Uitzending Terugluisteren

NIEUW
Parsons, Alan – Fare Thee Well
Halos
Van “From The New World” (Frontiers, 2022)

De Alan Parsons-releases buitelen de laatste tijd haast over elkaar in. Recent twee live-registraties (eentje mét en eentje zónder symfonie-orkest) en nu is twee jaar na “The Secret” alweer een nieuw studio-album een feit. Dat terwijl er daarvoor een gat van 15 jaar tussen twee platen met nieuw origineel materiaal zat. Op “From The New World” fungeren de leden van zijn vaste live-band, maar ook diverse gasten, waaronder vooral gitarist Joe Bonamassa en Ambrosia-zanger David Pack opvallen. Die laatste omdat hij een lange historie met Parsons heeft: in de tijd dat deze Ambrosia-albums produceerde, was Pack een van de stemmen op het The Alan Parsons Project-debuut “Tales And Imagination – Edgar Allan Poe”. Styx-zanger Tommy Shaw hoorden we al in de eerder vrijgegeven single “Uroboros”. Wij kiezen voor songs die gezongen en medegeschreven zijn door vaste bandleden. Todd Cooper verzorgt de zang- en saxpartijen in “Fare Thee Well”. De opening ervan heeft trekjes van het “Eye In The Sky”-intro “Sirius”. De tekst is opgebouwd uit titels van Alan Parsons Project-stukken. Ook het door PJ Olsson, Parsons-bandlid met de meeste dienstjaren, gezongen “Halos” had zo een nummer uit de Project-tijd kunnen zijn. Dat basmotief en de manier waarop je dat bij de inval van de overige instrumenten op het verkeerde been zet kennen we ook van bijv. “The Voice” van “I Robot”. De albumtitel verwijst naar de Negende symfonie van Dvořák, op wiens muziek de slotsong “Goin' Home” is gebaseerd. Daarna volgt nog wel de bonustrack “Be My Baby”, inderdaad een cover van de Ronettes-hit. We kunnen de vakmatige bewondering van Parsons voor Phil Spector, die het producersschap een invloedrijke nieuwe invulling gaf, begrijpen. Die invloed is zeer letterlijk te horen in een song als “Don't Answer Me” (die castagnettes!), maar deze song past totaal niet bij de rest van het album. Overigens moest Parsons wegens een rugoperatie een tournee uitstellen, waardoor ook de recente concerten in Carré geen doorgang konden vinden. Een nieuwe datum wordt nog aangekondigd.
Websites:
https://alanparsons.com/
https://www.facebook.com/alanparsons
.

NIEUW / LIVE-TIP
Archive - Surrounded By Ghosts
- Mr. Daisy
- We Are The Same
- Alive
Van "Call To Arms & Angels" (Dangervisit / PIAS, 2022)

Zes jaar na "The False Foundation" verscheen er onlangs eindelijk weer nieuw werk van Archive in de vorm van de dubbel-CD "Call To Arms & Angels". En gezegd moet worden dat de Engelse band zich op dit thematische album voor de zoveelste keer opnieuw heeft uitgevonden. Beïnvloed door een steeds verontrustender en vreemder wordende wereld, die de laatste jaren gedomineerd werd door Trumps Amerika, een pandemie en alt-rightbewegingen, brengen de musici op dit twaalfde studioalbum een uit zeventien in elkaar overlopende composities bestaande duistere rocksymfonie. Opvallend zijn de vele intieme, door diverse piano's ondersteunde songs, diverse composities waarin de gitaren ontbreken en de prachtige meerstemmige passages. Het voor Archive typerende gebruik van repeterende motieven is daarbij een stuk naar de achtergrond verschoven, hoewel er uiteraard nog de nodige door heftige elektronica en grommende gitaren gedomineerde momenten te noteren zijn. De formatie bevat momenteel vijf elkaar afwisselende vocalisten. De musici zijn voornamelijk de oude bekenden, met uitzondering van contrabassist Matt Round, een veelgevraagd sessiemuzikant. "Call To Arms & Angels" is overigens ook te verkrijgen als tripel-CD, met op de extra schijf de elektronische soundtrack van de documentaire "Super 8", die Archive pas geleden uitbracht. Van de dubbelaar draaien we vier korte songs, die de contrasten op het album goed weergeven.

Archive begint in oktober aan een Europese tour, die de band op 9 oktober in de Muziekgieterij in Maastricht brengt, waarna op 18 oktober in Dortmund de FZW wordt aangedaan, 19 oktober E-Werk in Keulen en op 21 oktober een concert in de Rondazaal van TivoliVredenburg in Utrecht volgt.
Website:
https://www.facebook.com/ArchiveOfficial/
https://archive.tmstor.es/
.

HET DEBUUT
Neuschwanstein – Intruders And The Punishment
Van het album “Battlement” (Racket Records, 1979 / Musea, 1992)

In 1971 richtten toetsenist Thomas Neuroth en fluitist/toetsenist Klaus Mayer Neuschwanstein op. Hun muzikale voorbeelden waren Rick Wakeman (diens soloalbums), King Crimson en het Peter Gabriel-tijdperk van Genesis. Met name de albums “The Six Wives Of Henry VIII” en “Journey To The Centre Of The Earth” van Wakeman (epische stukken) maakten diepe indruk op ze. Na diverse personeelswisselingen kreeg de band in 1974 een vastere vorm, met naast Neuroth en Mayer gitarist Udo Redlich, drummer Volker Klein en basgitarist Uli Lampert. Neuroth en Mayer leverden een suite van 40 minuten aan, die ze baseerden op “Alice's Adventures In Wonderland” van Lewis Carroll. De live-uitvoeringen werden uiteraard vergezeld door diverse verkleedpartijen, zoals dat ook het geval was bij Peter Gabriel in diens Genesis-periode. Het stuk werd echter tot voor kort nooit uitgebracht. Wel verscheen in 1979 eindelijk het eerste album, met wat kortere stukken: “Battlement”. Het bleek vooral erg schatplichtig aan Genesis ten tijde van “Wind & Wuthering”: heerlijk uitgesponnen symfonische rock. Dit debuut werd onverwacht een succes: middenin de tijd van New Wave en punkmuziek wist Neuschwanstein zich hiermee als een van de weinige progbands staande te houden.. Na “Battlement” werd het echter helaas stil rond deze Duitsers, tot er in 2016 opeens een nieuw album verscheen, zij het dat alleen Thomas Neuroth nog over was van de oorspronkelijke bezetting. Ook het vroege werkstuk “Alice In Wonderland” was inmiddels in 2009 eindelijk op CD uitgebracht. We gaan terug naar het debuutalbum “Battlement”, met het nummer “Intruders And The Punishment”.
Website:
http://www.progarchives.com/artist.asp?id=261
.

IN MEMORIAM BARBARA THOMPSON / LIVE-TIP
Manfred Mann's Earth Band (feat. Barbara Thompson) – Singing The Dolphin Through
Van “The Roaring Silence” (Bronze, 1976)

Op 9 juli jongstleden overleed Barbara Thompson, 18 dagen voordat ze haar 78ste verjaardag bereikt zou hebben. Thompson was klassiek geschoold en schreef zowel jazz- als klassieke composities. Ze leidde diverse eigen bands, waarvan fusiongroep Barbara Thompson's Paraphernalia wellicht de bekendste is. Bij het progressieve rockpubliek zal ze vooral herinnerd worden door haar bijdragen aan albums van o.a. Colosseum, Keef Hartley Band en Manfred Mann's Earth Band. Colosseum was de band die haar man Jon Hiseman leidde tot diens dood in 2018. Hiseman en Thompson waren op dat moment 51 jaar getrouwd geweest. Op vroege albums van Colosseum was ze nog gastspeler, naast de vaste bandsaxofonist Dick Heckstall-Smith. Na diens dood in 2004 werd ze vast bandlid, totdat de ziekte van Parkinson haar het spelen onmogelijk maakte. Aan die slopende ziekte is ze, in combinatie met hartproblemen, nu bezweken, zo schrijft haar dochter op de officiële Barbara Thompson-website. Als eerbetoon kiezen wij voor het melancholieke “Singing The Dolphin Through” van Manfred Mann's Earth Band. Het is even wachten op Thompsons bijdrage; we hebben er dan onder andere al de nodige indringende gitaarpartijen van Dave Flett opzitten, alsmede een relatief ingetogen Moog-solo van de bandleider tussen de hartbrekende zangbijdragen van Chris Thompson. ...Maar de laatste pakweg 100 seconden zijn voor diens achternaamgenoot, die consonant inzet, maar in het verloop van haar solo haar vrije jazzspirit steeds meer de ruimte geeft. Het origineel werd trouwens geschreven door voormalig The Incredible String Band-voorman Mike Heron en is te vinden op diens “Mike Heron's Reputation” uit 1975. Manfred Mann's Earth Band tourt nog steeds, vooral veel in Duitsland en is voor ons relatief dicht in de buurt te aanschouwen in de Stadthalle in Ahlen op 2 september. Overigens is Colosseum ook uitgebreid in Duitsland te aanschouwen, onder andere op het Night Of The Prog-festival op 24 juli aanstaande.
Websites:
https://barbara-thompson.co.uk/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100029146073393
https://www.clemclempson.com/colosseum-tour-dates-2022-2/
en
https://www.manfredmann.co.uk/
https://www.facebook.com/manfredmannearthband
.

NIEUW
DTS Overdrive - Ostomachion Part II - The Institute
Van “Ostomachion” (eigen beheer, 2022)

“Ostomachion” is al het vierde album dat DTS Overdrive binnen twee jaar uitbrengt. DTS Overdrive is een duo, bestaande uit Paul "Dinenthal" Taylor (gitaar, bas, drums, synths) en Neil Taylor (akoestische en elektrische gitaren, synths). De albumhoes geeft gelijk een hint waar we de invloeden moeten zoeken. Het duo maakt uitsluitend gebruik van analoge instrumenten uit de jaren 70 en 80 en put inspiratie uit muziek van Tangerine Dream, maar ook zeker Pink Floyd, Vangelis, Jean Michel Jarre en Rick Wakeman. Op “Ostomachion” wordt naast de vele synths en sequencers ook flink ruimte gegeven aan gitaren. Afgelopen week is er alweer een nieuw album van DTS Overdrive verschenen, genaamd “Charybdis”. De band heeft zich hiervoor laten beïnvloeden door de soundtrack van de Netflix-serie “Stranger Things” en daarmee ook door het soundtrackwerk van Tangeringe Dream. We gaan echter terug naar januari van dit jaar, toen “Ostomachion” verscheen, met “Ostomachion Part II - The Institute”
Websites:
https://www.facebook.com/DTSOverdrive
https://dtsoverdrive.bandcamp.com/album/ostomachion .

ALBUM VAN DE MAAND
Fixx, The - Spell
- Lonely As A Lighthouse
Van het album "Every Five Seconds" (BFD Records / The Orchard, 2022)

Tien jaar na het voorlaatste studioalbum "Beautiful Friction" verscheen begin juni van The Fixx eindelijk opvolger "Every Five Seconds". Deze Engelse band werd begin jaren 80 - vooral in de V.S. - bekend met het debuut "Shuttered Room" en vooral de opvolger "Reach The Beach", die beiden in de hoogtijdagen van de synthipop-New Wave-periode vielen. De door Rupert Hine perfect geproduceerde platen bevatten spannende songs, vol prominent toetsen- en inventief gitaarwerk. Op "Beautiful Friction" was de synthetische sound ingeruild voor een meer rockend geluid, op het nieuwe album zijn, wellicht mede onder invloed van producer Stephen W. Tayler (Hine's vaste partner achter de knoppen), de keyboards van Rupert Greenall weer prominent aanwezig met zowel herkenbare als nieuwe sounds. Uiteraard blijft met name de ritmegitaar van Jamie West-Oram een handelsmerk van The Fixx, waarbij hij groovend ondersteund wordt door de grommende bassen van Dan K. Brown en Adam Woods' steeds robuuster wordende drumpartijen. Zanger Cy Curnin tenslotte is nog net zo goed bij stem als veertig jaar geleden, terwijl de teksten weer even cryptisch zijn als voorheen. Het huidige bandgeluid is te omschrijven als een mengeling van compacte, broeierige progressieve rock, mysterieuze ballades en catchy synthrock. Vanavond draaien we twee uitersten, allereerst de synthrock van "Spell", gevolgd door de orkestrale ballade "Lonely As A Lighthouse".
Websites:
https://www.thefixx.com/
https://www.facebook.com/thefixx
.

VOORPROEFJE
De Angelis, Marco – Here And Now
Van “One. Ten. A Thousand Lives.” (eigen beheer, december 2022)

Vijf jaar na “Next Station” verschijnt in december van dit jaar eindelijk een nieuw album van de Italiaanse multi-instrumentalist Marco De Angelis. Het album zal “One. Ten. A Thousand Lives.” gaan heten. Het idee achter die titel is dat ons 'ik'-zijn een verzameling van vele ervaringen is. Al die ervaringen laten hun sporen na op ons, zonder dat er een is die over de anderen overheerst. Hoewel De Angelis zelf verantwoordelijk is voor alle gitaarpartijen en ook de nodige keyboard- en andere electronische bijdragen verzorgt, zullen er diverse gasten zijn. Medewerkenden aan de voorganger keren terug, want opnieuw is Cristiano Micalizzi verantwoordelijk voor de drumpartijen, al zal ook Simon Phillips deze keer bijdragen leveren. Ook zangers Robbie Wyckoff en Goran Edman zijn weer te horen. De Angelis laat weten dat deze lijst de komende maanden nog wel zal worden uitgebreid. Hij heeft alvast de openingstrack vrijgegeven: “Here And Now”, met zang van Wyckoff, aangevuld met achtergrondpartijen door Chevon Corlew en Isaac Coleman. Aan het in- en outro hoor je De Angelis' bewondering voor Pink Floyd en nog meer Roger Waters solo terug. We moesten een beetje denken aan de opening van diens “Amused To Death”, “The Ballad Of Bill Hubbard”, met het fantastische gitaarwerk van Jeff Beck, waarmee “Amused To Death” opent. Ook het gevoelige gitaarspel van De Angelis is bepaald niet misselijk te noemen. Mede door de warme zang van Wyckoff is het een song die je meesleept en die benieuwd maakt naar het complete “One. Ten. A Thousand Lives.”.
Websites:
https://www.marcodeangelis.com/
https://marcodeangelis.bandcamp.com/track/here-and-now
https://www.facebook.com/marcodeangelisdotcom
.

LIVE-TIP: NIGHT OF THE PROG FESTIVAL

Aankomend weekend, op 22, 23 & 24 juli, vindt het (uitgestelde) Night Of The Prog festival plaats. De locatie is wederom de prachtge Freilichtbühne op de Loreley bij Sankt Goarshausen. Dit jaar is de 15de edititie, met maar liefst 19 bands, verdeeld over drie dagen. Wij willen u vanavond een drietal relatief onbekende bands laten horen.

Soulsplitter – Glass Bridge
Van het album “Connection” (eigen beheer / Neu Start Kultur, 2022)

Op de eerste dag, vrijdag 22 juli treedt als openingsact Soulsplitter aan. Dit Duitse muziek- en kunstcollectief is opgericht in 2016 en drie jaar later verscheen de debuutplaat "Salutogenesis". De muziek is naar eigen zeggen geïnspireerd door de progressieve rock uit de jaren zeventig, maar ook door moderne metalgeluiden, jazzharmonieën en de ingewikkelde klassieke composities van de late romantiek. Je hoort referenties aan hedendaagse namen als Dream Theater, Steven Wilson en Opeth, maar ook aan Pink Floyd, Emerson, Lake & Palmer en Queen. Wij gaan luisteren naar “Glass Bridge”, een nummer van het dit jaar verschenen tweede album “Connection”.

Overige optredende bands op de vrijdag zijn: Blank Manuskript, Smalltape, The Pineapple Thief, Pure Reason Revolution en Renaissance.
Websites:
https://soulsplitter.bandcamp.com/track/glass-bridge
https://www.soulsplitter.com/
https://www.facebook.com/soulsplitter.prog.

Fughu – What If
Van “Lost Connection” (eigen beheer, 2020)

Op de tweede dag, zaterdag 23 juli is Fughu de tweede band die het Loreley-podium betreedt. Fughu is een progressieve metalband, afkomstig uit Buenos Aires, Argentinië. De band werd opgericht in 1998, maar het duurde tot 2009 voordat debuutalbum “Absence” verscheen. Vervolgens werd gewerkt aan de ambitieuze dubbelaar “Human”, die in 2013 als box verscheen, maar de beide delen “The Facts” en “The Tales” zijn ook los verkrijgbaar. Overigens werkte Damian Wilson als gastzanger mee. Het meest recente werkstuk “Connection” dateert uit 2020, daarop onder andere “What If”, een van de meer melodieuze nummers op het album. Op YouTube is een videoclip te vinden voor dit nummer, die blijkbaar door een fan is gemaakt, maar waar Fughu zelf ook enthousiast over is.
Websites:
https://fughu.com/
https://www.facebook.com/fughu
Dit nummer op YouTube: https://youtu.be/AEelvDK74TQ.

Overige optredende bands op zaterdag zijn: Sentryturn, Traumhaus, Jadis, Lazuli en Steve Hackett. De voormalige Genesis-gitarist zal met zijn groep het volledige live-album "Seconds Out" van zijn oude groep ten gehore brengen, aangevuld met solomateriaal.

Infringement – Disorder
Van “Alienism” (Crime Records, 2019)

Op de derde dag, zondag 24 juli is Infringement de openingsact. De muziek die de Noorse band speelt is te omschrijven als neo-progressieve en symfonische rock, waarbij geflirt wordt met verschillende andere genres. Er zijn raakvlakken met groovy stukken met funky ritmes, op andere momenten vormen de jaren 70 een duidelijke inspiratiebron. Resultaat is een mix van melodieuze en symfonische rock met onverwachte wendingen en progressieve maatwisselingen. We gaan luisteren naar “Disorder”, van het tweede Infringement-album, “Alienism” uit 2019. Het is een conceptalbum over de psychische gesteldheid van patiënten in een psychiatrische instelling. Via de dagboeken van iemand die zich 'de commissaris der waanzin' noemt, betreden we de wereld van 'The Alienist'. Een album om volgens de band mee aan de realiteit te ontsnappen en troost te zoeken binnen de verbeelding van onze geest. Van dit album het nummer “Disorder”.

Verdere optredende bands op zondag zijn Voyager IV, Wired Ways, Barock Project, Colosseum, RPWL en P.F.M. Websites:
https://www.facebook.com/infringementband
https://infringement.bandcamp.com/.

LIVE-TIP
TransAtlantic - Duel With The Devil (Special Edit)
Van “Bridge Across Forever” (InsideOut Music, 2001)

Het is alweer 21 jaar geleden dat de superformatie TransAtlantic voor de eerste keer 013 in Tilburg aandeed. Het publiek werd tijdens dit inmiddels als legendarisch te boek staande concert op een bijna 3 uur durende show getrakteerd en weigerde om na de laatste officiële toegift te vertrekken. Dus kwam de band bestaande uit Neal Morse, Mike Portnoy, Roine Stolt en Pete Trewavas terug voor een niet geplande en ook nooit samen gespeelde cover van “Shine On You Crazy Diamond”, wat resulteerde in een zeer speciaal moment in de carrière van de muzikanten en voor de aanwezigen. TransAtlantic debuteerde in 2000 met het album “SMPTe” en bracht afgelopen jaar “The Absolute Universe” uit. Op 24 en 25 juli is het kwartet wederom live te aanschouwen, in respectievelijk Keulen en Tilburg. Het belooft wederom een spectaculaire show te worden met om Portnoy the quoten ‘nothing but F***ing epics'. Natuurlijk zal het vorig jaar verschenen “The Absolute Universe” centraal staaan. Tijdens de Amerikaanse shows eerder dit jaar werd dit album in z'n geheel gespeeld, als ware het één lang nummer. Vervolgd werd er met lange medleys rond “The Wirlwind” en het debuut “SMPTe”. De shows duren dan ook ruim 3 uur.
Websites: http://www.transatlanticweb.com/
.

  Xymphonia is sponsored by: