XYMPHONIA OUDEJAARSSPECIAL

De laatste Xymphonia-uitzending van 2023 valt warempel op oudejaarsavond! Natuurlijk maken we er een feestje van. De komende twee uur zullen we dan ook nummers laten horen die je alvast een goed gevoel geven om straks het nieuwe jaar mee te doen inluiden.

Bij hoge uitzondering is dit een non-stopmuziekspecial, zonder aan- en afkondigingen.

De Xymphonia-redactie wenst alle luisteraars een fantastisch 2024 toe!

P.F.M. (Premiata Forneria Marconi) – Celebration
Van het album “Photos Of Ghosts” (Manticore, 1973)

Aragon – Auld Lang Syne
Van het album “Mouse” (SI Music, 1995)

Happy The Man – Carousel
Van het album “Happy The Man” (Arista, 1977)

Marillion – Garden Party
Van het album “Script For A Jester's Tear” (EMI, 1983)

Jansen & Barbieri – Celebration
Van het album “Stories Across Borders” (Venture/Virgin, 1991)

Renaissance – A Song For All Seasons
Van het album “A Song For All Seasons” (Warner Bros. Records, 1978)

IQ – Let It Snow!, Let It Snow!, Let It Snow!
Van het album “Tales From A Dark Christmas” (eigen beheer, 2017)

Gazpacho – Fireworker
Van het album “Fireworker” (Kscope, 2020)

Pallas – Celebration!
Van het album “The Cross & The Crucible” (InsideOut Music, 2001)

Camel – Silent Night
Gratis download-kerstsingle (eigen beheer, 2012)

Trevor Rabin – Take Me To A Party
Van het album “Wolf” (Chrysalis, 1981)

Fyreworks, The – Balloon
Van het album “The Fyreworks” (Festival Records, 1997)

Moon Letters - Yesterday Is Gone
Van het album “Thank You From The Future” (eigen beheer, 2022)

Time - Yesterday, Today, Tomorrow
Van het album “Time” (Buk Records, 1975)

Barclay James Harvest - Just A Day Away (Forever Tomorrow)
Van het album “Ring Of Changes” (Polydor, 1983)

Barock Project – A New Tomorrow
Van “Detachment” (Artalia, 2017)

Yes – Future Times / Rejoice
Van “Tormato” (Atlantic, 1978)

Boston – Party
Van “Don't Look Back” (Epic, 1978)

Earth & Fire – Fun
B-kant van de single “Only Time Will Tell” (Polydor, 1975) te vinden op de heruitgave “To The World Of The Future” (Esoteric Recordings, 2011)

P.F.M. (Premiata Forneria Marconi) – È Festa
Van het album “Storia Di Un Minuto” (Numero Uno, 1972)

Solstice – Morning Light
Van het album “New Life” (Progressive International, 1993)

NIEUW
Tiger Moth Tales – Try
– The Snail, The Horse And The River
Van “The Turning Of The World” (White Knight, 2023)

Evenals “The Whispering Of The World” uit 2020 laat de nieuwe Tiger Moth Tales een semi-akoestische aanpak horen. Peter Jones – want hij ís Tiger Moth Tales - laat de link met dat eerdere album al blijken uit de titel: “The Turning Of The World”. Het songmateriaal heeft wel een wat poppier karakter dan we van Jones gewend zijn, met soms ook een folk-invloed (door het gebruik van Keltische 'whistles'). Het betreft vaak ballads of mid-tempo songs met opvallend serieuze onderwerpen die voor een melancholieke inslag zorgen. In het algemeen valt te zeggen, aldus Jones, dat ze gaan over 'in het reine komen met de al maar veranderende wereld'. Zo handelt “We'll Remember” over het overlijden van Big Big Train-zanger David Longdon, nu twee jaar geleden, en “You Reached For My Hand” over de relatie met zijn vader, die verdiepte toen het een tijdje minder goed met Jones senior ging. Zoals we gewend zijn, doet Jones weer alles zelf: natuurlijk de warme zang en de kleurrijke toetsen, maar ook de akoestische gitaren, melodica, 'whistles', saxofoon, zither, percussie en drums (waarbij die drumpartijen zo te horen veelal op elektronische wijze zijn gegenereerd). Voor de gemiddelde symfoliefhebber misschien nét wat te zoet allemaal, maar zeker als je houdt van zijn goudbruine stem, zit je goed. “The Snail, The Horse And The River” geeft het thema van de plaat in metaforen weer en is de sterkste compositie van de plaat. “Try” is de pakkendste, met ook een lekkere altsaxsolo. “You Reach For My Hand” heeft zo'n typische zangmelodie die ook uit de pen van Tony Banks had kunnen komen (zoals in het verleden al voor menig Tiger Moth Tales-song gold).
Websites:
https://www.tigermothtales.com/
https://tigermothtales.bandcamp.com/album/the-turning-of-the-world
https://www.facebook.com/TigerMothTales .

NIEUW
Rubber Tea - Desert Man
– Chaturanga
Van het album “From A Fading World” (Tonzonen Records, 2023)

Rubber Tea brengt drie jaar na het verschijnen van het debuutalbum “Infusion” nu een opvolger uit. Dit “From A Fading World” vertelt het verhaal van hoofdpersoon Emily die allerlei demonen moet bevechten om te overleven. Op “Infusion” zocht de Bremense band al de grenzen op van de verschillende proggenres op en bewoog zich feilloos tussen psychedelica, Canterbury en (neo)prog. Het saxofoonspel van zangeres Vanessa Gross zorgde meer dan eens voor raakvlakken met jazzrock, maar het was toetsenist Lennart Hinz die de band met zijn uitgebreide keyboardarsenaal weer terugtrok in de prog. Dit nieuwe album is experimenteler van karakter, waarbij de ‘veilige’ proghaven vaker verlaten wordt. En daar waar op het debuut nog twee gitaristen aanwezig waren, is nu alleen Jonas Roustai nog overgebleven. Net als op de voorganger zijn de composities van de hand van toetsenist Hinz en bassist David Erzmann. “From A Fading World” is een indrukwekkend werkstuk geworden dat een natuurlijke flow heeft. Daarnaast wordt er ook gebruik gemaakt van diverse gastmuzikanten die de nummers inkleuren met behulp van cello, viool en verschillende blaasinstrumenten. Je hoort invloeden van King Crimson, maar we moeten ook zeker denken aan bands als Landberk en Paatos, met een toegevoegd Canterbury-tintje. Een mooi voorbeeld van het sterke samenspel is “Desert Man”, met eerst een fijne toetsensolo van Hinz, waarna Rubber Tea zelfs als Jazz Sabbath klinkt. Zo blijkt “From A Fading World” een avontuurlijk album, dat zich stiekem kan meten met de beste releases van 2023.
Websites:
https://rubbertea.de/
https://rubbertea.bandcamp.com/album/infusion
https://www.facebook.com/rubbertea .

NIEUW
Syndone – The Angel
– Valdrada's Screen
Van “DirtyThirty: 1992–2022 ; 30 Years Of Syndone Anniversary” (Ma.Ra.Cash Records, 2023)

Vorig jaar was het 30 jaar geleden dat het debuut van Syndone verscheen. Dit was toen nog een trio rond toetsenist Nik Comoglio, die tevens de leadzang verzorgde. Die bezetting maakte snel na elkaar twee albums (“Spleen” en “Inca”) maar vervolgens duurde het tot 2010 tot we weer wat van deze Italianen vernomen. Het nieuwe Syndone bleek eigenlijk een heel andere band, met nog steeds Comoglio als spil, maar met een frisse jonge bezetting om hem heen, waarbij vooral ook de vurige zang van Riccardo Ruggeri opvalt. Sindsdien verschenen er 6 sterke albums, waarmee Syndone zich wat ons betreft tot de top van de moderne Italiaanse prog bevocht. Nu wordt met “Dirty Thirty” het 30-jarige jubileum gevierd, waarbij de 16 jaar inactiviteit dan even vergeten moet worden. De titel verwijst ongetwijfeld op de sexuele en erotische thematiek die vaak op de albums opduikt. Comoglio benadrukt via 'social media' dat mensen niet moeten denken dat het hier een 'best of' betreft. Het album bevat voor een groot deel nieuwe muziek met citaten uit het Syndone-verleden of 'restylings' van bestaande nummers met niet alleen bewerkte muziek maar ook nieuwe Engelse teksten van Ruggeri. Wij kiezen voor “The Angel”, dat een quote bevat uit “Il Fiele E Il Limite” van “La Bella È La Bestia” (2012), dat vrijwel naadloos overgaat in “Valdrada's Screen”, dat een bewerking is van de titeltrack van het debuut “Spleen” (1992).
Websites:
https://www.syndone.it/
https://www.facebook.com/syndone .

ALBUM VAN DE MAAND
Orlando, Andrea - La Strada Del Ritorno
Van "La Scienza Delle Stagioni" (eigen beheer, 2023)

Ons muzikale hart gaat altijd iets sneller kloppen als er in de muziek iets terug te horen valt van de herkomst. Soms is dat niet zo direct vast te pinnen maar wij menen, dat toch vaak wel te horen is of een artiest of band uit bijvoorbeeld Scandinavië, Italië, Frankrijk of Japan komt. Het is makkelijk als er in de eigen landstaal gezongen wordt, maar ook de muziek zelf verraadt vaak de nationaliteit. Zo zit er in veel Italiaanse progressieve rock iets van een gloedvol, meeslepend, ja zelfs romantisch karakter. Andrea Orlando's tweede album "La Scienza Delle Stagioni" is daar een meer dan typisch voorbeeld van. Vijf jaar na zijn debuut "Dalla Vita Autentica" borduurt hij op zijn nieuwe werkstuk nadrukkelijk voort op de voorganger - en waarom ook niet, want die was meer dan geslaagd. Als drummer is hij actief (geweest) bij meerdere bands en projecten zoals Finisterre, Höstsonaten en La Coszienza Di Zeno en zodoende heeft hij toegang tot een kring van muzikanten die over en weer op elkaars albums te horen zijn. Het gevaar is dat al die projecten en albums op een gegeven moment op elkaar gaan lijken en het moet gezegd worden dat "La Scienza Delle Stagioni" niet echt iets nieuws onder de zon brengt. We horen iets van de klassieke inslag van Höstsonaten en ook wel iets van de intensere sound van Finisterre terug. Maar als de composities zo geslaagd zijn en het geheel prachtig is uitgevoerd en opgenomen, dan hebben we gewoon niets te klagen! Andrea Orlando bewijst met dit album niet alleen een goede drummer en toetsenist te zijn maar dus ook een zeer begenadigd componist. Rock Progressivo Italiano van de bovenste plank! We sluiten deze maand af met het epische slotstuk van het album: “ La Strada Del Ritorno”.
Websites:
https://www.andreaorlandomusic.com/
FACEBOOK
BANDCAMP
BANDCAMP .

IN HET NIEUWS (verlaat)
Mr. Mister - Broken Wings (live)
Van "Welcome To The Real World" (RCA, 1985 / Rock Candy, 2015)

In mei dit jaar was er het nieuws dat Mr. Mister, dat in de jaren 80 hits scoorde met "Kyrie" en "Broken Wings", weer bij elkaar kwam. Aanleiding voor deze reünie was de 70ste verjaardag van frontman Richard Page. De heren hebben inmiddels weer samen opgetreden. Of het hierbij blijft? Uiteraard hopen de fans op een hele tournee en graag dan ook een nieuw album, maar daar is sinds mei geen nieuws over naar buiten gekomen. Drummer Pat Mastelotto heeft nu in ieder geval meer tijd, zo schatten we in, daar King Crimson niet meer tourt (wel is hij nu onderweg met Stick Men). Hoe dan ook, het leek ons een leuke (zij het verlate) aanleiding "Broken Wings" eens in Xymphonia te draaien, maar dan in een live-versie. Deze staat op de heruitgave van "Welcome To The Real World" uit 2015, die destijds verscheen naar aanleiding van de 30ste verjaardag van dat album. Hoewel de kwaliteit niet super is, vallen met name de volle keyboardsounds op.
Websites:
https://www.facebook.com/MrMrOfficial
https://richardpagemusic.com/mr-mister/ .

"NIEUW" (archiefuitgave)
Sancious & Tone, David - The Dawn
- 3rd Movement (Part I/Part II - Dance Of Unbounded Joy) Van "Dance Of The Age Of Enlightenment" (Iconoclassic Records, 2023)

Over "Dance Of The Age Of Enlightenment", het beoogde derde album van David Sancious dat in 1976 uitgebracht had moeten worden, zijn hele verhandelingen te schrijven. In het kort komt het erop neer dat de nooit als zodanig uitgevoerde balletmuziek eerst door Epic en vervolgens door Arista werd geweigerd. Als derde album moest Sancious voorts met zijn band Tone het commerciëlere "True Stories" uitbrengen, terwijl tegelijkertijd een andere label zijn eerste demo voor Epic op LP zette en als derde album presenteerde. Al geperste promo-exemplaren van "Dance Of The Age Of Enlightenment" werden uiteraard collectors items. Sancious had echter geconstateerd dat de muziek voor die promo's maar liefst 12 procent sneller was gemasterd dan de muziek origineel was opgenomen. Jaren later verscheen er op het discutabele Tachika Records een CD die vervaardigd was op grond van die versnelde versie; hier hebben we in het verleden al eens materiaal van gedraaid. Gelukkig wilde de Amerikaan, die furore maakte in bands van Bruce Springsteen, Jack Bruce, Sting en Peter Gabriel, zelf de oorspronkelijke opnames geremasterd uitbrengen. Die CD, onlangs bij Iconoclassic Records verschenen, openbaart deze bijna 50 minuten durende statige jazzrocksymfonie in volle glorie. De door Sancious’ favoriete progressieve rockband Yes en klassieke muziek beïnvloede composities zijn mede door Bruce Botnick op een destijds revolutionaire wijze opgenomen. Door elk middels de monofone Minimoog gegenereerd strijk- en blaasinstrument individueel en meermaals te overdubben, creëerden ze een bombastische, polyfone sound. De toegankelijke vocale "Overture – Wake Up (To A Brand New Day)", leidt de vier 'movements' in. "Dance Of The Glory And Playfulness", het eerste deel, is vervolgens met ruim veertien minuten de krachttoer voor Sancious, drummer Ernest Carter en bassist Carboy. De drie kortere secties daarna plus het majestueuze intermezzo "The Dawn" bevatten eveneens de nodige virtuoze passages vol duizelingwekkende Moog-solo’s, maar kennen tevens subtielere momenten waarin piano en orgel overheersen. De tweedelige sluimerende "Finale" tenslotte is wederom vocaal, waarbij Sancious deels in het Sanskriet zijn spirituele kant toont. Van dit eindelijk uitgebrachte werkstuk laten we u "The Dawn" en de tweedelige "3rd Movement" horen.
Websites:
http://www.davidsancious.com/(niet actueel)
https://www.facebook.com/sanciousdavid/ (niet actueel)
https://iconoclassicrecords.com/
Recent interview mede over de totstandkoming van dit album .

NIEUW (sterk verlaat)
Birks, Ms Amy – Elsa
– Brothers
Van het album “In Our Souls” (MAB Records = eigen beheer, 2022)

Amy Birks kwam voor het eerst in de schijnwerpers met de release van het album “Magnified” uit 2017, als zangeres, tekstschrijver, songwriter en 'art director' van het trio Beatrix Players, waarvan zeer onlangs "Living & Alive" verscheen: u hoorde het vorige week in dit programma. Haar stem viel veel recensenten binnen progkringen op, waarna ze de Prog Magazine Limelight Award in 2017 won. Toen ze een jaar later ook nog tot Prog Readers' Female Vocalist werd uitgeroepen, ontpopte ze zich als soloartiest onder de naam Ms Amy Birks. In 2020 verscheen haar zelfgeproduceerde debuut-soloalbum “All That I Am & All That I Was”, met gastoptredens van onder andere celliste Caroline Lavelle en de gebroeders Steve en John Hackett. Het tweede album “In Our Souls”, dat we vanavond belichten, verscheen in 2022. Gastmuzikanten op dit album zijn o.a. Beatrix Players-gitarist Tom Manning, de van Iona bekende violist Frank van Essen en opnieuw fluitist John Hackett. Het is hier goed te horen dat Birks haar formule nog verder heeft weten te verfijnen. De muziek is typisch Engels: met weelderige arrangementen en pastorale muziek creëert ze een bedwelmende nostalgie met een sfeer van het tijdperk van de Brontë-zussen. Sommige vocale arrangementen op het album hebben een herkenbare popsensibiliteit, waarbij regelmatig Kate Bush-invloeden vallen te ontwaren. De feel van de songs “Elsa” en “Brothers” werkt goed als mooie inleiding naar onze mini-kerstspecial.
Websites:
https://msamybirks.com/
https://msamybirks.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/msamybirks .

MINI-KERSTSPECIAL

AC/DC - Mistress For Christmas
Van “The Razors Edge” (ATCO, 1990)

Met een uitzending op nota bene kerstavond kunnen we het natuurlijk niet laten om proggerelateerde kerstnummers te draaien. We weten dat Marillion ieder jaar garant staat voor het ‘verbouwen’ van een kerstklassieker, maar laten eerst maar eens níet deze voor de hand liggende route nemen. ...Want ook aan de randen van de prog wordt kerst op een bijzondere manier gevierd. We gaan er eens stevig tegenaan met een band die geen introductie behoeft: AC/DC! Deze heren vieren de dagen schijnbaar niet met familie, maar zoeken de warmte toch op een alternatieve manier...
Websites:
https://www.acdc.com/
https://www.facebook.com/acdc/ .

Fixx, The - Winter's Time
Van de single "Winter's Time"/"Someone Like You" (2023)

Met het album "Every Five Seconds" behaalde The Fixx in 2022 in menig jaarlijstje een hoge score. Voor de feestdagen van dit jaar heeft de Engelse band, die met name in de jaren 80 populair was met door Rupert Hine geproduceerde progressieve New Wave-albums, een single uitgebracht. En aan de website te zien kun je bij het beluisteren van dit nummer speciale kerst-t-shirts kopen. "Winter's Time" (met als B-kant "Someone Like You") is een slepende ballade met mooi gitaarwerk van Jamie West-Oram. Van hem verscheen trouwens in augustus de door Xymphonia over het hoofd geziene soloplaat "Skeleton Key". Dit halen we volgend jaar beslist in. Overigens treedt The Fixx volgend jaar zowaar een keer in Europa op. Helaas niet in Nederland (volgens de website songkick.com was de laatste show in Nederland 34 jaar geleden!), maar de fans kunnen op 21 maart 2024 in Londen terecht, alwaar The Garage wordt aangedaan.
Websites:
https://www.thefixx.com/
https://www.facebook.com/thefixx
https://thefixx.fulfillmentmerch.com/(voor de t-shirts)
Dit nummer op YouTube: .

Marillion – I Believe In Father Christmas
Van “Web Christmas 2023” (Racket Records, 2023)

En dan nu alsnog het beloofde Marillion-nummer. Dit jaar is de Greg Lake-klassieker “I Believe In Father Christmas” onder handen genomen, iets wat IQ enkele jaren geleden trouwens al deed. En in klassieke Marillion-stijl is het een vrij episch nummer geworden. De pakkende melodie wordt aanvankelijk redelijk ingetogen begeleid, maar tegen het einde geeft de band er toch weer een typische Marillion-draai aan, inclusief zeer fijne gitaarsolo van Steve Rothery. Hoornist Sam Morris, al eerder te horen bij Marillion, vervult een gastrol.
Websites:
https://www.marillion.com/
https://www.facebook.com/MarillionOfficial .

Pattern-Seeking Animals – He Once Was
Van “Spooky Action At A Distance” (InsideOut / Sony Music, 2023)

Dat Pattern-Seeking Animals nogal Spock's Beard-achtig klinkt, is niet zo vreemd, zoals we al uitlegden bij het introduceren van de drie albums die tussen 2019 en 2022 verschenen. Het is namelijk het kindje van John Boegehold, die sinds het vertrek van Neal Morse een fiks deel van het Spock-materiaal schreef. Hij omringt zich met zanger/gitarist Ted Leonard en bassist Dave Meros van de 'moederband', plus ook nog Jimmy Keegan, die jaren lang eerst alleen live, maar na het vertrek van Nick D'Virgilio ook in de studio bij 'the Beard' drumde. Alan Morse en Ryo Okumoto werken dus niet mee, maar Leonard is ook een uitstekend gitarist en Boegehold speelt naast toetsen ook aanvullende gitaarpartijen en een flinke reeks aan exotische instrumenten. Dit is ook weer het geval op het eerder dit jaar verschenen vierde album “Spooky Action At A Distance” vol toegankelijke, goed geschreven, uitgevoerde en geproduceerde melodieuze prog. De ruim 12 minuten durende epic “He Once Was” begint pastoraal, met o.a. fluitspel, waardoor een kerstsfeer wordt gecreëerd. Na een vocaal deel volgt een lang instrumentaal middenstuk waarin muzikaal gezien veel moois gebeurt. Naar het eind toe horen we een fraaie gitaarsolo van Leonard, aangevuld met saxofoon. Een mooie afsluiter van onze mini-kerstspecial.
Websites:
https://www.psanimals1.com/
https://www.facebook.com/psanimals1 .

NIEUW
Moon Safari – 198X (Heaven Hill)
– Between The Devil And Me
Van het album “Himlabacken Vol. 2” (Blomljud Records = eigen beheer, 2023)

Het in 2003 in het Zweedse Skellefteå opgerichte Moon Safari blinkt uit in vocale zangharmonieën, zoals die ook worden toegepast door Amerikaanse vocal groups als Take 6 en Manhattan Transfer. Dit wordt gecombineerd met muziek in de geest van symfonische rock uit de jaren zeventig, zoals gemaakt door bijv. Yes. We gaven bij Xymphonia dit sextet al de nodige aandacht sinds debuut “A Doorway To Summer” uit 2005, waarna nog 3 studio-albums volgden. Tien jaar moesten we wachten op het vervolg op “Himlabacken Vol. 1”. In die jaren rommelde het wat in de gelederen. Originele drummer Tobias Lundgren werd in 2015 vervangen door Mikael Israelsson. Ook verliet Simon, één van de drie broers Åkesson, tijdelijk het moederschip, maar hij is weer terug. Het nieuwe album ''Himlabacken Vol. 2'' heeft het unieke, vertrouwde Moon Safari-geluid. We openen het eerste uur met het energieke “198X (Heaven Hill)”. Het toetsenintro verwijst overduidelijk naar Van Halens “Jump” uit 1984. Even later menen we de lick uit AC/DC's “Thunderstruck” te horen, overigens een nummer uit 1990. Ook de gepantenteerde vijfstemmige vocale harmonieën duiken hier al snel op. Vrolijke en vooral aanstekelijke muziek. Na dit kortere nummer volgt “Between The Devil And Me” dat net boven de tien minuten klokt. De Zweden trakteren de luisteraar op prog in optima forma. Het nummer begint rustig maar na een minuut zwellt de muziek aan zoals Dream Theater dat deed op “Scenes From A Memory Part 2”. De overgangen tussen de diverse passages zijn prachtig en ook qua solo’s is er veel te genieten. Met name de gitaarpartijen springen eruit; de samenzang is en blijft de kers op taart. Verder is één van de negen composities van dit album, met in totaal 68 minuten muziek, een prachtige epic van ruim twintig minuten: “'Teen Angel Meets The Apocalypse”. Kort samengevat: Met “Himlabacken Vol. 2” heeft Moon Safari een toegankelijk album afgeleverd; pakkend maar tegelijkertijd muzikaal uitdagend. Er is een grote kans dat dit album in menig 2023-jaarlijstje zal verschijnen, mits daar nog luistertijd voor is dit jaar.
Websites:
https://www.moonsafari.se/
https://www.facebook.com/moonsafariofficial
https://moonsafari.bandcamp.com/ .

NIEUW
Giant Sky – To The Pensieve
– Birds With Borders
Van “Giant Sky II” (Imaginary Friend Records, 2023)

Giant Sky is het soloproject van Erlend Aastad Viken, de multi-instrumentalist die we kennen van de band Soup. Na het titelloze debuut uit 2021 is er nu een opvolger, simpelweg getiteld “Giant Sky II”. Het blijkt te gaan om een heus dubbelalbum, al had de in totaal 70 minuten muziek ook op één CD gepast. Het oorspronkelijke idee was dat de beide helften als losse albums zouden worden uitgebracht, maar Aastad Viken heeft er uiteindelijk toch voor gekozen de muziek als één geheel uit te brengen, zij het verspreid over twee schijven. Dit ontstaansproces was een heuse uitputtingsslag, getuige de begeleidende boodschap die je van van Aastad Viken krijgt bij je bestelling. Net als de voorganger is de muziek op “Giant Sky II” zeker niet in een paar luisterbeurten te doorgronden: je moet het album echt op je in laten werken. Ja, Aastad Vikens' roots liggen in de prog, getuige het zeer Pink Floyd-achtige “King In Yellow” met geweldige Moog-solo. Maar net als op het debuut blijken er veel stijlen versmolten tot een geheel en is er gebruikt gemaakt van veel gastmuzikanten. Je hoort afwisselend muziek in stijlen waar uiteenlopende groepen als Electric Light Orchestra, The Mars Volta en Mercury Rev in excelleren, uiteenlopend van hypnotiserende postrock tot triphop, shoegaze en zelfs een beetje metal. Het album gaat van sprookjesachtig of ingetogen akoestisch naar 'full blown' orkestraal tot met massa's gitaarlagen doordrenkte kakafonie. Zo tegen het einde van het jaar is dit album zeker nog een mooi cadeau, passend bij de donkere dagen die nog gaan komen, waarbij het epische einde de weg naar het voorjaar inluidt. We hebben twee nummers klaar staan om te laten horen. Van de eerste schijf “To The Pensieve” en van de tweede “Birds With Borders”.
Websites:
https://www.giantskyband.com/
https://www.facebook.com/giantskyband
https://giantskyband.bandcamp.com/album/giant-sky-ii .

NIEUW
Beatrix Players - Somebody Else's Eyes
- This Is Your Life
Van het album "Living & Alive" (eigen beheer, 2023)

In 2017 maakten we kennis met het vanuit Londen opererende internationale trio Beatrix Players, bestaande uit zangers Amy Birks, pianiste Jess Kennedy en celliste Amanda Alvarez. Die bezetting viel na debuutalbum “Magnified” al vlot uit elkaar en het zag er lang naar uit dat er geen vervolg meer zou komen. Birks bracht sindsdien een tweetal solo-albums uit, maar 6 jaar na het debuut is er zowaar toch een nieuwe Beatrix Players-schijf, "Living & Alive", en blijkt de band gegroeid van een trio naar een octet. Naast Amy Birks valt een aantal namen op zoals gitarist Oliver Day (Fragile, That Joe Payne, John Holden), drummer Andrew Booker (No-Man, Sanguine Hum) en fluitist John Hackett. Die broer van Steve levert sterke bijdragen en ja, hij is echt een volwaardig bandlid want hij meegeschreven aan een aantal nummers. De muzikale kern van Beatrix Players is net als op het debuut de combinatie van Amy Birks' zang met de begeleiding door piano en cello, maar de nummers zijn nu verder aangekleed met gitaar- en baspartijen plus drums en percussie. Niet dat Beatrix Players nu ineens een rockband is geworden, maar denk meer in de richting van Iamthemorning. Dus muziek op het snijvlak van folk, singer-songwriter, prog en kamermuziek. "Living & Alive" is een album dat je niet gelijk bij de kladden grijpt, maar dat langzaam maar zeker onder de huid kruipt.
Websites:
https://www.beatrixplayers.co.uk/
https://beatrixplayers.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/BeatrixPlayers .

50 JAAR / SEVENTIES / ITALOPROG
Le Orme – L'Equilibrio
Van het album “Felona E Sorona” (Philips, 1973)

Le Orme is een Italiaanse progressieve rockband, gevormd in 1966 in Marghera, een deelgemeente van Venetië. De band was een van de belangrijkste groepen van de Italiaanse progressieve rockscene in de jaren zeventig en een van de weinige Italiaanse rockbands die succes hadden buiten eigen land. Le Orme gaf concerten in Noord-Amerika en door heel Europa. Op de eerste twee albums was nog muziek te horen, die geënt was op de Britse psychedelica- en beatboom, vanaf 1971 werd aansluiting gevonden bij de progscene. Het in dat jaar verschenen “Collage” laat een duidelijke Emerson, Lake & Palmer-invloed horen en wordt gezien als aanvang van een trilogie klassiekers, die vervolgd werd met “Uomo Di Pezza” en “Felona E Sorona”. In de jaren 80 werd overgestapt naar een compactere sound, maar de progressieve rockstijl keerde in 1996 op sterke wijze terug met wederom een klassieke trilogie: “Il Fiume”, “Elementi” en “L’Infinito”. Bassist/zanger en toch wel bepalend lid Aldo Tagliapietra vertrok echter na deze albums, maar in een nieuwe bezetting is Le Orme nog steeds actief. Onderwijl bracht Tagliapietra met jonge begeleiders een reeks platen in klassieke seventiesstijl uit. Het album “Felona E Sorona” uit 1973, is Italiaanse progressieve rock op z'n best. Het is een conceptalbum over twee planeten die om elkaar heen draaien, zonder ooit met elkaar in contact te komen. Terwijl Felona glanzend en bloeiend is, is Sorona donker en de thuisbasis van plagen en catastrofes; in het tweede deel van de suite wordt het lot van de twee planeten echter omgekeerd. Een versie met Engelse teksten, geschreven door niemand minder dan Peter Hammill van Van der Graaf Generator, werd in 1974 in Groot-Brittannië uitgegeven door Charisma Records. We gaan 50 jaar terug in de tijd met het nummer “L'Equilibrio”.
Websites:
https://www.facebook.com/leormeofficial/
http://www.leorme-officialfanclub.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Orlando, Andrea - Il Sogno Di Anastasia (Parte Prima)
Van "La Scienza Delle Stagioni" (eigen beheer, 2023)

Ons muzikale hart gaat altijd iets sneller kloppen als er in de muziek iets terug te horen valt van de herkomst. Soms is dat niet zo direct vast te pinnen maar wij menen, dat toch vaak wel te horen is of een artiest of band uit bijvoorbeeld Scandinavië, Italië, Frankrijk of Japan komt. Het is makkelijk als er in de eigen landstaal gezongen wordt, maar ook de muziek zelf verraadt vaak de nationaliteit. Zo zit er in veel Italiaanse progressieve rock iets van een gloedvol, meeslepend, ja zelfs romantisch karakter. Andrea Orlando's tweede album "La Scienza Delle Stagioni" is daar een meer dan typisch voorbeeld van. Vijf jaar na zijn debuut "Dalla Vita Autentica" borduurt hij op zijn nieuwe werkstuk nadrukkelijk voort op de voorganger - en waarom ook niet, want die was meer dan geslaagd. Als drummer is hij actief (geweest) bij meerdere bands en projecten zoals Finisterre, Höstsonaten en La Coszienza Di Zeno en zodoende heeft hij toegang tot een kring van muzikanten die over en weer op elkaars albums te horen zijn. Het gevaar is dat al die projecten en albums op een gegeven moment op elkaar gaan lijken en het moet gezegd worden dat "La Scienza Delle Stagioni" niet echt iets nieuws onder de zon brengt. We horen iets van de klassieke inslag van Höstsonaten en ook wel iets van de intensere sound van Finisterre terug. Maar als de composities zo geslaagd zijn en het geheel prachtig is uitgevoerd en opgenomen, dan hebben we gewoon niets te klagen! Andrea Orlando bewijst met dit album niet alleen een goede drummer en toetsenist te zijn maar dus ook een zeer begenadigd componist. Rock Progressivo Italiano van de bovenste plank!
Websites:
https://www.andreaorlandomusic.com/
FACEBOOK
BANDCAMP
BANDCAMP .

(OP)NIEUW
Like Wendy - Panic Room
Van "The Beautiful Lie" (Qube Records = eigen beheer, 2023)

In oktober speelden we muziek van Bert Heinens onder zijn alias Like Wendy de maand daarvoor uitgebrachte "The Beautiful Lie". De meeste composities zijn niet echt nieuw. Het zijn de definitieve versies van stukken die in 2017 onder Heinens echte naam waren verschenen op het downloadalbum "Panic Room" en in 2019 op een Like Wendy-CD-R-uitgave, toen als "This Beautiful Lie". Meest opvallende stuk is het aanvankelijk als bonustrack op "This Beautiful Lie" toegevoegde "Shattered Earth". Met een lengte van 14 minuten wijkt deze aan Talk Talk-voorman Mark Hollis opgedragen symfonie namelijk sterk af van de overige gemiddeld vier minuten durende songs. Heinen focuste zich tijdens het tussen 2007 en 2017 opgenomen materiaal namelijk meer op melodieuze poprock met progressieve trekjes. Niet zelden, zoals in het opzwepende "Anthem For A Lost Love", hoor je gitaarriffs, catchy refreinen en 'yells' vergelijkbaar met het vroege werk van U2 of Coldplay. De veelal ondersteunende toetsenbijdragen zorgen evenwel voor progressieve zeggingskracht, waarbij vooral de Mellotron-strings ballades als "One Day" en "Summer’s Gone" extra cachet geven. In genoemd "Shattered Earth" tenslotte verwijzen gedragen piano- en zangpartijen, atmosferisch orgel- en drumspel en een huilende mondharmonica naar de laatste twee Talk Talk-platen. Van "The Beautiful Lie" draaien we nu "Panic Room", inderdaad de titeltrack van het oorspronkelijke downloadalbum uit 2017.
Websites:
https://likewendy.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100085761725748 .

NIEUW
Silent Grace - Somewhere Under The Sun
Van “Deep Inside Yearning” (eigen beheer, 2023)

Het uit Odesa, Oekraïne afkomstige Silent Grace bestaat al ruim 10 jaar. Het in 2013 verschenen debuut “Through The Years” is destijds volledig aan onze aandacht ontsnapt. Nu, 10 jaar later, is er een tweede album in de vorm van “Deep Inside Yearning”. Laten we maar gelijk met de deur in huis vallen: met dit album zet de band zich stevig op de progkaart. Silent Grace maakt instrumentale progrock, met een stevig randje. Veel composities draaien om het heerlijke gitaarspel van Stanislav Nikitin, maar ster van Silent Grace is violiste Natalia Kolesnik. Door haar spel zijn er zeker trekjes van Kansas waarneembaar; anderzijds is er een invloed van Dream Theater, waarbij Silent Grace nadrukkelijk het melodieuze aspect benadrukt. De ritmetandem, bestaande uit bassist Viacheslav Babienko en drummer Andrey Sarandi, heeft goed door wanneer het gas erop moet of juist los moet worden gelaten. Toetsenist Andrey Sokolov speelt vooral in dienst van de twee solisten, maar doet dit zeer verdienstelijk.
Websites:
https://www.facebook.com/silentgraceofficial
https://silentgrace.bandcamp.com/album/deep-inside-yearning .

HERUITGAVE / JAZZROCK
Bounty – Fireflight
Van “Bounty” (H-Arts, 1981 / Paisley Press, 2023)

Een paar weken geleden meldden we het ook al: nog steeds verschijnen er heruitgaven op CD van ons volstrekt onbekende bands, maar waarvan de geboden muzikale kwaliteit een dusdanig niveau heeft dat we ons afvragen hoe het kán dat zo'n herontdekking zo lang op zich heeft laten wachten. Het Duitse label Paisley Press heeft er een handje van zulke juweeltjes op te delven. Of dat altijd wel met toestemming van de rechthebbenden gaat is blijkbaar discutabel: Discogs vermeldt 'the status of this label is currently in dispute'. Hoe dan ook: onlangs verschenen er achter elkaar platen van jazzrockgroepen uit de late jaren zeventig. Eerder belichtten we al Satchitananda, vanavond het Californische Bounty. De groep bestond uit Steven Hartman (toetsen, percussie, 'digitale manipulatie'), Alan Mintz (gitaren, basgitaar, Chapman Stick, lapsteel, gitaarsynth), David Scheff (drums, percussie) en Ron Freshman (el. gitaren). Het enige album in deze bezetting werd al in 1977 opgenomen, maar pas in 1981 op LP uitgebracht. En nu is er dus 42 jaar later een CD-uitgave. Beluistering maakt snel duidelijk dat Hartman de centrale man was. Zijn spel op analoge synths, waarin we de nodige ARP- en Moog-achtige geluiden herkennen, draagt de drie composties van ieder rond de 10 minuten. Soms is er een latin-tintje of is het resultaat eerder als fusion dan jazzrock te betitelen, maar vooral het slotstuk “Fireflight” heeft met aan Happy The Man herinnerend spel prog-tinten. Het is een subtiel opgebouwde composities met meerdere climaxen. Overigens gingen Hartman en Mintz in de late jaren negentig als duo samenwerken en haalden daarvoor ook de naam Bounty weer van stal. Naar verluidt neigen de twee albums die toen volgden meer naar ambient en New Age.
Websites:
https://numusi.de/products/bounty-s-t-77-us-prog-jazz-fusion?_pos=2&_sid=547cf6dd7&_ss=r
https://www.progarchives.com/artist.asp?id=9448 .

HEROPNAME
Hammill, Peter – On The Surface
Van “In A Foreign Town / Out Of Water 2023” (Esoteric Antenna, 2023)

Eind jaren 80, begin jaren 90 stond Peter Hammill enkele jaren onder contract bij het platenlabel Enigma, dat vervolgens op de fles ging. Reden voor hem om, na een aantal onfortuinlijke ervaringen met platenlabels op rij, zijn eigen Fie! Records te beginnen. Ondanks dat faillissement wist Hammill blijkbaar toch een licensie te bemachtigen, want in 1995 bracht hij via Fie! heruitgaven uit van “In A Foreign Town” (1988), “Out Of Water” (1990) en “Room Temperature: Live” (1990). Het kan ook zijn dat hij het er gewoon maar op gewaagd heeft, want anno nu is nog steeds niet duidelijk wíe nu precies de rechten van de opnamen van destijds bezit. De oplagen van destijds zijn allang op en met Fie! is Hammill op zijn 75ste gestopt. Qua releases heeft hij zich nu ook voor solowerk verbonden aan Mark Powells Esoteric Antenna, via welke weg ook de latere Van Der Graaf Generator-albums verschenen. Maar wat nu te doen met die drie albums? Hammill besloot de Taylor Swift-methode over te nemen, legt hij uit in de 'liner notes' van de nu verschenen dubbelaar “In A Foreign Town / Out Of Water 2023”: net als de Amerikaanse zangeres met haar vroegere discografie heeft gedaan, heeft de Brit de twee platen 'gewoon' opnieuw opgenomen. Het biedt hem meteen de mogelijkheid om wat zaken recht te zetten voor wat betreft het gebruik van elektronica zoals Midi-techniek. Zeker ten tijde van “In A Foreign Town” was hij nog niet zo geoefend in het gebruik ervan en bovendien was de sound die dergelijke methodiek opleverde destijds nogal 'plastic'. Hij heeft dus nu gestreefd naar een wat warmer, aardser geluid zonder de originelen geweld aan te doen. Zo hebben de geprogrammeerde drums nog steeds iets eighties-achtigs over zich. Daarnaast doet hij nu alles alleen. Geen gitaren van John Ellis, bas van wijlen Nic Potter of sax van David Jackson meer dus, al waren hun bijdragen op de originelen ook al beperkt. De enige muzikale partner uit die tijd die wél te horen is, is wijlen Stuart Gordon in “Something About Ysabel's Dance”: dat nummer is ondenkbaar zonder diens prominente vioolpartij. Sterker nog: de 2023-versie incorporeert net als de live-versies van destijds een passage uit “Ysabel's Table Dance” van Charlie Mingus, waar in de tekst immers al naar verwezen werd. Of Hammill met deze heropnamen nieuwe zieltjes wint, wagen we overigens te betwijfelen. We vermoeden dat alle kopers hondstrouwe Hammill-fans zijn, die de orginelen ook in de kast hebben en vooral gaan zitten vergelijken. Op online fora zijn de discussies al losgebarsten.:-) De derde Enigma-uitgave, “Room Temperature: Live”, zal niet zo'n behandeling krijgen. Da's immers met een live-album niet te doen, temeer daar beide begeleiders van destijds, Potter en Gordon, ons helaas ontvallen zijn. Wij kiezen voor vanavond voor het haast meditatieve “On The Surface”, dat in eerste instantie het origineel getrouw volgt, maar vooral met de binnen de context van dit nummer vrij stevige gitaarsolo aan het eind afwijkt van het origineel.
Websites:
https://www.sofasound.com/
https://peterhammill.com/phx/
https://www.cherryred.co.uk/product/peter-hammill-in-a-foreign-town-out-of-water-2023-2cd-edition/
https://www.facebook.com/peterhammillofficial
https://www.facebook.com/EsotericRecordings .

SLOTKOPPEL
Yamashta, Stomu - Man Of Leo
- Stellar
- Space Theme
Schulze, Klaus - Solar Wind
Van "Go" (Island, 1976 / Esoteric Recordings, 2008; in 2022 tevens verschenen in de boxset "Seasons (The Island Albums 1972-1976)” en "Timewind" (Brain, 1975 / Revisited Rec./InsideOut Music, 2006)

Klaus Schulze (hij kwam vorige week nog ter sprake in ons item over Ashra) was, naast Steve Winwood, Michael Shrieve en Al Di Meola, een van de musici die Stomu Yamashta in 1976 voor zijn "Go"-project vroeg. De vorig jaar overleden Duitse synthesizerpionier was een jaar daarvoor bij een groot publiek doorgebroken met "Timewind" en het rond dezelfde tijd als "Go" verschenen "Moondawn". Helaas was Schulze's meest prominente bijdrage aan "Go", de afsluiter van kant 1 "Space Theme" een vrij korte stuk dat ook nog eens abrupt eindigt. Om wat langer van zijn herkenbare werk te genieten laten we "Space Theme" soepeltjes overgaan in "Solar Wind", een van de bonustracks op de heruitgave van "Timewind" uit 2006. Overigens blijkt uit de hoesteksten bij die heruitgave dat Schulze in die periode zijn materiaal nog live opnam. De bonustracks (met uitzondering van het later opgenomen "Windy Times") stammen dus uit dezelfde opnamesessies. Vóór dit koppel, draaien we als inleiding nog van "Go" het funky "Man Of Leo" met een hoofdrol voor Di Meola (die zijn solo live tot wel 10 minuten rekte!), dat vloeiend overgaat in "Stellar". (PS: "Space Theme" had eigenlijk de afsluiter van het conceptalbum moeten zijn, maar door een persfout was de muziek voor kant 2 op kant 1 terecht gekomen en vice versa. Live werden de nummers wel in de juiste volgorde gespeeld.)
Websites:
https://www.klaus-schulze.com/
https://www.furious.com/perfect/stomuyamashta.html
https://www.facebook.com/profile.php?id=100052147727405
https://www.facebook.com/OfficialKlausSchulze .

NIEUW / PROGRESSIEVE POPROCK
Matthews Band, Dave – The Only Thing
Van “Walk Around The Moon” (Bama Rags Recordings / RCA, 2023)

Dave Matthews Band maakt al jaren rockmuziek die enerzijds heel toegankelijk is maar anderzijds toch ook altijd weer verrassende elementen heeft die de muziek een progressief tintje geven. En dat voor een band die in de Verenigde Staten heel lang zeer populair was en grote verkoopaantallen wist te bereiken. In Nederland is het succes een stuk minder; het nieuwe album “Walk Around The Moon” wordt hier pas een half jaar na de releasedatum in de VS gedistribueerd. Belangrijke element in het succes is de overtuigende en vaak gevoelvolle zang van frontman Matthews, overigens een Zuid-Afrikaan die genaturaliseerd is tot Noord-Amerikaan. Waar wij daarnaast op aanslaan is de even swingende als spannende ritmes die drummer en mede-oprichter Carter Beauford daaronder legt – een oneven maatsoortje gaat hij daarbij niet uit de weg. In de instrumentatie is altijd ruimte voor de nodige blazers, fijn gitaarwerk én ook veel warme keyboards (waaronder Mellotron). In het even pakkende als energieke “The Only Thing” is zowaar plaats voor een heus gitaar/synthesizer-duel. Natuurlijk hebben we dat uitgekozen.
Websites:
https://davematthewsband.com/
https://www.facebook.com/davematthewsband .

NIEUW
Gabriel, Peter – I/O (Bright-Side Mix)
– Road To Joy (Dark-Side Mix)
Van het album “I/O” (Real World, 2023)

Het verhaal mag na bijna een jaar bekend worden verondersteld. Al heel 2023 lang bracht Peter Gabriel iedere maand bij volle maan een nieuw nummer uit, steeds in een “Dark-Side Mix” en een “Bright-Side Mix”. Onderwijl ging de dit jaar 73 jaar geworden zanger op wereldtournee waarbij de setlist voor een groot deel bestond uit dat nieuwe materiaal, waarvan al bekend werd gemaakt dat dit onder de naam “I/O” als album zou worden uitgebracht..Op 1 december is er dan eindelijk een fysieke release van die nu 12 nieuwe songs, evenveel als er maanden zijn in het jaar. Zoals we ten tijde van het concert in de Ziggo Dome in Amsterdam al meldden, klinken de songs heel herkenbaar als Peter Gabriel, in de lijn van “Us”, “Up” en “Ovo”. Soms denk je even terug aan een ander album. Zo heeft de gloedvolle ballade “Playing For Time” iets Randy Newman-achtigs en doet zo ietwat denken aan “I Think It's Going To Rain Today” van het coverproject “Scratch My Back” (2010). De repeterende basistrack met klok-achtige percussiegeluiden van “Love Can Heal” klinkt alsof hij met een Fairlight geprogrammeerd had kunnen zijn en verwijst zodoende naar Gabriels vierde titelloze album uit 1982. De meeste songs ontwikkelen zich melodisch heel langzaam, maar bij nadere beluistering blijken ze uit vele lagen opgebouwd en vol kleine details te zitten. Het vorige reguliere studio-album “Up” stamt dan ook al van 2002 dus Gabriel is vast al jaren en jaren met die songs aan het uitproberen en schaven. Onder de musici vinden we bekende Gabriel-krachten als bassist/Stick-bespeler Tony Levin, drummer Manu Katché en gitarist David Rhodes. Er zijn verschillende formaten te koop, waaronder ook een set met 2 CD's (voor zowel de “Dark-Side”- als de “Bright-Side”-mixen) én een Blu-ray met daarop een Dolby Atmos-mix, die treffend de “In-Side Mix” heeft. Deze is ook goed op een 5.1-set afspeelbaar. Omdat er zoveel gebeurt in al die gestapelde lagen, is in die laatste mix beter te ontwarren wát je nu eigenlijk allemaal hoort: mooi gedaan! We gaan luisteren naar het titelnummer “I/O”, met pakkend refrein. Vervolgens het zwoele “Road To Joy”, waarin Tony Levin zich mag uitleven op zijn bas, daarbij nog geholpen door de 'bastoetsen' van Don E. Het nummer vertoont overigens nogal wat gelijkenissen met “Kiss That Frog” als ook een kleiner deel met "Steam", beiden van “Us”.
Websites:
https://petergabriel.com/
https://www.facebook.com/PeterGabriel.

NIEUW
Glönkler, Thomas - Die Stille Nach Dem Schrei
Van "Tiefenland" (weltenblau = eigen beheer, 2023)

Het label QuiXote, dat onder meer Poor Genetic Material, Sieges Even en Alias Eye onder contract had, is er eind 2022 mee gestopt. Ook voormalig ICU-lid Thomas Glönkler bracht zijn soloplaten "Auszeit" (2005) en "Goldstadt" (2010) daarop uit. Zijn nieuwe album "Tiefenland" verscheen in oktober dientengevolge op zijn eigen label, waarbij tevens de catalogus van ICU is onderbracht. "Tiefenland" is een filosofisch, Duitstalig conceptalbum waaraan de multi-instrumentalist 16 jaar werkte. Die lange productietijd is in alle facetten bespeurbaar. In de 64 minuten durende symfonie vervloeien vier meerdelige stukken, het titelnummer en vier introspectieve songs tot één geheel. De muzikale taal die daarbij gebezigd wordt, is te omschrijven als toegankelijke artprog. Hoewel er raakvlakken zijn met de popkant van Marillion, Herbert Grönemeyers woordkunsten, de kenmerkende gitaararrangementen van The Edge ten tijde van U2’s "The Unforgettable Fire" en Pink Floyds melodieuze eindfase, heeft de plaat duidelijk een eigen signatuur. De componist heeft zich hiervoor omringd door een fijne keur aan gastmuzikanten. Zo vertolkt Alex Hanafi de innerlijke worsteling met levensvragen voornamelijk op ingetogen wijze, maar vermijdt tevens emotionele uitbarstingen niet. Hij krijgt geregeld gezelschap van achtergrondzangers en een kinderkoor. De instrumentale, symfonische basis van elektrische en akoestische gitaren, keyboards, bas, drums en hi-tech programmering is verder gedetailleerd vastgelegd. Verder worden enkele stukken verlevendigd door klokkenspel, Mel Collins-achtige saxofoonsolo’s, mondharmonica, piano, trompet en blazers. Tenslotte bevatten de LP- en CD-versie een extra schijf, waarop uitstekend klinkende bonustracks, demo’s en outtakes staan, inclusief de met Anthony Phillips’ werk vergelijkbare "Island Suite" (let wel: geen eiland maar Ijsland: de titel is immers Duits. Dit zijn elf miniaturen gebaseerd op IJslandse landschappen). Van "Tiefenland" hebben we het ruim elf minuten durende "Die Stille Nach Dem Schrei" geselecteerd, dat bestaat uit de volgende delen:
(I) Dein Leben
(II) ... Zu Lieben
(III) In Der Stille Nach Dem Schrei

Websites:
https://thomasgloenkler.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/thomasgloenkler
https://www.weltenblau.de/ .

NIEUW / COVER
Horn, Trevor feat. Steve Hogarth – Drive
Van “Echoes – Ancient & Modern” (Deutsche Gramophon / Universal, 2023)

Vier jaar geleden verscheen “Trevor Horn Reimagines The Eighties”, waarop de beroemde producer met behulp van het 65-koppige The Sarm Orchestra indachtig de titel bekende popsongs uit de jaren tachtig van een extra symfonisch klinkend jasje voorzag. Soms had hij het origineel zelf ook al geproduceerd, vaak niet. Dit met medewerking van zangers als Robbie Williams, Tony Hadley, Seal en Steve Hogarth. Nu is er een opvolger in de vorm van “Echoes – Ancient & Modern”, waaraan de twee laatstgenoemde zangers opnieuw meewerken. Naast o.a. Tori Amos, Lady Blackbird en Marc Almond valt de medewerking op van het echtpaar Toyah en Robert Fripp. Zij zingt Frankie Goes To Hollywoods “Relax” (origineel ook al geproduceerd door Horn), hij krijgt ruimte voor een eigenzinnige solo. In de afsluitende Roxy Music-cover “Avalon” is Horn zélf de zanger van dienst, zij het duidelijk met hulp van een flinke dosis Autotune. Ondanks dat veel songs wederom orkestraal klinken en het album zelfs bij Deutsche Gramophon verschenen is, wordt er geen orkest op de hoesvoorzijde genoemd. Er zijn wel degelijk weelderige strijkersarrangementen te horen, die verzorgd zijn door Alan Clark. Een ingetogen hoogtepuntje is The Cars' “Drive”, nu invoelend gezongen door Marillion-zanger Steve Hogarth.
Websites:
https://www.facebook.com/trevorhornofficial/ .

NIEUW (niet eerder uitgebracht)
Lee, Geddy – I Am... You Are
In 2023 uitgebrachte outtake van “My Favourite Headache” (Anthem, 2000)

Rush-bassist Geddy Lee heeft twee niet eerder uitgebrachte nummers, die waren opgenomen tijdens de sessies voor zijn soloalbum ''My Favorite Headache'' uit 2000, alsnog geopenbaard. De nummers “Gone” en “I Am…You Are” werden opnieuw gemixt en gemasterd door David Bottrill, de producer/engineer achter de remix uit 2013 van het Rush-album “Vapor Trails” uit 2002. "Ik ben opgewonden bij het verschijnen van deze twee 'verloren demo's", zegt Lee, "ik hield van de nummers toen ze werden geschreven en het voelt goed dat ze alsnog verschijnen. In een interview met Jonathan Clarke van Q104.3 vertelde Lee dat hij het nummer “Gone” al in 1997 schreef, kort na de dood van Selena, de dochter van wijlen Rush-drummer Neil Peart. Hij vond het niet gepast om het uit te brengen, uit respect voor Neil. Dus werd het terzijde gelegd. Het andere nummer, dat we voor vanavond hebben uitgekozen, “I Am... You Are”, was in eerste instantie niet helemaal compleet, maar was toch al wel grotendeels opgenomen. Het gaat over relaties, over Geddy Lee zelf, midden in een moeilijk gesprek met zijn vrouw. De release van deze twee nummers valt in een drukke periode voor Lee: hij houdt komende week in Groot Brittannié zijn In Conversation- reeks, waarin hij zal voorlezen uit zijn onlangs gepubliceerde autobiografie “My Effin' Life”. (bron: Louder Sound)
Websites:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100090105129982
Dit nummer op YouTube: .

NIEUW
Plus 33 - These Fleeting Moments Of Eternal Harmony
Van “I Want” (eigen beheer, 2023)

De nieuwe releases stapelen zich aan het eind van dit jaar op. Nu ligt “I Want” voor ons, het nieuwe album van Plus 33. De band rond Fransman Didier Grillot maakte in 2020 het album “Open Window” dat het tot album van de maand schopte. Op dat moment verbleef Grillot in het Verenigd Koninkrijk dus werd dat album met bevriende Engelse muzikanten gemaakt. Nu hij weer terug is in Frankrijk, heeft hij een verse Plus 33-bezetting geformeerd, waarmee de opvolger is gemaakt. En “I Want” blijkt net als de voorganger een indrukwekkend album, dat een breed publiek zal aanspreken. Opnieuw haalt Grillot zijn invloeden uit zowel progressieve rock als jazzrock en worden de composities vaak opgebouwd rond zijn pianospel. Het album bevat 3 lange composities boven de 13 minuten, die worden gescheiden door 2 korte nummers. Vooral in de lange 'epics' hoor je mooi de samensmelting van stijlen. Zo kan een nummer beginnen met een motief in de stijl van Big Big Train, maar voor je er erg in hebt zit je weer in Happy The Man-modus. Maar Plus 33 heeft ook een band als Camel duidelijk hoog in het vaandel. ‘Eyecather’ van de plaat is het bijna 20 minuut durende “To Have”, dat in de opening mooi pianospel bevat en naar het einde toe steeds epischer en symfonischer wordt. We hebben voor nu echter gekozen voor albumopener “These Fleeting Moments Of Eternal Harmony”.
Websites:
https://plus33.bandcamp.com/album/i-want
https://www.facebook.com/profile.php?id=100058909184686 .

SPAANSE NEOPROG
Dracma – Visions From The Park
Van “Limits” (Mellow Records, 1995)

Afgelopen maanden hebben we muziek laten horen van de Catalaanse band On The Raw. Daarbij vermeldden we de rijke voorgeschiedenis die de muzikanten hadden: verschillende leden maken al ruim 30 jaar muziek met elkaar. Het begon allemaal met een band genaamd Rara Avis met toetsenist Jordi Amela en gitarist Jordi Prats. Na het uiteenvallen van Rara Avis richtten de twee Jordi's samen Dracma op, met een derde voornaamgenoot op bas in de persoon van Jordi Planas en verder drummer José Luis Pacheco. Zanger Pedro Jiménez voegde zich iets later bij hen. Het debuutalbum werd in één week opgenomen; meer studiotijd was niet beschikbaar. Dit “Limits” verscheen in 1995 bij het Italiaanse Mellow Records. Muzikaal sloot de muziek op “Limits” goed aan bij de neoprog van die tijd, met voorbeelden als Marillion en IQ, met hier en daar wat Camel en Genesis in de mix. “Limits” is zeker een leuk album dat de potentie van de band prima uit de verf laat komen, hoewel de muziek af en toe wel wat belegen klinkt, verglijkbaar met bands als Deyss of Asgard. We gaan luisteren naar het nummer “Visions From The Park” dat niet had misstaan op de eerste EP van Comedy Of Errors.
Websites:
https://mellowlabelproductions.bandcamp.com/album/limits
Huidige band van Jordi Amela en Jordi Prats .

LIVE-TIP
Wishone Ash – Empty Man
Van het album "Coat Of Arms" (Steamhammer, 2020)

Wishbone Ash werd in 1970 opgericht door Andy Powell en Martin Turner en ontwikkelde zich tot pionier in het gebruik van de ‘twin lead-gitaren'. De wereldwijde doorbraak kwam in 1972 met het album “Argus”, dat meer dan 50 jaar later nog steeds wordt beschouwd als een van de beste classic rockalbums aller tijden. In 1995 verliet Martin Turner de band definitief en nam Andy Powell het heft in eigen handen met nieuwe muzikanten, nieuwe albums en vele live concerten. He recentste studio-album is het drie jaar geleden verschenen "Coat Of Arms", waarop Wishbone Ash bestond uit Andy Powell (leadgitaar en zang), Bob Skeat (bas, achtergrondzang), Mark Abrahams (tweede leadgitarist) en de ook van Pendragon bekende drummer Joe Crabtree. Wishbone Ash staat nog altijd garant voor kwalitatief hoogstaande en zeer gevarieerde concerten, waarbij niet alleen het beroemde oudere werk (zoals klassiekers als “The King Will Come” en “Warrior”) aan bod komt, maar ook hun recentere albums. De huidige tournee staat in het teken van het 50 jaar gelden verschenen iconische live-album “Live Dates”. Wishbone Ash anno 2023 is op het podium nog altijd een kracht om rekening mee te houden; de bezetting heeft één wijziging ten opzichte van “Coat Of Arms”: Crabtree is vervangen door Mike Truscott. Op vrijdag 15 december kunnen we dat controleren in Metropool, Hengelo.
Websites:
https://wishboneash.com/
https://www.facebook.com/wishbone.ash.official .

ALBUM VAN DE MAAND
Orlando, Andrea - City 40
Van "La Scienza Delle Stagioni" (eigen beheer, 2023)

Ons muzikale hart gaat altijd iets sneller kloppen als er in de muziek iets terug te horen valt van de herkomst. Soms is dat niet zo direct vast te pinnen maar wij menen, dat toch vaak wel te horen is of een artiest of band uit bijvoorbeeld Scandinavië, Italië, Frankrijk of Japan komt. Het is makkelijk als er in de eigen landstaal gezongen wordt, maar ook de muziek zelf verraadt vaak de nationaliteit. Zo zit er in veel Italiaanse progressieve rock iets van een gloedvol, meeslepend, ja zelfs romantisch karakter. Andrea Orlando's tweede album "La Scienza Delle Stagioni" is daar een meer dan typisch voorbeeld van. Vijf jaar na zijn debuut "Dalla Vita Autentica" borduurt hij op zijn nieuwe werkstuk nadrukkelijk voort op de voorganger - en waarom ook niet, want die was meer dan geslaagd. Als drummer is hij actief (geweest) bij meerdere bands en projecten zoals Finisterre, Höstsonaten en La Coszienza Di Zeno en zodoende heeft hij toegang tot een kring van muzikanten die over en weer op elkaars albums te horen zijn. Het gevaar is dat al die projecten en albums op een gegeven moment op elkaar gaan lijken en het moet gezegd worden dat "La Scienza Delle Stagioni" niet echt iets nieuws onder de zon brengt. We horen iets van de klassieke inslag van Höstsonaten en ook wel iets van de intensere sound van Finisterre terug. Maar als de composities zo geslaagd zijn en het geheel prachtig is uitgevoerd en opgenomen, dan hebben we gewoon niets te klagen! Andrea Orlando bewijst met dit album niet alleen een goede drummer en toetsenist te zijn maar dus ook een zeer begenadigd componist. Rock Progressivo Italiano van de bovenste plank! Vandaag het instrumentale “City 40”.
Websites:
https://www.andreaorlandomusic.com/
FACEBOOK
BANDCAMP
BANDCAMP .

POOLSE NEOPROG
Mindfields – Nobody's Dream
Van het album “One” (Lynx Music, 2008)

Er is weinig bekend over Mindfields. Vast staat dat het album ''One'' het enige album van deze Poolse band was, dat verscheen op het label van de in de Poolse neoprogscene omnipresente Ryszard Kramarski: Lynx Music. Na enig research naar de vijf Mindfields-muzikanten, kwamen we tot de ontdekking dat er enkele bandleden ook in andere, ons bekende, Poolse bands actief waren. Drummer Tomasz Paśko speelde van 1999 tot 2014 bij Kramarski's band Millenium. Ook gitarist Marcin Kruczek was geen onbekende: hij zong en speelde gitaar op de albums van Moonrise en... The Ryszard Kramarski Project; tevens is hij gitarist van Nemezis. Van bassist Wojciech Famielec is bekend dat hij wel in de muziekscene bleef maar dan als producer/technicus/componist/multi-instrumentalist. Toetsenist Rafał "Karmel" Muszyński begeleidde diverse Poolse artiesten. Van zanger Rafal Gołębiowski zijn er zo geen muzikale activiteiten meer geweest na Mindfields. Als je een fan bent van Poolse neoprog in het algemeen, dan zul je hier zeker niet teleurgesteld over zijn. Het openings- en slotnummer staan op zichzelf, maar de overige drie nummers worden steeds voorafgegaan door een korte instrumentale prelude. Op het langste stuk “Nobody's Dream” bewezen de Mindfields-leden wat ze allemaal in hun mars hadden: mooi pianospel, gevoelige zang, sfeervolle toetsenpassages en prachtig elektrische gitaarwerk komen hier samen.
Websites:
https://www.progarchives.com/artist.asp?id=4567
https://www.lynxmusic.pl/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100063798780291 .

SOUTHERN ROCK
Dudek, Les - Avatar
Van "Say No More" (Columbia, 1977/2008)

In september besteedden we aandacht aan het titelloze, door Boz Scaggs geproduceerde debuut van Les Dudek uit 1976, waarop drie toekomstige Toto-leden meespeelden. Dudek speelde in 1973 in The Allman Brothers Band als tijdelijke vervanger van de overleden Duane Allman en is te horen op "Fly Like An Eagle" van de Steve Miller Band rond de tijd dat hij zijn solocarrière begon. Zeker in de jaren zeventig was zijn stijl een fraaie mengeling van southern rock, blues, jazzrock en soul. Op de door Bruce Botnick geproduceerde opvolger van het debuut, "Say No More" uit 1977, voegt hij daar ook nog gospel aan toe. Van de Toto-leden zijn overigens alleen toetsenman David Paich en drummer Jeff Porcaro nog te horen. Prijsnummer is het zeven minuten klokkende "Avatar", zo'n lekkere lome, als ballade beginnende southern rocker, die geheel volgens de regels uitmondt in een fraaie gitaarsolo.
Websites:
http://www.lesdudek.com/
https://www.facebook.com/LesDudekBand/ .

GITAAR EN ELEKTRONISCHE MUZIEK (DEEL 6: voorlopig slot)
Ashra - Ocean Of Tenderness
Van "New Age Of Earth" (Virgin, 1977)

De Duitse gitarist Manuel Göttsching richtte in 1970 de psychedelische rockband Ash Ra Tempel op. In die eerste bezetting zat ook niemand minder dan Klaus Schulze, die toen nog actief was als drummer. Die laatste hield het na 1 album al voor gezien om een solocarrière in de elektronische muziek te starten. Ook de muziek van Ash Ra Tempel kreeg in de jaren die volgden meer elektronische invloeden en na de nodige bezettingswisselingen bleef Göttsching nagenoeg alleen over, waarbij hij de naam inkortte tot Ashra. Het eerste album onder die naam verscheen in 1977 en dit “New Age Of Earth” bleek vrijwel volledige elektronisch. Het is door het vele gebruik van sequencers en warme, subtiele synthklanken een bijna bedwelmend album en wordt tot op heden algemeen beschouwd als Göttschings beste werk. Maar zelfs op dit album, alsmede de muziek die hij tot aan zijn overlijden is blijven maken, is de gitaar altijd wel ergens terug te horen. Zo ook in het hypnotiserende “Ocean Of Tenderness” waarin het wel even duurt voor dat we uiteindelijk subtiel aanzwellende gitaarklanken horen en tegen het einde ook nog de voor Göttschings stijl typerende gitaarpatroontjes. Het was overigens afgelopen week exact een jaar geleden dat Manuel Göttsching op 70-jarige leeftijd overleed en het leek ons dan wel passend om met zijn muziek onze serie GITAAR EN ELEKTRONISCHE MUZIEK (voorlopig) te beëindigen.
Websites:
https://www.manuelgoettsching.com/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100069475939902 .

NIEUW / ARCHIEFUITGAVE
Camel – Never Let Go (remix)
– The Traveller
Van “Air Born: The MCA & Decca Years 1973-1984” (Universal, 2023)

Dit jaar zou het 50-jarig bestaan van Camel gevierd worden met een reeks concerten, die ook het definitieve podiumafscheid zou markeren van de band rond Andy Latimer. Helaas moesten de concerten om gezondheidsredenen worden geannuleerd. Maar niet getreurd, want de release die nu voor ons ligt maakt veel goed: een 32 discs tellende box, getiteld “Air Born: The MCA & Decca Years 1973-1984”. Het blijkt een ware schatkist, want naast de reguliere studio-albums uit in de ondertitel aangehaalde periode, bevat de box een flinke hoeveelheid extra’s in de vorm van demo’s, single-B-kanten en natuurlijk veel live-opnamen. Van 5 albums heeft Stephen W. Tayler een nieuwe remix gemaakt, zowel in stereo (op zowel CD als Blu-ray) als in 5.1 surround sound (op Blu-ray). Eén Blu-ray is gereserveerd voor het video-archief met alle bekende beelden die er zijn uit deze periode. Vooral de concertfilm “Pressure Points” uit 1984 ziet er in deze opgepoetste versie erg goed uit. We gaan de komende tijd veel van de box laten horen en doen dit chronologisch. We beginnen met een blokje rond de eerste twee albums, het titelloze debuutalbum uit 1973 en de overgangsperiode naar “Mirage” uit 1974. Camel is in de beginjaren nog duidelijk op zoek naar een eigen geluid. Toch is te horen dat een deel van de band al een aantal jaren samen speelt. Gitarist Andy Latimer, drummer Andy Ward en bassist Doug Ferguson vormden namelijk al in januari 1969 The Brew. Pas in september 1971 voegde toetsenist Peter Bardens zich bij dat trio en werd de naam veranderd in Camel. Al vrij snel volgde het eerste concert als voorprogramma van Wishbone Ash. Het daaropvolgend jaar werden er veel concerten gegeven en de wisselwerking tussen Bardens en Latimer wierp zijn vruchten af. Eind 1972 tekende Camel voor MCA en op dat label verscheen begin 1973 het debuut. Je hoort op dat album zeker de verwantschap met Caravan, luister bijvoorbeeld maar naar een nummer als “Mystic Queen”. Daarnaast er zit er ook iets van het swingende Santana-geluid in de muziek, mede door het opzwepende drumwerk van Andy Ward. In de box zit naast de originele versie ook een nieuwe mix van het album, die de muziek wat voller en vooral de drums breder laat klinken. Uit deze periode is er niet veel aan extra materiaal, behalve het niet eerder uitgebrachte “Sarah” en eindelijk het nummer van de live-compilatie “Greasy Truckers”. We laten natuurlijk een van de nieuwe mixen horen en dan kunnen we niet onder de klassieker “Never Let Go” uit. Live ontwikkelde de band vervolgens steeds meer een eigen sound, toch vernieuwde MCA het contract niet. Maar niet getreurd: Camel mocht in juni 1973 op audiëntie bij Decca om een demo op te nemen, waarvoor de groep al een albumlengte aan nieuw materiaal geschreven had. Die demo is in zijn geheel in de box te vinden en is zeker een mooie aanvulling. Meer en meer werd de progressieverockstijl omarmd, met nummers als “Lady Fantasy” en “The White Rider”. Eén van de demonummers is het tot nu toe onuitgebrachte “The Traveller”, dat klinkt als de ontbrekende schakel tussen de eerste twee albums en dat niet misstaan had op een van die twee. Een goede reden om dit nu te laten horen, maar eerst dus “Never Let Go”. Een volgende keer duiken we in “Mirage”.
Websites:
https://www.camelproductions.com/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100044216270328
https://www.facebook.com/camel.latimer .

NIEUW
Residuos Mentales – Impending Catastrophe
Van “A Temporary State Of Bliss” (OOB Records, 2023)

Residuos Mentales is een studioproject uit het Griekse Athene. Het duo, bestaande uit toetsenist Stratos Morianos en gitarist/fluitist Alexandros Mantas bestaat al 11 jaar maar pas in 2018 verscheen een eerste volledige album: "Introspection". Nu, 5 jaar later, blijkt het duo getekend door het Nederlandse OOB Records en verschijnt het tweede werkstuk "A Temporary State of Bliss". In de instrumentale muziek van Residuos Mentales is vooral de invloed van Camel evident: denk daarbij aan de periode rond "Moonmadness". Het album bevat slechts vier nummers, waarvan er eentje een compacte lengte heeft, één bijna een ouderwetse LP-kantlengte vult en twee zo rond de tien minuten. De heren nemen de tijd om met hulp van diverse keyboards en gitaren een sfeer op te bouwen die bij vlagen ook filmisch uitpakt. Vernieuwend kunnen we het resultaat bezwaarlijk noemen, aangenaam wegluisterend is het absoluut.
Websites:
https://residuosmentales.bandcamp.com/album/a-temporary-state-of-bliss
https://www.facebook.com/residuos.mentales.

NIEUW
Freedom To Glide - Rain Part 1 (Decade)
Van de single "Rain Part 1 - Decade" (eigen beheer, 2023)

We waren er in 2013 redelijk snel bij, toen het Britse duo Freedom To Glide debuteerde met "Rain". Dat album was het eerste deel van wat een trilogie zou worden, die vervolgens vorig jaar nog een epiloog kreeg in de vorm van "The Chronicle Of Stolen Souls". Vier albums met als rode draad de grote oorlogen gedurende de 20ste en 21ste eeuw en de nog naijlende gevolgen daarvan. Muzikaal is Freedom To Glide ontegenzeglijk beïnvloed door Pink Floyd en Roger Waters, maar dan soms met een haast singer-songwriterachtige benadering. Het liedje en de boodschap staat voorop, maar met elk album voegden de heren wel meer muzikale elementen toe aan hun muziek. Het prachtig melodieuze gitaarspel van Andy Nixon trad meer op de voorgrond, zonder dat het afbreuk deed aan zijn relaxte zangstijl of de stemmige toetsenpartijen van zijn compaan Pete Riley. Exact 10 jaar na het verschijnen van het debuut is er een herbewerking gemaakt van de song “Rain Part 1”, dat nu een filmische sfeer heeft gekregen. Deze 'Decade'-versie valt gratis te downloaden van de Freedom To Glide-Bandcamp-pagina, waar overigens ook een bijpassende 'lyric video' valt te bekijken. Dit alles als dank aan al diegenen die Freedom To Glide door de jaren gevolgd en gesteund hebben.
Websites:
https://freedomtoglide.com/
https://www.facebook.com/FreedomToGlide
https://freedomtoglide.bandcamp.com/track/rain-part-1-decade .

NIEUW
Stafylakis, Haralabos [Harry] - Of Beauty/Of Brutality
Van "Calibrating Friction" (New Amsterdam Records, 2023)

De in Canada geboren, maar sinds 2016 in de V.S. woonachtige Haralabos [Harry] Stafylakis debuteerde als soloartiest eerder dit jaar met "Calibrating Friction". Na een opleiding tot klassiek pianist, stortte hij zich als tiener al gitaarspelend en schrijvend op metal. Na zijn twintigste keerde hij terug naar de klassieke muziek, waarbij hij echter als componist en lid van de progmetalband Faces Of Horizon klassiek en progmetal met elkaar versmolt. Voor dit project bewerkte hij vijf oudere composities voor een bezetting van orkestinstrumenten, elektrische gitaren, drums, programmering en elektronica. Hij riep hiervoor de hulp in van gitarist, elektronica-expert en technicus Adam Pietrykowski (alias de zich met Porcupine Tree en Nine Inch Nails associërende Van Tilburg). Verder excelleert Javier Reyes van Animals As Leaders als sologitarist in "Flows Obsidian" en maakt Matt Grou van de Rush-tributeband New World Men indruk met zijn dynamische drumspel. De meeste klassieke musici hebben daarnaast ervaring met het integreren van contrasterende stijlen. Zo speelt pianiste Vicky Chow in het befaamde Bang On A Can All-Stars, is Fung Chern Hwei (viool en altviool) bandlid van het hardcore strijkkwartet Seven)Suns en bokst(e) Raphael Weinroth-Browne met zijn cello bij onder anderen Leprous & Einar Solberg, Fates Warning en Ryo Okumoto geregeld tegen metalen geluidsmuren op. En dat betaalt zich uit: zonder dat je er erg in hebt zijn Never The Same River en Unrelent gitaarloos! Deze stukken bevatten niettemin dezelfde fascinerende frictie tussen robuust rockende, filmische, modern-klassieke en ambient passages als, bijvoorbeeld, de enerverende, veelzeggend getitelde en in Van Tilburgs melodieuze gitaarclimax culminerende slotsymfonie "Of Beauty/Of Brutality". Naar laatstgenoemde, twaalf minuten durende stuk gaan we nu luisteren.
Websites:
https://www.hstafylakis.com/
https://www.facebook.com/hs.composer
https://stafylakis.bandcamp.com/album/calibrating-friction .

NIEUW
Duda, Mariusz – Bots' Party
Van het album "AFR AI D" (Kscope Records, 2023)

De Pool Mariusz Duda had eigenlijk zijn zinnen gezet op een nieuw Lunatic Soul-album toen hij, getriggerd door de coronapandemie en lockdowns, heel andere muziek voelde opborrelen. Het beklemmende aspect van die lockdownperiode benadrukte hij door puur elektronisch te werk te gaan, met enkel zijn stem en wat samples als toevoegingen. Dat resulteerde in 2021 in een drietal albums, “Lockdown Spaces”, “Claustrophobic Universe” en “Interior Drawings”, dat eerst alleen digitaal verscheen en vervolgens in 2022 met een toegevoegde EP, “Let’s Meet Outside” onder de naam “The Lockdown Trilogy” als fysieke boxset. Duda's nieuwe album "AFR AI D" komt uit dezelfde muzikale bron voort. Zijn voorliefde voor Tangerine Dream en Kraftwerk hoor je terug op dit album, dat als thema de komst van en verwachtingen rondom A.I. (artificial intelligence) heeft. Voor de Riverside-voorman zeer zeker niet iets waar hij alleen maar negatieve verwachtingen over heeft. Hij ziet veel meer mogelijkheden dan hindernissen of bedreigingen. In acht nummers vangt hij de tijdgeest en beleving van A.I. en dat doet hij op zijn eigen onbevangen manier. Wanneer je je bedenkt dat naast Mariusz alleen de gitaar van Mateusz Owczarek op het album klinkt, realiseer je je eens temeer wat een creatieve geest de Poolse multi-instrumentalist is. "AFR AI D" is een album dat het beste met een hoofdtelefoon op is te ondergaan en waarbij elk nummer bij iedere nieuwe beluistering je iets anders laat ontdekken. In september lieten we al een voorproefje horen, vanavond kiezen we voor “Bots' Party”, waarin ook de gitaar van Owczare fungeert.
Websites:
https://mariuszduda.md/albums/afr-ai-d/
https://mariuszduda.bandcamp.com/album/afr-ai-d
https://www.facebook.com/mariusz.duda.official .

VOORPROEFJE / LIVE-TIP
Amarok [PL] – Hope Is
Van het voorjaar 2024 te verschijnen nog ongetitelde zevende Amarok-album
– Surreal
Van het album “Hero” (OSKAR Records, 2021)

Amarok werd in 1999 opgericht door gitarist, multi-instrumentalist en zanger Michał Wojtas en gitarist Bartosz Jackowski. Tussen 2001 en 2004 bracht de Poolse groep drie albums uit. Hierna transformeerde de formatie in het soloproject van Michał Wojtas. In 2017 werd na een pauze van twaalf jaar het vierde album, “Hunt”, uitgebracht. Speciale gasten waren Colin Bass en Mariusz Duda. Marta Wojtas schreef de teksten, en voegde zich definitief bij de line-up. In 2019 werkte Wojtas samen met de Britse choreograaf James Wilton, wat resulteerde in Amaroks vijfde album: 'The Storm'. Vanaf 2021 is de Amarok-line-up uitgebreid met nog twee muzikanten: drummer Konrad Zielinski en multi-instrumentalist Kornel Poplawski.

Het zesde bandalbum, “Hero”, werd uitgebracht in najaar 2021. De muziek die Amarok maakt kan het beste worden omschreven als een samensmelting van progressieve rock, ambient en ethno (een muziekgenre dat elementen uit elektronische muziek en wereldmuziek combineert). Afgelopen september verscheen als voorbode op een nieuw album de single “Hope Is”. Dit nog titelloze werkstuk moet in het voorjaar van 2024 verschijnen, ruim op tijd voor het optreden op het Final Night Of The Prog Festival op de Loreley, waar de Polen op zondag 21 juli zullen aantreden. “Hope Is” wordt gezongen door Kornel Poplawski. Er is 'spoken word' te horen van Marta Wojtas, die hier klinkt als een robot in een ruimtestation. Daarna draaien we “Surreal” van het recentste album “'Hero” uit 2021. De hoofdpersoon van dit conceptalbum vecht om te overleven door de strijd aan te gaan met de realiteit en zichzelf. In feite gaat het album 'over iedereen die de moed heeft het onbekende onder ogen te zien', aldus Amarok op de officiële website.
Websites:
https://amarok.pl/
https://www.facebook.com/amarokofficial
“Hope Is” op YouTube: .

ALBUM VAN DE MAAND
Orlando, Andrea - Ancora Luce
Van "La Scienza Delle Stagioni" (eigen beheer, 2023)

Ons muzikale hart gaat altijd iets sneller kloppen als er in de muziek iets terug te horen valt van de herkomst. Soms is dat niet zo direct vast te pinnen maar wij menen, dat toch vaak wel te horen is of een artiest of band uit bijvoorbeeld Scandinavië, Italië, Frankrijk of Japan komt. Het is makkelijk als er in de eigen landstaal gezongen wordt, maar ook de muziek zelf verraadt vaak de nationaliteit. Zo zit er in veel Italiaanse progressieve rock iets van een gloedvol, meeslepend, ja zelfs romantisch karakter. Andrea Orlando's tweede album "La Scienza Delle Stagioni" is daar een meer dan typisch voorbeeld van. Vijf jaar na zijn debuut "Dalla Vita Autentica" borduurt hij op zijn nieuwe werkstuk nadrukkelijk voort op de voorganger - en waarom ook niet, want die was meer dan geslaagd. Als drummer is hij actief (geweest) bij meerdere bands en projecten zoals Finisterre, Höstsonaten en La Coszienza Di Zeno en zodoende heeft hij toegang tot een kring van muzikanten die over en weer op elkaars albums te horen zijn. Het gevaar is dat al die projecten en albums op een gegeven moment op elkaar gaan lijken en het moet gezegd worden dat "La Scienza Delle Stagioni" niet echt iets nieuws onder de zon brengt. We horen iets van de klassieke inslag van Höstsonaten en ook wel iets van de intensere sound van Finisterre terug. Maar als de composities zo geslaagd zijn en het geheel prachtig is uitgevoerd en opgenomen, dan hebben we gewoon niets te klagen! Andrea Orlando bewijst met dit album niet alleen een goede drummer en toetsenist te zijn maar dus ook een zeer begenadigd componist. Rock Progressivo Italiano van de bovenste plank!
Websites:
https://www.andreaorlandomusic.com/
FACEBOOK
BANDCAMP
BANDCAMP .

(OP)NIEUW
Vitral –Sete Povos Das Missões
Van “Os Loucos” (eigen beheer, 2023)

Mag je een band die begin jaren 80 twee jaar heeft bestaan en in 2017 een tweede leven kreeg bestempelen als 40 jaar oud? Die vraag zouden we kunnen stellen als het om de uit Brazilië afkomstige Vitral gaat. Het zaadje voor de reünie werd geplant toen bassist/toetsenist Eduardo Aguillar wat oude opnames vond en drummer Claudio Dantas benaderde om hier wat mee te doen. Als gitarist werd Luiz Zamith gevraagd en op fluit en toetsen niemand minder dan ex-Bacamarta-lid Marcus Moura. In 2017 verscheen dan eindelijk het debuut “Entre As Estrelas”. Het volledig instrumentale album heeft een hoog jarenzeventiggehalte en de muziek doet denken aan die van het eveneens Braziliaanse Nexus. Nu, zes jaar later, is er een tweede album, “Os Loucos”, waarbij van de vorige bezetting alleen oerlid Aguillar blijkt overgebleven. Bruno Moscatiello is de nieuwe gitarist en Marco Aurêh is te horen op fluit. Drummer Gustavo Miorim is als gastmuzikant betrokken. Wederom is de muziek geheel instrumentaal, zwaar symfonisch en zit boordevol smaakvol toetsen- en fluitwerk. Maar ook het gitaarwerk van Moscatiello is rijkelijk aanwezig op het album. Mooi voorbeeld is het tweede nummer “Ciclopes”, dat in ELP-modus begint, maar zich heel stiekem transformeert in een stuk dat zo op Camels “Harbour Of Tears” had kunnen staan. Camel is dan ook zeker een van de invloeden, op een manier zoals dat ook terug was te horen in het vroege werk van het Poolse Quidam. “Os Loucos” is een lekker speelse feelgood-progplaat.
Websites:
https://vitralband.bandcamp.com/album/os-loucos
https://www.facebook.com/bandavitral .

IN MEMORIAM
Godding, Brian - Happy Endings
Van "Slaughter On Shaftesbury Avenue" (Reckless Records, 1988 / The Wild Places, 2004)

Afgelopen zondag, 26 november, overleed gitarist Brian Godding op 78-jarige leeftijd. Godding speelde in bands als Mirage, Centipede, Blossom Toes en Magma, plus in enkele groepen rondom Mike Westbrook. Daarnaast bracht hij ook enkele soloplaten uit. Van de eerste, "Slaughter On Shaftesbury Avenue" uit 1988, draaiden we al eens muziek ter gelegenheid van de heruitgave in 2004. De plaat bestond overigens uit stukken uitgevoerd door drie verschillende bands, te weten GLS, Other Routes en Full Monte. Voor de CD-uitgave werd het stuk van Full Monte vervangen door nog een nummer van GLS. Daarnaast besteedden we aandacht aan "Now You See It ..." uit 1977, het enige album dat Mirage (niet te verwarren met onder meer Peter Bardens' band) uitbracht. Die plaat werd overigens door Mike Dunne opgenomen in een stal van een varkensboerderij, alwaar Dunn zijn nieuwe 24-sporenopname-apparatuur wilde uitproberen, die hij speciaal voor Jon Anderson aan het bouwen was. Ter nagedachtenis aan Brian Godding draaien we echter het in deze context wat macaber getitelde "Happy Endings", het alleen op de CD-versie van "Slaughter On Shaftesbury Avenue" voorkomende nummer, gespeeld door GLS, naast Godding bestaande uit drummer Dave Sheen en bassist Steve Lamb.
Websites:
http://www.lotsawatts.co.uk/
https://www.facebook.com/brian.godding/
https://www.olliehalsall.co.uk/briangodding.htm .

IN DE HERHALING
Paich, David – Forward
- Willibelongtoyou
Van "Forgotten Toys" (Players Club / Mascot Music, 2022)

In navolging van Steve Lukather en Joseph Williams kwam David Paich in 2022 ook met een solo-album. Voor de nu 69-jarige Toto-toetsenist/componist was "Forgotten Toys" zelfs zijn eerste album onder eigen naam in een carrière van toch al zo'n halve eeuw. Maar net als bij zijn bandmaten kun je dat 'solo' rustig tussen aanhalingstekens zetten. Toto-leden Lukather en Williams werkten namelijk uitgebreid mee, zoals ook hun recente solo-albums bol stonden van de over-en-weer-diensten. In juni 2022 gaven we al een voorproefje, middels het nummer ''Spitit Of The Moon'' van het twee maanden daarna verschenen werkstuk. Nu nogmaals aandacht, achtereenvolgens: ''Forward'', een kort instrumentale prelude die direct wordt opgevolgd door “Willibelongtoyou”, een Toto-achtig nummer met gedeelde solozang en keyboards van David Paich en Joseph Williams: het bekende Toto-format van de lagere zangpartij (Paich) en de hogere stem (Williams). Overige muzikanten op “Willibelongtoyou” zijn tevens oude bekenden: bassist Nathan East en drummer Greg Bissonnette.
Websites:
https://totoofficial.com/
https://www.facebook.com/paich99 .

HERUITGAVE / JAZZROCK
Satchitananda – A Thought Away
Van “A Thought Away” (Aferton Records, 1978 / Paisley Press, 2023)

Nog steeds verschijnen er heruitgaven op CD van ons volstrekt onbekende bands, maar waarvan de geboden muzikale kwaliteit een dusdanig niveau heeft dat we ons afvragen hoe het kán dat zo'n herontdekking zo lang op zich heeft laten wachten. Het Duitse label Paisley Press heeft er een handje van zulke juweeltjes op te delven. Of dat altijd wel met toestemming van de rechthebbenden gaat is blijkbaar discutabel: Discogs vermeldt 'the status of this label is currently in dispute'. Hoe dan ook: onlangs verschenen er achter elkaar platen van jazzrockgroepen uit de late jaren zeventig. Vanavond belichten we Satchitananda uit Illinois. Bandleider en belangrijkste componist was David A. Hoffman. Zijn spel op warm klinkende elektrische piano's (Fender Rhodes en Yamaha) is steeds weer de basis voor de stukken op het enige album van dit kwartet, “A Thought Away” uit 1978. Het ons altijd nostalgisch makende geluid van de ARP String Ensemble wordt ingezet om weidse harmonieën te creëren. Die fraaie lagen keyboards zal menig proggy ingestelde jazzrockliefhebber behagen; de soms ingezette bugel en fluit doen de muziek hier en daar naar fusion neigen. Prijsstuk is wat ons betreft de openende titeltrack, die we dan ook uitgekozen hebben voor vanavond.
Websites:
https://www.progarchives.com/artist.asp?id=10395
https://numusi.de/products/satchitananda-a-thought-away-78-us-prog-jazz?_pos=1&_sid=7c8f1acbc&_ss=r .