Sunday 30 Mei 2010 Show No. 893

NIEUW
Pineapple Thief -  Nothing At Best
                           – Preparation For Meltdown
Afkomstig van “Someone Here Is Missing” (K-Scope / Snapper music)
Pineapple Thiefs album “Someone Here Is Missing” roept vergelijkingen op met Radiohead, Porcupine Tree, bij de opener “Nothing At Best”, the Smashing Pumpkins. Markwin Meeuws van Progwereld omschrijft het treffend alsvolgt: De plaat is niet alleen direct, urgent en haast dwingend, maar ook kort en to-the-point. Weg zijn de epische songs van meer dan tien minuten. Het melancholische van de lange nummers van “Tightly Unwound” is in geen velden of wegen te bekennen, en dat is een gemis. Oftewel 'something is missing' was wellicht een passender titel geweest... Toch valt er nog genoeg te genieten, bijvoorbeeld de geplande nummers. Beide geplande nummers zijn voor Pineapple Thief-begrippen behoorlijk ruig en zijn ook de stevigste van het album.

NIEUW
Odyssice - Memento 6:07
                  - Flags Without A Heart
Van "Silence" (Cyclops, 2010)
Gestoken in een verpakking met prachtig artwork is daar dan eindelijk een nieuw album van dit instrumentale Nedersymfokwartet. In feite is dit pas het tweede volwaardige album, na het in 2000 verschenen "Impression", daar "Moondrive" uit 1996 een mini-album was. Belangrijkste verandering is bassist Peter Kosterman, als vervanger van Pascal van der Pol. Een kwaliteitswissel, zo blijkt al meteen uit de zoemende eerste tonen van het album. De baspartijen zijn vaak heel prominent en Kosterman speelt regelmatig heerlijk op een fretloos instrument. Sowieso is dit minder een gitaar-met-begeleiding-plaat dan eerdere Odyssice-werken. Tuurlijk is Bastiaan Peeters' vooral aan Adrew Latimer refererende spel nog steeds prominent, maar de composities lijken meer ruimte te geven aan keyboards en bas. En ook Jeroen van der Wiel maakt van die mogelijkheid gebruik om meer variatie te laten horen. Zo zit in "Flags Without A Heart" een fraaie kerkorgelpartij en is hij in "Memento" in de weer met tot nu toe Odyssice-vreemde jaren '80-achtige sounds.

NIEUW
Spock's Beard – Edge of the In-between
van “X” (eigen beheer, 2010)
De tiende plaat van the mighty Spock is een ware tour de force van prog geworden, maar wat zijn we ook anders van de band gewend. Kwalitatief staat het als een huis, en de composities zijn ook nog eens fris. Op het album-opener “Edge Of The Inbetween” bijvoorbeeld komt al direct het epische naar voren en het nummer zou niet hebben misstaan op een album als “V” (toeval misschien?). Met twee tracks klokt men zelfs over de 16 minuten en vooral het begin van “From The Darkness” laat de wat steviger kant van de band horen. Een instrumentaaltje mag ook zeker niet missen en “Kamikaze” is precies wat de titel doet vermoeden: de dood of de gladiolen - menig muzikant zal het eerste lot zijn beschoren. Maar natuurlijk verliest men niet de muzikaliteit uit het oor en laat “X” ook de melodieuzere kant van de band horen. Kortom: de algemene consensus is, dat dit de meest complete plaat van de post-Neal Morse-Beard is.

NIEUW
Archive - Pills
               - Dangervisit
Van "Tour 2010" (Concert Live, 2010)
Toen Archive vorig jaar haar eerste deel van de “Controlling Crowds”-tour beleefde, was dat zonder de fysieke aanwezigheid van zangeres Maria O (die wel via opgenomen video's te zien/horen was). Begin dit jaar, tijdens het tweede deel van de tour was ze echter wel live aanwezig en in die periode werden ook twee live-opnames ter beschikking gesteld door het in live-CD's gespecialiseerde Concert Live. Het betrof de concerten in Brussel en Parijs. Wij doen het vanavond met twee stukken van eerstgenoemde optreden en wel een song van Part I-III en één van Part IV. En uiteraard is Maria op één van die songs te horen. Archive heeft overigens in het verleden al bewezen een uitstekende live-band te zijn en deze dubbelaar onderstreept dat nog eens.

IN HET NIEUWS
Genesis - Dance On A Volcano
Van “A Trick Of The Tail” (Charisma, 1976)
Echt dansen op de vulkaan: om toeristen ervan te overtuigen dat een vakantie in IJsland absoluut veilig is, wordt eind juni een openlucht-popconcert gehouden aan de voet van de Eyjafjalljökull-gletsjer. De uitbarsting van de vulkaan onder deze gletsjer zorgde voor de aswolk die het Europese vliegverkeer ernstig ontregelde. Het popconcert is onderdeel van een grote campagne om het toerisme naar IJsland weer op gang te krijgen. Ondertussen hebben we er overigens een aswolk bij in Guatemala. “A Trick Of The Tail” is het zevende studioalbum van de Engelse band Genesis. Het album werd uitgebracht in 1976, en was het eerste studioalbum waar Phil Collins de zang geheel voor zijn rekening nam, na het vertrek van Peter Gabriel. Het is één van de maar twee studioalbums die in deze bezetting opgenomen is, naast “Wind and Wuthering”. Tijdens live-uitvoeringen wordt een gastdrummer ingezet. In eerste instantie is dat Bill Bruford, later Chester Thompson.  (bron: Wikipedia)

 

LIVE-TIP
Steve Vai & Metropole Orkest - Lotus Feet
Van “Visual Sound Theories” (Epic, 2007)
Nadat de supergitarist in Nederland, dankzij de inzet van onze NPS Radio 6-collega Co de Kloet, al eerder projecten ondernam met het Metropole Orkest, gaat hij dit najaar een samenwerking aan met met Noord Nederlands Orkest. Zaterdag 29 mei begon de voorverkoop voor het Steve Vai Festival dat van 20 t/m 24 oktober 2010 in Groningen plaatsvindt. Steve Vai geeft twee verschillende concerten samen met het Noord Nederlands Orkest (NNO) met zes nieuwe, nog niet eerder uitgevoerde composities. Deze concerten vinden plaats op 22 en 23 oktober 2010 in De Oosterpoort in Groningen. Het jaarlijkse componistenfestival wordt georganiseerd door het Noord Nederlands Orkest, NPS Radio 6 en De Oosterpoort. Speciale gasten zullen zijn:  Christophe Weidmann op elektrische altviool en Mike Kenaelly, verrassend genoeg als pianist.

IN HET NIEUWS
Venice feat. David Crosby - Guinnevere
Van “2 Meter Sessies” (Universal, 2000)
Volgende week vrijdag 4 juni begint de voorverkoop van Roger Waters' “The Wall Live”-concert op vrijdag 8 april 2011 (!!) in de Gelredome in Arnhem. Zijn begeleidingsband bestaat voor een groot deel uit muzikanten die hij al een flink aantal jaren om zich heen heeft maar nieuw zijn de broers / neven Kip, Mark en Michael Lennon, 3 van de 4 leden van de Californische west coast band Venice. Deze dromerige David Crosby-song laat horen hoe goed deze 3 heren hun stemmen met die van Crosby kunnen laten harmoniëren.

LIVE-TIP
Joe Jackson – Slow Song
Van “25th Anniversary Special” (Universal, 2009)
Joe Jackson speelt op 1 oktober in Groningen . Dit zal zeker een ander concert worden dan de DVD waar we nu een nummer van draaien. Op zijn 25th Anniversary-tournee was Joe met een redelijk grote band op tour met multi-instrumentalisten, waaronder een aantal percussionisten die ook diverse strijkinstrumenten bespeelden. Jackson staat ook bekend om het steeds weer omvormen van arrangementen van zijn nummers. Zo wordt het oude “Got The Time” hier volledig op percussie-instrumenten gespeeld. Natuurlijk is “Slow Song” een van de hoogtepunten van Joe’s set.

NIEUW
This Immortal Coil - The Dark Age Of Love
                                     - Outro LSD
Van "The Dark Age Of Love" (Ici D'ailleurs, 2010)
Stéphane Grégoire liet zich voor zijn project inspireren door 4AD-labelbaas Ivo Watts-Russell en zijn project This Mortal Coil. Toch ligt de achtergrond van “The Dark Age Of Love” meer specifiek bij het overlijden in 2004 van Jhonn Balance van de roemruchte band Coil. De plaat is genoemd naar de nooit uitgebrachte derde LP van deze Britse experimentelen onder leiding van Peter Christopherson en bevat voornamelijk neo-klassieke interpretaties van stukken van Coil. Net als
Ivo verzamelde Grégoire gelijkgestemde muzikanten om zijn in vijf jaar tot stand gekomen werkstuk uit te voeren, waarbij Bonnie Prince Billy (alias voor Will Oldham), soundtrackspecialist Yann Tiersen en de Belgische formatie DAAU (oftewel Die Anarchistische Abendunterhaltung) de meest bekenden zijn. En net als bij Coil wordt op dit album gebruik gemaakt van niet alleen alledaagse instrumenten. Zo wordt regelmatig de Ondes Martenot bespeelt. De muziek is, in tegenstelling tot menig origineel, over het algemeen verstilt.

REDELIJK NIEUW
Strawbs - Through Aphrodite's Eyes
Van "The Broken Hearted Bride" (Witchwood Media, 2008)
Dat een aantal jaren geleden de "Hero & Heroine"-line-up van deze groep rond singer/songwriter David Cousins weer samenkwam, daar hebben we wel aandacht aan besteed in Xymphonia. Zo lieten we een live-versie van "Autumn" horen, afkomstig van het genoemde album uit 1974, maar dan in een 2006-live-versie. Nog niet aan de orde kwam het studio-album dat deze bezetting in 2008 opnam. Het is nog steeds het meest recente Strawbs-studio-album. En de gepolijstere The Strawbs uit de studio, bevalt toch beter dan The Strawbs live: David Cousins' matige live-zang is nogal een spelbreker. In de studio komen vooral ook John Hawkens indrukwekkende keyboardverrichtingen beter uit de verf, zoals blijkt uit dit hoogtepunt van het album, dat verder een typische Strawbs-mengeling van meer uptempo folky momenten en gedragener symfonischer passages is. Nog in 2008 verliet Hawken de band trouwens alweer. Op dit moment tourt alleen een Acoustic Strawbs-folktrio en enkele los-vaste afsplitsingen geven occasionele optredens.

IN MEMORIAM – VERVOLG
Bo Hansson - Big City
Van “Magician's Hat” (EMI, 1972)
Onlangs konden we al melden dat de bekende toetsenist Bo Hansson overleden was en zoals zo vaak is dat dan toch een aanleiding om je eens dieper in iemands muziek te verdiepen. En dan kom je tot de conclusie dat zo'n man toch echt veel moois heeft achter gelaten. In 1972 verscheen zijn tweede album “Magician's Hat” als opvolger van het succesvolle “Lord Of The Rings”-album. Daar waar het debuut wat symfonischer getint was, is dit tweede album een heerlijke, bijna Canterbury-achtige mengeling tussen symfo en seventies- jazzrock. Dit nummer is de lange versie van het voor het originele album behoorlijk ingekorte “City” (welke overigens als bonus track wel op deze mooie heruitgave uit 2004 is te vinden).

Sunday 23 Mei 2010 Show No. 892

OPENER
Kansas – The Wall
van “Leftoverture” (Epic 1976)
Dit vierde bandalbum is voor velen het hoogtepunt van de band, samen met de opvolger “Point Of Know Retun”. “Leftoverture”  bevat rijke symfonische rockkathedralen als “Miracles Out Of Knowhere” en dit “The Wall”.

IN MEMORIAM RONNIE JAMES DIO
Rainbow – Catch The Rainbow
van “Rainbow” (Polydor, 1975)
Afgelopen maandag overleed op 67-jarige leeftijd Ronnie James Dio. Vorig jaar werd er darmkanker bij hem geconstateerd, en hoewel het er naar uitzag dat Ronnie aan de beterende hand was en er zelfs al een tour met Heaven & Hell (ofwel Black Sabbath zonder Ozzie, maar met Dio) was gepland bezweek hij toch aan de ziekte. Ronnie is als heavy metal-zanger zeer invloedrijk geweest en is te horen op een aantal essentiële heavy metal platen. Naast natuurlijk de eerste paar Rainbow-albums zong hij op de misschien wel beste Black Sabbath-platen, “Heaven And Hell” en “Mob Rules”. Verder is hij bij het grote publiek in Nederland voornamelijk bekend als de stem van de kikker in “Love Is All” van Roger Glover, met dat leuke tekenfilmpje. En natuurlijk vergeten we zijn zeer verdienstelijke solo-carrière niet, vooral zijn eerste eigen Dio-plaat “Holy Diver” is een klassieker in de metalwereld.

NIEUW
La Maschera Di Cera  - Il Declino / Phoenix
"Petali Di Fuoco" (Immaginifica, 2010)
Ook dit is een band van Fabio Zuffanti. Met deze groep maakt hij pure seventies-style Italoprog, in de stijl van de grootheden van toen, zoals PFM, Le Orme en Banco. Of het dan wel 'progressief' mag heten is dan natuurlijk de vraag. Fraai en meeslepend is het beslist, vooral door de aangename toetsenpartijen, vol vintage-geluiden. Dit nummer opent enigszins Deep Purple-achtig stevig, maar wordt gaandeweg steeds lyrischer en sfeerrijker, om over te gaan in een instrumentaal stuk waar de fraaie en sfeervolle soli je om de oren vliegen.

REMASTER
Jones, Rickie Lee - We Belong Together 
                                Traces Of The Western Slopes
Van "Pirates" (Warner Bros. Records, 1981/Mobile Fidelity Sound Lab, 2009)
Rickie Lee Jones had een stormachtige entree in de rockwereld toen het nummer “Chuck E's In Love” van haar titelloze debuutplaat in 1979 een wereldhit werd. Die plaat was opgenomen met de crème-de-la-crème van de Californische jazzrockmuzikanten en liet een soort muziek horen die te omschrijven valt als 'Steely Dan meets Tom Waits'. Met opvolger “Pirates” hadden zowel journalisten als fans het een stuk moeilijker, aangezien de zangeres/toetseniste met een ambitieus werkstuk kwam, waarin de piano het hoofdinstrument was en de sterk verhalende songs zoals “Traces Of The Western Slopes” soms tot mini-symfonieën uitgroeiden. Jones heeft nooit meer zo'n wereldhit gescoord, maar haar platen vinden nog wel steeds aftrek bij een grote selecte groep liefhebbers. Vorig jaar verscheen bij het fameuze Mobile Fidelity Sound Lab-label een prachtig klinkende (stereo-)SACD, waarin de uitgekiende arrangementen perfect tot hun recht komen.

NIEUW  / LIVETIP
Mike Stern - Moroccan Roll
Van "Big Neighborhood" (Heads Up, 2009)
Gitarist Stern maakt met een hoop prominente vrienden een album dat laveert tussen swingende pure jazz en jazzrock. Op dit nummer zijn collega-gitarist Steve Vai, drummer Dave Weckl en toetsenist Jim Beard te gast, wat leidt tot een stomende jazzrocktrack met in de melodie lichte Arabische invloeden. Vandaar blijkbaar de titel. Het betreft hier dus géén Brand X-cover. Verder zijn op het album o.a. Esperanza Spalding, Medeski Martin & Wood en Richard Bona te gast. Zaterdag 10 juli speelt Stern, met in zijn groep o.a. Trompettist Randy Brecker en genoemde Weckl, op het North Sea Jazz Festival in Rotterdam.

LIVETIP
Galahad – Ocean Blue
van “Following Ghosts” (Avalon, 1998)
Galahad zal de aftrap doen op het Loreley Festival in Sankt Goarshausen op 3 september. Dit nummer is afkomstig van het meest experimentele Galahad-album, “Following Ghosts”, waar veel met beats en zelfs dansbare ritmes wordt gewerkt. Momenteel is de band weer een stuk steviger. Twee van de leden van Galahad zijn overigens ook tijdens het Twelfth Night-optreden te bewonderen.

SEVENTIES / OPENER
Goblin - Connexion
Van "The Fantastic Voyage Of Goblin" (Bella Casa / Cherry Red Records, 2007)
Wat Popol Vuh is voor Werner Herzog, is het Italiaanse Goblin voor landgenoot Dario Argento. Meerdere decennia stond de band de beroemde Italiaanse horrorregisseur muzikaal bij met sfeerondersteunende soundtracks en herkenningsmelodieën. Daarbij werd er soms niet al te onopvallend geknipoogd naar de sounds van bands als King Crimson, Manfred Mann's Earth Band of zoals in dit onderhavige geval Alan Parsons Project. Als je niet beter zou weten zou je denken dat dit "Connexion" het intro is van een APP-plaat. Het is het herkenningsthema van de film "Contamination" uit 1980.

CONCERTTIP / HERUITGAVE
Steve Hackett - Ghost In The Glass
Van het album “Out Of The Tunnel's Mouth” (Eigen beheer, 2009/Inside Out, 2010)
De voormalige Genesis- en GTR-gitarist is met zijn band morgen, maandag 24 mei, te bewonderen in de Mezz in Breda en dinsdag in De Boerderij in Zoetermeer. De tournee is ter promotie van het album “Out Of The Tunnel's Mouth” dat hij vorig jaar al in eigen beheer uitbracht, maar dat deze maand bij Inside Out is heruitgegeven. Inside Out levert ook een speciale dubbel-CD-editie met een  CD met recente live-opnamen.

NIEUW
Fantasmagoria - Joanni
Van "Day And Night" (Poseidon/Musea, 2009)
“Day And Night” is, na de live-EP “At Star Pine's Cafe” uit 2004, het volwaardige debuut van het zichzelf als violin progressive omschrijvende Fantasmagoria uit Japan. Hoewel violiste Miki Fujimoto inderdaad een hoofdrol vervuld in de instrumentale progressieve rock, is er ook genoeg ruimte voor gitaar en toetsen, waardoor regelmatig duels tussen deze hoofd-instrumenten uitgevochten worden. Fujimoto heeft een klassieke opleiding in de VS en Spanje gehad en treedt ook als solo-artieste op. Dit verklaart mede de soms klassieke insteek van de muziek. Toch weet men ook onder andere jazzrock en folk te integreren, wat een frisse, moderne schijf oplevert.

PROGRESSIEVE SINGER/SONGWRITER
Roy Harper - When An Old Cricketer Leaves The Crease
Van “HQ” (Harvest, 1975 / Science Friction, 2001)
Roy Harper is bij velen voornamelijk bekend door zijn gastrol op Pink Floyds “Have A Cigar”. Iin Engeland is hij echter met name bekend om zijn progressieve singer/songwriter-albums uit de jaren '70. zoals het album “HQ” (1975) waar dit nummer van afkomstig is en waar op o.a. David Gilmour en Chris Spedding op gitaar zijn te horen en Bill Bruford op drums. Dit is echter Roy Harper alleen op z'n akoestische gitaar samen met de Grimethorpe Colliery Brassband gearrangeerd door David Bedford. In Engeland is het tot een van z'n best bekende songs uitgegroeid.

SYMFONISCHE JAZZROCK
Bad Dog U - Olderwisersadder
Van “Bad Dog U” (eigen beheer, 2004)
In 2004 verscheen het titelloze album van deze symfonische jazzrock-formatie rond gitarist Ernie Denov en toetsenist Rick Snyder. Sindsdien is het angstvallig rustig gebleven rond deze band. Aan optreden zijn ze ook niet veel meer toegekomen sindsdien merendeels omdat Denov als professioneel muzikant op allerlei andere vlakken actief is. Echter, hij heeft recentelijk wel laten weten binnen nu en 4 jaar met een nieuw album op de proppen te willen komen. Ondertussen doen wij het nog even met dit ietwat Happy The Man-achtige stuk.

Blue Öyster Cult - Last Days Of May (live)
Van “On Your Feet Or On Your Knees” ( Columbia , 1975)
Voor ons redactielid Aldwin is dit nummer één van zijn all-time favorites. Een song met geweldig gitaarsolo en gezien de datum een zeer toepasselijk titel. Blue Öyster Cult is een Amerikaanse psychedelische hardrockband die eind jaren zestig gevormd werd en nog steeds actief is. De band is waarschijnlijk het bekendst van twee nummers: “(Don't Fear) The Reaper” van het album “Agents Of Fortune” uit 1976 en “Burnin’ for You” van het album “Fire Of Unknown Origin” uit 1981. Het eerste nummer werd gebruikt in de film “Halloween” en ook in de miniserie ”The Stand” van Stephen King.

SPACEN TOT WE ER BIJ NEERVALLEN
Amorphous Androgynous - The World Is Full Of Plankton
“Alice In Ultraland” (Capitol, 2005)
Amorphous Androgynous is de psychedelische vlag waar onder elektronica-duo Future Sound Of London al weer heel wat jaren opereert. Hun tweede volledige album “Alice In Ultraland” verscheen 5 jaar geleden en dat is een mooie reden om daar nu maar eens een track van te draaien. Deze muziek is meer dan uitstekend geschikt voor mooie, warme voorjaarsweekenden en het is dan ook heerlijk wegzweven op de kamerbrede toetsenpartijen en loom slagwerk met lekker pittige gitaaruitbarstinkjes.

IN HET NIEUWS
Ayreon - One Small Step
Van het album “Universal Migrator 1 - The Dream Sequencer” (Transmission, 2000)
Ayreon is een muziekproject van Arjen Anthony Lucassen. Ayreon heeft een stijl die het meeste is afgeleid van heavy metal en progressieve rock, maar combineert diverse muziekgenres, waardoor in feite een nieuw genre ontstaat. Lucassen schrijft, zingt en speelt instrumenten op alle Ayreon-albums. Daarnaast treden vele gastmuzikanten op, zoals Bruce Dickinson, Anneke van Giersbergen, Fish, Damian Wilson, James LaBrie en Barry Hay. Vanwege de vele gastmuzikanten is het moeilijk voor Ayreon om liveoptredens te geven. Toch waagde Arjen in 2002 een poging met de Star One feat. Ayreon tour.Momenteel werkt Arjen aan een nieuw Star One album.

Sunday 16 Mei 2010 Show No. 891

Aldo Nova - All Night Long
van “Subject” (Epic, 1983)
Afkomstig van het tweede en meest succesvolle album van deze AOR-legende. Aldo zou dit jaar eindelijk weer live gaan spelen, en zelfs op het Sweden Rock festival staan. Helaas mag hij na een operatie om gezondheidsreden nog niet live spelen, dus zal het pas 2011 worden.

NIEUW
Pain Of Salvation - What She Means To Me
                                 - No Way
Van "Road Salt One - Limited Edition" (Inside Oout, 2010)
Eindelijk een volwaardige opvolger voor "Scarsick" en opnieuw laten Daniël Gildenlöw en z'n mannen je stilistisch alle hoeken van de kamer zien en weten ze opnieuw flink te irriteren, maar ook verrassend vaak te behagen. Voordeel dat het overserieuze hoor-mij-eens-superintelligent-zijn karakter van vroege platen door de loop der jaren vervangen is voor een opener, minder rigide geluid. Deze "Limited Edition" begint meteen met een bonustrack: een stukje a capella-zang à la Moon Safari, gevolgd door stomend rockende "No Way", dat zo op The Beatles' "Abbey Road" had gekund (en dat geldt voor meer passages van het album). Het bezwerende "No Dust" lijkt geïnspireerd op Amerikaanse negro-spirituals. "Sleeping Under The Stars" is een duizeligmakende wals dat naar vooroorlogs vaudeville-cabaret knipoogt. Van de eind vorig jaar verschenen EP "Linoleum" is alleen het titelnummer hier te vinden. Het is een van de hardste en ook een van de meest old-skool PoS-nummers hier. Overigens is Gildenlöw op dit moment op tournee als extra muzikant van Transatlantic.

NIEUW
Lightning Dust - Wondering What Everyone Knows
                         - Take It Home
Van "Infinite Light" (JagJaguwar, 2009)
“Infinite Light” is het tweede album van het moderne folkrock-duo Amber Webber en Joshua Wells uit Canada. Voor beiden is het een zijproject naast de hard rockende band Black Mountain. Wat opvalt aan de sound is dat er veel gebruik wordt gemaakt van subtiele keyboards; wat dat betreft bouwt de CD mooi op naar een soort symfonische climax, gevormd door het vanavond gedraaide tweeluik. Overigens moet de zang van Amber je wel liggen; ze heeft regelmatig een vreemde triller in haar stem, maar gelukkig hoor je daar weinig van als de Mellotron-achtige toetsen het tenslotte overnemen. Afgelopen woensdag was men trouwens nog in Paradiso om deze schijf te promoten.

REMASTER
Winwood, Steve: Night Train 
Van "Arc Of A Diver" (Island, 1980/Universal Island Records, 2007)
Na The Spencer Davis Group, Traffic, Blind Faith en Stomu Yamashta werd door de muziekwereld reikhalzend uitgekeken naar het solodebuut van Steve Winwood, dat in 1977 verscheen. Ondanks goede kritieken vond men dat hij daarop niet het achterste van de tong had laten zien. Wel jubelend was men over opvolger ”Arc Of A Diver” in 1980, waarop de multi-instrumentalist alles zelf inspeelde. Het album klonk beduidend elektronischer dan haar voorganger, wat de meeste luisteraars wel zullen herkennen aan de klassieker “While You See A Chance”. Net als van het debuut is er eigenlijk nooit een goede remaster van de CD geweest. Wel verscheen in Japan in 2007 een gelimiteerde remaster op SHM-CD (Super High Material-CD) en onlangs kwamen weer enkele exemplaren daarvan beschikbaar, gestoken in mini-LP-hoesje. Het gekozen nummer is het meest opzwepende en rockende van het album; gedurende de hele track heb je het gevoel in een voortrazende trein te zitten.

35 JAAR GELEDEN
Druid - Dawn Of Evening
Van “Toward The Sun” (BGO, 1975/1995)
Het album “Toward The Sun” van de Britse groep Druid verscheen 35 jaar geleden. De discussie zal altijd zijn of deze heren schaamteloze Yes-naäpers zijn, of goedbedoelende trouwe volgelingen van de muzikale Yes-filosofie. Make up your own mind :-)

LIVE-TIP
 Transatlantic -Dancing With Eternal Glory / The Whirlwind (Reprise)
Afkomstig van “The Whirlwind” (Inside Out, 2009)
Deze supergroep is komende donderdag te bewonderen in Tilburg, 013. Dit belooft een meer dan 3 uur durend spektakel te worden, met natuurlijk integraal het nieuwe album en een aantal andere highlights.

LIVE-TIP/OPENER
Beck, Jeff: Hammerhead
Van "Emotion & Commotion" (Rhino/Atco, 2010)
“Hammerhead” is één van de weinige ouderwet (jazz)rockende stukken op het met gemengde gevoelens ontvangen “Emotion & Commotion”. Het stuk werd geschreven met een Jan Hammer-riff in gedachten, vandaar wellicht de lekkere groove. Het bevat tevens de weinige momenten dat de orkestrale arrangementen stevig knallen in de stijl van het door Beck als vergelijkingsmateriaal genoemde “Blow By Blow”; de overige arrangementen zijn voor menigeen vaak wel erg gladjes. Jeff Beck speelt op 13 oktober in het Utrechtse Vredenburg Leidsche Rijn met band.

LIVE-TIP
Magma - ËMËHNTËHTT-Ré II 
Van "ËMËHNTËHTT-Ré" (Seventh Records, 2009)
Magma is een verrassende naam op de jaarlijkse Music Meeting in Nijmegen, op 22 mei aanstaande. Eind 2009 verscheen het fascinerende "ËMËHNTËHTT-Ré" vol energieke, soms tegen jazzrock aanleunende muziek, die bandleider Christian Vander zelf 'zeuhl' heeft gedoopt. Hij en het hem ondersteunende koor zingen in een zelfbedachte taal, Kobaia. 'Zeuhl' betekent 'hemels' in het Kobaia. Oordeel zelf...

LIVE-TIP
Pineapple Thief – My Bleeding Hand
Van “Tightly Unwound” (K-Scope, 2008)
Het Britse Pineapple Thief maakt sfeervolle, slepende, licht-progressieve rock, ergens tussen Radiohead en Porcupine Tree, met net als Porcupine Tree som behoorlijk stevige erupties met haast metal-achtige gitaardrones. Daar staan dan weer de nodige intieme, melancholieke, door  Mellotron-tapijten gedragen sferen tegenover. Dit album verschijnt op het K-Scope-label, waarop ook  niet-Porcupine Tree-uitingen van Steve Wilson (zijn solo-album en werk met No-Man) verschijnen. En dit sluit daar prachtig op aan. Pineapple Thief speelt 23 oktober in  de Zoetermeerse Boerderij en een dag later in De Pul in Uden

Blind Ego – Leave
Van “Numb” (Red Farm, 2009)
In 2005, nadat hij vijf albums had uitgebracht met zijn band RPWL, besloot gitarist Kalle Wallner dat het hoog tijd was om zijn eigen verhaal te schrijven. Veel vrienden waren enthousiast over dit idee en droegen een mooi muzikaal steentje bij aan dit project, zoals  John Jowitt van IQ en Paul Wrightson van Arena. In 2007 verscheen het eerste album “Mirror”. Daarna tourde Blind Ego door Europa en speelde ook op een paar festivals (Rosfest/US-Philadelphia, enz.). Twee jaar later maakte Kalle Wallner een tweede album, getiteld “Numb”. Dit album rockt meer dan z'n voorganger en focust op de gitaren. (bron: www.rpwl.net)

IN MEMORIAM
Kevin Gilbert & Toy Matinee CD5 Queen Of Misery (live) 4:30
Van "Van "Kevin Gilbert Performs Toy Matinee Live" (Gilbert Properties Partnership, 2010)
Morgen, 17 mei, is het 14 jaar geleden dat Kevin Gilbert overleed. Daarom nog een nummer van de heerlijke live-CD die onlangs verscheen, zo'n 4 jaar voor z'n dood opgenomen. Let op het heerlijke baswerk van Spencer Campbell. Maar dat hoeven we eigenlijk niet apart te vermelden, want het zit prachtig vooraan in de mix. Het nummer gaat in ieder geval niet over Sheryl Crow, want de relatie met haar moest toen nog beginnen: zij is hier de toetsenist.

Archive – Chaos
Van “Controlling Crowds, Vol. 1” (Warner, 2009)
Een jaar geleden verscheen het 6de studio album van deze britse trip-prog band. Wederom wist Archive het publiek te boeien met een mengelmoes van invloeden. Naast verschillende pop-invloeden zijn verschillende nummers weer sferisch en episch opgebouwd. Wel wordt er meer gebruik gemaakt van beats op deze plaat en is er zelfs af en toe een heuse rap te beluisteren. Al met al laat “Controlling Crowds” een consolidatie van het bandgeluid horen.

Elbow – One Day Like This
Van “The Seldom Seen Kid” (Fiction, 2008)
Dit alweer twee jaar oude album is Elbow in optima forma: grillig en groots, episch en melancholiek. Daarbij omzeilt de band nog altijd de makkelijke weg, hebben de ‘liedjes’ (een omschrijving waarmee je de stukken eigenlijk te kort doet) veelal een slepend tempo en blijkt maar weer ‘s wat een goeie zanger Guy Garvey intussen is geworden. Het album werd dan ook een eclatant succes en won ook diverse prijzen. Het leidde o.a. tot een integrale heropname met koor en orkest. (met quotes van Raymond Rotteveel, Oor)

HERNIEUWDE AANDACHT
The Tangent - Perdu Dans Paris
“Down And Out In Paris And London ” (Inside Out, 2009)
Na het, voor sommigen, wat tegenvallende “Not As Good As The Book” revancheerde The Tangent zich op de valreep van 2009 met “Down And Out In Paris And London”. “Perdu Dans Paris” is één van de prijsnummers van het album. In dit nummer beschrijft zanger/toetsenist Andy Tillison hoe hij vanuit zijn hotelkamer uitkijkt over de mensen die de nacht moeten doorbrengen in de straten van Parijs, waar hij het duidelijk moeilijk mee heeft. Het instrumentale middenstuk is ouderwets smullen geblazen.

 
Sunday 09 Mei 2010 Show No. 890

OPENER
Aviary – As Close As You Can Get
Van “Aviary” (Song Haus Music, 1979)
De muziek van het Amerikaanse Aviary wordt vaak als 'pomprock' omschreven Licht-progressieve rock met AOR-trekjes, waarbij in Aviary's geval invloeden van Kansas en Styx gemengd worden met invloeden van Britse groepen als Queen, E.L.O. en 10CC. Lang leek dit titelloze album uit 1979 het enige, maar in 2003 verscheen er zowaar een tweede album, “Ambition”.

NIEUW
Future World Orchestra - Roulette
Van "Regenerated" (eigen beheer, 2010)
Future World Orchestra is de naam waaronder de Nijverdaller Robert Pot al zo'n 30 jaar synthesizermuziek maakt. Halverwege de jaren '80 leverde dat zelfs nog een hitje op (toen was FWO trouwens nog een duo). Zo'n tien jaar geleden hadden we Pot in de studio te gast wegens de release van "Hidden Files", een combinatie van heropnamen, enkele nieuwe stukken en niet eerder op eigen albums uitgebracht werk. Nu ligt er een opvolger, die helemaal gevuld is met heropnamen. Dit "Roulette" is een van Pots meer symfonische werken, met volle orkestrale sounds en kosmische geluiden. Pot is ook niet vies van disco en synthipop, zodat de enkele vocale tracks behoorlijk in de buurt komen van de sound van Modern Talking.

HERUITGAVE
P.F.M. - Paper Charms
Van "Chocolate Kings" (Manticore, 1976/Esoteric 2010)
In 1976 had Premiata Forneria Marconi er twee Engelstalige albums opzitten. Dit betrof Engelstalige versies van eerder alleen in Italië uitgegeven albums met Italiaanse teksten. Dat ging namelijk zo: ELP-zanger/bassist Greg Lake had de band 'ontdekt' en gezorgd dat PFM op ELP's Manticore-label terechtkwam. ELP's tekstschrijver Pete Sinfield zorgde voor nieuwe Engelstalige teksten. In 1976 had men genoeg zelfvertrouwen zélf Engelse teksten te schrijven én een nieuwe zanger, Bernardo Lanzetti, die ze geloofwaardig kon vertolken. Dat bood de instrumentalisten bovendien de mogelijkheden zich geconcentreerder op het spel te richten. Het leidt tot een minder romantische, stoerdere, sound. Supersnelle, virtuoze  loopjes onder de gruizige aardappelstem van Lanzetti. Dat dat gecombineerd met bijzonder fraaie melodieën en arrangementen nog steeds voor oorstrelende schoonheid kan leiden bewijst o.a. "Paper Charms". Deze editie gaat vergezeld van een CD met een in Engeland opgenomen live-concert. In deze wat rauwe opnamen is te horen dat men zich bij het componeren soms toch wat overschat heeft in virtuositeit. Vooral de gitarist laat nogal wat nootjes schieten. Vandaar dan maar (de blijkbaar nooit gedraaide) studio-versie van het nummer.

WERELD VOL MUZIEK
Eduardo Bort – Pictures Of Sadness
van “Eduardo Bort” (Movieplay, 1975)
Eduardo Bort is een Spaanse componist en gitarist die begin jaren '70 twee progressief-psychedelische platen heeft gemaakt die wel erg dicht bij de Italiaanse school liggen met een geluid dat ergens tussen Le Orme en Pink Floyd ligt.

HERUITGAVE
Dire Straits - Telegraph Road
Van "Alchemy Live" (1984/2010 Universal)
Toen het medium CD geïntroduceerd werd, was Dire Straits DE band waar Philips de CD mee promootte. Het schijnt dat Philips zo ongeveer moest smeken om een nieuwe Dire Straits-album ("Brothers In Arms"). Toen het medium DVD op de markt kwam was Dire Straits blijkbaar niet 'hot' meer. Van de twee verschenen live-video's verscheen de muzikaal minst spannende (maar beeldtechnisch wel betere) het eerst op DVD: "On The Night", in 2004, 11 jaar na de VHS-release. Nu, 26 jaar na de VHS-release, is dan eindelijk "Alchemy" verschenen, een registratie van een concert uit de "Love Over Gold"-tournee. Met het titelnummer "Private Investigations" en het epische "Telegraph Road" was dat het meest sfeerrijke en symfonisch getinte album van de band, die muzikaal toch vooral z'n wortels in rock 'n' roll had. Aan deze DVD is meer zorg besteed dan aan de kale "On The Night"-uitgave: een boekje met essay en foto's en de nodige extra's. Eerst een BBC-documentaire uit 1980 t.t.v. de opnamen van "Making Movies", getiteld "Arena" en een paar live-optredens uit TV-popprogramma's. Volgens de playlist is het machtige "Telegraph Road" nooit gedraaid. Voor menig symfo-liefhebber van eind-dertig en begin-veertig is het nummer een van de tussenstadia van het luisteren naar gemiddelde FM-radiorock naar meer progressieve albumrock

PRE-HISTORIE
Pink Floyd – Set The Controls For The Heart Of The Sun
(Live in Paradiso, 1968)
In 1968 speelde Pink Floyd een show in Paradiso. Dit concert werd indertijd opgenomen door Hilversum 3. Door een technisch probleem met microfoons was de band gedwongen tot het spelen van  een compleet instrumentale set. Hierdoor zijn de opnamen nooit uitgezonden! Echter een kleine 40 jaar na dato lekte de opname toch uit en kunnen we nu genieten van een van de nummers.

OPGEFRISTE HERUITGAVE
King Crimson - In The Court Of The Crimson King
Van “In The Court Of The Crimson King” (E'G, 1969 / eigen beheer, 2010)
We zijn aanbeland in het tijdperk dat simpel remasteren niet meer voldoende is, maar er gekozen word om klassieke rock albums zelfs geheel op nieuw te mixen. The Doors en Genesis deden het met soms goede resultaten met hun catalogus boxen, Mike Oldfield is intussen ook begonnen aan z'n hele oeuvre en ook King Crimson is nu bezig om voor de vierde keer haar materiaal op CD aan te bieden. Maar de nieuwe remix van Steve Wilson is er wel een van een grote schoonheid en daarom nog maar weer eens aandacht voor het debuut van King Crimson.

LIVE-TIP
Solstice - Flight
Van het nieuwe album “Spirit” (F2/Festival Music, 2010)
“Flight” is een van de hoogtepunten van het nieuwe Solstice-album met een mooie Led Zeppelin- achtige climax. Solstice is ook te bewonderen op het Loreley Festival in het eerste weekend van september in het Duitse St. Goarshausen.

LIVE-TIP
Overhead - Time Can Stay
Van “And We're Not Here After All” (Musea, 2008)
Zaterdag 15 mei a.s. staat deze band in Movie, Bielefeld (D) en uit ervaring weten we dat dit een band is die je op z'n minst een keer live moet hebben gezien. Deze song is afkomstig van hun beste album tot nu toe.

WERELD VOL MUZIEK
Nosound - Kites
Van "Lightdark" (K-Scope, 2008)
Italiaanse fans van No-Man, die zelfs de bandnaam op die van hun helden hebben geënt. No-Man-zanger is er wel gecharmeerd van en doet aan het album mee in een song die zo op een No-Man-album had gekund. Dit "Kites" wordt gezongen door bandleider/componist Giancarlo Erra zelf en heeft als basis weldadige Mellotron(-achtige) tapijten à la "In The Court Of The Crimson King", gecombineerd met zwaarmoedig cellospel van Marianne de Chastelaine.

HERUITGAVE / SINGER/SONGWRITER
Janis Ian - Bright Lights & Promises
                  - In The Winter
Van “Between The Lines + Old Grey Whistle Concert” (CBS 1975, BBC, 1976 / Edsel, 2010)
Edsel Records brengt nagenoeg Janis Ians catalogus opnieuw op cd uit. Ze doen dat in mooie uitgaven waarbij er voor een heel aantrekkelijke prijs 2 albums als dubbelaar aan elkaar gekoppeld zijn. Dit alles ondersteunt door mooie boekwerkjes samengesteld door Janis Ian zelf. Haar doorbraakalbum “Between The Lines” (1975) is een uitzondering in deze reeks waarbij deze niet een dubbel-cd is maar een enkele CD plus een DVD met daar op een 45 minuten durend live-optreden, opgenomen voor BBC's “Old Grey Whistle Concert” in 1976. Van dit optreden laten we “Bright Lights & Promises” horen gevolgd door “In The Winter” van het originele album.

MEI-HERDENKINGEN
The Flower Kings - Train To Nowhere / Oblivion Road
Van “Back In The World Of Adventure” (Foxtrot Records, 1995)
Passende in deze herdenkingsmaand is dit aan de Zweedse diplomaat Raoul Wallenberg opgedragen stuk. Als diplomaat is hij in staat geweest om 20.000 tot 100.000 Hongaarse joden te redden van een zekere dood in Duitse vernietigingskampen.

Sunday 02 Mei 2010 Show No. 889

NIEUW/OPENINGSNUMMER
Landau/Ford/Haslip/Novak - Soft In Black Jeans
Van "Renegade Creation" (Provogue, 2010)
Bassist Jimmy Haslip produceerde dit album van vier topkrachten. De aanpak is songmatig en dat is in het voordeel van Robben Ford, die immers een ervaren songschrijver is met vele soloplaten op zijn naam, die soms bluesy zijn, soms wat naar jazzrock neigen of meer popsensibiliteit hebben. Zijn songs zijn dan ook de beste hier, waarbij zijn soepele zangstem ook een pre is boven de krakeriger Michael Landau, de andere hoofdcomponist/gitarist/zanger alhier. "Soft In Black Jeans" is het meest pakkend en doet wat denken aan de licht-progressieve rocknummers van Mike Keneally of Umphry's McGee.
Veel nummers hebben iets bluesrock-achtigs, maar de jazzrockachtergrond van de heren verloochent zich niet en klinkt door in het heerlijke spel.

NIEUW
Unitopia - What Kind Of World
Van "Artificial" (Inside Out, 2010)
De Australische groep liet op voorganger "The Garden" (2008) een toegankelijk en pakkend proggeluid horen, dat voortbouwde op De Grote Namen uit het genre. Sterker nog: er werd wel heel opzichtig gequoot. Stilistisch is er op dit derde album niet zo veel veranderd, nog steeds een Australische neoprogvariant met zowel Genesis- als Pink Floyd-achtige trekjes, maar vaak ook niet ver uit de buurt van Britse hedendaagse groepen als IQ en Arena. Letterlijk kopiëren gebeurt nu alleen in het Beatles-eerbetoon "Nothing Lasts Forever", maar dan met duidelijke bronvermelding. Hoofdwerk van de CD is de titelsuite, bestaande uit 10 in elkaar overlopende nummers. Dit "What Kind Of World?" komt uit de 'bonus-suite  "Relative World"

NIEUW
The Enid - Space Surfing
                   Malacandra 
Van “Journey's End” (Enidworks, 2010)
“Journey's End” is het tiende studio-album van deze enigmatische Britse über-symfonische band rond toetsenist Robert John Godfrey. De titel slaat eigenlijk op het feit dat dit album komt na misschien wel Godfrey's moeilijkste periode in z'n leven, een periode waar in hij kampte met een waar writer's block. Al met al heeft het hem 10 jaar gekost om daar uit te komen, met name daarbij geholpen door een flinke jeugdige injectie in de band. Het zijn ook die leden, met name zanger/geluidstechnicus Max Read en gitarist Jason Ducker die flink hun steentje bijdragen op het muzikale vlak. Resultaat: The Enid is wat spacier geworden misschien zonder overigens haar typische eigen klassieke klank kwijt te zijn geraakt.

HERUITGAVE
Magenta -Home From Home 
Van "Home - Complete 2CD Edition" (Tigermoth Records, 2010)
Magenta had in 2006 zo'n 100 minuten muziek voor een nieuw album. Na veel wikken wegen werd echter besloten een enkele CD met een kleine 80 minuten muziek uit te brengen. Al snel had bandleider Rob Reed spijt. Niet alleen bleef er zo veel muziek op de plank liggen, ook was het hart uit het album gesneden, nota bene een conceptalbum over reizen, heimwee, de zoektocht naar je 'thuis'. Toen de eerste editie van het album helemaal op was ging het dan ook jeuken, wat leidde tot deze complete editie.
Dat is de officiële versie van het verhaal. Nu de kwaadaardige: Het is natuurlijk ook een slimme manier om twee keer te verdienen aan één opnamesessie, want de meeste bezitters van de enkel-CD-editie zullen ook deze nieuwe willen. Dat levert mooi wat opbrengst op op een moment dat de band concerten heeft moeten afgelasten wegens het vertrek van bassist Dan Fry.
gezien de kwaliteit van dit "Home From Home" is het in beide gevallen een beetje gek dat dit zolang achter is gehouden: het is een sterker nummer dan sommige al op de eerste editie aanwezige stukken, die wel erg opzichtig quoten uit het oeuvre van Yes en Genesis.

KRAUTPROG
Hoelderlin  - Sky Lift
Van "Rare Birds" (EMI, 1977)
Melodieuze, warm en vloeiend gespeelde symfonische rock uit ons oosterbuurland, met zeker trekken van Camel en Focus. Muziek waar je van het soort waar je meteen van die licht verkleurde jaren '70-filmpjes bij in gedachten krijgt.

PROGFOLK:
Trader Horne - Morning Way
Van “Morning Way” (Dawn/Pye, 1970 / Esoteric, 2008)
Kort na het verschijnen van het eerste album van Fairport Convention verliet Judy Dyble deze band om vervolgens betrokken te raken bij een oer-versie van King Crimson, waar in ze zich ook niet echt thuis voelde. Samen met Jackie McAuley vormde ze daarna het duo Trader Horne, dat in 1970 één album mocht maken voor het sublabel Dawn  van Pye Records. In 2008 kreeg dit album eindelijk z'n officiële cd-release dankzij Esoteric Recordings, geremasterd en met 4 bonus tracks..

LIVE-TIP / OPENER
Steve Hackett – Tubehead
Van “Out Of The Tunnel’s Mouth” (Wolfworks, 2009)
De voormalige Genesis-gitarist speelt op 24 mei in Breda. Overigens is zijn nieuwe plaat nu ook verkrijgbaar met bonus disc waarop vijf uitvoeringen van Genesis-nummers staan, die afkomstig zijn uit de huidige live set.

NIEUW
Genesis – In The Cage / Cinena Show / In That Quiet Earth / Slippermen
              - Afterglow
Van "1981-2007 - The Movie Box" (Virgin, 2009)
Als vijfde en laatste verzamelbox die samen het "complete" materiaal van Genesis zouden moeten bevatten, verscheen eind 2009 The Movie Box, met daarin vier live-DVD's “Three Sides Live”, “The Mama Tour”, “Live At Wembley Stadium” en “The Way We Walk”. De eerste twee waren nog niet eerder op DVD verschenen, terwijl er van “The Mama Tour” in die tijd ook geen live-album verscheen. Tevens is er nog een geremasterde versie van de documentaire “Genesis: Behind The Music” toegevoegd en is er ruimte vrijgehouden voor “When In Rome”, de in 2007 verschenen DVD van de reünie-tour. “Three Sides Live” is een documentaire, waarin interviews vermengd worden met de gebruikelijke beelden rondom een concert plus enkele tracks (sommigen gedeeltelijk) die op de dubbel-LP met dezelfde naam verschenen. De rest van die dubbelaar is slechts als audiomateriaal toegevoegd, echter wel, net als de rest van de set, in 5.1 surround. Naast pakkende uitvoeringen van “Abacab”, “Mama” en “Home By The Sea” is het hoogtepunt van “The Mama Tour”ongetwijfeld de gebruikelijke medley, met dit keer eens “In That Quiet Earth” in plaats van “Firth Of Fifth”. Helaas sluit het optreden met een andere medley af, waarin allerlei rockclassics door de wat te nadrukkelijk aanwezige Phil Collins worden voorgedragen.

IN MEMORIAM 1: MORRIS PERT
Suntreader – Stardance 
Van “Zin Zin” (Island 1973)
Op 27 april overleed drummer en percussionist Morris Pert. Hij werd geboren in Schotland, studeerde percussie en compositie aan de London Academy Of Music en na zijn studie ging hij op tournee met de Japanse percussionist Stomu Yamashta. Wat vervolgens leidde tot zijn eigen groep Suntreader. Verder schreef hij veel muziek in opdracht van de BBC, deed daarnaast veel sessie werk en was band lid van verschillende bands. Zo kennen wij hem o.a. van Mike Oldfield, Peter Gabriel en Brand X. Ook bevond hij zich in de wereld der elektronische muziek, vooral in zijn laatste jaren.
Wij draaien nu iets van zijn eerste band Suntreader. Muzikaal kan dit het meest vergeleken worden met een band als Soft Machine; het gebodene is niet echt toegankelijk voor een breed luisterpubliek.

IN MEMORIAM 2: BO HANSSON
Bo Hansson - Early sketches from Midgård
van “Sagan Om Ringen” (Silence, 1970)
op 26 april overleed de legendarische Zweedse toetsenist Bo Hansson. Hij begon zijn carrière in een duo dat hij vormde met Janne Karlsson. Het bracht drie psychedelisch jazz-rock albums uit, waarop alleen drums en toetsen te horen zijn. Het duo was immens populair in Zweden en jamde zelfs met Jimi Hendrix die vervolgens de Hansson-compositie “Tax Free” opnam. Solo nam Bo verschillende albums op. Zijn eerste release, een adaptatie van “The Lord Of The Rings” (“Sagan Om Ringen”) uit 1970 heeft in de prog wereld dan ook een cult status. Dit vestigde de aandacht van Tony Stratton Smith die Bo tekende voor zijn Charisma label en de plaat wist zelfs de Engelse Top 20 te halen. Echter, vervolgsucces bleef uit en na nog drie albums voor Charisma gooide Bo de handdoek in de ring.
We draaien van “Sagan Om Ringen” een outtake die op de CD-release is te vinden. De compositie  “Early Sketches From Midgård” wordt gedomineerd door Bo’s orgelspel en heeft een karakter dat sterk doet denken aan vroege Pink Floyd.

Bill Nelson – Glow World
Van “Chimera” (Mercury, 1983/2005)
Multi-instrumentalist Bill Nelson werd vooral bekend als frontman in Be Bop Deluxe. Na het uiteengaan van die vernieuwende New Wave-band startte hij een uiterst productieve solocarrière, terwijl hij tevens als gastmuzikant op ondermeer David Sylvians “Gone To Earth” en de Japan-comebackplaat Rain Tree Crow te horen is. “Chimera” was in 1983 zijn zesde album en laatste voor Mercury Records. Het was een mini waarop Nelson zijn bewondering voor The Yellow Magic Orchestra uitte, waarbij hij medewerking kreeg van drummer Yukihiro Takahashi. Gastmuzikant op het nummer “Glow World” is Mick Karn en door deze combinatie neigt  het stuk behoorlijk naar diens band Japan. In 2005 verscheen een heruitgave van “Chimera” met daarop vier bonustracks, waarvan helaas drie verschillende versies van eenzelfde nummer.

NEO-PSYCHEDELICA
MGMT - Of Moons, Birds & Monsters
Van “Oracular Spectacular” (Columbia, 2008).
Het duo Ben Goldwasser en Andrew VanWyngarden vormt samen de band MGMT, welke in 2008 debuteert met het album “Oracular Spectacular”. Terwijl het tweede album, “Congratulations”, net is verschenen, besteden wij nu voor het eerst aandacht aan het debuut, gevuld met heerlijke neo-psychedelische pop die op zijn herkenbare wijze op plaat is vastgelegd door Flaming Lips- en Mercury Rev-producer David Fridmann. Het heerlijk instrumentale tweede deel van “Of Moons, Birds & Monsters” doet ons overigens erg sterk denken aan de Zweedse band Paatos.