Januari

Soup- The Beauty Of Our Youth (Aspén, 2013)

Albums Van De Maand zijn meestal betrekkelijk nieuwe albums en daarmee is de keuze voor Soups meest recente studio-album, “The Beauty Of Our Youth” uit 2013, een opvallende. Maar tot voor een paar maanden geleden hadden we nog nooit van de band gehoord en als Progwereld-schrijver Ruard Veltmaat niet het nummer “In Memory Of Richard Wright” op Facebook had gezet was dat waarschijnlijk voorlopig ook wel zo gebleven. Het was die track die zowel door zijn titel als na beluistering ons uitermate prikkelde. Vervolgens namen wij in korte tijd bijna het gehele oeuvre tot ons. Dat oeuvre bestaat in totaal uit vier studio-albums en twee B-kantenverzamelingen. “The Beauty Of Our Youth” is daarbij op dit moment zeker het hoogtepunt in dat geheel. De symfonische postrock doet ons bij vlagen wat denken aan het recente werk van Anathema, maar ook zeker aan dat van Sigur Ros. Waar die Ijslandse band het soms echter net wat laat af weten qua goede composities, schrijft Soup mooie songs gevuld met pakkende melodieën. En het helpt dan zeker ook dat Soups oprichter Erlend Viken over een zeer aangename stem bezit die weet te ontroeren.
Website: Soup.
Bandcamp.

Februari

Olivier's Army - Back In Command (Eigen Beheer, 2014)

Zat er tussen het debuut "A Certain Blue" (2008) en opvolger "Deal With Demons" (2012) nog vier jaar, op het derde album "Back In Command" hoefden we gelukkig maar 2 jaar te wachten. Het verscheen nét voor de jaarwisseling. Opnieuw blijkt "Back In Command" een album vol delicate, jazzy progressieve sfeerpop. Naamgever is Olivier Schutte, die gitaren, Fender Rhodes, Mellotron en harmonium bespeelt. De warme stem van Floris van der Klein sleept ons gemakkelijk mee in de songs waarbinnen contrabas en trompet voor het jazzy aspect zorgen. Ook dit keer zijn er gastspelers uit de jazzwereld, nu in de vorm van pianist Wolfert Brederode en altsaxofonist Michael Moore. Het niveau is opnieuw zo hoog dat Olivier's Army dringend veel bredere bekendheid verdient dan de groep tot nu toe heeft. Vandaar dat "Back In Command" van Olivier's Army een Album van de Maand Februari-positie niet alleen goed kan gebruiken, maar ook dubbel en dwars verdient. Geen symfo, nee, maar wel sfeerrijke progressieve pop: een van de deelgebieden die Xymphonia bestrijkt.
Website: Olivier's Army.

March

Dave Kerzner - New World (Eigen Beheer, 2015)

Eindelijk lag die dan in de bus, het debuutalbum “New World” van Dave Kerzner. Kerzner, die we de laatste jaren voornamelijk kenden van Sound Of Contact, maar ook van de band Giraffe. Na Giraffe heeft Kerzner zich voornamelijk gericht op zijn bedrijf Sonic Reality, een van de topstudio's op het gebied van muzieksoftware voor Midi-gebruik. Nadat Kerzner uit Sound Of Contact stapte was eindelijk de tijd daar voor een solo-album. En met veel enthousiasme werd hier door Kerzner zie via digitale media bericht van gegeven. Vlak voor de jaarwisseling was al de enkel-CD versie verschenen, nu is er ook de dubbel-CD-versie, met meer dan 140 minuten muziek. Naast een 10-tal extra tracks, voornamelijk instrumentaal, zit het verschil hem in het feit dat een aantal van de nummers anders is gemixt en langer is. Daardoor krijgt het album een totaal andere 'feel'. De basis van het album is opgenomen met drummer Nick D'Virgilio en gitarist/bassist Fernando Perdomo. Dave verzorgt zelf natuurlijk de keyboardpartijen, maar speelt ook wat gitaar en doet het leeuwendeel van de vocalen. Zijn stem heeft eenzelfde timbre als David Gilmour en is zeer aangenaam. Natuurlijk heeft Dave gebruik gemaakt van zijn vele muzikale vrienden. Steve Hackett, Francis Dunnery, Colin Edwin, Keith Emerson, Simon Phillips en Pink Floyd-achtergrondzangeres Durga McBroom zijn een paar van de medewerkenden. Hoewel de invloeden af en toe duidelijk hoorbaar zijn, staat voorop dat “New World” een moderne progplaat is geworden. Er zijn zeker wat parallellen te trekken met Sound Of Contact, maar dat doet het album te kort. Met zoveel muziek duurt het even voordat je het album en zijn vele lagen hebt doorgrond. En er zijn een aantal thema's die je op de plaat hoort terugkomen. Met recht is “New World” 'Album van de Maand Maart' geworden. We gaan deze maand veel van het album draaien. De één-CD-versie is in zijn geheel te beluisteren op Bandcamp, de dubbellaar voor een groot deel.
Website: Dave Kerzner.

April

Dave Kilminster - ...and THE TRUTH will set you free... (Killer Guitar Records, 2014)

Na de gigantische tour met Roger Waters' “The Wall” had Dave Kilminster dermate veel inspiratie dat hij direct aan een nieuw project begon. Het resultaat is het eind vorig jaar verschenen soloalbum "...and THE TRUTH will set you free...". Het is de opvolger van "Scarlet" uit 2007 dat in 2012 als "Scarlet - The Directors Cut" opnieuw werd uitgebracht. Was die plaat vooral een staalkaart van de gitarist die ook met onder andere John Wetton en Keith Emerson speelde en momenteel met Steven Wilson optreed, “The Truth” is een consistent, modern classic rockalbum. De gitaarpartijen worden gedoseerd over de composities verdeeld, de koortjes van Kilminster zelf zijn om door een ringetje te halen en een strijkkwartet zorgt voor symfonisch getinte momenten van deze erg smakelijke, gitaargeoriënteerde plaat. Eigenlijk klinkt alleen in "Addict" en "Stardust" iets van zijn achtergrond met Pink Floyd-muziek door. Met name de combinatie van gevoelige gitaarsolo's en emotionele teksten zorgden ervoor dat dit album het album van de maand april is geworden. Het heavy openende "The Fallen" is wat dat betreft een veelzeggend begin van deze maand, aangezien het nummer alle genoemde elementen in zich heeft.
Website: Dave Kilminster.

Mei

Arcane - “Known / Learned” (Sensory Records, 2015)

Het Album van de Maand Mei is “Known / Learned” van het Australische Arcane geworden. De in 2006 opgerichte band Arcane levert met “Known/Learned” zijn derde –door crowdfunding gefinancierde- album. We hebben er zes jaar op moeten wachten, maar dan krijg je ook wat: maar liefst ruim 120 minuten muziek op twee schijfjes. “Known / Learned” is een dubbelalbum met enerzijds een stevige progmetalaanpak op CD1, die de titel “Known” heeft meegekregen, en anderzijds de tweede schijf “Learned” die veel minder heavy is. We kunnen ons helemaal vinden in de recensie van Robert Haagsma in de Lust For Life: "Arcane is een openbaring. De Australische band bracht al eerder twee albums uit, maar er mankeerde nogal wat aan. Na een lange periode van stilte is er nu dit tweeluik. Het is een dubbel-CD, met op het eerste schijfje vooral harde songs in de stijl van Dream Theater en Queensrÿche. het is indrukwekkend werk, met een absolute glansrol voor zanger Jim Grey, die vooral in het epische, overrompelende "Womb (In Memoriam)" in het hart weet te raken. Het wordt nog mooier op de tweede CD, waarop de meer ingetogen songs samengebracht zijn. Omringd door een helder, transparant geluid is eens te meer te horen hoe fenomenaal Grey zingt. De sound is prachtig, de breekbare melodieën zijn van een zeldzame schoonheid. En om het helemaal af te maken: in de teksten wordt op een aangename wijze gefilosofeerd over allerlei levensvragen. het is een thematiek die perfect aansluit op de muziek. Arcane zorgt voor één van de verrassingen van 2015." (4 uit 5 sterren).
Websites: http://www.arcaneaustralia.com/

Juni

Bill Laurance - Swift (groundUP Music, 2015)

Bill Laurance - Flint (groundUP Music, 2014)

De maand juni 2015 kent niet één Album, maar liefst twee Albums van de Maand. In mei 2014 verscheen het eerste solo-album, “Flint”, van de Engelse pianist/toetsenist Bill Laurance. Een album dat hem 11 jaar aan voorbereiding, schrijven en uiteindelijk opnemen heeft gekost. Amper een jaar verder ligt album nummer twee nu voor ons: “Swift”. En tezamen vormen ze een heel bijzonder tweeluik van een begenadigd muzikant, die de afgelopen jaren zijn sporen heeft verdiend bij de Amerikaanse jazzrock/fusionformatie Snarky Puppy (wiens album “We Like It Here” Album Van De Maand Augustus 2014 was). Op beide albums zoekt Laurance de grensvlakken op tussen heerlijk groovende jazz, modern klassiek en, jazeker, ook progrock. Laurance wordt daarin bijgestaan door Snarky Puppy-leden: Michael League speelt gitaar en bas en is medeverantwoordelijk voor de strijkers- en blazersarrangementen; Robert Searight drumt en speelt percussie. Het levert uiteindelijk twee albums op, die verschrikkelijk aangenaam wegluisteren. Qua toegankelijkheid doen ze ons heel erg denken aan de muziek van Weather Report en zeker ook de Pat Metheny Group.
Websites: Bill Laurance

Juli

Fjieri - Words Are All We Have (Emerald Recordings, 2015)

Fjieri is een project van toetsenist Stefano Panunzi en gitarist/bassist Nicola Lori. Lori's basspel is er debet aan dat heel "Words Are All We Have" aanvoelt als een groot eerbetoon aan wijlen Mick Karn, want meer dan op eersteling "Endless" treedt hij in de voetsporen van de meester. Op het vijfenhalf jaar geleden verschenen "Endless" was de in 2011 gestorven ex-Japan-bassist zelf nog te horen. Belangrijk verschil met "Endless" is de medewerking van gitarist/zanger Jakko Jakszyk, tegenwoordig lid van King Crimson. Hij zingt, speelt zeer herkenbaar gitaar en schreef mee aan het merendeel van de tracks, waardoor de sfeer van de plaat verwant is aan diens prachtige "The Bruised Romantic Glee Club". Het niveau van de composities, alsmede het schitterende spel van eenieder en de schilderachtige productie maakt "Words Are All We Have" van de eerste tot de laatste noot niet te versmaden en sowieso een must voor de liefhebber van muziek uit de kringen rond ex-Japan-muzikanten. Er zijn trouwens ook nog fraaie bijdragen van zanger Tim Bowness (No-Man), drummer Gavin Harrison (Porcupine Tree, King Crimson), en saxofonist Nicola Alesini (Alesini & Andreoni). Fjieri verdient dubbel en dwars de status Album van de Maand Juli.
Website: https://www.facebook.com/.

Augustus

The Receiver - All Burn (Kscope, 2015)

The Receiver is een verse 'signing' van het in post-prog gespecialiseerde Britse label Kscope. Dat wil niet zeggen dat het nu verschenen "All Burn" een debuut is. De band, in feite een duo, bestaande uit de broers Casey en Jesse Cooper, maakte al twee albums: "Decades" (2006) en "Length Of Arms" (2009). Zelf noemen de broers hun muziek symfonische droom-prog. We horen de nodige invloeden uit New Wave en electropop uit de jaren tachtig. Met de hoge stem van Casey erbij zit je dan al snel in het vaarwater van bands als North Atlantic Oscillation en Mew. Maar The Receiver gebruikte niet voor niets het woordje 'droom'. Er is duidelijk meer verwantschap met dromerige symfonische rock en synthesizermuziek uit midden jaren zeventig. Zo horen we regelmatig synthesizersounds die Rick Wright gebruikte op "Wish You Were Here" en zijn eigen "Wet Dreams", met soms ook diezelfde lome cadans. Dit alles gegoten in vrij compacte songs, die net als het geval was bij bijv. het album van Sand snel in je hoofd blijven rondspoken.
Website: http://www.thereceivermusic.com/

September

Teleharmonium- The Mother Generator (Eigen Beheer, 2015)

Teleharmonium is een progressief, psychedelisch powerpopsextet uit Winnipeg, Manitoba. Een tijd geleden besteedden we al aandacht aan Urban Nomad en Teleharmonium is een voortzetting van deze band. De band is een samensmelting van twee bevriende families, Kroeker en Neufeld, aangevuld met Adam Pauls op gitaar. “The Mother Generator” wordt gepresenteerd als een conceptalbum en het leeuwendeel van het materiaal is geschreven door Jonathan Kroeker. Muzikaal doet het eer aan de muziek uit midden jaren 60 tot eind jaren 70 en zweeft het ergens tussen psychedelische, classic en prog rock. Goed voorbeeld hiervan is "The Past Is Particles", met heerlijk orgel- en gitaarwerk, of "Love: The Invisible Clock", dat begint in de klassieke singer-songwritermodus met een heerlijk luchtig intro, maar zodra het orgel zijn intreden doet, wordt het meer psychedelisch. De band noemt zelf bands als The Who, Pink Floyd, Jefferson Airplane, Buffalo Springfield en The Moody Blues als invloeden, wat de lading goed dekt. Het album bevat ook een tweetal epische stukken, waar referenties aan het oude Pink Floyd voornamelijk opduiken. Denk nu door al die 'name checks' niet dat Teleharmonium een tribute-band is, want de groep heeft zeker een eigen geluid en aan "The Mother Generator" kan veel plezier worden beleefd. Het album is te bestellen via Bandcamp.
Websites: http://teleharmonium.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/Teleharmonium/ .

Oktober

Advent - Silent Sentinel (Eigen Beheer, 2015)

Heel productief kun je Advent uit New Jersey niet noemen. De groep werd al in 1989 opgericht, kwam pas acht jaar later met een titelloos debuut en wachtte vervolgens negen jaar met een opvolger, "Cantus Firmus". En nu, opnieuw negen jaar later is er "Silent Sentinel". Vooral dat tweede album "Cantus Firmus" zorgde voor een vreugdesprong bij veel progliefhebbers en zeker bij fans van Gentle Giant. Net als bij die Britse groep horen we elementen uit barokmuziek, uitgevoerd op met hoge technische begaafdheid bespeeld uiteenlopend klassiek én rock-instrumentarium. "Silent Sentinel" is nog diverser en dynamischer. Contrapuntische hoogstandjes in zangkoortjes worden afgewisseld met compleet instrumentale miniaturen, waarin delicaat spel op meerdere akoestische tokkelinstrumenten is te horen. Maar er wordt ook geëxcelleerd op elektrische gitaar en orgel. Naast Gentle Giant zijn overigens ook raakvlakken te horen met onder andere Westcoastpop, Moon Safari, Genesis, 10CC en de Canterbury Scene. Verder zit "Silent Sentinel" geraffineerd in elkaar met terugkerende thema's en subtiele motiefjes. Dat maakt deze ruim 70 minuten durende CD bij uitstek geschikt tot herbeluistering en verdieping, waarbij je je geheel kunt verliezen in het uitpluizen van de fraaie hoes van Michael Phipps.
Websites: ADVENT BANDCAMP
ADVENT WEBSITE/.

November

Barock Project - Skyline (Artalia, 2015)

Met het Album het de Maand november hebben we een echt leuk album met veel variatie. De wens van Barock Project is om de progressieve rockmuziek uit de jaren 70 te vernieuwen. Dit door de mooie en perfecte structuur van de klassieke muziek (voornamelijk barokmuziek) te combineren met een rock- en popstijl en een beetje jazzharmonie. Barock Project werd opgericht in 2004 door toetsenist en componist Luca Zabbini. Ondanks dat de muzikanten nog jonge gasten zijn is dit al hun vierde album. “Skyline” werd tot Vette Krent verkozen in iO Pages 130: "Smullen van begin tot eind. Toetsenist/oprichter Luca Zabbini bewijst met "Skyline" tot de allergrootsen van de huidige Italoprog te behoren. Het album opent meerstemmig a capella in de beste Moon Safari-traditie met "Gold", terwijl het verdere verloop van dit nummer zowel de traditionele Italiaanse progrock als een modernere benadering omvat. Wat direct opvalt, zijn de sterke individuele prestaties van deze goed geoliede machine. Het is magistraal hoe men het rockpatroon plots verlaat ten gunste van klassieke piano. Pompeus, maar toch speels illustreert het instrumentale "Overture" het vakmanschap van Zabbini (in dit geval met de nodige Keith Emerson-trekjes, HB) als componist en muzikant. Vittorio De Scalzi (New Trolls) zingt het krachtig opgebouwde titelnummer, dat een mix levert van pure Italiaanse symfo en het betere van Jethro Tull. Verspreid over het album vind je sterke melodielijnen. De CD sluit in Genesis/Steve Hackett-sfeer af met "The Longest Sigh"." (John Bollenberg).
Websites: Barock Project WEBSITE

December

Vly - I / [Time] (The Laser's Edge, 2015)

Multinationals bestaan niet alleen in het bedrijfsleven maar ook in de muziek, en dus ook in het progrockwereldje. Recente voorbeelden zijn bijv. Transatlantic en The Tangent, maar daar kunnen we nu ook Vly aan toevoegen. De Britse gitarist Karl Demata (ex Crippled Black Phoenix) verzamelde een groep muzikanten om zich heen uit Engeland, de VS, Italië en Zweden voor een nieuwe band. Het moest een mengeling worden van de meer atmosferische klanken van zijn oude 'werkgever' gekoppeld aan moderne progrock met een retrogevoel. Onder de overige leden vielen ons twee namen op: toetseniste Elisa Montaldo van de Italiaanse band Il Tempio Delle Clessidre en drummer/toetsenist Mattias Olsson, een vaste gast in ons programma binnen bands als Änglagård, White Willow en Necromonkey. Met zo'n ratjetoe aan mensen en invloeden zou je verwachten dat het album stilistisch alle kanten op vliegt, maar Demata is het gelukt om een mooi coherent album bij elkaar te schrijven, waarop de muzikanten allemaal hun sterke punten naar voren kunnen laten komen. Klassieke prog wordt vermengd met spacey, psychedelische klanken - een sound die nog eens extra word aangezet door de zang van Keith Gladysz, die perfect weet hoe hij zijn wat beperkte stem moet gebruiken binnen dit geheel. Gladysz zang doet ons trouwens wel wat denken aan de zang van Mercury Revs Jonathan Donahue. Vly's album "I / [Time]" is er eentje van het soort dat na een paar luisterbeurten heerlijk onder je huid gaat kruipen en je niet meer loslaat.
Websites: Vly WEBSITE