Xymphonia is
sponsored by: 
Sunday 25 July 2010 Show No. 900
Symfonische rock worden door sommigen nogal
eens honend aangeduid met termen 'trollen'- of
'kabouter'-muziek. Met onze 900ste aflevering hebben we dan ook
echt iets gemeen met een beroemde kabouter: Paulus de Boskabouter was
een radiohoorspel van zo'n 10 minuten per aflevering, uitgezonden voor het
slapengaan. In totaal maakte Jean Dulieau, en nou komt het, 900
afleveringen, die tussen 1955 en 1964 werden uitgezonden door VARA-radio...
OPENER
/ AKTUEEL
ELP – Touch And Go
Van “The Return Of The Manticore” (Victory, 1993)
Naast Xymphonia viert ELP ook dit
jaar een feestje. Het is namelijk 40 jaar geleden dat het trio gevormd
werd. De heren zijn dit weekeinde
dan ook te aanschouwen op het High Voltage festival voor een eenmalig
optreden, het eerste in 15 jaar. Het festival wordt behoorlijk gepromoot
in Engeland en er is dus zelfs iets nieuws opgenomen door de band… nee
geen nieuw nummer maar een remake van “Touch And Go”. Dit nummer,
gebaseerd op een stokoude Engelse melodie, maakte zijn première op het
album “Emerson, Lake & Powell” uit 1986. Wij doen het met de
1993-remake op de “Return Of The Manticore”-box. Verder zal op High
Voltage nog veel meer prog staan waaronder Transatlantic, Marillion, Focus
en Porcupine Tree.
NIEUW
YOSO - YOSO
To Seek The Truth
Van het album “Elements” (Frontiers,
2010)
Te pas en vooral te onpas
wordt in de muziekbusiness de term 'supergroep' gebezigd, wanneer een
aantal musici uit verschillende bands de krachten bundelen. Ook YOSO is
zo'n 'supergroep': een
samenwerkingsverband tussen leden van Toto (zanger Bobby Kimball) en Yes (toesenist
Tony Kaye en multi-instrumentalist Billy Sherwood).
Echte freaks kennen Sherwood ook als de grote man achter de groep
World Trade. De muziek werd aangekondigd als een mix tussen Toto en Yes
ten tijde van “Big Generator” en die aankondiging slaat de spijker op
zijn kop.. Toch zijn er verschillen. Zo is het gitaarwerk heel behoorlijk,
maar niet van het niveau zoals we dat van Steve Lukather gewend zijn. Het
grootste verschil zit ‘em echter in de backing vocals; bij Toto was dit
tot in de puntjes verzorgd, bij YOSO klinkt het minder compleet. De meeste
nummers klinken wat zoetsappig, maar zullen er bij de mensen die dit in de
jaren tachtig prachtig vonden, ingaan als koek. Bij de eerste uitgave zit
een bonusdisc met daarop live-opnamen, vooral Toto- en Yes-klassiekers.
Liefhebbers kunnen dus beter meteen toeslaan. (Richard Verbrugge, Written
In Music)
NIEUW
Mystery - Until The Truth Comes Out
Van "One Among The Living" (Unicorn, 2010)
Deze
Canadese groep heeft een soort sublimatie gevonden van het mooiste uit
seventiesprog, hier en daar aangelengd met wat symfonische AOR. Bekendste
lid is natuurlijk Benoit David, die tegenwoordig Jon Andersons rol vervult
in Yes. Belangrijkste man is evenwel componist/producer/gitarist Michel
St-Père. Een van de hoogtepunten is zondermeer "Until The Truth
Comes Out", dat niet zozeer op Yes lijkt, maar een mengvorm van Pink
Floyd en Genesis biedt. Bij het horen van de gitaarsoli, die als twee
druppels water op die van Gilmour lijken, is de Floyd-link-duidelijk.
Vooral het met weelderige, Mellotron-achtige koorgeluiden opgetuigde
midden- en eindstuk doet dan weer denken aan Genesis t.t.v. "A Trick
Of The Tail" en "Wind And Wuthering". Het Canadese Unicorn
heeft per begin augustus trouwens een Nederlandse distributeur, wat de
CD's gemakkelijker én goedkoper leverbaar maakt.
NIEUW
Lo-Fi Resistance - Simple/Too Simple
-
Wasted
Van "A Deep Breath" (Sound Language, 2010)
Het
noemen van de combinatie "progressieve singer/songwriter" en
Nick D'Virgilio zal bij menigeen de herinnering oproepen aan Kevin Gilbert.
Toch is multi-instrumentalist/zanger Randy McStine, ondanks enkele meer
singer/songwriter-getinte fragmenten (zoals in afsluiter “Wasted”)
toch meer een (progressieve) rocker met een eigen geluid, die zelfs in het
complexe hoogtepunt “Too Simple”, waarin naast D'Virgilio ook Dave
Meros opduikt, een vergelijking met Spock's Beard goed weet te omzeilen.
Dit ondanks een sterke nadruk op meerstemmige vocalen en enkele
indrukwekkende gitaarerupties. Voor een eigen beheer-product klinkt “A
Deep Breath”, waarop verder ondermeer Dug Pinnick van King X een vocale
bijdrage levert, verder uitstekend en ook het hoesontwerp ziet er
fantastisch uit. Meer info op http://www.myspace.com/lofiresistance en
ondermeer http://www.cdbaby.com/cd/lofiresistance.
CONCERTTIP
Pallas
–
Van “The Sentinel” (EMI,
1984)
Een Xymphonia-klassieker, die niet mag ontbreken in
deze jubileumuitzending. De band gaat het
“Sentinel”-album integraal spelen op het Loreley festival dat
in Sankt Goarshaussen plaatsvind, het eerste weekeinde van september.
SEVENTIES
Illusion-
Candles are Burning
Van “Out Of The Mist” (
De originele line-up van
Renaissance kwam in 1977 weer bijeen, maar ja, toen was de naam in gebruik
door een latere generatie, de band rond Annie Haslam. Dus besloot men om
onder de naam van het laatste album dat de eerste bezetting maakte verder
te gaan. De muziek ligt dan ook redelijk in de lijn van de vroege albums.
Van de meer bekendere line-up van Renaissance met Annie Halsam is
overigens onlangs eindelijk goed beeldmateriaal opgedoken van de BBC uit
1977. Natuurlijk circuleert het al heftig, nu maar hopen op een officiële
release.
NIEUW
/ OPENER
The Flow - The Secret
Van "No Guarantees" (eigen beheer, 2010)
The
Flow is een nieuwe Twentse band, voortgekomen uit Shiver. Mensen die in de
laatste bezetting van Shiver zaten kennen wij dan weer van Vandenberg
(drummer Jos Zoomer), Harrow en Symmetry (gitarist Erik de Boer) en
Marathon (bassist Jacques Suurmond). Het drietal wordt aangevuld door
zanger/gitarist Marten Jan Rerink. De groep maakt melodieuze poprock,
ergens tussen Shiver en de meest straight-ahead kanten van Marathon en For
Absent Friends in. Op sommige wat meer opgeblazen momenten klinkt de sound
van een band als Kane door. De tot nu toe verschenen recensies zijn
positief, maar we denken dat The Flow moeite zal hebben boven het
melodieuze poprock-maaiveld uit te komen, omdat de muziek weliswaar prima,
maar ook wat inwisselbaar is.
NIEUW
Brendan Perry - Utopia
Van "Ark" (Cooking Vinyl, 2010)
Het
tweede solo-album van de helft van Dead Can Dance ligt rechtstreeks in het
verlengde van de statige DCD-sound. De stukken zijn allemaal gebouwd rond
een eenvoudig thema, dat zich langzaam ontwikkelt tot een sacrale sfeer
ontstaat. Nieuw is dat Perry naast de van DCD bekende akoestische
instrumenten als de cimbaal behoorlijk veel elektronica aanwendt. Maar dit
wordt wonderwel naadloos ingepast in de toch klassiek aandoende stijl,
zelfs als Perry, zoals in dit "Utopia" een subtiel elektronisch
ritme gebruikt.
Hines, David - Leaf
Van "Inner Duality" (Spicerack Records, 2009)
Nogmaals
een stuk van het tweede album van bassist David Hines. Op “Leaf”
produceert toetsenman Steve Hunt (Allan Holdsworth) een patroon dat qua
stijl goed te vergelijken is met “San Michelle” in de uitvoering van
Alan Pasqua/Holdsworth/Jimmy Haslip/Chad Wackerman. Oftewel: een slepend,
Happy The Man-achtig thema, waarover sterke jazzrock melodieën worden
gelegd, met een zowel progressieve als funky insteek.
Camel
- Lunar Sea
Van
“Moonmadness” (Decca, 1976)
In
1976 verscheen het album dat misschien wel het kroonjuweel is in de toch
al niet geringe 'sieraden'-collectie van Camel: “Moonmadness”. Deze
week stond er een alleraardigst berichtje op de Camel-website: "Andy
is doing great", gevolgd door de mededeling dat uitgebreider nieuws
binnenkort via hun nieuwsbrief zal komen. De organisatoren van het High
Voltage-festival, dat nu bezig is, hebben gevraagd of Camel daar wilde
optreden. Dat is er niet van gekomen, hoewel: het festival is nog niet
voorbij...
Van “Beyond These Shores” (Forefront, 1993)
“Beyond These Shores”
(1993) was het 'doorbraak'-album voor Iona. Doorbraak in de zin dat het
eerste album was dat het niet alleen goed deed in de gospel/reli-scene
maar ook daarbuiten werd opgemerkt. Ook niet zo gek want het is het meest
toegankelijke album van de band, waarbij Iona tevens laat horen uit het
juiste symfonische hout te zijn gesneden. Dat dat het geval is blijkt
vooral uit dit “Birds Of Heaven”.
Martin Orford – Xymphonia live-medley
Opname gemaakt in de studio
van Radio Almelo, waar de IQ-toetsenist in (vermoedelijk) maart 1998 te
gast was. Inmiddels heeft Orford zich teruggetrokken uit het actieve
muziekleven.
Flamborough
Head – Xymphonia
De Friese groep Flamborough
Head had een schitterende verrassing bij onze 200ste uitzending: een
eerbetoon aan Xymphonia. En tegelijk ook aan alle andere programma's op
lokale omroepen die zo fanatiek bezig zijn symfonische rock te promoten,
daar waar de landelijke stations het laten afweten. Deze opname een jaar
of zes later gemaakt, op het Progfarm festival 2004
Sunday 18 July 2010 Show No. 899
NIEUW
Baraka - Palm Trees Of The Maldives
-
Seam Of The Globe
Van "Inner Resonance" (Musea Paralelle, 2010)
“Inner Resonance” is het negende album van het Japanse trio Baraka,
dat zich aanvankelijk richtte op progressieve jazzrock met vocalen, maar
sinds drie CD's volledig instrumentaal opereert. “Palm Trees Of The
Maldives” laat een duidelijke Rush-invloed horen, terwijl volgens de bio
ook Led Zeppelin, King Crimson, Jimi Hendrix en Frank Zappa tot de
inspiraties behoren, iets dat minder opvalt. Wel weet men op deze schijf
regelmatig de gitaarcapriolen af te wisselen met ambient-achtige passages,
wat het geheel een fris karakter geeft. Gitarist Issei Takami maakt
hierbij veel gebruik van de gitaarsynthesizer, waardoor ook vaak een
symfonische sfeer ontstaat. Zie ook http://www.barakarock.com.
Kula Shaker - Winter's Call
Van "Pilgrims Progress" (eigen beheer, 2010)
De Britse psychedelische poprockband pakt uit in het
slotnummer van haar nieuwe CD met een fraai opgebouwd werkstuk, met zowel
weemoedig makende Mellotronstrijkers als, in het slot, een gedragen
kerkorgel-uitbarsting. Mede door de zang, maar ook door de ietwat folky
melodie doemen The Decemberists als referentie op. De rest van het album
is beduidend poppier, maar dan steeds met een knipoog naar psychedelische
sixtiespop. In de opener is wel een pakkend strijkersthema te horen.
Grobschnitt - Die Sinfonie
Van “Die Grobschnitt Story 0 (Kapelle Elias Grobschnitt)” (MIG Music,
2010)
In den beginne was er... De geschiedenis van de band
Grobschnitt kan worden herleid naar het jaar 1965 toen Eroc en Lupo een
band genaamd The Universals oprichtte,
wat al snel The Crew werd. De band viel uit elkaar en Lupo richten
Charing Cross op. Eroc werd al weer snel in de gelederen opgenomen zodat
de band 2 drummers had. Er werdt hard gewerkt aan eigen materiaal en met
de
show wist Charing Cross ook een kult status op te bouwen in en om Hagen.
Een van de vaste fans van de band liet een foto zien van de Kapelle Elias
Grobschnitt, een roemruchte Hagense kapel uit het begin van de 20ste eeuw,
en zo werd in mei 1971 de band omgedoopt. Vanaf het begin was Eroc al
bezig met opname techniek en zo nam hij veel van de oefensessies die de
band hield in de Hagener THG/Aula op. Van deze opnamen stelde hij wat het
eerste album van de band Kapelle Elias Grobschnitt moest worden samen. Met
de opnamen ging men de boer op en werd de groep al snel getekend door het
nieuwe Brain-label. De bandnaam moest echter wel worden ingekort. Wel had
de band ondertussen een toetsenist ingelijfd, wat als resultaat had dat de
nummers, die we op het uiteindelijke naamloze albumdebuut vinden, toch
behoorlijk afwijken van de opnamen die op deze CD zijn te vinden. Ook
staan hier een aantal extra tracks op die later nooit in de studio zijn
opgenomen. Dus voor de Grobschnitt-fan een ware must.
NIEUW
Mason, Steve - The Letter
- I Let Her In
Van "Boys Outside" (Domino Records, 2010)
Na enkele platen met de Beta Band en de projecten Black Affair en King
Bisquit Time is “Boys Outside” het debuut van Steve Mason onder zijn
eigen naam. Samen met producer Richard X (bekend van de Sugababes) leverde
hij een sfeervol, ingetogen werkstuk af, dat enigszins in de atmosferische
New Wave/synthipop van de jaren '80 past en anderzijds te vergelijken is
met de melancholieke muziek van Perry Blake. De rustige stem van Mason
wordt in de korte songs begeleid door akoestische gitaren en ijle maar ook
symfonische synthesizers. Catchy refreinen en goed in het gehoor liggende
melodieën zorgen voor een toegankelijk, maar zeker geen glad album.
NIEUW / JAZZROCK
Phlox - Loomaaed
Van "Talu" (MKDK, 2009)
Phlox is een Estlandse groep die voortbouwt op de
Canterbury-sound van Soft Machine. Door de prominente saxofoon is ook
Klaus Doldinger's Passport een duidelijke referentie. De combinatie van
sterke compositie, uitstekende instrumentbeheersing en een flinke dosis
enthousiasme en energie maakt "Talu" een uiterst prettige
luisterervaring. En vooral ook een welkome verrassing uit het voormalige
Oostblok. Want hoeveel Estlandse Canterbury-muziek kent ú eigenlijk?
VAN EIGEN BODEM
Ayron
- River O f Time
Van “01011001” (InsideOut, 2008)
“Zero One Zero One One Zero Zero One” is het zevende album van Ayreon,
ofwel Arjen Lucassen. Wederom is het een groots opgezet conceptalbum, met
een hele waslijst aan gastmuzikanten, zoals Tom Englund (Evergrey), Daniel
Gildenlöw (Pain Of Salvation), Simone Simons (Epica), Hansi Kürsch
(Blind Guardian), Floor Jansen (After Forever), Michael Romeo (Symphony
X), en natuurlijk is drummer Ed Warby (Gorefest) ook weer van de partij.
Het album is iets minder bombastisch dan de vorige paar platen, maar staat
nog steeds bol van de futuristische progmetal, met vele tempowisselingen
en typische Arjen Lucassen-riffjes. Omdat Arjan alles alleen schrijft komt
er regelmatig iets van vorige platen terug. Toch liggen de nummers wel
weer heel lekker in het gehoor. Zo
ook het vanavond uitgekozen “River Of Time”. Op dit moment werkt Arjen
hard aan een nieuw Star One-album. Onder die vlak brengt hij zijn meer
metal-gerichte muziek uit.
AKTUEEL EN LIVE-TIP
Pink Floyd - In The Flesh?
Van “Is There Anybody Out There? – The Wall Live 1980-1981 (EMI, 2000)
Een hot item afgelopen week in symfo land:
David Gilmour en Roger Waters traden samen op tijdens een
liefdadigheidsconcert. Ze speelden enkele songs samen en David bood Roger
Waters aan om op één van zijn Wall-shows “Comfortably Numb” te komen
meespelen.
Fans hopen natuurlijk meteen dat dit het begin van meer is.... En de vraag
is natuurlijk waar en wanneer Gilmour komt opdagen...
CONCERT-TIP
Peter
Gabriel - Washing Of The Water
Van de DVD “Secret World Live” (Real World/Virgin, 2003)
Opnamen van Gabriels optreden
in Modena, Italië, 1994,
tijdens de tournee ter promotie van “Us”.
CONCERTTIP
Gazpacho - Chequered Light
Buildings 5
Van "Night" (Intact, 2007)
Gazpacho treedt op tijdens
het Night Of The Progs-festival in Sankt Goarshausen, het eerste weekend
van september. De Noorse groep zal dan integraal haar nieuwe album spelen,
dat rond die tijd uitkomt. De verwachtingen zijn bij velen hooggespannen,
want de groep oogstte veel lof met haar laatste twee albums, "Tick
Tock" (2009) en "Night" (2007). "Night" is
eigenlijk één compositie met een doorlopende puls die soms heel
prominent is, soms bijna dreigt te verdwijnen. Het ene moment klinkt de
muziek als Marillion anno "Marbles" (vooral de onheilszwangere
sfeer van "Ocean Cloud"), het andere moment zijn er compleet
akoestische interludes van bijv. een solo viool te horen. En dan is er de
zang, die de één tot in het diepst van z'n ziel raakt, terwijl anderen
die juist als vlak karakteriseren. Sowieso al boeiend dat de meningen
daarover zo extreem verdeeld zijn. Productioneel is er veel aandacht
besteed aan details, die klinken als een klok.
CONCERTNIEUWS:
STEVE WINWOOD
Stomu Yamashta´s Go - Crossing the Line (live)
Van “The Complete Go Sessions” (Raven, 2006)
Een bonte verzameling aan
artiesten zijn te vinden op deze supergroep. Vooral de eerste
“Go”-plaat uit 1976 is
heerlijk. Maar dat mag ook wel met topmuzikanten als Steve Winwood, Al Di
Meola, Klaus Schulze en Michael Shrieve. Op deze live-versie van het door
Steve Winwood gezongen “Crossing The Line” zijn ook Pat Thrall en
Karen Friedman te horen. Reden van het draaien is dat Steve Winwood op 14
oktober te bewonderen is in het Utrechtse Vredenburg Leijdsche Rijn. De
voorverkoop is al begonnen.
HERUITGAVE
Schicke, Führs & Fröhling - Troja
Van “Sunburst” (Brain, 1977; Reactive / Esoteric Recordings, 2010)
Een jaar na het schitterende
“Symphonic Pictures” uit 1976 kwam de Duitse groep al
met een opvolger in de vorm van “Sunburst “. Daar waar het
debuut was statiger symfonisch was, is “Sunburst” bij vlagen een
stukje heftiger, zwaarder aangezet met een bijna jazzrock tintje (denk
Mahavishnu Orchestra). Ook dit is weer een mooi verzorgde heruitgave op
het sublabel Reactive van Esoteric Recordings.
PREHISTORIE
Yes - Perpetual Change
Van
“The Yes Album” (Atlantic, 1971)
In 1971 verschijnt “The Yes
Album”, het album dat over het algemeen als het eerste echte progrock
album van Yes word beschouwd. Geen covers meer, een nieuwe gitarist in de
vorm van Steve Howe en 3 stukken die voor rockbegrippen lang waren te
noemen in die tijd. “Perpetual Change” zou uiteindelijk wel het motto
van deze Britse band kunnen worden genoemd.
VAN EIGEN BODEM
Peter Koelewijn - KL 204 (Als Ik God Was)
"Het Beste In Mij Is Niet Goed Genoeg Voor Jou" (Phonogram, 1978
/ Rotation, 2000)
Huh? Koelewijn bij Xymphonia? Afkomstig van zijn album "Het Beste
In Mij Is Niet Goed Genoeg Voor Jou" uit 1978 is dit een nummer dat
gewoon in het zelfde straatje valt als de orkestrale pop van The Alan
Parsons Project. Het album wordt algemeen beschouwd als 's mans
meesterwerk, dat hij eind vorig jaar voor het eerst in jaaaren wist te
benaderen met het alom bejubelde “Een
Gelukkig Man”.
VAN EIGEN BODEM
Bauer - Snow in Spring
van “The Bauer Melody Of 2006” (Excelsior, 2006)
Georkestreerde croonerpop en heerlijk zonnige liedjes, die warmte
brengen in elk seizoen. Het duo Bauer (Berend Dubbe en Sonja van Hamel)
brengt met dit 45 minuten durende live-album smaakvol georkestreerde
versies van hun liedjes, ondersteund door het Metropool Orkest. Het was
een project in het kader van de Cross-Linx-festival-reeks, die indertijd
ook in Enschede was te bewonderen.
Sunday 04 July 2010 Show No. 898
NIEUW
/ OPENER
Lee Ritenour/Neal Schon/Slash/Steve Lukather
Van "Lee Ritenour's 6 String Theory" (Concord, 2010)
Jazz- en fusiongitarist Lee
Ritenour is de initiator van de Yamaha 6 String Guitar Competition. Met
jurylid en goede vriend Steve Lukather werd het idee uitgewerkt een album
te maken dat gelieerd is aan die competitie. Het idee is om 20 van de
grootste gitaristen ter wereld, uit diverse stijlen, bij elkaar op één
album te krijgen. De winnaar van de competitie van vorig jaar mag het
album besluiten. Nu is deze Shon Boublil een klassieke gitarist, die met
zijn Caprices van Legnani nogal detoneert op een album met een beetje jazz
en vooral veel rock, jazzrock en blues. Lukather leverde dit
"68" aan, waarin Schon ook duidelijk aanwezig is. Een melodieuze
gitaarrockinstrumental die zo op zowel een Lukather- als Schon-solo-album
gepast. Ritenours eigen bijdragen aan het album zijn uiterst bescheiden:
de gasten krijgen alle ruimte. Nou ja: Slash (toch al een rare keus als je
het over 'beste gitaristen' hebt) is alleen te horen in de fade-out (het
staat echt zo in het boekje!). Zie ook: http://sixstringtheory.com/
NIEUW
Relocator - Biosphere
- Proxima
Van “Relocator” (eigen beheer, 2010)
Relocator
is een Duits / Pools / Nederlands project met een Nederlands tintje in de
vorm van drummer Frank Tinge en een belangrijke gastrol voor ex-Dream
Theater toetsenist Derek Sherinian.
Zijn aanwezigheid geeft gelijk aan in welke richting we de muziek moeten
zoeken: heavy progfusion à la Planet X maar dan toch wel wat melodieuzer.
Relocator is echter geen regelrechte kloon al was het maar door de
aanwezigheid van Bartek Strycharski op elektrische viool. Het valt te
hopen dat hij in de toekomst wat nadrukkelijk aanwezig zal zijn want dat
maakt dat de band net even wat anders klinkt. Maar intussen kunnen we wel
geniete van Stefan Artwins enerzijds stevige
gitaarpartijen maar ook melodieuze jazzrock solo's.
Marillion
– If My Heart Were A Ball I Would Run Uphill
van de DVD-set “Out of Season” (Racket, 2010)
Voor de derde keer besteden
we aandacht aan de DVD-box die verslag doet van het Marillion-weekend van
vorig jaar in Port Zélande. Ditmaal de derde en laatste avond, die in het
teken stond van epics, ofwel de lange nummers uit de
Marillion-discografie. Deze avond bleek een behoorlijke tour de force
waar de band zo goed als al zijn epische stukken voorbij liet komen. Heel
slim begon men met de stukken van begin jaren '00, zodat langzaam de sfeer
werd opgebouwd. Een van de hoogtepunten was natuurlijk “Ocean Cloud”
van “Marbles” dat voor de tweede keer in Nederland werd gespeeld.
Hoewel uit de Fish-periode zeker een paar nummers in aanmerking komen voor
een epische avond werd er geen “Grendel” gespeeld, maar koos de band
voor de “Kayleigh”-trilogie.
Van deze avond gaan we nu luisteren naar een van de
kortere stukken, “If My Heart Were A Ball I Would Run Uphill”,dat nog
nooit is gedraaid in Xymphonia.
NIEUW
MGMT - Siberian Breaks
Van “Congratulations” (Columbia, 2010)
MGMT
debuteerden in 2008 met het album “Oracular Spectacular” (Columbia)
gevuld met heerlijke neo-psychedelische pop die op zijn herkenbare wijze
op plaat is vastgelegd door Flaming Lips- en Mercury Rev-producer David
Fridmann. Voor het tweede album dat dit voorjaar verscheen
gingen de heren in zee met producer Sonic Boom (ex-lid van indie
psych-rock band Spacemen 3) met een behoorlijk avontuurlijk album als
resultaat, dat zeker niet “Oracular Spectacular” Mark 2 is. Een
gedurfde plaat die tijd nodig heeft om in te zinken. “Siberian Breaks”
is het langste nummer van het album dat mij na een paar luisterbeurten op
een of andere manier wel wat aan het Franse Air doet denken.
No-Man - Sicknote
-
Taste My Dream
Van "Wild Opera"/"Dry Clean Ray" (Hidden Art,
1996/1997 / Kscope, 2010)
Na
jarenlang moeilijk verkrijgbaar te zijn geweest, vond Hidden Art, geheel
conform haar naam, blijkbaar nog een stapel onverkochte “Wild Opera”-CD's
en bracht die, in de wetenschap dat Kscope later dit jaar een geheel
nieuwe geremasterde versie uit zou brengen, onlangs op de markt. Nu is er
dan ook die fraaie Kscope-versie, gestoken in een mooi digipack en
gecombineerd met het "zuster"-album “Dry Cleaning Ray”.
Beide platen werden beschouwd als de meest extraverte van het duo Tim
Bowness-Steven Wilson, en inderdaad zijn de beats behoorlijk uptempo en de
effecten een stuk confronterender dan we gewend waren. Toch vertonen de
gekozen nummers en de sfeer in zijn algemeenheid de ingetogenheid die
No-Man kenmerkt. Overigens bevat de tweede schijf 6 bonusnummers,
bestaande uit alternatieve versies, radiosessies en stukken van de EP
“Housewives
Hooked On Heroin”.
IN BLIJDE VERWACHTING
The Feeling - Turn It Up
Van het album “Join With Us” (
En zo was daar in 2006 in eens een Engels bandje
dat jaren '70 Elton John, Supertramp en zelfs een beetje Queen door de
blender haalde en een erg aanstekelijk album uitbracht in de vorm van
“Twelve Stops And Home”. Twee jaar later verscheen de opvolger “Join
With Us”. De band rockte net wat harder op dat album maar voor de rest
was die aanstekelijke mix nog steeds aanwezig, zoals op “Turn It Up”.
Intussen word er hard gewerkt aan een nieuw album waarbij de productionele
hulp
van The Freemasons (bekende pop/dance producers) en Bob Ezrin is
ingeschakeld.
LIVE-TIP
Spocks Beard – Go The Way You
Go
van “The Light” (Inside Out, 1995)
Van de eersteling van deze
Amerikaanse band, in die tijd nog rond Neal Morse en nog zonder Ryo
Okumoto. En tevens het album die een kleine oproer teweeg bracht in de
symfowereld, hoewel het langzaam ging. Spock is inmiddels alweer vier
albums Neal-loos en heeft net met “X” (10) een van zijn beste albums
afgeleverd. Toch blijft het debuut wel een van de mooiste Spock's
Beard-albums, en de band speelt ook nog steeds materiaal van het album en
dit zal ook zeker gebeuren tijdens de tour in september die de groep op de
vijftiende van die maand naar de Zoetermeerse Boerderij brengt. Daarom
maar weer eens een nummertje in Xymphonia. We kiezen het relatief korte
“Go The Way You Go”.
LIVE-TIP
Banned From Utopia - Bad Dog
Van "So Yuh Don't Like Modern Art" (Favorite Nations, 2002)
Dweezil Zappa Plays Zappa is
één van de acts op het Bospop Festival, komend weekend in Weert. De zoon
van Zappa speelt met zijn band repertoire van vader Frank. Ook Banned From
Utopia deed dat, aangevuld met eigen materiaal. Vrijwel alle leden van BFU
(o.a. toetsenist/zanger Bobby Martin, vibrafonist Ed Mann, toetsenist
Tommy Mars en drummer Chad Wackerman) dienden ooit bij Frank. Alleen
gitarist Mike Miller is wat dat betreft een 'rookie', maar met die term
doe je deze door de wol geverfde sessiegitarist onrecht. Bovendien is hij
de belangrijkste leveranciers van verse composities voor dit album,
waaronder deze fijne jazzrockinstrumental. Een energiek nummer in
Zappa-stijl, met superstrakke blazersriffs, spannend gitaarspel, knappe
wendingen en aan het eind nog een krachtige drumsolo.
Introitus - Crossroads
Van het album “Fantasy” (eigen beheer)
Al verschenen in 2007 besteden wij aandacht aan het
debuutalbum Fantasy van deze Zweedse formatie. Muzikaal zijn er best wel
wat parallelen te trekken met 'ons' Flamborough Head. Introitus heeft ook
als kern 2 partners in de vorm van toetsenist Mats Bender en zangeres Anna
Jobs Bender en de band gebruikt folky klanken als smakelijke toefjes
binnen hun aangename neoprog. Maar Introitus heeft ook een iets andere
kant die we met name horen in het dramatische Ghosts, waar in de sound wat
meer neigt naar Magenta. Aangename ontdekking met het leuke nieuws dat er
dit jaar al een nieuw album zal uitkomen.
ACTUEEL
Oblivion Sun: Fanfare
Van "Oblivion Sun" (Prophase Music, 2007)
Oblivion Sun is één van de
band die te zien en horen zijn op de DVD "Romantic Warriors : A
Progressive Music Saga" van Adele Schmidt en José Zegarra Holder
(zie http://www.progdocs.com/ProgDocs/ProgDocs.html). De documentaire
geeft een goed beeld van de hedendaagse progressieve muziekscene, waarbij
gefocust wordt op de formaties DFA, Cabezas De Cera, Cheer-Accident,
Deluge Grander en Phideaux. Tevens komen acts als Karmakanic (met Roine
Stolt), La Maschera Di Cera en Gary Green van Gentle Giant aan bod en is
er aandacht voor "randfiguren" als labelbaas
Steve Feigenbaum (Cuneiform) en de eigenaar van de Orion Sound Studios.
Kortom, een 95 minuten durende film, die op een eerlijke manier laat zien
hoe progressieve muziek zich ontwikkelde van mainstream naar cult, waarbij
over het algemeen de muzikale kwaliteiten voorop bleven staan.
WERELD
VOL MUZIEK
Triana - Sé De Un Lugar
Van "El Patio" (Fonomusic, 1975 / Dro East West/Warner, 2003)
Volgens Erik Neuteboom in
zijn Prog Andalus-dossier, zoals verschenen in iO Pages een hoogtepunt van
deze warmbloedige, met flamenco-invloeden geïnjecteerde Spaanse
symfonische rock-stijl. Broeïerige, geladen muziek, waarin emotievolle
flamencozang en fel percussief akoestisch gitaarspel gestut wordt met
brede golven analoge synthesizers en volvet elektrisch gitaarspel. Met
inderdaad goddelijk eindresultaat. Wat wil je: de toetsenist/zanger en
componist van alle stukken is genoemd naar Zijn Zoon en heet Jesús De La
Rosa.
SLOTNUMMER
Van
“
Opname van de Amerikaanse
symfonische AOR-groep Styx met het Contemporary Youth Orchestra, een
orkest dat bestaat uit leden van tussen de 13 en 19 jaar.
De CD, ook op DVD verkrijgbaar, vormt een verslag van een magisch
avondje in Cleveland, op 26 mei 2006 en bevat Styx-klassiekers als “Blue
Collar Man”, “Boat On The River” en “Fooling Yourself”,
aangevuld met onbekender materiaal, een paar nieuwe nummers (“Just Be”
en “Everything, All The Time”) en hits van anderen (“I Am The
Walrus” van The Beatles en “I Don’t Need No Doctor” van Ray
Charles). 115 Muzikanten deden er op de opname mee, aangevuld door 56
koorzangers en zangeressen. Die werden in goede banen geleid door de
enthousiasmerende dirigente Liza Grossman.
Xymphonia is
sponsored by: