte, versnelde gitaarpartijen zijn te horen - wat
klinkt als een soort reuze-Gizmotron. Een fascinerende doorontwikkeling
van waar Les Paul in de jaren '50 mee pionierde. Oldfield was nooit
tevreden over de originele mix (hier bijgevoegd op CD2) en maakte nu een
nieuwe stereo- (CD1) en 5.1-mix (de DVD).
Manfred Mann's Earth Band - Castles Burning
Van "Bootleg Archives Volumes 1-5" (Cohesion, 2009)
Eind
vorig jaar deed Manfred Mann wat Frank Zappa meer dan 20 jaar terug al
deed met z'n "Beat The Boots"-boxen: gewoon zelf een selectie
van de bootlegs met je muziek uitbrengen. Dan verdien je er zelf nog wat
aan en heb je de bootleggers mooi tuk. Bezwaar is wel dat de
geluidskwaliteit niet hi-fi is. Men besloot om de beroerde
geluidskwaliteit van de publieksopnamen geen opnamen uit de seventies uit
te brengen, de oudste opnamen uit de doos zijn van de "Chance"-tour
uit 1981. Ondanks de beroerde geluidskwaliteit is goed te horen dat de
groep een enorme power had in die tijd en in écht grote zalen optrad. Eén
schijf heeft als bron een live-radio-uitzending van de Noorse radio en dat
is schijf 4, opgenomen is (je verzint het niet) het plaatsje Hell in 1999.
Die schijf klinkt dus prima en vandaar dat we die nu bij de kladden
hebben. Sinds de heroprichting in 1991 (na het slappe album "Masque"
in 1987 lag de groep op z'n gat) werden een aantal nieuwe nummers vrijwel
elke avond gespeeld, terwijl ze de studioplaten (slechts twee sindsdien)
niet gehaald hebben: Bob Dylans "The Times They Are A-Changin'"
en Neil Youngs "Castles Burning" (dat eigenlijk "Don't Let
Them Bring You Down" heet en van "After The Goldrush"
komt). Om die reden, en omdat het een fraaie melodie heeft, een mooie
vocale wisselwerking tussen Noel McCalla en Mick Rogers en lekkere
toetsensoli, kiezen we laatstnoemde lied.
HERUITGAVE
Wigwam - Losing Hold
- Lost Without A Trace
Van "Fairyport" (Love Records, 1971 / Esoteric Recordings, 2010)
Fairyport was in 1971 het
derde studioalbum van het Finse Wigwam. Het was een dubbel-elpee
met een conceptachtige sfeer, die echter ruw werd verstoord door de 17
minuten durende live-jam “Rave-Up For The Roadies”, die de gehele
vierde plaatkant vulde. Daarvoor was er echter genoeg te genieten van een
vroeg progressieve band, die te omschrijven was als een mengvorm van
Mellotron-loze Genesis, pastorale Procol Harum en vocale Gentle Giant.
Instrumentaal stond vooral het orgel centraal, maar het totaalgeluid bevat
een veelheid aan andere instrumenten, inclusief
klassieke blazers, klavecimbel, celesta, violen en elektrische piano.
Schicke, Führs & Fröhling - Tao
Van “Symphonic Pictures”
(Esoteric Recordings, 1976/2010)
Midden
jaren '90 verscheen bij The Laser's Edge “The Complete Works Of SFF”
en de muziek was een ware revelatie voor velen. Jammer genoeg was de
klassiek getinte symfonische rock van het Duitse trio al een tijd niet
meer te krijgen maar Esoteric Recordings heeft nu de 3 albums in chique
uitgaven uitgebracht, waarbij het debuut “Symphonic Pictures” (1976)
is voorzien van een extra live-schijf met opnamen van redelijke kwaliteit
die een veel lossere band laten horen dan op het strak geproduceerde
debuut. Wij doen het met de fantastische openingstrack van het album,
dat later ook nog een grote bron van inspiratie zou zijn voor het Zweedse
Anglagard.
Sunday 20 June 2010 Show No. 896
NIEUW
Echoes - Epiloque (..Is Where We Start) & Proloque (Where We End...)
van het album “Nature |
Existence” (Progrock, 2010)
Dit gezelschap komt uit
Venezuela en maakt muziek die invloeden laat horen, die varieren van Pink
Floyd (wat dacht je anders met zo'n bandnaam...) tot en met Dream Theater.
Geen vaste zanger in deze band: een viertal vocalisten zingen dit debuut
vol. Dat komt het bandgevoel dan weer wat minder ten goede maar is niet
debet aan de goede sfeer van het album waarin het een gebalanceerde
afwisseling blijft tussen harde en melodieuzere stukken. De all round
prog rocker zal zeker heel wat plezier kunnen beleven aan dit album.
Gitaristen Antonio Silva en Rafael Sequera zijn prima op elkaar afgestemd
en krijgen een fraaie ondersteuning van toetsenist Alfredo Ovalles, zodat
de band Echoes een heel breed geluid kan presenteren.
NIEUW
Blitzen Trapper - Destroyer Of The Void
- Lover Leave Me Drowning
Van "Destroyer Of The Void" (Sub Pop, 2010)
Ik
denk dat dit de eerste keer is dat het in Seattle gevestigde label Sub Pop
materiaal aanlevert voor onze uitzending. Het label is vooral bekend als
bakermat van de (meer punky kant van de) grunge. Blitzen Trapper is dan
ook een buitenbeentje op het label. "Werden de sterren hier alleen
uitgedeeld voor ambachtelijkheid, dan zou Blitzen Trapper er wel zes
moeten krijgen. Het zestal uit Portland, Oregon moet een encyclopedische
kennis van de popgeschiedenis hebben.
"Destroyer Of The Void" is een bizarre mix van ELO, Garth
Brooks, vroege folk, countryrock en fantasiepop à la Genesis. Dat alles
met verve door elkaar geklutst en opnieuw gemonteerd. De stemmen en
koortjes zijn mooi, de instrumentatie laat niets te wensen over: Blitzen
Trapper is het einde van een evolutie." aldus Ariejan Korteweg in De
Volkskrant. Het titelnummer is nog het meest symfonisch. Het heeft met z'n
hak-op-de-tak-overgangen wel wat van het Zweedse ACT.
Niet alle elementen die Korteweg noemt zijn trouwens even evident. We
zouden, gezien met strijkers gearrangeerde popsongs als "Lover Leave
Me Drowning", The Beatles nog willen toevoegen.
NIEUW/JAZZROCK
Hines, David
- Kinesis
- In My Dream, Again
Van "Inner Duality" (Spicerack Records, 2009)
“Inner
Duality” is, na “Nebula” uit 2005, de tweede solo-CD van bassist
David Hines. Beide albums werden geproduceerd door Allan
Holdsworth-toetsenist Steve Hunt, die ook instrumentaal een flink stempel
op de muziek gedrukt heeft. Die muziek is een moderne kijk op de
ambachtelijke progressieve jazzrock uit de jaren zeventig, waarbij
regelmatig een Return To Forever-invloed te horen is. Hoewel Allan
Holdsworth dit keer niet als gast aanwezig is, is ook de gitaar prominent
aanwezig, hoewel het natuurlijk vooral het prominent gemixte, funky
baswerk van Hines is dat de meeste aandacht vraagt. Overigens zou Jeff
Beck eens naar de orkestratie van “In My Dream, Again” moeten
luisteren. Gevoelig en krachtig kunnen prima naast elkaar staan. http://www.cdbaby.com/cd/dhines2/from/eermusic
NIEUW
Anneke van Giersbergen - Waar Gaan We Heen
Van "Wie / Het Kwaad Buiten" (Nationaal Monument Kamp Vugt,
2010)
"Nationaal
Monument Kamp Vught heeft in samenwerking met een aantal artiesten een
originele, aansprekende manier gevonden om de vele verhalen te presenteren
die verbonden zijn met concentratiekamp Vught. Het herinneringscentrum
bestaat in 2010 twintig jaar en realiseerde vanwege dit jubileum een CD.
De titel van de CD refereert aan het gelijknamige nummer van Gerard van
Maasakkers, die aan de basis van de CD staat. Naast Van Maasakkers staan
op de CD (vooral nieuwe) nummers van Tom America, BJ Baartmans, Stef Bos,
JW Roy, Ernst Jansz en dus ook Anneke van Giersbergen. De CD omvat
verschillende muziekstijlen en uiteenlopende teksten en onderwerpen, die
op een toegankelijke wijze de geschiedenis van een plek verbinden met
universele vragen over vrijheid, solidariteit, medemenselijkheid en
keuzebewustzijn.", zo leert ons de website van Kamp Vugt. De CD
"Wie" gaat vergezeld van een DVD met een sobere documentaire,
"Het Kwaad Buiten", waarin dorpsgenoten worden gevraagd naar hun
herinneringen aan het kamp. Voor meer info, zie: http://www.nmkampvught.nl/index.php?id=2205
Van Giersbergens bijdrage is indringend, maar ook uiterst stemmig, met
Anneke zelf aan de piano en Tjeerd van Zanen op Mellotron.
Haale - Middle Of Fire
Van "No Ceiling" (Channel A Music, 2010)
"Iraanse
zangeres/songschrijfster die in de VS woont en die indierock mengt met
elementen uit Perzische muziek, zoals Ariane Delawari dat doet met
Afghaanse muziek en indierock. In Amerika werd dit album al bewierookt om
de vernieuwende manier waarop Haale psych-rock vermengde met soefimuziek.
In tien uitstekende zelfgeschreven nummers combineert Haale elektrische
rockinstrumenten als gitaar en bas met allerhande Perzische instrumenten,
waaronder sitar, viool, cello, klarinet en diverse soorten Midden-Oosterse
percussie. Samen met Haales bezwerende zang (deels Engels, deels Perzisch)
levert dat vele bijzondere kippenvelmomenten voor elke een beetje
avontuurlijk ingestelde luisteraar." (Eric van Domburg Scipio, Heaven)
In dit openingsnummer blijven de Afghaanse elementen op wat percussie na
nog in de kast. Het is een intrigerend progressief popnummer in de stijl
van Robby Aceto, met wiens spel ook de gitaarfratsen van Mike Gamble te
vergelijken vallen.
Introitus - Ghosts
Van “Fantasy” (eigen beheer, 2007)
Al verschenen in 2007 besteden wij aandacht aan het
debuutalbum Fantasy van deze Zweedse formatie. Muzikaal zijn er best wel
wat parallelen te trekken met 'ons' Flamborough Head. Introitus heeft ook
als kern 2 partners in de vorm van toetsenist Mats Bender en zangeres Anna
Jobs Bender en de band gebruikt folky klanken als smakelijke toefjes
binnen hun aangename neoprog. Maar Introitus heeft ook een iets andere
kant die we met name horen in het dramatische Ghosts, waar in de sound wat
meer neigt naar Magenta. Aangename ontdekking met het leuke nieuws dat er
dit jaar al een nieuw album zal uitkomen.
Anathema
– Summernight Horizon
Van
het album "We're Here
Because We're Here" (K-Scope, 2010)
"Het geslaagde
tussendoortje “Hindsight” buiten beschouwing gelaten, is dit het
eerste studioalbum sinds het indrukwekkende “A Natural Disaster”
(2003). Vernoemd naar een lied dat tijdens de Eerste Wereldoorlog vaak
gezongen werd om het moreel van de geallieerde troepen op te krikken, is
het andermaal geen opgewekt album. Anathema bestaat nu 20 jaar en dat is
volgens de band te danken aan het doorzettingsvermogen van de bandleden.
De muzikale koers is dan ook vooral het resultaat van hun onderlinge
verstandhouding. Dit vertaalt zich in dikwijls mistroostige en
melancholische muziek, waarbij de zes Liverpudlians hun ziel blootleggen.
Maar er komt toch een zeker optimisme naar voren. Het album lijkt een
soort van ultieme zen-ervaring, waarbij alle puzzelstukjes ineens op hun
plaats lijken te vallen. Dit heeft de muziek, die tot de meest
toegankelijke van de band behoort, maar toch avontuurlijk en afwisselend
blijft, naar een hoger niveau getild." (Frans Schmidt, Progwereld)
Dit nummer draaien we speciaal als vooruitzicht op de langste dag van het
jaar, deze week.
LIVE-TIP
Fischer Z - Battalions Are Strangers
Van het verzamelalbum “Going
Red For A Salad” (EMI, 1990), oorspronkelijk van het album “Red Skies
Over Paradise” (Liberty, 1981)
Het LOTS festival, ofwel het
Lowlands voor de oudere jongere, dat van 27 tot 29 augustus plaats zou
vinden op Evenemententerrein Walibi World, is geannuleerd. Wegens
tegenvallende kaartverkoop was deze beslissing onvermijdelijk. Degenen die
een kaart gekocht hebben krijgen hierover persoonlijk bericht. De al
gecontracteerde artiesten Simple Minds en Fischer Z zullen wel een
optreden verzorgen, maar dan in Enschede, in Go Planet, op zaterdag 28
augustus. De voorverkoop daarvoor is afgelopen zaterdag begonnen.
HERUITGAVE
Wigwam - Proletarian
- Inspired Machine
- Petty-Bourgeois
- Pride Of The Biosphere
Van "Being" (Love Records, 1974/2001 / Esoteric Recordings,
2010)
“Being” wordt beschouwd
als de meest progressieve plaat van het Finse Wigwam. De LP kwam uit in
1974 en was de ultieme poging om internationaal door te breken, iets wat
niet helemaal lukte. Pekka Pohjola en Jukka Gustavson verlieten vervolgens
de band, waarmee het progressieve element naar de achtergrond werd
gedrukt. “Being” is een ambitieus, politiek getint, toetsengericht
werkstuk, dat een bepaald melodieuze Canterbury Scene-sfeertje heeft. Dit
komt niet door de veelvuldig voorkomende Moog- en elektrische pianosolo's,
maar ook door de jazzy inzet van fluiten en andere blaasinstrumenten. De
zang is een belangrijk kenmerk, zeker in de gekozen nummers, waarbij
typische stemmetjes beurtelings doen denken aan Peter Gabriel, Geoff Mann
en Fish.
Trillion -Child Upon The Earth
Van "Trillion" (Rock Candy Records, 1978/2009)
Heruitgave
van het debuut van deze Amerikaanse band die behoorlijk pompeuze AOR
maakt. Dit is een symfonische AOR-song in een aan Styx verwante stijl. Met
toetsenist Patrick Leonard (later in Toy en Third Matinee en natuurlijk
producer van Madonna en Roger Waters) en zanger Fergie Fredriksen (midden
jaren '80, toen Toto op z'n AOR'st was, korte tijd Toto-zanger). Zonder
Fredriksen maakte de band nog "Clear Approach" in 1980, met
Leonard tevens op zang. Beide albums waren tijdenlang niet leverbaar en
vooral dit "Trillion" was een duur collectors' item geworden.
HERUITGAVE
However - In The Aisles
- Lamplight
Van "Sudden Dusk" (1981/2009 North America East Recordings)
Deze in 1977 opgerichte Amerikaanse band had een heel Europese sound,
refererend aan o.a. Canterbury-groepen. Net als deze bands is er in de
progressieve rock ook een jazzrock-element te ontwaren. "In The
Aisles" is een van die korte vocale nummers waarin de
Canterbury-invloed evident is. "Lamplight" is een instrumental,
die wisselend aan Gentle Giant, Happy The Man en UK doet denken. Dit
debuut uit 1981 is een album waarop meeslepende en nerveuze, gedragen en
bizarre passages elkaar afwisselen en waarop ook Zappa- en King
Crimson-invloeden op vallen te ontwaren. Voor dit album en voor het tweede
en laatste album "Calling" uit 1984 verzorgt North America East
Recordings de CD-heruitgaves, nadat Kinesis de albums ook al eens had
uitgebracht.
Frankie Goes To Hollywood - The Power Of Love (12" version)
Van “Welcome To The Pleasuredome” (ZTT, 1984/25th
Anniversary Edition: 2010)
Het
mooie aan deze heruitgave is dat het originele album intact is gebleven en
dat alle bonustracks op een separate schijf staan. Natuurlijk is die
schijf niet compleet (want er zijn heeeeeeeel veeel verschillende versies
van songs) maar het biedt wel een aantal mooie dingen zoals de lange
versie van deze symfonische ballade. Met veel gevoel voor humor opent
producer Trevor Horn deze met een opname van de BBC DJ Mike Read die
weigert om “Relax” te draaien nadat hij de hoes van die
single heeft gezien. Twee dagen later doet de BBC de single in de ban en
een week later is die single, die toen 3 maanden uit was, nummer 1. De rest is geschiedenis.
Barclay James Harvest - Guitar Blues
Van “Face To Face” (Polydor,
1987)
Afkomstig van een wel heel
erg typisch jaren '80 product. Dit is één van de meer symfonische
stukken van het album, geschreven en gezongen door gitarist John Lees.
For Absent Friends - Father
Van het album “Tintinnabulation” (eigen beheer, 1996)
Vaderdagliedje, vooral voor
hen die er niet meer zijn. Afkomstig van het meest symfonische album van
de Rotterdamse groep, toen nog met zanger A.T..
Sunday 13 June 2010 Show No. 895
LIVE-TIP
Toto - Falling In Between
Van het album “Falling In Between Live” (Eagle, 2007)
In februari 2010
maakte de band bekend, dat bij Toto-bassist Mike Porcaro ALS
gediagnosticeerd is. Ter ere van hem kondigde de band een korte reünie
aan voor een tweeweekse Europese tour in juli 2010. David Paich, Steve
Lukather en Simon Philips gaan samen met de voormalige bandleden Joseph
Williams en Steve Porcaro en aangevuld met bassist Nathan East de band
Toto vormen tijdens deze memorabele tweeweekse tour als eerbetoon aan
Mike’s onvoorwaardelijke vriendschap en muzikale erfenis als “the
groove meister” van Toto. Op 11 juli is de groep de afsluiter van het
Bospopfestival in Weert en twee dagen later treedt Toto op in
Heerhugowaard in De
Weardse Tempel. De opname die u nu hoorde werd gemaakt in Parijs in 2007.
Porcupine Tree -
What Happens Now?
Van "Anasthetize" (K-Scope, 2010)
Een registratie van een concert uit de "Fear Of A Blank Planet"-tour,
gefilmd in oktober 2008 tijdens twee concerten in 013 te Tilburg. De 130
minuten durende film bevat een complete uivoering van het ”Blank Planet”
album en bovendien elf oudere publieksfavorieten. Mooi is, dat men overlap
met de vorige live-DVD "Arriving Somewhere" heeft vermeden:
alleen "Halo" dubbelt. Nu krijgen we o.a. "Sleep Of No
Dreaming" en "Dark Matter". De video is opgenomen en
bewerkt onder leiding van Lasse Hoile. Er is gebruik gemaakt van high
definition camera’s en het geluid is gemixed in stereo en Dolby 5.1
sound. Deze speciale editie gaat vergezeld van een fotoboekje met
live-fotografie. Het boek bevat naast de reguliere DVD ook een High
Definition Blu-Ray met hetzelfde materiaal. In het gekozen nummer
excelleert vooral Gavin Harrison middels het spelen van een ontelbare
oneven maatsoort (of liever: een hele hoop maatsoorten door elkaar).
NIEUW
Nick Magnus with Steve Hackett -
Children Of Another God
Van "Children Of Another God" (eigen beheer, 2010)
"Nick Magnus is de uiterst begaafde toetsenist die in de jaren
'70 en '80 met Steve Hackett samenwerkte op enkele van diens beste platen.
Daarnaast maakte hij kort deel uit van The Enid, maar meestal wordt zijn
naam in één adem genoemd met die van de Mellotron, waar hij een
specialist op is. Dit solo-album is een schitterend werkstuk geworden, een
conceptalbum met teksten van Dick Foster. Magnus wordt bijgestaan door een
keur aan bekende musici, zoals Steve en John Hackett, Pete Hicks (ex-Steve
Hackett Band) en Tony Patterson. Het openende titelnummer is meteen al een
briljant stuk typisch Britse symfo, dat zo van een album van Hackett had
kunnen komen. Het kent een fantastische melodie en heerlijke uitspattingen
op de Mellotron. Het indrukwekkende tussenstuk heeft ook Genesis-trekjes.
Sommige stukken doen denken aan The Alan Parsons Project, andere ademen
bijna dezelfde, ook weer typisch Britse, sfeer als het werk van Anthony
Phillips." (naar Paul Rijkens, iO Pages. Dit album is 'Vette Krent'
in iO Pages 94/2010)
NIEUW
Marillion – The Party
van “Out of Season” (Racket Records, 2010)
Van de tweede disc van het complete overzicht van het
Marillion-weekeinde van vorig jaar pakken we nu de zogenaamde 'Tumble down
the years'-avond. Oftewel: er werd teruggeteld middels het spelen van (zo
goed als) een nummer van ieder jaar uit het leven van de band. Natuurlijk
wel met een klein beetje creatieve vrijheid. Dit monde uit in een zeer
mooie setlist die vrij rustig begon met het recentere werk en langzaam
werd opgebouwd naar de climax met stukken uit het Fish-tijdperk. Toen de
eerste noten van “Slainte Math” werden ingezet Was het feestje
compleet. Algemene consensus onder de fans is dat Marillion deze set
eigenlijk voor een breder publiek zou moeten uitbrengen, in plaats alleen
in eigen beheer. We draaien van deze set “The Party”, een mooie brug
naar het volgende weekeinde, waar dit nummers zeker zal worden gespeeld op
de eerste avond.
MYSPACE
District 97 - I Can't Take You With Me
Wat krijg je als je een stevige progband combineert met een
klassieke celliste en een zangeres die al in de finale-rondes heeft
gestaan van American Idol? Je krijgt dan een band genaamd District 97 die
in september haar debuutalbum zal uitbrengen op het Laser's Edge label. De
song die we draaien is een ingekorte versie zoals die op hun MySpace
staat, waar nog meer voorproefjes zijn te horen. Op Youtube valt ook nog
de video bij dit nummer te zien:
http://www.youtube.com/watch?v=tZaPUJrykAg .Het zal zo maar kunnen dat District 97 volgend jaar op NEARfest
staat.
Haken – Aquarium
Van het album “Aquarius” (Sensory, 2010)
Het Londonse Haken bestaat 3 jaar.
“Aquarius” is het eerste volwaardige album van de band.
Het is een conceptalbum met als
(sprookjes)thema de man en de zeermeermin. De muziek ligt op het eerste
gehoor in het verlengde van die van Dream Theater. Dit komt vooral door de
zangpartijen die veel lijken op die van James LaBrie. Toch is de
vergelijking met Dream Theater iets te kort door de bocht: de muziek van
Haken heeft bijvoorbeeld een grotere diversiteit, zo ook in het geplande
nummer “Aquarium” waarin je wordt meegenomen in een draaikolk aan
stijlen. Haken
treedt trouwens op tijdens het Prog Power Festival in het Limburgse Baarlo,
2 oktober aanstaande.
IN HET NIEUWS
Phil Collins – People get ready
van “Phil Collins Live”
Opgenomen tijdens de eerste solo-tour van de Genesis-drummer/zanger,
waar hij al zijn voorliefde voor Motown liet horen. Phil zal binnenkort
ook net als Gabriel een cover-album uitbrengen met een kleine 23
Motown-covers (ten minste: op de 'special edition'. De gewone editie bevat
er minder) Ook zal hij weer het podium betreden en een klein aantal shows
doen in de VS. Dit nummer van Curtis Mayfield is dan wel niet afkomstig
uit de Motown-stal, maar zal niet misstaan op de setlist.
LAATSTE NUMMER EERSTE UUR
Deep Purple / Jon Lord – Concerto For Group Änd Orchestra – Movement
van “In Concert With The London
Symphony Ochestra” (Eagle, 1999)
In september 1999 werd voor het eerste in 30 jaar Jon Lords “Concerto
For Group And Orchestra weer opgevoerd, nadat de Nederlander Marco de
Goeij de partijen had uitgeschreven. Het geheel werd gebracht onder de
noemer Deep Purple and friends en er werden die avond andere Deep Purple-
en solonummers met orkest gespeeld. Zo kwam de vorige maand overleden
Ronnie James Dio langs voor een vertolking van Roger Glovers “Love Is
All”. Centraal stond echter het befaamde Concerto. Jon schijnt
hierna de smaak voor het klassieke weer te pakken te hebben gekregen, en
verliet de band kort hierop om zich op een aantal klassieke projecten te
storten, maar ook de rock vergat. Komend jaar zal hij wederom een aantal
groots opgezette concerten met orkest doen, alwaar wederom het Concerto
uit 1970 wordt gespeeld, maar ook zal hij het latere
solowerk“Sarabande” én meer gaan uitvoeren. Hij maakt dan gebruik van
lokale bands (soms Deep Purple cover-bands) en orkesten. Wel zijn er een
paar vaste zangers, waaronder Steve Balsamo uit de Britse musical-wereld.
In oktober is Jon in Essen te bewonderen.
LIVE-TIP
Silhouette - Cinema Backseat
Van het album “Moods” (Progress
Records, 2009)
Nederlandse band die met het
sterk gitaar- en toestengeörienteerde nummers, maar met matige zang vorig
jaar het album “Moods” maakte. Silhouette is één van de optredende acts op het Progfarm 2010 Festival op zaterdag 6 november. Het jaarlijkse progfestival van Flamborough Head in Bakkeveen
presenteert de volgende bands: Silhouette (Nederland), D'AccorD
(Noorwegen), natúúrlijk Flamborough Head (Nederland), Sunchild (Oekraine)
en Toxic Smile (Duitsland).
Midas: The Slough Of Despond
Van "25th Anniversary Concert & Early Rare Tracks" (Musea/Poseidon,
2009)
Erik Neuteboom
noemde in SI Magazine en iO Pages het Japanse Midas ooit
een langdradige mix van PFM (viool) en Marillion (toetsen) op basis
van haar eerste twee platen. Dat de groep sindsdien wel degelijk aan
kracht heeft gewonnen is te horen op het jubileumalbum ter gelegenheid van
het
25 jarig bestaan van de band. Het lange, van het debuut afkomstige The
Slough Of Despond bevat in een pakkende compositie veel elementen die
symfonische rock zo leuk maken: enthousiaste zang, Rick Wakeman-achtige
Moog-solo's, flitsende viool- en gitaarsolo's en vlot drumwerk. Helaas
is slechts een deel van het optreden op deze schijf terecht gekomen. De
andere vier tracks zijn uit de archiefdoos, maar ook daar is genoeg te
beleven. In een mail deelde de band mee dat ze druk bezig zijn met haar
zevende studioplaat.
NIEUW
Vanden Plas -
Quicksilver
Van "The Seraphic Clockwork" (Frontiers, 2010)
"Wat voor “Christ 0” gold, is ook van toepassing op deze
opvolger: de overtreffende trap voor wat betreft songschrijven,
uitwerking, muzikale agressie, orkestratie, et cetera. Ook is dit wederom
een conceptalbum. En ook nu zat er 4 jaar tussen de albums. Tijd die is
gevuld met het produceren van eigen musicals (‘Abydos’, ‘Ludus
Danielis’ en ‘Christ 0’) en participatie in de musicals ‘Jesus
Christ Superstar’ en ‘Hair’. Gitarist Stephan Lill trekt hier stevig
van leer en is de sterkste troef op “The Seraphic Clockwork”. Op de
voet gevolgd door Andreas Lill die elke vrije seconde opvult met rollende
basdrums en bekkengekletter. De overbekende slepende zang van Andy Kuntz
heeft hier overigens geen last van. Eigenlijk verdient dit album niets dan
lof. Er staat geen enkel zwak nummer op en kent enkele heel fraaie
hoogtepunten vol pakkende refreinen, zorgvuldige orkestratie en perfect
gitaarwerk. Vanden Plas levert exact dat wat we mogen verwachten."
(Govert Krul, Progwereld) "Quicksilver" is op dit voornamelijk
met progmetal gevulde album een heel symfonisch stuk met veel
sfeerwisselingen, waarin plaats is voor o.a. Hammondorgelerupties en een
ingetogen passage virtuoos leadwerk voor basgitaar.
Karn, Mick: Saday Maday
Van "Bestial Cluster" (CMP Records, 1993)
Vorige week meldde de website van voormalig Japan-bassist Mick Karn
(http://www.mickkarn.net/) dat bij hem kanker is ontdekt. Door de ernst
van de situatie en tegelijkertijd zijn financiële situatie heeft men
besloten om geld in te zamelen om de peperdure behandeling te bekostigen.
Zelfs Midge Ure (waarmee Karn regelmatig gewerkt heeft) komt in actie en
wil een benefietconcert organiseren, waarbij hij zelfs een Japan-reünie
voor mogelijk houdt (http://www.bbc.co.uk/6music/news/20100611_midge.shtml).
Wij gaan voor de gelegenheid terug naar Micks derde solo-album, het
fraaie, door David Torn en Karn geproduceerde “Bestial Cluster” uit
1993, waarop overigens ook ex-Japan-collega's Steve Jansen en Richard
Barbieri te horen zijn.
IN HET NIEUWS:
Neu! - Isi
Van
“Neu 75” (EMI, 1975)
Deze week werd
bekend gemaakt dat voormalig Neu-lid Michael Rother deze zomer concerten
zal geven onder de noemer "Hallogallo 2010". Hij wordt
bijgestaan door Steve Shelley (Sonic Youth), Benjamin Curtis (School of
Seven Bells) and Aaron Mullan (Tall Firs). Samen zal men muziek spelen van
Neu!, maar ook van Harmonia en Michael Rothers solo-albums. Er zijn nog
geen concerten in de buurt aangekondigd, niet eens in Duitsland zelf, maar
wel een mooie aanleiding om de openingstrack van het album Neu '75 eens te
draaien omdat daar met name de invloed van Michael Rother het meest
aanwezig is.
IN
HET NIEUWS
Helmet Of Gnats - Lesser Beings / Misfit Toys
Van
“Helmet Of Gnats” (Ambient Records, 2004)
De Amerikaanse
band Helmet Of Gnats viel in 2004 ontzettend positief op met hun energieke
titelloze album gevuld met symfonische jazzrock. Deze week heeft de band
eindelijk de opvolger, “High Street”, uitgebracht welke voor als nog
via bekende mailorders als Wayside, Synphonic en The Laser's Edge is te
krijgen, snel gevolgd door CD Baby en Amazon. We doen het nu nog even met
twee tracks van het vorige album.
Sunday 06 June 2010 Show No. 894
OPENER
Gabriel, Peter - Down The Dolce Vita
Van “Peter Gabriel (1)” (Virgin, 1979)
Lekker bombastisch nummer met
orkest. En toevalligerwijs is er een tweede deel van de New Blood-tour
aangekondigd, tijdens welke Gabriel alleen begeleid door orkest zal
optreden. Het eerste deel van zo'n concert bestaat uit de integrale
vertolking van het recente coveralbum “Scratch My Back”, het tweede
deel behelst highlights uit Gabriels solo-carrière in nieuwe
arrangementen.
Anathema - Everything
- Universal
Van "We're Here Because We're Here" (K-Scope, 2010)
"Het geslaagde
tussendoortje “Hindsight” buiten beschouwing gelaten, is dit het
eerste studioalbum sinds het indrukwekkende “A Natural Disaster”
(2003). Vernoemd naar een lied dat tijdens de Eerste Wereldoorlog vaak
gezongen werd om het moreel van de geallieerde troepen op te krikken, is
het andermaal geen opgewekt album. Anathema bestaat nu 20 jaar en dat is
volgens de band te danken aan het doorzettingsvermogen van de bandleden.
De muzikale koers is dan ook vooral het resultaat van hun onderlinge
verstandhouding. Dit vertaalt zich in dikwijls mistroostige en
melancholische muziek, waarbij de zes Liverpudlians hun ziel blootleggen.
Maar er komt toch een zeker optimisme naar voren. Het album lijkt een
soort van ultieme zen-ervaring, waarbij alle puzzelstukjes ineens op hun
plaats lijken te vallen. Dit heeft de muziek, die tot de meest
toegankelijke van de band behoort, maar toch avontuurlijk en afwisselend
blijft, naar een hoger niveau getild." (Frans Schmidt, Progwereld)
Misschien wel de twee meest symfonische nummers van een sowieso zeer
stemmig en verzorgd gearrangeerd album. In "Universal" is een
fraai strijkorkestarrangement te horen.
NIEUW
Marillion - Season's End
van “Out Of Season” (Racket Records, 2010)
In 2009 hield Marillion voor
de tweede keer een Marillion Weekend in Port Zelande en wel van 20 tot 23
maart. Over drie avonden speelde de band 3 totaal verschillende sets. Voor
de liefhebber en aanwezigen is er nu na te genieten met een DVD-set met al
die optredens. De eerste disc staat in het teken van het album “Season's
End”, dat zijn 20-jarige jubileum vierde in 2009. Het geheel is een een
mooie box gestoken en kniknt ok nog eens fantastisch. Daarnaast zijn de
fans het er nu
al over eens dat dit een van de best geschoten DVD's is. Het is dan ook
echt een labour of love.
Volgend jaar zal de band het feestje weer herhalen en zal de eerste avond
in ieder geval het gehele “Holidays In Eden”-album gespeeld worden.
Wie er nog naar toe wil moet echter snel zijn aangezien er afgelopen week
nog maar 150 plekken vrij waren. Volgende week meer...
PSYCHEDELISCHE SINGER/SONGWRITER
BRITPOP
Travis - The Cage
Van “The Invisible Band” (Indipendiente, 2001)
Lekker luchtig plaatje van deze Britse band die duidelijk is geïnspireerd
door The Beatles. Muzikaal neigt het vaak ook naar het singer/songwriter-genre
en zelfs psychedelica. Zo doet dit nummer aan Britse psychedelische
protoprogband Fairfield Parlour denken.
Quidam - Sanktuarium
Van "Strong Together" (Rock Serwis, 2010)
Mooi verzorgde release van de
Poolse groep: Een live-DVD, vergezeld van dezelfde opnamen op twee CD's,
verpakt in een fraaie uitklapdoos. Het betreft in Polen gemaakte opnamen
van de "Alone Together"-tournee. De hoofdmoot van de setlist
komt van de twee platen met de huidige vocalist, zanger Bartek Kossowicz:
"SurREvival" en vooral "Alone Together". Geïncorporeerd
in de eigen nummers zijn fragmenten van o.a. King Crimsons "Red"
en The Doors' "Riders On The Storm". Besloten wordt met (een
overigens matige) cover van Pink Floyds "Wish You Were Here".
Interessant is het om Bartek "Sanktuarium" te horen zingen, de
klassieker van de eerste Quidam-plaat, toen nog met zangeres. Zijn
benadering (let op het gebruik van dynamiek) is echt totaal anders.
NIEUW (REPRISE)
PSP - Indian Summer
Van "Live" (Forest Music, 2010)
Een paar weken geleden besteden we aandacht aan de live-CD van het
gelegenheidstrio Philippe Saisse/Simon Phillips/Pino Palladino, waarop
lekkere jazzrock, verantwoorde fusion en een moderne kijk op jazz werden
gecombineerd. In Japan, waar het optreden plaatsvond, verscheen de plaat
met een bonus-track, de Simon Phillips-compositie “Indian Summer”,
waarvan het origineel te vinden is op “Symbiosis” uit 1995, terwijl de
drummer het ook op een andere live-plaat plaatste: “Another Lifetime”
uit 1999. Uiteraard valt dit nummer in de eerstgenoemde van de drie
aangehaalde stijlcategorieën: lekkere jazzrock dus.
LIVE-TIP
Supertramp
- The Logical Song
Met zowel Supertramp als de voormalige zanger
van de groep, Roger Hodgson in de concertagenda kunnen we niet om deze band heen.
Roger Hodgson: 12 juni in Den Haag in het
World Forum, het voormalige Congresgebouw.
Supertramp: 4 oktober in Arnhem in het
Gelredome.
AKTUEEL: FOCUS IN NIKE VOETBAL WK CAMPAGNE
Focus - Hocus pocus
Van “Moving Waves” oftewel “Focus 2” (EMI, 1971)
Ter ondersteuning van de WK campagne voor 2010
heeft Nike gekozen voor de oude hit “Hocus Pocus” van de Nederlandse
progrockband Focus. Op vrijdag 21 mei jl. werd de indrukwekkende drie
minuten durende Nike-film “Write The Future” gelanceerd via Facebook,
Youtube en televisie in maar liefst 32 landen tijdens de Champions
League-finale. (bron: Progwereld)
IQ – Frequency
Van het meest recente IQ- album “Frequency” (Inside Out, 2009)
IQ viert dit jaar het 25-jarig bestaan van
“The Wake”. Er zal een speciale CD-editie verschijnen en de band doet
een tournee om dit heuglijke feit te ondersteunen: op 17 juni is dat te zien in Bochum in Zeche en op 19 juni in Zoetermeer,
in De Boerderij.
COVER
Easy Star All-Stars - Money/Us And Them
Van "Dub Side Of The Moon - Live" (Easy Star Records, 2006)
In 2003 waagden
The Easy Star All-Stars zich aan een reggae-versie van de progressieve
rock-klassieker “Dark Side Of The Moon”. De CD “Dub Side
Of The Moon” werd een behoorlijk succes, zowel binnen de reggae als
binnen breed denkende progressieve fans. De plaat ging gepaard met flink
wat live-optredens en van één van die shows werd in 2006 een registratie
op
DVD gezet. Met twee blazers, een toetsenman, drummer, percussionist,
bassist, gitarist, zangeres en reggaerapper werd een breed bandgeluid
neergezet, die doordat meerdere instrumentalisten tevens de microfoon ter
hand nemen ook vocaal weet te overtuigen. In tegenstelling tot het
gitaarsololoze studioalbum bevat de live-uitvoering van “Money” een
behoorlijk ruige solo op de zessnaar die vervolgens naadloos overgaat in
het aardig tegen het origineel aanleunende sferische intro van “Us And
Them”.
ZOMERSYMFO
Hoelderlin - Honeypot
Van “Hoelderlin” (Intercord/EMI, 1975)
In 1975 verscheen het tweede, titelloze album van
deze Duitse formatie. Het was tevens het eerste album waar op de band
definitief ging voor een symfonisch progressief geluid, na een debuutalbum
dat meer een folkrock sound liet horen. De zang is niet bepaald bijzonder
te noemen maar het heeft wel een charmant karakter. Het zijn met name de
altviool Christoph Noppeney en het smaakvolle toetsenwerk van Joachim
Grumbkow die de toon zetten.
Ecstasy In Numbers - Cruisin'
Van het album“Spellbound” (eigen beheer, 1998)
Ecstasy In Numbers is een trio rond drummer Garey
Williams en gitarist Mike Mattingly dat samen met bassist Dean Schmidt het
hele smaakvolle jazzrock-album “Spellbound” uitbracht in 1998. Jammer
dat er na het jazzier “The Search” uit 2000 op plaatgebied weinig meer
van deze heren is vernomen. Optreden doet EIS echter nog wel regelmatig:
zie http://www.ecstasyinnumbers.com
Knight Area - Awakening
Van het meest recente album “Realm Of Shadows”
(The Laser's Edge, 2009)
De Nederlandse band heeft een
optreden, op 12 juni in De Sjor in Roggel moeten cancellen.
Door persoonlijke omstandigheden ziet de band zich hiertoe genoodzaakt. Andere
optredens gaan gewoon door.
Jadis - The Beginning And The End
Van het album “More Than Meets The Eye” (Giant Electric Pea, 1992 /
Inside Out, 2005)
Dit tweede Jadis-album is
echt zo'n plaat die het eigenlijk alleen maar erg goed dat het als het
mooi zomers weer is. Het zit hem in die sprankelende tonen uit Gary
Chandlers gitaar, zoals je die aan het begin van dit nummer hoort. De
heruitgave uit 2005 op Inside Out, die volledig is geremixt en gemasterd,
zorgt er ook nog eens voor dat het geheel echt fantastisch klinkt. Let
maar eens hoe
heerlijk lekker laag die baspedalen er halverwege in knallen.
Xymphonia is
sponsored by: