NIEUW
Threshold - That's Why We Came
Van "March Of Progress" (Nuclear Blast, 2012)

Liefst vijf jaar verstreken er sinds "Dead Reckoning" (2007), maar er is in die tijd dan ook wel het een en ander gebeurd in het Threshold-kamp. Zo verliet zanger Andrew 'Mac' McDermott de groep onverwacht vlak na de release van "Dead Reckoning", waarna hals over kop oerzanger Damian Wilson werd opgetrommeld voor de al geplande tournee. Tot 2009 was Threshold op het podium te vinden, waarna het nog een jaar duurde eer er berichten kwamen dat er aan een nieuw album werd gewerkt. Vorig jaar kwam het trieste bericht dat Mac overleden is aan een nierziekte. En nu is er dan eindelijk "March Of Progress", die inderdaad progressiever getint is dan zijn voorganger, dat het hardste album uit de Threshold-historie is. Ook de muziek op "March Of Progress" is toch in de eerste plaats symfonische metal te noemen, maar het lijkt wel of de terugkeer van Wilson ook voor meer melodie en warmte zorgt. Zeker in het door Wilson geschreven "That's Why We Came", dat overigens ook een fijne gitaarsolo van Karl Groom bevat en de kenmerkende pompeuze en stuwende keyboardgrond van Richard West.
Website: http://www.thresh.net/.

NIEUW
Kaipa - Vittjar
- A Universe Of Tinyness
Van "Vittjar" (Inside Out, 2012)

"Vittjar" is het elfde Kaipa-album dat sinds de oprichting in 1973 verschijnt en het zesde sinds de heroprichting in 2002. En het is het derde album op rij in dezelfde bezetting. De eerste stukken van het album klinken meteen vertrouwd: de afwisselende zang tussen Aleena Gibson en Ritual-zanger Patrik Lundström, de wervelende keyboards van bandleider/oprichter Hans Lundin, creatief gitaarwerk van Per Nilsson en een swingende ritmesectie in de vorm van Jonas Reingold (Flower Kings, Karmakanic) en Morgan Agren (Mats & Morgan). Het had nog sprankelender kunnen zijn als Lundin voor zijn keyboard-soli niet steeds weer zou kiezen voor een distortion-gitaar-achtig geluid. Afwisseling is er wel. Bijvoorbeeld in de enerverende epic "Our Silent Ballroom Band" of middels de reggae van "Treasure House". Het titelnummer is ook bijzonder, want het is voor het eerst sinds begin jaren '80 dat Kaipa zich van de Zweedse taal bedient. Het is een aangenaam folky song, die zo op een Ritual-album had gepast en ook gezongen wordt door Lundström. Beide vocalisten zijn te horen in "A Universe Of Tinyness". Dat klinkt al meer typisch Kaipa, ook al zorgt gastvioliste Elin Rubinsztein ook hier voor een folky trekje. Hoogtepunt is een sterk opgebouwde feature voor gitarist Nilsson. Website: http://www.kaipa.info/.

NIEUW
Citizen Cain - The Hunting Of Johnny Eve / Trapped By Candlelight
Van "Skies Darken" (Festival Music, 2012)

Citizen Cain draait al mee sinds de begindagen der neo-prog, begin jaren '80, maar nam pas tien jaar later in een grotendeels andere samenstelling zijn debuut op. Dat "Serpents In Camouflage" en zijn opvolger verschenen op het Silly Insects-label van SI Music. Sindsdien zijn we de groep eerlijkgezegd een beetje uit het oog verloren, hoewel er tot aan 2002 nog drie albums meer verschenen. En nu dus, weer tien jaar later, dit zesde album "Skies Darken". En het is een werkstuk waar hoorbaar veel werk is gaan zitten. Componist Stewart Bell en tekstschrijver Cyrus hebben een complex conceptalbum in elkaar gesleuteld met héél veel noten en héél veel tekst. Dit alles heeft meteen een overdonderend effect op de luisteraar, al zal het waarschijnlijk wat langer duren eer het echt bij de kladden grijpt. Gelukkig is er wel gedacht aan dynamiek middels bijvoorbeeld atmosferische interludes en, zoals in "The Hunting Of Johnny Eve" een heerlijke old-school fiddly-widdly-synthesizersolo. En dan is er natuurlijk de bijzondere zang van Cyrus, die goed naar Peter Gabriel geluisterd heeft. Het album schopte het tot Vette Krent in iO Pages 109/2012: "Een groots album. Citizen Cain kiest - zoals wel vaker - niet de gemakkelijkste weg, maar elke noot van de wat grillige en complexe symfo is wel raak. "Skies Darken" is een prachtige, beeldende titel voor een conceptalbum over de zwarte kant van de mensheid." (Martinka Zandijk-van Noorloos)
Website: http://www.xcain.freeserve.co.uk/.

NIEUW
Gate 6 - Man To Be
- It's Over
Afkomstig van "God Machines" (eigen beheer, 2012)

Gate 6 is een bandnaam die al een heel lange tijd de ronde doet maar, waar van we nog nooit echt wat muzikaals te horen hebben gekregen. Tot nu! Tegelijkertijd ontstaan met ENorm in de tijd dat Marathon zich opsplitste, was er de 'belofte' dat Gate 6 wat meer trouw zou blijven aan het klassieke Marathon-geluid. Met "God Machines" maakt de groep die belofte vervolgens meer dan waar. Nog veel gekker, dit is meer Marathon-achtig dan dat Marathon ooit zelf geweest is :-). Zanger Erik Masselink kennen we nog van de progmetalgroep Symmetry en hij heeft een opvallende stem die je gelijk in de muziek zuigt. En er zijn nog meer bekende namen: bassist Jack Suurmond (ex-Marathon) en drummer Martin Kuipers (Barstool Philosophers), maar het is Tony ten Wolde die grootste eer toekomt. Was hij bij Marathon nog de toetsenist, nu is hij overgestapt op gitaar en hij is tevens verantwoordelijk voor de productie van “God Machines”. Een album van internationale allure en kandidaat voor een hoge positie op de Xymphonia-jaarlijst. Website (waar weinig info is te vinden): http://www.myspace.com/gate6.

NIEUW
Elbow - Snowball
Van "Dead In The Boot" (Fiction, 2012)

Onlangs draaide we de officiële BBC-themasong van de Olympische Spelen in Londen. Dat was het spiksplinternieuwe Elbow-nummer "First Steps". We kondigden toen al de komst van een b-kantjes-verzamelaar aan. Sindsdien speelde de groep ook nog een fraaie rol in de eindceremonie van de Spelen en nu is er dan "Dead In The Boot". Het album gaat in vogelvlucht op een alternatieve manier langs de gehele bandcarrière, van "None One" (afkomstig van de "Newborn"-EP uit 2001) tot "Buffalo Ghosts" (het b-kantje van "Open Arms", van Elbows meest recente album "Build A Rocket Boys!" (2011)). Door flinke verschillen in atmosfeer en productie-aanpak in de loop der jaren is er niet echt sprake van een album-gevoel. Of het moet zijn dat ingetogen melancholie overheerst; geen plaats voor euforische koorzang hier. Hoewel "First Steps" dus ontbreekt is er wel een andere speciale projectsong aanwezig: het bezwerende "Snowball" van de Warchild liefdadigheidscompilatie "Help: A Day In A Life" (2005).Website: http://www.elbow.co.uk/

IN HET NIEUWS/LIVE-TIP
Archive – Again (Simon Raymonde remix)
Van de CD-single "Again" (Hangman Records, 2002)

Afgelopen week verscheen het negende studioalbum van Archive, “With Us Until You're Dead”, terwijl de Engelse band 15 november het Amsterdamse Paradiso aandoet. De CD is overigens in twee edities leverbaar, waarbij de tweede versie, die speciaal voor het Franse internet warenhuis FNAC is gemaakt 2 extra tracks bevat. Wij gaan 10 jaar de archieven in en vonden een speciale uitvoering van het nummer “Again” in een remix van Simon Raymonde. Raymonde was ooit de bassist van Cocteau Twins, maar is de laatste jaren vooral bekend als directeur van het platenlabel Bella Union, waarop acts als Fleet Foxes en Midlake verschijnen.
Website: http://archiveofficial.com/.

HERUITGAVE
Griff, Zaine - Fahrenheit 451
- The Breathing of Wings
Van "Figures" (i.v.m. de schrijfwijze op de hoes ook wel als "Figvres" aangehaald) (Polydor, 1982 / ZG Music, 2012)

De uit Nieuw Zeeland afkomstige Zaine Griff vertrok in 1975 naar Engeland. Zijn eerste soloplaat “Ashes & Diamonds” werd geproduceerd door Tony Visconti, terwijl de latere filmmuziekcomponist Hans Zimmer voor een groot deel het toetsengeluid bepaalde van het Bowie-achtige materiaal. Zimmer produceerde tevens in 1982 Figures, dat mede door de bijdragen van Yukihiro Takahashi van Yellow Magic Orchestra meer de progressieve synthipopkant op ging. Belangrijke bijdragen waren er voor violist Graham Preskett (Metro, Gerry Rafferty, Yes) en Kate Bush. Haar bijdrage is mogelijk de oorzaak geweest waarom de heruitgaven op Voiceprint een aantal jaren geleden niet doorgingen. Samenvallend met een comeback van Griff met een nieuwe plaat, “Child Who Wants The Moon” en een voorprogramma bij Toyah, is het dit keer wel gelukt de platen op CD uit te brengen. De credits van Kate Bush zijn echter verwijderd van de hoes. Website: http://www.zainegriff.com/.

DIT ZOU JE NIET VERWACHTEN VAN....
Kemp, Rose - The Unholy
Afkomstig van "Unholy Majesty" (2008, One Little Indian)

Rose Kemp is de dochter van Maddy Prior en Rick Kemp, beide bekend van Steeleye Span. En dus zou je verwachten dat muzikaal ze wel in de voetsporen zou treden van haar ouders. En dat deed ze ook aan het begin van haar carrière. Maar toen verruilde ze de akoestische gitaar voor een elektrische, om uiteindelijk op haar album “Unholy Majesty” uit te komen op een sound die haar folk roots verbind met een gothic / heavy rock basis. Is het een verrassing om te lezen dat ze al eens in het voorprogramma heeft gestaan van Porcupine Tree en op het Roadburn festival heeft gestaan? Niet echt als je de afsluiter van dit album hoort ... Black Sabbath meets folkrock meets symfo.
Website: http://www.rosekemp.info/.

HERUITGAVE
NRG (of N.R.G.) – Welcome To Suburbia
– Mere Image
Van "No Reasons Given - Volume 1" (Going Platinum, 1984 / Gilbert Properties Partnership, 2012)

Na de heruitgaven van Giraffe is nu eindelijk het debuut van Kevin Gilberts band NRG uit 1984 voor het eerst officieel op CD verschenen. NRG maakte destijds prima geproduceerde muziek die ergens tussen progressieve rock, AOR en synthipop lag, hoewel de progressieve rock overheerste. Naast Gilbert bestond de formatie uit drummer Mickey Sorey en gitarist Jason Hubbard, terwijl Bob Carroll enige vocalen voor zijn rekening nam en er nog enkele gastmuzikanten aanschoven. De plaat bevatte overigens een vroege versie van “Staring Into Nothing”, dat jaren later op Gilberts “The Shaming Of The True” terecht zou komen. Verder klinkt “Mere Image” als een fraaie mix van “City Lights” van Camel en een Alan Parsons-song. Website: http://www.kevingilbert.com/.

JAZZROCK
Watanabe, Kazumi – Good Night Machines
Van "Kilowatt" (Domo/Polydor, 1989)

Na twee platen met Bill Bruford en Jeff Berlin ging de Japanse gitarist een samenwerking aan met de van Chick Corea bekende superbassist Bunny Brunel en drummer John Wackerman (inderdaad de broer van Chad). Verrassende gasten waren Wayne Shorter, maar vooral Patrick Moraz, die ook als componist van “Good Night Machines” genoemd wordt. De plaat bevat toegankelijke jazzrock met voor die jaren vertrouwde synthsounds. Daarbij weet Watanabe ook hier weer nummers te schrijven, waarvan je denkt: "waar lijkt dit toch op?".
Website: http://www.kazumiwatanabe.net/.

HERUITGAVEM
Kingsbery, Peter – Makes No Sense At All
Van "Once In A Million" (1995), te vinden op Pat Mastelotto's compilatiealbum "Recidivate" (7d Media, 2012)

Pat Mastelotto heeft met zoveel verschillende bands en artiesten samengewerkt dat zijn compilatiedubbel-CD “Recidivate” met gemak had kunnen worden aangevuld met nog een schijf. Nu staan er op de twee CD's, respectievelijk getiteld Traps (op drumwerk gericht werk) en Buttons (electronica-gerelateerd werk), deels nooit eerder uitgebracht materiaal van onder andere Steven Wilson, Naked Truth, Ktu, Tuner, Stick Men, California Guitar Trio, Quodia, Tovah en Tunesia. Ook de van Cock Robin bekende Peter Kingsbery werkte met Mastelotto, vandaar een korte bijdrage. Uitgebreide informatie over alle 42 nummers is te vinden op Mastelotto's website.
Website: http://patmastelotto.com.

NIEUW / WERELD VOL MUZIEK I
X-Panda - Flight Of Fancy
Van "Flight Of Fancy" (eigen beheer, 2012)

Uit Estland komt X-Panda: een kwartet goed onderlegde muzikanten die een mengsel maken van symfonische rock, progmetal en jazzrock. Enkele nummers zijn vocaal, de meeste zijn instrumentaal. Bij deze combinatie aan stijlen denk je al snel aan groepen als Planet X en Liquid Tension Experiment en die kant moet je ook op denken. De kritiek op dit prettig wegluisterende album moet dan ook zijn dat originaliteit niet hoog in dit Estse vaandel staat. Technisch, compositorisch en productioneel is er echter weinig aan te merken op "Flight Of Fancy". Tijdens het maken van het titelnummer werd er veelvuldig naar muziek van Simon Phillips geluisterd, wat zich onder andere vertaalt in het gebruik van een 12/8-ste maatsoort.
Website: http://www.myspace.com/xpandaband.

NIEUW
Mostly Autumn - Drops Of The Sun
- Tennyson Mansion
Van “The Ghost Moon Orchestra” (eigen beheer, 2012)

Draaiden we afgelopen week nog een aantal stukken van bands met ex-leden van Mostly Autumn, nu is de band zelf aan de beurt. Met “The Ghost Moon Orchestra” keert de band terug met alweer het tiende studioalbum, het tweede met Olivia Sparnenn als frontvrouw. Vanaf de opener is het herkenbare Mostly Autumn-geluid te horen, waarin de gitaar van Bryan Josh de boventoon voert. Gaandeweg ontpopt “The Ghost Moon Orchestra” zich tot een zeer afwisselend album met naast veel op Pink Floyd geënte stukken ook uitstapjes naar wat steviger grond. Ook is er een hit-gevoelig liedje aanwezig en af en toe zelfs een White Willow-sfeertje. Maar het zijn voornamelijk de laatste stukken die het meest beklijven, mede door een aantal geweldige gitaarsolo’s. En missen we Heather Findlay? Nee, haar opvolgster Olivia Sparnenn heeft haar plaats in de band definitief verworven. Bryan Josh zou zelfs best wel iets minder mogen zingen… We gaan luisteren naar het uitermate catchy “Drops Of The Sun” en het uitgesponnen “Tennyson Mansion”, waarin de band zijn invloeden niet onder stoelen of banken steekt.
Website: http://www.mostly-autumn.com/.

NIEUW / WERELD VOL MUZIEK II
Sunchild - Isolation (part 2)
Van "Isolation" (Caerllysi Music, 2012)

De 31-jarige Antony Kagulin is een druk baasje en zet met al z'n activiteiten zijn vaderland Oekraïne stevig op de symfokaart. Hij kwam in ons programma al eens aan de orde met zijn groep Karfagen en vorig jaar nog met het voorlaatste Sunchild-album. Vrij snel is na dat "As Far As The Eye Can See" nu opvolger "Isolation" verschenen. Zijn favoriete groepen zijn Pink Floyd, Camel en Focus. Vooral de invloed van die eerste band is duidelijk, door o.a. de grote nadruk op een soms haast filmische sfeer. Het vierdelige titelstuk vormt het hoofddeel van het album en kent een maatschappelijk beladen onderwerp, dat op emotioneel geladen, duidelijk op Roger Waters geënte manier voor het voetlicht wordt gebracht, vooral ook door de zang van Zhenya Lenkov. Op de getriggerde drumsound na klinkt de plaat prachtig, met fraaie keyboardsounds van Kagulin en ook warm gitaarspel. Wij draaien deel twee, met o.a. een aantal van de mooiste keyboardsoli van het album.
Website: http://www.antonykalugin.net/sunchild.html.

NIEUW
Addiction Dream, The - Insatiable
- Flying
Van “Essence” (eigen beheer, 2012)

De groep The Addiction Dream kan in het hoekje met bands als Gazpacho en Airbag worden geplaatst. Maar The Addiction Dream is wat alternatiever; ook elementen uit de muziek van Radiohead en een beetje van Kraftwerk zijn in het geluid van The Addiction Dream betrokken. Met “Essence” maakt de groep uit Portland, Oregon een album dat vanaf het begin intrigeert. Hypnotiserende zang is heerlijk verwoven met tapijtjes van toetsen en gitaar, waarna een uitbarsting in epische bombast volgt. Een band als Carptree is misschien nog wel de beste referentie. Uitermate goed debuut.
Website: http://theaddictiondream.com.

IN HET NIEUWS
Schon, Neal - It Will Happen
Van het album “I On U” (Favorite Nations, 2005)

Neal Schon begon op 5-jarige leeftijd al met gitaarspelen, als zoon van een jazz-saxofonist. Toen hij 15 jaar oud was begon hij in de band van Santana. Schon is één van de weinige gitaristen die succesvol was én een groot publiek wist te bereiken met verschillende bands. Hoewel hij met Journey in Nederland slechts de tipparade wist te halen scoorde hij diverse hits met Bad English, onder andere “Time Stood Still”. Andere bands waarin hij speelde zijn Hardline en Soul Sirkus. 'It will happen', oftewel het staat te gebeuren: op 23 oktober komt er een nieuw album van hem uit met de titel “The Calling”. Schon neemt op het album alle gitaar- en baspartijen voor zijn rekening, op drums is zijn vroegere Journey-kompaan Steve Smith te horen, toetsenpartijen werden ingevuld door Igor Len en speciale gast Jan Hammer. De opnamen duurden slechts 4 dagen.
Website: http://schonmusic.com/.

IN HET NIEUWS
Roxy Music - My Only Love (live)
Van het live-album “Heart Still Beating” (E'G, 1990), oorspronkelijk van “Flesh + Blood” (1980)

Roxy Music is een Britse rockgroep die in het begin van de jaren 70 werd gevormd als samenwerkingsproject tussen Bryan Ferry (zang, toetsen) en Brian Eno (elektronische muziekspecialist). De band bestond van 1971 tot 1975 en van 1979 tot 1983 (na 1973 zonder Eno). Sinds 2001 is er een aantal reünietournees ondernomen. De naam van de groep was gedeeltelijk een hulde aan de namen van oude bioscopen en danszalen, en gedeeltelijk een woordspeling op het woord 'rock'. (bron: Wikipedia) Afgelopen week verscheen er een box met daarin alle studioalbums van de groep. “Heart Still Beating”zul je daar dus niet in vinden.
Website: http://www.roxymusic.co.uk/.

ZOMAAR
Zello - Fairy Queen
Van “First Chapter, Second Verse” (Lion Music, 2005)

Muziek ontstaat uit en word vaak beïnvloed door persoonlijke voorkeuren. En het kan dan ook niet anders dan dat de Amerikaanse band Kansas van grote invloed is geweest op zanger/componist P-O Saether van de Zweedse band Zello. Het bijzondere is dat de band dat oorspronkelijk lukte zonder ook maar één gitarist in de gelederen te hebben. Het geheel werd gedragen door veel toetsen, elektrische viool en de stem van Saether, die verschrikkelijk zijn best doet om Steve Walsh naar de kroon te steken. “First Chapter, Second Verse” is de nieuwe versie van het debuut uit 1996, grotendeels opnieuw opgenomen en nu met toevoeging van, jawel, gitaarpartijen. Sindsdien is het trouwens stil rond de band. De eigen website is intussen uit de lucht.
Website: http://www.cdbaby.com/cd/zellorock.

NIEUW/LIVE-TIP
Dead Can Dance - All In Good Time
Van "Anastasis" (PIAS, 2012)

Tijdens de opnamesessies voor een opvolger van "Spirit Chaser" (1996) gooiden Lisa Gerrard en Brandon Perry de handdoek in de ring. De koek was op... En dat terwijl er al een hele tournee was geboekt! Beiden gingen hun eigen weg, waarbij vooral Gerrard flinke commerciële successen boekte met bijdragen aan soundtracks (o.a. van "The Gladiator”). In 2005 kwam er zowaar een reünietournee, maar geen nieuw album. Plannen waren er al meteen na die tournee, maar het duo was 'uitgeput'. Bovendien woont Perry in Ierland, terwijl Gerrard terug is verhuisd naar Australië. Deze week, tegelijk met het begin - in Canada - van de langste Dead Can Dance-tournee ooit, is "Anastasis" verschenen. Het album is trouwens al meer dan een maand te streamen vanaf de officiële website. Anastasis is Grieks voor 'heropstanding', maar ook voor 'overgangstoestand'. Het album klinkt heel vertrouwd. Mogen we misschien zelfs zeggen iets té vertrouwd? (Ja, dat mogen we...;-)) De opener had zo op een jaren '80-album van de groep gepast, maar vooral Gerrard borduurt in haar bijdragen voort op de weg die later werd ingeslagen, met veel invloeden uit muziek uit het Midden-Oosten. Het slotnummer "All In Good Time" klinkt melancholiek, met zang van Brendan Perry, die zelden zo intens klonk als hier. Toch is het juist een nummer over de positieve krachten van de mensheid. Dead Can Dance treedt op 25 september op in Vredenburg Leidsche Rijn. Dit concert was in no-time uitverkocht.
Website: http://deadcandance.com/.

LIVE-TIP
Astra - The Black Chord
Afkomstig van "The Black Chord" (Rise Above / Metalblade, 2012)

Vrijdag maakte de Amerikaanse retroproggroep Astra bekend dat de band in het najaar op een deel van de najaarstournee van de Britse band Anathema als voorprogramma zal gaan fungeren. Het zijn met name concerten in Spanje en Frankrijk, maar op 1 november zal de combi Astra / Anathema te bewonderenzijn in Osnabrück (in het Haus Der Jugend). Eens te meer reden om de titeltrack van het dit voorjaar verschenen tweede album van Astra te draaien dunkt ons.
Website: http://www.astratheband.com.

WERELD VOL MUZIEK
Zhelannaya, Inna - I Planted The Garden Myself
- Thoughts
Van "Winter" (Innasound Records, 2008)

Inna Zhelannaya was jarenlang de frontvrouw van The Farlanders, een progressieve folkrockband uit Rusland. Belangrijk lid van deze groep was bassist Serguey Kalachev, die met zijn fretloze basspel regelmatig aan Mick Karn deed denken. Inna is al een tijdje op solopad, aanvankelijk met Kalachev aan haar zijde. Dit leverde onder meer de live-CD “Winter” op, die in alleen in Rusland ook als fraaie DVD/CD-combi leverbaar is. Daarnaast werkt ze met ex-King Crimson bassist/Warrguitar-specialist Trey Gunn, getuige het album “Cocoon”. Op “Winter” combineert de zangeres folk, prog-rock, jazz, trance, psychedelische en electronische muziek-elementen, waarbij een hoofdrol vervuld wordt door violist Artem Yakushenko met aan Jerry Goodman herinnerende virtuositeit.
Websites: http://www.reverbnation.com/innazhelannaya en http://www.myspace.com/inamusic.

VAN EIGEN BODEM
Alquin - Soft-Eyed Woman
Van “Mountain Queen” (Polydor, 1973)

Het is al bijna anderhalf jaar geleden dat Alquin op het podium stond. Dat was tijdens een bijzonder optreden in De Boerderij in Zoetermeer dat als afsluiting van een actieve periode moest worden gezien. Op de vraag van De Krant Op Zondag of dat ook het allerlaatste optreden van Alquin was geweest reageerde de band met 'zeg nooit nooit' en 'één ding is zeker: Alquin gaat nooit meer uit elkaar'. Drummer Job Tarenskeen ziet het nog wel een keer gebeuren dat de groep een rockopera gaat maken. Een gewoon studio-album vormt namelijk geen uitdaging meer. Hoe serieus hij met dat idee was, zal de tijd moeten leren. Het krantenartikel is te lezen op de site van Alquin.
Website: http://www.alquin.org/.

WERELDMUZIEKAVANT-PROG
Virtual Strangers - Lunar Nocturne
- Tantric Arts
Van "Prelusion" (Dark Halo/Eigen Beheer, 2006)

Virtual Strangers maakt niet zozeer wereldmuziek. Zelf noemen de participanten rondom oprichter Guy Pople het een cyberband, aangezien ze alleen via het internet samenwerken. De wisselende musici komen onder andere uit Engeland, de VS en Frankrijk, terwijl ze verschillende etnische achtergronden hebben. Op het eerste album “Prelusion” stond instrumentale muziek, waarbij net als bij The Farlanders, een prominente bas en folkmuziek gecombineerd worden met progressieve elementen. Die bas werd overigens gehanteerd door Eric Sands van de moderne progressieve rockband Man On Fire, die vorig jaar met “Chrysalis” een prachtige CD uitbracht. Intussen is van Virtual Strangers een tweede CD verschenen, “Musica Universalis”. Daarop is ook vocale muziek te horen, terwijl de bezetting behoorlijk veranderd is.
Websites: http://www.virtualstrangers.net/ en http://www.myspace.com/virtualstrangers.

OPENER
Styx – Do Things My Way
Van “Cyclorama” (Sanctuary, 2003)

En bij zomers weer hoort zeker een band als Styx. Het laatste studio album met origineel materiaal stamt alweer uit 2003. Erg jammer dat de groep zo weinig uitbrengt, want het betreffende album, “Cyclorama” is een plaat die zich zeker kan meten met het beste werk van Styx uit de jaren '70.
Website: http://www.styxworld.com/.

NIEUW
Flaming Lips, The & Edward Sharpe & The Magnetic Zeros- Helping The Retarded To Know God
Flaming Lips, The & Tame Impala - Children Of The Moon
Afkomstig van "The Flaming Lips And Heady Fwends" (Bella Union, 2012)

Vorig jaar liep het uitzonderlijke platencontract van The Flaming Lips met Warner Brothers af en dus nam de band de tijd om zich te beraden hoe nu verder. Niet dat ze stil gingen zitten maar men ging ongedwongen aan de slag en al gauw kwam er het plan om met een groot scala aan andere artiesten te gaan samenwerken. En dus kwamen er songs met Chris Martin (Coldplay), Yoko Ono, Ke$ha, Nick Cave maar ook bijv. Bon Iver, Erykah Badu en Edward Sharpe & The Magnetic Zeros. Het resultaat de gebruikelijke Flaming Lips mix van alternatieve rock, psychedelisch-progressieve rock en aanverwante gekte. Dat laatste is met name te horen in de zware uitgesponnen out-of-space uitvoering, samen met Erykah Badu, van de folkklassieker “The First Time I Ever Saw Your Face (van dezelfde Ewan MacColl die we ook door The Unthanks wordt geëerd). We blijven wat dichter bij huis met achtereenvolgens de samenwerkingen met Edward Sharpe & The Magnetic Zeros en Tame Impala.
Website: http://www.flaminglips.com/.

NIEUW
Bertiga, Tohpati - Riot
- Middle East
Van "RIOT" (MoonJune Records, 2012)

De Indonesische gitarist Tohpati Bertiga is al een aantal keren in ons programma voorbijgekomen in zijn rol als gitarist van de groep Simak Dialog en met zijn eerste solo-project Tohpati Ethnomission. In die projecten nam hij zijn Indonesische roots op originele wijze mee in progressieve 'world fusion'-muziek, dit "RIOT" is z'n meest traditioneel-westerse album tot nu toe. In triobezetting, met daarin de bassist van zijn Ethnomission-project Indro Hardjodikoro, plus drummer Adityo Wibowo, maakt hij ontspannen, goedgeluimde jazzrock. Regelmatig met een funky inslag, soms ook behoorlijk rockend. Uitgaande van vrij eenvoudige thema's laat hij in de soli horen fijne sounds en licks aan z'n gitaar te kunnen ontlokken. Wereldschokkend wordt 't nergens, maar het luistert aldoor lekker weg. De heren hadden er zelf ook veel lol in en dat is óók tussen de nummers door duidelijk te horen. "Riot" laat na het staccato-themaatje in de daaropvolgende soli de meest ruimtelijke, legato gitaarlijnen horen van het album; "Middle East" heeft inderdaad een kamelenkadans, zij het een vrij snelle, met fijn geplaatste syncope accenten van Wibowo en een lekker soepele, vrij jazzy gitaarsolo.
Website: http://www.moonjune.com/catalog/045_TOHPATI-BERTIGA_Riot_MJR045/.

NIEUW
I And Thou – And I Awaken
Van “Speak” (eigen beheer, 2012)

Zomers weer verdient een zomers plaatje. En warempel worden we op onze wenken bedient door Jason Hart en zijn nieuwe band. Voor wie nog niet weet wie Jason is, we kennen hem als toetsenist van o.a. Renaissance, Rufus Wainwright en ook van een verdienstelijke singer/songwriter-plaat die hij onder eigen naam uitbracht. In 2007 speelde Hart zelfs op het eerste Marillion Weekend in Port Zélande. In zijn band I And Thou verzamelt Jason een aantal muzikale vrienden on zich heen, waaronder twee leden van de band IZZ en Matt Johnson, ook uit de band van Rufus Wainwright en bovendien ex-begeleider van Jeff Buckley. Steve Hogarth zingt ook een stukje mee, en nog wel op een song van Rufus Wainwright! Maar de essentie van de plaat zijn vier epische, lange stukken die voornamelijk rust uitstralen. Natuurlijk ligt de voorliefde voor Genesis, Yes en Renaissance ingebed in de muziek, maar Jason weet heel mooi een popsensibiliteit in de composities te verweven. Daardoor wordt voornamelijk ook de pastorale en meer romantische kant van een band als Genesis benadrukt. Denk hierbij aan bijvoorbeeld het intro van “Firth Of Fifth”.
Website: http://i-and-thou.com/.

NIEUW
Unthanks, The - The Father's Suite: The Father's Song / George II
Van "Diversions Vol. 2: The Unthanks with Brighouse and Rastrick Brass Band" (RabbleRouser Music, 2012)

The Unthanks, de progressieve folkgroep rond de zingende zussen Rachel en Becky Unthanks, is vorig jaar met "Diversions" een serie bijzondere live-projecten gestart. Deel 1 bevatte met strijkers gearrangeerde adaptaties van songs van Robert Wyatt en Antony And The Johnsons. Deel twee is gemaakt met een grote brass band en bevat arrangementen van ouder eigen werk en adaptaties van grote folk-songschrijvers. Zoals Ewan MacColl. Unthanks-pianist Adrian McNally maakte een suite rond diens "The Father's Song", ter gelegenheid van de geboorte van zijn eigen zoon. Hij heeft er een ingetogen arrangement met een bedwelmende werking van gemaakt. Naar eigen zeggen is zijn bewondering voor Miles Davis' "Sketches Of Spain" erin terug te horen. Hij plakte er een wiegende postlude aan vast, gebaseerd op een melodie die zijn vader Max schreef toen hijzelf nog een jongen was. Soezige muziek voor een zwoele zomeravond...
Website: http://www.the-unthanks.com/.

(OP)NIEUW
ENorm - Horizon
Van "Finding My Way" (eigen beheer, 2012)

Een lekker opbeurend, stuwend nummer van het derde album van de Enschedese groep ENorm, dat dik een maand geleden verscheen. Misschien is het album niet echt 'symfo', maar het melodieuze karakter en de volle productie zullen vele symfo-liefhebbers waarderen. Het vakmanschap druipt er aan alle kanten vanaf. Het pulserende pianospel in de energieke albumopener “Horizon”doet denken aan Simple Minds, midden jaren '80, de algehele feel heeft iets van U2 en Coldplay. Ook aan de hoes is (opnieuw) veel zorg besteed, de cover lijkt een knipoog naar Hugh Syme (o.a. Rush).
Website: http://www.enormmusic.com.

LIVE-TIP
Haken - The Mind's Eye
Van "Visions" (Sensory, 2011)

Haken wordt momenteel gezien als de verrassing uit de Britse progscene. Haken is in 2007 opgericht door enkele van de beste muzikanten uit de Londense progwereld. De band heeft een unieke sound door de combinatie van progmetal à la Dream Theater en Shadow Gallery met 'old school prog' van bijvoorbeeld Genesis. Haken treedt op 7 en 8 september op met Headspace, de 7de in de Lakei in Helmond en de 8ste september in de Boerderij in Zoetermeer.
Website: http://www.haken.fr/index.htm.

LIVE-TIP
Moon Safari - Moonwalk
Van “The Gettysburg Address” (Blomljud, 2012)

Onlangs bracht Moon Safari na drie studio platen een live-plaat uit, opgenomen tijdens de headline show die de Zweedse groep gaf op het Rosfest in Pensylvania 2011. Voor diegene die Moon Safari in actie hebben gezien is het duidelijk dat de band een geweldige live-band is, die zeker waar kan maken wat op plaat wordt neergezet. Al vanaf de instrumentale opener “Moonwalk” is de toon gezet. De sterke samenzang is een van de belangrijkste ingrediënten, die de band goed weet uit te melken. Ook is er een goede interactie met het publiek. Naast veel werk van het actuele album “Lover's End”, zijn er natuurlijk ook songs van de eerste twee albums te horen, zoals dit “Moonwalk”, afkomstig van het tweede album “Blomljud”. Op 19 september treedt Moon Safari op in De Boerderij in Zoetermeer en op 21 september in De Lakei in Helmond.
Website: http://www.moonsafari.se/.

NIEUW
Walsh, Joe - Analog Man
– India
Van het album “Analog Man” (Universal, 2012)

Regelmatig komen we muziek tegen, die zich stilistisch misschien nét buiten wat gewoonlijk in ons programma aan de orde komt ophoudt. Maar wij trekken het graag breed en de drang om deze muziek met zoveel mogelijk mensen te willen delen wint het dan van puristische praatjes. Neem nu Joe Walsh met zijn elfde album “Analog Man”. Walsh was altijd al het hardst rockende lid van The Eagles. Bij de stevigere nummers werd hij regelmatig naar voren geschoven als zanger en ook zijn solowerk is beduidend luider dan dat van Don Henley of Glenn Frey. Als songwriter en zanger was Walsh nooit het grootste talent binnen The Eagles, zeker in vergelijking met Henley. Mede om die reden is er in geen twintig jaar een plaat van Joe Walsh verschenen. “Analog Man” is een voortzetting van de albums die Walsh in de jaren tachtig maakte; oerdegelijke, typische Amerikaanse radiorock met arena-refreinen. Producer is Jeff Lynne, de handtekening van de voormalige voorman van Electric Light Orchestra is onmiskenbaar: kristalheldere gitaren, echo op de snaredrum en een bak galm over de vocalen. Joe Walsh houdt van ouderwets. In het titelnummer van zijn elfde studioalbum stelt Joe Walsh maar moeite te hebben met het computertijdperk waarin hij leeft. In “India” horen we de gitaarriff van AC/DC's “Thunderstruck” over een house-achtige beat. (met quotes van Pierre Oitmann, Nu.nl)
Website: http://joewalsh.com/.

DOWN UNDER
Aragon – The Cradle
Van “Don’t Bring The Rain” (SI Music, 1987)

Alweer een tijd geleden dat we iets van de Australische band Aragon hebben gehoord. De meest recente plaat “The Angel’s Tears” verscheen in 2004 op het Nederlandse LaBraD'or Records en sindsdien is er weinig van de band werd vernomen. Hoewel de band de meeste bekendheid verwierf met de conceptplaat “Mouse”, blijft het debuut toch het album waar het meest naar wordt gegrepen. Daarom maar weer eens een nummer van dit “Don’t Bring The Rain”… ook toepasselijk voor deze zomer…
Website (zwaar verouderd): http://www.members.optusnet.com.au/aragon9/.

45 JAAR GELEDEN
Pink Floyd - Matilda Mother
- Flaming
Afkomstig van "The Piper At The Gates Of Dawn" (EMI, 1967)

Op 4 augustus 1967, dit weekend dus 45 jaar geleden, verscheen het debuutalbum van Pink Floyd. En de invloed is na al die jaren nog steeds niet uitgewerkt als je bijvoorbeeld luistert naar het werk van bands als The Flaming Lips, ook in deze uitzending te horen. We draaien de twee elkaar opvolgende songs “Matilda Mother” en “Flaming”, en ook nog eens in de originele mono-mixen.
Website: http://www.pinkfloyd.com/.

AVANT-PROG
Univers Zero - Combat
Afkomstig van "Ceux Du Dehors" (Cuneiform Records, 1981)

Het on-line magazine Progwereld.org heeft dit weekend de eerste editie van een special rond de RIO- en avantprog-scene gelanceerd, een initiatief dat zeker gewaardeerd moet worden eens te meer omdat het niet de meest populaire muziekstroming is. Een van de grootheden in het genre zijn de Belgen onder de vlag Univers Zero en één van hun meest toegankelijke albums is “Ceux Du Dehors” uit 1981. Klassieke instrumenten als fagot, hobo, viool en altviool worden gecombineerd met drums, bas en toetsen. Eén van de mooiste stukken en ook zeker bijna een van de symfonische stukken van het album is “Combat”. Moderne klassieke muziek meets rock in een bijzondere mengelmoes.
Websites: http://www.univers-zero.com/ en Progwereld.org.