HERUITGAVE / LIVE-TIP / IN HET NIEUWS
Boxx Orchestra, The – The Eye Of The Storm
– Words Of Laughter
Van “Out Of The Boxx” (eigen beheer, 2021 / OOB Records, 2024)

Onlangs meldden we in het concertnieuws het releaseconcert voor “The Horn Of Plenty” van The Boxx Orchestra, dat inmiddels eind mei heeft plaatsgevonden in Breda. Dat tweede album van deze Nederlandse band heeft onze burelen nog niet bereikt, maar wél het debuut “Out Of The Boxx”. Dat verscheen in 2021 in eigen beheer, maar is in april heruitgebracht via het de laatste tijd zeer actieve OOB Records. Wij hadden er überhaupt nog geen aandacht aan besteed, dus voor we aan “The Horn Of Plenty” toekomen, laten we u eerst kennismaken met The Boxx Orchestra middels muziek van “Out Of The Boxx”. De groep werd in 2016 opgericht door toetsenist Jan Boekestein. Deze veteraan speelde al in de jaren 70 en 80 in diverse symfobands, zoals Argyll en (met Peter Vink) The Boxx(!). Hij vroeg bassist Walter Hüsstege die zich 5 jaar geleden in de picture speelde met “Bricks And Bones” van Cause 17. Eén van de vocalisten op die conceptplaat is zangeres Ria Mulder, die tevens frontvrouw werd van The Boxx Orchestra. Gitarist Jos van der Zanden en drummer Kees Schollen completeren de bezetting. “Out Of The Box” bevat melodieuze symforock die vooral degelijk klinkt, maar ook wel wat eigenbeheer-trekjes heeft. Zo voelt de ritmische basis vaak nét niet helemaal strak aan. Goede kans dat dit op de opvolger geen issue meer is. Opvallend is dat tussen de negen songs twee heropgenomen songs prijken: “Will I” van Cause 17 en “A Star Almost Fell” van Argyll, die door die voorlopers in 2017 respectievelijk 1980(!) werden opgenomen. Over de hele linie springen de soulvolle stem van Mulder (die in sommige regionen qua klankkleur wel wat heeft van die van Flamborough Head-zangeres Margriet Boomsma) en het meeslepende gitaarwerk van Van der Zanden. Wat ons betreft is 't afwisselende “Words Of Laughter” hét hoogtepunt van de plaat, waarin beide voornoemden excelleren. Maar eerst “The Eye Of The Storm” waarin het ook Van der Zanden is, die met zijn priemende gitaarspel de aandacht naar zich toe soleert. Op zaterdag 6 juli is The Boxx Orchestra te bewonderen in Rijsbergen tijdens Oekelpop.
Websites:
https://www.boxxorchestra.com/
https://www.facebook.com/TheBoxxOrchestra .

NIEUW
Jadis - Wood Between The Worlds
- Questions Without Answers
Van “More Questions Than Answers” (eigen beheer, 2024)

Sinds eind jaren 80 is Jadis een vaste waarde in de neoprogscene. Na wat demo's en een titelloze LP verscheen het eerste volwaardige album “More Than Meets The Eye” in 1992. Oprichter/zanger/gitarist Gary Chandler wist in de aanloop van dat album IQ-toetsenist Martin Orford te strikken en al snel traden drummer Steve Christey en bassist John Jowitt (destijds ook in IQ) toe. De melodieuze neoprog had vaak een opzwepend karakter, waarbij het intense gitaarspel van Chandler, de volle toetsenpartijen van Orford en zeker ook hun samenzang handelskenmerken werden. Het sterke tweede album “Across The Water” uit 1994 zorgde dat Jadis tot de eredivisie van de prog toetrad en we herinneren ons zeker nog het hete optreden in de Hengelose Metropool dat jaar en nog meer de memorabele avond van het Xymphonia Festival in het Beeklustpark enkele weken later. Toch wisten Chandler en co. het momentum niet vast te houden als gevolg van een aantal inconsistente albums. Ook volgde er het nodige stuivertje wisselen in de bezetting waarbij zowel Orford als Jowitt tot twee keer het schip verlieten en weer terugkwamen. De laatste vertrok in 2006 definitief om te worden vervangen door Andy Marlow. Orford keerde in 2016 terug op het Jadis-nest voor het album “No Fear Of Looking Down”. Sindsdien waren er sporadische optredens, waarnaast er gestaag gewerkt werd aan een nieuw album dat deze maand is verschenen - het eerste in 8 jaar. Het uit zeven nummers bestaande “More Questions Than Answers” bevat zes nieuwe nummers maar ook een heel oud stuk, “Wood Between The Worlds” dat al op de eerste demo uit 1984 stond en dat na 40 jaar dus eindelijk een plek op een volwaardig album heeft gekregen. “More Questions Than Answers” ligt in de lijn van de voorgangers: er is niet veel gesleuteld aan het kenmerkende Jadis-geluid. Onze eerste indruk is heel positief, waarbij we constateren dat er weer wat van de oude magie terug is. Het is dan ook een mooie toevoeging aan het Jadis-oeuvre waarbij het genoemde “Wood Between The Worlds” zeker een van de highlights is. Daarom hebben we het ook voor vanavond geselecteerd. Kleine kanttekening is dat er productioneel toch iets te wensen over blijft, gezien een toch wel erg overheersend drumgeluid. Vier van de nummers van het album zijn te beluisteren op Bandcamp. Op Spotify is het (voorlopig?) niet te vinden, zodat je het album echt dient aan te schaffen om het helemaal te horen.
Websites:
https://www.jadismusic.com/
Bandcamp.

VOORPROEFJE / LIVE-TIP
Ritual – A Hasty Departure
Van "The Story Of Mr. Bogd Part 1" (Karisma Records, 2024)

We hebben17 jaar moeten wachten op een nieuw volwaardig studio-album van Ritual. Na het uit 2007 stammende album “The Hemulic Voluntary Band” leek de Zweedse band te zijn opgedoekt. Niets bleek minder waar toen in 2020 het nieuws kwam dat er een tweedelige werkstuk aan zat te komen: "The Story Of Mr. Bogd". Als 'teaser' werd alvast de EP “Glimpses Of The Story Of Mr. Bogd” uitgebracht met enkele nummers van beide delen. ...Dus stiekem waren de heren hard aan het werk aan hun meest prestigieuze werkstuk tot nu toe! We hadden toen echter niet bevroed dat het nog weer 4 jaar zou duren voordat deel één eindelijk het licht ziet, want dat gaat komende augustus pas gebeuren. Het verhaal en ook de songteksten zijn van de hand van bassist Fredrik Lindqvist. Opvallend is verder dat de bezetting niet veranderd is sinds de oprichting in Stockholm in 1992. Naast genoemde Lindqvist vinden we derhalve nog steeds drummer Johan Nordgren, zanger/gitarist Patrik Lundström en toetsenist Jon Gamble. Hoewel geworteld in de progrock heeft de band een eigenzinnig geluid, met naast detecteerbare invloeden van onder meer XTC, It Bites, Gentle Giant en Led Zeppelin ook elementen uit traditionele Zweedse folkmuziek, waarbij ook het daarbij behorende instrumentarium wordt aangewend. Dit hebben we in 1996 met eigen zintuigen kunnen bewonderen in Almelo’s toenmalige concertzaal Sub Rosa, alwaar Ritual veel indruk maakte tijdens het laatste Xymphonia Festival. De band bleef na het titelloze debuut uit dat jaar consistent goede albums afleveren die onderling steeds weer nét iets anders klonken. Op "The Story Of Mr. Bogd Part 1" blijft de Ritual-stijlenmix herkenbaar, met als nieuw element dat er nu een doorlopend verhaal wordt middels de songs. Zoals gesteld is de officiële release pas in augustus, maar bezoekers van het Night Of The Prog-festival kunnen het daar al aanschaffen en zelfs laten signeren, want Ritual treedt daar op tijdens de eerste dag, vrijdag 19 juli.We kunnen alvast een voorproefje laten horen en we beginnen maar bij het begin met het openingsnummer “A Hasty Departure”.
Websites:
https://ritual.se/
https://www.facebook.com/ritual.se/
https://ritualsweden.bandcamp.com/album/the-story-of-mr-bogd-part-1 .

NIEUW
Celeste - Attese Sottese
Van "Echi Di Un Futuro Passato" (Mellow Records, 2024)

Toen we in april van dit jaar een beetje laat voor het eerst aandacht schonken aan "Celeste With Celestial Symphony Orchestra" uit 2022 van Celeste, wisten we al dat er binnen niet al te lange tijd een nieuw album zou gaan verschijnen van deze Italiaanse band. Dit keer zijn we er als de kippen bij en zo presenteren we vanavond muziek van het net verschenen "Echi Di Un Futuro Passato". Celeste is binnen progkringen voornamelijk bekend om het debuut uit 1976 - eigenlijk titelloos, maar ook bekend als “Il Principe Di Giorno”. Sinds de herstart, zo'n 4 decennia(!) later door oerlid/toetsenist/componist Ciro Perrino, wordt er gestaag gewerkt aan een behoorlijk indrukwekkend oeuvre. "Echi Di Un Futuro Passato" is alweer het vierde studio-album sindsdien en is van hetzelfde hoge niveau als de directe voorgangers én het illustere debuut. Daar waar op de voorgaande twee albums door toevoeging van orkestinstrumenten klassieke invloeden meer naar voren kwamen, heeft deze nieuweling een wat meer jazzy karakter gekregen met veel ruimte voor de fluiten en saxen van Marco Moro. ...Maar dan wel ingebed in de warme, pastorale, symfonische klanken waar Celeste zo om bekend staat met natuurlijk veel ruimte voor Perrino's toetsenspel. De band neemt de tijd om de muziek te laten ontvouwen: het album bevat 3 tracks die de tienminutengrens overschrijden en de overige 4 schommelen tussen de zevenenhalf en negen minuten. Dit is geen muziek die je gelijk overdondert, maar die als een koele bries op een zwoele zomeravond tot je komt. Het voor vanavond geselecteerde “Attese Sottese”, met een fraaie rol voor gastviolist Sergio Caputo, is daar een perfect voorbeeld van.
Websites:
https://www.ciroperrino.nl
https://ciroperrino.bandcamp.com/album/celeste-echi-di-un-futuro-passato
https://www.facebook.com/ciroperrinocompositore .

NIEUW
Samurai Of Prog featuring Marco Grieco, The - The Businessman
Van het album "A Quiet Town" (Seacrest Oy, 2024)

The Samurai Of Prog, opgericht in 2009, bestaat uit Steve Unruh uit de V.S., de Italiaan Marco Bernard en de Fin Kimmo Pörsti. Van Samurai Of Prog verschenen maar liefst achttien albums in veertien jaar, en daarnaast ook nog eens de nodige verzamelboxen. Onlangs gaven we nog aandacht aan de box "Omnibus 3", maar we hadden nog niets laten horen van het nieuwste album "A Quiet Town" dat eerder dit jaar verscheen. Het blijkt een waar ‘whodunnit’-symfotheater geworden. In het verhaal van "A Quiet Town" wordt in het plaatsje Gadsden County (Florida) een plaatselijke prostituee vermoord. In haar doodstrijd had ze het bordje met de inscriptie INRI van het kruis getrokken. Deze inscriptie leidde tezamen met de vondst van de sjaal waarmee de prostituee was gewurgd, tot de ontmaskering van de arts, de burgemeester en de priester. Uiteindelijk kwam ook de betrokkenheid van de directeur van de zeepfabriek bij de drugshandel aan het licht. Het verhaal, de teksten, evenals de muzikale koker waarin het verhaal is gegoten, is van de hand van Marco Grieco. Vandaar de toevoeging 'featuring Marco Grieco' op de albumhoes. Grieco is erin geslaagd dit in een bijna puur symfonische jas te gieten: veel klassieke akkoordsequenties, mooie melodieën, gezongen door sterke vocalisten, avontuurlijk toetsenspel, afgewisseld met smaakvolle gitaarsolo’s. Dit is het derde album van The Samurai Of Prog waarop alle muziek van de hand van één componist komt. Met “A Quiet Town” zorgt Grieco dat dit album het meest coherente en toegankelijke album van The Samurai Of Prog tot nu toe is geworden. (gebruikte bron: Progwereld)
Websites:
https://www.facebook.com/thesamuraiofprog .

ALBUM VAN DE MAAND
MesaVerde – Like You Used To
Van “KY” (Apollon Records, 2022)
MesaVerde – Tracing
Van “All Is Well” (Apollon Records, 2024)

MesaVerde is een Noors kwartet dat uit ervaren muzikanten bestaat. Naar eigen zeggen kent het viertal alle aspecten van het muzikant-zijn, van stadionconcerten tot zweterige clubs. Die ervaring is opgedaan in uiteenlopende (begeleidings)groepen, stilistisch variërend van pop tot jazz. Zo speelde een van de leden met Bugge Wesseltoft. Die ervaring is goed af te horen aan de 9 songs op “All Is Well”. De manier waarop men een best wel ongewone akkoordenprogressie simpel en luchtig weet te laten klinken, hoe er wordt omgegaan met melodieën, harmonieën en de plaatsing van bondige solo's: het is allemaal even gehaaid en maakt dat “All Is Well” langzaam onder de huid kruipt en een blijvende indruk achterlaat. Zelf beluisterden we het album al een aantal malen na de Progwereld-recensie in februari, maar pas nadat we “All Is Well” tussentijds even hadden laten rusten voelde een hernieuwde kennismaking als thuiskomen.

Intussen hebben we ontdekt dat “All Is Well” al het tweede MesaVerde-werkstuk is en hebben we ook het minstens zo geslaagde debuut “KY” uit 2022 in huis. We gebruiken de maand juni om niet alleen “All Is Well” verder te presenteren, maar óók “KY” alsnog de verdiende aandacht te geven. Van “All Is Well” kiezen we als afsluiter van deze maand het vernuftig opgebouwde “Tracing” dat in het tweede deel een heerlijk stuwende en groovende versnelling krijgt, maar eerst het ietwat funky “Like You Used To” van “KY”, met ook al zo'n intrigerende instrumentale passage en aan het slot nog een rol voor de Mini-Moog.
Websites:
Facebook
Bandcamp .

NIEUW (enigszins verlaat)
Dos Floris - Circles
Van "Broken Love" (eigen beheer, 2023)

Anderhalf jaar geleden leerden we via Jonathan Coe, auteur van onder meer de roman "The Rotters' Club", singer-songwriter Dos Floris (ofwel: 'twee bloemen') kennen. Dos Floris is de artiestennaam van de Engelse Florence Donovan, een muzikante die zichzelf omringt met keyboards, loop-apparatuur en andere effectmachines en computers, waarmee ze haar intense songs over persoonlijke zielenroerselen en zorgen om de planeet begeleidt. In 2017 verscheen haar debuut-CD "The Widowed Earth", waarvan we begin vorig jaar twee nummers draaiden. Eind vorig jaar kwam opvolger "Broken Love" uit en zoals de titel al doet vermoeden is dit een zogenaamd 'break-up-album'. Haar fraai gearrangeerde liedjes, inclusief computergestuurde ritmes en symfonisch klinkende toetsenbijdragen, zijn echter, ondanks de emotionele teksten, een stuk toegankelijker dan op haar debuut. Daarbij verraadt vooral het imposante, tien minuten durende "Circles" in muzikale zin de innerlijke strijd van Donovan. Dat is dan ook het nummer dat we van het melancholieke, door de maakster zelf als 'de soundtrack van zelfrealisatie' genoemde "Broken Love" voor vanavond hebben uitgekozen.
Websites:
https://dosfloris.bandcamp.com/
http://www.dosfloris.com/
https://www.facebook.com/dosfloris.

NIEUW / LIVE-TIP
Evergrey - Ghost Of My Hero
- Cold Dreams
Van het album "Theories Of Emptiness" (Napalm Records, 2024)

"Theories Of Emptiness" is het veertiende studioalbum van de progressieve metalband Evergrey. De band werd in 1995 opgericht in Göteborg, waarna in 1998 het debuut "The Dark Discovery" verscheen. "Theories Of Emptiness" verschijnt op de drempel van het 30-jarig bandjubileum. Weinig progmetalbands zijn erin geslaagd om zó lang een trouwe fanschare aan zich te binden. Evergrey's voorliefde voor krachtige maar toch ook melodieuze muziek heeft daar zeker aan bijgedragen. Meteen na de opnamen van "Theories Of Emptiness" kondigde drummer Jonas Ekdahlm zijn vertrek aan. De ook van Temic bekende Simen Sandnes werd onlangs voorgesteld als zijn opvolger. Op "Ghost Of My Hero", dat we zo gaan laten horen, durft zanger Tom S. Englund zich kwetsbaar op te stellen; begeleid door de toetsen van Rikard Zander en het stevige gitaarwerk van gitarist Hendrik Danhage blijkt het een krachtige ballad. Albumhoogtepunt is misschien wel "Cold Dreams": de samenwerking met Katatonia-zanger Johan Renske, alsmede de achtergrondvocalen van Englunds dochter Salina, maken het bijzonder. Het nummer kent een duistere, zware start en dat past uitermate goed bij de wisselwerking tussen Englund en Renske. Daarbij worden de hardere stukken voorzien van krachtige grunt: dat zorgt wel voor de nodige ballen. Met "Theories Of Emptiness" pakt Evergrey alweer erg sterk uit. Later dit jaar volgt er een tournee. De band is op 2 november te aanschouwen als headliner van het Brainstorm Festival in Apeldoorn. Dan volgen er concerten in Bochum (5 november in de Zeche aldaar) en in de Cacaofabriek in Helmond op 22 december.
Websites:
https://evergrey.net/
https://www.facebook.com/Evergrey .

FUSION / LIVE-TIP
Metheny, Pat - The Longest Summer
Van "Secret Story" (Geffen, 1992)

In 1992 bracht de Amerikaanse jazzgitarist Pat Metheny zijn tot dan toe meest ambitieuze album uit: “Secret Story”. Dat album was niet zozeer een vehikel voor zijn eigen instrumentale kunnen maar vooral bedoeld om zijn vleugels uit te spreiden op compositorisch gebied. Hij legde zichzelf geen beperkingen op qua bezetting en bouwde allereerst een groot deel van het album op zijn Synclavier synthesizer en 'digital workstation' om vervolgens alle orkestraties door een echt orkest in te laten spelen. En voor aanvullende partijen nodigde hij natuurlijk de nodige muzikale collega's uit (al dan niet spelende in zijn Pat Metheny Group). "Secret Story" werd daarmee het rijkst gearrangeerde album van zijn hand, met een bij vlagen haast symfonische sound. En voor de audiofielen onder ons: het album is ook nog eens prachtig opgenomen. Eén van de weinige nummers waarin Metheny nadrukkelijk zelf op de voorgrond treed is “The Longest Summer”, dat helemaal gebouwd is rond zowel zijn eigen pianospel als ook de uit duizenden herkenbare Roland gitaarsynthesizer die hij gebruikt voor zijn solo's. Op 15 (Groningen, Oosterpoort), 23 (Muziekgebouw Eindhoven) en 24 oktober (TivoliVredenburg, Utrecht) treedt Metheny solo op in Nederland, maar let wel: dat wordt muzikaal andere koek ten opzichte van wat u vanavond hoort: de concerten zijn ter promotie van twee albums waarop hij de akoestische baritongitaar bespeelt, al meldt de Website van Muziekgebouw Eindhoven dat ook diverse andere gitaren én zelfs de Orchestrion aan bod komen.
Websites:
https://www.patmetheny.com/
https://www.facebook.com/PatMetheny .

(OP)NIEUW / COVER
Tempus Sidereum - Midnight Sun
Van "Tempus Sidereum I" (Lost Tales = eigen beheer, juni 2023 (download)/oktober 2023 (LP)/sinds eind maart 2024 beide formats bij Melodic Revolution Records verkrijgbaar)

In april lieten we u kennismaken met Tempus Sidereum, het nieuwe project van Ken Jaquess. Deze bassist/multi-instrumentalist trok reeds onze belangstelling met Atlantis en vooral K². "Tempus Sidereum I" is ongetwijfeld het meest symfonische album van de Amerikaan. Hij wordt vergezeld door zijn trouwe toetsenman Ryo Okumoto, terwijl diens oud-Spock's Beard-genoot Jimmy Keegan de complexe ritmepatronen slaat. Johnny Bruhns speelt het merendeel van de melodieus rockende gitaarpartijen. Alleen in de aan Allan Holdsworth opgedragen LP-afsluiter "Double Down" staat hij zijn plek af aan Alex Machacek. Naast dit gitaarwerk wordt gedurende het gehele album royaal gestrooid met felle Moog-solo’s, Mellotron-strijkers en -fluiten, ronkende Hammond-akkoorden en klassieke piano-aanslagen. Hoewel in een modern jasje gestoken zijn er overeenkomsten met het symfonische werk van, bijvoorbeeld, Genesis, Yes en UK. De plaat is vooralsnog alleen als LP en download verkrijgbaar. Als bonustrack bij die download is "Midnight Sun" toegevoegd, een met sfeerrijk elektrisch vioolspel van Katie Jacoby opgerekte, onstuimige cover van de van Asia’s "Astra" afkomstige song. Dat nummer hebben we voor vanavond gepland. Zoals in april al gemeld moeten degenen die dit werkstuk op CD willen hebben, nog even geduld hebben. In een vorig jaar gegeven interview vertelde Jaquess dat hij van plan is nog twee LP's met Tempus Sidereum uit te brengen. Pas dan gaat hij een CD-boxje uitbrengen met al het materiaal, inclusief de voorheen alleen als downloads verkrijgbare bonustracks.
Websites:
https://tempussidereum.bandcamp.com/album/tempus-sidereum-i
https://tempussidereum.bandcamp.com/track/midnight-sun-bonus-track
https://www.facebook.com/tempussidereum
Genoemde interview met Ron Fuchs .

NIEUW / LIVE-TIP
Fröberg, Hasse & Musical Companion (HFMC) – Deserve To Be Happy
– No Messiah
Van “Eternal Snapshots” (Glassville Records, 2024)

The Flower Kings-zanger Hasse Fröberg houdt er al sinds 2010 een parallelle bandcarrière op na met Hasse Fröberg & Musical Companion. Misschien om mede te benadrukken dat die Musical Companion toch echt serieus genomen moet worden en niet 'slechts' een begeleidingsband is, bedient men zich nu al een paar albums lang kortweg van de naam HFMC. Dat geldt ook weer voor het op de zesde van de zesde verschenen zesde album “Eternal Snapshots”: opnieuw een plaat vol pakkende 'melodieuze composities en jubelende climaxen die door de intense zang van Fröberg nog een extra kontje krijgen. De meeste songs vallen zonder meer in het symfonische rockstraatje, hier en daar (vooral in “Sorrowful Mariner”) ook met een knipoog naar Uriah Heep-achtige classic hardrock. De muziek klinkt meteen vertrouwd, wat mede komt omdat sommige melodieën en riffjes duidelijk knipogen naar het werk van grote voorbeelden uit het verleden, zonder ook maar een moment te kopiëren. Van de 'muzikale companen' is Ola Strandberg compositorisch het meest aanwezig naast de frontman. De drummer pakt in het rustpuntje “Only For Me” zelfs de leadzangrol. Hij schreef ook de muziek van “No Messiah”, waarin zowel gitarist Anton Lindsjö en toetsenist Kjell Haraldsson fijn solospel laten horen. Bassist Sampo Axelsson, de recentste toevoeging aan de line-up, schreef mee aan het extreem pakkende “Deserve To Be Happy”, waarmee we aftrappen. HFMC treedt overigens op zaterdag 29 juni op tijdens het uitverkochte Midsummer Prog Festival in het Openluchttheater in Valkenburg.
Websites:
https://www.hfmcband.com/
https://www.facebook.com/hfmcband/ .

HERUITGAVE
Jones, Howard - Equality (2024-mix)
- Hide And Seek (2024-mix)
Van "Human's Lib" (WEA/Elektra, 1984 / Cherry Red Records, 2024)

Hoewel het in Nederland een bescheiden verkoop had, behoort "Human's Lib" van Howard Jones wereldwijd tot een van de best verkochte debuutplaten in de pop. Met hits als "What Is Love?", "New Love" en "Pearl In The Shell" bereikte de progressieve synthipop van de Engelsman ook hoge posities in diverse hitparades. Mede verantwoordelijk voor dit succes waren producer Rupert Hine en zijn trouwe mixer Stephen W Tayler. Ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan wilde laatstgenoemde zelf een Blu-ray met een surroundmix en een nieuwe stereomix maken. Jones was daar zeer enthousiast over, vooral omdat Tayler het album uiteraard tot in de puntjes kende. De 'engineer' kreeg de vrijheid om onder meer de fade-outs te vervangen door het in elkaar laten overlopen van enkele stukken, terwijl hij bepaalde instrumenten meer voorin de mix plaatste (waaronder een easter-egg, een in elk nummer zittend bepaald soort bel). Op de Blu-ray staan ook nog van drie songs Dolby Atmos-mixen van Bob Clearmountain, terwijl de uitgave tevens een CD bevat met de nieuwe stereomix. Van "Human's Lib" draaien we "Equality", een van Taylers favoriete Jones-tracks, gevolgd door de symfonische ballade "Hide And Seek", die in Nederland een redelijke hit was. Overigens verscheen tegelijk met "Human's Lib" ook van Jones' tweede plaat "Dream Into Action" uit 1985 een Blu-ray/CD, terwijl er eind vorig jaar onder de titel "Celebrate It Together" een vierschijfs verzamelaar werd uitgebracht. En wie wil Jones dit jaar live wil aanschouwen zal in augustus en september naar de V.S. moeten reizen, alwaar hij met stijlgenoten ABC en Haircut 100 een tournee doet.
Websites:
http://www.howardjones.com/
https://www.facebook.com/howardjones .

KLASSIEK ONTMOET ROCK
Adams, John - Crushed By The Rock I Been Standing On
Van "I Was Looking At The Ceiling And Then I Saw The Sky" (Nonesuch/BMG, 1998)

Progressieverockliefhebbers kunnen ongetwijfeld diverse muzikanten opnoemen die een uitstapje maakten naar de klassieke muziek. Emerson Lake & Palmer en The Enid zijn maar enkele van de vele voorbeelden. Maar ook andersom zijn er kunstenaars uit de klassieke muziek die zich aan rock en pop waagden. Zo maakte Philip Glass de songcyclus "Songs From Liquid Days" met door Paul Simon, Suzanne Vega, David Byrne en Laurie Anderson geschreven stukken en componeerde Steve Reich "Electric Counterpoint" voor jazzgitarist Pat Metheny. De net als Glass en Reich oorspronkelijk uit de minimal music afkomstige John Adams voerde op "Hoodoo Zephyr" in 1993 zijn eigen synthesizercomposities uit, waarna hij zich met diverse vooral uit Finland afkomstige musici in 1998 stortte op de rockmusical "I Was Looking At The Ceiling And Then I Saw The Sky". Van deze over de aardbeving in 1994 die de stad Los Angeles in 1994 trof handelende moderne opera hoort u het gitaargedreven "Crushed By The Rock I Been Standing On". Die gitaar wordt bespeeld door sessiemuzikant Jari Nieminen, die met de voormalige Wigwam-toetsenman Jukka Gustavson in 2019 het progressieve jazzrockalbum "Prognosis" uitbracht.
Websites:
https://www.earbox.com/
https://www.facebook.com/earbox .

(OP)NIEUW
Getter Premonition, Jane - Compass
- Another Way
Van "Division World" (Esoteric Antenna, 2024)

"Division World" van Jane Getter Premonition is het derde studioalbum van de band rondom gitariste/componiste/zangeres Getter. Hierop zijn de composities definitief doorgeschoven van de instrumentale jazzrock van haar soloplaten naar vocale, moderne progressieve rock. Daarnaast heeft JGP nu met keyboardspeler/echtgenoot Adam Holzman (Miles Davis, Steven Wilson, Trifecta, The Fents), gitarist Alex Skolnick (Testament, PAKT), sessiebassist Paul Frazier en drummer Gene Lake (Marcus Miller, Lunar Crush, Joe Zawinul) een vaste bezetting. Tenslotte worden Janes ietwat onopgesmukte vocalen in drie stukken overgenomen door de expressiever zingende gast Randy McStine (Porcupine Tree, Lo-Fi Resistance), terwijl slotsong "Waiting For The Light" wordt opgefleurd met een cello/hobo/fluitarrangement en ruimte biedt aan de drumcapaciteiten van zoon Russell Holzman. Door de afwisseling in zangstijlen, de progmetalig en virtuoos duellerende en solerende gitaristen en ingenieuze synthesizererupties weten de compacte, stevig rockende songs te boeien. En hoewel de eveneens in Lasse Hoile’s hoesontwerpen tot uiting komende, niet al te vrolijk stemmende teksten over de dubieuze toestand in de wereld en met name in de V.S. voor een sombere sfeer zouden kunnen zorgen, zorgt de ritmesectie met heerlijk zoemend fretloos baswerk voor een groovy, optimistische beleving. In maart draaiden we al twee nummers van "Division World", vanavond doen we dat dunnetjes over met de spetterende instrumental "Compass" en de van een symfonische climax voorziene "Another Way".
Websites:
https://janegetter.com/
https://www.facebook.com/janegettermusic/ .

NIEUW
Gibbons, Beth – Burden Of Life
Van “Lives Outgrown” (Domino, 2024)

Het is alweer 30 jaar geleden dat Portishead debuteerde met “Dummy” in een tijd dat Bristol het epicentrum was van een uiterst sfeervolle vorm van triphop die al snel 'de Bristol-sound' gedoopt werd. De variant van Portishead was wel de meest filmische en door de hesige vocalen van Beth Gibbons ook de meest melancholieke. “Dummy” en de twee platen die in 1997 en vervolgens pas in 2008 volgden vielen dan ook bij veel progliefhebbers in de smaak. Tussendoor was Gibbons ook te horen op de platen die Paul Webb en Lee Harris, ofwel de voormalige ritmesectie van Talk Talk, onder de naam “O” Rang uitbrachten. Niet vreemd, derhalve dat ze in 2002 een duo vormde met Webb (die zich intussen Rustin Man was gaan noemen) voor het album “Out Of Season”. Harris was daarop trouwens ook op een paar nummers te horen. Na het derde Portishead-album bleef het vervolgens weer lang stil rond Gibbons totdat ze haar tanden zette in Gorecki's Derde symfonie (waarvan een deel al eens succesvol door triphopcollega Lamb was gesampled), waarna het nog weer vijf jaar duurde voor haar eerste solo-album “Lives Outgrown” verscheen. Opvallend genoeg is Webb nu niet van de partij, maar Harris juist méér, als co-producer en drummer/percussionist op veel nummers. Hij speelt anders dan bij Talk Talk maar is met zijn spanning oproepende donkere tromgeroffel wel zeer aanwezig. Spannend en opnieuw zeer filmisch zijn ook de orkestpartijen, gespeeld door Orchestrate en gearrangeerd door Gibbons zelf, veelal samen met producer James Ford. “Lives Outgrown”, alsmede de recente concerten (o.a. in TivoliVredenburg) werden in diverse media met heuse sterrenregens onthaald en wij worden ook per luisterbeurt enthousiaster en worden gegrepen door bijvoorbeeld “Burden Of Life”. Er staat nog één optreden in voornoemde tournee op het program, maar da's helemaal in Japan volgende maand.
Websites:
https://bethgibbons.net/
https://www.facebook.com/officialbethgibbons/ .

NIEUW / LIVE-TIP
IZZ – Soak Up The Sunlight
– We Are The 3rd
Van “Collapse The Wave” (Doone Records, 2024)

Het is dit jaar 25 jaar geleden dat IZZ debuteerde met “Silver Of A Sun” waarna er nog 7 reguliere studio-albums verschenen, alsmede twee restjesverzamelaars, een aantal EP's, een live-DVD en enkele solo-albums van leden die stilistisch in sommige gevallen dichtbij het werk van de moederband liggen. En al die tijd staat de Amerikaanse band voor knap geconstrueerde en uitgevoerde symfonische rock die ondanks gebruik van vele klassieke sounds toch ook modern aandoet. Als we een vergelijking moeten trekken: de muziek heeft vaak de drive van het beste van het eveneens Amerikaanse Echolyn. Met “Collapse The Wave” verscheen eerder deze maand het erg sterke achtste studiowerkstuk. In het aansprekende songmateriaal zitten fraaie partijen verwerkt voor alle instrumenten (diverse gitaren, rinkelende basgitaar, een flinke collectie toetsen, drums) die ook nog eens allemaal helder en onderscheidend in de mix zijn geplaatst. De gebroeders Tom (tevens de bassist) en John (tevens de toetsenist) Galgano staan met zangeres Laura Meade garant voor de afwisselende en soms meerstemmige vocalen. IZZ grossiert niet in superlange epics: er wordt meteen afgetrapt met het langste nummer “We Are The 3rd” dat een enerverend hoogtepunt blijkt met spetterende gitaarcapriolen en toetsenclimaxen waar Mellotron- en kerkorgelsounds voor worden ingezet. We hebben het natuurlijk voor vanavond geselecteerd, maar sluiten daarvoor al het eerste uur af met het prettig voortstuwende “Soak Up The Sunlight” dat onder meer een uiterst aanstekelijke Moog-solo bevat. IZZ treedt op 19 juli op tijdens het Night Of The Prog Festival in Sankt Goarshausen en op 23 juli in het CREA Cultureel Studentencentrum in Amsterdam.
Websites:
http://www.izzmusic.com/
https://izzmusic.bandcamp.com/ .

DAMIAN WILSON SPECIAL

De resterende tijd van dit tweede uur staat in het teken van Damian Wilson: een Engelse muzikant, songwriter en zanger die op meer dan 70 albums is te horen. Daaronder bevinden zich zes soloalbums en ook drie albums in duovorm met Adam Wakeman. Hij wordt beschouwd als een van de meest veelzijdige zangers in de rock. Hij staat open voor alles wat op zijn pad komt en heeft de afgelopen dertig jaar een avontuurlijke carrière achter de rug. Wilson toerde over de hele wereld als frontman van bands als Rick Wakeman's English Rock Ensembe, Landmarq en Threshold. Daarbij heeft hij helaas blijvende oogbeschadiging opgelopen, maar zijn gehoor is nog steeds perfect. Ook heeft hij twee jaar op de meest prominente podia in Groot-Brittannië opgetreden, als hoofdrolspeler in Les Misérables en als voorprogramma van tournees van o.a. Tony Hadley en Ozzy Osbourne.
De optredens van Wilson staan niet alleen in het teken van zijn extreem wendbare stembanden, maar ook van zijn oprechte verbinding met het publiek; of hij nu zingt in de club verderop in de straat of in de Royal Albert Hall. Zo trad hij bijna 8 jaar geleden op in de NAXT Stage, hier in Almelo, waarbij hij bij alle bezoekers de langs ging voor een praatje of een hug. Een hand kreeg je sowieso. Dat weten ook de bezoekers van de drie series Ayreon-shows in 013 Tilburg: alle keren ging Wilson als enige van de artiesten de hele rij bezoekers langs voor een hartelijke begroeting. Let wel: we hebben het hier om rijen die een paar blokken om door het centrum van Tilburg slingeren!

Recentste Wilson-gerelateerde studiowerk is het begin dit jaar verschenen “Can We Leave The Light On Longer?”, het derde duo-album van Wilson met toetsenist Adam Wakeman. “Het album gaat over hoe we als mensen met elkaar verbonden zijn en wat ons drijft om te leven”, vertelde Wilson hierover.

Deze herfst gaat Wilson met zijn broers op tournee onder de titel “A Family Road Trip – Are We There Yet?” Dergelijke familie-optredens van de Wilsons zijn zeldzaam, helemaal buiten Groot-Brittanie. De broers vertellen mooie verhalen over hun familie en je hoort harmonieën zoals alleen de Wilsons dit kunnen. In november krijgen Nederlanders uitgebreid de kans dit mee te maken:

1 november 2024 – Hoofddorp, Kleine Pier
2 november 2024 – Utrecht, TivoliVredenburg
3 november 2024 – Den Haag, Paard
6 november 2024 – Arnhem, Luxor Live
8 november 2024 – Terneuzen, De Pit
9 november 2024 – Venlo, St. Joriskerk
10 november 2024 – Tilburg, Schouwburg

Achtereenvolgens geven we vanavond aandacht aan de volgende bands: Landmarq, Threshold, Headspace, Ayreon, Lalu en Arena. Tot slot ook werk van een Damian Wilson-solo-album.

Landmarq – Solitary Witness
Van het album “Infinity Parade” (SI Music, 1993)

Wij van Xymphonia maakten voor het eerst persoonlijk kennis met de Engelse band Landmarq, dus ook met Damian Wilson, op het door ons georganiseerde Xymphonia Open Air '95, dat plaats vond op 1 juli 1995. Het was na het mini-festival in 1993 het tweede van de in totaal 3 Xymphonia-festivals. Deze keer was de locatie het parkeerterrein van het Twents MBO College hier in Almelo. Optredende bands waren Landmarq, 5:01 AM, November en Asgard. Het was een erg warme dag en we hadden ook voor randactiviteiten gezorgd. Zo kon je je laten body-painten, dus het warme weer kwam goed uit. Grappig detail: Wilson kan niet zonder zijn dagelijkse hardlooprondje, maar had geen sportkleding bij zich. Ons redactielid Aldwin kan zich er toch maar mooi op bogen dat Damian Wilson heeft gerend in een sportbroekje van hem! We waren toen al onder de indruk van de zangkwaliteiten van Wilson, vooral ook van zijn vocale bereik.

Landmarq ontstond in zekere zin uit de as van Quasar. Drummer Dave Wagstaffe, toetsenist Steve Leigh en gitarist Uwe D'Rose waren lid van die band geweest. Dit trio werd aangevuld met bassist Steve Gee én uiteraard zanger Damian Wilson. Er verschenen drie studio-albums met Wilson: “Solitary Witness” (1992), “Infinity Parade” (1993) en “The Vision Pit” (1995), alledrie op het Nederlandse SI Music-label. Tussen “Infinity Parade” en “The Vision Pit” was Wilson toegetreden tot de Luxemburgse band La Salle en werd hij vervangen door Ian 'Moon' Gould. Maar toen het La Salle-avontuur op niets uitdraaide, kwam hij snel terug. Echter, Na “The Vision Pit”verliet Wilson de band definitief om zich o.a. te focussen op musicalwerk en Jeronimo Road, de nieuwe band van Adam Wakeman. Frappant genoeg werd voormalig Quasar-zangeres Tracy Hitchings zijn opvolger. Ze is te horen op “Science Of Coincidence” (1998) en “Entertaining Angels” (2012). Treurig genoeg overleed Hitchings eind 2022. We gaan luisteren naar het openingsnummer van het tweede album “Infinity Parade”, dat verwarrend genoeg de titel van het debuutalbum draagt: “Solitary Witness”. In december 2022 zong Damian het nog in o.a. de Hengelose Metropool met Progproms.
Websites:
https://www.landmarq.net(met ook live-YouTube-opnamen)
https://www.facebook.com/landmarqtheband
Setlist op Xymphonia Open Air '95: .

Threshold - Days Of Dearth
Van het debuutalbum “Wounded Land” (Giant Electric Pea, 1993)

Threshold werd in 1988 opgericht in Surrey als een Ratt- en Testament-coverband. Op dat moment bestond de band uit Damian Wilson (zang), Karl Groom en Nick Madison (gitaren), Jon Jeary (bas) en Tony Grinham (drums). Ze begonnen al snel eigen werk te schrijven en tekenden in 1992 hun eerste platencontract. Kort na de opnames van het nummer "Intervention" werd toetsenist Richard West aan de line-up toegevoegd. Het debuutalbum “Wounded Land” werd uitgebracht in 1993. Omdat Wilson niet mee op tour kon, werd hij vervangen door Glynn Morgan, die ook te horen was op het tweede album “Psychedelicatessen”. Hierna nam de band een korte pauze, tijdens welke Morgan en drummer Jay Micciche de band verlieten om Mindfeed op te richten. Morgan werd hierop vervangen door de terugkerende Wilson wat leidde tot het album “Extinct Instinct”. Hierna ging Threshold op tournee met nieuwe drummer Johanne James en Enchant als support-act. Wilson was vervolgens opnieuw niet beschikbaar voor de opnamen van het vierde album “Clone” en werd vervangen door ex-Sargant Fury-zanger Andrew "Mac" McDermott met wie ook “Hypothetical” (2001) en “Dead Reckoning” (2007) werd gemaakt. Nog in 2007 verliet McDermott de band en werd Wilson wederom teruggehaald. Ook verscheen onder de titel “ The Ravages Of Time” voor het eerst een Threshold-compilatie. In 2011 overleed Mac McDermott aan nierfalen als gevolg van overmatig drankgebruik. In maart 2017 heeft de band afscheid genomen van zanger Damian Wilson en werd hij voor de tweede keer in de Threshold-geschiedenis vervangen door Glynn Morgan. Later dit jaar is de groep op tournee: op 12 oktober in Zoetermeer, Poppodium De Boerderij, 18 oktober in Turock Essen en 19 oktober Cacaofabriek Helmond.
Websites:
https://www.thresh.net/
https://thresholdprog.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/threshold .

Headspace – Polluted Alcohol
Van “All That You Fear Is Gone” (InsideOut, 2016)

Headspace een supergroep noemen, gaat misschien wat ver, maar dit zijn bepaald geen rookies: de band bestaat uit toetsenist Adam Wakeman (speelde met zijn vader Rick en met Black Sabbath en Ozzy Osbourne), zanger Damian Wilson (speelde al eerder met Wakeman in Jeronimo Road), gitarist Pete Rinaldi (Hot Leg, Anchorhead), bassist Lee Pomeroy (Rick Wakeman, It Bites, ELO) en drummer Richard Brook (Go West). Van Headspace verschenen twee studio-albums: “I Am Anonymous” in 2012 en vier jaar later “All That You Fear Is Gone”. Van de andere bands die vanavond voorbij komen is Threshold muzikaal het meest verwant met hetgeen Headspace laat horen, al heeft Wilson hier meer ruimte voor de warme, melodieuze kanten van zijn zangkunsten, omdat er ook melancholiekere, toetsengedragen passages zijn ingepast in de albums. “I Am Anonymous” werd over het algemeen bij de progmetal ingedeeld. Maar uit opvolger “All That You Fear Is Gone” blijkt dat de groep, hoe kan het ook anders met zo'n breed georiënteerde bezetting, lak heeft aan stijlconventies en afbakeningen. Bij beluistering moesten we meermalen denken aan de benadering die collega-bands als Haken en Subsignal hebben. De tot de rand toe gevulde CD bevat naast felle metal-achtige passages bijvoorbeeld ook prachtige akoestische, bluesy en folky stukken, die doen denken aan de zachte kant van Led Zeppelin. Het album is dus bijzonder gevarieerd, zonder dat het fragmentarisch wordt.
Websites:
https://insideoutmusic.bandcamp.com/album/all-that-you-fear-is-gone
https://www.facebook.com/headspaceonline.

Ayreon – The Castle Hall (live)
“Electric Castle Live And Other Tales” (Music Theories Recordings / Mascot, 2020)

Een live-evenement van Ayreon is niet zomaar een concert. Het is een groots opgezette gebeurtenis waarbij muzikanten van het hoogste kaliber en een enorme productie samenkomen om een muzikaal spektakel te creëren. Het is ook een unieke show. In september 2023 gaf Ayreon vijf uitverkochte optredens in Poppodium 013 in Tilburg. Tijdens deze liveproductie werd het conceptalbum “01011001” uit 2008 in zijn geheel uitgevoerd, gevolgd door een aantal toegiftnummers. Het podium was indrukwekkend evenals de line-up van artiesten. Eén van de zangers was ook Daminan Wilson: hij vertolkte de rol van The Knight, ook al was hij op het originele album niet te horen. Het podium kwam tot leven met een imposante achtergrond, LED-schermen met fantastische beelden, lasers, pyrotechniek, speciale effecten en een unieke live surround sound-ervaring. Ayreon-meesterbrein Arjen Lucassen stelde samen met toetsenist Joost van den Broek een opmerkelijke line-up samen met veel originele castleden van het album “01011001” en diverse vocalisten en topinstrumentalisten uit het genre. Een registratie ervan is afgelopen maand in verschillende formaten uitgebracht. Lucassen zegt over de show: "01011001 is een van mijn favoriete Ayreon-albums en het samenstellen van deze show was echt spannend en de moeite waard, zowel de concerten als de beeldregistratie”. Het is bij vlagen wel even wennen aan de snelheid van de camerabeelden. Dit was de derde serie Ayreon-concerten in 013 en aan alledrie heeft Wilson meegewerkt. Vanavond (nog?) geen materiaal van de nieuwe registratie, want wij gaan terug naar de tweede concertserie, waarvan de opnamen onder de titel “Electric Castle Live And Other Tales” in 2020 verschenen. Hiervan het nummer “The Castle Hall”.
Websites:
https://www.arjenlucassen.com/
https://www.facebook.com/ArjenLucassenOfficial .

Lalu – The Wondering Kind
Van “The Fish Who Wanted To Be King” (Frontiers Music, 2023)

Met zijn eigen progmetalproject Lalu begon de destijds 26-jarige naamgever Vivian Lalu in 2004. Pas 7 jaar later begon hij aan een opvolger, “Atomic Ark”, die in 2013 verscheen. Opnieuw nam Lalu vervolgens de tijd om pas in 2019 te beginnen aan album nummer drie. De metalelementen die op eerder plaatwerk te horen waren, zijn geminimaliseerd omdat Vivian Lalu deze keer trouw wilde blijven aan zijn progressieverockroots. Voor de kernbezetting vroeg hij tevens zangkanon Damian Wilson. Die schreef zijn eigen zanglijnen en teksten voor wat begin 2022 als “Paint The Sky” verscheen bij het Italiaanse Frontiers Music. “Paint The Sky” was ons Album van de Maand in januari 2023. In oktober van datzelfde jaar verscheen het recentste album “The Fish Who Wanted To Be King” met opnieuw Wilson als leadzanger. Hij zegt hierover: “The Fish Who Wanted To Be King” is een conceptalbum dat inspiratie put uit de geest van de oorspronkelijke pioniers van Dada, de vroeg 20e-eeuwse kunststroming, die zich fel verzetten tegen oorlog en de machtsstructuur van die tijd. Het album “The Fish Who Wanted To Be King” is een must voor liefhebbers van klassieke prog.
Websites:
https://www.facebook.com/laluprog
https://lalu.bandcamp.com/ .

Arena – (Don´t Forget To) Breathe (live)
Van het album “Lifian – Tour MMXXII” (Verglas Music, 2023)

Arena, het neo-progressieve vijfkoppige rockgezelschap uit het Verenigd Koninkrijk, draait alweer sinds 1995 mee. Opgericht door leden van onder andere Pendragon en Marillion, heeft de band in diverse bezettingswisselingen gezorgd voor tien studioalbums, diverse live-opnames en drie EP’s. Om nog maar te zwijgen over het beeldmateriaal dat werd uitgebracht. In 2022 toerde Arena door 13 landen in Europa en speelde voor uitverkochte zalen. “Lifian – Tour MMXXII” is de titel van de dubbel-CD die tijdens deze tour op verschillende locaties is opgenomen. Een boekje van 24 pagina's staat boordevol foto's, die zowel op het podium als backstage zijn gemaakt. Het is het eerste live-album met nieuwe zanger Damian Wilson. We gaan luisteren naar een live-versie van “(Don´t Forget To) Breathe (live)” dat in studioversie is te vinden op “The Visitor” en waarin Wilsons enorme stembereik goed tot zijn recht komt - een stem herkenbaar uit duizenden.
Websites:
https://www.arenaband.co.uk/
https://www.facebook.com/ArenaBandofficial/ .

Wilson, Damian – Seek For Adventure
Van “Limehouse To Lechlade” (Blacklake, 2021)

We eindigen deze Damian Wilson-special met het recentste solo-album “Limehouse To Lechlade”, uitgebracht in het najaar van 2021. Het was voor de zanger het eerste volledige soloalbum sinds “Built For Fighting” uit 2016. Hij is bekend om zijn verkenning van verschillende genres, maar deze 13 eigen nummers vormen samen misschien wel Wilsons meest eclectische werk tot nu toe, met variaties van folkrock tot powerpop, met af en toe een Floydiaanse gitaarsolo. De titel “Limehouse To Lechlade” verwijst naar de bevaarbare lengte van de rivier de Theems die stroomopwaarts van het centrum van Londen naar The Cotswolds stroomt. Wilson woonde jarenlang op rivierboten en vooral reizen over de Theems is bijzonder speciaal voor hem. Wilson maakte het album zeker niet alleen, want er zijn maar liefst 17 meewerkende muzikanten, waaronder Alex Reeves (Elbow), Lee Pomeroy (ELO, Headspace), Michael Buckley (Glen Hansard) en Chris Hill (Jamie Cullum). Van dit album het als bonustrack opgevoerde “Seek For Adventure”.
Websites:
http://www.damianwilson.bandcamp.com/album/limehouse-to-lechlade
http://www.damian-wilson.net
https://www.facebook.com/officialdamianwilson .

NIEUW
Vanden Plas – The Sacrilegious Mind Machine
Van “The Empyrean Equation Of The Long Lost Things” (Frontiers, 2024)

Vanden Plas is al 30 jaar een vertrouwde naam binnen de progwereld. In 1994 verscheen namelijk het debuut “Colour Temple”. Het was de tijd dat er vele bands een op Dream Theater geënte mengvorm van metal en prog gingen maken, na het succes van “Images And Words” (1992) van het Amerikaanse voorbeeld. Al die tijd dragen zanger Andy Kuntz en gitarist Stephan Lill zorg voor de herkenbaarheid, waarbij de rest van de line-up wat wisselingen vertoonde. Op het nu verschenen twaalfde album “The Empyrean Equation Of The Long Lost Things” is het duo verantwoordelijk voor al het songmateriaal. Het driedelige titelnummer fungeert als opener en is min of meer opgezet als ouverture, daar we al wat thema's horen die verderop terugkeren, bijvoorbeeld in de afsluitende epic “March Of The Saints”. Beide stukken, alsmede de tussengelegen composities volgen de degelijke lijn van typische Vanden Plas-progmetal: af en toe een stukje flinke power, zoals bijvoorbeeld in het openingsstuk van “The Sacrilegious Mind Machine”, maar ook veel ruimte voor melodie en afwisseling. Toetsenist Alessandro Del Vecchio gebruikt opvallend veel orgel en piano in zijn ondersteunende spel en is niet de man van de flitsende solo's. In plaats daarvan staat hij garant voor een vol symfonisch geluid. Kuntz speelt wel regelmatig een solo, maar houdt het compact. Vanden Plas-liefhebbers kunnen “The Empyrean Equation Of The Long Lost Things” met een gerust hart in huis halen. Wij gaan luisteren naar het al genoemde “The Sacrilegious Mind Machine”, omdat het in dik 8 minuten alle genoemde aspecten zo mooi naar voren brengt.
Websites:
https://www.vandenplas.de/
https://www.facebook.com/VandenPlasOfficial.

NIEUW / LIVE-TIP
Airbag – Awakening
– Erase
Van het album “The Century Of The Self” (Karisma Records, 2024)

Geïnspireerd door de heropleving van elektronica uit de jaren 80 en New Wave, heeft Airbag een krachtig geluid gecreëerd dat etherische soundscapes combineert met de voor deze Noorse band kenmerkende, door gitaar gedomineerde progressieve rock. Airbag is langzaam maar gestaag uitgegroeid tot een van de meest bewonderde bands in de moderne progscene, met een lome maar emotioneel geladen kijk op klassieke Floydiaanse atmosferische rock, die altijd een zekere melancholieke tint heeft gehad. Het zesde bandalbum “The Century Of The Self” verscheen afgelopen vrijdag en biedt volgens eigen zeggen een reflectie op de huidige tijdgeest met thema’s als cancelcultuur (“Dysphoria”), het herschrijven van de geschiedenis (“Erase”) en een wereld die doordrenkt is van angst en uitsluiting. Wij kiezen vanavond voor “Awakening”, dat begint met de emotionele zang van Asle Tostrup waarna Bjørn Riis met een prachtige gitaarsolo de regie overneemt. Gitaar, bas en toetsen en de melancholische zang zorgen voor een fraaie en subtiele sfeer. Daarna gaan we wat meer uptempo verder met het al genoemde “Erase”, waarin aan het eind een stevige gitaarsolo van Riis weerklinkt. “The Century Of The Self” staat voor drie kwartier genieten van sfeervolle muziek waarbij de geboden blik op de wereld niet bepaald vrolijk is. Op 1 november is Airbag te aanschouwen in de Cacaofabriek in Helmond, een dag later in Poppodium Boerderij te Zoetermeer.
Websites:
https://www.airbagsound.com/
https://airbagsound.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/airbagsound/ .

NIEUW
Paraorchestra – Holes
– Nightporter
Van “Death Songbook” (BMG, 2024)

Als je de website van Paraorchestra bezoekt, licht allereerst een statement op je scherm op, waarin wordt aangegeven dat hier 'het orkest voor de 21ste eeuw heruitgevonden' wordt. Verder lezend blijkt waar het voorvoegsel 'para' vandaan komt: een deel van het orkest bestaat uit mensen met een handicap of beperking. Dat zit de leden niet in de weg om in steeds weer andere bezettingen van verschillende grootte ambitieuze projecten op te zetten - vaak crossovers tussen uiteenlopende genres. Zo verscheen onlangs de CD “Death Songbook”, met opnamen die overigens al in 2021 en 2022 gemaakt werden. Het blijkt te gaan om een verzameling van 12 bestaande songs die op een of andere manier over de dood gaan, die grotendeels door Charlotte Harding gearrangeerd zijn voor een tienkoppig ensemble. Bekende naam hierin is de vooral van Portishead bekende gitarist Adrian Utley. In de arrangementen springt de elektrische gitaar er evenwel niet uit. De liggende akkoorden voor de strijkers vallen zeker op, maar hoofdrollen zijn er meermaals voor de blok- en dwarsfluit en diverse soorten klarinet. Voor de leadzang van alle nummers is Brett Anderson gestrikt. Hij zingt drie nummers van zijn eigen band Suede, maar daarnaast ook repertoire van onder meer Echo & The Bunnymen, Black (Colin Vearncombe), Depeche Mode en Jacques Brel. Wij kiezen voor oorstrelende versies van “Holes” van Mercury Rev en “Nightporter” van Japan.
Websites:
https://paraorchestra.com/
https://www.facebook.com/paraorchestra .

NIEUW
About Floyd - Came Time Cambridge
- Battersea Revisited
Van "A Grateful Homage" (eigen beheer, 2024)

Meer dan dertig jaar sleutelden Chris Willemsen en Jan de Roos aan hun droom: het realiseren van het ultieme eerbetoon aan Pink Floyd. Onlangs maakten ze hun droom waar met het uitbrengen van het drie CD's herbergende boxje "A Grateful Homage". Met enkele gastmusici (waaronder voormalig Het Goede Doel-gitarist Sander van Herk) verdeelden ze hun liefde voor de muziek die ze al sinds 1967 bewonderen in drie blokken. "The Light Years" beslaat grofweg de experimenteleperiode tot "Obscured By Clouds", "The Bright Years" laat songs horen die geïnspireerd zijn op de successen van "The Dark Side Of The Moon" tot en met "The Wall" en "The Fight Years" beslaat de tijd rondom "The Final Cut". Het duo laat de albums zonder Roger Waters dus bewust buiten beschouwing. "A Grateful Homage" is een album dat Pink Floyd-liefhebbers met gerust hart kunnen aanschaffen, ook als ze een hekel hebben aan tributebands. Want dat laatste is About Floyd zeker niet. Ja, veel nummers zijn te herleiden tot hun origineel, maar de muzikanten hebben zo'n professionele sound neergezet, uiteraard inclusief een berglading geluidseffecten, stemmetjes en filmfragmenten, dat net als bijvoorbeeld Freedom To Glide toch een op zich staand conceptalbum is ontstaan. Wat dat betreft kun je het zien als het muzikale equivalent van Edwin Ammerlaans roman "Lost Souls : A Fictional Journey Through 50 Years Of Pink Floyd". Ter kennismaking hebben we twee in elkaar overlopende stukken uitgekozen die hun inspiratie vonden in de "Wish You Were Here"- en "Animals"-periode, namelijk "Came Time Cambridge" en "Battersea Revisited".
Websites:
Promofilmpje
https://www.iopages.nl/nieuws/id/1525/about-floyd-een-indrukwekkende-hommage
interview
website van ontwerper John Snik
https://www.progwereld.org/recensie/about-floyd-a-grateful-homage/.

ALBUM VAN DE MAAND
MesaVerde – Smile
Van “KY” (Apollon Records, 2022)
MesaVerde – Eva
Van “All Is Well” (Apollon Records, 2024)

MesaVerde is een Noors kwartet dat uit ervaren muzikanten bestaat. Naar eigen zeggen kent het viertal alle aspecten van het muzikant-zijn, van stadionconcerten tot zweterige clubs. Die ervaring is opgedaan in uiteenlopende (begeleidings)groepen, stilistisch variërend van pop tot jazz. Zo speelde een van de leden met Bugge Wesseltoft. Die ervaring is goed af te horen aan de 9 songs op “All Is Well”. De manier waarop men een best wel ongewone akkoordenprogressie simpel en luchtig weet te laten klinken, hoe er wordt omgegaan met melodieën, harmonieën en de plaatsing van bondige solo's: het is allemaal even gehaaid en maakt dat “All Is Well” langzaam onder de huid kruipt en een blijvende indruk achterlaat. Zelf beluisterden we het album al een aantal malen na de Progwereld-recensie in februari, maar pas nadat we “All Is Well” tussentijds even hadden laten rusten voelde een hernieuwde kennismaking als thuiskomen.

Intussen hebben we ontdekt dat “All Is Well” al het tweede MesaVerde-werkstuk is en hebben we ook het minstens zo geslaagde debuut “KY” uit 2022 in huis. We gebruiken de maand juni om niet alleen “All Is Well” verder te presenteren, maar óók “KY” alsnog de verdiende aandacht te geven. Van “All Is Well” kiezen we vanavond het relaxte “Eva”, maar eerst de fijne binnenkomer “Smile” van “KY”.
Websites:
Facebook
Bandcamp .

NIEUW (zeer sterk verlaat)
Verhoeff, Jyoti - In Silence And Obscurity
Van "The Sky Of You" (OOB Records, 2021)

Zo af en toe besteden we bij Xymphonia aandacht aan de enigszins progressieve kant van de zogenaamde neoklassiek. Denk hierbij aan het werk van Hania Rani en Joep Beving. Ook singer-songwriter, pianiste en componiste Jyoti Verhoeff kunnen we hiertoe rekenen. Ze ontdekte de moderne klassieke muziek in haar vroege jeugd tijdens een bezoek aan het huis van een vriend van haar familie, Simeon ten Holt. Met "Riven : Full Moon - Dark Moon" debuteerde ze als soliste in 2014, waarbij ze zich tijdens de releaseparty in Paradiso liet begeleiden door een symfonieorkest en een koor. Inmiddels heeft ze al meerdere albums op haar naam staan, waaronder "I Speak With My Mouth Shut" (Friendly Folk Records, 2018) en "The Sky Of You", dat in 2021 op OOB Records verscheen. Op die laatste plaat combineert ze minimal music met klankkleuren die we in de jaren 80 ook vaak op het 4AD-label hoorden. De hemelse zang van Verhoeff en Kalin Yordanov doen geregeld aan This Mortal Coil of Dead Can Dance denken. Ook instrumentaal is het een rijk album, waarbij talrijke gastmusici percussie-, blaas en strijkinstrumenten en gitaren bespelen en er tevens met Ebow, tapes en loops gestoeid wordt. Van dit album, waarvan we pas onlangs een promotionele kopie ontvingen, draaien we "In Silence And Obscurity".
Websites:
https://www.jyotiverhoeff.nl/
https://www.facebook.com/JyotiVerhoeffMusic .

IN HET NIEUWS
Virgo - Lutello
Van "Lutello" (Cacillus, 1978 / Chickadisc/Bellaphon/GAD Records, 2023)

In januari draaiden we muziek van de eerste CD-heruitgave van "Lutello", de derde plaat van het in 1974 in Duitsland opgerichte internationale Virgo. De instrumentale muziek die de uit Polen, het voormalige Tsjecho-Slowakije, Uruguay en Duitsland afkomstige kwintet hierop vertolkten is te omschrijven als progressieve jazzrock. In dit geval uitte zich dat als een eigengereide, gestroomlijnde kruising tussen Weather Report (met Jaco Pastorius), Solution (periode "Fully Interlocking"), Soft Machine ("Bundles"/"Softs"-tijdperk) en de symfonische kant van Return To Forever. Met name de nostalgische klanken uit de Roland Strings verraden het jaar van productie, verder klinkt deze heruitgave, ongetwijfeld mede door ECM-technicus Martin Wieland, tijdloos. Vanuit harmonisch samenspel ontwikkelen zich inventieve en melodieuze solo’s. Hierbij vallen, naast de elektrische en akoestische gitaaruitspattingen, lyrische saxofoon- en fluitpartijen en dominante fretloze baspatronen, vooral de bijdragen op de ARP synthesizer en de pas in 1977 geïntroduceerde Roland Paraphonic gitaarsynthesizer op. Het zich in ruim tien minuten, als een soort "Bolero" ontwikkelende titelnummer dat we vanavond laten horen is als jubelende Weather Report-waardige suite een passend sluitstuk van een over de gehele linie bijzonder sterk album. We brengen deze band echter vooral opnieuw onder de aandacht omdat inmiddels ook de tweede LP, het wat minder symfonische "Four Seasons" uit 1977, voor het eerst op CD is verschenen en wel bij het Italiaanse KRAY Records.
Websites:
https://www.jazzmusicarchives.com/artist/virgo
https://jazzrocksoul.com/artists/virgo/
Duitse wiki gewijd aan de bandleider Henryk Darlowski.

NIEUW
PreHistoric Animals – A Bad Day For The Neon Gods
– The Secret Society Of Goodness
Van het album “Finding Love In Strange Places” (eigen beheer, 2024)

Het in 2015 opgerichte PreHistoric Animals maakt een mix van klassieke progressieve rock, alternatieve rock en popmuziek. Het debuutalbum “Consider It A Work Of Art” verscheen in 2018 en het derde album “The Magical Mystery Machine - Chapter 2” was ons Album van de Maand augustus 2022. De opvolger ervan verscheen eind april onder de titel “Finding Love In Strange Places”. Dit vierde album van deze Zweedse band kan eigenlijk het beste omschreven worden als een dystopische versie van de film Love. Het gaat over mensen die liefde vinden waar ze die het minst verwachten. Het plattelandsmeisje dat de liefde van haar leven vindt in een vrouwelijke cybersoldaat. Een stel ontmoet elkaar in een bar, trouwt dezelfde avond en schrijft zich in voor het ultieme 'proof of love'-programma. Werknemer nummer 10 staat op het punt de hele fabriek op te blazen als ze verliefd wordt op nummer 4. Dit zijn slechts enkele van de opgenomen liefdesverhalen. Muzikaal is er een donkere jarentachtigsfeer met ontstemde zware riffs aan toegevoegd. Maar de fan zal nog steeds de speelse melodieën, de ingewikkelde maar toch groovy ritmes en het zeer unieke geluid van de eerdere albums ontwaren. Het artwork van dit door de band zelf geproduceerde album is ontworpen door Mattias Norén, ook bekend van zijn werk voor o.a. Arena, Knight Area, Evergrey, Ayreon en vele, vele anderen. We gaan luisteren naar “A Bad Day For The Neon Gods” en “The Secret Society Of Goodness”, waarbij je kunt stellen dat PreHistoric Animals het vermogen heeft om beklijvende zang-, gitaar- en synthesizermelodieën te maken die de aandacht zeker vasthouden. Kenmerkend voor de band is dat de ritmesectie daar maatsoorten bij weet te bedenken die voor een leek vaak nauwelijks te tellen zijn.
Websites:
https://prehistoricanimals.bandcamp.com/
https://prehistoricanimalsmusic.com/
https://www.facebook.com/PrehistoricAnimalsMusic/ .

NIEUW
PAKT - No Steps Left To Trace - Part 1 (excerpt)
Van "No Steps Left To Trace" (Moonjune Records, 2024)

Midden in het coronajaar 2020 werd met PAKT een nieuwe improvisatiesupergroep geformeerd, bestaande uit fretlozebasveteraan Percy Jones, gitaristen Alex Skolnick en Tim Motzer en drummer Kenny Grohowski. Jones is vooral bekend van de jazzrockgroep Brand X, waarin ook Grohowski gespeeld heeft. Die laatste drumde daarnaast ook onder meer in ensembles van avantgarde-componist/saxofonist John Zorn. Skolnick maakte ooit de overstap van de thrashmetal van Testament naar pure jazz, om later die stromingen te gaan combineren. Motzer heeft een lange historie in improvisatie-muziek opgebouwd, onder meer in Bandit65. PAKT valt qua opzet te vergelijken met de improband die Allan Holdsworth, Tony Levin, Terry Bozzio en Pat Mastelotto ooit vormden. Het eerste mondkapjesoptreden werd in 2021 op dubbel-CD uitgebracht. Daarna verschenen nog enkele live-opnames als download, maar nu is er met "No Steps Left To Trace" eindelijk weer een fysiek product vervaardigd. Groot verschil met de eerdere uitgaven is dat CD1 bestaat uit bijna 70 minuten aan studio-opnames uit december 2021, terwijl de tweede schijf live-opnames uit 2021 en 2023 bevat. Hoewel in de studio ook op het aanwezige improvisatietalent vertrouwd werd, is duidelijk te horen dat de musici nog beter op elkaar ingespeeld zijn geraakt. Zeker daar waar de groove in de diverse stukken haar hoogtepunt bereikt is een zekere verwantschap met de live-sound van Brand X waarneembaar. Luister maar naar het eerste deel van Part 1 van het titelnummer. Overigens zou naar onze mening een gefilmd optreden van het viertal het samenspel nog beter over het voetlicht brengen.
Websites:
https://pakt-moonjune.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100071761532912 .

NIEUW
Arena – Life Goes On (live)
Van het album “Lifian – Tour MMXXII” (Verglas Music, 2023)

Arena, het neo-progressieve vijfkoppige rockgezelschap uit het Verenigd Koninkrijk, draait alweer sinds 1995 mee. Opgericht door leden van onder andere Pendragon en Marillion, heeft de band in diverse bezettingswisselingen gezorgd voor tien studioalbums, diverse live-opnames en drie EP’s. Om nog maar te zwijgen over het beeldmateriaal dat werd uitgebracht. In 2022 toerde Arena door 13 landen in Europa en speelde voor uitverkochte zalen. “Lifian – Tour MMXXII” is de titel van de dubbel-CD die tijdens deze tour op verschillende locaties is opgenomen. Een boekje van 24 pagina's staat boordevol foto's, die zowel op het podium als backstage zijn gemaakt. Het is het eerste livealbum met nieuwe zanger Damian Wilson, die eerder al op meer dan 70 albums was te horen, van zowel progmetal- als symfonische rockbands, zoals Landmarq, Headspace, Ayreon, Praying Mantis en Lalu. Als soloartiest heeft hij 5 soloalbums uitgebracht. We gaan luisteren naar een live-versie van “Life Goes On” dat in studioversie is te vinden op “The Theory Of Molecular Inheritance” en waarin Wilsons enorme stembereik goed tot zijn recht komt - een stem herkenbaar uit duizenden. Aanstaande zondag, 23 juni is er in Xymphonia een mini-special te horen over Damian Wilson, waarbij diverse bands waar de Brit zanger van was – of nog is – voorbij zullen komen..
Websites:
https://www.arenaband.co.uk/
https://www.facebook.com/ArenaBandofficial/ .

NIEUW
Barock Project – Lonely Girl
– Voyager's Homecoming
Van “Time Voyager” (eigen beheer, 2024)

Nadat toetsenist/componnist/zanger Luca Zabbini in 2021 middenin corona-tijd met een solo-album op de proppen kwam, waarna hij druk was met P.F.M. (als opvolger van de naar Big Big Train vertrokken Alberto Bravin), is het nu, vijf jaar na naar “Seven Seas”, tijd voor het zevende Barock Project-album. Een blik op de credits leert dat het lijkt dat Eric Ombelli meer dan voorheen wat in de melk heeft te brokkelen gehad naast duidelijke bandleider Zabbini. Dit op-een-na langst dienende bandlid is daarnaast ook co-producer en kon zo zelf de vastlegging van zijn drumpartijen overzien. Nu is de productie al prachtig warm, maar de sound van de drums valt extra op en kan wedijveren met die op Simon Phillips' albums. En niet alleen de productie is goed voor elkaar, ook compositorisch zit het wel snor. We hadden het gezien Zabbini's andere werkzaamheden misschien niet verwacht, maar met “Time Voyager” lijkt Barock Project zichzelf te overtreffen. Bij ieder nummer denk je dat het album niet beter kan worden, maar met het afsluitende “Voyager's Homecoming” heeft de Italiaanse groep nog even een übersymfonisch huzarenstukje in huis. Daarbij is er ook voldoende afwisseling: zo heeft het mede door Ombelli geschreven “Propaganda” een Toto-achtig refrein, terwijl de saxsolo van gastspeler Manuel Caliumi eerder herinnert aan Branford Marsalis' bijdragen aan Sting-platen. Wij kiezen vanavond voor het al genoemde “Voyager's Homecoming” en eerst het ritmisch speelse “Lonely Girl” vol flitsende orgel-hooks en drum-rolls.
Websites:
https://www.barockproject.net/
https://www.facebook.com/barockproject .

(OP)NIEUW
Rubber Tea - Silence Answer Me
- Ground Control
Van “From A Fading World” (Tonzonen Records, 2023)

Rubber Tea bracht in december vorig jaar, drie jaar na het verschijnen van het debuut “Infusion”, een tweede album uit. Dit “From A Fading World” vertelt het verhaal van hoofdpersoon Emily die allerlei demonen moet bevechten om te overleven. Op “Infusion” zocht de Bremense band al de grenzen op van de verschillende proggenres op en bewoog zich feilloos tussen psychedelica, Canterbury en (neo)prog. Het saxofoonspel van zangeres Vanessa Gross zorgde meer dan eens voor raakvlakken met jazzrock, maar het was toetsenist Lennart Hinz die de band met zijn uitgebreide keyboardarsenaal weer terugtrok in de prog. Dit nieuwe album is experimenteler van karakter, waarbij de ‘veilige’ proghaven vaker verlaten wordt. En daar waar op het debuut nog twee gitaristen aanwezig waren, is nu alleen Jonas Roustai nog overgebleven. Net als op de voorganger zijn de composities van de hand van toetsenist Hinz en bassist David Erzmann. “From A Fading World” is een indrukwekkend werkstuk geworden dat een natuurlijke flow heeft. Daarnaast wordt er ook gebruik gemaakt van diverse gastmuzikanten die de nummers inkleuren met behulp van cello, viool en verschillende blaasinstrumenten. Je hoort invloeden van King Crimson, maar we moeten ook zeker denken aan bands als Landberk en Paatos, met een toegevoegd Canterbury-tintje. Zo blijkt “From A Fading World” een avontuurlijk album, dat zich stiekem kan meten met de beste releases van 2023. Eind december draaiden we al eens twee stukken, dit keer aandacht voor de symfonische finale in de vorm van “Silence Answer Me” en “Ground Control”.
Websites:
https://rubbertea.de/
https://rubbertea.bandcamp.com/album/infusion
https://www.facebook.com/rubbertea .

NIEUW
Legacy Pilots – Cosmic Sea (I) – (IV)
Van “Thru The Lens” (eigen beheer, 2024)

“Thru The Lens” is alweer de vijfde plaat van Legacy Pilots sinds Frank Us in 2018 onder deze naam symfonische rock begon te maken. Het lukt 'm daarbij steeds een beroep te doen op een internationale groep topmusici en -zangers en die ontbreken ook deze keer niet. Oude getrouwen als Styx-drummer Todd Sucherman en mede-Duitser Finally George (gitaar, achtergrondzang) zijn dan ook weer van de partij. Twee beroemde gitaarspelende Steves, zowel Rothery als Morse, werden gestrikt voor een solo. Er is weer een verdeling tussen compacte songs (waarvan er twee mede-geschreven zijn door John “Lonely Robot” Mitchell, die ze ook zingt) en meerdelige epics. Die lange stukken vormen door de spannende opbouw en afwisseling de hoogtepunten van “Thru The Lens”. “Cosmic Sea” heeft met zijn verwachtingen creërende intro een statigheid in de beste Emerson, Lake & Palmer-traditie en wordt fraai gezongen door Jake Livgren (ook al zo'n Legacy Pilots-regular), waarbij de drumpartijen verzorgd worden door Marco Minnemann. De diverse kleurrijke en gelaagde toetsen- en gitaarpartijen zijn van Frank Us zelf, met een solo van 'special guest Carsten Stüven, die we verder niet kennen maar die ook op voorganger “Helix” te gast was. Gaat u even goed zitten voor meer dan 12 minuten fraaie, pure en vooral ook tijdloze symfonische rock.
Websites:
https://www.legacypilots.com/
https://www.facebook.com/FrankUsFlightCaptain .

30 JAAR
Collage – Moonshine
Van het album “Moonshine” (SI Music, 1994)

Voor velen zal de Poolse band Collage bekend zijn. Begin jaren negentig deed Polen op symfogebied ineens van zich horen. Bands als Quidam, Lizard en Abraxas deden het erg goed in Nederland. In diezelfde tijd kwam de neoprogband Collage met “Moonshine”op de proppen. Collage liet met dit album de concurrentie ver achter zich op zowel artistiek als commercieel vlak, want “Moonshine” werd het best verkochte album uit de catalogus van het Nederlandse SI Music. Maarten Goossensen, recensent van Progwereld, omschreef zijn gevoel over het album alsvolgt: “Als ik het album in een paar woorden moest omschrijven dat komen woorden als sfeer, warmte, melodie en passie direct bij me naar boven. Sfeer: mede door de vol aanvoelende productie ademt de hele CD een bepaalde mysterieuze sfeer uit. Tijdens het luisteren van het album neemt de muziek je mee op avontuur en laat je na het horen van de laatste tonen versuft achter. Warmte: dat komt zeer zeker door de productie, deze is om door een ringetje te halen. Muzikaal gezien zorgen de toetsen en, in mindere mate, de drums voor het warme karakter. Het hele album is doorspekt met het toetsenspel van Krzysztof Palczewski. Soms lijkt het wel of hij een compleet orkest uit zijn toetsenarsenaal heeft getoverd. Melodie: de melodieën op dit album zijn geweldig. Meestal zijn ze vrij simpel en dat is ook meteen de kracht er achter. De themaatjes en melodieën blijven lekker hangen en maken dit album tot een belevenis. Passie: het is niet alleen een passioneel album, maar is ook met veel passie gemaakt. “Moonshine” is in drie maanden tijd opgenomen in Nederland in de Markant Studio van Mark Derksen.” Wij delen zijn mening dat “Moonshine” een echte klassieker is. Nog steeds horen we nieuwe dingen bij een nieuwe draaibeurt. Een trip van 75 minuten door symfo-land; alles voelt aan als één geheel.
Websites:
https://collageband.pl/
https://www.facebook.com/CollageProg.

ALBUM VAN DE MAAND
MesaVerde – Pyramid Fucksnake
Van “All Is Well” (Apollon Records, 2024)
MesaVerde – What Jimmy Said
Van “KY” (Apollon Records, 2022)

MesaVerde is een Noors kwartet dat uit ervaren muzikanten bestaat. Naar eigen zeggen kent het viertal alle aspecten van het muzikant-zijn, van stadionconcerten tot zweterige clubs. Die ervaring is opgedaan in uiteenlopende (begeleidings)groepen, stilistisch variërend van pop tot jazz. Zo speelde een van de leden met Bugge Wesseltoft. Die ervaring is goed af te horen aan de 9 songs op “All Is Well”. De manier waarop men een best wel ongewone akkoordenprogressie simpel en luchtig weet te laten klinken, hoe er wordt omgegaan met melodieën, harmonieën en de plaatsing van bondige solo's: het is allemaal even gehaaid en maakt dat “All Is Well” langzaam onder de huid kruipt en een blijvende indruk achterlaat. Zelf beluisterden we het album al een aantal malen na de Progwereld-recensie in februari, maar pas nadat we “All Is Well” tussentijds even hadden laten rusten voelde een hernieuwde kennismaking als thuiskomen.

Intussen hebben we ontdekt dat “All Is Well” al het tweede MesaVerde-werkstuk is en hebben we ook het minstens zo geslaagde debuut “KY” uit 2022 in huis. We gebruiken de maand juni om niet alleen “All Is Well” verder te presenteren, maar óók “KY” alsnog de verdiende aandacht te geven. Van “All Is Well” kiezen we vanavond het eigenaardig getitelde “Pyramid Fucksnake”, gevolgd door het met een heerlijk soepel gitaarmotief geïntroduceerde en gevoelige samenzang voorziene “What Jimmy Said” van “KY”.
Websites:
Facebook
Bandcamp .

HERUITGAVE / LIVE-TIP
Air - Maggot Brain (live)
Van "Moon Safari" (Source/Virgin, 1998 / Parlophone, 2024)

Het debuut van het Franse duo Air heeft inmiddels de mijlpaal van een "25 Anniversary Edition" bereikt. De eerste promo's verschenen overigens al in 1997, terwijl het uitkomen van deze jubileumeditie eigenlijk een jaar te laat komt. Ten opzicht van de luxe 2CD/DVD-editie die ter gelegenheid van de 15 jarige verjaardag werd uitgebracht, zijn de muzikale verrichtingen van Nicolas Godin en Jean-Benoît Dunckel nu ook op een Blu-ray met een Dolby Atmos-mix te bewonderen. Op de bonus-CD zijn verder enkele andere songs geselecteerd, terwijl op de Blu-ray de concertfilm "Eating, Sleeping, Waiting And Playing" in de herhaling gaat. Van deze intrigerende elektronische rockband met een voorliefde voor analoge synthesizers, die ook als Air French Band door het leven gaat, hebben we een in Paradiso opgenomen live-uitvoering uitgekozen van het instrumentale "Maggot Brain", dat verder alleen op de tegelijkertijd uitgebrachte downloaduitgave "Moon Safari Rarities (25th Annifersary Edition)" te vinden is. Het is een bewerking van de Funkadelic-klassieker uit 1971. Air is overigens later dit jaar te bewonderen op het Lowlands Festival (18 augustus), terwijl de groep een maand eerder (18 en 19 juli ) op het Gent Jazz Festival optreedt. Voor reguliere optredens elders in Europa verwijzen we graag naar de website van de band.
Websites:
https://www.airfrenchband.com/
https://www.facebook.com/intairnet/ .

IN HET NIEUWS
Cressida - Munich
Van "Asylum" (Vertigo, 1971 / Repertoire Records, 2014)

Op 14 juni begint in Duitsland het Europees Kampioenschap voetbal voor mannen. Daarbij is München een van de speelsteden. Het nummer "Munich", dat op het tweede album van het Schotse progressieve rockgezelschap Cressida prijkt, heeft echter geen sportieve achtergrond. Volgens het CD-boekje is het stuk geïnspireerd op twee historische jaren: "1938: Appeasement was the cry" en "1970: Mine to do or die". Interessant uitzoekwerk voor historici. Wij duiken echter kort in de geschiedenis van de band: Cressida wordt vaak in één adem genoemd met tijdgenoten als Spring, Fantasy en Beggars Opera. Waar deze bands vaak de moeilijke route kozen, pakte Cressida het meer songgericht en wat lichtvoetiger aan. In het korte bestaan van deze Schotse band (1969-1970) leverde het twee albums af (“Cressida” uit 1970 en “Asylum” uit 1971). De muziek is het beste te omschrijven als een mix van Procol Harum, Moody Blues en Rare Bird. De aangename zang is een pluspunt. Natuurlijk, zoals bij zoveel bands, kwam het ook bij Cressida tot een reünie. In 2011 gaf men drie concerten in Groot Brittanië, in 2013 volgde nog een laatste concert in het kader van de progcruise The Mello Boat. Na deze geschiedenisles nu ruim baan voor het ruim negen minuten durende "Munich".
Websites:
https://cressida-group.co.uk/
https://www.facebook.com/CressidaGroup/ .

MONUMENT
Porcupine Tree – Anesthetize
Van het album “Fear Of A Blank Planet” (Roadrunner Records, 2007)

“Denk je aan epische nummers van meer dan tien minuten, dan denk je al snel aan progrock. En inderdaad, bands als Yes, ELP, Rush en Porcupine Tree bewezen zich meesters in het componeren van complexe, avontuurlijke tracks. Zelfs in het van ellenlange tracks uitpuilende oeuvre van Steven Wilsons Porcupine Tree is “Anesthetize”, afkomstig van het achtste studioalbum “Fear Of A Blank Planet” uit 2007, een van de uitschieters. Zoals het een waar progmonster betaamt, bestaat het werkstuk uit drie delen: “Anesthetize”, “The Pills I’m Taking” en “Surfer”. Het knappe is dat Wilson en co. emotie en technische muzikaliteit perfect aan elkaar weten te koppelen – wellicht de reden dat de bijna achttien minuten voorbij vliegen alsof het er maar eh… een stuk of acht zijn.” (bron: Lust For Life) NB: Eén van de gitaarsolo's in dit nummer werd overigens ingespeeld door niemand minder dan Alex Lifeson van het al aangehaalde Rush.
Websites:
https://porcupinetree.com/
https://www.facebook.com/PorcupineTreeOfficial .

IN MEMORIAM: ED MANN
Mann, Ed - Walking In Balance
Van "Perfect World" (CMP Records, 1990)

Op 1 juni jl. overleed Ed Mann. De in 1954 geboren percussionist werd vooral bekend door zijn werk vanaf 1977 op marimba's en vibrafoons in enkele formaties rondom Frank Zappa. Na het overlijden van Zappa speelde hij in diverse bands die de naam van de legendarische componist/gitarist in ere hielden, zoals The Band From Utopia. Daarnaast bracht hij op het befaamde CMP Records drie soloplaten uit, waarop hij begeleid werd door voormalige Zappa-collega's als Chad Wackerman, Bruce en Walt Fowler en Tommy Mars. Ter nagedachtenis van Ed Mann draaien we "Walking In Balance" van zijn tweede soloplaat "Perfect World", waarin de spetterende gitaarsolo gespeeld wordt door Mike Hoffman (overigens niet te verwarren met diens eveneens gitaarspelende, in 2021 overleden naamgenoot), terwijl de kenmerkende vocalen afkomstig zijn van Vida Vierra.
Websites:
https://www.edmannmusic.com/ .

COVER 1
MajorVoice – It's No Good
Van het album “Music For Constructions: A Tribute To Depeche Mode” (NoCut / SPV, 2021)

MajorVoice is de naam waaronder de Duitse bas-baritonzanger Ronald Zeidler al 3 albums en een EP maakte. Met zijn diepe operastem onderscheidt Zeidler zich van de typische tenoren en sopranen die als frontman of -vrouw van symfonische metalbands optreden. MajorVoice werkte in 2021 samen met 30 andere acts mee aan het tribute-project “Music For Constructions: A Tribute To Depeche Mode”, dat op dubbel-CD via SPV verscheen. MajorVoice koos voor “It's No Good”, waarvan de oorspronkelijke versie is te vinden op het Depeche Mode-album “Ultra” uit 1997. MajorVoice drukt er door de diepe baszang een eigen kenmerkend stempel op.
Websites:
https://majorvoice.de/
https://www.facebook.com/MajorVoiceOfficial .

NIEUW
Croft, Benjamin - You Made Me Miss
- Wrestling With Plato
Van "We Are Here To Help" (Galactic Receiver, 2024)

Toetsenist Benjamin Croft is al jaren muzikaal actief, vooral in de Britse jazz-wereld en als sessie-muzikant. Maar het waren oorspronkelijk de progrocktoetsentitanen Keith Emerson en Rick Wakeman - en het Yes-album “Close To The Edge” waarop laatstgenoemde excelleert – die hem inspireerden om muzikant te worden. In 2019 bracht de Brit zijn eerste album uit, "10 Reasons To..", twee jaar later gevolgd door "Far Distant Things" waarop duidelijk zijn jazz-achtergrond terug te horen is, in muziek die zeker voor fusion- of jazzy Canterburyprogliefhebbers interessant is. Op zijn begin deze maand verschenen derde album "We Are Here To Help" lijkt hij het in eerste instantie het over een andere boeg te willen gooien en alleen al de lijst met muzikanten lijkt dat te bevestigen. Nog steeds mensen uit de jazzrockhoek, zoals Frank Gambale, Stuart Hamm en Mike Stern en muzikanten die altijd al van meerdere walletjes eten zoals Greg Howe en Simon Phillips, maar ook mensen uit de stevigere melodieuze (prog)rockhoek zoals Marco Minnemann en Billy Sheehan. "We Are Here To Help" blijkt dan ook een stuk steviger dan zijn eerdere albums en de eerste paar stukken neigen richting Derek Sherinians Planet X. Maar naarmate het album vordert krijgen de nummers meer jazzrock-DNA. Ook heeft Croft nu voor het eerst een aantal vocale nummers gecomponeerd. Niet de minste stemmen heeft hij ervoor gevraagd: AOR-icoon Jeff Scott Soto en de jonge Britse zangeres Lynsey Ward, die wij kennen als pianiste en zangeres van Exploring Birdsong. Benjamin Croft weet de verschillende muzikale invloeden op ingenieuze wijze te verwerken in zijn nummers, waarbij hij platgetreden paden zoveel mogelijk weet te vermijden. Het instrumentale “You Made Me Miss” is een prachtig staaltje pure jazzrock met gitaarsolo van Mike Stern en de duizenden herkenbare drumpartijen van Simon Phillips. “Wrestling With Plato” is wat ons betreft het prijsnummer van het album, gedragen door de prachtige stem van Lynsey Ward en gitaarpartijen van Per Nilsson (o.a. bekend van Kaipa).
Websites:
https://www.benjamincroftmusic.com/
https://www.facebook.com/BenjaminCroftMusic/ .

NIEUW
Scherpenzeel, Ton – Alles Of Nooit
- Spelen Met Je Leven
Van “Achter De Schermen” (OOB Records, 2024)

Afgelopen week nam Youp Van 't Hek in Koninklijk Theater Carré afscheid van het toneel na een carrière van ruim 50 jaar. Zijn muzikale 'partner in crime' in een groot deel van zijn carrière was Ton Scherpenzeel en zo ook op deze laatste avond. De van Kayak bekende toetsenist begeleidde de cabaretier al sinds zijn vertrek bij Camel in 1984. En het is nu dan ook een passend moment om een mooie selectie te maken van de instrumentale muziek uit Van 't Heks 26 theaterprogramma’s. Dat is precies wat het via OOB Records verschenen “Achter De Schermen” biedt. De schijf bevat enerzijds bewaard gebleven live-opnames, die al dan niet in de studio zijn aangevuld. Anderzijds zijn er heropnames op te vinden. Scherpenzeel wordt steeds bijgestaan door vaste muzikale partners Rens van der Zalm en Ton Snijders. Wat gezien de functie van deze muziek is te verwachten, is het vrij stemmige karakter dat zeker wordt benadrukt door het veelvuldige gebruik van de accordeon. Na beluistering van “Achter De Schermen” begrijp je ineens de grote invloed die Scherpenzeel binnen Camel moet hebben gehad, gezien de sfeer van nummers als “After Words” of “In The Arms Of Waltzing Frauleins” op “Stationary Traveller” (1984). “Achter De Schermen” is een heerlijk album voor de late avond, om nog even een afzakkertje bij te nemen. We hebben twee nummers geselecteerd: “Alles Of Nooit” en “Spelen Met Je Leven”.
Websites:
https://oob-records.com/product/ton-scherpenzeel-achter-de-schermen/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100065289429351 .

NIEUW
Tangent, The – The North Sky
Van “The Tangent For One: To Follow Polaris” (InsideOut / Sony Music, 2024)

Al jaren vroeg The Tangent-frontman Andy Tillison zich af hoe het zou zijn als hij helemaal in z'n eentje een album in elkaar zou zetten én inspelen. “To Follow Polaris” is het resultaat van deze uitdaging aan zichzelf. Het werkstuk is wel verschenen onder de vlag The Tangent, maar er staat klein 'for one' onder – op de rug afgekort tot T41. Tillison haast zich om te benadrukken dat hij óók graag met andere muzikanten samenwerkt en dat The Tangent-bezetting met Luke Machin, Jonas Reingold, Theo Travis en Andy Roberts 'alive and well' is én dat er intussen alweer flink wat materiaal klaarligt voor een nieuw groepsalbum. Maar nu is dus het eenmansproject actueel, waarop Tillison niet alleen zingt en de gebruikelijke veelheid aan keyboards speelt, maar ook gitaar, bas en drums. En als je denkt dat je saxofoon of fluit hoort, hoor je een Roland Aerophone wind controller. Zoals vaak bij een The Tangent-album is er een flinke epic aanwezig met véél tekst, 'deep shit', als bij een klassiek Peter Hammill-album. In dit “The Anachronism” belicht Tillison wat er naar zijn inzicht mis is met de visie van veel politieke leiders van nu. Het wordt voorafgegaan door een uitgebreide inleiding in het overigens zeer fraai verzorgde boekwerk van de luxe digipack die InsideOut van “The North Sky” heeft uitgebracht. Wij houden het vanavond bij de opener, waarin Tillison aangeeft dat hij liever naar het noorden gaat als iedereen om 'm heen naar het zuiden lijkt te koersen. Het album bevat trouwens ook een radio-edit van dit nummer maar wij kiezen uiteraard voor de volledige versie. Met “Tea At Bettys” wordt een The Tangent-traditie levend gehouden om af te sluiten met een enigszins bizarre bonus. Ditmaal beeldt Tillison zich in dat hij een jazzcombo is in een knusse club waaruit allerlei ambiance-geluiden opstijgen. Er wordt in allerlei stijlen (van swing tot freejazz) gesoleerd op diverse instrumenten, met natuurlijk steeds een keurig applausje van het 'publiek' ertussen. Hoewel onderhoudend, niet echt een track die je héél vaak gaat beluisteren, schatten we zo in. Al met al is “To Follow Polaris” ondanks het ontbreken van de virtuositeit van 'een Machin' of 'een Reingold' een zeer herkenbaar The Tangent-album.
Websites:
https://www.thetangent.org/
Facebook-groep.

50 JAAR
Ange – Au-Delà Du Délire
Van het album “Au Delà Du Délire” (Mercury / Philips, 1974)

Ange is een buitenbeentje in de popmuziek. De groep rond Christian Decamps (die hij in 1970 oprichtte met zijn broer Francis) blinkt uit in warmbloedige symfo met sterk doorvoelde zang en meeslepend gitaarwerk. De progressieve rock van de Franse groep had zeker in de beginjaren veel weg van Genesis (met Peter Gabriel) en King Crimson. Het gebruik van de moedertaal maakt de muziek zangeriger en geeft een folkachtig karakter, ook omdat de bezongen thema's uit de geboortestreek van de heren Décamps komen. 50 jaar geleden verscheen het album “Au-Delà Du Délire”, het derde studioalbum van Ange. Het is een conceptalbum naar een verhaallijn van Christian Décamps, Roger Lombardot en Jean Claude Pognant (manager van Ange). Het verhaal gaat over Godevin Alouettes, die met zijn vrouw en kinderen in 1358 leefde. Van het album gingen meer dan 100.000 exemplaren over te toonbank. Het is veruit het bestverkochte album van Ange. Men beschouwt de band Lazuli als een goede opvolger van Ange, mocht Ange ermee ophouden; Christian Decamps is anno 2024 namelijk 77 jaar. Van het album “Au-Delà Du Délire” kiezen we in het kader van het 50-jarig jubileum het titelnummer. (met quotes van Wikipedia)
Websites:
https://www.ange-updlm.com/
https://www.facebook.com/Groupe.Ange .

Tubes, The - Fantastic Delusion
Van "Outside Inside" (Capitol, 1983 / BGO Records, 1992)

Het in 1981 uitgebrachte "The Completion Backward Principle" is het meest succesvolle album van The Tubes. De grillige sound van de beginjaren was deels verruild voor een meer gestroomlijnd bandgeluid waarin de AOR-rockende invloed van enkele Toto-gastmusici zeker debet aan was. Volgens de recensenten destijds overheerste op de in 1983 verschenen opvolger "Outside Inside" de invloed van Bobby Kimball, Steve Lukather, Steve Porcaro en David Paich echter teveel, waardoor de LP beduidend minder aansloeg. Toch herbergt ook deze plaat lekkere nummers, zoals "Theme Park" en het vanavond ten gehore gebrachte "Fantastic Delusion".
Websites:
https://thetubes.com/
https://www.facebook.com/thetubesgroup .

ALBUM VAN DE MAAND
MesaVerde – Deep Time
Van “All Is Well” (Apollon Records, 2024)
MesaVerde – Grace
Van “KY” (Apollon Records, 2022)

MesaVerde is een Noors kwartet dat uit ervaren muzikanten bestaat. Naar eigen zeggen kent het viertal alle aspecten van het muzikant-zijn, van stadionconcerten tot zweterige clubs. Die ervaring is opgedaan in uiteenlopende (begeleidings)groepen, stilistisch variërend van pop tot jazz. Zo speelde een van de leden met Bugge Wesseltoft. Die ervaring is goed af te horen aan de 9 songs op “All Is Well”. De manier waarop men een best wel ongewone akkoordenprogressie simpel en luchtig weet te laten klinken, hoe er wordt omgegaan met melodieën, harmonieën en de plaatsing van bondige solo's: het is allemaal even gehaaid en maakt dat “All Is Well” langzaam onder de huid kruipt en een blijvende indruk achterlaat. Zelf beluisterden we het album al een aantal malen na de Progwereld-recensie in februari, maar pas nadat we “All Is Well” tussentijds even hadden laten rusten voelde een hernieuwde kennismaking als thuiskomen.

Intussen hebben we ontdekt dat “All Is Well” al het tweede MesaVerde-werkstuk is en hebben we ook het minstens zo geslaagde debuut “KY” uit 2022 in huis. We gebruiken de maand juni om niet alleen “All Is Well” verder te presenteren, maar óók “KY” alsnog de verdiende aandacht te geven. Naast het vanuit alleen zang opbouwende openingsstuk “Deep Time” van “All Is Well” kiezen we daarom ook het bezwerende “Grace” van “KY”.
Websites:
Facebook
Bandcamp .

IN HET NIEUWS
Wilson, Ann & Tripsitter – Ruler Of The Night
van het album "Another Door" (LouJon Records, 2023)

Ann Wilson is wereldwijd bekend als oprichter en leadzangeres-songwriter van Heart. Anns krachtige stem wordt alom geprezen, ook door beroemde collega's. Met Heart verkocht ze de afgelopen kleine 50 jaar zo'n 35 miljoen albums, werd ze opgenomen in de Rock And Roll Hall Of Fame en won ze een Grammy Lifetime Achievement Award. “Barracuda”, “Crazy On You” en “Magic Man” behoren tot de vele nummers die ze heeft (mede-)geschreven. Op 74-jarige leeftijd kan ze die megawattrefreinen nog steeds met gemak zingen, waarbij een lichte heesheid en doorleefdheid haar zang een extra emotioneel tintje geeft. Sinds 2007 maakte Wilson 3 solo-albums en vorig jaar verscheen de vierde, “Another Door”. Verschil met voorheen is dat nu de naam van haar begeleidingsband, Tripsitter, ook prominent op de cover staat. 2024 zou weer helemaal in het teken staan van Heart, maar er is een kink in de kabel gekomen: Ann Wilson moest geopereerd worden. De Amerikaanse rockband zag zich daarom genoodzaakt de Europese tournee af te gelasten en daardoor gaat ook het optreden op Bospop op 12 juli niet door. De operatie betrof trouwens een routine-ingreep en het gaat ondertussen weer goed met Ann. Vooralsnog gaat de Amerikaanse tournee, die aansluitend aan de gecancelde Europese concerten gepland staat, gewoon door. Overigens heeft Bospop een uitstekende vervanger gevonden voor Heart: niemand minder dan Patti Smith met haar huidige band Patti Smith Quartet! Wij gaan vanavond weer even terug naar het Tripsitter-album van vorig jaar en kiezen voor “Ruler Of The Night”.
Websites:
https://annwilson.com/
https://www.facebook.com/officialannwilson/
https://bospop.nl/
https://www.facebook.com/bospop.classicrock.

COVER 2 / WERELD VOL MUZIEK
Noa - Eye In The Sky
Van "Now" (Universal, 2002)

De Israëlische singer-songwriter Noa is al sinds begin jaren 90 actief en zingt zowel muziek die beïnvloed is door singer-songwriters als Paul Simon en Joni Mitchell als klassieke Hebreeuwse liederen. Haar debuut uit 1994 maakte zo onder begeleiding van Pat Metheny en nagenoeg diens hele Pat Metheny Group werkte daaraan mee. Op de drie jaar later verschenen opvolger "Calling" gooide ze het over een iets andere boeg en werkte met producer Rupert Hine. Constante factor vanaf het begin van haar carrière is de samenwerking met componist/gitarist/co-producer Gil Dor, wat bijdraagt aan de herkenbaarheid, ook al is de muzikale inkleuring per album verschillend. Op haar met elektronische elementen verrijkte vierde album "Now" (2002) waren twee covers te vinden. De bijna dance-achtige bewerking van The Beatles' “We Can Work It Out” zal niet iedereen bekoren, maar haar versie van de The Alan Parsons Project-klassieker “Eye In The Sky” mag er zeker zijn.
Websites:
https://www.noasmusic.com/
https://www.facebook.com/AchinoamNini .

DE KATE BUSH CONNECTIE (inclusief (OP)NIEUW, HERUITGAVE en WERELD VOL MUZIEK)
Griff, Zaine - Flowers (2024-version)
Van "A Double Life" (Sony Music/Zg Music, 2024)

Go West - The King Is Dead (12" Long Vibe Piano Mix)
Van "Dancing On The Couch" (Chrysalis, 1987 / 2024)

Stivell, Alan - Kimiad (1993-version)
Van "Again" (Disques Dreyfus/Mercury, 1993 / Membran, 2011)

In oktober 2022 bracht Mojo een special uit rondom Kate Bush. Bij dat nummer zat de exclusieve CD "Thunder In Our Hearts: A Kate Bush Companion". Hierop stonden nummers waar Bush aan meewerkte, covers, stukken die haar inspireerden en materiaal van musici die met haar werkten. In deze uitzending doen we dat dunnetjes over.

Allereerst hernieuwd aandacht voor "A Double Life", de begin dit jaar verschenen nieuwe plaat van Zaine Griff. Deze Nieuw-Zeelandse muzikant nam in 1982 met Kate Bush het nummer "Flowers" op voor zijn tweede soloalbum "Figures". Het was een eerbetoon aan danser, acteur en mimespeler Lindsay Kemp met wie Bush en Griff beiden werkten. Voor zijn nieuwe plaat werkte Griff de ballade om tot een robuuster midtempo lied. Het enige dat hij van het origineel bewaarde waren de achtergrondvocalen van Bush.

Datzelfde kan min of meer gesteld worden voor de zogenaamde 12" Long Vibe Piano Mix van het nummer "The King Is Dead" van Go West. Het origineel staat op de tweede LP van dit Britse duo, "Dancing On The Couch" uit 1987. Toen we enige tijd geleden aandacht aan de luxe heruitgave van het titelloze debuut besteedden, spraken we al onze hoop uit dat er ook van dit tweede album een uitgebreide re-release zou volgen. Begin dit jaar was het zover: wederom een mooi setje, hoewel niet in een box op LP-formaat, maar in een kleine 7"-map, en opnieuw met een CD met B-kantjes en rarities en een CD + DVD met een live-optreden tijdens welke vooral gitarist Alan Murphy weer fraaie dingen mag tonen. Jawel, dezelfde Alan Murphy die eerder met Bush had gewerkt en haar wist over te halen aan "Dancing On The Couch" mee te werken. Een van die rariteiten is genoemde 12"-versie van "The King King Is Dead" dat in deze set zijn première beleeft. De bijdragen van Bush zijn ten opzichte van de oorspronkelijke single wat verder opgerekt.

Tenslotte aandacht voor een speciale versie van het nummer "Kimiad" van de Franse harpist/multi-instrumentalist Alan Stivell. Hij schreef het stuk al in 1973 voor de LP "Chemins De Terre". Na zijn 16de album, "The Mist Of Avalon" uit 1991, besloot hij zijn meest populaire nummers opnieuw op te nemen, wat onder meer resulteerde in de treffend getitelde CD "Again". De versie van "Kimiad" die hierop staat is opvallend aangezien hierop de van Kate Bush bekende musici John Giblin en genoemde Alan Murphy te horen zijn evenals de onder andere in de band van Roy Harper spelende drummer Charlie Morgan. Kate Bush levert aan dit nummer naast haar vocalen tevens keyboard- en productionele bijdragen, terwijl haar voormalige bassist en partner Del Palmer voor de mix zorgde.
Websites:
Zaine Griff:
https://www.zainegriff.com/ (niet actueel)
https://www.facebook.com/Zainegriff.officialnews/ .

Go West:
https://gowest.org.uk/
https://www.facebook.com/officialgowest .

Alan Stivell:
https://alanstivell.bzh/
https://www.facebook.com/AlanStivell.Official/?locale=nl_NL .

WERELD VOL MUZIEK
Mr. Sirius – All The Fallen People
Van “Barren Dream” (Made In Japan Records, 1987)

Een aantal weken geleden draaiden we muziek van de Japanse band Pageant en vertelden al dat zangeres/ toetsenist Hiroko Nagai ook deel uitmaakte van Mr. Sirus. Vanavond belichten we die in 1986 in Osaka opgerichte groep. Bandleider was multi-instrumentalist Kazuhiro Miyatake en Chihiro Fujioka beroerde de drums. Het eerste album “Barren Dreams” verscheen in 1987 en laat de bij veel Japanse progbands van destijds terug te horen zwaar toetsengedomineerde symfonische stijl horen, met Renaissance en The Enid als duidelijke invloeden, naast het Genesis van “Selling England By The Pound”. In 1990 verscheen nog een tweede, meer door Camel beïnvloed album, “Dirge”. Wij kiezen nu voor het openingsstuk van het debuut: “All The Fallen People”.
Websites:
https://www.progarchives.com/artist.asp?id=1816 .