Uitzending Terugluisteren

NIEUW
Spock's Beard – Postcards From Perdition
- Something Very Strange
Van "Brief Nocturnes And Dreamless Sleep" (eigen beheer, 2013 / InsideOut, 2013)

De opvolger van "X" is na drie jaar een feit en in die drie jaar is het nodige gebeurd. Drummer/zanger Nick D'Virgilio kon zijn werkzaamheden voor Cirque Du Soleil niet meer combineren met volledige commitment aan de band waar hij 20 jaar lid van was en besloot te vertrekken. Een drummer was snel gevonden in de man die sinds het vertrek van Neal Morse al de live-drummer was: Jimmy Keegan. En zanger werd de man die op High Voltage 2011 al voor D'Virgilio inviel: Ted Leonard, tevens zanger van de relisymfoband Affector en vooral natuurlijk Enchant, de groep die in 1995 op ons eigen festival in het Beeklustpark was te zien. Verder is er eigenlijk muzikaal niet veel veranderd: net als "X" is " Brief Nocturnes" een album met een grote nadruk op de symfonische rockkant van de groep, met slechts enkele 'straighte rockertjes'. We horen zelfs thema's die wel heel erg lijken op klassieke Spock's Beard-epics. Ook is er weer een deel in de "Thoughts"-serie. Neal Morse bracht vorig jaar deel 5 hiervan. Is "Afterthoughts" nu deel 3?? Opvallend is, dat Neal er aan meegeschreven heeft. Op een ander nummer speelt hij een gitaarpartij. Als broer van gitarist Alan blijft hij dicht bij de band staan. Er zijn drie edities van het album: een gewone enkel-CD en deluxe 2CD-editie op InsideOut én een door de band zelf uitgegeven pre-order-2CDversie met nog één nummer meer. Van de hoofd-CD kiezen we het spannende, SF-achtige, met spooky synthesizersounds opgetuigde "Something Very Strange", van de tweede CD de exclusieve pre-order-bonustrack: de energieke instrumental "Postcards From Perdition".
Website: http://www.spocksbeard.com.

NIEUW
Murdock, Mark - Revert To My Senses
- Waters Of Marsh Harbour
Van "Cymbalic Encounters" (Eigen Beheer, 2013)

Drummer, zanger en toetsenman Mark Murdock leerde in zijn tienerjaren de musici van Brand X kennen. Nadat hij zelf actief professional werd en onder meer in de progressieve jazzrockband Seacloud speelde en met Empire, de formatie van de onlangs overleden Peter Banks, het album “Mark III” opnam, was het wachten op een samenwerking met leden van Brand X. De nummers van "Eyes Down" werden opgenomen in de jaren 80 met Brand X-bassist Percy Jones en onder andere Shankar, Mino Cinely en Allan Zavod. De muziek werd onlangs aangeboden als download op http://www.cdbaby.com/cd/markmurdock . Ook het meer recent geproduceerde "Cymbalic Encounters" was eerst alleen als download beschikbaar, maar is nu ook op CD uitgebracht. Percy Jones heeft gezelschap gekregen van zijn voormalige Brand X-collega's John Goodsall en - op één track - Kenwood Dennard, terwijl onder andere toetsengiganten David Sancious en Rio Okumotu eveneens op één stuk excelleren. Cymbalic Encounters is een sterke progressieve jazzrockplaat geworden met heerlijk fretloos baswerk, virtuoos doch melodieus gitaarspel en flink wat toetsenklanken. Uiteraard is ook het drumwerk van Murdock uitstekend, terwijl hij zes nummers een toegankelijk tintje geeft door middel van zijn gortdroge zangpartijen.
Website: http://www.cymbalicencounters.com/.

VORIG JAAR GEMIST
Materya - Alberi E Foglie
Van “Case” (White Knight, 2012)

Een album dat afgelopen jaar al verscheen is “Case” van het Italiaanse Materya, bestaande uit Andrea Stagni (piano/keyboards, gitaren, bas, zang) en Betty Copeta (zang). Materya is een zijproject van AltaVia, een band die in Italië hoge ogen gooit en is ontstaan na een suggestie van niemand minder dan Francis Dunnery. Het is een overwegende rustige plaat die het midden zoekt tussen het rustige werk van Karnataka, Renaissance, Genesis en Blackmore's Night. Net als de plaat van Alan Reed is ook deze uitgebracht op Rob Reeds label White Knight.
Website: http://altaviamusic.com/materya.html.

NIEUW
Comedy Of Errors - Going For A Song
Van "Fanfare & Fantasy" (eigen beheer, 2013)

In 2011 verscheen vrij plotseling het echte debuut van de Schotse neoprogband Comedy Of Errors. Dat was 27 jaar nadat de groep was opgericht en 23 jaar na een zonder medeweten van de band verschenen officieus debuut. Vriend en vijand waren verrast door de kwaliteit die op "Disobey" werd tentoongespreid. Gelukkig houdt de groep de vaart erin, want koud twee jaar later is er al een vervolg. Nog steeds zijn er drie originele leden present, maar Abel Ganz-bassist Hew Montgomery heeft wegens tijdgebrek moeten afhaken. Hij is intussen vervangen door John Fitzgerald, maar die heeft alleen nog wat achtergrondvocalen kunnen bijdragen aan "Fanfare & Fantasy". De baspartijen werden ingespeeld door gitarist Mark Spalding. Creatieve spil is nog steeds toetsenist Jim Johnston, die alle composities schreef. Hij steekt invloeden niet onder stoelen of banken en bewijst dat symfonische rock ook echt door klassieke muziek beïnvloed is: Thomas Tallis wordt geciteerd, Gustav Mahler en Ralph Vaughan Williams worden bedankt, die laatste twee, alsmede Ludwig van Beethoven zijn ook op de hoes terug te vinden: een Mark Wilkinson-achtig thematisch zoekplaatje van Joe James, naar ontwerp van Johnston. Titel: "Ich bin die Welt abhanden gekommen", een ooit door Mahler getoonzet gedicht van Friedrich Rückert. Verder is de muzikale link met andere neoprogbands onmiskenbaar; zo horen we in "The Anwer" reminiscenties aan Marillions "Forgotten Sons". Maar "Fanfare & Fantasy" is vooral een krachtig en fris klinkend album vol doordachte composities en fraai spel. En dat krachtige en frisse is ook mede te danken aan, daar is hij weer, geweldenaar-geluidstechnicus Rob Aubrey (o.a. Big Big Train, Cosmograf, Pendragon, live-mixer van Spock's Beard, etc. etc. etc).
Website: http://comedyoferrors.org.

NIEUW
Arena – Burning Down
Van de DVD “Rapture” (Metal Mind, 2013)

Arena is een Britse progressieve-rockband, in 1995 opgericht door Clive Nolan (Pendragon, Shadowland) en Mick Pointer (ex-Marillion). De muziek wordt gecategoriseerd als neoprog. De DVD “Rapture” is gefilmd in Katowice in Polen, in het theater waar al vele live-DVD's zijn geschoten, kort na de release van Arena’s laatste studioalbum “The Seventh Degree Of Seperation” in 2011. De DVD geeft een brede dwarsdoorsnede van de muziek van Arena: aan bod komen nummers uit de begintijd van de band tot aan een drietal nummer van het recentste album. “Burning Down” is er één van.
Website: http://www.verglas.com .

ALBUM VAN DE MAAND
Wilson, Steven – The Raven That Refused To Sing
Van “The Raven That Refused To Sing” (Kscope, 2013)

Met interviews in onder andere De Volkskrant en Lust For Life IQ Pages en Trouw is het niet vreemd dat wij het nieuwe album van Steven Wilson tot album van de maand maart hebben verkozen. Het werk dat Wilson voor bands als King Crimson, Jethro Tull en Caravan heeft gedaan, heeft zeker zijn sporen nagelaten, maar “The Raven That Refused To Sing” is toch in de eerste plaats Steven Wilson en bevat zes tracks, die alle zes over bovennatuurlijke verschijnselen handelen. Wilson heeft als engineer Alan Parsons in de hand genomen, en een band om zich heen verzameld om van te smullen. Drummer Marco Minneman, gitarist Guthrie Govan, bassist Nick Beggs, op toetsen Adam Holzman en natuurlijk Theo Travis op verschillende blaasinstrumenten. We worden dan ook getrakteerd op staaltjes hoogstaand musiceren, maar ondanks de moeilijkheidsgraad klinkt de muziek ongedwongen en ligt aldoor goed in het gehoor. Bij het titelnummer is door Jessica Cope een even ontroerende als kunstige animatiefilm gemaakt.
Website: http://stevenwilsonhq.com/ ;
videoclip: http://www.youtube.com/watch?v=u4XevlloPY4 .

IN PAASSFEREN
Iona - Kells
Afkomstig van "The Book Of Kells" (1992, Open Sky)

In 1992 verscheen het tweede album van de christelijke geïnspireerde Iers/Britse groep Iona en het is muzikaal misschien wel hun meest avontuurlijke album. Het biedt namelijk een mengvorm van sfeervolle bijna-ambientklanken en progressieve rock, waarbij de invloed van “Passion”, Peter Gabriels soundtrack voor “The Last Temptation Of Christ”, duidelijk aanwezig is.
Website: http://www.iona.uk.com/ .

LIVE-TIP
Overhead - Alive
Van “Of Sun And Moon” (Progressive Promotion Records, 2012)

“Of Sun And Moon” is alweer het vierde album van het Finse Overhead. Het laat een meer heavy compacter geluid horen dan de voorgangers. De Floydeske sferen zijn ingewisseld voor meer riffs en pompende ritmes waardoor de band toch iets van zijn unieke geluid inlevert. Het zorgt echter wel voor een toegankelijker sound waar tijdgenoten Riverside en het latere Porcupine Tree ook uit tappen. Overhead weet dit toch een eigen draai te geven met soms onverwachte twists, zoals in het catchy begin van “Alive”. Overhead speelt op 8 juni in Helmond.
Website: http://www.overhead-band.com/ .

JAZZROCK
Somers Band, Jan - Still With Me
Van "Here We Are" (Timeless Records, 1993)

Jan Somers was vooral bekend als gitarist van de hardrockband Vengeance. Met zijn eigen Jan Somers Band maakte hij meer jazzrockgetinte muziek, zoals het album "Here We Are" bewees. Onder de musici vinden we onder andere het ritmetandem van Snowy White, Walter Latupeirissa en Juan Van Emmerloot. Het gekozen nummer, de langgerekte gitaarbalade “Still With Me”, heeft misschien daarom ook wel enige verwantschap met het gevoelige gitaarwerk van White. Overigens overleed Somers twee jaar geleden aan een hartinfarct. Vengeance was toen alweer een tijdje heropgericht en bracht een jaar later “Crystal Eye” uit. Hierop staat het nummer “Jan's End Piece”, dat niet alleen ter nagedachtenis is toegevoegd, maar dat ook de laatst opgenomen gitaarpartijen van Somers bevat.
Website: http://www.vengeanceonline.nl/default.asp .

FOLK / VERDWENEN MAAR WEER TERUG
McDonald, Shelagh - Odyssey
Afkomstig van "Stargazer" (B&C, 1972 / Sanctuary, 2005)

Soms kan nieuws ons compleet ontgaan en zorgt een terloopse opmerking online in eens dat je opschrikt en op onderzoek uitgaat. En zo ontdek je dat de Schotse folk/rock zangers Shelagh McDonald in oktober 2012 in eens weer opdook, na ook al in 2005 even van zich hebben laten horen middels een interview in een krant. Ruim 33 jaar lang leek ze van de aardbodem verdwenen en het enige spoor dat we van haar hadden waren twee wonderschone folkrockalbums die haar de bijnaam "de vrouwelijke Nick Drake" opleverden. Wij kiezen voor een song van haar tweede album “Stargazer”, waarop ze onder andere wordt bijgestaan door de nodige Fairport Convention- en Pentangle-leden.
Voor meer info over haar verwijzen we graag naar haar website en een uitgebreid interview op de site van het magazine
fRoots: http://shelaghmcdonald.wordpress.com/
http://www.frootsmag.com/content/features/shelagh-mcdonald/ .
Ook is er op Youtube een recente live-opname van haar te vinden: http://youtu.be/FV49adPl9KY .

UIT DE VERGETELHEID
Tribute - Climbing To The Top / Unknown Destination
Afkomstig van "New Views" (ARC Music, 1984)

De Zweedse band Tribute werd in 1982 opgericht en bracht uiteindelijk in 1984 haar debuutalbum “New Views” uit. Muzikaal moeten we denken aan mix van toegankelijke melodieuzer symfonische rock in de stijl van Mike Oldfield, aangevuld met wat jazzrock invloeden. In dat licht bezien is het niet zo gek dat in de jaren na dit album ex-Oldfield drummer Pierre Moerlen deel uit maakte van de live versie van Tribute. De twee tracks die we van dit album draaien hebben naast die Oldfield- touch ook duidelijk wel gelijkenis met de instrumentale tracks van The Alan Parsons Project.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=941 .

IN DE HERHALING
Reed, Alan - Darkness Has Spoken
Van “One In A Field Of Many” (White Knight, 2012)

De eerste soloplaat van Alan Reed is een verrassend lekkere plaat geworden. De bombast van zijn vorige werkgever heeft hij niet mee genomen, hij laat juist een fris geluid horen, waar je toch ook wat folky invloeden doorheen hoort. Er doen redelijk wat gasten mee op de plaat maar een vaste waarde is Mark Spencer, de multi-instrumentalist die we ook kennen van Twelfth Night. Dit eerste complete solo-album van de sympathieke kleine Schot smaakt zeker naar meer.
Website: http://www.reddwarfrecordings.co.uk/ .

ACTUEEL
Ayreon – The Castle Hall
Van de dubbelaar “Into The Electric Castle” (Transmission, 1998)

Het nieuwe album van Ayreon heeft een naam: "The Theory Of Everything". Ayreon is een muziekproject van Arjen Anthony Lucassen. Ayreon heeft een stijl die vooral elementen bevat uit progressieve rock en metal, maar waarbinnen diverse muziekgenres worden gecombineerd, met een totaal nieuw genre als resultaat. De verschillende muziekgenres worden ook vaak binnen één nummer afgewisseld. Het gebruik van onverwachte instrumenten is ook een kenmerk van de muziek van Ayreon. Lucassen schrijft, zingt en speelt instrumenten op alle Ayreon-albums. Daarnaast treden vele gastmuzikanten op, zoals Bruce Dickinson (Iron Maiden), Anneke van Giersbergen, Fish, Damian Wilson, James LaBrie (Dream Theater), Barry Hay (Golden Earring) en Hansi Kürsch (Blind Guardian). Lucassen laat nog niet los waar het album over gaat, zo laat hij weten op zijn facebookpagina. Hij is klaar met de demo-opnames en ook is hij al vergevorderd met de teksten voor zijn nieuwe album "The Theorie Of Everything".Verder is hij zeer enthousiast over wie er allemaal gaat meespelen op het album. Het word een dubbelalbum, maar het komt pas aan het eind van dit jaar uit.
Website: http://www.arjenlucassen.com/ .

NIEUW
Sanguine Hum - System For Solution
Van "The Weight Of The World" (Esoteric Antenna, 2013)

Het knappe is dat Sanguine Hum elementen uit progressieve rock, progressieve pop en jazzrock giet in een songmatig geheel dat vrij tijdloos is en nergens écht goed mee te vergelijken is. Dat zeiden we een jaar geleden over het debuut "Diving Bell". Dat was toen net verschenen als eerste album op Esoteric Antenna, het Esoteric-sublabel waarop Mark Powell nieuwe muziek uitbrengt. Het was al eerder in eigen beheer uitgebracht, zodat dit tweede album minder snel komt dan het lijkt. Het album klinkt meteen herkenbaar Sanguine Hum, al lijkt de jazzrock-flair nóg meer benadrukt te worden. Er wordt veel gestoeid met repeterende motiefjes in oneven maatsoorten, waardoor van die typische Happy The Man-achtige carrousel-effecten teweeg worden gebracht. En dit keer blijft het niet aldoor compact, want men besluit met een spannend kwartierdurend driedelig 'epic': het titelstuk. Dat bewaren we voor later. "System For Solution" laat ook uitstekend horen waar Sanguine Hum voor staat.
Websites: www.esotericrecordings.com en troopersforsound.com .

NIEUW
Pineapple Thief, The - You Drew Blood
Van "Build A World" (Kscope, 2013)

Pineapple Thief laat op zijn meest recente platen een wat compactere insteek horen. Toegankelijker songs met een duidelijk gedefinieerd doorlopend ritme. Dat geldt ook voor het meeste materiaal van de nieuwe EP "Build A World". Het titelnummer komt van het vorig jaar verschenen album "All The Wars" en is op deze EP ook in dance-remix te vinden. De andere drie nummers zijn nieuw. Twee daarvan sluiten aan bij de rest van het album, "You Drew Blood" is een buitenbeentje. Het is gebouwd rond een akoestisch gitaarthema en mondt uit in een fraai uitgebouwde instrumentale passage die refereert aan de akoestische kant van Led Zeppelin en Tea Party. Met gemak het hoogtepunt van deze EP.
Website: www.pineapplethief.com .

NIEUW
Carducci, Franck - The Last Oddity
Van het album “Oddity” (eigen beheer, 2011)

Als Steve Hackett er toch niet was… Tja, dan zou deze CD er ook niet zijn geweest. Toen de in Amsterdam wonende Fransman Franck Carducci in het voorprogramma van zijn held had gestaan adviseerde deze hem een album te maken. Alleskunner Carducci ging aan de slag en binnen een jaar was “Oddity” een feit. Carducci is een veelzijdig muzikant waardoor alles perfect met elkaar samengaat. Hij speelt net zo makkelijk basgitaar als Mellotron, gitaar of piano, Hammond-orgel of twaalfsnarige gitaar. Hij kent alle ins en outs van zijn instrumenten en toch heeft hij ook nog een beroep gedaan op een hele rits gastmuzikanten. Deze komen hoofdzakelijk uit de Franse muziekscene waar hij jarenlang deel van uitmaakte. We hebben dus te maken met een muzikant die weet wat hij wil en ook hoe hij dat moet realiseren. Zo ook in het nummer dat u zo gaat horen. Aan het daverende basthema van het op Stanley Kubricks 2001: A Space Odyssey geïnspireerde “The Last Oddity” merk je dat Carducci goed weet om te gaan met zijn schatplichtigheid. Bron: Dick van der Heijde (Progwereld.org)
Website: www.franckcarducci.com

NIEUW
Iamthemorning - Burn - Weather Changing
Van "Iamthemorning" (Beste! Unterhaltung, 2012)

De Russische band Iamthemorning eindigde met zijn titelloze debuut in de Progarchives-albumlijst over 2012 op een verrassende derde plaats. Voordat we deze eindlijst zagen hadden we nog nooit van deze band gehoord en gezien het feit dat Iamthemorning volgens de Progarchivesstemmers blijkbaar alleen Änglagård (nummer 1) en Big Big Train (nummer 2) boven zich hoeft te dulden, werden we nieuwsgierig. Iamthemorning blijkt muziek te maken die nog het best als 'klassiek georiënteerde progfolk' is te omschrijven. Het betreft een groep uitstekend onderlegde muzikanten, waarvan een deel een klassieke opleiding heeft genoten. Dat is te horen aan het verzorgde spel door een pianist en een strijktrio. Het album heeft dan ook lange vrijwel volledig akoestische delen, vaak wel gestut door prominente, ook al zo sterk bespeelde basgitaar. Dat biedt plaats aan de engelachtige stem van Marjana Semkina om te schitteren. Maar er wordt op gerockt: de gitarist en drummer mogen soms echt stevig van leer trekken. Die twee lijken eerder een metal-achtergrond te hebben. Bijzonder is dat van het album één geheel gebrouwen is middels korte ingetogen interludes.
Websites: iamthemorning.com & www.progarchives.com .

40 JAAR
Pink Floyd – The Great Gig In The Sky
Van “The Dark Side Of The Moon” (EMI, 24 maart 1973)

Vandaag, 24 maart, is het precies 40 jaar geleden dat Pink Floyds “The Dark Side Of The Moon” verscheen. Het zou uitgroeien tot één van de best verkochte albums aller tijden. De thematiek van nummers als “Time” en “Us And Them” bleek een groot publiek aan te spreken, even als de muziek, met schitterend gitaarwerk van en psychedelisch aandoende synthesizer-partijen en special effects. Met dat laatste heeft technicus Alan Parsons het erg druk gehad. Kenmerkend voor Pink Floyd vanaf dit album is het gebruik van soulzangeressen in uitbundig klinkende achtergrondkoortjes. En niet alleen als koortje: zangeres Claire Torry kreeg de opdracht woordloos te improviseren over een melancholieke piano-akkoordenreeks van Richard Wright. Het zou het meest aangrijpende stuk van het album opleveren, waar Torry indertijd gewoon een sessiemuzikantvergoeding, niet meer dan een schamele paar tientjes, voor betaald kreeg. Pas recentelijk heeft ze hiervoor echte compositiecredits gekregen. Volkomen terecht natuurlijk!
Websites: darkside40.pinkfloyd.com en en.wikipedia.org.

LIVE-TIP
Parsons, Alan - Breakdown / The Raven (live)
Van "Live In Madrid" (eigen beheer, 2006, in 2010 heruitgebracht op Frontiers als "Eye 2 Eye")

Zoals gezegd werkte Alan Parsons als studio-technicus mee aan “The Dark Side Of The Moon” en recentelijk trouwens aan Steven Wilsons “The Raven That Refused To Sing”. Op zaterdag 30 maart speelt The Alan Parsons Live Project in het Enschedese Muziekcentrum een Greatest Hits-set. Midden jaren '90 trad hij ook al eens in die zaal op, niet lang nadat Camel en Marillion de stad met een bezoekje hadden vereerd. Als Camel nu in oktober ook nog komt, dan herhalen we dit triootje binnen een jaar! Korter geleden trad Parsons met zijn latere Amerikaanse band op in Rijssen. Daar viel op dat alle leden leadzang deden in enkele nummers, óók Parsons. Naast frontman PJ Olsson viel vooral (de overigens erg hard meppende) drummer Steve Murphy op, die precies de goede stem bleek te hebben voor "Breakdown". Het is hier gekoppeld aan "The Raven", met zang van Olsson. Sindsdien is de line-up behoorlijk opgeschud, maar Olsson is nog steeds present.
Website: www.alanparsonsmusic.com/live.

AKTUEEL
ENorm - Zoe
Van "Finding My Way" (eigen beheer, 2012)

“Fiding My Way” is het derde album van de Enschedese uit Marathon voortgekomen groep ENorm. Het album verscheen vorig jaar in eigen beheer en bevat melodieuze poprock, waar met name een duidelijk U2-invloed in valt te bespeuren. Soms is er iets van de meest poppy kant van Marillion in het ENorm-geluid hoorbaar, zoals in het gevoelige "Zoe". Blijft natuurlijk het punt dat de jongens zich hier in een genre bewegen waar het lastig is je te onderscheiden. Dat doet men vooral door een werk af te leveren waar het vakmanschap aan alle kanten vanaf druipt. De CD klinkt trouwens als een klok en ook aan de hoes is (opnieuw) veel zorg besteed. Op 28 maart komt de nieuwe single “Zoe” van ENorm uit. Er is een videoclip bij gemaakjt, waarin de actrices Johanna ter Steege en Hanna Obbeek spelen. De opbrengst van de single-verkoop gaat volledig naar Lost a Child, een begin dit jaar opgerichte belangenorganisatie voor nabestaanden van plotseling overleden kinderen.
Website: www.enormmusic.com .

OPENER
Ambition - Shaping Fate & Destiny
Van “Ambition” (Frontiers, 2006)

De AOR-band Ambition is de band van zanger Thom Griffin, die o.a. bekend is van de AOR-bands Mecca en Trillion. De basis voor Ambition werd gevormd in 2002 maar het debuutalbum kwam na veel tegenvallers pas uit in 2006. Redenen waren het wegvallen van een producer en ook mede-songschrijver Joe Vana (tevens bekend van Mecca). Na 4 jaar, in 2006, kwam het album eindelijk uit. Een gastrol is nog weggelegd voor ex-Toto-zanger Jean-Michel Byron. De muziek op het album heeft veel muzikale gelijkenissen met Totot ten tijde van “Isolation” en “The Seventh One”.
Meer info: www.melodicrock.com/showcase/ambition.html.

LIVETIP
Ritenour, Lee - The Rit Variations
Van "On The Line" (GRP, 1985)

Maandag 20 mei aanstaande speelt de gerenommeerde fusiongitarist Lee Ritenour op in De Boerderij in Zoetermeer. Ritenour heeft in zijn carrière heel wat stijlen bewandeld, waaronder tegen de jazzrock aanleunend werk, akoestische muziek, experimenten met de SynthAxe en gelegenheidswerk met Neil Schön, Steve Lukather en Slash. De titel van "On The Line" uit 1985 is geïnspireerd door de wijze van opnemen: live in de studio - "direct to digital", iets wat in de begindagen van het medium CD behoorlijk gewaagd was. Het risico werd nog verhoogd, omdat de fusion die Ritenour met onder andere toetsenmannen Dave Grusin en Greg Mathieson, drummer Harvey Mason en bassisten Anthony Jackson en Nathan East produceerde in sterke mate beïnvloed was door de in die tijd populaire inbreng van elektronica, in de vorm van onder andere Simmons Drums en high tech synths. Het deels op een klassiek stuk gebaseerde “The Rit Variations” toont aan dat dit wel degelijk smaakvolle muziek kan opleveren.
Website: leeritenour.com.

LIVETIP
Hogarth, Steve & Richard Barbieri – Red Kite
Van "Not The Weapon But The Hand" (Kscope/Snapper, 2012)

Op 8 september zal het duo Steve Hogarth & Richard Barbieri de concertzaal De Pul in Uden en op 9 September Amsterdam Paradiso aandoen voor twee concerten in Nederland. Hoogstwaarschijnlijk aangevuld met enkele musici uit Hogarths H-Band zullen ze materiaal spelen van het vorig jaar verschenen album "Not The Weapon But The Hand", waarop vooral de introverte kant van Marillion-zanger Hogarth mooi tot uiting komt in de van Japan en Porcupine Tree bekende geluidskunstenaar/toetsenman Barbieri. Van laatstgenoemde zal ook wat solowerk aan bod komen, wellicht aangevuld met toepasselijke nummers van Porcupine Tree. Overigens valt dit concert samen met dat van Roger Waters in de ArenA en met uw favoriete radioprogramma Xymphonia ;-) .
Websites: www.livepul.com en www.richardbarbieri.net en www.stevehogarth.com en www.marillion.com.

NIEUW
GRICE - Highly Strung (Richard Barbieri Remix)
Van "Highly Strung" (Hungersleep Records, 2013)

GRICE, alias Jim Peters, scoorde vorig jaar hoge ogen bij Xymphonia met zijn debuut "Propeller". Progressieve singer/songwriter-materiaal, vergelijkbaar met het oudere werk van David Sylvian, maar dan met een ruwer randje. In ons jaaroverzicht over 2012 draaiden we het nummer “Highly Strung” en laat nu net deze compositie zijn uitgekozen om door Richard Barbieri te worden geremixt. Het resultaat is vanaf eind februari als download-EP verkrijgbaar, maar zal op 20 mei ook verschijnen op een beperkt leverbare mini-CD. Barbieri heeft het nummer behoorlijk omgegooid, waarbij het begin enigszins lijkt op het werk van Peter Murphy en Dalis Car (maar dan zonder prominent baswerk), terwijl de climax meer neigt naar het gitaargedomineerde geluid van Porcupine Tree. Het is wel duidelijk dat Barbieri niet alleen de remix heeft verzorgd, maar ook zijn synthesizers in stelling heeft gebracht.
Link om deze download aan te schaffen: http://hungersleeprecords. .
Bandwebsite: www.gricemusic.co.uk.

IN HET NIEUWS
Camel - Flight Of The Snow Goose
- Preparation
- Dunkirk
Afkomstig van "Music inspired by The Snow Goose" (Decca, 1975)

Deze week 'lekte' het bijzondere bericht uit, dat Camel voor het eerst in dik 10 jaar weer op tournee gaat. Het eerste concert, op 28 oktober in de Barbican in London, is bekend gemaakt en de kaarten gaan hard in de voorverkoop. De tournee zal in het teken staan van het album “The Snow Goose”, dat dan ook voor het eerst sinds 1975 volledig gespeeld zal worden. De band zal dezelfde zijn als tijdens de “Rajaz”-tour: Andy Latimer en Colin Bass, aangevuld met Guy LeBlanc (op toetsen) en Denis Clement (op drums) met als speciale gast Jan Schelhaas als extra toetsenist.
Website: www.camelproductions.com.

UIT DE VERGETELHEID
Banzai - Three Magicians
Afkomstig van "Hora Nata" (Delta/EMI, 1975, heruitgave: Pseudonym, 1995)

Banzai was een Belgische band die dankzij wat hulp van Supersisters Robert Jan Stips bij een Nederlands label in 1975 zijn debuutalbum “Hora Nata” mocht uitbrengen. Muzikaal is Banzai duidelijk beïnvloed door Yes. Daarnaast horen we ook wel Camel en misschien zelfs wel wat vroege Gentle Giant in de muziek terug. Gevolg is dat we hierdoor met name aan het in dezelfde tijd actieve Ierse Fruuupp moeten denken. Met name ook door het veelvuldige gebruik van de stringsynthesizer en het puntige gitaarwerk. “Three Magicians [Part 1]” is de gevarieerde slottrack van het album. Jammer genoeg is de band nooit meer aan deel 2 toegekomen aangezien men het al in 1976 voor gezien hield. Maar gelukkig is de muziek nog wel bewaard gebleven, alhoewel de CD tegenwoordig behoorlijk lastig te vinden zal zijn.
Meer info: www.progarchives.com .

NIEUW
Brother Ape - Distinction
- A Hundred Voices
Van "Force Majeure" (Progress Records, 2013)

Het Zweedse Brother Ape is bij Xymphonia één van de weinige bands die we gevolgd hebben vanaf zijn demo-fase. In die fase maakten de musici nog pakkende progressieve rock in het straatje van Saga en It Bites, vermengd met een gezonde dosis melodieuze jazzrock. Langzaamaan verdwenen deze kenmerken en werd de toegankelijke muziek deels beheerst door moderne, techno-achtige, springende drumpartijen. Op "Force Majeure", het zesde studioalbum, is deze werkwijze geperfectioneerd. Catchy songs, ietwat aan Galahad herinnerende drums, melancholieke zang en lekkere gitaar- en toetsensolo's vormen een sound die behoorlijk eigen genoemd kan worden. De subtiele en minder subtiele verwijzingen naar bijvoorbeeld Pink Floyd in de vorm van geluidseffecten en akoestische gitaren zijn aardige vondsten. Het relaxte van Air horen we terug in het zorgeloze fluiten in “Life”, terwijl “The Spanish Prisoner” wel wat van de Britpop van The Verve heeft. Aangenaam plaatje, hoewel we blijven hopen op de terugkeer danwel de injectie van de oorspronkelijke spannende mix.
Website: http://www.brotherape.com/.

NIEUW
Henry Fool - Everyone In Sweden
Van "Men Singing" (Kscope, 2013)

Henry Fool deed voor het eerst van zich spreken met een titelloos album in 2001. No-Man-zanger Tim Bowness liet zich hier van een heel andere kant horen. In Henry Fool speelt hij gitaar en samen met keyboardspeler Stephen Bennett, bassist Peter Chilvers, saxofonist Myke Clifford en Pendragon-drummer Fudge Smith maakte hij spacy, jam-achtige, relaxte instrumentale muziek. Liefst twaalf jaar later is er een vervolg, met drummer Andrew Booker in de plaats van Smith en met ook o.a. Roxy Music-gitarist Phil Manzanera. "Men Singing" bevat vier lange stukken die, op het eerste gehoor klinken als spaced-out live-in-de-studio-jams. Maar aan de gelaagdheid van veel passages kun je merken dat het toch niet iets meer is. Sommige passages, zoals het openingsdeel van "Everyone In Sweden", hebben een groovy jazzrockkarakter, maar vaker is de teneur relaxed, ambientesk. In die passages brengen de diverse instrumenten transparante lagen kleurtexturen aan - vrijwel ritmeloze klanklandschappen. Het moge duidelijk zijn dat de titel van het album dus een grapje is....;-)
Website: http://www.henryfool.com/.

NIEUW
Necromonkey - Small Rome
- Every Dead Indian
Afkomstig van "Necroplex" (Exergy Music, 2013)

De Zweedse muzikanten Mattias Olsson en David Lundberg, respectievelijk de eerste ex-drummer van Änglagård en de tweede toetsenist van Gosta Berlings Saga, gaan schuil achter de band Necromonkey. Met zijn tweeën ge- en misbruiken ze Olssons grote arsenaal aan muziekinstrumenten (analoge toetseninstrumenten, percussie, drums, gitaren) in zijn studio en riepen ze de hulp in van nog wat meer muzikale vrienden op instrumenten als cello, gitaren en blaasinstrumenten. Het resultaat is een bijzondere mix van elektronische klanken en progressieve rock in de ruimste zin van het woord. Het album is als één muzikaal geheel gemixt en dat maakt het tot een fascinerende klankreis die ook nog eens erg mooi is opgenomen. Met name de diepe bastonen zijn indrukwekkend. We kiezen voor één van de korte ingetogen interludes, gevolgd door het langste stuk van het album. Intrigerend album dat voorlopig jammer genoeg alleen maar rechtstreeks te bestellen is bij de band via e-mail: necromonkeyness@gmail.com

NIEUW
Stratovarius – Castles In The Air
Van het album “Nemesis” (earMUSIC, 2013)

Stratovarius is een Finse powermetalband. De naam is een samentrekking van Stratocaster (een type gitaar) en Stradivarius (een beroemde vioolbouwer). Stratovarius werd in 1982 in Helsinki opgericht door drummer Tuomo Lassila. Het eerste album, “Fright Night”, kwam echter pas in 1989 uit. Stratovarius wordt algemeen gezien als een van de meest invloedrijkste en succesvolste melodische metalbands ter wereld. Hier laat de band de beste elementen uit zijn melodische, krachtige, frisse en technisch hoogstaande metal samenkomen. Dit alles gebracht met een ongelofelijk gevoel voor melodie. In vergelijking met voorganger "Elysium" klinkt "Nemesis" moderner en donkerder en is als geheel een overtuigend bewijs dat de band op alle vlakken een enorme groei heeft doorgemaakt. (bron: earMUSIC)
Website: http://www.stratovarius.com.

NIEUW (JAZZROCK)
Herring, Jimmy – Hope
Van "Subject To Change Without Notice" (Abstract Logix, 2012)

Jimmy Herring is een Amerikaanse gitarist, die al zo'n veertig jaar in het vak zit. Eén van de bands waarin hij speelde is Widespread Panic. Een paar jaar geleden debuteerde hij als soloartiest met het inspirerende “Lifeboat”. "Subject To Change Without Notice" is zijn eind vorig jaar verschenen tweede soloplaat. Het is een mengeling van gitaarjazz, jazzrock en progressieve jazzrock. Vooral de John McLaughlin-cover "Hope" van het album "Birds Of Fire" van Mahavishnu Orchestra valt duidelijk in de laatste categorie. Het zou ons, gezien de fraaie cadans in het thema, niet verbazen als Happy The Man naar deze LP luisterde begin jaren zeventig.
Website: http://www.jimmyherring.net.

HERNIEUWDE AANDACHT
Brasstronaut - Mean Sun
Van "Mean Sun" (Tin Angel Records, 2012)

De bandnaam Brasstronaut slaat inderdaad op de aanwezigheid van koperblazers in dit sextet uit Vancouver. Niet spetterend jazzy gebruikt als bij Blood, Sweat & Tears of oude Chicago, maar meer klassiek gespeeld en veelal voor de kleuring van arrangementen die toch daarnaast vooral door gloedvolle synthesizerwolken worden bepaald. Enkele weken geleden hoorde u al "Falklands", waarin die blazers goed naar voren kwamen. Maar het lome "Mean Sun" drijft wel op dromerige synths. Samen met een melancholieke melodie geeft dat een sfeer, die wel wat doet denken aan Radiohead en Elbow. Al met al bevat het album doordacht geconstrueerde progressieve pop.
Website: http://brasstronaut.com/.

LIVE-TIP
Riverside – New Generation Slave
Van het album “Shrine Of New Generation Slaves” (InsideOut, 2013)

De populaire Poolse progrockgroep Riverside heeft afgelopen maand zijn vijfde studioalbum uitgebracht, getiteld “Shrine Of New Generation Slaves”, wat je kunt afkorten tot “SONGS”. Riverside heeft ook nu weer een mooi album afgeleverd, met pakkende melodieën, heldere productie, doordachte arrangementen, indrukwekkend instrumentaal machtsvertoon en intelligente teksten. Riverside zal zaterdag a.s., 23 maart aanstaande optreden in De Metropool in Hengelo.
Website: http://riversideband.pl.

NIEUW / LIVE-TIP
Jolly – The Grand Utopia
Van het album “The Audio Guide To Happiness – Disc 2 of 2 (InsideOut, 2013)

Jolly is het voorprogramma van Riverside, 23 maart 2013, Metropool, Hengelo. "Waar de band voorheen wat in het midden van de stroom bleef zitten, heeft de nieuwe plaat iets wat eerst wel eens ontbrak: pit, lekker vreemde uitstapjes en ineens flink wat rode peper in het achterwerk. De lekker stevige rock met progressieve inslag is geëvolueerd tot een brok energie dat een volledig eigen plan trekt. Jolly heeft intrek genomen in een driehoek met als uiteinden Devin Townsend, Meshuggah en de Deftones. Ze gaan moeiteloos van djent naar zweverige passages met akoestische gitaren. Toetsenist Reilly verdient een pluim voor zijn spel, aangezien hij de muziek continu naar een hoger plan weet te trekken, ook als hij een ondersteunende rol aanneemt. Jolly heeft flinke stappen gezet om uit te groeien tot een topband. Waar het eerste deel van dit tweeluik af en toe een beetje pretentieus aandeed, lijkt deel twee het bewijs te zijn dat de New Yorkers hun eigen geluid gevonden te hebben." (David Nummerdor, Progwereld)
Website: http://www.jollyband.com .

HERUITGAVE
FM - Headroom Pt. I-III
Van "Direct To Disc" (1978 / Esoteric Recordings 2013)

De Canadese progressieve rockgroep FM (niet te verwarren met de Britse AOR-band) was op z'n best ten tijde van het debuut "Black Noise" uit 1977. Met violist Nash The Slash in de gelederen maakten Cameron Hawkins (bas, synths) en drummer Martin Deller een vorm van eclectische prog die elementen uit Canterbury prog combineert met de sound van de 'Canadese school' (denk daarbij aan een band als Max Webster). Nash The Slash verliet echter al snel de band en werd vervangen door violist Ben Mink. Met die bezetting zou men later enigszins compactere, minder progressieve muziek gaan maken, maar het tweede album "Direct To Disc" (ook bekend onder de titel "Headroom") is daar zeker nog geen sprake van. Het bevat namelijk slechts twee stukken van ieder een kwartier. Het zijn spacy progstukken met veel ruimte voor psychedelisch aandoende geïmproviseerde gedeelten. De beste vergelijking is wellicht de live-versie van het "Go"-album van Stomu Yamashta. Helaas worden sterke en spannende passages afgewisseld met wat flauwere, te langgerekte soli (de drumsolo bijvoorbeeld). Wellicht heeft het te maken met de totstandkoming: de titel dient namelijk letterlijk te worden genomen. Het album is live, zo direct mogelijk op plaat gezet. "Direct To Disc" is al met al een interessant vormexperiment dat gelukkig na vele jaren obscuriteit door het Britse Esoteric Recordings weer leverbaar is gemaakt, maar niet echt van begin tot eind weet te overtuigen. Esoteric heeft tegelijk ook "Black Noise" heruitgebracht. Het latere FM-werk volgt nog.
Website: http://www.thebandfm.com/ .

30 JAAR
Marillion – Script For A Jester's Tear
Van “Script For A Jester's Tear” (EMI, 14 maart 1983)

'So here I am once more…' klonk voor het eerst op 14 maart 1983 door de speakers. Het eerste Marillion-album “Script For A Jester’s Tear” was een feit en een nieuw tijdperk voor de prog was begonnen. Het album is zeker een kind van zijn tijd en vermengt het puntige karakter van de dan zeer populaire NWOBHM met de oude prog van Genesis en Yes. De beperkingen van een van de muzikanten (OK, we hebben het hier over de drummer) draagt alleen maar bij aan de charme van de plaat. Maar het is voornamelijk het harde werk van de band en het vele toeren dat zijn vruchten af wierp, waardoor Marillion al snel de kleine zalen was ontgroeid. In het kielzog van Marillion volgde nog meer bands, maar “Script...” zal altijd een speciaal album blijven. Het was bijvoorbeeld het eerste neoprog-album op een major platenlabel, in dit geval EMI. Net als bij een band als Genesis was het artwork een integraal deel van de muziek en vormde de hoes een ware speurtocht naar links met de teksten. Zo werd menig tiener alleen al door de verpakking verleid tot luisteren… Dat de band zijn roots zeker niet verloochent werd afgelopen weekeinde wel bewezen: Marillion bracht een zeer sterke versie van dit “Script...” ten gehore en huidige zanger Steve Hogarth bracht zowaar een spontane proost uit naar Fish. Tijd voor een (garden)party…
Website: http://www.marilion.com.

IN MEMORIAM: PETER BANKS
Yes – Beyond and Before
Van “Yes” (Atlantic, 1969)

Peter Banks – Visions of the King
Van “Two sides Of Peter Banks” (Sovereign, 1973)

Flash – Dreams Of Heaven

Van “Flash” (Sovereign, 1972)

Empire – Shooting Stars
– For a Lifetime
Van “Empire Mark 1” (One Way Records, 1974/1995

Op 7 maart jongstleden overleed Peter Banks, het best bekend als de originele gitarist van Yes (die ook de bandnaam bedacht). Na twee studio-albums werd hij echter verzocht te vertrekken. Maar met frisse moed richtte hij toen de band Flash op, hoewel hij door Phil Collins ook gevraagd was voor Genesis. Met Flash beleefde Banks ook zijn grootste succes en had in de VS zelfs een klein hitje. Na een drietal albums viel de band uit elkaar en verscheen zijn eerste solo-album “Two Sides Of Peter Banks”. Aan deze plaat werkte veel grootheden uit de prog mee, waaronder Jan Akkerman en John Wetton, en het is dan ook een interessante plaat voor de gitaarliefhebber. Helaas bleek deze volledig instrumentale plaat niet het verwachte succes en was het tijd voor een nieuwe project. Peter speelde al in het “hobby project” Soxx van Phil Collins en dit leidde tot de formatie van Empire. Tegen deze tijd ontmoete Peter ook Sydney Foxx, waar hij mee in het huwelijk trad en al snel trad zij toe als zangeres van Empire. Helaas bleek er Groot Brittannië weinig animo te zijn voor de muziek van Empire, ondanks een sterbezetting met o.a. Phil Collins en John Giblin. Empire legde hiermee de basis voor Brand X. Herlocatie van het koppel Banks naar de VS en een frisse nieuwe band mochten echter ook niet het beoogde succes brengen, zelfs niet nadat er muzikale concessies werden gedaan. En zo werd er, eer er überhaupt live-optredens waren geweest, een streep onder Empire gezet. Van zowel de Britse als Amierkaanse versie van Empire zijn jaren na dato een drietal CD’s uitgebracht met een aantal zeer fijne muziekstukken die toch duidelijk de Yes- invloeden laten horen. Na Empire modderde Banks zo nog wat jaren door, voornamelijk als sessie muzikant, en pas in 1994 verscheen er weer een album onder zijn naam. In zo goed als alle projecten waar Peter bij betrokken is geweest hoor je duidelijk zijn invloed op Yes, zeker met zijn soms jazzy spel. Een reünie met zijn oude bandmaatjes zat er echter niet in, hoewel er bijna wel een Flash-reünie was. Wat rest is toch een aantal zeer fijne platen.
Officiële Flash-website: http://psychosync.info/flash/.

FOLKPROG
Seven Reizh – Encore / Soňj
Van het album “Samsâra” (eigen beheer, 2006)

“Samsâra” is het tweede album van de Franse band Seven Reizh. Het is het tweede deel van wat voorlopig een trilogie lijkt te worden. Het album gaat over de persoon Enora, een beeldhouwster in de legendarische stad Ys. Het album kan gerekend worden tot de conceptalbums, albums waarbij het om een centraal thema gaat. De muziek op het album is moeilijk in te delen. In de muziek zijn flarden te horen van Pink Floyd (“Wish You Were Here”, “Welcome To The Machine”), Camels “Harbour of Tears”, Genesis (“Nursery Cryme”) en Supertramp (“Even In The Quietest Moments”) . De veertien nummers van “Samsâra” lopen naadloos in elkaar over en laten ook invloeden horen uit Algerijnse, Bretonse en Keltische volksmuziek. Volgens Piet Michem van Progwerld is de algemene teneur op deze CD is er één van dromerig mijmeren over hoop en betere tijden, sporadisch onderbroken door een dreigend onweer. Toch wel toepasselijk dus, in deze tijden van crisis.
Website: http://seven-reizh.com .

OPENER
Giltrap, Gordon - Nightrider
Van "Fear Of The Dark" (Electric Label, 1978 / Prestige Records, 1991)

"Fear Of The Dark" was in 1978 het derde deel van een albumtrilogie van Gordon Giltrap. De eerste twee delen waren "Visionary" uit 1976 en "Perilous Journey" uit 1977. Het drieluik is niet alleen muzikaal een eenheid, ook enkele musici zijn op alle drie platen te horen. Eén van hen is superdrummer Simon Phillips, vorige week ook al te horen in ons programma in de band van Big Jim Sullivan. De vooral als akoestisch gitarist bekend staande Gordon Giltrap brengt a sinds 1968 met grote regelmaat platen uit. Zijn nieuwste cd, "Ravens And Lullabies" (die vogels blijven ons achtervolgen) verscheen afgelopen maandag. Hierop is Oliver Wakeman één van de muzikanten, een interessant gegeven, aangezien vader Rick Wakeman al eens met Giltrap werkte op "From Brush And Stone" uit 2009. Leuk detail is dat de huidige Marillion-drummer Ian Mosley ook met Giltrap speelde en wel op de platen "The Peacock Party" (1979) en "Gordon Giltrap Live (At Oxford)" (1981), terwijl op "Live At The BBC" (1995) ook nog een nummer met Mosley staat en wel het titelnummer van "Fear Of The Dark".
Website: http://www.giltrap.co.uk/.

NIEUW
Bowie, David – Love Is Lost
– Heat
Van “The Next Day” (Sony Music, 2013)

“The Next Day” is het vierentwintigste studioalbum van David Bowie en Bowies eerste plaat in tien jaar tijd. Op Bowies 66ste verjaardag, 8 januari 2013, werd “Where Are We Now?” uitgebracht als eerste single van “The Next Day”. De muziek voor het album werd in het geheim opgenomen. Bowie en zijn begeleiders hebben volgens muziekproducent Tony Visconti in totaal 29 liedjes opgenomen. Jonathan Barnbrook ontwierp de albumhoes. Hij gebruikte simpelweg de hoes van Bowies studioalbum "Heroes", die bestaat uit een door Masayoshi Sukita gemaakte foto van Bowie. Deze foto wordt grotendeels bedekt door een wit vierkant met daarop de titel van het album. De titel van "Heroes" is doorgestreept. (bron: Wikipedia) Wat opvalt op het nieuwe album is de volle zang van Bowie. Hij zingt met veel overtuiging en passie. Achtereenvolgens hoort u het spannend gearrangeerde en met broeierige toetsen gevulde “Love Is Lost” en vervolgens het laatste nummer van de reguliere versie van het album: het verrassende “Heat”.
website: http://www.davidbowie.com/.

NIEUW
Amplifier – The Wheel
Van het album “Echo Street” (Kscope 2013)

Het Kscope-label brengt altijd weer aansprekende en leuke bands op modern progressief gebied. Bovendien zijn de albums altijd mooi vormgegeven. Keer op keer komt het label met muzikale verrassingen. Zoals de band Amplifier en het nieuwe album “Echo Street”. Amplifier is een progressieve rockband uit Manchester, die is opgericht in 1999. Van de groep verschenen tot nu toe twee EP's en drie studio-albums. Amplifier staat garant voor sfeervolle composities en filosofische teksten, die voornamelijk te maken hebben met astronomie, de kosmos en de donkere kant van de menselijke natuur. De sfeer die op het vierde album “Echo Street” gecreëerd wordt, doet regelmatig denken aan die van de albums van band Anathema. Het geplande nummer “The Wheel” is wel het stevigste nummer van het album. Het begint met brommende versterkergeluiden: toepasselijk bij een band genaamd 'Amplifier'.
Website: http://www.amplifiertheband.com/

ALBUM VAN DE MAAND
Wilson, Steven - Drive Home
Van "The Raven That Refused To Sing (And Other Stories)" (Kscope, 2013)

Wederom aandacht voor het Album Van De Maand Maart, dit keer middels de ballade “Drive Home”, dat toewerkt naar een fraaie, langgerekte gitaarsolo van Guthrie Govan. Govan is vooral bekend om zijn virtuoze gitaarspel bij onder andere The Aristocrats en Richard Hallebeek en natuurlijk zijn eigen solowerk. Op dit nummer toont hij echter dat hij ook het gevoelige werk prima in de vingers heeft. Vorige week meldden we trouwens dat de Mellotron die op het album te horen is, de originele King Crimson MKII Mellotron is, die op “In The Court Of The Crimson King” te horen is. Voor wie dat met eigen ogen wil aanschouwen, raden we aan het slot van de door Lasse Hoile gefilmde documentaire te bekijken die op de DVD en Blu-Ray staat. Daarin zien en horen we Wilson met veel moeite het apparaat bespelen. Op de website van Steve Wilson staan overigens ook videoclips van het titelnummer en het spookverhaal The Birthday Party, dat begeleid wordt door een instrumentale versie van het nummer “The Watchmaker”.
Website: http://stevenwilsonhq.com/.

TRILOGIE
Solution - Preview
- Second Line
- Third Line
Van "Mythology" (Pseudonym, 2013)

In januari besteedden we al aandacht in het mooi uitgevoerde verzamelwerkje "Mythology" van Solution. Op drie CD's vinden we hierop de eerste vier albums van deze Groningse band terug, aangevuld met single-versies plus live-opnames uit 1971. In het verzorgde boekje dat het boxje begeleidt, bevindt zich een informatief artikel van Wouter Bessels. Hierin citeert hij onder meer bassist/zanger Guus Willemse, die over een over drie albums verspreide trilogie spreekt: “Preview” van het titelloze debuut uit 1971, “Second Line” van “Divergence” uit 1972 en “Third Line” van de klassieker “Cordon Bleu” uit 1975. Deze release biedt een mooie gelegenheid deze trilogie eens in zijn geheel te draaien.
Website: http://www.solutionmusic.nl/.

NIEUW
Gandalf – Written In The Stars Part 1
Van het album “Dreamweaver” (Real Music, 2013)

Dreamweaver is letterlijk een softwarepakket om websites te maken. Gandalfs bedoeling met het gelijknamige album is, om een soort van muziekpakket te maken. In dit geval het samensmeden van gitaar fluit, piano en percussie in een één uur durend harmonieus muziekstuk, omgeven met een atmosferische uitstraling van rust. Muziek dus, zooals we die van de Oostenrijkse multi-instrumentalist gewend zijn .
Website: http://www.gandalf.at/.

LIVE-TIP
Villagers - Ship Of Promises
Van "Becoming A Jackal" (Domino Recordings, 2010)

Ter promotie van het tweede album "Awayland" toerde de formatie Villagers deze week door Nederland. Voor het die dat gemist hebben is er binnenkort een herkansing, want dan is de band wederom voor een vijftal optredens in het land. Op 1 mei zal het de Metropool in Hengelo aandoen. Een mooie gelegenheid om deze rondom Conor J O'Brien geformeerde groep te beluisteren. Villagers debuteerde drie jaar geleden met "Becoming A Jackal" waarop progressieve pop-arrangementen de emotionele singer-songwriterliedjes van O'Brien opsierden. Binnenkort draaien we wellicht materiaal van de nieuwe plaat, nu doen we het nog met een nummer van het debuut.
Website: http://www.wearevillagers.com/.

UIT POLEN – DEEL 2
In deze tweede 'Uit Polen'-special aandacht voor een viertal Poolse bands.

NIEUW
Moonrise – Flying In The Empty Land
Van het album “Stopover-life” (Lynx Music, 2012)

Neem een zondagmiddag in de winter, installeer je met oortjes bij de open haard, stoel achterover, sluit je ogen en luister naar “Stopover-life”. Je leven staat even stil. ‘Muziek om bij te ontspannen’, zo omschrijft Progwereld-recensent Peter van der Schelde het album “Stopover-life” van Moonrise en daar kunnen we ons volledig in vinden. Klein puntje van kritiek is de zang: technisch van voldoende kwaliteit, maar als je er echt op gaat letten… “Stopover-life” van Moonrise is een sfeervol album. Het zal bij liefhebbers van de rustigere neoprog in de smaak vallen.
Website: http://www.myspace.com/moonriseband.

Tune – Dependent
Van het album "Lucid Moments" (eigen beheer, 2011)

In 2011 debuteerde de uit de Poolse stad Lodz afkomstige band tune met het album “Lucid Moments”. De muziek van Tube ademt een melodramatische progressieve sfeer uit. Vooral het gebruik van de accordeon maakt de muziek van dit vijftal uniek in de symfonische rockscene. Het levert een mooi album op. Niet alleen, zoals gezegd, door de accordeon van Janusz Kowalsk, maar ook door het mooite tegenwicht dat wordt geboden door de soms donkere en dan weer frivole stem van zanger Jakub Krupski (een mix van John Wetton, Kurt Cobain en Ray Wilson).
Website: https://soundcloud.com/tuneband .

Lunatic Soul – Out Of Limb
Van het zogenaamde 'Black Album', oftewel het debuut “Lunatic Soul” (Kscope, 2008)

Achter Lunatic Soul schuilt de Pool Mariusz Duda: bassist, zanger en creatief brein van Riverside. De metal-omlijsting die vaak bij Riverside wordt gebruikt is hier vervangen door meditatieve, ambientachtige muziek. Het merendeel van het album is gevuld met gedoseerd opbouwende songs, waarin de spanning sluimert en het metal-temperament soms subtiel even de kop opduikt om je wakker te houden. Riverside, de band van Mariusz Duda, speelt op 23 maart in de Metropool Hengelo.
Website: http://lunaticsoul.com.

Satellite – Evening Overture
Van het album “Evening Games” (Metal Mind Productions, 2005)

Satellite is opgericht in 2000 en bestaat o.a. uit oud-leden van Collage, te weten de drummer Wojtek Szadkowski en de zanger Robert Amirian. Het eerste album verscheen in 2003: “A Street Between Sunrise And Sunset”. Dit album met als thema 'dag' werd opgevolgd door een album over 'avond': ”Evening Games” uit 2005. “Into The Night” uit 2007 maakte de cyclus rond: nu ging het over de nacht. “Nostalgia” uit 2009 is het laatstverschenen album van de band. De muziek van Satellite is gebaseerd op de oorspronkelijke, pure symfonische rock, met behoorlijke ruimte voor gitaarsolo's en langgerekte keyboardpartijen. De “Evening Overture” is hiervan een goed voorbeeld.
Website: http://www.myspace.com/satellitepoland.

MONUMENT
Lo-Fi Resistance - Face Another Day
Van "Chalk Lines" (Burning Shed, 2012)

In aflevering 1022 ging de tweede cd van Lo-Fi Resistance bij ons in première. Architect achter dit project is multi-instrumentalist/zanger Randy McStine. Op de voorganger had Nick D'Virgilio een grote rol, dit keer zijn hoofdrollen weggelegd voor Gavin Harrison en toetsenman/producer Dave Kerzner, die ooit bij Kevin Gilbert en Giraffe speelde. McStine werd door Kerzner wel eens vergeleken met Gilbert, vooral om hun overeenkomstige ongelofelijke muzikale veelzijdigheid. Op “Chalk Lines”is dat ook te horen. De progressieve rock/pop is rijk gearrangeerd en heeft de afwisseling van het vroege Spock's Beard en het latere Porcupine Tree, echter zonder de instrumentale krachtpatserij. Alle elementen van de plaat komen mooi samen in het epische slotnummer "Face Another Day".
Website: http://www.lofiresistance.com/.

LIVE-TIP
Astra – Quake Meat
Van “The Black Chord” (Rise Above, 2012)

Deze heerlijke Amerikaanse retroprogband was eerder in Europa te zien als voorprogramma van Anathema. Nu komt Astra op eigen kracht terug. Helaas is het enige Nederlands concert op het Roadburn Festival, dat al tijden is uitverkocht. Maar treur niet: de band speelt ook in Keulen, op 24 april, in Luxor, met een zeer leuk voorprogramma: Purson. Genoeg reden om maar weer wat van deze band te draaien.
Website: http://www.astratheband.com.

NIEUW
Big Big Train - Worked Out
- Leopards
Afkomstig van "English Electric Part Two" (English Electric/GEP, 2013)

Precies een halfjaar na het verschijnen van deel 1 ligt deze week bij de mensen die het album vooruitbesteld hebben deel 2 van “English Electric” in de bus. En ook ditmaal is het album een juweeltje. Het album opent erg sterk met het liefst 15 minuten lange “East Coast Racer”. Dat bewaren we voor een volgende keer, want we kiezen ervoor om de verschillende kanten van Big Big Trai te laten horen. “Worked Out” laat de progrock-kant horen van de band en het stuk bevat heerlijke gitaarwerk van Dave Gregory. “Leopards” is misschien wel de meest vreemde eend in de bijt van beide albums met zijn licht-jazzy, lounge sound. De rijke zangarrangementen doen bij vlagen wel wat denken aan “Baueresque” van Bauer (nee, niet Frans).
Website: http://www.bigbigtrain.com/

NIEUW
Hayward, Justin - The Western Sky
Van "Spirits Of The Western Sky" (Eagle, 2013)

Wat kunnen we van de 66-jarige Moody Blues-zanger anders verwachten dan een op een ouder publiek gericht softrockalbum? Dat is "Spirits Of The Western Sky" en het album kent zeker momenten die de symfonische rockliefhebber zouden kunnen aanspreken. Zoals het gedragen stuk waar de titel van het album uit is afgeleid, wat ons betreft met gemak het hoogtepunt van de plaat. Het heeft een sterke, melancholieke melodie, die lastig uit je hoofd is te verbannen als je 'm eenmaal hebt gehoord. Vooral ook omdat Hayward nog steeds Die Stem heeft. Het arrangement is niet te zwaar, maar geeft het genoeg grandeur mee. Overigens zijn enkele stukken voorzien van orkestarrangementen door Anne Dudley, bekend van The Art Of Noise. Zeker geen top-album, maar wel een onderhoudend MOR-album, ware het niet dat de laatste twee dance-tracks het geheel nogal ontsieren.
Website: http://www.justinhayward.com/

NIEUW
Stick Men - Crack In The Sky
Van "Deep" (Stick Men Records/Papa Bear Records, 2013)

Als we de door Tony Levin uitgebrachte CD "Stick Man" en het alleen bij concerten verkochte "Stick Men" meerekenen is het afgelopen maand verschenen "Deep" de vijfde plaat van Stick Men. Naast Levin zitten Pat Mastelotto en Markus Reuter tegenwoordig in dit trio, dat min of meer voortborduurt op de ProjeKcts rondom King Crimson. Dit betekent subtiele, aan het King Crimson-nummer ”Discipline” herinnerende soundscapes plus heftig geïmproviseerde progressieve rock. Het gekozen nummer “Crack In The Sky”, dat ook al op de EP "Absalon" stond, heeft een interessante achtergrond, welke uit de doeken wordt gedaan in het boekwerkje, dat bij de deluxe editie wordt geleverd. De gesproken tekst gaat namelijk over de door Levin bewonderde gitarist Allan Holdsworth, waarmee hij samen met Mastelotto en Terry Bozzio enige jaren geleden toerde. De genoemde editie bevat uiteraard weer een DVD-A met een fraaie, behoorlijk overdonderende 5.1 mix en een concertfilm/documentaire plus een Spaanse en Italiaanse versie van “Crack In The Sky”.
Website: http://www.papabear.com/ en http://www.pledgemusic.com/projects/stick-men-deep .

PLAAT VAN DE MAAND
Wilson, Steven - Clock Song
Van "The Raven That Refused To Sing And Other Stories (Kscope, 2013)

Met interviews in de onder andere De Volkskrant en Lust For Life kunnen we haast niet achterblijven om het nieuwe album van Steven Wilson extra in de belangstelling te plaatsen. Om dit te onderstrepen promoveren we “The Raven That Refused To Sing And Other Stories” tot Plaat Van De Maand Maart en draaien we een nummer dat alleen te vinden is op de demo-cd die bij de luxe editie zit. Het betreffende stuk, “Clock Song”, is het enige idee dat op die schijf staat dat niet is gebruikt voor het officiële album. Wellicht dat de intieme sfeer het te No-Man-achtig maakte. Nog twee leuke weetjes: Alan Parsons is niet alleen aangetrokken als associate producer en opnametechnicus, hij speelt ook nog een stukje "Haw-haw"-gitaar op “The Holy Drinker”, het nummer dat we vorige week draaiden. Verder is de veelvuldig te horen Mellotron de originele King Crimson MKII Mellotron, opgenomen bij DGM.
Website: http://stevenwilsonhq.com/.

HERUITGAVE
Cockney Rebel ft. Steve Harley – Death Trip
Van “Cavaliers” (EMI, 2012)

Afgelopen jaar kwam er een mooie 4CD-set uit, die de eerste periode van de glam-progband Cockney Rebel rond Steve Harley belicht. “Cavaliers” bevat “The Human Menagerie” uit 1973 en “The Psychomodo” uit 1974, met als toetje een disc vol met alternate takes en early versions, waaronder voor Decca gemaakte demo’s. Een mooi kijkje in de keuken van deze band. Ook is er een schijf met BBC-sessies toegevoegd. De platen zijn echter niet zonder reden eindelijk weer verkrijgbaar. Steve heeft met zijn band afgelopen jaar een speciaal concert met orkest gegeven, tijdens welke beide platen integraal ten gehore zijn gebracht. Muzikaal gezien kan je Cockney Rebel vergelijken met een band als Roxy Music, door het theatrale aspect. Het veelvuldige gebruik van de viool doet ook denken aan een meer manische variant op Wally. Natuurlijk kennen we allemaal het puur symfonische “Sebastian” of de hit “Judy Teen”. Maar het epische “Death Trip” is toch wel het meest interessante nummer van de eerste plaat, met zijn zware orkestraties en koor. Dat ook de band live zijn mannetje stond is zeker de verdienste van een super line-up mat o.a. Stuart Elliott op drums, die tevens co-producer was van “The Psychomodo”. Elliott kennen we ook van The Alan Parsons Project, Kate Bush en nog veel meer. Na “The Psychomodo” viel deze line-up uit elkaar en bleef alleen Elliott een vaste waarde, en is naast Steve Harley nog steeds lid.
Website: http://www.steveharley.com/.

IN HET NIEUWS
Oldfield, Mike - Five Miles Out
Afkomstig van "Five Miles Out" (Virgin, 1982)

Ruim 30 jaar geleden verscheen het zevende studio-album van de Britse muzikant Mike Oldfield, “Five Miles Out”. Het zou het beginpunt zijn van een serie albums waar op hij een stuk van LP-kantlengte plaatste tegenover een kant met toegankelijke korte songs. Een koerswijziging die hem, na twee zwabberende albums, “Platinum” en “QE2”, geen windeieren zou gaan leggen in de albums die hier op volgden. Denk maar aan de hits “Moonlight Shadow” en “To France”. Het van dit album afkomstige “Family Man” zou in de versie van Hall & Oates een jaar later een grote hit worden. Wij kiezen voor de titeltrack, tevens albumafsluiter, waarop naast Maggie Reilly ook Oldfield zelf de zang voor zijn rekening neemt. Overigens verscheen er onlangs een nieuw album van Oldfield, “Tubular Beats”, met dance-versies van zijn bekendste nummers. Wij adviseren u dit album links te laten liggen.
Website: http://mikeoldfieldofficial.com/.

LIVE-TIP
Morse, Neal – Momentum
Van het album “Momentum”(InsideOut, 2012)

“Momentum" is het negende reguliere solo-album van de Transatlantic- en voormalig Spock's Beard-zanger/toetsenist/componist. Ten minste, als we de coverplaten en de diverse religieuze worship-albums die hij sinds zijn bekering maakte buiten beschouwing laten. Overigens staan ook zijn reguliere albums in het teken van zijn geloof, ook "Momentum", dat zijn titel ontleent aan een preek van een Australische televisiedominee. Op 6 maart aanstaande treedt Neal Morse Band (mét daarin voormalig Dream Theater-drumer Mike Portnoy) op in De Boerderij te Zoetermeer. Het is een dubbelconcert met The Flower Kings, de groep rond Morse's Transatlantic-maat Roine Stolt. We kunnen drie uur progrock van de bovenste plank verwachten, inclusief een glorieuze finale met Transatlantic-materiaal. Het zal u niet verbazen dat dit concert allang stijf uitverkocht is.
Website: http://www.nealmorse.com/ .

LIVE-TIP / JAZZROCK
Hinds, Allen - Monkeys And Slides
Van "Monkeys And Slides" (eigen beheer, 2011)

Zondagmiddag 21 april is gitaarvirtuoos Allen Hinds te bewonderen in het HOFtheater in Raalte: "Allen Hinds is op dit moment in Los Angeles dé hot shot onder de studiogitaristen en hij begeleidt regelmatig topacts als Roberta Flack, Patti Austin, Randy Crawford, The Crusaders, Gino Vannelli en vele, vele anderen. Ook schrijft hij muziek voor TV shows en is hij gitaardocent aan het vermaarde “Musician’s Institute” in LA en de Shepherd University. Daarnaast heeft hij 4 gave solo-CD’s gemaakt en is op honderden CD’s als gitarist te horen. Allens stijl is een mengeling van jazz, blues en rock: échte, melodieuze fusion in de stijl van Larry Carlton, maar dan veel strakker en puntiger. Het wordt dan ook tijd dat deze topgitarist met zijn eigen werk in de schijnwerpers komt te staan! Daarom laten we hem ook overvliegen voor een eenmalig concert in ons HOFtheater. Stanley Dijkhuis, in Raalte bekend van het gitaarfestival Accoustic Strings en bij ons bekend van zijn gastvocalen op het debuut "No Pictures" van Lady Lake, haalt Hinds naar Nederland en is laaiend enthousiast: "Wat een spirit, melodie, groove en intensiteit. Weergaloos!"". Hinds' ongekend soepele stijl komt goed naar voren op het titelnumer van zijn meest recente solo-CD "Monkeys And Slides".
Website: http://allenhinds.com/.

LIVE TIP
Enochian Theory – This Aching Isolation
Van het album “Life... And All It Entails” (Mascot, 2012)

Dit Britse trio rond zanger/gitarist/toetsenist/songschrijver Benedict Harris-Hayes heeft een vrij originele mix gevonden van progmetal, sfeersymfo, gothic en gothic metal. Door vrij stevige passages af te wisselen met samples uit TV- en radioprogramma's en ingetogen interludes en door overgangen soms middels een langzame fade-in of fade-out te maken ontstaat er een filmisch album. Het gekozen nummer valt meer onder de noemer 'sfeersymfo'. Enochian Theory is op dit moment op tournee door Europa, als voorprogramma van Threshold. Op dit moment speelt de band in Rotterdam, da's het laatste optreden in Nederland, maar de combi is nog uitgebreid in Duitsland te zien, bijvoorbeeld op 16 maart in de Bastard Club in Osnabrück.
Website: http://www.enochiantheory.co.uk/ .

AKTUEEL
Within Temptation – Forsaken
Van het album “The Silent Force” (Gun Records, 2005)

Within Temptation maakt zich op voor een wereldtournee. De band, die hard werkt aan een nieuw album, trekt vanaf volgend jaar januari de wereld rond. Dat heeft het management van de Nederlandse rockband onlangs bekendgemaakt. Within Temptation trapt de wereldtournee af in Frankrijk en gaat daarna naar Groot-Brittannië en Duitsland. In de drie landen staan in totaal zeventien concerten gepland. De band rondom zangeres Sharon den Adel doet daarbij grote zalen aan als Le Zénith in Parijs en Wembley Arena in Londen. Dit najaar moet het nieuwe album van Within Temptation verschijnen. (bron: Progwereld)
Website: http://www.within-temptation.com/.

SEVENTIES
Cocciante, Riccardo - Violenza
Van "Concerto Per Margherita" (RCA, 1976)

1976 was een druk jaar voor de Griekse muzikant Vangelis. Hij creëerde niet alleen de muziek voor zijn album “Albedo 0.39” en de muziek voor de film “La Fête Sauvage”, maar produceerde en arrangeerde ook het album “Concerto Per Margherita” van de Italiaanse singer/songwriter Riccardo Cocciante. Het leverde een uiterst sfeervol album waarvan de titelsong hier in Nederland uiteindelijk één van de doorbraakhits van Marco Borsato zou worden. Wij kiezen echter voor het nummer “Violenza” waarin Cocciante bijgestaan word door het English Chamber Choir, die al eerder met Vangelis samenwerkten en dat ook later weer zouden doen.
Website: http://www.coccianteclub.it/.

IN HET NIEUWS
Phideaux - Rainboy
Van "The Great Leap" (Bloodfish, 2006)

Deze week werd bekend, dat we nog wat langer moeten wachten op het ambitieuze nieuwe album van Phideaux. Het dubbelalbum "Inferno" zou eigenlijk vorig jaar al verschijnen, maar multi-instrumentalist Xavier Phideaux is nog niet tevreden en heeft zelfs een compleet nummer geschrapt. Het herschrijven gaat met vallen en opstaan. Wie denkt dat Phideaux altijd progressieve rock maakte, komt een beetje bedrogen uit als hij zich op de vroege platen van de Amerikaan stort. Waar we het zesde album "Doomsday Afternoon" uit 2007 als 'vol symfonisch' omschreven, blijkt voorganger "The Great Leap" overwegend 'gewonere' rock met psychedelische en protoprogtintjes te bevatten. De vlakke vocalen maken het album een taaie zit. "Rainboy" is het meest progressieve en meest gedragen stuk.
Website: http://www.bloodfish.com/ .

WHATEVER HAPPEND TO…

Codicé - Alba Y Ocaso
Van “Alba Y Ocaso” (Art Sublime, 1999)

Codicé was een Mexicaanse band die maar een zeer kort bestaan heeft. Nadat Marco Corona van LA naar Mexico verhuisde, omringde hij zich in 1995 met een aantal klassiek geschoolde muzikanten. En in 1998 lukte het de band een toelage te krijgen van het Monterrey Council for the Arts. Hierdoor kon de band een album opnemen. Dat werd een dubbelaar, die in 1998 verscheen. Het voornamelijk instrumentale album laat invloeden horen van Genesis, Focus, King Crimson, Magma en ELP. Codicé was ook live zeer actief in de regio en speelde o.a. op de 2000-editie van Progfest, waar Musea een DVD-registratie van heeft uitbracht. De band nam wel nummers op voor een tweede album, maar deze zagen nooit het daglicht en sindsdien stil rond Codicé.
Meer informatie: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=64.

VERGETEN KLASSIEKER
Big Jim Sullivan Band: Strange
Van "Test Of Time" (EMI Records, 1977/Ozone Music, 1994)

Oktober 2012 overleed Jim Sullivan, een Engelse gitarist met een lange, grillige carrière, die al eind jaren 50 van de vorige eeuw begon met The Wildcats, de begeleidingsband van Eddie Cochran en Gene Vincent. Hij speelde verder niet alleen bij iconen als Serge Gainsbourg en Frank Zappa, maar produceerde ook platen onder zijn eigen naam. Met de Big Jim Sullivan Band maakte hij onder andere in 1977 "Test Of Time" dat op onbegrijpelijke wijze geheel aan onze aandacht is ontsnapt. Onbegrijpelijk omdat de muziek prima te vergelijken is met klassiekers als Jack Bruce's “Out Of The Storm” en “How's Tricks”, zowel qua zang als qua instrumentatie. En laat nu net Simon Phillips in de line-up van deze band spelen, de drummer die ook op “How's Tricks” te horen is. Daarnaast is het uiteraard ook bij Bruce prominente baswerk hier aanwezig. Niemand minder dan Brand X-geweldenaar Percy Jones is hiervoor verantwoordelijk. Met twee expressieve zangers en toetsenman Dave Lawson (bekend van onder andere John Martyn, Kate Bush, Samurai, Johnny Warman, Web en Yes) wordt de vergelijking compleet, hoewel de nummers ook overeenkomsten vertoont met het werk van David Sancious. De LP werd in 1994 door Ozone Records op CD gezet, hoewel de mix daarvan niet al te best is. Esoteric kan hier nog goed werk verrichten.
Website: http://en.wikipedia.org/wiki/Big_Jim_Sullivan.