VOORPROEFJE
Zombies, The – Dropped Reeling & Stupid
Van het komende album “Different Game” (Cooking Vinyl / V2, 31 maart 2023)

Op 31 maart verschijnt er zowaar een verse schijf van The Zombies. Van de 61 jaar geleden opgerichte groep resteren nog altijd twee sleutelleden, namelijk de nog steeds goed bij stem zijnde Colin Blunstone en de nog immer soepel spelende toetsenist/zanger Rod Argent. Deze maand verscheen de nieuwe single “Love You While I Can”, een enigszins Beatlelesque ballad. Prima nummer in Valentijnsdagsferen, maar wij vinden de vorige single, het in januari verschenen “Dropped Reeling & Stupid” nog een stuk lekkerder. Al meteen vanaf de swingend invallende Fender Rhodes-piano heeft het een licht-jazzy Steely Dan-touch. Hopelijk bevat het album “Different Game” nog meer van dergelijke onweerstaanbare songs, waar zowel de prog-, de Westcoast- als de popliefhebbers wat van hun gading in weten te vinden. Dat wisten de dit jaar 78 jaar wordende heren immers ook al voor elkaar te boksen met materiaal van bijv. het klassieke album “Odyssey & Oracle” (1968).
Websites:
https://www.facebook.com/thezombiesmusic
https://www.thezombiesmusic.com/
Dit nummer op YouTube.

NIEUW / LIVE-TIP
Delain - Beneath
- Invictus
Van "Dark Waters" (Napalm Records, 2023)

De Nederlandse band Delain begon ooit als een project van toetsenist Martijn Westerholt na zijn vertrek uit Within Temptation. Samen met vaste mede-schrijver Guus Eijkens en zangeres Charlotte Wessels werd het album “Lucidity” (2006) opgenomen, met bijdragen van de nodige muzikale vrienden uit de metalscene, onder wie Nightwish-zanger/bassist Marco Hietala. Vijf albums en vijftien jaar verder leek in 2021 het doek te zijn gevallen voor Delain. Nagenoeg de hele band stapte op wegens muzikale meningsverschillen en Westerholt gaf aan dat Delain weer een project zou worden en dat hij aan een nieuw album was begonnen. Hij recruteerde daarvoor een aantal andere ex-Delain leden en dat voelde schijnbaar zo goed dat in de zomer van 2022 bekend werd gemaakt dat Delain weer echt als band actief zou worden. Oud-gedienden Sander Zoer (drums) en Robert Landa (gitaar) werden aangevuld met nieuwe bassist Ludovico Cioffi en het vocale boegbeeld werd de Roemeense Diana Leah. Na de afgelopen maanden al een aantal nummers vrij te hebben gegeven, is nu het complete "Dark Waters" verschenen, dat aanvoelt als een muzikale reset. Westerholt ging terug naar de basis met bij vlagen zeer stevige bombastisch gothic metal met een catchy jaren 80-ondertoon. De vele gastbijdragen op het album, door bijv. bassist Rob van der Loo (Epica), gitarist Ruud Jolie (Within Temptation), ex-Within Temptation-compaan Ivar de Graaf (nu Kingfisher Sky) die drumarrangementen verzorgde, de Italiaanse zanger Paolo Ribaldini en voornoemde Marco Hietala, verraden het projectmatige begin van deze nieuwe fase van Delain. Maar de grote openbaring van Delain 2.0 is zangeres Diana Leah die met het grootste gemak in de voetsporen stapt van haar voorgangster, waarbij het voor de fans gemakkelijk wordt gemaakt door dat Leahs stem als 2 druppels water lijkt op die van Charlotte Wessels. Zou het toeval zijn dat haar naam een anagram is van 'Aah Delain'?;-) Een cynicus zou zeggen dat er dus niet veel nieuws onder de zon is, maar "Dark Waters" is niets anders dan een sterke en bevlogen herstart waarmee de band hoge ogen weet te gooien. In de song "Beneath" maken we kennis met zanger Paolo Ribaldini, die er ook bij zal zijn tijdens de aankomende tour, en vervolgens horen we in het superbombastische “Invictus” naast natuurlijk Diana Leah wederom Ribaldini en Marco Hietala. Op 14 april kun je Delain in 013 Tilburg aan het werk zien, een dag later in de Patronaat in Haarlem. Daarna trekt Delain Europa door. Zo kun je op 3 mei terecht in Turock in Essen.
Websites:
https://www.delain.nl/
https://www.facebook.com/delainmusic .

NIEUW
Transatlantic – The Absolute Universe Intro (live)
Ouverture (live)
Reaching For The Sky (live)
Van “The Final Flight: Live At L'Olympia” (InsideOut / Sony Music, 2023)

In 2021 verscheen er na 7 jaar weer eens nieuw materiaal van de symfosupergroep Transatlantic. De heren Mike Portnoy, Neal Morse, Roine Stolt en Pete Trawavas hadden het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt en kwamen met maar liefst drie verschillende versies van “The Absolute Universe” op de proppen: “The Breath Of Life (Abridged Version)”, “Forevermore (Extended Version)” en als 5.1-mix “The Ultimate Version” die zo ongeveer alles van beide andere edities verenigt. Een jaar later volgde er ook weer een tournee, zij het wel een heel korte, waarbij het kwartet zowaar een vierde versie presenteerde, die gebaseerd was op “The Ultimate Version”, maar de vertaling naar het podium bleek in de praktijk hier en daar toch nét weer een beetje anders. Net als tijdens de voorgaande “Kaleidscope”-tournee was Ted Leonard de vliegende kiep die Neal Morse's keyboardpartijen aanvulde, op een ander moment Roine Stolt bijstond met een extra gitaarlaag, achtergrondvocalen bijdroeg en die hier en daar ook een couplet leadzang toegeworpen kreeg. Een afvaardiging van het Xymphonia-team zag een optreden uit de tournee in Keulen; de nu verschenen live-opname werd enkele dagen later gemaakt in Parijs, in de legendarische Olympia, op 28 juli 2022. De titel van het live-album, “The Final Flight: Live At L'Olympia” verwijst naar het feit dat het hier het laatste optreden van de tour betrof én wellicht het allerlaatste Transatlantic-concert. 'We hebben niets tegen elkaar', legt Portnoy in het begeleidende boekwerkje uit, 'maar gezien de lange pauzes tussen de Transatlantic-albums wordt een vervolg onwaarschijnlijk'. Over 7 jaar is Stolt bijvoorbeeld al een flink eind in de zeventig. In het boekje gooit hij de deur niet helemaal dicht, maar in een Twitter-bericht heeft de drummer intussen wel aangegeven dat we dit live-document toch echt als 'de laatste vlucht' moeten beschouwen. Ging in Keulen niet alles even soepel, de Parijse opname klinkt als een klok en bevat naast een integrale “The Absolute Universe” ook een lange suite uit “The Whirlwind”, een uitgebreide medley uit de andere drie albums en de klassieke ballad “We All Need Some Light” van het 23 jaar oude debuut. Het slot van het optreden is zoals te verwachten viel emotioneel en zeker Neal Morse kan zijn tranen niet bedwingen. Zal het echt het einde zijn? Je weet maar nooit: er zijn gekkere dingen gebeurd in de muziekwereld wat dat betreft. Een mooi beeld van deze toch vooral blij makende show wordt meteen al gegeven met de enthousiasmerende “Ouverture” die naadloos overgaat in het heerlijk energieke “Reaching For The Sky”, waarin de leadvocalen heen en weer kaatsen tussen Morse, Trewavas en Portnoy, maar waar Stolt voor de smakelijke eindsolo zorgt.
Websites:
http://www.transatlanticweb.com/
https://www.facebook.com/TransatlanticMusic/ .

VOORPROEFJE
Jethro Tull – The Navigators
Van het komende album “ RökFlöte” (InsideOut / Sony Music, 21 april 2023)

Jethro Tull heeft een video gedeeld bij de nieuwe single “The Navigators”. Deze single is gemixt door Bruce Soord van The Pineapple Thief. De animatievideo is gemaakt door Christian Rios, De single is afkomstig van het aankomende, 23ste studioalbum van de Britse band: “RökFlöte”, dat op 21 april zal worden uitgebracht via InsideOut Music. In de nummers van “RökFlöte” fungeren enkele van de belangrijkste goden uit het oude Noorse heidendom én daarnaast ook de rockfluit ('rökflöte') die de groep rond boegbeeld Ian Anderson iconisch heeft gemaakt. In “The Navigators” komt de Noorse god Njord aan de orde. Hij is de god van rijkdom, vruchtbaarheid, de zee en zeevaart. In december konden we de groep nog in Enschede aanschouwen, voor 2023 staan er geen Nederlandse tourdata op het program. Wel kun je op 27 juli naar de Roncillaplatz in Keulen; ook zijn er in september enkele concerten in België.
Websites:
https://jethrotull.com/
https://www.facebook.com/officialjethrotull
Dit nummer op YouTube: .

NIEUW
Calaspera – Imp Of The Perverse
Van “Calaspera EP” (eigen beheer, 2022)

We hebben weer een aantal nieuwe ontdekkingen gedaan. Eén ervan is het uit New York afkomstige Calaspera. De instigator is sessiedrummer en engineer Matt Graff, afgestudeerd aan het Berklee College of Music. Hij overtuigde vier bevriende muzikanten om eindelijk hun voorliefde voor progressieve rock tot uiting te brengen. Al vanaf 2014 werken de heren aan hun nummers, waarvan een aantal in het verleden al los verkrijgbaar was. Maar vlak voor de afgelopen jaarwisseling verscheen er eindelijk een debuut-EP (die ruim 35 minuten behelst). Dat de band de tijd heeft genomen is te horen: de productie is namelijk zeer verzorgd en het resultaat klinkt dan ook als een klok. Hoewel het zeker (neo)prog is, zitten er zeker trekjes in van progmetal à la Dream Theater. Maar laat dat je niet afschrikken. Calaspera maakt voornamelijk zeer melodieuze progrock. We gaan luisteren naar het nummer “Imp Of The Perverse”.
Websites:
https://calaspera.bandcamp.com/album/calaspera-ep
https://www.facebook.com/Calaspera/ .

50 YEARS STRONG / HET DEBUUT / LIVE-TIP
Camel – Arubaluba
Van “Camel” (MCA, 1973 / Camel Productions, 1992)

Bardens, Ferguson, Latimer en Ward, deze vier heren begonnen op 20 september 1971 de band Camel. Dit nadat Bardens had gereageerd op een advertentie van de overige drie heren die al sinds 1960 onder de naam The Brew bluesrock speelden en als begeleidingsgroep voor Philip Goodhand-Tait hadden gefungeerd. Bardens was al jaren een gelouterd muzikant en had al in bands gezeten met Rod Stewart en Mick Fleetwood en was zelfs lid van Them geweest. Op 4 december 1971 vond het eerste concert onder de naam Camel plaats. Na eerst veel live spelen en repertoire ontwikkelen maakte de band in augustus 1972 opnamen voor een eerste album in de Morgan Studios. Het duurde echter nog even voordat deze verscheen. Pas op 28 februari van het jaar daarop kwam het titelloze eerste album van deze Britse proglegende uit op het MCA-label. Een maand eerder verscheen al wel het nummer “Never Let Go” op single. De meeste nummers op het album zijn geschreven door Andy Latimer, behalve “Curiosity” dat van Peter Bardens' hand was. Camel was nog zoekende naar een eigen geluid. Dat neemt niet weg dat het karakteristieke gitaarspel van Latimer al duidelijk herkenbaar is, naast het geweldige orgelspel van Bardens en natuurlijk het heerlijk losse drumwerk van Andy Ward. De stijl van het kwartet was destijds nog redelijk geworteld in de Canterbury-stroming, waarbij er een mix ban progrock, jazzrock en blues de revue passeerde. Toch hoor je al hints naar wat er komen gaat, in nummers als “Mystic Queen” of het genoemde “Never Let Go”. We hebben voor vanavond echter gekozen voor het instrumentale “Arubaluba”. Camel zal op 3 en 4 mei in het kader van de “50 Years Strong Tour” in Utrecht live te zijn bewonderen, wat zeer waarschijnlijk de laatste kans is om de band in actie te zien en horen.
Websites:
https://www.camelproductions.com/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100044216270328 .

A.O.R. / HET DEBUUT
Alyson Avenue – Call Out My Name
Van “Presence Of Mind” (AOR Heaven, 2000 / Yesterrock, 2009)

De melodieuze rockband Alyson Avenue werd in 1989 door toetsenist Niclas Olsson geformeerd. Na wat bandwisselingen werd Anette Olzon in 1995 de leadzangeres. De Zweedse band was toen nog wel zoekend naar een eigen geluid; vergelijkingen met Heart en Robin Beck werden vaak gemaakt. Hoewel er interesse was van verschillende platenmaatschappijen, duurde het tot 2000 voordat het eerste album “Presence Of Mind” bij het gespecialiseerde label AOR Heaven verscheen. Vooral in Japan was het album succesvol. In 2003 volgde “Omega” maar daarna werd het rustig rond Alyson Avenue. Olzon besloot om auditie te doen voor Nightwish en werd zowaar aangenomen. In 2009 blies Olsson nieuw leven in de groep met nieuwe zangeres Arabella Vitanc, waarna er in 2011 een derde album verscheen. Toch bleek de schwung eruit, waarna in 2013 de opheffing volgde. ...Maar vanaf 2018 is Alyson Avenue weer actief op de podia met de inmiddels bij Nightwish ontslagen Anette Olzon terug op het oude nest. Deze reünie heeft echter nog niet geresulteerd in nieuwe muziek. Vanavond gaan we terug naar het 23 jaar geleden verschenen debuut met “Call Out My Name”.
Websites:
https://alysonavenue.com/
https://www.facebook.com/AlysonAvenueofficial/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Freedom To Glide - Silent Land
Van "The Chronicle Of Stolen Souls" (Ruby Storm Records, 2022)

"The Chronicle Of Stolen Souls" is een soort epiloog op de voorgaande drie albums die allemaal rondom het thema oorlog (en dan specifiek de grote oorlogen van de 20ste eeuw) waren opgebouwd en tussen 2013 en 2019 werden uitgebracht. En terwijl de spil achter Freedom To Glide, Andy Nixon en Pete Riley, voor 2022 het plan had om met compleet nieuw werk te komen, brak er in 2022 weer een oorlog uit in Europa. De twee zagen te veel parallelen in wat er zich nu afspeelde in en om Oekraïne en wat ze beschreven in een serie songs die ze nog op de plank hadden liggen voor een later album. Hun originele planning kon op de schop, "The Chronicle Of Stolen Souls" moest nu wel afgemaakt worden. Gezien de oorsprong van het materiaal is het niet zo gek dat dit album rechtstreeks in het verlengde ligt van de eerste drie albums, maar wat ons opvalt is dat de songs een nog subtieler karakter hebben gekregen. De klankwereld van Pink Floyd is nog steeds een inspiratie, maar Freedom To Glide benadert het bijna vanuit het perspectief van een singer-songwriter. Songs worden rustig opgebouwd, Pete Riley's toetsenwerk kleurt de muziek prachtig in, de ingetogen zang van Andy Nixon werkt meeslepend en het gitaarwerk van diezelfde Nixon bezorgt keer op keer de emotionele ontlading waar de songs om vragen. Voor de laatste keer deze maand Freedom To Glide en dit keer het sfeervolle “Silent Land”, met in het slot veel ruimte voor het fraaie toetsenwerk van Pete Riley. Websites:
https://freedomtoglide.com/
https://freedomtoglide.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/FreedomToGlide .

LIVE-TIP / JAZZROCK
Henderson, Scott - Transatlantic
Van "People Mover" (eigen beheer, 2019)

Op 9 maart zal Scott Henderson met zijn trio in Poppodium Boerderij optreden. De in 1954 geboren Henderson liet in 1985 voor het eerst zijn unieke composities en gitaarspel horen op "Spears" van Tribal Tech, de band die hij jarenlang met superbassist Gary Willis vormde. Later zou hij gaan spelen met grootheden als Jean-Luc Ponty, Jeff Berlin, Joe Zawinul en Antoine Fafard, terwijl hij tevens enkele albums onder zijn eigen naam uitbracht. De laatste, "People Mover", dateert alweer van 2019 en van die plaat, ingespeeld door dezelfde bezetting als waarmee de huidige door Jeff Aug (die tevens het voorprogramma verzorgt) georganiseerde tour wordt gedaan, draaien we het openingsnummer "Transatlantic". Overigens werkt het trio wel aan een nieuwe CD, dus wellicht wordt hiervan al materiaal gespeeld.
Websites:
http://www.scotthenderson.net/
https://www.youtube.com/user/scott686
https://www.facebook.com/scotthendersonmusic .

VOORPROEFJE
Aisles – Time (A Conversation With My Therapist)
Van het komende album “Beyond Drama” (eigen beheer, 5 april 2023)

Het in 2001 in Santiago de Chile opgerichte Aisles haalt inspiratie uit de muziek van Marillion, Porcupine Tree en (wel het meest evident) Rush. Van de band verschenen 4 studioalbums. Op 5 april komt er daar eentje bij: “Beyond Drama”, als opvolger van de dubbelaar “Hawaii” uit 2016. Overigens heeft Aisles sinds 2020 een nieuwe zanger in de persoon van Israel Gil. Afgelopen week heeft Aisles een nieuwe single uitgebracht, met videoclip: “Time (A Conversation With My Therapist), dat ook zal staan op “Beyond Drama”.
Websites:
https://www.aislesproject.com/
https://aisles.bandcamp.com
https://www.facebook.com/Aislesproject
Dit nummer op YouTube:.

IN HET NIEUWS
Dos Floris - Before You Loved Me
- Walking In The Night
Van "The Widowed Earth" (eigen beheer, 2017)

Jonathan Coe is bij progfans wellicht bekend vanwege zijn roman "The Rotters' Club", een coming-of-age verhaal met veel muzikale invalshoeken, uiteraard mede geïnspireerd door de gelijknamige plaat van Hatfield And The North. In het nawoord van zijn vorig jaar verschenen nieuwste roman "Bournville" schrijft Coe hoe hij onder de indruk was van het nummer "Silence" van singer-songwriter Dos Floris. Gezien zijn achtergrond waren we wel benieuwd wie dat is. Dos Floris (ofwel: 'twee bloemen') is de artiestennaam van de Engelse Florence Donovan. Wie de YouTube-filmpjes van haar live-performances bekijkt ziet een one-woman-show, waarbij de muzikante zichzelf omringd heeft met keyboards, loop-apparatuur en andere effectmachines en computers, waarmee ze haar intense songs over persoonlijke zieleroerselen en zorgen om de planeet begeleidt. Bij het produceren van haar in 2017 verschenen debuut-CD "The Widowed Earth", waarop ook "Silence" staat, was ze in staat veel meer aan arrangeren en overdubs te doen, zodat haar liedjes nog meer diepte krijgen. De computer-gestuurde ritmes zorgen soms voor een technovibe, maar met name de symfonisch klinkende toetsenbijdragen verraden ook een klassieke achtergrond. Bij dit soort muziek worden al gauw Björk en Kate Bush als vergelijkingsmateriaal genoemd, maar we horen zeker ook overeenkomsten met het werk van Anja Garbarek, Cassell Webb en de vroege platen van Sarah Fimm. Intrigerend derhalve. Na "The Widowed Earth" verschenen nog enkele downloadsingles, waaronder het akoestische "All In It Together". Volgens haar Facebook-pagina zou er binnenkort weer een volledig werkstuk van Dos Floris moeten verschijnen. Van "The Widowed Earth" hebben we "Before You Loved Me" en "Walking In The Night" uitgekozen. (Leuke weetjes: Florence Donovan heeft een Nederlandse moeder, terwijl ze beurtelings in Engeland en Italië woont.)
Websites:
https://dosfloris.bandcamp.com/
http://www.dosfloris.com/
https://www.facebook.com/dosfloris .

(OP)NIEUW / LIVE-TIP
Riverside – The Place Where I Belong
Van “Id.Entity” (InsideOut / Sony Music, 2023)

Vier weken geleden lieten we al 2 nummers horen van het nieuwe Riverside-album “Id.Entity”. De songs op het album, van de hand van frontman Mariusz Duda, belichten de mensheid in de huidige tijden, zonder onderling vertrouwen en vol leugens, propaganda en onzekerheid. Waar de afgelopen twee reguliere studio-albums van de Poolse groep een relatief melancholieke insteek hadden, klinkt hiet viertal nu fel. Veel songs zijn riff-georienteerd, waarbij het duidelijk is dat Duda de componist is: zijn basspel is vaak zeer prominent. “Landmine Blast”, dat we u vorige maand lieten horen, is daar een goed voorbeeld van. Michał Łapaj krijgt de ruimte voor zijn keyboardspel met o.a. een solo in “Post-Truth”. Dat wil niet zeggen dat het nieuwste bandlid, gitarist Maciej Meller niet aan de bak komt: hij excelleert bijvoorbeeld met een meeslepende solo in het langste nummer “The Place Where I Belong”, wat we vanavond gaan laten horen. “Id.Entity” is in verschillende formaten verschenen, waaronder in een Deluxe Artbook Edition op LP-formaat, met daarbij een Blu-ray met 5.1-mix én Dolby Atmos-mix. Riverside is op 16 april de headliner van de tweede dag van het Prognosis Festival in Eindhoven.
Websites:
https://riversideband.pl/en/
https://www.facebook.com/Riversidepl .

NIEUW
Rain – Hypnosis
– Solid State
Van “Radio Silence” (Giant Electric Pea, 2023)

Nét iets meer dan twee jaar na debuut “Singularity” verscheen onlangs het tweede album “Radio Silence” van Rain. Dit kwartet bestaat uit de jonge zanger/gitarist Mirron Webb (die zich nu kortweg Mirron noemt), zanger/toetsenist/gitarist Rob Groucutt (zoon van de van E.L.O. bekende Kelly) en het van onder véél meer van hun IQ-verleden bekende veteraanduo John Jowitt (basgitaar) en Andy Edwards (drums plus aanvullend spel op gitaar en keyboards). Rain maakt een aanstekelijk en fris klinkend mengsel van stevige rock, catchy pop en prog. Alle songs worden toegeschreven aan de gehele band; ten opzichte van het debuut lijkt de vocale rol van de met een krachtige stem gezegende Mirron, die tevens een groot gitaartalent is, centraler te staan. Na een pompeus kort intro (“Genau”) zijn het vooral de songs die de tijd nemen om zich te ontrollen en rond de acht minuten klokken die het meest overtuigen. Songs vol wendingen en met zowel aanstekelijke melodieën, verzorgde koortjes en rockend gitaarwerk, verpakt in kunstige arrangementen. “Radio Silence” verscheen net als de voorganger op het label van IQ, Giant Electric Pea.
Website:
https://www.facebook.com/RAINprogband .

NIEUW
Damanek – A Mountain Of Sky
– Back2Back
Van het album “Making Shore” (Giant Electric Pea, 2023)

Damanek, waarvan de leden elkaar voor het eerst ontmoetten terwijl ze in afzonderlijke bands speelden op het Britse Summers End-festival, werd opgericht in 2016. In 2017 verscheen het debuut “On Track”, een jaar later “In Flight” en nu 5 jaar later is er het derde album “Making Shore”. De kern van de band is een internationaal trio. Allereerst de Brit Guy Manning (ex-The Tangent, United Progressive Fraternity) die de muziek schrijft, keyboards, percussie, akoestische instrumenten bespeelt én zingt. Vervolgens de Australiër Sean Timms (Unitopia, Southern Empire) die vele keyboards bespeelt en ook achtergrondzang en percussie verzorgt. Als derde de Duitser Marek Arnold (o.a. ex-Toxic Smile, United Progressive Fraternity, Seven Steps To The Green Door), die te horen is op saxofoons, Seaboard (een midi-controller) en keyboards. De drie worden geholpen door een zevental zeer ervaren gastmuzikanten, waaronder leden van Timms' andere band Southern Empire, maar daarnaast ook een heerlijk fretloos spelende bassist, een fluitist en een trompettist. De onderbreking van vijf jaar is het wachten zeker waard geweest. Het album is opgedeeld in twee helften. De eerste helft bestaat uit zeven op zichzelf staande nummers die gaan over socio-economische en politieke thema's. De tweede helft betref het dertig minuten durende, uit vijf aaneengeregen delen bestaande “Oculus”. Vanavond zijn de eerste twee nummers van het album aan de beurt: “A Mountain Of Sky” is een lied over de Mount Everest en zijn indrukwekkende en imposante natuur. Het verwijst naar de onbeduidendheid van de mens in vergelijking daarmee. Het begint met de Himalaya-wind en tingelende Nepalese klokken; jazzy saxofoon, oosterse motieven, zweverige synths en gespierd drumwerk geven de lofzang aan de hoogste berg ter wereld extra elan. We vervolgen met “Back2Back”, dat gaat over het milieu en de invloed van de mens erop. Het nummer is gevold met prachtige keyboardgeluiden, waaronder die van de Clavinet. Ook de saxofoon komt hier ruim aan bod. “Making Shore” verbindt op intrigerende wijze elementen uit meerdere stijlen, voornamelijk progressieve en Westcoast rock, en is werkelijk prachtig geproduceerd. We weten het, het is nog vroeg in het jaar, maar we voorspellen dat de plaat hoge ogen gaat scoren op jaarlijstjes over 2023 (zoals dat met het debuut in 2017 trouwens ook al het geval was – in ieder geval bij ons!).
Websites:
http://www.guymanning.com/damanek/damanek-index.html
https://www.facebook.com/DamanekBand.

NIEUW
We Came From Space - On The Radio
Van "Overlords" (eigen beheer, 2023)

Voor ons is We Came From Space een recente ontdekking, maar de Amerikaanse groep blijkt al zeker 10 jaar actief te zijn: het debuut “How To Be Human” verscheen in 2013, waarna “While Your Were Away” in 2018 volgde. Zojuist is een derde album verschenen, getiteld “Overlords”. De band neemt zichzelf overduidelijk niet al te serieus en omschrijft zichzelf als 'four guys travelling the universe and saving rock and roll'. Dat doet het kwartet evenwel met muziek die we wel degelijk serieus kunnen nemen, want dat blijkt een gave mix van classic rock, Queen, ELO en Styx en zelfs Jellyfish. In de gelederen van We Came From Space treffen we trouwens toetsenist/zanger/gitarist Bill Hubauer aan, die al jaren in de band van Neal Morse speelt en ook van die link horen we wel iets van terug in de muziek van We Came From Space. Op dit moment is “Overlords” alleen nog te verkrijgen als download. maar een CD-release schijnt in de pijplijn te zitten. Vanavond laten we jullie voor het eerst kennismaken met een nummer met een wel heel toepasselijke titel...: “On The Radio”.
Websites:
https://www.wecamefromspace.net/
https://wecamefromspace.bandcamp.com/album/overlords
https://www.facebook.com/wecamefromspacemusic .

NIEUW
Zopp – Amor Fati
– Bushnell Keeler
Van “Dominion” (Flat Circle, 2023)

Zopp is het geesteskind van Ryan W. Stevenson die een groot aantal 'vintage' keyboards bespeelt. In 2020 verscheen het titelloze debuutalbum waarop Stevenson uitgebreid bijgestaan werd door The Tangent-voorman Andy Tillison. De muziek van Zopp borduurde duidelijk voort op de Canterbury-sound zoals we die kennen van Hatfield And The North en National Health. En dan zowel qua compositie (een typische mengeling van prog met jazzrock) als arrangement met het kenmerkende, vaak opduikende vervormde orgelgeluid. Niets nieuws onder de zon, zou je zeggen, maar wel op alle vlakken op zo'n hoog niveau gedaan dat het epigonisme ontsteeg. Nu is opvolger “Dominion” verschenen waarover we weer hetzelfde kunnen beweren, waarbij het resultaat ook even smakelijk en sterk uitgewerkt is. Verschil is wel dat Tillison niet meewerkt. Opvallende naam in de credits is wel die van saxofonist Jørgen Munkeby van Jaga Jazzist, naast overigens twee andere saxofonisten die een rolletje hebben, evenals de van Celestial Fire bekende zangeres Sally Minnear. Met Caroline Joy Clarke vormt ze in het openingsstuk “Amor Fati” een soort variant op the Northettes. We vervolgen met “Bushnell Keeler”, met een glansrol voor Munkeby.
Websites:
https://zopp.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/zoppmusic .

HET DEBUUT / IN HET NIEUWS
Outloud Dreamer - Release Me
Van "Drink The Sky" (eigen beheer, 2000)

Vorig jaar waren we behoorlijk enthousiast over "Blue To Gold" van Sarah Perrotta. Deze door Jerry Marotta geproduceerde plaat bevat prachtig gearrangeerde dreampop, gedragen door de zwoele stem en warme keyboardpartijen van Perotta. Ze had al naam gemaakt door "Drink The Sky" uit 2000, haar duoplaat met Carl Adami als Outloud Dreamer, waarna ze op haar volgende platen onder haar eigen naam zich van de medewerking wist te verzekeren van musici als Tony Levin, de genoemde Marotta, Gerry Leonard en Rupert Greenall van The Fixx. Mede door deze sterke instrumentale invulling vond Perrotta het interessant om november vorig jaar een instrumentale versie van "Blue To Gold" uit te brengen onder de veelzeggende titel "Speak Without Talking". Helaas betreft het alleen een door Security Project-gitarist Michael Cozzi geremixte stream of download. Wie weet draaien we daar nog eens iets van; voor vanavond keren we terug naar Perrotta's plaatdebuut en wel met "Release Me", het openingsnummer van "Drink The Sky" van Outloud Dreamer.
Websites:
https://sarahperrotta3star.bandcamp.com/
https://sarahperrottamusic.com/
https://www.facebook.com/perrottamusic/.

NIEUW / A.O.R.
Ten – The Tidal Wave
– The Greatest Show On Earth
Van het album “Something Wicked This Way Comes” (Frontiers Records, 2023)

Drijvende kracht achter Ten is Gary Hughes, zanger en gitarist sinds het prille begin van de Engelse band, die A.O.R. afwisselt met melodische hardrock. ''Something Wicked This Way Comes'' is het 16de studio-album sinds de oprichting in 1995. Ondanks de nodige line-upwisselingen is de sound door de loop der jaren eigenlijk hetzelfde gebleven. Dat is ook niet vreemd als je bedenkt dat Hughes alle composities voor zijn rekening neemt en in de studio vrijwel alle zang, al het ondersteunende gitaarspel en de programmering verzorgt. Sinds 2011 is Dennis Ward de producer en die draagt bij aan het glasheldere, herkenbare groepsgeluid. Het basspel van Steve McKenna, de gitaarsolo's van de heren Steve Grocott en Dann Rosingana zijn spetterend en het ondersteunende toetsenspel van Darrell Treece-Birch klinkt vol en is orkestraal van karakter. Deze bezetting, die nu al een aantal jaren constant is, wordt op “Something Wicked This Way Comes” aangevuld met gastdrummer Marcus Kullman. Hughes heeft een puik album aan de Ten-discografie toegevoegd. (bron: Menno von Brucken Fock)
Websites:
https://www.tenofficial.com/
https://www.facebook.com/TenOfficial/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Freedom To Glide - Peace Without Victory
Van "The Chronicle Of Stolen Souls" (Ruby Storm Records, 2022)

"The Chronicle Of Stolen Souls" is een soort epiloog op de voorgaande drie albums die allemaal rondom het thema oorlog (en dan specifiek de grote oorlogen van de 20ste eeuw) waren opgebouwd en tussen 2013 en 2019 werden uitgebracht. En terwijl de spil achter Freedom To Glide, Andy Nixon en Pete Riley, voor 2022 het plan had om met compleet nieuw werk te komen, brak er in 2022 weer een oorlog uit in Europa. De twee zagen te veel parallelen in wat er zich nu afspeelde in en om Oekraïne en wat ze beschreven in een serie songs die ze nog op de plank hadden liggen voor een later album. Hun originele planning kon op de schop, "The Chronicle Of Stolen Souls" moest nu wel afgemaakt worden. Gezien de oorsprong van het materiaal is het niet zo gek dat dit album rechtstreeks in het verlengde ligt van de eerste drie albums, maar wat ons opvalt is dat de songs een nog subtieler karakter hebben gekregen. De klankwereld van Pink Floyd is nog steeds een inspiratie, maar Freedom To Glide benadert het bijna vanuit het perspectief van een singer-songwriter. Songs worden rustig opgebouwd, Pete Riley's toetsenwerk kleurt de muziek prachtig in, de ingetogen zang van Andy Nixon werkt meeslepend en het gitaarwerk van diezelfde Nixon bezorgt keer op keer de emotionele ontlading waar de songs om vragen. We vervolgens de kennismaking met dit album door middel "Peace Without Victory". Deze in het midden van het album gepositioneerde track is één van de energiekste composities ervan. Websites:
https://freedomtoglide.com/
https://freedomtoglide.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/FreedomToGlide .

NIEUW
Mowgli – One Eyed Jack
Van “Gueule De Boa” (BMC, 2022)

“Gueule De Boa” is voor zover wij konden nagaan het tweede album van Mowgli. Het enige andere werk van dit Franse trio dat we konden vinden, “Ivre De La Jungle”, is al meer dan 7 jaar oud en is via Bandcamp te beluisteren. Dit in tegenstelling tot het nieuwe album dat afgelopen jaar via het Hongaarse BMC Records en diverse andere streamingplatforms verscheen. De bandbiografie doet ons vrezen dat de muziek die deze Fransozen maken wel erg buiten de context van ons programma valt, gezien het gebezigde label 'electro-jazz'. ...Maar maak niet de beslissing om het album na het eerste nummer af te zetten: het vergt namelijk nogal wat inspanning om 'in de muziek' te komen. Mowgli opent “Gueule De Boa” direct explosief en in de hoogste versnelling, maar wat de drie goed door hebben is dat het gas ook zeker los moet worden gelaten. Neemt niet weg dat deze muziek toch voornamelijk een hoog-energetisch gehalte heeft. Neems bijvoorbeeld “Dario”, dat klinkt als een op hol geslagen Mezzoforte met een losgeslagen drummer, waarbij een zeer lage pulserende toon uit een Moog het geheel zelfs bijna als moderne dance laat klinken. Soms wordt het echt wel een beetje té, vooral als de saxofoon bijna uit de bocht vliegt, maar Mowgli weet dan toch net op tijd weer te landen. Bijvoorbeeld door middel van het dromerige “Murkiness”. Toetsenist Bastien Andrieu is wat ons betreft de ster van het album, dat doorspekt is met diens zeer fijne Fender Rhodes-spel. Daarbij wordt hij opgezweept door drummer Pierre Pollet. Over dit geweld moet saxofonist/fluitist Ferdinand Doumerc dan ook nog eens zijn lijntjes uitzetten. Twee van de heren bespelen ook de metallofoon, ofwel een xylofoon met metalen staven. We hebben gekozen voor het nummer “One Eyed Jack” waarbij op een gegeven moment het dreigende Fender Rhodes-spel een improvisatie lijkt op Anyone’s Daughters “Tanz und Tod”. De opnamekwaliteit van “Gueule De Boa” is overigens van hoog niveau.
Websites:
https://www.facebook.com/mowglimusic/
https://bmcrecords.hu/en/albums/mowgli-gueule-de-boa
https://mowglidelajungle.bandcamp.com .

NIEUW
Irvine Band, The John - Solar Winds
- Lifeline
Van "Scanning The Dark Horizon" (Head In The Door Records, 2023)

Nog geen jaar na zijn vorige plaat "Psychopomp" verblijdt John Irvine ons alweer op een nieuwe CD van The John Irvine Band. "Scanning The Dark Horizon" is deel 1 van de trilogie "The End Of Days", waarin de Schotse componist/multi-instrumentalist zijn zorgen om de klimaatverandering en opwarming van de aarde verklankt in een dystopisch concept. Hoewel Irvine nog steeds instrumentale progressieve rock met jazzrocktrektjes produceert, vertelt hij wel degelijk een verhaal, waarvan de tekst, met verwijzing naar de titels van de nummers, in het fraaie digipack staan afgedrukt. Daarbij is het goed te vermelden dat hij naast muzikant onder meer ook SF-boeken schrijft. Muzikaal neigt de muziek van de door Irvine en drummer Andrew Scott gevormde band steeds meer naar keyboard-gedomineerde prog, waarbij de keyboard-zwiepers menigmaal doen denken aan de meest jazzrock-getinte instrumentaaltjes van Genesis ten tijde van "Wind & Wuthering" en "Duke". Uiteraard valt er ook nog genoeg te genieten van verfijnd snarenspel, zoals in "Solar Winds" of afsluiter "A World On The Run", dat eigenlijk nog meest fusion-achtige is. Van het uiterst toegankelijke "Scanning The Dark Horizon" hebben we voor vanavond het genoemde "Solar Winds" uitgekozen, gevolgd door "Lifeline".
Websites:
https://johnirvine.co.uk/
https://www.facebook.com/johnkeirirvine
https://thejohnirvineband.bandcamp.com/ .

25 JAAR
Mostly Autumn – The Night Sky
Van “For All We Shared...” (Cyclops, 1998)

Sinds de oprichting in 1995 is Mostly Autumn langzaamaan uitgegroeid tot een vaste waarde in de progressieve rock en ook anno 2023 blijft de Britse groep populair. In feite is Mostly Autumn de doorstart van een Pink Floyd-tributeband, waarbij Bryan Josh (gitaar en zang), Liam Davison (gitaar) en Iain Jennings (toetsen) de vaste kern vormden. Er zijn door de jaren heen veel ledenwisselingen in Mostly Autumn geweeest. Vooral een vaste drummer bleek lastig te vinden: de teller staat momenteel op 10. Het lijkt warempel Spinal Tap wel! Belangrijk moment was de toetreding van zangeres Heather Findlay in 1996, snel gevolgd door bassist Stuart Carver. De line-up werd destijds compleet gemaakt met violist Bob Faulds en fluitist Kev Gibbons. In deze bezetting werd gewerkt aan het in 1998 verschenen debuut. Dit “For All We Shared…” bood een mooie mengvorm van Pink Floyd-geïnspireerde melodieuze prog met folkrock. Het is dan ook niet zo gek dat de band werd gevraagd als voorprogramma voor Blackmore’s Night. Gibbons is dan al wel vervangen door Angela Gordon en ook Faulds was vertrokken. Andy Smith is vanaf 2000 de vaste bassist. De eerste albums verschenen bij Cyclops en vervolgens Classic Rock Legends, maar vanaf 2005 namen Josh en consorten het heft geheel in eigen handen. In 2010 besloot Findlay de band te verlaten. Dat leek een forse aderlating, maar Mostly Autumn had nog een troef achter de hand: Olivia Sparnnen, sinds 2004 al lid als achtergrondzangeres, bleek een meer dan waardige opvolger (en trouwde niet veel later met Bryan Josh). Anno 2023 staat de teller op 14 studio-albums en vieren we het 25-jarig jubileum van het debuut. Mooie gelegenheid om daar weer eens wat van te laten horen. Een van de hoogtepunten van dit “For All We Shared...” is “The Night Sky”, met mooi vioolspel van Faulds. Natuurlijk kan ook een geweldige gitaarsolo van Josh niet ontbreken. Wel jammer dat híj het nummer inzong en niet Findlay. Van het nummer bestaat ook een heropgenomen versie, te vinden op de compilatie “Catch The Spirit - The Very Best Of Mostly Autumn... So Far” uit 2002. Daaraan werkten o.a. Caravan-violist Geoffrey Richardson en de destijds van Iona en nu van Nightwish bekende multi-instrumentalist Troy Donockley mee. Het is zeker een van de bands populairste nummers met meer dan een miljoen luisterbeurten op Spotify. Eigenlijk verbazingwekkend dat wij het maar één keer hebben gedraaid. Dus we gaan vanavond terug naar het origineel, van 25 jaar geleden.
Websites:
https://www.facebook.com/people/Mostly-Autumn/100044538073149/
https://www.mostly-autumn.com/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Uriah Heep – Fly Like An Eagle
– Freedom To Be Free
Van het album “Chaos & Colour” (Silver Lining 2022)

“De energie en klasse spatten van het nieuwe Uriah Heep-album af. Dit “Chaos & Colour” is het vijfentwintigste studioalbum van de Britse groep. De titel refereert aan de chaos tijdens de lockdowns en de gedachte dat muziek toen voor velen de enige kleur in hun leven was. Muziek helpt inderdaad bij pijnlijke momenten en “Chaos & Colour” kan zeker als medicijn werken. Van de flitsende opener “Save Me Tonight” tot en met het met een “Easy Livin’”-ritme doorspekte “Closer To Your Dreams” spatten de energie en klasse ervan af. Het ruim acht minuten durende “Freedom To Be Free” is bijvoorbeeld een klassiek Heep-nummer waarvan je denkt dat het nog op de plank lag sinds de “Demons & Wizards”-sessies. En titels als “Silver Sunlight”, “Hail The Sunrise” en “One Nation, One Sun” spreken boekdelen. Duidelijk een fascinatie voor de zon die er in de jaren zeventig ook was.” (Kayleigh Mensinga, Lust For Life, 5 uit 5 sterren(!)) De sound van de Britse band leunt zoals gewoonlijk op de keyboards van Phil Lanzon en vooral op de gitaar van het enige lid van de originele bezetting, Mick Box. De trouwe strijder laat zijn instrument scheuren alsof hij nog 25 is, terwijl er toch echt 75 kaarsjes op zijn laatste verjaardagstaart stonden. De zang van Bernie Shaw klinkt tijdloos; bassist Dave Rimmer en recentste toevoeging drummer Russell Gilbrook completeren de band. Uriah Heep is na vijftig jaar nog lang niet uitgespeeld! Op 25 april kun je Mick Box en Bernie Shaw in de Oberhausense Rudolf Weber Arena aanschouwen als onderdeel van Rock Meets Classic (met ook o.a. Joey Tempest).
Website:
http://www.uriah-heep.com
https://www.facebook.com/uriahheepofficial .

NIEUW
Bahr, Clint – Fall From Grace
Van “Puzzlebox” (Moonjune Records, 2022)

De relatie van New Yorker Clint Bahr en Moonjune Records gaat helemaal terug tot de begintijd van het label van Leonardo Pavkovic. De bassist/zanger/multi-instrumentalist was aanvoerder van het powertrio Tripod en het naar de band genoemde album was in 2003 de vierde uitgave van Moonjune. Met “Puzzlebox” vieren Bahr en zijn labelbaas hun 20-jarige verbintenis. Bahr werkt daarvoor samen met 11 collega-muzikanten uit de progressieve en avantrockwereld (zoals bijv. voormalig King Crimson-violist David Cross en voormalig Van Der Graaf Generator-saxofonist David Jackson), alsmede uit freejazzkringen (zoals pianiste Marilyn Crispell). We nemen aan dat Bahr deze opnamen, die bij tijd en wijle behoorlijk rauw klinken, door de loop jaren heeft verzameld, want ook oorspronkelijk Yes-gitarist Peter Banks is te horen en die is ons al 10 jaar geleden ontvallen. Het muzikale materiaal is te onderscheiden in korte schetsjes, langere (freejazz-)improvisaties en songmatig materiaal. Als je voor die laatste groep songs een referentie wilt geven dan is dat aan de laatste maanden van Van Der Graaf, ten tijde van het live-album “Vital”, toen Hammill met rauwe strot over deels behoorlijk overstuurde instrumenten zijn teksten spuwde: punkprog dus, maar met absoluut subtiele en doordachte kanten. Luister maar naar “Fall From Grace”, waarop Bahr zelf te horen is op maar liefst 3 verschillende basgitaren (met resp. 12, 8 en 4 snaren), alsmede akoestische gitaar, Mellotron, Moog Taurus-pedalen en percussie. De Graham Smith-achtige vioolpartij is overigens niet van de hand van David Cross maar van Dan Parkington.
Websites:
https://clint-bahr-moonjune.bandcamp.com/album/puzzlebox
https://www.facebook.com/ClintBahrPuzzlebox
https://www.facebook.com/moonjunerecords2.

HERUITGAVE
Future World Orchestra - Mission Completed
- Happy Moments
Van "Mission Completed XL & Turning Point XL" (Futureworld Records, 2022)

Vlak voor de afgelopen jaarwisseling was het dan ineens zo ver: ruim 40 jaar na het albumdebuut verschenen de eerste twee LP's van synthpopformatie Future World Orchestra eindelijk integraal op CD. Tot nu toe was namelijk de enige officiële CD de verzamelaar “The Best Of Future World Orchestra”, uit 1987! Future World Orchestra bestond uit twee grote synthesizerliefhebbers uit het oosten van het land, Robert Pot en Gerto Heupink. Na het maken van de nodige demo's, waarvan er zelfs eentje werd opgepikt door De LP Show van Wim van Putten, kregen de heren een contract bij Dureco. De eerste single “Desire” werd al vlot een hit in Nederland en in 1982 verscheen het debuutalbum "Mission Completed". Muzikaal een mix van echte synth-pop met een disco-tintje (zoals het voornoemde “Desire”) en toegankelijke instrumentale tracks in de geest van het werk van Vangelis en Jean Michel Jarre. Een jaar later volgde "Turning Point", dat voortborduurde op de formule van het debuut en waarvan met name de instrumentale openingstrack "Roulette" grote bekendheid kreeg. In 1985 was het voor het originele duo gedaan, maar door de jaren heen zou Robert Pot de bandnaam nog regelmatig gebruiken. Zo verscheen in 2000 het album "The Hidden Files" onder de Future World Orchestra-vlag. Het is ook Pot die het nu eindelijk voor elkaar heeft gekregen om de eerste twee albums op 1 dubbel-CD uit te mogen brengen op zijn eigen label. Beide albums zijn voorzien van de nodige bonustracks. Zo te horen komt dat extra materiaal niet allemaal uit de periode van deze twee albums, maar jammer genoeg ontbreekt informatie daarover. Sowieso is het een beetje een gemiste kans om er niet ook een boekje bij te doen waarin de geschiedenis van Future World Orchestra uit de doeken wordt gedaan en waarin de originele albumcredits zijn opgenomen. Maar groot pluspunt is dat beide CD's wel echt prachtig klinken: de warme synthklanken komen nu in volle glorie uit de speakers. Deze week besteden we aandacht aan het debuut "Mission Completed", met achtereenvolgens de deels door Robert Pot zelf gezongen titeltrack en de instrumental “Happy Moments”. Als Andy Latimer aan dat laatste nummer zijn gitaarspel had toegevoegd, zou het niet hebben misstaan op een Camel-album als “Nude” of “Stationary Traveller”.
Websites:
https://futureworldorchestra.com/
https://www.facebook.com/futureworldorchestra.

NIEUW
Williams, Alan – Season Of The Lottery
Van “Currents” (Blue Gentian Records, 2022)

We hebben u al een paar keer laten kennismaken met muziek van Alan Williams, zowel solo als met zijn band Birdsong At Morning. Al zijn verrichtingen zijn tot in de puntjes uitgewerkte uitingen van 'songcraft', die daarnaast zeer gedetailleerd zijn gearrangeerd en geproduceerd. En om dat allemaal goed tot z'n recht te laten komen, zorgt hij altijd voor een prachtige 5.1-mix. Eind vorig jaar verscheen zijn tweede solo-album, twee jaar na “Evidence Unearthed”, wat de definitieve editie van een daarvoor nauwelijks verkrijgbaar debuut uit 1994. Dat het met het onlangs verschenen “Currents” opnieuw tot een solo-album kwam, hangt deels samen met, daar is-ie weer, de Covid 19-pandemie waardoor bandactiviteiten lastiger waren. Wel volgde de openingssong “Think Of The Night” uit een song-idee dat tijdens de afronding van het meest recente Birdsong At Morning-album “Signs And Wonders” ontstond. Dat weten we omdat je op de Blu-ray-versie kunt kiezen om bij iedere song uitgebreide 'liner notes' in beeld te krijgen. We lezen daar ook dat de haast stadionrock-achtige vibe van de song, alsmede het gebruik van geluidseffecten geïnspireerd is op Pink Floyd. En dat kwam dan weer omdat hij als professor in de muziek op de Universiteit of Massachusetts in Lowell zijn leerlingen in Covid-tijden The Dark Side Of The Moon liet herconstrueren. Ja, Williams doceert en doceerde op universitair niveau o.a. in songschrijven, studioproductie en 'muziekbusiness', dus dan snap je ook dat hij voor zichzelf de kwaliteitslat hoog legt. Dat nummer lieten we u drie weken geleden al horen. We vonden het hoog tijd voor méér. Vanavond “Season Of The Lottery”, met een fantastische gitaarsolo van Jeff Biesterfeldt, ingeleid met fraaie roffels van de op het hele album excellerende drummer Ben Wittman. Van dit nummer kun je op YouTube zowel een lyric video als een videoclip vinden. Daarnaast is er een speciale clip gemaakt rond Biesterfeldts gitaarsolo, ingebed in twee verschillende versies van de mix van de song. “Currents” is ook gewoon als CD te koop en de songs zijn op streamingplatforms te vinden, maar als je de apparatuur hebt: gun je zelf dan de aanschaf van de Blu-ray, want Williams weet je muzikaal te overweldigen in surround sound. Via Burning Shed is Williams' muziek en die van Birdsong At Morning te verkrijgen.
Websites:
https://www.alanwilliamsevidence.com/
https://www.facebook.com/AlanWilliamsEvidence
https://burningshed.com/alan-williams_currents_blu-ray
Dit nummer op YouTube:
Speciale gitaarsoloclip: .

NIEUW / LIVE-TIP
DeWolff – Jacky Go To Sleep
– Counterfeit Love
Van het album “Love, Death & In Between” (Mascot Records, 2023)

Wij van Xymphonia schenken in ons radioprogramma zoals u weet aandacht aan progressieve, melodieuze en symfonische rock in al zijn uitingsvormen. We zoeken daarbij bewust ook de grenzen op van die genres. Dewolff is zo'n band die ook raakvlakken heeft. DeWolff staat al jaren bekend als een van de allerbeste Nederlandse psychedelische bluesrockbands. Het trio is in 2007 opgericht in Geleen en bestaat uit Pablo van de Poel (zang/gitaar), zijn broer Luka van de Poel (drums) en Robin Piso (Hammondorgel). In 2008 wonnen de mannen, toen nog tienerjongens, de eerste prijs van de prestigieuze Kunstbende. Daarna ging het behoorlijk snel, want al snel volgde een platencontract en uitverkochte shows in de grote zaal van Paradiso. Inmiddels zijn we al vijftien jaar verder en in die tijd heeft de band maar liefst acht studioalbums uitgebracht. Op de vorige albums liet het trio zich inspireren door muziek uit de jaren 60 en 70 en dat is ook weer het geval op het juist verschenen “Love, Death & In Between”, dat tevens een flinke soulinjectie heeft gekregen. Het met flink wat gastmuzikanten gemaakte album staat vol met heerlijk gitaarwerk, fantastisch klinkende Hammond- en Wurlitzer-orgels, alsmede extra toegevoegde blazers en koortjes. De band speelt met veel passie en gevoel en slaat bovendien steeds weer net wat andere wegen in, waardoor een speelduur van ruim 65 minuten niet teveel van het goede is en ook een track van 16 minuten blijft boeien. In muzikaal opzicht knalt “Love, Death & In Between” uit de speakers, maar ook de zang op het album is fantastisch en dit geldt zowel voor de leadzang als voor de achtergrondzang. (bron: de recensie van Erwin Zijleman, De Krenten Uit De Pop) DeWolff gaat uitgebreid op tournee ter promotie en is onder andere op 17 juni te aanschouwen in het Deventerse Burgerweeshuis, maar ook op festivals, zoals 3 juni op Dauwpop in Hellendoorn en 8 juli op North Sea Jazz in Rotterdam.
Websites:
https://www.dewolff.nu/
https://www.facebook.com/dewolfficial
https://dewolff.bandcamp.com/album/love-death-in-between .

IN HET NIEUWS / NIEUW (op CD)
Lesoir – Babel – Part I: The Settlement / Part II: The Build
Van “Babel” (Glassville Records, vinyl-editie: 2022; CD-editie: 2023)

Lesoir doneert alle inkomsten van de eind vorige maand verschenen CD-editie van de EP “Babel” aan de slachtoffers van de aardbevingen in Turkije en Syrië. Toen in 2021 de watersnoodramp in Limburg plaatsvond, besloot de uit die provincie afkomstige band om alle opbrengsten van de eenmalige live-uitvoering van “Babel” te doneren aan de slachtoffers van die ramp. Nu besloot de groep dat er opnieuw actie nodig is en worden alle inkomsten (exclusief de verzend- en transactiekosten) van de 20 minuten durende mini-CD geschonken aan Giro 555. “Babel” is te bestellen via de Bandcamp-site van de groep. “Babel” ontstond in 2020, in tijden van lockdown. Het werd al op 26 augustus 2021 live ten doop gehouden (de voornoemde eenmalige live-uitvoering dus) in het Openluchttheater van Valkenburg, met hulp van een strijkkwartet, en nog meer extra muzikanten in de vorm van een zangeres, gitarist (de van Ayreon bekende Ferry Duijsens) en percussionist. Daar werden ook live-opnamen van gemaakt die in 2022 via YouTube al door de band naar buiten werd gebracht. Ook verscheen een studio-versie op vinyl met op de ene kant de muziek en de andere kant een bijzondere ets. Maar het “Babel”-project omvat nog méér. Chrystal Spotlight heeft er namelijk een opvallende animatiefilm bij gemaakt, die vrijwel exact een jaar geleden op YouTube is uitgebracht. En Chrystal Spotlight, dat is niet zomaar een clubje, want deze animatiestudio maakte eerder al clips voor Steven Wilson, Porcupine Tree en Gazpacho. ...Maar nooit eerder een film van 20 minuten lengte. Zeer bijzonder dus dat juist in de samenwerking met Lesoir deze stap gezet is. “Babel” laat een afwisseling horen van onheilspellende atmosferische gedeelten tot warme symfonische rockpassages alsmede powervolle uitbarstingen. Een jaar geleden lieten we de delen IV t/m VII al horen in Xymphonia. Nu ter gelegenheid van de CD-release én deze sympathieke actie de delen I en II.
Websites:
http://lesoirmusic.com/
https://www.facebook.com/lesoir.band
https://lesoirmusic.bandcamp.com/
Live-versie op YouTube:
Animatie van Chrystal Spotlight op YouTube.

NIEUW
Solomon – Run (You've Got To)
– Beautiful Drifter
Van “It's All Downhill From Here” (Meet Me There Music / Cloud9, 2023)

Voor ons kwam Solomon helemaal uit het niets, mensen in de regio Maastricht waren al wat langer bekend met de verrichtingen van dit vijftal dat in 2019 in de Limburgse hoofdstad werd opgericht. Wij waren één keer na het beluisteren van het debuutalbum “It's All Downhill From Here” om. Het raadselachtig beginnende openingsnumer “Beautiful Drifter” introduceert die prachtige diep goudbruinen stembanden van Koen de Witte. Dat toetsenist Ido Ulmer ook een belangrijke rol speelt, wordt duidelijk als het nummer na dik twee minuten openklapt en tot een breed uitwaaierende ontlading komt. Gitarist Tim Haase zet dit nog extra aan met intens aangehouden gitaarnoten. Wát een opener en wát klinkt dit gaaf en - euhm, beetje lelijke term, we weten het – volwassen! Deze jonge band is het dan ook gelukt topkrachten te strikken om alles bijzonder fraai vast te leggen: tweevoudig grammy-genomineerde Britse producer en mixer Christopher Elms (o.a. Björk, Ben Howard en A Blaze of Feather) en masterengineer Tim Debney die met o.a. Thom Yorke, Mumford & Sons, Bastille en Keane werkte en de mastering verzorgde voor de Bond-tune van Billie Eilish. ...Zoals het streekgenoot Lesoir eerder al gelukt was om de geluidstechnicus van Muse te strikken. Solomon maakt misschien niet prog in de strikte zin, maar wel progressieve, gedragen, gelaagde poprock die liefhebbers van bijvoorbeeld Elbow zeer zeker aan zal spreken. “Beautiful Drifter” is bepaald niet de enige song met een slimme opbouw die naar een ontlading met symfonische grandeur toewerkt. Diverse midtempo songs hebben dat ook, maar ook het van een stuwend drumritme voorziene, zeer pakkende “Run (You've Got To)” heeft dat. Laten we niet hopen dat de albumtitel profetisch blijkt te zijn voor het carrièreverloop van deze band. Met deze kwaliteiten verwachten wij eerder het omgekeerde! We zijn benieuwd hoe de groep het op het podium doet. Naar verluidt was het optreden op Eurosonic/Noorderslag indrukwekkend. Er worden volgens een bericht op Facebook zeer binnenkort nieuwe optredens aangekondigd.
Websites:
https://www.solomonmusic.eu/
https://www.facebook.com/Solomonmusicofficial/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Freedom To Glide - The War Cannot Be Won
Van "The Chronicle Of Stolen Souls" (Ruby Storm Records, 2022)

"The Chronicle Of Stolen Souls" is een soort epiloog op de voorgaande drie albums die allemaal rondom het thema oorlog (en dan specifiek de grote oorlogen van de 20ste eeuw) waren opgebouwd en tussen 2013 en 2019 werden uitgebracht. En terwijl de spil achter Freedom To Glide, Andy Nixon en Pete Riley, voor 2022 het plan had om met compleet nieuw werk te komen, brak er in 2022 weer een oorlog uit in Europa. De twee zagen te veel parallelen in wat er zich nu afspeelde in en om Oekraïne en wat ze beschreven in een serie songs die ze nog op de plank hadden liggen voor een later album. Hun originele planning kon op de schop, "The Chronicle Of Stolen Souls" moest nu wel afgemaakt worden. Gezien de oorsprong van het materiaal is het niet zo gek dat dit album rechtstreeks in het verlengde ligt van de eerste drie albums, maar wat ons opvalt is dat de songs een nog subtieler karakter hebben gekregen. De klankwereld van Pink Floyd is nog steeds een inspiratie, maar Freedom To Glide benadert het bijna vanuit het perspectief van een singer-songwriter. Songs worden rustig opgebouwd, Pete Riley's toetsenwerk kleurt de muziek prachtig in, de ingetogen zang van Andy Nixon werkt meeslepend en het gitaarwerk van diezelfde Nixon bezorgt keer op keer de emotionele ontlading waar de songs om vragen. In deze uitzending laten we “The War Cannot Be Won” horen, een song met een eenvoudige basis van akoestische gitaar, piano, bas en drums en natuurlijk Andy Nixons sterke zang. Websites:
https://freedomtoglide.com/
https://freedomtoglide.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/FreedomToGlide .

MONUMENT
Kilbey Kennedy – The Game Never Changes
Van “Glow And Fade” (Golden Robot Records, 2017)

Een tijdje geleden draaiden we muziek van het nieuwe album “The Strange Life Of Persephone Nimbus” van Kilbey Kennedy en maakten toen ook de belofte om in de rijke discografische geschiedenis van dit Australische duo te duiken. Steve Kilbey en Martin Kennedy maken namelijk al behoorlijk wat jaren samen muziek en op Bandcamp tellen we maar liefst 27 releases. Kilbey is misschien wel het meest bekend van de twee, als oprichter en prominentste lid van The Church. Kennedy kennen we van zijn band All India Radio, die ook al een kleine 50 titels uitbracht. De duo-activiteiten begonnen nadat Steve Kilbey in 2009 Martin Kennedy benaderde met de vraag of hij nog wat muziek op de plank had liggen: het begin van een inmiddels rijk oeuvre. De albums van het duo bevatten voornamelijk dromerige ambientpop met de nodige psychedelica- en spacerocktrekjes. Er zijn invloeden van Pink Floyd en daarnaast toch ook zeker Tangerine Dream en Air te ontwaren. Vaak wordt er een alternatieve wereld gecreëerd, die als overkoepelend concept fungeert voor de nummers. Dit geldt ook voor het voornoemde nieuwe album, dat de opvolger is van het succesvolle “Jupiter 13” uit 2019. De dromerige, vertellende zang van Kilbey zweeft over de muziek en wordt hier en daar aangevuld door samples van gesproken teksten. Een uitschieter onder de eerder verschenen albums is “Glow And Fade” uit 2017. Misschien is dit wel het meest 'proggy' album van de heren. Hoogtepunt is het epische, 16 minuten lange “The Game Never Changes”, dat we vanavond integraal gaan laten horen.
Websites:
https://www.kilbeykennedy.com.au/
https://www.facebook.com/kilbeykennedy
https://kilbeykennedy.bandcamp.com/album/glow-and-fade .

NIEUW / JAZZROCK
Haavisto, Jukka - Four Days After
Van "Reflections" (Eclipse Music, 2022)

De Finse bassist Jukka Haavisto had al een kleine tien jaar de muziekwereld verkend voordat hij in 2022 de tijd rijp achtte voor een soloplaat. Dit resulteerde in het melodieuze jazzrockalbum "Reflections". De zeven, gemiddeld zes minuten durende instrumentale stukken zijn gecomponeerd in de geest van de topbands uit het genre met de klassieke bezetting bas, gitaar, drums en keyboards. Denk aan het funky en strakke geluid van The New Tony Williams Lifetime en de syncopische weldaad van Weather Report en Scott Henderson/Tribal Tech. Haavisto’s functionele fretloze basbegeleiding en de met een oog voor details en fills gespeelde drumpartijen van Severi Sorjonen dragen de nummers op swingende wijze. Ze bieden gitarist Johannes Granroth en de vooral op Moog en Fender Rhodes elektrische piano excellerende Vili Itäpelto alle ruimte zich uit te leven in zowel virtuoze als subtiele en gevoelige solo’s. Granroth tovert daarnaast sfeervolle, vaak aanzwellende akkoorden en intrigerende effecten uit zijn instrument, met name tijdens de vele, enigszins aan het werk van Michael Manring herinnerende bassolo’s. De bandleider spreidt in die solospots zijn uitzonderlijke techniek ten toon, maar doet dat over het algemeen, maar zeker in de strategisch geplaatste ballades "Noora" en "Morning Dew", in een enigszins melancholieke stemming. "Reflections" is een prima aanrader voor liefhebbers van elektrische fusion en in het bijzonder van platen van bassist David Hines en Richard Hallebeek. Wij draaien het openingsnummer "Four Days After".
Websites:
https://jukkahaavisto.bandcamp.com/
https://www.jukkahaavisto.com/
https://www.facebook.com/BassistJukkaHaavisto/ .

HERUITGAVE
Kalevala Orchestra - Lighthouse
- Abraham's Blue Refrain
Van "Abraham’s Blue Refrain" (Hi-Hat, 1977 / Mondo Svart Records, 2022)

In 1975 verscheen "Boogie Jungle", het tweede album van Kalevala. Vlak daarna verongelukte Matti Kurkinen, die samen met bandleider Lido Salonen verantwoordelijk was voor de typerend twinguitarsound van deze Finse classic progrockband Daarop volgde de moeizame zoektocht naar een toetsenman die de plaats van Kurkinen moest innemen. Uiteindelijk werd in 1976 met Raimo Karima op keyboards de single "Lighthouse"/"Playground" opgenomen. Een jaar later werd als Kalevala Orchestra met Wigwam-producer Tommi Liuhala de LP "Abraham’s Blue Refrain" vervaardigd. De robuuste doch inventieve composities op dit album herinneren aan aan bands als Family en Streetwalkers. Naast de Roger Chapman-achtige voordracht van Zape Leppänen werd het groepsgeluid toch weer beheerst door veelzijdige gitaararrangementen. Niettemin zijn er toetsenklanken te ontwaren, zoals in de genoemde singlenummers en in het imposante titelstuk waarin de pianopartijen van tekstschrijver Jim Pembroke (tevens bekend van Wigwam) dramatische accenten toevoegen. Ondanks dit sterke, onlangs heruitgegeven album en voorprogramma’s voor SBB en Ange werd Kalevala bij gebrek aan succes in 1978 ontbonden. Van de heruitgave hebben we "Lighthouse", de A-kant van genoemde single, en het titelnummer geselecteerd.
Websites:
https://www.progarchives.com/artist.asp?id=1588
https://svartrecords.com/en/product/kalevala-orchestra-abrahams-blue-refrain/1676093 .

NIEUW
Katatonia – Austerity
- No Beacon To Illuminate Our Fall
Van het album “Sky Void Of Stars” (Napalm Records, 2023)

“Sky Void Of Stars” is het twaalfde album van Katatonia. De Zweedse band verliet na acht albums het Engelse Peaceville Records en is beland bij het Oostenrijkse Napalm Records in de hoop zo een groter publiek te bereiken. In de afgelopen ruim 3 decennia verlegde Katatonia stilistisch de bakens van death- en doommetal naar progressieve, gemakkelijker in het gehoor liggende rock. De kenmerkende melancholische zang van Jonas Renske speelt daarin een belangrijke rol, in combinatie met uitstekend gitaarwerk en keyboardspel. Stilistisch wijkt Jonas Renkse, de enige componist van de tien nummers op het album (de mediabook-editie heeft er elf), gedeeltelijk af van de weg die was ingeslagen met het vorige album “City Burials”. Bij de totstandkoming van “Sky Void Of Stars” is er meer zorg besteed aan de arrangementen, waardoor het album meer variatie en diepte heeft en stilistisch vaak ver wegdrijft van metal. De verwijzingen naar het in 2013 verschenen “Wisdom Of Crowds”, de samenwerking van Renske met The Pineapple Thief-frontman Bruce Soord, zijn zeker niet toevallig. Luister achtereenvolgens maar naar de albumopener”Austerity” en de afsluiter van de reguliere editie “No Beacon To Illuminate Our Fall”.
Website:
http://www.katatonia.com/
https://www.facebook.com/katatonia .

NIEUW
Polygone - Quarante Voleurs (Ont Pillé La Terre)
- Lagloire Dumatin
- Grand Pas, Petit Pas
Van "ÉclectiQue" (ProgQuébec, 2022)

De uit leden van Incubus (later tot ExCubus gedoopt) bestaande en uit Quebec, Canada afkomstige formatie Polygone was actief tussen 1979 en 1983. Onlangs kwam de groep opnieuw bijeen en nam vorig jaar met moderne apparatuur twaalf oude composities en twee stukken van een bevriende componist op. "ÉclectiQue" biedt een mooi inkijkje in de ontwikkeling van een progressieve rockband rond 1980. De schijf bevat rond melodieus Moog- en gitaarspel geschreven frisse progressieve rockinstrumentals, rockchansons met geregeld progressieve elementen (inclusief voorzichtige Mellotron-akkoorden) en een door elektrische en akoestische gitaren gedomineerd instrumentale solowerkje van bandleider Marc Delage dat zich in Anthony Phillips-achtige sferen beweegt. Als bonus zijn twee archiefopnames toegevoegd, die aantonen dat de charmante stijl van het Polygone van nu een voortzetting is van die van toen; een stijl die enigszins doet denken aan Camels meest poppy songs en aan "Première Couche..." van Ozone. Om een goede indruk te krijgen hebben we drie stukken geselecteerd. Allereerst "Quarante Voleurs (Ont Pillé La Terre)", gevolgd door het instrumentale "Lagloire Dumatin" en de melancholieke afsluiter "Grand Pas, Petit Pas". Overigens werden bij ProgQuébec ook twee CD's uitgebracht met deels oud werk en nieuwe composities van het genoemde ExCubus.
Websites:
https://www.progquebec.com/
https://www.dragoncart.ca/Cart/index.php?mid=748630621092166713 .

NIEUW
Verbal Delirium – In Pieces
– Fall From Grace
Van “Conundrum” (eigen beheer, 2022)

“Conundrum” is het vierde studioalbum van Verbal Delirium in 12 jaar tijd. Na een solo-album in 2021 achtte frontman Jargon blijkbaar nu de tijd weer rijp voor een bandproduct. Het Griekse gezelschap klinkt op de eerste helft van “Conundrum” toegankelijker dan in het verleden: de songs zijn overwegend korter, klinken onschuldiger en hebben af en toe een Beatlesque trekje. Maar het venijn zit bij veel van de nummers in de staart. Zo pakt de band op het tweede nummer “In Pieces“ eerst uit met koortjes á la Valensia, maar de song transformeert naar een zwaar, bijna progmetal-achtig eind, waaraan een compleet koor meewerkt. Na deze bombast komen we weer terug op aarde met het poppy “Intruders”, maar ook dat nummer heeft weer een wending, met een eindsectie die neigt naar het steviger oudere Queen-werk. Halverwege het album komt de kentering en keert Verbal Delirium terug naar het bekende donkere geluid van de eerdere platen, waarbij vergelijkingen zijn te maken met het Amerikaanse Discipline. Je voelt in de albumopbouw dat er naar een ontlading wordt toegewerkt en alles valt dan ook samen in het laatste nummer “Fall From Grace”. Vooral gitarist George “K” Kyriakidis is de ster van dat nummer met een magistrale solo. We gaan het u laten horen, maar eerst het eerdergenoemde “Intruders”.
Websites:
https://www.facebook.com/VerbalDelirium
https://verbaldelirium.bandcamp.com/album/conundrum-2 .

NIEUW (verlaat)
Sisteria - Om / Yes
Van "Dark Matter" (Horton Records, 2022)

Bij een groep die uit de Amerikaanse staat Oklahoma komt, verwacht je nou niet meteen dat die psychedelische rock maakt. Toch is dat wat Sisteria doet op het vorig jaar augustus verschenen debuut “Dark Matter”. Het gaat hier dan wel om de psychelische rockvariant met een flinke scheut Black Sabbath en Black Mountain, waarbij de gitaren dus flink van leer mogen trekken. De basisbezetting is een trio: zangeres Katie Williams, Steve Boaz (drums, bas, gitaar en toetsen) en Nathan Lofties (gitaar). We tellen daarnaast echter maar liefst acht muzikale vrienden die gastbijdragen hebben aangeleverd. De Amerikaanse 'mid west' hoor je in Williams' voordracht totaal niet terug: ze klinkt meer als een iets lager zingende variant op de Britse Curved Air-frontvrouwe Sonja Kristina.
Websites:
https://sisteria.bandcamp.com/album/dark-matter
https://www.sisteriaband.com/
https://www.facebook.com/sisteriaband.

NIEUW (ietwat verlaat)
Stick Men - Company Of Ghosts
Van "Tentacles" (Stick Men Records / Iapetus Media / MoonJune Records, 2022)

Van het in 2007 naar een soloalbum van Tony Levin genoemde Stick Men dateert de laatste studioplaat, "Prog Noir", van 2016. In de tussentijd kwam er wel een aantal live-registraties op de markt en verscheen mei vorig jaar de een half uur klokkende studio-EP "Tentacles". In de vijf tracks die op die laatste schijf te vinden zijn, manifesteren Levin, gitarist Markus Reuter en drummer Pat Mastelotto zich zowel als devote volgelingen van de King Crimson-sound vanaf de "Discipline"-periode als perfect op elkaar ingespeelde musici die genoemde sound helemaal naar hun eigen hand zetten. In de eerste vier met fantasievolle en groovende akoestische en elektronische drum- en percussielagen opgefunkte stukken krioelen slepende melodieën en arpeggio’s van Levins Chapman Stick en de zowel door hem als Reuter gehanteerde Touch Guitars om elkaar heen. Hoewel hierbij een zeker jam-element aanwezig is, zijn dit echter wel degelijk doorwrochte composities waarin melodieën belangrijker zijn dan ellenlange improvisaties. Om dit te onderstrepen worden deze nummers steeds afgesloten met ambient-getinte soundscapes of Frippertronics-achtige klanken. "Tentacles", met in het titelnummer Levins curieuze Vocoder-statement als het enige vocale bijdrage, sluit af met "Satieday Night", een impressionistische ode aan de Franse componist/pianist Erik Satie. Voor vanavond hebben we "Company Of Ghosts" uitgekozen.
Websites:
https://stickmenband.com/
https://stickmen.bandcamp.com/
https://stickmen-moonjune.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/stickmenofficial .

NIEUW
Frank Popp Ensemble feat. Lucy Kruger – Drifting
Frank Popp Ensemble feat. Jesper Munk – Your Heroes
Van “Shifting” (Unique Records / Schubert Music Europe, 2023)

Frank Popp brak door in de nadagen van de hype rond easytune- en gerelateerde cocktailmuziek. Hij maakte rond de eeuwwisseling met hulp van de nodige sampletechnieken een mengeling van sixtiespop, funk, breakbeat, met ook flink veel ruimte voor 'vintage' orgeltjes. Hij plakte het woord Ensemble achter zijn naam, alhoewel het een eenmansproject betrof met wel wisselende gastmuzikanten en gastvocalisten. Zijn muziek werd gebruikt in de film “Swordfish”, hij had een internationale hit met “Hip Teens Don't Wear Blue Jeans”. Vervolgens werd hij nog jarenlang gevraagd om muziek te leveren voor vele coole reclamespotjes. Nu is hij terug met “Shifting”, een 15 tracks lang album, waarop hij de vocalen laat verzorgen door vijf gastzangers. Het is weer een uiterst toegankelijk en ook breed georiënteerd stilistisch amalgaam met flink veel knipogen naar de pop en soul uit de sixties maar óók naar de voorzichtige startpunten van de symfopop uit die jaren. Natuurlijk schakelt Popp daar de Mellotron voor in, zoals die destijds door bijv. The Moody Blues werd gebruikt. Luister maar naar het verleidelijk door Lucy Kruger gezongen “Drifting”. Kruger woont net als Popp in Berlijn maar heeft een Zuid-Afrikaanse achtergrond en runt haar eigen band Lucy Kruger & The Lost Boys. We vervolgen met “Your Heroes”. Door het dalende loopje op Fender Rhodes-piano en de donkere stem van de Beierse zanger Jesper Munk heeft het nummer eerst een Doors-sfeertje, maar bij het refrein neemt het nummer toch een wat swingender afslag. Beide nummers hebben ook wel iets van het vroege werk van Air, een groep die destijds ook zijdelings profijt had van de plotse populariteit van nostalgisch vormgegeven, zwoele sferen oproepende muziek.
Websites:
https://thefrankpoppensemble.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/FrankPoppEnsemble.

ALBUM VAN DE MAAND
Freedom To Glide - The Chronicle Of Stolen Souls (Prologue)
- Stolen Souls
Van "The Chronicle Of Stolen Souls" (Ruby Storm Records, 2022)

Vlak voor de afgelopen jaarwisseling verscheen het vierde album van Freedom To Glide; te laat om nog mee te kunnen dingen naar een plaatsje in de 'best of 2022'-lijstjes. Want laten we maar gelijk met de deur in huis vallen: daar had "The Chronicle Of Stolen Souls" absoluut in thuis gehoord. Het is een soort epiloog op de voorgaande drie albums die allemaal rondom het thema oorlog (en dan specifiek de grote oorlogen van de 20ste eeuw) waren opgebouwd en tussen 2013 en 2019 werden uitgebracht. In diezelfde periode gaf de Britse band zichzelf de opdracht om elk jaar in de week voor Kerstmis een nummer te schrijven, op te nemen en online te zetten, geïnspireerd op gebeurtenissen in exact dezelfde week 100 jaar terug in de tijd. En terwijl de spil achter Freedom To Glide, Andy Nixon en Pete Riley, voor 2022 het plan had om met compleet nieuw werk te komen, brak er in 2022 weer een oorlog uit in Europa. De twee zagen te veel parallelen in wat er zich nu afspeelde in en om Oekraïne en wat ze beschreven in hun songs. Hun originele planning kon op de schop, "The Chronicle Of Stolen Souls" moest nu wel afgemaakt worden. Gezien de oorsprong van het materiaal is het niet zo gek dat dit album rechtstreeks in het verlengde ligt van de eerste drie albums, maar wat ons opvalt is dat de songs een nog subtieler karakter hebben gekregen. De klankwereld van Pink Floyd is nog steeds een inspiratie maar Freedom To Glide benadert het bijna vanuit het perspectief van een singer-songwriter. Songs worden rustig opgebouwd, Pete Riley's toetsenwerk kleurt de muziek prachtig in, de ingetogen zang van Andy Nixon werkt meeslepend en het gitaarwerk van diezelfde Nixon bezorgt keer op keer de emotionele ontlading waar de songs om vragen. We starten deze maand met de proloog van het album, gevolgd door het eerste nummer dat voor dit project geschreven werd, “Stolen Souls”. Dit handelt over de eerste Kerst tijdens de Eerste Wereldoorlog en specifiek de befaamde Kerstwapenstilstand, waarbij soldaten aan beide kanten van de frontlinie spontaan hun wapens voor één dag neerlegden en zelfs op een paar plekken in niemandsland een voetbalwedstrijd met elkaar speelden. Websites:
https://freedomtoglide.com/
https://freedomtoglide.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/FreedomToGlide .

IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
Dilemma – Intervals
Van “Random Acts Of Liberation” (Butler Records, 2018)

Afgelopen week kwam het nieuws dat Dilemma een bezettingswisseling heeft ondergaan. Bassist Erik van der Vlis en de Britse zanger Dec Burke gaan zich meer toeleggen op hun eigen muzikale projecten en hebben hun plekken afgestaan aan respectievelijk Kristoffer Gildenlöw en Wudstik (Jermain van der Bogt). De eerste kennen we van Pain Of Salvation, Kayak en zijn eigen albums, de tweede van zijn vocale bijdragen aan For All We Know en Ayreon. De komende maanden legt deze nieuwe bezetting zich toe op de opnamen van een nieuw conceptalbum. Het zal het derde album zijn van de groep die in 1995 debuteerde op het roemruchte label SI Music met “Imbroccata”, waarna het 23 jaar duurde voordat men weer van zich liet horen met alleen toetsenist Robin Z(uiderveld) als overblijvend oerlid. “Random Acts Of Liberation” werd heel goed ontvangen en leverde een tournee als voorprogramma van Mike Portnoy's band Sons Of Apollo op, alsmede een plekje op Night Of The Prog. Onlangs konden we al laten weten dat Dilemma een van de voorprogramma's zal zijn tijdens het Marillion Weekend in Port Zélande, op 17 maart. Dit zal de eerste show zijn met Gildenlöw en Wudstik in de gelederen. Dilemma maakt moderne prog, soms zeer vol gearrangeerd, soms tegen de progmetal aanhangend, maar altijd met sterke composities als basis en blijk gevend van uitmuntende instrumentbeheersing. Dit geldt ook voor het catchy “Intervals”, dat gek genoeg nog niet aan bod was gekomen in Xymphonia.
Websites:
https://dilemma.band/
https://www.facebook.com/WeAreDilemma.

HERUITGAVE (verlaat)
Closure In Moscow – Mauerbauertraurigkeit
Van “Pink Lemonade” (Bird's Robe Records, 2014 / 2022)

Precies een jaar geleden besteedden we voor het eerst aandacht aan Closure In Moscow. Van deze Australische band waren toen juist de eerste twee releases (een EP en een compleet album) heruitgebracht in het kader van het tienjarig jubileum van label Bird's Robe Records. Enkele maanden later kwam ook het tweede volledige album, “Pink Lemonade” aan de beurt. Om één of andere reden was dit bij ons nog blijven liggen. We willen u toch graag alsnog laten kennismaken met dit werkstuk. Want ja, we vermoeden dat een deel van onze luisteraars de neurotische kant van de groep, die sterk doet denken aan de heftige moderne prog-on-stereoids van Mars Volta wat té druk vindt. ...Maar deze groep heeft ook subtielere kanten en slaat diverse stilistische zijpaden in op “Pink Lemonade”, tot aan Japans klinkende elektropop aan toe. Een van de meer gedragen stukken van het album is hoogtepunt “Mauerbauertraurigkeit” dat een meeslepende opbouw kent. Hoewel de groep uit Perth nog steeds bestaat is er na “Pink Lemonade” geen album meer verschenen. Wel werd er in 2022 uitgebreid getourd en werd er daarvoor, in lockdowntijd, begonnen aan de voorbereidingen voor album nummer drie. Wellicht volgt die later dit jaar.
Websites:
https://closureinmoscow.bandcamp.com/
http://www.closureinmoscow.com/
https://www.facebook.com/closureinmoscow .

HERUITGAVE
Fane, Gary - Taurus
– Virgo
– Finale
Van “Horoscope” (Red Bullet / CNR, 1980 / Red Bullet, 1992/2022)

De internationaal klinkende naam Gary Fane blijkt een pseudoniem van de Groninger Gerard (ook wel Ger of Geert) Veen. Als muzikant was hij al vanaf 1964 actief in verschillende bands waaronder Johnny Kendall & The Heralds en werkte hij samen met Tony Alberti. Hij zat in de band Breeze toen hij werd gevraagd toe te treden tot Rob van Houtens legendarische theatergroep Funhouse, samen met mede-Breeze-leden Fred Jansen en Ed van Toorenburg. Kort hierop kreeg hij ook het aanbod om muziek te schijven voor een film over het sterrenbeeld waterman. Dit leverde inspiratie voor een nieuw project met Fred Jansen om alle sterrenbeelden te verklanken. Het werd groots aangepakt met Jaap Eggemont als producer. De orkestraties werden in Londen opgenomen onder leiding van niemand minder dan de latere Metropole Orkest-dirigent Dick Bakker en Hans Hollestelle. Ook de achtergrondkoortjes werd door veel grote namen uit die tijd ingezongen. Het onder de titel “Horoscope” verschenen werkstuk is een afwisselend album, waarop invloeden van The Alan Parsons Project zijn te horen. Het is daarnaast ook duidelijk een Nederlands project, waarin hints zijn te horen naar Kayak en zeker ook de Nederlandse popmuziek uit de jaren zeventig. Het album leverde de bescheiden hit “Aquarius” op en verkocht redelijk. Gary Fane had nog meer ideeën, die voor een tweede album werden uitgewerkt. Er verscheen in 1982 zelf een single, als voorbode op dat project. Maar helaas hield het daarmee plotseling op, waarna Gerard Veen wegzonk in de annalen van de Nederlandse popmuziek. In 1992 werd “Horoscope” in zeer beperkte oplage van op CD uitgebracht; een exemplaar is dan ook zo goed als onvindbaar. Wel is er vorig jaar een remaster verschenen, maar ook hier moet je snel bij zijn, want de oplage is schijnbaar maar 250 exemplaren. Gerard Veen overleed in 2019 op 76-jarige leeftijd. We gaan een paar stukken van dit curieuze album draaien.
Websites:
https://www.muziekencyclopedie.nl/action/entry/Gary+Fane
https://www.discogs.com/artist/308246-Gary-Fane
https://www.youtube.com/playlist?list=OLAK5uy_lug3treut_vwqE6QRnvmPHu0Y9Lrapa7g .